Wnioskodawca, zajmujący się sprzedażą gotowych do spożycia posiłków, złożył wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej w dniu 10 marca 2025 r., dotyczącą skutków podatkowych pobieranej od klientów Opłaty SUP oraz jej traktowania w kontekście podatku dochodowego od osób prawnych. Organ podatkowy, w odpowiedzi na wniosek, stwierdził, że pobierana Opłata SUP nie stanowi przychodu podlegającego opodatkowaniu oraz nie jest kosztem uzyskania przychodu, co potwierdza wcześniejsze interpretacje. W związku z tym, organ pozytywnie rozstrzygnął zapytanie podatnika, uznając jego stanowisko za prawidłowe.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnySzanowni Państwo, stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.
17 marca 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 10 marca 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy m.in. podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia: - czy pobierana od klientów Opłata SUP stanowi dla Wnioskodawcy przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych; - czy Opłata SUP wnoszona przez Wnioskodawcę do urzędu marszałkowskiego jest kosztem uzyskania przychodu dla celów rozliczenia podatku dochodowego od osób prawnych. Uzupełnili go Państwo 24 kwietnia 2025 r. – w odpowiedzi na wezwanie. Treść wniosku jest następująca: Opis zaistniałego stanu faktycznego Wnioskodawca zajmuje się sprzedażą gotowych do spożycia posiłków. W zależności od wyboru posiłku przez klienta dany produkt zostaje spakowany w odpowiedni pojemnik. Wnioskodawca posiada szeroki wariant opakowań jednorazowego użytku, w tym miski z przykrywką, pojemniki z pokrywką, kubki z wieczkiem i inne. Opakowania te są stosowane przez Wnioskodawcę niezależnie od tego czy klient zamawia posiłek lub napój na miejscu czy na wynos. Nowelizacja ustawy z dnia 11 maja 2001 r., o obowiązkach przedsiębiorców w zakresie gospodarowania niektórymi odpadami oraz o opłacie produktowej (Dz. U. 2023, poz. 433, dalej jako „ustawa SUP”), nałożyła na przedsiębiorców stosujących jednorazowe opakowania obowiązki w postaci pobierania opłaty od opakowań wykonanych z tworzyw sztucznych. Zgodnie z art. 3b ust. 1 ustawy SUP: „Przedsiębiorca prowadzący jednostkę handlu detalicznego, jednostkę handlu hurtowego lub jednostkę gastronomiczną, w których są oferowane produkty jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych wymienione w załączniku nr 6 do ustawy będące opakowaniami lub napoje lub żywność pakowane przez tego przedsiębiorcę w te produkty, jest obowiązany do pobrania opłaty od użytkownika końcowego nabywającego te produkty lub napoje lub żywność w tych produktach”. Jednocześnie zgodnie z art. 3d ustawy o SUP, pobrana przez Wnioskodawcę Opłata SUP podlega przekazaniu na odrębny rachunek bankowy prowadzony przez marszałka województwa właściwego ze względu na miejsce jej pobrania w terminie do dnia 15 marca kolejnego roku kalendarzowego, po którym została pobrana. Pytania w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych 1. Czy pobierana od klientów Opłata SUP stanowi dla Wnioskodawcy przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych? 2. Czy Opłata SUP wnoszona przez Wnioskodawcę do urzędu marszałkowskiego jest kosztem uzyskania przychodu dla celów rozliczenia podatku dochodowego od osób prawnych? (pytania oznaczone we wniosku nr 1 i 2) Państwa stanowisko w sprawie w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych
1. Zdaniem Wnioskodawcy pobierana od klientów Opłata SUP nie stanowi dla Wnioskodawcy przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z dnia 29 kwietnia 2024 r., sygn. akt 0111- KDIB1-3.4010.223.2024.1.JG potwierdził stanowisko podatnika mówiące, że „Wnioskodawca stoi na stanowisku, że Opłata SUP nie stanowi przychodu na gruncie Ustawy CIT (podatek dochodowy od osób prawnych). (...) Mając powyższe na względzie, w ocenie Wnioskodawcy, Opłata SUP przekazana do urzędu marszałkowskiego nie stanowi kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawcy. (...) Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe”. Podobne stanowisko zaprezentowano w piśmie z dnia 11 kwietnia 2024 r., sygn. akt 0114- KDIP2-2.4010.48.2024.1.SJ: „Jak wynika z powyższego, opłata od plastiku jednorazowego użytku (tzw. single-use-plastic) nie stanowi dla Państwa trwałego, bezzwrotnego i definitywnego przysporzenia majątkowego. Definitywne przysporzenie należy bowiem rozumieć jako w sposób trwały i ostateczny zwiększające aktywa podatnika. W analizowanej sprawie takie zwiększenie aktywów nie następuje. Pobrana opłata jest przez Państwa wnoszona na odrębny rachunek bankowy, prowadzony przez marszałka województwa właściwego ze względu na miejsce jej pobrania, w terminie do dnia 15 marca roku następującego po roku kalendarzowym, w którym została pobrana. Ponadto, przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawierają szczególnych regulacji, które dla celów podatku dochodowego uzasadniałyby traktowanie pobranej i odprowadzonej opłaty jako przychodu i kosztu uzyskania przychodów. W związku z powyższym Państwa stanowisko w zakresie braku powstania przychodu w związku z pobieraniem opłat od opakowań jednorazowego użytku, należy uznać za prawidłowe” (podobnie: interpretacje Dyrektora KIS z dnia 11 kwietnia 2024 r., sygn. akt 0114-KDIP2- 2.4010.49.2024.1.SJ oraz 0114-KDIP2-2.4010.50.2024.1.SJ). 2. Zdaniem Wnioskodawcy opłata SUP wnoszona przez Wnioskodawcę do urzędu marszałkowskiego nie jest kosztem uzyskania przychodu dla celów rozliczenia podatku dochodowego od osób prawnych. Ministerstwo Finansów w opublikowanej na stronie rządowej sekcji pytań i odpowiedzi w sprawie Opłaty SUP stwierdziło, że „Ustawa o CIT oraz ustawa o PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych) nie zawierają szczególnych regulacji w zakresie traktowania niniejszej daniny dla celów ustalenia przychodów oraz kosztów z tego tytułu dla celów CIT oraz PIT. Wskazać należy, że w odniesieniu do innych (podobnych) opłat, ustawy te zawierają szczególne regulacje, np. w kontekście opłaty recyklingowej ustawa o CIT oraz ustawa o PIT wprost określają, że stanowi ona, na skutek pobrania, przychód podatkowy, a następnie jest traktowana jako koszt uzyskania przychodu w konsekwencji wniesienia tej opłaty na odrębny rachunek bankowy, prowadzony przez marszałka województwa w ustawowym terminie (odpowiednio art. 12 ust. 1 pkt 11 i art. 15 ust. 1 aa ustawy o CIT oraz art. 14 ust. 2 pkt 18 i art. 22 ust. 1 aa ustawy o PIT). Jednakże, mając na uwadze brak analogicznych przepisów w odniesieniu do opłaty za produkty jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych będące opakowaniami oraz mechanizm przyjęty na potrzeby przekazywania analizowanej opłaty, w opinii Ministerstwa Finansów nie można Wygenerowano na ord-in.podatki.gov.pl/strona 3 z 5 przyjąć tożsamego podejścia w kwestii rozpoznania tej opłaty dla celów rozliczenia CIT oraz PIT z uwagi przede wszystkim na brak stosownych podstaw normatywnych. W ocenie Ministerstwa Finansów pobrana i odprowadzona przez przedsiębiorcę opłata, nie stanowi dla niego przychodu i kosztu uzyskania przychodu”. Powyższy pogląd Ministerstwo Finansów zaprezentowało także w wydanym w dniu 28 marca 2024 r. komunikacie zatytułowanym: „Zasady rozliczenia opłat pobieranych z tytułu sprzedaży opakowań jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych na napoje lub żywność na gruncie VAT (podatek od towarów i usług) oraz podatków dochodowych”, gdzie wskazano, iż: „Pobrana opłata nie stanowi dla przedsiębiorcy przychodu ani kosztu uzyskania przychodów. Pobrana opłata jest przez przedsiębiorcę wnoszona na odrębny rachunek bankowy, prowadzony przez marszałka województwa właściwego ze względu na miejsce jej pobrania, w terminie do dnia 15 marca roku, następującego po roku kalendarzowym, w którym została pobrana. Przepisy ustawy PIT i ustawy CIT nie zawierają szczególnych regulacji, które dla celów podatku dochodowego uzasadniałyby traktowanie pobranej i odprowadzonej opłaty jako przychodu i kosztu uzyskania przychodów”.
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku w zakresie podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.
Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2025 r., poz. 278 ze zm.; dalej: „ustawa o CIT”): Przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Natomiast, w myśl art. 12 ust. 3 ustawy o CIT: Za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, a także za przychody uzyskane z zysków kapitałowych, z wyłączeniem przychodów, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. Literalna wykładnia powołanych powyżej przepisów prowadzi do wniosku, że do przychodów podatkowych zalicza się tylko takie przychody, które w danym momencie są trwałe, definitywne i bezwarunkowe. W konsekwencji, do przychodów podatkowych, podatnik powinien zaliczyć tylko takie przychody, które są mu należne. Nie będą to zatem jakiekolwiek przychody, lecz przychody, w stosunku do których podatnikowi przysługiwać będzie prawo do ich otrzymania i które stanowić będą jego trwałe przysporzenie majątkowe. Co do zasady więc, o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów danej osoby prawnej decyduje definitywny charakter tego przysporzenia w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa podatnika, a więc takie którymi może on rozporządzać jak właściciel. Ponadto, opierając się na orzecznictwie, jak i wypowiedziach przedstawicieli doktryny prawa podatkowego stwierdzić należy, iż do powstania przychodu podatkowego konieczne jest, aby kumulatywnie wystąpiły poniższe przesłanki: 1) dane przysporzenie ostatecznie, trwale i definitywnie powiększa majątek podatnika; 2) podatnik może danym przysporzeniem swobodnie dysponować, oraz 3) przysporzenie nie znajduje się na liście wyłączeń przewidzianych w ustawie o CIT. Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT: Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...). Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu ze źródła przychodu lub realną szansą powstania przychodu podatkowego, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła jego uzyskiwania.
Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy. Aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, musi spełnić następujące warunki: - został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik), - jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona, - pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, - poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów, - został właściwie udokumentowany, - nie może znajdować się w grupie wydatków, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT. Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że zajmują się Państwo sprzedażą gotowych do spożycia posiłków. W zależności od wyboru posiłku przez klienta dany produkt zostaje spakowany w odpowiedni pojemnik. Posiadają Państwo szeroki wariant opakowań jednorazowego użytku, w tym miski z przykrywką, pojemniki z pokrywką, kubki z wieczkiem i inne. Opakowania te są stosowane przez Państwa niezależnie od tego czy klient zamawia posiłek lub napój na miejscu czy na wynos. Państwa wątpliwości dotyczą kwestii, czy pobierana od klientów Opłata SUP stanowi dla Wnioskodawcy przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych oraz czy Opłata SUP wnoszona przez Wnioskodawcę do urzędu marszałkowskiego jest kosztem uzyskania przychodu dla celów rozliczenia podatku dochodowego od osób prawnych. Opłata, o której mowa we wniosku, wynika z art. 3b ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 2001 r. o obowiązkach przedsiębiorców w zakresie gospodarowania niektórymi odpadami oraz o opłacie produktowej (t. j. Dz. U. z 2024 r., poz. 433 ze zm.; dalej: „ustawa o opłacie produktowej”), zgodnie z którym: Przedsiębiorca prowadzący jednostkę handlu detalicznego, jednostkę handlu hurtowego lub jednostkę gastronomiczną, w których są oferowane produkty jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych wymienione w załączniku nr 6 do ustawy będące opakowaniami lub napoje lub żywność pakowane przez tego przedsiębiorcę w te produkty, jest obowiązany do pobrania opłaty od użytkownika końcowego nabywającego te produkty lub napoje lub żywność w tych produktach, zwanej dalej "opłatą". W myśl art. 3d ust. 1 ww. ustawy: Przedsiębiorcy, o których mowa w art. 3b ust. 1 i 2, wnoszą pobraną opłatę na odrębny rachunek bankowy prowadzony przez marszałka województwa właściwego ze względu na miejsce jej pobrania, w terminie do dnia 15 marca roku następującego po roku kalendarzowym, w którym została pobrana. Wysokość opłaty określona jest w rozporządzeniu Ministra Klimatu i Środowiska z dnia 7 grudnia 2023 r. w sprawie stawek opłaty za produkty jednorazowego użytku z tworzyw sztucznych będące opakowaniami (t. j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2679). Jak wynika z powyższego, opłata od plastiku jednorazowego użytku (tzw. single-use- plastic) nie stanowi dla Państwa trwałego, bezzwrotnego i definitywnego przysporzenia majątkowego. Definitywne przysporzenie należy bowiem rozumieć jako w sposób trwały i ostateczny zwiększające aktywa podatnika. W analizowanej sprawie takie zwiększenie aktywów nie następuje. Pobrana opłata jest przez Państwa wnoszona na odrębny rachunek bankowy, prowadzony przez marszałka województwa właściwego ze względu na miejsce jej pobrania, w terminie do dnia 15 marca roku następującego po roku kalendarzowym, w którym została pobrana. Ponadto, przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawierają szczególnych regulacji, które dla celów podatku dochodowego uzasadniałyby traktowanie pobranej i odprowadzonej opłaty jako przychodu i kosztu uzyskania przychodów. Nie bez znaczenia dla oceny przedmiotowego zagadnienia pozostaje fakt, że „wydatkowanie” Opłaty SUP w postaci przekazania na konto wskazanego urzędu następuje po jej pobraniu od klienta. W takich okolicznościach, nie jest spełniona podstawowa przesłanka uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodów tj. wydatkowanie w celu poniesienia, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów. Wobec powyższego, opłaty te nie generują przychodu podatkowego, a w rezultacie przekazanie pobranych opłat nie stanowi kosztu podatkowego. W związku z powyższym, Państwa stanowisko w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych (pytania oznaczone we wniosku nr 1 i 2), należy uznać za prawidłowe.
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Niniejsza interpretacja rozstrzyga wyłącznie w zakresie podatku dochodowym od osób prawnych. W zakresie podatku od towarów i usług zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie. Końcowo odnosząc się do powołanych interpretacji indywidualnych należy wskazać, że dotyczą one konkretnej i indywidualnej sprawy podatnika w określonym stanie faktycznym (zdarzeniu przyszłym) i w tej danej sprawie rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji - Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji. - Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a;
2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. - Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): - w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo - w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili