Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w zakresie ustalenia czy w ramach prowadzonej przez
Państwa sprzedaży napojów, o których mowa w art. 12a ust. 1 ustawy, na rzecz
przedsiębiorcy prowadzącego sprzedaż napojów na terytorium RP wyłącznie za
pośrednictwem sklepu internetowego (poprzez zawieranie umów na odległość) na rzecz
konsumentów oraz poza terytorium RP, dokonują Państwo ich wprowadzenia na rynek
krajowy, a w konsekwencji, czy będą Państwo zobowiązani do uiszczenia opłaty od
środków spożywczych – jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
28 listopada 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 28 listopada 2024 r. o wydanie
interpretacji indywidualnej, który dotyczy przepisów ustawy o zdrowiu publicznym, w
zakresie opłaty od środków spożywczych. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na
wezwanie – pismem z 10 stycznia 2025 r. (data wpływu 10 stycznia 2025 r.). Treść wniosku
jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
(ostatecznie sformułowany w uzupełnieniu wniosku)
(...) jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług z siedzibą na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej.
(...)
Niniejszy wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego
dotyczy: (i) napojów produkowanych przez (...) lub napojów, których produkcję (...) zleca w
ten sposób, że (...) zamawia ich produkcję u innego podmiotu, a skład napoju objętego
stanowi element umowy zawartej z tym podmiotem, dotyczącej produkcji tego napoju dla
(...) jako zamawiającego lub nabywanych przez (...) w ramach wewnątrzwspólnotowego
nabycia towarów lub importowanych przez (...), (ii) których wprowadzenie na rynek
podlega opłacie od środków spożywczych, o której mowa w rozdziale 3A ustawy z dnia 11
września 2015 roku o zdrowiu publicznym (dalej „Ustawa”), (iii) które (...) sprzedawać
będzie na rzecz (...). Napoje te są zwane dalej Napojami (...).
(...) dokonuje na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w ramach działalności gospodarczej,
odpłatnego zbywania napojów zarówno tych, których wprowadzenie na rynek podlega
opłacie od środków spożywczych, o której mowa w rozdziale 3A Ustawy, jak i tych, których
wprowadzenie na rynek nie podlega opłacie od środków spożywczych, o której mowa w
rozdziale 3A Ustawy, w tym Napojów (...), konsumentom. (...) nie dokonuje jednak tego
zbywania na podstawie umowy zawartej: 1) w lokalu przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2
pkt 3 ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta (Dz.U. z 2020 r. poz. 287 oraz
z 2021 r. poz. 2105), 2) poza lokalem przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 2 ustawy z
dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta. (...) dokonuje bowiem na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, w ramach działalności gospodarczej, odpłatnego zbywania
napojów, zarówno tych, których wprowadzenie na rynek podlega opłacie od środków
spożywczych, o której mowa w rozdziale 3A Ustawy, jak i tych, których wprowadzenie na
rynek nie podlega opłacie od środków spożywczych, o której mowa w rozdziale 3A Ustawy,
w tym Napojów (...), konsumentom wyłącznie na podstawie umowy zawartej na odległość
tj. umowy zawartej z konsumentami w ramach zorganizowanego systemu zawierania
umów na odległość, bez jednoczesnej fizycznej obecności stron, z wyłącznym
wykorzystaniem jednego lub większej liczby środków porozumiewania się na odległość do
chwili zawarcia umowy włącznie tj. umowy zdefiniowanej w art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 30
maja 2014 r. o prawach konsumenta . Do tego celu (...) wykorzystuje platformę cyfrową
(sklep internetowy).
(...)
(...) jest podmiotem sprzedającym Napoje (...) do pierwszego punktu sprzedaży detalicznej
lub podmiotem sprzedającym Napoje (...) podmiotowi prowadzącemu jednocześnie
sprzedaż detaliczną oraz hurtową.
Pismem z 10 stycznia 2025 r. (data wpływu 10 stycznia 2025 r.) uzupełnili Państwo opis
zdarzenia przyszłego wskazując:
(...) Napoje (...), których dotyczy wniosek, (...) będzie sprzedawać, na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, w ramach działalności gospodarczej, na rzecz (...). (...) nie
prowadzi/nie będzie prowadzić sprzedaży napojów, w tym Napojów (...) wyłącznie poza
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. (...) prowadzi/będzie prowadzić sprzedaż napojów, w
tym Napojów (...) na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a także poza terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej.
