0111-KDSB1-1.4019.152.2021.2.IS

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a pkt 1, art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że Państwa stanowisko przedstawione we wniosku z 12 maja 2021 r. (data wpływu 13 maja 2021 r.) uzupełnione pismem z 2 lipca 2021 r. (data wpływu 6 lipca 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów ustawy o zdrowiu publicznym dotyczącej opłaty od środków spożywczych, w zakresie obowiązku uiszczenia opłaty od napoju (…) – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

13 maja 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów ustawy o zdrowiu publicznym w zakresie opłaty od środków spożywczych dotyczący obowiązku uiszczenia opłaty od napoju (…).

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, pismem z 28 czerwca 2021 r. znak 0111-KDSB1-1.4019.152.2021.1.IS wezwano do jego uzupełnienia.

Wniosek został uzupełniony pismem z 2 lipca 2021 r. (data wpływu 6 lipca 2021 r.).

We wniosku przedstawili Państwo następujący stan faktyczny / zdarzenie przyszłe.

„Wnioskodawca”, „Spółka” jest zarejestrowanym podatnikiem VAT (podatek od towarów i usług) czynnym.

Przedmiotem przeważającej działalności gospodarczej Spółki jest sprzedaż detaliczna pozostałej żywności prowadzona w wyspecjalizowanych sklepach.

Zgodnie z zapisami w Krajowym Rejestrze Sądowym spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie między innymi:

• Produkcji artykułów spożywczych;
• Działalności sportowej, rozrywkowej i rekreacyjnej;
• Działalności obiektów kulturalnych;
• Działalności usługowej wspomagającej transport lądowy;
• Magazynowania i działalności usługowej wspomagającej transport;
• Działalności usługowej związanej z wyżywieniem;
• Pozostałego przetwarzania i konserwowania owoców i warzyw.

Spółka oferuje na rynku m.in. artykuły spożywcze oraz suplementy diety, w tym batoniki, czekoladowe przysmaki, zdrowe słodycze, (…).

Spółka dokonuje sprzedaży zdrowej, naturalnej i ekologicznej żywności. Spółka oferuje jedynie wysokiej jakości produkty, które zostały przygotowane z najlepszych składników. Nie dodaje do swojego asortymentu ulepszaczy smaku, syntetycznych słodzików, białego cukru i szkodliwych substancji poprawiających aromat lub kolor. Celem Spółki jest promowanie prozdrowotnych wyborów konsumentów.

Wśród oferty Spółki znajduje się napój (…) tj. wytłaczany na zimno sok jabłkowy. (…) jest produkowany przez inny podmiot na zlecenie Spółki zawierające dokładną specyfikację produktu. (…) jest sprzedawany w Polsce i docelowo za granicą, zarówno do sklepów (sprzedaż detaliczna) jak i bezpośrednio do klientów poprzez sklep internetowy należący do Spółki.

(…)

Wszystkie ww. składniki wpływają na funkcjonalność napoju. Bez któregokolwiek z ww. składników nie powstałby napój (…).

Napój (…) został zaklasyfikowany do kodu 11.07.19.0 Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług. (…) to żywność wzbogacona, nie stanowi suplementu diety.

(…) został stworzony jako zdrowa, naturalna i ekologiczna alternatywa dla typowych napojów (`(...)`).

Najważniejszą zaletą soków (…) jest ich bogaty skład. W porównaniu do soków z koncentratu są one bogatsze w witaminy i minerały. Spożycie jednej szklanki soków (…) jest w stanie zaopatrzyć organizm w niezbędną do codziennego funkcjonowania ilość niektórych minerałów i witamin.

Wniosek doprecyzowali Państwo o następujące informacje.

Wnioskodawca jest i będzie producentem napoju. Przy czym Wnioskodawca podzleca podwykonawcy wykonanie napoju na podstawie dokładnej specyfikacji produktu. Wnioskodawca na rynku występuje jako producent napoju. Wnioskodawca nie będzie podmiotem nabywającym napój w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów ani importerem napoju. Wnioskodawca będzie podmiotem prowadzącym sprzedaż detaliczną napoju jako producent. Wnioskodawca nie będzie zamawiającym. Wnioskodawca jest podmiotem sprzedającym napój konsumentom prowadzącym sprzedaż detaliczną. Napój jest sprzedawany w Polsce i docelowo za granicą, zarówno do sklepów (sprzedaż detaliczna) jak i bezpośrednio do klientów poprzez sklep internetowy należący do Spółki.

Wartości odżywcze zamieszczone na etykiecie napoju w przeliczeniu na 100 ml dotyczące:

• zawartości cukrów,
• kofeiny,
• innych substancji, o których mowa w art. 12a ust. 1 ustawy o zdrowiu publicznym,

jeśli będą wchodziły w skład napoju:

(…)

W związku z powyższym opisem zadali Państwo następujące pytanie.

Czy w świetle art. 12b ust. 1 ustawy o zdrowiu publicznym napój (…) zawierający w sobie naturalne cukry występujące w (…) podlega opłacie, o której mowa w art. 12a ust. 1 ustawy o zdrowiu publicznym?

Państwa zdaniem.

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle art. 12b ust. 1 ustawy o zdrowiu publicznym napój (…) zawierający w sobie naturalne cukry występujące (…) nie podlega opłacie, o której mowa w art. 12a ust. 1 ustawy o zdrowiu publicznym.

Uzasadnienie Państwa stanowiska.

Zgodnie z art. 12a ustawy o zdrowiu publicznym:

1.Wprowadzanie na rynek krajowy napojów z dodatkiem:

1. cukrów będących monosacharydami lub disacharydami oraz środków spożywczych zawierających te substancje oraz substancji słodzących, o których mowa w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1333/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie dodatków do żywności (Dz. Urz. UE L 354 z 31.12.2008, str. 16, z późn. zm.), zwanym dalej „rozporządzeniem nr 1333/200”„,
2. kofeiny lub tauryny

-podlega opłacie, zwanej dalej „opłatą”.

2.Przez wprowadzenie na rynek krajowy napojów, o których mowa w ust. 1, rozumie się sprzedaż napojów przez podmioty obowiązane do zapłaty opłaty, o których mowa w art. 12d ust. 1, do pierwszego punktu, w którym jest prowadzona sprzedaż detaliczna oraz sprzedaż detaliczna napojów przez: producenta, podmiot, o którym mowa w art. 12d ust. 1 pkt 2, podmiot nabywający napoje w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub importera napoju, albo sprzedaż w przypadku, o którym mowa w art. 12e ust. 3.

3.Przez sprzedaż detaliczną, o której mowa w ust. 2, rozumie się dokonywanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w ramach działalności gospodarczej zbywcy, odpłatnego zbywania towarów konsumentom na podstawie umowy zawartej:

1. w lokalu przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 3 ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta (Dz. U. z 2020 r. poz. 287),
2. poza lokalem przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta

-także w przypadku, gdy zbywaniu towaru towarzyszy świadczenie usługi odrębnie niezaewidencjonowanej.

Na mocy art. 12b ust. 1 ustawy o zdrowiu publicznym za napój, o którym mowa w art. 12a ust. 1, uważa się wyrób w postaci napoju oraz syrop będący środkiem spożywczym, ujęty w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w klasach 10.32 i 10.89 oraz w dziale 11, w którego składzie znajduje się co najmniej jedna z substancji, o których mowa w art. 12a ust. 1, z wyłączeniem substancji występujących w nich naturalnie.

Przepisy ustawy o zdrowiu publicznym nie określają co jest dodatkiem z perspektywy procesu produkcyjnego, ani nie definiują zwrotu „substancji występujących w nich naturalnie”. Są to kluczowe pojęcia, od których uzależnione jest zastosowanie opłaty.

Zgodnie z Słownikiem języka polskiego: dodatek - to, co się dodaje ponad normę, ponad określoną ilość, miarę, ponad program (https://sjp.pl/).

Zgodnie z literalnym brzmieniem ww. przepisów:

-Wprowadzanie na rynek krajowy napojów z dodatkiem określonego rodzaju cukrów, kofeiny lub tauryny podlega opłacie,

-Na mocy art. 12b ust. 1 ustawy o zdrowiu publicznym za napój, o którym mowa w art. 12a ust. 11, uważa się wyrób w postaci napoju oraz syrop będący środkiem spożywczym, ujęty w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w klasach 10.32 i 10.89 oraz w dziale 11, w którego składzie znajdują się m.in. cukry, kofeina lub tauryna, z wyłączeniem cukrów, kofeiny lub tauryny występującej w nich naturalnie.

„Ww. przepisy prowadzą wręcz do sprzeczności, ponieważ przykładowo, z jednej strony napój kwalifikuje do opłaty dodatek „środka spożywczego zawierającego cukry”, w tym np. czystego soku, w którym cukry te występują naturalnie, z drugiej strony z definicji napoju wyłączono napoje zawierające w składzie cukier, jeśli występuje on naturalnie (w tym np. czysty 100% sok)” - tak też stanowisko Polskiej Izby Handlu.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że przepisy art. 12a ust. 1 oraz art. 12b ust. 1 ustawy o zdrowiu publicznym nie wskazują wprost, w bezsporny sposób, jakie napoje i syropy podlegają opłacie. Rygorystyczna i zawężająca wykładnia ww. przepisów prowadziłaby do niedopuszczalnej dyskryminacji szerokiej grupy podatników. Jest to de facto wykładnia sprzeczna z celem w jakim wprowadzono ww. przepisy.

Zgodnie z treścią uzasadnienia projektu ustawy wprowadzającej opłatę:

• „za napój podlegający opłacie rozumie się wyrób w postaci napoju oraz syrop, będący środkiem spożywczym, ujęte w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w klasach 10.32 i 10.89 oraz w dziale 11, w którego składzie znajduje się co najmniej jedna z ww. substancji, z wyłączeniem substancji występujących w nich naturalnie (m.in. napoje gazowane i niegazowane, nektary, soki, napoje (`(...)`), napoje izotoniczne, wody smakowe i funkcjonalnej”;
• „przez substancje występujące naturalnie rozumie się substancje, które nie zostały dodane do produktu, natomiast znajdują w składzie zgodnie z jego charakterystyką, np. cukry występujące w owocach (w odniesieniu do soków) lub kofeina zawarta w naparze z kawy. Cukry, substancje słodzące lub aktywne jako dodatki podlegające opłacie powinny być ujęte w wykazie składników zgodnie z przepisami o bezpieczeństwie żywności i żywienia. W odniesieniu do napojów fermentowanych (np. piwa) opłacie podlegałyby napoje, które w wykazie składników zawierają cukry (monosacharydy lub disacharydy) oraz środki spożywcze zawierające te substancje oraz substancje słodzące, o których mowa w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1333/2008 z dnia 16 grudnia 2008r. w sprawie dodatków do żywności, kofeinę lub taurynę”.

Powyższe oznacza, że przez substancje występujące naturalnie rozumie się substancje, które nie zostały dodane do produktu, natomiast znajdują się w składzie zgodnie z jego charakterystyką. Zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym / zdarzeniem przyszłym wśród oferty Spółki znajduje się napój (…) jest produkowany przez inny podmiot na zlecenie Spółki zawierające dokładną specyfikację produktu. (…) jest sprzedawany w Polsce i docelowo za granicą, zarówno do sklepów (sprzedaż detaliczna) jak i bezpośrednio do klientów poprzez sklep internetowy należący do Spółki.

Napój (…) został zaklasyfikowany do kodu 11.07.19.0 Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług. (…) to żywność wzbogacona, nie stanowi suplementu diety.

(…) został stworzony jako zdrowa, naturalna i ekologiczna alternatywa dla typowych napojów (`(...)`).

Najważniejszą zaletą soków (…) jest ich bogaty skład. W porównaniu do soków z koncentratu są one bogatsze w witaminy i minerały. Spożycie jednej szklanki soków (…) jest w stanie zaopatrzyć organizm w niezbędną do codziennego funkcjonowania ilość niektórych minerałów i witamin.

(…)

Należy więc podkreślić, że analogicznie jak elementem składowym soku są np. owoce zawierające cukry, elementem składowym kawy jest napar z kawy zawierający kofeinę, tak elementem składowym napoju (…). Nie są to specjalne dodatki do napoju, lecz jego składowe. Ich pochodzenie jest naturalne, bez nich nie powstałby napój (…).

Wszystkie ww. składniki wpływają na funkcjonalność napoju. Bez któregokolwiek z ww. składników nie powstałby napój (…).

Biorąc pod uwagę wykładnię językową ww. przepisów należy stwierdzić, że napój (…) zawiera wyłącznie cukry oraz kofeinę występującą w nim naturalnie, w związku z czym nie ma podstaw do objęcia go opłatą.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 i 1a ustawy o zdrowiu publicznym:

1.Ustawa określa zadania z zakresu zdrowia publicznego, podmioty uczestniczące w realizacji tych zadań oraz zasady finansowania zadań z zakresu zdrowia publicznego.

1a.Ustawa określa także zasady ustalania i pobierania opłaty od napojów z dodatkiem substancji o właściwościach słodzących, o których mowa w art. 12a ust. 1 pkt 1, oraz kofeiny lub tauryny w produkcie gotowym do spożycia.

Opłata została wprowadzona w rozdziale 3a ustawy o zdrowiu publicznym po rozdziałach zawierających przepisy ogólne, przepisy regulujące koordynację i opiniowanie realizacji zadań z zakresu zdrowia publicznego, narodowy program zdrowia. Po przepisach regulujących opłatę znajdują się przepisy dotyczące m.in. finansowania zadań z zakresu służby zdrowia.

Systematyka ustawy wskazuje, że opłata ma wspierać realizację narodowego programu zdrowia oraz wpływać na poprawę prozdrowotnych wyborów konsumentów.

Zgodnie z treścią uzasadnienia projektu ustawy wprowadzającej opłatę „zasadniczym celem projektu ustawy jest wykorzystanie polityki fiskalnej jako narzędzia służącego promocji prozdrowotnych wyborów konsumentów”.

W opisanym stanie faktycznym / zdarzeniu przyszłym Spółka dokonuje sprzedaży zdrowej, naturalnej i ekologicznej żywności. Spółka oferuje jedynie wysokiej jakości produkty, które zostały przygotowane z najlepszych składników. Nie dodaje do swojego asortymentu ulepszaczy smaku, syntetycznych słodzików, białego cukru i szkodliwych substancji poprawiających aromat lub kolor. Celem Spółki jest promowanie prozdrowotnych wyborów konsumentów. Produkt (…) został stworzony jako zdrowa, naturalna i ekologiczna alternatywa dla typowych napojów (`(...)`).

Napój (…) realizuje więc główną funkcję przepisów ustawy o zdrowiu publicznym, tj. funkcję promowania prozdrowotnych wyborów konsumentów.

Mając na uwadze rezultat wykładni językowej wzmocniony rezultatami wykładni systemowej i funkcjonalnej należy stwierdzić, że w świetle art. 12b ust. 1 ustawy o zdrowiu publicznym napój (…) nie podlega opłacie, o której mowa w art. 12a ust. 1 ustawy o zdrowiu publicznym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego Państwa stanowisko w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego / zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 12a ust. 1 ustawy z dnia 11 września 2015 r. o zdrowiu publicznym (Dz. U. z 2021 r. poz. 183 ze zm.), zwanej dalej ustawą, wprowadzanie na rynek krajowy napojów z dodatkiem:

1. cukrów będących monosacharydami lub disacharydami oraz środków spożywczych zawierających te substancje oraz substancji słodzących, o których mowa w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1333/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie dodatków do żywności (Dz. Urz. UE L 354 z 31.12.2008, str. 16, z późn. zm.),
2. kofeiny lub tauryny

-podlega opłacie, zwanej dalej „opłatą”.

Przez wprowadzenie na rynek krajowy napojów, zgodnie z art. 12 ust. 2 ustawy, rozumie się sprzedaż napojów przez podmioty obowiązane do zapłaty opłaty, o których mowa w art. 12d ust. 1, do pierwszego punktu, w którym jest prowadzona sprzedaż detaliczna oraz sprzedaż detaliczna napojów przez: producenta, podmiot, o którym mowa w art. 12d ust. 1 pkt 2, podmiot nabywający napoje w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub importera napoju, albo sprzedaż w przypadku, o którym mowa w art. 12e ust. 3.

W myśl art. 12b ust. 1 ustawy za napój, o którym mowa w art. 12a ust. 1, uważa się wyrób w postaci napoju oraz syrop będący środkiem spożywczym, ujęty w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w klasach 10.32 i 10.89 oraz w dziale 11, w którego składzie znajduje się co najmniej jedna z substancji, o których mowa w art. 12a ust. 1, z wyłączeniem substancji występujących w nich naturalnie.

Na podstawie art. 12d ust. 1 ustawy, obowiązek zapłaty opłaty ciąży na osobie fizycznej, osobie prawnej oraz jednostce organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej będącej:

1. podmiotem sprzedającym napoje do punktów sprzedaży detalicznej albo prowadzącym sprzedaż detaliczną napojów w przypadku: producenta, podmiotu nabywającego napoje w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub importera napoju;
2. zamawiającym, w przypadku gdy skład napoju objętego opłatą stanowi element umowy zawartej przez producenta a dotyczącej produkcji tego napoju dla zamawiającego.

Z kolei w myśl art. 12e ust. 1 ustawy, obowiązek zapłaty opłaty powstaje z dniem wprowadzenia na rynek krajowy napoju, o którym mowa w art. 12a ust. 1.

Jednocześnie art. 12b ust. 2 pkt 5 ustawy stanowi, że opłacie nie podlega wprowadzenie na rynek krajowy napojów, w których udział masowy soku owocowego, warzywnego lub owocowo-warzywnego wynosi nie mniej niż 20% składu surowcowego oraz zawartość cukrów jest mniejsza lub równa 5 g w przeliczeniu na 100 ml napoju.

Stosownie do art. 12f ust. 1 ustawy na wysokość opłaty składają się następujące części: 1)0,50 zł za zawartość cukrów w ilości równej lub mniejszej niż 5 g w 100 ml napoju, lub za zawartość w jakiejkolwiek ilości co najmniej jednej substancji słodzącej, o których mowa w rozporządzeniu nr 1333/2008,

2)0,05 zł za każdy gram cukrów powyżej 5 g w 100 ml napoju

-w przeliczeniu na litr napoju.

Natomiast zgodnie z art. 12f ust. 7 pkt 1 ustawy, napoje, w których udział masowy soku owocowego, warzywnego lub owocowo-warzywnego wynosi nie mniej niż 20% składu surowcowego, zawierające powyżej 5 g cukrów w 100 ml napoju są objęte wyłącznie częścią opłaty, o której mowa w ust. 1 pkt 2.

Równocześnie w art. 12f ust. 3 ustawy wskazano, że napoje zawierające dodatek kofeiny lub tauryny są objęte opłatą w wysokości 0,10 zł w przeliczeniu na litr napoju.

Zgodnie z art. 12f ust. 4 ustawy wysokość opłaty dla napojów zawierających substancje, o których mowa w art. 12f ust. 1 pkt 1 lub 2, oraz kofeinę lub taurynę stanowi odpowiednio sumę części, o których mowa w art. 12f ust. 1 pkt 1 lub 2, oraz opłaty, o której mowa w ust. 3.

Stosownie do art. 12f ust. 5 ustawy do obliczania opłaty zawartość cukrów w 100 ml napoju jest zaokrąglana w górę do pełnego grama.

Maksymalna wysokość opłaty, zgodnie z przepisem art. 12f ust. 6 ustawy wynosi 1,2 zł w przeliczeniu na 1 litr napoju.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego / zdarzenia przyszłego wynika, że napój będący przedmiotem wniosku jest zaklasyfikowany do kodu 11.07.19.0 PKWiU (Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług). Napój to żywność wzbogacona i nie stanowi suplementu diety. (…).

W uzupełnieniu wniosku wskazali Państwo, że jesteście producentem napoju objętego wnioskiem, przy czym podzlecacie Państwo podwykonawcy wykonanie napoju na podstawie dokładnej specyfikacji produktu. Na rynku występują Państwo jako producent napoju. Zgodnie z informacją przekazaną w uzupełnieniu nie jesteście Państwo zamawiającym. Napój sprzedawany jest w Polsce i docelowo zagranicą, zarówno do sklepów, jak i bezpośrednio do klientów poprzez sklep internetowy.

Wątpliwość Państwa dotyczy obowiązku uiszczenia opłaty od napoju (…).

Jak wynika z wyżej powołanych przepisów ustawy opłacie od środków spożywczych podlega wprowadzenie na rynek krajowy napojów ujętych w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w klasach 10.32 i 10.89 oraz w dziale 11, w składzie których znajduje się co najmniej jedna z substancji, o których mowa w art. 12a ust. 1, z wyłączeniem substancji występujących w nich naturalnie.

Ustawa o zdrowiu publicznym nie precyzuje sformułowania substancje występujące naturalnie. Natomiast jak wskazano w uzasadnieniu do rządowego projektu ustawy o zmianie ustawy o podatku akcyzowym oraz niektórych innych ustaw (druk sejmowy nr 860) wskazano, że przez substancje występujące naturalnie rozumie się substancje, które nie zostały dodane do produktu, natomiast znajdują w składzie zgodnie z jego charakterystyką, np. cukry występujące w owocach (w odniesieniu do soków) lub kofeina zawarta w naparze z kawy. Ustawodawca substancje występujące naturalnie odnosi do napoju podlegającego opłacie, a nie do składników na bazie których napój jest wyprodukowany. Tym samym substancje występujące naturalnie w napoju powinny być zgodne z charakterystyką napoju, a nie jego składników.

W związku z powyższym środki spożywcze zawierające cukry będące monosacharydami lub disacharydami, nawet występujące naturalnie w tych środkach spożywczych, dodane w trakcie procesu produkcji napoju – nie stanowią substancji występujących w nim naturalnie.

Sok owocowy zawierający występujący w nim naturalnie cukier, dodawany w procesie produkcyjnym napoju, stanowi dodatek środka spożywczego zawierającego cukier, tym samym nie stanowi substancji występującej naturalnie w napoju opisanym we wniosku.

Podstawą do obliczenia opłaty, o której mowa w art. 12a ust. 1 ustawy będzie zawartość cukrów w przeliczeniu na 100 ml napoju wykazana w tabeli wartości odżywczych umieszczonej na etykiecie produktu.

Również kofeina pozyskiwana z liści zielonej herbaty lub guarany, której obecność w napoju potwierdza jej ujęcie w wykazie składników, nie stanowi substancji występującej naturalnie w napoju. Dodana do produktu stanowi dodatek substancji, o której mowa w art. 12a ust. 1 ustawy podlegającej opłacie.

Podsumowując, napój będący przedmiotem wniosku jest napojem ujętym w dziale 11 PKWiU, w jego składzie znajduje się co najmniej jedna z substancji, o których mowa w art. 12a ust. 1 ustawy (…).

W konsekwencji należy stwierdzić, że wprowadzenie na rynek krajowy napoju opisanego we wniosku, spełniającego definicję napoju zgodnie z art. 12b ust. 1 ustawy, podlega opłacie od środków spożywczych, przy czym obliczenia tej opłaty z uwagi na zawartość w napoju soku owocowego oraz dodatku kofeiny, należy dokonać z uwzględnieniem wyżej powołanych przepisów art. 12f ust. 7 pkt 1 oraz art. 12f ust. 3 ustawy.

W związku z tym Państwa stanowisko przedstawione w zakresie pytania zadanego we wniosku uznano za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Przysługuje Państwu prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…) w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy o postępowaniu przed sądami administracyjnymi). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.