Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w zakresie braku obowiązku uiszczenia opłaty od środków spożywczych w przypadku sprzedaży wyprodukowanych przez Państwa napojów podmiotom na ich własny użytek i w związku z prowadzoną przez nich działalnością gospodarczą jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

29 grudnia 2021 r. wpłynął Państwa wniosek z 15 grudnia 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy przepisów ustawy o zdrowiu publicznym, w zakresie opłaty od środków spożywczych. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 18 lutego 2022 r. (wpływ 24 lutego 2022 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego (przedstawione ostatecznie w uzupełnieniu wniosku)

Wnioskodawca (dalej również: „Spółka”) prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Spółka jest producentem napojów bezalkoholowych; wód mineralnych i pozostałych wód w butelkach (PKD (Polska Klasyfikacja Działalności) 11.07.Z). Prowadzona przez Spółkę sprzedaż jest sprzedażą zarówno hurtową jak i detaliczną. Spółka posiada obowiązek uiszczania opłaty od wprowadzonych na rynek krajowy napojów z dodatkiem cukrów; kofeiny lub tauryny, które kwalifikowane są jako napoje wskazane w art. 12a ust. 1 ustawy o zdrowiu publicznym. Kontrahenci Wnioskodawcy prowadzą sprzedaż zarówno detaliczną oraz jednocześnie detaliczną i hurtową napojów na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, są też tacy kontrahenci którzy nie prowadzą sprzedaży detalicznej oraz hurtowej napojów. Zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług klasyfikują się one w dziale 11. Charakter sprzedaży (czy jest to sprzedaż hurtowa czy detaliczna) wynika każdorazowo z sytuacji rynkowej, w szczególności popytu na napoje cukrowe i nie jest przez Spółkę przewidywalny. Możliwe zatem jest, że Spółka sprzedając napoje cukrowe sprzedaje je osobom fizycznym prowadzącym jednoosobową działalność gospodarczą, osobom prawnym czy też jednostkom organizacyjnym nieposiadającym osobowości prawnej, którym ustawa przyznaje zdolność prawną, na użytek własny i w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, która nie polega na sprzedaży detalicznej czy hurtowej napojów. Podmioty te, w tym osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, zapewniają swoim pracownikom dostęp do napoi w godzinach ich pracy. Sformułowanie na użytek własny i w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą należy czytać łącznie. Podmioty w ramach prowadzonych działalności gospodarczych nabywają od wnioskodawcy napoje, które przekazują nieodpłatnie swoim pracownikom. Z daleko idącej ostrożności Spółka będzie uzyskiwała od swoich kontrahentów odpowiednie oświadczenie potwierdzające faktyczny cel nabycia napojów.

Zgodnie z art. 12a ust. 1 Ustawy wprowadzenie na rynek krajowy napojów z dodatkiem:

1. cukrów będących monosacharydami lub disacharydami oraz środków spożywczych zawierających te substancje oraz substancji słodzących, o których mowa w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1333/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie dodatków do żywności (Dz. Urz. UE L 354 z 31.12.2008, str. 16, z późn. zm.), zwanym dalej "rozporządzeniem nr 1333/2008",

2. kofeiny lub tauryny.

– podlega opłacie, zwanej dalej "opłatą".

Przez wprowadzenie na rynek krajowy napojów, o których mowa w ust. 1, rozumie się sprzedaż napojów przez podmioty obowiązane do zapłaty opłaty, o których mowa w art. 12d ust. 1, do pierwszego punktu, w którym jest prowadzona sprzedaż detaliczna oraz sprzedaż detaliczna napojów przez: producenta, podmiot, o którym mowa w art. 12d ust. 1 pkt 2, podmiot nabywający napoje w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub importera napoju, albo sprzedaż w przypadku, o którym mowa w art. 12e ust. 3.

