DKP1.8011.11.2019

DKP1.8011.11.2019 z 09-06-2020 r.

INFORMACJA DOTYCZĄCA WYDANIA OPINII ZABEZPIECZAJĄCEJ

Na podstawie art. 119y § 1 w związku z art. 119a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, ze zm., dalej: Ordynacja podatkowa) – po rozpatrzeniu wniosku z dnia 23 września 2019 r. (data wpływu 26 września 2019 r.) o wydanie opinii zabezpieczającej, Szef Krajowej Administracji Skarbowej wydał w dniu 09 czerwca 2020 r. opinię zabezpieczającą. A. Opis czynności poddanej ocenie: Przedmiotem postępowania zainicjowanego wnioskiem o wydanie opinii zabezpieczającej (dalej również jako: Wniosek) była analiza – dokonana na gruncie ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 865, ze zm., dalej: updop) – czy modyfikacja stawek amortyzacyjnych wszystkich/niektórych środków trwałych polegająca na ich obniżeniu – w okolicznościach wynikających ze złożonego Wniosku oraz załączonych dokumentów – odpowiada ustawowym kryteriom unikania opodatkowania wskazanym w art. 119a § 1 Ordynacji podatkowej. Środki Trwałe, w odniesieniu do których dokonano obniżenia stawek amortyzacyjnych:

a) stanowią środki trwałe wykorzystywane w prowadzeniu działalności gospodarczej na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej, stanowiącej działalność produkcyjną, handlową i usługową w zakresie m.in. wyposażenia, części i akcesoriów wskazanych w treści Zezwolenia, b) są amortyzowane metodą liniową przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych wynikających z Wykazu rocznych stawek amortyzacyjnych stanowiącego Załącznik nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych; c) są ujęte w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych oraz będą nowo nabywane lub wytwarzane.

Spółka dopuszcza możliwość dalszej modyfikacji obniżonych stawek amortyzacyjnych, a dopuszczalna zmiana może polegać zarówno na podwyższeniu stawek, jak i na ich dalszym obniżeniu (w przypadku obniżenia stawki początkowo do wartości wyższej niż 1%, a następnie dalszym obniżeniu maksymalnie do poziomu 1%). Jednakże w żadnym przypadku nie dojdzie w wyniku takiej modyfikacji do zmiany stawki na stawkę wyższą niż stawka przewidziana w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych w Wykazie ani zmiany do poziomu niższego niż 1%. Przesunięcie w czasie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów wynikających z odpisów amortyzacyjnych na okres przypadający po upływie terminu na wykorzystanie pomocy publicznej lub po jej faktycznym wykorzystaniu w ramach dostępnego limitu (w zależności od tego, który z tych momentów wystąpi wcześniej) przyniesie określone korzyści w postaci:

- zwiększenia dochodu zwolnionego z opodatkowania w okresie korzystania przez Wnioskodawcę z pomocy publicznej, - efektywniejszego (wyższego) wykorzystania przysługującego limitu pomocy publicznej (niż to wynika z obecnych prognoz), - zmniejszenia dochodu podlegającego opodatkowaniu po wykorzystaniu limitu pomocy publicznej.

Korzyścią podatkową jaką osiągnie Wnioskodawca w efekcie pierwotnego obniżenia stawek amortyzacyjnych w okresie korzystania z pomocy publicznej i następczego podwyższenia ww. stawek po wykorzystaniu limitu pomocy publicznej, będzie możliwość zmniejszenia zobowiązania z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych za rok podatkowy, który nastąpi po roku, w którym zostanie wykorzystany limit pomocy publicznej. Nie ulega zatem wątpliwości, że Wnioskodawca uzyska korzyść podatkową w rozumieniu art. 3 pkt 18 Ordynacji podatkowej. B. Wyjaśnienie powodów podjętego rozstrzygnięcia: Wnioskodawca w celu osiągnięcia korzyści podatkowej zamierza zastosować przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dotyczące amortyzacji środków trwałych, w szczególności przepis art. 16i ust. 5 updop, regulujący możliwość i zasady obniżania stawek amortyzacyjnych. Zgodnie z art. 16i ust. 5 updop – podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Jak wynika z przywołanego przepisu, podatnicy mogą dokonywać takiego obniżenia, począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. W świetle regulacji updop obniżenie stawki amortyzacji jest działaniem dozwolonym. Zakres obniżenia, a także dobór środków trwałych, w stosunku do których stawka amortyzacji ma być obniżona, zależą wyłącznie od podatnika. Przepisy nie wymieniają kategorii środków trwałych, dla których może być zastosowana obniżona stawka amortyzacyjna. Ustawodawca nie narzuca żadnych warunków, które należy spełnić, aby obniżenie stawki było skuteczne. Jedyny wymóg związany ze zmianą stawki dotyczy terminów obniżenia. W tym przypadku nie ma dowolności. Obniżanie stawek amortyzacyjnych w celu wygenerowania wyższego kosztu w okresie późniejszym samo w sobie nie jest sprzeczne z prawem, ponieważ nie sposób odmówić podatnikowi prawa do uwzględnienia w kosztach uzyskania przychodu poniesionego przez niego i należycie udokumentowanego wydatku na zakup środka trwałego. Jednym z warunków zastosowania klauzuli przeciwko unikaniu opodatkowania jest stwierdzenie, że osiągnięcie w danych okolicznościach przez podatnika korzyści podatkowej jest sprzeczne z przedmiotem lub celem ustawy podatkowej lub jej przepisu. Użycie w art. 119a § 1 Ordynacji podatkowej przez ustawodawcę w przepisie słów "w danych okolicznościach” wskazuje, że w zależności od okoliczności danej sprawy osiągnięcie konkretnej korzyści podatkowej może w jednej sytuacji pozostawać sprzeczne z celem i przedmiotem przepisu, zaś w innej być z nim zgodne. Unikanie opodatkowania jest więc wykorzystaniem w sposób sprzeczny z intencją ustawodawcy przepisów podatkowych oraz ich zastosowanie w innych sytuacjach niż te, dla których projektował je ustawodawca. Klauzula obejmuje więc takie formy optymalizacji podatkowej, których efektem jest nadużycie hipotezy norm prawnopodatkowych na skutek sztucznych czynności. Odnosząc powyższe spostrzeżenia do korzyści podatkowej będącej efektem Czynności, która jest przedmiotem niniejszego wniosku o wydanie opinii zabezpieczającej, uzyskanej w okolicznościach korzystania przez Wnioskodawcę z pomocy publicznej i tym samym korzystania ze zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 updop, a więc w sytuacji generowania przez Wnioskodawcę dochodu zwolnionego z opodatkowania – zdaniem Szefa KAS – nie sposób stwierdzić, że korzyść podatkowa uzyskana w powyższych okolicznościach będzie sprzeczna z przedmiotem i celem przepisu ustawy podatkowej, tj. art. 16i ust. 5 updop. Dokonanie Czynności nie spowoduje zwiększenia wartości ewentualnych odpisów amortyzacyjnych, lecz rozłoży je w czasie – a w omawianym przypadku nawet wydłuży czas ich dokonywania – według aktualnych i uzasadnionych potrzeb Wnioskodawcy. W aspekcie podatkowym, obniżenie stawek amortyzacyjnych pozwoli jedynie Wnioskodawcy na przesunięcie kosztów podatkowych w postaci odpisów amortyzacyjnych – które przecież Wnioskodawca i tak poniósł – na przyszłe lata. Zmniejszeniu ulegnie wartość odpisów amortyzacyjnych dokonywanych w okresie, kiedy Wnioskodawca będzie korzystać z przysługującej pomocy publicznej, zwiększeniu ulegnie za to wartość odpisów amortyzacyjnych dokonywana po wykorzystaniu przyznanego limitu pomocy publicznej. Dlatego też – w opinii Szefa KAS – uzyskana przez Wnioskodawcę korzyść podatkowa nie będzie również sprzeczna z przedmiotem i celem przepisu art. 15 ust. 6 updop. Zgodnie z tym przepisem – kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16. Zdaniem Szefa KAS, pierwotne obniżenie stawek amortyzacyjnych środków trwałych jest sposobem na "zachowanie” kosztu podatkowego na czas, kiedy Wnioskodawca będzie mógł go uwzględnić przy ustalaniu podatku dochodowego. Zdaniem Szefa KAS, Wnioskodawca w sytuacji generowania dochodu zwolnionego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 updop, w okresie korzystania z pomocy publicznej, może zaplanować obniżenie stawki amortyzacyjnej środka trwałego i powrócić do stawki, tj. wyższych kosztów podatkowych, w sytuacji generowania dochodu podlegającego opodatkowaniu w okresie "po wykorzystaniu” limitu przyznanej pomocy publicznej, a tym samym Wnioskodawca ma prawo – w opisanych we wniosku okolicznościach – odpowiednio wpływać na wysokość dochodu zwolnionego i dochodu do opodatkowania. W ocenie Szefa KAS, z przedstawionych w niniejszej sprawie okoliczności wynikało, że za obniżeniem stawek amortyzacyjnych wybranych środków trwałych, w okresie korzystania przez Wnioskodawcę z pomocy publicznej, przemawiają okoliczności natury ekonomicznej i gospodarczej, które umożliwią Wnioskodawcy efektywniejsze wykorzystanie udzielonej pomocy publicznej. Zamierzonym efektem Czynności będzie bowiem zwiększenie dochodu z działalności prowadzonej na terenie SSE, podlegającego zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych. Efekt ten zostanie osiągnięty poprzez zmniejszenie kosztów działalności podlegającej zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych dzięki obniżonym stawkom amortyzacyjnym wybranych środków trwałych. W konsekwencji Spółka zdoła w większym zakresie wykorzystać przyznany limit pomocy publicznej. Wnioskodawca wskazał również, że dokonanie czynności spowoduje zwiększenie wartości aktywa na podatek odroczony i tym samym zwiększy wynik netto prezentowany w rachunku zysków i strat i w konsekwencji wpłynie pozytywnie na sytuację finansową Spółki prezentowaną w sprawozdaniu finansowym. Po przeanalizowaniu ww. kwestii, Szef KAS stwierdził, że otoczenie ekonomiczne i gospodarcze, w którym Wnioskodawca prowadzi swoją działalność jednoznacznie determinują cel dokonania czynności będącej przedmiotem wniosku o wydanie opinii zabezpieczającej. Prowadzenie działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej uwarunkowane jest realizacją celów określonych w planie rozwoju danej strefy jak i celów, dla których zostały ustanowione specjalne strefy ekonomiczne, których to realizację wspiera sam ustawodawca w formie przyznanej pomocy publicznej. Uzależnia się ją od prowadzenia działalności gospodarczej na obszarach, na których interwencja państwa w postaci pomocy publicznej jest uzasadniona przez konieczność ułatwienia lub przyspieszenia rozwoju gospodarczego. Stanowi instrument zapewniania zrównoważonego rozwoju wszystkich regionów państw członkowskich Unii Europejskiej; ogólnie rzecz biorąc, ma sprzyjać spójności gospodarczej, społecznej i terytorialnej. Specjalne strefy ekonomiczne są jednym z instrumentów polityki państwa nakierowanej na promocję zatrudnienia i rozwój inwestycji. Uzyskanie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej w strefie łączy się ze zwolnieniem dochodu uzyskanego w strefie od podatku dochodowego od osób prawnych, z drugiej jednak strony wiąże się z obowiązkiem podjęcia przez podmiot owym zwolnieniem objęty określonych działań inwestycyjnych lub działań związanych z rozwojem lub zachowaniem określonego poziomu zatrudnienia. Szef KAS podzielił również stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym sposób przeprowadzenia czynności nie posiada przymiotu działania sztucznego, o którym mowa w art. 119c § 1 Ordynacji podatkowej. Kluczowe znaczenie w kontekście racjonalności podjęcia czynności ma przesłanka ekonomiczna, którą będzie kierował się Wnioskodawca, dążąc do najbardziej efektywnego wykorzystania przysługującego mu limitu pomocy publicznej. W ocenie Szefa KAS, osiągnięcie założonego przez Wnioskodawcę celu ekonomicznego i gospodarczego w postaci efektywnego wykorzystania dostępnego limitu pomocy publicznej nie byłoby możliwe bez wykorzystania opcji podatkowej jaką jest prawo kształtowania odpisów amortyzacyjnych a wpływających bezpośrednio na wysokość kosztów podatkowych. Przy ocenie sztuczności przedstawionej czynności nie stwierdzono również wystąpienia okoliczności wyszczególnionych w art. 119c § 2 Ordynacji podatkowej.