W dniu 19 marca 2025 r. wpłynął wniosek X Sp. z o.o. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej obowiązku dokonania korekty kosztów uzyskania przychodów w związku z otrzymaniem faktur korygujących za dostawę energii elektrycznej w latach 2022-2024. Spółka argumentowała, że korekta powinna być dokonana w rozliczeniu za okres, w którym otrzymała faktury korygujące, zgodnie z art. 15 ust. 4i ustawy o CIT. Organ podatkowy uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe, wskazując, że korekta kosztów uzyskania przychodów powinna być dokonana wstecznie, do okresów, których dotyczyły pierwotne faktury, ponieważ błędy w cenach wynikały z systemowych nieprawidłowości Sprzedawcy. W związku z tym, organ negatywnie rozstrzygnął zapytanie podatnika.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbny19 marca 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 17 marca 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Treść wniosku jest następująca: Opis stanu faktycznego
X Sp. z o.o. została wpisana do Krajowego Rejestru Przedsiębiorców (...) r. Spółka jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych i na podstawie przepisu art. 3 ust. 1 ustawy o CIT (podatek dochodowy od osób prawnych) podlega na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. W 2016 r. Spółka przeprowadziła proces połączenia z Y Sp. z o.o. w trybie art. 492 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (t. j. Dz. U. z 2016 r. poz. 1578 ze zm.). Połączenie zostało zrealizowane w formie przejęcia, polegającego na przeniesieniu całego majątku Y Sp. z o.o. na spółkę przejmującą – X Sp. z o.o. W zamian za przejęcie majątku, spółka przejmująca przydzieliła udziały wspólnikowi spółki przejmowanej. Proces ten został przeprowadzony zgodnie z metodą łączenia udziałów. W kontekście prowadzonej działalności, przed połączeniem z Wnioskodawcą, Y Sp. z o.o. (dalej również: „Odbiorca”) zawarła w dniu (...) 2012 r. umowę sprzedaży (...) (dalej jako: „Umowa”) z Z S.A. (dalej również: „Sprzedawca”). Na podstawie Umowy, Sprzedawca zobowiązał się do dostarczania energii elektrycznej na potrzeby Odbiorcy. Dodatkowo, Odbiorca jest przyłączony do sieci następującego dystrybutora: A S.A. Zgodnie z postanowieniami Umowy, Odbiorca zobowiązany jest do: a) terminowego regulowania należności za energię elektryczną na rachunek Sprzedawcy, b) pobierania energii elektrycznej zgodnie z obowiązującymi przepisami i na warunkach określonych w Umowie, c) poinformowania pisemnego Sprzedawcy o zmianie adresu korespondencyjnego, na który powinna zostać wysłana faktura oraz wszelka inna korespondencja, pod rygorem uznania za doręczoną tejże faktury i korespondencji. Sprzedawca natomiast zobowiązuje się do sprzedaży energii elektrycznej do miejsca lub miejsc dostarczania, a także do naprawienia szkody powstałej wskutek niewykonania lub nienależytego wykonania Umowy, z wyjątkiem sytuacji, w których naruszenie obowiązków umownych nastąpiło wskutek okoliczności niezależnych od Sprzedawcy. Realizacja Umowy odbywa się zgodnie z jej postanowieniami, obowiązującą Taryfą lub Cennikiem energii elektrycznej wobec Odbiorcy obsługiwanego przez Sprzedawcę, a także w oparciu o powszechnie obowiązujące przepisy prawa, w szczególności przepisy Kodeksu cywilnego oraz ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne wraz z późniejszymi zmianami oraz aktami wykonawczymi. Rozliczenia odbywają się za sprzedaną energię elektryczną na podstawie miesięcznych wskazań układu pomiarowo-rozliczeniowego oraz na podstawie przepisów zawartych w Taryfie lub Cenniku Sprzedawcy według określonej w Umowie grupy taryfowej. Zgodnie z § 11 Umowy, w przypadku zmiany przepisów, Taryfy lub Cennika, do których odwołuje się Umowa, jej