0111-KDIB1-3.4010.74.2025.2.JKU

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

10 lutego 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 31 marca 2025 r., które wpłynęło w tym samym dniu. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Działalność Wnioskodawcy X Sp. z o.o. (dalej jako „Wnioskodawca” lub „Spółka”) jest osobą prawną, polską spółką z ograniczoną odpowiedzialnością podlegającą w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Spółka opodatkowuje osiągane dochody podatkiem dochodowym od osób prawnych (dalej jako: „ustawa o PDOP”) na zasadach ogólnych, tj. zgodnie z art. 19 tej ustawy. Wnioskodawca to podmiot działający w branży informatycznej zajmujący się m.in. tworzeniem i dostarczaniem systemów informatycznych/ oprogramowania projektowanego pod indywidualne zamówienia klientów (PKD (Polska Klasyfikacja Działalności) 62.01.Z). Odpowiada za dostarczanie rozwiązań informatycznych z zakresu telekomunikacji, rejestracji interakcji (tj. kontaktu z użytkownikiem, który ma wpływ na wyświetlane informacje), analityki czy baz danych. Spółka oferuje kompleksową implementację systemów Contact Center (tj. systemów interakcji z klientami) w modelu end-to-end od fazy projektowania przez integrację z istniejącymi systemami klienta po rozbudowę istniejących rozwiązań w odpowiedzi na rosnące potrzeby biznesowe. Zapewnia także profesjonalną obsługę powdrożeniową w postaci wsparcia certyfikowanych, doświadczonych inżynierów, pracujących zgodnie z najwyższymi standardami SLA (ang. Service Level Agreement - czyli „umowa poziomu

usług”). Jest to umowa między dostawcą usług a klientem, która określa poziom jakości usług, jakie dostawca ma zapewnić klientowi. Określa standardy działania, których klient może oczekiwać od dostawcy usługi takie jak np. dostępność aplikacji, czas reakcji na zgłoszenia czy maksymalny czas trwania awarii. Portfolio Spółki obejmuje klientów z różnych branż – (...). Spółka projektuje i wykonuje autorskie oprogramowania integracyjne dopasowane do potrzeb konkretnego klienta. Oprogramowanie integracyjne jest to oprogramowanie bazujące na zespole systemów, aplikacji oraz narzędzi korzystających ze swoich zasobów, takich jak pliki lub urządzenia. Jak wskazano wcześniej, Wnioskodawca oferuje kompleksowe usługi projektowania i wdrożenia systemów umożliwiających klientom komunikację z użytkownikami tzw. systemów Contact Center wykorzystujących zróżnicowane kanały komunikacji, zarządzanie tym kontaktem, monitorowanie i przydzielanie pracy konsultantom call center oraz rejestrowanie tej pracy. Począwszy od 2019 roku Wnioskodawca prowadzi prace nad projektem (dalej jako „Projekt”), którego celem jest stworzenie nowatorskiego Y składającego się z kilku aplikacji (dalej również jako „Y” lub „Oprogramowanie”, „Program komputerowy”), który umożliwi kontrahentom zarządzanie obsługą klienta w jednym miejscu poprzez wszystkie wskazane niżej kanały komunikacji. W ramach stworzonego Y korzystający będą mieli możliwość doboru odpowiednich aplikacji potrzebnych w ich działalności. Na cele niniejszego wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej pojęcia „moduł” oraz „aplikacja” będą wykorzystywane zamiennie. Co do zasady, poszczególne aplikacje stworzonego przez Spółkę Y - zostały opracowane z myślą o osobach zajmujących się szeroko rozumianą obsługą back officową w zakresie obsługi klientów i kontaktu z nimi. Pracownicy back office to osoby zajmujące się działaniami w ukryciu, m.in. zarządzaniem danymi i wsparciem technicznym, niewidocznym dla klientów i partnerów biznesowych (np. konsultanci, pracownicy call center). Oprogramowanie to obejmuje (...) głównych modułów (w przyszłości Y może zostać jeszcze bardziej rozbudowany). Wskazać należy, że zgodnie z zamysłem Spółki korzystający mogą dobierać poszczególne aplikacje uzupełnione o dodatkowe rozwiązania zgodnie z ich indywidualnymi potrzebami. Korzystający mogą wybrać tylko część z poniższych aplikacji oraz ich elementów. Y pozwala w łatwy sposób dobrać i dopasować poszczególne jego elementy, tak aby zakupione oprogramowanie spełniało wszystkie potrzeby danego korzystającego. Y składa się z następujących modułów (aplikacji): (...) Opisany wyżej Y jest innowacyjny, gdyż (...). Wnioskodawca zaznacza, że Oprogramowanie ma być w przyszłości rozwijane o kolejne moduły w ramach jednego dużego Y, wykorzystywanego przez kontrahentów w dowolnej konfiguracji. Konkurencyjność i innowacyjność zaprojektowanego przez Spółkę Oprogramowania przejawia się uproszczonym procesem wdrażania go u klientów. Wnioskodawca wskazuje na warstwową strukturę rozwiązania. Jak opisano wyżej Y tworzą różne aplikacje, które mogą być konfigurowane i dobierane przez korzystającego w dowolny sposób. Wskazać należy, że poszczególne aplikacje są przejrzyste i łatwe w obsłudze. Zgodnie z założeniami, z tak zaprojektowanego oprogramowania mogą korzystać osoby bez wiedzy technicznej. W przeciwieństwie do produktu Wnioskodawcy rozwiązania występujące aktualnie na rynku nie są wystarczająco przystępne dla nowych użytkowników, a korzystanie z nich wymaga znajomości zawiłych kwestii technicznych. Prace Spółki nad Projektem (poszczególnymi aplikacjami wchodzącymi w skład Y) rozpoczęły się w 2019 r. od analizy rynku pod kątem dostępności rozwiązań spełniających główne cele projektu Spółki, m.in. dostępności danych rozwiązań na rynku, łatwości ich integracji i użytkowania oraz skali dostępności pojedynczych funkcji. Powyższe rozpoznanie wykazało brak na rynku produktów o takiej charakterystyce, tj. brak Y składającego się z wzajemnie dopełniających się aplikacji służących szeroko rozumianej organizacji pracy i obsłudze klientów. Jak wynika z rozeznania Spółki, aktualnie dostępne rozwiązania odznaczają się znacznie wyższym stopniem skomplikowania lub oferują węższy zakres funkcjonalności. Z tego względu zdecydowano się na realizację Projektu. Realizacja Projektu odbywa się w sposób zaplanowany, systematyczny i metodyczny. Zasadniczo prace nad każdym elementem Projektu obejmują poniższe kroki: 1. planowanie, analiza i projektowanie oprogramowania (aplikacji), w tym ustalenie indywidualnych potrzeb kontrahenta lub użytkownika programu, zapoznanie się ze specyfiką programu, zbadanie i zaprojektowanie możliwych rozwiązań, dobranie odpowiednich technologii do wytworzenia oprogramowania lub jego części oraz dobranie metod implementacji nowych lub usprawnionych rozwiązań; 2. iteracyjne wytwarzanie oprogramowania (kodowanie) i jego implementacja, w tym tworzenie nowych funkcjonalności, przygotowywanie koncepcji rozwiązania z uwzględnieniem języków programowania i technologii wybranych na etapie projektowania oprogramowania. Przygotowywanie automatycznych testów jednostkowych oraz raportowanie weryfikujące poprawność funkcjonalną oprogramowania na etapie jego tworzenia i implementacji nowych rozwiązań, poprawki i optymalizacje w kodzie źródłowym zwłaszcza poprawki użytkowe i wydajnościowe. Szczegółowy proces wytwarzania oprogramowania został opisany poniżej; 3. dalsza implementacja obejmująca wsparcie kontrahenta lub użytkownika podczas wdrażania rozwiązań, w tym monitoring błędów, wydajności, obciążeń oraz świadczenie pomocy technicznej (np. dotyczącej poprawek zidentyfikowanych wad /błędów, usprawnień w użytkowaniu); 4. pełne wdrożenie, w tym w szczególności zintegrowanie zaimplementowanych rozwiązań z innymi systemami. Podczas realizacji projektu Wnioskodawca korzysta z iteracyjnego podejścia do wytwarzania oprogramowania, które jest dostosowane do potrzeb Spółki i jej klientów. To podejście wykorzystuje zwinne metodyki zarządzania projektami, takie jak , a w szczególności Scrum Guide. Dzięki temu, Spółka może łatwo dostosować się do zmieniających się warunków i wymagań projektowych, skutecznie zarządzając swoimi projektami. Poniżej wyjaśnienie poszczególnych terminów i definicji: Iteracyjne podejście to proces, który powtarza się w cyklach. Każdy cykl obejmuje planowanie, wykonanie i ocenę wyników, co pozwala na stopniowe udoskonalanie produktu. Zwinne metodyki (...) to sposób zarządzania projektami, który kładzie nacisk na elastyczność, szybkie dostosowywanie się do zmian i ciągłą komunikację z klientem. Scrum Guide to przewodnik opisujący zasady metodyki Scrum, jednej z najpopularniejszych zwinnych metodyk. Scrum podzielony jest na krótkie cykle (zwane sprintami), w trakcie których zespół pracuje nad określonymi zadaniami. Charakterystyczną cechą projektów realizowanych przez Spółkę jest praca w dwutygodniowych cyklach (sprintach) co pozwala na skuteczne zarządzanie Yem oraz na szybką reakcję na pojawiające się wyzwania. W ramach prowadzonych prac Spółka wprowadziła szereg ogólnych procesów funkcjonujących w ramach cyklicznych spotkań: (...) Po każdorazowym zakończonym dwutygodniowym cyklu (sprincie) Spółka dochodzi do ogólnego podsumowania wykonywanych prac. Powyższy etap nazywany „zakończeniem sprintu” wiąże się z m.in.: - przepisaniem błędów, które nie zostały rozwiązane na kolejny sprint; - zakończeniem zadań, które zostały wykonane; - przepisaniem zadań nieskończonych na kolejny sprint; - rejestracją czasu pracy w poszczególnych zadaniach. Dzięki opisanemu powyżej uporządkowanemu podejściu do prac badawczo-rozwojowych, jest tworzony innowacyjny Y do kompleksowej obsługi klientów, oferujący unikalne na rynku funkcje. Do wykonywanych prac został powołany następujący zespół osób: - Product Owner – osoba odpowiedzialna za zdefiniowanie i opisanie wymagań biznesowych realizowanych przez zespół; - Scrum Master/PM - osoba odpowiedzialna za pilnowanie przestrzegania zasad procesu projektowego oraz za kontakt z klientem; - Zespół deweloperski – od sześciu do ośmiu osób - będących programistami odpowiedzialnych – za techniczną realizację projektu. - Zespół PMO – (Project Management Office) - 1-2 osoby odpowiedzialne za rozliczanie projektów, weryfikację kosztów, opracowywanie ewidencji na cele IP BOX. Ze względu na skalę całego systemu oraz jego funkcjonalności projekt jest bardzo czasochłonny. Celem biznesowym Spółki w związku z realizacją projektu jest wprowadzenie na rynek coraz to bardziej kompleksowego i dostępnego rozwiązania informatycznego do obsługi klientów. Jak wskazano, Wnioskodawca odpowiedzialny jest za tworzenie/ulepszenie kompletnego Oprogramowania, tj. Y składającego się z samodzielnych, kompatybilnych aplikacji (jako funkcjonalnej całości). Działalność, w ramach której Wnioskodawca tworzy/ulepsza Oprogramowanie obejmuje nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów. W ramach tej działalności Wnioskodawca wykorzystuje wiedzę i umiejętności z zakresu programowania oraz technologii informatycznych. Prowadzone prace wymagają odpowiedniego zasobu wiedzy i znajomości technologii dotyczących różnych środowisk programowych, sprzętowych oraz biznesowych. Twórczy charakter działalności Wnioskodawcy przejawia się w tworzeniu i rozwoju Oprogramowania dostosowanego do specyficznych wymogów klientów w sposób innowacyjny oraz zaspokajający ich potrzeby. Rozwiązania dostarczane przez Wnioskodawcę wymagają podejścia kreatywnego, nieszablonowego oraz analitycznego w celu rozwiązania ponadstandardowych (nie rutynowych) problemów. Kod oprogramowania (poszczególnych aplikacji) jest każdorazowo nowym kodem źródłowym o niepowtarzalnym charakterze, który nie został stworzony przy użyciu funkcjonujących na rynku gotowych rozwiązań. Każdy kod programistyczny (źródłowy) wytworzony w związku z budową/rozwojem aplikacji tworzących Y jest niepowtarzalny i pisany od podstaw, również w przypadku kolejnych aplikacji czy w momencie wprowadzania nowatorskich aktualizacji związanych z zindywidualizowanymi potrzebami klientów. W ramach prowadzonej działalności Spółka nie wyklucza prac nad usprawnieniami już istniejącego fragmentu oprogramowania, a w szczególności nad usprawnieniami istniejących aplikacji (rozwój funkcjonalności oparty o informacje zwrotne ze strony klientów), zwłaszcza przez dodanie określonych opcji, które zmierzają do poprawy użyteczności/ funkcjonalności poszczególnych aplikacji oraz Y jako całości. W przedmiotowym zakresie prace odbywają się analogicznie, tj. określona opcja usprawniająca aplikację tworzona jest od podstaw za pomocą pracy intelektualnej programistów. W wyniku wykonywanych prac powstaje produkt innowacyjny, który jest tworzony i rozwijany pod indywidualne potrzeby poszczególnych klientów jak również w związku ze stałym rozwojem pomysłów w Spółce. Tworzony Y - poszczególne aplikacje - mają przymiot indywidualności oraz niepowtarzalny charakter. Wnioskodawca opracowuje nowe lub ulepszone produkty, które w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących w przestrzeni gospodarczej. Aplikacje wchodzące w skład Y wytworzone przez Wnioskodawcę w ramach prac rozwojowych wyróżniają się świeżym i oryginalnym podejściem do rozwiązywania typowych problemów z jakimi zmagają się kontrahenci Wnioskodawcy. Nie ma tutaj miejsca na automatyzm działania lub powtarzanie pewnych prostych procesów wedle z góry założonego schematu, jednorodnego dla całego Y. Każda z aplikacji wchodzących w skład Y jest inna i dobór poszczególnych aplikacji oraz ich dostosowanie do działalności klienta wymaga indywidualnego podejścia, które może być różne również w zależności od potrzeb danego użytkownika. Działania opisane powyżej nie są pospolitymi aktywnościami, nie są rutynowe i nie wiążą się ze „zwykłymi” spodziewanymi, okresowymi aktualizacjami oprogramowania lub jego fragmentów. Jak wskazano wyżej, nakierowane są na stworzenie nowego kodu źródłowego i każdorazowo posiadają cechę unikatowego działania Wnioskodawcy. Ponadto aplikacje są ustalone (uzewnętrznione) w odpowiedniej formie (zapis kodu), wyodrębnione, gdyż poszczególne aplikacje stanowią elementy Y opracowanego przez Spółkę. Aplikacje mają charakter indywidualny, gdyż są efektem procesów myślowych, które wymagały od twórców kreatywności (aplikacje są stale ulepszane, co wpływa na łatwiejsze ich użytkowanie lub stosowanie w nowych obszarach). Wytwarzane w ramach działalności B+R aplikacje tworzące Y mają oryginalny charakter (nie istnieją identyczne systemy). Jak wynika z opisu zamieszczonego wyżej, działalność prowadzona jest w sposób ciągły i systematyczny w celu zwiększania zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań, tj. uporządkowany oraz według opracowanego przez siebie harmonogramu (planu) wraz z określonymi celami cząstkowymi i celem głównym jakim jest powstanie Y dopasowanego do zmieniających się potrzeb klientów. Działania Wnioskodawcy zmierzają więc do zwiększenia oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Efektem powstałych prac jest zindywidualizowany Y, który spełnia wymagania biznesowe klientów Spółki oraz jest wykorzystywany w sposób najbardziej dla nich pożądany. Wnioskodawca wskazuje, że samo Oprogramowanie zostało zaprojektowane w architekturze mikroserwisowej, która miała zapewnić odpowiednio wysoką wydajność oraz dostępność przy jednoczesnym zapewnieniu spójności przetwarzanych danych. Y może być wdrażany zarówno na platformie (...), jak i w chmurze publicznej (...), co umożliwia elastyczne dostosowanie infrastruktury do różnych potrzeb biznesowych. W ramach prowadzonych prac rozwojowych Wnioskodawca napotkał szereg problemów i trudności. Pierwotna wersja Oprogramowania bazowała bowiem na grafowej bazie danych tj. bazie danych zaprojektowanej do przechowywania i zarządzania danymi powiązanymi w formie grafów, czyli struktur składających się z węzłów (reprezentujących obiekty) i krawędzi (reprezentujących relacje między obiektami) umożliwiających łatwe i efektywne modelowanie oraz zapytania dotyczące skomplikowanych relacji między danymi. W toku prowadzonych prac okazało się, że w przypadku grafowej bazy danych jakiekolwiek próby modernizacji czy zmiany w systemie nie są możliwe. Efektem tych doświadczeń było powzięcie decyzji o wybraniu bazy danych „(...)”. Obecne rozwiązanie jest prostsze i daje możliwość łatwiejszej migracji i praktycznego zapisu modelu danych. Technologie wykorzystywane przez Wnioskodawcę w ramach tworzonego Y to m.in.: (...) Wskazać należy, że językiem wykorzystywanym do produkcji przedmiotowych aplikacji składających się na cały Y jest język programistyczny (...). Dodatkowo przy produkcji modułu wWFM korzystano z języka programistycznego (...) Przedstawiona aktywność Wnioskodawcy jest własną, indywidualną (samodzielną) działalnością twórczą związaną z programami komputerowymi, a w konsekwencji tworzone przez Wnioskodawcę w ramach opisywanej działalności oprogramowania są każdorazowo utworami chronionymi na podstawie przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych (art. 74) Każdorazowo efektem prac Wnioskodawcy jest powstanie nowego kodu źródłowego, który stanowi utwór w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2022 r. poz. 2509 ze zm.). Konsekwentnie, Oprogramowanie lub jego fragment (aplikacje/funkcjonalności), a nawet ulepszenia wytworzone przez Wnioskodawcę podlegają ochronie prawnej jako utwór na podstawie art. 1 ust. 1 oraz ust. 2 pkt 1 ww. ustawy. W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca zatrudnia pracowników na podstawie umów o pracę, umów zlecenie oraz umów o dzieło, jak również korzysta z usług podwykonawców współpracujących z nim na podstawie kontraktów B2B (ang. business to business), świadczących na jego rzecz usługi programistyczne. Przekazanie (sprzedaż) praw autorskich do wytworzonego oprogramowania/części oprogramowania/aplikacji wynika z zawartych przez Spółkę umów i jest dokumentowane fakturami. Umowa zawierana przez Wnioskodawcę z podwykonawcami przewiduje przeniesienie na Spółkę autorskich praw majątkowych do utworów w postaci oprogramowania/fragmentów oprogramowania/aplikacji w pełnym zakresie przewidzianym w umowie, w szczególności prawo do korzystania z utworów na wszystkich wskazanych w umowie polach eksploatacji, nieodwołalne upoważnienie do wykonywania osobistych praw majątkowych, jak również wynagrodzenie z tytułu przeniesienia prawa własności egzemplarza utworów oraz nośników, na których utwór został utrwalony oraz udzielenie zgody na wykonywanie praw zależnych. Analogiczne zapisy znajdują się również w treści umów zlecenia jak również umów o pracę. Obliczenie dochodu Dochodem Wnioskodawcy jest osiągnięty w danym roku podatkowym dochód (strata) ustalony zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy o PDOP. Wnioskodawca uzyskuje wynagrodzenie w postaci należności licencyjnych za korzystanie przez klientów z udostępnionych im aplikacji. Należności licencyjne pobierane przez Wnioskodawcę obejmują opłaty za: - korzystanie z licencji, - wdrożenie, - utrzymanie i rozwój oprogramowania/ poszczególnych aplikacji tworzących Y. Zakres usług świadczonych przez Wnioskodawcę, jest zależny od treści umów podpisanych z indywidualnymi klientami. Wdrożenie to zazwyczaj czynności obejmujące zaprojektowanie, dostarczenie, instalację oraz konfigurację oprogramowania i uruchomienie systemu. Obejmuje w szczególności wynagrodzenie za wykonanie i przeniesienie autorskich praw majątkowych do oprogramowania dedykowanego stworzonego pod zamówienie klienta, przekazanie dokumentacji stworzonego oprogramowania, innej dokumentacji związanej z zamówieniem, zapewnienie lub świadczenie przez Wnioskodawcę usług maintenance dla oprogramowania (tj. zapewnienie ciągłości działania aplikacji poprzez działania profilaktyczne i naprawcze) oraz przeprowadzenie szkoleń i transfer wiedzy. Utrzymanie systemu po wdrożeniu obejmuje bieżące monitorowanie działania systemu oraz wykrywanie i usuwanie błędów. Z tego tytułu Wnioskodawca pobiera opłaty cykliczne, zazwyczaj jest to opłata roczna. Natomiast rozwój systemu po zakończeniu wdrożenia – to m.in. ulepszenie zaprojektowanych rozwiązań lub dodanie dodatkowych funkcjonalności na życzenie klienta. Co do zasady przedmiotowe oprogramowanie jest sprzedawane przez Wnioskodawcę w modelu subskrypcyjnym - poprzez cykliczne opłaty licencyjne. W zależności od indywidualnej umowy zawartej z klientem, okres subskrypcji może być różny. Zdarzają się również licencje wieczyste. W ramach prowadzonej ewidencji dochodzi do wyodrębnienia każdego z kwalifikowanych praw własności intelektualnej (praw IP BOX). Wyodrębnionymi prawami IP BOX są autorskie prawa do programu komputerowego (oprogramowania). Wnioskodawca ponosi i będzie ponosił szereg kosztów bezpośrednio związanych z tworzeniem i rozwojem oprogramowania. Nadmienić należy, że wydatki te stanowią koszty uzyskania przychodów uwzględniane w kosztach podatkowych Wnioskodawcy. Są to m.in.: Koszty związane z wytwarzaniem kwalifikowanego IP: - wynagrodzenia z tytułu umów o pracę, tj. należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: „ustawa o PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)”) oraz sfinansowane przez Spółkę składki z tytułu tych należności określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych; - wynagrodzenia z tytułu umów zlecenie/umów o dzieło, tj. należności o których mowa w art. 13 pkt 8 lit. a ustawy o PIT oraz sfinansowane przez płatnika składki z tytułu tych należności określone w ustawie o systemie ubezpieczeń społecznych; - koszty związane z zakupem oprogramowania i licencji przeznaczonych do produkcji aplikacji; - koszty nabycia usług informatycznych w ramach umów B2B zawartych z osobami fizycznymi prowadzącymi jednoosobową działalność gospodarczą (tj. pozarolniczą działalność gospodarczą, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT; dalej: „Koszty B2B”); - koszty subskrypcji rozwiązań chmurowych; - zakupy sprzętu komputerowego (laptopy, monitory, myszki, klawiatury itp.); - spotkania z klientami; delegacje związane z realizacją zamówień dotyczących aplikacji tworzonych w ramach Projektu; marketing; - koszty szkoleń dla członków zespołu programistycznego; - obsługa prawna i konsultingowa (opinie, umowy), księgowa i podatkowa; - opłaty za Internet, opłaty telekomunikacyjne; - koszty wynajmu, wyposażenia i utrzymania biura. Wnioskodawca planuje skorzystać z opodatkowania dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej przy zastosowaniu stawki 5%, zgodnie z art. 24d ust. 1 ustawy o PDOP. Sam proces ustalania dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej wynika z art. 24d ust. 4 ustawy o PDOP. Zgodnie z powołanym przepisem dochód ten kalkuluje się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego IP oraz wskaźnika NEXUS. Przychód osiągany z należności licencyjnych obejmujących: opłaty za korzystanie z licencji, opłaty za wdrożenie systemu u klienta, utrzymanie systemu po wdrożeniu oraz rozwój systemu po zakończeniu wdrożenia Wnioskodawca pomniejsza o ww. koszty uzyskania przychodów. W odniesieniu do kosztów pośrednich (tj. takich, które są ponoszone zarówno w ramach działalności badawczo-rozwojowej, jak również w ramach pozostałej działalności podatnika) Wnioskodawca będzie stosował klucz alokacji zgodnie z którym, koszty pośrednie stanowią koszty kwalifikowane w takim stosunku, w jakim pozostają przychody z kwalifikowanych IP w ogólnej kwocie przychodów Spółki. Natomiast wskaźnik NEXUS będzie liczony zgodnie z poniższym wzorem: NEXUS = (a + b) x 1,3 / (a + b + c + d) przy czym poszczególne litery wzoru oznaczają koszty: a. działalności badawczo-rozwojowej związanej z kwalifikowanym IP; b. nabytych wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym IP, od podmiotu niepowiązanego, wskazanego w art. 23m ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT (winno być: art. 11a ust. 1 pkt 3 ustawy o PDOP); c. nabytych wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym IP, od podmiotu powiązanego wskazanego w art. 23m ust. 1 pkt 4 ustawy o PIT (winno być: art. 11a ust. 1 pkt 4 ustawy o PDOP); d. nabytego przez podatnika kwalifikowanego IP. Zgodnie z art. 24d ust. 5 ustawy o PDOP, do kosztów uwzględnianych przy kalkulacji wskaźnika NEXUS nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami. Zatem, Wnioskodawca będzie kwalifikował do wskaźnika NEXUS wszystkie wymienione powyżej koszty bezpośrednie jako literę a (poza kosztami B2B, które kwalifikuje pod literą b) dla wskaźnika NEXUS w części odpowiadającej uzyskiwanymi przychodom z działalności badawczo-rozwojowej. Ewidencja Wnioskodawca prowadzi osobną ewidencję, w której wyodrębnia każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej. Ewidencja ta prowadzona jest w sposób umożliwiający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej. Wnioskodawca wyodrębnia operacje gospodarcze związane z uzyskiwaniem dochodów z kwalifikowanych IP w księgach rachunkowych, poprzez ujęcie ich na kontach ksiąg pomocniczych. Kalkulując wysokość dochodu kwalifikującego się do objęcia ulgą IP BOX, Wnioskodawca na podstawie prowadzonej ewidencji jest w stanie wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 24d ust. 4 w zw. z art. 24d ust. 5 ustawy o CIT (podatek dochodowy od osób prawnych) i uwzględnić je we wzorze w celu ustalenia wysokości wskaźnika NEXUS, jest w stanie również wyodrębnić koszty kwalifikowane ujmowane w kalkulacji dochodu z kwalifikowanych IP, a następnie obliczyć podstawę opodatkowania preferencyjną stawką 5%. Wnioskodawca wskazuje, że cały dochód jaki uzyska w okresie pracy nad Yem lub jego fragmentami/poszczególnymi aplikacjami, bądź ich ulepszeniem, alokowany zostanie właśnie do tego skonkretyzowanego prawa własności intelektualnej – w momencie, w którym będzie uzyskiwał przychody wyłącznie w ramach prowadzonej działalności nad kwalifikowanym prawem własności intelektualnej. W przypadku uzyskiwania przychodów w ramach innej działalności, właściwa ewidencja pozwoli na rozdzielenie tych źródeł przychodów i alokowania tylko tej części dotyczącej ulgi IP BOX. W piśmie z 31 marca 2025 r., będącym uzupełnieniem wniosku, wskazali Państwo co następuje: Ad. 1. Y (we wniosku zamiennie stosowane są też pojęcia: „Oprogramowanie”, „Program komputerowy”) sam w sobie nie stanowi odrębnego programu komputerowego, podlegającego ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Nazwą Y Wnioskodawca określił zbiór 5 wzajemnie dopełniających się aplikacji. Każda z aplikacji stanowi odrębny program komputerowy, podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Aplikacje te służą kontrahentom Wnioskodawcy do szeroko rozumianej organizacji pracy i obsługi klientów w jednym miejscu, tj. poprzez wykorzystywane w poszczególnych aplikacjach kanały komunikacji. Na ten moment „Y” składa się z 5 szczegółowo opisanych we wniosku aplikacji: (...) W ramach stworzonego Y korzystający (kontrahenci) mają możliwość doboru odpowiednich aplikacji potrzebnych w ich działalności. Korzystający mogą dobierać poszczególne aplikacje uzupełnione o dodatkowe rozwiązania zgodnie z ich indywidualnymi potrzebami. Korzystający mogą wybrać tylko część z powyższych aplikacji oraz ich elementów lub cały pakiet aplikacji. Y pozwala w łatwy sposób dobrać i dopasować poszczególne jego elementy, tak aby zakupione oprogramowanie spełniało wszystkie potrzeby danego korzystającego. Ad. 2. „Efekty prac Wnioskodawcy”, których dotyczy pytanie nr 2, to poszczególne aplikacje tworzące Y. Zatem sens tego pytania odnosi się do wskazania, czy poszczególne aplikacje, chronione prawem autorskim tworzące Y stanowią kwalifikowane prawo własności intelektualnej, o którym mowa w art. 24d ust. 2 pkt 8 ustawy o PDOP (tj. autorskie prawo do programu komputerowego). Ad. 3. Efekty pracy Wnioskodawcy w zakresie wytworzenia oraz rozwijania/ulepszania Oprogramowania (poszczególnych aplikacji składających się na Y), będącego przedmiotem wniosku, którego Wnioskodawca jest „twórcą”: - zawsze odznaczały się, w okresie którego dotyczy wniosek, rzeczywiście oryginalnym, twórczym charakterem; - zawsze były kreacją nowej, nieistniejącej wcześniej usługi, produktu; - nie były efektem pracy, która wymaga do osiągnięcia rezultatu jedynie określonych umiejętności i której rezultaty da się z góry określić i przewidzieć jako mające charakter powtarzalny; - nie były jedynie „techniczną”, a są/będą „twórczą”, realizacją szczegółowych projektów zlecanych przez zleceniodawcę. Jak wskazano w treści wniosku, Wnioskodawca jest odpowiedzialny za tworzenie /ulepszenie kompletnego Oprogramowania, tj. Y składającego się z samodzielnych, kompatybilnych aplikacji (jako funkcjonalnej całości). Działalność, w ramach której Wnioskodawca tworzy/ulepsza Oprogramowanie obejmuje nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów. W ramach tej działalności Wnioskodawca wykorzystuje wiedzę i umiejętności z zakresu programowania oraz technologii informatycznych. Prowadzone prace wymagają odpowiedniego zasobu wiedzy i znajomości technologii dotyczących różnych środowisk programowych, sprzętowych oraz biznesowych. Twórczy charakter działalności Wnioskodawcy przejawia się w tworzeniu i rozwoju Oprogramowania dostosowanego do specyficznych wymogów klientów w sposób innowacyjny oraz zaspokajający ich potrzeby. Rozwiązania dostarczane przez Wnioskodawcę wymagają podejścia kreatywnego, nieszablonowego oraz analitycznego w celu rozwiązania ponadstandardowych (nie rutynowych) problemów. Kod oprogramowania (poszczególnych aplikacji) jest każdorazowo nowym kodem źródłowym o niepowtarzalnym charakterze, który nie został stworzony przy użyciu funkcjonujących na rynku gotowych rozwiązań. Każdy kod programistyczny (źródłowy) wytworzony w związku z budową/rozwojem aplikacji tworzących Y jest niepowtarzalny i pisany od podstaw, również w przypadku kolejnych aplikacji czy w momencie wprowadzania nowatorskich aktualizacji związanych ze zindywidualizowanymi potrzebami klientów. W ramach prowadzonej działalności Spółka nie wyklucza prac nad usprawnieniami już istniejącego fragmentu oprogramowania, a w szczególności nad usprawnieniami istniejących aplikacji (rozwój funkcjonalności oparty o informacje zwrotne ze strony klientów), zwłaszcza przez dodanie określonych opcji, które zmierzają do poprawy użyteczności/funkcjonalności poszczególnych aplikacji oraz Y jako całości. W przedmiotowym zakresie prace odbywają się analogicznie, tj. określona opcja usprawniająca aplikację tworzona jest od podstaw za pomocą pracy intelektualnej programistów. W wyniku wykonywanych prac powstaje produkt innowacyjny, który jest tworzony i rozwijany pod indywidualne potrzeby poszczególnych klientów jak również w związku ze stałym rozwojem pomysłów w Spółce. Tworzony Y (poszczególne aplikacje) ma przymiot indywidualności oraz niepowtarzalny charakter. Wnioskodawca opracowuje nowe lub ulepszone produkty, które w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących w przestrzeni gospodarczej. Aplikacje wchodzące w skład Y wytworzone przez Wnioskodawcę w ramach prac rozwojowych wyróżniają się świeżym i oryginalnym podejściem do rozwiązywania typowych problemów z jakimi zmagają się kontrahenci Wnioskodawcy. Nie ma tutaj miejsca na automatyzm działania lub powtarzanie pewnych prostych procesów wedle z góry założonego schematu, jednorodnego dla całego Y. Każda z aplikacji wchodzących w skład Y jest inna i dobór poszczególnych aplikacji oraz ich dostosowanie do działalności klienta wymaga indywidualnego podejścia, które może być różne również w zależności od potrzeb danego użytkownika. Działania opisane powyżej nie są pospolitymi aktywnościami, nie są rutynowe i nie wiążą się ze „zwykłymi” spodziewanymi, okresowymi aktualizacjami oprogramowania lub jego fragmentów. Jak wskazano wyżej, nakierowane są na stworzenie nowego kodu źródłowego i każdorazowo posiadają cechę unikatowego działania Wnioskodawcy. Ponadto aplikacje są ustalone (uzewnętrznione) w odpowiedniej formie (zapis kodu), wyodrębnione, gdyż poszczególne aplikacje stanowią elementy Y opracowanego przez Spółkę. Aplikacje mają charakter indywidualny, gdyż są efektem procesów myślowych, które wymagały od twórców kreatywności (aplikacje są stale ulepszane, co wpływa na łatwiejsze ich użytkowanie lub stosowanie w nowych obszarach). Wytwarzane w ramach działalności B+R aplikacje tworzące Y mają oryginalny charakter (nie istnieją identyczne systemy). Ad. 4. W wyniku programowania Wnioskodawcy dokonuje się postęp w dziedzinie oprogramowania komputerowego, to znaczy, że w wyniku twórczego charakteru podejmowanych czynności dokonuje się postęp technologiczny i powstaje nowe /zmienione/ulepszone oprogramowanie/programy komputerowe. Jak już wskazano wyżej, w wyniku wykonywanych prac programistycznych Wnioskodawcy powstaje innowacyjny produkt, który jest tworzony i dostosowywany pod indywidualne potrzeby poszczególnych klientów jak również w związku ze stałym rozwojem pomysłów w Spółce. Tworzony Y (Y jako całość oraz poszczególne aplikacje) mają przymiot indywidualności oraz niepowtarzalny charakter. Wnioskodawca opracowuje nowe lub ulepszone produkty, które w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących w przestrzeni gospodarczej. Zaznaczyć również należy, że postępem technologicznym i innowacją w zakresie projektu Klienta, jest właśnie stworzenie systemu wzajemnie uzupełniających się i współpracujących aplikacji. Ad. 5. Wnioskodawcy zależało aby opracowany Y (rozumiany jako zbiór aplikacji do zarządzania pracą i obsługi klientów) charakteryzował się wysoką wydajnością oraz dostępnością przy jednoczesnym zapewnieniu spójności przetwarzanych danych, aby w sposób elastyczny dostosować stworzoną infrastrukturę do różnych potrzeb biznesowych Klientów poprzez umożliwienie wdrożenia jej u Klienta zarówno na przenośnej platformie do zarządzania aplikacjami (...), jak i w chmurze publicznej (...), aby produkt ten wyróżniał się na tle rozwiązań opracowywanych przez konkurencję (skupiającą się zazwyczaj na wybranym /wąskim obszarze funkcjonalności) i był wybierany przez szeroką gamę klientów jako wielofunkcyjny/wielozadaniowy produkt. Przy wytwarzaniu oprogramowania Wnioskodawca wykorzystuje standardowe metody programowania (narzędzia, technologie informatyczne), jednakże stosuje unikalne /niestandardowe połączenia poszczególnych narzędzi, co prowadzi do tworzenia nowych lub bardziej wydajnych algorytmów i może zostać uznane za nowe i oryginalne techniki programowania. Ad. 6. Wnioskodawca posługuje się językami programowania m.in. takimi jak: (...) oraz (...). Jak wskazano we wniosku, technologie wykorzystywane przez Wnioskodawcę w ramach tworzonego Y to m.in.: (...) Ponadto, Wnioskodawca stale doskonali swoją wiedzę i doświadczenie w zakresie nowych, stale powstających i rozwijających się technologii z zakresu zarządzania bazami danych, architektury chmurowej, architektury mikroserwisowej, języków programowania i frameworków takich jak Spring Boot etc. Pozwala to nie tylko tworzyć oprogramowanie w oparciu o wykorzystanie nowych języków programowania i technologii, ale także znacząco zmieniać architekturę i funkcjonalność istniejących programów klienta, dostosowywać je do nowych urządzeń i aktualnych wymagań rynku. W ramach prac nad projektem (poszczególnymi aplikacjami), Wnioskodawca osiągnął następujące rezultaty: (...) Wnioskodawca do każdego projektu podchodzi indywidualnie. Oryginalność Oprogramowania polega na unikalnym kodzie źródłowym, który programuje wykonanie unikalnych funkcji. O oryginalności także świadczy fakt, że Y Wnioskodawcy dostępny jest w dowolnej architekturze, a poszczególne elementy (aplikacje) Y można ze sobą łączyć. Ponadto, aplikacja (wchodząca w skład Y) dotycząca zarządzania pracą konsultantów Contact center została dostosowana do przepisów polskiego kodeksu pracy (jest to ewenement wyróżniający produkt Spółki od innych występujących na rynku). Ponadto, Y jako całość, to produkt, którego Wnioskodawca nie miał dotychczas w swojej ofercie, co prawda funkcjonowały częściowe rozwiązania, które teraz stanowią elementy składowe Y, ale wcześniej nie było to tak kompleksowe rozwiązanie. Ad. 7. Ogólnym celem Spółki było opracowanie innowacyjnych rozwiązań obejmujących zarządzenie pracą i obsługą klientów, w szczególności usprawnienie wykonywania pracy m. in. przez osoby zajmujące się szeroko rozumianą obsługą back officową w zakresie obsługi klientów i kontaktu z nimi. Dokonane rozeznanie rynku branżowego sprawiło, że jako cząstkowe cele Spółki obrano: (...) Ponadto Spółka miała na celu stworzenie Y innowacyjnego ze względu na liczbę aplikacji oraz ich funkcjonalności (w jednym miejscu). Taki zakres nie jest dostępny w żadnym produkcie występującym obecnie na rynku. Celem Spółki jest też ciągłe rozwijanie i ulepszanie Y o kolejne aplikacje i funkcjonalności. Źródłem finansowania zaplanowanych i już wykonanych prac jest bieżąca działalność Wnioskodawcy (środki obrotowe Spółki). Ad. 8. Spółce udało się osiągnąć wszystkie z ww. celów (opisanych w odpowiedzi na pytanie nr 7). Stopień realizacji założonych celów był wystarczający dla uznania, że oprogramowanie wypełnia cele biznesowe klienta. Jednocześnie cały czas trwają jednak prace nad ulepszaniem, rozwijaniem produktu i poszerzaniem jego funkcjonalności. Opracowanie aplikacji wchodzących w skład Y nastąpiło z wykorzystaniem pracy własnej oraz własnych środków finansowych Spółki w ramach indywidualnej pracy kreatywnej, realizowanej w ramach własnej