Wnioskodawca, spółka prawa handlowego, zwrócił się do organu podatkowego z pytaniem o możliwość rozpoznania kosztów uzyskania przychodu w związku z otrzymanym w 2023 r. finansowaniem z Ministerstwa Klimatu i Środowiska (MKiŚ), które stanowiło przychód podatkowy. Organ potwierdził, że Wnioskodawca ma prawo do rozpoznania kosztów uzyskania przychodu w wysokości kosztów/wydatków zwróconych Wnioskodawcy, które dotyczą kosztów uzyskania przychodów w przyszłych okresach. W związku z tym, organ pozytywnie rozstrzygnął zapytanie podatnika.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnydłowe Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.
24 marca 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 18 marca 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Treść wniosku jest następująca: Opis stanu faktycznego S.A. (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) jest spółką prawa handlowego a jedynym wspólnikiem Wnioskodawcy jest Skarb Państwa. Wnioskodawca podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce na gruncie ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „ustawa o CIT (podatek dochodowy od osób prawnych)”), a także regulacjom ustawy z dnia 1 grudnia 1995 r. o wpłatach z zysku przez jednoosobowe spółki Skarbu Państwa. Decyzja administracyjna Na podstawie decyzji Prezesa Rady Ministrów z 13 lipca 2022 r. zmienionej następnie decyzją z 8 sierpnia 2022 r. i 12 czerwca 2023 r. (dalej: „Decyzja” lub „Decyzja administracyjna”) Wnioskodawca (...). Powyższa Decyzja wydana była na podstawie art. 7a ust. 1 pkt 4 i ust. 2 pkt 3 oraz art. 7b ustawy o zarządzaniu kryzysowym, a przepisy te zostały dodane do Ustawy o zarządzaniu kryzysowym na mocy art. 82 Ustawy o pomocy obywatelom Ukrainy z dniem 24 lutego 2022 r. Środek przewidziany w art. 82 przedmiotowej ustawy tj. polecenie wydawane przez Prezesa Rady Ministrów (dalej jako: „Polecenie Prezesa Rady Ministrów”), miał być: • stosowany natychmiast; • wydawany na podstawie decyzji administracyjnej; • podlegać natychmiastowemu wykonaniu z chwilą ich doręczenia lub ogłoszenia, oraz • nie wymagał uzasadnienia. Zgodnie z art. 7b ust. 2 i 3 ustawy o zarządzaniu kryzysowym, wykonywanie zadań objętych Poleceniami Prezesa Rady Ministrów następować miało na podstawie umów zawartych z zobowiązanymi podmiotami przez ministra kierującego działem administracji rządowej albo przez Szefa Kancelarii Prezesa Rady Ministrów i miało być finansowane ze środków budżetu państwa, z tym zastrzeżeniem, że w przypadku nie zawarcia tego rodzaju umowy zadania objęte poleceniem miały być wykonywane na podstawie Polecenia Prezesa Rady Ministrów, które miało być finansowane ze środków budżetu państwa. Konsekwentnie, działania wykonywane przez Wnioskodawcę w ramach realizacji Decyzji administracyjnej miały charakter wykonania polecenia wydanego w drodze decyzji administracyjnej i wykraczały poza standardową aktywność prowadzoną w ramach działalności gospodarczej. Umowa z Ministerstwem Klimatu i Środowiska Wnioskodawca w dniu (...) zawarł z Ministrem Klimatu i Środowiska (dalej: „Minister”) umowę, której istotą było sfinansowanie zwrotu uzasadnionych kosztów realizacji Decyzji (dalej: „Umowa” lub „Umowa z MKiŚ”).
Umowa z MKiŚ zakładała dwa etapy rozliczenia realizacji Decyzji - pierwszy na podstawie sprawozdania z realizacji Decyzji według stanu na dzień (...) (dalej: „Sprawozdanie”), a drugi na podstawie aktualizacji Sprawozdania na dzień (...) (dalej: „Aktualizacja”). Zgodnie z Umową z MKiŚ koszty, o których mowa w Umowie, zostały Spółce sfinansowane, przy czym osiągane przychody na realizacji Decyzji (przykładowo: przychody ze sprzedaży (...)) pomniejszały wysokość kosztów realizacji decyzji, które podlegałyby sfinansowaniu. Wysokość finansowania z MKIŚ przysługująca Wnioskodawcy była ustalana na podstawie wzoru wskazanego w Umowie, zgodnie z którym suma kosztów, o których mowa w Umowie, poniesionych do dnia wskazanego w Umowie, pomniejszonych o przychody uzyskane w wyniku wykonania Decyzji do dnia wskazanego w Umowie, jest dzielona przez sumę (...) sprowadzonego i mnożona przez sumę (...) sprzedanego do dnia wskazanego w Umowie. Przy czym w odniesieniu do Aktualizacji, w sytuacji, gdy na koniec (...) pozostał niesprzedany (...) sprowadzony w ramach Decyzji, na potrzeby Aktualizacji: - jako przychód uwzględnia się również wartość pozostałego (niesprzedanego) (...) wyrażoną w złotych (wartość tego przychodu oblicza się jako iloczyn ilości pozostałego (niesprzedanego) (...) i ceny ustalonej w Umowie, - w ilości sprzedanego (...) uwzględnia się ilość pozostałego (niesprzedanego) (...) na (...) Zgodnie z Umową, w sytuacji, gdy kwota przysługującego finansowania wynikająca ze złożonej Aktualizacji: - jest wyższa niż kwota finansowania wynikająca ze złożonego Sprawozdania, zostanie przez MKIŚ wypłacona różnica, - jest niższa niż kwota finansowania wynikająca ze złożonego Sprawozdania, Wnioskodawca musi dokonać zwrotu różnicy. Na koniec (...) Wnioskodawca posiadał (...), który został sprowadzony w związku z realizacją Decyzji administracyjnej, jednak do (...) nie został on sprzedany, w konsekwencji było to odpowiednio ujęte w Aktualizacji wnioskowanej wysokości środków. Zgodnie z Umową, finansowanie z MKIŚ, co do zasady, miało na celu pokrycie kosztów wykonania Decyzji tak, aby wynik finansowy Wnioskodawcy na realizacji Decyzji był neutralny (zerowy, tj. bez zysku i bez straty). Otrzymane finansowanie z MKIŚ na pokrycie kosztów wykonania Decyzji Wnioskodawca dopełnił formalności wynikających z Umowy z MKiŚ, w tym złożył Sprawozdanie i Aktualizację, w wyniku czego na podstawie złożonego do MKIŚ Sprawozdania otrzymał w listopadzie 2023 r. środki z MKIŚ, a wyniku złożonej Aktualizacji sprawozdania Wnioskodawca otrzymał końcowe rozliczenie finansowania z MKIŚ we wrześniu 2024 r. Otrzymane finansowanie w ramach Sprawozdania dotyczyło zwrotu kosztów/wydatków, które były już potrącalne dla celów CIT jak również tych, które byłyby potrącalne dopiero w przyszłości tj. (w momencie sprzedaży (...)). De facto Wnioskodawca otrzymał w 2023 r. również środki na pokrycie kosztów/wydatków związanych z nabyciem (...), który pozostawał na zapasie (magazynie), a który nie został sprzedany. Dla zobrazowania powyższego poniżej uproszczony przykład liczbowy (w którym dodatkowo przyjęto uproszczenie, że: i. nie miała miejsca sprzedaż (...) w ramach realizacji Decyzji przed 2023 r., ii. nie poniesiono innych kosztów niż koszty nabycia (...) przed 2023 r., iii. w 2023 r. sprzedano (...) tylko w wysokości wykazanej w Sprawozdaniu): Przykład: • Przychód ze sprzedaży (...) przed 2023 r.: 0 zł (brak sprzedaży); • Kwota finansowania z MKIŚ wynikająca ze Sprawozdania: 616.000 zł (wyliczona wg wzoru); • Przychody ze sprzedaży (...) w ramach Decyzji osiągnięte w 2023 r.: 2.000.000 zł; • Koszt sprzedanego w 2023 r. (...) w ramach Decyzji: 2.200.000 zł; • Pozostałe koszty wykazane w Sprawozdaniu a poniesione w 2023 r.: 100.000 zł; • Wynik na sprzedaży (...) w ramach Decyzji w 2023 r.: - 200.000 zł (strata: 2.000.000 zł - 2.200.000 zł); • Wynik na wykonaniu Decyzji w 2023 r.: -300.000 zł (strata = 2.000.000 zł -2.200.000 zł - 100.000 zł); • Otrzymane środki z MKIŚ, które pokrywają stratę na realizacji Decyzji za 2023 r.: 300.000 zł • Otrzymane środki z MKIŚ, na poczet pokrycia przyszłych strat na realizacji Decyzji: 316.000 zł (otrzymane środki z MKIŚ są wyższe niż poniesiona w 2023 r. strata o kwotę 316.000 zł ponieważ dotyczą one (...), który został nabyty w związku z wykonaniem Decyzji, ale nie został jeszcze sprzedany). Otrzymane interpretacje podatkowe W związku z realizacją Decyzji, Spółka wystąpiła z wnioskami o wydanie interpretacji i otrzymała poniższe interpretacje indywidualne w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych: • z (...) r. o sygn. (...) zgodnie z którą otrzymane finansowanie z MKiŚ podlega opodatkowaniu CIT (zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT), • z (...) r. o sygn. (...) zgodnie z którą spółka ma prawo rozpoznać koszt uzyskania przychodów z tytułu otrzymanego w 2024 r. finansowania z MKiŚ.
