Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie braku obowiązku naliczenia i odprowadzenia opłaty od środków spożywczych w związku z wprowadzeniem na rynek krajowy produktów w postaci żelu jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

10 listopada 2021 r. wpłynął Państwa wniosek z 10 listopada 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy przepisów ustawy o zdrowiu publicznym w zakresie opłaty od środków spożywczych. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 4 stycznia 2022 r. (wpływ 4 stycznia 2022 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest polską spółką prawa handlowego, polskim rezydentem podatkowym, zarejestrowanym i czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (VAT (podatek od towarów i usług)).

Spółka planuje zakup oraz import (z terytorium (`(...)`)) środków spożywczych. Zakup dokonany zostanie od podmiotu niepowiązanego ze Spółką. Środki spożywcze, objęte niniejszym wnioskiem, będą dalej nazywane „Towarami”.

Towary mają postać żelów izotonicznych – przeźroczystych oraz bezbarwnych, charakteryzujących się niską lepkością. Składają się one z następujących składników:

• woda (`(...)`);

• maltodekstryna (`(...)`);

• pozostałe składniki (`(...)`)

Część produktów zawiera również kofeinę.

Towary sklasyfikowane zostały, przez ich producenta, pod następującymi grupowaniami Nomenklatury Scalonej (CN): 2202 10 00 oraz 2106 90 98.

Wedle uzyskanych przez Wnioskodawcę od producenta informacji:

• Towary posiadają dużą ilość węglowodanów (źródło energii - maltodekstryna);

• Ich przeznaczeniem jest szybkie dostarczenie energii osobom uprawiającym sport/ćwiczącym;

• Towary nie podrażniają przełyku, ponieważ są łagodne w smaku i nie trzeba ich popijać wodą;

• Rolą Towarów nie jest zaspokajanie pragnienia - przeciwnie, przy korzystaniu z nich należy obowiązkowo dbać o właściwe nawodnienie, realizowane poprzez picie płynów (np. wody).

Spółka jest podmiotem, który dokonywać będzie wprowadzenia Towarów na rynek krajowy.

Wniosek doprecyzowali Państwo o następujące informacje:

W zakresie grupowania CN 2106 90 98 Produkty będące przedmiotem wniosku są ujęte w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług 2015 w klasie 10.89.19.

Spółka chciała sprecyzować, że możliwe będzie, że część Produktów będzie sklasyfikowana w grupowaniu CN 2202 10 00 - PKWiU (Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług) 2015 11.07.19.

W wypadku pewnej części jednej z grup Produktów (`(...)`) będą one suplementami diety. W pozostałym zakresie Produkty będące przedmiotem wniosku nie są / nie będą:

• roztworami węglowodanowo-elektrolitowymi, o których mowa w rozporządzeniu Komisji (UE) nr 432/2012 z dnia 16 maja 2012 r. ustanawiającym wykaz dopuszczonych oświadczeń zdrowotnych dotyczących żywności, innych niż oświadczenia odnoszące się do zmniejszenia ryzyka choroby oraz rozwoju i zdrowia dzieci (Dz. Urz. UE L 136 z 25.05.2012, str. 1, z późn. zm.);

• suplementami diety w rozumieniu art. 3 ust. 3 pkt 39 ustawy z dnia 25 sierpnia 2006 r. o bezpieczeństwie żywności i żywienia (Dz. U. z 2020 r. poz. 2021 ze zm.).

Pozostałe składniki (`(...)`), w zależności od danego żelu, to: (`(...)`)

Jedna z grup Produktów (`(...)`) zawierać będzie (`(...)`). Zawartość cukrów wynosić będzie (`(...)`) g/100 ml.

Produkty opisane we wniosku to żele.

Nazwa zależna będzie od konkretnego produktu, niemniej składać się będą z następujących komponentów:

• słowo „żel”;

• (`(...)`)

Innymi słowy, nazwa danego produktu będzie kombinacją powyższych czynników, przykładowo: (`(...)`)

Pytanie

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że wprowadzenie na rynek krajowy Towarów nie będzie podlegać opłacie od środków spożywczych, o której mowa w art. 12a i n UZDP?

Państwa stanowisko w sprawie

Zgodnie z art. 12a ust. 1 UZDP wprowadzanie na rynek krajowy napojów z dodatkiem:

• cukrów będących monosacharydami lub disacharydami oraz środków spożywczych zawierających te substancje oraz substancji słodzących, o których mowa w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1333/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie dodatków do żywności (Dz.Urz. UE L 354 z 31.12.2008, str. 16, z późn. zm.1);

• kofeiny lub tauryny

- podlega opłacie od środków spożywczych (dalej: „Opłata”).

W myśl ust. 2 przez wprowadzenie na rynek krajowy napojów rozumie się sprzedaż napojów przez podmioty obowiązane do zapłaty opłaty, o których mowa w art. 12d ust. 1, do pierwszego punktu, w którym jest prowadzona sprzedaż detaliczna oraz sprzedaż detaliczna napojów przez: producenta, podmiot, o którym mowa w art. 12d ust. 1 pkt 2, podmiot nabywający napoje w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub importera napoju, albo sprzedaż w przypadku, o którym mowa w art. 12e ust. 3.

Z kolei przez sprzedaż detaliczną, o której mowa w ust. 2, rozumie się dokonywanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w ramach działalności gospodarczej zbywcy, odpłatnego zbywania towarów konsumentom na podstawie umowy zawartej: w lokalu przedsiębiorstwa, czy poza lokalem przedsiębiorstwa - także w przypadku, gdy zbywaniu towaru towarzyszy świadczenie usługi odrębnie niezaewidencjonowanej (art. 12a ust. 3 UZDP).

Co istotne, w myśl art. 12b ust. 1 UZDP, za „napój”, uważa się wyrób w postaci napoju oraz syrop będący środkiem spożywczym, ujęty w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w klasach 10.32 i 10.89 oraz w dziale 11, w którego składzie znajduje się co najmniej jedna z substancji, o których mowa w art. 12a ust. 1, z wyłączeniem substancji występujących w nich naturalnie.

Wreszcie, wedle regulacji przepisu art. 12d ust. 1 pkt 1 UZDP 1 obowiązek zapłaty Opłaty ciąży na osobie fizycznej, osobie prawnej oraz jednostce organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej będącej m. in. podmiotem sprzedającym napoje do punktów sprzedaży detalicznej.

Mając na względzie powyższe, Spółka stoi na stanowisku, że wprowadzenie na rynek krajowy Towarów nie będzie podlegać Opłacie, bowiem przedmiotem obciążenia (opodatkowania) w wypadku Opłaty jest „napój”, a Towary nie są „napojami”.

Taki wniosek wynika z brzmienia art. 12a ust. 1 UZDP, gdzie wskazuje się, że „wprowadzanie na rynek krajowy napojów (`(...)`) podlega opłacie”.

Co ważne, art. 12b ust. 1 UZDP określa „napój” jako:

• wyrób w postaci napoju oraz

• syrop będący środkiem spożywczym, ujęty w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w klasach 10.32 i 10.89 oraz w dziale 11, w którego składzie znajduje się co najmniej jedna z substancji, o których mowa w art. 12a ust. 1, z wyłączeniem substancji występujących w nich naturalnie.

Zgodnie z „Internetowym Słownikiem Języka Polskiego” PWN

(https://sjp.pwn.pl/slowniki/nap%C3%B3j.html) „napój” oznacza „płyn przeznaczony do picia; też: porcja tego płynu”.

Wedle „Słownika języka polskiego” pod red. W. Doroszewskiego

(https://sjp.pwn.pl/doroszewski/napoj;5455775.html) „napój” oznacza „płyn przeznaczony do picia”.

Z kolei - wedle powyższych źródeł - pojęcie „płyn” oznacza:

• „substancja niemająca określonej postaci, przyjmująca kształt zbiornika, do którego jest wprowadzona” (https://sjp.pwn.pl/szukaj/p%C5%82yn.html);

• „ciecz; w języku specjalistów: ciało nie mające określonego kształtu, przybierające

kształt naczynia, w którym się znajduje” (https://sjp.pwn.pl/doroszewski/plyn;5473184.html).

Jak wskazano, Towary mają postać żelu. Żel zaś nie jest tak rozumianym „napojem”.

Żel jest układem koloidalnym, tj. niejednorodną mieszaniną, tworzącą układ dwóch substancji, w którym jedna z nich jest rozproszona w drugiej.

Żel ma przy tym konsystencję galaretowatą, co powoduje, że nie przybiera on kształtu naczynia, w którym się znajduje.

Towary nie będą również „syropami”.

Powyższe źródła definiują „syrop” jako:

• „gęstą, lepką ciecz powstała wskutek gotowania wody, soku itp. z dużą ilością cukru” (https://sjp.pwn.pl/sjp/syrop;2525844.html);

• „stężony roztwór cukru w wodzie lub w soku owocowym” (https://sjp.pwn.pl/doroszewski/syrop;5502993.html).

Minister Zdrowia w piśmie z dnia 23 lutego 2021 r. (znak ZPN.611.55.2021) wskazuje przy tym, że „Za syrop objęty opłatą rozumie się smakowy środek spożywczy przeznaczony do ewentualnego rozcieńczenia z wodą lub wykorzystywany jako dodatek do napojów czy deserów."

W świetle powyższego należy uznać, że Towary jako żele nie mogą być zatem uznane za syrop.

Kolejny istotny aspekt dotyczy tego, że Towary nie są przeznaczone do zaspokojenia pragnienia - co jest kluczową cechą napojów. Jak wskazano, rolą Towarów jest szybkie dostarczenie energii osobom uprawiającym sport/ćwiczącym. Co więcej, przy korzystaniu z nich należy obowiązkowo dbać o właściwe nawodnienie, realizowane poprzez picie płynów (np. wody). Skutkiem bowiem uprawiania sportu czy ćwiczenia i spożywania Towarów bez jednoczesnego nawadniania byłoby doprowadzenie do odwodnienia organizmu. Uznanie Towarów za napoje prowadziłoby zatem do kuriozalnego wniosku, że ich spożywanie może doprowadzić do odwodnienia.

Zatem w świetle wykładni językowej prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, iż wprowadzenie na rynek krajowy Towarów nie będzie podlegać opłacie od środków spożywczych, o której mowa w art. 12a i n UZDP.

Jest to o tyle istotne, że wykładnia językowa dzierży prymat w wykładni przepisów prawa podatkowego:

„Punktem wyjścia dla wszelkiej wykładni jest wykładnia językowa. Podstawową rolę w formułowaniu prawa odgrywa bowiem język, zważywszy na powszechność pisemnej formy prawa. Prawodawca poprzez słowa określa, co zamierza osiągnąć. Należy więc przyjąć, że wykładnia językowa zakreśla granice interpretacji prawa w ramach możliwego sensu słów zawartych w tekście prawnym."

(R. Mastalski „Stosowanie prawa podatkowego”, Warszawa, 2008, s. 98).

Nie należy również zapominać o tym że jedną z zasad dokonywania wykładni językowej jest tzw. zasada racjonalnego prawodawcy. Sprowadza się ona do założenia, że ustawodawca doskonale zna język (etniczny), którym się posługuje, zatem jeśli nadaje określonym pojęciom określone znaczenia, to czyni to świadomie. Gdyby zatem racjonalny ustawodawca chciał objąć opłatą także środki spożywcze, będące żelami, to: rozszerzyłby definicję napoju lub też dodał żele jako odrębny przedmiot obciążenia opłatą. Brak takich przepisów należy uznać za przejaw świadomej decyzji ustawodawcy.

W zakresie Towarów o symbolu CN 2106 90 98 wskazać dodatkowo należy, że jego ujęcie w ramach PKWiU 2015 to grupowanie 10.83.15.0, a zatem także i z tego powodu znajduje się on poza zakresem drugiej z kategorii pojęcia „napoju” (w uzupełnieniu wniosku wskazali Państwo, że klasyfikacja ta jest wynikiem omyłki).

Za taką wykładnią przemawiają również względy wykładni celowościowej.

W uzasadnieniu do projektu ustawy wprowadzającej Opłatę wskazuje się, że: „Głównym celem wprowadzenia opłaty jest promowanie prozdrowotnych wyborów żywieniowych, poprawa jakości diety przez ograniczenie w niej środków spożywczych niezalecanych do nadmiernego spożycia, a także wspieranie, mającej pozytywny wpływ na zdrowie, aktywności fizycznej dzieci i młodzieży." (Sejm RP IX Kadencja, druk nr 210, s. 68).

Towary nie mieszczą się w kategorii środków spożywczych, stanowiących „śmieciowe jedzenie”. Ich spożywanie nie przyczynia się do rozwoju chorób cywilizacyjnych (otyłość, cukrzyca), którym ustawodawca pragnie przeciwdziałać. Przeciwnie, Towary mają wspierać aktywność fizyczną, która tym chorobom przeciwdziała.

Zatem i z celowościowego punktu widzenia Towary nie powinny podlegać opłacie. W efekcie, uzyskany w ten sposób wynik wykładni celowościowej wzmacnia rezultat wykładni językowej.

Podsumowując powyższe, prawidłowe jest stanowisko, że wprowadzenie na rynek krajowy Towarów nie będzie podlegać opłacie od środków spożywczych, o której mowa w art. 12a i n UZDP.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 12a ust. 1 ustawy z 11 września 2015 r. o zdrowiu publicznym (Dz. U. z 2021 r., poz. 1956 ze zm.), zwanej dalej ustawą,

wprowadzanie na rynek krajowy napojów z dodatkiem:

1. cukrów będących monosacharydami lub disacharydami oraz środków spożywczych zawierających te substancje oraz substancji słodzących, o których mowa w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1333/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie dodatków do żywności (Dz. Urz. UE L 354 z 31.12.2008, str. 16, z późn. zm.) zwanym dalej "rozporządzeniem nr 1333/2008",

2. kofeiny lub tauryny

– podlega opłacie.

Stosownie do art. 12a ust. 2 ustawy:

przez wprowadzenie na rynek krajowy napojów, o których mowa w ust. 1, rozumie się sprzedaż napojów przez podmioty obowiązane do zapłaty opłaty, o których mowa w art. 12d ust. 1, do pierwszego punktu, w którym jest prowadzona sprzedaż detaliczna oraz sprzedaż detaliczna napojów przez: producenta, podmiot, o którym mowa w art. 12d ust. 1 pkt 2, podmiot nabywający napoje w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub importera napoju, albo sprzedaż w przypadku, o którym mowa w art. 12e ust. 3.

Natomiast w myśl art. 12b ust. 1 ustawy,

za napój, o którym mowa w art. 12a ust. 1, uważa się wyrób w postaci napoju oraz syrop będący środkiem spożywczym, ujęty w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w klasach 10.32 i 10.89 oraz w dziale 11, w którego składzie znajduje się co najmniej jedna z substancji, o których mowa w art. 12a ust. 1, z wyłączeniem substancji występujących w nich naturalnie.

Jak stanowi art. 12e ust. 1 ustawy:

obowiązek zapłaty opłaty powstaje z dniem wprowadzenia na rynek krajowy napoju, o którym mowa w art. 12a ust. 1.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że planujecie Państwo zakup oraz import środków spożywczych (towarów), które następnie zostaną przez Państwa wprowadzone na rynek krajowy.

Towary te mają postać żeli izotonicznych, przezroczystych oraz bezbarwnych, charakteryzujących się niską lepkością.

Posiadają one nastepujący skład:

• woda (`(...)`);

• maltodektryna (`(...)`);

• pozostałe składniki (`(...)`).

Część produktów zawiera również kofeinę.

Doprecyzowali Państwo także, że pozostały (`(...)`) składu to pozostałe składniki zależne od rodzaju żelu, takie jak: (`(...)`)

Wskazują Państwo również, że produkty będące przedmiotem wniosku ujęte są w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w podkategoriach 10.89.19 oraz 11.07.19.

Jedna z grup produktów (`(...)`) będzie zawierać (`(...)`). Zawartość cukrów wykazana w tabeli wartości odżywczych zamieszczonej na etykiecie tej grupy produktów wynosić będzie (`(...)`) g/100 ml. Część żeli (`(...)`) będzie suplementami diety.

Doprecyzowali także Państwo, że nazwa konkretnego środka spożywczego będzie składała się ze słowa „żel”, (`(...)`).

Państwa wątpliwość budzi, czy wprowadzanie na rynek krajowy produktów w postaci żelu, będących przedmiotem wniosku, podlegać będzie opłacie od środków spożywczych.

Jak wynika z powołanych przepisów ustawy, opłacie od środków spożywczych podlega wprowadzenie na rynek krajowy napojów z dodatkiem substancji wymienionych w art. 12a ust. 1 ustawy. Z kolei za napój na potrzeby ustawy uważa się produkt, który:

• jest ujęty w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w klasach 10.32, 10.89 lub w dziale 11,

• w jego składzie znajduje się co najmniej jedna z substancji, o których mowa w art. 12a ust. 1 ustawy, z wyłączeniem substancji występujących w nich naturalnie,

• jest wyrobem w postaci napoju oraz syropem będącym środkiem spożywczym.

W związku z przedstawioną przez Państwa klasyfikacją PKWiU produktów objętych wnioskiem (10.89.19 oraz 11.07.19) oraz informacją, że produkty te zawierają substancje słodzące (…), o których mowa w rozporządzeniu nr 1333/2008, a także mogą zawierać kofeinę i (…), należy stwierdzić, że pierwsze dwie przesłanki uznania produktu za napój, o którym mowa w ustawie zostały spełnione.

Należy jednak przeanalizować ostatnie kryterium mówiące o tym, że produkt powinien mieć postać napoju lub być syropem.

Ustawa nie precyzuje, co należy rozumieć przez „postać napoju oraz syrop”, zatem zasadnym jest odwołanie się do definicji potocznej tych pojęć.

Zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego PWN przez „napój” należy rozumieć płyn przeznaczony do picia (https://sjp.pwn.pl/slowniki/napój.html).

Wyjaśniając dalej, „płyn” to substancja niemająca określonej postaci, przyjmująca kształt zbiornika, do którego jest wprowadzona (https://sjp.pwn.pl/szukaj/płyn.html).

Z kolei „syrop” to gęsta, lepka ciecz powstała wskutek gotowania wody, soku itp. z dużą ilością cukru (https://sjp.pwn.pl/szukaj/syrop.html).

Podkreślają Państwo, że produkt posiada postać żelu. Przez pojęcie „żel” należy rozumieć środek chemiczny, kosmetyczny lub leczniczy w formie galaretowatej substancji (https://sjp.pwn.pl/sjp/zel;2580226.html), bądź galaretowatą substancję, powstałą z połączenia w cieczy cząsteczek koloidalnych (https://slownik-wyrazowobcych.eu/zel/).

Potwierdzeniem powyższego jest wskazana przez Państwa nazwa środka spożywczego umieszczona na etykiecie Towarów. Wskazali Państwo, że nazwa środka spożywczego umieszczona na opakowaniu produktów będących przedmiotem wniosku stanowić będzie połączenie słowa „żel” oraz wyrazów (…).

Pomimo braku literalnego odesłania w ustawie, podstawą do pobierania opłaty od środków spożywczych są informacje o produkcie umieszczone na jego etykiecie.

W tym miejscu należy zauważyć, że elementem obowiązującego prawa w zakresie obowiązków informacyjnych dotyczących żywności są przepisy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1169/2011 z dnia 25 października 2011 r. w sprawie przekazywania konsumentom informacji na temat żywności, zmiany rozporządzeń Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1924/2006 i (WE) nr 1925/2006 oraz uchylenia dyrektywy Komisji 87/250/EWG, dyrektywy Rady 90/496/EWG, dyrektywy Komisji 1999/10/WE, dyrektywy 2000/13/WE Parlamentu Europejskiego i Rady, dyrektyw Komisji 2002/67/WE i 2008/5/WE oraz rozporządzenia Komisji (WE) nr 608/2004 (Tekst mający znaczenie dla EOG) – Dz. Urz. UE L 304 z 22.11.2011 r., str. 18, z późn. zm., zwanego dalej rozporządzeniem nr 1169/2011 , które zawiera szczegółowe regulacje dotyczące etykietowania produktów spożywczych. Tym samym źródłem informacji o produkcie jest ogólnodostępna, uregulowana odrębnymi przepisami etykieta, zawierająca jednoznacznie określone przepisami rozporządzenia nr 1169/2011 informacje.

Wymagania dotyczące danych określonych dla opakowanych środków spożywczych zostały określone w art. 9 ust. 1 rozporządzenia nr 1169/2011, zgodnie z którym, obowiązkowe jest podanie następujących danych szczegółowych (zgodnie z art. 10-35 i z zastrzeżeniem określonych w rozdziale IV wyjątków) dotyczących m. in. nazwy żywności.

Natomiast zgodnie z art. 17 rozporządzenia nr 1169/2011:

1. Nazwą środka spożywczego jest jego nazwa przewidziana w przepisach. W przypadku braku takiej nazwy nazwą środka spożywczego jest jego nazwa zwyczajowa, a jeśli nazwa zwyczajowa nie istnieje lub nie jest stosowana, przedstawia się nazwę opisową tego środka spożywczego.

2. Dozwolone jest stosowanie w państwie członkowskim, w którym środek spożywczy jest wprowadzany na rynek, nazwy środka spożywczego, pod którą produkt ten jest legalnie produkowany i wprowadzany na rynek w państwie członkowskim produkcji. W przypadku gdy stosowanie innych przepisów niniejszego rozporządzenia, w szczególności zawartych w art. 9, uniemożliwiałoby jednak konsumentom w państwie członkowskim, w którym środek spożywczy jest wprowadzany na rynek, poznanie prawdziwego charakteru tego środka spożywczego oraz odróżnienie go od środka spożywczego, z którym mógłby być mylony, nazwa tego środka spożywczego jest uzupełniana innymi informacjami opisowymi, które znajdują się w pobliżu nazwy tego środka spożywczego.

3. W wyjątkowych przypadkach nazwa środka spożywczego państwa członkowskiego produkcji nie może być stosowana w państwie członkowskim, w którym środek spożywczy wprowadzany jest na rynek, jeśli środek spożywczy w państwie członkowskim produkcji jest na tyle różny w zakresie swego składu lub sposobu wytwarzania od środka spożywczego znanego pod tą nazwą w państwie członkowskim, w którym środek spożywczy jest wprowadzany na rynek, że ust. 2 nie jest wystarczający do zapewnienia nabywcom w państwie członkowskim, w którym środek spożywczy jest wprowadzany na rynek, prawidłowej informacji.

4. Nazwa środka spożywczego nie może być zastąpiona nazwą chronioną jako własność intelektualna, nazwą marki lub nazwą wymyśloną.

5. Przepisy szczegółowe dotyczące nazwy środka spożywczego i danych szczegółowych, które mu towarzyszą, są określone w załączniku VI.

W konsekwencji uwzględniając nazwę środka spożywczego „żel”, odnoszącą się do postaci Towaru będącego przedmiotem Państwa zapytania, należy stwierdzić, że nie została spełniona trzecia z wymienionych przesłanek uznania produktu ze spełniający definicję napoju. Wskazane towary nie są wyrobem w postaci napoju ani syropem będącym środkiem spożywczym.

Biorąc pod uwagę powyższe, produkty opisane we wniosku nie spełniają definicji napoju wskazanej w art. 12b ust. 1 ustawy. W konsekwencji czego, ich wprowadzenie na rynek krajowy nie podlega opłacie od środków spożywczych, o której mowa w art. 12a ust. 1 ustawy.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (`(...)`)

Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).