inwencji twórczej jak również w porozumieniu z poszczególnymi klientami. Wymienione aplikacje zrealizowały cele Wnioskodawcy wymienione w odpowiedzi na pytanie 7. Ad. 9. W przypadku Spółki systematyczność polega na prowadzeniu prac w metodyczny i zaplanowany sposób, czego wymaga specyfika tworzenia aplikacji. Jak wskazano w stanie faktycznym (winno być: zdarzeniu przyszłym) wniosku, prace nad każdym elementem Y obejmują poniższe kroki: 1. planowanie, analiza i projektowanie oprogramowania (aplikacji), w tym ustalenie indywidualnych potrzeb kontrahenta lub użytkownika programu, zapoznanie się ze specyfiką programu, zbadanie i zaprojektowanie możliwych rozwiązań, dobranie odpowiednich technologii do wytworzenia oprogramowania lub jego części oraz dobranie metod implementacji nowych lub usprawnionych rozwiązań; 2. iteracyjne wytwarzanie oprogramowania (kodowanie) i jego implementacja, w tym tworzenie nowych funkcjonalności, przygotowywanie koncepcji rozwiązania z uwzględnieniem języków programowania i technologii wybranych na etapie projektowania oprogramowania. Przygotowywanie automatycznych testów jednostkowych oraz raportowanie weryfikujące poprawność funkcjonalną oprogramowania na etapie jego tworzenia i implementacji nowych rozwiązań, poprawki i optymalizacje w kodzie źródłowym, zwłaszcza poprawki użytkowe i wydajnościowe. Szczegółowy procesu wytwarzanie oprogramowania został opisany w stanie faktycznym wniosku; 3. dalsza implementacja obejmująca wsparcie kontrahenta lub użytkownika podczas wdrażania rozwiązań, w tym monitoring błędów, wydajności, obciążeń oraz świadczenie pomocy technicznej (np. dotyczącej poprawek zidentyfikowanych wad /błędów, usprawnień w użytkowaniu); 4. pełne wdrożenie, w tym w szczególności zintegrowanie zaimplementowanych rozwiązań z innymi systemami. Ad. 10. Harmonogramy prac są ustalane w oparciu o ustalone cykle pracy. Każdy cykl obejmuje planowanie, wykonanie i ocenę wyników, co pozwala na stopniowe udoskonalanie produktu. Podczas realizacji projektu Wnioskodawca korzysta z iteracyjnego podejścia (proces, który powtarza się w cyklach) do wytwarzania oprogramowania, które jest dostosowane do potrzeb Spółki i jej klientów. To podejście wykorzystuje zwinne metodyki zarządzania projektami, takie jak (...) (sposób zarządzania projektami, który kładzie nacisk na elastyczność, szybkie dostosowywanie się do zmian i ciągłą komunikację z klientem), a w szczególności Scrum Guide (przewodnik opisujący zasady metodyki Scrum, jednej z najpopularniejszych zwinnych metodyk. Scrum podzielony jest na krótkie cykle (zwane sprintami), w trakcie których zespół pracuje nad określonymi zadaniami. Dzięki temu, Spółka może łatwo dostosować się do zmieniających się warunków i wymagań projektowych, skutecznie zarządzając swoimi projektami. Charakterystyczną cechą projektów realizowanych przez Spółkę jest praca w dwutygodniowych cyklach (sprintach) co pozwala na skuteczne zarządzanie Y oraz na szybką reakcję na pojawiające się wyzwania. W ramach prowadzonych prac Spółka wprowadziła szereg ogólnych procesów funkcjonujących w ramach cyklicznych spotkań – zostały one szczegółowo opisane w stanie faktycznym (winno być: zdarzeniu przyszłym) wniosku. Po każdorazowym zakończonym dwutygodniowym cyklu (sprincie) Spółka dochodzi do ogólnego podsumowania wykonywanych prac. Powyższy etap nazywany „zakończeniem sprintu” wiąże się z m.in.: - przepisaniem błędów, które nie zostały rozwiązane na kolejny sprint; - zakończeniem zadań, które zostały wykonane; - przepisaniem zadań nieskończonych na kolejny sprint; - rejestracją czasu pracy w poszczególnych zadaniach. Dzięki opisanemu powyżej uporządkowanemu podejściu do prac nad realizowanym projektem, jest tworzony innowacyjny Y do kompleksowej obsługi klientów, oferujący unikalne na rynku funkcje. Ad. 11. W wyniku wytworzenia/rozwoju/ulepszenia oprogramowania będącego przedmiotem wniosku, Wnioskodawca nabył nową wiedzę, którą będzie mógł/ może wykorzystać w prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej. Wszelkie prace polegające na tworzeniu, rozwijaniu czy ulepszaniu elementów Y wymagają od Wnioskodawcy kreatywności i ciągłego poszerzania posiadanej wiedzy i umiejętności. Ad. 12. Zasobami wiedzy, którymi Wnioskodawca dysponował są technologie informatyczne oraz wiedza w zakresie przetwarzania danych, czyli wiedza o oprogramowaniu i narzędziach informatycznych, występujących zarówno w ogólnym stanie nauki jak i w środowisku, w którym funkcjonować ma program (aplikacja) wytworzony przez Wnioskodawcę. Wnioskodawca dysponował wiedzą związaną ze znajomością technologii komputerowych, języków programowania, frameworków oraz narzędzi programistycznych. Przed przystąpieniem do wykonania oprogramowania, Wnioskodawca każdorazowo musi wybrać odpowiednią technologię, co wiążę się z wykorzystaniem posiadanych zasobów wiedzy jak również ich zwiększeniem. Do tworzenia aplikacji Wnioskodawca każdorazowo wykorzystuje aktualnie posiadaną wiedzę programistyczną oraz doświadczenie zawodowe. Wnioskodawca zawsze stara się dostarczyć najnowsze oraz najbardziej optymalne z punktu widzenia Klienta rozwiązania w branży, co wymaga bieżącego monitorowania obecnego stanu techniki w branży IT, co wpływa na zwiększanie zasobów wiedzy Wnioskodawcy. Ad. 13. Prace badawczo-rozwojowe związane z wytworzeniem/rozwojem/ulepszaniem oprogramowania, wpisują się we wszystkie niżej wymienione kryteria: - są ukierunkowane na nowe odkrycia (działalność nowatorska – umożliwia pozyskanie nowej wiedzy, w szczególności w kontekście rozwoju nowych koncepcji i pomysłów związanych z projektowaniem nowych produktów lub procesów). Uzasadnienie: Spółka nieustannie pracuje nad ulepszaniem/rozwijaniem Y i dostosowywaniem opracowanych rozwiązań do rosnących potrzeb klientów, co przyczynia się do ciągłego pozyskiwania wiedzy i dokonywania nowych odkryć. - są oparte na oryginalnych koncepcjach i hipotezach (działalność twórcza wykluczająca wszelkie rutynowe, odtwórcze działania związane np. ze zmianami w produkcie). Uzasadnienie: Działania opisane we wniosku nie są pospolitymi aktywnościami, nie są rutynowe i nie wiążą się ze „zwykłymi” spodziewanymi, okresowymi aktualizacjami oprogramowania lub jego fragmentów. Nakierowane są bowiem na stworzenie nowego kodu źródłowego i każdorazowo posiadają cechę unikatowego działania Wnioskodawcy. - ich efektem jest projektowanie i tworzenie przez Wnioskodawcę produktów, procesów, usług, które – w stosunku do dotychczasowej działalności Spółki – mają nowy, bardziej innowacyjny, ulepszony charakter; czy te produkty, procesy, usługi w znacznym stopniu odróżniają się od tych dotychczas funkcjonujących w ofercie prowadzonej przez Państwa działalności gospodarczej albo w ogóle w praktyce gospodarczej. Uzasadnienie: W wyniku wykonywanych przez Wnioskodawcę prac powstaje produkt innowacyjny, który jest tworzony i rozwijany pod indywidualne potrzeby poszczególnych klientów jak również w związku ze stałym rozwojem pomysłów w Spółce. Tworzony Y (poszczególne aplikacje) mają przymiot indywidualności oraz niepowtarzalny charakter. Wnioskodawca opracowuje nowe lub ulepszone produkty, które w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących w przestrzeni gospodarczej. Aplikacje wchodzące w skład Y wytworzone przez Wnioskodawcę w ramach prac rozwojowych wyróżniają się świeżym i oryginalnym podejściem do rozwiązywania typowych problemów z jakimi zmagają się kontrahenci Wnioskodawcy. - prowadzą do uzyskania wyników, które mogą być powtórzone (działalność powtarzalna i /lub możliwa do odtworzenia). Uzasadnienie: Tak, prace Wnioskodawcy prowadzą do osiągnięcia wyników pozwalających na powtarzalność, mają być powtarzalne i możliwe do odtworzenia, w tym celu zostają utrwalone w dokumentacji Spółki. Ad. 14. Wnioskodawca potwierdza, że efekty pracy Wnioskodawcy w zakresie wytworzenia /rozwoju oprogramowania, będącego przedmiotem wniosku, którego Wnioskodawca jest „twórcą”: - zawsze odznaczają się i będą odznaczać, w okresie którego dotyczy wniosek, rzeczywiście oryginalnym, twórczym charakterem; - zawsze są i będą kreacją nowej, nieistniejącej wcześniej usługi, produktu; - nie są i nie będą efektem pracy, która wymaga do osiągnięcia rezultatu jedynie określonych umiejętności i której rezultaty da się z góry określić i przewidzieć jako mające charakter powtarzalny; - nie są/nie będą jedynie „techniczną”, a są/będą „twórczą”, realizacją szczegółowych projektów. Ad. 15. Wnioskodawca wystawia/będzie wystawiał faktury na rzecz swoich kontrahentów. Faktury wystawiane na rzecz kontrahentów wyodrębniają/będą wyodrębniać wynagrodzenia z tytułu opłat licencyjnych do programów komputerowych. Ad. 16. Pola eksploatacji ograniczone są do pobierania aplikacji i korzystania z nich zgodnie z przeznaczeniem na własne potrzeby (licencja end-user). Ad. 17. Wnioskodawca prowadzi odrębną ewidencję rachunkową, zgodnie z art. 24e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w sposób umożliwiający prawidłowe i terminowe ustalenie dochodów w celu złożenia stosownego zeznania podatkowego za dany rok podatkowy. Ad. 18. Spółka zastosuje opodatkowanie preferencyjną stawką wyłącznie do kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Ad. 19. Spółka osiągnęła pierwszy dochód do którego ma zamiar zastosować preferencyjną stawkę podatku w wysokości 5% w 2024 r. Ad. 20. Wniosek dotyczy następujących lat podatkowych: rok 2024 i lata następne. Ad. 21. W następnych latach podatkowych działalność gospodarcza Spółki prowadzona będzie na dotychczasowych zasadach. Ad. 22. W celu obliczenia kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej z opłat lub należności wynikających z umów licencyjnych, Spółka będzie pomniejszać przychody o koszty wynagrodzeń pracowników zatrudnionych w oparciu o umowy o pracę, umowy zlecenia oraz umowy o dzieło, które zostały już odliczone w ramach ulgi badawczo-rozwojowej. Przy kalkulacji dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej podatnicy, w aktualnym brzmieniu omawianych przepisów, mogą uwzględnić koszty uzyskania przychodów poniesione na działalność B+R, które doprowadziły do wytworzenia, rozwinięcia lub ulepszenia przez podatnika danego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Koszty prac B+R, stanowiące zarazem koszty uzyskania przychodów i koszty kwalifikowane w rozumieniu art. 18d ustawy o PDOP, mogą zatem być uwzględnione przy obliczeniu dochodu z praw własności intelektualnej. Wskazuje na to wprost art. 24d ust. 9a omawianej ustawy. W związku z powyższym, „koszty pracownicze” stanowią koszty poniesione na prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, o których mowa w art. 24d ust. 4 ustawy o PDOP. Zatem, na potrzeby wskaźnika NEXUS mogą być ujmowane w literze „a”, jak również pomniejszać przychód z kwalifikowanych praw własności intelektualnej. Ponadto, w związku z tym, że koszty wynagrodzeń pracowników wykonujących czynności związane z działalnością badawczo-rozwojową stanowią należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 oraz art. 13 pkt 8 lit. a ustawy o PDOF, a Wnioskodawca spełnia pozostałe warunki do zastosowania ulgi badawczo-rozwojowej, to wydatki te stanowią również koszty kwalifikowane, w myśl art. 18d ust. 2 pkt 1 i 1a ustawy o PDOP. Ad. 23. Pytanie nr 4 dotyczy kosztów kwalifikowanych na potrzeby kalkulacji wskaźnika NEXUS do litery „a”, tj. kosztów faktycznie poniesionych na prowadzoną przez podatnika działalność badawczo-rozwojową. Wnioskodawca wskazał, że będą to wszystkie wymienione w stanie faktycznym (winno być: zdarzeniu przyszłym) koszty, poza wydatkami na nabycie usług informatycznych w ramach umów B2B – te koszty Wnioskodawca zakwalifikował do litery „b” wzoru NEXUS (pytanie nr 5 z wniosku). Zatem jak wskazano we wniosku, Spółka ponosi niżej wymienione koszty związane z wytwarzaniem kwalifikowanego IP: - wynagrodzenia z tytułu umów o pracę, tj. należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: „ustawa o PIT”) oraz sfinansowane przez Spółkę składki z tytułu tych należności określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych; - wynagrodzenia z tytułu umów zlecenie/umów o dzieło, tj. należności, o których mowa w art. 13 pkt 8 lit. a ustawy o PIT oraz sfinansowane przez płatnika składki z tytułu tych należności określone w ustawie o systemie ubezpieczeń społecznych; - koszty związane z zakupem oprogramowania i licencji przeznaczonych do produkcji aplikacji; - koszty subskrypcji rozwiązań chmurowych; - zakupy sprzętu komputerowego (laptopy, monitory, myszki, klawiatury itp.); - spotkania z klientami; delegacje związane z realizacją zamówień dotyczących aplikacji tworzonych w ramach Projektu; marketing; - koszty szkoleń dla członków zespołu programistycznego; - obsługa prawna i konsultingowa (opinie, umowy), księgowa i podatkowa; - opłaty za Internet, opłaty telekomunikacyjne; - koszty wynajmu, wyposażenia i utrzymania biura. Pytanie 4 dotyczy wszystkich wymienionych wyżej kosztów. Związek poszczególnych wydatków wymienionych wyżej z prowadzoną bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalnością mającą znamiona działalności badawczo-rozwojowej związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej jest następujący: - Wynagrodzenia oraz składki ZUS (Zakład Ubezpieczeń Społecznych) z tytułu umów o pracę/umów cywilnoprawnych Tworzony przez Spółkę projekt wykonywany jest przez szereg osób zatrudnianych przez Spółkę na umowę o pracę czy umowę cywilnoprawną, a więc brak pracowników uniemożliwiłby przeprowadzenie tych prac. Oznacza to, że tego rodzaju wynagrodzenia, opłaty z tytułu składek ZUS, są bezpośrednio związane z tworzeniem/rozwojem kwalifikowanych praw własności intelektualnej. Wnioskodawca uwzględni w literze „a” wskaźnika NEXUS wynagrodzenia oraz składki ZUS z tytułu umów o pracę/ umów cywilnoprawnych dotyczące wyłącznie osób bezpośrednio zaangażowanych w tworzenie kwalifikowanego IP lub w takiej proporcji w jakiej czas pracy/zaangażowania danej osoby dotyczy pracy nad kwalifikowanym IP. - Zakup oprogramowania i licencji przeznaczonych do produkcji aplikacji oraz koszt subskrypcji rozwiązań chmurowych. Spółka wskazuje, że oprogramowania oraz licencje są niezbędne w procesie produkcji aplikacji. Specjalistyczne oprogramowania są wykorzystywane m.in. jako środowiska dla samego procesu tworzenia tych aplikacji lub jako elementy pomocnicze dla procesu twórczego. Rozwiązania chmurowe pozwalają natomiast na bezpieczne przechowywanie i łatwy dostęp do stworzonego już kodu źródłowego. Bez dostępu do rozwiązań chmurowych nie byłoby łatwego i szybkiego a przy tym całkowicie bezpiecznego dostępu do kodu źródłowego dla wszystkich osób pracujących nad tą aplikacją. W związku z tym niewątpliwie te wydatki są powiązane z tworzeniem /rozwojem kwalifikowanych praw własności intelektualnej. Tutaj również do litery „a” wskaźnika NEXUS zostaną zakwalifikowane tylko te wydatki (część wydatków) na zakup oprogramowania i licencji przeznaczonych do produkcji aplikacji oraz koszt subskrypcji rozwiązań chmurowych, które służą do pracy przy kwalifikowanych IP. - Zakup sprzętu komputerowego (laptopy, monitory, myszki, klawiatury itp.) Spółka wskazuje, że proces produkcji aplikacji nie jest możliwy bez odpowiedniego zaplecza informatycznego i sprzętowego. Odpowiedni sprzęt pozwala na szybszą pracę, korzystanie z najnowszego oprogramowania i ułatwia pracę programistów. Do litery „a” wskaźnika NEXUS zostaną zakwalifikowane tylko te wydatki (część wydatków) na zakup sprzętu komputerowego (laptopy, monitory, myszki, klawiatury itp.), który służy do pracy przy kwalifikowanych IP. - Koszty szkoleń dla członków zespołu programistycznego Spółka wskazuje, że ponoszone wydatki na szkolenia dla członków zespołu programistycznego pozwalają na poznawanie najnowszych i najlepszych rozwiązań z zakresu programowania czy rozwijania aplikacji. Oprogramowanie/aplikacje wytwarzane są na podstawie wiedzy i doświadczenia programisty. Środki ponoszone na rozwój danego programisty są niezbędne dla procesu tworzenia aplikacji. Do litery „a” wskaźnika NEXUS zostaną zakwalifikowane tylko te wydatki (część wydatków), dotyczących szkoleń dla członków zespołu programistycznego, służących bezpośrednio do pracy przy kwalifikowanych IP. - Spotkania z klientami; marketing Spółka wskazuje, że popyt na zaprojektowane przez Spółkę rozwiązanie jest kluczem do jego sprzedaży i uzyskania dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej. Wszelkiego rodzaju spotkania pozwalają na zaprezentowanie tego projektu i zainteresowanie nim potencjalnych klientów. Do litery „a” wskaźnika NEXUS zostaną zakwalifikowane tylko te wydatki (część wydatków), dotyczące omawianego we wniosku projektu Y (poszczególnych aplikacji wchodzących w jego skład). - Obsługa prawna i konsultingowa (opinie, umowy), księgowa i doradcza (w części przypadającej na działalność IP BOX) Dzięki ponoszonym przez Spółkę kosztom obsługi księgowej, prawnej oraz doradczej, Spółka ma możliwość skorzystania z ulgi IP BOX. Ze względu na wysoki poziom skomplikowania procesu ewidencyjnego, jak również konieczność złożenia wniosku o interpretację indywidualną – brak poniesionych wydatków na tego rodzaju obsługę – uniemożliwiłby skorzystanie z ulgi albo w znacznym stopniu naraziłby Spółkę na brak poprawnego rozliczenia podatkowego przedmiotowej ulgi. Do litery „a” wskaźnika NEXUS zostaną zakwalifikowane tylko te wydatki (część wydatków), dotyczące obsługi prawnej i konsultingowej (opinie, umowy), księgowej i doradczej wyłącznie w części związanej z działalnością IP BOX. - Opłaty za Internet; opłaty telekomunikacyjne Dostęp do sieci jest niezbędny w pracy programistycznej. Rozmiar projektu Spółki wymusza dostęp do sieci internetowej w najnowocześniejszej technologii. Dodatkowo projekt Spółki łączy różne kanały komunikacji, w związku z czym konieczne jest posiadanie dostępu do sieci telekomunikacyjnej. Do litery „a” wskaźnika NEXUS zostaną zakwalifikowane tylko te wydatki (część wydatków), dotyczące opłat za Internet/ opłat telekomunikacyjnych wyłącznie w części związanej z działalnością IP BOX. - Koszt wynajmu biura/media (w części przypadającej na działalność IP BOX) Spółka wskazuje, że koszty tego rodzaju są nieodłącznie związane z działalnością IP BOX. Spółka ponosi te wydatki, w związku faktem, że to w biurze powstaje ostatecznie projekt. Dzięki pracy na miejscu – możliwe jest łatwiejsze zarządzanie i koordynacja pracy. Dodatkowo programiście mają możliwość szybszego reagowania na jakieś zmiany czy pojawiające się błędy. Do litery „a” wskaźnika NEXUS zostaną zakwalifikowane tylko te wydatki (część wydatków), dotyczące kosztów wynajmu biura i mediów wyłącznie w części związanej z działalnością IP BOX. Ad. 24 Do wskaźnika NEXUS zaliczymy tylko te koszty, które nie budzą wątpliwości, że są związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej w sposób bezpośredni. Natomiast w odniesieniu do dochodu z kwalifikowanego IP, Wnioskodawca rozliczy również wydatki o charakterze pośrednim, które jednocześnie stanowią koszty uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ustawy o PDOP. Ad. 25 Sprzęt komputerowy nie stanowi w Spółce środków trwałych, a odpisy amortyzacyjne nie stanowią kosztów uzyskania przychodów od ich wartości. Ad. 26 Spółka kwalifikuje szkolenia dla członków zespołu pracującego przy Y do litery „a” wskaźnika nexus. Ze szkoleń korzystają zatrudnieni na umowę o pracę, umowę o dzieło oraz zlecenie, jak również podwykonawcy prowadzący własne działalności gospodarcze. Głównie są to szkolenia w zakresie umiejętności technicznych, poszerzające wiedzę o danej technologii wykorzystywanej przez Spółkę. Wydatki na szkolenia dla członków zespołu programistycznego pozwalają na poznawanie najnowszych i najlepszych rozwiązań z zakresu programowania czy rozwijania aplikacji, co przekłada się na rozwój/tworzenie i ulepszania oprogramowania. Ad. 27 Spółka ponosi wydatki związane ze spotkaniami z klientami. Są to m.in. koszty wynajmu sali do organizacji warsztatów, konferencji dla Klientów Spółki. Warsztaty/konferencje dotyczą produktów Spółki – Y. Inne koszty z tej grupy to przykładowo koszty delegacji pracowników do siedziby klienta. Spółka wskazuje, że popyt na zaprojektowane przez nią rozwiązanie jest kluczem do jego sprzedaży i uzyskania dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej. Wszelkiego rodzaju spotkania z klientami pozwalają na zaprezentowanie Y i zainteresowanie nim potencjalnych klientów. Ad. 28 Spółka ponosi następujące wydatki związane z obsługą prawną, konsultingową, księgową i podatkową: wydatki na bieżące doradztwo związane z kwalifikacją przychodów i kosztów na potrzeby ulgi IP BOX; na pomoc w przygotowaniu i analizę postanowień umownych w umowach zawieranych z klientami, doradztwo i pomoc w prowadzeniu ewidencji na potrzeby IP BOX, pomoc przy sporządzaniu rozliczeń i kalkulacji ww. ulgi. Dzięki ponoszonym przez Spółkę kosztom obsługi księgowej, prawnej oraz doradczej, Spółka ma możliwość skorzystania z ulgi IP BOX. Ze względu na wysoki poziom skomplikowania procesu ewidencyjnego, jak również konieczność złożenia wniosku o interpretację indywidualną – brak poniesionych wydatków na tego rodzaju obsługę – uniemożliwiłby skorzystanie z ulgi albo w znacznym stopniu naraziłby Spółkę na brak poprawnego rozliczenia podatkowego przedmiotowej ulgi. Ad. 29 Jakie konkretnie usługi informatyczne nabywają Państwo w ramach umów B2B zawartych z osobami prowadzącymi jednoosobową działalność gospodarczą? Czy w ramach usług informatycznych nabywają Państwo od tych podmiotów wyniki prac badawczo- rozwojowych od tych podmiotów czy też kwalifikowane prawa własności intelektualnej? Spółka nabywa od tych osób wyłącznie wyniki prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym IP. Ad. 30 Wynagrodzenia z tytułu świadczenia ww. usług informatycznych są przedmiotem pytania nr 5. Ad. 31 Osoby prowadzące jednoosobową działalność gospodarczą są osobami niepowiązanymi ze Spółką w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Ad. 32 Wynagrodzenie dla osób zatrudnionych na podstawie umowy zlecenie i o dzieło stanowi wynagrodzenie za wyniki prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej. Ad. 33 W pytaniu nr 6 mowa jest o wszystkich kosztach wymienionych w stanie faktycznym, tj.: - wynagrodzenia z tytułu umów o pracę, tj. należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: „ustawa o PIT”) oraz sfinansowane przez Spółkę składki z tytułu tych należności określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych; - wynagrodzenia z tytułu umów zlecenie/umów o dzieło, tj. należności o których mowa w art. 13 pkt 8 lit. a ustawy o PIT oraz sfinansowane przez płatnika składki z tytułu tych należności określone w ustawie o systemie ubezpieczeń społecznych; - koszty związane z zakupem oprogramowania i licencji przeznaczonych do produkcji aplikacji; - koszty nabycia usług informatycznych w ramach umów B2B zawartych z osobami fizycznymi prowadzącymi jednoosobową działalność gospodarczą (tj. pozarolniczą działalność gospodarczą, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT; dalej: „Koszty B2B”); - koszty subskrypcji rozwiązań chmurowych; - zakupy sprzętu komputerowego (laptopy, monitory, myszki, klawiatury itp.); - spotkania z klientami; delegacje związane z realizacją zamówień dotyczących aplikacji tworzonych w ramach Projektu; marketing - koszty szkoleń dla członków zespołu programistycznego; - obsługa prawna i konsultingowa (opinie, umowy), księgowa i podatkowa; - opłaty za Internet, opłaty telekomunikacyjne; - koszty wynajmu, wyposażenia i utrzymania biura. Związek tych wydatków z osiąganiem przychodów bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej ma charakter bezpośredni lub pośredni w zależności od danego wydatku. Wszystkie jednak wydatki spełniają definicję kosztu wymienioną w art. 15 ust. Ustawy o PDOP. Wydatki o charakterze pośrednim zostaną rozliczane zgodnie z kluczem alokacji tj. zgodnie z którym koszty pośrednie będą kosztami kwalifikowanymi w takim stosunku, w jakim pozostają przychody z kwalifikowanych IP w ogólnej kwocie przychodów Spółki. Pytania 1. Czy opisane działania obejmujące prace nad wytworzeniem oraz rozwojem (ulepszaniem) zespołu aplikacji tworzących Y stanowią działalność badawczo- rozwojową, o której mowa w art. 24d ust. 2 ustawy o PDOP w zw. z art. 4a pkt 26 ustawy o PDOP? 2. Czy efekty prac Wnioskodawcy stanowią kwalifikowane prawo własności intelektualnej, o którym mowa w art. 24d ust. 2 pkt 8 ustawy o PDOP (tj. autorskie prawo do programu komputerowego)? 3. Czy Wnioskodawca ma prawo do zastosowania 5% stawki podatku do dochodu osiągniętego z opłat lub należności wynikających z umów licencyjnych (na które składają się opłaty za korzystanie z licencji, wdrożenie, utrzymanie i rozwój oprogramowania/poszczególnych aplikacji tworzących Y), dotyczących kwalifikowanego IP jakim jest autorskie prawo do programu komputerowego wytworzonego lub ulepszonego w ramach prowadzonej działalności i wyliczonego zgodnie z art. 24d ust. 4 w zw. z ust. 7 ustawy o PDOP? 4. Czy na potrzeby kalkulacji wskaźnika NEXUS wskazane w opisie zdarzenia przyszłego koszty (poza kosztami B2B) należy kwalifikować jako koszty faktycznie poniesione na prowadzoną przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, a więc koszty kwalifikowane do kategorii „a” tego wskaźnika? 5. Czy na potrzeby kalkulacji wskaźnika NEXUS wskazane w opisie zdarzenia przyszłego koszty wynagrodzenia z tytułu umów B2B należy kwalifikować jako koszty faktycznie poniesione na nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym IP, od podmiotu niepowiązanego, wskazanego w art. 23m ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT (winno być: art. 11a ust. 1 pkt 3 updop), a więc koszty kwalifikowane do kategorii „b” tego wskaźnika? 6. Czy wszystkie wymienione w stanie faktycznym (winno być: zdarzeniu przyszłym) koszty ponoszone przez Wnioskodawcę mogą zostać uwzględnione w kalkulacji dochodu z kwalifikowanych IP? Czy w odniesieniu do kosztów pośrednio związanych z wytwarzaniem kwalifikowanego IP (tj. kosztów, które dotyczą również pozostałej działalności Spółki) prawidłowym podejściem jest zastosowanie klucza alokacji, zgodnie z którym koszty pośrednie będą kosztami kwalifikowanymi w takim stosunku, w jakim pozostają przychody z kwalifikowanych IP w ogólnej kwocie przychodów Spółki? 7. Czy należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 oraz art. 13 pkt 8 lit. a ustawy o PDOF („koszty pracownicze”) mogą stanowić koszty poniesione na prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, o których mowa w art. 24d ust. 4 ustawy o PDOP, pomniejszające przychód z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, jak również koszty uwzględniane w literze „a” kalkulacji wskaźnika NEXUS stosownie do art. 24d ust.7 ustawy o PDOP oraz jednocześnie koszty kwalifikowane w rozumieniu art. 18d ust. 2 pkt 1 i 1a ww. ustawy i tym samym podlegają także odliczeniu od dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, zgodnie z art. 24d ust. 9a ustawy o PDOP? Państwa stanowisko w sprawie Wnioskodawca jest zdania, że kwalifikowane prawo własności intelektualnej pod postacią autorskiego prawa do programu komputerowego zostało wytworzone, rozwinięte lub ulepszone przez niego w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej. Prowadzona działalność spełnia bowiem cechy działalności twórczej obejmującej prace rozwojowe, podejmowanej w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Wnioskodawca w ramach działalności nabywa, łączy, kształtuje i wykorzystuje dostępną aktualnie wiedzę i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych i oprogramowania, do projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług. Efektem prac Wnioskodawcy jest wytworzenie/ ulepszenie/ rozwój kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, tj. Y (Oprogramowania), składającego się z kilku aplikacji. Jest to nowatorski projekt, polegający na tworzeniu/ rozwijaniu/ ulepszaniu Oprogramowania, umożliwiającego dostarczanie kontrahentom możliwości obsługi klientów w ramach jednego Y poprzez poszczególne aplikacje odpowiadające za szereg różnego rodzaju funkcji. Kontrahenci Spółki mają możliwość dowolnego kształtowania ostatecznej formy tego rozwiązania (dobór poszczególnych modułów), zgodnie z ich potrzebami. Wskazane wyżej pojęcia wytworzenie/rozwinięcie/ulepszenie zostały przybliżone w wydanych przez Ministerstwo Finansów objaśnieniach z 15 lipca 2019 r. dotyczących preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej – IP BOX. Zgodnie ze stanowiskiem MF - wytworzenie przedmiotu ochrony oznacza wykreowanie nowego kwalifikowanego IP od podstaw. Pojęcie to odnosi się do najbardziej oczywistej sytuacji, w której do tej pory dane kwalifikowane IP w ogóle nie istniało i podatnik w ramach działalności badawczo-rozwojowej wytworzył to kwalifikowane IP. Natomiast rozwinięcie lub ulepszenie przedmiotu ochrony oznacza w szczególności rozbudowanie, poszerzenie zakresu funkcjonalnego albo użyteczności już istniejącego kwalifikowanego IP. Decydującym determinantem jest tutaj aspekt faktyczny rozumiany jako rozwinięcie lub ulepszenie istniejącego kwalifikowanego IP w dowolnej postaci, o ile działania te prowadzą do poprawy użyteczności albo funkcjonalności już istniejącego kwalifikowanego IP. W przypadku Wnioskodawcy w zależności od etapu na jakim znajdują się prace dla danego klienta dochodzi zarówno do wytworzenia, rozwinięcia jak i ulepszania kwalifikowanego IP. Z uwagi na powyższe, Spółka jest uprawniona do zastosowania 5% stawki podatku, o której mowa w art. 24d ust. 1 ustawy o PDOP do kwalifikowanego dochodu uzyskiwanego z opłat licencyjnych (subskrypcji) za korzystanie z opracowanego przez Spółkę systemu. Na potrzeby kalkulacji wskaźnika NEXUS, wskazane w opisie zdarzenia przyszłego koszty osobowe oraz koszty bezosobowe należy kwalifikować jako koszty faktycznie poniesione na prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, a więc koszty kwalifikowane do kategorii „a” tego wskaźnika. Natomiast wskazane w opisie zdarzenia przyszłego „koszty B2B” z tytułu wytwarzania przez specjalistów komponentów oprogramowania należy kwalifikować jako koszty poniesione na nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, inne niż wymienione w lit. d tego wskaźnika, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 3 ustawy o PDOP, a więc koszty kwalifikowane do kategorii „b” tego wskaźnika. Zgodnie z art. 24d ust. 9a ustawy o PDOP, koszty pracownicze, o których mowa w art. 12 ust. 1 oraz art. 13 pkt 8 lit. a ustawy o PDOF poniesione na prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym IP, o których mowa w art. 24d ust. 4 ustawy o CIT podlegają również odliczeniu od dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej. W związku z powyższym, koszty pracownicze, które stanowią koszty poniesione na prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej: - mogą zostać ujęte w literze „a” na potrzeby wskaźnika NEXUS; - mogą także pomniejszać przychód z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, oraz - w związku z tym, że koszty wynagrodzeń pracowników wykonujących czynności związane z działalnością badawczo-rozwojową stanowią należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 oraz art. 13 pkt 8 lit. a ustawy o PDOF, a Wnioskodawca spełnia pozostałe warunki do zastosowania ulgi badawczo-rozwojowej, to wydatki te mogą stanowić również koszty kwalifikowane, w myśl art. 18d ust. 2 pkt 1 i 1a ustawy o PDOP, zatem stosując ulgę B+R, Wnioskodawca odliczy je ponownie od podstawy opodatkowania obliczonej na zasadach ogólnych. W odniesieniu do kosztów pośrednio związanych z wytwarzaniem kwalifikowanego IP (tj. kosztów, które dotyczą również pozostałej działalności Spółki) prawidłowym podejściem jest zastosowanie klucza alokacji, zgodnie z którym koszty pośrednie będą kosztami kwalifikowanymi w takim stosunku, w jakim pozostają przychody z kwalifikowanych IP w ogólnej kwocie przychodów Spółki. Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy Ad. 1. Zgodnie z art. 4a pkt 26 ustawy o PDOP, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności badawczo- rozwojowej - oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. W przypadku Wnioskodawcy prowadzenie działalności badawczo-rozwojowej (dalej jako „B+R”) obejmie prace rozwojowe. Jak stanowi art. 4a pkt 28 ustawy o CIT, definicję prac rozwojowych znajdziemy w art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz.U. z 2023 r. poz. 742 ze zm.). Stosownie do powołanego przepisu - prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń. W celu skorzystania z ulgi IP BOX, należy przeprowadzić analizę nakierowaną na zidentyfikowanie przejawów działalności gospodarczej, które mogą zostać uznane za działalność badawczo-rozwojową (B+R). Z ustawowej definicji wynika, że działalność B+R to taka działalność, która ma charakter twórczy czyli nastawiony na tworzenie nowych i oryginalnych rozwiązań, często o charakterze unikatowym, które nie mają odtwórczego charakteru. Z pracami badawczo- rozwojowymi mamy do czynienia wówczas, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszania istniejących produktów/usług oraz procesów i technologii produkcji. Jak podaje słownik języka polskiego PWN, działalność twórcza to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia (działalność - zespół działań podejmowanych w jakimś celu), powstania czegoś (twórczy - mający na celu tworzenie, tworzyć - powodować powstanie czegoś). W doktrynie prawa autorskiego podkreśla się natomiast, że cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Działalność twórcza oznacza, że „ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem, że posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia”. Zatem twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika. Praktyka interpretacyjna i orzecznicza wskazuje nadto, że przez działalność twórczą należy rozumieć działalność, której rezultat powinien: a) być odpowiednio ustalony, co może odbyć się w dowolnej formie (między innymi niezależnie od sposobu wyrażenia), przez co należy rozumieć jego uzewnętrznienie oraz możliwość wyodrębnienia, gdy stanowi część większej całości, mającej charakter zbiorowy, b) mieć charakter indywidualny, tj. nie może być wynikiem wyłącznie mechanicznych działań, lecz określonych procesów myślowych, wymagających od twórcy kreatywności, c) mieć oryginalny charakter (wnosić obiektywnie nową wartość; stanowić „nowy wytwór intelektu”, przy czym oryginalność należy rozpatrywać wstecznie (tj. rezultat pracy nie jest twórczy, jeżeli istnieje identyczne, uprzednio stworzone dzieło). Jak wskazano w stanie faktycznym (winno być: zdarzeniu przyszłym) aktualnie Wnioskodawca prowadzi prace nad Projektem, którego celem jest stworzenie nowatorskiego Y składającego się z kilku aplikacji, który umożliwi kontrahentom zarządzanie obsługą klienta w jednym miejscu poprzez wszystkie wskazane niżej kanały komunikacji obsługiwane przez te aplikacje. Podkreślenia wymaga, że na rynku nie ma produktów, które łączyłyby obsługę wszystkich wymienionych niżej kanałów i funkcjonalności, jak ma to miejsce w przypadku aplikacji stworzonych przez Wnioskodawcę. Y składa się z następujących modułów (aplikacji): (...) Poszczególne aplikacje/moduły Y zostały opracowane z myślą o pracownikach zajmujących się szeroko rozumianą obsługą back officową w zakresie obsługi klientów i kontaktu z nimi. Oprogramowanie to będzie składać się z pięciu głównych modułów /aplikacji (w przyszłości Y może zostać jeszcze bardziej rozbudowany). Wskazać należy, że zgodnie z zamysłem Spółki korzystający mogą dobierać poszczególne aplikacje/moduły uzupełnione o dodatkowe rozwiązania zgodnie z ich indywidualnymi potrzebami. Korzystający będą mogli wybrać tylko część z poniższych modułów oraz ich elementów. Y pozwoli w łatwy sposób dobrać i dopasować poszczególne elementy, tak aby zakupione oprogramowanie, spełniało wszystkie potrzeby danego korzystającego. Opisany wyżej Y jest innowacyjny, gdyż taka liczba aplikacji oraz elementów (w jednym miejscu) nie jest dostępna w żadnym produkcie występującym obecnie na rynku. Oprogramowanie ma być w przyszłości rozwijane o kolejne moduły oraz elementy – tworząc jeden duży Y możliwy do wykorzystywania w dowolnym kształcie przez kontrahentów. Przenosząc powyższe na grunt analizowanej sprawy, tj. oceniając czy prace nad ww. Projektem wpisują się w działalność badawczo-rozwojową wskazać należy, że Projekt Y, który jest tworzony w ramach działalności Wnioskodawcy, ma ustalony, indywidualny oraz oryginalny charakter, a w konsekwencji spełniona została przesłanka „twórczości”. Jak wskazano w stanie faktycznym (winno być: zdarzeniu przyszłym), głównym celem działalności Wnioskodawcy jest wprowadzenie rozwiązania kompleksowego i dostępnego, który spełniłby wszelkie potrzeby kontrahentów w zakresie obsługi klientów. Twórczość projektu polega na opracowaniu innowacyjnego oprogramowania, które w analogicznym jak zaproponowany przez Spółkę kształcie nie jest aktualnie dostępny na rynku. Zaprojektowane Oprogramowanie jest bowiem znacznie łatwiejsze w obsłudze w stosunku do tych aktualnie istniejących na rynku oraz posiada wszelkie potrzebne funkcjonalności w kontekście obsługi klientów. Wnioskodawca zaznacza, że rozwiązania, które istnieją na rynku obejmują pojedyncze moduły/aplikacje czy kanały komunikacji. Zaprojektowane przez Spółkę rozwiązanie obejmuje wszelkiego rodzaju funkcje usprawniające oraz ułatwiające obsługę klientów oraz monitorowanie całego procesu w tym pracy pracowników call center. Y pozwala na wykorzystanie wszystkich aktualnie dostępnych kanałów komunikacji w jednym miejscu (skrypty, ankiety, IVR-y, chatboty, voiceboty, workflow management, komunikatory zewnętrzne) oraz innych modułów wspomagających. Projekt spełnia więc wszelkie wymagania techniczne oraz funkcjonalne, a jego wdrożenie, w ocenie Wnioskodawcy, pomoże wypełnić istniejącą na rynku lukę. Tworzony projekt jest unikatowy, a działania Wnioskodawcy nie mają charakteru odtwórczego. Nie ma na rynku produktu o takich samych właściwościach i dostępności. Wobec powyższego, kryterium twórczości zostało przez Spółkę spełnione. Kolejnym kryterium działalności badawczo-rozwojowej jest prowadzenie tej działalności w sposób systematyczny. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN, słowo systematyczny oznacza (i) robiący coś regularnie i starannie, (ii) o procesach: zachodzący stale od dłuższego czasu, (iii) o działaniach: prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu; też: o efektach takich działań; planowy, metodyczny. W związku z tym, że w definicji działalności badawczo-rozwojowej słowo „systematyczny” występuje w sformułowaniu „podejmowaną (działalność) w sposób systematyczny”, a więc odnosi się do „działalności”, czyli zespołu działań podejmowanych w jakimś celu, najbardziej właściwą definicją systematyczności w omawianym zakresie jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu, planu. Zatem, słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. To oznacza, że działalność badawczo-rozwojowa jest prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace badawczo-rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro i makroekonomicznej. Z powyższego wynika, że spełnienie kryterium „systematyczności” danej działalności nie jest uzależnione od ciągłości tej działalności, w tym od określonego czasu przez jaki działalność taka ma być prowadzona ani też od istnienia planu co do prowadzenia przez podatnika podobnej działalności w przyszłości. W działalności B+R Spółki powyższy warunek ten został również spełniony. Wnioskodawca zaplanował i prowadzi projekt, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Projekt ten jest tworzony w oparciu o usystematyzowane działania, które zostały wskazane w stanie faktycznym (winno być: zdarzeniu przyszłym). Prowadzony jest w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. Podzielony został na konkretne sprinty, które są weryfikowane i oceniane. Każdy etap przechodzi kolejne oceny, a stan prac jest po nich regularnie weryfikowany. Co istotne, nie są to działania jednorazowe, a powtarzalne z nastawieniem na ciągły rozwój i ulepszanie w przyszłości. Wnioskodawca wskazuje na co dwutygodniowe spotkania podsumowujące. Ostatnim kryterium świadczącym o działalności badawczo-rozwojowej jest charakter osiągniętego rezultatu. Podejmowane przez Spółkę działania powinny być prowadzone w celu zwiększania zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. W analizowanym przypadku cel ten został jasno określony i jest na bieżąco osiągany. Twórcze wykorzystanie dostępnych rozwiązań jak również implementacja własnych autorskich pomysłów pozwoliła na stworzenie Y składającego się z kilku aplikacji, który pozwala na obsługę klientów w sposób, który przy wykorzystaniu istniejących na rynku Oprogramowań nie był dotychczas możliwy. Wnioskodawca podkreśla, że podczas bieżących prac dochodzi do ciągłego rozwoju zespołu i wykorzystywania różnych metod i materiałów. Przytoczone argumenty potwierdzają, że działania Spółki spełniają definicję działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 4a pkt 26 ustawy o PDOP, gdyż są podejmowane w sposób systematyczny, mają charakter twórczy oraz podejmowane są w celu zwiększania zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Tym samym, potwierdzić należy, że w ocenie Wnioskodawcy działalność Spółki polegająca na wytwarzaniu, rozwijaniu lub ulepszaniu kwalifikowanego prawa własności intelektualnej odbywa się w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej. A zatem, jeden z kluczowych warunków uprawniających do skorzystania z ulgi IP BOX przewidzianej w art. 24d ustawy o PDOP został spełniony. Ad. 2 Rezultatem działalności badawczo-rozwojowej, pozwalającym na skorzystanie przez podatnika z ulgi IP BOX musi być wytworzenie, ulepszenie lub rozwinięcie kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Zgodnie z definicją zawartą w art. 24d ust. 2 pkt 8 ustawy o PDOP, przez kwalifikowane prawo własności intelektualnej rozumie się m.in. autorskie prawo do programu komputerowego podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej. W związku z tym, że przepisy prawa podatkowego nie definiują poszczególnych kwalifikowanych IP, ich zdefiniowanie należy oprzeć o właściwe przepisy poza podatkowych ustaw szczególnych. Co do zasady, definicje i zasady przyznawania praw ochronnych w odniesieniu do poszczególnych praw własności intelektualnej zostały uregulowane w ustawie Prawo własności przemysłowej oraz w ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych (dalej jako: „ustawa o PAiPP”). W myśl art. 1 ust. 1 ustawy o PAiPP, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o PAiPP, w szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe). Stosownie do art. 74 ust. 1 ustawy o PAiPP, programy komputerowe podlegają ochronie jak utwory literackie, o ile przepisy niniejszego rozdziału nie stanowią inaczej. Ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie (art. 74 ust. 2 ustawy o PAiPP). Z powyższego stanu prawnego wynika, że aby objąć program komputerowy ochroną prawną, wystarczające jest, że program ten stanowi przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze (wyraz własnej twórczości intelektualnej danego autora lub autorów) ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od przeznaczenia i sposobu wyrażania. Oznacza to, że w przypadku programu komputerowego nie jest konieczne uzyskiwanie formalnego potwierdzenia ochrony prawnej czy też patentu, bowiem PAiPP przyznaje taką ochronę z mocy ustawy, o ile spełniona jest definicja utworu. Jak wskazało MF w opublikowanych objaśnieniach - w obecnym stanie prawnym w Polsce nie ma możliwości ustawowego i wyczerpującego zdefiniowania pojęcia „autorskie prawo do programu komputerowego”. Niemniej jednak w powołanych objaśnieniach nakreślono zarys definicji programu komputerowego podlegającego ochronie prawnoautorskiej. Wskazano, że podstawą przyznania ochrony prawnej dla programu komputerowego jest fakt, że: - stanowi on przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od przeznaczenia i sposobu wyrażania; - ocenie charakteru indywidualnej pracy twórczej nie decydują postanowienia umowy, ale rzeczywisty wkład pracy każdego z twórców programu komputerowego, co podlega każdorazowo odrębnej ocenie należy badać faktyczne (autentyczne) działania podejmowane przez podatnika w ramach prowadzonej bezpośrednio przez niego działalności B+R, skutkującej wytworzeniem, ulepszeniem lub rozwinięciem programu komputerowego. Przyjmuje się w doktrynie prawa autorskiego m.in., że częścią chronioną prawem jest w szczególności kombinacja komend adresowanych do komputera w formie kodu źródłowego i kodu wynikowego. Jednakże jest to pozaustawowa definicja, która stricte nawiązuje do terminologii informatycznej. Jak wskazało MF w ślad za wyrokiem australijskiego sądu I instancji: „Fundamentem informatycznego rozumienia programu komputerowego jest samo pojęcie „programu”, czyli zapisanego przy pomocy wybranego języka programowania algorytmu rozwiązania określonego zadania. Zatem program komputerowy to w szczególności zestaw instrukcji przeznaczonych do wykonywania bezpośrednio lub pośrednio w komputerze czynności w celu osiągnięcia określonego rezultatu. A contrario, żaden wytwór nie jest programem komputerowym, jeżeli nie służy do wyrażania w sposób pośredni lub bezpośredni algorytmów lub logicznych relacji pomiędzy funkcjami, które mają zostać wykonane, i fizycznymi możliwościami urządzeń używanych do digitalizacji.” Podkreśla się, że przez pojęcie komputer należy rozumieć również inne urządzenia spełniające podobne funkcje – m.in. tablety, telefony komórkowe itp., bowiem istotne jest źródło (kod źródłowy, kod wynikowy) programu komputerowego, a nie jego nośnik. Jak podsumowało MF: „Brak ustawowej definicji pojęcia „program komputerowy” oraz brak precyzyjnego określenia zakresu „autorskiego prawa do programu komputerowego” w świetle polskiego prawa sprawia, że konieczne jest odniesienie się do pozaustawowych źródeł interpretacji tego pojęcia oraz ustalenia zakresu przedmiotowej ochrony prawnej. Wynika z nich, że pojęcie „program komputerowy” nie powinno być rozumiane wąsko lecz szeroko, w szczególności obejmując interfejs, gdy ten spełnia warunek interoperacyjności programu komputerowego z oprogramowaniem i sprzętem komputerowym, co musi być ustalone w każdym przypadku oddzielnie na podstawie rzeczywistych ustaleń, a nie tylko formalnych postanowień, na przykład umownych. Holistycznie i funkcjonalnie, program komputerowy obejmuje więc jego funkcjonalne części składowe, takie jak: kod źródłowy, opis procedur operacyjnych, zestawienie danych w informacjach konwersacyjnych i dialogowych oraz kod wynikowy i interfejs.” Biorąc pod uwagę tak szeroką definicję pojęcia „program komputerowy” oraz wskazówki opisane przez MF, Y (Oprogramowanie) składający się z aplikacji służących szeroko rozumianej obsłudze klienta użytkowników, wytwarzany w ramach działalności badawczo- rozwojowej Wnioskodawcy bez wątpienia wpisuje się ww. kryteria. W związku z powyższym wskazać należy, że efekty prac Wnioskodawcy stanowią kwalifikowane prawo własności intelektualnej. Ad. 3 Stosownie do art. 24d ust. 1 ustawy o PDOP, podatek od osiągniętego przez podatnika kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania. W myśl art. 24e ust. 1 ustawy o PDOP, podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 24d są obowiązani: 1) wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonej ewidencji rachunkowej; 2) prowadzić ewidencję rachunkową w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej; 3) wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 24d ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu; 4) dokonywać zapisów w prowadzonej ewidencji rachunkowej w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z tych kwalifikowanych praw własności intelektualnej - w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonej ewidencji rachunkowej nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3; 5) dokonywać zapisów w prowadzonej ewidencji rachunkowej w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług - w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonej ewidencji rachunkowej nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4. Wskazać należy, że Wnioskodawca spełnia wszelkie wymagane przepisami prawa obowiązki ewidencyjne oraz dokumentacyjne. Prowadzi ewidencję na potrzeby IP BOX w sposób pozwalający na ustalenie wszelkich ponoszonych kosztów i przychodów, a więc i dochodu (straty) z tytułu działalności IP BOX. Wnioskodawca potwierdza, że sposób prowadzenia ewidencji jest zgodny z wymaganiami Ministerstwa Finansów znajdującymi się w Objaśnieniach Podatkowych dotyczących IP BOX. Właściwie prowadzona ewidencja pozwala na poprawne alokowanie przychodów i kosztów, co jest niezbędne do wyliczenia wskaźnika NEXUS oraz przychodu i dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej. Dochodem Wnioskodawcy jest osiągnięty w danym roku podatkowym dochód (strata) ustalony zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy o PDOP. Wnioskodawca uzyskuje wynagrodzenie w postaci należności licencyjnych za korzystanie przez klientów z udostępnionych im aplikacji. Należności licencyjne pobierane przez Wnioskodawcę obejmują opłaty za: - korzystanie z licencji, - wdrożenie, - utrzymanie i rozwój oprogramowania/poszczególnych aplikacji tworzących Y. Jak wskazano w opisie stanu faktycznego (winno być: zdarzenia przyszłego) zakres usług świadczonych przez Wnioskodawcę, jest zależny od treści umów podpisanych z indywidualnymi klientami. Wdrożenie to zazwyczaj czynności obejmujące zaprojektowanie, dostarczenie, instalację oraz konfigurację oprogramowania i uruchomienie systemu. Obejmuje w szczególności wynagrodzenie za wykonanie i przeniesienie autorskich praw majątkowych do oprogramowania dedykowanego stworzonego pod zamówienie klienta, przekazanie dokumentacji stworzonego oprogramowania, innej dokumentacji związanej z zamówieniem, zapewnienie lub świadczenie przez Wnioskodawcę usług maintenance dla oprogramowania (tj. zapewnienie ciągłości działania aplikacji poprzez działania profilaktyczne i naprawcze) oraz przeprowadzenie szkoleń i transfer wiedzy. Utrzymanie systemu po wdrożeniu obejmuje bieżące monitorowanie działania systemu oraz wykrywanie i usuwanie błędów. Z tego tytułu Wnioskodawca pobiera opłaty cykliczne, zazwyczaj jest to opłata roczna. Natomiast rozwój systemu po zakończeniu wdrożenia - to m.in. ulepszenie zaprojektowanych rozwiązań lub dodanie dodatkowych funkcjonalności na życzenie klienta. Co do zasady przedmiotowe oprogramowanie jest sprzedawane przez Wnioskodawcę w modelu subskrypcyjnym - poprzez cykliczne opłaty licencyjne. W zależności od indywidualnej umowy zawartej z klientem, okres subskrypcji może być różny. Zdarzają się również licencje wieczyste. W ramach prowadzonej ewidencji dochodzi do wyodrębnienia każdego z kwalifikowanych praw własności intelektualnej (praw IP BOX). Wyodrębnionymi prawami IP BOX są autorskie prawa do programu komputerowego (oprogramowania). W związku z faktem, że Wnioskodawca stworzył Y (Oprogramowanie) składający się z kilku aplikacji w ramach działalności badawczo-rozwojowej i prace te stanowią kwalifikowane prawo własności intelektualnej, wywiązuje się on z wszelkich obowiązków ewidencyjno- prawnych oraz dokonuje właściwej alokacji kosztów i przychodów związanych z działalnością IP BOX to będzie on uprawniony do zastosowania 5% stawki podatku od dochodów z kwalifikowanych IP. Ad. 4 Zgodnie z art. 24d ust. 4 ustawy o PDOP, wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru: (a + b) * 1,3 / (a + b + c + d) w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na: a - prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, b - nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 3, c - nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4, d - nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Wnioskodawca wskazuje, że będzie ponosił poniżej wymienione wydatki. Wymienione koszty, poza kosztami B2B, w ocenie Wnioskodawcy, należy zakwalifikować do litery „a” wskaźnika NEXUS. Koszty związane z wytwarzaniem kwalifikowanego IP: - wynagrodzenia z tytułu umów o pracę, tj. należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: „ustawa o PIT)” oraz sfinansowane przez Spółkę składki z tytułu tych należności określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych; - wynagrodzenia z tytułu umów zlecenie/umów o dzieło, tj. należności, o których mowa w art. 13 pkt 8 lit. a ustawy o PIT oraz sfinansowane przez płatnika składki z tytułu tych należności określone w ustawie o systemie ubezpieczeń społecznych; - koszty nabycia usług informatycznych w ramach umów B2B zawartych z osobami fizycznymi prowadzącymi jednoosobową działalność gospodarczą (tj. pozarolniczą działalność gospodarczą, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT; dalej: „Koszty B2B”); - koszty związane z zakupem oprogramowania i licencji przeznaczonych do produkcji aplikacji; - koszty subskrypcji rozwiązań chmurowych; - zakupy sprzętu komputerowego (laptopy, monitory, myszki, klawiatury itp.); - koszty szkoleń dla członków zespołu programistycznego; - koszty spotkań z klientami; delegacje związane z realizacją zamówień dotyczących aplikacji tworzonych w ramach Projektu; marketing - obsługa prawna i konsultingowa (opinie, umowy), księgowa i podatkowa; - opłaty za Internet, opłaty telekomunikacyjne; - koszty wynajmu, wyposażenia i utrzymania biura. Poza kosztami B2B pozostałe wymienione przez Wnioskodawcę koszty należy zakwalifikować do litery „a” wskaźnika NEXUS. Charakterystyka kosztów - Wynagrodzenia oraz składki ZUS z tytułu umów o pracę/umów cywilnoprawnych - w ocenie Wnioskodawcy, koszty związane z wytwarzaniem, rozwijaniem lub ulepszeniem kwalifikowanego IP w postaci pracy - a więc wynagrodzenia pracownicze, wynagrodzenia za usługi świadczone na podstawie umów cywilnoprawnych - jednoznacznie należy zakwalifikować do ponoszonych bezpośrednio na działalność związaną z projektem IP BOX kosztów kwalifikowanych. Jak wskazano w stanie faktycznym (winno być: zdarzenie przyszłe) projekt Y tworzy zespół różnych specjalistów. Do wykonywanych prac został powołany następujący zespół: - Product Owner – osoba odpowiedzialna za zdefiniowanie i opisanie wymagań biznesowych realizowanych przez zespół; - Scrum Master/PM - osoba odpowiedzialna za pilnowanie przestrzegania zasad procesu projektowego oraz za kontakt z klientem; - Zespół deweloperski – od sześciu do ośmiu osób będących programistami odpowiedzialnych za techniczną realizację projektu; - Zespół PMO - (Project Management Office) - 1-2 osoby odpowiedzialne za rozliczanie projektów, weryfikację kosztów, opracowywanie ewidencji na cele IP BOX. - Zakup oprogramowania i licencji przeznaczonych do produkcji aplikacji oraz koszt subskrypcji rozwiązań chmurowych - Wnioskodawca wskazuje, że oprogramowania oraz licencje są niezbędne w procesie produkcji aplikacji. Specjalistyczne oprogramowania są wykorzystywane m.in. jako środowiska dla samego procesu tworzenia tych aplikacji lub jako elementy pomocniejsze dla procesu twórczego. Rozwiązania chmurowe pozwalają natomiast na bezpieczne przechowywanie i łatwy dostęp do stworzonego już kodu źródłowego. Spółka podkreśla, że bez dostępu do rozwiązań chmurowych nie byłoby łatwego i szybkiego a przy tym całkowicie bezpiecznego dostępu do kodu źródłowego dla wszystkich osób pracujących nad tą aplikacją. Bowiem to przekładałoby się m.in. na utrudniony proces zarządzania i koordynowania pracą. - Zakup sprzętu komputerowego (laptopy, monitory, myszki, klawiatury itp.) - proces produkcji aplikacji nie jest możliwy bez odpowiedniego zaplecza informatycznego i sprzętowego. W szybko zmieniającym się świecie technologii, brak nowoczesnych rozwiązań technologicznych prowadziłby do spadku wydajności pracy Wnioskodawcy. Odpowiedni sprzęt pozwala na szybszą pracę, korzystanie z najnowszych oprogramowań oraz ułatwia pracę programistów, co realnie przekłada się na lepszą jakość produkowanego oprogramowania i ma pozytywny wpływ na produkt końcowy. - Koszty szkoleń dla członków zespołu programistycznego - ponoszone wydatki na szkolenia dla członków zespołu programistycznego pozwalają na poznawanie najnowszych i najlepszych rozwiązań z zakresu programowania czy rozwijania aplikacji. Oprogramowanie/aplikacje wytwarzane są przede wszystkim na podstawie wiedzy i doświadczenia programisty, dlatego dla finalnego kształtu produktu decydujące znaczenie mają przede wszystkim posiadane przez programistów informacje specjalne i wiedza specjalistyczna. Środki ponoszone na rozwój tej wiedzy są niezbędne dla właściwego procesu tworzenia aplikacji. - Spotkania z klientami; marketing - popyt na zaprojektowane przez Spółkę rozwiązanie jest kluczem do jego sprzedaży i uzyskania dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej. Dzięki spotkaniom (bezpośrednio oraz online) z zainteresowanymi klientami Spółka może zaprezentować swój produkt bazowy oraz dostosować efekt końcowy do potrzeb konkretnego klienta. Ponadto personel Spółki prowadzi warsztaty, na których uczy klientów korzystania z aplikacji. - Obsługa prawna i konsultingowa (opinie, umowy), księgowa i doradcza (w części przypadającej na działalność IP BOX) - ponoszone przez Wnioskodawcę koszty obsługi księgowej, prawnej oraz doradczej są niezbędne do skorzystania z IP BOX. Wnioskodawca wskazuje, że ze względu na skomplikowany proces ewidencji dotyczącej IP BOX oraz złożoność samej ulgi, korzystanie z takich usług jest konieczne. Zatrudnienie profesjonalistów pozwala również na zaoszczędzenie czasu potrzebnego do tworzenia aplikacji. Wnioskodawca zauważa, że bez pomocy prawno-doradczej nie byłby w stanie złożyć „tego” wniosku o interpretację indywidualną, która jest niezbędna do skorzystania z IP BOX. Wnioskodawca chce również w pełni zadbać o poprawność podatkowego rozliczenia przedmiotowej ulgi. - Opłaty za Internet; opłaty telekomunikacyjne - dostęp do niezawodnego łącza internetowego jest niezbędny w pracy każdego programisty. Biorąc pod uwagę rozmiar Projektu Spółki bez wątpienia w codziennej pracy nad rozwojem Y nieodzowny jest dostęp do sieci internetowej w najnowocześniejszej technologii wykorzystującej łącza symetryczne o pełnej gwarancji pasma, z bezpiecznymi punktami styku o dużej przepustowości oraz zerowym poziomem utraty pakietów IP. Ponadto w związku z tym, że Projekt Wnioskodawcy łączy różne kanały komunikacji, niezbędny jest również dostęp do sieci telekomunikacyjnej. - koszt wynajmu biura (w części przypadającej na działalność IP BOX) - w kontekście kosztów wynajmu biura, Wnioskodawca wskazuje, że koszty te również są nieodłącznie związane z działalnością IP BOX, w związku z faktem, że to w biurze powstaje Y składający się z kilku aplikacji. Możliwość wykonywania pracy w biurze przekłada się na łatwiejsze zarządzanie i koordynację pracy. Bliskość programistów pozwala również na szybsze reagowania w przypadku konieczności zaimplementowania jakichś zmian czy poprawy jakichś błędów. Stosownie do art. 24d ust. 5, do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami. Wskazywane przez Wnioskodawcę koszty są ściśle związane z możliwością osiągania przychodów z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej oraz rozwijania Oprogramowania (Y) i są bezpośrednio związane z wykonywaną pracą. Bez poniesienia przedmiotowych wydatków, Wnioskodawca nie mógłby realizować swojej działalności, a co za tym idzie uzyskiwać przychodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej. Mając zatem na uwadze powyższe, omawiane koszty, w ocenie Wnioskodawcy, będą mogły zostać uwzględnione w całości dla celów ustalenia wskaźnika pod literą „a” wskaźnika NEXUS jako koszty, o których mowa w art. 24d ust. 4 ustawy o PDOP. Ad. 5 Wnioskodawca wskazuje, że będzie ponosił również wydatki z tytułu nabycia usług informatycznych w ramach umów B2B zawartych z osobami fizycznymi prowadzącymi jednoosobową działalność gospodarczą (tj. pozarolniczą działalność gospodarczą, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT; dalej: „koszty B2B”). W kontekście kosztów B2B należy wskazać, że to Wnioskodawca podejmuje kluczowe i strategiczne decyzje odnośnie kierunku prowadzonych prac, jak również organizuje i nadzoruje wykonywanie konkretnych zadań przez poszczególne osoby współpracujące, co zostało szczegółowo przedstawione w stanie faktycznym. Dodatkowo prace badawczo-rozwojowe nad tworzeniem, rozwijaniem i ulepszaniem oprogramowania mają charakter bardzo złożony i wymagają zaangażowania licznego zespołu, w związku z czym w praktyce wykluczona jest sytuacja, aby całość majątkowych praw autorskich do poszczególnych Praw IP Box była przenoszona na rzecz Wnioskodawcy przez pojedynczą osobę współpracującą na B2B. Wskazać należy, że praca zespołu programistycznego jest nadzorowana przez osoby decyzyjne w Spółce w ramach dwutygodniowych sprintów, w których to dochodzi do badania postępów czy przydzielania danych fragmentów kodu/rozwiązania do poszczególnych osób. Zdarzyć się również może, że nad danym fragmentem rozwiązania pracuje kilka osób. Zespół programistyczny liczy około 20 osób, w tym liczba współpracowników B2B wynosi mniej niż połowę. Powstały efekt (Y składający się z kilku aplikacji) jest związany z pracą wszystkich członków zespołu, gdzie nie jest możliwe wyróżnienie całości majątkowych praw autorskich do poszczególnego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Konkludując, wydatki na współpracowników B2B będą stanowić nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT. Z uwagi na powyższe, koszty te powinny zostać zakwalifikowane jako litera „b” na potrzeby kalkulacji wskaźnika NEXUS. Ad. 6 Jak wynika z art. 24d ust. 3 ustawy o PDOP, podstawę opodatkowania preferencyjną 5% stawką w ramach ulgi IP BOX stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym. Dochodem z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest osiągnięty przez podatnika w roku podatkowym dochód, czyli nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania. Jak wskazano w stanie faktycznym (winno być: zdarzeniu przyszłym) Wnioskodawca w związku z pracą nad opisanym projektem IP BOX ponosi niżej wymienione koszty. Koszty związane z wytwarzaniem kwalifikowanego IP: - wynagrodzenia z tytułu umów o pracę, tj. należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: „ustawa o PIT”) oraz sfinansowane przez Spółkę składki z tytułu tych należności określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych; - wynagrodzenia z tytułu umów zlecenie/umów o dzieło, tj. należności, o których mowa w art. 13 pkt 8 lit. a ustawy o PIT oraz sfinansowane przez płatnika składki z tytułu tych należności określone w ustawie o systemie ubezpieczeń społecznych; - koszty związane z zakupem oprogramowania i licencji przeznaczonych do produkcji aplikacji; - koszty nabycia usług informatycznych w ramach umów B2B zawartych z osobami fizycznymi prowadzącymi jednoosobową działalność gospodarczą (tj. pozarolniczą działalność gospodarczą, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT; dalej: „Koszty B2B”); - koszty subskrypcji rozwiązań chmurowych; - zakupy sprzętu komputerowego (laptopy, monitory, myszki, klawiatury itp.); - spotkania z klientami; delegacje związane z realizacją zamówień dotyczących aplikacji tworzonych w ramach Projektu; marketing; - koszty szkoleń dla członków zespołu programistycznego; - obsługa prawna i konsultingowa (opinie, umowy), księgowa i podatkowa; - opłaty za Internet, opłaty telekomunikacyjne; - koszty wynajmu, wyposażenia i utrzymania biura. W ocenie Wnioskodawcy, wszystkie wymienione wyżej koszty mogą zostać uwzględnione jako koszty kwalifikowane i będą wpływały na podstawę opodatkowania 5% stawką w ramach ulgi IP BOX. W odniesieniu do kosztów pośrednio związanych z wytwarzaniem kwalifikowanego IP (tj. kosztów, które dotyczą również pozostałej działalności Spółki, np. obsługa prawna, konsultingowa, księgowa i podatkowa; opłaty za Internet, opłaty telekomunikacyjne; koszty wynajmu, wyposażenia i utrzymania biura) prawidłowym podejściem jest zastosowanie klucza alokacji, zgodnie z którym koszty pośrednie będą kosztami kwalifikowanymi w takim stosunku, w jakim pozostają przychody z kwalifikowanych IP w ogólnej kwocie przychodów Spółki. Ad. 7 Zgodnie z art. 18d ust. 1 ustawy o PDOP, podatnik uzyskujący przychody inne niż przychody z zysków kapitałowych odlicza od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18, koszty uzyskania przychodów poniesione na działalność badawczo-rozwojową, zwane dalej „kosztami kwalifikowanymi”. Kwota odliczenia nie może w roku podatkowym przekraczać kwoty dochodu uzyskanego przez podatnika z przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych. W myśl art. 24d ust. 9a ustawy o PDOP, od dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej podatnik może odliczyć koszty kwalifikowane określone w art. 18d ust. 2-3b, które doprowadziły do wytworzenia, rozwinięcia lub ulepszenia przez podatnika tego prawa, przy czym przepisy art. 18d ust. 1 zdanie drugie i ust. 3c-9 stosuje się odpowiednio. Stosownie do art. 18d ust. 2 pkt 1 i 1a ustawy o PDOP za koszty kwalifikowane uznaje się: 1. poniesione w danym miesiącu należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, oraz sfinansowane przez płatnika składki z tytułu tych należności określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu; 2. poniesione w danym miesiącu należności z tytułów, o których mowa w art. 13 pkt 8 lit. a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, oraz sfinansowane przez płatnika składki z tytułu tych należności określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na wykonanie usługi w zakresie działalności badawczo- rozwojowej pozostaje w całości czasu przeznaczonego na wykonanie usługi na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło w danym miesiącu. Istotną zmianę do preferencji związanej z opodatkowaniem dochodu osiągniętego z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej wprowadzono ustawą z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r. poz. 2105, dalej: „ustawa zmieniająca”), poprzez dodanie ust. 9a, który stanowi, że: od dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej podatnik może odliczyć koszty kwalifikowane określone w art. 18d ust. 2-3b, które doprowadziły do wytworzenia, rozwinięcia lub ulepszenia przez podatnika tego prawa, przy czym przepisy art. 18d ust. 1 zdanie drugie i ust. 3c-9 stosuje się odpowiednio. Wprowadzone rozwiązanie polega na umożliwieniu korzystania w sposób symultaniczny z ulgi B+R przez podatnika osiągającego dochód z praw własności intelektualnej, który objęty jest reżimem IP BOX. Zatem, podatnik komercjalizujący wyniki prac badawczo- rozwojowych i osiągający z nich dochody kwalifikowane w rozumieniu przepisów o IP BOX nie jest zobowiązany do dokonania wyboru, na koniec roku podatkowego, pomiędzy „wykluczającymi się” preferencjami. Przy kalkulacji dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej podatnicy, w aktualnym brzmieniu omawianych przepisów, mogą uwzględnić koszty uzyskania przychodów poniesione na działalność B+R, które doprowadziły do wytworzenia, rozwinięcia lub ulepszenia przez podatnika danego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Koszty prac B+R, stanowiące zarazem koszty uzyskania przychodów i koszty kwalifikowane w rozumieniu art. 18d ustawy o PDOP, mogą zatem być uwzględnione przy obliczeniu dochodu z praw własności intelektualnej. Wskazuje na to wprost art. 24d ust. 9a omawianej ustawy. W związku z powyższym, „koszty pracownicze” stanowią koszty poniesione na prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, o których mowa w art. 24d ust. 4 ustawy o PDOP. Zatem, na potrzeby wskaźnika NEXUS mogą być ujmowane w literze „a”, jak również pomniejszać przychód z kwalifikowanych praw własności intelektualnej. Ponadto, w związku z tym, że koszty wynagrodzeń pracowników wykonujących czynności związane z działalnością badawczo-rozwojową stanowią należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 oraz art. 13 pkt 8 lit. a ustawy o PDOF, a Wnioskodawca spełnia pozostałe warunki do zastosowania ulgi badawczo-rozwojowej, to wydatki te stanowią również koszty kwalifikowane, w myśl art. 18d ust. 2 pkt 1 i 1a ustawy o PDOP.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest w części prawidłowe, w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Odnosząc się do pytania oznaczonego we wniosku nr 1 wskazać należy, że zgodnie z art. 4a pkt 26 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2025 r., poz. 278 ze zm., dalej: „updop”, „ustawa o CIT”): działalność badawczo-rozwojowa oznacza działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. W myśl art. 4a pkt 27 updop:

ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych, oznacza to: a. badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, b. badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. W myśl art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1571 ze zm.), badania naukowe są działalnością obejmującą: 1. badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne; 2. badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń. Stosownie do treści art. 4a pkt 28 updop: ilekroć w ustawie jest mowa o pracach rozwojowych - oznacza to prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. W myśl art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce: prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń. Aby Państwa działalność spełniała przesłanki działalności badawczo-rozwojowej, przeprowadzę analizę nakierowaną na zidentyfikowanie przejawów działalności gospodarczej, które mogą zostać uznane za działalność badawczo-rozwojową (tj. tych aktywności podatnika, które spełniają definicje wskazane w art. 4a pkt 26-28 updop). Ustawodawca wprowadził definicję działalności badawczo-rozwojowej w art. 4a pkt 26 updop, zgodnie z którą (jak już wyżej wskazano) przez działalność badawczo-rozwojową, należy rozumieć działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Z ustawowej definicji wynika zatem, że taka działalność musi mieć charakter twórczy. Posłużenie się tym sformułowaniem wskazuje, że działalność badawczo-rozwojowa to taka aktywność, która nastawiona jest na tworzenie nowych i oryginalnych rozwiązań, często o charakterze unikatowym, które nie mają odtwórczego charakteru. Po drugie, z art. 4a pkt 26 updop wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi być podejmowana w systematyczny sposób. Po trzecie, taka działalność musi mieć określony cel, tj. powinna być nakierowana na zwiększenie zasobów wiedzy oraz ich wykorzystanie do tworzenia nowych zastosowań. W ramach prac rozwojowych następuje połączenie wyników prac badawczych z wiedzą techniczną w celu wprowadzenia do produkcji nowego lub zmodernizowanego wyrobu, nowej technologii czy nowego systemu organizacji. Innymi słowy, prowadzone systematycznie prace opierają się na istniejącej wiedzy, uzyskanej w wyniku działalności badawczej oraz/lub doświadczeń praktycznych i mają na celu wytworzenie nowych materiałów, produktów lub urządzeń, inicjowanie nowych i znaczące udoskonalenie już istniejących procesów, systemów i usług. Podmioty gospodarcze zajmujące się działalnością badawczo-rozwojową realizują ją obok swojej działalności podstawowej (np. przedsiębiorstwa przemysłowe dysponujące własnym zapleczem badawczo-rozwojowym, laboratoria, zakłady i ośrodki badawczo-rozwojowe, działy badawczo-technologiczne, biura konstrukcyjne i technologiczne, zakłady rozwoju technik, biura studiów i projektów itp.). Prace rozwojowe mogą obejmować nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług. Prace rozwojowe nie obejmują rutynowych i okresowych zmian wprowadzanych do istniejących produktów, linii produkcyjnych, procesów wytwórczych, usług nawet jeśli takie zmiany mają charakter ulepszeń. Przepisy o działalności badawczo-rozwojowej należy interpretować ściśle. Zatem, tylko te działania podatnika można zaliczyć do działalności badawczo-rozwojowej, które wyczerpują znamiona definicji zawartej w treści art. 4a pkt 26 updop, co oznacza, że aktywność podatnika winna być nastawiona na tworzenie nowych i oryginalnych rozwiązań, często o charakterze unikatowym (które nie mają odtwórczego charakteru), związanych z postępem naukowym czy technologicznym. Na powyższe kryteria wskazał także Minister Finansów w Objaśnieniach podatkowych z 15 lipca 2019 r. dotyczących preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej (dalej także: „Objaśnienia MF”), które w części 3.2.1. poświęcone są pojęciu działalności badawczo-rozwojowej. Zgodnie z Objaśnieniami MF, przez działalność twórczą należy rozumieć zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia, powstania czegoś, a twórczość działalności badawczo-rozwojowej przejawiać się może m.in.: opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika. Dodatkowo, warto nadmienić, że walidacja (według Słownika języka polskiego PWN rozumiana jako ogół czynności mających na celu zbadanie odpowiedniości, trafności lub dokładności czegoś) nowego lub ulepszonego produktu/technologii/rozwiązań zwłaszcza w warunkach rzeczywistego funkcjonowania, gdzie głównym celem jest dalsze udoskonalenie techniczne, a których ostateczny kształt nie został określony została wyróżniona w Objaśnieniach MF jako typowe przejawy działalności twórczej w znaczeniu przyjmowanym dla potrzeb definicji prac badawczo-rozwojowych (por. pkt 36 Objaśnień MF). Jak wskazano w Objaśnieniach MF (na co zwróciłem już uwagę powyżej), w świetle obowiązujących w Polsce znaczeń pojęcia „systematyczność”, prowadzenie działalności w taki sposób może oznaczać realizację tego rodzaju działań: - w znaczeniu pierwszym – w sposób stały, od dłuższego czasu (regularnie), bądź - w znaczeniu drugim – w sposób uporządkowany, według pewnego systemu (planowo, metodycznie). Dla potrzeb definicji działalności badawczo-rozwojowej, kryterium to należy rozumieć zgodnie z drugim znaczeniem. W świetle powyższego oznacza to, że kryterium systematyczności jest spełnione, gdy działalność prowadzona jest w sposób uporządkowany, według pewnego systemu (metodycznie, zgodnie z planem). Trzecim kryterium uznania danej działalności za badawczo-rozwojową jest zwiększanie zasobów wiedzy (zgodnie z Objaśnieniami MF – pkt 43, to pojęcie odnosi się przede wszystkim do badań naukowych) lub wykorzystania istniejących zasobów wiedzy (na co nakierowane są przede wszystkim prace rozwojowe, obejmujące zdobywanie, łączenie i kształtowanie wiedzy) do tworzenia nowych zastosowań (nowych, zmienionych lub usprawnionych produktów, procesów lub usług). Jednocześnie, jak zauważono w treści cytowanych Objaśnień MF, ustawodawca nie zdefiniował sformułowania „zwiększania zasobów wiedzy”, jednak przyjąć można, że sformułowanie to należy rozumieć z perspektywy danego podatnika a kluczowym jest element celowościowy (tj. zwiększenie poziomu wiedzy oraz wykorzystanie jej do tworzenia nowych zastosowań), bez względu na to, czy zdobywana wiedza stanowić będzie nowość tylko z perspektywy danego podmiotu, albo czy po jej zastosowaniu będzie służyć wyłącznie jednemu podmiotowi, czy też znajdzie szersze zastosowanie (por. pkt 45 Objaśnień MF). Tylko te działania podatnika można zaliczyć do działalności badawczo-rozwojowej, które wyczerpują znamiona definicji zawartej w treści art. 4a pkt 26-28 updop. Stwierdzam, że opisana we wniosku działalność obejmująca prace nad wytworzeniem oraz rozwojem (ulepszaniem) zespołu aplikacji tworzących Y spełnia definicję działalności badawczo-rozwojowej, o której mowa w art. 4a pkt 26-28 ustawy o CIT. Państwa stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 jest prawidłowe. Odnosząc się do pytań oznaczonych we wniosku nr 2-7, wskazuję, że regulacje dotyczące stosowania preferencji IP Box zostały odzwierciedlone w art. 24d-24e ustawy o CIT. Zgodnie z art. 24d ust. 1 updop, podatek od osiągniętego przez podatnika kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania. W myśl art. 24d ust. 2 updop, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są: 1. patent, 2. prawo ochronne na wzór użytkowy, 3. prawo z rejestracji wzoru przemysłowego, 4. prawo z rejestracji topografii układu scalonego, 5. dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin, 6. prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu, 7. wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz.U. z 2021 r. poz. 213), 8. autorskie prawo do programu komputerowego - podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej. Zgodnie z art. 24d ust. 3 updop, podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym. Dochody z kwalifikowanego IP mogą być opodatkowane na preferencyjnych zasadach w takim zakresie, w jakim kwalifikowane IP wytwarza dochody w efekcie prac badawczo- rozwojowych prowadzonych przez podatnika. Skorzystanie z preferencji IP Box jest możliwe w sytuacji występowania związku między dochodem kwalifikującym się do preferencji a kosztami faktycznie poniesionymi w celu jego uzyskania. Sposób obliczenia wysokości kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej zawarty jest w art. 24d ust. 4 updop. Zgodnie z treścią tego przepisu: wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru: (a+b)*1,3/(a+b+c+d), w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na: a. prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, b. nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 3, c. nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4, d. nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Stosownie do art. 24d ust. 5 updop, do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami. W przypadku gdy wartość wskaźnika, o którym mowa w ust. 4, jest większa od 1, przyjmuje się, że wartość ta wynosi 1 (art. 24d ust. 6 ww. ustawy). Zgodnie z art. 24d ust. 7 updop, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest osiągnięty przez podatnika w roku podatkowym dochód (strata) ustalony zgodnie z art. 7 ust. 2: 1. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej; 2. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej; 3. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi; 4. z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu. Obowiązki podatników podlegających opodatkowaniu na podstawie art. 24d updop, zostały określone w art. 24e updop. W myśl art. 24e ust. 1 updop, podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 24d są obowiązani: 1. wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonej ewidencji rachunkowej; 2. prowadzić ewidencję rachunkową w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej; 3. wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 24d ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu; 4. dokonywać zapisów w prowadzonej ewidencji rachunkowej w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z tych kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonej ewidencji rachunkowej nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3; 5. dokonywać zapisów w prowadzonej ewidencji rachunkowej w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług - w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonej ewidencji rachunkowej nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4. Zgodnie z art. 24e ust. 2 updop, w przypadku gdy na podstawie ewidencji rachunkowej nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 19. Do kwalifikowanych praw własności intelektualnej, zgodnie z cytowanym powyżej art. 24d ust. 2 pkt 8 updop, zalicza się autorskie prawo majątkowe do programu komputerowego. Zgodnie z objaśnieniami podatkowymi Ministerstwa Finansów z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczącymi preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej – IP BOX, ustawa o CIT nie definiuje pojęcia „programu komputerowego” oraz brak w świetle polskiego prawa precyzyjnego określenia zakresu „autorskiego prawa do programu komputerowego”. Praktyka stosowania tego pojęcia na świecie potwierdza, że ze względu na dynamiczny rozwój nowych technologii, w których programy komputerowe zajmują kluczową pozycję, nie da się ustalić wyczerpującej i niezmiennej definicji tego pojęcia oraz uniknąć rozbieżności (wyrok irlandzkiego sądu II instancji z 1995 r. w sprawie News Datacom Ltd. versus Satellite Decoding Systems, (1995) FSR 201 oraz wyrok australijskiego sądu I instancji z 4 czerwca 1997 r. w sprawie Powerflex Services Pty Ltd v Data Access Corporation, (1997) FCA 490; 37 IPR 436). Należy zatem odwołać się w tym względzie do przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 24 ze zm., dalej: „Ustawa o prawie autorskim”). Zgodnie z art. 1 ust. 1 ww. ustawy: przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór). Stosownie do art. 1 ust. 2 pkt 1 Ustawy o prawie autorskim: w szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe). Szczególne postanowienia dotyczące praw autorskich do programu komputerowego zawierają art. 74 ust. 1 i następne Ustawy o prawie autorskim. Zgodnie z art. 74 ust. 1 i 2 tej ustawy: Programy komputerowe podlegają ochronie jak utwory literackie, o ile przepisy niniejszego rozdziału nie stanowią inaczej. Ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie. Podstawą przyznania ochrony prawnej dla programu komputerowego jest fakt, że stanowi on przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze (wyraz własnej twórczości intelektualnej danego autora lub autorów), ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od przeznaczenia i sposobu wyrażania. O ocenie charakteru indywidualnej pracy twórczej nie decydują postanowienia umowy, ale rzeczywisty wkład pracy każdego z twórców programu komputerowego, co podlega każdorazowo odrębnej ocenie. Doktryna prawa autorskiego przyjmuje różne podejścia do definiowania pojęcia „autorskiego prawa do programu komputerowego”, które wskazują, że część chronioną prawem jest w szczególności kombinacja komend adresowanych do komputera w formie kodu źródłowego i kodu wynikowego. Pozaustawowa definicja pojęcia „autorskie prawo do programu komputerowego” w sposób uzasadniony nawiązuje zatem do terminologii informatycznej, dostosowywanej następnie do potrzeb dalszej analizy prawnej dobra niematerialnego jakim jest program komputerowy. Fundamentem informatycznego rozumienia programu komputerowego jest samo pojęcie „programu”, czyli zapisanego przy pomocy wybranego języka programowania algorytmu rozwiązania określonego zadania. Zatem, program komputerowy to w szczególności zestaw instrukcji przeznaczonych do wykonywania bezpośrednio lub pośrednio w komputerze czynności w celu osiągnięcia określonego rezultatu. Pojęcie „program komputerowy” nie powinno być rozumiane wąsko lecz szeroko. Program komputerowy obejmuje więc jego funkcjonalne części składowe, takie jak: kod źródłowy, opis procedur operacyjnych, zestawienie danych w informacjach konwersacyjnych i dialogowych oraz kod wynikowy i interfejs. W celu poprawnego zastosowania preferencji IP Box wobec autorskiego prawa do programu komputerowego należy nadać mu znaczenia funkcjonalne, celowościowe i rozszerzające, w zgodzie z najbardziej istotnym międzynarodowym kontekstem przepisów o IP Box, czyli Raportem OECD BEPS Plan Działania nr 5. Zgodnie z akapitem 34 tego Raportu, copyrighted software, nie tylko program komputerowy chroniony prawem autorskim, ale szerzej oprogramowanie chronione prawem autorskim, może zawierać się w katalogu kwalifikowanych IP jako aktywo funkcjonalnie ekwiwalentne do patentu. OECD wskazuje, że oprogramowanie chronione prawem autorskim dzieli podstawowe cechy patentów, ponieważ jest nowatorskie, nieoczywiste i użyteczne, a zatem zasadniczo wynika z prowadzenia innowacyjnej działalności badawczo-rozwojowej, której prowadzenie powinny stymulować przepisy o IP Box. OECD stwierdza także, że nie wszystkie jurysdykcje zapewniają ochronę patentową oprogramowania i dlatego wielu podatników, którzy wytwarzają oprogramowanie, musi posiadać prawa autorskie, zamiast polegać na ochronie patentowej. Włączenie oprogramowania chronionego prawem autorskim do definicji funkcjonalnie równoważnych kwalifikowanych IP zapewnia również, że różne traktowanie oprogramowania na mocy prawa patentowego różnych jurysdykcji nie ma wpływu na to, czy dochody z oprogramowania mogą korzystać z różnych regulacji IP Box. W związku z tym, że w Polsce oprogramowanie – definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, oprogramowanie może być, zgodnie z wykładnią celowościową i kontekstualną (ww. Raport OECD), uznane za kwalifikowane IP w świetle rozszerzającej wykładni art. 24d ust. 2 pkt 8 updop, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych. Dochodem kwalifikującym się do ulgi Innovation Box jest dochód uzyskany z tytułu należności lub opłat licencyjnych wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jak również dochód z tego aktywa uwzględniony w cenie sprzedaży lub usługi określany na zasadzie ceny rynkowej. Warunkiem koniecznym dla skorzystania z omawianej preferencji jest wymóg prowadzenia przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej bezpośrednio związanej z wytworzeniem, rozwojem lub ulepszeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, co stanowi wyraz realizacji zasady nexus. Podatnik, który będzie chciał skorzystać z preferencji będzie zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję rachunkową w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z praw IP powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac. Biorąc pod uwagę powyższe przepisy prawa podkreślić należy, że kwalifikowane prawo własności intelektualnej to prawo własności spełniające łącznie trzy warunki: 1. zostało wytworzone, rozwinięte lub ulepszone przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej; 2. należy do jednej z kategorii wymienionych w katalogu w art. 24d ust. 2 updop; 3. podlega ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczypospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska. Stwierdzam, że wskazane przez Państwa aplikacje tworzące Y spełniają definicję kwalifikowanych praw własności intelektualnej, o których mowa w art. 24d ust. 2 pkt 8 ustawy o CIT. Państwa stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 jest prawidłowe. Odnosząc się natomiast do pytania nr 3 wskazuję, że wysokość dochodu z kwalifikowanego IP ustala się jako iloczyn: - dochodu z kwalifikowanego IP osiągniętego w roku podatkowym i - wskaźnika nexus obliczonego według specjalnego wzoru określonego w art. 24d ust. 4 ustawy o CIT. Dla potrzeb obliczenia podstawy opodatkowania podlegającej preferencyjnemu opodatkowaniu stawką 5% podatnik jest zobowiązany do wyliczenia dwóch podstawowych wartości: - dochodu z kwalifikowanego IP osiągniętego w roku podatkowym oraz - wskaźnika, którym zostanie przemnożony powyższy dochód. Zgadzam się z Państwem, że mają Państwo prawo do zastosowania 5% stawki podatku do dochodu osiągniętego z opłat lub należności wynikających z umów licencyjnych (na które składają się opłaty za korzystanie z licencji, wdrożenie, utrzymanie i rozwój oprogramowania/ poszczególnych aplikacji tworzących Y), dotyczących kwalifikowanego IP jakim jest autorskie prawo do programu komputerowego wytworzonego lub ulepszonego w ramach prowadzonej działalności i wyliczonego zgodnie z art. 24d ust. 4 w zw. z ust. 7 ustawy o PDOP. Państwa stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 3 jest prawidłowe. Odnosząc się do pytań nr 4-7 wskazuję, że z objaśnień podatkowych z 15 lipca 2019 r. wynika, że „Obliczając wysokość dochodu z kwalifikowanego IP, który w dalszej kolejności zostanie przemnożony przez wskaźnik nexus w celu obliczenia końcowego dochodu podlegającego 5% stawce podatku, niezbędne jest określenie związanych z kwalifikowanym IP przychodów oraz kosztów. Konieczne jest więc wskazanie przez podatnika przychodów osiąganych z danego kwalifikowanego IP oraz alokowanie do tych przychodów funkcjonalnie związanych z nimi kosztów, które w sposób bezpośredni i pośredni przyczyniły się do powstania tego przychodu. Dochodem z kwalifikowanego IP jest nadwyżka sumy przychodów osiągnięta z tego kwalifikowanego IP nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą z kwalifikowanego IP”. Zgodnie z wyjaśnieniami OECD w akapicie 39 Raportu OECD BEPS Plan Działania nr 5, istotne jest to, aby ze wskaźnika nexus wykluczyć koszty, które nie są, lub ze swej natury nie mogą być, bezpośrednio związane z wytworzeniem, rozwinięciem lub ulepszeniem konkretnych kwalifikowanych IP. Celem nexusa jest uzależnienie wielkości dochodu podlegającego preferencyjnemu opodatkowaniu od zakresu wykonywanych prac badawczo-rozwojowych przez podatnika we własnym zakresie. Zgodnie z Objaśnieniami Ministerstwa Finansów z 15 lipca 2019 r. dotyczącymi preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej – IP BOX (akapit nr 114-116): - „Do kosztów, o których mowa we wskaźniku nexus podatnik może zaliczyć między innymi wszelkie poniesione należności związane z zatrudnieniem pracowników na podstawie umowy o pracę, w tym między innymi składki na ubezpieczenie społeczne, a także poniesione należności z tytułów umowy zlecenia lub umowy o dzieło” (pkt 114). - „Podatnik będzie miał również prawo uwzględnić we wskaźniku nexus koszty związane z zawarciem umowy cywilno-prawnej z podmiotem prowadzącym jednoosobową działalność gospodarczą (np. umowy B2B). W przypadku takiej umowy nabyta usługa (wynik prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym IP) będzie ujęta w literze „b” wzoru nexus o ile podmiot, z którym zawarta jest umowa nie jest podmiotem powiązanym. W przypadku podmiotów powiązanych koszty nabycia wyników prac badawczo-rozwojowych należy ująć w literze „c” wzoru nexus. Dodatkowo, jeżeli w wyniku wykonania umowy dojdzie do przeniesienia prawa własności intelektualnej pomiędzy podmiotami, wówczas koszty, o których mowa wyżej, należy ująć w literze „d” wzoru nexus” (pkt 115). - „Jeżeli pracownik zatrudniony przez podatnika realizuje działalność badawczo- rozwojową to wówczas należy uznać, że poniesione przez pracodawcę wydatki w tym zakresie mogą zostać zaliczone do kosztów, o których mowa w lit. „a” wzoru nexus, tj. do kosztów faktycznie poniesionych przez podatnika na prowadzoną bezpośrednio przez niego działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym IP” (pkt 116). Z treści cytowanego powyżej art. 24d ust. 4 updop wynika, że pod lit. „a” wskaźnika nexus należy uwzględnić koszty faktycznie poniesione przez podatnika na prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej. Zatem, jeżeli pracownik zatrudniony przez podatnika realizuje działalność badawczo-rozwojową, to wówczas należy uznać, że poniesione przez pracodawcę wydatki w tym zakresie mogą zostać zaliczone do kosztów, o których mowa w lit. „a” wskaźnika nexus, tj. do kosztów faktycznie poniesionych przez podatnika na prowadzoną bezpośrednio przez niego działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym IP. Należy jednak pamiętać, że koszty poniesione przez podatnika na nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym IP od innego podmiotu, np. od współpracowników w ramach umów B2B, podatnik będzie musiał umieścić w odpowiednim miejscu we współczynniku nexus, tj. koszty poniesione na nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych od podmiotu niepowiązanego - w literze „b”, a koszty poniesione na nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych od podmiotu powiązanych – w literze „c”. Odnosząc się do Państwa wątpliwości objętych pytaniem nr 4, zgadzam się z Państwem, że w literze „a” wskaźnika nexus, o którym mowa w art. 24d ust. 4 updop, mogą Państwo uwzględnić wskazane w opisie zdarzenia przyszłego oraz uzupełnieniu wniosku koszty, tj.: - wynagrodzenia z tytułu umów o pracę, tj. należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: „ustawa o PIT”) oraz sfinansowane przez Spółkę składki z tytułu tych należności określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych; - wynagrodzenia z tytułu umów zlecenie/umów o dzieło, tj. należności, o których mowa w art. 13 pkt 8 lit. a ustawy o PIT oraz sfinansowane przez płatnika składki z tytułu tych należności określone w ustawie o systemie ubezpieczeń społecznych; - koszty związane z zakupem oprogramowania i licencji przeznaczonych do produkcji aplikacji; - koszty subskrypcji rozwiązań chmurowych; - zakupy sprzętu komputerowego (laptopy, monitory, myszki, klawiatury itp.); - koszty szkoleń dla członków zespołu programistycznego (z wyjątkiem podwykonawców prowadzących własne działalności gospodarcze); - obsługi prawnej i konsultingowej (opinie, umowy), księgowa i podatkowa; - opłaty za Internet, opłaty telekomunikacyjne. W tym zakresie uznaję Państwa stanowisko za prawidłowe. Nie zgadzam się z Państwem, że na potrzeby kalkulacji wskaźnika nexus do lit. „a” mogą Państwo zakwalifikować koszty szkoleń dla podwykonawców prowadzących własne działalności gospodarcze. Wydatki te dotyczą podmiotów zewnętrznych świadczących na Państwa rzecz usługi na podstawie zawartych umów o świadczenie takich usług, a więc nie można uznać, że zostały one poniesione na prowadzoną bezpośrednio przez Państwa działalność badawczo-rozwojową, związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej. W tej kwestii Państwa stanowisko jest nieprawidłowe. Odnosząc się natomiast do uznania za koszty bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej kosztów najmu, wyposażenia, utrzymania biura i mediów należy mieć na uwadze treść art. 24d ust. 5 ustawy o CIT. Przepis ten literalnie wskazuje, że do kosztów, o których mowa w ust. 4 nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności kosztów związanych z nieruchomościami. Zatem, wydatki na najem, wyposażenie, utrzymanie biura i media nie mogą stanowić kosztów bezpośrednio związanych z wytworzeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, dlatego też nie stanowią kosztów, o których mowa w art. 24d ust. 4 ustawy o CIT, z uwagi na wyłączenie zawarte w art. 24d ust. 5 ustawy o CIT. W tej kwestii Państwa stanowisko jest nieprawidłowe. Odnosząc się natomiast do wydatków związanych ze spotkaniami z klientami, delegacjami związanymi z realizacją zamówień dotyczących aplikacji tworzonych w ramach Projektu oraz marketingiem, trudno przyjąć, że są one wprost związane z wytworzeniem oprogramowania. Nie wykazali Państwo bezpośredniego związku ww. kosztów z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową. Takie wydatki bez wątpienia mają związek z prowadzoną przez Państwa działalnością gospodarczą, jednakże kierując się treścią art. 24d ust. 5 ustawy o CIT, wydatków tych nie można uznać za koszty faktycznie poniesione na działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej. Należy zauważyć, że ww. wydatki o charakterze marketingowym nie są związane z wytworzeniem, rozwinięciem, ulepszeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, a z jego późniejszą komercjalizacją. W związku z powyższym, wydatki na spotkania z klientami, delegacje związane z realizacją zamówień dotyczących aplikacji tworzonych w ramach Projektu, marketing nie mogą zostać uznane za koszty do obliczenia wskaźnika nexus, o którym mowa w art. 24d ust. 4 w związku z art. 24d ust. 5 ustawy o CIT. W tej kwestii Państwa stanowisko jest nieprawidłowe. Zatem, Państwa stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 4 jest w części prawidłowe, w części nieprawidłowe. Odnosząc się do pytania oznaczonego we wniosku nr 5 zgadzam się z Państwem, że na potrzeby kalkulacji wskaźnika NEXUS wskazane w opisie zdarzenia przyszłego koszty wynagrodzenia z tytułu umów B2B należy kwalifikować jako koszty faktycznie poniesione na nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym IP, od podmiotu niepowiązanego, wskazanego w art. 11a ust. 1 pkt 3 updop, a więc koszty kwalifikowane do kategorii „b” tego wskaźnika. Państwa stanowisko oznaczone we wniosku nr 5 jest prawidłowe. Odnosząc się do pytania oznaczonego we wniosku nr 7 w zakresie ustalenia, czy należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 oraz art. 13 pkt 8 lit. a ustawy o CIT („koszty pracownicze”) mogą stanowić koszty poniesione na prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, o których mowa w art. 24d ust. 4 ustawy o CIT, pomniejszające przychód z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, jak również koszty uwzględniane w literze „a” kalkulacji wskaźnika NEXUS stosownie do art. 24d ust. 7 ustawy o CIT oraz jednocześnie koszty kwalifikowane w rozumieniu art. 18d ust. 2 pkt 1 i 1a ww. ustawy i tym samym podlegają także odliczeniu od dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, zgodnie z art. 24d ust. 9a ustawy o CIT, wyjaśniam, że zgodnie z zasadą, przyjętą w orzecznictwie, jak i w doktrynie prawa podatkowego, ulgi podatkowe, w tym ulga badawczo-rozwojowa, są wyjątkiem od zasady równości i powszechności opodatkowania, tak więc przepisy regulujące prawo do ulgi winny być interpretowane ściśle. Zgodnie z art. 24d ust. 9a updop, od dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej podatnik może odliczyć koszty kwalifikowane określone w art. 18d ust. 2-3b, które doprowadziły do wytworzenia, rozwinięcia lub ulepszenia przez podatnika tego prawa, przy czym przepisy art. 18d ust. 1 zdanie drugie i ust. 3c-9 stosuje się odpowiednio. Z powyższej regulacji wynika, że przepis ten umożliwia podatnikowi, który osiąga dochody z kwalifikowanych IP i opodatkowuje je preferencyjną 5% stawką podatku, korzystanie jednocześnie z odliczenia w ramach ulgi B+R. Przepis wprowadza możliwość odliczania kosztów uzyskania przychodów poniesionych na działalność B+R (kosztów kwalifikowanych) od dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, ustalonego zgodnie z art. 24d ust. 7 ustawy o CIT. Odliczenie kosztów kwalifikowanych w ramach ulgi B+R możliwe będzie w stosunku do tych kosztów uzyskania przychodu, które są związane z danym kwalifikowanym IP, poniesionych na działalność badawczo- rozwojową, która doprowadziła do jego wytworzenia, rozwinięcia lub ulepszenia. Podkreślić jednak należy, że te same koszty kwalifikowane poniesione na działalność B+R nie mogą być rozliczone dwukrotnie, obniżając podstawę opodatkowania w obu kategoriach dochodów jednocześnie. Przeczy temu art. 18d ust. 5 ustawy o CIT, zgodnie z którym, koszty kwalifikowane podlegają odliczeniu, jeżeli nie zostały podatnikowi zwrócone w jakiejkolwiek formie lub nie zostały odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym. Nie można również wykorzystać tych samych kosztów uzyskania przychodu do ustalenia podstawy opodatkowania przy obliczaniu dochodu w obu kategoriach jednocześnie (art. 18 ustawy CIT). Podatnik musi zdecydować, czy koszty uzyskania przychodu były związane z osiągnięciem przychodu opodatkowanego na zasadach ogólnych, czy na podstawie preferencyjnej stawki IP Box. Zauważam również, że obowiązki ewidencyjne ciążące na podatnikach korzystających z preferencji IP Box (art. 24e ustawy o CIT) obligują podatnika do rozdzielania dochodów z poszczególnych kwalifikowanych IP na oddzielne „koszyki” i monitorowania ich osobno, w tym szczególnie na potrzeby rozliczania strat. Przedstawione wyżej podejście wiążące dochód, w stosunku do którego można skorzystać z ulgi B+R, z tym, do której kategorii dochodu przypisano w pierwszej kolejności koszty uzyskania przychodu (w których zawarte są koszty kwalifikowane ulgi B+R), jest logiczną konsekwencją obowiązujących dotychczas zasad. Ulga kosztowa, jaką jest ulga B+R, pozwala na dodatkowe odliczenie od podstawy opodatkowania raz już uwzględnionych w tej podstawie kosztów uzyskania przychodu. Sama jej konstrukcja zakłada więc konieczność uprzedniego zakwalifikowania kosztów kwalifikowanych jako kosztów uzyskania przychodu przy obliczeniu dochodu, którego ta ulga dotyczy. Co do zasady ulga B+R dotyczy możliwości odliczenia od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18 ustawy CIT, kosztów kwalifikowanych. Ustawodawca, wprowadzając regulacje dotyczące IP Box, wyraźnie wyłączył w art. 18 ustawy o CIT, podstawę opodatkowania określoną w art. 24d updop, tj. dochody dotyczące kwalifikowanych praw własności intelektualnej (art. 24d updop), zostały wyłączone z możliwości uwzględnienia ich przy ustaleniu podstawy opodatkowania na zasadach ogólnych. Wyjaśniam, że przepis art. 24d ust. 9a ustawy o CIT, daje szczególne prawo do skorzystania z ulgi B+R w przypadku kosztów działalności B+R prowadzącej do wytworzenia, rozwinięcia lub ulepszenia kwalifikowanego IP oraz jednoczesnego opodatkowania kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych IP preferencyjną stawką. Rozwiązanie to jednak nie pozwala na swobodne przenoszenie kosztów B+R związanych z IP (będących jednocześnie kosztami uzyskania przychodów związanymi z IP) do kategorii kosztów uzyskania przychodów ujętych w kalkulacji dochodu opodatkowanego na zasadach ogólnych. Podatnik nie może dwukrotnie ująć tych samych kosztów uzyskania przychodów w ramach obliczania dochodu z dwóch różnych kategorii. Każdorazowo podatnik musi mieć na względzie, że aby wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, musi między tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu istnieć związek przyczynowo-skutkowy. Tak więc, uwzględnienie określonych kosztów uzyskania przychodów w kalkulacji odpowiedniej kategorii dochodu warunkuje, w ramach której z nich zostanie rozliczona ulga B+R. Na podstawie przedstawionego opisu sprawy zgadzam się z Państwa stanowiskiem, że należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 oraz art. 13 pkt 8 lit. a ustawy o PDOF („koszty pracownicze”) mogą stanowić koszty poniesione na prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, o których mowa w art. 24d ust. 4 ustawy o PDOP, pomniejszające przychód z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, oraz jednocześnie koszty kwalifikowane w rozumieniu art. 18d ust. 2 pkt 1 i 1a ww. ustawy i tym samym podlegają także odliczeniu od dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, zgodnie z art. 24d ust. 9a ustawy o PDOP. Należy jednak zaznaczyć, że ww. koszty nie mogą być rozliczane dwukrotnie obniżając podstawę opodatkowania zarówno w ramach preferencji IP BOX, jak i ulgi badawczo-rozwojowej. Odnosząc się natomiast do zaliczenia wskazanych kosztów do lit. a wskaźnika nexus wyjaśniam, że koszty dla celów kalkulacji wskaźnika nexus należy rozumieć szerzej (funkcjonalnie w kontekście ww. Raportu OECD), niż w odniesieniu do ustalania kosztów uzyskania przychodów na gruncie pozostałych przepisów ustawy o CIT. Zatem, zgadzam się z Państwem, że należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 oraz art. 13 pkt 8 lit. a ustawy o PDOF („koszty pracownicze”) mogą stanowić koszty uwzględniane w literze „a” kalkulacji wskaźnika NEXUS, stosownie do art. 24d ust. 4 ustawy o CIT. W świetle powyższego, Państwa stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 7 jest prawidłowe. Państwa wątpliwości objęte pytaniem nr 6 dotyczą ustalenia, czy wszystkie wymienione w opisie sprawy koszty ponoszone przez Wnioskodawcę mogą zostać uwzględnione w kalkulacji dochodu z kwalifikowanych IP oraz czy w odniesieniu do kosztów pośrednio związanych z wytwarzaniem kwalifikowanego IP (tj. kosztów, które dotyczą również pozostałej działalności Spółki) prawidłowym podejściem jest zastosowanie klucza alokacji, zgodnie z którym koszty pośrednie będą kosztami kwalifikowanymi w takim stosunku, w jakim pozostają przychody z kwalifikowanych IP w ogólnej kwocie przychodów Spółki. W celu określenia takich kosztów zastosowanie znajdzie art. 15 ust. 1 updop, w myśl którego: kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Zatem, aby wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu, winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki: - pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu, - nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, - być właściwie udokumentowany. W cytowanych już Objaśnieniach Ministra Finansów z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczących preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej – IP Box wskazano również na możliwość uwzględnienia w kalkulacji dochodu (który następnie zostanie przemnożony przez wskaźnik nexus) kosztów pośrednich. Nie wskazano w nich natomiast, w jaki sposób te koszty należy przyporządkować do przychodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej i do pozostałych przychodów. W przypadku braku możliwości alokowania konkretnego kosztu poniesionego przez Wnioskodawcę w ramach działalności gospodarczej do przychodów ze zbycia programu komputerowego, możliwe jest ustalenie faktycznego kosztu poniesionego w danym okresie na prowadzoną bezpośrednio działalność związaną z wytworzeniem konkretnego programu komputerowego według odpowiedniej proporcji, tj. części przypadającej na przychody z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej (np. wg art. 15 ust. 2-2a ustawy o CIT). W myśl art. 15 ust. 2 updop: jeżeli podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których dochody podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym, oraz koszty związane z przychodami ze źródeł, z których dochody nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym lub są zwolnione z podatku dochodowego, a nie jest możliwe przypisanie danych kosztów do źródła przychodów, koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają osiągnięte w roku podatkowym przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów. Przepis art. 7 ust. 3 pkt 3 stosuje się odpowiednio. Stosownie do art. 15 ust. 2a updop: zasadę, o której mowa w ust. 2, stosuje się również w przypadku, gdy podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których część dochodów nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo jest zwolniona z tego opodatkowania; w takim przypadku przepis art. 7 ust. 3 pkt 3 stosuje się odpowiednio. Z uwagi na podział przychodów na dwie kategorie, tj. przychody z zysków kapitałowych oraz przychody z innych źródeł przychodów, ustawodawca dostosował regulację dotyczącą alokacji kosztów pośrednich przez dodanie art. 15 ust. 2b updop. Przy czym, to Państwo są zobowiązani wykazać związek danego wydatku z uzyskanym przychodem bądź prowadzoną działalnością nakierowaną na uzyskanie przychodu. Jest to zgodne z zasadą, że ciężar udowodnienia spoczywa na osobie, która z określonych faktów wywodzi skutki prawne. Należy jednak podkreślić, że podstawowym warunkiem zastosowania przepisu art. 15 ust. 2 updop jest wystąpienie takiego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, że nie ma możliwości ustalenia kosztów uzyskania przychodów przypadających na poszczególne źródła. Zastosowanie przychodowego klucza podziału kosztów pośrednich, o którym mowa we wskazanym przepisie, do poszczególnych rodzajów przychodów należy rozpatrywać w kategoriach „wyjątku od zasady”, kiedy z obiektywnych przesłanek wynika, że właściwe przypisanie określonej kategorii kosztów do danego źródła przychodów nie jest możliwe w danym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym (dany koszt dotyczy obu źródeł i nie ma możliwości zastosowania właściwej metodologii jego przypisania do danego źródła, tj. takiej, która będzie odzwierciedlać adekwatne „powiązanie” odpowiedniej części danego kosztu z przychodami z danego źródła). W konsekwencji powyższego, w sytuacji, gdy podatnik nie ma możliwości ustalenia kosztów uzyskania przychodów przypadających na poszczególne źródła, to przy obliczaniu dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej za dany rok podatkowy celem alokacji kosztów pośrednich poniesionych w danym roku podatkowym, będzie uprawniony stosować klucz przychodowy, tj. przyporządkować koszty tego rodzaju do przychodów z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w takiej proporcji, w jakiej przychody z tego źródła pozostają w ogólnej kwocie uzyskanych przez nią przychodów w danym roku podatkowym. Powołane przepisy prawa oraz opis zdarzenia przyszłego wskazany we wniosku pozwalają zgodzić się z Państwem, że mogą Państwo część wymienionych w opisie sprawy kosztów ponoszonych przez Państwa uwzględnić w kalkulacji dochodu z kwalifikowanych IP oraz w odniesieniu do kosztów pośrednio związanych z wytwarzaniem kwalifikowanego IP (tj. kosztów, które dotyczą również Państwa pozostałej działalności) prawidłowym podejściem jest zastosowanie klucza alokacji, zgodnie z którym koszty pośrednie będą kosztami kwalifikowanymi w takim stosunku, w jakim pozostają przychody z kwalifikowanych IP w ogólnej kwocie Państwa przychodów. Jednakże jak wskazałem w rozstrzygnięciu do pytania oznaczonego we wniosku nr 7, nie można wykorzystać tych samych kosztów do ustalenia podstawy opodatkowania przy obliczaniu dochodu w obu kategoriach jednocześnie (art. 18 ustawy CIT). Podatnik musi zdecydować, czy koszt był związany z osiągnięciem przychodu opodatkowanego na zasadach ogólnych, czy na podstawie preferencyjnej stawki IP Box. Zatem, koszty pracownicze, o których mowa w pytaniu oznaczonym nr 7, nie mogą zostać uwzględnione w kalkulacji dochodu z kwalifikowanych IP, jeśli zamierzają je Państwo odliczyć od ulgi na działalność badawczo-rozwojową. Państwa stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 6 jest więc nieprawidłowe w części dot. kosztów pracowniczych uwzględnianych w ramach ulgi badawczo-rozwojowej jako koszty kwalifikowane. W zakresie pozostałych kosztów Państwa stanowisko jest prawidłowe. Końcowo, należy podkreślić, że weryfikacja zasadności stosowania metody podziału kosztów ogólnych wg proporcji przychodowej możliwa jest w postępowaniu dowodowym, które zastrzeżone jest dla innych trybów postępowania. Organ wydający interpretację indywidualną prawa podatkowego związany jest przedstawionym przez Państwa opisem zdarzenia przyszłego, zgodnie z art. 14b Ordynacji podatkowej, i tym samym nie jest uprawniony do dokonania takich ustaleń w postępowaniu interpretacyjnym. Zauważyć należy, że dokonując oceny Państwa stanowiska w zakresie uznania poniesionych wydatków za koszty, o których mowa w art. 24d ust. 4 ustawy o CIT, związany jestem przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego w kontekście zadanych pytań oraz zajętego stanowiska. To oznacza, że jako organ interpretacyjny oceniam możliwość uznania danego wydatku za koszt, o którym mowa w art. 24d ust. 4 ustawy o CIT, w kontekście przedstawionych we wniosku okoliczności. Jednakże ciężar wykazania związku przyczynowego pomiędzy ponoszonymi wydatkami, a ich bezpośrednim związkiem z prowadzoną działalnością badawczo-rozwojową ciąży na Państwu, a weryfikacja zasadności poczynionych ustaleń możliwa jest w postępowaniu dowodowym, które zastrzeżone jest dla innych trybów postępowania.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność. Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji - Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji. - Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. - Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): - w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo - w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.