0111-KDIB2-1.4010.148.2025.2.AR

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

dłowe Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych – jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

28 marca 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia: - czy środki otrzymywane z budżetu Gminy jako rekompensata są wolne od podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 47 Ustawy o CIT (podatek dochodowy od osób prawnych), - czy Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do skorygowania zeznań rocznych, o których mowa w art. 27 ust. 1 Ustawy o CIT za lata ubiegłe oraz złożenie wniosku o stwierdzenie i zwrot nadpłaty podatku dochodowego od osób prawnych, - czy w przypadku zmiany modelu rozliczeń (Zdarzenie przyszłe), rekompensaty otrzymywane z budżetu Gminy będą wolne od podatku dochodowego od osób prawnych, na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 47 Ustawy o CIT. Treść wniosku jest następująca: Opis stanu faktycznego/ zdarzenia przyszłego X (dalej: „Zakład” lub „Wnioskodawca”) jest samorządowym zakładem budżetowym, utworzonym przez Gminę (...) (dalej: „Gmina”) i działającym w oparciu o przepisy ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U. 2024 r. poz. 1465, dalej: „ustawa o samorządzie gminnym”) oraz ustawy z 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. 2024 r. poz. 1530, dalej: „ustawa o finansach publicznych”). Wnioskodawca został utworzony w (...) w formie samorządowego zakładu budżetowego, na podstawie Uchwały nr (...) Rady Miejskiej w (...) z (...) (dalej: „Uchwała z 2017 r.”), celem świadczenia usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego na obszarze gminy (...) i gmin, z którymi zawarto stosowne porozumienia. Zgodnie z § 3 Uchwały z 2017 r. przedmiotem działania Zakład jest: 1) realizacja zadań własnych gminy w zakresie lokalnego transportu zbiorowego, 2) organizacja miejskiej komunikacji publicznej, 3) utrzymanie w należytym stanie technicznym środków trwałych powierzonych i własnych Zakładu, poprzez wykonywanie remontów i napraw tych środków, 4) realizowanie zadań wynikających z zawartych porozumień międzygminnych dotyczących komunikacji publicznej, 5) świadczenie usług w zakresie przewozów regularnych, specjalnych oraz przewozów okazjonalnych, w granicach administracyjnych gminy (...) i poza jej granicami. Zakład jest gminną jednostką utworzoną w formie samorządowego zakładu budżetowego, powołaną w celu świadczenia usług w zakresie zaspokajania potrzeb lokalnego transportu zbiorowego na obszarze gminy (...) i gmin, z którymi zawarto porozumienia międzygminne. Na podstawie Uchwały nr (...) Rady Miejskiej w (...) z 17 grudnia 2019 r. zmieniono m.in. § 7 Uchwały z 2017 r. Stosownie do zmienionej treści § 7 Zakład prowadzi gospodarkę finansową na podstawie corocznie ustalonego planu finansowego obejmującego przychody i koszty zgodnie z ustawą o finansach publicznych. Zakład prowadzi pełną rachunkowość oraz sporządza sprawozdanie z realizacji planu finansowego. Zakład jest zwolniony z obowiązku odprowadzania nadwyżki środków obrotowych do budżetu gminy. Zakład nie posiada osobowości prawnej, lecz występuje jako wyodrębniona organizacyjnie i finansowo jednostka budżetowa, działając w ramach sektora jednostek samorządu terytorialnego. Podstawą jego działalności jest realizacja zadania własnego Gminy, polegającego na świadczeniu usług w zakresie lokalnego transportu zbiorowego na

terenie Gminy jak i na obszarach gmin, z którymi Gmina (...) zawarła stosowne porozumienia międzygminne. Zakład realizuje przewozy o charakterze użyteczności publicznej, przy czym komunikacja miejska na terenie Gminy (...) jest bezpłatna – na podstawie Uchwały Nr (...) Rady Miejskiej w (...) z dnia (...). w sprawie uchylenia uchwały w sprawie ustalenia cen za usługi przewozowe środkami lokalnego transportu zbiorowego oraz uprawnień do ulg i przejazdów bezpłatnych w środkach komunikacji miejskiej w granicach administracyjnych miasta i gminy (...). W związku z tym Wnioskodawca nie pobiera opłat od pasażerów, a zatem nie osiąga z tego tytułu przychodów, co ma istotne znaczenie dla struktury finansowania jego działalności. Środki przeznaczone na realizację powierzonych Wnioskodawcy zadań pochodzą z budżetu jednostki samorządu terytorialnego i przekazywane są Zakładowi za pośrednictwem systemu rekompensaty, zgodnie z przepisami prawa krajowego oraz wspólnotowego. W każdej sytuacji, w której dochodzi do przekazania środków publicznych operatorowi, konieczne jest uwzględnienie przepisów dotyczących maksymalnego dopuszczalnego poziomu tzw. rekompensaty. Z tytułu realizacji zadań publicznych Gmina przekazuje Zakładowi środki pieniężne stanowiące „rekompensatę”, w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 15 ustawy o publicznym transporcie zbiorowym (t. j. Dz.U. 2025 poz. 285; dalej: „Ustawa PTZ”) oraz art. 2 lit. g rozporządzenia (WE) nr 1370/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2007 r., dotyczącego usług publicznych w zakresie kolejowego i drogowego transportu pasażerskiego (dalej jako „Rozporządzenie 1370/2007”). Przekazywane środki nie stanowią klasycznych dotacji przedmiotowych ani podmiotowych, w rozumieniu ustawy o finansach publicznych, lecz pełnią funkcję wyrównawczą, służąc pokryciu poniesionych i udokumentowanych kosztów, związanych wyłącznie z wykonywaniem usług publicznych powierzonych przez Gminę. W myśl art. 2 lit. g Rozporządzenia 1370/2007, przez rekompensatę z tytułu świadczenia usług publicznych w zakresie transportu zbiorowego należy rozumieć każdą korzyść finansową, przyznaną bezpośrednio lub pośrednio przez właściwy organ z funduszy publicznych w okresie realizacji zobowiązania z tytułu świadczenia usług publicznych lub powiązaną z tym okresem. Rekompensata nie może być przeznaczona na inne cele niż realizacja zadania publicznego, a jej wysokość nie zawiera żadnego „rozsądnego zysku”. Zakład nie ma też swobody w dysponowaniu tymi środkami – są to środki , które podlegają ścisłemu rozliczeniu oraz corocznej weryfikacji przez niezależny audyt (tzw. audyt rekompensaty), przeprowadzany przez zewnętrznego audytora w celu ustalenia, czy przekazane środki odpowiadają rzeczywiście poniesionym kosztom. Rozliczenie rekompensaty następuje na podstawie rocznego zestawienia poniesionych kosztów i faktycznie przekazanych środków. W przypadku, gdyby okazało się, że Gmina przekazała środki w kwocie wyższej niż rzeczywiste koszty, Zakład jest zobowiązany do zwrotu nadwyżki. Analogicznie, w przypadku niedopłaty – Gmina może dokonać wyrównania. Dotychczas przekazywanie rekompensaty odbywało się w oparciu o plan finansowy na dany rok – Zakład wystawiał noty księgowe dokumentujące zapotrzebowanie na środki w ujęciu miesięcznym, opierając się na szacowanych kosztach. Praktyka ta opiera się na mechanizmie zaliczkowym – rzeczywiste rozliczenie odbywa się po zakończeniu roku, w ramach audytu rekompensaty. Oprócz działalności podstawowej Zakład może incydentalnie świadczyć usługi komercyjne, np. wynajmu autobusów lub powierzchni reklamowych. Przychody z tych działań są ewidencjonowane odrębnie i nie są objęte mechanizmem rekompensaty. W przyszłości Wnioskodawca rozważa zmianę przyjętego modelu rozliczeń (dalej jako: „Zdarzenie przyszłe”). Nowy system rozliczeń zakłada wystawianie not księgowych przez Zakład gdzie kwota środków do wypłaty przez Gminę będzie kalkulowana na podstawie faktycznie poniesionych przez Zakład kosztów za dany okres za który mają zostać wypłacone środki. Dotychczas Zakład środki uzyskiwane od Gminy traktował jako przychody, w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „Ustawa o CIT”), które nie korzystają ze zwolnienia z opodatkowania. W konsekwencji ustalając dochód oraz podstawę opodatkowania zaliczał te przychody oraz związane z nimi koszty do wyniku podatkowego. Przepisy o rozliczeniu rekompensaty, na podstawie których corocznie odbywa się audyt nie pozwalają na zaliczenie w poczet kosztów kwalifikujących się do pokrycia w ramach rekompensaty podatku dochodowego od osób prawnych. Na gruncie tak przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego Wnioskodawca powziął wątpliwość czy środki uzyskiwane od Gminy nie stanowią rekompensaty (dotacji) otrzymanej z budżetu jednostki samorządu terytorialnego, która to na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 47 Ustawy o CIT jest wolna od podatku dochodowego od osób prawnych. Natomiast w sytuacji jeśli rekompensaty uzyskiwane od Gminy winny korzystać ze zwolnienia z opodatkowania, to czy Wnioskodawcy przysługuje prawo do złożenia korekt zeznań o wysokości dochodu oraz wniosku o stwierdzenie i zwrot nadpłaty podatku dochodowego od osób prawnych. Pytania 1) Czy środki otrzymywane z budżetu Gminy jako rekompensata są wolne od podatku dochodowego od osób prawnych, na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 47 Ustawy o CIT? 2) Czy w przypadku uznania pytania nr 1 za prawidłowe, Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do skorygowania zeznań rocznych, o których mowa w art. 27 ust. 1 Ustawy o CIT za lata ubiegłe oraz złożenie wniosku o stwierdzenie i zwrot nadpłaty podatku dochodowego od osób prawnych? 3) Czy w przypadku zmiany modelu rozliczeń (zdarzenie przyszłe) rekompensaty otrzymywane z budżetu Gminy będą wolne od podatku dochodowego od osób prawnych, na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 47 Ustawy o CIT? Państwa stanowisko w sprawie Ad 1. Zdaniem Wnioskodawcy, środki otrzymywane z budżetu Gminy jako rekompensata są wolne od podatku dochodowego od osób prawnych, na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 47 Ustawy o CIT. Ad 2. Zdaniem Wnioskodawcy, będzie mu przysługiwało prawo do skorygowania zeznań rocznych, o których mowa w art. 27 ust. 1 Ustawy o CIT za lata ubiegłe oraz złożenie wniosku o stwierdzenie i zwrot nadpłaty podatku dochodowego od osób prawnych. Ad 3. Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku zmiany modelu rozliczeń (zdarzenie przyszłe) rekompensaty otrzymywane z budżetu Gminy będą wolne od podatku dochodowego od osób prawnych, na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 47 Ustawy o CIT. Uzasadnienie Zgodnie z art. 7 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 278 ze zm., dalej: „Ustawy o CIT”): 1. Przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód. 2. Dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24ca, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów. Natomiast zgodnie z art. 7 ust. 3 pkt 1-3 Ustawy o CIT: Przy ustalaniu dochodu, o którym mowa w ust. 1, stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się: 1) przychodów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku; 2) przychodów wymienionych w art. 21, art. 22 i art. 24b, przy czym w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, prowadzących działalność poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład uwzględnia się przychody wymienione w art. 21, jeżeli są związane z działalnością zakładu; 2a) straty poniesionej ze źródła przychodów; 3) kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w pkt 1 i 2, przy czym w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, prowadzących działalność poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład uwzględnia się koszty uzyskania przychodów wymienionych w art. 21, jeżeli przychody te zostały uwzględnione przez podatnika przy ustalaniu dochodu przypadającego na zagraniczny zakład. Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera legalnej definicji przychodu podatkowego. Ustawodawca ograniczył się w tym zakresie do wskazania w art. 12 ust. 1 Ustawy o CIT przykładowych przysporzeń, zaliczanych do tej kategorii. Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 Ustawy o CIT: Przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Zgodnie z art. 12 ust. 3 ustawy o CIT: Za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, a także za przychody uzyskane z zysków kapitałowych, z wyłączeniem przychodów, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. Nie wszystkie przychody rozpoznawane przez podatnika wpływają na podstawę opodatkowania. Zgodnie bowiem z przywołanym art. 7 ust. 3 pkt 1 Ustawy o CIT, przy ustalaniu dochodu nie uwzględnia się przychodów ze źródeł przychodów, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku. Na mocy art. 17 ust. 1 pkt 47 Ustawy o CIT: Wolne od podatku są m.in. dotacje otrzymane z budżetu państwa lub budżetu jednostki samorządu terytorialnego, z wyjątkiem dopłat do oprocentowania kredytów bankowych w zakresie określonym w odrębnych ustawach. Zwolnienie ustanowione w art. 17 ust. 1 pkt 47 Ustawy o CIT dotyczy wszelkich dotacji udzielanych ze środków budżetu państwa lub budżetów jednostek samorządu terytorialnego, z wyjątkiem jednej kategorii - dopłat do oprocentowania kredytów bankowych. Z zastrzeżeniem ww. dopłat, dla zakresu omawianego zwolnienia nie ma znaczenia rodzaj dotacji ani system jej przekazywania i rozliczania. Istotne pozostaje natomiast źródło pochodzenia środków, którym musi być budżet państwa lub budżet jednostki samorządu terytorialnego. Dla zakresu tego zwolnienia nie jest więc istotny rodzaj dotacji, ich charakter i to, czy są określane jako dotacje podmiotowe, przedmiotowe czy też celowe. Również nie ma znaczenia sposób wykorzystania tych dotacji (o tym rozstrzyga ustawa o finansach publicznych). Ważne jest natomiast źródło ich pochodzenia, którym musi być budżet państwa lub budżet jednostki samorządu terytorialnego. W tym miejscu zauważyć należy, iż przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiują pojęcia „dotacja”. Brak ustawowej definicji pojęcia „dotacja” nie uprawnia jednak do dowolnego określenia jego zakresu znaczeniowego. Mając powyższe na względzie, uprawnionym jest odwołanie się do ustawy o finansach publicznych w zakresie rozumienia sformułowania „dotacja" zawartego w przepisach podatkowych. I tak, stosownie do art. 126 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1530 ze zm.): Dotacje są to podlegające szczególnym zasadom rozliczania środki z budżetu państwa, budżetu jednostek samorządu terytorialnego oraz z państwowych funduszy celowych przeznaczone na podstawie niniejszej ustawy, odrębnych ustaw lub umów międzynarodowych, na finansowanie lub dofinansowanie realizacji zadań publicznych. W przypadku Zakładu, środki przekazywane z budżetu Gminy mają postać rekompensaty, o której mowa w art. 4 ust. 1 pkt 15 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym (t. j. Dz. U z 2025 r. poz. 285, dalej: „Ustawa PTZ”). Zgodnie ze wskazanym przepisem rekompensatą są środki pieniężne lub inne korzyści majątkowe przyznane operatorowi publicznego transportu zbiorowego w związku ze świadczeniem usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego. Również przepis art. 2 lit. g rozporządzenia 1370/2007 określa rekompensatę z tytułu świadczenia usług publicznych jako każdą korzyść, zwłaszcza finansową, przyznaną bezpośrednio lub pośrednio przez właściwy organ z funduszy publicznych w okresie realizacji zobowiązania z tytułu świadczenia usług publicznych lub powiązaną z tym okresem. W pkt 2 Załącznika do rozporządzenia 1370/2007 wskazano, że wysokość rekompensaty nie może przekroczyć kwoty odpowiadającej wynikowi finansowemu netto, który równoważny jest sumie wpływów, pozytywnych czy negatywnych, jakie wypełnianie zobowiązania z tytułu świadczenia usług publicznych wywiera na koszty i przychody podmiotu świadczącego usługi publiczne. Wpływ ten oceniany jest przez porównanie stanu, w którym zobowiązanie z tytułu świadczenia usług publicznych jest wypełniane, ze stanem, jaki istniałby w przypadku niewypełniania zobowiązania z tytułu świadczenia usług publicznych. Definicja rekompensaty jest bardzo szeroka, dlatego w odniesieniu do środków finansowych pochodzących z budżetu państwa lub budżetów jednostek samorządu terytorialnego, należy pojęcie to przenieść na grunt finansów publicznych, których rygorom podlegają jednostki zaliczane do sektora finansów publicznych. W dalszej kolejności opierając się na tych przepisach należy przyporządkować rekompensacie odpowiednią „kategorię” z ustawy o finansach publicznych. Biorąc pod uwagę przepisy zawarte w Dziale II Rozdziale 6 Ustawy PTZ, tą kategorią w odniesieniu do budżetów jednostek samorządu terytorialnego na płaszczyźnie finansów publicznych jest dotacja. Zgodnie z art. 55 ust. 1 Ustawy PTZ: Operator realizujący usługi w zakresie publicznego transportu zbiorowego w transporcie kolejowym w międzywojewódzkich przewozach pasażerskich otrzymuje rekompensatę w części, o której mowa w art. 50 ust. 1 pkt 2 lit. c, w postaci dotacji z budżetu państwa. Z kolei zgodnie z art. 55 ust. 2 Ustawy PTZ: Operator realizujący usługi w zakresie publicznego transportu zbiorowego w transporcie kolejowym w międzynarodowych przewozach pasażerskich może otrzymać rekompensatę w części, o której mowa w art. 50 ust. 1 pkt 2 lit. c, w postaci dotacji z budżetu państwa. W świetle art. 4 ust. 1 pkt 8 i 9 Ustawy PTZ: Operatorem publicznego transportu zbiorowego jest przy tym samorządowy zakład budżetowy oraz przedsiębiorca uprawniony do prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie przewozu osób, który zawarł z organizatorem publicznego transportu zbiorowego umowę o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego, na linii komunikacyjnej określonej w umowie. Organizatorem publicznego transportu zbiorowego jest właściwa jednostka samorządu terytorialnego albo minister właściwy do spraw transportu, zapewniający funkcjonowanie publicznego transportu zbiorowego na danym obszarze; organizator publicznego transportu zbiorowego jest "właściwym organem", o którym mowa w przepisach rozporządzenia (WE) nr 1370/2007. Ustawodawca w ww. przepisach Ustawy PTZ, w przypadku realizowania przez operatora usługi z zakresu publicznego transportu zbiorowego określił rekompensatę z budżetu państwa wprost jako dotację z budżetu państwa. Niemniej w opinii Wnioskodawcy, przepis ten ma również zastosowanie do dotacji z budżetów jednostek samorządu terytorialnego. Jak wynika z interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 8 sierpnia 2024 r., Znak: 0111-KDIB2-1.4010.290.2024.1.AS: [Ustawodawca] „nie wyłączył jednak ani wprost ani w sposób dorozumiany tej formy w stosunku do rekompensaty z budżetów jednostek samorządu terytorialnego, a jedynie nie nazwał jej wyraźnie, co nie powoduje automatycznego wykluczenia stosowania tej formy prawnej. [Ustawodawca] W sposób dorozumiany odwołuje się natomiast do definicji dotacji, określonej przepisami ustawy o finansach publicznych. Nie ma bowiem powodów, aby w sposób odmienny traktować rekompensatę z budżetu państwa i budżetów jednostek samorządu terytorialnego, bowiem oba te podmioty publiczne finansują świadczenie usług, mających charakter użyteczności publicznej (art. 51 ustawy o publicznym transporcie zbiorowym).” Jak wynika z art. 56 ust. 1 Ustawy PTZ: Na wyrównanie straty z tytułu utraconych przychodów w związku ze stosowaniem ustawowych uprawnień do ulgowych przejazdów w publicznym transporcie zbiorowym, operatorowi przysługuje rekompensata w części, o której mowa w art. 50 ust. 1 pkt 2 lit. a, w postaci dotacji. Istotą rekompensaty, którą otrzymuje Zakład na pokrycie kosztów związanych z wykonywaniem usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego, jest sfinansowanie kosztów działalności w związku ze świadczeniem usługi publicznej. Z perspektywy ekonomicznej otrzymywana rekompensata posiada wszelkie atrybuty dotacji. Nienazwanie wprost w ustawie o publicznym transporcie zbiorowym „rekompensaty” „dotacją” nie pozbawia jej takiego charakteru w odniesieniu do rekompensaty z budżetu jednostki samorządu terytorialnego, a posiłkując się definicją z ustawy o finansach publicznych pozwala na przypisanie rekompensacie cech dotacji. Stosownie do art. 126 ustawy o finansach publicznych: Dotacje są to podlegające szczególnym zasadom rozliczania środki z budżetu państwa, budżetu jednostek samorządu terytorialnego oraz z państwowych funduszy celowych przeznaczone na podstawie niniejszej ustawy, odrębnych ustaw lub umów międzynarodowych, na finansowanie lub dofinansowanie realizacji zadań publicznych. Z kolei rekompensaty, to zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 15 ustawy PTZ środki pieniężne lub inne korzyści majątkowe przyznane operatorowi publicznego transportu zbiorowego w związku ze świadczeniem usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego. Mając powyższe na uwadze, dopuszczalne jest przyjęcie, że świadczenie jakim jest rekompensata, stanowi pewną postać dotacji a w szczególności pojęcie rekompensaty, o której mowa w art. 4 ust. 1 pkt 15 ustawy PTZ zawiera się w pojęciu dotacji, o której mowa w art. 126 ustawy o finansach publicznych. Źródłem finansowania rekompensaty z tytułu poniesionych kosztów w związku ze świadczeniem przez operatora usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego - jak wynika z analizy regulacji ustawy o publicznym transporcie zbiorowym i ustawy o finansach publicznych - jest dotacja otrzymana z budżetu jednostki samorządu terytorialnego. W świetle powyższego, otrzymywane przez Zakład środki z budżetu Gminy w formie rekompensaty, w związku z realizacją obowiązku świadczenia usług przewozowych na warunkach określonych przez Gminę, stanowią dotacje. Dotacje te korzystają ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób prawnych, na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 47 Ustawy o CIT. O poprawności powyższego stanowiska świadczy wcześniejsza praktyka interpretacyjna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, przykładowo interpretacja: - z 8 sierpnia 2024 r., Znak: 0111-KDIB2-1.4010.290.2024.1.AS; - z 12 marca 2020 r., Znak: 0111-KDIB1-2.4010.523.2019.4.DP; - z 4 lipca 2018 r., Znak: 0111-KDIB2-3.4010.167.2018.1.APA. Ze względu na to, że w przeszłości Zakład omyłkowo środki uzyskiwane od Gminy traktował jako przychody, w rozumieniu art. 12 ust. 1 Ustawy o CIT i ustalając dochód oraz podstawę opodatkowania zaliczał te przychody oraz związane z nimi koszty do wyniku podatkowego, to przysługuje mu prawo do skorygowania zeznań rocznych za lata ubiegłe oraz złożenie wniosku o stwierdzenie i zwrot nadpłaty podatku dochodowego od osób prawnych, na podstawie art. 75 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa. W opinii Wnioskodawcy, również w przypadku zmiany modelu rozliczeń (Zdarzenie przyszłe) środki otrzymywane z budżetu Gminy w formie rekompensaty będą wolne od podatku dochodowego od osób prawnych, na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 47 Ustawy o CIT. W konsekwencji w przyszłości Zakład środki uzyskiwane od Gminy będzie wykazywać jako przychód zwolniony z opodatkowania w zeznaniu rocznym (deklaracji CIT-8).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe. W zakresie pytań oznaczonych we wniosku nr 1 i 3 odstępuję od uzasadnienia prawnego Państwa stanowiska w sprawie. W zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 stwierdzam co następuję:

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Ad 2. Odnosząc się do Państwa wątpliwości związanej z możliwością skorygowania zeznania rocznego oraz złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty, w związku z uznaniem otrzymanych środków z budżetu Gminy za dochód zwolniony z art. 17 ust. 1 pkt 47 ustawy o CIT, w pierwszej kolejności wskazać należy, że zgodnie z art. 27 ust. 1 ustawy o CIT: Podatnicy, z wyjątkiem zwolnionych od podatku na podstawie art. 6 ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 1d i 1da, art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. a oraz przepisów ustawy wymienionej w art. 40 ust. 2 pkt 8, są obowiązani, z zastrzeżeniem ust. 2a, składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości dochodu osiągniętego (straty poniesionej) w roku podatkowym - do końca trzeciego miesiąca roku następnego i w tym terminie wpłacić podatek należny albo różnicę między podatkiem należnym od dochodu wykazanego w zeznaniu a sumą zapłaconych zaliczek za okres od początku roku.

W przypadku wystąpienia nieprawidłowości w deklaracji CIT, podatnik ma prawo do złożenia korekty deklaracji. Uprawnienie to wynika z art. 81 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz.U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.), zgodnie z którym: Jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację. W myśl art. 81 § 2 ww. ustawy, Skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji. Jednocześnie, zgodnie z art. 81b § 1 Ordynacji podatkowej: Uprawnienie do skorygowania deklaracji: 1) ulega zawieszeniu na czas trwania postępowania podatkowego lub kontroli podatkowej - w zakresie objętym tym postępowaniem lub kontrolą; 2) przysługuje nadal po zakończeniu: a) kontroli podatkowej, b) postępowania podatkowego - w zakresie nieobjętym decyzją określającą wysokość zobowiązania podatkowego. Korekta deklaracji ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy poprzednim jej sporządzeniu i może dotyczyć każdej jej pozycji - o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej. Skorygowanie deklaracji polega, więc na ponownym (poprawnym już) wypełnieniu formularza podatkowego z zaznaczeniem, że w tym przypadku mamy do czynienia z korektą uprzednio złożonej deklaracji. Korekta może dotyczyć określenia wysokości zobowiązania podatkowego, wysokości nadpłaty lub zwrotu podatku oraz innych danych zawartych w treści deklaracji. Przy korekcie deklaracji należy jednak uwzględnić przepisy dotyczące przedawnienia zobowiązania podatkowego, wynikające z Ordynacji podatkowej. Uprawnienie do skorygowania deklaracji jest bowiem możliwe do czasu przedawnienia się zobowiązania podatkowego. Na podstawie art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej: Zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku. Podatnik, który dokonuje korekty zeznania podatkowego, aby odzyskać nadpłacony lub nienależnie uiszczony podatek dochodowy albo zaniżoną lub niewykazaną nadpłatę podatku dochodowego, musi także przedłożyć wniosek o stwierdzenie nadpłaty. Obliguje do tego art. 75 § 3 Ordynacji podatkowej, w myśl którego: Jeżeli z przepisów prawa podatkowego wynika obowiązek złożenia zeznania (deklaracji), to podatnik, płatnik lub inkasent równocześnie z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty jest obowiązany złożyć skorygowane zeznanie (deklarację). Uwzględniając powyższe regulacje, zgodzić się z Państwem należy, że w związku z uznaniem otrzymanych środków z budżetu Gminy za dochód zwolniony z art. 17 ust. 1 pkt 47 ustawy o CIT, uprawnieni jesteście do skorygowania zeznań rocznych za lata ubiegłe, jak również do złożenia wniosku o stwierdzenie i zwrot nadpłaty. Zastrzec jednak należy, że skorygowanie deklaracji/zeznania możliwe jest do czasu przedawnienia zobowiązania podatkowego za dany rok. Z powyższym zastrzeżeniem Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 2 należy zatem uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji - Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji. - Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. - Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): - w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo - w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej. Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.