0114-KDIP2-1.4010.133.2025.2.DK

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo, stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów kwalifikowanych wskazanych we wniosku wydatków poza wydatkami: Wynagrodzenie za czas niezdolności do pracy Wynagrodzenie za czas opieki Wynagrodzenie urlop na poszukiwanie pracy Wynagrodzenie urlop okolicznościowy Wynagrodzenie nieobecność płatna Dodatek urlopowy do których zastosowanie znajduje interpretacja ogólna Ministra Finansów z 13 lutego 2024 r. nr DD8.8203.1.2021 w sprawie możliwości zaliczenia do kosztów kwalifikowanych ulgi badawczo-rozwojowej poniesionych przez podatnika w danym miesiącu należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz sfinansowanych przez płatnika składek z tytułu tych należności określonych w ustawie o systemie ubezpieczeń społecznych w związku z usprawiedliwioną nieobecnością pracownika, opublikowana w Dzienniku Urzędowym Ministra Finansów 21 lutego 2024 r. (poz.16), w związku z czym Państwa wniosek w tej części jest bezprzedmiotowy [1]. w jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

10 marca 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów kwalifikowanych ulgi badawczo- rozwojowej wydatków wskazanych we wniosku. Uzupełnili go Państwo w odpowiedzi na wezwanie Organu pismem z 30 kwietnia 2025 r. (data wpływu tego samego dnia) oraz pismem z 12 maja 2025 r. (data wpływu tego samego dnia) i pismem z 14 maja 2025 r. (data wpływu tego samego dnia).

Treść wniosku jest następująca : Opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego Wnioskodawca jest spółką wchodzącą w skład międzynarodowej Grupy (...) (dalej: „Grupa”), (...). Wnioskodawca w ramach dwóch placówek zlokalizowanych w (...) oraz (...) prowadzi prace badawczo-rozwojowe (dalej: „prace B+R”) polegające na samodzielnym opracowywaniu i rozwijaniu wysoce innowacyjnych, kompleksowych rozwiązań w dziedzinie (...). Prowadzenie prac B+R jest jednym z głównych zakresów działalności Wnioskodawcy. Obecnie Wnioskodawca realizuje projekty badawczo - rozwojowe, które dotyczą zarówno innowacji produktowych, usługowych, jak i procesowych. Celem prac B+R prowadzonych przez Wnioskodawcę jest wspieranie rozwoju produktów oferowanych klientom przez Grupę na globalnym rynku sieci komunikacji mobilnej, w zakresie technologii i produktów dostępu radiowego, rozwoju oprogramowania operacyjno-biznesowego, technologii dostępu szerokopasmowego, rozwoju technologii i produktów sieci stałej, badań, standaryzacji. Jako główne obszary prac B+R. Wnioskodawca pragnie wymienić, m.in.: prace badawcze i rozwojowe nad nowymi technologiami radiowymi dla systemów (...) rozwój, eksploatacja i analityka architektury stacji bazowych; rozwój technologii i produktów dla infrastruktury sieci komórkowych w oparciu o technologie (...) prace nad rozwiązaniami dla systemów nowych generacji służących do zarządzania siecią; opracowywanie i wdrażanie zabezpieczeń używanych powszechnie w sieciach komórkowych; stosowanie technologii przetwarzania dużych zbiorów danych (...) Wnioskodawca posiada status centrum badawczo-rozwojowego w rozumieniu Ustawy z dnia 30 maja 2008 r. o niektórych formach wspierania działalności innowacyjnej (Dz.U. z 2015 r. poz. 1710 ze zm.). Wnioskodawca zaznacza, że pomimo posiadanego statusu centrum badawczo- rozwojowego, nie dokonuje odpisów na fundusz innowacyjności, i tym samym, nie traktuje takich odpisów jako kosztów uzyskania przychodów dla celów podatku CIT (podatek dochodowy od osób prawnych). Wnioskodawca realizuje własne prace B+R w oparciu o strukturę złożoną z poszczególnych działów B+R, z których każdy prowadzi badania i prace rozwojowe dotyczące odrębnej technologii i jest dodatkowo podzielony na zespoły tematyczne odpowiedzialne za realizację bardziej szczegółowych zadań badawczych i rozwojowych. Prace B+R prowadzone są przez dedykowane kilkusetosobowe zespoły pracowników, które stanowią część globalnej organizacji badawczo-rozwojowej Grupy. Wnioskodawca realizuje część projektów B+R we współpracy z uczelniami wyższymi. Wnioskodawca posiada rozbudowaną infrastrukturą badawczo-rozwojową obejmującą w szczególności pomieszczenia laboratoryjne wyposażone w zaawansowaną aparaturę badawczą. Realizacja prac badawczo-rozwojowych jest możliwa dzięki zasobom personalnym, jakimi dysponuje Spółka. Są to dedykowane kilkusetosobowe zespoły pracowników. Większość pracowników zatrudnionych w zespołach zajmujących się pracami B+R to osoby z wyższym wykształceniem, systematycznie podnoszące swoje kwalifikacje zawodowe poprzez uczestnictwo w studiach doktoranckich, szkoleniach oraz udział w projektach badawczo-rozwojowych przy współpracy z uczelniami wyższymi. Spółka realizuje własne prace B+R w oparciu o strukturę złożoną z poszczególnych działów B+R, z których każdy prowadzi badania i prace rozwojowe dotyczące odrębnej technologii i jest dodatkowo podzielony na zespoły tematyczne odpowiedzialne za realizację bardziej szczegółowych zadań badawczych. Struktura zatrudnienia w ramach działów odpowiedzialnych za prowadzenie prac B+R oparta jest na płaskiej strukturze szczeblowej, dokonującej podziału funkcji i odpowiedzialności między pracownikami. Większość osób zatrudnionych w celu realizacji działalności B+R pozostaje w spółce zatrudniona na podstawie umowy o pracę. Sposób wynagradzania pracowników regulowany jest Regulaminem Pracy oraz Regulaminem Wynagradzania Spółki, jak również okólnikami i zarządzeniami wewnętrznymi obowiązującymi w Spółce. Zgodnie z Regulaminem Wynagradzania, pracownikom Spółki przysługuje Wynagrodzenie Zasadnicze, rozumiane jako wynagrodzenie miesięczne brutto w wysokości wynikającej z umowy o pracę oraz Wynagrodzenie Zmienne, które podlega wahaniom w czasie i jest zależne od uzyskiwanych wyników lub innych kryteriów przyjętych przez Spółkę lub też jest przyznawane w formie uznaniowej. Wynagrodzenie Zasadnicze oraz Wynagrodzenie Zmienne łącznie składają się na Wynagrodzenie Całkowite danego pracownika. Wynagrodzenie Zmienne składać się może z premii motywacyjnej, nagród lub innych obligatoryjnych składników wynagrodzenia regulowanych odrębnymi przepisami. Wynagrodzenie Całkowite (tj. suma Wynagrodzenia Zasadniczego i Wynagrodzenia Zmiennego), traktowane jest przez Spółkę łącznie, bez względu na wysokość Wynagrodzenia Zmiennego ani rodzaj wypłacanych świadczeń. W szczególności, Spółka nie wyodrębnia poszczególnych składników wynagrodzenia Pracowników w wykorzystywanym przez siebie systemie SAP. W praktyce, Pracownikom Spółki przekazywane są lub mogą być następujące świadczenia kwalifikowane jako składniki Wynagrodzenia Zmiennego, przy czym w przyszłości katalog ten może zostać rozszerzony o dodatkowe świadczenia o podobnym charakterze: 1 1. Dodatek za pracę w godzinach nadliczbowych - przyznawane na podstawie art. 151 Ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 2023 r. poz. 1465 ze zm., dalej: „k.p.”) w przypadku, gdy pracownik nie zgłosił wniosku o udzielenie mu w tym samym wymiarze czasu wolnego od pracy; 2. Ekwiwalent za niewykorzystany urlop - ekwiwalent pieniężny za niewykorzystany urlop, przyznawany na podstawie art. 171 § 1 k.p. w przypadku niewykorzystania przez pracownika przysługującego urlopu w całości lub w części z powodu rozwiązania lub wygaśnięcia stosunku pracy. Ekwiwalent urlopowy wypłacany jest pracownikom wyłącznie w przypadku rozwiązania lub wygaśnięcia stosunku pracy; 3. Premie i nagrody - mogą mieć charakter uznaniowy lub regulaminowy. Wszystkie programy premiowe skierowane są wyłącznie do pracowników Spółki, tj. nie mogą w nich wziąć udziału osoby trzecie, np. uznaniowa premia motywacyjna, nagrody roczne, premie specjalne itp.; 4. Premia za patenty - dodatkowe wynagrodzenie przysługujące pracownikowi w przypadku opracowania produktu, który może podlegać opatentowaniu. Nie jest to wynagrodzenie za przeniesienie praw do patentu, gdyż te w ramach stosunku pracy automatycznie przechodzą na Spółkę. Premia za patenty stanowi zatem formę nagrody za wyróżniające się osiągnięcie w pracy, dotyczące rozwijania prac B+R; 5. Premia za rekomendację - wypłacana pracownikom w zamian za polecenie Spółce potencjalnych pracowników. Warunkiem przyznania premii za rekomendację jest faktyczne zatrudnienie poleconej osoby w Spółce. Premia wypłacana jest po okresie 3 miesięcy zatrudnienia osoby poleconej w Spółce. Przyznawana jest w ramach umowy o pracę, nie wymaga podpisania osobnej umowy pomiędzy Spółką a pracownikiem; 6. Wynagrodzenie za czas dyżuru - przysługuje pracownikom wykonującym dyżury pod telefonem polegające na gotowości podjęcia działań korygujących (stand - by) za każdy faktyczny dzień dyżuru. Sprawowanie dyżurów przez pracowników realizujących prace B+R uzasadnione jest faktem, że w czasie prowadzenia prac, produkty Spółki muszą być utrzymywane przez całą dobę. Przyznanie tego dodatku nie jest wynikiem obowiązku wynikającego z k.p. lub innych przepisów i jest wynikiem decyzji Wnioskodawcy; 7. Dodatek za pracę zmianową - do dnia złożenia niniejszego wniosku nie występował w odniesieniu do pracowników realizujących prace B+R, jednak przewidziany jest Regulaminem Wynagradzania Spółki i nie jest wykluczone, że w przyszłości, ze względu na kierunek rozwoju prowadzonych prac, wystąpi konieczność jego wypłacania. Dodatek zmianowy przysługuje pracownikom, którzy są zatrudnieni w systemie pracy zmianowej. Ma na celu zrekompensować pracownikowi uciążliwość pracy w różnych porach dnia i nocy. Przyznanie tego dodatku nie jest wynikiem obowiązku wynikającego z k.p. lub innych przepisów i jest wynikiem decyzji Wnioskodawcy; 8 8. Dodatkowe wynagrodzenie za pracę w porze nocnej - zgodnie z art. 151k.p., Spółka jako pracodawca ma obowiązek wypłacania pracownikom wykonującym pracę w porze nocnej dodatek do wynagrodzenia za każdą godzinę pracy pracownika w porze nocnej w wysokości 20% stawki godzinowej wynikającej z minimalnego wynagrodzenia za pracę obowiązującego w danym roku; 9. Ekwiwalent za wykorzystywanie samochodu prywatnego do celów służbowych - Spółka przyznaje pracownikom wyższego szczebla ekwiwalent za wykorzystywanie własnego samochodu do celów służbowych, gdyż sama nie zapewnia pracownikom samochodu, a ze sprawowanym przez nich stanowiskiem łączy się konieczność zwiększonej mobilności. Ponadto może się zdarzyć, że Spółka będzie przekazywać pracownikom ekwiwalent za wykorzystanie samochodu prywatnego w podróży służbowej; 10. Wynagrodzenie za czas niezdolności do pracy - zgodnie z regulacją art. 92 k.p., Spółka jako pracodawca ma obowiązek wypłacania pracownikom wynagrodzenia za czas niezdolności pracownika do pracy - trwającej łącznie do 33 dni w ciągu roku kalendarzowego, a w przypadku pracownika, który ukończył 50 rok życia - trwającej łącznie do 14 dni w ciągu roku kalendarzowego - wskutek: choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną (w wysokości 80% wynagrodzenia), lub też wskutek wypadku w drodze do pracy lub z pracy albo choroby przypadającej w czasie ciąży, jak również poddania się niezbędnym badaniom lekarskim przewidzianym dla kandydatów na dawców komórek, tkanek i narządów oraz poddania się zabiegowi pobrania komórek, tkanek i narządów (w wysokości 100% wynagrodzenia). Za okres niezdolności pracownika do pracy przekraczający wskazane powyżej terminy, pracownikowi przysługuje prawo do zasiłku chorobowego finansowanego przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych (dalej: „ZUS (Zakład Ubezpieczeń Społecznych)”). Zasiłek ten faktycznie jest wypłacany przez Spółkę, a następnie potrącany ze zobowiązaniem Spółki z tytułu składek na ZUS. Zasiłek chorobowy finansowany przez ZUS, w przeciwieństwie do wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy finansowanego przez Spółkę, nie jest jednak przez Spółkę traktowany jako przychody pracowników ze stosunku pracy i nie jest przedmiotem niniejszego wniosku; 11. Diety i inne należności z tytułu podróży służbowej - pracownikowi za czas podróży służbowej przysługują należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową w wysokości i na warunkach określonych zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa. 5Zgodnie z art. 77 k.p. pracownikowi wykonującemu na polecenie pracodawcy zadanie służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, lub poza stałym miejscem pracy przysługują należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową. W tym zakresie diety mogą być równe wysokości określonej w tych przepisach, lub przyznane w wysokości wyższej niż dieta z tytułu podróży służbowej określona tymi przepisami. Ponadto, w zakresie podróży służbowych obowiązuje w Spółce osobna procedura „(...)”. Należności z tytułu podróży służbowej, o których mowa, dotyczą krótkoterminowych wyjazdów w rozumieniu przepisów wewnętrznych Spółki: Transferów projektowych, przeznaczonych głównie dla kadry managerskiej, organizowanych w celu uczestniczenia w konkretnym projekcie naukowym w innym ośrodku badawczym Grupy. Korzyścią dla Spółki z takich wyjazdów jest pozyskiwanie przez pracownika wiedzy na temat rozwijanych produktów i technik badawczych stosowanych w obcym ośrodku, co daje możliwość ich implementacji w Spółce. Transfery projektowe są traktowane przez Spółkę jako wydłużone podróże służbowe. Krótkotrwałe oddelegowania (short term assignments) - czasowe oddelegowania do innego ośrodka badawczego Grupy w celu zdobywania przez pracowników nowych kompetencji (knowledge transfer). Delegacje biznesowe w celu odbycia spotkań służbowych, prowadzenia projektów w terenie itp. Wszystkie wymienione oddelegowania odbywają się na polecenie i w interesie Spółki. W wyniku wymienionych transferów nie dochodzi do zmiany rezydencji podatkowej pracowników Spółki, pozostają oni polskimi rezydentami podatkowymi. 12. Świadczenie relokacyjne i dodatek na edukację dzieci - przyznawane pracownikom w razie zmiany miejsca pracy z wyłącznej inicjatywy pracodawcy, jednorazowe świadczenie związane z podwyższonymi wydatkami w związku z relokacją, możliwe jest również przyznanie dodatku na edukację dzieci w zmienionym miejscu pobytu. 13. Ubezpieczenia na życie - Spółka opłaca składki imiennej polisy na życie pracowników. Polisy te przypisywane są do konkretnego pracownika, a w razie choroby lub śmierci pracownika osobami uprawnionymi do uzyskania wypłaty kwot ubezpieczenia są ubezpieczony pracownik i wyznaczone przez niego osoby mu bliskie. Opłacana przez Spółkę polisa jest klasycznym ubezpieczeniem na życie, a jedynym jej beneficjentem jest ubezpieczony pracownik. W szczególności, nie jest to ubezpieczenie od odpowiedzialności cywilnoprawnej za ewentualne szkody wyrządzone kontrahentom Spółki, za które Spółka mogłaby ponosić odpowiedzialność. 14. Pakiety medyczne - Spółka finansuje swoim pracownikom abonamentowe usługi prywatnej opieki medycznej. Na wniosek pracownika, opieką medyczną mogą zostać również członkowie rodziny pracownika, w tym partner życiowy pracownika. Niniejszy wniosek dotyczy wyłącznie pakietów indywidualnej opieki medycznej, gdyż ponoszonych kosztów medycyny pracy (badania wstępne/okresowe) Spółka nie uznaje za przychody pracowników. 15. Kupony żywieniowe - Spółka dofinansowuje pracownikom posiłki poprzez wykupienie kart u operatora umożliwiającego dokonywanie płatności za posiłki w wybranych punktach gastronomicznych. Jest to forma żywienia pracowników w pracy pozwalająca pracownikom na swobodny wybór pory posiłku i jego miejsca. 