Czy w związku z otrzymanym w 2023 r. finansowaniem z MKIŚ, które stanowiło dla Wnioskodawcy przychód podatkowy, Wnioskodawca będzie uprawniony do rozpoznania kosztu uzyskania tego przychodu? Jeżeli tak, to w jakiej wysokości i w którym momencie będzie on potrącalny dla celów CIT. Państwa stanowisko w sprawie W opinii Wnioskodawcy, w związku z otrzymanym w 2023 r. finansowaniem z MKIŚ, które stanowiło dla Wnioskodawcy przychód podatkowy, Wnioskodawca będzie uprawniony do rozpoznania kosztu uzyskania tego przychodu, w okresie rozliczeniowym, w którym uzyskał z tego tytułu przychód podatkowy, w wysokości kosztów/wydatków zwróconych Wnioskodawcy, a dotyczących kosztów/wydatków, które stanowiłyby koszty uzyskania przychodów w przyszłych okresach (tj. które stanowiłyby koszty uzyskania przychodów z tytułu sprzedaży (...)). Jednocześnie, rozpoznane w powyższy sposób koszty/wydatki w kosztach uzyskania przychodów nie mogą zostać powtórnie zaliczone do kosztów podatkowych (tj. nie mogą być zaliczone powtórnie do kosztów podatkowych w momencie przyszłej sprzedaży tego (...)). Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy: W pierwszej kolejności należy wskazać, że zgodnie z uzyskanymi przez Wnioskodawcę interpretacjami indywidualnymi z (...) r. o sygn. (...) oraz z (...) r. o sygn. (...) otrzymane środki z MKIŚ zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, stanowią przychód
Wnioskodawcy podlegający opodatkowaniu w momencie faktycznego uzyskania tych środków przez Wnioskodawcę. Jednocześnie, zgodnie z interpretacją o sygn. (...) Wnioskodawca ma prawo rozpoznania kosztu uzyskania przychodu w wysokości pokrywającej koszty nabycia niesprzedanego na dzień (...) r. (...) do wysokości ustalonej w Umowie z MKiŚ ceny „sprzedaży”, jednocześnie koszty te nie mogą być powtórnie zaliczone do kosztów podatkowych w momencie przyszłej sprzedaży tego (...). W świetle powyższego warto zauważyć, że w analizowanym stanie faktycznym w związku ze złożonym w 2023 r. Sprawozdaniem, Wnioskodawca otrzymał w 2023 r. środki z MKiŚ na pokrycie wydatków/kosztów, zarówno tych, które były już potrącone dla celów CIT, jak również wydatków/kosztów, które nie były jeszcze potrącalne dla celów CIT (dotyczyły zapasów (...), który został sprowadzony w związku z realizacją Decyzji, a nie został jeszcze sprzedany). Wnioskodawca de facto otrzymał w 2023 r. również środki na pokrycie kosztów/wydatków związanych z nabyciem (...), który pozostawał na zapasie (magazynie), a który nie został sprzedany. Należy bowiem zwrócić uwagę, że finansowanie z MKIŚ, co do zasady, miało za zadanie doprowadzić do tego, że wynik finansowy Wnioskodawcy na realizacji Decyzji miał być neutralny (zerowy, tj. bez zysku i bez straty), a kwota otrzymanego w 2023 r. finansowania z MKIŚ wynikająca ze złożonego Sprawozdania obliczona była zgodnie z Umową. Dla zobrazowania powyższego posłużono się uproszczonym przykładem liczbowym przedstawionym w stanie faktycznym, zgodnie z którym: • Przychód ze sprzedaży (...) przed 2023: 0 zł (brak sprzedaży); • Kwota finansowania z MKIŚ wynikająca ze Sprawozdania: 616.000 zł (wyliczona wg wzoru); • Przychody ze sprzedaży (...) w ramach Decyzji osiągnięte w 2023 r.: 2.000.000 zł; • Koszt sprzedanego w 2023 r. (...) w ramach Decyzji: 2.200.000 zł; • Pozostałe koszty wykazane w Sprawozdaniu a poniesione w 2023 r.: 100.000 zł; • Wynik na sprzedaży (...) w ramach Decyzji w 2023 r.: - 200.000 zł (strata: 2.000.000 zł - 2.200.000 zł); • Wynik na wykonaniu Decyzji w 2023 r.: -300.000 zł (strata = 2.000.000 zł -2.200.000 zł - 100.000 zł); • Otrzymane środki z MKIŚ, które pokrywają stratę na realizacji Decyzji za 2023 r: 300.000 zł • Otrzymane środki z MKIŚ, na poczet pokrycia przyszłych strat na realizacji Decyzji: 316.000 zł (otrzymane środki z MKIŚ są wyższe niż poniesiona w 2023 r. strata o kwotę 