Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w zakresie:

- ustalenia czy opłacie od środków spożywczych podlega wprowadzenie na rynek krajowy Koncentratu objętego wnioskiem – jest nieprawidłowe,

- obliczenia opłaty od środków spożywczych od wprowadzonego na rynek krajowy Koncentratu – jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

25 kwietnia 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 20 kwietnia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy przepisów ustawy o zdrowiu publicznym w zakresie opłaty od środków spożywczych. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 27 maja 2022 r. (data wpływu 3 czerwca 2022 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji i sprzedaży środków spożywczych.

Wnioskodawca zamierza wytwarzać i wprowadzać do obrotu środek spożywczy w postaci Koncentratu do sporządzania napoju o smaku (…) (dalej Koncentrat). Koncentrat będzie mieścił się grupowaniu 10.89 Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług. Koncentrat będzie rozlewany w butelki (…) o różnej pojemności i nie będzie nadawał się do bezpośredniego spożycia, a jego spożycie będzie wymagało rozcieńczenia z wodą w rekomendowanej przez Wnioskodawcę ilości (…).

Wnioskodawca zakłada następujący skład Koncentratu: woda (…), błonnik z (…), odtworzony sok (…), odtworzony sok (…), odtworzony sok (…) cukier (…), substancje słodzące – (…), aromat (…).

Koncentrat o wyżej wymienionym składzie będzie posiadał następujące wartości odżywcze na 100 ml: wartość energetyczna (kJ) (…); wartość energetyczna (kcal) (…); tłuszcz (g) (…); węglowodany (g) (…) w tym cukry (g) (…); Białko (g) (…) Sól (g) (…) Błonnik (g) (…).

Zgodnie z przepisami ustawy z dnia 11.09.2015 r. o zdrowiu publicznym (Dz.U.2021.1956) wprowadzenie na rynek krajowy napojów m.in. z dodatkiem cukrów będących monosacharydami lub disacharydami oraz środków spożywczych zawierających te substancje oraz substancji słodzących, o których mowa w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1333/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie dodatków do żywności (Dz. Urz. UE L 354 z 31.12.2008, str. 16, z późn. zm.12) podlega opłacie.

Wnioskodawca powziął wątpliwości, czy i ewentualnie w jakim zakresie opłacie podlega wprowadzenie do obrotu w/w Koncentratów do sporządzania napojów.

Wniosek doprecyzowali Państwo o następujące informacje:

Spółka (…) będzie prowadziła sprzedaż napojów na rzecz kontrahentów prowadzących sprzedaż zarówno hurtową jak i detaliczną oraz sprzedaż internetową na rzecz konsumentów.

Zawartość cukrów i/lub substancji słodzących na 100 ml produktu, wykazana w tabeli wartości odżywczych to (…).

Wartość energetyczna i ilość składników odżywczych wykazane na etykiecie produktu odnoszą się do koncentratu - to koncentrat będzie produktem sprzedawanym.

Na etykiecie koncentratu będzie umieszczona dokładna rekomendacja odnośnie przygotowania napoju z koncentratu.

Pytania

1. Czy wprowadzenie na rynek krajowy Koncentratu objętego wnioskiem będzie podlegać opłacie, o której mowa w art. 12a-12f ustawy z dnia 11.09.2015 r. o zdrowiu publicznym (Dz.U.2021.1956)?

2. Czy w przypadku gdy wprowadzenie na rynek krajowy Koncentratu będzie podlegać opłacie, zastosowanie do Koncentratu będzie mieć przepis art. 12f ust. 7 ustawy z dnia 11.09.2015 r. o zdrowiu publicznym (Dz.U.2021.1956) tj. będzie on objęty wyłącznie część opłaty, o której mowa w art. 12k ust. 1 pkt 2 (winno być 12f ust. 1 pkt 2) czyli 0,05 zł za każdy gram cukru powyżej 5 g w 100 ml napoju?

Państwa stanowisko w sprawie

Stanowisko dot. pytania nr 1).

