2461-IBPP1.4512.691.2016.1.MG

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613 ze zm.) oraz § 2 i § 7 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 2 września 2016 r. (data wpływu 8 września 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od sprzedaży detalicznej w zakresie opodatkowania podatkiem od sprzedaży detalicznej:

• sprzedaży usługi mycia samochodów – jest prawidłowe,
• sprzedaży usługi telekomunikacyjnej – jest prawidłowe,
• sprzedaży hot dogów i produktów z pieca – jest nieprawidłowe,
• sprzedaży bonów towarowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 września 2016 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od sprzedaży detalicznej w zakresie opodatkowania sprzedaży usługi mycia samochodów, usługi telekomunikacyjnej, sprzedaży hot dogów i produktów z pieca oraz sprzedaży bonów towarowych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

A. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością („Wnioskodawca”, „Spółka”) prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży detalicznej paliw do pojazdów silnikowych na stacjach paliw.

Przedmiotem działalności Spółki zgodnie z odpisem z Krajowego Rejestru Sądowego jest:

1. 47, 30, Z sprzedaż detaliczna paliw do pojazdów silnikowych na stacjach paliw;
2. 43 roboty budowlane specjalistyczne;
3. 46 handel hurtowy, z wyłączeniem handlu pojazdami samochodowymi;
4. 47 handel detaliczny, z wyłączeniem handlu detalicznego pojazdami samochodowymi;
5. 49 transport lądowy oraz transport rurociągów;
6. 63 działalność usługowa w zakresie informacji;
7. 64 finansowa- działalność usługowa, z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów emerytalnych;
8. 68 działalność związana z obsługą rynku nieruchomości;
9. 70 działalność firm centralnych (head offices); doradztwo związane z zarządzaniem;
10. 77 wynajem i dzierżawa.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka, m.in.:

1. sprzedaje żetony na myjnię w celu sprzedaży- usługi mycia samochodów,
2. sprzedaje doładowania do kart telefonicznych - usługa telekomunikacyjna,
3. sprzedaje hot dogi oraz produkty z pieca,
4. sprzedaje, bony towarowe.

1)Usługa mycia samochodów

Spółka sprzedaje klientom karty uprawniające do mycia samochodów na automatycznych myjniach samochodowych na stacjach paliw Spółki. Klienci posiadają możliwość nabycia kart poprzez zapłatę ich ceny nominalnej. Klient kupując kartę reguluje całą należność za konkretną usługę mycia pojazdu mechanicznego i po jej nabyciu nie ma możliwości zmiany programu mycia. Cena nominalna za przedmiotową kartę odpowiada wartości ceny usługi mycia samochodu na stacji paliw i dotyczy konkretnego programu mycia. Sprzedaż przedmiotowych kart ma na celu zwiększenie sprzedaży i dbania o markę Spółki.

Wynagrodzenie jest należne z chwilą wydania dokumentu upoważniającego do skorzystania z usług oraz niezależnie od tego czy dany dokument upoważniający do skorzystania z usług zostanie wykorzystany przez klienta. Otrzymane pieniądze nie są w szczególności przedpłatą ani też zaliczką pobieraną przed wykonaniem zobowiązania. 

Dokument uprawniający do skorzystania z konkretnego programu usługi mycia jest ważny bezterminowo. Ponadto dokumenty upoważniające do skorzystania z usług są bezzwrotne i nieodwołalne.

Skorzystanie z przedmiotowej karty jest dobrowolne przez klienta. Termin wykorzystania zakupionych kart tj. realizacji usługi jest dobrowolny i może być rozłożony w czasie i nie zawsze pokrywa się z miesiącem wydania karty, tylko zależy od klienta.

Spółka posiada interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 29 lutego 2016 roku o numerze ILPB3/4510-1-538/15-2/AO na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych, iż prawidłowo rozpoznaje przychód przy sprzedaży kart uprawniających do mycia samochodów na myjniach samochodowych na stacji paliw Spółki w momencie otrzymania należności.

2)Usługa telekomunikacyjna

Spółka sprzedaje także doładowania do kart telefonicznych - usługę telefoniczną/ telekomunikacyjną. Klient dokonuje zapłaty za doładowanie do karty telefonicznej i posiada możliwość używania telefonu do komunikacji.

3)Sprzedaż hot dogów i produktów z pieca

Spółka sprzedaje hot dogi na stacji paliw. Hot dogi sporządzane są z następujących produktów: parówki, bułki, oraz sosów. Składniki są te kupowane przez Spółkę oddzielnie od różnych producentów jako produkty głęboko mrożone. Hot dog może być m.in. z parówką, parówką z szynki, o smaku kabanosa, chorizo itp. Jeżeli klient stacji jest zainteresowany kupnem hot doga, pracownik stacji paliw podgrzewa w specjalnych urządzeniach bułkę, parówkę, kompletując tym samym produkt finalny. W efekcie klient otrzymuje podgrzaną bułkę, w której znajduje się parówka a na życzenie klienta może być dodany sos (hot dog). Klient może skonsumować hot doga na stacji paliw (stacja paliw posiada ograniczoną liczbę miejsc siedzących) lub poza stacją paliw.

Spółka sprzedaje także produkty z pieca (zapiekanki). Spółka dokonuje zakupu od producentów gotowych wyrobów głęboko mrożonych tj. zapiekanki. Zapiekanki są w różnych smakach: Caprese, Margherita Pepperoni, Złocisty kurczak. Produkt jest następnie umieszczany w piecu celem jego podgrzania i wydawany klientowi na stacji paliw. Produkt po podgrzaniu na życzenie klienta może być polany sosem. Klient może skonsumować przedmiotowe produkty na stacji paliw (stacja paliw posiada ograniczoną liczbę miejsc siedzących) lub poza stacją paliw.

Spółka sprzedaje także inne produkty z pieca. Spółka dokonuje zakupu od producentów gotowych wyrobów pakowanych hermetycznie, które są przechowywane w niskich temperaturach (niemrożone), tj. Ciabaty, Panini, Nuggetsy, Polędwiczki. Produkt jest następnie umieszczany w piecu celem jego podgrzania i wydawany klientowi na stacji paliw. Produkt, po podgrzaniu na życzenie klienta może być polany sosem. Klient może skonsumować przedmiotowe produkty na stacji paliw (stacja paliw posiada ograniczoną liczbę miejsc siedzących) lub poza stacją paliw.

4)Sprzedaż bonów towarowych

Spółka sprzedaje bony towarowe, tj. dokumenty na okaziciela o określonej wartości nominalnej, które-uprawniałyby do bezgotówkowego zakupu towarów lub usług na stacjach benzynowych Spółki.

Klienci nabywaliby bony towarowe płacąc ich ceną nominalną. Realizacja bonu towarowego może być dokonywana tak przez osobę, która dokonała jego zakupu, jak i przez inną osobę, w zależności od decyzji klienta.

Bony towarowe nie są jednak realizowane po upływie terminu ich ważności.

W sytuacji, gdy łączna wartość brutto zakupionych towarów lub usług będzie niższa od wartości nominalnej bonu towarowego, klient nie otrzyma zwrotu różnicy. W przypadku gdy wartość zakupów będzie wyższa od wartości bonu towarowego klient dopłaci różnicę.

Wnioskodawca, sprzedając klientom towary lub usługi, za które zapłata nastąpiłaby bonami towarowymi dokona rejestracji sprzedaży na kasie fiskalnej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy sprzedaż usługi mycia samochodów poprzez sprzedaż karty uprawniającej do mycia samochodów na automatycznych myjniach samochodowych na stacjach paliw Spółki podlega pod zakres przedmiotowy Ustawy o podatku od sprzedaży detalicznej?
2. Czy sprzedaż usługi telekomunikacyjnej poprzez sprzedaż doładowania do karty telefonicznej podlega pod zakres przedmiotowy Ustawy o podatku od sprzedaży detalicznej?
3. Czy sprzedaż hot dogów oraz produktów z pieca na stacji paliw podlega pod zakres przedmiotowy Ustawy o podatku od sprzedaży detalicznej?
4. Czy obrót związany ze sprzedażą bonów towarowych powinien być uwzględniany przy określaniu przychodu ze sprzedaży detalicznej ?

Zdaniem Wnioskodawcy:

1. Sprzedaż usługi mycia samochodów poprzez sprzedaż karty uprawniającej do mycia samochodów na automatycznych myjniach samochodowych na stacjach paliw Spółki nie podlega pod zakres przedmiotowy Ustawy o podatku od sprzedaży detalicznej.
2. Sprzedaż usługi telekomunikacyjnej poprzez sprzedaż doładowania do karty telefonicznej, nie podlega pod zakres przedmiotowy Ustawy o podatku od sprzedaży detalicznej.
3. Sprzedaż hot dogów oraz produktów z pieca na stacji paliw nie podlega pod zakres przedmiotowy Ustawy o podatku od sprzedaży detalicznej.
4. Obrót związany ze sprzedażą bonów towarowych nie powinien być uwzględniany przy określaniu przychodu ze sprzedaży detalicznej.

1.Zakres przedmiotowy ustawy o podatku od sprzedaży detalicznej

Ustawa reguluje opodatkowanie podatkiem od sprzedaży detalicznej:

Zgodnie z ustawą występują następujące definicje legalne:

• sprzedawca detaliczny - rozumie się przez to osobę fizyczną, osobę prawną, spółkę cywilną oraz jednostkę organizacyjną niemającą osobowości prawnej dokonujące sprzedaży detalicznej;
• sprzedaż detaliczna - rozumie się przez to dokonywanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w ramach działalności gospodarczej zbywcy, odpłatnego zbywania towarów konsumentom na podstawie umowy zawartej:

1. w lokalu przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 3 ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta (Dz. U. poz. 827, z 2015 r. poz. 1854 oraz z 2016 r. poz. 615),
2. poza lokalem przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta

-także w przypadku, gdy zbywaniu towaru towarzyszy świadczenie usługi odrębnie niezaewidencjonowanej;* towar - rozumie się przez to rzeczy ruchome lub ich części.

Podatnikami podatku są sprzedawcy detaliczni (art. 4 Ustawy o podatku od sprzedaży detalicznej). Przedmiotem opodatkowania podatkiem jest przychód ze sprzedaży detalicznej (art. 5 Ustawy o podatku od sprzedaży detalicznej).

Podstawę opodatkowania podatkiem stanowi osiągnięta w danym miesiącu nadwyżka przychodów ze sprzedaży detalicznej ponad kwotę 17 000 000 zł. Przychodem ze sprzedaży detalicznej są kwoty otrzymane przez podatnika z tytułu sprzedaży, w tym zaliczki, raty, przedpłaty, i zadatki, także w przypadku, gdy kwoty te podatnik otrzymał przed wydaniem towaru. Obowiązek podatkowy powstaje z chwilą osiągnięcia w danym miesiącu przychodu przekraczającego 17 000 000 zł i dotyczy przychodu powyżej tej kwoty osiągniętego od tej chwili do końca miesiąca (art. 8 Ustawy o podatku od sprzedaży detalicznej).

W uzasadnieniu do projektu Ustawy jest wskazane, że odpłatne zbycie towarów ma znaczenie szersze niż cywilistyczne ujęcie sprzedaży. Pod pojęciem odpłatnego zbycia należy rozumieć wszelkie postaci przeniesienia własności towarów, dokonywane zarówno w swoim imieniu i na swoją rzecz, jak i na rzecz osób trzecich (w tym dokonywane na podstawie umowy komisu lub umowy agencyjnej), za wynagrodzeniem. Sprzedażą detaliczną nie: będzie, świadczenie usług. Jednakże w sytuacji gdy. odpłatnemu zbyciu towaru towarzyszy świadczenie usługi, to na potrzeby ustawy- usługę tę uważa się za sprzedaż detaliczną podlegającą opodatkowaniu.

Uzasadnienie do projektu ustawy precyzuje, iż towarem będą rzeczy ruchome lub ich części. Zgodnie z dychotomicznym podziałem rzeczy, funkcjonującym powszechnie na gruncie prawa cywilnego, rzeczami ruchomymi, są wszelkie przedmioty materialne, które nie są nieruchomościami. Wobec powyższego nie ma konieczności definiowania w ustawie pojęcia rzeczy.

2.Stanowisko Wnioskodawcy

1)wykładnia językowa przepisów prawa

Stanowisko Spółki jest oparte na wykładni językowej przepisów Ustawy o podatku od sprzedaży detalicznej oraz uzasadnieniu do projektu Ustawy.

Zgodnie z dominującym poglądem w doktrynie, wykładni językowej należy przyznać prymat względem innych metod wykładni (L. Morawski, Zasady wykładni prawa, Toruń 2006, s. 67). Jest to szczególnie istotne w dziedzinie prawa podatkowego, gdzie nacisk kładzie się na ścisłość i pewność prawa oraz na ograniczenie swobodnego uznania w praktyce decyzyjnej organów skarbowych. Jest to zgodne z przyjętymi zasadami i dyrektywami interpretacyjnymi i takie też stanowisko utrwaliło się w dotychczasowym orzecznictwie Trybunału Konstytucyjnego. „W państwie prawnym interpretator musi zawsze w pierwszym rzędzie brać pod uwagę językowe znaczenie tekstu prawnego. Jeżeli językowe znaczenie tekstu jest jasne, wówczas - zgodnie z zasadą clara non sunt interpretanda - nie ma potrzeby sięgania po inne, pozajęzykowe metody wykładni. W takim wypadku wykładnia pozajęzykowa może jedynie dodatkowo potwierdzać, a więc wzmacniać, wyniki wykładni językowej wykładnią systemową czy funkcjonalną” (Wyrok Trybunału konstytucyjnego z dnia 28 czerwca 2000 r. sygn. K. 25/99).

Pomocniczo w celu ustalenia znaczenia norm prawnych należy się oprzeć na wykładni funkcjonalnej, czyli analizowaniu założonego celu ustawodawcy przy-tworzeniu danej normy. Przepisy prawne należy intepretować zgodnie z wolą aktualnego prawodawcy. Dlatego zasadnym jest analiza uzasadnienia do ustaw, jako materiału przygotowawczego dla ustalenia sensu intepretowanego przepisu prawnego.

2)zakres świadczonych usług

Głównym przedmiotem działalności Spółki jest sprzedaż detaliczna paliw do pojazdów silnikowych na stacjach paliw.

Dodatkowo, jak zostało wskazane powyżej, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka, m.in.:

• sprzedaje żetony na myjnię w celu sprzedaży usługi mycia samochodów,
• sprzedaje doładowania do kart telefonicznych - usługa telefoniczna,
• sprzedaje hot dogi oraz produkty z pieca,
• sprzedaje bony towarowe.

W ocenie Spółki świadczy ona usługi na rzecz swoich, klientów na stacji paliw. Spółka w przedmiotowym zakresie nie sprzedaje, towarów w rozumieniu Ustawy o podatku od sprzedaży detalicznej. Na gruncie niniejszego stanu faktycznego istotne znaczenie ma definicja towarów rozumianych jako rzeczy ruchome lub ich części.

a)Usługa mycia samochodów

Zdaniem Spółki, sprzedaż żetonów (karty) uprawniających do skorzystania z określonych programów usług mycia samochodów w myjniach automatycznych na stacjach benzynowych Spółki stanowi w istocie sprzedaż usług mycia samochodów, a nie sprzedaż towarów. W konsekwencji - sprzedaż ta będzie stanowić sprzedaż usługi, a żeton (karta) będzie w tym wypadku stanowić tylko nośnik uprawnienia do skorzystania z danej z góry zdefiniowanej usługi.

Powyższe rozumienie potwierdzono w wydanej na rzecz Spółki interpretacji indywidulanej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 29 lutego 2016 roku o numerze ILPB3/4510-1- 538/15-2/AO:

„Otrzymana należność przez Spółkę za kartę uprawniającą do użycia myjni samochodowej w danym programie jest definitywnym przysporzeniem majątkowym Spółki.”

Stanowisko Spółki jest potwierdzone w przykładowych interpretacjach indywidualnych Ministra Finansów:

• „Zapłata z góry za wykonanie usługi w terminie późniejszym, mająca ostateczny, definitywny charakter; związana z uregulowaniem należności przed wykonaniem usługi, nie może być potraktowana jako nieuznana za przychody podatkowe wpłata na poczet usług, które będą wykonywane w następnych okresach rozliczeniowych. Otrzymana zapłata (uregulowana należność) niemająca charakteru zaliczki (przedpłaty), polegającej w późniejszym terminie rozliczeniu lub zwrotowi jest przychodem” (Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 21 czerwca 2011 roku o numerze ILPB3/423-100/11-6/KS).
• „wcześniejsze otrzymanie należności za wykonanie usługi nie oznacza, iż mamy do czynienia z zaliczką lub przedpłatą, która nie powoduje powstania przychodu. Zapłata z góry za wykonanie usługi w następnych okresach sprawozdawczych, mająca ostateczny i definitywny charakter, związana z uregulowaniem należności przed wykonaniem usługi, nie może być bowiem potraktowana jako nieuznana za przychody podatkowe wpłata na poczet usług, które będą wykonane w następnych okresach sprawozdawczych na podstawie art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Tym samym, otrzymane przez Wnioskodawcę- wynagrodzenie niemające charakteru zaliczki (przedpłaty) podlegającej w późniejszym terminie rozliczeniu lub zwrotowi stanowi dla Wnioskodawcy przychód, którego moment powstania winien zostać określony zgodnie z art. 12 ust. 3a pkt 1 ww. ustawy ” (Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 15 kwietnia 2014 roku o numerze ILPB3/423-16/14-2/JG).

W konsekwencji - biorąc pod uwagę, że żeton (karta) w niniejszej sytuacji jest jedynie formą potwierdzenia uiszczenia opłaty za usługę mycia, za całkowicie niezasadne uznać należy twierdzenie, że jego sprzedaż stanowi sprzedaż towarów podlegająca opodatkowaniu podatkiem od sprzedaży detalicznej.

Biorąc pod uwagę powyższe Spółka wykazuje przychód w momencie sprzedaży kart uprawniających do mycia samochodów na automatycznych myjniach. Istotne jest, że cena nominalna za przedmiotową kartę odpowiada wartości ceny usługi mycia samochodu na stacji paliw i dotyczy konkretnego rodzaju programu mycia. Wynagrodzenie jest należne z chwilą wydania dokumentu upoważniającego do skorzystania z usług oraz niezależnie od tego czy dany dokument upoważniający do skorzystania z usług zostanie wykorzystany przez klienta. Otrzymane pieniądze nie są przedpłatą ani też zaliczką pobieraną przed wykonaniem zobowiązania. Dokumenty upoważniające do skorzystania z usług są bezzwrotne, nieodwołalne i bezterminowe, a także nabywane celem skorzystania ze góry określonego rodzaju usługi - programu mycia, bez uprawnienia do jakichkolwiek późniejszych modyfikacji w tym zakresie.

b)Usługa telekomunikacyjna

Spółka sprzedaje także doładowania do kart telefonicznych - usługę telefoniczną/ telekomunikacyjną. Klient dokonuje zapłaty za doładowanie do karty telefonicznej i posiada możliwość używania telefonu do komunikacji.

Spółka sprzedaje usługę telekomunikacyjną.

Zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 41 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. - Prawo telekomunikacyjne (Dz.U. Nr 171, poz. 1800, ze zm.), przez świadczenie usług telekomunikacyjnych rozumie się wykonywanie usług za pomocą własnej sieci, z wykorzystaniem sieci innego operatora lub sprzedaż we własnym imieniu i na własny rachunek usługi telekomunikacyjnej wykonywanej przez-innego dostawcę usług.

W szeregu interpretacji indywidulanych organów podatkowych jest wskazane w szczególności na gruncie Ustawy o podatku od towarów i usług, iż sprzedaż doładować do telefonów jest świadczeniem usługi telekomunikacyjnej:

• postanowienie w sprawie interpretacji prawa podatkowego Urzędu Skarbowego w Żywcu z dnia 16 sierpnia 2005 roku o numerze PP/443/70/2005/KLŁ „usługi doładowania telefonów komórkowych przy-pomocy terminali POS na rzecz klientów indywidualnych przez jednostkę nie będącą operatorem sieci telefonii komórkowej jest świadczeniem na rzecz innego podmiotu i nie jest dostawą towarów, należy uznać, że jest ono-świadczeniem usług, w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.”
• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 9 listopada 2015 roku o numerze IPPP1/4512-1074/15-2/MP „Wnioskodawca nabywając doładowania elektroniczne od operatorów sieci komórkowych, a następnie odsprzedając je innym podmiotom (dystrybutorom), działa we własnym imieniu i na własny rachunek. W związku z nabyciem doładowania, nabywane jest prawo do korzystania z infrastruktury w celu wykonywania połączeń telefonicznych, co mieści się w powołanej wyżej definicji usługi telekomunikacyjnej. Zatem, odsprzedaż doładowań stanowi świadczenie usługi telekomunikacyjnej.”
• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 25 listopada 2014 roku o numerze IPPP1/443-1023/14-2/AS” „sprzedaż elektronicznych jednostek doładowania poprzez terminale zainstalowane w punktach sprzedaży kontrahentów Spółki stanowi odsprzedaż usługi telekomunikacyjnej świadczonej przez operatorów telefonii komórkowej.”

c)Sprzedaż hot dogów i produktów z pieca

Na stacji-paliw:

• wszystkie produkty są głęboko mrożone lub pakowane hermetycznie i przechowywane w niskich temperaturach;
• produkty są kupowane przez Spółkę od różnych producentów;
• Spółka nie dokonuje modyfikacji przedmiotowych produktów;
• klient nie ma możliwości wyboru produktów z karty dań;
• nie jest prowadzona obsługa kelnerska;
• brak jest sali restauracyjnej;
• nie istnieje zaplecze restauracyjne (tj. wyodrębniona kuchnia, naczynia, urządzenia myjące itd.);
• brak jest szatni na ubrania dla klientów;
• hot dogi i produkty z pieca podają pracownicy stacji paliw;
• pracownicy stacji paliw nie posiadają wykształcenia gastronomicznego.

