Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w zakresie ustalenia czy jako przedsiębiorca mający siedzibę w (`(...)`) i dokonujący nabycia towarów w postaci napojów słodzonych w celu ich eksportu i dalszej sprzedaży na terenie (`(...)`) (poza granicami Unii Europejskiej) nie będą Państwo płatnikiem opłaty od środków spożywczych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

9 maja 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 10 kwietnia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy przepisów ustawy o zdrowiu publicznym, w zakresie opłaty od środków spożywczych. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 8 czerwca 2022 r. (data wpływu 13 czerwca 2022 r.), 13 lipca 2022 r. (data wpływu) oraz 15 lipca 2022 r. (data wpływu). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

(…) (dalej: spółka (…)) jest przedsiębiorcą zarejestrowanym w (…), poza granicami Unii Europejskiej (dalej UE). Działalność spółki (…) obejmuje m.in. sprzedaż wszelkiego rodzaju produktów spożywczych, w tym napojów zaliczanych do tzw. wysokosłodzonych (…).

(…) zamierza kupić u zarejestrowanego w Polsce przedsiębiorcy (…), prowadzącego m.in. hurtownię napojów wysokosłodzonych (a więc na terenie Polski i zarazem państwa członkowskiego UE) napoje typu (…) z zamiarem ich dalszej sprzedaży. Ceny nabycia hurtowych ilości napojów są konkurencyjne w Polsce. Polski przedsiębiorca (hurtownia) nie jest producentem ww. towarów.

Spółka (…) posiada odpowiednie zaplecze technologiczne i wymagane zezwolenia na zmianę etykiet towarów na opisy w językach urzędowych (…). Sprawy związane z dalszą odsprzedażą towarów na terenie (…) (i jej warunkami) w ogóle nie dotyczą przedsiębiorcy polskiego.

Towary zakupione w Polsce będą podlegały sprzedaży przez spółkę (…) wyłącznie na terytorium (…) (poza UE, nie będą wprowadzane na rynek krajowy ani wspólnotowy), nie zostaną dalej wyeksportowane.

Wniosek uzupełnili Państwo o następujące informacje:

Napoje będące przedmiotem wniosku są ujęte w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w klasach 10.32 i/lub 10.89 albo w dziale 11 i zawierają w swoim składzie cukry będące monosacharydami lub disacharydami oraz środki spożywcze zawierające te substancje oraz substancje słodzące, o których mowa w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1333/2008 z dnia 16.12.2008 r. w sprawie dodatków do żywności (Dz. Urz. UE L 354 z 31.12.2008 r., str. 16 z późn. zm.).

Przedsiębiorstwo (…) z siedzibą w (…) nie dokonuje sprzedaży detalicznej napojów na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na rzecz konsumentów (ani napojów objętych wnioskiem ani żadnych innych).

Nie dokonuje też żadnej sprzedaży ani na rzecz konsumentów ani przedsiębiorców (innych sprzedawców itd.) na terenie jakiegokolwiek państwa członkowskiego UE. Okoliczności te można, w razie potrzeby, udowodnić poprzez złożenie stosownych dokumentów eksportowych sporządzanych przez polskie służby celne.

Pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)

Czy wnioskodawca jako przedsiębiorca mający siedzibę w (…) i dokonujący nabycia towarów w postaci napojów słodzonych w celu ich eksportu i dalszej sprzedaży na terenie (…) (poza granicami Unii Europejskiej) staje się płatnikiem podatku cukrowego?

Państwa stanowisko w sprawie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)

W związku z ww. opisem zdarzenia przyszłego w złożonym wniosku wnioskodawca stoi na stanowisku, iż nie tylko nie jest (ale w związku ze zdarzeniem przyszłym nie będzie) płatnikiem podatku cukrowego od towarów nabytych w Polsce w celu ich sprzedaży poza UE. Wnioskodawca (działający w ramach danego stosunku — umowy sprzedaży) nie jest podmiotem wymienionym w art. 12d u. o zdrowiu publicznym.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 12a ust. 1 ustawy z 11 września 2015 r. o zdrowiu publicznym (Dz. U. z 2021 r. poz. 1956 ze zm.), zwanej dalej ustawą,

wprowadzanie na rynek krajowy napojów z dodatkiem:

1. cukrów będących monosacharydami lub disacharydami oraz środków spożywczych zawierających te substancje oraz substancji słodzących, o których mowa w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1333/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie dodatków do żywności (Dz. Urz. UE L 354 z 31.12.2008, str. 16, z późn. zm.) zwanym dalej "rozporządzeniem nr 1333/2008",

2. kofeiny lub tauryny

– podlega opłacie.

Stosownie do art. 12a ust. 2 ustawy:

przez wprowadzenie na rynek krajowy napojów, o których mowa w ust. 1, rozumie się sprzedaż napojów przez podmioty obowiązane do zapłaty opłaty, o których mowa w art. 12d ust. 1, do pierwszego punktu, w którym jest prowadzona sprzedaż detaliczna oraz sprzedaż detaliczna napojów przez: producenta, podmiot, o którym mowa w art. 12d ust. 1 pkt 2, podmiot nabywający napoje w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub importera napoju, albo sprzedaż w przypadku, o którym mowa w art. 12e ust. 3.

Jak stanowi art. 12a ust. 3 ustawy:

przez sprzedaż detaliczną, o której mowa w ust. 2, rozumie się dokonywanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w ramach działalności gospodarczej zbywcy, odpłatnego zbywania towarów konsumentom na podstawie umowy zawartej:

1. w lokalu przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 3 ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta (Dz.U. z 2020 r. poz. 287),

2. poza lokalem przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta

- także w przypadku, gdy zbywaniu towaru towarzyszy świadczenie usługi odrębnie niezaewidencjonowanej.

Natomiast w myśl art. 12b ust. 1 ustawy,

za napój, o którym mowa w art. 12a ust. 1, uważa się wyrób w postaci napoju oraz syrop będący środkiem spożywczym, ujęty w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w klasach 10.32 i 10.89 oraz w dziale 11, w którego składzie znajduje się co najmniej jedna z substancji, o których mowa w art. 12a ust. 1, z wyłączeniem substancji występujących w nich naturalnie.

Zgodnie z art. 12d ust. 1 ustawy,

Obowiązek zapłaty opłaty ciąży na osobie fizycznej, osobie prawnej oraz jednostce organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej będącej:

1. podmiotem sprzedającym napoje do punktów sprzedaży detalicznej albo prowadzącym sprzedaż detaliczną napojów w przypadku: producenta, podmiotu nabywającego napoje w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub importera napoju;

2. zamawiającym, w przypadku gdy skład napoju objętego opłatą stanowi element umowy zawartej przez producenta a dotyczącej produkcji tego napoju dla zamawiającego.

Jak stanowi art. 12e ust. 1 ustawy:

obowiązek zapłaty opłaty powstaje z dniem wprowadzenia na rynek krajowy napoju, o którym mowa w art. 12a ust. 1.

Stosownie do art. 12e ust. 3 ustawy:

obowiązek zapłaty opłaty ciąży na podmiocie sprzedającym napoje, o których mowa w art. 12a ust. 1, podmiotowi prowadzącemu jednocześnie sprzedaż detaliczną oraz hurtową. W takim przypadku opłatę odprowadza się od wszystkich sprzedanych temu podmiotowi napojów objętych opłatą.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Państwa działalność obejmuje m.in. sprzedaż wszelkiego rodzaju produktów spożywczych, w tym napojów zaliczanych do tzw. wysokosłodzonych, (…).

Zamierzają Państwo kupić u zarejestrowanego w Polsce przedsiębiorcy napoje wysokosłodzone typu (…) z zamiarem ich dalszej sprzedaży wyłącznie na terytorium (…).

Napoje będące przedmiotem wniosku są ujęte w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w klasach 10.32 i/lub 10.89 albo w dziale 11 i zawierają w swoim składzie cukry będące monosacharydami lub disacharydami oraz środki spożywcze zawierające te substancje oraz substancje słodzące, o których mowa w rozporządzeniu nr 1333/2008.

Nie dokonują Państwo sprzedaży detalicznej napojów na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na rzecz konsumentów (ani napojów objętych wnioskiem ani żadnych innych).

Państwa wątpliwość budzi, czy będą Państwo obowiązani do zapłaty opłaty od środków spożywczych dla napojów sprzedawanych wyłącznie na terytorium (…).

Jak już wskazano na podstawie art. 12a ust. 1 ustawy, wprowadzanie na rynek krajowy napojów z dodatkiem:

1. cukrów będących monosacharydami lub disacharydami oraz środków spożywczych zawierających te substancje oraz substancji słodzących, o których mowa w rozporządzeniu nr 1333/2008,

2. kofeiny lub tauryny

- podlega opłacie.

Należy również zauważyć, że art. 12a ust. 2-3 ustawy jednoznacznie definiuje jak należy rozumieć wprowadzenie na rynek krajowy napojów.

Zgodnie z definicją zawartą w art. 12a ust. 2 ustawy przez wprowadzenie na rynek krajowy napojów należy rozumieć sprzedaż napojów (detaliczna lub do pierwszego punktu sprzedaży detalicznej) przez podmioty zobowiązane do zapłaty opłaty od środków spożywczych albo sprzedaż w przypadku, o którym mowa w art. 12e ust. 3 ustawy, tj. sprzedaż napojów podmiotowi prowadzącemu jednocześnie sprzedaż detaliczną oraz hurtową.

Natomiast przez sprzedaż detaliczną w myśl powołanego wyżej art. 12a ust. 3 ustawy rozumie się dokonywanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej odpłatnego zbywania towarów konsumentom na podstawie umowy zawartej w lokalu przedsiębiorstwa lub umowy zawartej poza lokalem przedsiębiorstwa.

Skoro zatem zamierzają Państwo kupić napoje, o których mowa w art. 12a ust. 1 ustawy u zarejestrowanego w Polsce przedsiębiorcy i nie dokonują Państwo sprzedaży napojów na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (będą Państwo sprzedawać napoje wyłącznie na terytorium (…)), czynność ta nie stanowi wprowadzenia napojów na rynek krajowy zgodnie z art. 12a ust. 2 ustawy, a tym samym nie podlega opłacie od środków spożywczych, o której mowa w art. 12a ust. 1 ustawy.

W konsekwencji Państwa stanowisko w zakresie ustalenia czy jako przedsiębiorca mający siedzibę w (…) i dokonujący nabycia towarów w postaci napojów słodzonych w celu ich eksportu i dalszej sprzedaży na terenie (…) (poza granicami Unii Europejskiej) nie będą Państwo płatnikiem opłaty od środków spożywczych – jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (`(...)`)

Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).