0111-KDSB1-1.4019.133.2021.2.MM

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a pkt 1, art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2020 r., poz. 1325, ze zm.) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że Państwa stanowisko przedstawione we wniosku z 22 stycznia 2021 r. (data wpływu 22 stycznia 2021 r.), uzupełnionym 2 lipca 2021 r. (data wpływu 7 lipca 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej przepisów ustawy o zdrowiu publicznym w zakresie braku obowiązku uiszczenia opłaty od środków spożywczych w związku z nieodpłatnym wydaniem napojów franczyzobiorcom „w ramach rozliczenia akcji marketingowych” – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

22 stycznia 2021 r. złożyli Państwo do Ministerstwa Zdrowia wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej przepisów ustawy o zdrowiu publicznym w zakresie braku obowiązku uiszczenia opłaty od środków spożywczych w związku z nieodpłatnym wydaniem napojów franczyzobiorcom „w ramach rozliczenia akcji marketingowych”.

Na mocy ustawy z 30 marca 2021 r. o zmianie ustawy o podatku akcyzowym oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r., poz. 694) od 16 kwietnia 2021 r., organem właściwym w sprawach wniosków o wydanie interpretacji indywidualnych przepisów dot. opłaty, o której mowa w art. 12a ust. 1 ustawy z dnia 11 września 2015 r. o zdrowiu publicznym (Dz. U. z 2021 r., poz. 183 ze zm.), zwanej dalej ustawą, jest Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej.

W związku z powyższym 18 kwietnia 2021 r. (data wpływu 19 kwietnia 2021 r.), wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej przepisów ustawy o zdrowiu publicznym w zakresie opłaty od środków spożywczych, został przekazany przez Ministra Zdrowia, Dyrektorowi Krajowej Informacji Skarbowej.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, pismem z 24 czerwca 2021 r. Znak 0111-KDSB1-1.4019.133.2021.1.MM wezwano Państwa do jego uzupełnienia.

Wniosek uzupełniono 2 lipca 2021 r. (data wpływu 7 lipca 2021 r.).

We wniosku przedstawili Państwo następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi przedsiębiorstwo, którego celem jest organizacja franczyzowej sieci gastronomicznej zajmującej się wypiekiem pizzy oraz przygotowaniem innych dań i posiłków. W ramach swojej działalności Wnioskodawca zawiera umowy franczyzowe z przedsiębiorcami (zwanymi dalej „Franczyzobiorcami”) pragnącymi prowadzić lokale gastronomiczne działające pod firmą Wnioskodawcy, zajmujące się wypiekiem pizzy oraz sprzedażą innego rodzaju potraw oraz napojów (zwane dalej „Restauracjami franczyzowymi”), wykorzystując te same znaki towarowe, co Wnioskodawca, świadczące usługi o ujednoliconym, ustalonym standardzie jakościowym.

Wszyscy Franczyzobiorcy działający w ramach sieci franczyzowej organizowanej przez Wnioskodawcę obowiązkowo stosują opracowany przez Wnioskodawcę tzw. system unifikacyjny, obejmujący m.in. rodzaje napojów, w szczególności prawo wyłączności napojów oferowanych w Restauracjach franczyzowych zastrzeżone na rzecz producentów wyznaczonych przez franczyzodawcę (Wnioskodawcę).

Wnioskodawca jest związany umową o stałej współpracy z producentem (dalej także jako „Producent”) napojów bezalkoholowych, o których mowa w art. 12a Ustawy o zdrowiu publicznym, tj. napojów, których wprowadzanie na rynek krajowy podlega opłacie od środków spożywczych (dalej także jako „Napoje”). Producent jest spółką prawa polskiego, z siedzibą na terytorium Polski. Przedmiotowa umowa reguluje m.in. zasady sprzedaży przez Producenta Napojów z jego oferty handlowej na rzecz Franczyzobiorców oraz wykonywania przez Wnioskodawcę oraz Franczyzobiorców czynności marketingowych dotyczących Napojów produkowanych przez Producenta. Umowa dotyczy gotowych Napojów ze stałej oferty Producenta (skład Napojów nie stanowi elementu umowy zawartej przez Wnioskodawcę z Producentem, a Napoje nie są produkowane na zamówienie Wnioskodawcy).

Franczyzobiorcy prowadzą działalność gospodarczą polegającą na prowadzeniu Restauracji franczyzowych we własnym zakresie i na własne ryzyko. Tym samym wszelkie potrawy przygotowywane przez Franczyzobiorców w Restauracjach franczyzowych, jak również oferowane w Restauracjach franczyzowych Napoje Franczyzobiorcy sprzedają konsumentom we własnym imieniu i w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej.

Franczyzobiorcy w ramach prowadzonej działalności gospodarczej kupują Napoje bezpośrednio od Producenta. Nabycie to nie następuje w ramach importu lub wspólnotowego nabycia towarów. Franczyzobiorcy nie kupują Napojów od Wnioskodawcy. Franczyzobiorcy kupują od Producenta wyłącznie gotowe Napoje ze stałej oferty Producenta (skład Napojów nie stanowi elementu umowy sprzedaży zawartej przez Franczyzobiorcę z Producentem, a Napoje nie są produkowane na zamówienie Franczyzobiorców).

Z uwagi na specyfikę działalności Restauracji franczyzowych Franczyzobiorcy nie prowadzą w nich sprzedaży hurtowej, w tym w szczególności sprzedaży hurtowej Napojów. Franczyzobiorcy prowadzą natomiast w Restauracjach franczyzowych sprzedaż detaliczną Napojów.

Wnioskodawca jest jedynie organizatorem sieci franczyzowej i nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie gastronomii (nie prowadzi tzw. lokali własnych). Wnioskodawca nie sprzedaje zatem we własnym imieniu i na własny rachunek konsumentom potraw oraz napojów. Wnioskodawca nie prowadzi w szczególności jakiejkolwiek jednostki lub jednostki handlu hurtowego lub handlu detalicznego, w której sprzedaje potrawy lub Napoje.

W ramach wykonywania umowy o stałej współpracy zawartej z Producentem, Wnioskodawca organizuje w Restauracjach franczyzowych prowadzonych przez Franczyzobiorców skierowane do konsumentów akcje marketingowe mające na celu szerokie wypromowanie Napojów z oferty Producenta. Celem wyrównania ponoszonych przez Franczyzobiorców kosztów niektórych z ww. akcji marketingowych, Wnioskodawca kupuje od Producenta Napoje, które następnie Wnioskodawca wydaje poszczególnym Franczyzobiorcom nieodpłatnie, w rozliczeniu danej akcji promocyjnej, zgodnie z zasadami ustalonymi w odrębnych regulaminach poszczególnych akcji marketingowych. W związku z przedmiotowymi wydaniami Napojów Wnioskodawca nie przyjmuje od Franczyzobiorców jakichkolwiek opłat lub należności, nie wystawia też z tego tytułu faktur VAT (podatek od towarów i usług). Napoje otrzymane nieodpłatnie w opisany wyżej sposób Franczyzobiorcy sprzedają konsumentom w prowadzonych przez siebie Restauracjach franczyzowych.

W uzupełnieniu wniosku wskazali Państwo, że Napoje będące przedmiotem wniosku są ujęte w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w klasach 10.32, 10.89 lub w dziale 11, a w ich składzie może znaleźć się każda z substancji, o których mowa w art. 12a ust. 1 ustawy o zdrowiu publicznym, tj.:

• cukry będące monosacharydami,
• cukry będące disacharydami,
• kofeina,
• tauryna,
• środki spożywcze zawierające cukry będące monosacharydami,
• środki spożywcze zawierające cukry będące disacharydami,
• substancje słodzące, o których mowa w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1333/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie dodatków do żywności (Dz. Urz. UE L 354 z 31.12.2008, str. 16, z późn. zm.).

W związku z powyższym opisem zadali Państwo następujące pytanie:

Czy wydając Franczyzobiorcom nieodpłatnie Napoje w ramach rozliczenia akcji marketingowych organizowanych przez Wnioskodawcę w Restauracjach franczyzowych prowadzonych przez Franczyzobiorców w ramach wykonywania umowy o stałej współpracy zawartej przez Wnioskodawcę z Producentem, Wnioskodawca wprowadza na rynek krajowy Napoje w rozumieniu przepisów Ustawy o zdrowiu publicznym i tym samym czy jest on zobowiązany do naliczania i odprowadzania opłaty od środków spożywczych, o której mowa w przepisach Rozdziału 3a ww. ustawy?

Państwa zdaniem, w zaistniałym stanie faktycznym Wnioskodawca nie może zostać uznany za podmiot wprowadzający Napoje na rynek krajowy w rozumieniu przepisów Ustawy o zdrowiu publicznym, tym samym nie jest zobowiązany do obliczania i uiszczania opłaty od środków spożywczych na podstawie przepisów ww. ustawy.

Zgodnie z brzmieniem art. 12a ust. 1 Ustawy o zdrowiu publicznym opłacie od środków spożywczych podlega wprowadzanie na rynek krajowy napojów z dodatkiem:

1. cukrów będących monosacharydami lub disacharydami oraz środków spożywczych zawierających te substancje oraz substancji słodzących, o których mowa w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1333/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie dodatków do żywności (Dz.Urz. UE L 354 z 31.12.2008, str. 16, z późn. zm.)
2. kofeiny lub tauryny („Napoje”).

Ustawa o zdrowiu publicznym określa szczegółowe warunki i tryb naliczania i odprowadzania opłaty od środków spożywczych.

Zgodnie z Ustawą o zdrowiu publicznym „wprowadzenie na rynek krajowy” napojów w rozumieniu tej ustawy to:

1. sprzedaż Napojów do punktów sprzedaży detalicznej (do pierwszego punktu, w którym jest prowadzona sprzedaż detaliczna);
2. sprzedaż detaliczna Napojów w przypadku: producenta, podmiotu nabywającego napoje w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub importera napoju;
3. sprzedaż Napojów do pierwszego punktu, w którym jest prowadzona sprzedaż detaliczna przez zamawiającego, w przypadku gdy skład Napoju stanowi element umowy zawartej przez producenta a dotyczącej produkcji Napoju dla zamawiającego;
4. sprzedaż Napojów podmiotowi prowadzącemu jednocześnie sprzedaż detaliczną oraz hurtową.

Ustawa o zdrowiu publicznym definiuje sprzedaż detaliczną jako dokonywanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w ramach działalności gospodarczej zbywcy, odpłatnego zbywania towarów konsumentom na podstawie umowy zawartej:

1. w lokalu przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 3 ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta (Dz.U. z 2020 r. poz. 287),
2. poza lokalem przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta - także w przypadku, gdy zbywaniu towaru towarzyszy świadczenie usługi odrębnie niezaewidencjonowanej.

W świetle art. 12d Ustawy o zdrowiu publicznym r. obowiązek zapłaty opłaty od środków spożywczych ciąży na osobie fizycznej, osobie prawnej lub jednostce organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej będącej:

1. podmiotem sprzedającym Napoje do punktów sprzedaży detalicznej albo
2. podmiotem prowadzącym sprzedaż detaliczną Napojów w przypadku: producenta, podmiotu nabywającego Napoje w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub importera Napojów;
3. zamawiającym, w przypadku gdy skład Napoju stanowi element umowy zawartej przez producenta a dotyczącej produkcji Napoju dla zamawiającego;
4. podmiotem sprzedającym Napoje podmiotowi prowadzącemu jednocześnie sprzedaż detaliczną oraz hurtową.

Mając na uwadze powyższe Wnioskodawca stoi na stanowisku, że nie może zostać uznany za podmiot zobowiązany do uiszczania opłaty od środków spożywczych, ponieważ nie wprowadza na rynek krajowy Napojów w rozumieniu Ustawy o zdrowiu publicznym. Wnioskodawca nie jest bowiem podmiotem:

• sprzedającym Napoje do punktów sprzedaży detalicznej albo
• będącym producentem lub importerem lub nabywającym Napoje w ramach wspólnotowej dostawy towarów oraz prowadzącym sprzedaż detaliczną tych Napojów;
• zamawiającym Napoje produkowane na jego zamówienie przez Producenta na podstawie umowy określającej skład Napoju;
• sprzedającym Napoje podmiotom prowadzącym jednocześnie sprzedaż detaliczną oraz hurtową.

Analiza przepisów Ustawy o zdrowiu publicznym pozwala stwierdzić, że nieodpłatne przekazywanie przez Wnioskodawcę Franczyzobiorcom Napojów z oferty Producenta, celem rozliczenia prowadzonych w lokalach Franczyzobiorców akcji promocyjnych, nie spełnia kryteriów uznania za „wprowadzanie na rynek krajowy” lub „sprzedaż detaliczną” w rozumieniu regulacji Ustawy o zdrowiu publicznym. Rozliczenie, o którym mowa, nie stanowi bowiem sprzedaży ani odpłatnego zbywania towarów na innej podstawie, nie jest dokumentowane fakturami wystawianymi przez Wnioskodawcę na rzecz Franczyzobiorców, ani nie powoduje też po stronie Franczyzobiorców obowiązku uiszczenia ceny, czy też jakiejkolwiek zapłaty za otrzymane Napoje.

W świetle obowiązującego stanu prawnego Państwa stanowisko w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 12a ust. 1 ustawy wprowadzanie na rynek krajowy napojów z dodatkiem:

1. cukrów będących monosacharydami lub disacharydami oraz środków spożywczych zawierających te substancje oraz substancji słodzących, o których mowa w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1333/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie dodatków do żywności (Dz. Urz. UE L 354 z 31.12.2008, str. 16, z późn. zm.), zwanym dalej "rozporządzeniem nr 1333/2008",
2. kofeiny lub tauryny

- podlega opłacie, zwanej dalej "opłatą".

Przez wprowadzenie na rynek krajowy napojów, o których mowa w ust. 1, rozumie się, w myśl art. 12a ust. 2 ustawy, sprzedaż napojów przez podmioty obowiązane do zapłaty opłaty, o których mowa w art. 12d ust. 1, do pierwszego punktu, w którym jest prowadzona sprzedaż detaliczna oraz sprzedaż detaliczna napojów przez: producenta, podmiot, o którym mowa w art. 12d ust. 1 pkt 2, podmiot nabywający napoje w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub importera napoju, albo sprzedaż w przypadku, o którym mowa w art. 12e ust. 3.

Z kolei przez sprzedaż detaliczną, zgodnie z art. 12a ust. 3 ustawy, rozumie się dokonywanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w ramach działalności gospodarczej zbywcy, odpłatnego zbywania towarów konsumentom na podstawie umowy zawartej:

1. w lokalu przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 3 ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta (Dz. U. z 2020 r. poz. 287),
2. poza lokalem przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta

- także w przypadku, gdy zbywaniu towaru towarzyszy świadczenie usługi odrębnie niezaewidencjonowanej.

Natomiast w myśl art. 12b ust. 1 ustawy za napój, o którym mowa w art. 12a ust. 1, uważa się wyrób w postaci napoju oraz syrop będący środkiem spożywczym, ujęty w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w klasach 10.32 i 10.89 oraz w dziale 11, w którego składzie znajduje się co najmniej jedna z substancji, o których mowa w art. 12a ust. 1, z wyłączeniem substancji występujących w nich naturalnie.

Na podstawie art. 12d ust. 1 obowiązek zapłaty opłaty ciąży na osobie fizycznej, osobie prawnej oraz jednostce organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej będącej

1. podmiotem sprzedającym napoje do punktów sprzedaży detalicznej albo prowadzącym sprzedaż detaliczną napojów w przypadku: producenta, podmiotu nabywającego napoje w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub importera napoju;
2. zamawiającym, w przypadku gdy skład napoju objętego opłatą stanowi element umowy zawartej przez producenta a dotyczącej produkcji tego napoju dla zamawiającego.

Jak stanowi art. 12e ust. 1 ustawy obowiązek zapłaty opłaty powstaje z dniem wprowadzenia na rynek krajowy napoju, o którym mowa w art. 12a ust. 1.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że prowadzicie Państwo przedsiębiorstwo, którego celem jest organizacja franczyzowej sieci gastronomicznej zajmującej się wypiekiem pizzy oraz przygotowaniem innych dań i posiłków. W ramach swojej działalności zawieracie Państwo umowy franczyzowe z przedsiębiorcami (zwanymi dalej „Franczyzobiorcami”) pragnącymi prowadzić lokale gastronomiczne działające pod Waszą firmą, zajmujące się wypiekiem pizzy oraz sprzedażą innego rodzaju potraw oraz napojów (zwane dalej „Restauracjami franczyzowymi”).

Są Państwo jedynie organizatorem sieci franczyzowej i nie prowadzicie działalności gospodarczej w zakresie gastronomii (tzw. lokali własnych), w szczególności nie prowadzicie jakiejkolwiek jednostki lub jednostki handlu hurtowego lub handlu detalicznego, w której sprzedajecie potrawy lub Napoje.

Z kolei z uwagi na specyfikę działalności Restauracji franczyzowych Franczyzobiorcy nie prowadzą w nich sprzedaży hurtowej, w tym w szczególności sprzedaży hurtowej Napojów. Franczyzobiorcy prowadzą natomiast w Restauracjach franczyzowych sprzedaż detaliczną Napojów.

Ponadto są Państwo związani umową o stałej współpracy z producentem (dalej także jako „Producent”) napojów bezalkoholowych, o których mowa w art. 12a ustawy, tj. napojów, których wprowadzanie na rynek krajowy podlega opłacie od środków spożywczych (dalej także jako „Napoje”). Producent jest spółką prawa polskiego, z siedzibą na terytorium Polski. Przedmiotowa umowa reguluje m.in. zasady sprzedaży przez Producenta Napojów z jego oferty handlowej na rzecz Franczyzobiorców oraz wykonywania przez Wnioskodawcę jak i Franczyzobiorców czynności marketingowych dotyczących Napojów produkowanych przez Producenta. Umowa dotyczy gotowych Napojów ze stałej oferty Producenta (skład Napojów nie stanowi elementu umowy zawartej przez Państwa z Producentem, a Napoje nie są produkowane na Państwa zamówienie).

W ramach wykonywania umowy o stałej współpracy zawartej z Producentem, organizują Państwo w Restauracjach franczyzowych prowadzonych przez Franczyzobiorców skierowane do konsumentów akcje marketingowe mające na celu szerokie wypromowanie Napojów z oferty Producenta. Celem wyrównania ponoszonych przez Franczyzobiorców kosztów niektórych z ww. akcji marketingowych, kupują Państwo od Producenta Napoje, które następnie wydajecie poszczególnym Franczyzobiorcom nieodpłatnie, w rozliczeniu danej akcji promocyjnej, zgodnie z zasadami ustalonymi w odrębnych regulaminach poszczególnych akcji marketingowych. W związku z przedmiotowymi wydaniami Napojów nie przyjmują Państwo od Franczyzobiorców jakichkolwiek opłat lub należności, nie wystawiają też Państwo z tego tytułu faktur VAT. Napoje otrzymane nieodpłatnie w opisany wyżej sposób Franczyzobiorcy sprzedają konsumentom w prowadzonych przez siebie Restauracjach franczyzowych.

Napoje będące przedmiotem wniosku są ujęte w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w klasach 10.32, 10.89 lub w dziale 11, a w ich składzie może znaleźć się każda z substancji, o których mowa w art. 12a ust. 1 ustawy.

Państwa wątpliwość budzi, czy jesteście Państwo zobowiązani do naliczenia i zapłaty opłaty od środków spożywczych w przypadku nieodpłatnego wydania Napojów Franczyzobiorcom w ramach rozliczenia akcji marketingowych organizowanych przez Państwa w Restauracjach franczyzowych prowadzonych przez Franczyzobiorców w ramach wykonywania umowy o stałej współpracy jaką Państwo zawarliście z Producentem Napojów.

Zgodnie z przytoczonymi wyżej przepisami ustawy, opłacie podlega wprowadzenie na rynek krajowy napojów, o których mowa w art. 12 b ust. 1 ustawy. Natomiast wprowadzenie na rynek krajowy napojów rozumiane jest jako sprzedaż napojów przez podmioty zobowiązane do zapłaty opłaty od środków spożywczych.

W niniejszej sprawie istotne jest zatem ustalenie, czy nieodpłatne wydania Napojów w przypadku opisanym przez Państwa we wniosku można uznać za sprzedaż.

Na gruncie ustawy, pojęcie „sprzedaży” nie zostało zdefiniowane, jak również ustawa nie zawiera przepisów odsyłających do definicji zawartych w innych aktach prawnych, zatem zasadne jest odwołanie się do potocznej definicji tego pojęcia. Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego (https://sjp.pwn.pl/słowniki/sprzedaż.html) sprzedaż definiowana jest jako odstępowanie czegoś przez sprzedawcę na własność kupującemu za określoną sumę.

Odwołując się z kolei do definicji legalnej pojęcia sprzedaży zawartej w innych aktach normatywnych, należy sięgnąć do przepisów ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740, ze zm.) .

W myśl art. 535 Kodeksu cywilnego przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę.

Zatem obligatoryjnym elementem uznania danej czynności za umowę sprzedaży jest zobowiązanie kupującego do zapłaty określonej ceny za otrzymany towar.

Ustawa nie zawiera również definicji „nieodpłatnego wydania”, aby dokonać wykładni tego terminu, należy zatem odwołać się do reguł wykładni językowej i do słownikowego znaczenia poszczególnych wyrazów. „Nieodpłatny” to zatem niewymagający opłaty (Słownik Języka Polskiego PWN http://sjp.pwn.pl/słowniki/nieodpłatny.html). Natomiast „wydanie” oznacza dać, przydzielić coś komuś (https://sjp.pwn.pl/słowniki/wydanie.html). Zatem istotnym elementem „nieodpłatności” jest brak opłaty lub jakiegokolwiek świadczenia wzajemnego, w tym również oczekiwania określonego zachowania.

Przenosząc niniejsze na grunt rozpatrywanej sprawy, należy stwierdzić, że nieodpłatnego wydania Napojów Franczyzobiorcom w ramach rozliczenia akcji marketingowych nie można uznać za sprzedaż. Za wydane Napoje nie pobierają Państwo żadnej opłaty. Napoje wydawane są w ramach rozliczenia akcji marketingowych, do wykonania których zgodnie z umową zawartą z Producentem Napojów zobowiązani są zarówno Państwo jak i Franczyzobiorcy. Zatem, w sytuacji gdy nie istnieje żadna zależność pomiędzy wydaniem przez Państwo Napojów, a oczekiwaniem określonego działania/zachowania Franczyzobiorców, na rzecz których to wydanie następuje, można mówić o nieodpłatności przekazania napojów.

W konsekwencji Państwa stanowisko w zakresie braku obowiązku uiszczania opłaty od środków spożywczych w związku z nieodpłatnym wydaniem napojów franczyzobiorcom „w ramach rozliczenia akcji marketingowych” - jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Przysługuje Państwu prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.