0111-KDIB2-1.4010.130.2025.2.BJ

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

dłowe Szanowni Państwo, stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

17 marca 2025 r. za pośrednictwem platformy ePUAP wpłynął Państwa wniosek z 14 marca 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy w przypadku dokonywania wypłat należności objętych opinią o stosowaniu preferencji, o której mowa w art. 26b ustawy o CIT (podatek dochodowy od osób prawnych), na rzecz podmiotu powiązanego, kwoty tych wypłat nie powinny być wliczane do progu 2 000 000 zł, o którym mowa w art. 26 ust. 2e ustawy o CIT, a tym samym celem zastosowania preferencyjnego opodatkowania WHT, X nie będzie zobowiązany do składania oświadczenia, o którym mowa w art. 26 ust. 7a ustawy o CIT lub uzyskiwania opinii o stosowaniu preferencji, gdy kwota płatności nieobjętych opinią o stosowaniu preferencji (z art. 21 ust. 1 pkt 1 i 22 ust. 1 ustawy o CIT) nie przekroczy 2 000 000 zł. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 11 kwietnia 2025 r. Znak: 0111-KDIB2-1.4010.130.2025.1.BJ, wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 18 kwietnia 2025 r. Treść wniosku jest następująca: Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego X S.A. (dalej: „X”, „Wnioskodawca”) jest podmiotem prowadzącym działalność na podstawie ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (t. j. Dz. U. z 2024 r., poz. 1646 ze zm.; dalej: „Prawo Bankowe”) posiadającym siedzibę na terytorium Polski i podlegającym w Polsce opodatkowaniu od całości dochodów bez względu na miejsce ich osiągnięcia (polski rezydent podatkowy). X dokonuje czynności bankowych w rozumieniu Prawa Bankowego, w tym m.in. udziela pożyczek/kredytów/gwarancji/poręczeń, prowadzi rachunki oszczędnościowe, przeprowadza rozliczenia pieniężne, nabywa oraz zbywa wierzytelności pieniężne. X w toku swojej działalności zawiera liczne umowy z kontrahentami, również z kontrahentami niemającymi na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegającymi obowiązkowi podatkowemu na podstawie art. 3 ust. 2 ustawy o CIT (ograniczony obowiązek podatkowy), będącymi podmiotami powiązanymi z X w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT. Zdarza się, że X jest zobowiązany do wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT oraz art. 22 ust. 1 ustawy o CIT na rzecz podmiotów powiązanych będących nierezydentami, posiadających nieograniczony obowiązek podatkowy w innym kraju niż Polska. Jednocześnie, mają miejsce sytuacje, gdy łączna kwota tych należności wypłacanych na rzecz danego podmiotu powiązanego przekracza w danym roku podatkowym kwotę 2 000 000 złotych. W zależności od podmiotu na rzecz którego dokonywane są płatności, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 lub art. 22 ust. 1 ustawy o CIT, X występując w

charakterze płatnika, stosuje stawkę zryczałtowanego podatku dochodowego (dalej: „WHT”) wynikającą z ustawy o CIT/właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania bądź przy spełnieniu określonych warunków stosuje zwolnienie z ustawy o CIT/właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Celem zastosowania powyższych preferencji, X w stosunku do niektórych należności wypłacanych na rzecz podmiotów powiązanych występuje z wnioskami o wydanie opinii o stosowaniu preferencji, o których mowa w art. 26b ustawy o CIT (dalej: „opinia o stosowaniu preferencji”). W rezultacie złożonych wniosków, X uzyskał i posiada pozytywne opinie o stosowaniu preferencji. Jednocześnie, zdarzają się i będą występować sytuacje, w których Wnioskodawca dokonuje na rzecz jednego podatnika (podmiotu powiązanego) wypłat, które są objęte opinią o stosowaniu preferencji oraz płatności nieobjętych opinią o stosowaniu preferencji, niemniej należących do kategorii wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 i art. 22 ust. 1 ustawy o CIT. W uzupełnieniu wniosku wskazali Państwo dane identyfikujące podmiotów niebędących polskimi rezydentami podatkowymi.

Pytanie

Czy w przypadku dokonywania wypłat należności objętych opinią o stosowaniu preferencji, o której mowa w art. 26b ustawy o CIT, na rzecz podmiotu powiązanego, kwoty tych wypłat nie powinny być wliczane do progu 2 000 000 zł, o którym mowa w art. 26 ust. 2e ustawy o CIT, a tym samym celem zastosowania preferencyjnego opodatkowania WHT, X nie będzie zobowiązany do składania oświadczenia, o którym mowa w art. 26 ust. 7a ustawy o CIT lub uzyskiwania opinii o stosowaniu preferencji, gdy kwota płatności nieobjętych opinią o stosowaniu preferencji (z art. 21 ust. 1 pkt 1 i 22 ust. 1 ustawy o CIT) nie przekroczy 2 000 000 zł.? Państwa stanowisko w sprawie Państwa zdaniem, w przypadku dokonywania wypłat należności objętych opinią o stosowaniu preferencji, o której mowa w art. 26b ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 278 ze zm., dalej: jako „ustawa o CIT”), na rzecz podmiotu powiązanego, kwoty tych wypłat nie powinny być wliczane do progu 2 000 000 zł, o którym mowa w art. 26 ust. 2e ustawy o CIT, a tym samym celem zastosowania preferencyjnego opodatkowania WHT, X nie będzie zobowiązany do składania oświadczenia, o którym mowa w art. 26 ust. 7a ustawy o CIT lub uzyskiwania opinii o stosowaniu preferencji, gdy kwota płatności nieobjętych opinią o stosowaniu preferencji (z art. 21 ust. 1 pkt 1 i 22 ust. 1 ustawy o CIT) nie przekroczy 2 000 000 zł. Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy Uwagi wstępne Na podstawie ustawy z 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r., poz. 2105), od 1 stycznia 2022 r. wszedł w życie zmieniony art. 26 ust. 2e ustawy o CIT regulujący zasady stosowania tzw. mechanizmu pay and refund, który zmodyfikował zasady dotyczące poboru WHT. Wśród płatności objętych mechanizmem pay and refund znajdują się m.in. płatności wskazane w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, tj. płatności odsetkowe, płatności z tytułu praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo

do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how), a także płatności wymienione w art. 22 ust. 1 ustawy o CIT, tj. płatności dywidendowe, oraz z tytułu innych przychodów (dochodów) z tytułu udziału w zyskach osób prawnych. Mechanizm pay and refund zakłada pobór WHT według podstawowych stawek od wskazanych kategorii płatności dokonywanych na rzecz podmiotów powiązanych, które przekraczają w roku podatkowym kwotę 2 000 000 zł. Pobór WHT następuje niezależnie od tego, czy podatnikowi przysługuje zwolnienie z opodatkowania lub prawo do zastosowania obniżonej stawki podatku na podstawie ustawy o CIT lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. Limit 2 000 000 zł jest liczony oddzielnie dla każdego podmiotu powiązanego, na rzecz którego wypłacane są należności. W myśl ustawy o CIT możliwe jest niepobranie WHT w ramach mechanizmu pay and refund nawet w przypadku przekroczenia limitu 2 000 000 zł, jeżeli podatnik (lub płatnik) uzyska opinię organu podatkowego o stosowaniu preferencji, o której mowa w art. 26b ustawy o CIT lub płatnik złoży oświadczenie o spełnianiu warunków do niepobierania podatku/stosowania obniżonej stawki lub zwolnienia z podatku u źródła. 1. Regulacje podatkowe Z treści art. 26 ust. 2e ustawy o CIT wynika, że jeżeli łączna kwota należności wypłacanych z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz art. 22 ust. 1 na rzecz podmiotu powiązanego, przekroczyła w roku podatkowym obowiązującym u wypłacającego te należności łącznie kwotę 2 000 000 zł na rzecz tego samego podatnika, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami są obowiązane jako płatnicy pobrać, z zastrzeżeniem ust. 2g, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat według stawki podatku określonej w art. 21 ust. 1 pkt 1 lub art. 22 ust. 1 od nadwyżki ponad kwotę 2 000 000 zł: 1) z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e; 2) bez możliwości niepobrania podatku na podstawie właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, a także bez uwzględniania zwolnień lub stawek wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. Zgodnie z art. 26 ust. 2g ustawy o CIT, jeżeli łączna kwota należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz art. 22 ust. 1 wypłacona podatnikowi w obowiązującym u płatnika roku podatkowym przekracza kwotę, o której mowa w ust. 2e, osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami mogą nie pobrać podatku na podstawie właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, zastosować stawkę wynikającą z takiej umowy bądź zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 3 lub art. 22 ust. 4, na podstawie obowiązującej opinii o stosowaniu preferencji, o której mowa w art. 26b. Wyżej wspomniany art. 26 ust. 2g ustawy o CIT, dopuszcza zatem możliwość zastosowania preferencyjnej stawki podatkowej lub zwolnienia, pomimo przekroczenia progu 2 000 000 zł, jeżeli wypłacający należności posiada obowiązującą opinię właściwego organu podatkowego wydaną na podstawie art. 26b ustawy o CIT. W ocenie Wnioskodawcy, otrzymanie opinii o stosowaniu preferencji w podatku u źródła w odniesieniu do danej kategorii płatności sprawia, że płatności z tego tytułu nie powinno się wliczać do limitu 2 000 000 zł, o którym mowa w art. 26 ust. 2e ustawy o CIT. W szczególności zaś, celem weryfikacji czy został przekroczony próg 2 000 000 złotych, należy zsumować jedynie te wypłaty (kategorie wymienione w art. 21 ust. 1 pkt 1 i art. 22 ust. 1 ustawy o CIT), które nie są objęte opinią o stosowaniu preferencji. W ocenie Wnioskodawcy, wskazuje na to zarówno sam cel wprowadzenia do ustawy o CIT opinii o stosowaniu preferencji (całkowite wyłączenie danej kategorii płatności z reżimu art. 26 ust. 2e ustawy o CIT, tj. obowiązkowego poboru WHT od tych należności), jak i literalne brzmienie art. 26 ust. 2g ustawy o CIT. Opinia o stosowaniu preferencji jest więc dla płatnika/podatnika, swego rodzaju, alternatywą w stosunku do obowiązkowego poboru podatku u źródła dla płatności przekraczających 2 000 000 zł. Za powyższym stanowiskiem przemawia również wykładnia funkcjonalna art. 26b ustawy o CIT, a więc jaką funkcję w całokształcie przepisów dotyczących obowiązku poboru podatku u źródła spełnia potwierdzenie uzyskane przez podatnika/płatnika w opinii o stosowaniu preferencji. Skoro organ podatkowy, na wniosek zainteresowanego, dokonuje oceny możliwości zastosowania preferencji podatkowych (zwolnienia wynikającego z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo przepisów krajowych), to brak jest uzasadnionych podstaw, aby tę ocenę organów podatkowych ignorować, dokonać poboru podatku, a następnie zwrócić się do organów podatkowych z wnioskiem o zwrot podatku. Taka wykładania przepisów prowadziłaby do niedających się do pogodzenia wniosków z punktu widzenia racjonalnego ustawodawcy. Dodatkowo, wykładnia ta prowadziłaby do generowania dodatkowej pracy zarówno dla samego płatnika jak i organów podatkowych, tj. najpierw weryfikacja przez organy podatkowe uprawnienia do skorzystania z preferencji podatkowej na podstawie wniosku o wydanie opinii o stosowaniu preferencji, a następnie weryfikacja uprawnienia do zwrotu podatku – gdyby przyjąć, że do progu 2 000 000 zł należy również wliczyć kwoty objęte opinią o stosowaniu preferencji podatkowych. Ponadto, zdaniem Wnioskodawcy, przeciwne rozumowanie, tj. że kwota objęta opinią o stosowaniu preferencji wlicza się do limitu 2 000 000 zł stosowanego na potrzeby wypłat innych należności (nieobjętych opinią o stosowaniu preferencji) powodowałoby, że miałyby miejsce sytuacje, w których płatnicy, pomimo uzyskania opinii o stosowaniu preferencji dla znacznych kwot wypłacanych na rzecz podmiotów kwalifikowanych, w ogóle nie korzystaliby z preferencji wynikającej z kwoty 2 000 000 zł objętej łagodniejszym reżimem WHT (art. 26 ust. 1 zamiast art. 26 ust. 2e ustawy o CIT) dla kwot, które przedmiotowego progu by nie przekraczały. W takim przypadku opinia o stosowaniu preferencji nie spełniałaby swojej funkcji. Jednocześnie, co istotne, przyjęcie odmiennego od Wnioskodawcy rozumowania powodowałoby, że chcąc zastosować preferencyjne opodatkowanie WHT podatnicy /płatnicy każdorazowo musieliby występować o opinię o stosowaniu preferencji lub składać oświadczenie w trybie art. 26 ust. 7a ustawy o CIT nawet wtedy, gdy kwoty wypłat, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 lub art. 22 ust. 1 ustawy o CIT będą nieznaczne. Nie ulga zatem wątpliwości, że nie takie było założenie ustawodawcy decydującego się na wprowadzenie określonych rozwiązań skutkujących możliwością zastosowania preferencyjnego opodatkowania WHT. Z powyższym spójny jest również pkt 33 uzasadnienia do ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2018 r. poz. 2193), wprowadzającej art. 26b ustawy o CIT, zgodnie z którym „w celu umożliwienia podatnikom korzystania ze zwolnień przewidzianych w art. 21 ust. 3 oraz art. 22 ust. 4 ustawy o CIT po przekroczeniu kwoty, o której mowa w art. 26 ust. 1 tej ustawy, przewiduje się możliwość uzyskania opinii o stosowaniu zwolnienia, po spełnieniu ustawowych wymogów i złożeniu wniosku do organu podatkowego (art. 26b ust. 1 ustawy o CIT)”. Zgodnie z art. 26b ust. 1 ustawy o CIT, organ podatkowy na wniosek złożony przez podatnika, płatnika lub podmiot dokonujący wypłaty należności za pośrednictwem podmiotów prowadzących rachunki papierów wartościowych albo rachunki zbiorcze wydaje opinię o stosowaniu przez płatnika zwolnienia z poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od wypłacanych na rzecz podatnika należności, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 lub art. 22 ust. 1, lub stosowaniu stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobraniu podatku zgodnie z taką umową (opinia o stosowaniu preferencji), jeżeli we wniosku zostało wykazane spełnienie warunków określonych w art. 21 ust. 3-9 lub w art. 22 ust. 4-6 albo warunków zastosowania umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. W sytuacji, w której organ podatkowy wydał opinię o stosowaniu preferencji, to należy ocenić, że w odniesieniu do tych płatności nie istnieje ryzyko niepobrania należnego poboru podatku lub pobrania go w niewłaściwej wysokości, w konsekwencji nie istnieje ryzyko uszczuplenia należności budżetu państwa. Organ podatkowy wydając opinię bada dokładnie wszelkie okoliczności warunkujące skorzystanie z danej preferencji podatkowej w WHT i ma prawo odmówić wydania opinii w sytuacji, gdy warunki nie są spełnione. Powyższe powoduje, że w odniesieniu do płatności objętych opinią korzystanie z mechanizmu pay and refund staje się bezprzedmiotowe. Jednocześnie, jak zostało wskazane bezpośrednio w projekcie objaśnień podatkowych z 19 czerwca 2019 r.: „do kalkulacji progu 2 mln zł nie są wliczane te wypłaty, które objęte są opinią o stosowaniu zwolnienia, uregulowaną w art. 26b ustawy o CIT”. Natomiast, zgodnie z art. 14n § 4 pkt 1 Ordynacji podatkowej zastosowanie się przez podatnika w danym okresie rozliczeniowym do objaśnień podatkowych (powinno być interpretacji indywidualnej) powoduje objęcie go ochroną przewidzianą w art. 14k- 14m. Ochrona ta rozciąga się, zgodnie z art. 14p Ordynacji Podatkowej, także na płatników. Wprawdzie Ordynacja podatkowa nie przewiduje analogicznej mocy ochronnej dla projektu objaśnień podatkowych, niemniej jednak w ocenie Wnioskodawcy powołane stanowiska mogą być wskazówką dla podatników w jaki sposób należy rozumieć korelację art. 26b ust. 1 ustawy o CIT oraz art. 26 ust. 2e ustawy o CIT. Wnioskodawca dodatkowo zwraca uwagę, że ww. projekt objaśnień został wydany na gruncie przepisów obowiązujących do dnia 1 stycznia 2022 roku, tj. dotyczył interpretacji art. 26b ustawy o CIT w brzmieniu przed nowelizacją wprowadzającą opinię o stosowaniu preferencji (tj. co do zasady dotyczył opinii o stosowaniu zwolnienia). Niemniej jednak, w ocenie Wnioskodawcy, z uwagi na fakt, że sam cel wprowadzenia art. 26b do ustawy o CIT nie uległ zmianie, powyższe może stanowić wskazówkę również na gruncie wykładni przepisów dotyczących opinii o stosowaniu preferencji. Uznanie, iż do kalkulacji progu 2 000 000 zł nie są wliczane wypłaty, które objęte są opinią o stosowaniu preferencji, uregulowaną w art. 26b ustawy o CIT potwierdził również Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 18 stycznia 2024 roku, Znak: 0111-KDIB1-2.4010.640.2023.1.EJ, tj.: „W konsekwencji, w przyszłości będą Państwo dokonywać płatności, które będą objęte wydaną opinią o stosowaniu preferencji, jak również mogą Państwo dokonywać płatności, które nie są objęte tą opinią, ale które są objęte regulacją zawartą w art. 26 ust. 2e ustawy o CIT. Jeszcze raz należy podkreślić, że w myśl art. 26 ust. 2e ustawy o CIT nakazującego pobrać zryczałtowany podatek, postanowienia tego przepisu stosuje się z zastrzeżeniem powołanego wyżej art. 26 ust. 2g tej ustawy. Regulacja ta przewiduje, że w przypadku przekroczenia kwoty 2 000 000 zł, o której mowa w art. 26 ust. 2e ww. ustawy, płatnik może nie pobrać podatku na podstawie właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, zastosować stawkę wynikającą z takiej umowy bądź zwolnienie na podstawie obowiązującej opinii o stosowaniu preferencji. Tym samym mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny i zdarzenie przyszłe należy stwierdzić, że należności wypłacane przez Państwa, które będą objęte opinią o stosowaniu przez Płatnika zwolnienia z poboru zryczałtowanego podatku dochodowego (opinia o stosowaniu preferencji), nie będą brane pod uwagę przy kalkulacji progu 2 000 000 zł. ”. Analogiczne wnioski wynikają również z poniższych interpretacji indywidualnych wydanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej: 1) 10 stycznia 2024 r., Znak: 0111-KDIB1-2.4010.645.2023.1.ANK, 2) 10 stycznia 2024 r., Znak: 0114-KDIP2-1.4010.654.2023.1.DK, 3) 10 stycznia 2024 r., Znak: 0111-KDIB1-2.4010.636.2023.1.AK, 4) 4 grudnia 2023 r., Znak: 0111-KDIB1-2.4010.546.2023.2.ANK, 5) 22 czerwca 2023 r., Znak: 0114-KDIP2-1.4010.250.2023.1.JF, 6) 16 listopada 2022 r., Znak: 0111-KDIB1-2.4010.591.2022.1.ANK, 7) 21 czerwca 2022 r., Znak: 0111-KDIB1-2.4010.192.2022.1.AW, 8) 17 czerwca 2022 r., Znak: 0111-KDIB1-2.4010.176.2022.2.BD. Podsumowując, z uwagi na powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku dokonywania wypłat na rzecz podmiotów powiązanych, objętych opinią o stosowaniu preferencji, o której mowa w art. 26b ustawy o CIT, kwoty tych wypłat nie powinny być wliczane do progu 2 000 000 zł, o którym mowa w art. 26 ust. 2e ustawy o CIT, a tym samym celem zastosowania preferencyjnego opodatkowania WHT, X nie będzie zobowiązany do składania oświadczenia, o którym mowa w art. 26 ust. 7a ustawy o CIT lub uzyskiwania opinii o stosowaniu preferencji, gdy kwota płatności nieobjętych opinią o stosowaniu preferencji (z art. 21 ust. 1 pkt 1 i 22 ust. 1 ustawy o CIT) nie przekroczy 2 000 000 zł.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe. Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji. Odnosząc się do przywołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych wskazać należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego. Natomiast Organ, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkuje się wydanymi rozstrzygnięciami, to nie ma możliwości zastosowania ich wprost, ponieważ nie stanowią materialnego prawa podatkowego. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji - Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji. - Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. - Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): - w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo - w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej. Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.