Zdaniem Wnioskodawcy wprowadzenie do obrotu opisanego we wniosku Koncentratu do sporządzania napoju, w którego składzie jest więcej niż 20% soku owocowo-warzywnego oraz zawierającego (…) cukru na 100 ml oraz substancje słodzącej nie podlega opłacie za wprowadzenie na rynek krajowy napojów z dodatkiem cukrów lub substancji słodzących na podstawie art. 12a ust. 1 pkt 1) dnia 11.09.2015r. o zdrowiu publicznym (Dz.U.2021.1956).

W ocenie Wnioskodawcy do opisanych w niniejszym wniosku Koncentratów nie znajdują w ogóle zastosowania przepisy ustawy z dnia 11 września 2015r. o zdrowiu publicznym (Dz.U.2021.1956).

Koncentraty te nie wypełniają warunków normy zawartej w treści art. 1a tejże ustawy, gdyż nie będą wprowadzane do obrotu jako produkt gotowy do spożycia. Zgodnie z art. 1a ustawy z dnia 11 września 2015 r. o zdrowiu DZ.U.2021.1956), ustawa ta określa (`(...)`) zasady ustalania i pobierania opłaty od napojów z dodatkiem substancji o właściwościach słodzących, o których mowa w art.12 a ust.1 pkt 1, oraz kofeiny lub tauryny w produkcie gotowym do spożycia.

Z art. 1a bezspornie, w ocenie Wnioskodawcy, wynika, że przepisy ustawy z dnia 11 września 2015 r. o zdrowiu publicznym (DZ.U.2021.1956) mają zastosowanie jedynie do takich napojów, z dodatkiem wskazanych w przepisach substancji, które stanowią produkt gotowy do spożycia. Na podstawie analizy treści art. 1a należy wywodzić, że przepisy ustawy mają zastosowanie do napojów z dodatkiem substancji o właściwościach słodzących gotowych oraz napojów zawierających kofeinę i taurynę w sytuacji, gdy napoje te stanowią produkt gotowy do spożycia.

Wskazany sposób interpretacji potwierdza treść normy zawartej w art. 12a, do którego, w kwestii określenia zasad ustalania i pobierania opłaty od środków spożywczych, odsyła art. 1a ustawy.

Art. 12a ust.1 ustawy stanowi, że wprowadzanie na rynek krajowy napojów z dodatkiem:

1. cukrów będących monosacharydami lub disacharydami oraz środków spożywczych zawierających te substancje oraz substancji słodzących, o których mowa w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1333/2008 z dnia 16 grudnia 2008r. w sprawie dodatków do żywności (Dz. Urz. UEL354 z 31.12.2008, str.16, z późn. zm.), zwanym dalej rozporządzeniem nr 1333/2008,

2. kofeiny lub tauryny

- podlega opłacie, zwanej dalej "opłatą".

W przepisie tym, ustawodawca nie odnosi się do warunku dotyczącego postaci napoju podlegającego opłacie. Jeżeli wolą ustawodawcy byłoby objęcie zakresem opłaty wybranych postaci i kategorii np. napojów stanowiących produkty gotowe z dodatkiem kofeiny i tauryny to w art. 12a ust. 1 pkt 2 warunek ten zostałby przez ustawodawcę powtórzony.

Zakładając zatem racjonalność ustawodawcy, bezspornie należy przyjąć, że skoro art. 1a ustawy, określający zakres jej stosowania stanowi, że aby objąć dany napój zakresem regulacji musi on stanowić produkt gotowy do spożycia, to w sytuacji gdy dany produkt warunku tego nie spełnia, tzn. nie jest produktem gotowym do spożycia, to niezasadna staje się analiza treści dalszych przepisów ustawy, tj. Rozdziału 3 Opłata od środków spożywczych (art. 12a i nast.), bowiem przepisy te nie mają w takiej sytuacji w ogóle zastosowania.

Przyjęcie stanowiska odmiennego racjonalność tę podważa, a także jest sprzeczne z wykładnią systemową przepisów prawa. Należy natomiast podkreślić, że w procesie wykładni prawa ważną kategorię dyrektyw interpretacyjnych stanowią domniemania interpretacyjne, w tym dotyczące racjonalności ustawodawcy. Założenie racjonalnego prawodawcy zakłada istnienie takiego prawodawcy, który tworzy przepisy w sposób sensowny, racjonalny i celowy, znając cały system prawny i nadając poszczególnym słowom i zwrotom zawsze takie same znaczenie, nie zamieszczając jednocześnie zbędnych sformułowań (por. Z. Ziembiński "Teoria prawa", PWN 1978, s. 106-123, jak też postanowienie SN z dnia 22 czerwca 1999 r., sygn. akt I KZP 19/99, OSNKW 1999/7-8/42). Zatem jeżeli u podstaw każdej wykładni przepisu prawnego tkwić winno założenie racjonalności ustawodawcy, to interpretator powinien dążyć do takiego tłumaczenia norm, które by stworzyło spójny z prakseologicznego punktu widzenia system (Zob. wyrok WSA z 9 grudnia 2010 r., sygn. akt III SA/Wa 2114/10, Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych).

Wobec powyższego należy przyjąć, że warunkiem koniecznym, wynikającym z treści art. 1a ustawy, objęcia zakresem przedmiotowym regulacji napojów z zawartością wskazanych w przepisach substancji, jest aby napój zawierający te substancje, stanowił napój gotowy do spożycia.

Powyższe rozumienie napoju ma pełne uzasadnienie w powszechnym i społecznym stosowaniu środków spożywczych, w tej postaci jak również w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, który w wyroku C-114/80 wyjaśnił pojęcie napoje bezalkoholowe jako płyny bezpośrednio nadające się i przeznaczone do spożycia przez ludzi poprzez wypicie, niezależnie od ilości, w jakiej są one wchłaniane, lub od szczególnych celów, w jakich różne rodzaje płynów mogą być spożywane. Wskazując, że chodzi tu o płynną gotową do picia żywność dla niemowląt.

Powyższych kryteriów definiujących napój nie spełniają Koncentraty o charakterystyce przedstawionej przez Wnioskodawcę gdyż niezbędnym elementem do przygotowania napoju na bazie Koncentratu jest woda. Na etykiecie Produktu widnieć będzie wyraźne wskazanie, że Produkt nie nadaje się do bezpośredniego spożycia, a do sporządzenia z niego napoju niezbędne jest odpowiednie rozcieńczenie wodą (przez wymieszanie w zgodnie z zawartą instrukcją).

Wobec powyższego, zdaniem Wnioskodawcy produkty, które Wnioskodawca zamierza wprowadzić do obrotu, nie stanowią produktu gotowego do spożycia, zatem zgodnie z art. 1a pozostają poza zakresem regulacji ustawy dnia 11 września 2015 r. o zdrowiu publicznym (Dz.U.2021.1956) i tym samym, w świetle obowiązującego stanu prawnego, nie są objęte zakresem przedmiotowym opłaty od środków spożywczych.

Należy również nadmienić, że zgodnie z treścią rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 26 lipca 2016 r. w sprawie grup środków spożywczych przeznaczonych do sprzedaży dzieciom i młodzieży w jednostkach systemu oświaty oraz wymagań, jakie muszą spełniać środki spożywcze stosowane w ramach żywienia zbiorowego dzieci i młodzieży w tych jednostkach (Dz.U. z 2016, poz. 1154), ustawodawca w sposób wyraźny rozróżnia napoje gotowe do spożycia od takich, które wymagają przygotowania na miejscu poprzez np. wymieszanie środka spożywczego z wodą lub innym płynem (por. §1 ust 1 pkt. 16 w/w rozporządzenia). Wobec dokonania takiego rozróżnienia środków spożywczych na gruncie cytowanego rozporządzenia, stanowisko Wnioskodawcy znajduje uzasadnienie nie tylko w przepisach ustawy o zdrowiu publicznym ale również w innych aktach prawnych wydawanych przez Ministra Zdrowia w oparciu o posiadaną delegację ustawową.

W ocenie Wnioskodawcy Koncentraty te nie wypełniają warunków normy zawartej w treści art. 12b ust. 1 ustawy dnia 11 września 2015 r. o zdrowiu publicznym (Dz.U.2021.1956), gdyż nie są syropem spożywczym.

Obecnie obowiązująca Polska Norma PN-A-75955 z 2 stycznia 1998 r. zdefiniowała syropy jako produkty otrzymane z niekonserwowanego chemicznie soku owocowego surowego lub zagęszczonego z dodatkiem cukru i ewentualnym dodatkiem kwasu L-askorbinowego (w ilości niezbędnej do uzyskania efektu przeciwutleniającego) i innych substancji dozwolonych przez ustawodawstwo krajowe, utrwalone w procesie pasteryzacji.

Normy określiły też zawartość ekstraktu ogólnego dla syropów (od 35 do 40 dla syropów niskosłodzonych i min. 60 dla wysoko słodzonych). Są to więc gęste i lepkie płyny. Niezbędnym do osiągnięcia podanych przez normy parametrów jest dodanie do nich cukru lub innych substancji słodzących o podobnych właściwościach. Dodatek ten jest konieczny do otrzymania pożądanej konsystencji syropu, o odpowiednim ekstrakcie oraz spełnienia wymagań mikrobiologicznych tych produktów. Cukry pochodzące np. z samych soków owocowych są niewystarczające do osiągnięcia odpowiednego ekstraktu (Bx). Dla przykładu należy tu wskazać, że sok (…) ma średnio (…) Brix. W konsekwencji powyższego dla spełnienia paramentów normy niezbędne jest dodanie cukru w ilości (…) g na 100 ml produktu gotowego. Koncentrat tych parametrów nie spełnia, zatem nie jest on syropem, o którym w/w przepisach ustawy i nie wypełniają warunków normy zawartej w treści art. 1a tejże ustawy ze względu na zawartość cukru zawartość ekstraktu ogólnego dla syropów.

Stanowisko dot. pytania nr 2).

Zdaniem Wnioskodawcy w przypadku zakwalifikowania Koncentratu do sporządzania napoju, jako napoju w rozumieniu ustawy z dnia 11.09.2015 r. o zdrowiu publicznym (Dz.U.2021.1956), wprowadzenie takiego towaru (Koncentratu) do obrotu w rozumieniu tejże ustawy, będzie podlegało opłacie wyłącznie w części określonej w art. 12f ust. 1 pkt 2 ustawy o zdrowiu publicznym (Dz.U.2021.1956) tj. 0,05 zł za każdy gram cukrów powyżej 5 g w 100 ml napoju.

Zgodnie z dyspozycją art. 12f ust. 1 w/w ustawy napoje zawierające więcej niż 5 g cukru, w których udział masowy soku owocowego, warzywnego lub owocowo-warzywnego wynosi nie mniej niż 20% składu surowcowego są objęte wyłącznie częścią opłaty, o której mowa art. 12f w ust. 1 pkt 2.

Koncentrat będący przedmiotem wniosku zawiera w swoim składzie m.in. (…) % soków owocowych i warzywnych, (…) cukru na 100 ml oraz substancje słodzące.

Przyjmując zatem, na potrzeby niniejszego wniosku, że Koncentrat jest napojem, produkt ten będzie podlegał opłacie za wprowadzenie na rynek krajowy napojów z dodatkiem cukrów lub substancji słodzących w rozumieniu ustawy z dnia 11.09.2015 r. o zdrowiu publicznym (Dz.U.2021.1956), w wysokości ustalonej na zasadach wynikających z przepisu art. 12f ust. 7 tj. od (…) cukru na 100 ml w przeliczeniu na litr koncentratu.

Powyższe stanowisko wynika z wykładni przepisów art. 12f ust. 7 ustawy o zdrowiu publicznym (Dz.U.2021.1956), która stanowi lex specialis w stosunku do przepisów art. 12f w ust. 1 tejże ustawy.

W ocenie wnioskodawcy ze względu na racjonalność ustawodawcy nie ma znaczenia również fakt, iż produkt zawiera oprócz cukru również słodziki, gdyż produkt ten spełnia przesłanki określone w przywołanym art. 12f ust. 7 ustawy o zdrowiu publicznym (Dz.U.2021.1956) tzn. udział masowy soku owocowo-warzywnych wynosi nie mniej niż 20% składu surowcowego, a przepis ten nie zwiera żadnych przesłanek negatywnych odnoszących się do odmiennego traktowania napojów zwierających słodziki.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku w zakresie:

- ustalenia czy opłacie od środków spożywczych podlega wprowadzenie na rynek krajowy Koncentratu objętego wnioskiem – jest nieprawidłowe,

- obliczenia opłaty od środków spożywczych od wprowadzonego na rynek krajowy Koncentratu – jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 12a ust. 1 ustawy z 11 września 2015 r. o zdrowiu publicznym (Dz. U. z 2021 r. poz. 1956 ze zm.), zwanej dalej ustawą,

wprowadzanie na rynek krajowy napojów z dodatkiem:

1. cukrów będących monosacharydami lub disacharydami oraz środków spożywczych zawierających te substancje oraz substancji słodzących, o których mowa w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1333/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie dodatków do żywności (Dz. Urz. UE L 354 z 31.12.2008, str. 16, z późn. zm.) zwanym dalej "rozporządzeniem nr 1333/2008",

2. kofeiny lub tauryny

- podlega opłacie.

Stosownie do art. 12a ust. 2 ustawy:

przez wprowadzenie na rynek krajowy napojów, o których mowa w ust. 1, rozumie się sprzedaż napojów przez podmioty obowiązane do zapłaty opłaty, o których mowa w art. 12d ust. 1, do pierwszego punktu, w którym jest prowadzona sprzedaż detaliczna oraz sprzedaż detaliczna napojów przez: producenta, podmiot, o którym mowa w art. 12d ust. 1 pkt 2, podmiot nabywający napoje w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub importera napoju, albo sprzedaż w przypadku, o którym mowa w art. 12e ust. 3.

W myśl art. 12b ust. 1 ustawy,

za napój, o którym mowa w art. 12a ust. 1, uważa się wyrób w postaci napoju oraz syrop będący środkiem spożywczym, ujęty w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w klasach 10.32 i 10.89 oraz w dziale 11, w którego składzie znajduje się co najmniej jedna z substancji, o których mowa w art. 12a ust. 1, z wyłączeniem substancji występujących w nich naturalnie.

Zgodnie z art. 12d ust. 1 ustawy,

obowiązek zapłaty opłaty ciąży na osobie fizycznej, osobie prawnej oraz jednostce organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej będącej:

1. podmiotem sprzedającym napoje do punktów sprzedaży detalicznej albo prowadzącym sprzedaż detaliczną napojów w przypadku: producenta, podmiotu nabywającego napoje w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub importera napoju;

2. zamawiającym, w przypadku gdy skład napoju objętego opłatą stanowi element umowy zawartej przez producenta a dotyczącej produkcji tego napoju dla zamawiającego.

Jak stanowi art. 12e ust. 1 ustawy:

obowiązek zapłaty opłaty powstaje z dniem wprowadzenia na rynek krajowy napoju, o którym mowa w art. 12a ust. 1.

Dodatkowo, jak wskazuje art. 12e ust. 3 ustawy,

obowiązek zapłaty opłaty ciąży na podmiocie sprzedającym napoje, o których mowa w art. 12a ust. 1, podmiotowi prowadzącemu jednocześnie sprzedaż detaliczną oraz hurtową. W takim przypadku opłatę odprowadza się od wszystkich sprzedanych temu podmiotowi napojów objętych opłatą.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że zamierzają Państwo wytwarzać i wprowadzać do obrotu środek spożywczy w postaci Koncentratu do sporządzania napoju o smaku (…), mieszczący się w grupowaniu 10.89 Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług.

Koncentrat będzie rozlewany w butelki (…) o różnej pojemności i nie będzie nadawał się do bezpośredniego spożycia, a jego spożycie będzie wymagało rozcieńczenia z wodą w rekomendowanej przez Państwo ilości (…).

W skład Koncentratu będzie wchodzić: woda (…), błonnik (…), odtworzony sok (…), odtworzony sok (…), odtworzony sok (…), cukier (…), substancje słodzące – (…), aromat (…).

Zawartość cukrów i/lub substancji słodzących na 100 ml produktu, wykazana w tabeli wartości odżywczych to (…).

Wartość energetyczna i ilość składników odżywczych wykazane na etykiecie produktu odnoszą się do koncentratu. Ponadto, na etykiecie produktu będzie umieszczona dokładna rekomendacja odnośnie przygotowania napoju z koncentratu.

W pierwszej kolejności Państwa wątpliwość budzi, czy wprowadzenie na rynek krajowy produktu będącego przedmiotem wniosku podlega opłacie od środków spożywczych.

Jak wynika z powołanych powyżej przepisów ustawy, opłacie od środków spożywczych podlega wprowadzenie na rynek krajowy wyrobu w postaci napoju oraz syropu będącego środkiem spożywczym ujętego w PKWiU (Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług) w klasach 10.32, 10.89 lub w dziale 11, w składzie którego znajduje się co najmniej jedna z substancji, o których mowa w art. 12a ust. 1 ustawy, z wyłączeniem substancji występujących w nich naturalnie,

W rozumieniu pojęcia napój równie istotna jest treść art. 1 ust. 1a ustawy, w którym wskazano, że ustawa określa także zasady ustalania i pobierania opłaty od napojów z dodatkiem substancji o właściwościach słodzących, o których mowa w art. 12a ust. 1 pkt. 1, oraz kofeiny lub tauryny w produkcie gotowym do spożycia.

Wyżej wymieniony przepis nie oznacza, jak twierdzą Państwo, że opłacie podlegają wyłącznie produkty gotowe do spożycia, ale że w produkcie gotowym do spożycia muszą być zawarte określone substancje (wskazane w art. 12a ust. 1 ustawy). W rezultacie za napój w świetle art. 12b ust. 1 ustawy należy uznać również środki spożywcze przeznaczone do przygotowania napoju do bezpośredniego spożycia dopiero po obróbce np. rozcieńczeniu lub połączeniu z innymi składnikami.

Ponieważ na gruncie ustawy nie zostały zdefiniowane pojęcia „napoju”, „syropu” oraz „środka spożywczego”, ich wyjaśnienia należy szukać w innych regulacjach prawnych czy też definicjach słownikowych.

Z definicji słownikowej wynika, że napój to płyn przeznaczony do picia (por. Słownik Języka Polskiego PWN, https://sjp.pwn.pl/słowniki/napój.html), z kolei syrop to gęsta, lepka ciecz powstała wskutek gotowania wody, soku itp. z dużą ilością cukru (por. Słownik Języka Polskiego PWN, https://sjp.pwn.pl/slowniki/syrop.html).

Zatem opłatą od środków spożywczych objęte są wyłącznie produkty, które mają postać płynną.

Natomiast zgodnie z art. 2 rozporządzenia (WE) nr 178/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2002 r. ustanawiającego ogólne zasady i wymagania prawa żywnościowego, powołującego Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności oraz ustanawiającego procedury w zakresie bezpieczeństwa żywności (Dz.U. L 031 z 1.2.2002, s. 1, ze zm.), „żywność” (lub „środek spożywczy”) oznacza jakiekolwiek substancje lub produkty, przetworzone, częściowo przetworzone lub nieprzetworzone, przeznaczone do spożycia przez ludzi lub, których spożycia przez ludzi można się spodziewać.

„Środek spożywczy” obejmuje napoje, gumę do żucia i wszelkie substancje, łącznie z wodą, świadomie dodane do żywności podczas jej wytwarzania, przygotowania lub obróbki.

Powyższe wskazuje na to, że każdy surowiec stanowiący składnik produktu gotowego do bezpośredniego spożycia stanowi „środek spożywczy”. Takim surowcem niewątpliwie jest Koncentrat do sporządzania napoju o smaku (…), który będziecie Państwo produkować i który po rozcieńczeniu z wodą, przeznaczony będzie do bezpośredniego spożycia.

Podsumowując, Koncentrat do sporządzania napoju o smaku (…) klasyfikowany jest do pozycji PKWiU 10.89 jako „Pozostałe różne artykuły spożywcze, gdzie indziej niesklasyfikowane”, zawiera w swoim składzie cukry, środki spożywcze zawierające cukry oraz substancje słodzące, stanowi składnik przeznaczony do przetworzenia w produkt gotowy do bezpośredniego spożycia oraz ma postać płynną.

Wobec powyższego, Koncentrat do sporządzania napoju o smaku (…) spełnia definicję napoju wskazaną w art. 12b ust. 1 ustawy i tym samym jego wprowadzenie na rynek krajowy będzie podlegać opłacie od środków spożywczych, o której mowa w art. 12a ust. 1 ustawy.

W związku z powyższym Państwa stanowisko odnośnie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 należało uznać za nieprawidłowe.

Państwa wątpliwość budzi także sposób obliczania opłaty od środków spożywczych w przypadku gdy wprowadzenie na rynek krajowy Koncentratu do sporządzania napoju o smaku (…) będzie tej opłacie podlegać.

Jak stanowi art. 12f ust. 1 ustawy

na wysokość opłaty składają się następujące części:

1. 0,50 zł za zawartość cukrów w ilości równej lub mniejszej niż 5 g w 100 ml napoju, lub za zawartość w jakiejkolwiek ilości co najmniej jednej substancji słodzącej, o których mowa w rozporządzeniu nr 1333/2008,

2. 0,05 zł za każdy gram cukrów powyżej 5 g w 100 ml napoju

- w przeliczeniu na litr napoju.

Na podstawie art. 12f ust. 2 ustawy:

wysokość opłaty dla napojów zawierających powyżej 5 g cukrów w 100 ml napoju stanowi sumę części, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, z wyłączeniem ust. 7.

Stosownie do art. 12f ust. 5 ustawy,

do obliczania opłaty zawartość cukrów w 100 ml napoju jest zaokrąglana w górę do pełnego grama.

W myśl art. 12f ust. 6 ustawy:

maksymalna wysokość opłaty wynosi 1,2 zł w przeliczeniu na 1 litr napoju.

Natomiast zgodnie z art. 12f ust. 7 pkt. 1 ustawy,

napoje w których udział masowy soku owocowego, warzywnego lub owocowo-warzywnego wynosi nie mniej niż 20% składu surowcowego, zawierające powyżej 5 g cukrów w 100 ml napoju są objęte wyłącznie częścią opłaty, o której mowa w ust. 1 pkt 2.

Mając na uwadze powyższe, należy wskazać, że napoje w których udział masowy soku owocowego, warzywnego lub owocowo-warzywnego wynosi nie mniej niż 20% składu surowcowego, zawierające powyżej 5g cukrów w 100 ml napoju są objęte wyłącznie częścią opłaty, o której mowa w art. 12f ust. 1 pkt. 2 ustawy czyli 0,05 zł za każdy gram cukrów powyżej 5 g w 100 ml napoju w przeliczeniu na litr napoju. Z kolei substancje słodzące, o których mowa w rozporządzeniu nr 1333/2008 należy traktować na równi z zawartością w napoju cukrów. W konsekwencji zawartość w napoju substancji słodzących, o których mowa w rozporządzeniu nr 1333/2008 nie rodzi dodatkowego obowiązku zapłaty opłaty od środków spożywczych.

Zatem z tytułu wprowadzenia na rynek krajowy Koncentratu, w którym udział masowy soku owocowo-warzywnego wynosić będzie nie mniej niż 20% składu surowcowego oraz zawartość cukrów wynosić będzie powyżej 5 g w przeliczeniu na 100 ml Koncentratu i który będzie zawierać dodatek substancji słodzących, będziecie Państwo zobowiązani do uiszczenia opłaty, w wysokości ustalonej zgodnie z art. 12f ust. 1 pkt 2 w zw. z art. 12f ust. 7 pkt 1 tj. 0,05 zł za każdy gram cukrów powyżej 5 g w 100 ml Koncentratu w przeliczeniu na litr Koncentratu.

Zatem Państwa stanowisko odnośnie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 uznano za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (`(...)`).

Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).