316.000 zł ponieważ dotyczą one (...), który został nabyty w związku z wykonaniem Decyzji, ale nie został jeszcze sprzedany). W powyższym przykładzie w 2023 r. osiągnięto: • przychód ze sprzedaży: 2.000.000 zł; • koszt bezpośredni uzyskania tego przychodu: 2.200.000 zł; • koszt inny niż bezpośredni uzyskania przychodu: 100.000 zł; • strata na realizacji Decyzji: 300.000 zł. Ponieważ zgodnie z umową finansowanie z MKIŚ, co do zasady, miało być neutralne, oznacza to że otrzymane środki z MKIŚ tylko w wysokości 300.000 zł pokrywają koszty 2023 r., tj. pokrywają: • koszty nabycia sprzedanego (...) w 2023 w wysokości: 200.000 zł; • koszty pośrednie w wysokości: 100.000 zł. Powyższa część otrzymanego finansowania dotyczy zatem kosztów już potrąconych dla celów CIT. Pozostała kwota otrzymanego finansowania w wysokości 316.000 zł (616.000 zł - 300.000 zł) dotyczy zatem kosztów nabycia (...), który nie został jeszcze sprzedany. Jak wskazano w stanie faktycznym i dla zobrazowania w powyższym przykładzie otrzymane finansowanie w ramach Sprawozdania dotyczyło zwrotu kosztów/wydatków, które były już potrącalne dla celów CIT jak również tych, które byłyby potrącalne dopiero w przyszłości tj. (w momencie sprzedaży (...)). Mając zatem na uwadze, że otrzymane środki finansowe w 2023 r. stanowiły dla Wnioskodawcy przychód podatkowy, należałoby zatem rozważyć czy Spółka miała prawo do rozpoznania kosztów uzyskania tego przychodu. Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT. Według ugruntowanego stanowiska organów podatkowych i sądów administracyjnych kosztem uzyskania przychodów może być taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki: 1) został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik), 2) jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona, 3) pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, 4) poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, 5) został właściwie udokumentowany, 6) nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów. Odnosząc powyższe regulacje do analizowanego zaistniałego stanu faktycznego, należy wskazać, że poniesione wydatki/koszty sfinansowane z środków MKiŚ zostały poniesione przez Wnioskodawcę i mają charakter definitywny. Zostało to również potwierdzone w wydanej dla Wnioskodawcy interpretacji o sygn. (...) w zakresie złożonej Aktualizacji sprawozdania: „Co do zasady o zaliczeniu danego wydatku do kosztów podatkowych decyduje definitywny charakter tego kosztu w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa koszty prowadzonej działalności gospodarczej. Spółka poniosła zaś wydatki na nabycie (...) niesprzedanego w części „zwróconej” otrzymanym finansowaniem na podstawie umowy z MKiŚ z własnych zasobów majątkowych, w sposób rzeczywisty, uszczuplając tym samym definitywnie swoje zasoby finansowe. Kwota finansowania otrzymanego z MKiŚ nie zmienia tej okoliczności, gdyż nie można uznać, że to MKiŚ poniosło wydatki na nabycie (...)”. W konsekwencji mając na uwadze, że koszty te zostały poniesione, mają charakter definitywny, pozostają w związku z prowadzeniem przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, zostały właściwie udokumentowane i nie znajdują się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, należy zastanowić się czy spełniona została podstawowa przesłanka poniesienia kosztu, tj. czy został on poniesiony w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów. Bez wątpienia Wnioskodawca nie uzyskałby środków z MKiŚ, gdyby nie poniósł kosztów /wydatków, wykazanych w Sprawozdaniu (w tym na nabycie (...) w ramach realizacji Decyzji, który nie został jeszcze sprzedany). Bazując na przykładzie liczbowym wskazanym w stanie faktycznym, Wnioskodawca nie uzyskałby kwoty finansowania z MKIŚ w wysokości 616.000 zł gdyby nie poniósł kosztów /wydatków związanych z realizacją Decyzji wykazanych w Sprawozdaniu (w tym na nabycie (...) w ramach realizacji Decyzji, który nie został jeszcze sprzedany). W konsekwencji, w opinii Wnioskodawcy, koszty nabycia (...), który nie został jeszcze sprzedany, które zostały „zwrócone” Wnioskodawcy w związku ze złożonym Sprawozdaniem, stanowią bezpośredni koszt uzyskania przychodu z tytułu otrzymania tych środków z MKiŚ. Odnosząc to do przykładu liczbowego z otrzymanego finansowania w wysokości 616.000 zł: • kwota 300.000 zł dotyczy: kosztów nabycia sprzedanego (...) w 2023 w wysokości: 200.000 zł oraz kosztów pośrednich w wysokości: 100.000 zł; • kwota 316.000 zł dotyczy kosztów nabycia (...), który jest na magazynie i nie został jeszcze sprzedany, mając zatem na uwadze, że otrzymane finansowanie z MKIŚ w wysokości 616.000 zł stanowiło przychód podatkowy z zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, to koszty nabycia (...) niesprzedanego w wysokości 316.000 zł stanowią koszt bezpośredni uzyskania tego przychodu. Zasady potrącalności kosztu uzyskania przychodów regulują przepisy art. 15 ust. 4, 4b-4e ustawy o CIT, w zależności od tego, czy dany koszt uzyskania przychodów jest bezpośrednio związany z przychodami (tzw. koszt bezpośredni) czy też jest to koszt inny niż bezpośrednio związany z przychodami (tzw. koszt pośredni). Zgodnie z art. 15 ust. 4 ustawy o CIT, koszty bezpośrednio związane z przychodami poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody. Natomiast, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po zakończeniu tego roku podatkowego do dnia sporządzenia sprawozdania finansowego (lub do dnia zeznania, jeśli nie ma obowiązku sporządzania sprawozdania finansowego), nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia zeznania są potrącalne w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody (tak zgodnie z art. 15 ust. 4b), natomiast koszty poniesione po tym dniu, są potrącalne w roku podatkowym następującym po roku, za który sporządzane jest sprawozdanie finansowe lub składane zeznanie (tak art. 15 ust. 4c). W świetle powyższego mając na uwadze, że analizowane koszty/wydatki mają charakter kosztów bezpośrednich (tj. są bezpośrednio związane z przychodem z tytułu otrzymanego finansowania z MKiŚ), koszt ten będzie potrącalny dla celów CIT zgodnie z art. 15 ust. 4, tj. w okresie rozliczeniowym, w którym rozpoznano przychód z tego tytułu. Jednocześnie, rozpoznane w powyższy sposób wydatki/koszty dla celów podatkowych na nabycie (...) niesprzedanego na moment otrzymania finansowania, nie mogą zostać powtórnie zaliczone do kosztów podatkowych w momencie przyszłej sprzedaży tego (...). Odnosząc powyższe do przykładu liczbowego: • koszt w wysokości 316.000 zł (dotyczący kosztów nabycia niesprzedanego (...)) stanowi bezpośredni koszt uzyskania przychodu i jest potrącalny dla celów CIT w okresie rozliczeniowym, w którym rozpoznano przychód z tytułu otrzymania środków z MKIŚ, • jednocześnie kwota ta nie będzie mogła być po raz drugi rozpoznana jako koszt uzyskania przychodu w momencie przyszłej sprzedaży (...). Podsumowując, w opinii Wnioskodawcy, w związku z otrzymanym w 2023 r. finansowaniem z MKIŚ, które stanowiło dla Wnioskodawcy przychód podatkowy, Wnioskodawca będzie uprawniony do rozpoznania kosztu uzyskania tego przychodu, w okresie rozliczeniowym, w którym uzyskał z tego tytułu przychód podatkowy, w wysokości kosztów/wydatków zwróconych Wnioskodawcy, a dotyczących kosztów, które stanowiłyby koszty uzyskania przychodów w przyszłych okresach (tj. które stanowiłyby koszty uzyskania przychodów z tytułu sprzedaży (...)). Jednocześnie, rozpoznane w powyższy sposób koszty/wydatki w kosztach uzyskania przychodów nie mogą zostać powtórnie zaliczone do kosztów podatkowych (tj. nie mogą być zaliczone powtórnie do kosztów podatkowych w momencie przyszłej sprzedaży tego (...)).
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.
Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2025 r., poz. 278 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”): kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu. Na podstawie ww. regulacji, a także utrwalonej praktyki organów podatkowych i sądów administracyjnych, uznaje się, że aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki: - został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik), - jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona, - pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, - poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów, - został właściwie udokumentowany, - nie znajduje się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów. Należy w tym miejscu zauważyć, że użycie w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, zwrotu „w celu” oznacza, że nie zawsze wydatek musi przynieść skutek w postaci osiągnięcia przychodu, zachowania lub zabezpieczenia jego źródła. Podatnik ma możliwość odliczenia od przychodów wszelkich wydatków pod warunkiem jednak, że będą one związane z opodatkowaną działalnością oraz nie zostały wskazane w katalogu wydatków nie
stanowiących tego rodzaju kosztów w art. 16 ust. 1 tej ustawy. Zatem, przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów każdy wydatek – poza wyraźnie wskazanymi w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT – wymaga indywidualnej oceny pod kątem bezpośredniego lub pośredniego związku z przychodem i racjonalnością działania dla osiągnięcia tego przychodu. Sytuacje, w których związek przyczynowy nie jest jednoznaczny, należy rozwiązywać według zasad racjonalnego rozumowania, odrębnie w odniesieniu do każdego przypadku. Z powyższego wynika, że warunkiem zakwalifikowania wydatków jako kosztów, jest ich celowe poniesienie z zasobów majątkowych podatnika. Co do zasady o zaliczeniu danego wydatku do kosztów podatkowych decyduje definitywny charakter tego kosztu w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa koszty prowadzonej działalności gospodarczej. Z opisu stanu faktycznego wynika, że na podstawie decyzji Prezesa Rady Ministrów z (...) zmienionej następnie decyzją z (...) dostaliście Państwo polecenie zakupu i sprowadzenia do Polski (...). 8 sierpnia 2023 r. zawarliście Państwo z Ministrem Klimatu i Środowiska umowę, której istotą było sfinansowanie zwrotu uzasadnionych kosztów realizacji decyzji. Umowa z MKiŚ zakładała dwa etapy rozliczenia realizacji decyzji: 1. Sprawozdanie – na podstawie sprawozdania z realizacji decyzji wg stanu na (...), 2. Aktualizacja – na podstawie aktualizacji sprawozdania na (...). Zgodnie z umową z MKiŚ koszty, o których mowa w umowie, zostały Państwu sfinansowane, przy czym osiągane przychody na realizacji decyzji (np. przychody ze sprzedaży (...)) pomniejszały wysokość kosztów realizacji decyzji, które podlegałyby sfinansowaniu. Dopełniliście Państwo formalności wynikających z umowy z MKiŚ, w tym złożyliście sprawozdanie i aktualizację, w wyniku czego na podstawie złożonego do MKiŚ sprawozdania otrzymaliście Państwo w listopadzie 2023 r. środki z MKiŚ, a w wyniku złożonej aktualizacji sprawozdania otrzymaliście Państwo końcowe rozliczenie finansowania z MKiŚ we wrześniu 2024 r. W analizowanym stanie faktycznym, Państwa wątpliwości dotyczą środków jakie wnioskodawca otrzymał w listopadzie 2023 r. z tytułu finansowania w ramach Sprawozdania na pokrycie wydatków związanych z nabyciem (...), który pozostawał na zapasie (magazynie), a który nie został sprzedany. Otrzymane w ramach sprawozdania dofinansowanie w 2023 r. dotyczyło pokrycia wydatków, które już były potrącone dla celów CIT, jak również wydatków/kosztów, które nie były potrącalne dla celów CIT (dotyczyły zapasów (...), który został sprowadzony w związku z realizacją decyzji, a nie został jeszcze sprzedany). Wydatki na zakup (...) zostały poniesione przez Państwa we własnym imieniu i na własną rzecz, obciążając Państwa działalność gospodarczą. Wycena niesprzedanego (...) stanowiła element kalkulacyjny wnioskowanej przez Państwa w Sprawozdaniu wartości środków. Zatem, otrzymali Państwo środki na sfinansowanie uzasadnionych, celowych, rzetelnie udokumentowanych, racjonalnych kosztów poniesionych bezpośrednio w celu realizacji Decyzji. W konsekwencji, w mojej ocenie, w związku z otrzymanym w 2023 r. finansowaniem z MKIŚ, które stanowiło dla Państwa przychód podatkowy, poniesione przez Państwa koszty na nabycie (...), spełniają przesłanki określone w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, w tym również przesłankę definitywności i tym samym mogą zostać uznane za koszty uzyskania przychodów. Kierując się kryterium stopnia powiązania istniejącego pomiędzy kosztem a celem, jakiemu ma służyć, ustawodawca wyróżnia koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami i koszty uzyskania przychodów inne niż bezpośrednio związane z przychodami, różnicując moment ich potrącalności (art. 15 ust. 4, 4b-4e ustawy o CIT). Stosownie do postanowień art. 15 ust. 4 ustawy o CIT: koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c. W związku z powyższym, za prawidłowe należy uznać Państwa stanowisko, zgodnie z którym analizowane koszty/wydatki mają charakter kosztów bezpośrednich (tj. są bezpośrednio związane z przychodem z tytułu otrzymanego finansowania z MKiŚ) i koszt ten będzie potrącalny dla celów CIT zgodnie z art. 15 ust. 4 ustawy o CIT, tj. w okresie rozliczeniowym, w którym rozpoznano przychód z tego tytułu. Jak wskazaliście Państwo we wniosku, nie uzyskalibyście środków z MKiŚ, gdybyście nie ponieśli kosztów/wydatków, wykazanych w Sprawozdaniu (w tym na nabycie (...) w ramach realizacji Decyzji, który nie został jeszcze sprzedany). W konsekwencji, koszty nabycia (...), który nie został jeszcze sprzedany, które zostały Państwu „zwrócone” w związku ze złożonym Sprawozdaniem, stanowią bezpośredni koszt uzyskania przychodu z tytułu otrzymania tych środków z MKiŚ. Jednocześnie, rozpoznane w powyższy sposób wydatki na nabycie niesprzedanego na moment otrzymania finansowania w kosztach uzyskania przychodów nie mogą zostać powtórnie zaliczone do kosztów podatkowych w momencie przyszłej sprzedaży tego (...). Zatem, jak słusznie wskazaliście Państwo we wniosku, w związku z otrzymanym w 2023 r. finansowaniem z MKIŚ, które stanowiło dla Państwa przychód podatkowy, będziecie Państwo uprawnieni do rozpoznania kosztu uzyskania tego przychodu, w okresie rozliczeniowym, w którym uzyskaliście Państwo z tego tytułu przychód podatkowy, w wysokości kosztów/wydatków zwróconych Państwu, a dotyczących kosztów, które stanowiłyby koszty uzyskania przychodów w przyszłych okresach (tj. które stanowiłyby koszty uzyskania przychodów z tytułu sprzedaży (...)). Tym samym, Państwa stanowisko uznałem za prawidłowe.
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Końcowo należy dodać, że organ w niniejszej interpretacji nie odniósł się do przykładów liczbowych przedstawionych przez Państwa z uwagi na fakt, że przepis art. 14b Ordynacji podatkowej, nakłada obowiązek udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego. Weryfikacja danych liczbowych może mieć miejsce wyłącznie w toku postępowania podatkowego, w którym możliwa jest analiza dokumentów i weryfikacja ustalonej przez Państwa wysokości podstawy opodatkowania. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność. Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji - Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.).
Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosujecie się Państwo do interpretacji. - Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. - Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): - w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo - w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili