0114-KDIP2-1.4010.175.2025.2.DK

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo, stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

2 kwietnia 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 24 marca 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy wynagrodzenie wypłacane przez Wnioskodawcę na rzecz podmiotów sponsorowanych na podstawie Umów Sponsoringowych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą może zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT (podatek dochodowy od osób prawnych). Treść wniosku jest następująca: Opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego Spółka działająca pod firmą (...) Sp. z o.o. [dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”] jest polskim rezydentem podatkowym, podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych w Polsce od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania. Wnioskodawca jest także zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT (podatek od towarów i usług). Wnioskodawca jest spółką kapitałową należącą do międzynarodowej grupy kapitałowej [dalej: „Grupa Kapitałowa”] świadczącej usługi w obszarze IT (marketingu internetowego). W ramach swojej działalności Grupa Kapitałowa, wypracowała szereg rozwiązań w postaci algorytmów i programów służących do rozwoju strategii marketingowych w Internecie. Generalnie rzecz ujmując, Grupa Kapitałowa prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie świadczenia na rzecz klientów usług retargetingu cyfrowego w oparciu o tzw. (...) w cyfrowych sieciach reklamowych. Co więcej, Grupa Kapitałowa oferuje swoje usługi polegające na wykorzystaniu innowacyjnych technologii pozwalających na precyzyjne dobieranie odbiorców reklam w celu zwiększenia ilości sprzedaży produktów. Ponadto, w skład Grupy Kapitałowej wchodzą spółki, skupiające się na tworzeniu i udostępnianiu oprogramowania dla firm w obszarze social media marketingu i obsługi klienta, a także wsparciu działalności dotyczącej content marketingu oraz influencer marketingu. Wnioskodawca świadczy usługi o charakterze usług wspólnych dla podmiotów z Grupy Kapitałowej, które prowadzą działalność operacyjną polegającą na prowadzeniu kampanii marketingu cyfrowego, którego główne cele ukierunkowane są wokół widoczności i świadomości potencjalnego odbiorcy reklamy w Internecie (tzw. branding). Działalność Spółki obejmuje głównie wykonywanie czynności opodatkowanych. Wyjątkowo mogą zdarzyć się sytuacje, w których Spółka będzie świadczyć czynności zwolnione od podatku, niemniej jednak nie są to sytuacje cykliczne oraz typowe dla codziennej, biznesowej działalności Spółki oraz mają charakter incydentalny (w świetle art. 90 ust. 10 pkt 1 w zw. z art. 90 ust. 1 ustawy o VAT tzw. „proporcja sprzedaży" Spółki jest równa 100%) W ramach swojej strategii marketingowej oraz w celu budowania rozpoznawalności marki, Wnioskodawca zawiera oraz planuje w przyszłości zawierać umowy sponsoringowe z różnymi podmiotami, w tym organizatorami konferencji i wydarzeń branżowych, czy innych imprez o tematyce dotyczącej bądź zbliżonej do tematyki marketingu, w szczególności w Internecie, o szerokim zasięgu medialnym i społecznym. Zgodnie z założeniami umów sponsoringowych, Wnioskodawca jest i będzie zobowiązany do przekazywania określonych środków finansowych, w zamian za które, podmioty sponsorowane będą zobowiązane do realizacji działań o charakterze reklamowym,

polegających na promocji Wnioskodawcy, jego nazwy, logo lub innych elementów identyfikacji wizualnej [dalej: „Umowy Sponsoringu”]. Promocja ta może przybierać różne formy, takie jak: Umieszczanie logo Wnioskodawcy na materiałach promocyjnych wydarzenia (np. plakaty, ulotki, banery, programy wydarzeń); Wyświetlanie logo na nośnikach elektronicznych w trakcie wydarzenia (np. ekrany LED, prezentacje multimedialne); Zamieszczanie informacji o wsparciu Wnioskodawcy na stronie internetowej i w mediach społecznościowych podmiotu sponsorowanego; Umieszczenie nazwy Wnioskodawcy jako sponsora w komunikatach prasowych, artykułach promocyjnych lub innych publikacjach związanych z wydarzeniem; Eksponowanie logo wnioskodawcy na produktach lub innych elementach wykorzystywanych w trakcie wydarzenia. Zapewnienie współpracownikom Wnioskodawcy wstępu na wydarzenia organizowane przez podmioty sponsorowane oraz możliwość występu tych współpracowników jako prelegenci podczas tych wydarzeń. Wnioskodawca wskazuje, że powyższe działania mają na zwiększenie rozpoznawalności marki wśród potencjalnych klientów podmiotów powiązanych oraz utrwalenie jej obecności na rynku. Działania te wpisują się w szerszą strategię promocyjną, której efektem będzie wzrost zainteresowania ofertą Grupy Kapitałowej oraz potencjalne zwiększenie przychodów Wnioskodawcy z prowadzonej działalności gospodarczej. Wnioskodawca podkreśla, że zawierane umowy sponsoringowe będą miały charakter wzajemnych świadczeń (tzw. sponsoring właściwy). Oznacza to, że w zamian za świadczenia przekazywane przez Wnioskodawcę podmiot sponsorowany zobowiąże się do świadczenia usług o charakterze reklamowym, co czyni zawarte umowy ekwiwalentnymi i odpłatnymi. Wnioskodawca podkreśla, że umowy sponsoringowe nie będą miały charakteru darowizny (tzw. sponsoring niewłaściwy), ponieważ każdej przekazanej kwocie będzie odpowiadać ekwiwalentne świadczenie wzajemne o charakterze reklamowym. W ramach Umów Sponsoringu wynagrodzenie wypłacane przez Spółkę jest wypłacane na podstawie faktur wystawianych przez podmioty sponsorowane. Podstawą wystawienia przedmiotowych faktur są i będą każdorazowo Umowy Sponsoringowe. Koszty pokrycia ww. wynagrodzenia Spółka pokrywa i pokrywać będzie z własnych środków obrotowych, nie będą one zwracane Spółce w jakiejkolwiek formie oraz nie będą odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym. Jednocześnie Wnioskodawca wskazuje, że z uwagi na fakt, iż świadczy on usługi o charakterze usług wspólnych dla podmiotów z Grupy Kapitałowej, a co za tym idzie, jego klientami są te podmioty, Spółka fakturuje i będzie fakturowała ww. podmioty za wydatki poniesione na Umowy Sponsoringowe, z których korzystać będzie dany podmiot. W związku z powyższym opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca powziął wątpliwość czy wydatki ponoszone na Umowy Sponsoringu będą stanowić dla Spółki koszty uzyskania przychodów w świetle art. 15 ust. 1 ustawy o CIT oraz czy Spółka ma prawo do odliczenia podatku VAT z faktur wystawianych przez podmioty sponsorowane.

Pytanie

Czy wynagrodzenie wypłacane przez Wnioskodawcę na rzecz podmiotów sponsorowanych na podstawie Umów Sponsoringowych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą może zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT? Czy Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia VAT naliczonego zgodnie z art. 86 ust. 1 i ust. 8 pkt 1 ustawy o VAT w związku z wynagrodzeniem wypłacanym podmiotom sponsorowanym na podstawie Umów Sponsoringowych? Niniejsza interpretacja stanowi odpowiedź na pytanie nr 1 w zakresie dotyczącym podatku dochodowego od osób prawnych. Natomiast w zakresie pytania nr 2, które dotyczy podatku od towarów i usług zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie. Państwa stanowisko w sprawie Zdaniem Wnioskodawcy, wynagrodzenie wypłacane przez Wnioskodawcę na rzecz podmiotów sponsorowanych na podstawie Umów Sponsoringowych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą może zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT. Uzasadnienie do pytania nr 1. Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu. Jednocześnie zgodnie ze stanowiskiem prezentowanym przez organy podatkowe w wydawanych interpretacjach indywidualnych, kosztem uzyskania przychodów będzie koszt, który spełnia łącznie następujące warunki: 1) został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika, 2) jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona, 3) pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, 4) poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, 5) został właściwie udokumentowany, 6) nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów. Biorąc powyższe pod uwagę, w opinii Wnioskodawcy kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT. Zatem, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym kosztem a przychodem musi istnieć związek przyczynowo skutkowy. Chodzi tu o związek tego typu, że poniesienie kosztu ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu. Przenosząc powyższe wytyczne na grunt opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego należy wskazać, że: Ad 1) Poniesienie kosztu przez podatnika

Koszt wynagrodzenia wypłacanego z tytułu zawarcia Umów Sponsoringowych ponoszony będzie z zasobów majątkowych Wnioskodawcy. Warunek poniesienia przez Spółkę uznać należy zatem za spełniony. Ad 2) Definitywny charakter kosztu Wynagrodzenie wypłacane z tytułu zawarcia Umów Sponsoringowych ma charakter definitywny, tzn. nie jest Wnioskodawcy zwracane w jakikolwiek sposób. Ad 3) Związek z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą Związek kosztu z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą oznacza, że poniesiony przez podatnika koszt musi wykazywać choćby pośredni związek z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą, która jest jego źródłem przychodu. Zdaniem Wnioskodawcy wydatki na wynagrodzenie z tytułu Umów Sponsoringowych wykazują ścisły związek z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą, która polega na świadczeniu usług o charakterze usług wspólnych dla podmiotów z Grupy Kapitałowej, które prowadzą działalność operacyjną polegającą na prowadzeniu kampanii marketingu cyfrowego ukierunkowanego wokół widoczności i świadomości potencjalnego odbiorcy reklamy w Internecie (tzw. branding). Wynika to z faktu, iż wydatki na reklamę stanowią integralny element prowadzenia działalności gospodarczej, ponieważ bezpośrednio wpływają na zwiększenie rozpoznawalności marki Wnioskodawcy, co z kolei wpływa na zwiększenie rozpoznawalności podmiotów z Grupy Kapitałowej oraz ich usług na rynku, a w konsekwencji do potencjalnego zwiększenia wolumenu usług wspólnych świadczonych przez Wnioskodawcę oraz jego przychodu Działania reklamowe mają na celu dotarcie do szerszego grona potencjalnych klientów, co sprzyja zwiększeniu zainteresowania ofertą Grupy Kapitałowej, a w konsekwencji prowadzi do wzrostu przychodów Spółki. Reklama odgrywa kluczową rolę w budowaniu wizerunku firmy i jej obecności w świadomości klientów. Poprzez promowanie marki w przestrzeni publicznej, Wnioskodawca ma możliwość pozyskania nowych klientów dla spółek z Grupy Kapitałowej i utrzymania relacji z obecnymi klientami oraz pozycjonowania marki na rynku, co z kolei bezpośrednio wpływa na możliwość zwiększenia przychodów z działalności gospodarczej wykonywanej przez Spółkę Zatem zdaniem Wnioskodawcy, pomiędzy wydatkami na wynagrodzenie z tytułu Umów Sponsoringowych, a działalnością gospodarczą Spółki istnieje niezaprzeczalny związek. Tym samym omawiany warunek uznać należy za spełniony. Ad 4) Warunek celu: uzyskanie przychodów, zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów Warunek celowości poniesienia kosztu oznacza, że koszt musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów. Celowość poniesienia kosztu należy oceniać mając na uwadze jego racjonalność oraz gospodarcze uzasadnienie oraz istnienie związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym kosztem a uzyskiwaniem przychodów bądź zabezpieczeniem i zachowaniem źródła przychodów. Przesłankę celowości wielokrotnie wyjaśniały też organy podatkowe np. DKIS w interpretacji indywidualnej z 11 grudnia 2023 r. sygn. 0111-KDIB1-1.4010.297.2023.3.BS stwierdził, że: "Przesłankę celowości kosztu uważa się za spełnioną, gdy istnieje związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem danego kosztu a powstaniem lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Nie ma przy tym znaczenia, czy dany wydatek przyniósł oczekiwany skutek w postaci osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenie ich źródła. Istotne jest, czy w momencie jego ponoszenia podatnik mógł - obiektywnie oceniając - oczekiwać takiego efektu." W odniesieniu do wydatków na wynagrodzenia z tytułu Umów Sponsoringowych Wnioskodawca wskazuje, iż pomiędzy tymi wydatkami a przychodem Spółki oraz zachowaniem i zabezpieczeniem źródła przychodów Spółki istnieje wyraźny związek przyczynowo - skutkowy. Zawieranie Umów Sponsoringowych ma na celu przede wszystkim wpłynąć na potencjalny wzrost przychodów Spółki oraz zachowanie i zabezpieczenie obecnego źródła przychodów Spółki. W założeniu ponoszone przez spółkę wydatki na promocję (reklamę) w ramach Umów Sponsoringu mają przyczyniać się do: Budowania rozpoznawalności marki - poprzez obecność w przestrzeni publicznej oraz na wydarzeniach branżowych, marka zyskuje większą widoczność i rozpoznawalność wśród uczestników tych wydarzeń oraz wśród ich szerokiego grona odbiorców; Zwiększania świadomości o świadczonych usługach - działania reklamowe realizowane w ramach sponsoringu mają na celu skuteczne przekazywanie informacji o działalności spółek z Grupy Kapitałowej, dzięki czemu potencjalni klienci mogą dowiedzieć się o ich ofercie i korzyściach z nią związanych; Zachęcania nowych klientów do korzystania z oferty - obecność w przestrzeni publicznej oraz kojarzenie marki z określonymi wartościami i wydarzeniami przyczynia się do zainteresowania ofertą spółek z Grupy Kapitałowej przez nowych odbiorców. Uzyskania przychodów z wynagrodzenia otrzymanego od podmiotów z Grupy Kapitałowej za organizację działań sponsoringowych. W konsekwencji wszystkie powyższe okoliczności, mają na celu doprowadzić do zwiększenia liczby klientów, dla których są świadczone usługi w ramach Grupy Kapitałowej, co z kolei ma doprowadzić do zwiększenia wolumenu usług świadczonych przez Spółkę na rzecz spółek z Grupy Kapitałowej oraz przychodu Spółki z tytułu tych usług. Jednocześnie działania marketingowe świadczone na rzecz Spółki na podstawie Umów Sponsoringowych zmierzają do zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów Spółki. Rozpowszechnianie informacji o marce Spółki i promowanie jej wizerunku jako rozpoznawalnej i godnej zaufania marki ma kluczowe znaczenie dla budowania jej pozycji rynkowej oraz generowania przychodów w przyszłości. Jednocześnie zawieranie Umów Sponsoringowych, które mają na celu reklamowanie innych podmiotów z Grupy Kapitałowej, bezpośrednio wpływa na uzyskanie wynagrodzenia od tych podmiotów z tytułu usług wyświadczonych na ich rzecz tj. powoduje uzyskanie przychodu przez Wnioskodawcę Zatem w opinii Wnioskodawcy, w przypadku wynagrodzenia z tytułu Umów Sponsoringowych istnieje niezaprzeczalny związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy poniesionym przez Spółkę kosztem a przyszłymi racjonalnie oczekiwanymi przychodami osiąganymi w związku z działalnością gospodarczą Spółki oraz pomiędzy tym kosztem zachowaniem i zabezpieczeniem źródła przychodów Spółki. Ad 5) Dokumentowanie wydatków Spółka jest i będzie w posiadaniu wszelkich dokumentów dotyczących wynagrodzenia z tytułu Umów Sponsoringowych, takich jak odpowiednie Umowy Sponsoringowe, faktury zakupowe, czy potwierdzenia bankowych przelewów obejmujących kwoty tych wydatków. Wszystkie wydatki związane z Umowami Sponsoringowymi są i będą zatem odpowiednio dokumentowane, a więc analizowany warunek zostanie również spełniony. Ad 6) Brak wyłączenia z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT W opinii Spółki, wydatki na wynagrodzenie wypłacane z tytułu Umów Sponsoringowych nie są kosztem wymienionym w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, w szczególności nie są to koszty reprezentacji wskazane w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT. Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. Mając na uwadze, iż przepisy ustawy o CIT nie zawierają definicji legalnej „kosztów reprezentacji”, zdaniem Wnioskodawcy należy odnieść się do wykształconej linii interpretacyjnej organów podatkowych w tym zakresie. Zgodnie z podejściem Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej [dalej: „DKIS”] celem kosztów reprezentacyjnych jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, działalności itp., wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami. Oceniając, czy dane koszty mają charakter reprezentacyjny, należy patrzeć właśnie przez pryzmat ich celu. Jeśli wyłącznym bądź dominującym celem ponoszonych kosztów jest wykreowanie takiego obrazu podatnika, to koszty te mają charakter reprezentacyjny. Zatem wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenie swojej zasobności, profesjonalizmu. Przy tak zdefiniowanym terminie "reprezentacji" kwestia wystawności, okazałości czy też ponadprzeciętności nie ma żadnego znaczenia. Natomiast reklama to działania podmiotu gospodarczego kształtujące popyt na dane towary, usługi lub markę, poprzez poszerzenie wiedzy o nich, mające na celu zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do zakupu towarów lub usług tego podmiotu gospodarczego. Reklama może być realizowana za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym poprzez rozpowszechnianie logo firmy. Ocena charakteru wydatku (cel reprezentacyjny, czy reklamowy) możliwa jest na podstawie całokształtu działalności prowadzonej przez podatnika, rozmiarów wydatków, ich jednostkowej wartości, ustalenia kręgu osób, do których reklama jest skierowana, okoliczności wręczania prezentów, itp. i powinna być dokonywana każdorazowo przez podatnika, który prowadząc działalność gospodarczą może najlepiej dokonać właściwej kwalifikacji danego wydatku pod kątem funkcji jaką będzie spełniać w firmie. W świetle powyższego, w ocenie Wnioskodawcy wydatki na wynagrodzenie z tytułu Umów Sponsoringowych nie mogą być zaliczone do kategorii kosztów reprezentacji wskazanych w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT, gdyż są to w rzeczywistości koszty poniesione na reklamę. W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy wydatki na wynagrodzenie z tytułu Umów Sponsoringowych nie są kosztem wymienionym w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, w szczególności nie stanowią one kosztów reprezentacji, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT. Biorąc powyższe pod uwagę, w ocenie Wnioskodawcy, w opisanym stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym, na gruncie przepisów ustawy o CIT, wydatki na wynagrodzenie z tytułu Umów Sponsoringowych poniesione przez Wnioskodawcę w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT. Powyższe potwierdza również ugruntowane stanowisko DKIS w tym zakresie, które zostało zaprezentowane m.in. w następujących interpretacjach indywidualnych: Interpretacja indywidualna DKIS z dnia 21 października 2022 r. sygn. 0111-KDIB2- 1.4010.453.2022.3.BJ, w której organ uznał, że: „Odnosząc powyższe przepisy na grunt analizowanej sprawy stwierdzić należy, że koszty poniesione przez Państwa na podstawie zawartej umowy sponsoringowej, zgodnie z którą Wnioskodawca przekazuje klubowi sportowemu („Klub”) określoną kwotę, a w zamian za przekazane środki pieniężne Klub świadczy na rzecz Wnioskodawcy usługi promocyjne, będą mogły stanowić koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ustawy o CIT. Niewątpliwie wydatki poniesione przez Wnioskodawcę będą mieć przełożenie na osiągnięcie przychodów Wnioskodawcy - jako wydatki na cele reklamowe, promocyjne. Jak wynika z opisu sprawy dzięki przedmiotowej umowie spółka niewątpliwie zwiększy swoją rozpoznawalność nie tylko na lokalnym terenie ale również na poziomie krajowym", Interpretacja indywidualna DKIS z dnia 28 lipca 2021 r., sygn. 0111-KDIB1- 1.4010.181.2021.4.BS, w której DKIS wskazał, że: „Gdy umowa zawarta między stronami przewiduje, że w zamian za przekazanie określonych środków pieniężnych, wartości rzeczowych lub świadczeń, sponsor otrzyma od podmiotu sponsorowanego ekwiwalentne świadczenie wzajemne o charakterze reklamowym, można mówić o tzw. sponsoringu właściwym. Stanowi on w istocie odpłatne nabycie usług reklamowych. Koszty sponsoringu właściwego stanowią wówczas w całości U koszty uzyskania przychodów sponsora. (...) Jak wynika z przedstawionego we wniosku i jego uzupełnieniu opisu sprawy, Spółka zawarła w 2020 r. umowę sponsoringu, sposób wyceny świadczeń został uzgodniony przez strony umowy, na podstawie której świadczenia stron mają charakter ekwiwalentny. Sponsorowany zobowiązał się do działań reklamowych i promocyjnych na rzecz Spółki podczas wszystkich imprez organizowanych przez Sponsorowanego oraz imprez, w których Sponsorowany bierze udział. W okresie obowiązywania Umowy Spółka zobowiązała się do zapłaty na rzecz Sponsorowanego wynagrodzenia. (...) Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, że wskazane we wniosku wydatki z tytułu umowy sponsoringu udokumentowane fakturami wystawionymi przez Sponsorowanego, Wnioskodawca będzie mógł zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.” Interpretacja indywidualna DKIS z dnia 27 lutego 2020 r. sygn. 0114-KDIP2- 1.4010.548.2019.3.OK, gdzie DKIS przyjął, że: „Jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego ogół świadczeń Sponsorowanego sumuje się do kwoty (...) zł oraz jest jej ekwiwalentem. Sposób wyceny świadczeń został uzgodniony przez strony umowy. W umowie sponsoringu wymienione zostały szczegółowe świadczenia, jakie strony wzajemnie względem siebie zobowiązują się realizować. W związku z powyższym Sponsorujący otrzymuje pakiet świadczeń reklamowych, które trwają w długim okresie i utrwalają pozytywny wizerunek Sponsorującego w świadomości odbiorców. Tym samym cała kwota wynikająca z umowy została przyporządkowana świadczeniom Sponsorowanego i w tym sensie biorąc pod uwagę całokształt świadczeń są one ekwiwalentne. Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, że wskazane we wniosku wydatki poniesione przez Wnioskodawcę do wysokości równowartości wsparcia finansowego wystosowanego przez Wnioskodawcę (...) tj. wartości usług reklamowych wyświadczonych przez sponsorowanego będą mogły stanowić koszt podatkowy Wnioskodawcy po właściwym udokumentowaniu ww. wydatków przez Spółkę”. Mając na uwadze powyższe Wnioskodawca wnosi jak na wstępie.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z ustawą z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz.U. z 2025 r. poz. 278 ze zm. dalej: „ustawa o CIT”) zasady kwalifikowania wydatków jako kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 i 16 ustawy o CIT. Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach

obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu. Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu ze źródła przychodu lub realną szansą powstania przychodu podatkowego, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła jego uzyskiwania. Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy. W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, musi spełnić następujące warunki: został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik), jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona, pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów, został właściwie udokumentowany, nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów. W tym miejscu należy podkreślić, że koszty ponoszone przez podatnika należy ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu. Wyrażenie „w celu osiągnięcia przychodu” zawarte we wskazanym przepisie art. 15 ust. 1 ww. ustawy oznacza, że nie wszystkie wydatki ponoszone przez podatnika w związku z prowadzoną działalnością, podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów. Zauważyć należy, iż przez sformułowanie „w celu” należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodu), a dążenie podatnika ma przymiot „celowości”. Zatem, możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu, uzależniona jest od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien przewidzieć, iż wydatek ten przyczyni się do powstania, zachowania lub zabezpieczenia przychodu. Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Należy jednak mieć na uwadze zamknięty katalog wydatków, które nie podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, pomimo, że pozostają w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością i zostały przez niego poniesione w celu uzyskania przychodu. Należy ponadto podkreślić, że dla możliwości uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu, konieczne jest jego właściwe udokumentowanie. Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie reguluje sposobu prawidłowego dokumentowania kosztów. Mocą art. 9 ust. 1 ww. ustawy nakłada ona jednak na podatników obowiązek prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy. Obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewentualną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu (w tym zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów), zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 ww. ustawy. Zaznaczyć należy, iż to organ podatkowy dokonuje analizy zakwalifikowanych przez podatnika do kosztów uzyskania przychodów wydatków, w oparciu o zgromadzony przez tychże podatników materiał dowodowy. Dowody powinny potwierdzać wystąpienie związku przyczynowo - skutkowego pomiędzy kosztami a przychodami Spółki. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu zaistnieje związek przyczynowy i koszt nie będzie objęty dyspozycją art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W myśl art. 16 ust. 1 pkt 28 updop, za koszty uzyskania przychodów nie uważa się kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. Należy zauważyć, że ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera legalnej definicji terminu reprezentacja. Próbę zdefiniowania tego pojęcia podejmowały wielokrotnie sądy administracyjne, w tym Naczelny Sąd Administracyjny m.in. w wyroku z 17 czerwca 2013 r. sygn. akt II FSK 702/11. Sąd ten stwierdził, że celem kosztów reprezentacyjnych jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, działalności etc., wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami (klientami). Oceniając, czy dane koszty mają charakter reprezentacyjny, należy patrzeć właśnie przez pryzmat ich celu. Jeśli wyłącznym bądź dominującym celem ponoszonych kosztów jest wykreowanie takiego obrazu podatnika, to koszty te mają charakter reprezentacyjny. Wymienienie jako przykładowych kosztów reprezentacyjnych wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych, nie oznacza, że wydatki te zawsze muszą zostać wyłączone z kosztów uzyskania przychodów. Nie są one kosztami jedynie wówczas, gdy mają charakter reprezentacyjny. Ponadto Naczelny Sąd Administracyjny uznał za zasadne odwołanie się do etymologii terminu reprezentacja. Wyraz „reprezentacja” pochodzi od łacińskiego „repraesentatio” oznaczającego wizerunek. Upływ czasu nie zmienił jego znaczenia i formy. Oznacza to, że „reprezentacja” w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 28 updop stanowi działanie w celu wykreowania oraz utrwalenia pozytywnego wizerunku podatnika wobec innych podmiotów. W podanym znaczeniu reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika dla potrzeb ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. W takiej sytuacji wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenie swojej zasobności, profesjonalizmu. Przy tak zdefiniowanym terminie „reprezentacji” kwestia wystawności, okazałości czy też ponadprzeciętności nie ma żadnego znaczenia. Stanowisko zaprezentowane przez Sąd zostało potwierdzone w interpretacji ogólnej wydanej przez Ministra Finansów w dniu 25 listopada 2013 r. Nr DD6/033/127/SOH/2013 /RD-120521. Dokonując oceny kwalifikacji wydatków w okolicznościach konkretnej sprawy należy posłużyć się również dynamiczną wykładnią funkcjonalną, spowodowaną zmieniającą się rzeczywistością gospodarczą. To co dawniej mogło zostać uznane za reprezentację do takiej kategorii nie zostanie zaliczone obecnie ze względu na zmieniające się realia prowadzenia działalności gospodarczej, przyjęte w tym zakresie dobre praktyki i obyczaje. Dotyczy to akceptowanych i stosowanych powszechnie zachowań, bez których nie jest możliwe prowadzenie działalności gospodarczej. Każdy wydatek musi być poniesiony w celu uzyskania przychodu lub jego zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. W innej sytuacji zbędne stają się rozważania dotyczące dalszej kwalifikacji konkretnego wydatku ze względu na dodatkowe kryteria wprowadzone w art. 16 ust. 1 updop (w tym wypadku wynikające z omawianego pkt 28). Z uwagi na powyższe każda sprawa powinna być przedmiotem odrębnej oceny pod kątem kwalifikacji konkretnych wydatków jako kosztów reprezentacji, wymienionych w art. 16 ust. 1 pkt 28 updop. Odnosząc się z kolei do kwestii wydatków poniesionych na reklamę (marketing), wskazać należy, że zgodnie z ugruntowanym poglądem przez reklamę rozumie się działania podmiotu gospodarczego, mające na celu kształtowanie popytu na dane towary, usługi lub markę, poprzez zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do nabywania towarów i usług tego podmiotu gospodarczego. Może być ona realizowana za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym poprzez prezentowanie danego towaru lub usługi, jego cech jakościowych, użytkowych, zalet technicznych, a także poprzez rozpowszechnianie logo firmy. Każda z tych form, jeżeli jest stosowana w określonych okolicznościach, spełnia funkcje reklamowe. Identyfikowana bowiem jest z daną firmą i oferowanymi przez nią towarami lub usługami, zwiększając ich rozpoznawalność oraz pośrednio zachęcając do ich nabycia. Jednocześnie zauważyć należy, że można rozróżnić reklamę towaru, usługi, reklamę marki, a także reklamę samej firmy (przedsiębiorcy). Dokonując zatem oceny zakresu pojęciowego „reprezentacji” i „reklamy” (marketingu) wywieść z powyższego należy, że reprezentacja dotyczy działań zmierzających do kształtowania i rozpowszechniania wizerunku podatnika, jako podmiotu gospodarczego, natomiast reklama dotyczy działań zmierzających do kształtowania, rozpowszechniania wizerunku nie samego podatnika, lecz jego produktów (towarów i usług). Podnosi się także, że reklama polega na przedstawianiu towarów i usług oraz nakłanianiu do ich nabycia w sposób bezpośredni, zaś reprezentacja pośrednio promuje podmiot gospodarczy poprzez stworzenie dobrego wizerunku firmy. Ocena charakteru wydatku (cel reprezentacyjny czy reklamowy) możliwa jest na podstawie całokształtu działalności prowadzonej przez podatnika, rozmiarów wydatków i powinna być dokonywana każdorazowo przez podatnika, który prowadząc działalność gospodarczą może najlepiej dokonać właściwej kwalifikacji danego wydatku pod kątem funkcji, jaką będzie spełniać w firmie. Stosownie do regulacji zawartej w art. 16 ust. 1 pkt 28 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. Natomiast, wydatki poniesione na reklamę jako nie wymienione w art. 16 ust. 1 updop, w pełnej wysokości mogą stanowić koszty uzyskania przychodów, pod warunkiem, że wydatki te spełnią kryteria określone w art. 15 ust. 1 updop. Wśród działań podejmowanych przez podmioty prowadzące działalność gospodarczą, mających na celu kształtowanie popytu na oferowane przez nie towary, usługi bądź markę można wyróżnić sponsoring. Jest on definiowany jako „finansowanie czegoś, często w zamian za reklamowanie własnej działalności” (Słownik wyrazów obcych PWN - wersja internetowa). Sponsorowanie może wiązać się z otrzymywaniem świadczeń wzajemnych od podmiotu sponsorowanego, bądź też mieć charakter jednostronny. Skutki podatkowe sponsoringu są uzależnione od treści tego stosunku prawnego. W tym miejscu należy zaznaczyć, że umowy sponsoringu należą do kategorii umów nienazwanych - żadne przepisy nie zawierają bowiem ich definicji. Możliwość ich zawarcia wynikać będzie z reguły ogólnej zawartej w art. 3531 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz.U. z 2023 r., poz. 1360 ze zm.), który zakłada swobodę umów w obrocie gospodarczym. Sponsoring jest jedną z form promocji, polegającą na skojarzeniu pozytywnego obrazu sponsorowanego ze sponsorem, którego znak towarzyszy imprezom lub działaniom sponsorowanej osoby lub instytucji. Sponsoring uznawany jest za formę reklamy, której przedmiotem jest firma i jej produkty. Sponsorowanie ma także kształtować pozytywny wizerunek firmy i popularyzować jej nazwę na rynku. Zwiększenie popularności firmy może mieć wpływ na wzrost uzyskiwanych przez nią przychodów. Umowa sponsoringu może przybrać formę tzw. sponsoringu właściwego (wzajemność świadczeń) lub sponsoringu niewłaściwego (który swoim charakterem zbliżony jest do darowizny, gdyż zawiera się w jednostronnym zobowiązaniu się sponsora do finansowania sponsorowanego). Gdy umowa zawarta między stronami przewiduje, że w zamian za przekazanie określonych środków pieniężnych, wartości rzeczowych lub świadczeń, sponsor otrzyma od podmiotu sponsorowanego ekwiwalentne świadczenie wzajemne o charakterze reklamowym, można mówić o tzw. sponsoringu właściwym. Stanowi on w istocie odpłatne nabycie usług reklamowych. Koszty sponsoringu właściwego stanowią wówczas w całości koszty uzyskania przychodów sponsora. W przypadku, gdy sponsor nie otrzymuje żadnego świadczenia wzajemnego od podmiotu sponsorowanego, poniesione przez niego wydatki mają charakter darowizny (tzw. sponsoring niewłaściwy). Wówczas należy mieć na względzie dyspozycję art. 16 ust. 1 pkt 14 ustawy o CIT, zgodnie z którym, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów darowizn i ofiar wszelkiego rodzaju, z wyjątkiem wpłat na rzecz Polskiej Organizacji Turystycznej, z tym że kosztem uzyskania przychodów są koszty wytworzenia lub cena nabycia produktów spożywczych, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku od towarów i usług, przekazanych na rzecz organizacji pożytku publicznego w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie, z przeznaczeniem wyłącznie na cele działalności charytatywnej prowadzonej przez te organizacje. Oznacza to w praktyce, że do kosztów mogą być zaliczone jedynie wydatki stanowiące ekwiwalent za uzyskany towar czy usługę. Możliwa jest również sytuacja, gdy umowa sponsoringu przewiduje co prawda obustronne świadczenia sponsora i sponsorowanego, jednak nie są one ekwiwalentne. Wydatki na sponsoring są wówczas kosztami uzyskania przychodów