postanowienia ulegają automatycznej modyfikacji zgodnie z odpowiednimi przepisami Ustawy – Prawo energetyczne lub w chwili poinformowania Odbiorcy o ich wprowadzeniu, na zasadach określonych w Umowie, tj.: a) zmienione Cenniki stają się dla Odbiorcy obowiązujące po ich opublikowaniu na stronach internetowych (...) oraz w (...), b) zmienione Cenniki wchodzą w życie w terminie wskazanym w publikacji, chyba że Odbiorca, w ciągu 7 dni od daty opublikowania nowego Cennika w (...), wypowie Umowę z zachowaniem dwutygodniowego okresu wypowiedzenia, c) Odbiorcy zostanie przesłana treść nowego Cennika najpóźniej wraz z pierwszą fakturą zawierającą nowe stawki. Wszelkie inne zmiany Umowy mogą być dokonywane wyłącznie w formie pisemnego aneksu, z wyjątkiem zmian przewidzianych w samej Umowie. W przypadku stwierdzenia nieprawidłowego działania układu pomiarowo-rozliczeniowego lub błędnego rozliczenia, skutkującego zawyżeniem lub zaniżeniem należności, Sprzedawca zobowiązuje się do dokonania stosownej korekty faktur za cały okres występowania nieprawidłowości, pod warunkiem, że roszczenia nie uległy przedawnieniu. Okres realizacji Umowy strony ustaliły w następujący sposób: Umowa wchodzi w życie z dniem (...) 2012 r. i obowiązuje na czas nieokreślony. Poza wyżej wymienioną Umową, w dniu (...) 2014 r., Odbiorca i Sprzedawca zawarli porozumienie, na mocy którego Sprzedawca zobowiązał się do stosowania cen określonych w jego treści, natomiast Odbiorca zadeklarował zakup energii elektrycznej w ilości określonej w załączniku nr 1 do porozumienia, w okresie objętym porozumieniem, tj. do 31 grudnia 2016 r. Ustalona w porozumieniu cena energii oraz stawka nie obejmowały opłat związanych z dystrybucją energii elektrycznej, które były regulowane zgodnie z Taryfą (...). Należy podkreślić, że w wyniku połączenia Wnioskodawca, jako Spółka Przejmująca, zgodnie z art. 494 § 1 Kodeksu spółek handlowych, z dniem połączenia wstąpił we wszystkie prawa i obowiązki Y Sp. z o.o. W konsekwencji wszelkie zobowiązania i uprawnienia wynikające zarówno z Umowy, jak i porozumienia, zostały przeniesione na Spółkę. Faktury wystawiane przez Sprzedawcę za energię elektryczną uwzględniały ceny wynikające z postanowień ww. Umowy oraz porozumienia, bez uwzględniania zmian Cennika również po okresie wygaśnięcia porozumienia, tj. po (...) 2016 r. Stawki cenowe wynikające z powyższych dokumentów, tj. Umowy oraz porozumienia stosowane były przez Sprzedawcę na wystawianych przez niego fakturach aż do (...) 2024 r. Dopiero od (...) 2024 r., po wykryciu tej nieprawidłowości, Sprzedawca zaczął wystawiać faktury zgodne z obowiązującym Cennikiem (...), co skutkowało istotnym wzrostem cen dla Wnioskodawcy. Nieprawidłowość ta wynikała z powodu błędów systemowych w zasobach informatycznych Sprzedawcy. Wadliwe postępowanie Sprzedawcy doprowadziło do tego, że ceny określone fakturach wystawianych w okresie od (...) 2017 r. do (...) 2024 r. były zaniżone, bowiem Cennik od tamtego momentu uległy znaczącym podwyżkom. Warto zauważyć, że (...). W związku z zaistniałym błędem Sprzedawca oraz Wnioskodawca prowadzili negocjacje dotyczące wysokości należnego wynagrodzenia za dostawy energii elektrycznej w latach 2022¬2024, w celu uniknięcia konieczności prowadzenia sporu sądowego. Podczas negocjacji Sprzedawca wskazał, że zgodnie z Umową z dnia (...) 2012 r. (...) oraz Porozumieniem z (...) 2014 r. (...), od (...) 2017 r. Sprzedawca był uprawniony do stosowania cen wynikających z Cennika (...). Po miesiącach negocjacji i wzajemnych ustępstw, (...) 2025 r. Wnioskodawca oraz Sprzedawca zawarli Porozumienie (Ugodę) nr (...), w którym ostatecznie określono ostateczne wzajemne roszczenia dotyczące uregulowania rozliczeń z tytułu dostaw energii elektrycznej na podstawie Umowy. Najważniejsze postanowienia zawartej Ugody brzmią następująco: - Wnioskodawca oraz Sprzedawca nie kwestionują wysokości zużycia energii elektrycznej do (...) 2024 r. stwierdzonej w uprzednio wystawionych fakturach VAT (podatek od towarów i usług), - ustalono wysokość należnego wynagrodzenia za dostawy energii elektrycznej w latach 2022, 2023 oraz 2024 jako iloczyn ilości zużytej energii elektrycznej (wyrażonej w megawatogodzinach), stwierdzonej w wystawionych uprzednio fakturach VAT i kwoty określonej dla każdego roku oddzielnie, powiększonej o należny podatek VAT, - Sprzedawca, bezzwłocznie po podpisaniu Ugody, przystąpi do wystawienia korekt uprzednio wystawionych faktur VAT należnych od (...) 2022 r., uwzględniając stawki wskazane w Ugodzie, i doręczy je Wnioskodawcy w formie elektronicznej na wskazany adres e-mail, - Wnioskodawca w terminie 14 dni od otrzymania korekt faktur VAT zobowiązuje się do zapłaty różnicy wynagrodzenia pomiędzy kwotami stwierdzonymi w wystawionych korektach, a w uprzednio wystawionych fakturach VAT wraz z odsetkami w wysokości odsetek ustawowych za opóźnienia w transakcjach handlowych w przypadku uchybienia ww. terminowi, - Niniejsza Ugoda w pełni określa wzajemne zobowiązania Wnioskodawcy wobec Sprzedawcy za dostawy energii elektrycznej w okresie od 1 stycznia 2022 r. do 31 grudnia 2024 r., wyczerpując wszelkie roszczenia w tym zakresie, w tym również dotyczące świadczeń ubocznych, - Wnioskodawca zrzeka się zarzutu przedawnienia wobec roszczeń Sprzedawcy wynikających z dostaw energii elektrycznej jakie nastąpiły w roku 2022, a także których wymagalność nastąpiła w roku 2022. W konsekwencji wykrycia błędu Sprzedawca dokonał korekt faktur za lata 2022-2024, wskazując jako przyczynę „korektę cen”, co skutkowało koniecznością skorygowania kosztów uzyskania przychodów przez Wnioskodawcę. Warto w tym miejscu wskazać, że działanie Sprzedawcy doprowadziło w tym przypadku również do tego, że Wnioskodawca nie mógł skorzystać z mechanizmów pomocowych przewidzianych w Tarczy Energetycznej w okresie, kiedy ona obowiązywała. Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest w szczególności określenie na jakich zasadach powinien on dokonać korekty kosztów uzyskania przychodów, tj. czy konieczne jest skorygowanie okresów, w których koszt został poniesiony czy możliwe jest rozpoznanie kosztów uzyskania przychodów w okresie bieżącym (zgodnie z otrzymaniem faktury korygującej).
Czy otrzymanie przez Spółkę faktur korygujących dotyczących wynagrodzenia za dostawę energii elektrycznej w latach 2022-2024 skutkuje po jej stronie obowiązkiem dokonania korekty kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 4i ustawy o CIT, tj. w rozliczeniu za okres, w którym Spółka otrzymała te faktury korygujące? Państwa stanowisko w sprawie W ocenie Wnioskodawcy, otrzymanie przez Spółkę faktur korygujących dotyczących wynagrodzenia za dostawę energii elektrycznej w latach 2022-2024 skutkuje obowiązkiem dokonania korekty kosztów uzyskania przychodów w rozliczeniu za okres, w którym Spółka otrzymała te faktury (art. 15 ust. 4i ustawy o CIT). W pierwszej kolejności należy zauważyć, że na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Regulacja dotycząca kosztów uzyskania przychodów umożliwia podatnikowi odliczenie dla celów podatkowych wszelkich wydatków (nieobjętych art. 16 ust. 1 ustawy o CIT), pod warunkiem wykazania ich bezpośredniego lub pośredniego związku z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz istnienia potencjalnego wpływu na wysokość osiąganych przychodów. W konsekwencji, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów, z wyłączeniem kosztów wskazanych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.
Zgodnie z powszechnie akceptowaną interpretacją przepisów oraz orzecznictwem, dany wydatek może być uznany za koszt uzyskania przychodów, jeśli spełnione są łącznie poniższe warunki: - został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku pokryty z jego zasobów majątkowych – wydatki finansowane przez podmioty trzecie nie stanowią kosztu uzyskania przychodów podatnika, - jest definitywny, co oznacza, że jego wartość nie została podatnikowi zwrócona w jakiejkolwiek formie, - pozostaje w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, - został poniesiony w celu osiągnięcia, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów, - został właściwie udokumentowany, - nie znajduje się w grupie wydatków, które zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów. Z perspektywy wskazanego przepisu, Wnioskodawca nie ma wątpliwości, że do czasu zakończenia negocjacji ze Sprzedawcą, kosztem uzyskania przychodów były kwoty wynikające z faktur VAT wystawionych przez Sprzedawcę, gdyż spełniały one wymogi przewidziane ustawą o CIT. Zasady dokonywania korekt w zakresie wysokości kosztów uzyskania przychodów uregulowano w art. 15 ust. 4i-4k ustawy o CIT. Zgodnie z ww. przepisami: - jeżeli korekta kosztu uzyskania przychodów, w tym odpisu amortyzacyjnego, nie jest spowodowana błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką, korekty dokonuje się poprzez zmniejszenie lub zwiększenie kosztów uzyskania przychodów poniesionych w okresie rozliczeniowym, w którym została otrzymana faktura korygująca lub, w przypadku braku faktury, inny dokument potwierdzający przyczyny korekty (ust. 4i); - jeżeli w okresie rozliczeniowym, o którym mowa w ust. 4i, podatnik nie poniósł kosztów uzyskania przychodów lub kwota poniesionych kosztów uzyskania przychodów jest niższa niż kwota zmniejszenia, podatnik jest obowiązany zwiększyć przychody o kwotę, o którą nie zostały zmniejszone koszty uzyskania przychodów (ust. 4j); - przepisów ust. 4i i 4j nie stosuje się do korekty dotyczącej kosztu uzyskania przychodów związanego ze zobowiązaniem podatkowym, które uległo przedawnieniu oraz korekty cen transferowych, o której mowa w art. 11e (ust. 4k). Przepisy art. 15 ust. 4i ustawy o CIT stanowią, że jeżeli korekta kosztów uzyskania przychodów nie jest spowodowana błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką, korekty dokonuje się w okresie rozliczeniowym, w którym została otrzymana faktura korygująca. Sposób rozliczenia korekty uzależniony jest od przyczyny jej wystąpienia. W myśl powołanego przepisu, jedynie w przypadku jednoznacznego stwierdzenia, że pierwotne ujęcie kosztu było wynikiem błędu rachunkowego lub oczywistej omyłki, konieczne jest dokonanie korekty wstecznie, tj. w okresie, w którym pierwotny koszt został ujęty. Przy czym, ustawodawca nie wskazuje, co należy rozumieć poprzez pojęcia „błąd rachunkowy” oraz „inna oczywista omyłka”. Pojęcia te zatem należy rozumieć zgodnie z ich znaczeniem potocznym. „Błąd rachunkowy” odnosi się do sytuacji, w której koszt został błędnie zaksięgowany wskutek omyłki w obliczeniach. Może to obejmować zarówno błędy po stronie wystawcy faktury czy innego dokumentu księgowego (np. błędne podanie na fakturze cen lub wartości towarów), jak i po stronie odbiorcy takiego dokumentu (np. wprowadzenie do ksiąg rachunkowych nieprawidłowej cyfry, zastosowanie wadliwego kursu waluty obcej przy przeliczaniu wartości przychodu na złote itp.). Według definicji zawartej w Słowniku Języka Polskiego PWN (wersja internetowa www.sjp. pwn.pl), przez „omyłkę” należy rozumieć „spostrzeżenie, sąd niezgodny z rzeczywistością, niewłaściwe postępowanie, posunięcie”. W konsekwencji, za „inną oczywistą omyłkę” należy uznać inny oczywisty błąd, który nie jest jednocześnie błędem rachunkowym mający charakter pierwotny i oczywisty. Oznacza to, że w przypadku jakichkolwiek wątpliwości co do charakteru przyczyn korekty, korekta dokonywana winna być w okresie otrzymania dokumentu potwierdzającego przyczynę korekty (w przypadku korekty kosztów uzyskania przychodów). Tylko w przypadku jednoznacznego stwierdzenia, że nieprawidłowe ujęcie przychodu bądź kosztu było bezpośrednim wynikiem błędu rachunkowego lub oczywistej omyłki, korekta kosztu winna być uwzględniana „wstecznie”. Przenosząc powyższe na grunt opisywanej sprawy w pierwszej kolejności Wnioskodawca zwraca uwagę, iż w sprawie będącej przedmiotem niniejszego wniosku konieczność korekty nie wynika z błędów rachunkowych czy też oczywistych omyłek, bowiem koszty zakupu energii elektrycznej zostały prawidłowo rozpoznane. Przyczyną korekt są natomiast okoliczności, które powstały po zakupie energii elektrycznej i co do których istniał między Wnioskodawcą a Sprzedawcą spór dotyczący wysokości wzajemnych roszczeń. Jednocześnie jak wskazuje uzasadnienie do projektu ustawy o zmianie ustawy - Kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw w związku ze wspieraniem polubownych metod rozwiązywania sporów (Dz. U. z 2015 r. poz. 1595, druk: 3432, str. 33): „Projekt przewiduje rozwiązanie polegające na rozliczaniu faktury korygującej i innych dokumentów korygujących w zakresie korekty przychodu oraz kosztów uzyskania przychodów (korekta podstawy opodatkowania w PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych) i CIT) w bieżącym okresie rozliczeniowym. Brak kłopotliwego i pracochłonnego korygowania zeznań podatkowych z lat poprzednich i zapłaty powstałych wskutek tego zaległości podatkowych wraz z odsetkami za zwłokę (w przypadku zmniejszenia kosztów lub zwiększenia przychodów) oraz brak konieczności zapłaty odsetek od zaliczek na podatek dochodowy (w przypadku zmniejszenia kosztów lub zwiększenia przychodów tego samego roku podatkowego) uproszczą rozliczenia podatkowe przedsiębiorców, w tym również tych, którzy będą korygować przychody i koszty uzyskania przychodu m.in. w wyniku zawartej ugody. W tym zakresie projekt wspiera polubowne metody rozwiązywania sporów”. Podkreślenia wymaga, że faktury korygujące zostały wystawione przez Sprzedawcę w wyniku wykrycia błędu systemowego, który skutkował zaniżeniem cen za dostawy energii elektrycznej w latach 2022-2024. W związku z tym, obowiązek zapłaty różnicy wynagrodzenia powstał dopiero w momencie doręczenia faktur korygujących, a nie w okresach, których dostawy dotyczyły. W związku z zawarciem Ugody z dnia (...) 2025 r., w której określono wysokość należności za dostawy energii elektrycznej, Wnioskodawca zobowiązał się do zapłaty wynikającej z korekt faktur kwoty. Ugoda ta w sposób ostateczny i wiążący określiła zobowiązania wynikające z dostaw energii za okresy objęte korektami. Tym samym moment podpisania Ugody i otrzymania faktur korygujących stanowi moment powstania obowiązku podatkowego w zakresie kosztów uzyskania przychodów. Stąd też, zdaniem Wnioskodawcy, w niniejszej sprawie zastosowanie znajdują przepisy art. 15 ust. 4i ustawy o CIT. Mając na uwadze powyższe, w ocenie Wnioskodawcy, obowiązek korekty kosztów uzyskania przychodów powstał w momencie otrzymania faktur korygujących, tj. w 2025 roku, co jest zgodne z przepisem art. 15 ust. 4i ustawy o CIT. W przypadku otrzymania faktur korygujących, które nie wynikają z błędu rachunkowego ani oczywistej omyłki, korekta kosztów uzyskania przychodów powinna być dokonana w okresie rozliczeniowym, w którym faktura korygująca została otrzymana. W analizowanej sytuacji, ponieważ faktury pierwotne były wystawione prawidłowo, a korekta wynika z późniejszych okoliczności, rozliczenie powinno nastąpić na bieżąco, zgodnie z datą otrzymania faktur korygujących.
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.
