0114-KDIP2-2.4010.108.2025.1.AS

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

27 lutego 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 27 lutego 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odszkodowania wypłaconego przez Spółkę na podstawie zawartego porozumienia ugodowego w związku z roszczeniem Spółki z grupy kapitałowej o refundację poniesionych kosztów po awarii instalacji o strategicznym charakterze w celu zrekompensowania poniesionych strat. Treść wniosku jest następująca. Opis stanu faktycznego A. Spółka Akcyjna (dalej: „A.” lub „Wnioskodawca”) jest osobą prawną, spółką akcyjną, mającą siedzibę oraz miejsce efektywnego zarządu na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej i tym samym podlegającą w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej A. wybudował i eksploatuje instalację X (dalej: „Instalacja X”), która stanowi strategiczną część prowadzonego biznesu (...). Kompleks Instalacji X jest zlokalizowany w bezpośrednim sąsiedztwie kompleksu przemysłowego spółki B. w (...). Spółka B. należy do Grupy Kapitałowej (...), w której Wnioskodawca posiada 100% akcji. B. jest właścicielem szeregu instalacji wytwórczych [w zakresie m.in. (...)], tworzących zintegrowany kompleks przemysłowy. Bezpośrednia bliskość Instalacji X oraz instalacji przemysłowych należących do B. powoduje, że bez współpracy obu podmiotów w zakresie dostarczania mediów, materiałów czy świadczenia innych usług, prowadzenie działalności w zakresie produkcji (...), nie byłoby możliwe. W związku z czym A. i B. zawarły stosowną umowę w tym zakresie. W ramach zawartej Umowy Strony porozumiały się między innymi co do warunków odbioru i oczyszczania ścieków sanitarnych - ścieków przemysłowych. Zawarta umowa oprócz innych obszarów określa szczegółowe warunki odbioru i oczyszczania ścieków przemysłowych pochodzących z Instalacji X na jakich A. przesyła je do B. A. corocznie dostarcza zamówienia/nominacje, które zawierają kontraktowaną roczną ilość ścieków 3przemysłowych (m) oraz - do celów planowania - rozbicie ilości rocznej na pobory miesięczne. Ścieki przemysłowe X są odprowadzane rurociągami podziemnymi. Przekazywane do oczyszczalni ścieki muszą spełniać określone wymagania jakościowe, tak żeby zakład mógł zastosować odpowiednie środki do prawidłowego ich zneutralizowania. W związku z czym, A. dostarcza do końca 6-go dnia roboczego po zakończeniu każdego miesiąca świadectwo kontroli jakości podawanych ścieków za okres dotyczący poprzedniego miesiąca. Umowa określa dopuszczalne parametry ilościowo-jakościowe przekazywanych ścieków. Zdarzają się jednak sytuacje np. na skutek zaistniałych awarii Instalacji X, że zostają przesłane ścieki nie spełniające określonych norm ilościowo-jakościowych. W przypadku przekroczenia normatywu ścieków, A. zobowiązuje się natychmiast powiadomić przedstawiciela B. i przekazać właściwe parametry tak, żeby B. był w stanie zastosować odpowiednie środki do zneutralizowania ścieków. Niemniej jednak, XX.XX.2021 r. doszło do sytuacji, w której przesłane przez A. ścieki nie spełniały ustalonych w Umowie parametrów. Mianowicie w porze nocnej, nastąpiło znaczne przekroczenie jakości ścieków z Zakładu X, kierowanych do Oczyszczalni Ścieków (...) B. Powodem przekroczenia był niekontrolowany zrzut (...) do systemu ściekowego Zakładu X, opartego na zbiornikach retencyjnych, skąd ścieki, układami pompowymi, kierowane są do dedykowanej Oczyszczalni Ścieków B. Do zdarzenia doszło w wyniku konieczności przeprowadzenia okresowych badań (...) zbiornika magazynowego, któremu kończył się 10-letni okres homologacji. Dla

przeprowadzenia badania konieczne było dokonanie rewizji wewnętrznej zbiornika oraz przeprowadzenie próby hydrostatycznej. Wiązało się to z konicznością całkowitego opróżnienia zbiornika magazynowego z (...). Zbiornik magazynowy obok zbiornika zasilania (...) są częściami składowymi układu (...). W dniu XX,XX.2021 r. miało miejsce awaryjne zatrzymanie instalacji spowodowane błędnym ustawieniem (...), co spowodowało niestabilny stan pracy układu (...). Niestabilność układu spowodowała częściową utratę (...). Pomimo występujących trudności ustabilizowano układ (...) na tyle, aby możliwe było uruchomienie instalacji. W dniu XX.XX.2021 r. ponownie doszło do awaryjnego zatrzymania instalacji. Kolejne zatrzymanie pogłębiło niestabilność pracy (...). Niestabilność układu spowodowała utratę (...). Ponadto, wystąpił dodatkowy problemem czyli brak miejsca w zbiorniku (...), osiągnięcie dopuszczalnego poziomu wymusiło konieczność wznowienia przesyłu ścieków do Centralnej Oczyszczalni Ścieków. Pomimo braku (...) podjęto decyzję o kontynuowaniu próby ustabilizowania układu (...) i uruchomienia instalacji, co zwiększyło ilość wysyłanych niejakościowych ścieków kierowanych do oczyszczalni ścieków B. Zdarzenie nie było poprzedzone informacją ze strony Zakładu X, ani wykryte przez okresową kontrolę laboratoryjną. Skutkiem zrzutu było X-krotne przekroczenie normy dla (...) oraz X-krotne przekroczenie dopuszczalnych parametrów wskaźnika (...) w ściekach surowych, kierowanych do oczyszczania i w efekcie zatrucie złoża biologicznego w (...) oczyszczalni ścieków. W związku z czym oczyszczalnia ścieków B. odnotowała: poważne obniżenie efektywności (...), na skutek zatrucia złoża (...) - chwilowo z zatrzymaniem procesu biologicznego, obniżenie efektywności oczyszczania ścieków dla części tlenowej, na skutek przekroczenia granicznych wartości (...), przyjętych projektowo dla złoża tlenowego - przeciążenie osadu czynnego, przekroczenie projektowych wartości (...) na odpływie z Oczyszczalni, co bez podjęcia dodatkowych działań, miałoby wpływ na jakość ścieków oczyszczonych na (...), który stanowi punkt wprowadzenia ścieków do (...), brak wytwarzania biogazu oraz w konsekwencji, zatrzymanie (...) i brak produkcji energii elektrycznej. Po wykryciu obecności nie jakościowych ścieków B. podjął określone działania: natychmiastowa informacja do Zakładu X, po ujawnieniu przekroczeń, redukcja odprowadzanych ścieków z Zakładu X i normalizacja jakości ścieków w systemie retencyjno-magazynowym, zwiększenie ilości pożywki biologicznej, mającej wpływ na uzupełnienie składników odżywczych w ściekach kierowanych do systemu oczyszczalni B. wykonanie badań jakościowych i ilościowych osadu granulowanego w (...) - sprowadzono i zaaplikowano do (...) osadu beztlenowego, zgodnie z zapisami technologicznymi, wykonano (...) złoża beztlenowego w (...), w celu pobudzenia osadu, podgrzano złoże osadu beztlenowego w (...), do parametrów określonych technologicznie, za pomocą wody z systemu Centralnego Ogrzewania, wykonano płukania kanalizacji i układów ściekowych wodą P.Poż, wykonano szereg laboratoryjnych analiz dodatkowych, mających na celu określenie dalszych kroków postępowania i efektów podjętych działań. W wyniku zdarzenia, B. poniósł dodatkowe koszty przywrócenia stabilności pracy oczyszczalni ścieków z Zakładu X oraz koszty utrzymania parametrów ścieków. Co zaskutkowało zwróceniem się B. do A., z roszczeniem o refundację poniesionych kosztów. Kwota odszkodowania została ustalona przy współpracy przedstawicieli B. i A. Z racji tego, że Spółki ściśle ze sobą współpracują w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, postanowiły uregulować kwestię zrekompensowania strat B., w sposób polubowny. W związku z czym, w pierwszej kolejności doszło do rozmów przedstawicieli A. i B., a następnie - XX.XX.2024 r. - podpisano Porozumienie dotyczące Umowy (...) zawartej XX.XX. 2009 roku. Zgodnie z Porozumieniem A. wypłacił B. odszkodowanie w wysokości (...) zł. Jest to kwota, jaka została poniesiona na pokrycie przywrócenia stabilności pracy oczyszczalni ścieków z Zakładu X oraz utrzymania parametrów ścieków. W wyniku zajścia, Instalacja X wprowadziła po swojej stronie dodatkowe procedury bezpieczeństwa, które informują o ilości odprowadzanych ścieków ze wszystkich strumieni technologicznych. Pytanie: Czy wypłacone przez A. odszkodowanie dla B., na podstawie zawartego Porozumienia, może zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 CIT (podatek dochodowy od osób prawnych)? Państwa stanowisko w sprawie Wnioskodawca uważa, że wypłacone odszkodowanie nie podlega wyłączeniu z możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 22 CIT. W związku z powyższym Wnioskodawca uważa, że wypłacone w wyniku zawartego Porozumienia na rzecz B. odszkodowanie może zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 CIT. Zawarta ugoda, została zawarta w celu zabezpieczenia i zachowania źródła przychodu. Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy: Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2805; dalej: ustawa CIT), Ustawodawca wyłączył możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów niektórych rodzajów kar i odszkodowań. Taki wniosek płynie wprost z przywołanego powyżej przepisu, którego brzmienie jest następujące: „Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów: 22) kar umownych i odszkodowań z tytułu wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług oraz zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad albo zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług”. Ustawodawca enumeratywnie więc wskazał, z jakiego tytułu kary umowne i odszkodowania nie będą mogły zostać uznane za koszt uzyskania przychów, tj. z tytułów: wad dostarczonych towarów, wad wykonanych robót i usług, zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad, zwłoki w usunięciu wad towarów, zwłoki w usunięciu wad wykonanych robót i usług. Tym samym, kary umowne i odszkodowania wypłacane z innego tytułu niż powyższe, m. in. odszkodowanie zapłacone z tytułu przesłania do oczyszczalni ścieków nie jakościowych, nie zgodnych z ustalonymi w umowie parametrami może zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, nie zostały one bowiem wskazane w art. 16 ustawy CIT. Podobne wnioski wynikają z ugruntowanej już linii orzeczniczej sądów administracyjnych np.: 1. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 7 czerwca 2023 r., sygn. akt II FSK 2961/20: „Nie sposób zgodzić się z wywodem zawartym w uzasadnieniu skargi kasacyjnej, jakoby zamiarem ustawodawcy było wyłączenie z kosztów uzyskania przychodów każdego przypadku nienależytego wykonania obowiązku dłużnika wynikającego ze stosunku obligacyjnego, bez względu na to, czy odpowiedzialność oparta jest na zasadzie winy, czy na zasadzie ryzyka. Zapatrywanie to pozostaje bowiem w sprzeczności z brzmieniem art. 16 ust. 1 pkt 22 PDOPrU, który nie odnosi się do kar umownych w ogólności, ale tylko do jednego ich typu - kar z tytułu wad dostarczonych towarów i usług (oraz nieterminowego usunięcia tych wad lub dostarczenia towarów lub usług wolnych od wad). Skoro zatem ustawodawca wyjątek od zasady uznawania za koszty uzyskania przychodów wszelkich kosztów poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów (art. 15 ust. 1 PDOPrU) w art. 16 ust. 1 pkt 22 PDOPrU odniósł tylko do określonej kategorii kar umownych, rozszerzanie tego wyjątku na inne kategorie kar umownych, płaconych z innych tytułów, nie jest uprawnione ani dopuszczalne”. 2. Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 24 październik 2023 r., sygn. akt II FSK 335 /21: „Skoro zatem ustawodawca wyjątek od zasady uznawania za koszty uzyskania przychodów wszelkich kosztów poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów (art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p.) w art. 16 ust. 1 pkt 22 u.p. d.o.p. odniósł tylko do określonej kategorii kar umownych, rozszerzanie tego wyjątku na inne kategorie kar umownych, płaconych z innych tytułów, nie jest uprawnione ani dopuszczalne. Oceny tej nie może zmienić nawet powołanie się na zasadę autonomii prawa podatkowego i zanegowanie prawidłowości odwołania się do rozumienia określonych pojęć w prawie cywilnym, albowiem już sama analiza gramatyczna art. 16 ust. 1 pkt 22 u.p.d.o.p. nie prowadzi do odnalezienia w nim pojęć, które tam nie występują; w szczególności dostarczenia towarów lub usług obarczonych wadami nie sposób utożsamić z dostarczeniem towarów lub usług niewadliwych, ale z opóźnieniem”. 3. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w wyroku z 12 lutego 2021 r., sygn. akt I SA/Gl 1173/20: „W ocenie Sądu kara umowna, której dotyczyło pytanie w niniejszej sprawie, tj. za nieterminowe wykonanie usługi, nie mieści się w wyłączeniu przewidzianym w art. 16 ust. 1 pkt 22 PDOPrU. Uznając, że kara umowna przedstawiona we wniosku nie mieści się w wyłączeniu przewidzianym w art. 16 ust. 1 pkt 22 PDOPrU, dopuszczalność jej zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów należy oceniać w świetle ogólnej reguły wyrażonej w art. 15 ust. 1 PDOPrU”. „Przepis ten nie stanowi więc o generalnym wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów wszelkich kar umownych, ale tylko takich, które zostały zapłacone z powodu wad dostarczonych towarów lub usług, względnie zwłoki w usunięciu tych wad lub dostarczeniu towarów lub usług wolnych od wad. Błędny jest więc wniosek organu interpretacyjnego, jakoby kary umowne z tytułu opóźnienia w dostawie i montażu towarów należały do tych kar umownych, które podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie tego przepisu jako kary umowne z tytułu wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług”. 4. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w wyroku z 12 lutego 2021 r., sygn. akt I SA/Gl 1173/20: „W ocenie Sądu kara umowna, której dotyczyło pytanie w niniejszej sprawie, tj. za nieterminowe wykonanie usługi, nie mieści się w wyłączeniu przewidzianym w art. 16 ust. 1 pkt 22 PDOPrU. Uznając, że kara umowna przedstawiona we wniosku nie mieści się w wyłączeniu przewidzianym w art. 16 ust. 1 pkt 22 PDOPrU, dopuszczalność jej zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów należy oceniać w świetle ogólnej reguły wyrażonej w art. 15 ust. 1 PDOPrU”. Podobnie: Naczelny Sąd Administracyjny w wyrokach: z 24 października 2023 r., sygn. akt II FSK 335/21, z 23 listopada 2022 r., sygn. akt II FSK 700/20, z 9 stycznia 2020 r., sygn. akt. II FSK 1330/19, z 7 lutego 2024, sygn. II FSK 646/21, z 23 marca 2023, sygn. II FSK 2277/20, z 25 lipca 2023, sygn. II FSK 137/21. Podobne stanowisko jest prezentowane przez sądy administracyjne w jeszcze wielu innych wyrokach, których przywoływanie w większej ilości wydaje się bezcelowe. Wydaje się, że można w tej sytuacji mówić o w pewnym sensie ugruntowanej praktyce orzeczniczej. Tym samym w myśl zasady lege non distinguente nec nostrum est distinguere (gdy ustawa nie rozróżnia, nie do nas należy rozróżnianie) wyłączenie co do możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kar umownych i odszkodowań powinno być stosowane tylko w odniesieniu do tych kategorii, które zostały wprost wymienione w art. 16 ust. 1 pkt 22 CIT. W sprawie, która jest przedmiotem wniosku, mamy do czynienia z porozumieniem ugodowym w wyniku którego strony chcą dobrowolnie zrekompensować sobie straty, które powstały w wyniku awarii. Nie wynikają one w żaden sposób z wad dostarczonych towarów czy usług, nie powstały one również w wyniku zwłoki w dostawie czy usunięciu wad. Istotną różnicą jest również to, że katalog kar umownych i odszkodowań wymienionych w art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy CIT odnosi się do relacji umownej na linii sprzedawca / usługodawca - kupujący / usługobiorca. W przedmiotowej sprawie odszkodowanie nie jest wypłacane bezpośrednio w związku z niewłaściwym świadczeniem usługi lub wadliwą dostawą. W rzeczywistości w ramach tej usługi to strona która jest usługobiorcą wypłaca rekompensatę usługodawcy, czyli odwrotnie niż stanowi o tym przepis art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy CIT. Zatem, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że zarówno wykładnia językowa, jak i liczne orzeczenia sądów administracyjnych potwierdzają twierdzenie A., że przedmiotowe odszkodowanie nie zostało wyłączone z możliwości zaliczenia go do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 22 Ustawy CIT. Zatem, kolejnym krokiem przy analizowaniu możliwości zaliczenia przedmiotowego odszkodowania do kosztów uzyskania przychodów jest ocena pod kątem spełnienia kryteriów wynikających z zasady ogólnej zawartej w art. 15 ust. 1 CIT. Zgodnie z art. 15 ust. 1 zd. 1 ustawy o CIT, za koszty uzyskania przychodów uważa się koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT. Z ugruntowanego podejścia prezentowanego w doktrynie i orzecznictwie w zakresie interpretacji art. 15 ust. 1 ustawy o CIT wynika, iż w celu uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodów, niezbędne jest aby spełniał łącznie następujące przesłanki: 1. został poniesiony przez podatnika; 2. miał charakter definitywny; 3. był związany z działalnością gospodarczą prowadzoną przez podatnika; 4. został poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów; 5. został należycie udokumentowany; 6. nie został wskazany w negatywnym katalogu zawartym w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT. Jak wskazuje się w wypracowanym orzecznictwie, za koszt uzyskania przychodu uznaje się wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów. Innymi słowy, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym kosztem a przychodem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy. Chodzi tu o związek bezpośredni lub pośredni, polegający na tym, że poniesienie kosztu ma wpływ na powstanie, zwiększenie lub zabezpieczenie przychodu. Ad 1) Kwota odszkodowania została określona w zawartym pomiędzy A. i B. Porozumieniu. Odszkodowanie zostało wypłacone na podstawie wystawionej przez B. noty obciążeniowej, z majątku A. Ad 2) Definitywne poniesienie kosztu oznacza, że koszt musi zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika w sposób ostateczny. Wartość tego kosztu nie może zostać Wnioskodawcy w żaden sposób zwrócona i musi stanowić trwałe uszczuplenie jego majątku. Odszkodowanie zostało wypłacone na podstawie wystawionej przez B. noty obciążeniowej. Porozumienie nie przewiduje dochodzenia zwrotu odszkodowania i jego uiszczenie wyczerpuje wszelkie roszczenia B. względem A. Można zatem uznać, że zapłata odszkodowania ma charakter definitywny. Ad 3) Związek z prowadzoną działalnością gospodarczą Związek poniesionego kosztu z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą oznacza, że poniesiony przez podatnika koszt musi wykazywać choćby jeden pośredni związek z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą, która jest jego źródłem przychodu. Wypłacone odszkodowanie z całą pewnością miało związek z wykonywaną działalnością gospodarczą. Całe zdarzenie miało miejsce w związku z realizacją umowy jaka została zawarta pomiędzy B. i A., na potrzeby eksploatacji wybudowanej przez Wnioskodawcę instalacji X. W ramach zawartej umowy w zakresie dostarczania mediów, materiałów i innych usług, jest również uregulowana kwestia odbioru i oczyszczania ścieków sanitarnych - ścieków przemysłowych. Do przekazania niejakościowych ścieków przez A. do B. doszło w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, w zakresie produkcji (...) na Instalacji X w (...). Ad 4) Celowość poniesienia kosztu Z uwagi na brzmienie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT przesłanka celowości poniesionego wydatku ma fundamentalne znaczenie dla konstrukcji podatkowych kosztów uzyskania przychodów. Skoro bowiem podstawą opodatkowania zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o CIT jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty, rozumiany jako nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym, to tym samym pomiędzy przychodem a kosztem uzyskania przychodu istnieje zależność tego rodzaju, iż poniesiony koszt musi w sposób bezpośredni albo pośredni wpływać na przychód podatkowy, jego osiągnięcie zachowanie albo zabezpieczenie. Zgodnie z utrwalonym poglądem judykatury: „Warunkiem uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu jest łączne spełnienie następujących warunków: faktycznego (rzeczywistego) poniesienia wydatku przez podatnika, istnienie związku z prowadzoną przez podatnika działalnością oraz poniesienie go w celu uzyskania przychodu, jego zwiększenia bądź zachowania źródła przychodu. Nie każdy zatem wydatek, nawet związany z prowadzoną działalnością gospodarczą jest kosztem podatkowym, zmniejszającym podstawę opodatkowania, ale tylko taki, który realizuje cel wskazany w art. 15 ust. 1 PDOPrU. Cel ten musi być widoczny, a ponoszone koszty winny go realizować bądź co na najmniej zakładać realnie możliwość jego osiągnięcia” (por. wyrok NSA z 2 sierpnia 2012 r., sygn. II FSK 41/11, uchwała NSA z 24 stycznia 2011 r., sygn. II FPS 6/10, oraz uchwała z 12 grudnia 2011 r., sygn. II FPS 2/11). Poza tym zgodnie z tezą wyrażoną w wyroku NSA z dnia 1 marca 2016 r. sygn.: II FSK 4009 /13: „przy ustaleniu kosztów uzyskania przychodów każdy wydatek - poza wyraźnie wskazanymi w ustawie - wymaga indywidualnej oceny pod kątem bezpośredniego lub pośredniego związku z przychodem i racjonalnością działania dla osiągnięcia tego przychodu. Sytuacje, w których ów związek przyczynowy nie jest jednoznaczny, należy rozwiązywać według zasad racjonalnego rozumowania, odrębnie w odniesieniu do każdego przypadku”. Co więcej, w przywołanym powyżej orzeczeniu wskazano, iż kwalifikacja konkretnego wydatku do kategorii kosztów uzyskania przychodu musi uwzględniać charakter i profil prowadzonej działalności gospodarczej oraz ekonomiczną racjonalność poniesionego kosztu. Zatem, warunek celowości poniesienia kosztu oznacza, iż dany koszt musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów. Natomiast, celowość poniesienia kosztu należy oceniać mając na uwadze jego racjonalność oraz gospodarcze uzasadnienie, a także istnienie związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym kosztem a uzyskiwanymi przychodami bądź zabezpieczeniem i zachowaniem źródła przychodów. Warto zauważyć, że w doktrynie oraz w orzecznictwie wskazuje się, że przesłanka ta jest także spełniona, jeżeli dany koszt nie jest bezpośrednio związany z osiągnięciem przychodu, ale jest ponoszony z zamiarem zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. W zakresie kosztów służących „zabezpieczeniu” lub „zachowaniu” źródła przychodów, w orzecznictwie sądowym wskazuje się również na możliwość ujmowania w kosztach uzyskania przychodów kosztów mających na celu ograniczenie wydatków czy minimalizowanie strat. Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie m.in.: w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 lutego 2021 r., sygn. II FSK 638/20 w którym to Sąd wskazał, że: „Niezasadny jest również zarzut naruszenia przepisu prawa materialnego, tj. art. 15 ust. 1 PDOPrU. Zgodnie z tym przepisem kosztami uzyskania przychodu są wszelkie wydatki poniesione w celu uzyskania przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 PDOPrU. Słusznie sąd pierwszej instancji, nie przesądzając o prawidłowości stanowiska spółki, zwrócił uwagę na błędne zapatrywanie organu, polegające na uznaniu, że poniesienie wydatków celem minimalizacji straty z tytułu zwiększonych wydatków na polisę ubezpieczeniową nie uzasadnia związku wydatku z zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodu. Zasadnie wskazano na najnowsze orzecznictwo sądów administracyjnych, jak również na uchwałę składu siedmiu sędziów NSA z dnia 25 czerwca 2012 r. sygn. akt II FPS 2/12. Uznać bowiem należy, że zmniejszenie straty, jaką generuje pewien fragment działalności przedsiębiorcy, może w określonych sytuacjach być traktowane jako koszt uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 PDOPrU. Podkreślić także należy, że skarżący kasacyjnie organ, stawiając zarzut naruszenia art. 15 ust. 1 PDOPrU, nie przytacza żadnych argumentów ponad te, które zostały już skutecznie zakwestionowane przez sąd pierwszej instancji w zaskarżonym wyroku”; w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 22 sierpnia 2023 r., sygn. III SA/Wa 1222/23 wskazano, że: „Zdaniem Sądu, w świetle opisu przedstawionego we wniosku, działania Banku przejawiające się w dokonywaniu Zwrotów w ramach zawieranych Ugód z Kredytobiorcami, w istocie zmierzają do minimalizacji strat, i są działaniami podjętymi w celu zabezpieczenia lub zachowania źródła przychodu. Chronią bowiem Skarżącą od poniesienia wyższych kosztów (niż wysokość Zwrotów), w przypadku zakończenia sporu sądowego przegraną Banku. Tym samym, zawarcie Ugody i ponoszenie wydatków w postaci Zwrotu należy uznać za racjonalne i ekonomicznie uzasadnione z perspektywy działalności gospodarczej prowadzonej przez Bank. Działania te pozwalają Bankowi na ograniczenie kosztów bieżącej działalności Banku oraz zminimalizowanie ewentualnych strat, wypełniając tym samym przesłankę „celowości”, o której mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT. Przewidywania Skarżącej w zakresie kształtowania się związku między dokonywaniem zwrotów a zachowaniem (zabezpieczeniem) źródła przychodów należy uznać za należycie uzasadnione”. Zdaniem Wnioskodawcy, zapłacone odszkodowanie za dokonanie niekontrolowanego zrzutu ścieków o zawyżonej zawartości (...) zostało poniesione przez A. celem zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów Wnioskodawcy. Przechodząc do sprawy, należy podkreślić, że Zakład X jest skomplikowanym kompleksem przemysłowym, gdzie w tym samym momencie zachodzi wiele procesów produkcyjnych. Przy takiej złożoności procesów produkcji