Spółka sprzedaje gotowe, przygotowane, przyprawione, już ugotowane przez producenta produkty głęboko mrożone lub pakowane hermetycznie.

d)Sprzedaż bonów towarowych

Spółka jest zdania, że sprzedaż bonów towarowych nie stanowi sprzedaży towarów i jako taka jest wyłączona spod zakresu obowiązywania Ustawy o sprzedaży detalicznej.

Zgodnie z art. 6 ust. 3 Ustawy o sprzedaży detalicznej, przychód ze sprzedaży detalicznej określa się na podstawie wielkości obrotu zaewidencjonowanego przy pomocy kas rejestrujących oraz obrotu niezewidencjowanego zgodnie ze zwolnieniem określonym w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie art. 111 ust. 8 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

W konsekwencji z uwagi na literalne brzmienie ww. przepisu wywieść należy, że przychód ze sprzedaży detalicznej, będący podstawą opodatkowania, ustala się na podstawie wielkości:

1. obrotu zaewidencjonowanego przy pomocy kas rejestrujących;
2. obrotu niezewidencjonowanego, zgodnie ze zwolnieniem określonym w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie art. 111 ust. 8 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, tj. Rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 4 listopada 2014 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących, (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 1215).

Ad. 1)

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy o podatku od towarów i usług, podatkowi temu podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Art. 7 ust. 1 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 powołanej ustawy o VAT (podatek od towarów i usług), przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim, rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę.

Należy zauważy, że generalnie - poza wyjątkami wskazanymi w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają czynności odpłatne. Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Przez towary zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy o rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez sprzedaż, stosownie do definicji zawartej w art. 2 pkt 22 ww. ustawy, rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zgodnie z zasadą ogólną wyrażoną w art. 19a ust. 1 ustawy o VAT, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Stosownie do art. 19a ust. 8 ustawy, jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z zastrzeżeniem ust. 5 pkt 4.

Ponadto zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy o VAT podatnicy, dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Stosownie do treści art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy, podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani dokonywać wydruku paragonu fiskalnego lub faktury z każdej sprzedaży oraz wydawać wydrukowany dokument nabywcy.

W myśl art. 111 ust. 3a pkt 5 ustawy, podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani używać kas rejestrujących zgodnie z warunkami określonymi w przepisach wydanych na podstawie ust. 7a pkt 1.

Kwestie dotyczące prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej regulują przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz.U. z 2013 r. poz. 363).

Jednocześnie doktryna i orzecznictwo pozostają jednomyślne, co do tego że sprzedaż bonu towarowego nie jest ani sprzedażą towaru ani świadczeniem usług, o którym mowa w Ustawie o podatku od towarów i usług. W konsekwencji powyższego ich sprzedaż nie podlega obowiązkowi zewidencjonowania na kasie fiskalnej.

Powyższe potwierdzają przykładowo:

• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 25 lutego 2015 r. o sygn. IBPP3/443-1385/14/KG, wskazująca: „(`(...)`) czynność sprzedaży przez Wnioskodawcę bonów podarunkowych, o których mowa we wniosku, nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, natomiast środki pieniężne, które otrzymuje Wnioskodawca w związku z odpłatnym przekazaniem tych bonów swoim klientom nie stanowią zaliczki ani przedpłaty. Z tych samych względów przedmiotowe odpłatne przekazanie bonu podarunkowego osobom fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej lub rolnikom ryczałtowym nie podlega również ewidencjonowaniu za pomocą kas rejestrujących, o którym mowa w art. 111 ust. 1 ustawy o VAT, gdyż obowiązek stosowania kas rejestrujących związany jest z realizacją sprzedaży a więc wydaniem towaru.”
• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 25 października 2011 roku, sygn. IPPP3/443-1043/11-2/JK, która stanowi: „Ponieważ czynność sprzedaży bonów nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż nie mieści się ani w pojęciu- odpłatnej dostawy towarów, ani odpłatnego świadczenia usług, zatem Spółka nie ma obowiązku dokumentowania takiej transakcji fakturą VAT. Z tych samych przyczyn Spółka nie ma obowiązku wystawiania rachunków, które zgodnie z art. 87 § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa - również wystawia się jedynie w przypadku sprzedaży towarów lub wykonania usługi.”
• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 15 września 2011 roku, sygn. IBPP2/443-717/11/WN „Reasumując, należy stwierdzić, iż czynność sprzedaży przez Wnioskodawcę kart podarunkowych, o których mowa we wniosku, nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, natomiast środki pieniężne, które otrzymuje Wnioskodawca w związku z-odpłatnym przekazaniem tych kart swoim klientom nie stanowią zaliczki ani przedpłaty w rozumieniu art. 19 ust. 11 ustawy o VAT. W tej sytuacji nie wystąpi tutaj obowiązek- podatkowy w zakresie podatku od towarów i usług.”
• interpretacja indywidualna Dyrektora izby Skarbowej w Katowicach z dnia 28 lipca 2014 roku, sygn. IBPP1/443-412/14/LSz „Reasumując, należy stwierdzić, że czynność sprzedaży przez Wnioskodawcę kart podarunkowych, o których; mowa we wniosku, nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług; natomiast środki pieniężne, które otrzymuje Wnioskodawca w związku r odpłatnym przekazaniem tych kart swoim klientom nie stanowią zaliczki ani przedpłaty w rozumieniu-obowiązującego do 31 grudnia 2013 r. art. 19 ust. 11 i obowiązującego od 1 stycznia 2014 r. art. 19a ust. 8 ustawy o VAT.” W konsekwencji stwierdzić należy- zdaniem Spółki, że sprzedaż bonów nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a więc nie podlega również ewidencjonowaniu przy użyciu kas fiskalnych.

Ad. 2)

Zgodnie z art. 6 ust. 3 Ustawy o sprzedaży detalicznej, przechód ze sprzedaży detalicznej określa się także na podstawie wielkości obrotu niezewidencjowanego zgodnie ze zwolnieniem określonym w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie art. 111 ust. 8 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Na podstawie ww. regulacji wydano Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 4 listopada 2014 r. w sprawie, zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących, (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 1215), w którym enumeratywnie wskazano przypadki zwolnione z obowiązku ujęcia w ewidencji prowadzonej przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Biorąc pod uwagę, że -sprzedaż bonów towarowych nie podlega obowiązkowi objęcia ewidencją prowadzoną przy użyciu kas fiskalnych jako niebędąca sprzedażą towarów ani świadczeniem usług, nie została również wskazana w niniejszym rozporządzeniu jako z obowiązku tego zwolniona.

Konsekwencją powyższych rozważań pozostaje stwierdzenie; że sprzedaż bonów nie powinna być uwzględniania przy wielkości obrotów, niezbędnego do określenia przychodu ze sprzedaży detalicznej, stanowiącego przedmiot opodatkowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

• prawidłowe w zakresie opodatkowania podatkiem od sprzedaży detalicznej sprzedaży usługi mycia samochodów,
• prawidłowe w zakresie opodatkowania podatkiem od sprzedaży detalicznej sprzedaży usługi telekomunikacyjnej,
• nieprawidłowe w zakresie opodatkowania podatkiem od sprzedaży detalicznej sprzedaży hot dogów i produktów z pieca,
• prawidłowe w zakresie opodatkowania podatkiem od sprzedaży detalicznej bonów podarunkowych.

Zgodnie z art. 4 ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o podatku od sprzedaży detalicznej zwanej dalej ustawą (Dz.U. z 2016 r. poz. 1155) podatnikami podatku są sprzedawcy detaliczni.

W myśl art. 5 ustawy przedmiotem opodatkowania podatkiem jest przychód ze sprzedaży detalicznej.

Stosownie do art. 3 ustawy ilekroć w ustawie jest mowa o:

1. działalności gospodarczej - rozumie się przez to działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2016 r. poz. 710, 846, 960 i 1052);

2. kasie rejestrującej - rozumie się przez to kasę rejestrującą, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. konsumencie - rozumie się przez to osobę fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej oraz osobę fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą nabywającą towary bez związku z prowadzoną przez siebie działalnością gospodarczą, a także rolnika ryczałtowego w rozumieniu art. 2 pkt 19 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

4. sprzedawcy detalicznym - rozumie się przez to osobę fizyczną, osobę prawną, spółkę cywilną oraz jednostkę organizacyjną niemającą osobowości prawnej dokonujące sprzedaży detalicznej;

5. sprzedaży detalicznej - rozumie się przez to dokonywanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w ramach działalności gospodarczej zbywcy, odpłatnego zbywania towarów konsumentom na podstawie umowy zawartej:

6. w lokalu przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 3 ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta (Dz.U. poz. 827, z 2015 r. poz. 1854 oraz z 2016 r. poz. 615),

7. poza lokalem przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta - także w przypadku, gdy zbywaniu towaru towarzyszy świadczenie usługi odrębnie niezaewidencjonowanej;

8. towarze - rozumie się przez to rzeczy ruchome lub ich części.

Definicja sprzedaży detalicznej zawarta w art. 3 pkt 5 ustawy wskazuje, że podatkiem od sprzedaży detalicznej objęta jest sprzedaż towarów zarówno w lokalu jak i poza lokalem przedsiębiorstwa, przy czym ustawodawca w pierwszym przypadku odwołuje się do art. 2 pkt 3 a w drugim przypadku do art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta.

Zgodnie z art. 2 pkt 3 ustawy o prawach konsumenta przez lokal przedsiębiorstwa należy rozumieć:

1. miejsce prowadzenia działalności będące nieruchomością albo częścią nieruchomości, w którym przedsiębiorca prowadzi działalność na stałe,
2. miejsce prowadzenia działalności będące rzeczą ruchomą, w którym przedsiębiorca prowadzi działalność zwyczajowo albo na stałe.

Stosownie do art. 2 pkt 2 ustawy o prawach konsumenta, przez umowę zawartą poza lokalem przedsiębiorstwa należy rozumieć umowę z konsumentem zawartą:

1. przy jednoczesnej fizycznej obecności stron w miejscu, które nie jest lokalem przedsiębiorstwa danego przedsiębiorcy,
2. w wyniku przyjęcia oferty złożonej przez konsumenta w okolicznościach, o których mowa w lit. a,
3. w lokalu przedsiębiorstwa danego przedsiębiorcy lub za pomocą środków porozumiewania się na odległość bezpośrednio po tym, jak nawiązano indywidualny i osobisty kontakt z konsumentem w miejscu, które nie jest lokalem przedsiębiorstwa danego przedsiębiorcy, przy jednoczesnej fizycznej obecności stron,
4. podczas wycieczki zorganizowanej przez przedsiębiorcę, której celem lub skutkiem jest promocja oraz zawieranie umów z konsumentami.

Z powyższych przepisów wynika, że podmioty dokonujące sprzedaży towarów, w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, w sytuacji gdy nabywcami towarów są osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej oraz rolnicy ryczałtowi są zobowiązane do zapłaty podatku od tej sprzedaży. Podatek od sprzedaży detalicznej jest naliczany także od sprzedaży dokonywanej na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą w przypadku dokonania przez te podmioty zakupu towarów wykorzystywanych poza sferą ich działalności gospodarczej. Podatkiem objęta jest sprzedaż towarów zarówno w lokalu jak i poza lokalem przedsiębiorstwa.

W punkcie 6 art. 3 ustawy o podatku od sprzedaży detalicznej ustawodawca wskazuje, co należy rozumieć przez pojęcie „towary”. Przez towary należy rozumieć rzeczy ruchome lub ich części. A zatem, opodatkowaniu podatkiem od sprzedaży detalicznej podlega wyłącznie sprzedaż towarów, co oznacza, że w stosunku do sprzedaży usług ustawa nie ma zastosowania. Jedynie w przypadku, gdy odpłatnemu zbyciu towarów towarzyszy świadczenie usługi, to na potrzeby ustawy usługę tę uważa się za sprzedaż detaliczną podlegającą opodatkowaniu. Zgodnie z dychotomicznym podziałem rzeczy, funkcjonującym, powszechnie na gruncie prawa cywilnego, rzeczami ruchomymi są wszelkie przedmioty materialne, które nie są nieruchomościami.

Zgodnie z art. 7 ustawy nie podlega opodatkowaniu podatkiem sprzedaż detaliczna:

1. energii elektrycznej oraz gazu ziemnego dostarczanych do konsumentów za pośrednictwem sieci dystrybucyjnych, ciepła dostarczanego do konsumentów siecią ciepłowniczą ani wody dostarczanej do konsumentów przez przedsiębiorstwa wodociągowo-kanalizacyjne;

2. paliw stałych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 4a ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o systemie monitorowania i kontrolowania jakości paliw (Dz. U. z 2014 r. poz. 1728, z 2015 r. poz. 1361 oraz z 2016 r. poz. 266 i 542);

3. używanych do celów opałowych pozostałych węglowodorów gazowych, o których mowa w art. 32 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz.U. z 2014 r. poz. 752, z późn. zm. 1):

4. w przypadkach, o których mowa w art. 32 ust. 3 pkt 1 i 3 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym, jeżeli są spełnione warunki, o których mowa w art. 32 ust. 5–13 tej ustawy,

5. rozlewanych do butli gazowych w składzie podatkowym;

6. olejów napędowych przeznaczonych do celów opałowych oraz olejów opałowych, o których mowa w art. 89 ust. 1 pkt 9 i pkt 10 lit. a ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym;

7. leków, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych, refundowanych lub finansowanych w całości lub w części ze środków publicznych na podstawie odrębnych przepisów.

Na mocy art. 8 ustawy obowiązek podatkowy powstaje z chwilą osiągnięcia w danym miesiącu przychodu przekraczającego 17 000 000 zł i dotyczy przychodu powyżej tej kwoty osiągniętego od tej chwili do końca miesiąca.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy dokonywana w ramach prowadzonej działalności gospodarczej sprzedaż żetonów na myjnię w celu sprzedaży usługi mycia samochodów, sprzedaży doładowań do kart telefonicznych – usługi telekomunikacyjnej, sprzedaży hot dogów oraz produktów z pieca i bonów towarowych podlega opodatkowaniu podatkiem od sprzedaży detalicznej.

Z opisu sprawy wynika, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca sprzedaje żetony na myjnię w celu sprzedaży usługi mycia samochodów. Spółka sprzedaje klientom karty uprawniające do mycia samochodów na automatycznych myjniach samochodowych na stacjach paliw Spółki. Klient kupując kartę reguluje całą należność za konkretną usługę mycia pojazdu mechanicznego i po jej nabyciu nie ma możliwości zmiany programu mycia. Cena nominalna za przedmiotową kartę odpowiada wartości ceny usługi mycia samochodu na stacji paliw i dotyczy konkretnego programu mycia.

Mając zatem na uwadze przywołane przepisy ustawy oraz opis sprawy należy stwierdzić, że dokonywana przez Wnioskodawcę sprzedaż kart uprawniających do mycia samochodów na automatycznych myjniach samochodowych na stacjach paliw Wnioskodawcy nie podlega opodatkowaniu podatkiem od sprzedaży detalicznej. Wnioskodawca nie dokonuje bowiem sprzedaży towarów w rozumieniu ustawy lecz świadczy konkretne usługi mycia pojazdu mechanicznego.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, że sprzedaż żetonów (karty) uprawniających do skorzystania z określonych programów usług mycia samochodów w myjniach automatycznych na stacjach benzynowych Spółki stanowi w istocie sprzedaż usług mycia samochodów, a nie sprzedaż towarów, należało uznać za prawidłowe.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca sprzedaje doładowania do kart telefonicznych – usługę telefoniczną/telekomunikacyjną. Klient dokonuje zapłaty za doładowanie do karty telefonicznej i posiada możliwość używania telefonu do komunikacji.

Biorąc pod uwagę przywołane przepisy ustawy o podatku od sprzedaży detalicznej oraz opis sprawy należy stwierdzić, że sprzedaż przez Wnioskodawcę doładowań do kart telefonicznych nie podlega opodatkowaniu podatkiem od sprzedaży detalicznej. Wnioskodawca wskazuje bowiem, że sprzedając te doładowania świadczy usługę telefoniczną/telekomunikacyjną.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, że sprzedaż usługi telekomunikacyjnej poprzez sprzedaż doładowania do karty telefonicznej nie podlega pod zakres przedmiotowy ustawy o podatku od sprzedaży detalicznej, należało uznać za prawidłowe.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca sprzedaje hot dogi na stacji paliw. Hot dogi sporządzane są z następujących produktów: parówki, bułki oraz sosów. Składniki te są kupowane przez Spółkę oddzielnie od różnych producentów jako produkty głęboko mrożone. Jeżeli klient stacji jest zainteresowany kupnem hot doga, pracownik stacji paliw podgrzewa w specjalnych urządzeniach bułkę, parówkę, kompletując tym samym produkt finalny. W efekcie klient otrzymuje podgrzaną bułkę, w której znajduje się parówka a na życzenie klienta może być dodany sos (hot dog). Klient może skonsumować hot doga na stacji paliw lub poza stacją paliw.