Zgodnie z przytoczonym wyżej art. 12d ust. 1 obowiązek zapłaty ciąży na osobie fizycznej, osobie prawnej oraz jednostce organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej będącej:

1. podmiotem sprzedającym napoje do punktów sprzedaży detalicznej albo prowadzącym sprzedaż detaliczną napojów w przypadku: producenta, podmiotu nabywającego

napoje w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub importera napoju;

2. zamawiającym, w przypadku gdy skład napoju objętego opłatą stanowi element umowy zawartej przez producenta a dotyczącej produkcji tego napoju dla zamawiającego.

Zgodnie z art. 12a ust 3 Ustawy rozumie się dokonywanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w ramach działalności gospodarczej zbywcy, odpłatnego zbywania towarów konsumentom na podstawie umowy zawartej:

1. w lokalu przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 3 ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta (Dz.U. z 2020 r. poz. 287),

2. poza lokalem przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta

–także w przypadku, gdy zbywaniu towaru towarzyszy świadczenie usługi odrębnie niezaewidencjonowanej.

Zgodnie natomiast z art. 22 zn.1 Kodeksu cywilnego za konsumenta uważa się osobę fizyczną dokonującą z przedsiębiorcą czynności prawnej niezwiązanej bezpośrednio z jej działalnością gospodarczą lub zawodową.

Pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)

Kluczowe jest zatem dokonanie odpowiedzi na pytanie:

- czy w ramach sprzedaży przez Spółkę napojów, o których mowa w art. 12a ust. 1 ustawy o zdrowiu publicznym ujętych w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w klasie 11.07 podmiotom prowadzącym działalność gospodarczą w formie jednoosobowej działalności gospodarczej, osobom prawnym czy jednostkom organizacyjnym, na użytek własny i w związku prowadzoną działalnością gospodarczą dochodzi do "wprowadzenia produktu na rynek krajowy napojów" i tym samym czy Spółka jest zobowiązana do uiszczenia opłaty zgodnie z ustawą o zdrowiu publicznym.

Niewątpliwie uznać należy, że Spółka jest podmiotem, na którym co do zasady ciąży obowiązek zapłaty opłaty zgodnie z definicją zawartą w art. 12d ust. 1 Ustawy, jednak faktyczny obowiązek jej uiszczenia zależy także od spełnienia dodatkowej przesłanki tj. w zależności od charakteru transakcji w ramach której prowadzone jest zbycie (sprzedaż) napojów podlegających opłacie.

Państwa stanowisko w sprawie

Przedkładając powyższe rozważania na grunt zaprezentowanego stanu faktycznego wskazać należy, że w sytuacji sprzedaży przez Spółkę napojów na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą w formie jednoosobowej działalności gospodarczej, osoby prawnej czy jednostek organizacyjnych, które przeznaczane są na ich własny użytek i w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, nie dochodzi do ich "wprowadzenia na rynek krajowy napojów" i tym samym Spółka nie jest zobowiązania do uiszczenia opłaty zgodnie z ustawą o zdrowiu publicznym. W ramach tej transakcji napój nie jest bowiem zbywany konsumentowi, a więc nie ma tu miejsca sprzedaż detaliczna (1); oraz nie jest zbywany do punktu prowadzącego sprzedaż detaliczną, albowiem napoje te przeznaczone są na własny użytek i w związku z prowadzoną działalnością przedsiębiorstwa, która nie polega na sprzedaży detalicznej czy hurtowej napojów podlegających opłacie (2).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 12a ust. 1 ustawy z 11 września 2015 r. o zdrowiu publicznym (Dz. U. z 2021 r., poz. 1956 ze zm.), zwanej dalej ustawą,

wprowadzanie na rynek krajowy napojów z dodatkiem:

1. cukrów będących monosacharydami lub disacharydami oraz środków spożywczych zawierających te substancje oraz substancji słodzących, o których mowa w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1333/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie dodatków do żywności (Dz. Urz. UE L 354 z 31.12.2008, str. 16, z późn. zm.) zwanym dalej "rozporządzeniem nr 1333/2008",

2. kofeiny lub tauryny

– podlega opłacie.

Natomiast w myśl art. 12b ust. 1 ustawy,

za napój, o którym mowa w art. 12a ust. 1, uważa się wyrób w postaci napoju oraz syrop będący środkiem spożywczym, ujęty w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w klasach 10.32 i 10.89 oraz w dziale 11, w którego składzie znajduje się co najmniej jedna z substancji, o których mowa w art. 12a ust. 1, z wyłączeniem substancji występujących w nich naturalnie.

Zgodnie z art. 12d ustawy,

1. Obowiązek zapłaty opłaty ciąży na osobie fizycznej, osobie prawnej oraz jednostce organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej będącej:

1. podmiotem sprzedającym napoje do punktów sprzedaży detalicznej albo prowadzącym sprzedaż detaliczną napojów w przypadku: producenta, podmiotu

nabywającego napoje w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub importera napoju;

2. zamawiającym, w przypadku gdy skład napoju objętego opłatą stanowi element umowy zawartej przez producenta a dotyczącej produkcji tego napoju dla

zamawiającego.

2. W przypadku powstania obowiązku zapłaty opłaty na podstawie ust. 1 pkt 2 obowiązek ten spoczywa wyłącznie na zamawiającym, o którym mowa w ust. 1 pkt 2.

(…)

Jak stanowi art. 12e ustawy:

1. Obowiązek zapłaty opłaty powstaje z dniem wprowadzenia na rynek krajowy napoju, o którym mowa w art. 12a ust. 1.

(…)

3. Obowiązek zapłaty opłaty ciąży na podmiocie sprzedającym napoje, o których mowa w art. 12a ust. 1, podmiotowi prowadzącemu jednocześnie sprzedaż detaliczną oraz hurtową. W takim przypadku opłatę odprowadza się od wszystkich sprzedanych temu podmiotowi napojów objętych opłatą.

(…)

Z opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku wynika, że są Państwo producentem napojów bezalkoholowych, wód mineralnych i pozostałych wód w butelkach. Prowadzą Państwo zarówno sprzedaż hurtową jak i detaliczną. Są Państwo także zobowiązani do uiszczania opłaty od środków spożywczych od wprowadzania na rynek krajowy napojów mieszczących się w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w dziale 11, z dodatkiem cukrów, kofeiny lub tauryny, klasyfikowanych jako napoje wskazane w art. 12a ust. 1 ustawy.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej sprzedają Państwo m.in. napoje na rzecz osób fizycznych prowadzących jednoosobową działalność gospodarczą, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej na użytek własny i w związku z prowadzoną przez nich działalnością gospodarczą, która nie polega na sprzedaży detalicznej czy hurtowej napojów.

Wskazują Państwo także, że wśród Państwa kontrahentów znajdują się tacy, którzy prowadzą sprzedaż zarówno detaliczną oraz jednocześnie detaliczną i hurtową napojów na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jak i kontrahenci nieprowadzący sprzedaży detalicznej oraz hurtowej napojów.

Państwa kontrahenci, w tym osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, zapewniają swoim pracownikom dostęp do napojów w godzinach ich pracy. Sformułowanie na użytek własny i w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą należy czytać łącznie. Kontrahenci ci w ramach prowadzonych działalności gospodarczych nabywają od Państwa napoje, które przekazują nieodpłatnie swoim pracownikom.

Państwa wątpliwość budzi, czy w przypadku sprzedaży produkowanych przez Państwa napojów podmiotom prowadzącym jednoosobową działalność gospodarczą, osobom prawnym czy jednostkom organizacyjnym na użytek własny i w związku z prowadzoną przez nich działalnością gospodarczą dochodzi do wprowadzenia napojów na rynek krajowy i tym samym, czy to Państwo są zobowiązani do zapłaty opłaty od środków spożywczych.

Jak wynika z powołanych wyżej przepisów ustawy o zdrowiu publicznym, opłacie od środków spożywczych podlega wprowadzenie na rynek krajowy napojów ujętych w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w klasach 10.32 i 10.89 oraz w dziale 11, w składzie których znajduje się co najmniej jedna z substancji, o których mowa w art. 12a ust. 1 ustawy, z wyłączeniem substancji występujących w nich naturalnie.

Stosownie do art. 12a ust. 2 ustawy:

przez wprowadzenie na rynek krajowy napojów, o których mowa w ust. 1, rozumie się sprzedaż napojów przez podmioty obowiązane do zapłaty opłaty, o których mowa w art. 12d ust. 1, do pierwszego punktu, w którym jest prowadzona sprzedaż detaliczna oraz sprzedaż detaliczna napojów przez: producenta, podmiot, o którym mowa w art. 12d ust. 1 pkt 2, podmiot nabywający napoje w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub importera napoju, albo sprzedaż w przypadku, o którym mowa w art. 12e ust. 3.

Z kolei, zgodnie z art. 12a ust. 3 ustawy,

przez sprzedaż detaliczną, o której mowa w ust. 2, rozumie się dokonywanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w ramach działalności gospodarczej zbywcy, odpłatnego zbywania towarów konsumentom na podstawie umowy zawartej:

1. w lokalu przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 3 ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta (Dz. U. z 2020 r. poz. 287),

2. poza lokalem przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta

– także w przypadku, gdy zbywaniu towaru towarzyszy świadczenie usługi odrębnie niezaewidencjonowanej.

Jak zostało powyżej wskazane przez wprowadzenie na rynek krajowy napojów podlegających opłacie, rozumie się m.in. sprzedaż napojów przez podmioty obowiązane do zapłaty opłaty, do pierwszego punktu, w którym jest prowadzona sprzedaż detaliczna albo sprzedaż w przypadku, o którym mowa w art. 12e ust. 3 ustawy tj. sprzedaż napojów podmiotowi prowadzącemu jednocześnie sprzedaż detaliczną oraz hurtową.

Konstrukcja przepisów dotyczących opłaty od środków spożywczych wiąże obowiązek jej wyliczenia i uiszczenia z momentem wprowadzenia napojów na rynek krajowy (patrz art. 12e ust. 1 ustawy). Zatem obowiązek zapłaty opłaty od środków spożywczych powstaje tylko w odniesieniu do tych napojów, które zostały wprowadzone na rynek krajowy.

Przenosząc powyższe na grunt analizowanej sprawy należy zauważyć, że w zakresie obowiązku zapłaty opłaty od środków spożywczych istotne jest ustalenie, czy doszło do wprowadzenia napoju podlegającego opłacie na rynek krajowy. Bez znaczenia pozostaje w przedmiotowej sprawie dalsza ścieżka dystrybucji czy przeznaczenia napojów, które zostały już wprowadzone na rynek krajowy. Sprzedaż napojów do pierwszego punktu, w którym jest prowadzona sprzedaż detaliczna lub sprzedaż do podmiotu prowadzącego jednocześnie sprzedaż detaliczną oraz hurtową napojów na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej stanowi wprowadzenie napojów na rynek krajowy, z którym ustawa wiąże obowiązek zapłaty opłaty od środków spożywczych. Sposób wykorzystania napojów przez Państwa kontrahentów (nieodpłatne przekazanie pracownikom) po ich wprowadzeniu na rynek krajowy, pozostaje bez znaczenia, gdyż obowiązek zapłaty opłaty od środków spożywczych już powstał.

W konsekwencji dokonując sprzedaży napojów na rzecz kontrahentów prowadzących sprzedaż detaliczną oraz jednocześnie detaliczną i hurtową napojów na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, wprowadzają Państwo napoje na rynek krajowy. Tym samym zgodnie z art. 12d ust. 1 pkt 1 i art. 12e ust. 3 ustawy, jesteście Państwo zobowiązani do zapłaty opłaty od środków spożywczych. Ustawa w tym przypadku nie wskazuje bowiem na powiązanie powstania obowiązku zapłaty opłaty z końcowym odbiorcą, tylko na sprzedaż w konkretnej sytuacji na określonym etapie łańcucha dostawy.

Inaczej wygląda natomiast kwestia sprzedaży przez Państwa napojów na rzecz kontrahentów nieprowadzących sprzedaży detalicznej ani jednocześnie hurtowej oraz detalicznej napojów na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W tej sytuacji nie powstanie po Państwa stronie obowiązek zapłaty opłaty od środków spożywczych, ponieważ nie dochodzi tu do wprowadzenia na rynek krajowy napojów – nie występuje sprzedaż napojów do pierwszego punktu w którym prowadzona jest sprzedaż detaliczna napojów, lub do podmiotu prowadzącego sprzedaż detaliczną oraz hurtową napojów.

Należy jednak zauważyć, że zgodnie z wyżej powołanym art. 12a ust. 2 ustawy, przez wprowadzenie na rynek krajowy napojów rozumie się także sprzedaż detaliczną napojów m.in. przez producenta.

Jednocześnie, jak wskazano wcześniej przez sprzedaż detaliczną, rozumie się dokonywanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w ramach działalności gospodarczej zbywcy, odpłatnego zbywania towarów konsumentom na podstawie umowy zawartej w lokalu przedsiębiorstwa lub umowy zawartej poza lokalem przedsiębiorstwa.

Ustawa o zdrowiu publicznym nie definiuje pojęcia konsumenta. Należy więc odwołać się do definicji konsumenta zawartej w ustawie z 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.), zwanej dalej Kodeksem cywilnym.

Stosownie do art. 221 Kodeksu cywilnego,

za konsumenta uważa się osobę fizyczną dokonującą z przedsiębiorcą czynności prawnej niezwiązanej bezpośrednio z jej działalnością gospodarczą lub zawodową.

Bezsprzecznym zatem jest, że osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej nie spełniają powyższej definicji.

Odnosząc się natomiast do kwestii sprzedaży przez Państwa napojów na rzecz osób fizycznych prowadzących jednoosobową działalność gospodarczą, nieprowadzących sprzedaży detalicznej ani detalicznej oraz hurtowej napojów, należy wskazać, że w przypadku zakupu przez nich napojów wyłącznie w celu ich nieodpłatnego przekazania na rzecz pracowników, nie dojdzie po Państwa stronie do sprzedaży detalicznej. W tym przypadku bowiem przedsiębiorca będący osobą fizyczną nabywa napoje w związku z prowadzoną przez siebie działalnością gospodarczą, a więc nie może być uznany za konsumenta.

Tym samym w przypadku sprzedaży przez Państwa napojów na rzecz podmiotów prowadzących jednoosobową działalność gospodarczą, osób prawnych lub jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej, nabywających napoje w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą (nieodpłatne przekazanie pracownikom), które to nie prowadzą sprzedaży detalicznej ani zarówno detalicznej i hurtowej napojów na terytorium kraju, nie dojdzie do wprowadzenia napojów na rynek krajowy. W związku z tym nie będą Państwo zobowiązani do zapłaty opłaty od środków spożywczych w tej sytuacji.

Końcowo należy zaznaczyć, że mimo iż nie w każdym przypadku będą Państwo zobowiązani do zapłaty opłaty od środków spożywczych, Państwa stanowisko w całości należało uznać za nieprawidłowe. Oparli je Państwo bowiem wyłącznie na twierdzeniu, że w każdym przypadku, gdy zakupione napoje zostaną przeznaczone na użytek własny przedsiębiorcy w związku z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą, nie dojdzie do wprowadzenia tych napojów na rynek krajowy.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…).

Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).