(...) zgodnie z art. 12a ust. 3 ustawy z dnia 11 września 2015 roku o zdrowiu publicznym
(dalej „Ustawa”), przez sprzedaż detaliczną, o której mowa w art. 12a ust. 2 tej Ustawy,
rozumie się dokonywanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w ramach działalności
gospodarczej zbywcy, odpłatnego zbywania towarów konsumentom na podstawie umowy
zawartej: 1) w lokalu przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 3 ustawy z dnia 30 maja
2014 r. o prawach konsumenta (Dz.U. z 2023 r. poz. 2759 oraz z 2024 r. poz. 1222), 2) poza
lokalem przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o
prawach konsumenta - także w przypadku, gdy zbywaniu towaru towarzyszy świadczenie
usługi odrębnie niezaewidencjonowanej.
(...) nie dokonuje sprzedaży detalicznej napojów w rozumieniu wyżej wskazanego art. 12a
ust. 3 Ustawy, gdyż nie dokonuje na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w ramach
działalności gospodarczej, odpłatnego zbywania napojów, w tym Napojów (...) na rzecz
konsumentów na podstawie umowy zawartej: 1) w lokalu przedsiębiorstwa w rozumieniu
art. 2 pkt 3 ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta (Dz.U. z 2023 r. poz.
2759 oraz z 2024 r. poz. 1222), 2) poza lokalem przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 2
ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta - także w przypadku, gdy zbywaniu
towaru towarzyszy świadczenie usługi odrębnie niezaewidencjonowanej.
Powyższe nie oznacza jednak, że (...) nie dokonuje na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
w ramach działalności gospodarczej, odpłatnego zbywania napojów, w tym Napojów (...)
konsumentom. (...) dokonuje na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w ramach
działalności gospodarczej, odpłatnego zbywania napojów, w tym Napojów (...)
konsumentom. Odpłatne zbywanie napojów konsumentom przez (...) następuje na
podstawie umowy zawartej na odległość tj. umowy zawartej z konsumentem w ramach
zorganizowanego systemu zawierania umów na odległość, bez jednoczesnej fizycznej
obecności stron, z wyłącznym wykorzystaniem jednego lub większej liczby środków
porozumiewania się na odległość do chwili zawarcia umowy włącznie. Do tego celu (...)
wykorzystuje platformę cyfrową (sklep internetowy).
Pytanie
Czy w opisanym zdarzeniu przyszłym wprowadzenia na rynek krajowy Napojów (...)
dokonuje (...), a w konsekwencji czy (...) jest podmiotem zobowiązanym do zapłaty opłaty
od środków spożywczych, o której mowa w rozdziale 3a Ustawy (dalej też Opłata)?
Państwa stanowisko w sprawie
W opisanym zdarzeniu przyszłym wprowadzenia na rynek krajowy Napojów (...) nie
dokonuje (...), a w konsekwencji (...) nie jest podmiotem zobowiązanym do zapłaty Opłaty.
Zgodnie z art. 12a ust. 1 Ustawy opłacie cukrowej podlega wprowadzanie na rynek
krajowy napojów z dodatkiem:
1) cukrów będących monosacharydami lub disacharydami oraz środków spożywczych
zawierających te substancje oraz substancji słodzących, o których mowa w
rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1333/2008 z dnia 16 grudnia
2008 r. w sprawie dodatków do żywności (Dz. Urz. UE L 354 z 31.12.2008, str. 16, z
późn. zm.), zwanym dalej „rozporządzeniem nr 1333/2008”,
2) kofeiny lub tauryny.
Art. 12a ust. 2 Ustawy stanowi, że: Przez wprowadzenie na rynek krajowy napojów, o
których mowa w ust. 1, rozumie się sprzedaż napojów przez podmioty obowiązane do
zapłaty opłaty, o których mowa w art. 12d ust. 1, do pierwszego punktu, w którym jest
prowadzona sprzedaż detaliczna oraz sprzedaż detaliczna napojów przez: producenta,
podmiot, o którym mowa w art. 12d ust. 1 pkt 2, podmiot nabywający napoje w ramach
wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub importera napoju, albo sprzedaż w
przypadku, o którym mowa w art. 12e ust. 3.
Art. 12a ust. 3 Ustawy stanowi, że: Przez sprzedaż detaliczną, o której mowa w ust. 2,
rozumie się dokonywanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w ramach działalności
gospodarczej zbywcy, odpłatnego zbywania towarów konsumentom na podstawie umowy
zawartej:
1) w lokalu przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 3 ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o
prawach konsumenta (Dz. U. z 2023 r. poz. 2759 oraz z 2024 r. poz. 1222),
2) poza lokalem przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 30 maja 2014
r. o prawach konsumenta,
- także w przypadku, gdy zbywaniu towaru towarzyszy świadczenie usługi odrębnie
niezaewidencjonowanej.
Art. 12d ust. 1 Ustawy stanowi, że: Obowiązek zapłaty opłaty ciąży na osobie fizycznej,
osobie prawnej oraz jednostce organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej
będącej:
1) podmiotem sprzedającym napoje do punktów sprzedaży detalicznej albo
prowadzącym sprzedaż detaliczną napojów w przypadku: producenta, podmiotu
nabywającego napoje w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub
importera napoju;
2) zamawiającym, w przypadku, gdy skład napoju objętego opłatą stanowi element
umowy zawartej przez producenta a dotyczącej produkcji tego napoju dla
zamawiającego.
Ponadto, zgodnie z art. 12d ust. 2 Ustawy: W przypadku powstania obowiązku zapłaty
opłaty na podstawie ust. 1 pkt 2 obowiązek ten spoczywa wyłącznie na zamawiającym, o
którym mowa w ust. 1 pkt 2.
Zgodnie z art. 12e ust. 3 Ustawy obowiązek zapłaty opłaty ciąży na podmiocie
sprzedającym napoje, o których mowa w art. 12a ust. 1, podmiotowi prowadzącemu
jednocześnie sprzedaż detaliczną oraz hurtową. W takim przypadku opłatę odprowadza
się od wszystkich sprzedanych temu podmiotowi napojów objętych opłatą.
Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że (...) nie dokonuje na terytorium
Rzeczypospolitej Polskiej, w ramach działalności gospodarczej, odpłatnego zbywania
napojów, zarówno tych, których wprowadzenie na rynek podlega opłacie od środków
spożywczych, o której mowa w rozdziale 3A Ustawy, jak i tych, których wprowadzenie na
rynek nie podlega opłacie od środków spożywczych, o której mowa w rozdziale 3A Ustawy,
w tym Napojów (...), konsumentom, na podstawie umowy zawartej: 1) w lokalu
przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 3 ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o prawach
konsumenta (Dz.U. z 2020 r. poz. 287 oraz z 2021 r. poz. 2105), 2) poza lokalem
przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o prawach
konsumenta. (...) nie dokonuje więc sprzedaży detalicznej napojów, w tym Napojów (...) w
rozumieniu Ustawy. Sprzedażą detaliczną w rozumieniu ustawy jest bowiem dokonywanie
na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w ramach działalności gospodarczej, odpłatnego
zbywania towarów konsumentom na podstawie umowy zawartej: 1) w lokalu
przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 3 ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o prawach
konsumenta (Dz.U. z 2023 r. poz. 2759 oraz z 2024 r. poz. 1222), 2) poza lokalem
przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o prawach
konsumenta - także w przypadku, gdy zbywaniu towaru towarzyszy świadczenie usługi
odrębnie niezaewidencjonowanej. (...) dokonuje na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w
ramach działalności gospodarczej, odpłatnego zbywania napojów, zarówno tych, których
wprowadzenie na rynek podlega opłacie od środków spożywczych, o której mowa w
rozdziale 3A Ustawy, jak i tych, których wprowadzenie na rynek nie podlega opłacie od
środków spożywczych, o której mowa w rozdziale 3A Ustawy, w tym Napojów (...),
konsumentom wyłącznie na podstawie umowy zawartej na odległość tj. umowy zawartej z
konsumentami w ramach zorganizowanego systemu zawierania umów na odległość, bez
jednoczesnej fizycznej obecności stron, z wyłącznym wykorzystaniem jednego lub większej
liczby środków porozumiewania się na odległość do chwili zawarcia umowy włącznie. Do
tego celu (...) wykorzystuje platformę cyfrową (sklep internetowy). Dokonywanie na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w ramach działalności gospodarczej, odpłatnego
zbywania napojów konsumentom na podstawie umowy zawartej na odległość tj. umowy
zawartej z konsumentami w ramach zorganizowanego systemu zawierania umów na
odległość, bez jednoczesnej fizycznej obecności stron, z wyłącznym wykorzystaniem
jednego lub większej liczby środków porozumiewania się na odległość do chwili zawarcia
umowy włącznie nie jest jednak sprzedażą detaliczną w rozumieniu Ustawy. (...) nie
dokonuje więc sprzedaży detalicznej napojów, w tym Napojów (...), w rozumieniu Ustawy.