do mniejszych lub większych awarii, dochodzi w sposób naturalny. W tym zakresie najważniejsze jest żeby, jak najbardziej ograniczyć występowanie sytuacji awaryjnych. Niemiej jednak pomimo wprowadzonych procedur bezpieczeństwa, które ciągle są ulepszane/uszczelniane całkowite wyeliminowanie zagrożeń wydaje się niemożliwe. W związku z czym pracownicy zmuszeni są do pracy w środowisku podwyższonego ryzyka, co wymaga od nich podejmowania szybkich działań w sytuacjach awaryjnych. Pracownicy w sytuacjach zagrożenia są zmuszeni do szybkiego podejmowania decyzji, które nie zawsze są optymalne, natomiast to okazuje się dopiero później, po dokładniejszej analizie całego zdarzenia. Generalnie czynnik ludzki często przyczynia się do zakłóceń w prawidłowym działaniu procesów produkcyjnych. Natomiast w przypadku działalności prowadzonej na dużą skalę, gdzie mamy do czynienia ze skomplikowanymi procesami, dużą ilością pracowników oraz bardzo złożonym zespołem urządzeń, awarie są wkalkulowane w ryzyko jej prowadzenia. Usuwanie i zapobieganie awariom jest nieodzowną częścią prowadzonej działalności produkcyjnej. Natomiast, niezależnie od faktu czy do awarii doszło z czyjejś winy, czy na zasadzie ryzyka prowadzenia działalności, nie ma to znaczenia dla oceny, czy odszkodowanie podlega wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 22 CIT. Przywołany przepis wyłącza z możliwości zaliczenia do KUP tylko niektóre kategorie kar umownych i odszkodowań - nie wszystkich w ogólności - i nie uzależnia tego od ustalenia okoliczności występowania winy bądź nie. Niezależnie od tego, czy do wypłaty odszkodowania doszło w wyniku działań zawinionych czy nie, jeżeli mieści się ona w katalogu odszkodowań wymienionym w art. 16 ust. 1 pkt. 22 CIT, to taki wydatek podlega wyłączeniu w KUP. Takie stanowisko zostało zaprezentowane w interpretacji indywidualnej sygn. 0111-KDIB1- 3.4010.151.2024.1.AN z dnia 29 kwietnia 2024 r.: „Odnosząc powyższe rozważania do regulacji prawa podatkowego, należy zauważyć, że art. 16 ust. 1 pkt 22 u.p.d.o.p., odnosi się do kategorii odszkodowań i kar umownych, nie precyzując, że chodzi o odszkodowania i kary umowne będące następstwem niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania przez zobowiązanego na skutek niedochowania przez niego należytej staranności. Tym samym, w myśl zasady lege non distinguente nec nostrum est distinguere (gdy ustawa nie rozróżnia, nie do nas należy rozróżnianie), należy przyjąć, że wszelkie odszkodowania i kary umowne z wymienionych w tym przepisie tytułów nie mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, niezależnie od tego, czy są one skutkiem szkody powstałej w następstwie winy zobowiązanego czy też szkody, na której powstanie nie miał on wpływu. Innymi słowy, dla wykluczenia możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na odszkodowania i kary umowne z tytułu nieterminowego wykonania usług czy też opóźnienia w dostawie towarów, nie ma znaczenia przyczyna niedochowania przez zobowiązanego terminu świadczenia. Wystarczającą przesłanką jest wystąpienie odpowiedzialności zobowiązanego za opóźnienie czy zwłokę, która może wynikać z ustawy lub ze stosunku obligacyjnego łączącego strony. Zapłata kary umownej bądź odszkodowania na rzecz kontrahenta jest efektem istnienia takiej odpowiedzialności”. Biorąc pod uwagę powyższe ani art. 15 ust.1 CIT, ani art. 16 ust. 1 pkt 22 CIT dla możliwości zaliczenia bądź wyłączenia z KUP wypłaconego odszkodowania, nie uzależnia od kwestii czy do zdarzenia doszło w wyniku czyjejś winy, niedochowania należytej staranności czy w wyniku okoliczności losowych, na które strona nie miała wpływu. Ponadto, brak decyzji o pracy bez czynnika azeotropującego spowodowałby opóźnienie startu instalacji o 1-2 dni - zgodnie z czasem potrzebnym na dostawę czynnika azeotropującego do Zakładu X, co doprowadziłoby do utraty marży za niewyprodukowany produkt. Poza tym w takiej sytuacji dochodzi do zwiększonego zużycia mediów dostarczanych do Zakładu X, co również wpływa na zwiększenie straty. Natomiast pojęte działania doprowadziły do powstania pewnych strat po stronie B., przede wszystkim w związku z koniecznością zużycia większej ilości czynników chemicznych oraz z koniecznością ustabilizowania pracy urządzeń oczyszczalni ścieków. Nie budzi zatem wątpliwości fakt, że działania podjęte przez A., które miały na celu zminimalizowanie strat w wyniku powstałej awarii, spowodowały określone straty po stronie B. B. miałby zatem uzasadnione roszczenia w stosunku do A. o zrekompensowanie powstałych strat. Dochodzenie na drodze sądowej odszkodowania z dużym prawdopodobieństwem zakończyłoby się powodzeniem B. Wynik takiego postępowania sądowego nie jest znany i zasądzone odszkodowanie mogłoby znacznie przekraczać kwotę wskazaną w Porozumieniu. Załatwienie sprawy w sposób polubowny jest w tej sytuacji działaniem racjonalnym z punktu widzenia prowadzenia działalności gospodarczej. Oprócz kwestii finansowej, w grę wchodzą również wzajemne relacje pomiędzy kontrahentami. Z racji położenia Instalacji X ścisła współpraca A. z B. jest konieczna. Dobra współpraca, wzajemne zaufanie i komunikacja są w tym przypadku bardzo ważne. Toczenie sporów sądowych wpłynęłoby bardzo negatywnie na wzajemne relacje partnerów, co w konsekwencji mogłoby mieć ujemny wpływ na skuteczne prowadzenie działalności. Ad 5) został należycie udokumentowany Kwota odszkodowania wynika z zawartego pomiędzy A. i B. Porozumieniu. Odszkodowanie zostało wypłacone na podstawie wystawionej przez B. noty obciążeniowej. Ad 6) nie został wskazany w negatywnym katalogu zawartym w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT. Wnioskodawca uważa, że wypłacone odszkodowanie nie podlega wyłączeniu z możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 22 CIT, co zostało udowodnione w części I stanowiska własnego podatnika, na początku niniejszego wniosku. W związku z powyższym Wnioskodawca uważa, że wypłacone w wyniku zawartego Porozumienia na rzecz B. odszkodowanie może zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 CIT. Zawarta ugoda, została zawarta w celu zabezpieczenia i zachowania źródła przychodu.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 278, dalej: „ustawa o CIT”): Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. (...) Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod tym warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki: został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik), jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona, pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów, został właściwie udokumentowany, nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów. Koszty ponoszone przez podatnika należy ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów, zabezpieczenia lub zachowania źródła przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowo-skutkowy

tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu. Kosztami będą więc zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty. Nie ulega wątpliwości, że nie wszystkie koszty, które ponosi podatnik prowadzący działalność gospodarczą mogą stanowić koszty uzyskania przychodów (pomijając przy tym, co oczywiste, te, które ustawodawca wprost wyłączył z kosztów na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy o CIT). Wymogiem, który musi być bezwzględnie spełniony, nie jest, co wynika z literalnego brzmienia przepisu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, związek kosztów z działalnością gospodarczą, tylko z uzyskaniem przychodów lub też z zachowaniem albo zabezpieczeniem jego źródła. Powyższe twierdzenie jest zgodne z utrwalonym poglądem judykatury (por. wyrok NSA z 2 sierpnia 2012 roku, sygn. akt II FSK 41/11, uchwała NSA z dnia 24 stycznia 2011 r., sygn. akt II FPS 6/10 oraz uchwała z dnia 12 grudnia 2011 roku, sygn. akt II FPS 2/11). Należy również wskazać, że jeżeli wydatki nie zostały wyłączone z kosztów podatkowych na mocy art. 16 ustawy, mogą co do zasady stanowić koszt uzyskania przychodu na gruncie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, pod warunkiem wykazania ich związku z uzyskaniem przychodu lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów. Przepis art. 16 ust. 1 ww. ustawy zawiera enumeratywną listę wyłączeń z kosztów uzyskania przychodów, co oznacza, iż każdy koszt dający się zakwalifikować do którejkolwiek z pozycji wymienionej na tej liście nie będzie mógł być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów. Jednocześnie zauważyć należy, że samo wyliczenie kosztów, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, nie stwarza domniemania, że wszelkie pozostałe koszty, które nie są zamieszczone w art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zostaną uznane za koszty uzyskania przychodów. Na podstawie przepisu art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy o CIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów: 22) kar umownych i odszkodowań z tytułu wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług oraz zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad albo zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług. W konsekwencji przepis ten wyklucza z kosztów uzyskania przychodów kary umowne i odszkodowania wyłącznie z tytułów w nim wymienionych. Jednak, jak wskazano wyżej, niewymienienie określonych wydatków w negatywnym katalogu zawartym w art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy o CIT nie oznacza, że „automatycznie” można taki wydatek uznać za koszt podatkowy. Pomiędzy poniesionym kosztem a potencjalnym przychodem musi bowiem zaistnieć związek przyczynowo-skutkowy, albowiem musi być to wydatek poniesiony w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Zatem, w przypadku konieczności zapłacenia kar czy odszkodowań należy zbadać, czy zostanie spełniona ogólna przesłanka wynikająca z art. 15 ust. 1 ustawy, tj. czy istnieje związek przyczynowo-skutkowy poniesionych wydatków z przychodem, czy też wydatki te zostały poniesione w celu uzyskania przychodu albo też służą zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Ponadto, podkreślić należy również, że odszkodowania nie mogą wynikać z nieracjonalnego i pozbawionego należytej staranności działania podatnika. Niezwykle istotne jest, aby obiektywna ocena działań podatnika skutkowała możliwością uznania ich za racjonalne, podjęte przy zachowaniu zasad staranności, które to działania muszą cechować przedsiębiorcę prowadzącego działalność gospodarczą. NSA w wyroku z 16 lutego 2021 roku, sygn. II FSK 2769/18 stwierdził, że: (...) „celowy” wydatek to przede wszystkim taki, który racjonalnie przyczynia się do osiągnięcia przychodu, ewentualnie zachowania lub zabezpieczenia jego źródła. Działania podatnika muszą mieć zatem charakter pozytywny, wpływający na przychód podatkowy w ten sposób, że zostanie on zwiększony lub zabezpieczony przed uszczupleniem. Nie mogą to być wydatki, których przyczyną poniesienia jest niewłaściwe postępowanie podatnika, lub podmiotów, z którymi współpracuje i za których działania lub zaniechania ponosi odpowiedzialność na gruncie regulacji prywatnoprawnych, tj. kontraktowych. Państwa wątpliwości dotyczą możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odszkodowania wypłaconego przez Spółkę na podstawie zawartego porozumienia ugodowego w związku z roszczeniem Spółki z grupy kapitałowej o refundację poniesionych kosztów po awarii instalacji o strategicznym charakterze w celu zrekompensowania poniesionych strat. Z opisu stanu faktycznego wynika, że na podstawie umowy zawartej ze spółką B., z którą podjęli Państwo współpracę m. in. w zakresie odbioru i oczyszczania ścieków sanitarnych - ścieków przemysłowych, wypłacili Państwo ww. Spółce odszkodowanie. Odszkodowanie stanowiło rekompensatę dla spółki B. za poniesienie dodatkowych kosztów związanych z awarią instalacji X, które dotyczyły przywrócenia przez ww. Spółkę stabilności pracy oczyszczalni ścieków z Zakładu X oraz kosztów utrzymania parametrów ścieków. Jednocześnie wskazali Państwo, że w wyniku zajścia, Instalacja X wprowadziła po swojej stronie dodatkowe procedury bezpieczeństwa, które informują o ilości odprowadzanych ścieków ze wszystkich strumieni technologicznych. Z opisu stanu faktycznego nie wynika natomiast, że wcześniej (tj. przed zajściem) nie było możliwości wprowadzenia ww. dodatkowych procedur bezpieczeństwa, które mogłyby uchronić przed awarią i powstaniem szkody. Z uzasadnienia Państwa stanowiska wynika natomiast, że generalnie do zakłóceń często przyczynia się czynnik ludzki, a awarie są wkalkulowane w ryzyko prowadzonej działalności. Pracownicy w sytuacjach zagrożenia są zmuszeni do szybkiego podejmowania decyzji, które nie zawsze są optymalne, natomiast to okazuje się dopiero później, po dokładnej analizie całego zdarzenia. Należy jednak zauważyć, że do zdarzenia doszło XX.XX.2021 roku, natomiast awaryjne zatrzymanie instalacji miało już miejsce wcześniej, czyli: XX.XX.2021 roku [w wyniku błędnego (...)] oraz XX.XX.2021 roku (kolejne zatrzymanie pogłębiło niestabilność pracy ...). Niestabilność układu spowodowała utratę (...). Pomimo braku (...) podjęto decyzję o kontynuowaniu próby ustabilizowania układu (...) i uruchomienia instalacji, co zwiększyło ilość wysyłanych niejakościowych ścieków kierowanych do oczyszczalni ścieków B.). Niezależnie od zaistnienia ww. błędów, zdarzenie nie było poprzedzone informacją ze strony Zakładu X, ani wykryte przez okresową kontrolę laboratoryjną. Natomiast, jak wskazali Państwo: w przypadku przekroczenia normatywu ścieków, A. jest zobowiązany natychmiast powiadomić przedstawiciela B. i przekazać właściwe parametry tak, żeby B. był w stanie zastosować odpowiednie środki do zneutralizowania ścieków. Mając na uwadze powyższe nie można uznać, że w sposób należyty zabezpieczyli Państwo źródło przychodów przed uszczupleniem. Tym samym nie została spełniona przesłanka z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT dotycząca związku wydatków z osiągnięciem przychodów lub zachowaniem albo zabezpieczeniem ich źródła. W kontekście powyższych uwag, Państwa stanowisko nie zasługuje na aprobatę. Podsumowując, Państwa stanowisko w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odszkodowania wypłaconego przez Spółkę na podstawie zawartego porozumienia ugodowego w związku z roszczeniem Spółki z grupy kapitałowej o refundację poniesionych kosztów po awarii instalacji o strategicznym charakterze w celu zrekompensowania poniesionych strat, jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia. Nadmienić należy, że powołany przez Państwa na poparcie własnej argumentacji wyrok WSA z 22 sierpnia 2023 roku, sygn. akt III SA/Wa 1222/23, został uchylony wyrokiem NSA z 4 grudnia 2024 roku, sygn. akt II FSK 2170/23. Odnosząc się do powołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych oraz wyroków sądów administracyjnych zauważyć przy tym należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego, ponieważ nie stanowią źródeł powszechnej wykładni przepisów prawa podatkowego. Każdą sprawę organ interpretacyjny rozpatruje indywidualnie. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji. Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS /SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.