tylko do wysokości wartości usług reklamowych świadczonych przez sponsorowanego. W pozostałej części powinny być traktowane jak darowizna. W związku z tym, że w przepisach brak jest regulacji odnoszących się do umowy sponsoringu koniecznym jest, aby strony sformułowały w umowie w sposób szczegółowy wzajemne prawa i obowiązki. Przede wszystkim przedmiotowa umowa musi być umową o świadczenie wzajemne tego typu, że sponsor zobowiąże się do finansowego lub rzeczowego wsparcia sponsorowanego, a sponsorowany zobowiąże się do podjęcia działań popularyzujących przedsiębiorcę (np. reklamowania nazwy sponsora, logo czy prowadzonej przez niego działalności). W szczególności istotne jest, aby w sposób jak najbardziej precyzyjny zostały określone wzajemne świadczenia stron oraz jeżeli jest to możliwe, wartość tych świadczeń. Należy bowiem zaznaczyć, że w przypadku tego typu umów występuje zasada ekwiwalentności świadczeń w odniesieniu do kosztów podatkowych. W konsekwencji, tylko takie ukształtowanie w umowie obowiązków sponsorowanego daje podatnikowi korzyści, które pozwalają stwierdzić związek przyczynowo-skutkowy z przychodem, a tym samym możliwość zaliczenia wydatku poniesionego na sponsoring do kosztów uzyskania przychodów w myśl ww. art. 15 ust. 1 ustawy o CIT. Z wniosku wynika, że Wnioskodawca świadczy usługi o charakterze usług wspólnych dla podmiotów z Grupy Kapitałowej, które prowadzą działalność operacyjną polegającą na prowadzeniu kampanii marketingu cyfrowego, którego główne cele ukierunkowane są wokół widoczności i świadomości potencjalnego odbiorcy reklamy w Internecie (tzw. branding). W ramach swojej strategii marketingowej oraz w celu budowania rozpoznawalności marki Spółka zawiera oraz planuje w przyszłości zawierać umowy sponsoringowe z różnymi podmiotami, w tym organizatorami konferencji i wydarzeń branżowych, czy innych imprez o tematyce dotyczącej bądź zbliżonej do tematyki marketingu, w szczególności w Internecie, o szerokim zasięgu medialnym i społecznym. Zgodnie z założeniami umów sponsoringowych, Spółka jest i będzie zobowiązana do przekazywania określonych środków finansowych, w zamian za które, podmioty sponsorowane będą zobowiązane do realizacji działań o charakterze reklamowym, polegających na promocji Wnioskodawcy, jego nazwy, logo lub innych elementów identyfikacji wizualnej [dalej: „Umowy Sponsoringu”]. Promocja ta może przybierać różne formy, takie jak: Umieszczanie logo Wnioskodawcy na materiałach promocyjnych wydarzenia (np. plakaty, ulotki, banery, programy wydarzeń); Wyświetlanie logo na nośnikach elektronicznych w trakcie wydarzenia (np. ekrany LED, prezentacje multimedialne); Zamieszczanie informacji o wsparciu Wnioskodawcy na stronie internetowej i w mediach społecznościowych podmiotu sponsorowanego; Umieszczenie nazwy Wnioskodawcy jako sponsora w komunikatach prasowych, artykułach promocyjnych lub innych publikacjach związanych z wydarzeniem; Eksponowanie logo wnioskodawcy na produktach lub innych elementach wykorzystywanych w trakcie wydarzenia; Zapewnienie współpracownikom Wnioskodawcy wstępu na wydarzenia organizowane przez podmioty sponsorowane oraz możliwość występu tych współpracowników jako prelegenci podczas tych wydarzeń. Wnioskodawca wskazuje, że powyższe działania mają na zwiększenie rozpoznawalności marki wśród potencjalnych klientów podmiotów powiązanych oraz utrwalenie jej obecności na rynku. Działania te wpisują się w szerszą strategię promocyjną, której efektem będzie wzrost zainteresowania ofertą Grupy Kapitałowej oraz potencjalne zwiększenie przychodów Wnioskodawcy z prowadzonej działalności gospodarczej. Wnioskodawca podkreśla, że zawierane umowy sponsoringowe będą miały charakter wzajemnych świadczeń (tzw. sponsoring właściwy). Oznacza to, że w zamian za świadczenia przekazywane przez Wnioskodawcę podmiot sponsorowany zobowiąże się do świadczenia usług o charakterze reklamowym, co czyni zawarte umowy ekwiwalentnymi i odpłatnymi. Wnioskodawca podkreśla, że umowy sponsoringowe nie będą miały charakteru darowizny (tzw. sponsoring niewłaściwy), ponieważ każdej przekazanej kwocie będzie odpowiadać ekwiwalentne świadczenie wzajemne o charakterze reklamowym. W ramach Umów Sponsoringu wynagrodzenie wypłacane przez Spółkę jest wypłacane na podstawie faktur wystawianych przez podmioty sponsorowane. Podstawą wystawienia przedmiotowych faktur są i będą każdorazowo Umowy Sponsoringowe. Koszty pokrycia ww. wynagrodzenia Spółka pokrywa i pokrywać będzie z własnych środków obrotowych, nie będą one zwracane Spółce w jakiejkolwiek formie oraz nie będą odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym. Jak wskazano kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Mając na uwadze opis sprawy należy zgodzić się, że pomiędzy ww. wydatkami a przychodem Spółki oraz zachowaniem i zabezpieczeniem źródła przychodów Spółki istnieje wyraźny związek przyczynowo - skutkowy. Zawieranie Umów Sponsoringowych ma na celu przede wszystkim wpłynąć na potencjalny wzrost przychodów Spółki oraz zachowanie i zabezpieczenie obecnego źródła przychodów Spółki. Jak Państwo podali w założeniu ponoszone przez spółkę wydatki na promocję (reklamę) w ramach Umów Sponsoringu mają przyczyniać się do: Budowania rozpoznawalności marki - poprzez obecność w przestrzeni publicznej oraz na wydarzeniach branżowych, marka zyskuje większą widoczność i rozpoznawalność wśród uczestników tych wydarzeń oraz wśród ich szerokiego grona odbiorców; Zwiększania świadomości o świadczonych usługach - działania reklamowe realizowane w ramach sponsoringu mają na celu skuteczne przekazywanie informacji o działalności spółek z Grupy Kapitałowej, dzięki czemu potencjalni klienci mogą dowiedzieć się o ich ofercie i korzyściach z nią związanych; Zachęcania nowych klientów do korzystania z oferty - obecność w przestrzeni publicznej oraz kojarzenie marki z określonymi wartościami i wydarzeniami przyczynia się do zainteresowania ofertą spółek z Grupy Kapitałowej przez nowych odbiorców. Uzyskania przychodów z wynagrodzenia otrzymanego od podmiotów z Grupy Kapitałowej za organizację działań sponsoringowych. Wszystkie powyższe okoliczności, mają na celu doprowadzić do zwiększenia liczby klientów, dla których są świadczone usługi w ramach Grupy Kapitałowej, co z kolei ma doprowadzić do zwiększenia wolumenu usług świadczonych przez Spółkę na rzecz spółek z Grupy Kapitałowej oraz przychodu Spółki z tytułu tych usług. Zatem działania marketingowe świadczone na rzecz Spółki na podstawie Umów Sponsoringowych zmierzają do zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów Spółki. Wskazali, Państwo że z uwagi na fakt, iż świadczą Państwo usługi o charakterze usług wspólnych dla podmiotów z Grupy Kapitałowej jego klientami są te podmioty. Spółka fakturuje i będzie fakturowała ww. podmioty za wydatki poniesione na Umowy Sponsoringowe, z których korzystać będzie dany podmiot. W tym miejscu należy wskazać, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiują pojęcia „refakturowanie”. Charakter i konstrukcja tej czynności zostały wypracowane przez doktrynę i praktykę gospodarczą. W myśl art. 28 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. EU L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, ze zm.), w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że podatnik ten sam otrzymał i wyświadczył te usługi. Oznacza to, że podmiot odsprzedający daną usługę nabytą we własnym imieniu, lecz na rzecz osoby trzeciej, traktowany jest najpierw jako usługobiorca, a następnie jako usługodawca tej samej usługi. Refakturowanie polega na zafakturowaniu odsprzedaży usług bez doliczania jakiejkolwiek marży. Celem refakturowania jest przeniesienie kosztów przez podmiot refakturujący, na podmiot, który z danych usług faktycznie korzystał, mimo że podmiot refakturujący fizycznie danej usługi nie świadczy. Refakturowanie usług nastąpić może pod tymi jednak warunkami, że strony łączy umowa określająca sprzedaż o charakterze zasadniczym, zaś refakturowanie jest jedynie sprzedażą uboczną służącą realizacji zawartej umowy, odbiorca faktury jest równocześnie odbiorcą refakturowanych usług oraz pomiędzy odbiorcą a wystawcą refaktury istnieje umowa, z której wynika, że taka usługa jest przedmiotem świadczenia i odrębnego fakturowania. Przyjęty sposób rozliczeń powinien wynikać z zawartej umowy. Koszty wynikające z otrzymanych przez Państwa faktur, które fakturują Państwo na podmioty z Grupy Kapitałowej z uwagi na świadczenie usług wspólnych stanowią koszty uzyskania przychodów z uwagi na ich bezpośredni związek z przychodem z tytułu refaktur. Należy podkreślić, że warunkiem zaliczenia wydatków poniesionych na rzecz Sponsorowanego jest, aby umowa zawarta między stronami przewidywała, że w zamian za przekazanie określonych środków pieniężnych, otrzymali Państwo od podmiotu sponsorowanego świadczenie ekwiwalentne. Tylko koszty sponsoringu właściwego, do wysokości równowartości ceny za reklamę Sponsora, tj. wartości usług reklamowych wyświadczonych przez Sponsorowanego, stanowić mogą bowiem w całości koszty uzyskania przychodów Sponsora. Tym samym stwierdzić należy, że wskazane we wniosku wydatki z tytułu umowy sponsoringu udokumentowane fakturami wystawionymi przez Sponsorowanego, będą mogli Państwo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów. W konsekwencji Państwa stanowisko w zakresie pytania nr1 należało uznać za prawidłowe. Końcowo podkreślenia wymaga, iż kwalifikacja prawna przedmiotowych wydatków wymaga oceny wartości świadczeń, do których zobowiązany będzie Sponsorowany. Tutejszy organ nie jest uprawniony do dokonania takich ustaleń w ramach postępowania w przedmiocie wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej. Z tego względu, niniejsza interpretacja ogranicza się do wykładni przepisu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i wskazania elementów faktycznych, które są istotne dla kwalifikacji przedmiotowych kosztów.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji. W odniesieniu do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych wskazać należy, że rozstrzygnięcia w nich zawarte nie są wiążące dla organu. Interpretacje organów podatkowych dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw podatników, osadzonych w określonym stanie faktycznym lub zdarzeniu przyszłym i tylko w tych sprawach rozstrzygnięcia w każdej z nich zawarte są wiążące. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym i zdarzeniem przyszłym podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisu sprawy przedstawionego we wniosku, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność. Zaznaczyć należy, że tę interpretację wydano w oparciu o opis sprawy przedstawiony we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego, stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę. Jeżeli w toku ewentualnego postępowania organ uzna, że zdarzenie opisane we wniosku różni się od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Państwa chroniła. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji. Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS /SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.