0112-KDIL1-1.4012.223.2025.1.DS

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo, stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

8 kwietnia 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 8 kwietnia 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie podatku od towarów i usług dotyczący braku prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków udokumentowanych fakturami dotyczącymi naprawienia szkody. Treść wniosku jest następująca. Opis stanu faktycznego Spółka – Sp. z o.o. (dalej: Spółka) jest czynnym podatnikiem podatku VAT (podatek od towarów i usług). Spółka (...) kwietnia 2024 r. zawarła z (...) A oraz B, umowę nr (...) o roboty budowlane. Przedmiot umowy obejmował realizację inwestycji (...). Przedmiotem umowy było wykonanie m.in. wewnętrznych instalacji wodno- kanalizacyjnych. Wykonawca wykonał pełen zakres prac wynikający z umowy, a Spółka dokonała odbioru prac i zapłaciła wynagrodzenie. Wykonawca w umowie udzielił Zamawiającemu 5-letniej rękojmi i gwarancji na przedmiot umowy. (...) grudnia 2024 r., tj. w okresie rękojmi i gwarancji doszło do urwania się zaworu wody zimnej w WC na pierwszym piętrze budynku, w wyniku czego doszło do zalania pomieszczeń znajdujących się na pierwszym piętrze, parterze oraz piwnicy. Zawór ten był zamontowany przez Wykonawcę w ramach umowy (...) r. Spółka zgłosiła wadę i szkodę Wykonawcy. Wykonawca nie uznał swojej odpowiedzialności za zalanie będące skutkiem wadliwego zaworu. Z uwagi na to Spółka, aby zapobiec zwiększającym się rozmiarom szkody, podpisała umowę z podmiotem zewnętrznym z firmą C – umowa nr (...) z (...) na likwidację szkody powstałej po zalaniu pomieszczeń w budynku przy ul. (...). Szkoda została usunięta (...) marca 2025 r. Protokół odbioru z dnia (...) marca 2025 r. W wyniku realizacji umowy nr (...) wystawiono 3 faktury VAT na łączną kwotę (...) zł netto, VAT (...) zł, brutto (...) zł. Spółka zapłaciła wszystkie ww. faktury. Na dzień dzisiejszy trwa spór, co do odpowiedzialności za zaistniała szkodę. Zdaniem Spółki, winę za szkodę ponosi Wykonawca w ramach udzielonej rękojmi i gwarancji i w związku z tym Spółka wystawiła na Wykonawcę (...) marca 2025 r. notę księgową obciążeniową o numerze (...) na kwotę (...) zł (kwota brutto wydatków wraz z podatkiem VAT), z tytułu roszczenia odszkodowawczego za naprawę szkody.

Pytanie

Czy w sytuacji, w której Spółka zdecydowała się na dochodzenie odszkodowania od Wykonawcy, to nie ma prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego od wydatków udokumentowanych fakturami dotyczącymi naprawienia szkody? Państwa stanowisko w sprawie W ocenie Wnioskodawcy, Spółka postępuje prawidłowo stojąc na stanowisku, że po wystawieniu (...) marca 2025 r. noty księgowej obciążeniowej o numerze (...) nie ma prawa do odliczenia podatku VAT od przedmiotowych faktur zakupu, które związane są z naprawieniem szkody, a więc z czynnościami odszkodowawczymi, które nie podlegają podatkowi VAT. Zgodnie z przepisami art. 361-363 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2022 r. poz. 1360 z późn. zm.), istotą odszkodowania nie jest płatność za świadczenie, lecz rekompensata za szkodę. W takim przypadku nie mamy do czynienia z transakcją ekwiwalentną – świadczenie w zamian za wynagrodzenie – co oznacza, że otrzymane odszkodowanie nie wiąże się z żadnym świadczeniem ze strony podatnika. Mając na uwadze zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług oraz przepisy Kodeksu cywilnego regulujące kwestię odszkodowań należy stwierdzić, że odszkodowania

nie zostały objęte zakresem art. 5 ustawy i nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W okolicznościach niniejszej sprawy stwierdzić należy zatem, że Spółka próbując pozyskać odszkodowanie od Wykonawcy w związku z poniesieniem wydatków na usunięcie szkody nie wykonuje – w świetle ustawy o podatku od towarów i usług – żadnej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Spółka wykonując prace związane z usunięciem szkody nie czyni bowiem tego w celach zarobkowych, lecz w celu usunięcia skutków niesolidnego wykonania umowy przez Wykonawcę. Świadczenia dotyczące zwrotu kosztów usunięcia szkody, Spółka próbuje odzyskać od Wykonawcy. Mając zatem powyższe na uwadze, w świetle okoliczności niniejszej sprawy, nie przysługuje Spółce prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków na usunięcie szkody spowodowanej przez Wykonawcę. Podatek naliczony od wydatków na usunięcie szkody nie jest związany z żadnymi czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT. Podatek wynikający z faktur wystawionych na Spółkę i dokumentujących wydatki, które Spółka musiała ponieść z tytułu działań za wykonawcę, nie podlega odliczeniu na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, bowiem w całości ma związek z czynnościami odszkodowawczymi. Naprawa szkody ma charakter odszkodowawczy i w konsekwencji Wykonawca (jako dłużnik) powinien zwrócić pełne koszty, a więc ponieść ciężar ekonomiczny wykonanych prac, w tym także w zakresie podatku od towarów i usług. Gdyby bowiem wykonał swoje zobowiązanie wobec Spółki, ten nie zostałby obciążony kwotą tego podatku, a zatem należność ta stanowi element świadczenia odszkodowawczego od dłużnika na rzecz wierzyciela. W konsekwencji, nie ma podstaw do tego, aby Wnioskodawca w takich okolicznościach korzystał z prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur, skoro do zrekompensowania tej kwoty zobowiązany jest Wykonawca.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 361 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”: W zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy: Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu: a) nabycia towarów i usług, b) dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi. Jak wynika z powołanych przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

O bezpośrednim związku dokonywanych zakupów z działalnością można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą np. dalszej odsprzedaży – towary handlowe lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów będących przedmiotem dostawy, czy też niezbędne do świadczenia usług; bezpośrednio więc wiążą się z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Natomiast, o pośrednim związku nabywanych towarów i usług z działalnością można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania firmy. Mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym osiąganymi przychodami. Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością gospodarczą, istnieć musi związek przyczynowo- skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług, a powstaniem obrotu. Ustawodawca umożliwił podatnikom skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez nich zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy towarów i usług będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy: Nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku. Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku. We wniosku wskazano, że: - są Państwo czynnym podatnikiem podatku VAT, - zawarli Państwo z (...) – Wykonawcą umowę o roboty budowlane, obejmujące realizację inwestycji: (...), - przedmiotem umowy było wykonanie m.in. wewnętrznych instalacji wodno- kanalizacyjnych. Wykonawca wykonał pełen zakres prac wynikający z umowy, a Państwo dokonali odbioru prac i zapłacili wynagrodzenie, - Wykonawca w umowie udzielił Zamawiającemu 5-letniej rękojmi i gwarancji na przedmiot umowy, - (...) grudnia 2024 r., tj. w okresie rękojmi i gwarancji doszło do urwania się zaworu wody zimnej w WC na pierwszym piętrze budynku, w wyniku czego doszło do zalania pomieszczeń znajdujących się na pierwszym piętrze, parterze oraz piwnicy. Zawór ten był zamontowany przez Wykonawcę w ramach ww. umowy, - Zgłosili Państwo wadę i szkodę Wykonawcy, który nie uznał swojej odpowiedzialności za zalanie będące skutkiem wadliwego zaworu, - aby zapobiec zwiększającym się rozmiarom szkody, podpisali Państwo umowę z podmiotem zewnętrznym na likwidację ww. szkody, - szkoda została usunięta (...) marca 2025 r., - w wyniku realizacji ww. umowy wystawiono 3 faktury, które Państwo zapłacili, - Spółka wystawiła na Wykonawcę (...) marca 2025 r. notę księgową obciążeniową o numerze (...) na kwotę (...) zł (kwota brutto wydatków wraz z podatkiem VAT), z tytułu roszczenia odszkodowawczego za naprawę szkody, - Państwa zdaniem, winę za szkodę ponosi Wykonawca w ramach udzielonej rękojmi i gwarancji i w związku z tym, wystawili Państwo na Wykonawcę notę księgową obciążeniową z tytułu roszczenia odszkodowawczego za naprawę szkody. Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia, czy w sytuacji, w której zdecydowali się Państwo na dochodzenie odszkodowania od Wykonawcy, to czy mają Państwo prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków udokumentowanych fakturami dotyczącymi naprawienia szkody. W analizowanej sprawie, w pierwszej kolejności należy ustalić, czy zwrot kwoty z tytułu roszczenia odszkodowawczego za naprawę szkody w związku z kosztami, jakie Państwo ponieśli w celu naprawienia szkody, będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy: Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (...) podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że: Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ustawy: Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również: 1) przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej; 2) zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji; 3) świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa. Definicja „świadczenia usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów” i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach ich działalności gospodarczej. Przez świadczenie usług należy rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby. Na zachowanie to składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Spod pojęcia usługi będzie natomiast wyłączone takie świadczenie, którego treścią jest przeniesienie na inny podmiot prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Stanowi ono bowiem dostawę towarów. Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do usług każde świadczenie niebędące dostawą towarów. Jeśli tylko mamy do czynienia ze świadczeniem, to na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług stanowi ono albo usługę, albo dostawę towarów. Tym samym, każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi, co do zasady, usługę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Niemniej muszą być przy tym spełnione następujące warunki: · w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (wierzyciel/nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia, · świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie). Należy podkreślić, że oba ww. warunki winny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało – jako usługa – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność (usługa) podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym, pomiędzy świadczoną usługą, a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia. Kwestią „odpłatności” zajmował się wielokrotnie w swoim orzecznictwie Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (np. w sprawach: C-16/93, C-213/99, C-404/99) podkreślając, że o dostawie