Wnioskodawca sprzedaje także produkty z pieca (zapiekanki). Spółka dokonuje zakupu od producentów gotowych wyrobów głęboko mrożonych (tj. zapiekanki). Produkt jest następnie umieszczany w piecu celem jego podgrzania i wydawany klientowi na stacji paliw. Produkt na życzenie klienta może być polany sosem. Klient może skonsumować przedmiotowe produkty na stacji paliw lub poza stacją paliw.

Wnioskodawca sprzedaje także inne produkty z pieca. Spółka dokonuje zakupu od producentów gotowych wyrobów pakowanych hermetycznie, które są przechowywane w niskich temperaturach (niemrożone), tj. Ciabaty, Panini, Nuggetsy, Polędwiczki. Produkt jest następnie umieszczany w piecu celem jego podgrzania i wydawany klientowi na stacji paliw. Produkt po podgrzaniu na życzenie klienta może być polany sosem. Klient może skonsumować przedmiotowe produkty na stacji lub poza stacją paliw.

Biorąc pod uwagę przedstawiony opis sprawy oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy ustawy należy stwierdzić, że dokonywana przez Wnioskodawcę na rzecz klientów stacji paliw sprzedaż hot dogów, produktów z pieca tj. zapiekanek oraz innych produktów z pieca takich jak: Ciabaty, Panini, Nuggetsy, Polędwiczki podlega opodatkowaniu podatkiem od sprzedaży detalicznej. Jak Wnioskodawca wskazuje, przedmiotem sprzedaży są konkretne produkty a więc niewątpliwie rzeczy, w rozumieniu art. 3 pkt 6 ustawy. Ponadto z treści wniosku wynika, że Spółka sprzedaje gotowe, przygotowane, przyprawione, już ugotowane przez producenta produkty głęboko mrożone lub pakowane hermetycznie. Czynności, które służą przygotowaniu tego produktu celem wydania konsumentowi w postaci np. podgrzania, polania sosem stanowią czynności dodatkowe, które dla celów opodatkowania podatkiem od sprzedaży detalicznej nie powinny zmieniać charakteru czynności głównej tj. czynności polegającej na sprzedaży towaru. W świetle art, 46 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2016 r., poz. 380 ze zm.), rzeczami są tylko przedmioty materialne. Sprzedawany przez Spółkę produkt ma postać materialną i wraz z jego sprzedażą zmienia się właściciel tej rzeczy. Usługi występujące wraz ze sprzedażą ww. produktów tj. podgrzanie, polanie sosem nie wystąpiłyby gdyby nie produkt główny, przygotowaniu któremu one towarzyszą. Dlatego też, zdaniem tut. Organu, przedmiotem sprzedaży, w okolicznościach opisanych we wniosku, jest towar w postaci hot dogów, zapiekanek, innych produktów z pieca takich jak: Ciabaty, Panini, Nuggetsy, Polędwiczki. Oznacza to, że czynność sprzedaży tych produktów (towarów) przez Wnioskodawcę, dokonywana na rzecz konsumentów podlega opodatkowaniu podatkiem od sprzedaży detalicznej.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, że sprzedaż hot dogów oraz produktów z pieca na stacji paliw nie podlega pod zakres przedmiotowy Ustawy o podatku od sprzedaży detalicznej, należało uznać za nieprawidłowe.

Z opisu sprawy, że Wnioskodawca sprzedaje bony towarowe, tj. dokumenty na okaziciela o określonej wartości nominalnej, które uprawniałyby do bezgotówkowego zakupu towarów lub usług na stacjach benzynowych Spółki.

Odnosząc się zatem do opodatkowania podatkiem od sprzedaży detalicznej sprzedaży bonów towarowych należy stwierdzić, że sprzedaż bonów towarowych nie podlega opodatkowaniu podatkiem od sprzedaży detalicznej. Przedmiotowe bony towarowe nie stanowią bowiem towarów w myśl art. 3 pkt 6 ustawy o podatku od sprzedaży detalicznej.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, że obrót związany ze sprzedażą bonów towarowych nie powinien być uwzględniany przy określaniu przychodu ze sprzedaży detalicznej, należało uznać za prawidłowe.

Odnosząc się natomiast do określenia momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu podatku od sprzedaży detalicznej należy stwierdzić, że kwestię tę reguluje przywołany już w niniejszej interpretacji art. 8 ustawy, zgodnie z którym obowiązek podatkowy powstaje z chwilą osiągnięcia w danym przychodu przekraczającego 17 000 000 zł i dotyczy przychodu powyżej tej kwoty osiągniętego od tej chwili do końca miesiąca.

Jeżeli zatem Wnioskodawca z tytułu sprzedaży towarów osiągnie w danym miesiącu przychód przekraczający 17 000 000 zł to z chwilą jego przekroczenia u Wnioskodawcy powstanie obowiązek podatkowy z tytułu podatku od sprzedaży detalicznej i będzie dotyczył on przychodu powyżej tej kwoty osiągniętego od tej chwili do końca miesiąca.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym

Niniejsza interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

W zakresie powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia oraz nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.

Ponadto należy podkreślić, że podatek od sprzedaży detalicznej jest odrębnym podatkiem. Ustawa o podatku o sprzedaży detalicznej zawiera odrębne od innych podatków definicje zwłaszcza posiada własną definicję towaru. Tym samym do podatku od sprzedaży detalicznej nie znajdują zastosowania przywołane przez Wnioskodawcę definicje wynikające z ustawy o podatku od towarów i usług.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw

z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz.U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie zgodnie z art. 57a skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.