0114-KDIP2-1.4010.241.2025.1.MR1

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo, stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie ustalenia czy odpisy amortyzacyjne dokonywane od Elementów Tłoczni od momentu obowiązywania Umowy o powierzeniu mogą być traktowane jako koszty podatkowe na podstawie art. 15 ust. 6 Ustawy o CIT (podatek dochodowy od osób prawnych) - jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

5 maja 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczania odpisów amortyzacyjnych do kosztów uzyskania przychodów. Treść wniosku jest następująca: Opis stanu faktycznego Wnioskodawca jest właścicielem (...) (dalej: „(...)” lub „A.” lub „Spółka”). Wnioskodawca jest również zarejestrowanym i czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym w rozumieniu art. 3 ust. 1 Ustawy o CIT. W przeszłości A. w działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę był wykorzystywany do (...). W latach ubiegłych dostawca (...) najpierw zmniejszył wolumen transportowanego A. surowca a następnie całkowicie zaprzestał tranzytu (...) poprzez A. Wnioskodawca jest również właścicielem 5 tłoczni (...) (dalej: „Tłocznie”) zlokalizowanych na terytorium Polski, które w przeszłości służyły do obsługi A. (...) - tj. (...). Od strony technicznej tłocznię (...) można zdefiniować jako zespół urządzeń służących do sprężania, regulacji i zapewniania bezpieczeństwa, który wraz z instalacjami zasilającymi i pomocniczymi, spełnia (oddzielnie lub równocześnie) funkcje przetłaczania (...). Wnioskodawca ujmuje elementy składające się na Tłocznie jako osobne i oddzielne od siebie środki trwałe (dalej: „Elementy Tłoczni”) w rozumieniu art. 16a ust. 1 Ustawy o CIT - Elementy Tłoczni spełniają warunki do takiego ujęcia: stanowią własność Wnioskodawcy, zostały nabyte lub wytworzone przez Wnioskodawcę, były kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania, ich przewidywany okres używania był dłuższy niż rok, były wykorzystywane przez Wnioskodawcę na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą. Dodatkowo, wszystkie Elementy Tłoczni spełniają warunki do uznania ich za któryś z przedmiotów podlegających amortyzacji wskazanych w art. 16a ust. 1 pkt 1) - 3) Ustawy o CIT - tj. są budowlami, budynkami, lokalami będącymi odrębną własnością, maszynami, urządzeniami, środkami transportu lub innymi przedmiotami.

Wnioskodawca zgodnie z przepisami Ustawy o CIT w stosunku do Elementów Tłoczni ustalał ich wartość początkową, dokonywał odpisów amortyzacyjnych a wartość takich odpisów rozpoznawał podatkowo jako koszty podatkowe. Spółka aktualnie jest jedną ze stron umowy o powierzenie obowiązków (...) (dalej: „Umowa o powierzeniu”), natomiast drugą stroną Umowy o powierzeniu jest inny podmiot świadczący rolę operatora (...) (dalej: „Operator”). Treść Umowy o powierzeniu została ustalona przez (...). (...) Jak już wskazano warunki Umowy o powierzeniu zostały ustalone przez (...) w drodze wydania (...) m.in. na podstawie następujących aktów prawnych oraz (...): Ustawa (...) Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. 2022 poz. 1360 ze zm.), Decyzja (...). Biorąc pod uwagę powyższe, Wnioskodawca pragnie wskazać, iż Decyzja w sposób autonomiczny kształtuje stosunek prawny między Wnioskodawcą a Operatorem i zgodnie z przepisami prawa jest wiążąca dla Wnioskodawcy i Operatora. Spółka, z powodu zastosowanej formy przyjęcia Umowy o powierzeniu (...), nie miała prawnego wpływu na treść Umowy o powierzeniu ani zasad z tej umowy wynikających, gdzie również brzmienie Umowy o powierzeniu zostało de facto Wnioskodawcy narzucone (...). Umowa o powierzeniu została wprowadzona Decyzją na czas określony i obowiązuje od (...) 2023 do (...) 2068 r. i w swoim przedmiocie zawiera przede wszystkim zapisy regulujące: - wykaz majątku A. niezbędnego do pełnienia obowiązków Operatora, w tym wykonywania działalności gospodarczej w zakresie (...), przekazanego Operatorowi do wyłącznego korzystania, w tym część (...) (dalej: „Majątek A.”) wraz określeniem zasad korzystania z tego majątku, zasady powierzenia obowiązków operatora (...) A. oraz zasady korzystania z powierzonego Majątku A. a także obowiązki stron i zasady ich realizacji, zasady rozliczeń finansowych, w tym: i. wynagrodzenia Wnioskodawcy z tytułu korzystania przez Operatora z Majątku A. (dalej: „Wynagrodzenie”),oraz ii. zasady rozliczania kosztów, oraz iii. ustanowienie zabezpieczenia majątkowego przez Wnioskodawcę, zasady prowadzenia eksploatacji powierzonego Majątku A., ograniczające znacząco wpływ Wnioskodawcy na sposób prowadzonej eksploatacji, oświadczenia Wnioskodawcy potwierdzające prawa do korzystania systemów teleinformatycznych wchodzących w skład powierzonego Majątku A., zobowiązania Stron do zawarcia odpowiednich umów ubezpieczenia. Dodatkowo, jednym z zapisów Umowy o powierzeniu jest zobowiązanie Wnioskodawcy do zapewnienia aby majątek Spółki niestanowiący Majątku A., w tym Tłocznie nie powodował stanu zagrożenia dla bezpieczeństwa i eksploatacji Majątku A. oraz dla bezpieczeństwa ludzi i środowiska, a także dla realizacji przez Operatora obowiązków wynikających z Umowy o powierzeniu. W ramach Umowy o powierzeniu Operator zobowiązał się do przyznania Spółce dostępu do Majątku A. w zakresie niezbędnym do realizacji obowiązków Spółki wynikających z Umowy o powierzeniu, a także dla zapewnienia eksploatacji i utrzymania składników majątku Wnioskodawcy niestanowiącego Majątku A. w należytym stanie. Z tym że tenże dostęp do Majątku A. nie może zakłócać realizacji przez Operatora obowiązków wynikających z Umowy o powierzeniu. Operator posiada siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz podlega w Polsce opodatkowaniu od całości dochodów bez względu na miejsce ich osiągania oraz jest zarejestrowany jako czynny podatnik VAT (podatek od towarów i usług). Jak już wskazano, objęty treścią Umowy o powierzeniu Majątek A. ogranicza się wyłącznie do składników, które są niezbędne do wykonywania obowiązków Operatora. W zakresie Umowy o powierzeniu nie mieści się majątek Tłoczni, który jest integralną częścią systemu przesyłowego. Jednocześnie Wnioskodawca prawnie został zobligowany do ponoszenia kosztów związanych z zapewnieniem bezpieczeństwa funkcjonowania majątku Tłoczni. Powyższe spowodowało, iż system przesyłowy A. stanowiący integralną całość został podzielony Decyzją na dwie części tj. Tłocznie , które pozostały w użytkowaniu Wnioskodawcy, oraz Majątek A., który został powierzony Operatorowi, czyniąc niejako z obu elementów osobne składniki gospodarcze w żaden sposób ze sobą niepowiązane z perspektywy wykorzystania gospodarczego. Powierzony Majątek A. jest wykorzystywany całkowicie bez użycia/korzystania z funkcjonalności Tłoczni. Natomiast Tłocznie bez wykorzystywania ich do podnoszenia ciśnienia (...) systemem A. tracą swój pierwotny walor gospodarczy. Wnioskodawca nie zidentyfikował jeszcze innego, bazowego w charakterze zastosowania gospodarczego dla Tłoczni, co powoduje, iż aktualnie Tłocznie w sposób bezpośredni nie są zdatne gospodarczo do innych czynności, które mogłyby przynosić bezpośrednie przychody Wnioskodawcy. Aktualnie trwa proces technicznego fizycznego rozgraniczania/odseparowania Majątku A. od Tłoczni, proces ten ma doprowadzić do modelu docelowego, czyli opisanej powyżej sytuacji, gdzie Majątek A. oraz Tłocznie stanowią całkowicie osobne składniki gospodarcze oraz są wykorzystywane w oderwaniu od siebie - przez odpowiednio przez Operatora (Majątek A.) oraz Spółkę (Tłocznie). Aktualnie Wnioskodawca nie posiada informacji wskazujących, kiedy proces rozgraniczania się zakończy. Od momentu obowiązywania Umowy o powierzenie, Spółka prowadziła i prowadzi analizy techniczno-ekonomiczne, opracowuje wnioski oraz wykonuje prace, które mają służyć zidentyfikowaniu i ocenie dostępnych rozwiązań w celu jak najefektywniejszego zagospodarowania Tłoczni w działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę zarówno w perspektywie krótko- jak i długoterminowej. W ramach powyższych działań, Spółka podjęła decyzję o optymalizacji kosztów utrzymania Tłoczni. W tym celu zostały zmienione zasady prowadzenia eksploatacji (w tym zakresie poniesione zostały także niezbędne wydatki w kierunku wykonania tej decyzji) w postaci wdrożenia na Tłoczniach pracy w trybie tzw. „zimnej rezerwy”. Oznacza to, że Tłocznie pomimo braku ich bezpośredniego wykorzystywania w (...), utrzymywane są w niepogorszonym stanie technicznym przy zachowaniu właściwego poziomu bezpieczeństwa. Dzięki czemu po wykonaniu określonych czynności (technicznych, organizacyjnych i formalno-prawnych) przywracających gotowość operacyjną Tłoczni możliwy jest ich powrót do pełnienia funkcji podstawowej, tj. (...). Takie działania możliwe są w relatywnie krótkim okresie czasu. Charakter wydatków związanych z wdrożeniem Tłoczni w tryb tzw. „zimnej rezerwy” miał charakter utrzymaniowy, zabezpieczający jak również modernizacyjny. W związku z powyższą sytuacją, po stronie Spółki pojawiły się wątpliwości. Pytania Czy odpisy amortyzacyjne dokonywane od Elementów Tłoczni od momentu obowiązywania Umowy o powierzeniu mogą być traktowane jako koszty podatkowe na podstawie art. 15 ust. 6 Ustawy o CIT? Państwa stanowisko w sprawie Zdaniem Wnioskodawcy, odpisy amortyzacyjne dokonywane od Elementów Tłoczni od momentu obowiązywania Umowy o powierzeniu mogą być traktowane jako koszty podatkowe na podstawie art. 15 ust. 6 Ustawy o CIT. Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy Zgodnie z art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy. Z powyższego przepisu wynika zatem, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 powołanej ustawy. Stosownie do art. 15 ust. 6 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16 Ustawy o CIT. Pojęcie środków trwałych, podlegających amortyzacji, zostało określone w art. 16a Ustawy o CIT. Według art. 16a ust. 1 Ustawy o CIT środkami trwałymi podlegającymi amortyzacji są stanowiące własność lub współwłasność, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do użytkowania: 1. budowle i budynki oraz lokale będące odrębną własnością, 2. maszyny, urządzenia i środki transportu, 3. inne przedmioty, o przewidywanym okresie użytkowania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do użytkowania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub leasingu. Należy podkreślić, że w świetle powołanego powyżej przepisu, amortyzacji podlega taki składnik majątku, który: a) jest własnością (współwłasnością) podatnika, oraz b) jest nabyty lub wytworzony we własnym zakresie przez podatnika, oraz c) jest kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania, oraz d) jego przewidywany okres używania przekracza rok, oraz e) jest wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo jest oddany do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu. W ocenie Wnioskodawcy przesłanki z w/w przepisu, dotyczące podlegania Elementów Tłoczni odpisom amortyzacyjnym jako środki trwałe w odniesieniu do pkt a)-d) są bezsprzecznie spełnione - Elementy Tłoczni stanowiły i stanowią własność Wnioskodawcy, zostały nabyte/wytworzone przez Wnioskodawcę, były i nadal pozostają kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania i obecnie, ich przewidywany okres używania przekraczał i nadal przekracza jeden rok. Niemniej, Wnioskodawca chciałby się odnieść do warunku e) z powyżej wskazanego katalogu - tj. czy Tłocznie (oraz w konsekwencji składające się na nie Elementy Tłoczni) są wykorzystywane przez Wnioskodawcę na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą. W opinii Wnioskodawcy warunek e) (tj. wykorzystywanie składnika majątku na potrzeby związane z prowadzeniem działalności gospodarczej) w odniesieniu do Tłoczni (oraz Elementów Tłoczni) jest spełniony. Tłocznie są - pomimo oderwania od swojego pierwotnego gospodarczego przeznaczenia, utraty swojego pierwotnego waloru gospodarczego oraz braku bezpośredniego uzyskiwania z nich przychodu - wykorzystywane na potrzeby działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę. Zdaniem Wnioskodawcy, Tłocznie są wykorzystywane na potrzeby działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę, na co wskazuje szereg argumentów. Po pierwsze, Spółka ponosi wydatki na utrzymanie, zabezpieczenie oraz modernizację Tłoczni, co wskazuje, iż Wnioskodawca z perspektywy ekonomiczno-biznesowej dalej traktuje Tłocznie jako coś co ma walor gospodarczy (nawet jeśli aktualnie Tłocznie nie przynoszą bezpośrednich przychodów). W sposób naturalny, Wnioskodawca stara się minimalizować wydatki (straty), a więc nie miał intencji ponoszenia żadnych zbędnych kosztów. Ponosi wydatki na utrzymanie, zachowanie, zabezpieczenie oraz modernizację Tłoczni, licząc, że w przyszłości, w przypadku zmiany sytuacji geopolitycznej lub prawnej będzie osiągał ponownie przychody z tego mienia. Powyższe okoliczności oznaczają, że Tłocznie są wykorzystywane na potrzeby związane z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą i taka jest też intencja Wnioskodawcy. Dodatkowo Wnioskodawca podkreśla, że gdyby możliwość rozpoznania danego składnika majątku jako środka trwałego miałaby się wiązać z bezpośrednim przynoszeniem przychodu/dochodu, to też w taki sposób ustawodawca sformułowałby zasady rozpoznawania danego elementu jako środka trwałego - a przepisy dotyczące środków trwałych zawarte w Ustawie o CIT takiego warunku nie zawierają, pozostając jedynie przy wykorzystywaniu składnika majątku na potrzeby związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. Drugim argumentem wskazującym, iż Tłocznie są wykorzystywane na potrzeby związane z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą jest okoliczność, że Wnioskodawca przeprowadza analizy techniczno-ekonomiczne, opracowuje wnioski oraz wykonuje prace, które mają służyć zidentyfikowaniu i ocenie dostępnych rozwiązań w celu nowego i jak najefektywniejszego zagospodarowania Tłoczni w działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę. Powyższe wskazuje, że Wnioskodawca dalej widzi istotność i potencjał gospodarczy w posiadanych Tłoczniach, aktualnie poszukując najlepszego możliwego sposobu na wykorzystanie tej istotności i potencjału - w opinii Wnioskodawcy powoduje to, iż należy z całą pewnością uznać, iż Tłocznie są wykorzystywane na potrzeby związane z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą. Po trzecie, okoliczność wprowadzenia Tłoczni w tryb tzw. „zimnej rezerwy”, co od strony technicznej oznacza, że Tłocznie pozostają w niepogorszonym stanie technicznym, praktycznie w gotowości do wznowienia pracy i mogą zostać włączone w celu (...) w relatywnie krótkim czasie np. w sytuacji awarii lub niedostępność innych (...). Przekłada się to, na okoliczność iż Tłocznie mogą być dostępne do użycia w relatywnie krótkim okresie czasu, przejmując zadania innych (...), tj. pełniąc w taki sposób funkcję gwarancyjną. W sytuacji, gdyby doszło do jakichkolwiek awarii lub innych utrudnień w funkcjonowaniu (...), Tłocznie mogą wspomóc działalność A. oraz krajowego (...). W opinii Wnioskodawcy taka okoliczność, nakazuje uznać, że Tłocznie pełnią funkcję gwarancyjną dla działalności (...) i co wprost powoduje, iż Tłocznie są wykorzystywane na potrzeby związane z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą. W opinii Wnioskodawcy inne rozumienie tej funkcji (gwarancyjnej) pełnionej przez Tłocznie tj. jako niewykorzystywanej na potrzeby związane z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą, kreowałoby wniosek, że udzielanie gwarancji (lub podobnych instytucji gospodarczych) w ramach innych modeli biznesowych (np. gwarancje bankowe czy gwarancje handlowe) przez podmioty zajmujące się udzielaniem gwarancji nie są działalnością gospodarczą, co wywoływało by szereg pytań oraz kwestii spornych w zakresie podatków - np. prawa do odliczenia podatku naliczonego w VAT lub ujmowania wydatków jako kosztów podatkowych w CIT, dla podmiotów udzielających gwarancji lub świadczących usługi podobne do gwarancji. Po czwarte, zgodnie z brzmieniem Umowy o powierzeniu Wnioskodawca jest zobowiązany do zapewnienia aby majątek Spółki niestanowiący Majątku A. (w tym Tłocznie) nie powodował stanu zagrożenia dla bezpieczeństwa i eksploatacji Majątku A. oraz dla bezpieczeństwa ludzi i środowiska, a także dla realizacji przez Operatora obowiązków wynikających z Umowy o powierzeniu. Powyższe zobowiązanie wiąże się z utrzymaniem Tłoczni w należytym stanie technicznym niezagrażającym powierzonemu Majątkowi A. Za realizację tych obowiązków Wnioskujący otrzymuje od Operatora wynagrodzenie na podstawie dodatkowego porozumienia w celu realizacji Umowy o powierzeniu. Wynagrodzenia to jest niezależne od Wynagrodzenia otrzymywanego wprost z Umowy o powierzeniu. Dlatego też zdaniem Wnioskodawcy, należy uznać że Tłocznie są wykorzystywane na potrzeby związane z prowadzeniem działalności gospodarczej i która to działalność gospodarcza przekłada się na uzyskanie w sposób pośredni przychodu w postaci wynagrodzenia opisanego w akapicie powyższym (wynikającego z wspomnianego powyżej dodatkowego porozumienia). Piątym argumentem świadczącym, że Wnioskodawca ma prawo traktować odpisy amortyzacyjne dokonywane od Elementów Tłoczni od momentu obowiązywania Umowy o powierzeniu jako koszty podatkowe zgodnie z art. 15 ust. 6 Ustawy o CIT jest treść art. 16c pkt 5) Ustawy o CIT, który to jako jedyny przepis szczególny w Ustawie o CIT opisuje zagadnienie braku możliwości amortyzacji składników majątku (środków trwałych) w sytuacji (i) zawieszenia działalności gospodarczej na podstawie przepisów dotyczących zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej albo (ii) zaprzestania działalności, w której te składniki były używane. Oczywiście sytuacja zawieszenia działalności gospodarczej nie będzie miała miejsce w stosunku do Wnioskodawcy, niemniej Wnioskodawca chciałby się odnieść okoliczności zaprzestania działalności, w której te składniki były używane. Co oczywiste, Wnioskodawca nie zaprzestał działalności, w której te składniki (Tłocznie oraz w konsekwencji Elementy Tłoczni) są używane - na co wskazuje szereg argumentów podanych powyżej: (i) ponoszenie wydatków na utrzymanie, zabezpieczenie oraz modernizacje Tłoczni, (ii) przeprowadzanie analiz techniczno-ekonomicznych, opracowywanie wniosków oraz wykonywanie prac, które mają służyć zidentyfikowaniu i ocenie dostępnych rozwiązań w celu nowego i jak najefektywniejszego zagospodarowania Tłoczni, (iii) przeniesienie Tłoczni w tryb tzw. „zimnej rezerwy”, co powoduje, że Tłocznie są dostępne do świadczenia swojej oryginalnej funkcji w relatywnie krótkim okresie czasu oraz dają funkcję gwarancyjną A., (iv) zobowiązanie do zapobiegnięciu sytuacji gdzie Tłocznie powodowałyby stan zagrożenia dla bezpieczeństwa i eksploatacji Majątku A. oraz dla bezpieczeństwa ludzi i środowiska, a także dla realizacji przez Operatora obowiązków wynikających z Umowy o powierzeniu. Po szóste, należy mieć na uwadze szczególną okoliczność w wyniku której Tłocznie zaprzestały być wykorzystywane w przynoszącej bezpośrednie przychody działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę - tj. sytuacja taka wystąpiła tylko i wyłącznie w wyniku wydania Decyzji, która narzuciła Wnioskodawcy sytuację, w której Wnioskodawca się w tej chwili znajduje. Spółka nie miała żadnego wpływu na treść prawną Decyzji kształtującej jej sytuację biznesową oraz ekonomiczną i do której to treści Decyzji Wnioskodawca musiał się dostosować. Nawet pomijając wszystkie powyżej zaprezentowane argumenty, to biorąc pod uwagę fakt narzucenia prawnego opisywanej w stanie faktycznym sytuacji, z perspektywy słuszności podatkowej, należy uznać, że Wnioskodawca ma prawo traktować odpisy amortyzacyjne dokonywane od Elementów Tłoczni od momentu zawarcia Umowy o powierzeniu jako koszty podatkowe zgodnie z art. 15 ust. 6 Ustawy o CIT. Nakazanie zaprzestania ujmowania kosztów podatkowych z tytułu odpisów amortyzacyjnych od Elementów Tłoczni w sytuacji jak opisana (poprzez prawne wymuszenie nowego modelu biznesowego przez Decyzję) byłoby niewłaściwe oraz niesprawiedliwe - Wnioskodawca nie zaprzestał wykorzystywać Tłoczni w przynoszącej bezpośrednie przychody działalności gospodarczej ze swojej woli lub w wyniku swoich decyzji biznesowych, lecz jak już wspomniano został do tego modelu zobowiązany zapisami Umowy o powierzeniu. Podsumowując, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że odpisy amortyzacyjne dokonywane od Elementów Tłoczni od momentu obowiązywania Umowy o powierzeniu mogą być traktowane jako koszty podatkowe na podstawie art. 15 ust. 6 Ustawy o CIT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 278 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu. Przepis powyższy oznacza, że podatnik ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich kosztów, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, zarówno bezpośrednio, jak i pośrednio związanych z uzyskiwanymi przychodami, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub wiąże się z zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów. Zatem, kosztem uzyskania przychodu są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki: został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik), jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona, pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów, został właściwie udokumentowany,

nie może znajdować się w grupie wydatków, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów. Niektóre wydatki zaliczane są w ciężar kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne od ich wartości początkowej. Jak wynika bowiem z art. 15 ust. 6 ustawy o CIT, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane zgodnie z art. 16a-16m, przy czym w przypadku spółek nieruchomościowych odpisy dotyczące środków trwałych zaliczonych do grupy 1 Klasyfikacji nie mogą być w roku podatkowym wyższe niż dokonywane zgodnie z przepisami o rachunkowości odpisy amortyzacyjne lub umorzeniowe z tytułu zużycia środków trwałych, obciążające w tym roku podatkowym wynik finansowy jednostki. W myśl art. 16a ust. 1 ustawy o CIT, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania: 1) budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością, 2) maszyny, urządzenia i środki transportu, 3) inne przedmioty - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi. Oznacza to, że wymienione w pkt 1-3 powyższej regulacji środki trwałe będą podlegały amortyzacji po spełnieniu następujących warunków: zostały nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, stanowią własność lub współwłasność podatnika - amortyzacji podatkowej podlegają wyłącznie środki trwałe, do których przysługuje podatnikowi prawo własności, z wyjątkiem środków używanych przez leasingobiorcę na podstawie umowy leasingu finansowego oraz tych wymienionych w art. 16a ust. 2 ustawy o CIT, są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania - ustawodawca nie określił bliżej tych warunków, jednakże należy stwierdzić, że warunki te spełnia składnik majątku, który jest wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne pozwalające na jego funkcjonowanie zgodnie z przeznaczeniem, ponadto sprawne technicznie i zalegalizowane prawnie w formie stosownych uprawnień, homologacji i pozwoleń na użytkowanie, przewidywany okres ich używania jest dłuższy niż rok - to podatnik samodzielnie decyduje o tym, jak długo będzie używany dany składnik, są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu, nie są zamieszczone w katalogu środków trwałych wymienionych w art. 16c ustawy o CIT. Jak już wyżej zostało wskazane, środek trwały podlega amortyzacji w sytuacji, gdy w dniu przyjęcia do używania jest kompletny i zdatny do użytku. Składnik majątku spełnia kryterium kompletności, jeżeli jest wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne umożliwiające jego funkcjonowanie, zgodnie z przeznaczeniem. Poprzez sformułowanie „zdatny do użytku” należy rozumieć możliwość faktycznego oraz prawnego użytkowania. Ustawa o podatku dochodowym od osób przewiduje sytuacje, w których podatnicy są uprawnieni do okresowego zaprzestania dokonywania odpisów amortyzacyjnych. Zgodnie z art. 16c pkt 5 ustawy o CIT, amortyzacji nie podlegają składniki majątku, które nie są używane na skutek zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej na podstawie przepisów dotyczących zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej albo zaprzestania działalności, w której te składniki były używane; w tym przypadku składniki te nie podlegają amortyzacji od miesiąca następującego po miesiącu, w którym zawieszono albo zaprzestano tej działalności - zwane odpowiednio środkami trwałymi lub wartościami niematerialnymi i prawnymi. Zgodnie z art. 16h ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT: odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od używanych sezonowo środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w okresie ich wykorzystywania; w tym przypadku wysokość odpisu miesięcznego ustala się przez podzielenie rocznej kwoty odpisów amortyzacyjnych przez liczbę miesięcy w sezonie albo przez 12 miesięcy w roku. Wątpliwości Państwa dotyczą ustalenia, czy odpisy amortyzacyjne dokonywane od Elementów Tłoczni od momentu obowiązywania Umowy o powierzeniu mogą być traktowane jako koszty podatkowe na podstawie art. 15 ust. 6 Ustawy o CIT. Z opisu sprawy wynika, że Spółka jest właścicielem (...). W latach ubiegłych (...) najpierw zmniejszył wolumen transportowanego A. surowca a następnie całkowicie go zaprzestał. Spółka jest również właścicielem 5 Tłoczni (...), które służyły w przeszłości do obsługi A. Spółka ujmuje elementy składające się na Tłocznie jako osobne i oddzielne od siebie środki trwałe w rozumieniu art. 16a ust. 1 ustawy o CIT - Elementy Tłoczni spełniają warunki do takiego ujęcia: stanowią własność Spółki, zostały nabyte lub wytworzone przez Spółkę, były kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania, ich przewidywany okres używania był dłuższy niż rok, były wykorzystywane przez Spółkę na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą. Dodatkowo, wszystkie Elementy Tłoczni spełniają warunki do uznania ich za któryś z przedmiotów podlegających amortyzacji wskazanych w art. 16a ust. 1 pkt 1) - 3) ustawy o CIT. Spółka w stosunku do Elementów Tłoczni ustaliła ich wartość początkową, dokonywała odpisów amortyzacyjnych a wartość takich odpisów rozpoznawała jako koszty podatkowe. Spółka aktualnie jest jedną ze stron umowy o powierzenie obowiązków (...), natomiast drugą stroną Umowy o powierzeniu jest inny podmiot świadczący rolę operatora (...) (Operator). Warunki umowy o powierzeniu zostały ustalone przez (...) w drodze wydania decyzji administracyjnej. Umowa o powierzeniu została wprowadzona Decyzją na czas określony i obowiązuje (...) 2023 r. do (...) 2068 r. Objęty treścią Umowy o powierzeniu Majątek A. ogranicza się wyłącznie do składników, które są niezbędne do wykonywania obowiązków Operatora. W zakresie Umowy o powierzeniu nie mieści się majątek Tłoczni, który jest integralną częścią (...). Jednocześnie spółka została zobligowana do ponoszenia kosztów związanych z zapewnieniem bezpieczeństwa funkcjonowania majątku Tłoczni. Tłocznie bez wykorzystywania ich do podnoszenia ciśnienia (...) systemem A. tracą swój pierwotny walor gospodarczy. Spółka nie zidentyfikowała jeszcze innego, bazowego w charakterze zastosowania gospodarczego dla Tłoczni, co powoduje, iż aktualnie Tłocznie w sposób bezpośredni nie są zdatne gospodarczo do innych czynności, które mogłyby przynosić bezpośrednie przychody Spółce. Od momentu obowiązywania Umowy o powierzenie, Spółka prowadziła i prowadzi analizy techniczno-ekonomiczne, opracowuje wnioski oraz wykonuje prace, które mają służyć zidentyfikowaniu i ocenie dostępnych rozwiązań w celu jak najefektywniejszego zagospodarowania Tłoczni w działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę zarówno w perspektywie krótko- jak i długoterminowej. W ramach powyższych działań, Spółka podjęła decyzję o optymalizacji kosztów utrzymania Tłoczni. W tym celu zostały zmienione zasady prowadzenia eksploatacji (w tym zakresie poniesione zostały także niezbędne wydatki w kierunku wykonania tej decyzji) w postaci wdrożenia na Tłoczniach pracy w trybie tzw. „zimnej rezerwy”. Oznacza to, że Tłocznie pomimo braku ich bezpośredniego wykorzystywania w celu (...), utrzymywane są w niepogorszonym stanie technicznym przy zachowaniu właściwego poziomu bezpieczeństwa. Dzięki czemu po wykonaniu określonych czynności (technicznych, organizacyjnych i formalno-prawnych) przywracających gotowość operacyjną Tłoczni możliwy jest ich powrót do pełnienia funkcji podstawowej, tj. (...). Takie działania możliwe są w relatywnie krótkim okresie czasu. Charakter wydatków związanych z wdrożeniem Tłoczni w tryb tzw. „zimnej rezerwy” miał charakter utrzymaniowy, zabezpieczający jak również modernizacyjny. Mając na uwadze powyższe wskazać należy, że w opisanej przez Państwa sytuacji przepisy art. 16c pkt 5 i art. 16h ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT nie mają zastosowania. Opisany przez Państwa stan faktyczny nie dotyczy ani zawieszenia lub zaprzestania wykonywania przez Państwa działalności gospodarczej, ani prac, które wiązałyby się z sezonowym wykorzystywaniem środków trwałych. Literalna brzmienie przepisu art. 16h ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT jest czytelne i nie pozwala na inne jego zinterpretowanie. Zatem przepis ten w danej sprawie nie będzie miał zastosowania. Treść art. 16c pkt 5 ustawy o CIT, wskazuje bezpośrednio, że amortyzacji podatkowej nie podlegają tylko takie składniki majątku, które nie są używane na skutek zaprzestania działalności, w której były wykorzystywane. W konsekwencji, przesłanką powodującą niemożność dokonywania odpisów amortyzacyjnych od składników majątku trwałego jest zaprzestanie działalności, w związku z czym nastąpi także zaprzestanie używania tych składników. Należy przez to rozumieć całkowite zaniechanie danego rodzaju działalności, na skutek czego składniki majątkowe przestają być używane. Należy podkreślić, że w sytuacji gdy podatnik decyduje o zaprzestaniu wykorzystywania środka trwałego w prowadzonej działalności i wycofuje go z prowadzonej ewidencji środków trwałych przeznaczając go na inne cele np. na sprzedaż - to brak jest podstaw do dalszego dokonywania odpisów amortyzacyjnych. Przejściowe zaprzestanie użytkowania danych środków trwałych nie jest natomiast przesłanką uzasadniającą zaprzestanie dokonywania odpisów amortyzacyjnych. Okresowe zaprzestanie wykorzystywania danego środka trwałego w przypadku dalszego prowadzenia działalności gospodarczej, w której środek ten był wykorzystywany, nie powoduje utraty prawa do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od tego środka trwałego. Ponadto, z ww. regulacji nie wynika również, że tego typu odpisy amortyzacyjne nie stanowią dla podatnika kosztu uzyskania przychodów. W związku z powyższym, ze względu na fakt, że w przypadku przejściowego nieużytkowania Tłoczni, które służyły do obsługi A., działalność Spółki jest w dalszym ciągu prowadzona i Spółka planuje ponowne wykorzystanie Tłoczni w tym celu przeprowadzając analizy techniczno-ekonomiczne, opracowując wnioski oraz wykonując prace, które mają służyć zidentyfikowaniu i ocenie dostępnych rozwiązań w celu nowego i jak najefektywniejszego zagospodarowania Tłoczni w działalności gospodarczej Spółki, odpisy amortyzacyjne za okres, w którym Tłocznie były przejściowo nieużytkowane należy traktować jako koszt uzyskania przychodów. Należy bowiem zauważyć, że czasowe nieużywanie poszczególnych Elementów Tłoczni nastąpiło wyłącznie z przyczyny niezależnej od Spółki tj. w wyniku wydania decyzji administracyjnej, która narzuciła Spółce sytuację opisaną w stanie faktycznym, nie powoduje konieczności zmniejszenia dokonywanych odpisów amortyzacyjnych. Spółka nie miała żadnego wpływu na treść prawną decyzji kształtującej jej sytuację biznesową oraz ekonomiczną i do której to treści Decyzji Spółka musiała się dostosować. Jak wskazali Państwo w opisie sprawy Spółka nie zaprzestała wykorzystywać Tłoczni w przynoszącej bezpośrednie przychody działalności gospodarczej ze swojej woli lub w wyniku swoich decyzji biznesowych, lecz została do tego modelu zobowiązana zapisami Umowy o powierzeniu. Dodać należy, że Umowa o powierzeniu ma charakter terminowy. Zatem, jeśli zamiarem Państwa jest ponowne wykorzystanie Tłoczni w działalności Spółki, a czasowe wyłączenie jest spowodowane czynnikami niezależnymi od Państwa, to mają Państwo prawo do realizacji odpisów amortyzacyjnych. Czasowego braku wykorzystywania Tłoczni z przyczyn niezależnych od Spółki nie należy utożsamiać z sezonowym, czy czasowym brakiem przydatności środka trwałego. Zatem, w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych od momentu obowiązania Umowy o powierzeniu, odpisy amortyzacyjne dokonane od Elementów Tłoczni mogą być traktowane jako koszty podatkowe na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy o CIT. Tym samym Państwa stanowisko należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji. Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS /SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.