Interpretacja dotyczy ustalenia podstawy opodatkowania podatkiem od gier w kontekście zakładów wzajemnych, w których część stawki zakładu obejmuje prowizję pobraną przez operatorów płatności. Organ podatkowy wskazał, że zgodnie z art. 73 ust. 1 pkt 4 ustawy o grach hazardowych, do podstawy opodatkowania należy wliczać pełną kwotę stawki zakładu wzajemnego, bez jej pomniejszania o prowizję operatorów płatności. Organ uznał, że pobierana prowizja jest kosztem Spółki, a nie elementem obniżającym stawkę zakładu wpłaconą przez gracza, w związku z czym nie powinna być wyłączona z podstawy opodatkowania.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnySzanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku od gier hazardowych w przedmiocie wliczenia do podstawy opodatkowania kwot odpowiadających kwotom prowizji potrąconym przez Operatorów płatności.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
Państwa wniosek z 27 lipca 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy określenia podstawy opodatkowania w przypadku zakładów wzajemnych w sytuacji pobierania przez Operatorów płatności prowizji - wpłynął 27 lipca 2022 r.
Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego
Działalność
Wnioskodawca (Spółka) prowadzi działalność gospodarczą w zakresie urządzania i prowadzenia zakładów wzajemnych, o których mowa w przepisach ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych („UoGH”), na podstawie wydanych zezwoleń oraz zatwierdzonych przez Ministra Finansów regulaminów.
Spółka oferuje swoim klientom możliwość zawierania zakładów wzajemnych. Umowa pomiędzy Spółką i klientem zawierana jest w oparciu o akceptację oferty Spółki przez klienta oraz wpłatę przez klienta stawki na dany zakład. Umowa jest potwierdzana unikatowym numerem zakładu.
Zasady gry
Przedmiotem niniejszego wniosku jest zagadnienie dotyczące ustalenia podstawy opodatkowania dla:
zakładów zawieranych w sieci Internet - ze środków zgromadzonych na tzw. koncie depozytowym gracza,
zakładów zawieranych stacjonarnie w sytuacji opłacenia zakładu z wykorzystaniem systemu transakcyjnego oferowanego przez operatorów płatności (dalej: Operatorzy płatności),.
W odniesieniu do internetowych zakładów bukmacherskich, w celu rozpoczęcia korzystania z usług Wnioskodawcy, konieczna jest rejestracja gracza i otwarcie konta Spółki na stronie`(...)`. Do każdego konta Spółki przypisane jest tzw. konto depozytowe, na które gracz wpłaca pieniądze przeznaczane następnie na dokonywanie zakładów w Spółka. Pieniądze znajdujące się na tym koncie mogą zostać przekazane Spółce na przykład poprzez dokonanie przelewu bankowego, wpłatę za pomocą karty kredytowej lub z wykorzystaniem systemu transakcyjnego Operatorów płatności. Możliwe jest również wpłacenie pieniędzy na konto depozytowe podczas wizyty w punkcie stacjonarnym przy użyciu metod płatności dostępnych dla zakładów zawieranych stacjonarnie.
Środki pieniężne zdeponowane na koncie depozytowym co do zasady mogą być wypłacone na rachunek bankowy lub konto PayPal klienta (przy czym, Spółka może nakładać pewne ograniczenia, np. potrącać opłatę manipulacyjną w sytuacji wpłaty i wypłaty środków bez zawarcia zakładu wzajemnego).
Proces rozliczenia wpłat za pośrednictwem Operatorów płatności w przypadku zakładów zawieranych w sieci Internet.
W sytuacji, gdy gracz zdecyduje się dokonać wpłaty za pośrednictwem Operatorów płatności, proces rozliczeń z tego tytułu pomiędzy Spółką, operatorem płatności i graczem przebiega następująco:
1. Gracz dokonuje wpłaty określonej kwoty na konto depozytowe za pośrednictwem Operatora płatności (dla lepszego zobrazowania Spółka posłuży się przykładową kwotą 200 PLN). Z perspektywy gracza, po dokonaniu wpłaty na jego koncie depozytowym zaewidencjonowana zostaje pełna kwota dokonanej płatności (tj. we wspomnianym przykładzie kwota 200 PLN). Kwota ta może być w całości przeznaczona na zawarcie zakładów w ofercie Wnioskodawcy.
2. Wpłacone przez graczy kwoty nie są przesyłane automatycznie na rachunek Spółki, lecz w pierwszej kolejności są one gromadzone i ewidencjonowane w systemie poszczególnych Operatorów płatności. Operatorzy płatności przygotowują dzienne raporty wpływów z tytułu otrzymanych wpłat, które są następnie przesyłane Spółce. Kwoty środków pieniężnych z wpłat są przelewane na rachunek bankowy Spółki po potrąceniu prowizji przez operatora z częstotliwością uzgodnioną z danym operatorem (mogą być np. przelewane codziennie, regularnie w innym odstępie czasowym lub na żądanie Spółki). W sytuacji, gdy w podanym przykładzie prowizja wyniosłaby 1%, to Spółka otrzymałaby na swój rachunek nie kwotę 200 PLN, lecz kwotę 198 PLN, natomiast kwota 2 PLN (1%) stanowiłaby prowizję pobraną przez operatora.
3. Kwota, którą uzyskuje Spółka od Operatorów płatności z wpłat dokonanych przez graczy, jest wiec niższa od kwot uiszczonych przez graczy i przypisanych do ich kont depozytowych (o kwotę prowizji). Z perspektywy gracza ma on możliwość obstawienia w zakładach wzajemnych 100% dokonanej wpłaty, podczas gdy prowizje pobrane przez Operatorów płatności w istocie nie zasilają puli zakładu wzajemnego (wyjaśnić przy tym należy, że różnica ta nie jest przez Spółkę „dopłacana” z własnych środków, bowiem nie dochodzi tu do żadnych przelewów jednak wynika ona z zapisów księgowych Spółki).
4. Przy zawieraniu zakładów z wykorzystaniem środków zgromadzonych na koncie depozytowym (tj. w zakładach zawieranych poprzez Internet) za pośrednictwem Operatorów płatności wyodrębnić można więc następujące scenariusze:
I. Zakład zawierany jest przy użyciu środków zaewidencjonowanych na koncie depozytowym pochodzących ze:
- środków wpłaconych bezpośrednio przez graczy przy użyciu innych form niż za pośrednictwem Operatorów płatności,
- środków przekazanych przez Operatorów płatności po potrąceniu prowizji (B), dalej łącznie określanych jako A (por. Grafika nr 1).
W tym przypadku gracz może zawrzeć zakład na kwotę, która z perspektywy Spółki będzie:
niższa lub równa A,
wyższa od A, tj. obejmująca częściowo lub w pełni B.
Grafika 1 (Analogicznie należy rozstrzygnąć sytuację, w której gracz wpłaca stawkę na zawarcie zakładu wzajemnego w punkcie stacjonarnym i płaci poprzez system płatności)
II. Zakład zawierany jest przy użyciu środków zaewidencjonowanych na koncie depozytowym pochodzących z: A oraz wygranych w zakładach (C) (por. Grafika nr 2).
W tym przypadku gracz może zawrzeć zakład na kwotę, która z perspektywy Spółki będzie:
niższa lub równa A+C,
wyższa sumy A i C, tj. obejmująca częściowo lub w pełni B.
Grafika 2
Proces rozliczenia wpłat za pośrednictwem Operatorów płatności w przypadku zakładów zawieranych stacjonarnie.
W odniesieniu do zakładów zawieranych stacjonarnie przy użyciu Operatorów płatności (Scenariusz nr III), sytuacja jest analogiczna do tej wskazanej w Scenariuszu nr I.
Wątpliwości Spółki z punktu widzenia ustalenia podstawy opodatkowania w podatku od gier (dalej: POG) budzi sytuacja opisana w Scenariuszu I pkt 2), w Scenariuszu II pkt 2) oraz Scenariuszu nr III. W tych sytuacjach bowiem całość lub część prowizji pobranej przez Operatora płatności nie zasila w praktyce puli zakładu wzajemnego (jako wartość potrącona i nieprzekazana Spółce).
Pytanie Spółki dotyczy sytuacji, gdy w zakładach internetowych stawka zakładu wzajemnego przekracza wartość środków faktycznie przekazanych Wnioskodawcy, tj. sumę:
˗ środków wpłaconych bezpośrednio przez graczy przy użyciu innych form niż za pośrednictwem Operatorów płatności,
˗ środków przekazanych przez Operatorów płatności po potrąceniu prowizji oraz
˗ środków pochodzących z wygranych,
oraz gdy w zakładach stacjonarnych stawka zakładu wzajemnego przekracza wartość środków faktycznie przekazanych przez Operatorów płatności.
Pytanie
Czy w świetle art. 73 ust. 1 pkt 4 UoGH prawidłowe jest stanowisko, że w przedstawionym stanie faktycznym / zdarzeniu przyszłym do podstawy opodatkowania POG w zakładach wzajemnych, tj. do „sumy wpłaconych stawek” nie zalicza się kwot odpowiadających kwotom prowizji potrąconym przez Operatorów płatności (tj. mieszczącym się w kategorii B we wskazanych Grafikach)?
Państwa stanowisko w sprawie
Przepisy UoGH nie definiują pojęcia „sumy wpłaconych stawek”, należy więc odwołać się do literalnego znaczenia użytych pojęć.
Wg słownika PWN:
„stawka” to „kwota, którą można zyskać lub stracić w grze hazardowej; też: kwota płacona za los loterii”`(...)`
„wpłacić, wpłacać” oznacza „uiścić jakąś należność” `(...)`
z kolei „należność” to „kwota, którą należy komuś wypłacić”`(...)`
Zastosowanie w analizowanym przepisie określenia „wpłaconych stawek” prowadzi zdaniem Spółki do wniosku, że podstawą opodatkowania może być tylko ta stawka, którą Spółka faktycznie otrzymuje.
Dodatkowo brzmienie przepisu odwołuje się do ujęcia kasowego otrzymanych kwot o czym świadczy pojęcie „wpłaconych stawek” a nie np. „należnych stawek”.
Część wpłaty odpowiadająca kwocie prowizji nie powinna być zatem uznana za „wpłaconą” stawkę w rozumieniu POG.
Na pierwszeństwo wykładni językowej w prawie podatkowym wielokrotnie zwracał uwagę Naczelny Sąd Administracyjny (dalej: NSA) - w tym w uchwale 7 sędziów NSA z 17 stycznia 2011 r. (sygn. akt II FPS 2/10). W uchwale tej NSA podkreślił, że ze względu na ingerencyjny charakter prawa podatkowego pierwszeństwo należy przyznać językowemu znaczeniu interpretowanych przepisów, zaś wykładnia językowa zakreśla granice interpretacji przepisów w ramach możliwego sensu słów zawartych w tekście prawnym.
Pogląd ten czerpie podstawy z konstytucyjnej zasady określoności przepisów podatkowych nakazującej precyzyjne określenie przez ustawodawcę cech konstrukcyjnych podatku (w tym podstawy opodatkowania) - tj. tak, aby lektura językowej treści przepisu umożliwiała podatnikowi jednoznaczną odpowiedź na pytanie, co i w jakiej wysokości podlega opodatkowaniu.
Powyższa zasada stanowi fundament systemu podatkowego i była przedmiotem licznych wypowiedzi w orzecznictwie Trybunału Konstytucyjnego.
Przykładowo w wyroku z 13 grudnia 2017 r., sygn. akt SK 48/15 Trybunał Konstytucyjny wskazał, że w świetle Konstytucji wyróżnić trzeba dwa standardy poprawności legislacyjnej: zwykły, który dotyczy wszelkich regulacji prawnych (standard ten gwarantuje zasada poprawnej legislacji) oraz podwyższony, który dotyczy jedynie regulacji stanowionych w określonych obszarach (standard ten gwarantują zasady szczególnej określoności regulacji ograniczających prawa i wolności człowieka i obywatela, regulacji represyjnych czy daninowych). Przy tym, TK kategorycznie wskazał, iż zgodnie z wymogami konstytucyjnymi niejasnych regulacji podatkowych nie wolno interpretować na niekorzyść podatników, a w konsekwencji jeśli takie regulacje okazują się ostatecznie wieloznaczne, to zgodnie z zasadą in dubio pro tributario należy opowiedzieć się za rozwiązaniem uwzględniającym interes podmiotu obowiązanego do świadczeń podatkowych (podobnie m.in. w wyroku z 18 lipca 2013 r., sygn. akt SK 18/09).
Mając powyższe na względzie, do "sumy wpłaconych składek" nie powinny być zaliczane kwoty, które sfinansowały prowizje operatorów płatności.
Do analogicznego wniosku prowadzą wyniki wykładni celowościowej.
Działalność w zakresie urządzania i prowadzenia gier hazardowych znajduje się w Polsce (podobnie jak w większości innych państw, dopuszczających urządzanie gier losowych) pod szczególną „opieką” państwa. Jednym z przejawów szczególnej troski państwa o działalność w zakresie urządzania i prowadzenia gier hazardowych jest także obciążenie jej specjalną daniną publicznoprawną w postaci podatku od gier (Bartosiewicz Adam, Podstawa opodatkowania podatkiem od gier, Lex).
Konstrukcja POG od zakładów wzajemnych przyjęta na gruncie przepisów UoGH, choć jest niejednorodna, zakłada zbliżony do przychodowego charakter tego podatku. Dodatkowo ma on charakter kasowy, co powoduje, że opodatkowaniu powinny podlegać tylko kwoty stawek znajdujące pokrycie w środkach wpłaconych przez uczestników zakładów wzajemnych (otrzymanych przez Spółkę).
W tym kontekście istotne jest dobre zrozumienie okoliczności sprawy. Przyjęcie, że kwota prowizji pobranej przez operatora powiększa podstawę opodatkowania POG byłoby sprzeczne nie tylko z językową wykładnią przepisów UoGH, lecz również z ekonomicznym sensem podatku od gier, gdyż oznaczałoby de facto opodatkowanie podatkiem od gier kwot, które przeznaczone zostały na pokrycie opłat pobranych przez operatora płatności i które nie zasiliły w ekonomicznym sensie puli zakładu wzajemnego.
Nieobciążanie graczy prowizją Operatorów płatności ma na celu budowanie wizerunku Spółki jako najkorzystniejszego miejsca do zawierania zakładów wzajemnych oraz zapewnienie przejrzystych i korzystnych warunków dla graczy. Decyzja Wnioskodawcy o poniesieniu kosztów obsługi bezgotówkowej w postaci prowizji ma ogromne znaczenie marketingowe - gracz wiedząc, że od jego wpłat pobierana będzie prowizja, która realnie zmniejszy ilość środków dostępnych na zawarcie zakładu, mógłby bowiem wybrać konkurencyjną firmę oferującą lepsze warunki lub zrezygnować z założenia konta. Nie zmienia to jednak faktu, że zapisy księgowe na koncie klienta, które nie odpowiadają kwocie faktycznie zasilającej pulę zakładu wzajemnego nie powinny być obciążone podatkiem od gier.
Sytuację braku obciążenia graczy prowizją Operatora z ekonomicznego punktu widzenia można zrównać ze zwiększeniem kursu wygranej w zakładzie. Przykładowo jeżeli gracz wpłaca w gotówce 100 zł i kurs wynosi 1,5 to jego wygrana wyniesie 150 zł. W sytuacji gdy Spółka otrzymuje od Operatora płatności kwotę 98 po potrąceniu prowizji, to dla utrzymania możliwości uzyskania przez gracza kwoty 150 należałoby zwiększyć kurs do 1,53 (efekt byłby ten sam, jednak Spółka mogłaby stracić klientów z marketingowego punktu widzenia, bo oznaczałoby to nierównowagę w kursie stosowanym wobec graczy dokonujących wpłaty w formie gotówkowej i bezgotówkowej). Nie powinno jednak ulegać wątpliwości, że podstawą opodatkowania w przypadku wpłaty bezgotówkowej powinna być kwota 98 (a nie 100).
Stanowisko prezentowane przez Spółkę znajduje potwierdzenie w poglądzie autorów doktryny prawa podatkowego, którzy wskazują, że_: Do gier hazardowych ustawa zalicza również zakłady wzajemne. W tym przypadku podstawą opodatkowania – w myśl art. 73 pkt 4 u.g.h. - jest suma wpłaconych stawek. Także i w tym przypadku podstawą opodatkowania jest kwota faktycznie otrzymanych przez podmiot przyjmujący zakłady kwot z tytułu postawienia danego zakładu_ (por. A. Bartosiewicz „Podstawa opodatkowania podatkiem od gier”, LEX).
Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, w świetle art. 73 ust. 1 pkt 4 UoGH prawidłowe jest stanowisko, że w przedstawionym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym podstawę opodatkowania POG w zakładach wzajemnych, tj. do „sumy wpłaconych stawek” nie zalicza się kwot odpowiadających kwotom prowizji potrąconym przez Operatorów płatności.
grami hazardowymi są gry losowe, zakłady wzajemne, gry w karty, gry na automatach.
zakładami wzajemnymi są zakłady o wygrane pieniężne lub rzeczowe, polegające na odgadywaniu:
wyników sportowego współzawodnictwa ludzi lub zwierząt, w których uczestnicy wpłacają stawki, a wysokość wygranej zależy od łącznej kwoty wpłaconych stawek - totalizatory;
zaistnienia różnych zdarzeń, w tym zdarzeń wirtualnych, w których uczestnicy wpłacają stawki, a wysokość wygranych zależy od umówionego, między przyjmującym zakład a wpłacającym stawkę, stosunku wpłaty do wygranej - bukmacherstwo.
podatnikiem podatku od gier jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która urządza gry hazardowe na podstawie udzielonej koncesji lub udzielonego zezwolenia, z wyłączeniem loterii promocyjnych, podmiot urządzający gry objęte monopolem państwa oraz uczestnik turnieju gry w pokera organizowanego przez podmiot posiadający koncesję na prowadzenie kasyna gry.
przedmiotem opodatkowania podatkiem od gier jest urządzanie gier hazardowych, z wyłączeniem urządzania loterii promocyjnych, loterii fantowych i gry bingo fantowe, o których mowa w art. 7 ust. 1a, oraz urządzania pokera rozgrywanego w formie turnieju gry pokera.
podstawę opodatkowania podatkiem od gier stanowi w zakładach wzajemnych - suma wpłaconych stawek
Z gramatycznej wykładni art. 2 ust. 2 ustawy wynika, że warunkiem skutecznego zawarcia zakładu jest łączne spełnienie dwóch przesłanek, a mianowicie: wytypowanie określonego zdarzenia i wpłacenie stawki.
Natomiast rozbijając sformułowanie „suma wpłaconych stawek” na części składowe należy zauważyć, że zgodnie z potocznym znaczeniem: „suma” – to pewna ilość (pieniędzy), „wpłacić” oznacza uiszczenie jakiejś należności zaś „stawka” - w kontekście gier hazardowych - to kwota stawiana w grze.
Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że gdy mówimy o sumie wpłaconych stawek, które stanowią podstawę opodatkowania, należy mieć pod uwagę wartość wszystkich (suma) kwot (stawek), które stanowią podstawę do obliczenia ewentualnej wygranej czyli będzie to kwota wpłacona bezpośrednio przez gracza jak też przez podmioty trzecie.
Z wniosku wynika, Spółka oferuje zakłady wzajemne które są zawierane:
w sieci Internet - ze środków zgromadzonych na tzw. koncie depozytowym gracza, oraz
stacjonarnie gdzie do zakładu następuje z wykorzystaniem systemu transakcyjnego oferowanego przez operatorów płatności.
W odniesieniu do internetowych zakładów bukmacherskich, w celu rozpoczęcia korzystania z usług Wnioskodawcy, konieczna jest rejestracja gracza i otwarcie konta na stronie Spółki. Do każdego konta przypisane jest tzw. konto depozytowe, na które gracz wpłaca pieniądze przeznaczane następnie na dokonywanie zakładów. Pieniądze znajdujące się na tym koncie mogą zostać przekazane m.in. z wykorzystaniem systemu transakcyjnego Operatorów płatności. Od wpłat dokonywanych za pośrednictwem Operatorów płatności pobierana jest prowizja.
Przy czym stawka biorąca udział w zakładzie jest równa kwocie wpłaconej przez gracza tj. niepomniejszona o prowizje.
Analogicznie ma się sytuacja w przypadku zakładów stacjonarnych gdzie wpłacenie stawki następuje za pośrednictwem Operatorów płatności.
Przenosząc opisaną sytuację na grunt przywołanych przepisów to należy zauważyć, że kwota wpłacona przez gracza, która bierze udział w zakładzie - czyli stawka - nie jest pomniejszona o prowizję.
Dlatego też brak jest podstaw do pomniejszenia wartość podstawy opodatkowania o pobraną prowizję.
Na tle przedstawionej sytuacji należy uznać, że pobierana prowizja stanowi koszt (obciążenie) Spółki, za to że umożliwia graczom wpłatę stawek za pośrednictwem Operatorów płatności. Skoro bowiem gracz nie odczuwa ciężaru ekonomicznego wpłaty stawki zakładu za pośrednictwem operatorów płatności (bo w zakładzie bierze udział 100% wpłaconych przez niego środków) to nie można uznać, że jego stawka – a w konsekwencji również podstawa opodatkowania - jest niższa o wartość prowizji.
Tym samym stanowisko Spółka należy uznać za nieprawidłowe.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.
Przedmiotowa interpretacja dotyczy wyłącznie zapytania Wnioskodawcy i wskazanych przepisów do interpretacji. Inne kwestie nieobjęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – rozpatrzone.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosujecie się Państwo do interpretacji.
· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili