Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

Państwa wniosek z 28 września 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie prawa Spółki jako importera do odliczenia podatku VAT (podatek od towarów i usług) w związku z nabyciem Towarów od podmiotów mających siedzibę poza UE w ramach transakcji przeprowadzanych na warunkach Incoterms DDP wpłynął 3 października 2022 r.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 7 grudnia 2022 r. (wpływ 12 grudnia 2022 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca (dalej również jako: „Spółka”) jest spółką mającą siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Spółka jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: „podatek VAT”).

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka produkuje i sprzedaje wyroby (`(...)`). Spółka na potrzeby swojej działalności otrzymuje oraz będzie otrzymywać w przyszłości od swoich kontrahentów różnego rodzaju towary, m.in:

- materiały do testów,

- części do maszyn,

- próbki od dostawców,

- drobne upominki (np. breloczki do kluczy),

(dalej łącznie jako: „Towary”).

Spółka nabywa wskazane towary od podmiotów mających siedzibę poza terytorium Unii Europejskiej (dalej: „UE”), tj. m.in. od podmiotów z (`(...)`), (`(...)`), (`(...)`) i (`(...)`).

Import Towarów odbywa się w standardowej procedurze celnej 4000. Spółka otrzymuje dokumenty celne (Poświadczone Zgłoszenia Celne lub SAD), w których jako Odbiorca wskazana jest Spółka, natomiast jako Zgłaszający agencja celna lub przewoźnik z kodem przedstawicielstwa 2 lub 3 (przedstawicielstwo pośrednie lub bezpośrednie).

Odnośnie do wyżej wskazanych transakcji uzgadniane są warunki Incoterms DDP (Delivered Duty Paid), zgodnie z którymi sprzedający (tj. eksporter spoza Unii Europejskiej) pokrywa wszystkie koszty związane z odprawą importową - w tym koszt cła oraz polskiego podatku VAT.

W uzupełnieniu wniosku wskazali Państwo, że

Wnioskodawca będzie wykorzystywał importowane towary do wykonywania czynności opodatkowanych.

Wnioskodawca rozlicza kwotę podatku należnego z tytułu importu towarów na dwa sposoby. Pierwszy na zasadach ogólnych określonych w art. 33 ust. 1 ustawy o VAT. Drugi polega na wykazaniu podatku należnego z tytułu importu towarów w deklaracji podatkowej składanej za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy zgodnie z art. 33a ustawy o VAT. Choć jak wnioskodawca wskazał w stanie faktycznym wniosku, import towarów odbywa się na warunkach Incoterms DDP (Delivered Duty Paid), co w szczególności oznacza, że to eksporter, a nie Wnioskodawca pokrywa wszystkie koszty związane z odprawą importową - w tym koszt cła oraz polskiego podatku VAT.

Wybór sposobu rozliczenia podatku należnego z tytułu importu towarów zależy od podjętej decyzji biznesowej. Jednocześnie wnioskodawca pragnie podkreślić, że posiada status upoważnionego przedsiębiorcy (status „Authorised Economic Operator”).

Pytanie

Czy Spółka jako importer ma prawo do odliczenia podatku VAT w związku z nabyciem Towarów od podmiotów mających siedzibę poza UE w ramach transakcji przeprowadzanych na warunkach Incoterms DDP?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka ma prawo do odliczenia podatku VAT w związku z nabyciem Towarów od podmiotów mających siedzibę poza UE w ramach transakcji przeprowadzonych na warunkach Incoterms DDP.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, podatnikami są także osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, na których ciąży obowiązek uiszczenia cła, również w przypadku, gdy na podstawie przepisów celnych importowany towar jest zwolniony od cła albo cło na towar zostało zawieszone, w części lub w całości, albo zastosowano preferencyjną, obniżoną lub zerową stawkę celną.

Jednocześnie, zgodnie z art. art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W związku z tym, na gruncie ustawy o VAT odliczenie podatku VAT w przypadku importu jest warunkowane:

(I) posiadaniem statusu podatnika oraz

(II) wykorzystywaniem nabytych towarów do wykonywania czynności opodatkowanych.

W pierwszej kolejności należy dokonać analizy pojęcia „osoby prawnej, na której ciąży obowiązek uiszczenia cła”, która zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT jest podatnikiem. W celu wyjaśnienia tego pojęcia trzeba, zdaniem Wnioskodawcy, odnieść się do regulacji prawa celnego. Zgodnie z art. 5 pkt 19 Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 z dnia 9 października 2013 r. ustanawiającego unijny kodeks celny (Dz. U. UE. L. z 2013 r. Nr 269, str. 1 z późn. zm.; dalej: „UKC”), dłużnikiem jest każda osoba odpowiedzialna za dług celny.

Zgodnie z art. 77 ust. 1 lit. a UKC, dług celny w przywozie powstaje w wyniku objęcia towarów nieunijnych m.in. procedurą dopuszczenia do obrotu. Jak wskazano w art. 77 ust. 2 i 3 UKC dług celny powstaje w chwili przyjęcia zgłoszenia celnego, a dłużnikiem jest zgłaszający. Zgodnie z art. 5 pkt 15 UKC zgłaszającym jest osoba, która składa zgłoszenie celne, albo osoba, w której imieniu takie zgłoszenie jest składane. W myśl art. 18 ust. 1 UKC każda osoba może ustanowić przedstawiciela celnego. Wyróżnia się dwa rodzaje przedstawicielstwa: bezpośrednie (przedstawiciel działa w imieniu i na rzecz osoby, która go ustanowiła) oraz pośrednie (przedstawiciel działa w swoim imieniu, ale na rzecz osoby, która go ustanowiła).

W świetle powyższego, podmiot będący zgłaszającym lub podmiot, w którego imieniu działa zgłaszający jest dłużnikiem celnym, a w konsekwencji podatnikiem w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT. Ten podmiot ma również prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego w transakcji.

W przypadku przedstawiciela pośredniego (który działa w swoim imieniu, ale na rzecz podmiotu, który go upoważnił) organy podatkowe przyjmują, że skoro przedstawiciel pośredni oraz importer są solidarnie zobowiązani do zapłaty cła, to oba te podmioty są podatnikami z tytułu importu. Niemniej jednak, prawo do odliczenia podatku VAT przysługuje wyłącznie importerowi, który wykorzystuje nabyte towary do czynności opodatkowanych (por. interpretacja indywidualna Dyrektora KIS z dnia 26.05.2020 r., 0114-KDIP1-2.4012.39.2020.3.RM).

Zgodnie z warunkami DDP (Delivered Duty Paid), to na sprzedawcy ciąży obowiązek zapłaty cła oraz podatku VAT. Innymi słowy, Incoterms DDP dokonuje faktycznej modyfikacji podmiotu, który jest zobowiązany do uiszczenia cła i obciąża cłem sprzedawcę, a nie nabywcę towaru (ciężar ekonomiczny cła ponosi sprzedawca, a nie nabywca).

Zdaniem Spółki, reguły Incoterms DDP nie mają jednak wpływu na prawo nabywcy do odliczenia VAT w imporcie. Spółka stoi na stanowisku, że nie ma znaczenia, który podmiot (dostawca/nabywca) ponosi faktyczny ciężar ekonomiczny cła oraz podatku VAT w transakcji. W tym kontekście istotne jest to, który podmiot zgodnie z przepisami celnymi jest zobowiązany do uiszczenia cła, a w konsekwencji – działa jako podatnik w transakcji importowej. Podatnik dokonujący importu towarów, których nabycie jest związane z prowadzoną przez tego podatnika opodatkowaną działalnością gospodarczą, ma prawo do odliczenia podatku VAT.

Wobec tego, w świetle prawa do odliczenia VAT w imporcie, należy badać, który podmiot ma formalny obowiązek zapłaty cła (a nie podmiot, który ponosi ekonomiczny ciężar tej należności).

Stanowisko Wnioskodawcy potwierdza szereg interpretacji indywidualnych, m.in.:

- interpretacja indywidualna Dyrektora KIS z dnia 14 marca 2022 r., nr 0112-KDIL1-3.4012.605.2021.2.JK:

„Należy zauważyć, że mimo że Wnioskodawca ponosił ekonomiczny ciężar podatku VAT, to na jego rzecz nie były dokonywane zgłoszenia celne – na zgłoszeniu celnym importowanych towarów jako odbiorca występował bowiem Podwykonawca, na rzecz którego działał przedstawiciel bezpośredni, ponadto przedstawiciel bezpośredni (agencja celna) reprezentowała Podwykonawcę. Mając zatem na uwadze przedstawione okoliczności sprawy oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że Wnioskodawca nie jest – na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy – podatnikiem z tytułu importu towarów z USA, gdyż na nim nie ciążył obowiązek uiszczenia cła z tytułu importu tych towarów.”,

- interpretacja indywidualna Dyrektora KIS z dnia 28 maja 2021 r., 0114-KDIP1-2.4012.68.2021.2.RM:

„Zasadniczo, obowiązek uiszczenia cła spoczywa na Spółce jako importerze (odbiorcy) towarów. Ustalenia stron wynikające ze stosowania formuły Incoterms pozostają zdaniem Spółki bez wpływu na wskazaną powyżej kwalifikację Spółki jako importera oraz na możliwość odliczenia przez niego VAT importowego. Przytoczone regulacje (art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) nie warunkują prawa do odliczenia VAT importowego od jego zapłaty przez nabywcę towarów. Należy zauważyć, że wybrana reguła Incoterms wskazuje jedynie stronę technicznie zobowiązaną do opłacenia VAT importowego. Zakładając racjonalność działania stron, ciężar ekonomiczny podatku importowego (o ile w ogóle wystąpi) ponosi zawsze nabywca towarów, choćby jako element kalkulacyjny ceny towaru” – stanowisko zostało uznane przez organ za prawidłowe,

- interpretacja indywidualna Dyrektora KIS z dnia 8 stycznia 2021 r., 0112-KDIL1-3.4012.399.2020.2.MR:

„Skutkiem porozumienia Stron w zakresie stosowania warunków INCOTERMS 2010 DDP, jest zobowiązanie się eksportera (Kontrahenta) do poniesienia ekonomicznego ciężaru zapłaty cła i VAT wynikających z importu urządzeń. W ostatecznym rozrachunku Spółka nie uiszcza należności z tytułu cła i podatku VAT. Agencja celna otrzymuje (zgodnie z ustaleniami Stron) zwrot kwoty stanowiącej równowartość zapłaconego cła oraz podatku VAT od Kontrahenta (eksportera). (`(...)`) Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy, Wnioskodawca (podmiot, na którym ciąży obowiązek uiszczenia cła w związku z dokonanym importem) jest podatnikiem, stosownie do art. 17 ust. 1 ustawy. Zatem po stronie Wnioskodawcy, tj. importera towaru, z chwilą powstania długu celnego powstanie obowiązek podatkowy. Towary (urządzenia) – jak wskazano w opisie sprawy – są wykorzystywane przez Spółkę do wykonywania czynności opodatkowanych. W konsekwencji należy stwierdzić, że Wnioskodawcy jako importerowi towarów (urządzeń) wykorzystywanych w działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych, przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu importu urządzeń za okres rozliczeniowy, w którym otrzyma dokument celny”.,

- interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 4 czerwca 2012 r., IPPP3/443-226/12-4/KC,

- interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 8 września 2010 r., IPPP3/443-548/10-4/LK,

- interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 24 czerwca 2010 r., IPPP3/443-290/10-4/KT.

Podsumowując, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że reguły Incoterms DDP nie mają wpływu na prawo Spółki do odliczenia podatku VAT. Zdaniem Spółki, kierując się wykładnią art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT wskazaną w licznych interpretacjach podatkowych, prawo do odliczenia podatku VAT przysługuje nabywcy, w którego imieniu działała agencja celna i który został wskazany w dokumencie SAD/PZC jako odbiorca.

Jako, że Spółka jest podatnikiem z tytułu importu (jest podmiotem formalnie zobowiązanym do zapłaty cła), ustalenia stron opisane w stanie faktycznym transakcji, wynikające ze stosowania formuły Incoterms DDP, pozostają zdaniem Spółki bez wpływu na kwalifikację Spółki jako importera oraz na możliwość odliczenia przez nią VAT importowego.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

Opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2. eksport towarów;

3. import towarów na terytorium kraju;

4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z powołanego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju.

W myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy:

Przez terytorium kraju – rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Jednocześnie, jak stanowi art. 2 pkt 5 ustawy:

Przez terytorium państwa trzeciego – rozumie się przez to terytorium państwa niewchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a ust. 1 i 3.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z art. 2 pkt 7 ustawy:

Przez import towarów należy rozumieć przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium Unii Europejskiej.

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy:

Towarami są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 15 ust. 1 ustawy:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy:

Podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, na których ciąży obowiązek uiszczenia cła, również w przypadku, gdy na podstawie przepisów celnych importowany towar jest zwolniony od cła albo cło na towar zostało zawieszone, w części lub w całości, albo zastosowano preferencyjną, obniżoną lub zerową stawkę celną.

W myśl art. 5 pkt 15, 18 i 19 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 z dnia 9 października 2013 r. ustanawiającego Unijny Kodeks Celny (t. j. Dz.Urz. UE L 269 z 10 października 2013 r. str. 1 ze zm.) – zwanym dalej UKC:

- „zgłaszający” oznacza osobę, która składa zgłoszenie celne, deklarację do czasowego składowania, przywozową deklarację skróconą, wywozową deklarację skróconą, zgłoszenie do powrotnego wywozu lub powiadomienie o powrotnym wywozie we własnym imieniu, albo osobę, w której imieniu takie zgłoszenie, deklaracja lub powiadomienie są składane;

- „dług celny” oznacza nałożony na określoną osobę obowiązek zapłaty stosownej kwoty należności celnych przywozowych lub wywozowych, określonej dla danych towarów na mocy obowiązujących przepisów prawa celnego;

- „dłużnik” oznacza każdą osobę odpowiedzialną za dług celny.

Na mocy art. 77 UKC:

1. Dług celny w przywozie powstaje w wyniku objęcia towarów nieunijnych podlegających należnościom celnym przywozowym jedną z następujących procedur celnych:

a) dopuszczenia do obrotu, w tym na mocy przepisów o końcowym przeznaczeniu;

b) odprawy czasowej z częściowym zwolnieniem z należności celnych przywozowych.

2. Dług celny powstaje w chwili przyjęcia zgłoszenia celnego.

3. Dłużnikiem jest zgłaszający. W przypadku przedstawicielstwa pośredniego dłużnikiem jest również osoba, na której rzecz dokonuje się zgłoszenia celnego (`(...)`).

Według art. 18 ust. 1 UKC:

Każda osoba może ustanowić przedstawiciela celnego.

Przedstawicielstwo może być bezpośrednie – w tym przypadku przedstawiciel celny działa w imieniu i na rzecz innej osoby, lub pośrednie – w tym przypadku przedstawiciel celny działa we własnym imieniu, lecz na rzecz innej osoby.

Natomiast z art. 26a ust. 1 ustawy wynika, że:

Miejscem importu towarów jest terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie ich wprowadzenia na terytorium Unii Europejskiej.

Jak stanowi art. 33 ust. 1 ustawy:

Podatnicy, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 1 i 2 oraz ust. 1b, są obowiązani do obliczenia i wykazania w:

1. zgłoszeniu celnym albo

2. rozliczeniu zamknięcia, o którym mowa w art. 175 rozporządzenia 2015/2446, w przypadkach, o których mowa w art. 324 lub art. 325 rozporządzenia 2015/2447

- kwoty podatku, z uwzględnieniem obowiązujących stawek, z zastrzeżeniem art. 33b.

Z powołanych regulacji prawa wynika, że dług celny powstaje w chwili przyjęcia zgłoszenia celnego, natomiast dłużnikiem, czyli podmiotem odpowiedzialnym za dług celny jest zgłaszający.

Zgodnie z istotą przedstawicielstwa bezpośredniego, przedstawiciel bezpośredni niejako wyręcza zgłaszającego w wypełnianiu jego obowiązków celnych, na podstawie i w granicach udzielonego mu upoważnienia.

Przedstawiciel bezpośredni działa w imieniu i na rzecz osoby reprezentowanej, a tym samym czynność zgłoszenia dokonana przez niego w granicach umocowania pociąga za sobą skutki bezpośrednio dla reprezentowanego. Zatem to na osobie reprezentowanej przez przedstawiciela bezpośredniego ciąży obowiązek zapłaty cła z tytułu odprawy celnej towaru.

W przypadku przedstawicielstwa pośredniego dłużnikiem jest również osoba, na której rzecz dokonuje się zgłoszenia celnego. Obowiązek uiszczenia cła związany jest z ciążącym na określonym podmiocie długiem celnym. Zatem, w przypadku importu towarów podatnikiem jest ten podmiot, który jest dłużnikiem celnym, czyli co do zasady podmiot dokonujący zgłoszenia celnego lub podmiot, na rzecz którego działa przedstawiciel pośredni.

Kwestie związane z prawem do odliczenia podatku naliczonego uregulowane zostały w art. 86 ustawy.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy:

W zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 2 ustawy:

Kwotę podatku naliczonego stanowi w przypadku importu towarów kwota podatku:

a) wynikająca z otrzymanego dokumentu celnego,

b) należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a,

c) wynikająca z deklaracji importowej, w przypadku, o którym mowa w art. 33b,

d) wynikająca z decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2-3 i art. 34;

Z przytoczonych przepisów wynika, że podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony jedynie w takim zakresie, w jakim nabyte towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Zatem aby podatnik miał prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z otrzymanych dokumentów celnych, warunkiem koniecznym jest wykorzystanie importowanego towaru do działalności opodatkowanej tego podatnika.

Stosownie do art. 168 lit. e) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (t. j. Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, ze zm.):

Jeżeli towary i usługi wykorzystywane są na potrzeby opodatkowanych transakcji podatnika, podatnik jest uprawniony, w państwie członkowskim, w którym dokonuje tych transakcji, do odliczenia następujących kwot od kwoty VAT, który jest zobowiązany zapłacić – VAT należnego lub zapłaconego z tytułu importu towarów na terytorium tego państwa członkowskiego.

Oznacza to, że podatnik jest uprawniony do odliczenia podatku VAT należnego lub zapłaconego w związku z importem towarów do państwa członkowskiego, w którym przeprowadza on transakcje podlegające opodatkowaniu w zakresie, w jakim te (importowane) towary są wykorzystywane do celów tych opodatkowanych transakcji.

Należy zauważyć, że do odliczenia kwot podatku z tytułu importu towarów uprawnieni są podatnicy będący podatnikami z tytułu importu towarów, a więc podatnicy, na których ciąży obowiązek uiszczenia cła.

Z treści wniosku wynika, że Spółka – będąca zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług – na potrzeby swojej działalności gospodarczej nabywa towary od podmiotów mających siedzibę poza terytorium Unii Europejskiej, m.in. z (`(...)`), (`(...)`), (`(...)`) i (`(...)`).

Import Towarów odbywa się w standardowej procedurze celnej 4000. Spółka otrzymuje dokumenty celne (Poświadczone Zgłoszenia Celne lub SAD), w których jako Odbiorca wskazana jest Spółka, natomiast jako Zgłaszający agencja celna lub przewoźnik z kodem przedstawicielstwa 2 lub 3 (przedstawicielstwo pośrednie lub bezpośrednie).

Nabycie towarów odbywa się na warunkach Incoterms DDP, zgodnie z którymi sprzedający (tj. eksporter spoza Unii Europejskiej) pokrywa wszystkie koszty związane z odprawą importową – w tym koszt cła oraz polskiego podatku VAT.

Spółka wskazała, że będzie wykorzystywała importowane towary do wykonywania czynności opodatkowanych.

Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia, czy Spółka jako importer ma prawo do odliczenia podatku VAT w związku z nabyciem Towarów od podmiotów mających siedzibę poza UE w ramach transakcji przeprowadzanych na warunkach Incoterms DDP.

Jak już wcześniej wyjaśniono dług celny powstaje w chwili przyjęcia zgłoszenia celnego, natomiast dłużnikiem, czyli podmiotem odpowiedzialnym za dług celny jest zgłaszający.

W analizowanej sprawie na dokumentach celnych potwierdzających import towarów spoza Unii Europejskiej jako Zgłaszający wskazana jest agencja celna lub przewoźnik z kodem przedstawicielstwa 2 lub 3 (przedstawicielstwo pośrednie lub bezpośrednie).

Zgodnie z istotą przedstawicielstwa bezpośredniego, przedstawiciel bezpośredni niejako wyręcza zgłaszającego w wypełnianiu jego obowiązków celnych, na podstawie i w granicach udzielonego mu upoważnienia. Przedstawiciel bezpośredni działa w imieniu i na rzecz osoby reprezentowanej, a tym samym czynność zgłoszenia dokonana przez niego w granicach umocowania pociąga za sobą skutki bezpośrednio dla reprezentowanego. Zatem to na osobie reprezentowanej przez przedstawiciela bezpośredniego ciąży obowiązek zapłaty cła z tytułu odprawy celnej towaru.

Dłużnikiem jest również osoba, na której rzecz dokonuje się zgłoszenia celnego. Obowiązek uiszczenia cła związany jest z ciążącym na określonym podmiocie długiem celnym. Zatem, w przypadku importu towarów podatnikiem jest ten podmiot, który jest dłużnikiem celnym, czyli co do zasady podmiot dokonujący zgłoszenia celnego lub podmiot, na rzecz którego działa przedstawiciel pośredni.

Natomiast podmiot, na którym ciąży obowiązek uiszczenia cła jest podatnikiem, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy wskazać należy, że (pomimo realizacji transakcji na warunkach Incoterms DDP, zgodnie z którymi sprzedający tj. eksporter pokrywa wszystkie koszty związane z odprawą importową – w tym koszt cła oraz polskiego podatku VAT) to Spółka jest – na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy – podatnikiem z tytułu importu towarów spoza Unii Europejskiej, gdyż na niej ciąży obowiązek uiszczenia cła z tytułu importu tych towarów.

Jak wcześniej wskazano kwestia prawa do odliczenia VAT z tytułu importu towarów uregulowana została w art. 86 ustawy, zgodnie z którym podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Przy czym kwotę podatku naliczonego stanowi w przypadku importu kwota podatku wynikająca z otrzymanego dokumentu celnego (bądź kwota podatku należnego - w przypadku, o którym mowa w art. 33a ustawy). Zatem, aby podatnik miał prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z otrzymanych dokumentów celnych, warunkiem koniecznym jest wykorzystanie importowanego towaru do działalności opodatkowanej tego podatnika. Przy czym, jak wskazał TSUE w wyroku z dnia 25 czerwca 2015 r. w sprawie C-187/14 DSV Road, koszt świadczeń powodujących naliczenie podatku powinien być włączony w cenę poszczególnych transakcji objętych podatkiem należnym lub w cenę towarów lub usług świadczonych przez podatnika w ramach jego działalności gospodarczej.

Jak już wyjaśniono, Spółka jest podatnikiem z tytułu importu towarów spoza Unii Europejskiej oraz będzie wykorzystywała importowane towary do wykonywania czynności opodatkowanych.

Zatem Spółka jako importer ma prawo do odliczenia podatku VAT w związku z nabyciem Towarów od podmiotów mających siedzibę poza UE w ramach transakcji przeprowadzanych na warunkach Incoterms DDP.

Tym samym Państwa stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

- stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia;

- zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Odnośnie powołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.

Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).