16. Wynagrodzenie za czas opieki - to składnik wynagrodzenia, który przysługuje pracownikowi w związku z koniecznością sprawowania opieki nad chorym dzieckiem. Pracownik ma prawo do zwolnienia od pracy w celu sprawowania opieki, a za ten czas przysługuje mu wynagrodzenie. Podstawą prawną przyznania wynagrodzenia za urlop opiekuńczy jest art. 188 k.p., który stanowi, że pracownikowi przysługuje zwolnienie od pracy w wymiarze 2 dni (16 godzin) w roku kalendarzowym na opiekę nad dzieckiem do lat 14, z zachowaniem prawa do wynagrodzenia; 17. Wynagrodzenie urlop na poszukiwanie pracy - to składnik wynagrodzenia, który przysługuje pracownikowi w okresie wypowiedzenia umowy o pracę, gdy pracodawca wypowiada umowę. Pracownik ma prawo do zwolnienia z obowiązku świadczenia pracy w celu poszukiwania nowego zatrudnienia, a za ten czas przysługuje mu wynagrodzenie. Podstawą prawną przyznania wynagrodzenia za urlop na poszukiwanie pracy jest art. 37 k. p. Zgodnie z tym przepisem, w okresie co najmniej dwutygodniowego wypowiedzenia umowy o pracę dokonanego przez pracodawcę, pracownikowi przysługuje zwolnienie na poszukiwanie pracy z zachowaniem prawa do wynagrodzenia. Wymiar tego zwolnienia wynosi w Spółce 3 bądź 4 dni robocze; 18. Wynagrodzenie urlop okolicznościowy - to składnik wynagrodzenia, który przysługuje pracownikowi w związku z jego nieobecnością w pracy z powodu ważnych wydarzeń osobistych lub rodzinnych. Zgodnie z przepisami prawa pracy, pracownik ma prawo do urlopu okolicznościowego w określonych sytuacjach, takich jak ślub, narodziny dziecka, śmierć bliskiego członka rodziny itp. Podstawą prawną przyznania wynagrodzenia za urlop okolicznościowy jest Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 15 maja 1996 r. w sprawie sposobu usprawiedliwiania nieobecności w pracy oraz udzielania pracownikom zwolnień od pracy (Dz. U. z 2014 r. poz. 1632, dalej: "Rozporządzenie w sprawie sposobu usprawiedliwiania nieobecności w pracy”). Zgodnie z tym rozporządzeniem, pracownikowi przysługuje wynagrodzenie za czas urlopu okolicznościowego, które jest obliczane na podstawie jego przeciętnego wynagrodzenia z ostatnich trzech miesięcy; 19. Wynagrodzenie nieobecność płatna - zastosowanie ma przede wszystkim Rozporządzenia w sprawie sposobu usprawiedliwiania nieobecności w pracy. Za absencje ustanowione przez pracodawcę np. uczestnictwo w wolontariacie, oddawanie krwi czy nieobecność z tytułu pojawienia się dziecka (New Child) przysługuje wynagrodzenie zasadnicze; 20. Dodatek Sign-On - to jednorazowe wynagrodzenie przyznawane nowo zatrudnionym pracownikom jako zachęta do podjęcia pracy w danej firmie. Jest to forma bonusu, która ma na celu przyciągnięcie i zatrzymanie talentów, zwłaszcza w branżach, gdzie konkurencja o wykwalifikowanych pracowników jest szczególnie intensywna. Podstawą prawną przyznania dodatku Sign-On jest art. 105 k.p., który mówi o możliwości przyznawania pracownikom nagród i premii uznaniowych. Dodatek Sign-On jest traktowany jako premia uznaniowa, która może być określona w umowie o pracę lub w regulaminie wynagradzania obowiązującym w danej firmie; 21. Wyposażenie biurowe - to składnik wynagrodzenia, który obejmuje zapewnienie odpowiednich narzędzi i sprzętu niezbędnego do wykonywania pracy poza siedzibą firmy. Może to obejmować komputery, monitory, drukarki, meble biurowe, a także oprogramowanie i inne zasoby techniczne. Podstawą prawną przyznania wyposażenia 18biurowego dla pracowników pracujących zdalnie jest art. 67 k.p., który reguluje zasady wykonywania pracy zdalnej. Zgodnie z tym przepisem, pracodawca jest zobowiązany do zapewnienia pracownikowi narzędzi i materiałów niezbędnych do wykonywania pracy zdalnej oraz pokrycia kosztów związanych z ich użytkowaniem. Przysługuje pracownikom wykonującym prace 100% zdalnie bądź hybrydowo; 22. Praca zdalna ryczałt - to składnik wynagrodzenia, który przysługuje pracownikowi wykonującemu swoje obowiązki poza siedzibą firmy. Ryczałt ten ma na celu pokrycie kosztów związanych z wykonywaniem pracy zdalnej, takich jak zużycie energii elektrycznej, internetu czy amortyzacja sprzętu biurowego. Podstawą prawną przyznania ryczałtu za 24pracę zdalną jest art. 67 § 4 k.p., który reguluje zasady wykonywania pracy zdalnej. Zgodnie z tym przepisem, pracodawca jest zobowiązany do pokrycia kosztów ponoszonych przez pracownika w związku z wykonywaniem pracy zdalnej, co może być realizowane poprzez wypłatę ryczałtu. Przysługuje pracownikom wykonującym prace 100% zdalnie bądź hybrydowo; 23. Bonus child - jest to 100% benefit Wnioskodawcy. Celem tego świadczenia jest umożliwienie rodzicom (zarówno matce, jak i ojcu) skorzystania z trzymiesięcznego płatnego urlopu po narodzinach dziecka. Najczęściej matka przebywa na urlopie macierzyńskim/rodzicielskim i jeśli zdecyduje się na rozliczenie w wysokości 81,5% przez 12 miesięcy, Wnioskodawca wypłaca wyrównanie w wysokości 18,5% przez pierwsze trzy miesiące. W przypadku wyboru opcji 100% i 70% (druga opcja wypłaty macierzyńskiego /rodzicielskiego), bonus nie przysługuje. Analogicznie, jeśli ojciec zdecyduje się na „urlop tacierzyński”, również otrzyma 100% wynagrodzenia; 24. Pracowniczy Program Emerytalny (PPE) - forma dodatkowego zabezpieczenia emerytalnego, którą pracodawca oferuje swoim pracownikom. W ramach PPE pracodawca odprowadza składki na specjalne konto emerytalne pracownika, które w przyszłości staną się częścią jego emerytury. Pracodawca opłaca składkę w wysokości 3,5 % od każdego wypłaconego wynagrodzenia brutto oraz pozostałych składników wynagrodzenia stanowiących podstawę do naliczenia składki ZUS. 25. Dodatek urlopowy - zgodnie z art. 172 k.p. za czas urlopu pracownikowi przysługuje wynagrodzenie, jakie by otrzymał, gdyby w tym czasie pracował. Zdaniem Wnioskodawcy na podstawę wymiaru wynagrodzenia za czas urlopu wpływają zmienne i stałe składniki wynagrodzenia, w tym m.in. wynagrodzenie za nadgodziny czy sprawowane dyżury. Jako dodatek urlopowy Spółka rozumie nadwyżkę tak kalkulowanego wynagrodzenia za czas urlopu nad Wynagrodzeniem Zasadniczym danego pracownika wynikającym z zawartej umowy o pracę. Wskazane powyżej elementy wynagrodzenia Spółka planuje wypłacać pracownikom także w latach kolejnych. Wszystkie wymienione wyżej składniki wynagrodzenia traktowane są jako przychody podatkowe pracowników ze stosunku pracy i jako takie wykazywane są w składanych deklaracjach podatkowych. Innymi słowy, wszystkie elementy będące przedmiotem niniejszego wniosku traktowane są jako przychody pracowników, o których mowa w art. 12 ust. 1 Ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm., dalej: ”Ustawa o PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)”) i wliczane są do podstawy opodatkowania pracowników, chyba że objęte są zwolnieniem z opodatkowania. Jednocześnie, Wnioskodawca wskazuje także, że z uwagi na zmianę prawa oraz zasady współpracy z pracownikami, możliwe jest zarówno zmiana zaprezentowanych w niniejszym stanie faktycznym, jak i zdarzeniu przyszłym, składników wynagrodzeń, jak i dodanie nowych składników wynagrodzenia, zmiany wysokości świadczeń itp., które będą stanowić należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 Ustawy o PIT. W szczególności, zmiany te mogą obejmować modyfikacje w zakresie nazw poszczególnych elementów wynagrodzenia, aby lepiej odzwierciedlały one aktualne przepisy prawa pracy oraz regulacje podatkowe. Ponadto, Wnioskodawca nie wyklucza wprowadzenia dodatkowych składników wynagrodzenia, które mogą wynikać z nowych regulacji prawnych lub z potrzeby dostosowania systemu wynagrodzeń do zmieniających się warunków rynkowych i organizacyjnych. Wszystkie te zmiany będą dokonywane z uwzględnieniem obowiązujących przepisów prawa oraz w sposób zapewniający zgodność z zasadami opodatkowania przychodów pracowników wynikających ze stosunku pracy. Wnioskodawca przypisuje do projektów odpowiednich pracowników, którzy są odpowiedzialni za realizację określonego projektu, ewidencjonując na bieżąco czas pracy poświęcany na poszczególne zadania realizowane w ramach projektu. Powyższe działanie umożliwia dokonanie alokacji kosztów pracy do poszczególnych projektów w oparciu o czas pracy przeznaczony na poszczególne zadania. Wnioskodawca wskazuje, iż Minister Finansów wydał w dniu 13 lutego 2024 r. interpretację ogólną nr DD8.8203.1.2021 (dalej: „Interpretacja ogólna”). Interpretacja ta dotyczy możliwości zaliczenia do kosztów kwalifikowanych ulgi badawczo-rozwojowej poniesionych przez podatnika w danym miesiącu należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 Ustawy o PIT oraz sfinansowanych przez płatnika składek z tytułu tych należności określonych w ustawie o systemie ubezpieczeń społecznych w związku z usprawiedliwioną nieobecnością pracownika. Na skutek wydania Interpretacji ogólnej, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej postanowieniem z dnia 19 sierpnia 2024 r. (znak: 0114-KDIP2-1.4010.344.2018.6.JS/AZ) stwierdził wygaśnięcie interpretacji indywidualnej Wnioskodawcy wydanej w dniu 20 listopada 2018 r. (znak: 0114-KDIP2-1.4010.344.2018.2.JS) w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów kwalifikowanych ulgi badawczo- rozwojowej wynagrodzeń pracowników zatrudnionych na podstawie umowy o pracę, ponieważ była ona niezgodna z Interpretacją ogólną wydaną w takim samym stanie prawnym w części dotyczącej wynagrodzenia urlopowego oraz chorobowego. Z uwagi jednak na istotę interpretacji podatkowej, jak również znacznie bardziej rozbudowany stan faktyczny w wygaszonej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej Wnioskodawca zwraca się z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej, celem potwierdzenia prawidłowości podejścia w zakresie uznawania ponoszonych kosztów za koszty kwalifikowanej w ramach ulgi badawczo- rozwojowej. Końcowo Wnioskodawca chciałby zaznaczyć, że: Spółka nie prowadzi działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, Spółka nie korzysta ze zwolnień podatkowych, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 lub 34a Ustawy o CIT, jako podatnik prowadzący działalność badawczo-rozwojową, który zamierza skorzystać z odliczenia, o którym mowa w art. 18d Ustawy o CIT, wyodrębnia w ewidencji, o której mowa w art. 9 ust. 1 Ustawy o CIT, koszty działalności badawczo- rozwojowej, pokrywa koszty realizacji prowadzonych prac badawczo-rozwojowych ze środków własnych, które nie są/nie będą zwracane w jakiejkolwiek formie i nie zostały odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym (w przeciwnym razie Spółka dokona odpowiednich korekt), ponoszone przez Spółkę wydatki, które mogą stanowić koszty kwalifikowane w ramach ulgi badawczo-rozwojowej są przez Spółkę zaliczane do kosztów uzyskania przychodów danego roku. Uzupełnienie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego W piśmie z 30 kwietnia 2025 r. Wnioskodawca uzupełnił powyższy stan faktyczny /zdarzenie przyszłe o następujące informacje: Spółka posiada nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce zgodnie z art. 3 ust. 1 oraz ust. 1a Ustawy o CIT. Spółka jest w posiadaniu interpretacji indywidualnej prawa podatkowego wydanej w jej indywidualnej sprawie potwierdzającej, że Spółka realizuje prace badawczo-rozwojowe (zob. interpretacja indywidulana Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 17 października 2016 r., znak IPPB5/4510-732/16-4/MR). Posiłkując się oceną wyrażoną we wspomnianej interpretacji podatkowej, należy przyjąć, że działalność prowadzona przez spółkę była i jest - w okresie, którego dotyczy wniosek - działalnością badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 4a pkt 26 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych. Z uwagi na zmianę prawa oraz zasady współpracy z pracownikami Wnioskodawca nie wyklucza zmiany nazw zaprezentowanych we Wniosku składników wynagrodzeń, aby lepiej odzwierciedlały one aktualne przepisy prawa pracy oraz regulacje podatkowe, a także z potrzeby dostosowania systemu wynagrodzeń do zmieniających się warunków rynkowych i organizacyjnych. Wszystkie te zmiany będą dokonywane z uwzględnieniem obowiązujących przepisów prawa oraz w sposób zapewniający zgodność z zasadami opodatkowania przychodów pracowników wynikających ze stosunku pracy. Wnioskodawca wskazuje, iż przedmiotem pytania nr 4 są składanki wynagrodzenia zaprezentowane we Wniosku w opisie zaistniałego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, których nazwa z powodów wskazanych w odpowiedzi na pytanie 3 może w przyszłości ulec zmianie, a także inne, nowe składniki wynagrodzenia, do których wypłaty pracownikom Spółka może być zobowiązana z tytułu zmiany przepisów prawa. Spółka pragnie podkreślić, że składniki te będą stanowić należności z tytułów, których mowa w art. 12 ust. 1 Ustawy o PIT. Od momentu swojego powstania w 2006 roku Spółka prowadzi działalność badawczo- rozwojową (natomiast od 2013 r. Wnioskodawca posiada status centrum badawczo- rozwojowego) i uzyskuje z tego tytułu przychody. Spółka nieprzerwanie korzysta z ulgi na działalność badawczo-rozwojową od momentu jej wprowadzenia do Ustawy o CIT. Również w przyszłości Spółka zamierza korzystać z ulgi. Zasadniczo Spółka nie uzyskuje przychodów z zysków kapitałowych jednakże Wnioskodawca nie wyklucza możliwości ich uzyskiwania w przyszłości. Jeżeli dojdzie do uzyskania przychodów z zysków kapitałowych wówczas w stosunku do tych przychodów Spółka nie będzie korzystać z odliczenia w ramach tzw. ulgi na działalność badawczo- rozwojową. Spółka zamierza dokonać odliczenia z tytułu ulgi B+R, zgodnie z limitami wskazanymi w art. 18d ust. 7 Ustawy o CIT. Zasadniczo pracownicy zatrudnieni w oparciu o umowy o pracę nie realizowali/nie realizują/nie będą realizować wyłącznie prace badawczo-rozwojowe, tym niemniej Spółka nie wyklucza takiej możliwości w przyszłości. W przypadku nierealizowania przez pracowników wyłącznie prac badawczo-rozwojowe Wnioskodawca zamierza odliczać koszty kwalifikowane jedynie w części, w jakiej ww. pracownicy realizowali zadania w ramach prac badawczo-rozwojowych. Wnioskodawca odpisywał i nadal zamierza odpisywać ponoszone wydatki na wynagrodzenia pracowników zajmujących się rozwojem oprogramowania od podstawy opodatkowania na podstawie art. 18d ust. 1 Ustawy CIT w zeznaniach za poszczególne lata podatkowe, w których te wydatki zostały poniesione/zostaną poniesione. Tym niemniej, Wnioskodawca pragnie wskazać, że pracownicy zajmujący się rozwojem oprogramowania to nie jedyni pracownicy, których składników wynagrodzenia dotyczy niniejszy wniosek - Spółka zatrudnia również pracowników zajmujących się innymi obszarami działalności Wnioskodawcy. W tym zakresie należy wskazać na art. 18d ust. 1 zdanie 2 w zw. z art. 18d ust. 8 Ustawy o CIT, który dopuszcza możliwość odliczenia w zeznaniach za kolejno następujące po sobie sześć lat podatkowych następujących bezpośrednio po roku, w którym podatnik skorzystał lub miał prawo skorzystać z odliczenia względem kwoty odliczenia przekraczającej kwotę dochodu uzyskanego przez podatnika z przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych w roku poniesienia wydatków. Zdarza się, że z tytułu osiągania dochodu niższego niż wysokość kosztów kwalifikowanych poniesionych w danym roku Spółka nie odpisuje całości przysługującego jej za dany rok odpisu, tym samym zamierza skorzystać z tego uprawnienia. Jak Spółka wskazała we opisie zaistniałego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, wszystkie wymienione we Wniosku składniki wynagrodzenia traktowane są jako przychody podatkowe pracowników ze stosunku pracy i jako takie wykazywane są w składanych deklaracjach podatkowych. Innymi słowy, wszystkie elementy będące przedmiotem niniejszego wniosku traktowane są jako przychody pracowników, o których mowa w art. 12 ust. 1 Ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych i wliczane są do podstawy opodatkowania pracowników, chyba że objęte są zwolnieniem z opodatkowania. Wszystkie wydatki poniesione przez Wnioskodawcę z tytułu zatrudnienia pracowników na podstawie umów o pracę, które Spółka zamierza uwzględnić w ramach kosztów kwalifikowanych ulgi badawczo-rozwojowej nie stanowią/nie będą stanowiły świadczeń sfinansowanych z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych. Wniosek dotyczy wyłącznie pracowników zatrudnionych na podstawie umowy o pracę. Premia za rekomendację wypłacana pracownikom w zamian za polecenie potencjalnych pracowników może dotyczyć zarówno osób, które są/będą zatrudnione do wykonywania w Spółce prac B+R, jak również osób, które nie są/nie będą zatrudnione do wykonywania w Spółce prac B+R. Dodatek Sign - on wypłacany jest nowo zatrudnionym pracownikom, którzy realizują/będą realizować w Spółce prace B+R. Wszystkie wydatki związane z wynagrodzeniem pracowników zatrudnionych w ramach umów o pracę zamierzają Państwo odliczać jedynie w części, w jakiej pracownicy ci realizują zadania w ramach prac badawczo-rozwojowych Wskazane w pytaniu nr 2 Wniosku wyposażenie biurowe może obejmować m.in. komputery, monitory, drukarki, meble biurowe, a także oprogramowanie i inne zasoby techniczne, które nie są przez Spółkę traktowane jako środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne. Zgodnie z obecną treścią regulaminów Spółki ma ten moment wyposażenie biurowe obejmuje biurka, krzesła, lampki, ergonomiczne podkładki pod nadgarstek i pod stopy. Zasadniczo materiały i surowce (wskazane w odpowiedzi na pyt. 17 tego wezwania) są wykorzystywane przez Wnioskodawcę w związku z prowadzonymi pracami uważanymi przez Spółkę za działalność badawczo-rozwojową oraz wyłącznie takie koszty nabycia będą odliczane w ramach kosztów kwalifikowanych, niemniej, ww. materiały i surowce mogą również być wykorzystywane w innych celach, bowiem pracownicy realizujący prace B+R nie wykonują wyłącznie pracy badawczo-rozwojowej. Jeśli w istocie dane materiały i surowce będzie wykorzystane wyłącznie w części w zakresie prac B+R, Spółka zaliczy dla celów ulgi B+R wyłącznie tą część kosztów materiałów i surowców, która pozostaje w związku z realizowanymi pracami B+R. Wyposażenie biurowe, którego dotyczy pytanie nr 2 Wniosku może obejmować m.in. komputery, monitory, drukarki, meble biurowe, a także oprogramowanie i inne zasoby techniczne, które spełniają definicje środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Jak Wnioskodawca wskazywał we Wniosku, przekazywane pracownikom Spółki realizującym prace B+R wyposażenie biurowe obejmuje zarówno wyposażenie, do którego zgodnie z przepisami Spółka ma obowiązek ujawnienia w ewidencji środków trwałych, jak i wyposażenie, wobec którego Spółka takowego obowiązku nie ma. W przypadku wyposażenia biurowego stanowiącego środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne zostały lub zostaną one wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych oraz podlegają/będą podlegały amortyzacji zgodnie z art. 16a ust. 1 oraz art. 16b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a odpisy amortyzacyjne stanowią dla Spółki koszty uzyskania przychodów. Zasadniczo środki trwałe, jak i wartości niematerialne i prawne (dalej: „WNiP”), są/będą wykorzystywane do realizacji działań w zakresie działalności, którą Spółka uważa za badawczo-rozwojową, niemniej, ww. środki trwałe/WNiP mogą również być wykorzystywane w innych celach, np. w przypadku czynności administracyjnych, bowiem pracownicy realizujący prace B+R nie wykonują wyłącznie pracy badawczo-rozwojowej. Jeśli w istocie dane środki trwałe i wartości niematerialne i prawne będą wykorzystane wyłącznie częściowo w zakresie prac B+R, Spółka zaliczy dla celów ulgi B+R wyłącznie tą część odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, które pozostają w związku z realizowanymi pracami B+R. W ramach ulgi B+R zamierzają Państwo dokonać odpisów od środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 18d ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wyłącznie w części, w jakiej są one wykorzystywane w prowadzonej przez Państwa działalności, którą uważają Państwo za badawczo-rozwojową, a nie w części, w której są one wykorzystywane do pozostałej działalności gospodarczej Państwa Spółki. Zgodnie z intencją kierownictwa oraz udziałowców Spółki, w latach następnych Spółka zamierza prowadzić działalność gospodarcza na dotychczasowych zasadach. W piśmie z 14 maja 2025 r. Wnioskodawca wskazał, że użyte w opisie zaistniałego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego określenie „przychody pracowników, o których mowa w art. 12 ust. 1 Ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych” odnosi się w istocie do należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca wskazał również, że jak zostało wskazane w opisie zaistniałego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego Spółka wystąpiła do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z Wnioskiem w związku ze stwierdzeniem 19 sierpnia 2024 r. wygaśnięcia interpretacji indywidualnej Wnioskodawcy wydanej w dniu 20 listopada 2018 r. (znak: 0114-KDIP2-1.4010.344.2018.2.JS), tym samym Spółka dąży do uzyskania mocy ochronnej interpretacji od sierpnia 2024 r. Pytania 1) Czy składniki wynagrodzenia zmiennego wymienione w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym w punktach 1-9, 11-15, 20 i 23-24 sfinansowane przez płatnika składki z tytułu tych składników określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu według ustalonej proporcji, stanowią koszty kwalifikowane, o których mowa w art. 18d ust. 2 pkt 1 i 1a Ustawy o CIT i mogą podlegać odliczeniu od podstawy obliczenia podatku Spółki w ramach stosowania ulgi na prace badawczo- rozwojowe? 2) Czy wartość przekazywanego pracownikom Spółki realizującym prace B+R wyposażenia biurowego, od którego Spółka nie dokonuje odpisów amortyzacyjnych, będzie stanowić koszty kwalifikowane o których mowa w art. 18d ust. 2 pkt 2 Ustawy o CIT, a w przypadku wyposażenia biurowego, od którego zgodnie z przepisami Spółka ma obowiązek dokonywania odpisów amortyzacyjnych, wartość odpisów amortyzacyjnych będzie stanowić koszty kwalifikowane, o których mowa w art. 18d ust. 3 Ustawy o CIT, a w konsekwencji wartości te mogą podlegać odliczeniu od podstawy obliczenia podatku w ramach stosowania ulgi na prace badawczo- rozwojowe? 3) Czy wypłacany pracownikom Spółki realizującym prace B+R ryczałt za pracę zdalną stanowi koszty kwalifikowane, o których mowa w art. 18d ust. 2 pkt 2 Ustawy o CIT i może podlegać odliczeniu od podstawy obliczenia podatku w ramach stosowania ulgi na prace badawczo-rozwojowe? 4) Czy w przypadku zmiany nazwy zaprezentowanych w niniejszym stanie faktycznym /zdarzeniu przyszłym składników wynagrodzeń, jak i w przypadku dodania nowych składników wynagrodzenia, zmiany wysokości świadczeń itp., które będą stanowić należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 Ustawy o PIT, możliwe będzie zaliczenie ich wraz ze sfinansowanymi przez płatnika składkami z tytułu tych należności określonymi w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, do kosztów kwalifikowanych, o których mowa w art. 18d ust. 2 pkt 1 i 1a Ustawy o CIT i czy będą podlegać odliczeniu od podstawy obliczenia podatku Spółki w ramach stosowania ulgi na prace badawczo-rozwojowe? 5) Czy z uwagi na wydaną Interpretacje ogólną, świadczenia o charakterze zbliżonym do świadczeń, o których mowa w Interpretacji ogólnej wskazane w stanie faktycznym /zdarzeniu przyszłym w punktach 10, 16, 17, 18, 19 i 25 wraz ze sfinansowanymi przez płatnika składkami z tytułu tych należności określonymi w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu według ustalonej proporcji, stanowią koszty kwalifikowane, o których mowa w art. 18d ust. 2 pkt 1 i 1a Ustawy o CIT i mogą podlegać odliczeniu od podstawy obliczenia podatku Spółki w ramach stosowania ulgi na prace badawczo-rozwojowe? Ta interpretacja stanowi odpowiedź na pytania nr 1-4. Natomiast odnośnie do pytania nr 5 zastosowanie ma Interpretacja Ogólna nr. DD8.8203.1.2021 Ministra Finansów z dnia 13 lutego 2024 r. w sprawie możliwości zaliczenia do kosztów kwalifikowanych ulgi badawczo- rozwojowej poniesionych przez podatnika w danym miesiącu należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz sfinansowanych przez płatnika składek z tytułu tych należności określonych w ustawie o systemie ubezpieczeń społecznych w związku z usprawiedliwioną nieobecnością pracownika zatem w tej części wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie. Państwa stanowisko w sprawie 1. Zdaniem Wnioskodawcy, składniki wynagrodzenia zmiennego wymienione w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym w punktach 1-9, 11-15, 20 i 23-24 oraz sfinansowane przez płatnika składki z tytułu tych składników określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu według ustalonej proporcji, stanowią koszty kwalifikowane, o których mowa w art. 18d ust. 2 pkt 1 i 1a Ustawy o CIT i mogą podlegać odliczeniu od podstawy obliczenia podatku Spółki w ramach stosowania ulgi na prace badawczo- rozwojowe. 2. Zdaniem Wnioskodawcy, wartość przekazywanego pracownikom Spółki realizującym prace B+R wyposażenia biurowego, od którego Spółka nie dokonuje odpisów amortyzacyjnych, będzie stanowić koszty kwalifikowane o których mowa w art. 18d ust. 2 pkt 2 Ustawy o CIT, a w przypadku wyposażenia biurowego, od którego zgodnie z przepisami Spółka ma obowiązek dokonywania odpisów amortyzacyjnych, wartość odpisów amortyzacyjnych będzie stanowić koszty kwalifikowane, o których mowa w art. 18d ust. 3 Ustawy o CIT, a w konsekwencji wartości te mogą podlegać odliczeniu od podstawy obliczenia podatku w ramach stosowania ulgi na prace badawczo-rozwojowe. 3. Zdaniem Wnioskodawcy, wypłacany pracownikom Spółki realizującym prace B+R ryczałt za pracę zdalną stanowi koszty kwalifikowane, o których mowa w art. 18d ust. 2 pkt 2 Ustawy o CIT i może podlegać odliczeniu od podstawy obliczenia podatku w ramach stosowania ulgi na prace badawczo-rozwojowe. 4. Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku zmiany nazwy zaprezentowanych w niniejszym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym składników wynagrodzeń, jak i w przypadku dodania nowych składników wynagrodzenia, zmiany wysokości świadczeń itp., które będą stanowić należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 Ustawy o PIT, możliwe będzie zaliczenie ich wraz ze sfinansowanymi przez płatnika składkami z tytułu tych należności określonymi w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, do kosztów kwalifikowanych, o których mowa w art. 18d ust. 2 pkt 1 i 1a Ustawy o CIT i będą podlegać odliczeniu od podstawy obliczenia podatku Spółki w ramach stosowania ulgi na prace badawczo-rozwojowe. Uzasadnienie stanowiska nr 1 Zgodnie z brzmieniem art. 18d ust. 1 Ustawy o CIT podatnik uzyskujący przychody inne niż przychody z zysków kapitałowych odlicza od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18, koszty uzyskania przychodów poniesione na działalność badawczo-rozwojową, zwane dalej "kosztami kwalifikowanymi". Kwota odliczenia nie może w roku podatkowym przekraczać kwoty dochodu uzyskanego przez podatnika z przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych. Za koszty kwalifikowane, zgodnie z art. 18d ust. 2 pkt 1 Ustawy o CIT, uznaje się m.in. należności z tytułów o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, oraz sfinansowane przez płatnika składki z tytułu tych należności określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu. Zgodnie z art. 12 ust. 1 Ustawy o PIT, do którego odnosi się przytoczony art. 18d ust. 2 pkt 1 Ustawy o CIT, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. Co przy tym istotne, ustawodawca wprowadził wyłącznie trzy warunki uznania kosztów wynikających ze stosunku pracy za koszty kwalifikowane na cele stosowania ulgi badawczo-rozwojowej (dalej: „ulga B+R”): koszty te muszą stanowić koszty uzyskania przychodów dla pracodawcy, koszty muszą dotyczyć pracowników realizujących działalność badawczo- rozwojową podatnika oraz koszty te muszą stanowić dla pracowników należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 Ustawy o PIT. W ocenie Wnioskodawcy, przepis ten nie powinien być interpretowany w sposób zawężający, ograniczający koszty kwalifikowane jedynie do wynagrodzeń zasadniczych. Innymi słowy, nieuprawnione i sprzeczne z celem ustawy byłoby uznanie, że składników wynagrodzenia innych niż wynagrodzenie zasadnicze w ogóle w kalkulacji ulgi nie można uwzględnić. Zdaniem Wnioskodawcy inne niż wynagrodzenie zasadnicze składniki wynagrodzenia, które spełniają kryterium pochodzenia ze źródła, jakim jest stosunek pracy (art. 12 ust. 1 Ustawy o PIT), mogą być uwzględnione w podstawie kalkulacji ulgi B+R w takiej samej proporcji, w jakiej na cele tej ulgi uwzględniane jest wynagrodzenie zasadnicze (według proporcji wynikającej z faktycznego przeznaczenia czasu pracy na realizację działalności B+R). Wnioskodawca stoi na stanowisku, że wszelkie finansowane przez pracodawcę składki związane z systemem ubezpieczeń społecznych, jeśli dotyczą tej części wynagrodzeń z tytułu stosunku pracy otrzymywanych przez pracowników Spółki realizujących prace B+R, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu według ustalonej proporcji, będą stanowiły koszty kwalifikowane, o których mowa w art. 18d ust. 2 pkt 1 Ustawy o CIT i mogą podlegać odliczeniu od podstawy obliczenia podatku w ramach stosowania ulgi na prace badawczo-rozwojowe. Jednocześnie Wnioskodawca wskazuje, że składki, o których mowa w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, obejmują składki na ubezpieczenie emerytalne, składki na ubezpieczenie rentowe, składki na ubezpieczenie wypadkowe, z wyłączeniem Funduszu Pracy oraz Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych. Należy zwrócić uwagę, że obowiązek i zasady odprowadzania składek na Fundusz Pracy nakłada na pracodawców ustawa z 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, natomiast składki na Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych uregulowane są w ustawie z 13 lipca 2006 r. o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy. Zatem składki te nie zostały uregulowane w ustawie o systemie ubezpieczeń społecznych, a tylko takie mogą stanowić koszty kwalifikowane, w rozumieniu art. 18d ust. 2 pkt 1 Ustawy o CIT. W ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych w niektórych artykułach są tylko wskazane sytuacje, w których do składek na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych stosuje się tą ustawę, ale składki te nie są określone tą ustawą. Wobec powyższego, uznać należy, że odliczenie w ramach ulgi na działalność badawczo- rozwojową nie obejmuje składek na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, a jedynie składki, o których mowa w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych. Podobne stanowisko zajął Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej wydanej w dniu 31 grudnia 2019 r., znak 0111-KDIB1-3.4010.465.2019.2.BM oraz w dniu 11 lutego 2019 r., znak 0111-KDIB1- 3.4010.534.2018.2.BM. Jak Wnioskodawca dowodził poniżej, w jego ocenie wszystkie z należności objęte pytaniem stanowią należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 Ustawy o PIT. Z tego względu Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w każdym przypadku, gdy zaistnieje potrzeba obliczenia i odprowadzenia od tych należności składki na ubezpieczenia społeczne (czyli w przypadku, gdy należności te nie będą korzystać ze zwolnienia z oskładkowania), koszty takich składek będą stanowić koszty kwalifikowane w rozumieniu art. 18d ust. 2 pkt 1 Ustawy o CIT według ustalonej proporcji wynikającej z czasu przeznaczonego na realizację działalności badawczo-rozwojowej i będą mogły podlegać odliczeniu od podstawy obliczenia podatku w ramach stosowania ulgi na prace badawczo- rozwojowe. Dodatek za pracę w godzinach nadliczbowych Zdaniem Wnioskodawcy, wypłacany pracownikom Spółki realizującym prace B+R dodatek za pracę w godzinach nadliczbowych stanowi należność z tytułu, o którym mowa w art. 12 ust. 1 Ustawy o PIT. Przepis ten bowiem wprost stanowi, że przychodem ze stosunku pracy są w szczególności m.in. wynagrodzenia za nadgodziny oraz różnego rodzaju dodatki. Ponadto, wypłata dodatkowego wynagrodzenia za nadgodziny stanowi ustawowy obowiązek pracodawcy wynikający z umowy o pracę, gdyż na podstawie art. 1511 k.p., za pracę w godzinach nadliczbowych, oprócz normalnego wynagrodzenia, pracownikowi przysługuje dodatek w wysokości: 1) 100% wynagrodzenia - za pracę w godzinach nadliczbowych przypadających: a) w nocy, b) w niedzielę i święta niebędące dla pracownika dniami pracy, zgodnie z obowiązującym go rozkładem czasu pracy, c) w dniu wolnym od pracy udzielonym pracownikowi w zamian za pracę w niedzielę lub w święto, zgodnie z obowiązującym go rozkładem czasu pracy; 2) 50% wynagrodzenia - za pracę w godzinach nadliczbowych przypadających w każdym innym dniu niż określony w pkt 1. Biorąc pod uwagę powyższe, w opinii Wnioskodawcy, dodatek za pracę w godzinach nadliczbowych bez wątpienia stanowi dla pracowników Spółki wynagrodzenie ze stosunku pracy, którego wypłata przez pracodawcę uregulowana jest przepisami k.p. W związku z tym wypłacany pracownikom Spółki realizującym prace B+R dodatek za pracę w godzinach nadliczbowych w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu według ustalonej proporcji, stanowi koszty kwalifikowane, o których mowa w art. 18d ust. 2 pkt 1 Ustawy o CIT i może podlegać odliczeniu od podstawy obliczenia podatku w ramach stosowania ulgi na prace badawczo-rozwojowe. Ekwiwalent za niewykorzystany urlop Zdaniem Wnioskodawcy, wypłacane pracownikom Spółki realizującym prace B+R ekwiwalenty za niewykorzystany urlop stanowią należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 Ustawy o PIT. Przepis ten bowiem wprost stanowi, że przychodem ze stosunku pracy są w szczególności m.in. ekwiwalenty za niewykorzystany urlop. Na podstawie art. 171 § 1 k.p., w przypadku niewykorzystania przysługującego urlopu w całości lub w części z powodu rozwiązania lub wygaśnięcia stosunku pracy pracownikowi przysługuje ekwiwalent pieniężny. Wypłata takiego ekwiwalentu jest zatem ustawowym obowiązkiem pracodawcy wynikającym z k.p., związanym z zawartymi umowami o pracę i wykonywaniem pracy przez pracowników. Jak Wnioskodawca wyjaśniał już we wcześniejszej części niniejszego wniosku, ekwiwalent urlopowy wypłacany jest pracownikom wyłącznie w przypadku rozwiązania lub wygaśnięcia stosunku pracy. Art. 172 k.p. reguluje natomiast kwestię wynagrodzenia za czas urlopu (czyli wynagrodzenia, jakie pracownik by otrzymał, gdyby w tym czasie pracował). W świetle powyższego nie powinno być zatem wątpliwości, że ekwiwalenty za niewykorzystany urlop stanowią przychód ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 Ustawy o PIT, a co za tym idzie mogą być zaliczone do kosztów kwalifikowanych w rozumieniu art. 18d ust. 2 pkt 1 Ustawy o CIT. W zgodzie z powyższym pozostaje orzecznictwo sądów administracyjnych. Przykładowo Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 9 kwietnia 2024 r. sygn. akt II FSK 1104/21 podkreślił, że „W świetle powyższego nie ma zatem podstaw prawnych do wyłączenia z katalogu kosztów kwalifikowanych ulgi badawczo-rozwojowej należności poniesionych przez pracodawcę, stanowiących, zgodnie z art. 12 ust. 1 u.p.d.o.f., przychód pracownika realizującego działalność badawczo-rozwojową, a uzyskanych, gdy nie świadczy on pracy z powodu usprawiedliwionej nieobecności. Zarówno wynagrodzenia za czas urlopu jak i choroby stanowią przychód pracownika, o którym mowa w art. 12 ust. 1 u.p.d.o.f.” Podobnie Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 4 listopada 2021 r. sygn. akt II FSK 998/21 uznał, że: „Faktyczny czas pracy pracownika ma znaczenie dopiero przy obliczaniu proporcji czasu przeznaczonego na działalność badawczo-rozwojową w ogólnym czasie pracy. Słusznie odwołano się w zaskarżonym wyroku do pojęcia czasu pracy, określonego w art.128 § 1 k.p. i uznano, że pojęcie to odpowiada pojęciu ogólnego czasu pracy, użytego w art. 18d ust. 2 pkt 1 u.p.d.o.p. W tym przypadku nieobecność z powodu choroby czy urlop pracownika ma znaczenie dla wyliczenia tej wartości dla potrzeb obliczenia wysokości kosztów kwalifikowanych i proporcji, w jakiej należy uwzględnić należności wypłacone z tytułu stosunku pracy w wyliczeniu kosztów kwalifikowanych. Zarówno okres urlopu, jak i okres zwolnienia chorobowego nie są bezpośrednim czasem wykonywania pracy, ale są związane ze stosunkiem pracy i pracownikowi przysługują z tego tytułu od pracodawcy określone w ustawie świadczenia Tym samym w ramach należności, które proporcjonalnie należy uwzględnić przy obliczaniu kosztów kwalifikowanych uwzględnić należy każdą należność pieniężną, wypłaconą] pracownikowi, niezależnie od tego, czy dotyczy ona zapłaty za czas faktycznie przepracowany, czy też za czas usprawiedliwionej nieobecności w pracy (urlopu, choroby). (...) Jeśli zatem strony ustalą, że w ramach tego wynagrodzenia wypłacane będzie wynagrodzenie za urlop czy chorobę, to także te kwoty wchodzić będą w skład kosztów kwalifikowanych, oczywiście w proporcji czasu wykonywania pracy do faktycznego czasu wykonywania pracy w zakresie prac badawczo-rozwojowych. Właśnie to odniesienie do proporcji czasu przeznaczonego na faktyczne wykonywanie prac badawczo-rozwojowych do ogólnego czasu pracy lub czasu przeznaczonego na wykonanie całej usługi pozwoli na uwzględnienie w kosztach kwalifikowanych wyłącznie tych związanych faktycznie z pracami badawczo-rozwojowymi”. Z kolei Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 5 lutego 2021 r., sygn. II FSK 1038 /19 wskazał, iż: „zarówno czas urlopu jak i czas zwolnienia chorobowego nie są bezpośrednim czasem wykonywania pracy, ale są czasem zatrudnienia pracownika, za który to czas przysługują pracownikowi należności wynikające z zatrudnienia, a na pracodawcy ciążą obowiązki związane, czy to z wypłatą wynagrodzenia, czy odprowadzenia składek z tytułu zatrudnienia. Prawidłowo więc Sąd pierwszej instancji ocenił, że nie ma podstaw prawnych do wyłączenia przychodów pracownika B+R otrzymanych, gdy nie świadczy on pracy z powodu urlopu, choroby lub innej usprawiedliwionej nieobecności. W przypadku, gdy pracownik wykonuje w całości prace związane z działalnością badawczo-rozwojową, to wszystkie przychody podatnika związane z taką pracą oraz sfinansowane przez płatnika składek z tytułu stosunku pracy, w tym należności z tytułu urlopu lub choroby, określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, stanowią koszt kwalifikowany na podstawie art. 18d ust. 2 pkt 1 u.p.d.o.p.”. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w wyroku z dnia 13 lutego 2019 r., sygn. I SA /Sz 835/18, uznał, że: „Nie ma więc podstaw do wyłączenia przychodów pracownika B+R otrzymanych, gdy nie świadczy on pracy z powodu urlopu, choroby lub innej usprawiedliwionej nieobecności. Brzmienie art. 18d ust. 2 pkt 1 p.d.o.p. wprowadzone od 1 stycznia 2018 r. miało ułatwić ustalenie proporcji w sytuacji gdy dany pracownik zajmuje się działalnością B+R oraz inną działalnością, na to właśnie wskazuje treść „w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu”. W ocenie Sądu, nie można podzielić stanowiska organu interpretacyjnego, uznającego za koszt kwalifikowany przychód z wynagrodzenia pracownika B+R za godziny nadliczbowe oraz ekwiwalent za niewykorzystany urlop a wykluczającego uznanie przychodu pracownika B+R z wynagrodzenia w związku z udzielonym dniem wolnym od pracy za ponadnormatywny czas pracy lub w związku z urlopem.” Podobne jak powyższe stanowisko, zajął także Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 19 czerwca 2019 r. sygn. III SA/Wa 2665/18, zdaniem którego: „skoro w przedstawionym przez Wnioskodawcę stanie faktycznym i odniesionym do niego pytaniu, pracownicy B+R zajmują się wyłącznie działalnością B+R, to tym samym ich czas pracy poświęcony jest wyłącznie tej działalności. W konsekwencji, za okres przebywania na urlopie wypoczynkowym, choroby czy innej usprawiedliwionej nieobecności (np. obowiązkowych badań lekarskich) pracownik uzyskuje stosowne wynagrodzenie wypłacane mu przez pracodawcę oraz sfinansowane przez płatnika składek z tytułu tych należności, określonych w ustawie o SUS, które jako przychód pracownika stanowi koszt uzyskania przychodów dla jego pracodawcy i jednocześnie koszt kwalifikowany z art. 18d ust. 2 pkt 1 u.p.d.o.p.” Analogicznie do wyżej przedstawionego stanowiska tj. na korzyść kwalifikowania wynagrodzeń za czas urlopu do kosztów kwalifikowanych w uldze B+R opowiedział się również: Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w wyroku z 5 lipca 2023 r., sygn. akt I SA/Gd 154/23, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 12 stycznia 2022 r., sygn. III SA/Wa 1322/21, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w wyroku z dnia 9 czerwca 2021 r., sygn. I SA/Po 319/21, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w wyroku z dnia 12 maja 2021 r., sygn. I SA/Po 826/20, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w wyroku z dnia 23 kwietnia 2021 r., I SA/Gl 364/21, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w wyroku z dnia 20 lutego 2020 r., sygn. I SA /Gl 1323/19, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w wyroku z dnia 7 sierpnia 2019 r., sygn. I SA/Ol 441/19 oraz w wyroku z dnia 18 grudnia 2019 r., sygn. I SA/Ol 692/19, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w wyroku z dnia 7 listopada 2019 r., sygn. I SA/Rz 609/19. Ponadto, w dniu 13 lutego 2024 r. Minister Finansów wydał Interpretację ogólną w sprawie możliwości zaliczenia do kosztów kwalifikowanych ulgi badawczo-rozwojowej poniesionych przez podatnika w danym miesiącu należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 Ustawy o PIT oraz sfinansowanych przez płatnika składek z tytułu tych należności określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (tekst jedn. Dz. U. z 2024 r. poz. 497 z późn. zm., dalej: „ustawa o systemie ubezpieczeń społecznych”) w związku z usprawiedliwioną nieobecnością pracownika, którą rozstrzygnął spór pomiędzy sądami administracyjnymi i organami podatkowymi stwierdzając, że „mając na uwadze rozbieżności interpretacyjne oraz uwzględniając linię orzeczniczą prezentowaną przez sądy administracyjne w zakresie omawianego zagadnienia, stwierdzam, że do kosztów kwalifikowanych ulgi badawczo-rozwojowej, o których mowa w art. 26e ust. 2 pkt 1 ustawy o PIT i art. 18d ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT, należą poniesione w danym miesiącu należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o PIT oraz sfinansowane przez płatnika składki z tytułu tych należności określone w ustawie o systemie ubezpieczeń społecznych, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu, w tym również należności z tytułu usprawiedliwionej nieobecności pracownika, do których poniesienia pracodawca jest zobowiązany na podstawie odrębnych przepisów, m.in. te dotyczące urlopu oraz choroby”. Biorąc pod uwagę powyższe, w opinii Wnioskodawcy, wypłacane pracownikom Spółki realizującym prace B+R wynagrodzenie za czas urlopu oraz ekwiwalenty za niewykorzystany urlop, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu według ustalonej proporcji, stanowi koszty kwalifikowane, o których mowa w art. 18d ust. 2 pkt 1 Ustawy o CIT i może podlegać odliczeniu od podstawy obliczenia podatku w ramach stosowania ulgi na prace badawczo-rozwojowe. Premie i nagrody Zgodnie z art. 12 ust. 1 Ustawy o PIT za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się w szczególności m. in. nagrody. Nie zostało w tym przepisie doprecyzowane, czy w przepisie tym mowa jest o nagrodach okolicznościowych i motywacyjnych, czy np. nagrodach związanych z przeprowadzanymi wewnątrzzakładowymi konkursami. Powinność przyznawania wyróżniającym się pracownikom nagród została uregulowana w przepisach. Zgodnie z art. 105 k.p., pracownikom, którzy przez wzorowe wypełnianie swoich obowiązków, przejawianie inicjatywy w pracy i podnoszenie jej wydajności oraz jakości przyczyniają się szczególnie do wykonywania zadań zakładu, mogą być przyznawane nagrody i wyróżnienia. Z tego względu zdaniem Wnioskodawcy nie powinno być wątpliwości, że nagrody przyznawane wyróżniającym się pracownikom stanowią dla tych pracowników przychód ze stosunku pracy, bez względu na to, czy na cele wewnętrzne świadczenie takie nazywane jest nagrodą, czy też premią. Ponadto, jak wskazuje się w doktrynie, umieszczone w przywołanym przepisie pojęcie „nagrody” powinno być rozumiane szeroko i dotyczy zarówno nagród regulaminowych, jak również uznaniowych: „Pracownicy mogą otrzymywać od pracodawców różnego rodzaju nagrody pieniężne. Mogą one mieć charakter okolicznościowy, incydentalny, lecz zasady ich wypłacania mogą być również stałe, określane w układach zbiorowych czy też przepisach wewnątrzzakładowych. Nagrody pieniężne, o których mowa, stanowią przychód ze stosunku pracy.” (Komentarz do art. 12 w: Bartosiewicz Adam, PIT. Komentarz, wyd. V, LEX 2015). Biorąc pod uwagę cel omawianego przepisu, zgodnie z którym, jak już wyżej wskazywano, wszelkie świadczenia uzyskiwane przez pracownika od pracodawcy w związku z łączącym strony stosunkiem pracy powinny stanowić przychody pracownika ze stosunku pracy, w opinii Wnioskodawcy, również premie (zarówno regulaminowe, jak i uznaniowe) powinny zostać uznane za przychód pracowników, o którym mowa w art. 12 ust. 1 Ustawy o PIT, a zatem można uznać takie świadczenia za koszty kwalifikowane w rozumieniu art. 18d ust. 2 pkt. 1 Ustawy o CIT, o ile będą one dotyczyły pracowników zatrudnionych w celu prowadzenia prac B+R. Należy zauważyć, że również organy podatkowe w wydawanych interpretacjach podatkowych zgodnie uznają, że premie, bez względu na to, czy mają uznaniowy czy też regulaminowy charakter, stanowią dla pracowników przychód z art. 12 ust. 1 Ustawy o PIT. Przykładowo, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 9 kwietnia 2015 r., znak IPPB5/4510-46/15-2/KS uznał za prawidłowe następujące stanowisko wnioskodawcy: „Zgodnie z Systemem motywacji wprowadzonym na podstawie ZUZP obowiązującym w Spółce, poza wynagrodzeniem zasadniczym, pracownicy uprawnieni są do otrzymania premii okresowych, których przyznanie wymaga spełnienia określonych warunków, opisanych w stanie faktycznym do niniejszego wniosku. W konsekwencji, premia okresowa jest elementem dodatkowym do wynagrodzenia zasadniczego, mieszczącym się w katalogu art. 12 ust. 1 Ustawy o PIT.” Za taką kwalifikacją premii pracowniczych opowiedział się również Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 9 kwietnia 2015 r., znak IPPB5/4510-46/15-2/KS oraz w interpretacji z dnia 14 marca 2014 r., znak IPPB5/423-1037/13-2/AS, jak również Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji z dnia 28 listopada 2012 r., znak IPTPB1/415-539/12-2/MD. Podobne stanowisko zaakceptował Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 26 maja 2021 r. sygn. 0111-KDIB1-3.4010.167.2021.1.JKU, w której stwierdził, że „wypłacane pracownikom Wnioskodawcy realizującym prace badawczo- rozwojowe, wynagrodzenia zasadnicze oraz za wynagrodzenia za nadgodziny, premie, bonusy i nagrody, diety i inne należności za czas podróży służbowej, a także wydatki związane z zapewnieniem pracownikom innych świadczeń o charakterze niepieniężnym (ubezpieczenie na życie, karnety sportowe, lekcje języka angielskiego, itp.) mogą stanowić dla Wnioskodawcy koszty kwalifikowane, o których mowa w art. 18d ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo- rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu według ustalonej proporcji i mogą podlegać odliczeniu od podstawy opodatkowania Spółki w ramach stosowania ulgi na prace badawczo-rozwojowe.”. Jednocześnie należy zauważyć, że w praktyce trudne może być rozróżnienie premii od nagrody, gdyż często posiadają one podobne elementy konstrukcyjne. Z tego względu, zdaniem Wnioskodawcy, przy interpretowaniu omawianych przepisów premie i nagrody powinny być traktowane analogicznie. W odniesieniu zaś do momentu ujęcia omawianych premii i nagród w kosztach uzyskania przychodów, Wnioskodawca wskazuje, że odliczenia dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono koszty kwalifikowane. W przypadku gdy podatnik poniósł za rok podatkowy stratę albo wielkość dochodu podatnika jest niższa od kwoty przysługujących mu odliczeń, odliczenia - odpowiednio w całej kwocie lub w pozostałej części - dokonuje się w zeznaniach za kolejno następujące po sobie sześć lat podatkowych następujących bezpośrednio po roku, w którym podatnik skorzystał lub miał prawo skorzystać z odliczenia (art. 18d ust. 8 Ustawy o CIT). Zatem, moment zaliczenia (potrącenia) wydatków dotyczących działalności badawczo- rozwojowej do kosztów uzyskania przychodów decyduje o momencie, w którym podatnik uprawniony jest do skorzystania z ulgi na działalność badawczo-rozwojową w związku z ponoszonymi kosztami (spełniającymi warunki klasyfikacji jako koszty kwalifikowane w ramach powyższej ulgi). W związku z powyższym, Wnioskodawca może dokonać odliczeń dla celów ulgi na działalność badawczo-rozwojową wypłaconych premii i nagród za okres, za który te premie i nagrody są należne i stają się kosztem uzyskania przychodów dla Wnioskodawcy. Powyższe stanowisko potwierdzone zostało m.in. w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w dniu 17 grudnia 2020 r., znak 0111- KDIB1-3.4010.568.2020.1.JKU, w dniu 24 stycznia 2020 r., znak 0111-KDIB1- 3.4010.523.2019.1.JKU oraz w dniu 31 października 2018 r., znak 0114-KDIP2- 1.4010.323.2018.1.JS. Z tego względu wypłacane pracownikom Spółki realizującym prace B+R premie i nagrody, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu według ustalonej proporcji, stanowią koszty kwalifikowane, o których mowa w art. 18d ust. 2 pkt 1 Ustawy o C IT i mogą podlegać odliczeniu od podstawy obliczenia podatku w ramach stosowania ulgi na prace badawczo-rozwojowe w okresie, za który te premie, prowizje i nagrody są należne i stają się kosztem uzyskania przychodów dla Wnioskodawcy. Premia za patenty Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, premia za patent stanowi dodatkowe wynagrodzenie przysługujące pracownikowi w przypadku opracowania produktu, który może podlegać opatentowaniu. Takie dodatkowe wynagrodzenie stanowi zatem formę nagrody za wyróżniające się osiągnięcie w pracy i ma w ocenie Wnioskodawcy formę premii. Premie nie zostały wprawdzie uregulowane przepisami k.p, jednak ich cel jest analogiczny jak w przypadku nagród: mają motywować pracowników lub nagradzać za zaangażowanie. Rozróżnia się dwa rodzaje premii: premie regulaminowe oraz uznaniowe. Różnica polega na tym, że premie regulaminowe wynikają z obowiązujących u pracodawcy aktów wewnętrznych, takich jak regulamin wynagradzania bądź premiowania, natomiast premia uznaniowa zależy od dyskrecjonalnego uznania pracodawcy. W tym zakresie premie uznaniowe swoim charakterem zbliżone są do nagród. Premie pracownicze zawsze nierozerwalnie związane są ze stosunkiem pracy i w większości zależą od jakości świadczonej przez pracowników pracy. Mogą mieć również charakter motywacyjny. Stanowią one dodatkowy składnik wynagrodzenia, nawet jeśli ich wysokość zależy od uznania pracodawcy. Przyznawane pracownikom nagrody i premie mogą mieć różny charakter - przykładowo mogą się wiązać z dodatkową aktywnością pracowników, jak też nagradzać najbardziej kompetentnych pracowników. W przypadku części z nich nie jest możliwe precyzyjne określenie, czy stanowią one premie czy też nagrody, jak również rozgraniczenie, w jakim stopniu są one uznaniowe. Jednak w Spółce system nagradzania skierowany jest wyłącznie do pracowników, tj. przyznawanych premii i nagród nie mogą uzyskać osoby trzecie, pozostające poza strukturą zatrudnienia w Spółce. Ponadto, z tytułu uczestnictwa w programach premiowania/nagradzania pracownicy otrzymują konkretne, indywidualnie im przypisane i łatwe do określenia przysporzenie. Zdaniem Wnioskodawcy, premia za patent wykazuje bezpośredni związek z działalnością B+R Spółki, gdyż jest przyznawana za opracowywanie i tworzenie nowych produktów. Z powyższych względów, w opinii Spółki, przekazywane pracownikom premie za patent mają związek z łączącym Spółkę z pracownikami stosunkiem pracy i stanowią dla pracowników przychody, o których mowa w art. 12 ust. 1 Ustawy o PIT. Ze względu na powyższe, wypłacane pracownikom Wnioskodawcy realizującym prace B+R premie za patent wymienione w opisie zdarzenia faktycznego, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu według ustalonej proporcji, stanowią dla Wnioskodawcy koszty kwalifikowane, o których mowa w art. 18d ust. 2 pkt 1 Ustawy o CIT i mogą podlegać odliczeniu od podstawy opodatkowania Spółki w ramach stosowania ulgi na prace badawczo-rozwojowe. Premia za rekomendacje Zdaniem Wnioskodawcy nagrody przyznawane pracownikom w wewnętrznym konkursie w zamian za wykonanie określonych czynności, takich jak polecenie (rekomendacja) potencjalnych pracowników (premia za rekomendację), również stanowią należności z tytułu praw, o których mowa w art. 12 ust. 1 Ustawy z o PIT. Co do zasady, przyznawanie premii za rekomendację będzie miało na celu poprawę relacji pracodawca pracownik oraz promowanie pozytywnego wizerunku Spółki jako pracodawcy. Należy zauważyć, że premie za rekomendację będą adresowane wyłącznie do zatrudnionych przez Spółkę pracowników, którzy spełnili ustalone wymogi takiego konkursu. W konsekwencji, przychód uzyskany z tytułu uczestnictwa w takich programach stanowi przychód pracownika ze stosunku pracy. Niniejsze stanowisko Spółki potwierdza się w orzecznictwie sądów administracyjnych. Należy podać jako przykład wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 27 marca 2015 r. (sygn. akt II FSK 1695/14), w którym NSA zwrócił uwagę na to, że: „(...) Bez wątpienia więc zachodzi tu ścisły związek przyczynowo - skutkowy między pozostawaniem podatnika (pracownika Spółki) w stosunku pracy a uzyskanym przez niego przychodem. Nie ma przy tym znaczenia wskazana przez Sąd I instancji okoliczność, że przystąpienie do konkursu jest dobrowolne. Istotne bowiem jest to, że do konkursu mogą przystąpić wyłącznie pracownicy Spółki. Gdyby nie stosunek pracy, przychód w postaci nagród z tytułu udziału w konkursie nie mógłby być osiągnięty. Wbrew stanowisku Sądu I instancji, kwalifikacji tego przychodu do źródła przychodów ze stosunku pracy nie stoi również na przeszkodzie fakt, że wygrane w konkursach nie wiążą się bezpośrednio z obowiązkami pracownika wobec pracodawcy, wynikającymi ze stosunku pracy. Jak słusznie wskazał autor skargi kasacyjnej wygrana w konkursie pracowniczym nie jest wynagrodzeniem pracownika, jednakże pojęcie wynagrodzenia za pracę, o którym mowa w art. 78 § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.), ma charakter węższy niż pojęcie przychodów ze stosunku pracy, które są zdefiniowane w art. 12 Ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychodem ze stosunku pracy są wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężna świadczeń w naturze. Wynagrodzenia pracownicze są tylko jednym z jego elementów (...)”. W związku z powyższym premie za rekomendacje wypłacane pracownikom Wnioskodawcy zaangażowanym w działalność badawczo-rozwojową, o ile czas przeznaczony na realizację (prowadzenie) działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu w określonej proporcji, stanowią należność w rozumieniu art. 12 ust. 1 Ustawy o PIT i są kosztami kwalifikowanymi określonymi w art. 18d ust. 2 pkt 1 Ustawy o CIT oraz mogą być odliczone od podstawy opodatkowania Spółki przy stosowaniu ulgi podatkowej na działalność badawczo-rozwojową. Wynagrodzenie za czas dyżuru Art. 12 ust. 1 Ustawy o PIT wprost stanowi, że za przychody ze stosunku pracy uważa się m.in. różnego rodzaju dodatki. 5Zgodnie z art. 151 k.p., pracodawca może zobowiązać pracownika do pozostawania poza normalnymi godzinami pracy w gotowości do wykonywania pracy wynikającej z umowy o pracę w zakładzie pracy lub w innym miejscu wyznaczonym przez pracodawcę (dyżur). Z 5uwagi na regulacje art. 151 § 3 k.p. zaznaczenia wymaga fakt, że wynagrodzenie za czas dyżuru będące przedmiotem niniejszego wniosku, dotyczy wyłącznie dyżuru pełnionego w miejscu pracy (tzw. dyżuru aktywnego), a nie w domu (tzw. dyżuru nieaktywnego). Otrzymanie wynagrodzenia za czas dyżuru związane jest nierozłącznie ze stosunkiem pracy, a warunkiem otrzymania jest świadczenie pracy przez pracownika w specyficznych warunkach. Z tych względów, zdaniem Wnioskodawcy, wynagrodzenie za czas dyżuru w miejscu pracy będzie stanowić dla Wnioskodawcy „koszt kwalifikowany” w myśl art. 18d ust. 2 pkt 1 Ustawy o CIT, jako wydatek stanowiący dla pracowników Spółki przychód, o którym mowa w art. 12 ust. 1 Ustawy o PIT. Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie m.in. w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w dniu 17 grudnia 2020 r., znak 0111- KDIB1- 3.4010.568.2020.1.JKU. Biorąc pod uwagę powyższe, wypłacane pracownikom Spółki realizującym prace B+R wynagrodzenie za czas dyżuru w miejscu pracy w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu według ustalonej proporcji, stanowi koszty kwalifikowane, o których mowa w art. 18d ust. 2 pkt 1 Ustawy o CIT i może podlegać odliczeniu od podstawy obliczenia podatku w ramach stosowania ulgi na prace badawczo-rozwojowe. Dodatek za pracę zmianową Zdaniem Spółki, różnego rodzaju dodatki płacowe, w tym dodatek za pracę zmianową, stanowią dla pracownika należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 Ustawy o PIT. Art. 12 ust. 1 Ustawy o PIT wprost stanowi, że za przychody ze stosunku pracy uważa się m.in. różnego rodzaju dodatki. Jak wyjaśniono powyżej w opisie stanu faktycznego, Wnioskodawca wypłaca pracownikom dodatki związane ze świadczeniem pracy w specyficznych warunkach na polecenie albo w porozumieniu z Wnioskodawcą. Jednym z takich dodatków jest dodatek za pracę zmianową. Dodatek ten nie jest świadczeniem wynikającym z k.p., stanowi on inicjatywę pracodawcy i ma na celu rekompensatę konieczności świadczenia pracy zmianowej. W opinii Spółki, przychodem pracownika ze stosunku pracy, a zarazem kosztem kwalifikowanym na cele ulgi B+R dla Spółki, będą wszystkie wypłacane przez pracodawcę dodatki do wynagrodzeń, bez względu na to, czy pracodawca miał obowiązek je zapewnić, czy też zrobił to dobrowolnie. Jak wskazuje się w piśmiennictwie: „Katalog rodzajów świadczeń będących świadczeniami ze stosunku pracy ma charakter przykładowy. Jakiekolwiek świadczenie uzyskane przez podatnika w związku ze stosunkiem pracy będzie świadczeniem z tego stosunku, a konsekwencją jego otrzymania będzie powstanie obowiązku podatkowego w zakresie podatku dochodowego”. (Komentarz do art. 12 w: Modzelewski Witold, Bielawny Jerzy, Słomka Małgorzata, PIT. Komentarz, wyd. 7, Legalis 2015). Analizowany dodatek przysługuje pracownikom Spółki na mocy Regulaminu Wynagradzania i traktowany jest przez Spółkę jako element Wynagrodzenia Całkowitego. Jego otrzymanie związanie jest nierozłącznie ze stosunkiem pracy, a warunkiem otrzymania jest świadczenie pracy przez pracownika w specyficznych warunkach. Z tych względów, zdaniem Spółki, dodatek za pracę zmianową stanowi dla Spółki „wydatek kwalifikowany” w myśl art. 18d ust. 2 pkt 1 Ustawy o CIT, jako wydatek stanowiący dla pracowników Spółki przychód, o którym mowa w art. 12 ust. 1 Ustawy o PIT. Biorąc pod uwagę powyższe, wypłacany pracownikom Wnioskodawcy realizującym prace B+R dodatek za pracę zmianową, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu według ustalonej proporcji, stanowi dla Wnioskodawcy koszty kwalifikowane, o których mowa w art. 18d ust. 2 pkt 1 Ustawy o CIT i może podlegać odliczeniu od podstawy opodatkowania Spółki w ramach stosowania ulgi na prace badawczo-rozwojowe. Dodatkowe wynagrodzenie za pracę w porze nocnej Art. 12 ust. 1 Ustawy o PIT wprost stanowi, że za przychody ze stosunku pracy uważa się m.in. różnego rodzaju dodatki. Takimi dodatkami jest np. dodatek za pracę w porze nocnej. Dodatki te są świadczeniami wynikającymi z k.p. Otrzymanie dodatku za pracę w porze nocnej związanie jest nierozłącznie ze stosunkiem pracy, a warunkiem otrzymania jest świadczenie pracy przez pracownika w specyficznych warunkach. Z tych względów, zdaniem Wnioskodawcy, dodatek za pracę w porze nocnej będzie stanowił dla Wnioskodawcy „koszt kwalifikowany” w myśl art. 18d ust. 2 pkt 1 Ustawy o CIT, jako wydatek stanowiący dla pracowników Spółki przychód, o którym mowa w art. 12 ust. 1 Ustawy o PIT. Art. 1518 k.p. wprowadza obowiązek wypłacenia dodatku za pracę w porze nocnej. Biorąc pod uwagę powyższe, wypłacane pracownikom Spółki realizującym prace B+R dodatkowe wynagrodzenie za pracę w porze nocnej w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu według ustalonej proporcji, stanowią koszty kwalifikowane, o których mowa w art. 18d ust. 2 pkt 1 Ustawy o CIT i mogą podlegać odliczeniu od podstawy obliczenia podatku w ramach stosowania ulgi na prace badawczo- rozwojowe. Ekwiwalent za wykorzystanie samochodu prywatnego do celów służbowych Spółka przyznaje pracownikom wyższego szczebla ekwiwalent za wykorzystywanie własnego samochodu do celów służbowych. Ponadto może się zdarzyć, że Spółka będzie przekazywać pracownikom ekwiwalent za wykorzystanie samochodu prywatnego w podróży służbowej. W opinii Spółki, w obu wskazanych przypadkach, przychody otrzymywane w formie ekwiwalentu za używanie prywatnego samochodu do celów służbowych uzyskiwane przez pracowników stanowią przychód ze stosunku pracy, bowiem stanowią dodatkowe wynagrodzenie za wykonywanie obowiązków służbowych przy wykorzystaniu własnego wyposażenia. Takie stanowisko Spółki znajduje potwierdzenie w treści interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 31 grudnia 2015 r., znak ILPB1/4511-1-1316/15-4/PP, w której organ stwierdził, że „kwota wypłacanego przez Wnioskodawcę pracownikowi świadczenia, stanowiącego zwrot kosztów (ryczałt) z tytułu używania przez niego samochodu prywatnego w celach służbowych do jazd lokalnych, będzie stanowić przychód pracownika w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który winien być opodatkowany wraz z innymi przychodami ze stosunku pracy, a na Wnioskodawcy z tytułu dokonywania ww. świadczeń ciążą obowiązki płatnika określone w art. 31, 32 i 38 ww. ustawy”. Z powyższego wynika, że co do zasady ekwiwalent za wykorzystywanie samochodu prywatnego pracownika do celów służbowych stanowi przychód tego pracownika ze stosunku pracy, jednak przychód ten może być częściowo zwolniony z opodatkowania, o ile stanowi zwrot kosztów z tytułu użycia samochodu prywatnego w celu odbycia podróży służbowej (por. art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a Ustawy o PIT), do wysokości określonej w przepisach Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w 19 państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz. U. z 2013 r. poz. 167), tj. do wysokości tzw. „kilometrówki”. Wnioskodawca ponownie jednak podkreśla, że zwolnienie jest czym innym niż wyłączenie z opodatkowania i oznacza, że co do zasady przychód jest przychodem z konkretnego źródła (w tym przypadku ze stosunku pracy), jednak na podstawie przepisu szczególnego nie podlega opodatkowaniu. Dlatego ekwiwalenty za samochód stanowią, zdaniem Wnioskodawcy, w całości przychód z tytułu stosunku pracy, nawet jeśli przychód ten jest częściowo zwolniony z opodatkowania. Podsumowując, w opinii Wnioskodawcy, zwrot kosztów wykorzystywania przez pracownika do celów służbowych samochodu prywatnego stanowiącego jego własność, będzie przychodem z tytułu stosunku pracy na podstawie art. 12 ust. 1 Ustawy o CIT, bez względu na to, czy ekwiwalent ten będzie korzystał ze zwolnienia, o którym mowa w przepisie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a Ustawy o PIT. Z tego względu, Spółce, jako pracodawcy przysługuje prawo do uznania kosztów takich wypłat za „koszty kwalifikowane” w rozumieniu art. 18d ust. 2 pkt 1 Ustawy o CIT, o ile wypłacane są na rzecz pracowników realizujących te prace. Zatem, wypłacane pracownikom Wnioskodawcy realizującym prace B+R, wynagrodzenie za wykorzystywanie samochodów prywatnych do celów służbowych (ekwiwalenty za samochód), w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo- rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu według ustalonej proporcji, stanowi dla Wnioskodawcy koszty kwalifikowane, o których mowa w art. 18d ust. 2 pkt 1 Ustawy o CIT i mogą podlegać odliczeniu od podstawy opodatkowania Spółki w ramach stosowania ulgi na prace badawczo-rozwojowej. Diety i inne należności za czas podróży służbowej pracownika W opinii Wnioskodawcy, świadczenia otrzymywane przez pracowników jako zwrot kosztów podróży służbowej, zarówno krajowej, jak i zagranicznej (m.in. diety), co do zasady stanowią przychody pracowników ze stosunku pracy w rozumieniu art. 12 ust. 1 Ustawy o PIT, mogą być jednak zwolnione z opodatkowania do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju (art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a Ustawy o PIT). Zdaniem Wnioskodawcy fakt, że przychody te są zwolnione z opodatkowania do pewnej wysokości, nie zmienia jednak ich klasyfikacji jako w całości stanowiących przychód z art. 12 ust. 1 Ustawy o PIT. Bowiem zwolnienie nie może być zrównywane z wyłączeniem z opodatkowania i jako takie nie zmienia klasyfikacji rodzajowej przychodu. Jak wskazuje się w piśmiennictwie, „przychodem ze stosunku pracy są również diety wypłacane w związku z przebywaniem w podróży służbowej. Korzystają one jednak ze zwolnienia od podatku dochodowego.” (Komentarz do art. 12 w: Bartosiewicz Adam, PIT. Komentarz, wyd. V, LEX 2015) Konieczność przekazywania takich świadczeń na rzecz pracowników wynika wprost z przepisów, gdyż zgodnie z art. 775 § 1 k.p., pracownikowi wykonującemu na polecenie pracodawcy zadanie służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, lub poza stałym miejscem pracy przysługują należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową. W opinii Wnioskodawcy, przychód z tytułu otrzymanych diet bezsprzecznie związany jest ze stosunkiem pracy jako dodatkowe świadczenie związane z podwyższonymi kosztami utrzymania podczas podróży. Pracownik otrzymując dietę uzyskuje skonkretyzowane świadczenie, stanowiące dla niego przysporzenie majątkowe związane z pozostawaniem zatrudnionym u danego pracodawcy. Powyższe potwierdzają również interpretacje organów podatków, przykładowo interpretacja indywidualna z dnia 5 stycznia 2018 r. wydana przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, znak 0114-KDIP3-3.4011.445.2017.2.JK3, w której wskazano, że: „świadczenia otrzymane przez pracowników w związku z podróżami, stanowiącymi podróż służbową stanowią przychód pracownika ze stosunku pracy korzystający jednak ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do wysokości wynikającej z rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, przy uwzględnieniu uregulowań zawartych w tym rozporządzeniu”. Należy ponadto zauważyć, że w przypadku, gdy z woli pracodawcy kwota diety przekroczy kwoty zwolnione od opodatkowania (w wysokości wynikającej z przepisów rozporządzenia z dnia 29 stycznia 2013 r. Ministra Pracy i Polityki Społecznej w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej, Dz. U. 2013 poz. 167), nadwyżka nad kwotę zwolnioną podlega opodatkowaniu z tytułu stosunku pracy u pracownika. W wyroku NSA z dnia 11 września 2015 r., sygn. akt II FSK 1516/13, w którym sąd uznał, że pełen zwrot kosztów podróży (bezpłatne wyżywienie) jest opodatkowany, stwierdzono, co następuje: „słusznie uznał organ interpretacyjny, że w zakresie zwrotu kosztów wyżywienia za czas podróży służbowej wolna od podatku dochodowego jest tylko równowartość diety określonej w przepisach dotyczących podróży służbowych.” Ponadto NSA w wyroku z dnia 19 lipca 2017 r., sygn. II FSK 1678/15, zauważył, że „w rozumieniu art. 12 ust. 1 w związku z art. 21 ust. 1 pkt 16 u.p.d.o.f. nadwyżka kwoty zwróconych pracownikowi wydatków na całodzienne wyżywienie w trakcie krajowej i zagranicznej podróży służbowej ponad kwoty diet, o których mowa w rozporządzeniach jest przychodem pracownika ze stosunku pracy podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych”. W ocenie Wnioskodawcy, diety i inne należności za czas podróży służbowej pracownika związane z realizacją prac badawczo-rozwojowych mogą zostać uznane za „koszty kwalifikowane” na cele zastosowania ulgi B+R. Takie stanowisko zostało również potwierdzone w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 16 lipca 2024 r., znak: 0114-KDIP2-1.4010.259.2023.12.KW. Analogicznie do wyżej przedstawionego stanowiska opowiedział się również Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacjach indywidualnych: z dnia 25 września 2024 r. znak: 0114-KDIP2-1.4010.458.2024.1.AZ, w której wskazano, że: „Diety i inne należności za czas podróży służbowej mogą stanowić dla Państwa koszty kwalifikowane, o których mowa w art. 18d ust. 2 pkt 1 updop, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo- rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu według ustalonej proporcji i mogą podlegać odliczeniu od podstawy opodatkowania Spółki w ramach stosowania ulgi na prace badawczo-rozwojowe.” z dnia 17 grudnia 2020 r, znak: 0111-KDIB1-3.4010.568.2020.1.JKU, potwierdzając stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym „Wypłacane pracownikom Wnioskodawcy realizującym prace B+R diety i inne należności za czas podróży służbowej pracownika, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu według ustalonej proporcji, stanowią dla Wnioskodawcy koszty kwalifikowane, o których mowa w art. 18d ust. 2 pkt 1 Ustawy o CIT i mogą podlegać odliczeniu od podstawy opodatkowania Spółki w ramach stosowania ulgi na prace badawczo-rozwojowe.”. Ponadto, zdaniem Wnioskodawcy, dieta zarówno w części podlegającej zwolnieniu, jak i przekraczającej tę kwotę, stanowi jednolitą całość, w całości podlegającą podatkowi dochodowemu od osób fizycznych, zwolnioną jednak do określonej wysokości. Zdaniem Wnioskodawcy dowodzi to, że diety, również w części zwolnionej z opodatkowania, stanowią należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 Ustawy o PIT i mogą zostać uznane za „koszty kwalifikowane” na cele zastosowania ulgi B+R. Zatem wypłacane pracownikom Spółki realizującym prace B+R diety i inne należności za czas podróży służbowej pracownika, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu według ustalonej proporcji, stanowią koszty kwalifikowane, o których mowa w art. 18d ust. 2 pkt 1 Ustawy o CIT i mogą podlegać odliczeniu od podstawy obliczenia podatku w ramach stosowania ulgi na prace badawczo-rozwojowe. Dodatek relokacyjny i dodatek na edukację dzieci Zgodnie z obowiązującym w Spółce Regulaminem Pracy, w razie zmiany miejsca pracy z wyłącznej inicjatywy pracodawcy, Spółka może przyznać pracownikowi jednorazowe świadczenie związane z podwyższonymi wydatkami w związku z relokacją. Jest to tzw. dodatek relokacyjny. Kwota dodatku relokacyjnego i dodatku na dzieci ma służyć na pokrycie dodatkowych wydatków związanych z przeniesieniem się i zagospodarowaniem pracownika w nowej lokalizacji. Zdaniem Wnioskodawcy również takie dodatki stanowią dla pracowników przychód z tytułu stosunku pracy, jednak przychód ten może być częściowo zwolniony z opodatkowania, o ile są to kwoty otrzymywane przez pracowników z tytułu zwrotu kosztów przeniesienia służbowego oraz zasiłków na zagospodarowanie i osiedlenie w związku z przeniesieniem służbowym (por. art. 21 ust. 1 pkt 14 Ustawy o PIT), do wysokości 200% wynagrodzenia należnego za miesiąc, w którym nastąpiło przeniesienie. Wnioskodawca ponownie jednak podkreśla, że zwolnienie jest czym innym niż wyłączenie z opodatkowania i oznacza, że co do zasady przychód jest przychodem z konkretnego źródła (w tym przypadku ze stosunku pracy), jednak na podstawie przepisu szczególnego nie podlega opodatkowaniu. Dlatego dodatek relokacyjny stanowi w całości przychód z tytułu stosunku pracy, nawet jeśli przychód ten jest częściowo zwolniony z opodatkowania. Analogiczne stanowisko zaprezentowane zostało w interpretacji Dyrektora Krajowej Izby Skarbowej z dnia 23 lutego 2018 r., znak 0114-KDIP3-3.4011.574.2017.2.JK3, w której organ uznał, iż otrzymany dodatek relokacyjny stanowi dla wnioskodawcy przychód ze stosunku pracy zgodnie z art. 12 ust. 1 Ustawy o PIT, przy czym na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 14 Ustawy o PIT przychód ten jest zwolniony z opodatkowania do wysokości 200% wynagrodzenia należnego za miesiąc, w którym nastąpiło przeniesienie. Biorąc pod uwagę powyższe, w opinii Spółki, dodatek relokacyjny i dodatek na edukację dzieci stanowi dla pracowników Spółki przychód, o którym mowa w art. 12 ust. 1 Ustawy o PIT, bez względu na to, czy ekwiwalent ten będzie korzystał ze zwolnienia, o którym mowa w przepisie art. 21 ust. 1 pkt 14 Ustawy o PIT. Z tych względów wypłacany pracownikom Wnioskodawcy realizującym prace B+R, dodatek relokacyjny i dodatek na edukację dzieci, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu według ustalonej proporcji, stanowi dla Wnioskodawcy koszty kwalifikowane, o których mowa w art. 18d ust. 2 pkt 1 Ustawy o CIT i może podlegać odliczeniu od podstawy opodatkowania Spółki w ramach stosowania ulgi na prace badawczo-rozwojowe. Pakiety medyczne Zgodnie z uchwałą Izby Finansowej NSA z dnia 24 października 2011 r., sygn. akt II FPS 7 /10 finansowane przez pracodawcę abonamenty (pakiety) medyczne stanowią dla pracowników przychód ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 Ustawy o PIT. W przywołanej uchwale NSA stwierdził, że zakupione przez pracodawcę pakiety świadczeń medycznych, których wartość nie jest wolna od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 11 Ustawy o PIT, stanowią dla pracowników, uprawnionych do ich wykorzystania, nieodpłatne świadczenie w rozumieniu art. 12 ust. 1 Ustawy o PIT. Zwolnienie, o którym mowa w ww. fragmencie, dotyczy badań profilaktycznych, czyli wstępnych, okresowych i kontrolnych badań lekarskich, o których mowa w art. 229 k.p., do zapewnienia których pracodawca jest zobowiązany i które nie powodują powstania przychodu po stronie pracownika. Tych jednak, jak już wyjaśniono powyżej, Spółka nie traktuje jako przychodu podatnika. Z uchwały tej wynika, że nieodpłatnie otrzymane pakiety medyczne, stanowią dla pracowników nieodpłatne świadczenie, będące częścią przychodów ze stosunku pracy. Powyższa uchwała znalazła odzwierciedlenie w licznych wyrokach sądów administracyjnych. Przykładowo, jak stwierdził NSA w Warszawie w wyroku z dnia 4 marca 2016 r., sygn. akt II FSK 141/14 samo posiadanie gwarancji uzyskania świadczenia, w tym opieki medycznej, już stanowi przysporzenie. Posiadanie takiej ochrony jest korzyścią majątkową. W przypadku tzw. pakietów medycznych, przychód ze stosunku pracy powstaje nie w momencie skorzystania z konkretnej usługi medycznej, ale już z samej możliwości nieodpłatnego korzystania z opieki zdrowotnej opłaconej przez pracodawcę. Jak wskazywał również NSA w wyroku z dnia 8 kwietnia 2015 r., sygn. akt II FSK 596/13, „obejmowanie pracowników opieką medyczną w ramach wykupionych przez pracodawcę pakietów powoduje powstanie u pracownika przychodu i nakłada na pracodawcę obowiązek odprowadzania z tego tytułu zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.” W wyroku z dnia 3 grudnia 2014 r. (sygn. akt II FSK 2983/14), NSA wskazał, że „prawo i wynikająca z niego możliwość nieodpłatnego korzystania z usług medycznych, objętych wykupionym pakietem, może stanowić, jak wywiedziono to w punkcie poprzedzającym, nieodpłatne świadczenie w rozumieniu art. 12 ust. 1 u.p.d.o.f. Skoro nieodpłatne świadczenie polega na zagwarantowaniu pracownikowi możliwości skorzystania z usług medycznych, to uprawniony otrzymuje je w momencie, w którym po stronie wykonawcy usług medycznych powstaje obowiązek pozostawania w gotowości do świadczenia tych usług.” Analogiczne wnioski zostały także przedstawione w wyroku NSA z dnia 1 sierpnia 2014 r., sygn. akt II FSK 1970/12. Biorąc pod uwagę powyższe, w opinii Spółki, nie powinno budzić wątpliwości, że pokrywane przez Spółkę wydatki stanowią należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 Ustawy o PIT, a zatem ponoszone przez Wnioskodawcę koszty abonamentu za świadczenia prywatnej opieki medycznej na rzecz pracowników Wnioskodawcy realizujących prace B+R, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu według ustalonej proporcji, stanowią podstawę do naliczenia podatku dochodowego pracowników, a zatem stanowią dla Wnioskodawcy koszty kwalifikowane, o których mowa w art. 18d ust. 2 pkt 1 Ustawy o CIT i mogą podlegać odliczeniu od podstawy opodatkowania Spółki w ramach stosowania ulgi na prace badawczo-rozwojowe. Ubezpieczenie na życie oraz kupony żywnościowe W ocenie Spółki, w analogiczny sposób jak pakiety medyczne, powinny być traktowane przekazywane pracownikom bony żywnościowe oraz finansowane składki na ubezpieczenie na życie. Spółka jako pracodawca nie ma bowiem obowiązku ich zapewniania, są one dodatkowym benefitem pozwalającym na zaoszczędzenie wydatków żywnościowych i na ubezpieczenie na życie przez pracowników. Karty, za pomocą których dokonywane są płatności za posiłki, zostają zasilone pewną kwotą, zależną od pracodawcy, którą można swobodnie rozporządzać w ramach punktów gastronomicznych uczestniczących w programie. Natomiast opłacana przez Spółkę polisa jest klasycznym ubezpieczeniem na życie, a jedynym jej beneficjentem jest ubezpieczony pracownik. Polisy te przypisywane są do konkretnego pracownika, a w razie choroby lub śmierci pracownika osobami uprawnionymi do uzyskania wypłaty kwot ubezpieczenia są ubezpieczony pracownik i wyznaczone przez niego osoby mu bliskie. Pracownicy uzyskują zatem od pracodawcy konkretne przysporzenie majątkowe, które ma podnieść poziom zadowolenia z pracy i zwiększyć efektywność pracy pracowników, które stanowi przychód pracowników, o którym mowa w art. 12 Ustawy o PIT. Z tych względów, w opinii Spółki, wydatki ponoszone przez Spółkę na program dofinansowania posiłków pracowniczych oraz finansowanie składek na ubezpieczenie na życie stanowią należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 Ustawy o PIT, a zatem ponoszone przez Wnioskodawcę koszty kuponów żywnościowych na rzecz pracowników Wnioskodawcy realizującym prace B+R, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu według ustalonej proporcji, stanowią podstawę do naliczenia podatku dochodowego pracowników, a zatem stanowią dla Wnioskodawcy koszty kwalifikowane, o których mowa w art. 18d ust. 2 pkt 1 Ustawy o CIT i mogą podlegać odliczeniu od podstawy opodatkowania Spółki w ramach stosowania ulgi na prace badawczo-rozwojowe. Dodatek Sign-On Artykuł 12 ust. 1 Ustawy o PIT, wprost stanowi, że za przychody ze stosunku pracy uważa się m.in. różnego rodzaju dodatki. Dodatek Sign-On został uregulowany w art. 105 k.p., który mówi o możliwości przyznawania pracownikom nagród i premii uznaniowych. Dodatek Sign-On jest traktowany jako premia uznaniowa, która może być określona w umowie o pracę lub w regulaminie wynagradzania obowiązującym w danej firmie. Dodatek Sign-On to jednorazowe wynagrodzenie przyznawane nowo zatrudnionym pracownikom jako zachęta do podjęcia pracy w danej firmie. Z tego względu wypłacany pracownikom Wnioskodawcy realizującym prace B+R dodatek Sign-On wymieniony w opisie stanu faktycznego, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu według ustalonej proporcji, stanowi dla Wnioskodawcy koszty kwalifikowane, o których mowa w art. 18d ust. 2 pkt 1 Ustawy o CIT i może podlegać odliczeniu od podstawy opodatkowania Spółki w ramach stosowania ulgi na prace badawczo-rozwojowe. Dodatek bonus child Artykuł 12 ust. 1 Ustawy o PIT, wprost stanowi, że za przychody ze stosunku pracy uważa się m.in. różnego rodzaju dodatki. Dodatek bonus child nie jest uregulowany w przepisach k.p., niemniej na podstawie Regulaminu Wynagradzania w Spółce taki dodatek przyznawany jest pracownikom Spółki którym urodziło się dziecko. Pracownicy mają możliwość skorzystania z trzech płatnych miesięcy po narodzinach dziecka. Z tego względu wypłacany pracownikom Wnioskodawcy realizującym prace B+R dodatek bonus child wymieniony w opisie stanu faktycznego jak i zdarzenia przyszłego, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu według ustalonej proporcji, stanowi dla Wnioskodawcy koszty kwalifikowane, o których mowa w art. 18d ust. 2 pkt 1 Ustawy o CIT i może podlegać odliczeniu od podstawy opodatkowania Spółki w ramach stosowania ulgi na prace badawczo-rozwojowe. Pracowniczy Program Emerytalny (PPE) Zdaniem Wnioskodawcy, będzie on mógł zaliczyć do kosztów kwalifikowanych, o których mowa w art. 18d ust. 2 pkt 1 i 1a Ustawy o CIT, wpłaty dokonywane na Pracowniczy Program Emerytalny (PPE) finansowany przez pracodawcę w wysokości 3,5% od każdego wypłaconego wynagrodzenia brutto oraz pozostałych składników wynagrodzenia stanowiących podstawę do naliczenia składki ZUS. Zgodnie z brzmieniem art. 18d ust. 2 pkt 1 Ustawy o CIT, za koszty kwalifikowane uznaje się należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 Ustawy o PIT, oraz składki z tytułu tych należności określone w ustawie o systemie ubezpieczeń społecznych, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika i zleceniobiorcy w danym miesiącu. W art. 12 ust. 1 Ustawy o PIT wskazano natomiast, że za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, jak w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. W przypadku wpłat dokonywanych na Pracowniczy Program Emerytalny finansowany przez Spółkę, w opinii Wnioskodawcy, stanowią one przychód pracownika i zleceniobiorcy. Zgodnie z art. 12 ust. 1 Ustawy o PIT, w związku z art. 18d ust. 2 pkt 1 Ustawy o CIT, za koszty kwalifikowane uznaje się należności pracownika z tytułu stosunku pracy, w tym wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń. Wnioskodawca finansując wpłaty na Pracowniczy Program Emerytalny będzie dokonywał wypłat pieniężnych na rzecz pracownika, a zatem przedmiotowe wpłaty na Pracowniczy Program Emerytalny będą stanowić przychód pracownika i zleceniobiorcy w rozumieniu art. 12 ust. 1 i art. 13 ust. 8 lit. a Ustawy o PIT jako dodatkowy element wynagrodzenia i w konsekwencji będą uznawane za koszty kwalifikowane wskazane w art. 18d ust. 2 pkt 1 i 1a Ustawy o CIT. Uzasadnienie stanowiska nr 2 Wyposażenie biurowe, zdaniem Wnioskodawcy, stanowi składnik wynagrodzenia, który obejmuje zapewnienie odpowiednich narzędzi i sprzętu niezbędnego do wykonywania pracy poza siedzibą firmy. Może to obejmować komputery, monitory, drukarki, meble biurowe, a także oprogramowanie i inne zasoby techniczne. Podstawą prawną przyznania wyposażenia biurowego dla pracowników pracujących 18zdalnie jest art. 67 k.p., który reguluje zasady wykonywania pracy zdalnej. Zgodnie z tym przepisem, pracodawca jest zobowiązany do zapewnienia pracownikowi narzędzi i materiałów niezbędnych do wykonywania pracy zdalnej oraz pokrycia kosztów związanych z ich użytkowaniem. Przysługuje pracownikom wykonującym prace 100% zdalnie bądź hybrydowo. Zapewnienie pracownikowi wykonującemu pracę zdalną przez pracodawcę materiałów i narzędzi pracy, w tym urządzeń technicznych, niezbędnych do wykonywania pracy zdalnej 25 w myśl art. 67k.p. nie stanowi przychodu w rozumieniu przepisów Ustawy o PIT. Tym samym, zapewnienie przez Spółkę wyposażenia biurowego pracownikom świadczącym pracę zdalną nie mogą być zaliczone do kosztów kwalifikowanych ulgi na działalność badawczo-rozwojową w myśl art. 18d ust. 2 pkt 1 Ustawy o CIT. Należy jednak wskazać na treść art. 18d ust. 2 pkt 2 Ustawy o CIT, zgodnie z którym za koszty kwalifikowane uznaje się nabycie materiałów i surowców bezpośrednio związanych z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową. Ponadto, zgodnie z art. 18d ust. 3 Ustawy o CIT za koszty kwalifikowane uznaje się także dokonywane w danym roku podatkowym, zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, odpisy amortyzacyjne od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wykorzystywanych w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, z wyłączeniem samochodów osobowych oraz budowli, budynków i lokali będących odrębną własnością. Zatem w przypadku dokonywania odpisów amortyzacyjnych od przekazanych pracownikom środków trwałych wykorzystywanych w prowadzonej przez Spółkę działalności badawczo-rozwojowej Spółka będzie mogła uznać za koszty kwalifikowane ulgi wartość dokonanych odpisów amortyzacyjnych. Wobec powyższego, zdaniem Wnioskodawcy, wartość przekazywanego pracownikom Spółki realizującym prace B+R wyposażenia biurowego, którego Spółka nie amortyzuje będzie stanowić koszty kwalifikowane, o których mowa w art. 18d ust. 2 pkt 2 Ustawy o CIT, a w przypadku wyposażenia biurowego, od których zgodnie z przepisami Spółka ma obowiązek dokonywania odpisów amortyzacyjnych będzie stanowić koszty kwalifikowane, o których mowa w art. 18d ust. 3 Ustawy o CIT i wartość ta może podlegać odliczeniu od podstawy obliczenia podatku w ramach stosowania ulgi na prace badawczo-rozwojowe. Uzasadnienie stanowiska nr 3 Ryczałt za pracę zdalną przysługuje pracownikom wykonującym swoje obowiązki poza 24siedzibą firmy i jest uregulowany w przepisach k.p., a konkretnie w art. 67, który reguluje zasady wykonywania pracy zdalnej. Ryczałt za pracę zdalną jest traktowany jako składnik wynagrodzenia, który może być określony w umowie o pracę lub w regulaminie wynagradzania obowiązującym w danej firmie. Ryczałt ten ma na celu pokrycie kosztów związanych z wykonywaniem pracy zdalnej, takich jak zużycie energii elektrycznej, internetu czy amortyzacja sprzętu biurowego. 25Ryczałt ten w myśl art. 67 k.p. nie stanowi przychodu w rozumieniu przepisów Ustawy o PIT. Tym samym, ryczałt wypłacany przez Spółkę pracownikom świadczącym pracę zdalną nie może być zaliczony do kosztów kwalifikowanych ulgi na działalność badawczo- rozwojową w myśl art. 18d ust. 2 pkt 1 Ustawy o CIT. Należy jednak wskazać na treść art. 18d ust. 2 pkt 2 Ustawy o CIT, zgodnie z którym za koszty kwalifikowane uznaje się nabycie materiałów i surowców bezpośrednio związanych z prowadzoną działalnością badawczo- rozwojową. Wobec powyższego, zdaniem Wnioskodawcy, ryczałt wypłacany pracownikom Spółki, którzy świadczą pracę zdalną w ramach prowadzonej przez Spółkę działalności badawczo- rozwojowej, Spółka ma prawo zaliczyć do kosztów kwalifikowanych ulgi na działalność badawczo-rozwojową na podstawie art. 18d ust. 2 pkt 2 Ustawy CIT. Uzasadnienie stanowiska nr 4 Art. 12 ust. 1 Ustawy o PIT wprost stanowi, że za przychody ze stosunku pracy uważa się m.in. wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika. Zgodnie z Interpretacją ogólną katalog kosztów kwalifikowanych ulgi B+R jest otwarty a dla skorzystania z przedmiotowej ulgi decydujące jest wykonywanie przez pracownika działalności badawczo-rozwojowej, a skoro jest ona wykonywana to wszystkie przychody pracownika związane z jego stosunkiem pracy oraz sfinansowane przez płatnika składki z tytułu tych należności, określone w ustawie o systemie ubezpieczeń społecznych stanowią koszt kwalifikowany na podstawie art. 26e ust. 2 pkt 1 Ustawy o PIT oraz odpowiednio art. 18d ust. 2 pkt 1 Ustawy o CIT. Jak Wnioskodawca dowodził powyżej, w jego ocenie wszystkie z należności objęte pytaniem stanowią należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 Ustawy o PIT. Z tego względu Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w każdym przypadku, gdy zaistnieje potrzeba obliczenia i odprowadzenia od tych należności składki na ubezpieczenia społeczne (czyli w przypadku, gdy należności te nie będą korzystać ze zwolnienia z oskładkowania), koszty takich składek będą stanowić koszty kwalifikowane w rozumieniu art. 18d ust. 2 pkt 1 Ustawy o CIT według ustalonej proporcji wynikającej z czasu przeznaczonego na realizację działalności badawczo-rozwojowej i będą mogły podlegać odliczeniu od podstawy obliczenia podatku w ramach stosowania ulgi na prace badawczo- rozwojowe. Z tego względu, zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku zmiany nazwy zaprezentowanych w niniejszym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym składników wynagrodzeń, jak i w przypadku dodania nowych składników wynagrodzenia, zmiany wysokości świadczeń itp., które będą stanowić należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 Ustawy o PIT, możliwe będzie zaliczenie ich wraz ze sfinansowanymi przez płatnika składkami z tytułu tych należności określonymi w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, do kosztów kwalifikowanych, o których mowa w art. 18d ust. 2 pkt 1 i 1a Ustawy o CIT i będą podlegać odliczeniu od podstawy obliczenia podatku Spółki w ramach stosowania ulgi na prace badawczo-rozwojowe.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Ad. 1 i 4 Zgodnie ze wskazaniem w uzupełnieniu Państwa wniosek dotyczy tylko pracowników realizujących prace badawczo-rozwojowe zatrudnionych na umowę o pracę w Państwa Spółce zatem rozpatrywanie możliwości zaliczenia do kosztów kwalifikowanych składników wynagrodzeń na podstawie art. 18d ust.2 pkt 1a jest niezasadne. Stosownie do art. 18d ust. 1 ustawy o CIT, podatnik uzyskujący przychody inne niż przychody z zysków kapitałowych odlicza od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18, koszty uzyskania przychodów poniesione na działalność badawczo-rozwojową, zwane dalej „kosztami kwalifikowanymi”. Kwota odliczenia nie może w roku podatkowym przekraczać kwoty dochodu uzyskanego przez podatnika z przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych. Rodzaje kosztów kwalifikowanych podlegających odliczeniu w ramach ulgi na działalność badawczo-rozwojową zostały wymienione w art. 18d ust. 2-3 ustawy o CIT. Na podstawie art. 18d ust. 2 ustawy o CIT, za koszty kwalifikowane uznaje się m.in., 1) poniesione w danym miesiącu należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, oraz sfinansowane przez płatnika składki z tytułu tych należności określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu; 2) nabycie materiałów i surowców bezpośrednio związanych z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową. W myśl art. 18d ust. 3 ustawy o CIT, za koszty kwalifikowane uznaje się także dokonywane w danym roku podatkowym, zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, odpisy amortyzacyjne od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wykorzystywanych w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, z wyłączeniem samochodów osobowych oraz budowli, budynków i lokali będących odrębną własnością. Zgodnie z art. 18d ust. 3a ustawy o CIT, W przypadku podatników posiadających status centrum badawczo-rozwojowego, o którym mowa w art. 17 ustawy z dnia 30 maja 2008 r. o niektórych formach wspierania działalności innowacyjnej (Dz. U. z 2022 r. poz. 2474), za koszty kwalifikowane, oprócz kosztów wymienionych w ust. 2-3, uznaje się także:

1) dokonywane w danym roku podatkowym, zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, odpisy amortyzacyjne od budowli, budynków i lokali będących odrębną własnością wykorzystywanych w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej; 2) koszty ekspertyz, opinii, usług doradczych i usług równorzędnych, badań wykonywanych na podstawie umowy, wiedzy technicznej i patentów lub licencji na chroniony wynalazek, uzyskanych od podmiotów innych niż wymienione w ust. 2 pkt 3 na warunkach rynkowych i wykorzystywanych wyłącznie na potrzeby prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej. W myśl art. 18d ust. 3b ustawy o CIT, W przypadku, o którym mowa w ust. 3a pkt 1, jeżeli tylko część budowli, budynku lub lokalu jest wykorzystywana w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, za koszty kwalifikowane uznaje się odpisy amortyzacyjne w wysokości ustalonej od wartości początkowej budowli, budynku lub lokalu odpowiadającej stosunkowi powierzchni użytkowej wykorzystywanej w prowadzonej działalności badawczo- rozwojowej do ogólnej powierzchni użytkowej tej budowli, tego budynku lub lokalu. Stosownie do art. 18d ust. 3c ustawy o CIT, Wysokość kosztów kwalifikowanych, o których mowa w ust. 3a, nie może przekroczyć 10% przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych podatnika, o którym mowa w ust. 3a, osiągniętych w roku podatkowym. Zgodnie z art. 18d ust. 3d ustawy o CIT, W przypadku podatników, o których mowa w ust. 3a, będących mikroprzedsiębiorcą, małym lub średnim przedsiębiorcą, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców, odliczenie kosztów kwalifikowanych wskazanych w ust. 3a oraz 100% kosztów wskazanych w ust. 2 pkt 2-5, ust. 2a i 3, natomiast w przypadku pozostałych podatników, o których mowa w ust. 3a, odliczenie kosztów kwalifikowanych wskazanych w ust. 3a oraz 100% kosztów wskazanych w ust. 2 pkt 2- 4a, ust. 2a i 3: 1) jest dokonywane zgodnie z art. 5 ust. 1 rozporządzenia Komisji (UE) nr 651/2014 z dnia 17 czerwca 2014 r. uznającego niektóre rodzaje pomocy za zgodne z rynkiem wewnętrznym w zastosowaniu art. 107 i 108 Traktatu (Dz. Urz. UE L 187 z 26.06.2014, str. 1, z późn. zm.), zwanego dalej "rozporządzeniem nr 651/2014", w formie i na warunkach, o których mowa w art. 5 ust. 2 lit. d rozporządzenia nr 651/2014; 2) stanowi pomoc, o której mowa w art. 25 lub art. 28 rozporządzenia nr 651/2014; 3) podlega kumulacji na zasadach określonych w art. 8 rozporządzenia nr 651/2014. W myśl art. 18d ust. 3e ustawy o CIT, W przypadku podatników, o których mowa w ust. 3a, odliczenie: 1) kosztów wskazanych w ust. 3a oraz 100% kosztów wskazanych w ust. 2 pkt 2-4a, ust. 2a i 3 w przypadku, o którym mowa w art. 4 ust. 1 lit. i rozporządzenia nr 651 /2014, 2) 100% kosztów wskazanych w ust. 2 pkt 5, dokonane przez podatnika będącego mikroprzedsiębiorcą, małym lub średnim przedsiębiorcą, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców, w przypadku, o którym mowa w art. 4 ust. 1 lit. l rozporządzenia nr 651/2014, - stanowi pomoc indywidualną podlegającą notyfikacji Komisji Europejskiej, która może być udzielona po zatwierdzeniu przez Komisję Europejską. Stosownie z art. 18d ust. 3f ustawy o CIT, W przypadku podatników, o których mowa w ust. 3a, kwota, o którą został pomniejszony w roku podatkowym podatek dochodowy z tytułu odliczenia: 1) kosztów wskazanych w ust. 3a oraz 100% kosztów wskazanych w ust. 2 pkt 2-4a, ust. 2a i 3, nie może przekroczyć dwukrotności kwot wymienionych w art. 4 ust. 1 lit. i rozporządzenia nr 651/2014; 2) 100% kosztów wskazanych w ust. 2 pkt 5, nie może przekroczyć dwukrotności kwoty wymienionej w art. 4 ust. 1 lit. l rozporządzenia nr 651/2014. Zgodnie z art. 18d ust. 3g ustawy o CIT, Intensywność pomocy publicznej nie może przekroczyć wartości określonych w: 1) art. 25 ust. 5-7 rozporządzenia nr 651/2014 - w przypadku pomocy, o której mowa w ust. 3e pkt 1; 2) art. 28 ust. 3 i 4 rozporządzenia nr 651/2014 - w przypadku pomocy, o której mowa w ust. 3e pkt 2. W myśl art. 18d ust. 3h ustawy o CIT, Podatnik, o którym mowa w ust. 3a, nie może dokonywać odliczeń, o których mowa w ust. 3d, w przypadku gdy: 1) znajduje się w trudnej sytuacji ekonomicznej, o której mowa w art. 2 pkt 18 rozporządzenia nr 651/2014; 2) ciąży na nim obowiązek zwrotu pomocy wynikający z wcześniejszej decyzji Komisji Europejskiej uznającej pomoc za niezgodną z prawem i ze wspólnym rynkiem. W myśl art. 18d ust. 3i ustawy o CIT, Podatnik, o którym mowa w ust. 3a, korzystający z odliczenia, o którym mowa w ust. 1, stanowiącego pomoc publiczną, jest obowiązany do przedstawienia naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu w sprawach podatku dochodowego, w terminie złożenia zeznania podatkowego, informacji, o których mowa w art. 37 ust. 5 ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 r. o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej. Zgodnie z art. 18d ust. 3j ustawy o CIT, Odliczenie, o którym mowa w ust. 3d, jest dokonywane w okresie stosowania rozporządzenia nr 651/2014. Stosownie z art. 18d ust. 5 ustawy o CIT, koszty kwalifikowane podlegają odliczeniu, jeżeli nie zostały podatnikowi zwrócone w jakiejkolwiek formie lub nie zostały odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym. Zgodnie z art. 18d ust. 6 ustawy o CIT, Podatnikowi, który w roku podatkowym korzysta ze zwolnień podatkowych, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 lub 34a, prawo do odliczenia przysługuje jedynie w odniesieniu do kosztów kwalifikowanych, które nie są przez podatnika uwzględniane w kalkulacji dochodu zwolnionego z podatku na podstawie tych przepisów (w stanie prawnym obowiązującym od 30 czerwca 2018 r.) Art. 18d ust. 7 ustawy o CIT, kwota kosztów kwalifikowanych nie może przekroczyć: 1) w przypadku gdy podatnik, o którym mowa w ust. 3a, jest mikroprzedsiębiorcą, małym lub średnim przedsiębiorcą, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców - 200% kosztów, o których mowa w ust. 2-3a; 2) w przypadku pozostałych podatników, o których mowa w ust. 3a - 200% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 1-4a i ust. 2a-3a, oraz 100% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 5; 3) w przypadku pozostałych podatników - 100% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 2-5, ust. 2a i 3, oraz 200% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 1 i 1a. Art. 18d ust. 8 ustawy o CIT, odliczenia dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono koszty kwalifikowane. W przypadku gdy podatnik poniósł za rok podatkowy stratę albo wielkość dochodu podatnika jest niższa od kwoty przysługujących mu odliczeń, odliczenia - odpowiednio w całej kwocie lub w pozostałej części - dokonuje się w zeznaniach za kolejno następujące po sobie sześć lat podatkowych następujących bezpośrednio po roku, w którym podatnik skorzystał lub miał prawo skorzystać z odliczenia. Dokonując odliczenia, o którym mowa w zdaniu drugim, uwzględnia się kwoty pomniejszeń, o których mowa w art. 18db ust. 1. Zatem, moment zaliczenia (potrącenia) wydatków dotyczących działalności badawczo- rozwojowej do kosztów uzyskania przychodów decyduje o momencie, w którym podatnik uprawniony jest do skorzystania z ulgi na działalność badawczo-rozwojową w związku z ponoszonymi kosztami (spełniającymi warunki klasyfikacji jako koszty kwalifikowane w ramach powyższej ulgi). Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. W myśl art. 15 ust. 4 ustawy o CIT, Koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c. Stosownie do art. 15 ust. 4d ustawy o CIT, Koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. W art. 16 ust. 1 pkt 30 ustawy o CIT wskazano, Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów: wydatków ponoszonych na rzecz pracowników z tytułu używania przez nich samochodów na potrzeby podatnika: a) w celu odbycia podróży służbowej (jazdy zamiejscowe) - w wysokości przekraczającej kwotę ustaloną przy zastosowaniu stawek za jeden kilometr przebiegu pojazdu, b) w jazdach lokalnych - w wysokości przekraczającej wysokość miesięcznego ryczałtu pieniężnego albo w wysokości przekraczającej stawki za jeden kilometr przebiegu pojazdu, określonych w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra. Ponadto zgodnie z brzmieniem art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o CIT wskazano, Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów: 25% poniesionych wydatków, z zastrzeżeniem pkt 30, z tytułu kosztów używania samochodu osobowego na potrzeby działalności gospodarczej - jeżeli samochód osobowy jest wykorzystywany również do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą prowadzoną przez podatnika. Należy także zwrócić uwagę na brzmienie przepisu art. 9 ust. 1b ustawy o CIT, podatnicy prowadzący działalność badawczo-rozwojową, którzy zamierzają skorzystać z odliczenia, o którym mowa w art. 18d, są obowiązani w ewidencji, o której mowa w ust. 1, wyodrębnić koszty działalności badawczo-rozwojowej. W tym miejscu należy wskazać, że zgodnie z zasadą, przyjętą w orzecznictwie jak i w doktrynie prawa podatkowego, ulgi podatkowe, w tym ulga badawczo-rozwojowa, są wyjątkiem od zasady równości i powszechności opodatkowania, tak więc przepisy regulujące prawo do ulgi winny być interpretowane ściśle. Mając na uwadze powołane powyżej przepisy należy stwierdzić, że aby podatnikowi podatku CIT przysługiwało prawo odliczenia w zeznaniu podatkowym kosztów kwalifikowanych poniesionych w danym roku podatkowym powinny być łącznie spełnione następujące warunki: podatnik poniósł koszty na działalność badawczo-rozwojową, koszty na działalność badawczo-rozwojową stanowiły dla podatnika koszty uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o CIT, koszty na działalność badawczo-rozwojową mieszczą się w zamkniętym katalogu kosztów kwalifikowanych określonym przepisami art. 18d ust. 2 - 3 ustawy o CIT, ww. koszty uzyskania przychodów stanowiły koszty kwalifikowane w rozumieniu ustawy o CIT, przy czym, jeżeli koszty kwalifikowane zostały poniesione w ramach badań podstawowych, badania te były prowadzone na podstawie umowy lub porozumienia z jednostką naukową w rozumieniu odrębnych przepisów, jeżeli w roku podatkowym prowadził działalność na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia/decyzji o wsparciu, prawo do odliczenia przysługuje jedynie w odniesieniu do kosztów kwalifikowanych, które nie są przez podatnika uwzględniane w kalkulacji dochodu zwolnionego z podatku na podstawie zezwolenia/decyzji o wsparciu, w ewidencji, o której mowa w art. 9 ust. 1b ustawy o CIT, podatnik wyodrębnił koszty działalności badawczo-rozwojowej, podatnik wykazał w zeznaniu podatkowym koszty kwalifikowane podlegające odliczeniu, kwota odliczonych kosztów kwalifikowanych nie przekroczyła limitów określonych w ustawy o CIT, koszty kwalifikowane nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie lub nie zostały odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym. Państwa wątpliwości w zakresie pytania nr 1 dotyczą możliwości zaliczenia składników wynagrodzenia zmiennego wymienionych w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym w punktach 1-9, 11-15, 20 i 23-24 oraz sfinansowanych przez płatnika składek z tytułu tych składników określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu według ustalonej proporcji do kosztów kwalifikowanych zgodnie z art. 18d ust. 2 pkt 1 Ustawy o CIT. Z wniosku wynika, że wymienione składniki wynagrodzeń stanowią/będą stanowić należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 Ustawy o PIT oraz, że zamierzacie Państwo odliczać koszty kwalifikowane jedynie w części, w jakiej pracownicy realizują /będą realizować zadania w ramach prac badawczo-rozwojowych. Spółka wskazała również w uzasadnieniu, że wynagrodzenie za czas dyżuru będące przedmiotem niniejszego wniosku, dotyczy wyłącznie dyżuru pełnionego w miejscu pracy (tzw. dyżuru aktywnego), a nie w domu (tzw. dyżuru nieaktywnego). Otrzymanie wynagrodzenia za czas dyżuru związane jest nierozłącznie ze stosunkiem pracy, a warunkiem otrzymania jest świadczenie pracy przez pracownika w specyficznych warunkach. Przepisy podatkowe dają możliwość uznania za koszty kwalifikowane m.in. należności z tytułu wynagrodzeń pracownika, który realizuje wskazany cel, tj. wykonuje prace badawczo-rozwojowe. Istotne jest aby pracownik faktycznie wykonywał zadania będące realizacją prac badawczo-rozwojowych, wówczas wynagrodzenie takiego pracownika oraz koszty świadczeń poniesionych na jego rzecz będą mogły stanowić koszt kwalifikowany w całości. Zatem, w przypadku gdy pracownik w ramach świadczonej pracy wykonuje obowiązki nie tylko związane z działalnością badawczo-rozwojową, zasadnym jest wyodrębnienie (wyłączenie z ulgi badawczo-rozwojowej) tej części wynagrodzenia oraz świadczeń wypłaconych pracownikom zajmującym się działalnością badawczo-rozwojową, a także składek od tych przychodów, określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, która nie jest związana z realizacją działalności badawczo-rozwojowej. Należy podkreślić, że ustawodawca nie narzucił przedsiębiorcom formy podziału/ wyodrębnienia. Wybór sposobu udokumentowania tych wydatków pozostawiony został podatnikom, którzy prowadzą działalność badawczo-rozwojową. Dlatego, wskazane jest, aby dla celów dowodowych, ewidencja czasu pracy, poświęconego przez pracowników na działalność badawczo-rozwojową, była prowadzona przez podatnika korzystającego z ulgi. Dodatkowo wskazać należy, że w komunikacie Ministerstwa Finansów z dnia 18 maja 2017 r. o uldze B+R zostało wyraźnie wskazane, że (...) prowadzenie tego rodzaju ewidencji przewidziane jest wprost w propozycji legislacyjnej przedstawionej w „projekcie ustawy o zmianie niektórych ustaw w celu poprawy otoczenia prawnego działalności innowacyjnej”. Ustawodawca proponuje tam, aby wynagrodzenia i składki stanowiły koszty kwalifikowane (stanowiące bazę do wyliczenia ulgi B+R) - w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika. Stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm., ze zm., dalej: „ustawa o PIT”), za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. W tym miejscu zauważyć należy, że wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki i nagrody zostały wymienione wprost w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku PIT, jako przychody ze stosunku pracy, a zatem mieszczą się w katalogu kosztów kwalifikowanych, o których mowa w art. 18d ust. 2 pkt 1 ustawy o PIT. Natomiast, użyty w art. 12 ust. 1 ustawy o PIT, zwrot „w szczególności” oznacza, że poszczególne kategorie przychodów zostały wymienione jedynie przykładowo. Zatem, ww. katalog jest katalogiem otwartym. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym. Istotne jest także, że składkami na ubezpieczenia społeczne, określonymi w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (t. j. Dz.U. z 2023 r. poz. 1230 ze zm.), o których mowa w art. 18d ust. 2 pkt 1 updop, należnymi z tytułów wymienionych w art. 12 ust. 1 updop i finansowanymi (w całości lub w części) przez płatnika, są składki na ubezpieczenie emerytalne, rentowe oraz wypadkowe. Zasadnie więc Państwo wskazali, że nie zaliczają do kosztów kwalifikowanych składek na FP i FGŚP. Obowiązek i zasady odprowadzania składek na Fundusz Pracy nakłada na pracodawców ustawa z 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (t. j. Dz.U. z 2025 r. poz. 214 ze zm.). Składki na Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych uregulowane są w ustawie z 13 lipca 2006 r. o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy (t. j. Dz.U. z 2025 r. poz. 433). Zatem, składki te nie zostały uregulowane w ustawie o systemie ubezpieczeń społecznych z dnia 13 października 1998 r., a tylko takie mogą stanowić koszty kwalifikowane, w rozumieniu art. 18d ust. 2 pkt 1 updop. W ustawie o systemie ubezpieczeń społecznych w niektórych artykułach są tylko wskazane sytuacje, w których do składek na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych stosuje się tę ustawę, ale składki te nie są przepisami tej ustawy określone. Natomiast zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o pracowniczych programach emerytalnych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 556, dalej: „ustawa PPE”), ustawa określa zasady tworzenia i działania pracowniczych programów emerytalnych, warunki, które powinny spełniać podmioty realizujące programy, oraz warunki uczestnictwa w tych programach. W myśl art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy PPE: użyte w ustawie określenia oznaczają pracownik - osobę zatrudnioną, w pełnym lub niepełnym wymiarze czasu pracy, na podstawie umowy o pracę, powołania, wyboru, mianowania, spółdzielczej umowy o pracę, osobę zatrudnioną na podstawie umowy zawartej w wyniku powołania lub wyboru do organu reprezentującego osobę prawną oraz członka rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub spółdzielni kółek rolniczych, a jeżeli umowa zakładowa tak stanowi, także: a) osobę wykonującą pracę nakładczą, o której mowa w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie art. 303 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz.U. z 2023 r. poz. 1465), lub b) osobę fizyczną wykonującą pracę na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia albo innej umowy o świadczenie usług, do której zgodnie z art. 750 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz.U. z 2023 r. poz. 1610, 1615, 1890 i 1933) stosuje się przepisy dotyczące zlecenia, lub c) członka rady nadzorczej wynagradzanego z tytułu pełnienia tej funkcji; Zgodnie z art. 24 ustawy PPE: 1. Składkę podstawową finansuje pracodawca. 2. Kwota wpłacanej składki podstawowej nie może przekroczyć 7% wynagrodzenia uczestnika. 3. Wysokość składki podstawowej ustala się: 1) procentowo od wynagrodzenia albo 2) w jednakowej kwocie dla wszystkich uczestników, albo 3) procentowo od wynagrodzenia, z określeniem maksymalnej kwotowej wysokości tej składki. 4. Pracodawca nalicza i odprowadza składkę podstawową: 1) w odniesieniu do składników wynagrodzenia należnych za okresy nie dłuższe niż miesiąc - w terminie wypłaty tych składników obowiązującym u pracodawcy, i odprowadza je w okresach miesięcznych; 2) w odniesieniu do składników wynagrodzenia należnych za okresy dłuższe niż miesiąc - w terminie wypłaty tych składników, i odprowadza je również w tym terminie. 5. Składka podstawowa nie jest wliczana do wynagrodzenia stanowiącego podstawę ustalenia obowiązkowych składek na ubezpieczenia społeczne. 6. W przypadkach określonych w ust. 3 pkt 1 i 3 wysokość składki podstawowej jest ustalana od wynagrodzenia w jednakowym procencie dla wszystkich uczestników. Uwzględniając powyższe, uznać należy, że wpłaty na Pracownicze Programy Emerytalne w części finansowanej przez pracodawcę, jako dodatkowy element wynagrodzenia pracownika realizującego prace w ramach działalności badawczo - rozwojowej, wypełniają przesłankę do ich kwalifikacji do kosztów kwalifikowanych działalności B+R na podstawie art. 18d ust. 2 pkt 1 updop. Tym samym do kosztów kwalifikowanych ulgi na działalność badawczo - rozwojową mogą Państwo zaliczyć na podstawie art. 18d ust.2 pkt 1 poniższe składniki wynagrodzenia oraz sfinansowane przez płatnika składki z tytułu tych składników: dodatek za pracę w godzinach nadliczbowych ekwiwalent za niewykorzystany urlop premie i nagrody premia za patenty wynagrodzenie za czas dyżuru dodatek za pracę zmianową dodatkowe wynagrodzenie za pracę w porze nocnej diety i inne należności z tytułu podróży służbowej świadczenie relokacyjne i dodatek na edukację dzieci ubezpieczenia na życie pakiety medyczne kupony żywieniowe premia za rekomendację dodatek Sign-on bonus child pracowniczy program emerytalny w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu według ustalonej proporcji. Natomiast z uwagi na fakt, że przepisy ograniczają możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów całości wydatków związanych z używaniem samochodów osobowych dla potrzeb pracowników (ekwiwalent za samochód) w celu odbycia podróży służbowej samochodem osobowym niestanowiącym składnika majątku podatnika, bowiem ograniczenie to wynika z określenia przez ustawodawcę limitu wydatków wyznaczonego iloczynem liczby kilometrów i stawki za jeden kilometr (w myśl art. 16 ust. 1 pkt 30 i 51 updop) i mogą być wyłącznie w tej części zaliczone do kosztów uzyskania przychodów Spółki, na zasadach określonych w art. 15 ust. 1 updop, to Spółka jedynie tą część należności pracownika, w myśl art. 18d ust. 2 pkt 1 updop może uznać za koszt kwalifikowany i odliczyć w ramach ulgi na działalność badawczo rozwojową wraz z należnymi od tej części wynagrodzenia składkami. Tym samym, że choć wypłacony ekwiwalent za samochód prywatny wykorzystywany do celów służbowych będzie po stronie pracownika w całości przychodem, stosownie do treści art. 12 ust. 1 updof, to jedynie jego część, tj. do wysokości objętej ryczałtem, może stanowić u Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodu, co jest przesłanką uznania takiego wydatku za koszt kwalifikowany, w myśl art. 18d updop. Kwota wypłaconego przez Wnioskodawcę pracownikowi świadczenia, w ramach ekwiwalentu za samochód, stanowiącego zwrot kosztów z tytułu używania przez tego pracownika samochodu osobowego ponad określony limit (tzw. ryczał), z uwagi na ograniczenie wynikające z treści art. 16 ust. 1 pkt 30 i pkt 51 updop, nie może stanowić po stronie Wnioskodawcy kosztu uzyskania przychodu w myśl art. 15 ust. 1 updop, co oznacza, że w tej części nie może również stanowić kosztu kwalifikowanego, o którym mowa w art. 18d ust. 2 pkt 1 updop, jako należność ze stosunku pracy oraz składki od tych należności. Zatem należy uznać, że Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1 jest prawidłowe. Natomiast Państwa wątpliwości w zakresie pytania nr 4 dotyczą ustalenia czy w przypadku zmiany nazwy zaprezentowanych w niniejszym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym składników wynagrodzeń, jak i w przypadku dodania nowych składników wynagrodzenia, zmiany wysokości świadczeń itp., które będą stanowić należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 Ustawy o PIT, możliwe będzie zaliczenie ich wraz ze sfinansowanymi przez płatnika składkami z tytułu tych należności określonymi w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, do kosztów kwalifikowanych, o których mowa w art. 18d ust. 2 pkt 1 i 1a Ustawy o CIT oraz czy będą podlegać odliczeniu od podstawy obliczenia podatku Spółki w ramach stosowania ulgi na prace badawczo- rozwojowe. Tak jak wskazano powyżej wniosek dotyczy tylko pracowników zatrudnionych na umowę o pracę także rozpatrywanie możliwości zaliczenia składników wynagrodzeń stanowiących po stronie pracowników należności z art. 13 ust. 8 ustawy o PIT do kosztów kwalifikowanych zgodnie z art. 18d ust. 2 pkt 1a jest niezasadne. W uzupełnieniu wskazali Państwo, że z uwagi na zmianę prawa oraz zasady współpracy z pracownikami Spółka nie wyklucza zmiany nazw zaprezentowanych we wniosku składników wynagrodzeń, aby lepiej odzwierciedlały one aktualne przepisy prawa pracy oraz regulacje podatkowe, a także z potrzeby dostosowania systemu wynagrodzeń do zmieniających się warunków rynkowych i organizacyjnych. Wszystkie te zmiany będą dokonywane z uwzględnieniem obowiązujących przepisów prawa oraz w sposób zapewniający zgodność z zasadami opodatkowania przychodów pracowników wynikających ze stosunku pracy. Wnioskodawca wskazuje, iż przedmiotem pytania nr 4 są składniki wynagrodzenia zaprezentowane we wniosku w opisie zaistniałego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, których nazwa z powodów wskazanych powyżej może w przyszłości ulec zmianie, a także inne, nowe składniki wynagrodzenia, do których wypłaty pracownikom Spółka może być zobowiązana z tytułu zmiany przepisów prawa. Spółka podkreśliła, że składniki te będą stanowić należności z tytułów, których mowa w art. 12 ust. 1 Ustawy o PIT. Zatem stwierdzić należy, że jeśli wszystkie składniki wynagrodzeń, które w przyszłości zamierzają Państwo zaliczać do kosztów kwalifikowanych ulgi B+R i do których wypłaty pracownikom Spółka może być zobowiązana z tytułu zmiany przepisów prawa, będą dotyczyć pracowników wykonujących w Państwa Spółce prace badawczo-rozwojowe, nie będą wyłączone z ogólnych kosztów uzyskania przychodu oraz wszystkie te składniki wynagrodzenia będą stanowić należności po stronie pracowników, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych i wszystkie wydatki związane z wynagrodzeniem pracowników zatrudnionych w ramach umów o pracę zamierzają Państwo odliczać jedynie w części, w jakiej pracownicy ci realizują zadania w ramach prac badawczo-rozwojowych to Państwa stanowisko w tym zakresie należy uznać za prawidłowe. Ad. 2 Przedmiotem Państwa wątpliwości w zakresie pytania nr 2 jest również ustalenie, czy mogą Państwo zaliczać do kosztów kwalifikowanych ulgi na działalność badawczo- rozwojową wartość przekazywanego pracownikom Spółki realizującym prace B+R wyposażenia biurowego, od którego Spółka nie dokonuje odpisów amortyzacyjnych oraz czy w przypadku wyposażenia biurowego, od którego zgodnie z przepisami Spółka ma obowiązek dokonywania odpisów amortyzacyjnych czy wartości te mogą podlegać odliczeniu od podstawy obliczenia podatku w ramach stosowania ulgi na prace badawczo- rozwojowe. W tym miejscu jeszcze raz należy wskazać na treść art. 18d ust. 2 pkt 2 updop, zgodnie z którym: Za koszty kwalifikowane uznaje się: nabycie materiałów i surowców bezpośrednio związanych z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową. Należy zwrócić uwagę, że w art. 18d ust. 2 pkt 2 updop ustawodawca posługuje się pojęciami „materiały” oraz „surowce”, które nie zostały zdefiniowane w przepisach tej ustawy, stanowiąc przy tym, że w podstawie obliczania ulgi uwzględnione mogą być wyłącznie materiały i surowce związane bezpośrednio z prowadzoną przez podatnika działalnością badawczo-rozwojową. W związku z brakiem definicji pojęcia „surowce” na gruncie przepisów podatkowych i rachunkowych, dla celów ustalania zakresu zastosowania ulgi posłużyć należy się znaczeniem pojęcia „surowce” funkcjonującym na gruncie języka powszechnego. Tak zatem „surowce” to „materiały naturalne pochodzenia zwierzęcego, roślinnego lub mineralnego, służące do wytwarzania jakichś produktów lub energii” (www.sjp.pwn.pl). Z kolei w zakresie interpretacji pojęcia „materiały” należy odwołać się do definicji tego pojęcia funkcjonującej na gruncie przepisów ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t. j. Dz.U. z 2023 r., poz. 120 ze zm., dalej: „uor”). W świetle art. 3 ust. 1 pkt 19 uor: materiały to składniki majątku zużywane na własne potrzeby. Pogląd ten znajduje również potwierdzenie w doktrynie, gdzie podkreśla się, że materiały to „składniki majątku inicjujące realizację całego cyklu operacyjnego, które jednostka nabywa w celu ich całkowitego zużycia na własne potrzeby w tym m.in. na potrzeby wytwarzania produktów, świadczenia usług czy realizacji działalności ogólnoadministracyjnej. Do materiałów zaliczyć można także pewne składniki majątkowe wytwarzane przez jednostkę we własnym zakresie (zazwyczaj w ramach działalności pomocniczej), a także różnego rodzaju odzyski, posiadające wartość użytkową, a pochodzące np. z likwidowanych środków trwałych, inwentarz żywy przeznaczony do uboju, części zamienne, półfabrykaty obcej produkcji, paliwa, opakowania itp.” (Walińska Ewa (red.), Bek-Gaik Bogusława, Bojanowski Witold, Czajor Agnieszka, Czajor Przemysław, Gad Jacek, Idzikowska Gabriela, Janicka Anna, Jurewicz Anna, Kalinowski Jacek, Kuczyńska Iga, Mariański Adam. Michalak Marcin, Turzyński Mikołaj. Walińska Anna. Wencel Agnieszka, Wiatr Michał, Ustawa o rachunkowości. Komentarz, Wolters Kluwer, 2016). Należy zauważyć, że surowcami i materiałami w znaczeniu przywołanym powyżej mogą być w istocie aktywa bezpośrednio związane z prowadzoną działalnością badawczo- rozwojową. Z opisu sprawy wynika, że zamierzają Państwo zaliczać do kosztów kwalifikowanych wydatki na surowce i materiały wykorzystywane bezpośrednio w Pracach badawczo- rozwojowych. W tej kategorii planują Państwo uwzględnić m.in. komputery, monitory, drukarki, meble biurowe, a także oprogramowanie i inne zasoby techniczne, które nie są przez Spółkę traktowane jako środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne. Zgodnie z obecną treścią regulaminów Spółki ma ten moment wyposażenie biurowe obejmuje biurka, krzesła, lampki, ergonomiczne podkładki pod nadgarstek i pod stopy. Wskazali Państwo, że jeżeli dane materiały i surowce będą wykorzystane wyłącznie w części w zakresie prac B+R, Spółka zaliczy dla celów ulgi B+R wyłącznie tą część kosztów materiałów i surowców, która pozostaje w związku z realizowanymi pracami B+R. W ocenie Spółki przedmiotowe wyposażenie biurowe jest/będzie materiałami i/lub surowcami. Spółka zamierza zaliczyć do kosztów kwalifikowanych wydatki z tytułu zakupu materiałów i surowców bezpośrednio i wyłącznie nabywanych przez Spółkę w ramach prac rozwojowych. Jak Państwo wskazali we wniosku, przekazywane pracownikom Spółki realizującym prace B+R wyposażenie biurowe obejmuje zarówno wyposażenie, do którego zgodnie z przepisami Spółka ma obowiązek ujawnienia w ewidencji środków trwałych, jak i wyposażenie, wobec którego Spółka takowego obowiązku nie ma. W przypadku wyposażenia biurowego stanowiącego środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne Spółka wskazała, że zostały lub zostaną one wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych oraz podlegają/będą podlegały amortyzacji zgodnie z art. 16a ust. 1 oraz art. 16b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a odpisy amortyzacyjne stanowią dla Spółki koszty uzyskania przychodów. W tym miejscu raz jeszcze należy powołać art. 18d ust. 3 ustawy o CIT: za koszty kwalifikowane uznaje się także dokonywane w danym roku podatkowym, zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, odpisy amortyzacyjne od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wykorzystywanych w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, z wyłączeniem samochodów osobowych oraz budowli, budynków i lokali będących odrębną własnością. Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o CIT: Kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane zgodnie z art. 16a-16m, przy czym w przypadku spółek nieruchomościowych odpisy dotyczące środków trwałych zaliczonych do grupy 1 Klasyfikacji nie mogą być w roku podatkowym wyższe niż dokonywane zgodnie z przepisami o rachunkowości odpisy amortyzacyjne lub umorzeniowe z tytułu zużycia środków trwałych, obciążające w tym roku podatkowym wynik finansowy jednostki. Stosownie do art. 16a ust. 1 ustawy o CIT: 1. Amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania: 1) budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością, 2) maszyny, urządzenia i środki transportu, 3) inne przedmioty - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi. W myśl art. 16a ust. 1 ustawy o CIT: 1. Amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, nabyte od innego podmiotu, nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania: 1) (uchylony), 2) spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego, 3) (uchylony), 4) autorskie lub pokrewne prawa majątkowe, 5) licencje, 6) prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej, 7) wartość stanowiącą równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how) - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi. Zatem jeżeli wymienione wyposażenie biurowe stanowi środek trwały lub wartość niematerialną i prawną to kosztem kwalifikowanym mogą zostać wyłącznie odpisy amortyzacyjne w myśl art. 18d ust. 3 updop, w części, w jakiej ww. wyposażenie jest wykorzystywany do działalności badawczo-rozwojowej. Tym samym należy stwierdzić, że wartość przekazywanego pracownikom Spółki realizującym prace B+R wyposażenia biurowego, od którego Spółka nie dokonuje odpisów amortyzacyjnych, będzie stanowić koszty kwalifikowane o których mowa w art. 18d ust. 2 pkt 2 Ustawy o CIT, a w przypadku wyposażenia biurowego, od którego zgodnie z przepisami Spółka ma obowiązek dokonywania odpisów amortyzacyjnych, wartość odpisów amortyzacyjnych będzie stanowić koszty kwalifikowane, o których mowa w art. 18d ust. 3 Ustawy o CIT, a w konsekwencji wartości te mogą podlegać odliczeniu od podstawy obliczenia podatku w ramach stosowania ulgi na prace badawczo-rozwojowe w takiej części w jakiej ww. wyposażenie jest wykorzystywane do działalności badawczo- rozwojowej. Ad. 3 Państwa wątpliwości w zakresie pytania nr 3 dotyczą ustalenia czy wypłacany pracownikom Spółki realizującym prace B+R ryczałt za pracę zdalną stanowi koszty kwalifikowane, o których mowa w art. 18d ust. 2 pkt 2 Ustawy o CIT i może podlegać odliczeniu od podstawy obliczenia podatku w ramach stosowania ulgi na prace badawczo- rozwojowe. Zgodnie z ustawą z 1 grudnia 2022 r. o zmianie ustawy - Kodeks pracy oraz niektórych innych ustaw (t. j. Dz. U z 2023 r. poz. 240) praca zdalna została na stałe wprowadzona do Kodeksu pracy. 18 Stosownie do art. 67ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t. j. Dz.U. z 2025 r. poz. 277): Praca może być wykonywana całkowicie lub częściowo w miejscu wskazanym przez pracownika i każdorazowo uzgodnionym z pracodawcą, w tym pod adresem zamieszkania pracownika, w szczególności z wykorzystaniem środków bezpośredniego porozumiewania się na odległość (praca zdalna). Powyższe oznacza, że praca będzie mogła być wykonywana w pełnym wymiarze czasu pracy jako praca zdalna albo też tylko częściowo jako praca zdalna, np. 3 dni w tygodniu w siedzibie pracodawcy i 2 dni w miejscu zamieszkania pracownika. Przy czym miejscem wykonywania pracy zdalnej będzie zawsze miejsce wskazane przez pracownika i zaakceptowane przez pracodawcę. 24 W przypadku oddelegowania pracownika do pracy zdalnej, zgodnie z art. 67§ 1 Kodeksu pracy: Pracodawca jest obowiązany: 1) zapewnić pracownikowi wykonującemu pracę zdalną materiały i narzędzia pracy, w tym urządzenia techniczne, niezbędne do wykonywania pracy zdalnej; 2) zapewnić pracownikowi wykonującemu pracę zdalną instalację, serwis, konserwację narzędzi pracy, w tym urządzeń technicznych, niezbędnych do wykonywania pracy zdalnej lub pokryć niezbędne koszty związane z instalacją, serwisem, eksploatacją i konserwacją narzędzi pracy, w tym urządzeń technicznych, niezbędnych do wykonywania pracy zdalnej, a także pokryć koszty energii elektrycznej oraz usług telekomunikacyjnych niezbędnych do wykonywania pracy zdalnej; 3) pokryć inne koszty niż koszty określone w pkt 2 bezpośrednio związane z wykonywaniem pracy zdalnej, jeżeli zwrot takich kosztów został określony w 20porozumieniu, o którym mowa w art. 67 § 1 i 2, regulaminie, o którym mowa w art. 20 1967 § 3 i 4, poleceniu, o którym mowa w art. 67 § 3, albo porozumieniu, o którym 20mowa w art. 67 § 5 zdanie drugie; 4) zapewnić pracownikowi wykonującemu pracę zdalną szkolenia i pomoc techniczną niezbędne do wykonywania tej pracy. Co do zasady, to pracodawca będzie odpowiedzialny za zapewnienie pracownikowi materiałów i narzędzi pracy niezbędnych do wykonywania pracy zdalnej. Takie obowiązki, zgodnie z zasadami prawa pracy, należą bowiem do pracodawcy. Jednocześnie będzie także możliwe używanie przez pracownika prywatnych narzędzi pracy w przypadku, w którym obie strony stosunku pracy tak ustalą - pod warunkiem, że prywatne narzędzia pracownika wykorzystywane przez niego do pracy będą zapewniały bezpieczeństwo pracy. 24 Wynika to z art. 67§ 2 Kodeksu pracy, w myśl którego: Strony mogą ustalić zasady wykorzystywania przez pracownika wykonującego pracę zdalną materiałów i narzędzi pracy, w tym urządzeń technicznych, niezbędnych do wykonywania pracy zdalnej, niezapewnionych przez pracodawcę, spełniających wymagania określone w rozdziale IV działu dziesiątego. W takim przypadku, pracodawca ma obowiązek wypłacić pracownikowi ekwiwalent, 24 bowiem w myśl art. 67§ 3: W przypadku, o którym mowa w § 2, pracownikowi wykonującemu pracę zdalną przysługuje ekwiwalent pieniężny w wysokości ustalonej z pracodawcą. Co więcej, pracodawca ma obowiązek pokrycia kosztów związanych z wykonywaniem pracy zdalnej, takich jak np. korzystanie z energii elektrycznej, czy Internetu. Zwrot kosztów może nastąpić w formie ekwiwalentu pieniężnego, ale może zostać również zastąpiony ryczałtem. 24 Stosownie bowiem do art. 67§ 4 Kodeksu pracy: Obowiązek pokrycia kosztów, o których mowa w § 1 pkt 2 i 3, albo wypłaty ekwiwalentu, o którym mowa w § 3, może być zastąpiony obowiązkiem wypłaty ryczałtu, którego wysokość odpowiada przewidywanym kosztom ponoszonym przez pracownika w związku z wykonywaniem pracy zdalnej. 24 W myśl natomiast art. 67§ 5 ww. ustawy: Przy ustalaniu wysokości ekwiwalentu albo ryczałtu bierze się pod uwagę w szczególności normy zużycia materiałów i narzędzi pracy, w tym urządzeń technicznych, ich udokumentowane ceny rynkowe oraz ilość materiału wykorzystanego na potrzeby pracodawcy i ceny rynkowe tego materiału, a także normy zużycia energii elektrycznej oraz koszty usług telekomunikacyjnych. Istotną kwestią związaną z wypłacaniem ekwiwalentu lub ryczałtu w związku z pracą zdalną jest kwestia jego opodatkowania. Wobec tego, ryczałt wypłacany pracownikom Państwa Spółki, którzy świadczą w okresie objętym wnioskiem pracę zdalną w ramach prowadzonej przez Państwa Spółkę działalności badawczo-rozwojowej, mogą Państwo zaliczyć do kosztów kwalifikowanych ulgi na działalność badawczo-rozwojową na podstawie art. 18d ust. 2 pkt 2 updop. Zatem Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 3 należy uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność. Jednocześnie wskazać należy, że wydana interpretacja odnosi się ściśle do przedmiotu pytania. Inne kwestie wynikające z własnego stanowiska, które nie zostały objęte pytaniami nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji Podatkowej - rozpatrzone. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji. Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS /SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.