0111-KDIB1-3.4010.239.2025.2.DW

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

24 kwietnia 2025 r. wpłynął Państwa wniosek, z 17 kwietnia 2025 r., o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 21 maja 2025 r. Treść wniosku jest następująca: Opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego (...) z siedzibą w (...) (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) jest polskim rezydentem podatkowym podlegającym nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. 2025 r. poz. 278 ze zm. dalej: „Ustawa CIT (podatek dochodowy od osób prawnych)”). Spółka uzyskuje przychody inne niż przychody z zysków kapitałowych. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w branży produkcyjnej, specjalizując się w (...) oraz jest jednocześnie (...). Firma posiada ponad (...) doświadczenie w (...). (...) jest jednym z głównych dostawców napędów dla firm (...). Spółka sprzedaje projektowane i tworzone przez siebie silniki elektryczne (dalej: „Produkt” albo w l.mn. „Produkty”) na całym świecie - około 25% wyrobów Spółki jest eksportowana na rynki zagraniczne. Spółka wytwarza Produkty w przeważającej większości w wyniku złożonego przez kontrahentów (w tym spółki Skarb Państwa) zamówienia. Kontrahenci nie przedstawiają Wnioskodawcy gotowego sposobu działania, lecz jedynie swoje oczekiwania co do właściwości, jakie powinien posiadać Produkt, którego wytworzenia podejmuje się Spółka. Modelowo współpraca Wnioskodawcy z klientami przebiega w ten sposób, że klient przedstawia parametry, jakie powinien posiadać Produkt - zazwyczaj są to parametry obciążenia zawarte w specyfikacji zamówienia. Specyfikacja zamówienia wraz z parametrami zwykle zawiera informacje o urządzeniu, które ma być napędzane Produktem, a także informacje o jego mocy, prędkości, napięciu, sposobie zasilania oraz warunkach środowiskowych (np. cechach, wykonaniu przeciwwybuchowym), a także innych czynnikach, takich jak obecność pyłu węglowego. W przypadku tworzenia silników dla pojazdów szynowych, np. tramwajów, Spółka posiada wiedzę o tym jakie warunki, wymiary (wstępnie) ma posiadać silnik do tworzonych pojazdów szynowych z informacji pozyskiwanych na etapie ofertowania np. silniki mają umożliwić, aby pojazd mógł osiągnąć przyśpieszenie nie mniejsze niż 1m/s2, odpowiednią siłę hamowania (pojazdy szynowe hamują głównie silnikami). Spółka sporadycznie tworzy Produkty z własnej inicjatywy. Odbywa się to zwykle w sytuacji, w której Zarząd Spółki posiada przypuszczenie, że niebawem znajdzie popyt na wytworzone z własnej inicjatywy prototypy Produktów. Innymi przypadkami są te, kiedy Spółka decyduje się na stworzenie prototypu danego Produktu do przeprowadzenia na nim testów lub zastosowania do szerszych badań rozwojowych w Centrum Badawczo Rozwojowym (...). Niektóre z projektów realizowanych przez Wnioskodawcę charakteryzują się wysokim stopniem złożoności, kreatywności i twórczości (dalej: „Projekty B+R”). Wynika to bezpośrednio z innowacyjności realizowanych inwestycji przez Klientów, takich jak np. nowe pojazdy szynowe, które wymagają opracowania nowych konstrukcji silników lub generatorów. Modernizacje oraz nowe projekty instalacji chemicznych czy instalacji w przemyśle ciężkim również wymagają wprowadzenia nowych rozwiązań, w tym konstrukcji

silników przeciwwybuchowych oraz dedykowanych konstrukcji silników, dostosowanych do specyficznych potrzeb poszczególnych projektów. Stosując wewnętrzne wytyczne i procedury, Wnioskodawca jest w stanie dokonać oceny i kwalifikacji, które z realizowanych przez niego projektów stanowią Projekty B+R. Do Projektów B+R Spółka nie zalicza tych projektów, które są identyczne w stosunku do wcześniej realizowanych projektów. Projekty B+R realizowane przez Spółkę koncentrują się na dwóch obszarach: Opracowanie nowego modelu Produktu; Działalność skupiona wokół Centrum Badawczo Rozwojowego (...) (dalej: „CBR”). 1) Opracowanie nowego modelu Produktu - poniżej wymienione zostały krok po kroku działania, które podejmuje Wnioskodawca w ramach realizacji Projektów B+R z obszaru „opracowanie nowego modelu Produktu”: I. Prace nad stworzeniem (skonstruowaniem) oferty Jak już wspomniano, większość projektów realizowanych przez Spółkę jest inicjowana w odpowiedzi na zgłoszenie przez klienta zapotrzebowania na dany Produkt. Wynika to z faktu, że Spółka tworzy Produkty głównie dla kontrahentów z branż ciężkiego przemysłu oraz sektorów kluczowych dla gospodarki krajowej i światowej, nie jest możliwe ich produkowanie z własnej inicjatywy i przechowywanie w magazynie w oczekiwaniu na klienta Produkty są projektowane i prototypowane od podstaw, ponieważ Spółka rzadko ma możliwość ponownego wdrożenia wcześniej wypracowanych rozwiązań. Produkty wytwarzane przez Spółkę często osiągają imponujące rozmiary, sięgając kilku metrów wysokości lub szerokości. Ich wielkość nie wynika z nadmiarowego projektowania, lecz z faktu, że realizowane zlecenia są zawsze nietypowe, specyficzne i wymagają budowy urządzeń o dużej mocy. Jak już wspomniano, realizacja Projektu B+R standardowo rozpoczyna się od zgłoszenia kontrahenta z zapytaniem, czy Spółka jest w ogóle w stanie wyprodukować silnik, którego parametry zostały przedstawione w specyfikacji. Zdarzają się takie przypadki, gdy Wnioskodawca analizuje parametry opublikowane w przetargach lub innych publicznych ogłoszeniach. Na podstawie zapytań ofertowych oraz ogłoszeń przetargowych Spółka przeprowadza analizę wykonalności - tj. dokonuje oceny, czy będzie w stanie zrealizować dane zlecenie. Jeśli wynik analizy jest pozytywny, wówczas Spółka przechodzi do dalszych prac nad przygotowaniem oferty. W tym miejscu należy wskazać, że nawet w przypadku osiągnięcia pozytywnego wyniku analizy wykonalności (tj. Spółka uzna, że będzie w stanie znaleźć rozwiązanie), to w zasadzie do końca Projektu B+R istnieje ryzyko niepowodzenia projektu - wynika to ze specyfikacji Projektów B+R, które charakteryzują się nieprzewidywalnością. Z tych względów umowy zawierane przez kontrahentów ze Spółką zawierają kary umowne dotyczące niewywiązania się z przedmiotu umowy. W ramach ofertowania, na podstawie danych o silniku (Produktu), który ma zostać zaprojektowany, skonstruowany i zbudowany, Wnioskodawca opracowuje ofertę techniczną oraz cenową i na jej podstawie tworzy wymagania techniczne, które będą źródłem danych do zbudowania Produktu w przypadku akceptacji oferty przez kontrahenta. Etap ofertowania obejmuje wykonanie wielu czasochłonnych działań, w tym przeprowadzenie skomplikowanych obliczeń, mających na celu określenie m.in. sposobu uzyskania określonej mocy silnika, a także wykonanie dokumentacji technicznej Produktu. Dokumentacja techniczna tworzona jest nie tylko na podstawie danych o samym Produkcie, ale także na podstawie informacji niezwiązanych bezpośrednio z nim. Pracownicy działu technicznego, odpowiedzialni za pierwsze prace ofertowe, muszą uwzględniać m.in. maksymalne i minimalne wymiary Produktu (jego gabaryty) oraz dopasowanie do różnych rozwiązań technicznych w strukturze pionu technicznego. Prowadzona jest analiza pod kątem użycia istniejącego oprzyrządowania, a w przypadku jego braku szacowany jest koszt zakupu przyrządów w celu doliczenia do oferty. Na tym etapie za stworzenie oferty (na którą składają się wykonane obliczenia, stworzona dokumentacja techniczna, oraz rysunki techniczne) odpowiedzialne jest biuro ofert technicznych. Zdarza się, że dany Projekt B+R jest na tyle złożony, wyjątkowo nietypowy i nowatorski na tle wcześniejszych realizacji, że wymagane jest przeprowadzenie przez Spółkę kolejnej analizy wykonalności. Wnioskodawca przeprowadza tę dodatkową analizę, aby sprawdzić, czy na etapie wykonania Produktu Spółka nie napotka barier lub ograniczeń w zakresie stosowanej technologii. Często, aby stworzyć ofertę, konieczna jest wcześniejsza wizyta u kontrahenta w celu dokonania oględzin miejsca, w którym ma zostać umieszczony Produkt, oraz innych urządzeń towarzyszących, które będą podpięte pod Produkt lub będą z nim współpracować. Ma to duże znaczenie, które determinuje m.in. prace nad dokumentacją techniczną i modelem Produktu, który musi być dopasowany indywidualnie do warunków panujących u kontrahentów Spółki. Przy bardziej wymagających Projektach B+R może się zdarzyć, że Spółka, już na etapie ofertowania współpracuje z uczelniami lub instytutami badawczymi celem opracowania danego rozwiązania. II. Przekazanie oferty Po przygotowaniu oferta zostaje wysłana do kontrahenta. Następnie, Wnioskodawca oczekuje informacji zwrotnej - komentarza od kontrahenta, który odnosi się do otrzymanej oferty. Zazwyczaj kontrahent proponuje zmiany do części technicznej oferty oraz przedstawia swoje uwagi, czy zadaje pytania. Mowa tu o takich zmianach jak parametry elektryczne związane z koniecznością zmiany całego rzędu zabezpieczeń z powodu ograniczeń źródła zasilania (np. ograniczenia prądu rozruchowego), czy zmianach konstrukcyjnych uwzględniających nowe techniczne wymogi klienta i uczestników jego projektu. Następuje wymiana korespondencji obejmująca tworzenie-zmienienie zaproponowanych rozwiązań jak np. zmiana gabarytów Produktu, przesunięcie skrzynki przełączeniowej itd. Następuje iteracja procesu - Spółka ponownie dokonuje obliczeń i przeprowadza cały szereg prac, aby dostosować ofertę do oczekiwań klienta. III. Przyjęcie oferty Etap od pierwszego kontaktu do przyjęcia oferty, obejmujący m.in. modyfikacje zaproponowanych rozwiązań i metod tworzenia Produktu, trwa co najmniej kilka miesięcy, a w krytycznych przypadkach nawet lata. Czas opracowania oferty wydłuża się zwłaszcza wtedy, gdy analizowane są różne warianty rozwiązań prowadzące do tego samego rezultatu. Zdarzają się przypadki, w których przyjęcie ofert nie oznacza jej realizacji tylko zmianę i tworzenie wszystkiego od nowa z uwagi na fakt, że np. klient realizuje daną inwestycję za pośrednictwem innego podmiotu, który wybudował już swoją infrastrukturę, do której musi dostosować się Wnioskodawca i w efekcie wszystkie albo część założeń wymaga rewizji. IV. Akceptacja ostatecznej wersji oferty Złożenie zamówienia na bazie stworzonej oferty wiąże się z pracami Spółki nad dokumentacją elektryczną i tworzeniem konstrukcji mechanicznej. Rozpoczęte prace w biurze technicznym przenoszą się do biura konstrukcyjnego odpowiedzialnego za przeprowadzenie bardziej dokładnych obliczeń i tworzenie bardziej szczegółowej konstrukcji Produktu. Na tym etapie Projektu B+R część techniczna oferty może ulec niewielkiej zmianie po przeprowadzeniu prac przez biuro ds. konstrukcji. V. Dogłębna analiza konstrukcji ofertowej W ramach przeprowadzania bardziej szczegółowych obliczeń, weryfikuje się poprawność tych wcześniej wykonanych. Często w ramach tego etapu pracy wyłaniają się jeszcze to kolejne (nowe) możliwości rozwiązań, które pierwotnie nie były brane pod uwagę. Akceptacja ostatecznej wersji oferty i wykonanie powyższych prac nie oznacza definitywnego zakończenia etapu konstruowania rozwiązań związanych z budową Produktu. Często podczas omawiania szczegółów bezpośrednio z kontrahentem, zgłasza on nowe oczekiwania, co wymaga ponownej weryfikacji możliwości ich realizacji. Takie zmiany wiążą się z szeroką analizą całej konstrukcji Produktu, w tym jego kluczowych elementów. Na tym etapie często dokonuje się modyfikacji, takich jak np. poszerzenie lub zwężenie poszczególnych elementów konstrukcyjnych. Ten etap ofertowania obejmuje także analizę zatwierdzonych rozwiązań pod kątem możliwości ich optymalizacji. Wynika to z tego, że często biura projektowe kontrahentów dosyłają dodatkowe warunki, wymagania itp. i na tej podstawie dokonuje się dodatkowych obliczeń, weryfikacji procedur. Spółka z uwagi na powyższe modyfikacje wprowadziła tzw. współczynnik zgodności parametrów wejściowych z parametrami realizacji zamówienia. Kalkulacja powyższego parametru zamyka proces prac koncepcyjnych nad Produktem a rozpoczyna faktyczne prace nad realizacją zamówienia. Prace rozpoczynają się od pracowni ds. konstrukcji. VI. Biuro ds. Konstrukcji Biuro ds. Konstrukcji składa się m.in. z dwóch komórek: Pracowni ds. Obliczeń i Pracowni ds. Konstrukcji i odpowiada za finalne aspekty obliczeniowe i mechaniczne projektowanego Produktu. Obliczenia elektryczne i mechaniczne wykonują pracownicy Pracowni ds. Obliczeń (rozszerzone obliczenia i analizy mechaniczne na zaprojektowanych modelach 3D wykonują pracownicy Pracowni ds. Konstrukcji) stosując obowiązujące oprogramowanie znajdujące się na stanie biura oraz analizy obliczeniowe