Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w części dotyczącej ustalenia sposobu obliczania wysokości opłaty, o której mowa w art. 12a ust. 1 ustawy o zdrowiu publicznym w przypadku wprowadzenia na rynek krajowy koncentratów jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

8 września 2021 r. wpłynął Pana wniosek z 7 września 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy przepisów ustawy o zdrowiu publicznym w zakresie opłaty od środków spożywczych. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 28 października 2021 r. (wpływ 29 października 2021 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest przedsiębiorcą prowadzącym działalność gospodarczą pod firmą (`(...)`) (dalej: „Wnioskodawca" lub „Przedsiębiorca"). W ramach prowadzonej działalności, Wnioskodawca m.in. nabywa z zagranicy oraz następnie sprzedaje koncentraty napojów owocowych przeznaczonych do wytworzenia napojów poprzez ich rozcieńczenie (dalej: „Wyrób", „Wyroby", „Koncentraty" „Koncentrat"). Koncentraty nie są przeznaczone do bezpośredniego spożycia poprzez ich wypicie. Produkowane przez Wnioskodawcę Wyroby są ujęte w dziale 11 Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (dalej: „PKWiU (Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług)"), a w ich składzie znajduje się, co najmniej jedna z substancji, o których mowa w art. 12a ust. 1 Ustawy (dalej: „Substancja", „Substancje").

Sprzedawane przez Wnioskodawcę Wyroby są wykorzystywane przez klientów Przedsiębiorcy (dalej: „Nabywcy", „Klienci") stanowiących głównie podmioty z branży HoReCa (przede wszystkim hotele i restauracje). Koncentraty są wykorzystywane przez Klientów do przygotowywania napojów, które następnie są zazwyczaj wydawane w ramach usług gastronomicznych klasyfikowanych do działu 56 PKWiU świadczonych przez Klientów np. w dyspenserach podczas wszelkiego rodzaju posiłków grupowych takich jak śniadania, obiady czy kolacje.

Wśród Klientów nabywających Wyroby oferowane przez Wnioskodawcę znajdują się zarówno podmioty krajowe prowadzące działalność w branży HoReCa (głównie hotele i restauracje) jak również przedsiębiorstwa zagraniczne będące armatorami statków pływających pod banderą inną niż Polska (dalej: „Armatorzy"). W przypadku sprzedaży Koncentratów zagranicznym Armatorom, Przedsiębiorca dokonuje ich dostawy bezpośrednio na pokłady ich promów, w momencie gdy cumują one w polskim porcie. Nabywcy Wyrobów prowadzą ich sprzedaż na rzecz osób fizycznych, z tym, że w przypadku Armatorów, prowadzona przez nich sprzedaż odbywa się zawsze na pokładzie promów, co do zasady w momencie, gdy znajdują się one poza wodami terytorialnymi Polski. Od części z Armatorów Wnioskodawca uzyskał wprost pisemne oświadczenie, iż nie prowadzą oni sprzedaży detalicznej rozumianej zgodnie z jej definicją zawartą w art. 12a ust. 3 Ustawy o zdrowiu publicznym. Niestety Przedsiębiorca jest stosunkowo niewielkim dostawcą dla Armatorów, dlatego też ciężko jest mu uzyskać potwierdzenie od wszystkich Armatorów, których Wnioskodawca zaopatruje w Wyroby.

Wniosek doprecyzował Pan o następujące informacje:

Sprzedawane przez Wnioskodawcę Koncentraty mogą zawierać:

• wyłącznie cukry będące monosacharydami lub disacharydami,

• cukry będące monosacharydami lub disacharydami oraz substancje słodzące, o których mowa w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1333/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie dodatków do żywności (Dz. Urz. UE L 354 z 31.12.2008, str. 16, z późn. zm.),

• wyłącznie substancje słodzące, o których mowa w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1333/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie dodatków do żywności (Dz. Urz. UE L 354 z 31.12.2008, str. 16, z późn. zm.).

Dodatkowo Wnioskodawca wskazuje, że Koncentraty nie zawierają kofeiny lub tauryny.

W zależności od konkretnego wyrobu Koncentraty mogą zawierać w swoim składzie sok owocowy. Przy czym udział masowy soku owocowego w Koncentratach może wynosić:

• mniej niż 20% składu surowcowego; lub

• nie mniej niż 20% składu surowcowego;

- w zależności od konkretnego typu Koncentratu.

Jednocześnie Wnioskodawca wskazuje, że przedmiotem realizowanego przez niego obrotu są również Koncentraty, w których udział masowy soku owocowego wynosi 100% składu surowcowego oraz które nie zawierają dodatków w postaci cukrów będących monosacharydami lub disacharydami oraz środków spożywczych zawierających te substancje oraz substancji słodzących, a także kofeiny lub tauryny. Jednakże takie Koncentraty nie są przedmiotem Wniosku, bowiem w tym zakresie Wnioskodawca nie ma wątpliwości, że takie Koncentraty zgodnie z art. 12b Ustawy nie są objęte Opłatą.

Zgodnie z informacjami wskazanymi w tabelach wartości odżywczych zamieszczonych na etykietach, Koncentraty, które są obecnie w ofercie Wnioskodawcy zawierają cukry w ilości od (…) g do (…) g /100 ml Koncentratów. Niemniej, Przedsiębiorca nie wyklucza, iż w przyszłości w ofercie będzie posiadał również Koncentraty o innej niż wskazane zawartości cukrów.

Wartości energetyczne oraz ilości składników odżywczych wykazane na etykietach produktów, o których mowa we wniosków dotyczą Koncentratów.

Na etykietach Koncentratów nie znajduje się dokładna informacja dotycząca przygotowania napoju przeznaczonego do bezpośredniego spożycia. W szczególności nie ma informacji w zakresie sugerowanej proporcji rozcieńczenia Koncentratów. Etykiety Koncentratów zawierają jedynie informacje, że Koncentrat przed spożyciem należy rozcieńczyć z wodą.

Odnośnie sprzedaży dokonywanej przez Armatorów wskazał Pan, że opis przedstawiony we wniosku należy uzupełnić o przypadki, w których Armatorzy wydają Wyroby w ramach świadczenia usług związanych z transportem wodnym lub działalnością gastronomiczną. Bardzo często, Armator sprzedając bilety na rejs promem zapewnia swoim klientom w cenie tych biletów nocleg oraz wyżywienie, a w tym dostęp do napojów przygotowywanych przy wykorzystaniu Koncentratów np. posiłków zbiorowych tj. śniadania. Ponadto, Koncentraty mogą być wykorzystywane również w inny sposób, np. jako polewa owocowa do deserów - Wnioskodawca nie ma możliwości faktycznego ograniczenia wykorzystania Koncentratów jedynie do przygotowywania z nich napojów.

W ocenie Wnioskodawcy, jeśli wydanie konkretnego Wyrobu mieści się np. w ramach świadczonej usługi transportu morskiego klasyfikowanej do działu 50 PKWiU to taki Wyrób nie będzie mógł spełniać jednocześnie warunku uznania go za towar ujęty w klasie 10.32,10.89 lub dziale 11 PKWiU, a tym samym nie będzie objęty Opłatą.

Potwierdzenie tego podejścia wynika z interpretacji indywidualnych wydawanych przez Dyrektora KIS, w których stwierdza się, iż w przypadku napojów oferowanych w ramach świadczonych usług, nie są one objęte Opłatą. Są to m.in.:

• Interpretacja indywidualna z 21 czerwca 2021 r., sygn. 0111-KDSB1- 1.4019.40.2021.2.MF;

• Interpretacja indywidualna z 28 lipca 2021 r., sygn. 0111-KDSB1-1.4019.35.2021.3.KP.

W powyższym kontekście, Wnioskodawca zwraca uwagę, że nie może wypowiedzieć się w imieniu swoich kontrahentów, w tym Armatorów, co do konkretnego zakresu ich działalności, czy to w zakresie miejsca dokonywania sprzedaży napojów powstałych z Koncentratów, czy też wydawania takich napojów w ramach świadczonych usług. Dlatego też, Przedsiębiorca uzyskał lub uzyska od swoich klientów stosowne oświadczenia, w których potwierdzą oni, że nie prowadzą oni sprzedaży detalicznej rozumianej zgodnie z definicją zawartą w art. 12a ust. 3 Ustawy o zdrowiu publicznym, bowiem:

• dokonują sprzedaży napojów powstałych z Koncentratów poza wodami terytorialnymi Rzeczypospolitej Polskiej, tj. poza terytorium kraju,

• napoje przygotowane na bazie Koncentratów są wydawane w ramach świadczonych usług.

Jednocześnie Wnioskodawca wskazuje, że poza możliwością uzyskania przedmiotowego oświadczenia w praktyce nie istnieje żadna inna wiarygodna metoda weryfikacji, czy działalność realizowana przez Armatorów stanowi sprzedaż detaliczną w rozumieniu art. 12a ust. 3 Ustawy o zdrowiu publicznym.

Podsumowując powyższe rozważania, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w przypadku, gdy uzyska od swoich klientów, w tym Armatorów, oświadczenie, w których potwierdzą oni, że nie prowadzą sprzedaży detalicznej rozumianej zgodnie z definicją zawartą w art. 12a ust. 3 Ustawy o zdrowiu publicznym, bowiem np.:

• dokonują sprzedaży napojów powstałych z Koncentratów poza wodami terytorialnymi Rzeczypospolitej Polskiej, tj. poza terytorium kraju lub

• napoje przygotowane na bazie Koncentratów są wydawane w ramach świadczonych usług,

wówczas Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do zapłaty Opłaty w związku z dokonywaniem sprzedaży Koncentratów na rzecz takich podmiotów (od których uzyskał stosowne oświadczenie potwierdzające, iż nie prowadzą one sprzedaży detalicznej).

Pytanie (dotyczące zakresu niniejszej interpretacji, ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)

1. Czy obliczając opłatę, o której mowa w art. 12a ust. 1 Ustawy o zdrowiu publicznym, w przypadku wprowadzenia na rynek krajowy Koncentratów, Wnioskodawca powinien za podstawę jej wyliczenia przyjąć ilość Koncentratu w litrach oraz ilość Substancji zawartych w 100 ml Koncentratu oraz zastosować ograniczenie maksymalnej wysokości Opłaty do kwoty 1,2 zł w przeliczeniu na 1 litr Koncentratu, o którym mowa w art. 12f ust. 6 Ustawy?

Pana stanowisko w sprawie

W świetle przepisów art. 12b ust. 1 Ustawy o zdrowiu publicznym, dokonując wprowadzenia na rynek Koncentratów, obliczając wysokość należnej Opłaty zgodnie z regulacjami art. 12f ust. 1 Ustawy, za podstawę jej wyliczenia należy przyjąć ilość Koncentratu w litrach oraz ilość Substancji zawartych w 100 ml Koncentratu. Ponadto, przy ustalaniu Opłaty należnej od wprowadzenia na rynek krajowy Wyrobów zastosowanie znajdzie ograniczenie maksymalnej wysokości Opłaty do kwoty 1,2 zł w przeliczeniu na 1 litr Koncentratu, o którym mowa w art. 12f ust. 6 Ustawy. W efekcie, omawiane Wyroby powinny podlegać Opłacie w wysokości ustalonej na podstawie parametrów charakteryzujących je w momencie dokonania ich wprowadzenia na rynek krajowy, a więc właściwych dla formy skoncentrowanej.

Uzasadnienie Pana stanowiska.

Zgodnie z art. 12a ust. 1 Ustawy o zdrowiu publicznym, Opłacie podlega wprowadzanie na rynek krajowy napojów z dodatkiem:

• cukrów będących monosacharydami lub disacharydami oraz środków spożywczych zawierających te substancje oraz substancji słodzących, o których mowa w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1333/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie dodatków do żywności (Dz. Urz. UE L 354 z 31.12.2008, str. 16, z późn. zm.), zwanym dalej „rozporządzeniem nr 1333/2008",

• kofeiny lub tauryny.

W myśl art. 12b ust. 1 Ustawy o zdrowiu publicznym, za napój, o którym mowa w art. 12a ust. 1 Ustawy, uważa się wyrób w postaci napoju oraz syrop będący środkiem spożywczym, ujęty w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w klasach 10.32 i 10.89 oraz w dziale 11, w którego składzie znajduje się co najmniej jedna z substancji, o których mowa w art. 12a ust. 1 Ustawy, z wyłączeniem substancji występujących w nich naturalnie.

Dodatkowo w art. 12e ust. 1 Ustawy, wskazano, że w zakresie Opłaty obowiązek jej zapłaty powstaje z dniem wprowadzenia na rynek krajowy napoju, o którym mowa w art. 12a ust. 1 Ustawy.

Natomiast, regulacje art. 12f ust. 1 Ustawy stanowią, że na wysokość Opłaty składają się następujące części:

• 0,50 zł za zawartość cukrów w ilości równej lub mniejszej niż 5 g w 100 ml napoju, lub za zawartość w jakiejkolwiek ilości co najmniej jednej substancji słodzącej, o których mowa w rozporządzeniu nr 1333/2008,

• 0,05 zł za każdy gram cukrów powyżej 5 g w 100 ml napoju

- w przeliczeniu na litr napoju.

Odczytując powyższe regulacje Ustawy o zdrowiu publicznym, należy zauważyć, że Ustawodawca nie zawarł w przepisach definicji napoju oraz syropu, a określając katalog wyrobów podlegających Opłacie, odniósł się właśnie do tych kategorii wyrobów.

Ponadto, należy zauważyć, iż w toku procesu legislacyjnego związanego z wprowadzeniem przepisów dotyczących Opłaty do Ustawy, w pierwotnym projekcie przepisów, Opłacie miały podlegać jedynie wyroby gotowe do spożycia. Niemniej, w toku procesu legislacyjnego zrezygnowano z tak określonego katalogu przedmiotowego Opłaty na rzecz bardziej ogólnej kategorii napojów klasyfikowanych do określonej klasy lub działu PKWiU.

W świetle powyższych regulacji, zdaniem Wnioskodawcy Koncentraty stanowią napoje, które zgodnie z przepisami art. 12b ust. 1 Ustawy podlegają Opłacie. W efekcie, to zdarzenie stanowiące wprowadzenie Koncentratów na rynek krajowy wiąże się z powstaniem obowiązku uiszczenia Opłaty, więc Wnioskodawca jest obowiązany do ustalenia kwoty tej Opłaty w odniesieniu do ilości Wyrobów oraz ich parametrów (zawartości Substancji w 100 ml napoju) właśnie na moment dokonania ich wprowadzenia na rynek. W tym miejscu należy pamiętać, że zgodnie z przepisami art. 12a ust. 2 Ustawy, wprowadzenie na rynek krajowy w każdym przypadku jest związane ze sprzedażą napojów. W rezultacie, zdaniem Wnioskodawcy wszystkie obowiązki związane z uiszczeniem Opłaty muszą być więc możliwe do określenia już w momencie powstania obowiązku jej uiszczenia, a więc sprzedaży Koncentratów na rzecz klientów Przedsiębiorcy. Tym samym, Wnioskodawca nie może być zobowiązany do ustalania kwoty Opłaty należnej do zapłaty w związku z czynnością jaką jest wprowadzenie na rynek krajowy (w praktyce sprzedaż na rzecz klienta) w oparciu o przewidywany, potencjalny i niepewny efekt rozcieńczenia Koncentratów przez ich nabywców (nieokreśloną czynność przyszłą o niepewnym efekcie, gdyż nabywca nie jest zobowiązany do przestrzegania rekomendowanych przez Wnioskodawcę proporcji rozcieńczenia Koncentratów).

Jednocześnie, należy zauważyć, że zgodnie z wyjaśnieniami Ministra Zdrowia z dnia 23 lutego 2021 dotyczącymi stosowania regulacji Ustawy w zakresie Opłaty, wydanymi na wniosek Rzecznika Małych i Średnich Przedsiębiorców (dalej: „Rzecznik"), znak: ZPN.611.55.2021 (dalej: „Objaśnienia"), na pytanie Rzecznika „Czy w świetle art. 12b ust. 1 UOZ napoje w tym napoje z automatów (np. napoje w sieciach fast food) - przygotowywane z syropów oraz na bazie lub z dodatkiem syropów np. kawa z dodatkiem syropu (w stosunku, do których to syropów pobrano opłatę na wcześniejszym etapie obrotu) podlegają ponownie naliczanej opłacie, o której mowa w art. 12a ust. 1 UOZ?" Minister Zdrowia wskazał, że „w opinii Ministerstwa Zdrowia w sytuacji opisanej w punkcie A opłacie podlegają syropy, (jeżeli zawierają dodatek substancji o właściwościach słodzących, kofeiny lub tauryny), z których przygotowywane są napoje z automatów. Napój sporządzony przez rozcieńczenie syropu wodą nie podlega ponownej opłacie. W takim przypadku podmiotem obowiązanym do zapłaty opłaty nie jest podmiot sprzedający napoje, o których mowa w punkcie A, lecz podmiot zaopatrujący w te produkty (syropy), o ile podmiot sprzedający nie prowadzi sprzedaży detalicznej, jako producent, podmiot nabywający napoje w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub importer napoju, a także nie jest zamawiającym w rozumieniu ustawy".

W tych samych Objaśnieniach Minister Zdrowia wskazał również, że „Za syrop objęty opłatą rozumie się smakowy środek spożywczy przeznaczony do ewentualnego rozcieńczenia z wodą lub wykorzystywany, jako dodatek do napojów czy deserów."

Podsumowując, w obliczu samych regulacji Ustawy oraz powyższych Objaśnień Ministra Zdrowia odpowiedzialnego za stworzenie przepisów Ustawy o zdrowiu publicznym w zakresie Opłaty, należy uznać, że Wnioskodawca będący sprzedawcą nabywanych z zagranicy Koncentratów jest zobowiązany do rozliczenia Opłaty w przypadku wprowadzenia na rynek krajowy Wyrobów zgodnie z (i) ich ilością w postaci skoncentrowanej oraz (ii) ilością Substancji zawartych w ich 100 ml, określonymi w momencie wprowadzenia ich na rynek krajowy, a więc dokonania odpowiedniej sprzedaży przez Przedsiębiorcę.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Pan we wniosku w części dotyczącej ustalenia sposobu obliczania wysokości opłaty, o której mowa w art. 12a ust. 1 ustawy o zdrowiu publicznym w przypadku wprowadzenia na rynek krajowy koncentratów jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 12a ust. 1 ustawy z 11 września 2015 r. o zdrowiu publicznym (Dz. U. z 2021 r., poz. 1956), zwanej dalej ustawą,

wprowadzanie na rynek krajowy napojów z dodatkiem:

1. cukrów będących monosacharydami lub disacharydami oraz środków spożywczych zawierających te substancje oraz substancji słodzących, o których mowa w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1333/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie dodatków do żywności (Dz. Urz. UE L 354 z 31.12.2008, str. 16, z późn. zm.) zwanym dalej "rozporządzeniem nr 1333/2008",

2. kofeiny lub tauryny

- podlega opłacie.

Stosownie do art. 12a ust. 2 ustawy:

przez wprowadzenie na rynek krajowy napojów, o których mowa w ust. 1, rozumie się sprzedaż napojów przez podmioty obowiązane do zapłaty opłaty, o których mowa w art. 12d ust. 1, do pierwszego punktu, w którym jest prowadzona sprzedaż detaliczna oraz sprzedaż detaliczna napojów przez: producenta, podmiot, o którym mowa w art. 12d ust. 1 pkt 2, podmiot nabywający napoje w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub importera napoju, albo sprzedaż w przypadku, o którym mowa w art. 12e ust. 3.

W myśl art. 12b ust. 1 ustawy,

za napój, o którym mowa w art. 12a ust. 1, uważa się wyrób w postaci napoju oraz syrop będący środkiem spożywczym, ujęty w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w klasach 10.32 i 10.89 oraz w dziale 11, w którego składzie znajduje się co najmniej jedna z substancji, o których mowa w art. 12a ust. 1, z wyłączeniem substancji występujących w nich naturalnie.

Zgodnie z art. 12d ust. 1 ustawy,

obowiązek zapłaty opłaty ciąży na osobie fizycznej, osobie prawnej oraz jednostce organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej będącej:

1. podmiotem sprzedającym napoje do punktów sprzedaży detalicznej albo prowadzącym sprzedaż detaliczną napojów w przypadku: producenta, podmiotu nabywającego napoje w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub importera napoju;

2. zamawiającym, w przypadku gdy skład napoju objętego opłatą stanowi element umowy zawartej przez producenta a dotyczącej produkcji tego napoju dla zamawiającego.

Jak stanowi art. 12e ust. 1 ustawy:

obowiązek zapłaty opłaty powstaje z dniem wprowadzenia na rynek krajowy napoju, o którym mowa w art. 12a ust. 1.

Z opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego wynika, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej m.in. nabywa Pan z zagranicy, a następnie sprzedaje koncentraty napojów owocowych przeznaczonych do wytworzenia napojów poprzez ich rozcieńczenie wodą. Koncentraty te nie są przeznaczone do bezpośredniego spożycia oraz ujęte są w dziale 11 Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług. Sprzedawane przez Pana koncentraty mogą zawierać:

• wyłącznie cukry będące monosacharydami lub disacharydami,

• cukry będące monosacharydami lub disacharydami oraz substancje słodzące, o których mowa w rozporządzeniu nr 1333/2008,

• wyłącznie substancje słodzące, o których mowa w rozporządzeniu nr 1333/2008.

Jednocześnie koncentraty nie zawierają kofeiny lub tauryny.

Koncentraty mogą zawierać w swoim składzie sok owocowy. Udział masowy soku owocowego w koncentratach może wynosić mniej niż 20 % lub nie mniej niż 20% składu surowcowego, w zależności od konkretnego typu koncentratu.

Zgodnie z informacjami umieszczonymi na etykiecie produktu, oferowane przez Pana koncentraty zawierają cukry w ilości od (…) g do (…) g/100ml koncentratu, przy czym nie wyklucza Pan, że w przyszłości w Pana ofercie znajdą się produkty o innej zawartości cukru niż podana.

Informacje umieszczone na etykiecie produktów zawierają wartości energetyczne oraz ilości składników odżywczych dotyczące koncentratów, a nie napoju, który powstanie poprzez jego rozcieńczenie. Dodatkowo etykieta nie zawiera dokładnej informacji dotyczącej przygotowania napoju przeznaczonego do bezpośredniego spożycia.

Koncentraty będące przedmiotem wniosku sprzedaje Pan zarówno podmiotom krajowym z branży HoReCa, jak i przedsiębiorcom zagranicznym będącym armatorami statków pływających pod banderą inną niż Polska (zwanymi dalej Armatorami). W przypadku sprzedaży na rzecz Armatorów, dokonuje Pan dostawy koncentratów bezpośrednio na pokłady promów, w momencie, gdy cumują one w polskim porcie. Nabywcy koncentratów sprzedają napoje na rzecz osób fizycznych, a dodatkowo w przypadku Armatorów, prowadzona przez nich sprzedaż odbywa się zawsze na pokładzie promów, co do zasady w momencie, gdy znajdują się poza wodami terytorialnymi Polski.

Pana wątpliwość dotyczy sposobu obliczania opłaty od środków spożywczych od sprzedawanych Koncentratów.

Jak stanowi art. 12f ust. 1 ustawy

na wysokość opłaty składają się następujące części:

1. 0,50 zł za zawartość cukrów w ilości równej lub mniejszej niż 5 g w 100 ml napoju, lub za zawartość w jakiejkolwiek ilości co najmniej jednej substancji słodzącej, o których mowa w rozporządzeniu nr 1333/2008,

2. 0,05 zł za każdy gram cukrów powyżej 5 g w 100 ml napoju

- w przeliczeniu na litr napoju.

Na podstawie art. 12f ust. 2 ustawy:

wysokość opłaty dla napojów zawierających powyżej 5 g cukrów w 100 ml napoju stanowi sumę części, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, z wyłączeniem ust. 7.

Stosownie do art. 12f ust. 5 ustawy,

do obliczania opłaty zawartość cukrów w 100 ml napoju jest zaokrąglana w górę do pełnego grama.

W myśl art. 12f ust. 6 ustawy:

maksymalna wysokość opłaty wynosi 1,2 zł w przeliczeniu na 1 litr napoju.

Natomiast zgodnie z art. 12f ust. 7 ustawy,

napoje:

1. w których udział masowy soku owocowego, warzywnego lub owocowo-warzywnego wynosi nie mniej niż 20% składu surowcowego,

2. będące roztworami węglowodanowo-elektrolitowymi, o których mowa w rozporządzeniu nr 432/2012

- zawierające powyżej 5 g cukrów w 100 ml napoju są objęte wyłącznie częścią opłaty, o której mowa w ust. 1 pkt 2.

Zatem opłata od środków spożywczych od sprzedawanych przez Pana koncentratów powinna być obliczana zgodnie z zawartością cukrów w 100 ml koncentratu, i/lub substancji słodzących, zgodnie z etykietą produktu, w odniesieniu do ilości sprzedawanego koncentratu w litrach. W przypadku, gdy obliczona wysokość opłaty w odniesieniu do litra koncentratu będzie wyższa niż 1,2 zł, należy zastosować opłatę maksymalną wskazaną w art. 12f ust. 6 ustawy.

Jednocześnie, w przypadku, gdy udział masowy soku owocowego w koncentracie wynosić będzie nie mniej niż 20% składu surowcowego produktu, produkty te objęte będą wyłącznie częścią opłaty, o której mowa w art. 12f ust. 1 pkt 2 ustawy zgodnie z art. 12f ust. 7 ustawy.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

W zakresie pytania oznaczonego we wniosku jako nr 2, (`(...)`), zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie znak (`(...)`).

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).

Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (`(...)`).

Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).