towarów i usług za wynagrodzeniem można mówić jedynie w sytuacji, gdy istnieje ścisły związek pomiędzy wykonywanymi czynnościami i wysokością otrzymanego wynagrodzenia oparty na relacjach cywilnoprawnych pomiędzy podmiotami. Związek, o którym mowa musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można było powiedzieć, że odpłatność następuje za to świadczenie. Kwestię odszkodowań regulują przepisy art. 361-363 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.), zwanym dalej: Kodeksem cywilnym. Na podstawie art. 361 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego: § 1. Zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. § 2. W powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono. Istotą odszkodowania nie jest zatem płatność za świadczenie, lecz rekompensata za szkodę. W takim przypadku nie mamy do czynienia z transakcją ekwiwalentną – świadczenie w zamian za wynagrodzenie – co oznacza, że otrzymane odszkodowanie nie wiąże się z żadnym świadczeniem ze strony podatnika. Zgodnie z art. 362 Kodeksu cywilnego: Jeżeli poszkodowany przyczynił się do powstania lub zwiększenia szkody, obowiązek jej naprawienia ulega odpowiedniemu zmniejszeniu stosownie do okoliczności, a zwłaszcza do stopnia winy obu stron. Natomiast, zgodnie z art. 363 § 1 i § 2 Kodeksu cywilnego: § 1. Naprawienie szkody powinno nastąpić, według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej. Jednakże gdyby przywrócenie stanu poprzedniego było niemożliwe albo gdyby pociągało za sobą dla zobowiązanego nadmierne trudności lub koszty, roszczenie poszkodowanego ogranicza się do świadczenia w pieniądzu. § 2. Jeżeli naprawienie szkody ma nastąpić w pieniądzu, wysokość odszkodowania powinna być ustalona według cen z daty ustalenia odszkodowania, chyba że szczególne okoliczności wymagają przyjęcia za podstawę cen istniejących w innej chwili. Należy również zauważyć, że w myśl art. 471 Kodeksu cywilnego: Dłużnik obowiązany jest do naprawienia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, chyba że niewykonanie lub nienależyte wykonanie jest następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Mając zatem na uwadze przepisy regulujące kwestię odszkodowań stwierdzić należy, że w zakresie opodatkowania podatkiem VAT nie mieści się przeniesienie na Wykonawcę kosztów usunięcia szkody, które ponieśli Państwo w celu jej naprawienia. Zwrot kosztów związanych z zawartą umową z podmiotem zewnętrznym na likwidację szkody powstałej po zalaniu pomieszczeń w budynku ma charakter odszkodowawczy i nie jest związany ze zobowiązaniem się Państwa do wykonania czynności, powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji. W analizowanej sprawie, wskazali Państwo, że Wykonawca nie uznał swojej odpowiedzialności za zalanie będącego skutkiem wadliwego zaworu, więc aby zapobiec zwiększającym się rozmiarom szkody, zawarli Państwo z podmiotem zewnętrznym umowę na jej likwidację. W wyniku realizacji likwidacji szkody wystawiono 3 faktury, które zostały przez Spółkę opłacone. W związku z tym, iż Państwa zdaniem, winę za szkodę ponosi Wykonawca, wystawili Państwo na Niego notę księgową obciążeniową z tytułu roszczenia odszkodowawczego za naprawę szkody. Zatem, należy stwierdzić, że koszty związane z usunięciem szkody zostały poniesione w całości przez Państwa jako koszty usunięcia szkody za podmiot odpowiedzialny za jej wyrządzenie, tj. Wykonawcę. Skoro planowane do odzyskania odszkodowanie od Wykonawcy nie wiąże się z żadnym świadczeniem z Państwa strony, to w konsekwencji nie stanowi ono wynagrodzenia za świadczenie usługi lub dokonanie dostawy. Zatem, powyższe środki na pokrycie kosztów likwidacji szkody przez firmę zewnętrzną mają charakter odszkodowawczy, bowiem przeniesienie ich na Wykonawcę nie mieści się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu wymienionych w art. 5 ust. 1 ustawy i tym samym środki te nie stanowią wynagrodzenia za wykonanie czynności podlegających opodatkowaniu. Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, że w analizowanej sprawie nie są spełnione przesłanki uprawniające do odliczenia podatku naliczonego, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy. Obciążenie Wykonawcy ww. kosztami stanowi należność o charakterze odszkodowawczym, tj. czynność, która nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a w konsekwencji podatek naliczony z faktur dokumentujących nabyte towary, czy wykonane roboty przez firmę zewnętrzną nie miał związku z Państwa czynnościami opodatkowanymi. Zatem, nie są Państwo uprawnieni do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących wydatki dotyczące naprawienia szkody. Podsumowanie W sytuacji, w której Spółka zdecydowała się na dochodzenie odszkodowania od Wykonawcy, nie ma prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków udokumentowanych fakturami dotyczącymi naprawienia szkody. Tym samym, Państwa stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia. Zauważam, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego).

Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność. Podkreślam, że ta interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji · Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji. · Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. · Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): · w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo · w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.