w oparciu o literaturę fachową. Obliczenia są wykonywane wielowariantowo. Wersja najbardziej optymalna jest porównywana z poprzednimi wersjami i opiera się na założeniach Biura Technicznego i wymaganiach klienta, zawiera konstrukcję obwodu magnetycznego i odpowiedni dobór materiałów. Dodatkowo, pracownicy działu odpowiadają min za właściwy dobór i obliczenie podzespołów mechanicznych (np. łożyskowanie, wał, przewietrzanie) oraz za weryfikację wyposażenia, w szczególności pod kątem zgodności z obowiązującymi normami. Rezultatem prac Pracowni ds. Obliczeń jest pakiet dokumentacji w postaci karty uzwojeń i specyfikacji technicznej przekazany do Pracowni ds. Konstrukcji w celu dalszego opracowania dokumentacji projektu. Pracownia ta koncentruje się na mechanicznych aspektach projektu, szczegółowym projektowaniu obudowy, łożyskowania, stojana, wirnika i adaptacji tych elementów do dobranego wyposażenia. Pracownicy Pracowni ds. Konstrukcji wykonują rysunki konstrukcyjne z wykorzystaniem oprogramowania do komputerowego wspomagania projektowania 3D i 2D Autodesk lnventor i AutoCAD, z przestrzeganiem zasad normalizacji i typizacji oraz technologiczności konstrukcji. W przypadku elementów wymagających zgodności z normami lub dodatkowymi obliczeniami inżynierskimi – np. w konstrukcjach przeciwwybuchowych, wysokonapięciowych, konstrukcjach ze złożonym obiegiem powietrza - konieczne jest spełnienie określonych wymagań konstrukcyjnych. Zdarza się, że konstruktor uznaje, iż dany element nie spełnia normy lub istnieje ryzyko, że w wyniku eksploatacji Produkt szybko utraci pewne właściwości. W takim przypadku szczegółowe założenia projektu jak i elementy konstrukcyjne Produktu będą wymagały zmiany, co prowadzi do skierowania projektu do ponownego opracowania i weryfikacji przez Pracownie ds. Obliczeń (powrót do poprzednich etapów Projektu B+R). W powyższym etapie analizuje się ekonomiczne uzasadnienie dla wybranych rozwiązań na tle całego oprzyrządowania i parku maszynowego, którym dysponuje Wnioskodawca, ewentualnie na tle oprzyrządowania, które będzie musiał zakupić, aby móc zrealizować dany etap Projektu B+R. VII. Pracownia technologiczna Opracowany przez konstruktorów projekt konstrukcji Produktu trafia do pracowni technologicznej, gdzie prowadzi się m.in. optymalizację ekonomiczną jego wytworzenia oraz przygotowanie do wdrożenia do produkcji. Po przygotowaniu dokumentacji konstrukcyjnej oraz struktury projektowanego Produktu w systemie MRP, biuro technologiczne przystępuje do analizy procesu technologicznego. Określa sposób wykonania poszczególnych operacji, dobór maszyn oraz odpowiednich technologii obróbki. Proces ten obejmuje m.in. spawanie, obróbkę skrawaniem, wykrawanie na prasach, analizę obwodów elektromagnetycznych, montaż, malowanie Produktu, a także operacje kontrolne na poszczególnych etapach produkcji. W pierwszej kolejności weryfikowane jest dostępne oprzyrządowanie - jeśli nie spełnia wymagań, podejmowana jest decyzja o zakupie nowego. Prace wykonują równolegle technolodzy (specjaliści w konkretnych branżach) na przydzielonych przez kierownika detalach, podzespołach i zespołach Produktu. Każdy z pracowników tworzy przewodnik technologiczny, który opisuje poszczególne operacje produkcyjne i określa kolejność działań. Każda operacja jest przypisana do ponumerowanych gniazd produkcyjnych. W dokumentacji technologicznej dotyczącej danej operacji uwzględnia się szczegółowe informacje na temat wymaganych detali, niezbędnego oprzyrządowania oraz rodzaju i ilości materiałów, w tym np. surowców przeznaczonych do wypalania. Wspomaganie programowe obejmuje m.in. wypalanie i cięcie blach za pomocą systemu SigmaNEST, który bazuje na szkicach sparametryzowanych pod kątem gatunku i grubości materiału. Wygenerowane programy przesyłane są do maszyn tnących, a cały proces podlega agregacji materiałowej, celem optymalizacji zużycia surowców. Obróbka skrawaniem wykorzystuje zaawansowane narzędzia programistyczne, w tym EDGECAM oraz Mazatrol, które generują kody sterujące dla obrabiarek CNC. W biurze technologicznym tworzone są programy sterujące. Ze względu na nieprzewidywalność Projektu B+R, zdarzają się sytuacje, że podczas opracowania procesu technologicznego pojawia się konieczność wprowadzenia zmian - wówczas dokumentacja wraca do Pracowni ds. Konstrukcji, w którym konstruktor przeprowadza stosowne korekty. W tym miejscu warto zwrócić uwagę, że ze względu na charakter Projektów B+R (tj. niepewność co do zakończenia sukcesem, wiele zmiennych i niewiadomych w trakcie realizacji prac), na każdym etapie prac może nastąpić konieczność powrotu do któregoś z poprzednich etapów. Następuje wówczas iteracja modyfikacji, korekt i zmian, aż do momentu, kiedy dane parametry/właściwości osiągną oczekiwane założenia. Po zakończeniu opracowywania technologii dokumentacja jest przekazywana do biura ds. planowania i przygotowania produkcji, które nadaje odpowiedni status planistyczny, co inicjuje zakup materiałów oraz ustala harmonogram produkcji. Na tym etapie generowane są również zlecenia robocze dla produkcji. VIII. Wydział Spawalni Na tym etapie realizowane są konstrukcje spawane. Następuje wypalanie detali z blachy, cięcie płaskowników, rur, zwijanie pierścieni, płaszczy, składanie detali, sczepianie i spawanie. W wyniku realizacji prac na tym etapie może się okazać, że przyjęte założenia wymagają korekt (np. zwiększenie grubości materiału z 2 mm na 3 lub 4 mm albo dodanie dodatkowych żeber usztywniających). Jeśli pojawią się problemy, wówczas Projekt B+R może wrócić z do jednego z poprzednich etapów, celem wprowadzenia stosownych zmian w dokumentacji technicznej. Konstrukcje poddawane są stabilizacji termicznej w piecu (poprzez wyżarzanie). W przypadku rozbieżności dokumentacji i wykonania rzeczywistego są przekazywane informacje do biura technologicznego w celu ewentualnej korekty czasów, norm materiałowych lub weryfikacji konstrukcyjnej. IX. Wydział Mechaniczny Po gruntowaniu i nałożeniu warstwy antykorozyjnej detale przechodzą na obróbkę wiórową, obejmującą toczenie, frezowanie, wiercenie i gwintowanie. Po wykonaniu detale poddawane są kontroli wymiarowej. Pracownicy wydziału mechanicznego przeprowadzają również testy wytrzymałościowe polegające na wprowadzaniu płynów do obudowy silnika, tarcz, kadłuba, który to płyn pod różnymi ciśnieniami oddziałuje na te elementy, a kontrolerzy weryfikują, czy nie doszło do jakichś odkształceń czy deformacji konstrukcji Produktu. Na tym etapie wykonywany jest protokół kontroli i podawana jest informacja o dopuszczeniu detalu (lub nie dopuszczeniu) do dalszej produkcji. Po każdym etapie sporządzane są protokoły pomiarowe zawierające kluczowe informacje dotyczące detalu. Cały proces podlega kontroli jakości aż do finalnych badań w CBR. W przypadku negatywnej weryfikacji (kontroli jakości) Produkt może być odesłany do naprawy, a nawet odesłany na złomowanie w przypadku nieodwracalnych defektów X. Wydział Tłoczni W wydziale tłoczni produkowane są te elementy Produktu, które tworzą jego trzon, „serce”. Głównym materiałem są blachy prądnicowe wykrawane na prasach korbowych przez wykrojniki. Na trzon Produktu składają się wykonywane blachy stojana ze żłobkami, a w kółkach ze środka blach stojana wykonuje się żłobkowanie blach wirnika. Po skompletowaniu pakietów stojana są one ściskane pod dużym naciskiem (kilkadziesiąt ton) i zespalane poprzez spawanie lub mechaniczne klamrowanie. Stojany są przekazywane na wydział mechaniczny lub bezpośrednio na wydział uzwajalni. W przypadku wirników kompletowane są komponenty pakietu wirnika na przyrządzie lub bezpośrednio na wale, ściskane pod dużym naciskiem i zabezpieczane. Następnie, wirniki są uzwajane poprzez wbicie prętów miedzianych i montaż pierścieni miedzianych lub zalewane aluminium. Na końcu szlifowane są wszystkie powierzchnie wału wirnika pod wentylatory i inne elementy współpracujące, a gotowe wirniki trafiają na montaż XI. Wydział Uzwajalni Kluczowym elementem Produktu, który pozwala mu spełniać swoją role, jest uzwojenie w postaci cewek. Po kontroli cewki montowane są w żłobki pakietu stojana. Z uwagi na wyjątkowość i niepowtarzalność Projektów B+R, wszystkie cewki w prototypie Produktu umiejscawiane są ręcznie przez pracowników. Cewki są odpowiednio łączone w celu spowodowania właściwej pracy Produktu. Pakiet z cewkami jest nasycany żywicą w warunkach próżniowych, aby zapewnić równomierne wnikanie i rozprowadzenie substancji. Po impregnacji stojan uzwojony przechodzi ponowną kontrolę elektryczną, a dział kontroli jakości wydaje świadectwo zgodności. Kontrola elektryczna polega na poddaniu próbie Produktu zgodnie z obowiązującymi normami lub indywidualnymi wymaganiami klienta. Po pozytywnej próbie gotowy uzwojony stojan jest montowany w kadłubie XII. Wydział Montażu Wszystkie części trafiają do montażu, gdzie są łączone w całość. Części są wykonywane zgodne z opracowaną dokumentacją techniczną. Po zakończeniu prac na wydziale montażu Produkt kierowany jest do stacji prób, która znajduje się w CBR. Po przeprowadzeniu pełnych testów prototypu w CBR, mających na celu sprawdzenie zgodności z obowiązującymi normami lub indywidualnymi wymaganiami klienta, Produkt ponownie trafia na wydział montażu, gdzie przeprowadza się jego demontaż w celu weryfikacji i oceny technicznej. Po pozytywnym zakończeniu oględzin Produktu, jest on ponownie montowany po czym jest poddawany podstawowym testom sprawdzającym na stacji prób w CBR. Niektórzy kontrahenci zastrzegają w umowach - poza karami umownymi - obowiązek przeprowadzenia testów Produktu w ich obecności. Zdarzają się także przypadki, gdy jednym z postanowień zawieranych w umowach jest nie tylko przeprowadzenie testów, ale także dopuszczenie zamawiającego do osobistego wykonywania testów swoimi przyrządami na określone parametry. W każdym przypadku kontrahenci Spółki posiadają prawo do zastrzegania uwag do wyników, które uzyskiwane są w trakcie przeprowadzania testów na Produktach. Po pozytywnym zakończeniu wszystkich prób prototyp Produktu wraca na wydziału montażu, gdzie następuje malowanie. System malarski jest uzgadniany z klientem, uwzględniając wymagania ochrony środowiskowej oraz zgodność z wytycznymi kontrahenta. Następnie, Produkt jest przekazywany do eksploatacji. Uruchomienie i wdrożenie bardzo często odbywa się w obecności i pod nadzorem pracowników Spółki. Od tego momentu bardzo często rozpoczyna się bieg okresu gwarancji, który w wielu przypadkach wynosi nawet 60 miesięcy. W przypadku wystąpienia awarii ocenie podlega charakter usterki oraz projekt uszkodzonego elementu, co może skutkować koniecznością jego przeprojektowania. Dodatkowo, w przypadku kluczowych napędów w umowach definiowany jest współczynnik dostępności (najczęściej na poziomie 98%), którego nie dotrzymanie związane jest z karami umownymi. Wobec powyższego dopiero po zakończeniu okresu gwarancji kończy się pełny przebieg Projektu B+R. 2) CBR Wnioskodawca w (...) roku utworzył CBR. Spółka otrzymała dofinansowanie z Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego na budowę CBR, w ramach projektu: (...). CBR zostało utworzone celem przeprowadzania niestandardowych testów na własnych Produktach jak i świadczenia usług w zakresie testowania maszyn elektrycznych innych producentów. Testy na Produktach są tak ważnym elementem prac, że Wnioskodawca poza planem stworzenia Produktu, tworzy oddzielnie plan testów, które przeprowadzane są w specjalnie utworzonym do tego CBR. CBR zostało zaprojektowane tak, aby wykonywać najbardziej ekstremalne testy, obejmujące skrajne obciążenia silników i innych urządzeń, jak również przeprowadzenie z pozoru standardowych testów i badań, ale na tak niestandardowych silnikach i innych urządzeniach, że przeprowadzenie tych testów (badań) w zwykłym warsztacie, czy innej hali było by prawdopodobnie niemożliwe. Ponadto, przeprowadzenie badań i testów na ogromnych silnikach wymaga wykorzystania specjalistycznej wiedzy i doświadczenia, którymi to dysponują pracownicy Spółki. CBR budowane było od podstaw z uwzględnieniem roli jaką miało pełnić. Sama hala CBR jest wysoka na kilkanaście metrów, posiada u szczytu suwnicę zdolną podnosić i przenosić ciężar do 30 ton. CBR jest wyposażone w zaawansowane układy zasilania i hamowania badanych Produktów, bazując na przemiennikach częstotliwości, co pozwala na odzysk energii elektrycznej podczas testów. Ponadto, zastosowane zostały nowoczesne układy chłodzenia i smarowania, umożliwiające badania silników w warunkach rzeczywistych. Specjalna płyta badawcza o nośności do 60 ton umożliwia testowanie dużych maszyn zgodnie z metodologią przeciwsobną, co zapewnia wysoką precyzję wyników. Przewidziane badania obejmują szeroki zakres testów, takich jak analiza sprawności energetycznej, pomiary drgań, testy izolacji, próby przeciążeniowe oraz symulacje ekstremalnych warunków eksploatacyjnych CBR umożliwia również świadczenie usług badawczo-testowych dla zewnętrznych podmiotów, w tym instytutów naukowych i innych przedsiębiorstw, co wpływa na wzrost innowacyjności całego sektora. CBR wypełnia istotną lukę na rynku - obecnie w Polsce nie istnieje inna jednostka badawcza o takiej funkcjonalności i zdolnościach testowych w zakresie maszyn elektrycznych dużej mocy. Inwestycja ta nie tylko zwiększa konkurencyjność Spółki, ale również przyczyniła się do rozwoju technologii energooszczędnych i ekologicznych rozwiązań napędowych na skalę światową. Przykładem innowacyjności CBR jest opracowanie przez Wnioskodawcę silnika połączonego z maszyną hamującą i układem chłodzącym, pracującym w pełnym zanurzeniu w zbiorniku wodnym. Zintegrowany system umożliwia przeprowadzenie testów w warunkach rzeczywistej pracy zamówionego przez kontrahenta Produktu, pozwalając na ocenę efektywności chłodzenia oraz działania urządzenia w praktycznych warunkach eksploatacyjnych. To na tym etapie, obecni są niektórzy kontrahenci celem weryfikacji prowadzonych testów. Jednym z badanych parametrów w CBR jest wykonanie próby typu silnika lub generatora w celu weryfikacji zgodności z normą PN-EN60034-1. Obejmuje ona m.in. pomiary rezystancji izolacji, próby napięciowe, wyznaczenie maksymalnej temperatury uzwojeń silnika oraz próby określenia parametrów rozruchowych. Spółka wykonuje również specjalne testy w celu potwierdzenia metod obliczeniowych np. wyznaczenie maksymalnej temp. uzwojenia wirnika silnika. Każda próba jest rejestrowana, a dokumentacja techniczna i fotograficzna gromadzona w celu analizy wyników badań. Plan prób dla każdego Produktu jest realizowany zgodnie z harmonogramem, a na jego podstawie opracowywane jest szczegółowe sprawozdanie zawierające opis przeprowadzonych testów i ich wyników. Dla Produktów przeciwwybuchowych podlegających Dyrektywie ATEX po pozytywnym zatwierdzeniu wyników przez CBR Produkt podlega dalszej ocenie (certyfikacji) w zewnętrznych jednostkach notyfikowanych np. Główny Instytut Górnictwa (GIG), doświadczalna kopalnia Barbara czy Hamilton. W przypadku Produktów w wersji Ex przeznaczonych do pracy w warunkach zagrożenia wybuchem przeprowadzane są testy sprawdzające poprawność działania osłony ognioszczelnej konstrukcji produktu. Badania te podlegają ścisłym normom i wymaganiom prawnym, a ich wyniki decydują o dalszej certyfikacji Produktu. Przykładowe Projekty B+R zrealizowane przez Spółkę 1. Silnik przeciwwybuchowy Wysokosprawny silnik przeciwwybuchowy, o mocy 720kW, napięciu 10kV, prędkości obrotowej 330 obr./min. (ilość biegunów 2p=18) w wykonaniu Ex db eb ia IIC T3 Gb do napędu kompresora tłokowego. Szacuje się, że systemy napędzane silnikiem elektrycznym (EMDS) odpowiadają za około 29% całkowitego globalnego oraz 69% przemysłowego zużycia energii elektrycznej. Duże silniki elektryczne o mocy wyjściowej ponad 375 kW to zazwyczaj silniki prądu przemiennego średniego napięcia, które są projektowane i produkowane na zamówienie. Stanowią one zaledwie 0,03% ilości wszystkich silników elektrycznych w użyciu, ale odpowiadają za około 23% całkowitego zużycia energii przez silniki, co czyni je bardzo znaczącymi konsumentami globalnej energii (około 10,4%). Efektywność wykorzystania EMDS w przemyśle może być zwiększona między innymi poprzez stosowanie silników wysokosprawnych. Taka poprawa ma potencjał zmniejszenia emisji CO2 poprzez obniżenie zużycia energii. Zwiększenie sprawności silnika elektrycznego z zachowaniem pozostałych parametrów użytkowych wiąże się z realizacją złożonego procesu projektowego, w ramach którego należy zapewnić optymalizację doboru łożysk, konstrukcji wentylatorów i przepływu powietrza chłodzącego silnik, kształtu żłobka wraz z zapewnieniem maksymalnego wypełnienia uzwojeniem, konstrukcji klatki wirnika oraz pierścieni zwierających. Konieczne jest również opracowanie technologii wykonania, która umożliwi zachowanie parametrów projektowych, takich jak równomierna szczelina pomiędzy stojanem i obracającym się wirnikiem, która ma wpływ na poziom strat dodatkowych, a za tym na sprawność silnika. Typowe wolnoobrotowe silniki elektryczne o mocy ok. 700 kW wykonywane są na napięcie 6000 V. Sprawność tych silników kształtuje się na poziomie 94,0 - 94,5%. Tego typu rozwiązania są stosowane również w silnikach konstrukcji Ex w osłonie ognioszczelnej do stosowania w atmosferze zagrożonej wybuchem. Spółka podjęła się realizacji projektu silnika wolnoobrotowego w konstrukcji ognioszczelnej do stosowania w atmosferach wybuchowych o oznaczeniu Ex db eb ia IIC T3 Gb oraz wysokiej sprawności na poziomie 95,4% przy jednoczesnym ograniczeniu prądu rozruchowego. Dla mocy 700 kW oraz przy założeniu pracy ciągłej silnika (ok. 8400 godzin rocznie) różnica sprawności rzędu 1,4% przekłada się na zużycie energii elektrycznej mniejsze o 91 797 kWh/rok. Aby uzyskać założony cel, konieczne było zastosowanie kilku innowacyjnych rozwiązań konstrukcyjnych i technologicznych: Zastosowanie systemu wentylacji (...) (obudowa silnika została użebrowana, wprowadzono wentylację powierzchniową), jest to rozwiązanie, które ma zastosowanie najczęściej w silnikach małej mocy. Konieczne było zaprojektowanie nowego systemu wentylacji dla silników wolnoobrotowych dużej mocy, średniego napięcia 10 kV. Aktywna część rdzenia magnetycznego stojana została wykonana z blachy prądnicowej o niskim poziomie stratności, dodatkowo do łączenia blach zastosowano innowacyjną technologię spawania blachy prądnicowej. Spawanie blach rdzenia wykonane zostało na zrobotyzowanym stanowisku (spawanie wykonał zautomatyzowany robot spawalniczy). Na potrzeby tego projektu opracowano nowe rozwiązanie układu izolacyjnego, tak by spełnić warunek napięcia zasilania tj. 10 kV oraz warunek próby napięciowej 21 kV. Opracowana została nowa konstrukcja rdzenia wirnika i klatki pracy wirnika, tak by zapewnić poprawną, długotrwałą pracę silnika napędzającego kompresor tłokowy, który charakteryzuje się bardzo dużym pulsacyjnym momentem obrotowym. Zaprojektowano innowacyjne rozwiązanie konstrukcyjne przejść ognioszczelnych w osłonie ognioszczelnej konstrukcji silnika. Weryfikacja tego rozwiązania została wykonana przez Niezależną Jednostkę Notyfikowaną, która przeprowadziła szereg wybuchów sprawdzających poprawność osłony ognioszczelnej obudowy silnika oraz wystawiła certyfikat na zgodność z normami i dyrektywą ATEX. Silniki zostały wyprodukowane oraz w pełni przebadane w CBR pod nadzorem Niezależnej Jednostki Notyfikowanej. Wszystkie punkty założeń konstrukcyjnych zostały osiągnięte. 2. Zespół prądnic dla lokomotyw spalinowych Zespół prądnic synchronicznych z wbudowaną wzbudnicą typu GTds560S8B+GTds400M8B wykonanie do zastosowania w lokomotywach spalinowych nowego typu. W ostatnich latach można było zaobserwować znaczący progres w zakresie wprowadzania nowoczesnych rozwiązań na polskich torach. Z jednej strony obejmuje on całkowicie nowe pojazdy trakcyjne i lokomotywy, z drugiej zaś - znaczący udział modernizowanych jednostek. Wynika to z faktu, że modernizacja jest często o 50% tańszym rozwiązaniem, a jednocześnie zapewnia 20 - 25 lat eksploatacji przed ostatecznym wycofaniem lokomotywy z ruchu. Modernizacja lokomotyw spalinowo elektrycznych najczęściej obejmuje wymianę zespołów prądotwórczych tj. silnika spalinowego, prądnicy głównej i pomocniczej. W efekcie użytkownicy uzyskują następujące korzyści: - poprawa parametrów technicznych i eksploatacyjnych, - zmniejszenie zużycia energii oraz zużycia olejów napędowych i środków smarnych, - zmniejszenie niekorzystnego oddziaływania na środowisko w zakresie hałasu, drgań i emisji składników toksycznych do atmosfery, - zwiększenie komfortu i bezpieczeństwa pracy. W ramach projektów modernizacji lokomotyw Spółka współpracuje z biurami projektowymi oraz użytkownikami, aby zaprojektować i dostarczyć urządzenia ściśle dopasowane do rzeczywistych potrzeb. W ramach takiego projektu powstał nowoczesny zespół prądnic trakcyjnych typu GTds560S8B+GTds400M8B. Prądnica główna synchroniczna 3-fazowa, o mocy 1594kVA, 664V i 1824kVA, 394V częstotliwość 120Hz, samowzbudna z wbudowaną wzbudnicą i prostownikiem wirującym, w wykonaniu dwułożyskowym, pozioma na łapach z tarczą kołnierzową SAE 00 dostosowaną do montażu z silnikiem diesla. Prądnica zasila silniki napędowe lokomotywy, charakteryzuje się chwilowym dużym prądem pracy 6600A (DC). Prądnica pomocnicza synchroniczna 3-fazowa, o mocy 230kVA, napięciu 400V i częstotliwości 120Hz samowzbudna z wbudowaną wzbudnicą i prostownikiem wirującym, w wykonaniu dwułożyskowym do zasilania urządzeń pomocniczych lokomotywy spalinowej. Przeniesienie napędu z prądnicy głównej przy pomocy specjalnego sprzęgła. Prądnica umożliwia wygenerowanie mocy 130kVA i napięcia 400V dla prędkości obrotowej 600 obr./min. Reasumując, Wnioskodawca zauważa, że realizowane Projekty B+R: - są prowadzone w sposób systematyczny, według metodologii wskazanej we wcześniejszej części wniosku przez pracowników Zespołu Projektowego, posiadających wiedzę, niezbędne doświadczenie oraz specjalistyczne wykształcenie zawodowe; - są dokumentowane w ewidencji Wnioskodawcy; - mają na celu tworzenie innowacyjnych Produktów oraz zmian do Produktów oferowanych przez Wnioskodawcę. Dodatkowo Wnioskodawca: - będzie prowadzić działalność w zakresie opisanym powyżej również w przyszłości; - nie prowadzi działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia; - w przypadku uznania przez tutejszy organ podatkowy stanowiska Wnioskodawcy w zakresie prawa do skorzystania z ulgi badawczo-rozwojowej za prawidłowe, wykaże koszty kwalifikowane poniesione na realizację Projektów B+R w zeznaniach podatkowych składanych za poszczególne lata podatkowe Koszty kwalifikowane, wykazane w zeznaniu podatkowym za dany rok podatkowy, będą jednocześnie stanowiły koszt uzyskania przychodu w tym roku podatkowym; - prowadzi i będzie prowadzić ewidencję zgodnie z art. 9 ust. 1 b Ustawy CIT, pozwalającą wyodrębnić koszty działalności w zakresie opisanym powyżej; - nie posiada/nie posiadał statusu centrum badawczo-rozwojowego, o którym mowa w art. 17 ustawy z dnia 30 maja 2008 r. o niektórych formach wspierania działalności innowacyjnej; - w przypadku uznania przez tutejszy organ podatkowy stanowiska Wnioskodawcy w zakresie prawa do skorzystania z ulgi badawczo-rozwojowej za prawidłowe, w przypadku otrzymanych dofinansowań/zwrotów kosztów Spółka nie zastosuje tych kosztów poniesionych na realizację Projektów B+R przy rozliczaniu ulgi badawczo- rozwojowej; - nie korzysta/nie będzie korzystał ze zwolnień podatkowych, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 lub 34a Ustawy CIT. W odniesieniu do opisanych powyżej Projektów B+R, Wnioskodawca wskazuje, że do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 Ustawy CIT, związanych z realizowanymi Projektami B+R, Spółka zalicza następujące wydatki (zwane dalej: „Kosztami Projektów B+R”): 1. Wynagrodzenia przeznaczone dla pracowników biorących udział w realizacji Projektów B+R, posiadających specjalistyczną wiedzę, kompetencje oraz doświadczenie, umożliwiające prowadzenie projektów. Z ewidencji czasu pracy wynika, ile czasu pracownik poświęcił na Projekty B+R. Do Kosztów Projektów B+R Spółka zalicza jedynie tę część wynagrodzenia, która proporcjonalnie przypada na czas poświęcony na Projekty B+R. W przypadku pracowników, którzy zajmują się wyłącznie realizacją Projektów B+R - całe wynagrodzenie stanowi Koszt Projektów B+R. Spółka nie zalicza do Kosztów Projektów B+R tej części wynagrodzenia pracowników, która przypada na czas nieusprawiedliwionej absencji. 