Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
28 stycznia 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji
indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie
przypisania wskazanych we wniosku wydatków do działalności opodatkowanej podatkiem
CIT (podatek dochodowy od osób prawnych) lub działalności zwolnionej z opodatkowania, prowadzonej na podstawie decyzji o
wsparciu.
Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie Organu – 4 marca 2025 r.
Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego
X S.A. (dalej: „Wnioskodawca”, „Spółka”) jest spółką kapitałową, podlegającą
nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Spółka jest producentem (...), produkowanych w Polsce z materiałów pochodzenia
europejskiego. Spółka wytwarza (...) w zakładzie produkcyjnym znajdującym się na terenie
Specjalnej Strefy Ekonomicznej (...) (dalej: „Strefa”). Produkcja (...) w Specjalnej Strefie
Ekonomicznej (...) rozpoczęła się w (...). (...) oferuje produkty w różnych grupach cenowych
oraz kieruje je do klientów (...). Produkty Spółki wytwarzane są z materiałów wysokiej
jakości. Wszystkie etapy produkcji podlegają surowym normom jakościowym, które są
certyfikowane przez europejskie laboratoria. Produkty oferowane przez Spółkę wykonane
są zgodnie z normami Unii Europejskiej.
W toku prowadzonej działalności, Spółka otrzymała następujące zezwolenia na
prowadzenie działalności w Specjalnej Strefie Ekonomicznej (...):
- zezwolenie nr (...) w dniu (...),
- zezwolenie nr (...) w dniu r.,
- zezwolenie nr (...) w dniu (...) (w dniu (...) na wniosek Spółki została wydana decyzja
Ministra Rozwoju i Technologii w sprawie wygaśnięcia zezwolenia).
Ponadto, (...) Spółka otrzymała decyzję o wsparciu (dalej: „ (...)”), o której mowa w art. 13
ustawy z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz.
459, dalej: „ustawa o WNI”). 4 sierpnia 2022 r. Spółka uzyskała kolejną decyzję o wsparciu
(dalej: „DOW 2022”).
Przedmiot działalności Spółki prowadzonej w zakładzie w (...) i jednocześnie zakres
działalności wskazany w posiadanych przez Spółkę decyzjach o wsparciu jest
klasyfikowany pod następującymi kodami PKWiU (Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług) (...)
31 marca 2023 r. Spółka przestała ponosić nakłady inwestycyjne w ramach (...), skupiając
się obecnie na utrzymaniu inwestycji. Jednocześnie, Spółka nadal ponosi nakłady
inwestycyjne w ramach (...) i będzie to czynić do (...). Spółka pragnie podkreślić, że zakresy
obu decyzji o wsparciu odnoszą się do inwestycji realizowanej w ramach zakładu w (...).
Inwestycja nimi objęta zakładała poniesienie nakładów inwestycyjnych na cały zakład w
(...), których docelowym rezultatem jest zwiększenie zdolności produkcyjnych istniejącego
przedsiębiorstwa poprzez inwestycje w rzeczowe aktywa trwałe.
(...) 2024 r. na terenie zakładu Spółki wybuchł pożar. Pożar został zaprószony na terenie
obiektu w budowie i przeniósł się również na teren obiektu już istniejącego (tj. Łącznik
H15A). Rozwój pożaru miał miejsce w hali produkcyjnej i spowodował jej uszkodzenie wraz
ze znacznym zniszczeniem zgromadzonego w hali mienia, tj. w szczególności maszyn
produkcyjnych i środków obrotowych. W dalszej konsekwencji skutki pożaru dotknęły
obiektu oznaczonego jako Łącznik H15 (zadymienie i zanieczyszczenie) oraz budynku
H15A (magazyn wysokiego składowania) zasadniczo na skutek akcji gaśniczej. Najmniejsze
uszkodzenia wystąpiły w obiekcie w budowie, gdzie doszło do okopcenia i
zanieczyszczenia wnętrz. Część zakładu będąca aktualnie w budowie stanowiła nową
inwestycję Spółki, czyli rozbudowę zakładu produkcyjnego, która była przeprowadzana na
podstawie posiadanych decyzji o wsparciu. Rozbudowa ta miała na celu zwiększenie
możliwości produkcyjnych Spółki. Rozbudowa zakładu produkcyjnego była w pełni
związana z inwestycją realizowaną na podstawie posiadanych decyzji o wsparciu.
Uszkodzenia spowodowane pożarem objęły zarówno środki trwałe jak i obrotowe.
Uszkodzenia w budynku oznaczonym jako Łącznik H15 objęły w szczególności:
- zabrudzenia spowodowane przedostaniem się gazów pożarowych, dymu i sadzy, jak
również zabrudzenia popożarowe, które objęły:
- powierzchnię ścian, dachu budynku oraz całego mienia zmagazynowanego w
pomieszczeniu,
- linie sortujące,
- kosze z (...),
- rolki z folią do pakowania (workowania),
- uszkodzenie bramy segmentowej ppoż. (wygięcie).
W Hali H15A nie było bezpośredniego oddziaływania pożaru niemniej, woda pożarowa (w
tym piana) wykorzystana do gaszenia pożaru oraz woda z rozszczelnionej instalacji
wodnej (zniszczona na skutek pożaru) przelały się pod bramą ppoż. powodując zalanie
posadzki hali magazynowej. W konsekwencji, zalaniu uległy produkty (...).
Największe zniszczenia objęły Łącznik H15A i obejmowały w szczególności:
- pełne spalenie tymczasowego wygrodzenia,
- okopcenie produktami spalania wszystkich elementów wewnątrz obiektu,
- uszkodzone termicznie okna PVC i stłuczone termicznie szyby,
- zniszczenia części pokrycia dachu oraz instalacji PV poprzez częściowe spalenie i
uszkodzenie termiczne,
- pełne zniszczenie termiczne części socjalnej wraz z wyposażeniem (w tym m.in. lodówki,
ławki, stoły, meble kuchenne),
- uszkodzenie termiczne, spalenie wszystkich instalacji w hali (w tym elektrycznych,
klimatyzacji, ogrzewczych, sprężonego powietrza),
- zniszczenie termiczne stalowej konstrukcji wygradzającej oraz innych pomieszczeń
znajdujących się w hali oraz bramy ppoż.,
- uszkodzenia termiczne blach tworzących ściany osłonowe elewacyjne oraz zabrudzenia
sadzą,
- wpływ termiczny na dźwigary dachowe oraz na płyty panwiowe żelbetowe dachu,
- spalenie/uszkodzenie maszyn i urządzeń w tym kartoniarka automatyczna, dwie linie
pakujące wraz z wagami i etykieciarkami, waga kontrolna wraz z wyposażeniem,
osuszacz chłodniczy, drukarki, klimatyzatory, systemy monitoringu,
- spalone pomieszczenie i urządzenie spawarki laserowej wraz z całym wyposażeniem
znajdującym się w tym pomieszczeniu,
- zniszczone blaty i krzesła do wykonywania czynności manualnych,
- spalone/zniszczone krzesła, regały, blaty, szafki, artykuły do bieżącej produkcji, kleje
granulowane, rolki z taśmą,
- spalone/zadymione środki obrotowe w tym (...), półfabrykaty, (...), (...), (...), (...), (...), (...),
kartony i inne.