W odniesieniu zatem do Napojów (...) sprzedawanych przez (...), (...) nie sprzedaje ich do
punktów sprzedaży detalicznej, w której prowadzona jest sprzedaż napojów, ani nie
sprzedaje ich podmiotowi prowadzącemu jednocześnie sprzedaż detaliczną napojów oraz
hurtową. Nie zachodzi więc żaden przypadek określony w art. 12a ust. 2 Ustawy tj. nie ma
miejsca sprzedaż napojów przez podmioty obowiązane do zapłaty opłaty, o których mowa
w art. 12d ust. 1, do pierwszego punktu, w którym jest prowadzona sprzedaż detaliczna
ani nie ma miejsca sprzedaż, o której mowa w art. 12e ust. 3 Ustawy. Sprzedając Napoje
(...) na rzecz (...), (...) nie dokonuje też sprzedaży detalicznej, przede wszystkim dlatego, że
sprzedaż nie następuje na rzecz konsumenta ((...) nie jest osobą fizyczną).
W opisanym zdarzeniu przyszłym wprowadzenia na rynek krajowy Napojów (...) nie
dokonuje więc (...), a w konsekwencji (...) nie jest podmiotem zobowiązanym do zapłaty
Opłaty.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku w zakresie ustalenia czy w ramach
prowadzonej przez Państwa sprzedaży napojów, o których mowa w art. 12a ust. 1 ustawy,
na rzecz przedsiębiorcy prowadzącego sprzedaż napojów na terytorium RP wyłącznie za
pośrednictwem sklepu internetowego (poprzez zawieranie umów na odległość) na rzecz
konsumentów oraz poza terytorium RP, dokonują Państwo ich wprowadzenia na rynek
krajowy, a w konsekwencji, czy będą Państwo zobowiązani do uiszczenia opłaty od
środków spożywczych - jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 12a ust. 1 ustawy z 11 września 2015 r. o zdrowiu publicznym (Dz. U. z 2024
r. poz. 1670), zwanej dalej ustawą,
wprowadzanie na rynek krajowy napojów z dodatkiem:
1) cukrów będących monosacharydami lub disacharydami oraz środków spożywczych
zawierających te substancje oraz substancji słodzących, o których mowa w
rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1333/2008 z dnia 16
grudnia 2008 r. w sprawie dodatków do żywności (Dz. Urz. UE L 354 z 31.12.2008, str.
16, z późn. zm.) zwanym dalej "rozporządzeniem nr 1333/2008",
2) kofeiny lub tauryny
– podlega opłacie.
Stosownie do art. 12a ust. 2 ustawy:
przez wprowadzenie na rynek krajowy napojów, o których mowa w ust. 1, rozumie się
sprzedaż napojów przez podmioty obowiązane do zapłaty opłaty, o których mowa w
art. 12d ust. 1,
do pierwszego punktu, w którym jest prowadzona sprzedaż detaliczna oraz sprzedaż
detaliczna napojów przez: producenta, podmiot, o którym mowa w art. 12d ust. 1 pkt
2, podmiot nabywający napoje w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów
lub importera napoju, albo sprzedaż w przypadku, o którym mowa w art. 12e ust. 3.
Jak stanowi art. 12a ust. 3 ustawy:
przez sprzedaż detaliczną, o której mowa w ust. 2, rozumie się dokonywanie na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w ramach działalności gospodarczej zbywcy,
odpłatnego zbywania towarów konsumentom na podstawie umowy zawartej:
1) w lokalu przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 3 ustawy z dnia 30 maja 2014 r.
o prawach konsumenta (Dz.U. z 2023 r. poz. 2759 oraz z 2024 r. poz. 1222),
2) poza lokalem przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 30 maja
2014 r. o prawach konsumenta
- także w przypadku, gdy zbywaniu towaru towarzyszy świadczenie usługi odrębnie
niezaewidencjonowanej.
Natomiast w myśl art. 12b ust. 1 ustawy,
za napój, o którym mowa w art. 12a ust. 1, uważa się wyrób w postaci napoju oraz
syrop będący środkiem spożywczym, ujęty w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w
klasach 10.32 i 10.89 oraz w dziale 11, w którego składzie znajduje się co najmniej
jedna z substancji, o których mowa w art. 12a ust. 1, z wyłączeniem substancji
występujących w nich naturalnie.
Zgodnie z art. 12d ust. 1 ustawy,
obowiązek zapłaty opłaty ciąży na osobie fizycznej, osobie prawnej oraz jednostce
organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej będącej: 1) podmiotem
sprzedającym napoje do punktów sprzedaży detalicznej albo prowadzącym sprzedaż
detaliczną napojów w przypadku: producenta, podmiotu nabywającego napoje w
ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub importera napoju;
2) zamawiającym, w przypadku gdy skład napoju objętego opłatą stanowi element
umowy zawartej przez producenta a dotyczącej produkcji tego napoju dla
zamawiającego.
Jak stanowi art. 12e ustawy:
1. Obowiązek zapłaty opłaty powstaje z dniem wprowadzenia na rynek krajowy napoju,
o którym mowa w art. 12a ust. 1.
(...)
3. Obowiązek zapłaty opłaty ciąży na podmiocie sprzedającym napoje, o których mowa
w art. 12a ust. 1, podmiotowi prowadzącemu jednocześnie sprzedaż detaliczną oraz
hurtową. W takim przypadku opłatę odprowadza się od wszystkich sprzedanych
temu podmiotowi napojów objętych opłatą.
Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że są Państwo producentem napojów (zwanych dalej
przez Państwa napojami (...)) oraz podmiotem nabywającym napoje (...) w ramach
wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub ich importerem, a także zamawiającym,
który zleca produkcję napoju objętego opłatą, a jego skład stanowi element umowy
zawartej przez producenta a dotyczącej produkcji napoju (...).
Wskazali Państwo, że napoje (...) podlegają opłacie od środków spożywczych, o której
mowa w treści art. 12a ust. 1 ustawy.
Sprzedają Państwo przedmiotowe napoje na rzecz (...). Jak Państwo wskazali, (...) dokonuje
odpłatnego zbycia napojów (tj. tych, których wprowadzenie na rynek podlega opłacie od
środków spożywczych, o której mowa w rozdziale 3A ustawy jak i tych, których
wprowadzenie na rynek nie podlega opłacie od środków spożywczych, o której mowa w
rozdziale 3A ustawy), w tym Napojów (...), na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a także
poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Doprecyzowali Państwo, że (...) dokonuje na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w ramach działalności gospodarczej, odpłatnego
zbywania napojów, w tym Napojów (...) konsumentom, lecz czyni to wyłącznie na
podstawie umowy zawartej na odległość tj. umowy zawartej z konsumentami w ramach
zorganizowanego systemu zawierania umów na odległość, bez jednoczesnej fizycznej
obecności stron, z wyłącznym wykorzystaniem jednego lub większej liczby środków
porozumiewania się na odległość do chwili zawarcia umowy włącznie. Do tego celu (...)
wykorzystuje platformę cyfrową (sklep internetowy). Podkreślili Państwo także, że (...) nie
dokonuje sprzedaży detalicznej napojów w rozumieniu art. 12a ust. 3 ustawy, gdyż nie
dokonuje na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w ramach działalności gospodarczej,
odpłatnego zbywania napojów, w tym Napojów (...) na rzecz konsumentów na podstawie
umowy zawartej: 1) w lokalu przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 3 ustawy z dnia 30
maja 2014 r. o prawach konsumenta (Dz. U. z 2023 r. poz. 2759 oraz z 2024 r. poz. 1222),
2) poza lokalem przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 30 maja 2014 r.
o prawach konsumenta – także w przypadku, gdy zbywaniu towaru towarzyszy
świadczenie usługi odrębnie niezaewidencjonowanej.
Państwa wątpliwość budzi, czy w ramach prowadzonej przez Państwa sprzedaży napojów,
o których mowa w art. 12a ust. 1 ustawy, na rzecz (...), która dokonuje odpłatnego zbycia
napojów, w tym Napojów (...) na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej wyłącznie za
pośrednictwem sklepu internetowego (poprzez zawieranie umów na odległość) na rzecz
konsumentów oraz poza terytorium RP, dokonują Państwo ich wprowadzenia na rynek
krajowy, a w konsekwencji, czy będą Państwo zobowiązani do uiszczenia opłaty od
środków spożywczych.
Jak wynika z wyżej powołanych przepisów, opłacie od środków spożywczych podlega
wprowadzanie na rynek krajowy napojów ujętych w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług
w klasach 10.32, 10.89 oraz w dziale 11, w składzie których znajduje się co najmniej jedna
z substancji, o których mowa w art. 12a ust. 1, z wyłączeniem substancji występujących w
nich naturalnie.
Z kolei, przez wprowadzenie na rynek krajowy napojów, zgodnie z art. 12a ust. 2 ustawy
należy rozumieć, sprzedaż napojów przez podmioty zobowiązane do zapłaty opłaty, o
których mowa w art. 12d ust. 1, do pierwszego punktu, w którym jest prowadzona
sprzedaż detaliczna oraz sprzedaż detaliczna napojów przez: producenta, podmiot, o
którym mowa w art. 12d ust. 1 pkt 2, podmiot nabywający napoje w ramach
wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub importera napoju, albo sprzedaż w
przypadku, o którym mowa w art. 12e ust. 3 ustawy, tj. sprzedaż napojów podmiotowi
prowadzącemu jednocześnie sprzedaż detaliczną oraz hurtową.
W związku z powyższym, w przypadku sprzedaży przez Państwa napojów podlegających
opłacie od środków spożywczych istotne jest ustalenie, czy doszło, w rozumieniu ustawy,
do wprowadzenia napojów na rynek krajowy.
Zgodnie z art. 12a ust. 3 ustawy, przez sprzedaż detaliczną rozumie się dokonywanie na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej odpłatnego zbywania towarów konsumentom na
podstawie umowy zawartej w lokalu przedsiębiorstwa lub umowy zawartej poza lokalem
przedsiębiorstwa.
Zatem sprzedaż detaliczna w rozumieniu ustawy dotyczy wyłącznie sprzedaży towarów na
rzecz konsumentów na podstawie umowy zawartej w lokalu przedsiębiorstwa lub umowy
zawartej poza lokalem przedsiębiorstwa, przy czym w drugim przypadku konieczna jest
fizyczna obecność stron przynajmniej na etapie złożenia oferty, która inicjuje zawarcie
umowy.
Ustawa nie definiuje pojęcia konsumenta. Należy więc przytoczyć definicję konsumenta
zawartą w ustawie z 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz.U. z 2024 r. poz. 1061 ze
zm.), zwanej dalej Kodeksem cywilnym.
1Stosownie do art. 22 Kodeksu cywilnego,
za konsumenta uważa się osobę fizyczną dokonującą z przedsiębiorcą czynności
prawnej niezwiązanej bezpośrednio z jej działalnością gospodarczą lub zawodową.
W zakresie definicji konsumenta, zasadne jest również powołanie art. 76 Konstytucji
Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz.U. Nr 78 poz. 483 ze zm.),
Władze publiczne chronią konsumentów, użytkowników i najemców przed
działaniami zagrażającymi ich zdrowiu, prywatności i bezpieczeństwu oraz przed
nieuczciwymi praktykami rynkowymi. Zakres tej ochrony określa ustawa.
Z kolei przez lokal przedsiębiorstwa w myśl art. 2 pkt 3 ustawy z 30 maja 2014 r. o
prawach konsumenta (Dz.U. z 2024 r. poz. 1796), zwanej dalej ustawą o prawach
konsumenta, rozumie się:
a) miejsce prowadzenia działalności będące nieruchomością albo częścią
nieruchomości, w którym przedsiębiorca prowadzi działalność na stałe,
b) miejsce prowadzenia działalności będące rzeczą ruchomą, w którym
przedsiębiorca prowadzi działalność zwyczajowo albo na stałe.
Natomiast stosownie do art. 2 pkt 2 ustawy o prawach konsumenta, umowa zawarta poza
lokalem przedsiębiorstwa oznacza:
umowę z konsumentem zawartą:
a) przy jednoczesnej fizycznej obecności stron w miejscu, które nie jest lokalem
przedsiębiorstwa danego przedsiębiorcy,
b) w wyniku przyjęcia oferty złożonej przez konsumenta w okolicznościach, o których
mowa w lit. a,
c) w lokalu przedsiębiorstwa danego przedsiębiorcy lub za pomocą środków
porozumiewania się na odległość bezpośrednio po tym, jak nawiązano indywidualny
i osobisty kontakt z konsumentem w miejscu, które nie jest lokalem
przedsiębiorstwa danego przedsiębiorcy, przy jednoczesnej fizycznej obecności
stron,
d) podczas wycieczki zorganizowanej przez przedsiębiorcę, której celem lub
skutkiem jest promocja oraz zawieranie umów z konsumentami,
e) podczas pokazu zorganizowanego przez przedsiębiorcę, w którym uczestniczy
zaproszona bezpośrednio lub pośrednio określona liczba konsumentów, w którego
trakcie ma miejsce promocja, składanie ofert sprzedaży lub sprzedaż towarów lub
usług, bez względu na to, czy został na niego zorganizowany transport.
Należy wskazać, że ustawa o prawach konsumenta, oprócz ww. rodzajów umów (umowy
zawartej w lokalu przedsiębiorstwa i umowy zawartej poza lokalem przedsiębiorstwa)
wymienia jeszcze jeden rodzaj umowy, a mianowicie umowę zawartą na odległość.
Zgodnie z art. 2 pkt 1 ustawy o prawach konsumenta, umowa zawarta na odległość
oznacza:
umowę zawartą z konsumentem w ramach zorganizowanego systemu zawierania
umów na odległość, bez jednoczesnej fizycznej obecności stron, z wyłącznym
wykorzystaniem jednego lub większej liczby środków porozumiewania się na
odległość do chwili zawarcia umowy włącznie.
W świetle powyższego, sprzedaż napojów na rzecz konsumentów za pośrednictwem
sklepu internetowego (poprzez zawieranie umów na odległość) nie spełnia definicji
sprzedaży detalicznej, o której mowa w art. 12a ust. 3 ustawy.
Ponadto obowiązek zapłaty opłaty, w myśl art. 12d ust. 1 ustawy, ciąży na osobie fizycznej,
osobie prawnej oraz jednostce organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej
będącej m.in. podmiotem sprzedającym napoje do punktów sprzedaży detalicznej albo
prowadzącym sprzedaż detaliczną napojów w przypadku: producenta, podmiotu
nabywającego napoje w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub importera
napoju, bądź zamawiającym, o którym mowa w art. 12d ust. 1 pkt 2 ustawy.
Zgodnie z art. 12e ust. 1 ustawy obowiązek zapłaty opłaty powstaje z dniem
wprowadzenia na rynek krajowy napoju, o którym mowa w art. 12a ust. 1.
W analizowanej sprawie stwierdzić należy, że sprzedaż przez Państwa napojów, o których
mowa w art. 12a ust. 1 ustawy, na rzecz podmiotu, który nie prowadzi sprzedaży
detalicznej napojów na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz prowadzi sprzedaż
napojów poza terytorium RP, nie stanowi ich wprowadzenia na rynek krajowy w myśl
zacytowanych powyżej przepisów ustawy.
W konsekwencji, dokonując sprzedaży napojów podlegających opłacie od środków
spożywczych na rzecz (...), tj. podmiotu prowadzącego sprzedaż napojów na terytorium RP
wyłącznie za pośrednictwem sklepu internetowego (poprzez zawieranie umów na
odległość) na rzecz konsumentów oraz poza terytorium RP, nie będą Państwo
zobowiązani do zapłaty opłaty, o której mowa w art. 12a ust. 1 ustawy.
Zatem Państwa stanowisko w zakresie ustalenia czy w ramach prowadzonej przez
Państwa sprzedaży napojów, o których mowa w art. 12a ust. 1 ustawy, na rzecz
przedsiębiorcy prowadzącego sprzedaż napojów na terytorium RP wyłącznie za
pośrednictwem sklepu internetowego (poprzez zawieranie umów na odległość) na rzecz
konsumentów oraz poza terytorium RP, dokonują Państwo ich wprowadzenia na rynek
krajowy, a w konsekwencji, czy będą Państwo zobowiązani do uiszczenia opłaty od
środków spożywczych należało uznać za prawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego,
który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy
z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.),
zwanej dalej Ordynacją podatkową. Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję
ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia
przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub
zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem
czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1) z zastosowaniem art. 119a;
2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z
dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w
decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej
praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego
Sądu Administracyjnego (...)
Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002
r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej
jako „PPSA”.
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę
należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej
(art. 53 § 1 PPSA):
- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa
Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres
Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie
ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia
przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do
zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz
powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z
dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).