2. Koszty amortyzacji środków trwałych wykorzystywanych do realizacji Projektów B+R. 3. Koszty materiałów i surowców wykorzystywanych do realizacji danego Projektu B+R. Ponadto, uzupełnili Państwo opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w następujący sposób: 1. Jakie narzędzia, nowe koncepcje, rozwiązania, niewystępujące w praktyce gospodarczej (w tym Wnioskodawcy) zastosowano w ramach opisanej we wniosku działalności? Innymi słowy, co powoduje, że nowe rozwiązania w znacznym stopniu różnią się od rozwiązań już funkcjonujących; na czym polega unikatowość tych konkretnych rozwiązań, co pozwala uznać je za nowatorskie? Wnioskodawca projektując i tworząc produkty stosuje unikatowe rozwiązania i koncepcje. W ramach realizowanej działalności Spółka wprowadza szereg nowych narzędzi oraz rozwiązań, które nie występowały dotąd ani w jej własnej praktyce, ani szerzej w krajowej gospodarce. Nowatorstwo tej działalności przejawia się przede wszystkim w opracowywaniu od podstaw specjalistycznych silników i generatorów elektrycznych o dużej mocy, przeznaczonych do pracy w wymagających warunkach przemysłowych. O wyjątkowym charakterze prowadzonych prac świadczy chociażby konieczność stworzenia silnika przeciwwybuchowego, który jednocześnie spełniał rygorystyczne wymagania norm ATEX, posiadał bardzo wysoką sprawność energetyczną oraz konstrukcję umożliwiającą ograniczenie prądu rozruchowego. Tego rodzaju działania znacznie odbiegają od rozwiązań funkcjonujących na rynku i wymagają od Spółki nie tylko opracowania nowych modeli urządzeń, ale także stworzenia zupełnie nowych technologii ich wytwarzania i testowania. 2. W czym przejawia się twórczy charakter prac w zakresie realizowanych projektów B+R? W ramach realizowanych projektów Spółka wykorzystywała i dalej wykorzystuje, przede wszystkim specjalistyczną wiedzę wykwalifikowanych pracowników, bez której realizacja jakichkolwiek prac projektowych w tak skomplikowanej dziedzinie jaką jest inżynieria silników elektrycznych nie byłaby możliwa. Do tego typu projektów niezbędne jest doświadczenie, posiadanie odpowiedniego know-how, opracowanie dokumentacji technicznej i zaprojektowanie oraz stworzenie poszczególnych elementów produktów. Ponadto, twórczy charakter podejmowanych prac przejawia się w każdej fazie procesu, począwszy od etapu projektowania, poprzez konstrukcję, aż po testowanie prototypu. Spółka nie korzysta z gotowych schematów czy uniwersalnych konstrukcji - każdy projekt jest opracowywany indywidualnie. Proces ten obejmuje liczne iteracje i modyfikacje, a także wielowariantowe obliczenia mechaniczne i elektryczne prowadzone z użyciem specjalistycznego oprogramowania inżynierskiego. Znaczącą rolę w całym procesie odgrywa utworzone przez Spółkę Centrum Badawczo-Rozwojowe, które umożliwia przeprowadzanie testów w warunkach zbliżonych do rzeczywistej eksploatacji - testów, których nie sposób byłoby zrealizować w zwykłych warunkach produkcyjnych. W toku prac powstają więc nie tylko nowe konstrukcje, ale także unikalne procedury badawcze oraz nowe metody testowania i walidacji. 3. Jakimi zasobami wiedzy dysponowali Państwo przed rozpoczęciem działalności, o której mowa we wniosku, a jakie zasoby pozyskali Państwo w toku prowadzonych przez Państwa prac dotyczące projektów B+R? Przed rozpoczęciem projektów Spółka dysponowała szeroką wiedzą z zakresu projektowania i produkcji silników elektrycznych. Zespół inżynierski posiadał znajomość obowiązujących norm, metod projektowania oraz praktyk produkcyjnych. Jednakże prowadzone prace znacząco poszerzyły tę wiedzę. W trakcie realizacji projektów Spółka pozyskała nowe informacje dotyczące m.in. systemów izolacyjnych wysokiego napięcia, konstrukcji przeciwwybuchowych, metod chłodzenia oraz testowania w warunkach rzeczywistego obciążenia. Wiedza ta nie tylko została wykorzystana w konkretnych projektach, ale także będzie stanowiła bazę dla dalszych działań. 4. Czy w wyniku realizacji projektów B+R, nabyli Państwo nową wiedzę, którą będą Państwo mogli wykorzystać w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej? Jeżeli tak, to z jakiej dziedziny, dyscypliny? W ramach prowadzonej i opisanej we wniosku działalności Spółka nabywa nową wiedzę, którą może następnie wykorzystać przy innych projektach. Dochodzi zatem do powstania nowej wiedzy, która to z kolei może być przez Spółkę wykorzystana ponownie, po przeprowadzeniu odpowiednich testów i analiz jakości powstałych produktów, w celu r ealizacji innych projektów. Nowa wiedza powstaje przede wszystkim na styku kilku dziedzin inżynierii, ze szczególnym uwzględnieniem: - elektrotechniki, zwłaszcza w zakresie projektowania obwodów magnetycznych, uzwojeń, systemów chłodzenia i układów izolacyjnych dla silników i generatorów dużej mocy, - mechaniki i inżynierii mechanicznej, w tym projektowania elementów konstrukcyjnych silników, układów łożyskowania, obudów, układów przeniesienia momentu obrotowego oraz analiz wytrzymałościowych, - inżynierii materiałowej, zwłaszcza w obszarze doboru blach prądnicowych, materiałów izolacyjnych i konstrukcyjnych, a także ich właściwości fizycznych i mechanicznych w warunkach eksploatacyjnych, - inżynierii produkcji, w zakresie technologii wytwarzania i montażu elementów silników oraz optymalizacji procesów produkcyjnych. Spółka zwraca uwagę, że w przedmiotowym pytaniu pojawia się pojęcie „działalności badawczo-rozwojowej”, tj. „(...) którą będą Państwo mogli wykorzystać w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej?” Spółka zwraca uwagę, że przedmiotem Wniosku jest pytanie, czy opisana przez Wnioskodawcę działalność w zakresie realizacji projektów z Obszarów B+R spełnia ustawową definicję działalności badawczo-rozwojowej. Zatem, to Wnioskodawca oczekuje od tutejszego Organu podatkowego zajęcia stanowiska w tym przedmiocie. Bezpośrednia odpowiedź na tak zadane przez Organ podatkowy

Pytanie

prowadziłaby do sytuacji, w której to Wnioskodawca samodzielnie w stanie faktycznym /zdarzeniu przyszłym (udzielane przez Wnioskodawcę odpowiedzi stanowią bowiem uzupełnienie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego) wskazałby fakt, który jest de facto przedmiotem zadanego pytania. 5. Czy realizowane przez Spółkę prace w ramach projektów B+R obejmują rutynowe i okresowe zmiany, nawet jeżeli zmiany te mają charakter ulepszeń? Wykonywane przez Spółkę prace w ramach realizacji projektów nie obejmują/nie będą obejmować rutynowych i okresowych zmian wprowadzanych do produktów Wnioskodawcy, nawet jeżeli mają/będą miały charakter ulepszeń. 6. W związku ze wskazaniem przez Państwa, że prace są podejmowane w sposób systematyczny - proszę wyjaśnić: jakie cele na wstępie postawili Państwo sobie oraz jaki harmonogram w związku z tym został opracowany, czy został faktycznie zrealizowany? Działania Spółki mają charakter systematyczny i są prowadzone w oparciu o precyzyjnie określone cele i harmonogramy. Już na etapie ofertowania wyznaczany jest kierunek dalszych prac - celem nadrzędnym jest opracowanie rozwiązania, które w pełni spełni techniczne i funkcjonalne wymagania klienta. Harmonogram uwzględnia m.in. analizę wykonalności, projektowanie i obliczenia, prace konstrukcyjne, przygotowanie technologii, wykonanie prototypu, testy i walidację, aż po produkcję i wdrożenie. Chociaż w przypadku projektów o charakterze B+R nie da się całkowicie wyeliminować ryzyka zmian i konieczności powrotu do wcześniejszych etapów, Spółka konsekwentnie dąży do realizacji zaplanowanych prac zgodnie z przyjętym harmonogramem, dostosowując go dynamicznie do wyników pośrednich oraz nowych uwarunkowań projektowych. 7. W ramach jakich zasobów ludzkich, rzeczowych i finansowych nastąpiło/nastąpi opracowanie konkretnego rozwiązania praktycznego problemu lub innowacyjnego rozwiązania? Opracowanie konkretnych rozwiązań jest możliwe dzięki zaangażowaniu wyspecjalizowanych zespołów inżynierów, konstruktorów, technologów i mechaników. Wsparcie zapewnia również kadra badawcza CBR, która odpowiada za przygotowanie, przeprowadzenie i dokumentację prób. Prace są realizowane z wykorzystaniem rozbudowanej infrastruktury produkcyjnej i badawczej - zarówno parku maszynowego z obrabiarkami CNC i stanowiskami zrobotyzowanymi, jak i dedykowanego zaplecza badawczego. 8. Na podstawie jakiej umowy pracownicy wykonują prace w ramach projektów B+R opisanych we wniosku (na podstawie umowy o pracę, zlecenie, umowy o dzieło, czy innej)? Pracownicy zatrudnieni przez Spółkę wykonują swoją prace w ramach projektów B+R opisanych we wniosku na podstawie umowy o pracę oraz umowy zlecenia. 9. W zależności od odpowiedzi na ww. pytanie, czy koszty wynagrodzeń tych pracowników stanowią należności z tytułów, o których mowa w: - art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych? - art. 13 pkt 8 lit. a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Koszty wynagrodzeń stanowią należności pracowników, o których mowa w art. 12 ust. 1 oraz art. 13 ust. 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. 10. Czy przedmiotem wniosku są również wynagrodzenia za czas choroby, urlopu, lub innej nieobecności pracownika? Wypłacane przez Spółkę wynagrodzenia obejmują wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. Jak wskazano w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego we wniosku, do kosztów projektów z obszarów B+R Spółka zalicza i będzie zaliczać wyłącznie tę część wynagrodzenia, która przypada na realizację przez pracowników projektów o charakterze B+R, z wyłączeniem wynagrodzenia za czas absencji. 11. Jakie konkretnie materiały są przedmiotem pytania? Materiały, o których mowa w stanowisku, obejmują w szczególności surowce, półprodukty oraz komponenty wykorzystywane na potrzeby projektowania, budowy prototypów oraz testowania maszyn elektrycznych w ramach prowadzonych prac. Przykładowo, mogą to być: blachy prądnicowe wykorzystywane do wykonania rdzeni stojana i wirnika, miedź (pręty, druty) używana do uzwojeń, materiały izolacyjne, żywice do impregnacji uzwojeń, elementy do konstrukcji obudów (stal, aluminium), a także akcesoria montażowe i elementy pomocnicze (łożyska, wentylatory, pierścienie, uszczelnienia itp.). W zakresie materiałów uwzględnia się również narzędzia i oprzyrządowanie wykorzystywane przy produkcji prototypów oraz elementy niezbędne do przeprowadzenia testów - np. oleje, płyny chłodzące, środki smarne, elementy mocujące czy sensory pomiarowe. Do kosztów kwalifikowanych zaliczono ponadto energię elektryczną wykorzystywaną na potrzeby zasilania urządzeń i stanowisk testowych, a także wydatki na zakup sprzętu komputerowego używanego przez zespoły inżynierskie i projektowe, jeśli został on bezpośrednio zaangażowany w realizację prac z obszarów B+R. W zależności od konkretnego projektu, katalog materiałów może być doprecyzowany i rozszerzony w oparciu o dokumentację techniczną, karty technologiczne oraz ewidencję magazynową prowadzoną przez Spółkę. Pytania 1) Czy działalność Wnioskodawcy, przedstawiona w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 4a pkt 26-28 Ustawy CIT, która uprawnia Spółkę do zastosowania ulgi określonej w art. 18d Ustawy CIT za lata 2019-2025 oraz lata kolejne? 2) Czy Koszty Projektów B+R ponoszone przez Spółkę, opisane w stanie faktycznym /zdarzeniu przyszłym, stanowią/będą stanowiły koszty kwalifikowane, o których mowa w art. 18d ust. 2 i ust. 3 Ustawy CIT, które Wnioskodawca może odliczyć w ramach ulgi określonej w art. 18d Ustawy CIT za lata 2019-2025 oraz lata kolejne? Państwa stanowisko w sprawie 1) Działalność Wnioskodawcy, przedstawiona w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 4a pkt 26-28 Ustawy CIT, która uprawnia Spółkę do zastosowania ulgi określonej w art. 18d Ustawy CIT za lata 2019-2025 oraz lata kolejne. 2) Koszty Projektów B+R ponoszone przez Spółkę, opisane w stanie faktycznym /zdarzeniu przyszłym, stanowią/będą stanowiły koszty kwalifikowane, o których mowa w art. 18d ust. 2 i ust. 3 Ustawy CIT, które Wnioskodawca może odliczyć w ramach ulgi określonej w art. 18d Ustawy CIT za lata 2019-2025 oraz lata kolejne. Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy: Ad 1 Zgodnie z brzmieniem art. 18d ust. 1 Ustawy CIT, podatnik uzyskujący przychody inne niż przychody z zysków kapitałowych odlicza od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18, koszty uzyskania przychodów poniesione na działalność badawczo-rozwojową. Kwota odliczenia nie może w roku podatkowym przekraczać kwoty dochodu uzyskanego przez podatnika z przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych. Definicję działalności „badawczo-rozwojowej” zawarto w art. 4a pkt 26 Ustawy CIT, który mówi, że termin „działalność badawczo-rozwojowa” oznacza działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego (www sjp.pl) słowo „twórczy” oznacza „mający na celu tworzenie, odkrywczy, kreatywny”. Dodatkowo jak zostało wskazane w Rozdziale 3.2.1.1 akapit 32 Objaśnień z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczących preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej - IP Box (dalej: „Objaśnienia”) we fragmencie odnoszącym się do wykładni słowa „twórczy”: „w doktrynie prawa autorskiego cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Działalność twórcza oznacza, że ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia”. Zatem, twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, funkcjonalności, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących. Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, realizacja Projektów B+R ma charakter twórczy, oryginalny i indywidualny. Projekty B+R są ukierunkowane na opracowywanie nowych rozwiązań oraz koncepcji, które są wykorzystywane do opracowania Produktów. Każdorazowo podejmowany Projekt B+R wymaga innowatorskiego, zindywidualizowanego podejścia. Dodatkowo, prowadzone prace obejmują wykorzystanie aktualnie dostępnej wiedzy i umiejętności, w szczególności technicznej z dziedziny wąskiej specjalizacji w zakresie budowy maszyn elektrycznych. W świetle wyżej przytoczonych definicji, w ocenie Wnioskodawcy, Projekty B+R realizowane przez Spółkę mają charakter „twórczy”. Prace rozwojowe w rozumieniu art. 4a pkt 28 Ustawy CIT, są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnej wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń. Należy również wspomnieć, że realizowane przez Spółkę prace w ramach Projektów B+R, były/są/będą dokonywane w nieregularnych odstępach czasu i miały/mają/będą miały różny zakres. Wypełnione zostają tym samym znamiona prac rozwojowych zawarte w art. 4a pkt 28 Ustawy CIT. Przepis ten odmawia uznania za prace rozwojowe działalności wykonywanej w sposób rutynowy i okresowy. Ustawa CIT nie definiuje jednak pojęcia „rutynowy”, dlatego organy podatkowe często odwołują się do pojęć ze słownika języka polskiego. Takie podejście odnajdujemy m.in. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 14 listopada 2017 r. o sygn. akt 0111-KDIB1- 3.4010.352.2017.2.MST, który w swoim piśmie przywołuje znaczenie ze „Słownika języka polskiego PWN pod red W Doroszewskiego” (http://sjp.pwn.pl) stanowiąc, że poprzez słowo „rutynowy” należy rozumieć: „wykonywany często i niemal automatycznie” i „wykonywany według utartych schematów”. W przypadku Wnioskodawcy, nie mamy do czynienia z działaniami wykonywanymi automatycznie i „według utartych schematów”. Jak już zostało wskazane, Wnioskodawca realizuje Projekty B+R. Nie można zatem uznać, że są to działania automatyczne i według utartych schematów, gdyż wszystkie czynności podejmowane w trakcie realizacji prac będących przedmiotem wniosku, są zindywidualizowane, a wyniki tych prac każdorazowo są niepowtarzalne. Istotą działania jest wysiłek intelektualny i technologiczny oraz twórczy wkład dedykowanych pracowników w proces realizacji Projektu B+R. Następujące zmiany mają niewątpliwie charakter twórczy, a ich wprowadzenie wymaga od Wnioskodawcy innowacyjności, wyspecjalizowanego personelu oraz zaplecza technicznego potrzebnych do finalizacji projektu, co jest przeciwnością działań wykonywanych w sposób rutynowy. W przepisach nie znajdziemy również definicji słowa „okresowy”. Podobnie jak powyżej, należy odnieść się do wykładni językowej tego określenia Słownik Języka Polskiego PWN (www. sjp.pwn.pl) wskazuje na następujące znaczenia słowa „okresowy”: „powtarzający się, występujący co pewien czas” oraz „dotyczący danego okresu”. Na podstawie przedstawionej definicji, znaczenie słowa „okresowy” sugeruje, że chodzi o podejmowanie czynności podobnych do siebie i w jakiś sposób się powtarzających. Z tego wynika, że przedstawiona działalność Wnioskodawcy nie ma znamion okresowości, ponieważ czynności związane z realizacją Projektów B+R każdorazowo mają na celu stworzenie czegoś nowego, niepowtarzalnego. Wnioskodawca wskazuje dodatkowo, że Projekty B+R realizowane przez pracowników są prowadzone w sposób systematyczny. Świadczy o tym jasny i etapowy przebieg prac, jaki przedstawiono w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Przedstawiony stan faktyczny/zdarzenie przyszłe wskazuje także na to, że Spółka realizuje prace w ramach etapów o określonej długości. Takie usystematyzowanie podejmowanych działań dowodzi ich systematyczności oraz braku incydentalności. Należy więc zauważyć, że cały cykl działań podejmowanych przez Spółkę, od momentu rozpoczęcia myślenia o nowym Projekcie B+R, stanowi nierozerwalny ciąg prac. Albowiem pomiędzy poszczególnymi fazami działań Wnioskodawcy istnieje wyraźny związek. Tworzą one bowiem spójny, systematyczny proces pozwalający na wytworzenie od podstaw innowacyjnych rozwiązań, które następnie są implementowane i dają wymierny efekt w postaci nowego Produktu. W konsekwencji, między poszczególnymi etapami procesu twórczego istnieje ścisła zależność i związek przyczynowo-skutkowy, co wskazuje na spełnienie warunku „systematyczności” z definicji zawartej w art. 4a pkt 26 Ustawy CIT. Wnioskodawca jest odpowiedzialny za samodzielne opracowanie koncepcji, która pozwoli na wytworzenie Produktu. Podstawą do działania jest wiedza oraz doświadczenie wyspecjalizowanych pracowników, co pozwala na stworzenie Produktu dopasowanego do oczekiwań konsumentów Prowadzone Projekty B+R nie są „odtwórczym” bądź „rutynowym” działaniem, które nie spełniałoby definicji prac rozwojowych, o których mowa w art. 4a pkt 28 Ustawy CIT. Reasumując, realizowane przez Spółkę Projekty B+R wpisują się w definicję działalności badawczo-rozwojowej zawartą w Ustawie CIT, ponieważ mają charakter twórczy, nie obejmują zmian o charakterze rutynowym bądź okresowym, są prowadzone w sposób systematyczny, zgodnie z góry powziętym zamiarem, przez pracowników posiadających odpowiednie kompetencje i wykształcenie. Realizowane przez Wnioskodawcę projekty prowadzą do stworzenia nowych rozwiązań. W rezultacie uprawnia to Wnioskodawcę do skorzystania z preferencji podatkowych zawartych w art. 18d Ustawy CIT. Stanowisko Spółki znajduje potwierdzenie w licznych interpretacjach organów podatkowych, które odnoszą się do podmiotów zajmujących się działalnością polegającą na autorskim wytwarzaniu różnych przedmiotów. Dla potwierdzenia, Spółka przywołuje fragmenty interpretacji indywidualnych Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (DKIS): - Interpretacja Indywidualna z dnia 6 lipca 2023 r., sygn. 0111-KDIB1-3.4010.265.2023.2. JMS, DKIS zgodził się z poniższym uzasadnieniem podatnika, odstępując od własnego uzasadnienia: „Na nierutynowy charakter prowadzonych projektów rozwojowych wskazuje fakt, iż prace związane z ich realizacją wykonywane są w następstwie przyjęcia założeń, których spełnienie nie jest możliwe przy wykorzystaniu dotychczasowych wykorzystywanych przez Wnioskodawcę rozwiązań i produktów, lecz konieczne jest opracowanie nowych rozwiązań technicznych lub technologicznych oraz przeprowadzenie ich walidacji, w tym w warunkach rzeczywistych. Ponadto, opracowywane rozwiązania są rozwiązaniami innowacyjnymi, tj. nowymi lub znacząco udoskonalonymi, co najmniej na skalę przedsiębiorstwa Wnioskodawcy. Powyższe potwierdza także okoliczność, iż celem realizacji projektów, opisanych w stanie faktycznym, konieczne było opracowanie nowych rozwiązań technicznych i technologicznych oraz odpowiednich procesów montażu i walidacji, każdorazowo dostosowanych do konkretnego zapotrzebowania Klienta, specyfiki miejsca działań Wnioskodawcy. Doświadczenie i konieczność podejmowania nowych, innowacyjnych rozwiązań dokonywała się na każdym etapie realizacji każdego z trzech projektów, obejmując nawet optymalizację sposobu transportu”. - Interpretacja indywidualna z dnia 7 czerwca 2022 r., sygn. 0111-KDIB1- 3.4010.239.2022.2.JG, DKIS zgodził się z poniższym uzasadnieniem podatnika, odstępując od własnego uzasadnienia: „Wnioskodawca opracowuje w ramach projektów nowe rozwiązania techniczne lub technologiczne (w ramach czego powstaje nowa wiedza), a w tym celu wykorzystuje i łączy wiedzę oraz umiejętności osób realizujących projekt z różnych dziedzin, przede wszystkim z zakresu architektury, inżynierii i wytrzymałości materiałów, tak by projektowane rozwiązanie osiągnęło zakładane na początku projektu parametry techniczne (w tym celu testowane są różne materiały i sposoby ich łączenia). Na nierutynowy charakter prowadzonych projektów rozwojowych wskazuje fakt, iż prace związane z ich realizacją wykonywane są w następstwie przyjęcia założeń, których spełnienie nie jest możliwe przy wykorzystaniu dotychczasowych wykorzystywanych przez Wnioskodawcę rozwiązań i produktów, lecz konieczne jest opracowanie nowych rozwiązań technicznych lub technologicznych oraz przeprowadzenie ich walidacji, w tym w warunkach rzeczywistych”. Mając powyższe na uwadze, wskazane w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego Projekty B+R spełniają definicję działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 4a pkt 26-28 Ustawy CIT, co uprawnia Spółkę do zastosowania ulgi określonej w art. 18d Ustawy CIT za lata 2019-2025 oraz lata kolejne. Ad 2 Ustawodawca w art. 18d ust. 2 pkt 1a Ustawy CIT wskazał, że kosztami kwalifikowanymi są poniesione w danym miesiącu należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 Ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm.; dalej: „Ustawa PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)”), oraz sfinansowane przez płatnika składki z tytułu tych należności określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (dalej: „Ustawa ZUS (Zakład Ubezpieczeń Społecznych)”), w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na wykonanie usługi w zakresie działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w całości czasu przeznaczonego na wykonanie usługi na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło w danym miesiącu. Dodatkowo stosownie do art. 18d ust. 5 Ustawy CIT, koszty kwalifikowane podlegają odliczeniu, jeżeli nie zostały podatnikowi zwrócone w jakiejkolwiek formie, lub nie zostały odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym. Zgodnie z art. 18d ust. 7 Ustawy CIT, kwota kosztów kwalifikowanych nie może przekroczyć: - w przypadku gdy podatnik, o którym mowa w ust. 3a, jest mikroprzedsiębiorcą, małym lub średnim przedsiębiorcą, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców - 200% kosztów, o których mowa w ust. 2-3a; - w przypadku pozostałych podatników, o których mowa w ust. 3a - 200% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 1-4a i ust. 2a-3a, oraz 100% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 5; - w przypadku pozostałych podatników -100% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 2-5, ust. 2a i 3, oraz 200% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 1 i 1a. Natomiast, w myśl art. 18d ust. 8 Ustawy CIT, odliczenia dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono koszty kwalifikowane. W przypadku gdy podatnik poniósł za rok podatkowy stratę albo wielkość dochodu podatnika jest niższa od kwoty przysługujących mu odliczeń, odliczenia - odpowiednio w całej kwocie lub w pozostałej części - dokonuje się w zeznaniach za kolejno następujące po sobie sześć lat podatkowych następujących bezpośrednio po roku, w którym podatnik skorzystał lub miał prawo skorzystać z odliczenia. Zgodnie z brzmieniem art. 18d ust. 2 Ustawy CIT, obowiązującym od dnia 1 stycznia 2018 r., za koszty kwalifikowane uznaje się m.in. 1) poniesione w danym miesiącu należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, oraz sfinansowane przez płatnika składki z tytułu tych należności określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu;

1a) poniesione w danym miesiącu należności z tytułów, o których mowa w art. 13 pkt 8 lit. a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, oraz sfinansowane przez płatnika składki z tytułu tych należności określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na wykonanie usługi w zakresie działalności badawczo- rozwojowej pozostaje w całości czasu przeznaczonego na wykonanie usługi na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło w danym miesiącu; 2) nabycie materiałów i surowców bezpośrednio związanych z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową. Natomiast, stosownie do art. 18d ust. 3 Ustawy CIT, za koszty kwalifikowane uznaje się także dokonywane w danym roku podatkowym, zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, odpisy amortyzacyjne od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wykorzystywanych w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, z wyłączeniem samochodów osobowych oraz budowli, budynków i lokali będących odrębną własnością.

Zgodnie z art. 18d ust. 3k Ustawy CIT, do kosztów kwalifikowanych stanowiących odpisy amortyzacyjne od środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych przepisu art. 16 ust. 1 pkt 48 nie stosuje się. Zgodnie z brzmieniem art. 15 ust. 1 Ustawy CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. W świetle wyżej przytoczonych przepisów należy stwierdzić, że aby Wnioskodawcy przysługiwało prawo odliczenia w zeznaniu podatkowym kosztów kwalifikowanych poniesionych w danym roku podatkowym powinny być łącznie spełnione następujące warunki: - podatnik poniósł koszty na działalność badawczo-rozwojową; - koszty na działalność badawczo-rozwojową stanowiły dla podatnika koszty uzyskania przychodów w rozumieniu Ustawy CIT; - koszty na działalność badawczo-rozwojową mieszczą się w zamkniętym katalogu kosztów kwalifikowanych określonym przepisami art. 18d ust. 2 Ustawy CIT; - w ewidencji, o której mowa w art. 9 ust. 1b Ustawy CIT, Wnioskodawca wyodrębnił koszty działalności badawczo-rozwojowej; - podatnik wykazał w zeznaniu podatkowym koszty kwalifikowane podlegające odliczeniu; - kwota odliczonych kosztów kwalifikowanych nie przekroczyła limitów określonych w Ustawie CIT; - koszty kwalifikowane nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiekolwiek formie. Przenosząc wyżej przytoczone przepisy oraz warunki na grunt analizowanej sprawy, Wnioskodawca spełnia wszystkie powyższe wymagania. Poniesione wydatki są związane z działalnością badawczo-rozwojową, za którą uznaje się tworzenie Produktów, koszty te stanowią również koszty uzyskania przychodu, wszystkie koszty mieszczą się w katalogu zamkniętym. Ponadto, koszty zostały wyodrębnione w prowadzonej przez Wnioskodawcę ewidencji, pozwalającej na wyodrębnienie kosztów i przychodów działalności w zakresie opisanym powyżej (co zostało wskazane w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego), jak również zamierza prowadzić taką ewidencję w przyszłości. Wnioskodawca planuje również wykazać kwotę podlegającą odliczeniu w rocznym zeznaniu podatkowym w załączniku CIT/BR. Zajmowane przez Wnioskodawcę stanowisko znajduje potwierdzenie w licznych indywidualnych interpretacjach organów podatkowych. Wnioskodawca przywołuje poniżej fragmenty interpretacji indywidualnych, odnoszących się do kosztów, które ponosi w ramach realizacji Projektów B+R. 1. Pracownicy Wnioskodawca zauważa, że prawo do uznania wynagrodzenia pracowników zaangażowanych w prace badawczo-rozwojowe wynika z literalnego brzmienia przepisów, art. 18d ust. 2 pkt 1 i 1a Ustawy CIT. Możliwość zaliczenia wydatków poniesionych na wynagrodzenia pracowników biorących udział w realizacji prac badawczo-rozwojowych została wielokrotnie potwierdzona przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, m.in. w: - Interpretacji Indywidualnej z dnia 17 czerwca 2020 r., sygn. 0111-KDIB1- 3.4010.116.2020.2.IM: „Reasumując, należy stwierdzić, że stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia, czy należności, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: „ustawa o PIT”) oraz składki z tytułu tych należności określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (dalej: „składki na ubezpieczenie społeczne”), w części finansowanej przez Wnioskodawcę jako płatnika składek, przysługujące Pracownikom, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację prac B+R pozostaje w ogólnym czasie pracy tych Pracowników w danym miesiącu, stanowią dla Spółki koszty kwalifikowane, o których mowa w art. 18d ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT i mogą podlegać odliczeniu od podstawy opodatkowania Oddziału w ramach stosowania ulgi na prace badawczo rozwojowe - jest prawidłowe”. - Interpretacji Indywidualnej z dnia 3 lutego 2020 r., sygn. 0111-KDIB1-3.4010.545.2019.1. MBD: „Przenosząc powyższe na grunt analizowanej sprawy, stwierdzić należy, że przepisy podatkowe dają możliwość uznania za koszty kwalifikowane m.in. należności z tytułu wynagrodzeń pracownika, który realizuje wskazany cel, tj. wykonuje prace badawczo- rozwojowe. Istotne jest aby pracownik faktycznie wykonywał zadania będące realizacją prac badawczo-rozwojowych, wówczas wynagrodzenie takiego pracownika oraz koszty świadczeń poniesionych na jego rzecz będą mogły stanowić dla Wnioskodawcy koszt kwalifikowany w całości”. W związku z powyższym, nie jest sporne zaliczenie wynagrodzeń pracowników za realizację prac polegających na tworzeniu Produktów do kosztów kwalifikowanych. Osoby te bowiem biorą czynny udział w Pracach B+R będących przedmiotem działalności Spółki. Powyższe potwierdza interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 4 czerwca 2019 r., sygn. 0111-KDIB1-3.4010.218.2019.1.APO: „Biorąc pod uwagę cytowane powyżej przepisy oraz przedstawiony opis stanu faktycznego /zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że Spółka jest i będzie uprawniona do odliczenia na podstawie art. 18d ust. 2 pkt 1 i 1a u.p.d.o.p., kosztów wynagrodzeń pracowników wykonujących działalność badawczo-rozwojową oraz kosztów wynagrodzeń z tytułu umowy zlecenie lub umowy o dzieło, w tym także wynagrodzeń z tytułu przeniesienia praw autorskich, oraz składek od tych należności finansowanych przez płatnika, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu lub w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na wykonanie usługi w zakresie działalności badawczo- rozwojowej pozostaje w całości czasu przeznaczonego na wykonanie usługi na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło w danym miesiącu”. 2. Materiały Możliwość zaliczenia wydatków poniesionych na materiały, które są następnie wykorzystywane do działań badawczo-rozwojowych również wynikają z literalnego brzmienia przepisów, nie mniej jednak, na potwierdzenie swojego stanowiska Wnioskodawca przytacza stanowisko Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej przedstawione w: - Interpretacji Indywidualnej z dnia 7 lutego 2020 r., sygn. 0111-KDIB1-3.4010.625.2019.1. BM: „W świetle powyższego, stanowisko Spółki, w zakresie ustalenia, czy koszty zakupu materiałów i surowców, takich jak zestawy komputerowe, laptopy, oprogramowanie peryferyjne, infrastruktura IT, części zamienne, oprogramowanie i licencje na oprogramowanie komputerowe oraz inne materiały eksploatacyjne i biurowe nabywane wyłącznie w celu wykorzystania w działalności badawczo-rozwojowej lub częściowo związane z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową i częściowo z pozostałą działalnością, w tej części, w jakiej zostały ona wykorzystane do prowadzonych prac badawczo-rozwojowych stanowią koszty kwalifikowane, o których mowa w art. 18d ust. 2 updop, jest prawidłowe”. - Interpretacji Indywidualnej z dnia 21 stycznia 2020 r., sygn. 0111-KDIB1- 3.4010.505.2019.2.JKT: „Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy koszty energii zużytej na działalność badawczo-rozwojową stanowią koszty kwalifikowane objęte ulgą określoną w art. 18d ust. 1 u.p.d.o.p. Odnosząc cytowane powyżej przepisy do przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego zgodzić się należy z Wnioskodawcą, że jest uprawniony do odliczenia od podstawy opodatkowania kosztów kwalifikowanych, takich jak koszty energii, poniesionych na działalność badawczo-rozwojową. Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe”. - Interpretacji Indywidualnej z dnia 7 czerwca 2019 r. sygn. 0111-KDIB1- 3.4010.128.2019.3.JKT: „Z art. 18d ust. 2 pkt 2 u.p.d.o.p. wynika, że do kosztów kwalifikowanych można zaliczać wydatki na materiały i surowce, jeżeli mają one bezpośredni związek z działalnością B+R. Treść przywołanej regulacji (kładąc nacisk na bezpośredni charakter związku pomiędzy materiałami/surowcami a działalnością B+R) implikuje wniosek, że materiały i surowce muszą być wykorzystane/zużyte do realizacji działań objętych aktywnością sklasyfikowaną jako działalność badawczo-rozwojową. W przedstawionym przypadku nabywane od osób współpracujących fragmenty kodów są wykorzystywane do wytworzenia/ulepszenia Produktów, w związku z czym są bezpośrednio związane z działalnością B+R. Spełniony jest zatem warunek wskazany w art. 18d ust. 2 pkt 2 u.p.d.o p., w związku z czym na podstawie tego przepisu Spółka ma prawo do uznawania za koszty kwalifikowane i do odliczenia od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych wynagrodzenia osób współpracujących, ujmowanego na bieżąco”. - Interpretacji Indywidualnej z 6 czerwca 2019 r. sygn. 0111-KDIB1-3.4010.213.2019.1.BM: „Z wniosku wynika, że Spółka w związku z prowadzonymi pracami rozwojowymi ponosi koszty materiałów zużytych przy wykonywaniu prac badawczo-rozwojowych takich jak np. zakup prasy czy też literatury fachowej. Artykuł 18d ust. 2 pkt 2 uCIT, stanowi, że warunkiem uznania wydatków na nabycie materiałów i surowców jest ich bezpośredni związek z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową. Przepisy omawianej ustawy podatkowej nie precyzują co należy rozumieć pod pojęciem materiałów i surowców. Zatem, przyjmuje się, że materiały i surowce, w przypadku których istnieje możliwość ich przypisania do działalności badawczo-rozwojowej, uznaje się za koszty kwalifikowane w ramach ww. działalności. W ocenie tut. organu, wobec spełnienia przez Wnioskodawcę tego warunku, tj. nabycia materiałów, takich jak np. zakup prasy czy też literatury fachowej, bezpośrednio związanych z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową, należy stwierdzić, że wydatki te stanowią koszty kwalifikowane, o których mowa w ww. przepisach”. Z powyższych względów, wydatki poniesione przez Spółkę na nabycie materiałów wykorzystywanych przy Pracach B+R, w tym m.in. energia elektryczna, sprzęt komputerowy czy koszty materiałów do wytworzenia Produktów, stanowią koszty kwalifikowane, o których mowa w art. 18d ust. 2 pkt 2 Ustawy CIT. 3. Amortyzacja środków trwałych Zaliczanie odpisów amortyzacyjnych środków trwałych do kosztów kwalifikowanych od sprzętu wykorzystywanego wyłącznie do prac badawczo-rozwojowych wynika wprost z przepisów, to samo tyczy się środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, które są tylko częściowo wykorzystywane do prac badawczo-rozwojowych. W takim wypadku kosztem kwalifikowanym będzie tylko część wydzielona procentowo, na podstawie czasu użytkowania danego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej na prace badawczo-rozwojowe. Na potwierdzenie powyższego można przytoczyć m.in. Interpretację Indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 7 czerwca 2019 r., sygn. 0111-KDIB1-3.4010.128.2019.3.JKT: „Mając na uwadze powołane powyżej przepisy, wskazać należy, że odpisy amortyzacyjne dokonywane zarówno od środków trwałych, jak i wartości niematerialnych i prawnych, stanowią/będą stanowiły u Wnioskodawcy koszty kwalifikowane, stosownie do treści art. 18d ust. 3 uCIT, w całości, w przypadku, gdy wykorzystywane są one wyłącznie do prac badawczo-rozwojowych. Natomiast, w przypadku, gdy środki trwałe, jak i wartości niematerialne i prawne wykorzystywane są jedynie częściowo w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, to wówczas wyłącznie w tej części, w jakiej były/są/będą wykorzystywane na potrzeby prac badawczo-rozwojowych, mogą zostać odliczone przez Wnioskodawcę w ramach kosztów kwalifikowanych. Kosztów kwalifikowanych w zakresie ulgi badawczo-rozwojowej nie będą bowiem stanowiły ww. odpisy amortyzacyjne od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w części, w której dane środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne są /będą wykorzystywane w bieżącej, operacyjnej działalności Wnioskodawcy. Zatem, w przedmiotowej sprawie, odpisy amortyzacyjne od środków trwałych oraz wartości niematerialnych wykorzystywanych w prowadzonej działalności badawczo- rozwojowej będą stanowiły koszty kwalifikowane o których mowa w art. 18d ust. 3 uCIT, w części w jakiej są/będą wykorzystywane do tej działalności”. Zatem, odpisy amortyzacyjne od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w tej części, w jakiej Spółka wykorzystuje je w prowadzonej działalności związanej z realizacją Projektów B+R, będą stanowiły koszty kwalifikowane w rozumieniu art. 18d ust. 3 Ustawy CIT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Ad. 1 Stosownie do art. 18d ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 278 ze zm. dalej: „u.p.d.o.p.”, „uCIT”, „ustawa o CIT”): podatnik uzyskujący przychody inne niż przychody z zysków kapitałowych odlicza od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18, koszty uzyskania przychodów poniesione na działalność badawczo-rozwojową, zwane dalej „kosztami kwalifikowanymi”. Kwota odliczenia nie może w roku podatkowym przekraczać kwoty dochodu uzyskanego przez podatnika z przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych. Zgodnie z art. 4a pkt 26 u.p.d.o.p., ilekroć w ustawie jest mowa o działalności badawczo-rozwojowej, oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. W myśl art. 4a pkt 27 u.p.d.o.p., ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych, oznacza to: a) badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce,

b) badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. W myśl art. 4 ust. 2 ustawy z 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1571 ze zm.): badania naukowe są działalnością obejmującą: a) badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne; b) badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń. Stosownie do treści art. 4a pkt 28 u.p.d.o.p., ilekroć w ustawie jest mowa o pracach rozwojowych - oznacza to prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. W myśl art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń. Odnosząc się do kwestii będącej przedmiotem zadanego pytania nr 1 wskazać należy, że w celu skorzystania z ulgi na działalność badawczo-rozwojową, należy przeprowadzić analizę nakierowaną na zidentyfikowanie przejawów działalności gospodarczej, które mogą zostać uznane za działalność badawczo-rozwojową (tj. tych aktywności podatnika, które spełniają definicje wskazane w art. 4a pkt 26-28 u.p.d.o.p.). Ustawodawca wprowadził definicję działalności badawczo-rozwojowej w art. 4a pkt 26 u.p. d.o.p., zgodnie z którą (jak już wyżej wskazano) przez działalność badawczo-rozwojową, należy rozumieć działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Kluczowe jest zawarte w definicji działalności badawczo-rozwojowej rozróżnienie, które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwa rodzaje aktywności - badania podstawowe i badania aplikacyjne zdefiniowane w art. 4 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce oraz prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 tej ustawy. Z ustawowej definicji wynika zatem, że taka działalność musi mieć charakter twórczy. Posłużenie się tym sformułowaniem wskazuje, że działalność badawczo-rozwojowa to taka aktywność, która nastawiona jest na tworzenie nowych i oryginalnych rozwiązań, często o charakterze unikatowym, które nie mają odtwórczego charakteru. Jak podaje słownik języka polskiego PWN, działalność twórcza to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia (działalność - zespół działań podejmowanych w jakimś celu), powstania czegoś (twórczy - mający na celu tworzenie, tworzyć - powodować powstanie czegoś). W doktrynie prawa autorskiego podkreśla się natomiast, że cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Działalność twórcza oznacza, że „ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem, że posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia”. Zatem, twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika. Po drugie, z art. 4a pkt 26 u.p.d.o.p., wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi być podejmowana w systematyczny sposób. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN słowo systematyczny oznacza: (i) robiący coś regularnie i starannie, (ii) o procesach: zachodzący stale od dłuższego czasu, (iii) o działaniach: prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu; też: o efektach takich działań; planowy, metodyczny. W związku z tym, że w definicji działalności badawczo-rozwojowej słowo „systematyczny” występuje w sformułowaniu „podejmowaną (działalność) w sposób systematyczny”, a więc odnosi się do „działalności”, czyli zespołu działań podejmowanych w jakimś celu, najbardziej właściwą definicją systematyczności w omawianym zakresie jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem, słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. To oznacza, że działalność badawczo- rozwojowa jest prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace badawczo-rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro i makroekonomicznej. Z powyższego wynika, że spełnienie kryterium „systematyczności” danej działalności nie jest uzależnione od ciągłości tej działalności, w tym od określonego czasu przez jaki działalność taka ma być prowadzona ani też od istnienia planu co do prowadzenia przez podatnika podobnej działalności w przyszłości. Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. Po trzecie, taka działalność musi mieć określony cel, tj. powinna być nakierowana na zwiększenie zasobów wiedzy oraz ich wykorzystanie do tworzenia nowych zastosowań. Prowadząc działalność badawczo-rozwojową, przedsiębiorca rozwija specjalistyczną wiedzę oraz umiejętności, które może wykorzystać w ramach bieżących albo przyszłych projektów. Pamiętać trzeba, że w ramach prac rozwojowych następuje połączenie wyników prac badawczych z wiedzą techniczną w celu wprowadzenia do produkcji nowego lub zmodernizowanego wyrobu, nowej technologii czy nowego systemu organizacji. Innymi słowy, prowadzone systematyczne prace opierają się na istniejącej wiedzy, uzyskanej w wyniku działalności badawczej oraz/lub doświadczeń praktycznych i mają na celu wytworzenie nowych materiałów, produktów lub urządzeń, inicjowanie nowych i znaczące udoskonalenie już istniejących procesów, systemów i usług. Podmioty gospodarcze zajmujące się działalnością badawczo-rozwojową realizują ją obok swojej działalności podstawowej (np. przedsiębiorstwa przemysłowe dysponujące własnym zapleczem badawczo-rozwojowym, laboratoria, zakłady i ośrodki badawczo-rozwojowe, działy badawczo-technologiczne, biura konstrukcyjne i technologiczne, zakłady rozwoju technik, biura studiów i projektów itp.). Prace rozwojowe nie obejmują rutynowych i okresowych zmian wprowadzanych do istniejących produktów, linii produkcyjnych, procesów wytwórczych, usług nawet jeśli takie zmiany mają charakter ulepszeń. Co oznacza, że aktywność podatnika winna być nastawiona na tworzenie nowych i oryginalnych rozwiązań, często o charakterze unikatowym (które nie mają odtwórczego charakteru), związane z postępem naukowym, czy technologicznym. Na powyższe kryteria wskazał także Minister Finansów w Objaśnieniach podatkowych z 15 lipca 2019 roku dotyczących preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej (dalej także: „Objaśnienia MF”), które w części 3.2.1. poświęcone są pojęciu działalności badawczo-rozwojowej, która znajduje zastosowanie m. in. do korzystania z ulgi badawczo-rozwojowej przewidzianej w art. 18d u.p.d.o.p. - co zostało wskazane w samej treści objaśnień (por. pkt 31 Objaśnień MF). Zgodnie z Objaśnieniami MF, przez działalność twórczą należy rozumieć zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia, powstania czegoś, a twórczość działalności badawczo-rozwojowej przejawiać się może m.in.: opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika. Dodatkowo warto nadmienić, że walidacja (według Słownika języka polskiego PWN rozumiana jako ogół czynności mających na celu zbadanie odpowiedniości, trafności lub dokładności czegoś) nowego lub ulepszonego produktu/technologii/rozwiązań zwłaszcza w warunkach rzeczywistego funkcjonowania, gdzie głównym celem jest dalsze udoskonalenie techniczne, a których ostateczny kształt nie został określony została wyróżniona w Objaśnieniach MF jako typowe przejawy działalności twórczej w znaczeniu przyjmowanym dla potrzeb definicji prac badawczo-rozwojowych (por. pkt 36 Objaśnień MF). Co więcej, jak podkreślono w Objaśnieniach MF, istotnym elementem tego rodzaju działalności jest kreatywna aktywność wynikająca z działalności człowieka. Jak wskazano w Objaśnieniach MF (na co zwrócił już uwagę Organ powyżej), w świetle obowiązujących w Polsce znaczeń pojęcia „systematyczność”, prowadzenie działalności w taki sposób może oznaczać realizację tego rodzaju działań: - w znaczeniu pierwszym - w sposób stały, od dłuższego czasu (regularnie), bądź - w znaczeniu drugim - w sposób uporządkowany, według pewnego systemu (planowo, metodycznie). Dla potrzeb definicji działalności badawczo-rozwojowej, kryterium to należy rozumieć zgodnie z drugim znaczeniem. W świetle powyższego, oznacza to, że kryterium systematyczności jest spełnione, gdy działalność prowadzona jest w sposób uporządkowany, według pewnego systemu (metodycznie, zgodnie z planem). Należy jeszcze raz zaakcentować, że trzecim kryterium uznania danej działalności za badawczo-rozwojową jest zwiększanie zasobów wiedzy (zgodnie z Objaśnieniami MF – pkt 43, to pojęcie odnosi się przede wszystkim do badań naukowych) lub wykorzystania istniejących zasobów wiedzy (na co nakierowane są przede wszystkim prace rozwojowe, obejmujące zdobywanie, łączenie i kształtowanie wiedzy) do tworzenia nowych zastosowań (nowych, zmienionych lub usprawnionych produktów, procesów lub usług). Jednocześnie, jak zauważono w treści cytowanych Objaśnień MF, ustawodawca nie zdefiniował sformułowania „zwiększania zasobów wiedzy, jednak przyjąć można, że sformułowanie to należy rozumieć z perspektywy danego podatnika a kluczowym jest element celowościowy (tj. zwiększenie poziomu wiedzy oraz wykorzystanie jej do tworzenia nowych zastosowań), bez względu na to, czy zdobywana wiedza stanowić będzie nowość tylko z perspektywy danego podmiotu, albo czy po jej zastosowaniu będzie służyć wyłącznie jednemu podmiotowi, czy też znajdzie szersze zastosowanie (por. pkt 45 Objaśnień MF). Z opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka realizuje projekty charakteryzujące się wysokim stopniem złożoności, kreatywności i twórczości. Projekty B+R są prowadzone w sposób systematyczny, są dokumentowane w ewidencji Spółki, oraz mają na celu tworzenie innowacyjnych Produktów oraz zmian do Produktów oferowanych przez Spółkę. Odnosząc się do powołanych przepisów, należy stwierdzić, że Państwo stanowisko, w zakresie ustalenia, czy działalność Wnioskodawcy, przedstawiona w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, stanowi działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 4a pkt 26-28 Ustawy CIT, która uprawnia Spółkę do zastosowania ulgi określonej w art. 18d Ustawy CIT za lata 2019-2025 oraz lata kolejne, jest prawidłowe. Ad. 2 Rodzaje kosztów kwalifikowanych podlegających odliczeniu w ramach ulgi na działalność badawczo-rozwojową zostały wymienione w art. 18d ust. 2-3 u.p.d.o.p. Na podstawie art. 18d ust. 2 pkt 1, 1a, 2 i 2a ustawy o CIT, za koszty kwalifikowane uznaje się, 1) poniesione w danym miesiącu należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, oraz sfinansowane przez płatnika składki z tytułu tych należności określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu; 1a) poniesione w danym miesiącu należności z tytułów, o których mowa w art. 13 pkt 8 lit. a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, oraz sfinansowane przez płatnika składki z tytułu tych należności określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na wykonanie usługi w zakresie działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w całości czasu przeznaczonego na wykonanie usługi na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło w danym miesiącu; 2) nabycie materiałów i surowców bezpośrednio związanych z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową. 2a) nabycie niebędącego środkami trwałymi sprzętu specjalistycznego wykorzystywanego bezpośrednio w prowadzonej działalności badawczo- rozwojowej, w szczególności naczyń i przyborów laboratoryjnych oraz urządzeń pomiarowych. Według art. 18d ust. 3 u.p.d.o.p., za koszty kwalifikowane uznaje się także dokonywane w danym roku podatkowym, zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, odpisy amortyzacyjne od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wykorzystywanych w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, z wyłączeniem samochodów osobowych oraz budowli, budynków i lokali będących odrębną własnością. Stosownie do art. 18d ust. 5 u.p.d.o.p., koszty kwalifikowane podlegają odliczeniu, jeżeli nie zostały podatnikowi zwrócone w jakiejkolwiek formie lub nie zostały odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym. Natomiast, w myśl art. 18d ust. 7 u.p.d.o.p., w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r., kwota kosztów kwalifikowanych nie może przekroczyć: 1) w przypadku gdy podatnik, o którym mowa w ust. 3a, jest mikroprzedsiębiorcą, małym lub średnim przedsiębiorcą, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców - 150% kosztów, o których mowa w ust. 2-3a; 2) w przypadku pozostałych podatników, o których mowa w ust. 3a - 150% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 1-4a i ust. 2a-3a, oraz 100% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 5; 3) w przypadku pozostałych podatników - 100% kosztów, o których mowa w ust. 2-3. Jak stanowi art. 18d ust. 7 u.p.d.o.p., w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2022 r., kwota kosztów kwalifikowanych nie może przekroczyć: 1) w przypadku gdy podatnik, o którym mowa w ust. 3a, jest mikroprzedsiębiorcą, małym lub średnim przedsiębiorcą, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców - 200% kosztów, o których mowa w ust. 2-3a; 2) w przypadku pozostałych podatników, o których mowa w ust. 3a - 200% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 1-4a i ust. 2a-3a, oraz 100% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 5; 3) w przypadku pozostałych podatników - 100% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 2-5, ust. 2a i 3, oraz 200% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 1 i 1a. W myśl art. 18d ust. 8 u.p.d.o.p., w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r., odliczenia dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono koszty kwalifikowane. W przypadku gdy podatnik poniósł za rok podatkowy stratę albo wielkość dochodu podatnika jest niższa od kwoty przysługujących mu odliczeń, odliczenia - odpowiednio w całej kwocie lub w pozostałej części - dokonuje się w zeznaniach za kolejno następujące po sobie sześć lat podatkowych następujących bezpośrednio po roku, w którym podatnik skorzystał lub miał prawo skorzystać z odliczenia. Jak stanowi art. 18d ust. 8 u.p.d.o.p., w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2022 r., odliczenia dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono koszty kwalifikowane. W przypadku gdy podatnik poniósł za rok podatkowy stratę albo wielkość dochodu podatnika jest niższa od kwoty przysługujących mu odliczeń, odliczenia - odpowiednio w całej kwocie lub w pozostałej części - dokonuje się w zeznaniach za kolejno następujące po sobie sześć lat podatkowych następujących bezpośrednio po roku, w którym podatnik skorzystał lub miał prawo skorzystać z odliczenia. Dokonując odliczenia, o którym mowa w zdaniu drugim, uwzględnia się kwoty pomniejszeń, o których mowa w art. 18db ust. 1. Zgodnie z art. 15 ust. 1 uCIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Należy także zwrócić uwagę na brzmienie przepisu art. 9 ust. 1b u.p.d.o.p., zgodnie z którym, podatnicy prowadzący działalność badawczo-rozwojową, którzy zamierzają skorzystać z odliczenia, o którym mowa w art. 18d, są obowiązani w ewidencji, o której mowa w ust. 1, wyodrębnić koszty działalności badawczo-rozwojowej. W tym miejscu należy wskazać, że zgodnie z zasadą, przyjętą w orzecznictwie jak i w doktrynie prawa podatkowego, ulgi podatkowe, w tym ulga badawczo-rozwojowa, są w yjątkiem od zasady równości i powszechności opodatkowania, tak więc przepisy regulujące prawo do ulgi winny być interpretowane ściśle. Mając na uwadze powołane powyżej przepisy należy stwierdzić, że aby podatnikowi podatku dochodowego od osób prawnych przysługiwało prawo odliczenia w zeznaniu podatkowym kosztów kwalifikowanych poniesionych w danym roku podatkowym powinny być łącznie spełnione następujące warunki: - podatnik poniósł koszty na działalność badawczo-rozwojową, koszty na działalność badawczo-rozwojową stanowiły dla podatnika koszty uzyskania przychodów w rozumieniu u.p.d.o.p., - koszty na działalność badawczo-rozwojową mieszczą się w zamkniętym katalogu kosztów kwalifikowanych określonym przepisami art. 18d ust. 2 - 3 u.p.d.o.p., - ww. koszty uzyskania przychodów stanowiły koszty kwalifikowane w rozumieniu u.p.d.o. p., przy czym, jeżeli koszty kwalifikowane zostały poniesione w ramach badań podstawowych, badania te były prowadzone na podstawie umowy lub porozumienia z jednostką naukową w rozumieniu odrębnych przepisów, - jeżeli w roku podatkowym prowadził działalność na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia/decyzji o wsparciu, prawo do odliczenia przysługuje jedynie w odniesieniu do kosztów kwalifikowanych, które nie są przez podatnika uwzględniane w kalkulacji dochodu zwolnionego z podatku na podstawie zezwolenia/decyzji o wsparciu, - w ewidencji, o której mowa w art. 9 ust. 1b u.p.d.o.p., podatnik wyodrębnił koszty działalności badawczo-rozwojowej, - podatnik wykazał w zeznaniu podatkowym koszty kwalifikowane podlegające odliczeniu, - kwota odliczonych kosztów kwalifikowanych nie przekroczyła limitów określonych w u.p. d.o.p., - koszty kwalifikowane nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie lub nie zostały odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym. Zgodnie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, w związku z projektami B+R, Spółka ponosi następujące koszty kwalifikowane: 1. Wynagrodzenia przeznaczone dla pracowników biorących udział w realizacji Projektów B+R, posiadających specjalistyczną wiedzę, kompetencje oraz doświadczenie, umożliwiające prowadzenie projektów. Z ewidencji czasu pracy wynika, ile czasu pracownik poświęcił na Projekty B+R. Do Kosztów Projektów B+R Spółka zalicza jedynie tę część wynagrodzenia, która proporcjonalnie przypada na czas poświęcony na Projekty B+R. W przypadku pracowników, którzy zajmują się wyłącznie realizacją Projektów B+R - całe wynagrodzenie stanowi Koszt Projektów B+R. Spółka nie zalicza do Kosztów Projektów B+R tej części wynagrodzenia pracowników, która przypada na czas nieusprawiedliwionej absencji. 2. Koszty amortyzacji środków trwałych wykorzystywanych do realizacji Projektów B+R. 3. Koszty materiałów i surowców wykorzystywanych do realizacji danego Projektu B+R. Przepisy podatkowe dają możliwość uznania za koszty kwalifikowane m.in. należności z tytułu wynagrodzeń pracownika, który realizuje wskazany cel, tj. wykonuje prace badawczo-rozwojowe. Istotne jest aby pracownik faktycznie wykonywał zadania będące realizacją prac badawczo-rozwojowych, wówczas wynagrodzenie takiego pracownika oraz koszty świadczeń poniesionych na jego rzecz będą mogły stanowić koszt kwalifikowany w całości. Zatem, w przypadku gdy pracownik w ramach świadczonej pracy wykonuje obowiązki nie tylko związane z działalnością badawczo-rozwojową, zasadnym jest wyodrębnienie (wyłączenie z ulgi badawczo-rozwojowej) tej części wynagrodzenia oraz świadczeń wypłaconych pracownikom zajmującym się działalnością badawczo-rozwojową, a także składek od tych przychodów, określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, która nie jest związana z realizacją działalności badawczo-rozwojowej. Należy podkreślić, że ustawodawca nie narzucił przedsiębiorcom formy podziału /wyodrębnienia. Wybór sposobu udokumentowania tych wydatków pozostawiony został podatnikom, którzy prowadzą działalność badawczo-rozwojową. Dlatego, wskazane jest, aby dla celów dowodowych, ewidencja czasu pracy, poświęconego przez pracowników na działalność badawczo-rozwojową, była prowadzona przez podatnika korzystającego z ulgi. Dodatkowo wskazać należy, że w komunikacie Ministerstwa Finansów z dnia 18 maja 2017 r. o uldze B+R zostało wyraźnie wskazane, że (...) prowadzenie tego rodzaju ewidencji przewidziane jest wprost w propozycji legislacyjnej przedstawionej w „projekcie ustawy o zmianie niektórych ustaw w celu poprawy otoczenia prawnego działalności innowacyjnej”. Ustawodawca proponuje tam, aby wynagrodzenia i składki stanowiły koszty kwalifikowane (stanowiące bazę do wyliczenia ulgi B+R) - w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika. Stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 163 ze zm., dalej: „ustawa o PIT”), za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. W tym miejscu zauważyć należy, że wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki i nagrody zostały wymienione wprost w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku PIT, jako przychody ze stosunku pracy, a zatem mieszczą się w katalogu kosztów kwalifikowanych, o których mowa w art. 18d ust. 2 pkt 1 ustawy o PIT. Natomiast, użyty w art. 12 ust. 1 ustawy o PIT, zwrot „w szczególności” oznacza, że poszczególne kategorie przychodów zostały wymienione jedynie przykładowo. Zatem, ww. katalog jest katalogiem otwartym. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym. Przepisy podatkowe dają możliwość uznania za koszty kwalifikowane, poza należnościami z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o PIT oraz sfinansowanych przez płatnika składek z tytułu tych należności określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (w myśl art. 18d ust. 2 pkt 1 u.p.d.o.p.), należności z tytułów, o których mowa w art. 13 pkt 8 lit. a ustawy o PIT, oraz sfinansowanych przez płatnika składek z tytułu tych należności określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (w myśl art. 18d ust. 2 pkt 1a u.p.d.o.p.). Zgodnie z art. 13 pkt 8 lit. a ustawy o PIT, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od: osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9. Zatem, koszty kwalifikowane prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej stanowią wydatki na wynagrodzenia osób z którymi zawarta została umowa zlecenia, a którzy wykonują określone prace w ramach prowadzonej przez Państwa działalności badawczo- rozwojowej, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na wykonanie usługi w zakresie działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w całości czasu przeznaczonego na wykonanie usługi na podstawie umowy zlecenia w danym miesiącu. Mając powyższe na uwadze, należy zatem przyjąć, że to faktyczne wykonywanie określonych czynności w zakresie działalności badawczo-rozwojowej przesądza o tym, czy wynagrodzenie oraz składki od wynagrodzenia (w całości lub w części) stanowią koszt kwalifikowany, o którym mowa w art. 18d ust. 2 pkt 1 i 1a ustawy o CIT. Koszty poniesionych w danym miesiącu należności z tytułu wynagrodzeń z umów o pracę, a także z tytułu umów zlecenia oraz sfinansowane przez Państwo składki z tytułu tych należności określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych - w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy lub czas przeznaczony na wykonanie usługi w zakresie działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w całości czasu przeznaczonego na wykonanie usługi na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło w danym miesiącu - stanowią koszty kwalifikowane działalności badawczo-rozwojowej wskazane w art. 18d ust. 2 pkt 1 i 1a ustawy o CIT. Przechodząc do odpisów amortyzacyjnych, od środków trwałych, wskazać należy, że mogą one zostać odliczone od podstawy opodatkowania w ramach ulgi badawczo-rozwojowej pod warunkiem, że: - zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów oraz zostały dokonane w danym roku podatkowym; - nie dotyczą środków trwałych wprost wyłączonych z zakresu ulgi, tj. samochodów osobowych oraz budowli, budynków i lokali będących odrębną własnością; - środek trwały, którego dotyczy odpis, wykorzystywany jest w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej. W myśl art. 18d ust. 3 u.p.d.o.p., za koszty kwalifikowane uznaje się także dokonywane w danym roku podatkowym, zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, odpisy amortyzac yjne od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wykorzystywanych w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, z wyłączeniem samochodów osobowych oraz budowli, budynków i lokali będących odrębną własnością. W myśl art. 15 ust. 6 ustawy o CIT, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane zgodnie z art. 16a-16m, przy czym w przypadku spółek nieruchomościowych odpisy dotyczące środków trwałych zaliczonych do grupy 1 Klasyfikacji nie mogą być w roku podatkowym wyższe niż dokonywane zgodnie z przepisami o rachunkowości odpisy amortyzacyjne lub umorzeniowe z tytułu zużycia środków trwałych, obciążające w tym roku podatkowym wynik finansowy jednostki. Zgodnie z art. 16f ust. 3 ustawy o CIT, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 16h-16m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 10 000 zł. W przypadku gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 10 000 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16h-16m albo jednorazowo w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym. Zatem, istnieje możliwość zaliczenia środków trwałych do kosztów kwalifikowanych na podstawie art. 18d ust. 3 ustawy o CIT, w ramach odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, jeżeli są one rzeczywiście wykorzystywane do działalności badawczo-rozwojowej. Natomiast, jeżeli służą one bieżącej działalności, odpisy amortyzacyjne nie stanowią kosztów kwalifikowanych. Wyjaśnić zatem należy, że powyższe sformułowanie oznacza, że odpisy od środków trwałych, w całości stanowią koszt kwalifikowany, w myśl ww. przepisu, jeżeli są rzeczywiście wykorzystywane jedynie do działalności badawczo-rozwojowej. Natomiast, w sytuacji, gdy będą częściowo wykorzystywane do działalności badawczo-rozwojowej, a częściowo do bieżącej działalności, to w takim przypadku koszty odpisów amortyzacyjnych będą stanowić koszty kwalifikowane, tylko w takiej części, w jakiej będą służyć prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej. Odnosząc powyższe przepisy do opisu sprawy należy stwierdzić, że są Państwo uprawnieni do zaliczenia do kosztów kwalifikowanych ulgi badawczo-rozwojowej odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych w myśl art. 18d ust. 3 ustawy o CIT, w takiej części, w jakiej środki trwałe będą służyć prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej. Odnosząc się do kosztów materiałów i surowców wykorzystywanych do realizacji Projektów B+R, zgodnie z cytowanym już art. 18d ust. 2 pkt 2 u.p.d.o.p., warunkiem uznania wydatków na nabycie materiałów i surowców za koszty kwalifikowane jest ich bezpośredni związek z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową. Jak wynika z opisu sprawy, Spółka jako koszty kwalifikowane zamierza odliczyć następujące materiały i surowce: - surowce, półprodukty oraz komponenty wykorzystywane na potrzeby projektowania, budowy prototypów oraz testowania maszyn elektrycznych w ramach prowadzonych prac. Przykładowo, mogą to być: blachy prądnicowe wykorzystywane do wykonania rdzeni stojana i wirnika, miedź (pręty, druty) używana do uzwojeń, materiały izolacyjne, żywice do impregnacji uzwojeń, elementy do konstrukcji obudów (stal, aluminium), a także akcesoria montażowe i elementy pomocnicze (łożyska, wentylatory, pierścienie, uszczelnienia itp.), - narzędzia i oprzyrządowanie wykorzystywane przy produkcji prototypów oraz elementy niezbędne do przeprowadzenia testów - np. oleje, płyny chłodzące, środki smarne, elementy mocujące czy sensory pomiarowe, - energię elektryczną wykorzystywaną na potrzeby zasilania urządzeń i stanowisk testowych, a także wydatki na zakup sprzętu komputerowego używanego przez zespoły inżynierskie i projektowe, jeśli został on bezpośrednio zaangażowany w realizację prac z obszarów B+R. W zależności od konkretnego projektu, katalog materiałów może być doprecyzowany i rozszerzony w oparciu o dokumentację techniczną, karty technologiczne oraz ewidencję magazynową prowadzoną przez Spółkę. Przepisy omawianej ustawy podatkowej nie precyzują co należy rozumieć pod pojęciem materiałów i surowców. Zatem, przyjmuje się, że materiały i surowce, w przypadku których istnieje możliwość ich przypisania do działalności badawczo-rozwojowej, uznaje się za koszty kwalifikowane w ramach ww. działalności. Jeżeli chodzi o pojęcie „surowce”, w związku z brakiem definicji przedmiotowego pojęcia na gruncie przepisów podatkowych i rachunkowych, dla celów ustalania zakresu zastosowania ulgi posłużyć należy się znaczeniem pojęcia „surowce” funkcjonującym na gruncie języka powszechnego, gdzie „surowce” to „materiały naturalne pochodzenia zwierzęcego, roślinnego lub mineralnego, służące do wytwarzania jakichś produktów lub energii” (www.sjp.pwn.pl). Z kolei w zakresie interpretacji pojęcia „materiały”, odwołać należy się do interpretacji przedmiotowego pojęcia funkcjonującej na gruncie przepisów ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 120 ze zm.). W świetle art. 3 ust. 1 pkt 19 ustawy o rachunkowości, materiały to składniki majątku zużywane na własne potrzeby. Powyższy pogląd znajduje również potwierdzenie w doktrynie, gdzie podkreśla się, że materiały to „składniki majątku inicjujące realizację całego cyklu operacyjnego, które jednostka nabywa w celu ich całkowitego zużycia na własne potrzeby, w tym m.in. na potrzeby wytwarzania produktów, świadczenia usług czy realizacji działalności ogólnoadministracyjnej. Do materiałów zaliczyć można także pewne składniki majątkowe wytwarzane przez jednostkę we własnym zakresie (zazwyczaj w ramach działalności pomocniczej), a także różnego rodzaju odzyski, posiadające wartość użytkową, a pochodzące np. z likwidowanych środków trwałych, inwentarz żywy przeznaczony do uboju, części zamienne, półfabrykaty obcej produkcji, paliwa, opakowania itp.” (Walińska Ewa (red.), Bek#Gaik Bogusława, Bojanowski Witold, Czajor Agnieszka, Czajor Przemysław, Gad Jacek, Idzikowska Gabriela, Janicka Anna, Jurewicz Anna, Kalinowski Jacek, Kuczyńska Iga, Mariański Adam, Michalak Marcin, Turzyński Mikołaj, Walińska Anna, Wencel Agnieszka, Wiatr Michał, Ustawa o rachunkowości. Komentarz, Wolters Kluwer, 2016). W tym miejscu zauważyć należy, że surowcami i materiałami w znaczeniu przywołanym powyżej mogą być w istocie aktywa bezpośrednio związane z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową. Zaznaczyć należy, że obowiązujące przepisy w zakresie ulgi B+R pozwalają na zakwalifikowanie do niej kosztów materiałów i surowców, które podatnik zaliczył do kosztów uzyskania przychodów i są one bezpośrednio związane z prowadzoną przez niego działalnością badawczo-rozwojową. Natomiast, aby poniesione wydatki na sprzęt specjalistyczny, uznać za koszty kwalifikowane muszą być spełnione następujące warunki: - sprzęt nie stanowi środka trwałego, - zalicza się do kategorii „sprzętu specjalistycznego”, oraz - jest wykorzystywany bezpośrednio w prowadzonej działalności B+R. Koszt kwalifikowany na podstawie art. 18d ust. 2 pkt 2a u.p.d.o.p., mogą stanowić wyłącznie wydatki poniesione na sprzęt specjalistyczny nie stanowiący u podatnika środka trwałego. Wobec powyższych wyjaśnień, Państwa stanowisko w zakresie ustalenia, czy Koszty Projektów B+R ponoszone przez Spółkę, opisane w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, stanowią/będą stanowiły koszty kwalifikowane, o których mowa w art. 18d ust. 2 i ust. 3 Ustawy CIT, które Wnioskodawca może odliczyć w ramach ulgi określonej w art. 18d Ustawy CIT za lata 2019-2025 oraz lata kolejne, jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w części dotyczącej zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym

wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność. W odniesieniu do powołanych interpretacji indywidualnych, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych /zdarzeń przyszłych co oznacza, że należy je traktować indywidualnie. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji - Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji. - Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. - Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): - w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo - w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.