Rozpatrując kwestię podatkowych kosztów uzyskania przychodów wskazać należy, że stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 278 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”): kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami. Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki: - został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik), - jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona, - pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, - poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów, - został właściwie udokumentowany, - nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów. Podatnik, zaliczając dany wydatek do kosztów uzyskania przychodów, winien wykazać jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz to, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub że wydatek ten jest związany z konkretnym przedsięwzięciem gospodarczym. W tym celu każdorazowo wymagana jest ocena istnienia związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodów lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Wykazanie związku poniesionych kosztów z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiąganych przychodów, obciąża podatnika. Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość
osiągniętego przychodu. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT. Jak wynika z art. 15 ust. 4i ustawy o CIT, jeżeli korekta kosztu uzyskania przychodów, w tym odpisu amortyzacyjnego, nie jest spowodowana błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką, korekty dokonuje się poprzez zmniejszenie lub zwiększenie kosztów uzyskania przychodów poniesionych w okresie rozliczeniowym, w którym została otrzymana faktura korygująca lub, w przypadku braku faktury, inny dokument potwierdzający przyczyny korekty. W myśl art. 15 ust. 4j ustawy o CIT, jeżeli w okresie rozliczeniowym, o którym mowa w ust. 4i, podatnik nie poniósł kosztów uzyskania przychodów lub kwota poniesionych kosztów uzyskania przychodów jest niższa niż kwota zmniejszenia, podatnik jest obowiązany zwiększyć przychody o kwotę, o którą nie zostały zmniejszone koszty uzyskania przychodów. Natomiast art. 15 ust. 4k cytowanej ustawy, wprowadza zastrzeżenie, że: przepisów ust. 4i i 4j nie stosuje się do 1) korekty dotyczącej kosztu uzyskania przychodów związanego ze zobowiązaniem podatkowym, które uległo przedawnieniu; 2) korekty cen transferowych, o której mowa w art. 11e. Moment ujęcia faktury korygującej w kosztach podatkowych, będzie zatem uzależniony od okoliczności jej wystawienia, tj. z jakiego powodu została wystawiona. W przypadku, gdy faktura pierwotna prawidłowo dokumentowała zdarzenie gospodarcze, a faktura korygująca (dokument korygujący) została wystawiona przez sprzedawcę z powodu późniejszych okoliczności, takich jak np. obniżenie ceny, udzielenie rabatu, zwrotu towaru czy gwarancja lub rękojmia, fakturę korygującą (dokument korygujący) należy rozliczyć w bieżącym okresie rozliczeniowym (tj. w dacie wystawienia dokumentu korygującego i odpowiednio – jego otrzymania). Jeżeli jednak pierwotnie sporządzona faktura zawierała błędy lub pomyłki, a więc błędnie dokumentowała stan faktyczny, podatnik zobowiązany jest przyporządkować korektę wstecznie do okresu, którego dotyczy, czyli do daty poniesienia kosztu, wynikającego z pierwotnego dokumentu (uzasadnienie ustawy z dnia 10 września 2015 r. o zmianie niektórych ustaw w związku ze wspieraniem polubownych metod rozwiązywania sporów (Dz. U. z 2015 r. poz. 1595; druk sejmowy Nr 3432). Jak sami Państwo wskazali w opisie sprawy, faktury wystawiane przez Sprzedawcę za energię elektryczną uwzględniały ceny wynikające ze wskazanych we wniosku postanowień Umowy oraz porozumienia, bez uwzględniania zmian Cennika również po okresie wygaśnięcia porozumienia, tj. po (...) 2016 r. Stawki cenowe wynikające z powyższych dokumentów, tj. Umowy oraz porozumienia stosowane były przez Sprzedawcę na wystawianych przez niego fakturach aż do v 2024 r. Dopiero od (...) 2024 r., po wykryciu tej nieprawidłowości, Sprzedawca zaczął wystawiać faktury zgodne z obowiązującym Cennikiem (...), co skutkowało istotnym wzrostem cen dla Państwa. Nieprawidłowość ta wynikała z powodu błędów systemowych w zasobach informatycznych Sprzedawcy. Wadliwe postępowanie Sprzedawcy doprowadziło do tego, że ceny określone na fakturach wystawianych w okresie od (...) 2017 r. do (...) 2024 r. były zaniżone, bowiem Cennik od tamtego momentu uległy znaczącym podwyżkom. W konsekwencji wykrycia błędu Sprzedawca dokonał korekt faktur za lata 2022-2024, wskazując jako przyczynę „korektę cen”, co skutkowało koniecznością skorygowania przez Państwa kosztów uzyskania przychodów. Ustawa CIT nie definiuje pojęć „błędu rachunkowego” i „oczywistej omyłki”, o których mowa w art. 15 ust. 4i. Pojęcia te zatem należy rozumieć zgodnie z ich znaczeniem potocznym. Stąd, za „błąd rachunkowy” należy uznać sytuację, gdy koszt został niewłaściwie ujęty ze względu na błąd w toku wykonywania obliczeń; może to dotyczyć zarówno okoliczności leżących po stronie wystawcy faktury czy innego dokumentu księgowego (np. błędne podanie na fakturze cen lub wartości towarów), jak i po stronie odbiorcy takiego dokumentu (np. wprowadzenie do ksiąg rachunkowych nieprawidłowej cyfry, zastosowanie wadliwego kursu waluty obcej przy przeliczaniu wartości przychodu na złote itp.). Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN (wersja internetowa www.sjp.pwn.pl), przez „omyłkę” należy rozumieć „spostrzeżenie, sąd niezgodny z rzeczywistością, niewłaściwe postępowanie, posunięcie”. W konsekwencji za „inną oczywistą omyłkę” należy uznać inny oczywisty błąd, który nie jest jednocześnie błędem rachunkowym. Takim błędem będzie np. ujęcie w kosztach podatkowych faktury wystawionej na podmiot inny niż faktyczny nabywca towaru. „Omyłka” wiązać się może również z błędem polegającym albo na nieprawidłowym wystawieniu albo nieprawidłowym ujęciu dowodu księgowego. Okoliczność taka musi mieć zatem charakter „pierwotny”. Co więcej, „omyłka” musi być „oczywista”. Oznacza to, że w przypadku jakichkolwiek wątpliwości co do charakteru przyczyn korekty, korekta winna być dokonywana w okresie wystawienia faktury korygującej (bądź innego dokumentu potwierdzającego stosowną korektę). Z opisu sprawy wynika, że pierwotne faktury dotyczące wynagrodzenia za dostawę energii elektrycznej w latach 2022-2024 wystawione przez Sprzedawcę zawierały błędne stawki cenowe przez co ich wartości były zaniżone. Na moment ujmowania przez Państwa faktur pierwotnych w kosztach uzyskania przychodów, wartość faktur była ustalona w sposób niewłaściwy, a więc faktury pierwotne w sposób niewłaściwy dokumentowały rozliczenia pomiędzy Państwem a Sprzedawcą energii. Nie zgadzam się z Państwem, że otrzymanie przez Państwa faktur korygujących dotyczących wynagrodzenia za dostawę energii elektrycznej w latach 2022-2024 skutkuje po Państwa stronie obowiązkiem dokonania korekty kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 4i ustawy o CIT, tj. w rozliczeniu za okres, w którym otrzymali Państwo te faktury korygujące. Okoliczność, że (...) 2025 r. zawarli Państwo Porozumienie (Ugodę) nr (...), w którym określono wzajemne roszczenia dotyczące uregulowania rozliczeń z tytułu dostaw energii elektrycznej na podstawie Umowy nie wpływa na ustalenie momentu korekty kosztów uzyskania przychodu. Moment ujęcia faktury korygującej po stronie kosztów podatkowych powinien być uzależniony od okoliczności, jakich dotyczy ta faktura, a mianowicie jeżeli pierwotnie sporządzona faktura błędnie dokumentowała stan faktyczny, a więc korekta jest wynikiem błędu (czyli zawierała pomyłki np. w cenie energii elektrycznej), to wówczas korekta powinna być przyporządkowana wstecznie do okresu, którego dotyczy, czyli do daty poniesienia kosztu wynikającego z faktury pierwotnej. W Państwa przypadku korekta kosztów uzyskania przychodów wynikająca z faktur korygujących dotyczących wynagrodzenia za dostawę energii elektrycznej w latach 2022- 2024 została spowodowana błędem systemowym u Sprzedawcy, który skutkował zaniżeniem cen dostaw energii elektrycznej w ww. latach wykazanych na fakturach pierwotnych. W konsekwencji, są Państwo zobowiązani przyporządkować korektę wstecznie do okresu, którego ona dotyczy. Reasumując, Państwa stanowisko jest nieprawidłowe.
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem
stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność. Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji - Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji. - Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. - Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): - w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo - w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili