0111-KDIB1-3.4010.140.2025.1.DW

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

18 marca 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 7 marca 2025 r., o wydanie interpretacji indywidualnej. Treść wniosku jest następująca: Opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego (...) (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) działa na rynku (...) i innych dodatkowych związanych z (...), doskonaląc i rozszerzając swoje usługi, wdrażając nowe rozwiązania (...). Wnioskodawca jest (...). Przedmiotem działalności Spółki jest świadczenie usług (...). Spółka jest częścią (...), (...). Wnioskodawca zawarł, w związku z kontynuacją współpracy z jednym ze swoich kontrahentów (dalej jako: „Kontrahent”) umowę (dalej jako: „Umowa”), na mocy której Wnioskodawcy przyznana została przez Kontrahenta nota kredytowa (dalej jako: „Nota Kredytowa”). Kwota Noty Kredytowej została wyrażona w wartości pieniężnej i została przyznana przez Kontrahenta Wnioskodawcy w wyniku jego pozytywnej oceny współpracy ze Spółką, polegającej m.in. na nabywaniu od Kontrahenta (...), w celu świadczenia usług przez Wnioskodawcę. Przy czym, co istotne, przyznana Nota Kredytowa nie odnosi się do dotychczasowego okresu współpracy pomiędzy stronami. W szczególności Umowa, na mocy której Nota Kredytowa została przyznana, nie odwołuje się do konkretnych faktur zakupowych czy konkretnych świadczeń mających mieć miejsce w określonym w Umowie okresie rozliczenia kwoty nią udokumentowaną. Zgodnie z postanowieniami Umowy, kwota Noty Kredytowej może zostać rozliczona wyłącznie poprzez potrącenie przyznanej Notą Kredytową puli środków pieniężnych do wykorzystania w łącznej kwocie (...) EUR, poprzez wykorzystanie jej w formie potrącenia ze zobowiązaniami Wnioskodawcy, wynikającymi z faktur sprzedażowych wystawianych przez Kontrahenta na rzecz Wnioskodawcy z tytułu dostaw towarów i świadczenia usług w okresie (...) Zarazem, Umowa wyraźnie wskazuje, że kwota przyznanej Noty Kredytowej może być rozliczona w poczet wystawianych faktur, natomiast nie obniża wartości świadczenia pieniężnego należnego Kontrahentowi z tytułu dostaw realizowanych we wskazanym w Umowie okresie. Potrącenie Noty Kredytowej z wartością przyszłych faktur sprzedażowych zostało ograniczone w Umowie poprzez określenie, do jakiej wysokości Wnioskodawca może w danym roku dokonać kompensaty wierzytelności, które powstaną po stronie Kontrahenta z przyznaną mu kwotą. Potrącenie Noty Kredytowej ma następować następująco: - w roku 2025 – do łącznej wysokości (...) EUR, - w roku 2026 – do łącznej wysokości (...) EUR, - w roku 2027 – do łącznej wysokości (...) EUR, - w roku 2028 – do łącznej wysokości (...) EUR.

Oprócz Umowy przyznającej Notę Kredytową, Wnioskodawca zawarł z Kontrahentem osobną umowę dotyczącą zakupu przez Wnioskodawcę towarów i usług od Kontrahenta. Zgodnie z tą umową, w okresie (...) Wnioskodawca zakupi od Kontrahenta usługi oraz towary o wartości przekraczającej łącznie ponad (...) EUR, natomiast środki pieniężne przyznane w ramach Umowy, w żaden sposób nie będą wpływały na wartość nabywanych towarów i usług.

Pytanie

Czy przychód z otrzymanej Noty Kredytowej powinien być rozpoznawany przez Wnioskodawcę zgodnie z zasadą określoną w art. 12 ust. 3e ustawy o CIT (podatek dochodowy od osób prawnych), tj. w dniu zapłaty rozumianej jako potrącenie należności Kontrahenta z kwotą przyznanej Wnioskodawcy Noty Kredytowej? Państwa stanowisko w sprawie W ocenie Wnioskodawcy, przychód powstały w związku z przyznaną mu przez Kontrahenta na podstawie Umowy Noty Kredytowej, powinien być rozpoznawany zgodnie z art. 12 ust. 3e ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 278 ze zm. dalej: „ustawa o CIT”), tj. w dniu zapłaty rozumianej jako potrącenia należności Kontrahenta z kwotą przyznanej Wnioskodawcy Noty Kredytowej, zgodnie z art. 12 ust. 3e ustawy o CIT. a. Nota Kredytowa jako przychód związany z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy Na wstępie należy wskazać, że ustawa o CIT nie zawiera legalnej definicji przychodu podatkowego. Ustawodawca ograniczył się w tym zakresie do wskazania w art. 12 ust. 1 przykładowych przysporzeń, zaliczanych do tej kategorii. Zgodnie z ww. przepisem, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe (art. 12 ust. 1 pkt 1 omawianej ustawy). Na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy o CIT można stwierdzić, że, co do zasady, przychodem jest każda wartość wchodząca do majątku podatnika, mająca definitywny charakter, powiększająca jego aktywa, którą może on rozporządzać jak własną. Ponadto, w art. 12 ust. 3 ustawy wskazano, że za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. Przychodem z działalności gospodarczej są więc nie tylko otrzymane pieniądze i wartości pieniężne, ale również należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane. Przyznana przez Kontrahenta kwota Noty Kredytowej, w ocenie Wnioskodawcy, niewątpliwie stanowić powinna przychód związany z prowadzoną działalnością gospodarczą Spółki. Wnioskodawcy przyznano Notę Kredytową w związku z faktem, że jego Kontrahent, z którym Wnioskodawca podejmował współpracę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, był usatysfakcjonowany rezultatami tej współpracy. Prowadzi to do wniosku, że przedmiotowy przychód nie mógłby powstać, gdyby Spółka nie prowadziła działalności gospodarczej, co oznacza, że jest on związany z tą właśnie działalnością. b. Brak zastosowania art. 12 ust. 3a ustawy o CIT do przychodu powstałego w związku z otrzymaniem przez Wnioskodawcę Noty Kredytowej Ogólną regułę określania daty powstania przychodu podatkowego wprowadza art. 12 ust. 3a ustawy o CIT, zgodnie z którym, za datę powstania przychodu (związanego z działalnością gospodarczą) uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3g oraz 3j-3m, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usług, nie później niż dzień: 1. wystawienia faktury albo 2. uregulowania należności.

Przytoczony powyżej przepis stanowi generalną zasadę określającą moment powstania przychodów dla celów podatku dochodowego od osób prawnych. W ocenie Wnioskodawcy, w przedmiotowej sprawie zastosowania nie znajdzie jednak art. 12 ust. 3a ustawy CIT. Odnosząc treść tego przepisu do opisu stanu faktycznego (winno być: oraz zdarzenia przyszłego), w przypadku Spółki nie doszło do wydania jakiejkolwiek rzeczy czy zbycia prawa majątkowego. W szczególności, w przedmiotowej sytuacji nie występuje element wykonania usługi, skoro, stosownie do przedstawionego opisu stanu faktycznego (winno być: oraz zdarzenia przyszłego), rozliczenie kwoty Noty Kredytowej następuje na zasadach określonych w zawartej Umowie, a nie jest odpłatnością za konkretne, zdefiniowane świadczenie spełniane na rzecz Kontrahenta. Ewentualne premiowanie przez Kontrahenta pozytywnych z jego punktu widzenia wyników współpracy z Wnioskodawcą nie oznacza, że płaci on za wykonanie dodatkowej usługi przez drugą stronę (Wnioskodawcę). W związku z tym, Wnioskodawca nie występuje w charakterze zbywcy, a jego Kontrahent nie pełni roli nabywcy. Zaistniała sytuacja, a więc przyznanie Noty Kredytowej, jest wyłącznie wynikiem tego, że Kontrahent Spółki, będąc usatysfakcjonowany dotychczasową współpracą biznesową z Wnioskodawcą, umownie przekazał Wnioskodawcy określoną kwotę pieniężną. c. Brak zastosowania art. 12 ust. 3c ustawy o CIT do przychodu powstałego w związku z otrzymaniem przez Wnioskodawcę Noty Kredytowej Zgodnie z art. 12 ust. 3c ustawy o CIT, jeżeli strony ustalą, że usługa jest rozliczana w okresach rozliczeniowych, za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze, nie rzadziej niż raz w roku. Zatem, w sytuacji, gdy postanowienia umowy, która jest wykonywana stale, w dłuższym określonym bądź nieokreślonym czasie, przewidują, iż wynagrodzenie wypłacane będzie w okresach rozliczeniowych, to przychód z tytułu usług wykonywanych w ramach tej umowy powstaje zawsze w ostatnim dniu okresu wskazanego w umowie (lub na fakturze) jako okres rozliczeniowy. Ponadto należy zauważyć, że przepisy podatkowe nie definiują pojęcia usług ciągłych. Istotną w tym wypadku okolicznością świadczącą o momencie powstania przychodu jest określenie w łączącej strony umowie lub na wystawionej fakturze, jakiego okresu dotyczy czynność będąca jej przedmiotem. Wynika z tego, że określenie okresu rozliczeniowego pozostaje wyłącznie w gestii stron, które łączy stosunek cywilnoprawny. W świetle powyższego, nieuzasadnione zdaniem Wnioskodawcy byłoby twierdzenie, że przyznana przez Kontrahenta na podstawie Umowy kwota pieniężna stanowi wynagrodzenie z tytułu usług realizowanych przez Wnioskodawcę na rzecz tego Kontrahenta. Charakter tych rozliczeń wskazuje bowiem, że nie są one zapłatą za skonkretyzowane świadczenie Wnioskodawcy (do którego byłby on na podstawie Umowy zobowiązany), ale uznaniowym bonusem, kwotą przyznaną przez Kontrahenta w związku z satysfakcjonującą dla niego dotychczasową współpracą ze Spółką. Fakt, że w Umowie został ustalony okres, w którym kwota Noty Kredytowej może zostać rozliczona, nie świadczy o tym, że Wnioskodawca będzie otrzymywać wynagrodzenie za usługę rozliczaną w okresach rozliczeniowych – ponieważ w ogóle nie świadczy on usługi w zamian za przyznaną kwotę. Powyższe stanowisko potwierdza m.in. treść wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (dalej jako: „WSA”) w Szczecinie z dnia 3 listopada 2010 r. (sygn. akt I SA /Sz 679/10): „W przypadku uzyskiwania przychodów z premii nie występuje element wydania towaru (jest to wypłata środków pieniężnych w zamian za określone zachowanie się) ani też zbycia prawa majątkowego. Nie występuje również element wykonania usługi, skoro, stosownie do powyższych rozważań, wypłata następuje po spełnieniu warunków określonych we wcześniej zawartym kontrakcie, a nie jest odpłatnością rozliczaną w okresie oznaczonym w umowie lub na fakturze za jakieś konkretne świadczenie spełniane na rzecz dostawcy czy innego podmiotu”. W świetle powyższego, zdaniem Wnioskodawcy, przychód w związku z przyznaniem i rozliczeniem Noty Kredytowej nie może powstawać na podstawie art. 12 ust. 3c ustawy o CIT. d. Brak zastosowania art. 12 ust. 3d, 3f i 3g ustawy o CIT do przychodu powstałego w związku z otrzymaniem przez Wnioskodawcę Noty Kredytowej Z uwagi również na fakt, iż w sytuacji opisanej w niniejszym wniosku nie ma miejsca dostawa energii elektrycznej, cieplnej oraz gazu przewodowego, jak również nie dochodzi do realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, ani nie dochodzi do sprzedaży podlegającej ewidencjonowaniu przy użyciu kas rejestrujących, do przychodu powstałego w związku z otrzymaniem i rozliczaniem Noty Kredytowej nie znajdą zastosowania także art. 12 ust. 3d, 3f oraz 3g ustawy o CIT. e. Zastosowanie art. 12 ust. 3e ustawy o CIT do przychodu powstałego w związku z otrzymaniem przez Wnioskodawcę Noty Kredytowej Mając na uwadze, że: - otrzymana Nota Kredytowa nie jest związana z konkretną transakcją dostawy towarów bądź świadczenia usług przez Kontrahenta na rzecz Spółki, - kwota otrzymanej Noty Kredytowej nie ma przełożenia na ceny nabywanych przez Wnioskodawcę od Kontrahenta towarów i usług, dokumentowanych poszczególnymi fakturami zakupowymi, w szczególności, nie odwołuje się do konkretnych faktur zakupowych czy konkretnych zdarzeń z przyszłości, - Nota Kredytowa nie koryguje błędu żadnej ze stron transakcji, w opinii Wnioskodawcy, w celu ustalenia momentu powstania przychodu należy zastosować art. 12 ust. 3e ustawy o CIT stanowiący, iż w przypadku otrzymania przychodu, do którego nie stosuje się zasad z art. 12 ust. 3a, 3c, 3d i 3f, a za datę powstania przychodu uznaje się dzień otrzymania zapłaty. Przepis ten znajduje zastosowanie do każdego ze stanów faktycznych, do których nie odnoszą się szczególne regulacje określone w przepisach art. 12 ust. 3a, 3c, 3d oraz 3f, a więc – zgodnie z tym, co zostało przedstawione dotychczas w uzasadnieniu stanowiska Wnioskodawcy – również do stanu faktycznego opisanego przez Spółkę. Zdaniem Wnioskodawcy, konsekwencją powyższego stwierdzenia jest to, że przychody z tytułu kwoty przyznanej Notą Kredytową będą podlegały uwzględnieniu w podstawie opodatkowania w tym miesiącu, w którym o określoną część kwoty Noty Kredytowej uregulowana zostanie w drodze kompensaty kwota zobowiązania w stosunku do Kontrahenta, od którego Wnioskodawcy przysługuje kwota Noty Kredytowej. Skoro w przypadku przychodów z tytułu przyznanej Noty Kredytowej nie znajdzie zastosowania regulacja z art. 12 ust. 3a, 3c, 3d i 3f-3g ustawy, przychód ten powstanie w dacie faktycznego otrzymania przez Spółkę płatności z tego tytułu, stosownie do art. 12 ust. 3e ustawy o CIT, w odniesieniu do tej części kwoty Noty Kredytowej, która podlega w rozliczeniu w danej dacie. Należy też wskazać, iż dla uznania, że przychód został otrzymany nie ma znaczenia fakt, że rozliczenie części z dokumentowanej kwoty miało miejsce w formie wzajemnego potrącenia (kompensaty), gdyż należy ją traktować na równi z zapłatą. Potwierdzają to interpretacje indywidualne wydawane przez organy podatkowe (np. interpretacja Dyrektora KIS z dnia 16 maja 2018 r., sygn. 0111-KDIB1-2.4010.177.2018.1.BG). Podsumowując, w przypadku rozliczenia kwoty przyznanej Notą Kredytową w sposób określony Umową, przychód podatkowy dla Wnioskodawcy otrzymującego środki finansowe w związku z jej rozliczeniem powstanie w dniu otrzymania zapłaty rozumianej jako potrącenie należności Kontrahenta z kwotą przyznanej Wnioskodawcy Noty Kredytowej tj. na zasadach kasowych. Powyższe stanowisko, w odniesieniu do uznawania przychodów powstałych w związku z otrzymaniem kwoty pieniężnej niezwiązanej z wydaniem rzeczy, zbyciem prawa majątkowego lub wykonania usługi, potwierdzają m.in. następujące stanowiska administracji podatkowej: - Interpretacja Dyrektora KIS z 7 stycznia 2020 r., sygn. 0111-KDIB1-2.4010.458.2019.1.SK, - Interpretacja Dyrektora KIS z 30 sierpnia 2019 r., sygn. 0111-KDIB2-1.4010.244.2019.3. AR, - Interpretacja Dyrektora KIS z 10 kwietnia 2018 r., sygn. 0114-KDIP2-3.4010.23.2018.2.MS, - Interpretacja Dyrektora KIS z 2 lutego 2018 r., sygn. 0114-KDIP2-3.4010.340.2017.1.KK, - Interpretacja Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Poznaniu z 23 stycznia 2015 r., sygn. ILPB3/423-563/14-2/KS.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz.U. z 2025 r., poz. 278 ze zm.; dalej: „ustawa o CIT”): przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Według art. 12 ust. 3 ustawy o CIT, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, a także za przychody uzyskane z zysków kapitałowych, z wyłączeniem przychodów, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. W piśmiennictwie oraz judykaturze przychód podatkowy identyfikowany jest z trwałym przysporzeniem majątkowym zwiększającym wartość aktywów (zob. P. Małecki, M. Mazurkiewicz, CIT. Podatki i rachunkowość - Komentarz do art. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, LEX 2014). Z kolei w wyroku z 12 lutego 2013 r., sygn. akt II FSK 1248/11 Naczelny Sąd Administracyjny wyraził pogląd, zgodnie z którym z istoty podatku dochodowego wynika, że jest on ciężarem publicznoprawnym od przyrostu majątkowego (dochodu), a zatem przychodem jest ta wartość, która wchodząc do majątku podatnika może powiększyć jego aktywa. Przychodem jest zatem takie przysporzenie majątkowe o charakterze trwałym, które definitywnie powiększa aktywa osoby prawnej. Otrzymane świadczenie może być więc uznane za przychód, jeżeli ma ono charakter definitywny, ostateczny oraz pewny w tym znaczeniu, że podatnik uzyskuje swobodę dysponowania określonym świadczeniem lub środkami pieniężnymi. Zasadne jest więc twierdzenie, że w przypadku, gdy w efekcie danego zdarzenia stan majątkowy podatnika nie ulegnie zmianie, nie dojdzie do osiągnięcia przez niego przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem CIT. Jedynie w przypadku uzyskania przez podatnika przysporzenia majątkowego o charakterze definitywnym, w sposób stały i obiektywny zwiększającego aktywa podatnika (bądź też zmniejszającego jego pasywa), powstanie przychód podlegający opodatkowaniu w rozumieniu ustawy o CIT. Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT: kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła

przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu. Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami. Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Zatem, do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów. W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki: - został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik), - jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona, - pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, - poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów, - został właściwie udokumentowany, - nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów lub wydatków, których wysokość zaliczenia w ciężar kosztów podatkowych została ustawowo ograniczona. Koszty ponoszone przez podatnika należy ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów, zabezpieczenia lub zachowania źródła przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu. Kosztami będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty. Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób, gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości. Państwa wątpliwości dotyczą kwestii ustalenia, czy przychód z otrzymanej Noty Kredytowej powinien być rozpoznawany zgodnie z zasadą określoną w art. 12 ust. 3e ustawy o CIT, tj. w dniu zapłaty rozumianej jako potrącenie należności Kontrahenta z kwotą przyznanej Spółce Noty Kredytowej. Jak wynika z opisu sprawy, kwota otrzymana przez Państwa Spółkę może zostać rozliczona wyłącznie poprzez potrącenie otrzymanych środków pieniężnych w postaci Noty Kredytowej ze zobowiązaniami Państwa Spółki, wynikającymi z faktur sprzedażowych wystawianych przez Kontrahenta z tytułu dostaw towarów i świadczenia usług, w okresie od 1 stycznia 2025 r. do 30 czerwca 2028 r. Zatem, w rzeczywistości Państwa Spółka nie uzyskuje swobody dysponowania środkami pieniężnymi bowiem mogą one zostać jedynie wykorzystane do pomniejszenia zobowiązań Państwa Spółki wobec Kontrahenta. Zatem, należy uznać, że w opisanym przypadku będziemy mieć w istocie do czynienia z pomniejszeniem czyli odstępstwem od ustalonej ceny towarów/usług (potrącenie ze zobowiązań). Mając na uwadze powyższe należy uznać, że nabywając towary/usługi powinni Państwo obniżyć koszty uzyskania przychodu, ponieważ przyznana Nota Księgowa obniża faktycznie koszty zakupu towarów/usług. Tym samym, w przedmiotowej sprawie nie ma zastosowania art. 12 ust. 3e ustawy o CIT, zgodnie z którym w przypadku otrzymania przychodu, o którym mowa w ust. 3, za datę powstania przychodu uznaje się dzień otrzymania zapłaty. Reasumując, Państwa stanowisko jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w części dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji. W odniesieniu do powołanych interpretacji indywidualnych, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych /zdarzeń przyszłych co oznacza, że należy je traktować indywidualnie. Powołane orzeczenie sądu administracyjnego jest rozstrzygnięciem wydanym w konkretnej sprawie, osadzonej w określonym stanie faktycznym i tylko do nich się odnoszącym, w związku z tym, nie ma waloru wykładni powszechnie obowiązującej. Orzeczenia sądowe są dla organu nieocenionym źródłem wiedzy i materiałem poznawczym, bieżąco wykorzystywanym w toku załatwiania spraw. Z tego względu należy pamiętać, że orzeczenia mają charakter indywidualny, nie wiążą organów podatkowych i są formalnie wiążące dla organu podatkowego tylko w konkretnej sprawie. Orzeczenia nie mają mocy prawnej precedensów i charakteru wykładni powszechnie obowiązującej. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji - Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji. - Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. - Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): - w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo - w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.