0111-KDSB1-1.4019.176.2021.2.MF

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a pkt 1, art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że Państwa stanowisko przedstawione we wniosku z 30 lipca 2021 r. (data wpływu 3 sierpnia 2021 r.), uzupełnionym pismem z 9 września 2021 r. (data wpływu 16 września 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów ustawy o zdrowiu publicznym w zakresie braku obowiązku zapłaty opłaty od środków spożywczych od napojów nabytych przed 1 stycznia 2021 r. (stan magazynowy na dzień 31 grudnia 2020 r.) od podmiotów krajowych, a następnie sprzedanych w 2021 r., na rzecz podmiotów prowadzących jednocześnie sprzedaż detaliczna i hurtową napojów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

3 sierpnia 2021 r. złożyli Państwo do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów ustawy o zdrowiu publicznym dotyczącej opłaty od środków spożywczych.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, pismem z 1 września 2021 r. znak 0111-KDSB1-1.4019.176.2021.1.MF wezwano do jego uzupełnienia.

Wniosek uzupełnili Państwo pismem z 9 września 2021 r. (data wpływu 16 września 2021r.).

We wniosku oraz uzupełnieniu przedstawili Państwo następujący stan faktyczny (ostatecznie sformułowany w uzupełnieniu wniosku).

Jesteśmy hurtownią piwa, wina, wódki oraz napoi bezalkoholowych. W roku 2020 nabyliśmy napoje zawierające cukier, inną substancję słodzącą oraz kofeinę/taurynę. Towary (napoje), zostały sprzedane w 2021 roku.

Czy w świetle ustawy o zdrowiu publicznym od w/w towarów (napoi) mamy obowiązek zapłaty opłaty cukrowej?

Doprecyzowanie opisu zaistniałego stanu faktycznego:

1. Napoje są ujęte w PKWiU (Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług) w dziale 11, w składzie znajduje się dodatek cukru lub innej substancji słodzącej oraz kofeina/tauryna;

2. Wnioskodawca jest podmiotem sprzedającym napoje kontrahentom prowadzącym:

- sprzedaż hurtowa i detaliczną;

3. Spółka od towarów (napoi) nabytych w 2020 roku, a sprzedanych w 2021 roku odprowadziła do Pierwszego Urzędu (…) opłatę cukrową zgodnie z deklaracją:

- CUK-1 za miesiące - styczeń, luty, marzec oraz kwiecień

- CUK-2 za miesiąc maj, czerwiec, lipiec;

4. Towary zakupiono od producentów krajowych.

Wszystkie towary, które posiadaliśmy na dzień 31.12.2020 r. zostały nabyte od producentów krajowych. Jesteśmy podmiotem prowadzącym handel detaliczny i hurtowy. Posiadamy napoje ujęte w PKWiU klasa 10.32 oraz w dziale 11. Nabyte towary zawierają co najmniej jedną z substancji, o których mowa w art. 12a ust. 1 ustawy z dnia 11 września 2015 r. o zdrowiu publicznym z wyłączeniem substancji występujących naturalnie. W/w towary są sprzedane w 2021 roku.

Nie jesteśmy zamawiającym w myśl ustawy, ponieważ na zawartych umowach nie ma składu produktu i nie jest elementem zawartych umów. Z producentami (dostawcami) zawarte są umowy handlowe (zakupowe) na dostawę towarów, w których określony jest: termin i miejsce dostawy oraz warunki płatności. Skład napoju objęty opłatą nie stanowi elementu zawartych umów handlowych.

W związku z powyższym opisem zadali Państwo następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

Czy w świetle ustawy z dnia 11 września 2015 r. o zdrowiu publicznym, obowiązek zapłaty opłaty cukrowej ciąży na podmiocie sprzedającym napoje, o których mowa w art. 12a ust. 1 podmiotowi prowadzącemu jednocześnie sprzedaż detaliczną i hurtową? Nadmieniam, że napoje były nabyte od producentów krajowych w 2020 roku, a sprzedawane w 2021 roku. Napoje (produkty) o których mowa były na stanie magazynowym na dzień 31.12.2020 roku.

Zdaniem Państwa (wskazanym w uzupełnieniu wniosku).

Według nas, napoje nie podlegają opłacie w związku z ustawą o podatku cukrowym.

Uważamy, że napoje stanowiące zapas magazynowy na dzień 31.12.2020 roku nie podlegają opłacie od środków spożywczych, ponieważ ustawa zaczęła obowiązywać od 01.01.2021 roku. Wprowadzenie tych napojów na stan magazynu nastąpiło w 2020 roku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego Państwa stanowisko w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie braku obowiązku zapłaty opłaty od środków spożywczych od napojów nabytych przed 1 stycznia 2021 r. (stan magazynowy na dzień 31 grudnia 2020 r.) od podmiotów krajowych, a następnie sprzedanych w 2021 r., na rzecz podmiotów prowadzących jednocześnie sprzedaż detaliczna i hurtową napojów – jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 12a ust. 1 ustawy z 11 września 2015 r. o zdrowiu publicznym (Dz. U. z 2021 r., poz. 183 ze zm.) zwanej dalej ustawą, wprowadzanie na rynek krajowy napojów z dodatkiem:

1. cukrów będących monosacharydami lub disacharydami oraz środków spożywczych zawierających te substancje oraz substancji słodzących, o których mowa w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1333/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie dodatków do żywności (Dz. Urz. UE L 354 z 31.12.2008, str. 16, z późn. zm.),

2. kofeiny lub tauryny

- podlega opłacie.

