2461-IBPP1.4512.768.2016.1.MS

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 2 i § 7 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 16 września 2016 r. (data wpływu 27 września 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od sprzedaży detalicznej w zakresie określenia przychodu ze sprzedaży detalicznej w przypadku dostawy towarów oraz świadczenia związanych z nimi usług serwisowych i blacharsko lakierniczych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 września 2016 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od sprzedaży detalicznej w zakresie określenia przychodu ze sprzedaży detalicznej w przypadku dostawy towarów oraz świadczenia związanych z nimi usług serwisowych i blacharsko lakierniczych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest podmiotem prowadzącym działalność w branży motoryzacyjnej. Wnioskodawca zajmuje się przede wszystkim sprzedażą i serwisowaniem samochodów w oparciu o centra motoryzacyjne. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT (podatek od towarów i usług). Sprzedaż towarów i usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej jest ewidencjonowana przy użyciu kas fiskalnych.

W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca oferuje m.in. usługi serwisowe oraz blacharsko lakiernicze.

Sprzedaż ww. usług dokumentowana jest poprzez wystawienie faktur i paragonów, na których poszczególne transakcje są ewidencjonowane w ten sposób, iż w ramach jednej faktury/ paragonu wyodrębnia się osobne pozycje:

1. w przypadku dokumentowania usług serwisowych i blacharsko lakierniczych wymienia się poszczególne czynności np. wymiana filtra oleju (paliwa, powietrza), mycie samochodu, naprawa lakiernicza, naprawa blacharska, przegląd 10.000 km, wymiana sprzęgła, dezynfekcja klimatyzacji itp.
2. w przypadku sprzedaży części samochodowych dokonuje się specyfikacji poszczególnych części zużytych do naprawy z podaniem ich nazwy, ilości i cen jednostkowych.

Zatem przykładowo w przypadku dokonania usługi serwisowej polegającej na wymianie filtru powietrza na przedmiotowej fakturze wskazane są osobno dwie pozycje:

1. filtr powietrza;
2. wymiana filtra powietrza.

Tak wystawiona faktura podlega zafiskalizowaniu.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy przedstawiony w stanie faktycznym sposób ewidencjonowania usług przez Wnioskodawcę pozwala na uznanie, iż zostały one „odrębnie zaewidencjonowanie” w rozumieniu art. 3 pkt 5 ustawy?
2. Czy przy określaniu przychodu będącego podstawą do wyliczenia podatku od sprzedaży detalicznej - mając na uwadze opisany w stanie faktycznym sposób ewidencjonowania przez Wnioskodawcę usług - Wnioskodawca może łączną wartość sprzedaży zarejestrowaną na kasie fiskalnej na rzecz osób fizycznych pomniejszyć o sprzedane usługi serwisowe i blacharsko lakiernicze?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 5 ustawy przedmiotem opodatkowania podatkiem od sprzedaży detalicznej jest przychód ze sprzedaży detalicznej. Natomiast na mocy art. 3 pkt 5 ustawy za sprzedaż detaliczną należy rozumieć dokonywanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w ramach działalności gospodarczej zbywcy, odpłatnego zbywania towarów konsumentom (tj. osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej oraz osobom fizycznym prowadzącym działalność gospodarczą nabywającym towary bez związku z prowadzoną przez siebie działalnością gospodarczą, a także rolników ryczałtowych w rozumieniu art. 2 pkt 19 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług) na podstawie umowy zawartej:

1. w lokalu przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 3 ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta (Dz.U. poz. 827, z 2015 r. poz. 1854 oraz z 2016 r. poz. 615),
2. poza lokalem przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta

-także w przypadku, gdy zbywaniu towaru towarzyszy świadczenie usługi odrębnie niezaewidencjonowanej.

Według brzmienia ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054 ze zm.; dalej: ustawa o VAT) podatnicy są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy. Podatnicy VAT nie mają obowiązku wystawiania faktur osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej. Jednakże na żądanie tych osób podatnicy są obowiązani do wystawienia faktury do transakcji udokumentowanej paragonem fiskalnym. Zgodnie z art. 106b ust. 3 ustawy, kupujący ma prawo zażądać wystawienia faktury w ciągu 3 miesięcy licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiła dostawa towaru lub wykonanie usługi. Faktura taka powinna zawierać elementy wymienione w art. 106e ustawy o VAT. Przepisy nie określają żadnych szczególnych wytycznych dotyczących takiego dokumentu - zawiera on te same dane, co każda inna faktura.

Obowiązek w zakresie prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z art. 111 ustawy o VAT. W myśl tego przepisu podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Kwestie dotyczące sposobu prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kasy rejestrującej regulują przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz.U. z 2013 r. poz. 363).

W myśl § 6 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia podatnicy, prowadząc ewidencję wydają nabywcy, bez jego żądania, paragon fiskalny.

Przez paragon fiskalny - stosownie do zapisu § 2 pkt 12 ww. rozporządzenia - rozumie się wydrukowany przez kasę dla nabywcy w momencie sprzedaży dokument potwierdzający dokonaną sprzedaż.

Należy zwrócić uwagę na uzasadnienie do projektu ustawy o podatku od sprzedaży detalicznej, w którym zaznaczono, iż: „sprzedażą detaliczną nie będzie świadczenie usług. Jednakże, w sytuacji gdy odpłatnemu zbyciu towaru towarzyszy świadczenie usługi, to na potrzeby ustawy usługę tę uważa się za sprzedaż detaliczną podlegającą opodatkowaniu. Na przykład sprzedaż książki łącznie z jej opakowaniem, sprzedaż pralki łącznie z jej wniesieniem. Niemniej, jeżeli świadczona usługa zostanie odrębnie zaewidencjonowana od sprzedaży towaru, to usługa ta nie będzie przedmiotem opodatkowania.”

Pojęcie „odrębnego zaewidencjonowania” nie zostało zdefiniowane ani w ustawie, ani w uzasadnieniu do ustawy. Wnioskodawca przyjmuje, iż ustawodawca miał na względzie sposób „pokazania” określonej usługi na fakturze lub paragonie fiskalnym (jako odrębna pozycja- odrębna linia od pozycji wskazującej na dostawę towaru),

Z treści ustawy można wyciągnąć wniosek, że sformułowanie „ewidencjonowanie” dotyczy kas rejestrujących. Jak stanowi bowiem art. 6 ust. 3 ustawy przychód ze sprzedaży detalicznej określa się na podstawie wielkości obrotu zaewidencjonowanego przy pomocy kas rejestrujących oraz obrotu niezaewidencjonowanego zgodnie ze zwolnieniem określonym w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie art. 111 ust. 8 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Wobec powyższego, zdaniem Wnioskodawcy, jeśli przedmiotowe transakcje usługowe są odrębnie ewidencjonowane zarówno na fakturach (w sposób przez nią wskazany, tj. poprzez ujęcie w osobnych pozycjach), jak również na paragonach kas rejestrujących to nie mogą one być traktowane jako odrębnie niezaewidencjonowanie w rozumieniu art. 3 pkt 5 ustawy.

Zdaniem Wnioskodawcy, sposób ewidencjonowania polegający na prezentowaniu na jednej fakturze/paragonie odrębnej pozycji dla usług oraz osobnej od niej pozycji dotyczącej sprzedaży towarów (części samochodowe) pozwala na uznanie, iż przedmiotowe usługi zostały odrębnie zaewidencjonowane.

Wskutek powyższego podatnik postąpi więc prawidłowo, pomniejszając obrót zaewidencjonowany przy pomocy kasy fiskalnej o wartość sprzedanych usług odrębnie zaewidencjonowanych. Tym samym świadczenie usług o charakterze serwisowym i blacharsko lakierniczym, które towarzyszą dokonywanej przez Wnioskodawcę sprzedaży, tj. dostawy towarów, nie będą przedmiotem opodatkowania podatkiem od sprzedaży detalicznej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 4 ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o podatku od sprzedaży detalicznej (Dz.U. z 2016 r. poz. 1155), zwanej dalej ustawą, podatnikami podatku są sprzedawcy detaliczni.

W myśl art. 5 ustawy przedmiotem opodatkowania podatkiem jest przychód ze sprzedaży detalicznej.

Stosownie do art. 3 ustawy ilekroć w ustawie jest mowa o:

1. działalności gospodarczej - rozumie się przez to działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2016 r. poz. 710, 846, 960 i 1052);
2. kasie rejestrującej - rozumie się przez to kasę rejestrującą, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. konsumencie - rozumie się przez to osobę fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej oraz osobę fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą nabywającą towary bez związku z prowadzoną przez siebie działalnością gospodarczą, a także rolnika ryczałtowego w rozumieniu art. 2 pkt 19 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
4. sprzedawcy detalicznym - rozumie się przez to osobę fizyczną, osobę prawną, spółkę cywilną oraz jednostkę organizacyjną niemającą osobowości prawnej dokonujące sprzedaży detalicznej;
5. sprzedaży detalicznej - rozumie się przez to dokonywanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w ramach działalności gospodarczej zbywcy, odpłatnego zbywania towarów konsumentom na podstawie umowy zawartej:
   1. w lokalu przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 3 ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta (Dz.U. poz. 827, z 2015 r. poz. 1854 oraz z 2016 r. poz. 615),
   2. poza lokalem przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta - także w przypadku, gdy zbywaniu towaru towarzyszy świadczenie usługi odrębnie niezaewidencjonowanej.6. towarze - rozumie się przez to rzeczy ruchome lub ich części.

W punkcie 6 art. 3 ustawy o podatku od sprzedaży detalicznej ustawodawca wskazuje, co należy rozumieć przez pojęcie „towary”. Przez towary należy rozumieć rzeczy ruchome lub ich części. A zatem, opodatkowaniu podatkiem od sprzedaży detalicznej podlega wyłącznie sprzedaż towarów, co oznacza, że w stosunku do sprzedaży usług ustawa nie ma zastosowania. Jedynie w przypadku, gdy odpłatnemu zbyciu towarów towarzyszy świadczenie usługi odrębnie niezaewidencjonowanej, to na potrzeby ustawy usługę tę uważa się za sprzedaż detaliczną podlegającą opodatkowaniu. Zgodnie z podziałem rzeczy, funkcjonującym na gruncie prawa cywilnego, rzeczami ruchomymi są wszelkie przedmioty materialne, które nie są nieruchomościami.

Zgodnie z art. 7 ustawy nie podlega opodatkowaniu podatkiem sprzedaż detaliczna:

1. energii elektrycznej oraz gazu ziemnego dostarczanych do konsumentów za pośrednictwem sieci dystrybucyjnych, ciepła dostarczanego do konsumentów siecią ciepłowniczą ani wody dostarczanej do konsumentów przez przedsiębiorstwa wodociągowo-kanalizacyjne;
2. paliw stałych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 4a ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o systemie monitorowania i kontrolowania jakości paliw (Dz.U. z 2014 r. poz. 1728, z 2015 r. poz. 1361 oraz z 2016 r. poz. 266 i 542);
3. używanych do celów opałowych pozostałych węglowodorów gazowych, o których mowa w art. 32 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz.U. z 2014 r. poz. 752, z późn. zm.):
   1. w przypadkach, o których mowa w art. 32 ust. 3 pkt 1 i 3 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym, jeżeli są spełnione warunki, o których mowa w art. 32 ust. 5–13 tej ustawy,
   2. rozlewanych do butli gazowych w składzie podatkowym;
4. olejów napędowych przeznaczonych do celów opałowych oraz olejów opałowych, o których mowa w art. 89 ust. 1 pkt 9 i pkt 10 lit. a ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym;
5. leków, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych, refundowanych lub finansowanych w całości lub w części ze środków publicznych na podstawie odrębnych przepisów.

Na mocy art. 8 ustawy obowiązek podatkowy powstaje z chwilą osiągnięcia w danym miesiącu przychodu przekraczającego 17.000.000 zł i dotyczy przychodu powyżej tej kwoty osiągniętego od tej chwili do końca miesiąca.

Obowiązek w zakresie prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z art. 111 ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl przepisu art. 111 ust. 1 tej ustawy, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Wymogi co do treści paragonu fiskalnego, w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r. regulują przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z 2013 r., poz. 363).

Stosownie do § 2 pkt 12 ww. rozporządzenia, ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o paragonie fiskalnym – rozumie się przez to wydrukowany przez kasę dla nabywcy w momencie sprzedaży dokument potwierdzający dokonaną transakcję sprzedaży.

Jak wynika z § 8 ust. 1 pkt 6 ww. rozporządzenia, paragon fiskalny zawiera nazwę towaru lub usługi pozwalającą na jednoznaczną ich identyfikację.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest podmiotem prowadzącym działalność w branży motoryzacyjnej. Wnioskodawca zajmuje się przede wszystkim sprzedażą i serwisowaniem samochodów w oparciu o centra motoryzacyjne. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT. Sprzedaż towarów i usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej jest ewidencjonowana przy użyciu kas fiskalnych. W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca oferuje m.in. usługi serwisowe oraz blacharsko lakiernicze.

Sprzedaż ww. usług dokumentowana jest poprzez wystawienie faktur i paragonów, na których poszczególne transakcje są ewidencjonowane w ten sposób, iż w ramach jednej faktury/ paragonu wyodrębnia się osobne pozycje:

1. w przypadku dokumentowania usług serwisowych i blacharsko lakierniczych wymienia się poszczególne czynności np. wymiana filtra oleju (paliwa, powietrza), mycie samochodu, naprawa lakiernicza, naprawa blacharska, przegląd 10.000 km, wymiana sprzęgła, dezynfekcja klimatyzacji itp.
2. w przypadku sprzedaży części samochodowych dokonuje się specyfikacji poszczególnych części zużytych do naprawy z podaniem ich nazwy, ilości i cen jednostkowych.

Zatem przykładowo w przypadku dokonania usługi serwisowej polegającej na wymianie filtru powietrza na przedmiotowej fakturze wskazane są osobno dwie pozycje:

1. filtr powietrza;
2. wymiana filtra powietrza.

Tak wystawiona faktura podlega zafiskalizowaniu.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy prawidłowo pomniejsza przychód na potrzeby podatku od sprzedaży detalicznej o wartość odrębnie zarejestrowanych usług serwisowych i blacharsko lakierniczych, które to usługi towarzyszą dokonywanej przez Wnioskodawcę dostawie towarów.

Biorąc pod uwagę przedstawiony opis sprawy oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy należy stwierdzić, że zgodnie z art. 3 ust. 5 ustawy o podatku od sprzedaży detalicznej do wartości sprzedaży detalicznej wliczane są usługi towarzyszące dostawie towarów w sytuacji gdy są niezaewidencjonowane odrębnie. Z opisu sprawy wynika, że sprzedaż usług przez Wnioskodawcę dokumentowana jest poprzez wystawienie faktur i paragonów, na których poszczególne transakcje są ewidencjonowane w ten sposób, iż w ramach jednej faktury/ paragonu wyodrębnia się osobne pozycje:

1. w przypadku dokumentowania usług serwisowych i blacharsko lakierniczych wymienia się poszczególne czynności np. wymiana filtra oleju (paliwa, powietrza), mycie samochodu, naprawa lakiernicza, naprawa blacharska, przegląd 10.000 km, wymiana sprzęgła, dezynfekcja klimatyzacji itp.
2. w przypadku sprzedaży części samochodowych dokonuje się specyfikacji poszczególnych części zużytych do naprawy z podaniem ich nazwy, ilości i cen jednostkowych.

Z opisu sprawy wynika, że w przypadku sprzedaży przez Wnioskodawcę części samochodowych towarzyszące tej dostawie świadczone przez Wnioskodawcę usługi serwisowe i blacharsko-lakiernicze są usługami odrębnie ewidencjonowanymi w wystawianych paragonach. Jeśli zatem Wnioskodawca wyodrębnia na paragonach świadczone usługi to usługi te zgodnie z dyspozycją art. 3 ust. 5 ustawy o podatku od sprzedaży detalicznej nie powinny być wliczane do wartości sprzedaży detalicznej podlegającej opodatkowaniu tym podatkiem zgodnie z art. 8 przedmiotowej ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, że sposób ewidencjonowania polegający na prezentowaniu na jednej fakturze/paragonie odrębnej pozycji dla usług oraz osobnej od niej pozycji dotyczącej sprzedaży towarów (części samochodowe) pozwala na uznanie, iż przedmiotowe usługi zostały odrębnie zaewidencjonowane a w konsekwencji świadczenie przez Wnioskodawcę usług o charakterze serwisowym i blacharsko lakierniczym, które towarzyszą dokonywanej przez Wnioskodawcę dostawie towarów nie będą przedmiotem opodatkowania podatkiem od sprzedaży detalicznej, należało uznać za prawidłowe.

Należy zaznaczyć, że tut. Organ wydał niniejszą interpretację na podstawie przedstawionego opisu sprawy, z którego wynika, że Wnioskodawca na paragonach sprzedaż ewidencjonuje w dwóch pozycjach, tj. osobno towar i osobno usługę. Przedmiotem niniejszej interpretacji nie była bowiem kwestia prawidłowości ewidencjonowania obrotu przy zastosowaniu kas rejestrujących na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż nie sformułowano pytania w tym zakresie, a kwestie nieobjęte pytaniem nie mogą być przedmiotem interpretacji.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Niniejsza interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego (w szczególności w przypadku gdyby przyjęty przez Wnioskodawcę sposób ewidencjonowania sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących był nieprawidłowy) lub zmiany stanu prawnego.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz.U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.