Spółka poniosła również koszty utylizacji związane z pożarem oraz koszty
specjalistycznego czyszczenia środków obrotowych i trwałych. Oprócz tego koszty
poniesione przez Spółkę obejmują również koszty malowania, oddymiania i inne.
Mienie, które uległo zniszczeniu podlegało ubezpieczeniu. Wnioskodawca zwrócił się do
ubezpieczyciela o pokrycie szkód w środkach trwałych oraz środkach obrotowych. Spółka
otrzymała odszkodowanie w następujących transzach:
- kwota bezsporna ustalona przez ubezpieczyciela (tj. obejmująca doszczętnie zniszczone
maszyny i urządzenia oraz zanieczyszczone maszyny, które wymagały
specjalistycznego czyszczenia, zadymionej Hali Łącznik H15, która wymagała
oczyszczenia i odmalowania oraz spalonej Hali Łącznik H15A, która wymaga
odbudowy),
- odszkodowanie za zniszczenia w majątku obrotowym,
- odszkodowanie obejmujące roboty rozbiórkowe, projekt i odbudowę spalonej Hali
Łącznik H15A,
- odszkodowanie obejmujące zwrot kosztów za remont zanieczyszczonych maszyn
(kartoniarek) oraz zakup nowej wagi.
Wnioskodawca jest w trakcie dalszego postępowania i składania wniosków o wypłaty
kolejnych transz odszkodowań w stosunku do szkód, które nie zostały jeszcze rozpatrzone
i zaakceptowane przez Ubezpieczyciela. Planowana wypłata odszkodowania ma nastąpić
w 2025 roku.
Działalność Wnioskodawcy w zakresie określonym w zezwoleniach oraz decyzjach o
wsparciu jest zwolniona z opodatkowania CIT na mocy art. 17 ust. 1 pkt 34 oraz pkt 34a
ustawy o CIT. Wszystkie pomieszczenia i środki trwałe oraz obrotowe które uległy
zniszczeniu lub spaleniu były wykorzystywane przez Spółkę do prowadzenia działalności,
która jest objęta zwolnieniem z opodatkowania CIT. Wnioskodawca wykorzystywał
maszyny oraz inne środki jedynie w celach produkcji (...) oraz (...), która to działalność jest
objęta zwolnieniem strefowym/decyzją o wsparciu. Pomieszczenia i wyposażenie, które
uległo spaleniu i zniszczeniu nie było wykorzystywane do działalności opodatkowanej.
W związku ze szkodami jakie powstały na skutek pożaru, Spółka postanowiła o
przywróceniu częściowo zniszczonej hali - Łącznika H15A do stanu jej używalności. W tym
celu Spółka wystąpiła z wnioskiem o wydanie przez Agencję Rozwoju Przemysłu decyzji w
zakresie pozwolenia na przeprowadzenie projektu architektoniczno-budowlanego na
terenie objętym pożarem.
2 sierpnia 2024 r. Spółka otrzymała pozytywną decyzję, w której Agencja Rozwoju
Przemysłu zatwierdziła projekt architektoniczno-budowlany i udzieliła pozwolenia na
budowę dla Spółki obejmujące wykonanie robót budowlanych polegających na
przebudowanie przegród zewnętrznych i elementów konstrukcyjnych związanych z
odbudową po pożarze hali produkcyjnej i instalowaniem na dachu urządzeń
fotowoltaicznych o mocy przekraczającej 150kW.
Wnioskodawca wskazuje, że zamiarem Spółki jest odtworzenie pierwotnej postaci
częściowo zniszczonej hali produkcyjnej (Łącznika H15A), tj. przywrócenie jej poprzedniej
kubatury oraz użyteczności. Biorąc jednak pod uwagę, że hala produkcyjna została
wybudowana w latach 70 XX wieku, prace budowlane będą musiały zostać
przeprowadzone ze szczególnym uwzględnieniem norm prawa oraz rozwiązań
technologicznych obowiązujących współcześnie. Powyższe wiązać się może z częściową
zmianą architektury remontowanego budynku, przykładowo pokrycie dachowe hali
zostanie dostosowane do obecnie stosowanych rozwiązań, tj. zostanie zastąpione blachą
trapezową samonośną.
Zgodnie z projektem architektoniczno-budowlanym w projekcie odbudowy nie wykonano
żadnych zmian istotnych w stosunku do projektu podstawowego sprzed pożaru.
Zasadnicze kształty i wielkość hali pozostaną takie jak przed pożarem, tj. hala na planie
prostokąta o kształcie prostopadłościanu. W ramach prac, w związku ze zniszczeniami
dokonana została rozbiórka instalacji fotowoltaicznej na dachu, pokrycia dachu z papy
izolacji termicznej z styropianu, płyt panwiowych żelbetowych, dźwigarów
strunobetonowych, belek ściennych w ścianie zewnętrznej z gzymsem żelbetowych, płyt
warstwowych zewnętrznych, okien i drzwi zewnętrznych i wewnętrznych, demontaż
instalacji sanitarnych, elektrycznych i teletechnicznych w tym monitoringu, kontroli
dostępu.
Prace konstrukcyjne objęły montaż nowych dźwigarów strunobetonowych, wzmocnienie
dźwigara strunobetonowego istniejącego, montaż blach samonośnych na dźwigarach,
montaż belek ściennych stalowych w ścianie zewnętrznej. Roboty wykończeniowe
obejmowały zaś montaż płyt warstwowych PIR/wełny mineralnej w układzie poziomym,
montaż okien i drzwi aluminiowych zewnętrznych i wewnętrznych, montaż ścian
działowych z płyty warstwowej, montaż instalacji sanitarnych, elektrycznych i
teletechnicznych w tym monitoringu, kontroli dostępu, SSP i inne.
W projekcie zostały wprowadzone zmiany elementów konstrukcyjnych oraz
wykończeniowych w hali z uwagi na pożar oraz zgodnie z wytycznymi zawartymi w
ekspertyzie konstrukcyjnej.
Wnioskodawca podkreśla, że wydatki poniesione na remont zniszczonych elementów hali
produkcyjnej będą miały na celu jedynie odtworzenie i przywrócenie stanu sprzed pożaru.
Po odbudowie zniszczonej hali produkcyjnej (Łącznika H15A), na halę tą zostanie
przeniesiony Dział Narzędziowni Spółki (dział ten odpowiada za produkcję (...)). Przed
pożarem na hali tej znajdował się Dział Pakowania, który aktualnie jest na nowo
wybudowanej hali (która została oddana do użytkowania w dniu (...) 2024 r.). Powyżej
opisana zmiana była przewidziana w projekcie architektoniczno-budowlanym (...), w
decyzji zatwierdzającej ten projekt z dnia (...) 2023 r. oraz zamienny projekt z (...) 2024 r.
Zatem, planowane zmiany były ustalone w Spółce znacznie wcześniej niż wystąpił pożar.
Prace wykonywane w ramach projektu architektoniczno-budowlanego będą prowadzone
w miejscu, w którym znajduje się zniszczona hala produkcyjna. Nie doszło bowiem do
utraty tej nieruchomości, tj. jej likwidacji, zbycia czy stwierdzenia niedoboru, które
skutkowałaby zakończeniem wykorzystywania hali w działalności gospodarczej Spółki i
upoważniłaby do ich wycofania z ewidencji środków trwałych Wnioskodawcy. Nie
nastąpiła też fizyczna likwidacja budynku mająca na celu budowę w tym miejscu innego
obiektu. Wnioskodawca pragnie wskazać, iż nadal kontynuuje podatkową amortyzację hali
produkcyjnej przy zastosowaniu dotychczasowych stawek amortyzacyjnych.
Prace związane z przywróceniem częściowo zniszczonej hali do stanu jej używalności, jak
również prace przeprowadzane w innych budynkach Spółki w związku ze zniszczeniami
związanymi z pożarem zostaną sfinansowane z otrzymanego odszkodowania, jak również
z środków własnych Spółki. W przypadku gdy wartość nabywanych środków trwałych
będzie przekraczała wysokość otrzymanego odszkodowania lub odszkodowanie nie
będzie pokrywało danego środka trwałego, Wnioskodawca pokryje tą kwotę ze środków
własnych.
30 grudnia Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej („DKIS”) wydał na rzecz Spółki
interpretację indywidualną (0111-KDIB1-3.4010.671.2024.2.DW), w której uznał, że
otrzymane odszkodowania z tytułu szkody polegającej na pożarze hali produkcyjnej nie
stanowią przychodu z działalności zwolnionej z opodatkowania, na podstawie art. 17 ust.
1 pkt 34a ustawy o CIT. Zgodnie ze stanowiskiem DKIS otrzymane odszkodowanie może
podlegać zwolnieniu, na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 54a ustawy o CIT. DKIS stwierdził, że
wydatki poniesione przez Spółkę na wykonanie prac budowlanych po pożarze hali
produkcyjnej nie będą mogły stanowić kosztów uzyskania przychodów w sytuacji, gdy
sfinansowane są/będą ze środków otrzymanych z odszkodowania, które podlegać będzie
zwolnieniu z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 54a ustawy o CIT. Natomiast,
pozostałe wydatki sfinansowane z własnych środków mogą stanowić koszty uzyskania
przychodu w dacie ich poniesienia.
Mając na uwadze powyższe, Spółka rozpozna otrzymane odszkodowanie jako przychód
zwolniony z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 54a ustawy o CIT.
Jednocześnie, wydatki na środki trwałe sfinansowane z środków otrzymanych z
odszkodowania i dokonywane od nich odpisy amortyzacyjne nie zostaną rozpoznane
przez Spółkę jako koszt uzyskania przychodów.
Dodatkowo w uzupełnieniu wniosku ujętym w piśmie z 3 marca 2025 r. wskazali Państwo,
że:
1) Na terenie objętym decyzją o wsparciu Spółka prowadzi głównie działalność zwolnioną
z opodatkowania. Niewielka część działalności prowadzona na tym terenie podlega
opodatkowaniu CIT. Przykładowo do działalności opodatkowanej Spółka zalicza
odszkodowania za uszkodzony podczas transportu towar, najem powierzchni pod
automaty gastronomiczne, zwrot podatku VAT (podatek od towarów i usług).
2) Koszty poniesione przez Spółkę na nabycie środków trwałych, które uległy zniszczeniu
lub spaleniu w trakcie pożaru zostały poniesione w celu wytwarzania produktów, z
których dochód podlegał zwolnieniu z opodatkowania. Środki te nie były
wykorzystywane do prowadzenia działalności opodatkowanej podatkiem CIT. Spółka
poniosła również koszty związane ze specjalistycznym czyszczeniem i remontem
środków trwałych.
Środki obrotowe, które uległy zniszczeniu lub spaleniu w związku z pożarem zostały w
całości zutylizowane, z uwagi na niespełnianie norm bezpieczeństwa.
3) Nabyte przez Spółkę ze środków własnych środki trwałe wykorzystywane są/będą do
prowadzenia działalności, która jest objęta zwolnieniem strefowym/decyzją o
wsparciu. Środki te nie są i nie będą wykorzystywane do prowadzenia działalności
opodatkowanej podatkiem CIT.
Pytania
1) Czy w przedstawionym powyżej stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, poniesiona w
wyniku pożaru strata, zarówno w środkach trwałych jak i obrotowych, rozpoznana i
zaliczona na podstawie przepisów ustawy o CIT do kosztów uzyskania przychodów
Spółki, stanowi dla Spółki koszt uzyskania przychodów z działalności opodatkowanej
podatkiem CIT (tj. nie z działalności zwolnionej z opodatkowania, prowadzonej na
podstawie decyzji o wsparciu)?
2) Czy w przedstawionym powyżej stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, wydatki
poniesione przez Spółkę na nabycie środków trwałych w związku z pożarem
sfinansowane ze środków własnych Spółki, stanowią dla Spółki koszt uzyskania
przychodów z działalności zwolnionej z opodatkowania, prowadzonej na podstawie
decyzji o wsparciu?
3) Czy w przedstawionym powyżej stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, wydatki
poniesione przez Spółkę na wykonanie prac budowlanych, usług czyszczenia, utylizacji
oraz inne wydatki mające na celu pokrycie szkód w majątku obrotowym, powstałe w
związku z pożarem, sfinansowane z środków własnych oraz z odszkodowania,
stanowią dla Spółki koszt uzyskania przychodów z działalności opodatkowanej
podatkiem CIT (tj. nie z działalności zwolnionej z opodatkowania, prowadzonej na
podstawie decyzji o wsparciu)?
Państwa stanowisko w sprawie
Ad. 1
Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym powyżej stanie faktycznym/zdarzeniu
przyszłym, poniesiona w wyniku pożaru strata, zarówno w środkach trwałych jak i
obrotowych, rozpoznana i zaliczona na podstawie przepisów ustawy o CIT do kosztów
uzyskania przychodów Spółki, stanowi dla Spółki koszt uzyskania przychodów z
działalności opodatkowanej podatkiem CIT (tj. nie z działalności zwolnionej z
opodatkowania, prowadzonej na podstawie decyzji o wsparciu.
Ad. 2
Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym powyżej stanie faktycznym/zdarzeniu
przyszłym, wydatki poniesione przez Spółkę na nabycie środków trwałych w związku z
pożarem, sfinansowane ze środków własnych Spółki, stanowią dla Spółki koszt uzyskania
przychodów z działalności zwolnionej z opodatkowania, prowadzonej na podstawie
decyzji o wsparciu.
Ad. 3
Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym powyżej stanie faktycznym/zdarzeniu
przyszłym, wydatki poniesione przez Spółkę na wykonanie prac budowlanych, usług
czyszczenia, utylizacji oraz inne wydatki mające na celu pokrycie szkód w majątku
obrotowym powstałe w związku z pożarem, sfinansowane ze środków własnych oraz z
odszkodowania, stanowią dla Spółki koszt uzyskania przychodów z działalności
opodatkowanej podatkiem CIT (tj. nie z działalności zwolnionej z opodatkowania,
prowadzonej na podstawie decyzji o wsparciu).
Uzasadnienie
Uwagi ogólne - zwolnienie z opodatkowania dochodów uzyskanych na terenie określonym
w decyzji o wsparciu
Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o WNI, wsparcie na realizację nowej inwestycji jest udzielane
w formie zwolnienia od podatku dochodowego, na zasadach określonych odpowiednio w
przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych albo w przepisach o podatku
dochodowym od osób fizycznych.
Zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy o WNI wsparcie udzielane jest przedsiębiorcy
realizującemu nową inwestycję, w drodze decyzji, zwanej „decyzją o wsparciu”. Zwolnienie
to stanowi pomoc regionalną, przy czym wielkość tej pomocy publicznej nie może
przekroczyć jej maksymalnej dopuszczalnej wielkości określonej w przepisach wydanych
na podstawie art. 14 ust. 3 ustawy o WNI.
Artykuł 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o CIT wskazuje, że wolne od podatku są dochody
podatników, z zastrzeżeniem ust. 4-6d, z działalności gospodarczej osiągnięte z realizacji
nowej inwestycji określonej w decyzji o wsparciu, o której mowa w ustawie o WNI, i
uzyskane na terenie określonym w tej decyzji o wsparciu, przy czym wielkość pomocy
publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy
publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do
uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.
Jednocześnie, zgodnie z art. 17 ust. 4 ustawy o CIT, zwolnienia podatkowe, o których
mowa w ust. 1 pkt 34 i 34a, przysługują podatnikowi wyłącznie odpowiednio z tytułu
dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie określonym w
zezwoleniu lub z tytułu dochodów uzyskanych z realizacji nowej inwestycji na terenie
określonym w decyzji o wsparciu.
Jak wskazano wyżej, wolne od podatku są dochody podatników z działalności
gospodarczej osiągnięte z realizacji nowej inwestycji określonej w decyzji o wsparciu i
uzyskane na terenie określonym w tej decyzji o wsparciu. Jednocześnie zwolnienie to,
przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z realizacji nowej
inwestycji na terenie określonym w decyzji o wsparciu.
Mając na uwadze powyższe, głównymi warunkami zastosowania zwolnienia z
opodatkowania na podstawie decyzji o wsparciu jest łączne wystąpienie dwóch warunków:
1. prowadzenie działalności gospodarczej na terenie określonym w decyzji o wsparciu,
2. uzyskiwanie dochodu z działalności gospodarczej określonej w decyzji o wsparciu.
Zatem wolny od podatku dochodowego od osób prawnych jest wyłącznie dochód
uzyskany z działalności gospodarczej, w zakresie określonym w decyzji o wsparciu,
prowadzonej na terenie w niej określonej.
Ustawa o CIT nie definiuje pojęcia dochodów z działalności gospodarczej, w tym także z
działalności gospodarczej prowadzonej na terenie określonym w decyzji o wsparciu.
Zgodnie jednak z art. 7 ust. 2 ustawy o CIT, dochodem ze źródła przychodów, z
zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24ca, art. 24d i art. 24f, jest
nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich
uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów
przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.
Z kolei w przypadku pojęcia „działalności gospodarczej” zasadne jest odwołanie się do
definicji zawartej w art. 3 ustawy z 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców (tj. Dz.U. z 2024
r. poz. 236), zgodnie z którym, działalnością gospodarczą jest zorganizowana działalność
zarobkowa, wykonywana we własnym imieniu i w sposób ciągły.
Biorąc pod uwagę powyższe, wolny od podatku CIT jest dochód uzyskany z działalności
gospodarczej, w zakresie określonym w decyzji, prowadzonej na terenie określonym w
decyzji o wsparciu. Zatem, podmiot prowadzący działalność zwolnioną zobowiązany jest
do ustalenia tego, jaka część dochodu nie wynika z działalności na terenie określonym w
decyzji o wsparciu i podlega opodatkowaniu na zasadach ogólnych. Dochodem
zwolnionym z opodatkowania jest dochód, jaki jest bezpośrednio generowany w ramach
prowadzonej działalności gospodarczej na podstawie decyzji o wsparciu, albo też stanowi
nieodłączne następstwo działalności gospodarczej.
Uwagi ogólne - koszty uzyskania przychodów
Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty
poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła
przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.
W związku z powyższym, aby dany wydatek stanowił dla koszt uzyskania przychodu dla
podatnika, muszą zostać łącznie spełnione w stosunku do niego następujące warunki, tj.
wydatek:
- został poniesiony przez podatnika,
- jest definitywny,
- pozostaje w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą,
- został poniesiony w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,
- został właściwie udokumentowany,
- nie znajduje się w katalogu wydatków nieuznawanych przez ustawodawcę za koszty
uzyskania przychodów.
Ad.1.
Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 5 ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów
strat w środkach trwałych oraz wartościach niematerialnych i prawnych w części pokrytej
sumą odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT.
Natomiast, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 6 ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania
przychodów strat powstałych w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków
trwałych, jeżeli środki te utraciły przydatność gospodarczą na skutek zmiany rodzaju
działalności.
Zgodnie z powyższymi regulacjami, podatnik ma prawo do zaliczenia w koszty uzyskania
przychodów wszelkich wydatków, o ile wykaże ich związek z prowadzoną działalnością
gospodarczą, a ich poniesienie ma wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc,
kosztem uzyskania przychodów, co do zasady, będzie również strata w środkach trwałych
w części, która nie została pokryta odpisami amortyzacyjnymi.
W opisanym wyżej stanie faktycznym strata zarówno w środkach trwałych, jak i
obrotowych nie nastąpiła w wyniku likwidacji związanej ze zmianą rodzaju działalności
gospodarczej Spółki, lecz z powodu wystąpienia zdarzenia losowego, tj. pożaru. Mając na
uwadze powyższe, straty poniesione przez Wnioskodawcę powstałe w związku z pożarem
mogą stanowić koszt uzyskania przychodów.
Jak wskazano wyżej, wolne od podatku są dochody podatników z działalności
gospodarczej osiągnięte z realizacji nowej inwestycji określonej w decyzji o wsparciu i
uzyskane na terenie określonym w tej decyzji. Straty w środkach trwałych i obrotowych
powstały w związku z pożarem na terenie określonym w decyzji o wsparciu uzyskanej
przez Wnioskodawcę.
Koszty poniesione przez Spółkę w momencie nabycia środków trwałych
wykorzystywanych w zakładzie które uległy zniszczeniu w wyniku pożaru, poniesione
zostały w celu wytwarzania produktów, z których dochód podlegał zwolnieniu z
opodatkowania na podstawie decyzji o wsparciu. Środki te były wykorzystywane do
produkcji (...). Niemniej, jak zostało to wskazane powyżej, dochód zwolniony to dochód,
jaki jest bezpośrednio generowany w ramach prowadzonej działalności gospodarczej na
podstawie decyzji o wsparciu, albo też stanowi nieodłączne (nie dające się uniknąć ze
względu na naturę stosunku prawnego) następstwo działalności gospodarczej. W
niniejszym przypadku, środki trwałe i obrotowe które uległy zniszczeniu w związku z
pożarem były wykorzystywane do prowadzenia działalności zwolnionej z opodatkowania,
na podstawie decyzji o wsparciu, niemniej jednak koszty te nie powstały w związku z
bezpośrednim prowadzeniem tej działalności. Koszty te związane są ze zdarzeniem
losowym, tj. pożarem.
Koszty te nie zostały poniesione w celu uzyskania przychodów ze sprzedaży
produkowanych na terenie określonym w decyzji o wsparciu produktów. Zatem, nie są
one związane są z dochodami osiąganymi przez Wnioskodawcę z działalności określonej w
decyzji o wsparciu. Należy zatem uznać, iż strata powstała w związku z pożarem nie
stanowi dla Wnioskodawcy kosztu uzyskania przychodów z działalności prowadzonej na
terenie określonym w decyzji o wsparciu. Koszty te stanowią koszty uzyskania przychodów
z działalności opodatkowanej według zasad ogólnych.
Powyższe stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie również w interpretacji DKIS
wydanej na rzecz Spółki (0111- KDIB1-3.4010.671.2024.2.DW), w której DKIS uznał, że
otrzymane odszkodowanie z tytułu szkody polegającej na pożarze hali produkcyjnej nie
stanowi przychodu z działalności zwolnionej z opodatkowania, na podstawie art. 17 ust. 1
pkt 34a ustawy o CIT. Zatem, zdaniem Wnioskodawcy, analogiczne stanowisko powinno
zostać zastosowane w odniesieniu do kosztów z tytułu likwidacji zniszczonych środków
trwałych i obrotowych.
Pomiędzy kosztami stanowiącymi stratę w środkach trwałych i obrotowych powstałą w
związku z pożarem a działalnością zwolnioną Spółki nie istnieje ścisły i nierozerwalny
funkcjonalny związek, a zatem koszty te nie stanowią integralnej części działalności
zwolnionej. Koszty te nie stanowią kosztów wynikających wprost z działalności określonej
w treści decyzji o wsparciu, tylko są związane ze zdarzeniem losowym.
W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym powyżej stanie
faktycznym/ zdarzeniu przyszłym, poniesiona w wyniku pożaru strata, zarówno w
środkach trwałych jak i obrotowych, rozpoznana i zaliczona na podstawie przepisów
ustawy o CIT do kosztów uzyskania przychodów Spółki, stanowi dla Spółki koszt uzyskania
przychodów z działalności opodatkowanej podatkiem CIT (tj. nie z działalności zwolnionej
z opodatkowania prowadzonej na podstawie decyzji o wsparciu).
Ad. 2.
Jak zostało to opisane, w związku z pożarem uszkodzeniu i zniszczeniu uległy również
środki trwałe. Wnioskodawca otrzyma lub już otrzymał środki z odszkodowania, które
zostaną przeznaczone na zakup nowych środków trwałych. Niemniej jednak, koszty
odszkodowania mogą nie pokryć wartości nowego środka trwałego lub mogą pokryć tą
wartość w części. W takiej sytuacji, koszt ten zostanie pokryty z środków własnych
Wnioskodawcy.
Zgodnie z przepisami powołanymi powyżej, wolne od podatku są dochody podatników z
działalności gospodarczej osiągnięte z realizacji nowej inwestycji określonej w decyzji o
wsparciu i uzyskane na terenie określonym w tej decyzji. Dochodem z działalności
gospodarczej jest wszelki efekt ekonomiczny działalności zarobkowej wykonywanej we
własnym imieniu i w sposób ciągły. Jednocześnie, brak jest podstaw, aby twierdzić, że
przez dochód taki należy rozumieć tylko takie świadczenie, które stanowi bezpośrednio
cenę za konkretny towar lub usługę, z wyłączeniem innych świadczeń. W ślad za
powyższym należy uznać, że dochodem z działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 17
ust. 1 pkt 34a ustawy o CIT są wszelkie przysporzenia wynikające z działalności
gospodarczej prowadzonej na terenie określonym w decyzji o wsparciu o ile tytuł ich
otrzymania zawiera się w zakresie przedmiotowym działalności określonej w tej decyzji
(tak przykładowo w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 15 lutego 2018 r., sygn.
akt: II FSK 245/16).
W orzecznictwie wskazuje się również, że zwolnienie z podatku CIT nie powinno być
ograniczane jedynie do dochodów uzyskanych z tytułu sprzedaży usług czy produktów
wytworzonych w ramach działalności gospodarczej określonej w decyzji o wsparciu za
pomocą PKWiU (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 19 czerwca 2018 r., sygn.
akt.: II FSK 1591/16). Zwolnieniu, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o CIT
podlegają bowiem dochody związane z działalnością prowadzoną na podstawie decyzji o
wsparciu, nie tylko produkty czy też usługi wymienione w takiej decyzji.
Zatem, dochód czyniący zadość wymogom art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o CIT to nie tylko
dochód jaki jest bezpośrednio wygenerowany w ramach prowadzonej działalności
gospodarczej, taki jak dochód uzyskany ze sprzedaży wyrobów strefowych czy
świadczenia usług, ale także dochód który podatnik uzyskał w związku z innymi
czynnościami, gdy pomiędzy tymi czynnościami, a działalnością podstawową istnieje ścisły
i nierozerwalny, funkcjonalny związek.
Koszty poniesione przez Spółkę na nabycie środków trwałych zostaną poniesione w celu
wytwarzania produktów, z których dochód podlega zwolnieniu z opodatkowania, na
podstawie decyzji o wsparciu. Środki te będą wykorzystywane do produkcji (...). Zatem,
środki trwałe które zostaną nabyte będą wykorzystywane do prowadzenia działalności
zwolnionej z opodatkowania, na podstawie decyzji o wsparciu, koszty te powstaną celem
umożliwienia kontynuowania prowadzenia tej działalności.
Koszty te zostaną poniesione w celu uzyskania przychodów ze sprzedaży produkowanych
na terenie określonym w decyzji o wsparciu produktów. Zatem, są one nierozerwalnie
związane są z dochodami osiąganymi przez Wnioskodawcę z działalności określonej w
decyzji o wsparciu - korzystającej ze zwolnienia przedmiotowego.
Wnioskodawca wskazuje, że pytanie to nie obejmuje środków trwałych, których koszt
nabycia zostanie pokryty odszkodowaniem (zakres ten został objęty w wydanej przez DKIS
a rzecz Spółki interpretacji indywidualnej znak: 0111- KDIB1-3.4010.671.2024.2.DW).
Podsumowując, pomiędzy kosztami związanymi z nabyciem środków trwałych a
działalnością zwolnioną Spółki istnieje ścisły i nierozerwalny funkcjonalny związek, a zatem
koszty te stanowią integralną części działalności zwolnionej.
W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy w przedstawionym powyżej stanie
faktycznym/ zdarzeniu przyszłym, wydatki poniesione przez Spółkę na nabycie środków
trwałych w związku z pożarem, których zakup został sfinansowany częściowo z środków
własnych Spółki, stanowią dla Spółki koszt uzyskania przychodów z działalności zwolnionej
z opodatkowania, prowadzonej na podstawie decyzji o wsparciu.
Ad. 3.
Jak zostało to już wskazane w przedstawionym stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym,
na skutek pożaru częściowemu zniszczeniu uległa hala produkcyjna, w której Spółka
prowadziła działalność gospodarczą. Wydatki, które Wnioskodawca poniesie na
przywrócenie hali produkcyjnej do stanu sprzed pożaru, mają na celu odtworzenie i
przywrócenie używalności temu budynkowi. Oprócz powyższego, Wnioskodawca poniesie
również inne wydatki związane ze zniszczeniami po pożarze – w tym wydatki na
czyszczenie, malowanie, oddymianie i utylizację, a także pokrycie strat powstałych w
środkach obrotowych. Wydatki te są/będą sfinansowane z otrzymanego przez Spółkę
odszkodowania, jak również ze środków własnych Spółki.
Zgodnie z przepisami powołanymi powyżej, podatnik ma prawo do zaliczenia w koszty
uzyskania przychodów wszelkich wydatków, o ile wykaże ich związek z prowadzoną
działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma wpływ na wielkość osiągniętego
przychodu. Niewątpliwie zatem kosztem uzyskania przychodów, będą również wydatki
przeznaczone na naprawę zniszczeń powstałych w związku z pożarem i innych prac, które
zostaną sfinansowane zarówno z środków własnych Spółki, jak również z odszkodowania
(nie uwzględniając wydatków poniesionych na środki trwałe sfinansowanych z
odszkodowania, które podlega zwolnieniu z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1
pkt 54a ustawy o CIT).
DKIS wydał na rzecz Spółki interpretację indywidualną (0111-KDIB1-3.4010.671.2024.2.
DW), w której uznał, że wydatki poniesione przez Spółkę na wykonanie prac budowlanych
po pożarze hali produkcyjnej nie będą mogły stanowić kosztów uzyskania przychodów w
sytuacji, gdy sfinansowane są/będą ze środków otrzymanych z odszkodowania, które
podlegać będzie zwolnieniu z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 54a ustawy o
CIT. Przepis ten ma zastosowanie do odszkodowania za szkody w środkach trwałych, zaś
Wnioskodawca otrzyma również odszkodowanie za szkody w środkach obrotowych oraz z
tytułu innych koniecznych do poniesienia w związku z pożarem wydatków. Jednocześnie,
zgodnie ze stanowiskiem DKIS, pozostałe wydatki sfinansowane z środków własnych mogą
stanowić koszty uzyskania przychodu w dacie ich poniesienia. Zatem, należy uznać, że
wydatki poniesione przez Spółkę na wykonanie prac budowlanych, usług czyszczenia,
utylizacji oraz inne wydatki mające na celu pokrycie szkód w majątku obrotowym powstałe
w związku z pożarem sfinansowane z odszkodowania również stanowią koszty uzyskania
przychodów dla Wnioskodawcy.
Koszty ponoszone przez Spółkę mające na celu odbudowę uszkodzonego budynku w
wyniku pożaru zostaną poniesione celem naprawy powstałych po pożarze zniszczeń i
celem umożliwienia dalszego prowadzenia działalności zwolnionej z opodatkowania na
podstawie decyzji o wsparciu.
Niemniej jednak koszty te nie są bezpośrednio związane z prowadzeniem tej działalności.
Bowiem, analogicznie jak w przypadku kosztów określonych w pytaniu nr 1, wydatki
poniesione w związku z pożarem sfinansowane z środków własnych Spółki i
odszkodowania nie są związane są z dochodami osiąganymi przez Wnioskodawcę z
działalności określonej w decyzji o wsparciu. Koszty te mają na celu odbudowę budynku,
niemniej jednak nie są bezpośrednio związane z przychodami osiąganymi z działalności
zwolnionej z opodatkowania. Należy zatem uznać, iż koszty te nie stanowią dla
Wnioskodawcy kosztów uzyskania przychodów z działalności prowadzonej na terenie
określonym w decyzji o wsparciu. Koszty te stanowią koszty uzyskania przychodów z
działalności opodatkowanej według zasad ogólnych. Nie stanowią one bowiem kosztów
wynikających wprost z działalności określonej w treści decyzji o wsparciu, jak również nie
stanowią integralnej części działalności zwolnionej. Pytanie Wnioskodawcy nie dotyczy
kosztów sfinansowanych z środków otrzymanych z odszkodowania, które podlegać będzie
zwolnieniu z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 54a ustawy o CIT.
W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym powyżej stanie
faktycznym/ zdarzeniu przyszłym, wydatki poniesione przez Spółkę na wykonanie prac
budowlanych, usług czyszczenia, utylizacji oraz inne wydatki mające na celu pokrycie
szkód w majątku obrotowym powstałe w związku z pożarem sfinansowane z środków
własnych oraz z odszkodowania, stanowią dla Spółki koszt uzyskania przychodów z
działalności opodatkowanej podatkiem CIT, (tj. nie z działalności zwolnionej z
opodatkowania prowadzonej na podstawie decyzji o wsparciu).
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest w części prawidłowe i w części
nieprawidłowe.
Uzasadnienie stanowiska
Na wstępie wskazać należy, stosownie do zadanych pytań wyznaczających zakres
interpretacji indywidualnej, przedmiotem niniejszej interpretacji jest wyłącznie kwestia
alokacji wskazanych przez Państwa we wniosku wydatków do działalności opodatkowanej
lub nieopodatkowanej podatkiem dochodowym od osób prawnych.
Stosownie do art. 7 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od
osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”),
przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący
sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z
innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art.
24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.
dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b,
art. 24ca, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego
źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym.
Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest
stratą ze źródła przychodów.
Zgodnie z art. 7 ust. 3 pkt 1 i 3 ustawy o CIT,
przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się
przychodów ze źródeł przychodów położonych na terytorium RP lub za granicą, jeżeli
dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo
są wolne od podatku oraz kosztów uzyskania przychodów poniesionych w celu
osiągnięcia przychodu zwolnionego spod opodatkowania.
Na podstawie ustawy z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji (t. j. Dz. U. z
2024 r. poz. 459 dalej: „ustawa o WNI”), został wprowadzony mechanizm wsparcia dla
przedsiębiorców w postaci zwolnienia z podatku dochodowego z tytułu nowej inwestycji.
Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawa o CIT,
wolne od podatku są dochody podatników, z zastrzeżeniem ust. 4-6d, z działalności
gospodarczej osiągnięte z realizacji nowej inwestycji określonej w decyzji o wsparciu,
o której mowa w ustawie z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji (Dz.
U. z 2023 r. poz. 74, 1688 i 2005), i uzyskane na terenie określonym w tej decyzji o
wsparciu, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia
nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej
dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości,
zgodnie z odrębnymi przepisami;
Stosownie do art. 17 ust. 4 ustawy o CIT,
zwolnienia podatkowe, o których mowa w ust. 1 pkt 34 i 34a, przysługują
podatnikowi wyłącznie odpowiednio z tytułu dochodów uzyskanych z działalności
gospodarczej prowadzonej na terenie określonym w zezwoleniu lub z tytułu
dochodów uzyskanych z realizacji nowej inwestycji na terenie określonym w decyzji
o wsparciu.
Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o WNI,
wsparcie na realizację nowej inwestycji, zwane dalej „wsparciem”, jest udzielane w
formie zwolnienia od podatku dochodowego, na zasadach określonych odpowiednio
w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych albo w przepisach o
podatku dochodowym od osób fizycznych.
W myśl art. 4 ustawy o WNI,
zwolnienie, od podatku dochodowego, na zasadach określonych odpowiednio w
przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych albo w przepisach o podatku
dochodowym od osób fizycznych, stanowi pomoc regionalną, przy czym wielkość tej
pomocy publicznej nie może przekroczyć jej maksymalnej dopuszczalnej wielkości
określonej w przepisach wydanych na podstawie art. 14 ust. 3.
Wsparcie udzielane jest przedsiębiorcy realizującemu nową inwestycję w drodze decyzji,
zwaną dalej „decyzją o wsparciu” (art. 13 ust. 1 ustawy o WNI).
W myśl art. 14 ust. 1 pkt 2 ustawy o WNI,
przedmiotem decyzji o wsparciu, jest nowa inwestycja podatnika, realizowana w
ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, która nie została
wyłączona stosownymi regulacjami, wydanymi na podstawie ust. 3 pkt 1 tego
przepisu.
Treść decyzji o wsparciu została wskazana w art. 15 ustawy o WNI i określa okres
obowiązywania decyzji, przedmiot działalności gospodarczej oraz warunki, które
przedsiębiorca jest obowiązany spełnić, wymienione w punktach od 1 do 6.
Norma wynikająca z art. 17 ust. 1 pkt 34a i art. 17 ust. 4 ustawy o CIT, stanowi formę ulgi
podatkowej, która jest wyjątkiem od zasady równości i powszechności opodatkowania.
Tym samym, powinna być interpretowana w sposób precyzyjny i ścisły. Niedopuszczalne
jest stosowanie wykładni rozszerzającej. Z powołanych powyżej przepisów wynika, że ulgą
może zostać objęty wyłącznie dochód uzyskany z działalności gospodarczej prowadzonej
w ramach inwestycji objętej decyzją o wsparciu.
Mając na uwadze powyższe, należy wskazać, że ww. regulacje prawne ustanawiają
podstawowe warunki korzystania z ulgi podatkowej z tytułu działalności gospodarczej,
zgodnie z decyzją o wsparciu nowych inwestycji, jaką jest niezapłacony przez
przedsiębiorcę podatek dochodowy. Zasadniczym elementem stosowania tej ulgi jest więc
łączne wystąpienie dwóch warunków:
- prowadzenie działalności gospodarczej na terenie określonym w decyzji o wsparciu
nowych inwestycji,
- uzyskiwanie dochodu z działalności gospodarczej osiągniętego z realizacji nowej
inwestycji określonej w ww. decyzji.
Prowadzenie działalności gospodarczej na terenie określonym w decyzji o wsparciu
nowych inwestycji i wynikające stąd zwolnienie dochodów pochodzących z tej działalności
jest wyjątkiem od zasady równości i sprawiedliwości opodatkowania, w związku z tym
przepisy dotyczące zwolnień muszą być interpretowane ściśle, zgodnie z ich wykładnią
językową.
Biorąc powyższe pod uwagę, dokonując oceny zakresu zwolnień podatkowych, należy
uwzględnić, że wolny od podatku CIT jest wyłącznie dochód uzyskany z działalności
gospodarczej, w zakresie określonym w decyzji, prowadzonej na terenie określonym w
decyzji o wsparciu nowych inwestycji. W związku z powyższym, przedsiębiorca
zobowiązany jest do ustalenia tego, jaka część dochodu nie wynika z działalności na
terenie określonym w decyzji o wsparciu nowych inwestycji i podlega opodatkowaniu na
zasadach ogólnych. W przypadku, gdy podatnicy uzyskują jednocześnie przychody, z
których dochód podlega opodatkowaniu i przychody, z których dochód jest wolny od
podatku, zobowiązani są do prowadzenia ewidencji przychodów i kosztów, tak aby
możliwe było prawidłowe ustalenie dochodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem
dochodowym i dochodu wolnego od podatku. Ze zwolnienia nie korzystają również
dochody związane z działalnością na terenie określonym w decyzji o wsparciu bowiem
ustawodawca w przepisie ustanawiającym zwolnienie świadomie użył określenia „dochody
z działalności” a nie sformułowania „dochody związane z działalnością”.
Z kolei kosztami uzyskania przychodów z działalności gospodarczej, w ramach której
realizowana jest nowa inwestycja, są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów z
tej nowej inwestycji. Katalog kosztów uzyskania przychodów nie musi być tożsamy z
katalogiem kosztów kwalifikujących się do objęcia pomocą publiczną (wynikających z
rozporządzenia o WNI).
Koszty kwalifikowane stanowią bowiem podstawę do określania kwoty maksymalnej
wartości pomocy publicznej, natomiast koszty uzyskania przychodu stanowią podstawę
do ustalenia dochodu. Kosztami uzyskania przychodów z nowej inwestycji są koszty
związane z nową inwestycją.
Przy czym zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT,
kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów
ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła
przychodów,
z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach
obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy
Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.
Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu
każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej
analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy
ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów
lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach
należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu
a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź
też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.
Zatem wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu enumeratywnie wymienionych w art.
16 ust. 1 ustawy o CIT, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w
związku przyczynowo-skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu
albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodu.
Przy czym w przypadku środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych
podatnicy nie zaliczają do kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio wydatków na
nabycie ww. składników majątku, lecz odpisy amortyzacyjne dokonywane od ich wartości
początkowej.
Zgodnie bowiem z art. 15 ust. 6 ustawy o CIT,
kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz
wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane zgodnie z
art. 16a-16m, przy czym w przypadku spółek nieruchomościowych odpisy dotyczące
środków trwałych zaliczonych do grupy 1 Klasyfikacji nie mogą być w roku
podatkowym wyższe niż dokonywane zgodnie z przepisami o rachunkowości odpisy
amortyzacyjne lub umorzeniowe z tytułu zużycia środków trwałych, obciążające w
tym roku podatkowym wynik finansowy jednostki.
Przedmiotem Państwa wątpliwości jest w pierwszej kolejności kwestia ustalenia czy
poniesiona w wyniku pożaru strata, zarówno w środkach trwałych jak i obrotowych,
rozpoznana i zaliczona na podstawie przepisów ustawy o CIT do kosztów uzyskania
przychodów Spółki, stanowi dla Spółki koszt uzyskania przychodów z działalności
opodatkowanej podatkiem CIT (tj. nie z działalności zwolnionej z opodatkowania
prowadzonej na podstawie decyzji o wsparciu).
W tym miejscu wskazać należy, że zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 5 ustawy o CIT,
Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat w środkach trwałych oraz
wartościach niematerialnych i prawnych w części pokrytej sumą odpisów
amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1.
Jednocześnie zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 6 ustawy o CIT,
Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku likwidacji
nie w pełni umorzonych środków trwałych, jeżeli środki te utraciły przydatność
gospodarczą na skutek zmiany rodzaju działalności.
Z powyższych przepisów wynika, że w przypadku strat powstałych na środkach trwałych
lub wartościach niematerialnych i prawnych, strata ta może stanowić koszt podatkowy
tylko w części w jakiej ww. składniki majątku nie zostały zamortyzowane. Kosztu
podatkowego nie stanowi również strata powstała w wyniku likwidacji nie w pełni
umorzonych środków trwałych, jeżeli środki te utraciły przydatność gospodarczą na
skutek zmiany rodzaju działalności.
Zatem zaliczenie przez Państwa do kosztów podatkowych strat powstałych w wyniku
pożaru, zarówno w środkach trwałych jak i obrotowych, winno nastąpić z uwzględnieniem
powołanych wyżej regulacji art. 16 ust. 1 pkt 5 oraz 6 ustawy o CIT.
Odnosząc się jednak do Państwa wątpliwości dotyczącej ustalenia czy ww. strata
rozpoznana i zaliczona na podstawie przepisów ustawy o CIT do kosztów uzyskania
przychodów Spółki, stanowi dla Państwa koszt uzyskania przychodów z działalności
opodatkowanej, czy też nieopodatkowanej podatkiem CIT, wskazać należy, że status ww.
kosztów należy oceniać na moment ich poniesienia. Na ten moment należy ustalić, czy są
to koszty strefowe (związane z przychodami z działalności prowadzonej na podstawie
decyzji o wsparciu) czy koszty niestrefowe (związane z przychodami z działalności
opodatkowanej).
Jak wynika z opisu sprawy wszystkie pomieszczenia i środki trwałe oraz obrotowe które
uległy zniszczeniu lub spaleniu były wykorzystywane przez Spółkę do prowadzenia
działalności, która jest objęta zwolnieniem z opodatkowania CIT. Spółka wykorzystywała
maszyny oraz inne środki jedynie w celach produkcji (...) oraz (...), która to działalność jest
objęta zwolnieniem strefowym/decyzją o wsparciu. Pomieszczenia i wyposażenie, które
uległo spaleniu i zniszczeniu nie było wykorzystywane do działalności opodatkowanej.
Skoro zatem na moment poniesienia kosztu Spółka prowadziła działalność na podstawie
decyzji o wsparciu i poniosła wydatki za zakup środków trwałych oraz środków
obrotowych wykorzystywanych jedynie w celach produkcji (...) oraz (...), która to
działalność jest objęta zwolnieniem strefowym/decyzją o wsparciu, to należy uznać, że
strata w tych środkach poniesiona w wyniku pożaru rozpoznana i zaliczona na podstawie
przepisów ustawy o podatku dochodowym do kosztów uzyskania przychodów, stanowi
dla Spółki koszt uzyskania przychodów z działalności zwolnionej z opodatkowania,
prowadzonej na podstawie decyzji o wsparciu.
Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1 jest zatem nieprawidłowe.
Odnosząc się z kolei do Państwa wątpliwości dotyczącej alokacji do działalności zwolnionej
lub opodatkowanej podatkiem dochodowym od osób prawnych:
- wydatków poniesionych przez Spółkę na nabycie środków trwałych w związku z pożarem
sfinansowane z środków własnych Spółki,
- wydatków poniesionych przez Spółkę na wykonanie prac budowlanych, usług
czyszczenia, utylizacji oraz inne wydatki mające na celu pokrycie szkód w majątku
obrotowym, powstałe w związku z pożarem sfinansowane z środków własnych oraz z
odszkodowania
wskazać należy, że koszty te związane są z odtworzeniem po pożarze infrastruktury
niezbędnej do kontynuowania działalności produkcyjnej zakładu w (...).
Jak wskazali Państwo w opisie sprawy, wszystkie pomieszczenia i środki trwałe oraz
obrotowe, które uległy zniszczeniu lub spaleniu, były wykorzystywane przez Spółkę do
prowadzenia działalności, która jest objęta zwolnieniem z opodatkowania CIT. Skoro
wykorzystywali Państwo zniszczone w pożarze maszyny oraz inne środki jedynie w celach
produkcji (...) oraz (...), która to działalność jest objęta zwolnieniem strefowym/decyzją o
wsparciu to uznać należy, że nabyte przez Państwa w związku z pożarem ze środków
własnych środki trwałe będą wykorzystywane wyłącznie do działalności generującej
przychód podlegający zwolnieniu, na podstawie decyzji o wsparciu.
Zgodzić się zatem z Państwem należy, że ww. wydatki stanowią dla Spółki koszt uzyskania
przychodów z działalności zwolnionej z opodatkowania, prowadzonej na podstawie
decyzji o wsparciu. Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 2 jest zatem prawidłowe.
Również poniesione przez Państwa wydatki na wykonanie prac budowlanych, usług
czyszczenia, utylizacji oraz inne wydatki mające na celu pokrycie szkód w majątku
obrotowym, powstałe w związku z pożarem, sfinansowane ze środków własnych oraz z
odszkodowania (w części w jakiej otrzymane odszkodowanie nie stanowiło dla Państwa
dochodu zwolnionego) winny stanowić dla Spółki koszt uzyskania przychodów z
działalności zwolnionej z opodatkowania, prowadzonej na podstawie decyzji o wsparciu.
Wydatki te jak sami Państwo wskazali, związane są bowiem z pokryciem szkód w majątku
zakładu, wykorzystywanym wyłącznie w działalności strefowej, generującej przychody
zwolnione z opodatkowania, na podstawie decyzji o wsparciu, bowiem pomieszczenia i
wyposażenie, które uległo spaleniu i zniszczeniu nie było wykorzystywane do działalności
opodatkowanej.
Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 3 jest zatem nieprawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu
prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z
dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111).
Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie
zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się
Państwo do interpretacji.
- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub
zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element
czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
1) z zastosowaniem art. 119a;
2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy
z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w
decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej
praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego
Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa
z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz.
U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za
pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie
trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa
Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres
Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP
(art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia
przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do
zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz
powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji
podatkowej.