Przez wprowadzenie na rynek krajowy napojów, o których mowa w ust. 1, rozumie się, w myśl art. 12a ust. 2 ustawy, sprzedaż napojów przez podmioty obowiązane do zapłaty opłaty, o których mowa w art. 12d ust. 1, do pierwszego punktu, w którym jest prowadzona sprzedaż detaliczna oraz sprzedaż detaliczna napojów przez: producenta, podmiot, o którym mowa w art. 12d ust. 1 pkt 2, podmiot nabywający napoje w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub importera napoju, albo sprzedaż w przypadku, o którym mowa w art. 12e ust. 3.

Z kolei przez sprzedaż detaliczną, zgodnie z art. 12a ust. 3 ustawy, rozumie się dokonywanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w ramach działalności gospodarczej zbywcy, odpłatnego zbywania towarów konsumentom na podstawie umowy zawartej:

1. w lokalu przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 3 ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta (Dz. U. z 2020 r. poz. 287),

2. poza lokalem przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta

- także w przypadku, gdy zbywaniu towaru towarzyszy świadczenie usługi odrębnie niezaewidencjonowanej.

Natomiast w myśl art. 12b ust. 1 ustawy za napój, o którym mowa w art. 12a ust. 1, uważa się wyrób w postaci napoju oraz syrop będący środkiem spożywczym, ujęty w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w klasach 10.32 i 10.89 oraz w dziale 11, w którego składzie znajduje się co najmniej jedna z substancji, o których mowa w art. 12a ust. 1, z wyłączeniem substancji występujących w nich naturalnie.

Na podstawie art. 12d ust. 1 obowiązek zapłaty opłaty ciąży na osobie fizycznej, osobie prawnej oraz jednostce organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej będącej:

1. podmiotem sprzedającym napoje do punktów sprzedaży detalicznej albo prowadzącym sprzedaż detaliczną napojów w przypadku: producenta, podmiotu nabywającego napoje w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub importera napoju;

2. zamawiającym, w przypadku gdy skład napoju objętego opłatą stanowi element umowy zawartej przez producenta a dotyczącej produkcji tego napoju dla zamawiającego.

Obowiązek zapłaty opłaty powstaje, w myśl art. 12e ust. 1 ustawy, z dniem wprowadzenia na rynek krajowy napoju, o którym mowa w art. 12a ust. 1.

Natomiast zgodnie z art. 12e ust. 3 ustawy obowiązek zapłaty opłaty ciąży na podmiocie sprzedającym napoje, o których mowa w art. 12a ust. 1, podmiotowi prowadzącemu jednocześnie sprzedaż detaliczną oraz hurtową. W takim przypadku opłatę odprowadza się od wszystkich sprzedanych temu podmiotowi napojów objętych opłatą.

Stosownie do art. 12e ust. 4 ustawy w przypadku, o którym mowa w ust. 3, pozostałe podmioty wprowadzające na rynek napoje, o których mowa w art. 12a ust. 1, za których wprowadzenie została zapłacona opłata, nie uwzględniają tych napojów w informacji, o której mowa w art. 12g ust. 1 pkt 1.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że jesteście Państwo hurtownią piwa, wódki oraz napojów bezalkoholowych. Prowadzicie Państwo handel detaliczny i hurtowy na rzecz podmiotów prowadzących sprzedaż detaliczną i hurtową. W 2020 roku nabyli Państwo od producentów krajowych napoje sklasyfikowane w klasie 10.32 oraz w dziale 11 PKWiU, które zawierają w swoim składzie cukier, inne substancje słodzące oraz kofeinę/taurynę. Dodatkowo nie są Państwo zamawiającym w myśl ustawy, ponieważ skład napojów nie stanowi elementu zawartych umów handlowych z producentami.

Państwa wątpliwość budzi, czy w przypadku sprzedaży w 2021 r. napojów podlegających opłacie, będących na Państwa stanie magazynowym na dzień 31 grudnia 2020 r., zakupionych od podmiotów krajowych, do podmiotu prowadzącego jednocześnie sprzedaż detaliczną i hurtową to na Państwu będzie ciążył obowiązek zapłaty opłaty od środków spożywczych.

Odnosząc cytowane powyżej przepisy na grunt niniejszej sprawy, należy stwierdzić, że napoje znajdujące się na stanie magazynowym na dzień 31 grudnia 2020 r., które zostały nabyte od podmiotów krajowych, zostały już wprowadzone na rynek krajowy, z uwagi na fakt, że prowadzicie Państwo jednocześnie sprzedaż detaliczną i hurtową. Zatem ich dalsza odsprzedaż w 2021 r. nie podlega opłacie, o której mowa w art. 12a ust. 1 ustawy, niezależnie od tego, komu sprzedacie Państwo te napoje.

W konsekwencji Państwa stanowisko w zakresie braku obowiązku zapłaty opłaty od środków spożywczych od napojów nabytych przed 1 stycznia 2021 r. (stan magazynowy na dzień 31 grudnia 2020 r.) od podmiotów krajowych, a następnie sprzedanych w 2021 r., na rzecz podmiotów prowadzących jednocześnie sprzedaż detaliczna i hurtową napojów – jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Przysługuje Państwu prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…) w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy o postępowaniu przed sądami administracyjnymi). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.