0114-KDIP2-1.4010.192.2025.1.KW

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

8 kwietnia 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia, o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczący podatku dochodowego od osób prawnych. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Ilekroć w niniejszym wniosku mowa jest o: 1. Maszynie - należy przez to rozumieć wysokospecjalistyczną, zaawansowaną technologicznie maszynę do obróbki metali, 2. Belgijskim Sprzedawcy Maszyny - należy przez to rozumieć spółkę kapitałową mająca siedzibę w Belgii, która dokona sprzedaży Maszyny na rzecz Polskiego Sprzedawcy Maszyny, 3. Polskim Sprzedawcy Maszyny - należy przez to rozumieć spółkę kapitałową z siedzibą w Polsce, która kupi Maszynę od Belgijskiego Sprzedawcy Maszyny i sprzeda ją Wnioskodawcy, 4. Cesjonariuszu - należy przez to rozumieć spółkę mającą siedzibę w Stanach Zjednoczonych Ameryki, która wstąpi w część praw Polskiego i Belgijskiego Sprzedawcy Maszyny. Belgijski Sprzedawca Maszyny, Polski Sprzedawca Maszyny oraz Wnioskodawca podpiszą umowę trójstronną (Umowa Sprzedaży) na mocy której: i. Belgijski Sprzedawca Maszyny sprzeda Maszynę Polskiemu Sprzedawcy Maszyny, ii. Polski Sprzedawca Maszyny sprzeda Maszynę Wnioskodawcy, iii. Za transport Maszyny z Belgii do Polski oraz jej instalację u Wnioskodawcy odpowiadać będzie Polski Sprzedawca Maszyny, iv. Wnioskodawca wpłaci Polskiemu Sprzedawcy Maszyny zaliczkę (Zaliczka), a pozostała cześć ceny za Maszynę rozłożona zostanie na co najmniej 18 miesięcznych rat, v. Po dokonaniu instalacji Maszyny, Polski Sprzedawca Maszyny wystawi Wnioskodawcy fakturę sprzedaży obejmującą całą cenę sprzedaży Maszyny, z uwzględnieniem Zaliczki, vi. Własność Maszyny zostanie zastrzeżona na rzecz Belgijskiego Sprzedawcy Maszyny do czasu dokonania przez Klienta wszystkich wynikających z Umowy Sprzedaży płatności, vii. Umowa Sprzedaży będzie przewidywała, że dla potrzeb finansowania w interesie Wnioskodawcy może zostać dokonana cesja odpowiednich, wynikających z niej praw i obowiązków, w tym związanych z zaliczką, na rzecz podmiotu trzeciego; do

dokonania cesji uprawniony będzie wyłącznie Belgijski Sprzedawca Maszyny, na co zarówno Polski Sprzedawca Maszyny, jak i Wnioskodawca wyrażą zgodę i udzielą Belgijskiemu Sprzedawcy Maszyny odpowiednich pełnomocnictw. Następnie, Belgijski Sprzedawca Maszyny, Polski Sprzedawca Maszyny, Cesjonariusz oraz Wnioskodawca zawrą umowę czterostronną (Umowa Cesji) na mocy której Belgijski Sprzedawca Maszyny przeniesie na rzecz Cesjonariusza przysługujące Belgijskiemu i Polskiemu Sprzedawcy Maszyny prawa finansowe wynikające z Umowy Sprzedaży i zobowiąże Wnioskodawcę do tego, aby pozostałą do zapłaty część ceny za Maszynę (48 miesięcznych rat), spłacał bezpośrednio Cesjonariuszowi. Rozliczenia pomiędzy Polskim Sprzedawcą Maszyny, Belgijskim Sprzedawcą Maszyny oraz Cesjonariuszem nie będą znane Wnioskodawcy, gdyż te zostaną pomiędzy nimi uzgodnione w odrębnej umowie i stanowić będą ich tajemnicę handlową również wobec Wnioskodawcy. Wnioskodawca przyjmie Maszynę do użytkowania bezzwłocznie po jej zainstalowaniu przez Polskiego Sprzedawcę Maszyny (instalacja Maszyny będzie równoznaczna z uznaniem jej za kompletną i zdatną do użytku) i będzie jej używał przez okres znacznie przekraczający jeden rok na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, tj. do produkcji tzw. detali, tj. metalowych rzeczy precyzyjnie skrawanych przez Maszynę. Maszyna może zostać Wnioskodawcy odebrana wyłącznie przez Belgijskiego Sprzedawcę Maszyny i wyłącznie w przypadku odpowiednio długiego zalegania z zapłatą ww. płatności ratalnych. Zastrzeżenie własności Maszyny zostanie dokonane pisemnie, ale nie z datą pewną w rozumieniu art. 81 §2 Kodeksu Cywilnego, wobec czego będzie bezskuteczne wobec wierzycieli Wnioskodawcy (art. 590 §1 KC). Pytania 1. Czy Maszyna będzie podlegała amortyzacji u Wnioskodawcy od momentu przyjęcia jej do używania? 2. W przypadku uznania, że odpowiedź na pytanie 1 jest przecząca, czy Wnioskodawca powinien zaliczyć całą cenę zakupu Maszyny do kosztów uzyskania przychodu w dacie jej zakupu? Państwa stanowisko w sprawie Odnośnie pytania nr 1, zdaniem Wnioskodawcy, Maszyna będzie podlegała amortyzacji u Wnioskodawcy od momentu przyjęcia jej do używania. Zgodnie z art. 16a ust. 1 pkt 2) ustawy o CIT (podatek dochodowy od osób prawnych), amortyzacji podlegają, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania maszyny, urządzenia i środki transportu, o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą. Warunek nabycia Maszyny, jej kompletności i zdatności do użytku w dniu przyjęcia do używania, przekraczającego rok przewidywanego okresu używania przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą są niewątpliwie spełnione. Wynika to wprost z opisu zdarzenia przyszłego. Wątpliwość budzi natomiast warunek własności lub współwłasności Maszyny. Zawarte w art. 16a ust. 1 pkt 2) ustawy o cit pojęcie „własności” nie zostało zdefiniowane w ustawie o cit. I choć prawo podatkowe jest autonomiczne, to jednak nie może pomijać instytucji prawa cywilnego, zwłaszcza gdy dotyczą one podstawowych pojęć i zasad niezbędnych do prawidłowego stosowania przepisów podatkowych (vide np. wyrok NSA z 1 lipca 2021 r., sygn. akt III FSK 3145/21). Zgodnie z art. 140 kodeksu cywilnego - W granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego właściciel może, z wyłączeniem innych osób, korzystać z rzeczy zgodnie ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem swego prawa, w szczególności może pobierać pożytki i inne dochody z rzeczy. W tych samych granicach może rozporządzać rzeczą. Zgodnie z art. 535 kodeksu cywilnego w zw. z art. 155 kodeksu cywilnego zasadą jest, iż samo zawarcie umowy sprzedaży połączone z wydaniem rzeczy powoduje automatycznie przejście prawa własności na nabywcę. W wyjątkowych tylko wypadkach - skutek rzeczowy jest oderwany - na mocy przepisu lub ustaleń stron - od skutku zobowiązującego. Jednym z takich przepisów jest art. 589 kodeksu cywilnego. Zgodnie z w/w przepisem, jeżeli sprzedawca zastrzegł sobie własność sprzedanej rzeczy ruchomej aż do uiszczenia ceny, poczytuje się w razie wątpliwości, że przeniesienie własności rzeczy nastąpiło pod warunkiem zawieszającym. Warunek zawieszający oznacza, że przejście własności Maszyny na Wnioskodawcę nastąpi z dniem zapłaty ostatniej raty ceny zakupu Maszyny (por. art. 89 KC), a do tego czasu Wnioskodawcy przysługuje status właściciela warunkowego, któremu przysługuje prawo wykonywania wszelkich czynności zmierzających do zachowania jego prawa (por. art. 91 KC). Ponadto, zgodnie z art. 590 §1 KC, jeżeli rzecz zostaje kupującemu wydana, zastrzeżenie własności jest skuteczne względem wierzycieli kupującego wyłącznie, jeżeli pismo zastrzegające własność ma datę pewną. W niniejszej sprawie wydanie Maszyny nastąpi, a umowa sprzedaży nie zostanie zawarta z zachowaniem wymogów ustawowych dotyczących daty pewnej. Z chwilą wydania Maszyny, zarówno Belgijski Sprzedawca Maszyny jak i Polski Sprzedawca Maszyny utraci jakiekolwiek władztwo faktyczne i prawne nad rzeczą, a żadnym swoim działaniem nie będą mogli pozbawić Wnioskodawcy przysługujących mu właścicielskich uprawnień do Maszyny (art. 140 Kodeksu Cywilnego). Ostateczne przejście prawa własności na Wnioskodawcę nie będzie mogło zostać w żaden sposób wstrzymane przez w /w podmioty, tak długo jak Wnioskodawca płacić będzie uzgodnioną w umowie cenę. Co więcej - wszelkie ryzyko związane z dysponowaniem Maszyną spoczywać będzie na Wnioskodawcy, albowiem w myśl art. 548 §1 Kodeksu cywilnego - z chwilą wydania rzeczy sprzedanej przechodzą na kupującego korzyści i ciężary związane z rzeczą oraz niebezpieczeństwo przypadkowej utraty lub uszkodzenia rzeczy. Korzyści związane z rzeczą to pożytki naturalne (art. 53 § 1 KC) oraz pożytki cywilne (art. 53 § 2 KC), które rzecz przynosi. Niebezpieczeństwo na gruncie ww. artykułu to ryzyko przypadkowej utraty lub uszkodzenia rzeczy, którego skutki dotykają stronę bez możliwości kierowania roszczeń z tego tytułu do drugiej strony umowy sprzedaży albo uchylenia się od zapłaty ceny przez kupującego (vide np. orzeczenie Sądu Najwyższego sygn. II CSK 664/13) Podkreślenia wymaga, iż nawet brak zapłaty ceny przez kupującego nie oznacza, że umowa sprzedaży przestaje obowiązywać. W wyr. z 13.3.2015 r. (III CSK 206/14) Sąd Najwyższy stwierdził, że sprzedawcy przysługuje w takim przypadku po prostu alternatywne roszczenie: o zapłatę ceny lub roszczenie windykacyjne. W tych okolicznościach należy więc uznać, że Wnioskodawca spełni warunek bycia właścicielem Maszyny w rozumieniu art. 16a ust. 1 ustawy o cit, ponieważ biorąc rzecz ekonomicznie i faktycznie będzie miał możliwość wykonywania wszelkich czynności jak właściciel. Nie ulega też wątpliwości, że intencją wszystkich stron Umowy Sprzedaży i Umowy Cesji będzie przeniesienie własności Maszyny na rzecz Wnioskodawcy, a zastrzeżenie tytułu własności będzie miało charakter wyłącznie formalny, służący dodatkowemu zabezpieczeniu roszczeń Belgijskiego Sprzedawcy Maszyny. Zgodnie z art. 16f ust. 4 ustawy o cit, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, które zostały przewłaszczone w celu zabezpieczenia wierzytelności, w tym pożyczki lub kredytu, dokonuje dotychczasowy właściciel, w tym pożyczkobiorca lub kredytobiorca. Intencją umowy przewłaszczenia na zabezpieczenie nie jest samo przeniesienie własności rzeczy celem zaspokojenia zobowiązania (np. z umowy pożyczki), ale odpowiednia ochrona interesów wierzyciela na wypadek niewywiązania się przez dłużnika ze swoich obowiązków. Chodzi o to, by wierzyciel, pomimo braku świadczenia dłużnika, nie poniósł straty, ale miał realną możliwość zaspokojenia swej wierzytelności, bez potrzeby prowadzenia skomplikowanych i czasochłonnych działań. W każdym wypadku zaspokojenie wierzyciela z przewłaszczonej rzeczy następuje nie z chwilą, gdy nabywa on rzecz na własność, bo to ma miejsce w momencie zawarcia umowy przewłaszczenia (art. 155 § 1 KC) ale z chwilą, gdy podejmuje czynności prowadzące do zaspokojenia się z tej rzeczy w celu umorzenia w całości lub w części zabezpieczonej wierzytelności (vde Wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku - I Wydział Cywilny z dnia 2 lutego 2018 r. I ACa 724/17). Zdaniem Wnioskodawcy, przepis ten można zastosować w niniejszej sprawie. Własność Maszyny nie zostanie wprawdzie przeniesiona, lecz zastrzeżona na rzecz Belgijskiego Sprzedawcę Maszyny, ale celem tej czynności będzie zabezpieczenie zobowiązania Wnioskodawcy. Cel i skutek tego zastrzeżenia własności będzie zatem identyczny z celem i skutkiem zawarcia umowy przewłaszczenia na zabezpieczenie. Co więcej, w banalnie prosty sposób możliwe byłoby uzyskanie pełnej literalnej zgodności z art. 16f ust. 4 ustawy o cit, poprzez usunięcie z Umowy Sprzedaży zastrzeżenia własności Maszyny wraz z jednoczesnym zawarciem odrębnej umowy powrotnie przenoszącej własność Maszyny w celu zabezpieczenia spłaty jej ceny. Wnioskodawca uważa, iż celem wykładni przepisu podatkowego jest uzyskanie rezultatu odpowiadającego jego duchowi, celom, systematyce i funkcjom podatkowym. Rekonstrukcja treści przepisu prawa podatkowego winna nastąpić z poszanowaniem autonomicznego charakteru prawa podatkowego i przy uwzględnieniu pozostałych gałęzi prawa, w tym w szczególności prawa cywilnego, które w sposób szeroki zajmuje się problematyką prawa własności, co jest tym bardziej pomocne, iż ustawa o cit nie zawiera definicji legalnej terminu „własność”. Reasumując, posiadanie przez Wnioskodawcę statusu warunkowego właściciela Maszyny, ekonomiczne i faktyczne władztwo Wnioskodawcy nad Maszyną, nabycie Maszyny na podstawie umowy kupna, faktyczna identyczność celu i rezultatu zastrzeżenia własności z celem i rezultatem zawarcia umowy przewłaszczenia na zabezpieczenie sprawiają, że Wnioskodawcę należy uznać za właściciela Maszyny w rozumieniu art. 16a ust. 1 ustawy o cit. Za przyjęciem powyższego wniosku dodatkowo przemawia rezultat jego ewentualnego odrzucenia, który zostanie przedstawiony we własnym stanowisku Wnioskodawcy w odniesieniu do pytania drugiego. Odnośnie pytania nr 2, zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku uznania, że odpowiedź na pytanie 1 jest przecząca, Wnioskodawca powinien zaliczyć całą cenę zakupu Maszyny do kosztów uzyskania przychodu w dacie jej zakupu. Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o cit, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Natomiast art. 15 ust. 6 wskazuje, że kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane zgodnie z art. 16a-16m. Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 1) lit. b) ustawy o cit, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie środków trwałych, wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych, bez względu na czas ich poniesienia. W przypadku przyjęcia, że Maszyna nie będzie stanowiła środka trwałego Wnioskodawcy, konsekwentnie uznać należy, że ani art. 15 ust. 6, ani też art. 16 ust. 1 pkt 1) ustawy o cit nie znajdą do niej zastosowania, a wydatki na jej nabycie będą stanowiły koszt uzyskania przychodów po prostu na podstawie art. 15 ust. 1 tej ustawy (poniesienie tych wydatków w celu osiągnięcia przychodów wynika wprost z opisu zdarzenia przyszłego). Pozostaje jeszcze określenie momentu zaliczenia kosztu zakupu Maszyny do kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawcy. Z pewnością nie są to koszty bezpośrednio związane z przychodami. Maszyna będzie bowiem używana przez Wnioskodawcę przez wiele lat i nie będzie możliwe powiązanie ceny jej nabycia lub określonych części tej ceny z konkretnymi przychodami ze sprzedaży wyprodukowanych na niej rzeczy (detali). Tym samym nie znajdą zastosowania przepisy art. 15 ust. 4-4c ustawy o cit. Zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o cit, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. W omawianej sprawie, koszt nabycia Maszyny będzie dotyczył okresu przekraczającego rok podatkowy, jednakże nie będzie możliwe ani określenie jaka jego część dotyczyć będzie danego roku podatkowego, ani też nie będzie znany okres, którego koszt ten będzie dotyczyć (Maszyna będzie używana przez wiele lat, ale nie sposób przewidzieć, jak długo). W tej sytuacji zdanie drugie omawianego przepisu nie znajdzie zastosowania, a na podstawie zdania pierwszego, koszt zakupu maszyny należy potrącić w dacie poniesienia, czyli dzień na który Wnioskodawca ujmie ten koszt w księgach rachunkowych na podstawie otrzymanej faktury (por. art. 15 ust 4e ustawy o cit). Tą datą będzie zaś dzień zakupu Maszyny.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 278; dalej: „ustawa o CIT” lub „updop”): Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...). Z powyższego wynika, że podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 updop), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Warunkiem uznania wydatku za koszt uzyskania przychodu jest istnienie pomiędzy nim, a osiągnięciem przychodu związku przyczynowo-skutkowego, czyli wykazanie, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu, jego zabezpieczenie lub zachowanie, przy czym każdy wydatek - poza wyraźnie wskazanymi w ustawie - wymaga indywidualnej oceny pod kątem adekwatnego związku z przychodami i racjonalności działania dla osiągnięcia przychodu. Przy kwalifikowaniu poniesionych wydatków trzeba brać pod uwagę ich celowość oraz potencjalną możliwość przyczynienia się do osiągnięcia przychodu, a także racjonalność wydatków, to znaczy ich adekwatność do rzeczywistych potrzeb i zakresu prowadzonej działalności oraz konieczność ich

poniesienia dla osiągnięcia przychodu. Nadto - zgodnie z ukształtowanym stanowiskiem doktryny (w tym sądowej) - obowiązkiem każdego podatnika jest odpowiednie udokumentowanie poniesionego wydatku. Jako konieczne do spełnienia warunki przy kwalifikacji kosztu do kosztów uzyskania przychodów zarówno w literaturze, jak i orzecznictwie przyjmuje się, że koszt: został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik), jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona, pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, został właściwie udokumentowany, nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów. W zależności od stopnia powiązania kosztu z osiąganym przychodem, koszty uzyskania przychodów dzielimy na bezpośrednio i pośrednio (inne niż bezpośrednio) związane z przychodami. Stosownie do art. 15 ust. 4 ustawy o CIT: Koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c. W myśl art. 15 ust. 4d ustawy o CIT, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. Jak stanowi art. 15 ust. 4e ustawy o CIT, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów. W stosunku do wydatków poniesionych na nabycie środków trwałych ustawodawca odrębnie uregulował możliwość zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów. Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o CIT, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane zgodnie z art. 16a-16m, przy czym w przypadku spółek nieruchomościowych odpisy dotyczące środków trwałych zaliczonych do grupy 1 Klasyfikacji nie mogą być w roku podatkowym wyższe niż dokonywane zgodnie z przepisami o rachunkowości odpisy amortyzacyjne lub umorzeniowe z tytułu zużycia środków trwałych, obciążające w tym roku podatkowym wynik finansowy jednostki. O tym, czy wydatek stanowić powinien koszt poprzez odpisy amortyzacyjne decyduje związek kosztu z realizowanym przedsięwzięciem inwestycyjnym. Do kosztów wytworzenia środków trwałych zalicza się koszty, które mają wpływ na wartość początkową danego składnika majątku i dają się zaliczyć do wartości wytworzonego środka trwałego, to znaczy związane są bezpośrednio z realizacją inwestycji. Są to bowiem wydatki pozostające w bezpośrednim związku z wytworzeniem, a zatem są elementem ich kosztu wytworzenia. Koszt ten zarazem stanowi element wartości początkowej, od której dokonuje się odpisów amortyzacyjnych. W myśl art. 16 ust. 1 ustawy o CIT: Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów: 1) wydatków na: a) nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów, b) nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części, c) ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 16g ust. 13 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych - wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia; Zasady dotyczące dokonywania odpisów z tytułu zużycia środków trwałych (odpisów amortyzacyjnych) zawarte zostały w art. 16a-16m ww. ustawy. Zgodnie z art. 16a ust. 1 ustawy o CIT: Amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania: 1) budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością, 2) maszyny, urządzenia i środki transportu, 3) inne przedmioty - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi. Tak więc, aby dany składnik majątku był uznany za środek trwały musi spełniać następujące warunki: stanowić własność lub współwłasność podatnika- amortyzacji podatkowej podlegają wyłącznie środki trwałe, do których przysługuje podatnikowi prawo własności, z wyjątkiem środków używanych przez leasingobiorcę na podstawie umowy leasingu finansowego oraz tych wymienionych w art. 16a ust. 2 updop, być nabyty lub wytworzony we własnym zakresie przez podatnika, być kompletnym i zdatnym do użytku w dniu przyjęcia do używania - ustawodawca nie określił bliżej tych warunków, jednakże należy stwierdzić, że warunki te spełnia składnik majątku, który jest wyposażony we wszystkie elementy konstrukcyjne pozwalające na jego funkcjonowanie zgodnie z przeznaczeniem, ponadto sprawne technicznie i zalegalizowane prawnie w formie stosownych uprawnień, homologacji i pozwoleń na użytkowanie, przewidywany okres używania musi być dłuższy niż rok- o tym, jak długo będzie używany dany składnik decyduje sam podatnik, musi być wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością albo oddany do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, nie są wymienione w katalogu środków trwałych wymienionych w art. 16c updop. Z przepisów podatkowych wynika więc, że amortyzacja - co do zasady - dotyczy składników majątku stanowiących własność lub współwłasność podatnika, przeznaczonych do działalności gospodarczej. Przepisy art. 16a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych regulują zatem, które środki trwałe podlegają amortyzacji. Treść powołanych przepisów oznacza, że amortyzacja podatkowa stanowi formę rozłożonego w czasie, obniżenia kosztów podatkowych wartością używanych w prowadzonej działalności gospodarczej przedmiotów, które zużywają się w dłuższym okresie. Okres amortyzacji jest zwykle zbliżony do standardowego okresu użytkowania danego rodzaju środków trwałych, co znajduje odzwierciedlenie w wysokości stawek amortyzacyjnych wskazanych w Wykazie stawek amortyzacyjnych. Jak stanowi art. 16d ust. 2 updop, składniki majątku, o których mowa w art. 16a-16c, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 9 ust. 1, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 4. Niniejsze oznacza, że składniki majątkowe spełniające definicję środka trwałego oddaje się do użytkowania i wprowadza do ewidencji środków trwałych. Innymi słowy, składnik majątkowy, który stanowi własność lub współwłasność podatnika, jeśli przewidywany okres jego używania przekraczać będzie rok, może zostać zaliczony do środków trwałych podatnika i być amortyzowany, jeżeli jest kompletny i zdatny do użytku. Poprzez sformułowanie „zdatny do użytku” należy rozumieć przede wszystkim możliwość faktycznego oraz prawnego użytkowania. Zgodnie z art. 16g ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14, uważa się w razie odpłatnego nabycia cenę ich nabycia; Stosownie do treści art. 16g ust. 3 ustawy o CIT, za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku. W myśl art. 16g ust. 12 ustawy o CIT, Przy ustalaniu wartości początkowej poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z ust. 1 pkt 3-5 oraz ust. 2, 10 i 11 stosuje się odpowiednio art. 14. Zgodnie z art. 14 ust. 2 ustawy o CIT, wartość rynkową, o której mowa w ust. 1, rzeczy, praw majątkowych lub usług określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami, prawami lub usługami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca zbycia albo świadczenia. Jak stanowi art. 16f ust. 1 ustawy o CIT: Podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 16b. W myśl art. 16f ust. 3 ustawy o CIT: Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 16h-16m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 10 000 zł. W przypadku gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 10 000 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16h-16m albo jednorazowo w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym. Zgodnie z art. 16h ust. 1 ustawy o CIT: Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się: 1) od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów; Stosownie do art. 16h ust. 2 ustawy o CIT: Podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l i 16ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonych w art. 16i-16k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego. Dodatkowo zauważyć należy, że zgodnie z art. 16h ust. 4 ustawy o CIT: Podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych w równych ratach co miesiąc albo w równych ratach co kwartał, albo jednorazowo na koniec roku podatkowego, z uwzględnieniem art. 16i. Suma odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonanych w pierwszym roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, nie może przekroczyć wartości tych odpisów przypadających za okres od wprowadzenia ich do ewidencji do końca tego roku podatkowego. Jak stanowi art. 16i ust. 1 ustawy o CIT: Odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j-16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1. Z powołanych przepisów wynika, że środki trwałe wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w momencie przekazania ich do używania, zgodnie z art. 16d ust. 2 ustawy o CIT. Ponadto, art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT wskazuje, że dokonywanie odpisów amortyzacyjnych poszczególnych środków trwałych rozpoczyna się od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu wprowadzenia tych środków do ewidencji. Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Belgijski Sprzedawca Maszyny, Polski Sprzedawca Maszyny oraz Wnioskodawca podpiszą umowę trójstronną (Umowa Sprzedaży) na mocy której: Belgijski Sprzedawca Maszyny sprzeda Maszynę Polskiemu Sprzedawcy Maszyny, Polski Sprzedawca Maszyny sprzeda Maszynę Wnioskodawcy, Za transport Maszyny z Belgii do Polski oraz jej instalację u Wnioskodawcy odpowiadać będzie Polski Sprzedawca Maszyny, Wnioskodawca wpłaci Polskiemu Sprzedawcy Maszyny zaliczkę (Zaliczka), a pozostała cześć ceny za Maszynę rozłożona zostanie na co najmniej 18 miesięcznych rat, Po dokonaniu instalacji Maszyny, Polski Sprzedawca Maszyny wystawi Wnioskodawcy fakturę sprzedaży obejmującą całą cenę sprzedaży Maszyny, z uwzględnieniem Zaliczki, Własność Maszyny zostanie zastrzeżona na rzecz Belgijskiego Sprzedawcy Maszyny do czasu dokonania przez Klienta wszystkich wynikających z Umowy Sprzedaży płatności, Umowa Sprzedaży będzie przewidywała, że dla potrzeb finansowania w interesie Wnioskodawcy może zostać dokonana cesja odpowiednich, wynikających z niej praw i obowiązków, w tym związanych z zaliczką, na rzecz podmiotu trzeciego; do dokonania cesji uprawniony będzie wyłącznie Belgijski Sprzedawca Maszyny, na co zarówno Polski Sprzedawca Maszyny, jak i Wnioskodawca wyrażą zgodę i udzielą Belgijskiemu Sprzedawcy Maszyny odpowiednich pełnomocnictw. Następnie, Belgijski Sprzedawca Maszyny, Polski Sprzedawca Maszyny, Cesjonariusz oraz Wnioskodawca zawrą umowę czterostronną (Umowa Cesji) na mocy której Belgijski Sprzedawca Maszyny przeniesie na rzecz Cesjonariusza przysługujące Belgijskiemu i Polskiemu Sprzedawcy Maszyny prawa finansowe wynikające z Umowy Sprzedaży i zobowiąże Wnioskodawcę do tego, aby pozostałą do zapłaty część ceny za Maszynę (48 miesięcznych rat), spłacał bezpośrednio Cesjonariuszowi. Wnioskodawca przyjmie Maszynę do użytkowania bezzwłocznie po jej zainstalowaniu przez Polskiego Sprzedawcę Maszyny (instalacja Maszyny będzie równoznaczna z uznaniem jej za kompletną i zdatną do użytku) i będzie jej używał przez okres znacznie przekraczający jeden rok na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, tj. do produkcji tzw. detali, tj. metalowych rzeczy precyzyjnie skrawanych przez Maszynę. Maszyna może zostać Wnioskodawcy odebrana wyłącznie przez Belgijskiego Sprzedawcę Maszyny i wyłącznie w przypadku odpowiednio długiego zalegania z zapłatą ww. płatności ratalnych. Zastrzeżenie własności Maszyny zostanie dokonane pisemnie, ale nie z datą pewną w rozumieniu art. 81 §2 Kodeksu Cywilnego, wobec czego będzie bezskuteczne wobec wierzycieli Wnioskodawcy (art. 590 §1 KC). Wątpliwości Spółki wiążą się z ustaleniem czy Maszyna będzie podlegała amortyzacji u Wnioskodawcy od momentu przyjęcia jej do używania. W myśl art. 81 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.): § 1. Jeżeli ustawa uzależnia ważność albo określone skutki czynności prawnej od urzędowego poświadczenia daty, poświadczenie takie jest skuteczne także względem osób nieuczestniczących w dokonaniu tej czynności prawnej (data pewna). § 2. Czynność prawna ma datę pewną także w wypadkach następujących: 1) w razie stwierdzenia dokonania czynności w jakimkolwiek dokumencie urzędowym - od daty dokumentu urzędowego; 2) w razie umieszczenia na obejmującym czynność dokumencie jakiejkolwiek wzmianki przez organ państwowy, organ jednostki samorządu terytorialnego albo przez notariusza - od daty wzmianki; 3) w razie opatrzenia kwalifikowanym elektronicznym znacznikiem czasu dokumentu w postaci elektronicznej - od daty opatrzenia kwalifikowanym elektronicznym znacznikiem czasu. Zgodnie z art. 140 Kodeks Cywilny: W granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego właściciel może, z wyłączeniem innych osób, korzystać z rzeczy zgodnie ze społeczno- gospodarczym przeznaczeniem swego prawa, w szczególności może pobierać pożytki i inne dochody z rzeczy. W tych samych granicach może rozporządzać rzeczą. W myśl art. 155 Kodeks Cywilny: § 1. Umowa sprzedaży, zamiany, darowizny, przekazania nieruchomości lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły. § 2. Jeżeli przedmiotem umowy zobowiązującej do przeniesienia własności są rzeczy oznaczone tylko co do gatunku, do przeniesienia własności potrzebne jest przeniesienie posiadania rzeczy. To samo dotyczy wypadku, gdy przedmiotem umowy zobowiązującej do przeniesienia własności są rzeczy przyszłe. W art. 589 Kodeksu Cywilnego wskazano: Jeżeli sprzedawca zastrzegł sobie własność sprzedanej rzeczy ruchomej aż do uiszczenia ceny, poczytuje się w razie wątpliwości, że przeniesienie własności rzeczy nastąpiło pod warunkiem zawieszającym. Zgodnie art. 590 § 1 Kodeks Cywilny: Jeżeli rzecz zostaje kupującemu wydana, zastrzeżenie własności powinno być stwierdzone pismem. Jest ono skuteczne względem wierzycieli kupującego, jeżeli pismo ma datę pewną. W odniesieniu do powyższych okoliczności należy wskazać, że własność Maszyny przeniesiona zostanie na Spółkę z chwilą zapłaty ostatniej raty. Wobec tego, po zapłacie ostatniej raty Maszyny, stanie się ona własnością Spółki i dopiero wówczas spełni definicję środka trwałego. Mając na uwadze powyższe przepisy należy jeszcze raz podkreślić, że z umowy zakupu (na raty, zaliczki) może wynikać, że własność składnika majątku (w przedmiotowym przypadku Maszyny) przechodzi na nabywcę dopiero z chwilą spłaty ostatniej raty/części płatności. Jest to tzw. zastrzeżenie prawa własności, które zostało unormowane w art. 589-591 Kodeksu cywilnego. Jak już wyżej wskazano, w świetle art. 589 K.c., jeżeli sprzedawca zastrzegł sobie własność sprzedanej rzeczy ruchomej aż do uiszczenia ceny, poczytuje się w razie wątpliwości, że przeniesienie własności rzeczy nastąpiło pod warunkiem zawieszającym. Gdy rzecz zostaje kupującemu wydana, zastrzeżenie własności powinno być stwierdzone pismem. Jest ono skuteczne względem wierzycieli kupującego, jeżeli pismo ma datę pewną (art. 590 § 1 K.c.). Jeśli zatem w zawartej umowie przewidziano, że Spółka nabędzie własność składnika majątku (Maszyny) dopiero po zapłacie całej należności, to oznacza, że zakupiony składnik do czasu uiszczenia ostatniej raty pozostaje własnością sprzedawcy (nawet pomimo wydania tej rzeczy kupującemu). Takie zastrzeżenie powoduje, iż do czasu spłaty całkowitej ceny zakupiony składnik majątku (Maszyna) będący przedmiotem umowy nie może zostać zaliczony do środków trwałych. Nie spełnia on bowiem definicji środka trwałego zawartej w przywołanym już art. 16a ust. 1 updop, na podstawie którego środkiem trwałym może być taki składnik majątku, który stanowi własność lub współwłasność podatnika. Skutkuje to tym, że podatnik do czasu spłaty ostatniej raty, czyli do momentu, gdy nabyty składnik majątku stanie się jego własnością, nie może dokonywać odpisów amortyzacyjnych. Tym samym, z uwagi na fakt, że umowa jest umową ratalną oraz dopiero z chwilą spłaty ostatniej raty Maszyny będzie ona własnością Spółki, to dopiero po zapłacie tej ostatniej raty Spółka winna wprowadzić ten środek trwały do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, a od następnego miesiąca rozpocząć jego amortyzację. W świetle powyższego, stanowisko Spółki w zakresie pytania nr 1 należało uznać za nieprawidłowe. Państwa wątpliwości w zakresie pytania nr 2 dotyczą ustalenia, czy w sytuacji gdy odpowiedź na pytanie 1 jest przecząca, Spółka powinna zaliczyć całą cenę zakupu Maszyny do kosztów uzyskania przychodu w dacie jej zakupu. Jak wyżej wskazano, Maszyna będzie stanowiła środek trwały w Spółce, jednak dopiero po spłaceniu ostatniej raty, gdyż dopiero po tym fakcie będzie stanowiła własność Spółki i dopiero od tego momentu Spółka będzie mogła wprowadzić ją do ewidencji środków trwałych i amortyzować zgodnie z przedstawionymi wyżej przepisami. Należy podkreślić tym samym, że kosztem uzyskania przychodów nie będą ani płacone przez Spółkę raty ani Spółka nie będzie mogła zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatków na nabycie ww. Maszyny jednorazowo. Skoro po spłaceniu ostatniej raty Spółka zaliczy ww. Maszynę do środków trwałych to kosztem uzyskania przychodów będą wyłącznie odpisy amortyzacyjne. Kosztu uzyskania przychodów nie będą też stanowiły jak już wyżej wskazano spłaty rat przez Spółkę. Przyjęcie odmiennego stanowiska powodowałoby, że koszt nabycia ww. Maszyny byłby zaliczony do kosztów uzyskania przychodów dwa razy: raz jako ewentualny wydatek poniesiony na spłatę rat albo ewentualnie jako wydatek poniesiony w momencie zakupu ww. Maszyny. Tym samym, Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 2 przyjmujące, że koszt zakupu maszyny należy potrącić w dacie poniesienia, czyli dzień na który Wnioskodawca ujmie ten koszt w księgach rachunkowych na podstawie otrzymanej faktury (por. art. 15 ust 4e ustawy o cit). Tą datą będzie zaś dzień zakupu Maszyny - należy uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji. Jednocześnie wskazać należy, że wydana interpretacja odnosi się ściśle do przedmiotu pytania. Inne kwestie wynikające z opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego oraz własnego stanowiska, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być, zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji Podatkowej, rozpatrzone. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji. Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS /SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.