Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego
stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest
prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
23 stycznia 2025 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej w
zakresie podatku dochodowego od osób prawnych dotyczący ustalenia, czy Spółka
wypłacając Podmiotom Zagranicznym wynagrodzenie za prawo do korzystania z
Oprogramowania w ramach Licencji End-User lub Modelu SaaS, tj. za użytkowanie
Oprogramowania:
- jest/będzie płatnikiem podatku u źródła;
- ma/będzie miała obowiązek dokonania odpowiedniego naliczenia, pobrania i zapłaty
podatku u źródła.
Uzupełnili go Państwo - w odpowiedzi na wezwanie – 2 kwietnia 2025 r. Treść wniosku jest
następująca:
Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego
Wnioskodawca jest polską spółką kapitałową, podlegającą w Polsce nieograniczonemu
obowiązkowi podatkowemu, a także jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i
usług.
Spółka jest członkiem międzynarodowej grupy kapitałowej ...
Grupa działa na terenie, a jej głównym przedmiotem działalności jest (...)
Przedmiotem podstawowej działalności Wnioskodawcy jest (...). Spółka jest obecnie
wiodącym dostawcą (...), a także zajmuje się (...).
W celu realizacji bieżącej działalności gospodarczej, Wnioskodawca nabywa prawo do
korzystania z oprogramowania (dalej: „Oprogramowanie”), za które Spółka uiszcza
wynagrodzenie. Faktury za uprawnienie do korzystania z Oprogramowania są
otrzymywane od różnych podmiotów, w tym spółek powiązanych i niepowiązanych oraz
krajowych i zagranicznych. W ramach wniosku, istotne jest, że Wnioskodawca otrzymuje
faktury i realizuje płatności za korzystanie z Oprogramowania na rzecz podmiotów
zagranicznych wskazanych poniżej:
- Y ... (rezydent Wielkiej Brytanii),
- Y L ... (rezydent Wielkiej Brytanii),
- Y III ... (rezydent Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej),
- Z .. (rezydent Australii; dalej łącznie: „Podmioty Zagraniczne”).
Na cele wniosku należy wskazać, że Wnioskodawca nabywa lub będzie nabywał prawa do
korzystania z następującego Oprogramowania:
1. S (dalej: „S”):
- Podmiot Zagraniczny: Y ...
- Funkcje:
- S to system CRM (ang. Customer Relationship Management), który jest
platformą chmurową oferującą różnorodne rozwiązania z zakresu
zarządzania relacjami z klientami, a także automatyzacji procesów
biznesowych;
- S umożliwia śledzenie interakcji z klientami na różnych etapach cyklu sprzedaży,
począwszy od pozyskiwania klientów, przez prowadzenie działań
marketingowych, aż po finalizację transakcji i obsługę klienta;
- S oferuje narzędzia do tworzenia i automatyzacji różnorodnych procesów
biznesowych, takich jak zarządzanie zamówieniami, obsługa zgłoszeń klientów
czy harmonogramowanie działań sprzedażowych;
- S dostarcza zaawansowane narzędzia analityczne, które pozwalają na śledzenie
kluczowych wskaźników wydajności (ang....), generowanie raportów oraz
analizę danych związanych z działalnością firmy;
- S umożliwia integrację z wieloma innymi systemami i aplikacjami biznesowymi,
co pozwala na płynny przepływ danych w ramach przedsiębiorstwa.
-
Dodatkowe informacje
:
- S działa w tzw. chmurze internetowej (dalej: „Chmura”), która jest niezbędna do
korzystania z ww. oprogramowania przez Spółkę dla jej własnych potrzeb;
- S jest użytkowane przez Wnioskodawcę jedynie na własny użytek, bez
możliwości dalszego udostępniania, kopiowania, modyfikacji czy
przekształcenia oprogramowania;
- nie dochodzi do przeniesienia autorskich praw majątkowych na Wnioskodawcę;
- nie dochodzi do przeniesienia praw do infrastruktury Usługodawcy (np. poprzez
ich wynajmowanie, dzierżawienie lub leasingowanie);
- w ramach użytkowania Oprogramowania Wnioskodawca nie nabywa usług
udostępniania i utrzymania powierzchni dyskowej;
- w ramach użytkowania Oprogramowania Wnioskodawca nie nabywa prawa do
dysponowania określoną objętością dysków (przestrzenią dyskową do
przechowywania danych) ani do dysponowania określoną mocą obliczeniową
ani prawa do dysponowania określoną pamięcią podręczną, które mogłyby
być wykorzystywane przez Wnioskodawcę w prowadzonej działalności;
- w ramach użytkowania Oprogramowania nie dochodzi do analizy,
przekształcania lub generowania danych przez Wnioskodawcę;
- Wnioskodawca uiszcza wynagrodzenie za korzystanie z Oprogramowania na
rzecz Y ale Y nie jest rzeczywistym właścicielem wypłacanego wynagrodzenia
(zgodnie z definicją zawartą w art. 4a pkt 29 ustawy o CIT (podatek dochodowy od osób prawnych)). Y jest jedynie
pośrednikiem, ponieważ odsprzedaje (refakturuje) prawo do korzystania z
Oprogramowania na rzecz Wnioskodawcy. Rzeczywistym właścicielem
wynagrodzenia za korzystanie z Oprogramowania jest podmiot niebędący
polskim rezydentem podatkowym, który nie jest podmiotem powiązanym dla
Wnioskodawcy.
- Status wykorzystywania: S jest aktualnie wykorzystywane przez Wnioskodawcę.
2. Licencje (dalej: „Oprogramowanie M”):
- Podmiot Zagraniczny: Y.
- Funkcje:
- Oprogramowanie M polega na licencjonowaniu usług platformy M (...);
- Oprogramowanie M (tj. licencje) oferują rozszerzone funkcje i narzędzia w
ramach pakietu ..., w tym aplikacje biurowe (...), narzędzia do współpracy (...),
usługi pocztowe (...) oraz zaawansowane funkcje bezpieczeństwa i
zarządzania. Ponadto, zapewniają dostęp do aplikacji zarówno na
urządzeniach stacjonarnych, jak i mobilnych, umożliwiając pracę z dowolnego
miejsca;
- Oprogramowanie M (tj. ..) jest to platforma do analizy danych i wizualizacji
opracowana przez M. Pozwala na łatwe łączenie, przetwarzanie i analizowanie
danych z różnych źródeł, tworzenie interaktywnych raportów i pulpitów
nawigacyjnych oraz udostępnianie ich w organizacji. Oferuje szeroki zakres
narzędzi do wizualizacji danych, takich jak wykresy, mapy, tabele przestawne,
co umożliwia użytkownikom szybkie zrozumienie i interpretację danych
biznesowych.
- Dodatkowe informacje:
- Oprogramowanie M działa w Chmurze, która jest niezbędna do korzystania z
ww. oprogramowania przez Spółkę dla jej własnych potrzeb;
- Oprogramowanie M jest użytkowane przez Wnioskodawcę jedynie na własny
użytek bez możliwości dalszego udostępniania, kopiowania, modyfikacji czy
przekształcenia oprogramowania;
- nie dochodzi do przeniesienia autorskich praw majątkowych na Wnioskodawcę;
- nie dochodzi do przeniesienia praw do infrastruktury Usługodawcy (np. poprzez
ich wynajmowanie, dzierżawienie lub leasingowanie);
- w ramach użytkowania Oprogramowania Wnioskodawca nie nabywa usług
udostępniania i utrzymania powierzchni dyskowej;
- w ramach użytkowania Oprogramowania Wnioskodawca nie nabywa prawa do
dysponowania określoną objętością dysków (przestrzenią dyskową do
przechowywania danych) ani do dysponowania określoną mocą obliczeniową
ani prawa do dysponowania określoną pamięcią podręczną, które mogłyby
być wykorzystywane przez Wnioskodawcę w prowadzonej działalności;
- w ramach użytkowania Oprogramowania nie dochodzi do analizy,
przekształcania lub generowania danych przez Wnioskodawcę;
- Wnioskodawca uiszcza wynagrodzenie za korzystanie z Oprogramowania na
rzecz Y, ale Y nie jest rzeczywistym właścicielem wypłacanego wynagrodzenia
(zgodnie z definicją zawartą w art. 4a pkt 29 ustawy o CIT). Y jest jedynie
pośrednikiem, ponieważ odsprzedaje (refakturuje) prawo do korzystania z
Oprogramowania na rzecz Wnioskodawcy. Rzeczywistym właścicielem
wynagrodzenia za korzystanie z Oprogramowania jest podmiot niebędący
polskim rezydentem podatkowym, który nie jest podmiotem powiązanym dla
Wnioskodawcy.
- Status wykorzystywania: Oprogramowanie M jest aktualnie wykorzystywane przez
Wnioskodawcę.
3. T (dalej: „T”):
- Podmiot Zagraniczny: Y.
- Funkcje:
- T służy zarządzaniu projektami i współpracy zespołowej, która umożliwia
użytkownikom efektywne planowanie, śledzenie i realizację zadań;
- T jest wykorzystywany do zarządzania projektami, tj. użytkownicy mogą tworzyć
projekty, definiować cele, określać zadania, harmonogramować terminy oraz
przypisywać odpowiedzialności;
- T oferuje kalendarz, w którym można planować i śledzić terminy, wydarzenia
oraz spotkania zespołowe;
- T umożliwia tworzenie zadań, przypisywanie ich do członków zespołu,
ustawianie priorytetów oraz monitorowanie postępów;
- T zapewnia narzędzia do komunikacji wewnątrz zespołu, wymiany pomysłów,
komentarzy oraz udostępniania dokumentów i plików;
- T integruje się z różnymi narzędziami i aplikacjami biznesowymi, takimi jak ..., co
ułatwia przepływ pracy między różnymi systemami;
- T oferuje funkcje generowania raportów i analizy postępów projektów, co
umożliwia użytkownikom monitorowanie efektywności pracy i osiąganych
rezultatów.
- Dodatkowe informacje:
- T działa w Chmurze, która jest niezbędna do korzystania z ww. oprogramowania
przez Spółkę dla jej własnych potrzeb;
- T jest użytkowane przez Wnioskodawcę jedynie na własny użytek bez
możliwości dalszego udostępniania, kopiowania, modyfikacji czy
przekształcenia oprogramowania;
- nie dochodzi do przeniesienia autorskich praw majątkowych na Wnioskodawcę;
- nie dochodzi do przeniesienia praw do infrastruktury Usługodawcy (np. poprzez
ich wynajmowanie, dzierżawienie lub leasingowanie);
- w ramach użytkowania Oprogramowania Wnioskodawca nie nabywa usług
udostępniania i utrzymania powierzchni dyskowej;
- w ramach użytkowania Oprogramowania Wnioskodawca nie nabywa prawa do
dysponowania określoną objętością dysków (przestrzenią dyskową do
przechowywania danych) ani do dysponowania określoną mocą obliczeniową
ani prawa do dysponowania określoną pamięcią podręczną, które mogłyby
być wykorzystywane przez Wnioskodawcę w prowadzonej działalności;
- w ramach użytkowania Oprogramowania nie dochodzi do analizy,
przekształcania lub generowania danych przez Wnioskodawcę;
- Wnioskodawca uiszcza wynagrodzenie za korzystanie z Oprogramowania na
rzecz Y, ale Y nie jest rzeczywistym właścicielem wypłacanego wynagrodzenia
(zgodnie z definicją zawartą w art. 4a pkt 29 ustawy o CIT). Y jest jedynie
pośrednikiem, ponieważ odsprzedaje (refakturuje) prawo do korzystania z
Oprogramowania na rzecz Wnioskodawcy. Rzeczywistym właścicielem
wynagrodzenia za korzystanie z Oprogramowania jest podmiot niebędący
polskim rezydentem podatkowym, który nie jest podmiotem powiązanym dla
Wnioskodawcy.
- Status wykorzystania: T jest aktualnie wykorzystywane przez Wnioskodawcę.
4. S (dalej: „S”):
- Podmiot Zagraniczny: Y.
- Funkcje:
- S służy do zarządzania pracą i projektami;
- S dostarcza interfejsu arkusza kalkulacyjnego, co ułatwia zarządzanie danymi,
ale również oferuje zaawansowane funkcje, takie jak automatyzacja,
współpraca w czasie rzeczywistym i śledzenie zmian;
- S zapewnia możliwość współpracy w czasie rzeczywistym nad projektem,
komentowania zadania, przypisywania zadania innym użytkownikom i
śledzenia postępów;
- S umożliwia tworzenie harmonogramów, list zadań, śledzenie postępów
projektów, zarządzanie zasobami i nadzorowanie terminów.
- Dodatkowe informacje:
- S działa w Chmurze, która jest niezbędna do korzystania z ww. oprogramowania
przez Spółkę dla jej własnych potrzeb;
- S jest użytkowane przez Wnioskodawcę jedynie na własny użytek bez
możliwości dalszego udostępniania, kopiowania, modyfikacji czy
przekształcenia oprogramowania;
- nie dochodzi do przeniesienia autorskich praw majątkowych na Wnioskodawcę;
- nie dochodzi do przeniesienia praw do infrastruktury Usługodawcy (np. poprzez
ich wynajmowanie, dzierżawienie lub leasingowanie);
- w ramach użytkowania Oprogramowania Wnioskodawca nie nabywa usług
udostępniania i utrzymania powierzchni dyskowej;
- w ramach użytkowania Oprogramowania Wnioskodawca nie nabywa prawa do
dysponowania określoną objętością dysków (przestrzenią dyskową do
przechowywania danych) ani do dysponowania określoną mocą obliczeniową
ani prawa do dysponowania określoną pamięcią podręczną, które mogłyby
być wykorzystywane przez Wnioskodawcę w prowadzonej działalności;
- w ramach użytkowania Oprogramowania nie dochodzi do analizy,
przekształcania lub generowania danych przez Wnioskodawcę;
- Wnioskodawca uiszcza wynagrodzenie za korzystanie z Oprogramowania na
rzecz Y, ale Y nie jest rzeczywistym właścicielem wypłacanego wynagrodzenia
(zgodnie z definicją zawartą w art. 4a pkt 29 ustawy o CIT). Y jest jedynie
pośrednikiem, ponieważ odsprzedaje (refakturuje) prawo do korzystania z
Oprogramowania na rzecz Wnioskodawcy. Rzeczywistym właścicielem
wynagrodzenia za korzystanie z Oprogramowania jest podmiot niebędący
polskim rezydentem podatkowym, który nie jest podmiotem powiązanym dla
Wnioskodawcy.
- Status wykorzystywania: S będzie wykorzystywane przez Wnioskodawcę w
przyszłości (tj. zastąpi T).
5. Oprogramowanie U (dalej: „U”):
- Podmiot Zagraniczny: Y III
- Funkcje:
- U dostarcza rozwiązania do zarządzania personelem i czasem pracy, obsługując
szeroki zakres branż i przedsiębiorstw o różnych rozmiarach i złożonościach
operacyjnych;
- U zapewnia narzędzia do zarządzania procesami HR, w tym rekrutacją,
szkoleniami, zarządzaniem wynagrodzeniem, ocenami pracowniczymi i
analizą kadrową;
- U oferuje narzędzia do zarządzania czasem pracy, harmonogramowaniem,
kontroli dostępu, płacami, obsługą zadań oraz analizą efektywności pracy.
- Dodatkowe informacje:
- U działa w Chmurze, która jest niezbędna do korzystania z ww.
oprogramowania przez Spółkę dla jej własnych potrzeb;
- U jest użytkowane przez Wnioskodawcę jedynie na własny użytek bez
możliwości dalszego udostępniania, kopiowania, modyfikacji czy
przekształcenia oprogramowania;
- nie dochodzi do przeniesienia autorskich praw majątkowych na Wnioskodawcę;
- nie dochodzi do przeniesienia praw do infrastruktury Usługodawcy (np. poprzez
ich wynajmowanie, dzierżawienie lub leasingowanie);
- w ramach użytkowania Oprogramowania Wnioskodawca nie nabywa usług
udostępniania i utrzymania powierzchni dyskowej;
- w ramach użytkowania Oprogramowania Wnioskodawca nie nabywa prawa do
dysponowania określoną objętością dysków (przestrzenią dyskową do
przechowywania danych) ani do dysponowania określoną mocą obliczeniową
ani prawa do dysponowania określoną pamięcią podręczną, które mogłyby
być wykorzystywane przez Wnioskodawcę w prowadzonej działalności;
- w ramach użytkowania Oprogramowania nie dochodzi do analizy,
przekształcania lub generowania danych przez Wnioskodawcę;
- Wnioskodawca uiszcza wynagrodzenie za korzystanie z Oprogramowania na
rzecz Y III ., ale Y III ... nie jest rzeczywistym właścicielem wypłacanego
wynagrodzenia (zgodnie z definicją zawartą w art. 4a pkt 29 ustawy o CIT). Y III
.. jest jedynie pośrednikiem, ponieważ odsprzedaje (refakturuje) prawo do
korzystania z Oprogramowania na rzecz Wnioskodawcy. Rzeczywistym
właścicielem wynagrodzenia za korzystanie z Oprogramowania jest podmiot
niebędący polskim rezydentem podatkowym, który nie jest podmiotem
powiązanym dla Wnioskodawcy.
- Status wykorzystywania: U jest aktualnie wykorzystywane przez Wnioskodawcę.
6. C (dalej: „C”)
- Podmiot Zagraniczny: Y.
- Funkcje:
- C to antywirus oferujący zaawansowane rozwiązania do wykrywania i
zapobiegania atakom cybernetycznym.
- Dodatkowe informacje:
- C działa w Chmurze, która jest niezbędna do korzystania z ww. oprogramowania
przez Spółkę dla jej własnych potrzeb;
- C jest użytkowane przez Wnioskodawcę jedynie na własny użytek bez
możliwości dalszego udostępniania, kopiowania, modyfikacji czy
przekształcenia oprogramowania;
- nie dochodzi do przeniesienia autorskich praw majątkowych na Wnioskodawcę;
- nie dochodzi do przeniesienia praw do infrastruktury Usługodawcy (np. poprzez
ich wynajmowanie, dzierżawienie lub leasingowanie);
- w ramach użytkowania Oprogramowania Wnioskodawca nie nabywa usług
udostępniania i utrzymania powierzchni dyskowej;
- w ramach użytkowania Oprogramowania Wnioskodawca nie nabywa prawa do
dysponowania określoną objętością dysków (przestrzenią dyskową do
przechowywania danych) ani do dysponowania określoną mocą obliczeniową
ani prawa do dysponowania określoną pamięcią podręczną, które mogłyby
być wykorzystywane przez Wnioskodawcę w prowadzonej działalności;
- w ramach użytkowania Oprogramowania nie dochodzi do analizy,
przekształcania lub generowania danych przez Wnioskodawcę;
- Wnioskodawca uiszcza wynagrodzenie za korzystanie z Oprogramowania na
rzecz Y, ale Y nie jest rzeczywistym właścicielem wypłacanego wynagrodzenia
(zgodnie z definicją zawartą w art. 4a pkt 29 ustawy o CIT). Y jest jedynie
pośrednikiem, ponieważ odsprzedaje (refakturuje) prawo do korzystania z
Oprogramowania na rzecz Wnioskodawcy. Rzeczywistym właścicielem
wynagrodzenia za korzystanie z Oprogramowania jest podmiot niebędący
polskim rezydentem podatkowym, który nie jest podmiotem powiązanym dla
Wnioskodawcy.
- Status wykorzystywania: C jest aktualnie wykorzystywane przez Wnioskodawcę.
7. A (dalej: „A”)
- Podmiot Zagraniczny: Y
- Funkcje:
- A jest wykorzystywane do automatyzacji zarządzania zabezpieczeniami
systemów informatycznych;
- A oferuje ona wszechstronne narzędzia do monitorowania, wdrażania i
zarządzania aktualizacjami oraz konfiguracjami bezpieczeństwa w
środowiskach IT;
- A pozwala m.in. monitorować stan zabezpieczeń i zgodności z wymaganiami
regulacyjnymi w czasie rzeczywistym, a także generować raporty i alerty w
przypadku wykrycia jakichkolwiek problemów.
- Dodatkowe informacje:
- A działa w Chmurze, która jest niezbędna do korzystania z ww. oprogramowania
przez Spółkę dla jej własnych potrzeb;
- A jest użytkowane przez Wnioskodawcę jedynie na własny użytek bez
możliwości dalszego udostępniania, kopiowania, modyfikacji czy
przekształcenia oprogramowania;
- nie dochodzi do przeniesienia autorskich praw majątkowych na Wnioskodawcę;
- nie dochodzi do przeniesienia praw do infrastruktury Usługodawcy (np. poprzez
ich wynajmowanie, dzierżawienie lub leasingowanie);
- w ramach użytkowania Oprogramowania Wnioskodawca nie nabywa usług
udostępniania i utrzymania powierzchni dyskowej;
- w ramach użytkowania Oprogramowania Wnioskodawca nie nabywa prawa do
dysponowania określoną objętością dysków (przestrzenią dyskową do
przechowywania danych) ani do dysponowania określoną mocą obliczeniową
ani prawa do dysponowania określoną pamięcią podręczną, które mogłyby
być wykorzystywane przez Wnioskodawcę w prowadzonej działalności;
- w ramach użytkowania Oprogramowania nie dochodzi do analizy,
przekształcania lub generowania danych przez Wnioskodawcę;
- Wnioskodawca uiszcza wynagrodzenie za korzystanie z Oprogramowania na
rzecz Y , ale Y nie jest rzeczywistym właścicielem wypłacanego wynagrodzenia
(zgodnie z definicją zawartą w art. 4a pkt 29 ustawy o CIT). Y jest jedynie
pośrednikiem, ponieważ odsprzedaje (refakturuje) prawo do korzystania z
Oprogramowania na rzecz Wnioskodawcy. Rzeczywistym właścicielem
wynagrodzenia za korzystanie z Oprogramowania jest podmiot niebędący
polskim rezydentem podatkowym, który nie jest podmiotem powiązanym dla
Wnioskodawcy.
- Status wykorzystywania: A jest aktualnie wykorzystywane przez Wnioskodawcę.
8. B (dalej: „B”):
- Podmiot Zagraniczny: Y.
- Funkcje:
- B jest wykorzystywane do zarządzania uprawnieniami;
- B oferuje szereg rozwiązań z zakresu zarządzania dostępem i uprawnieniami,
kontroli dostępu do systemów oraz monitorowania i zarządzania
zagrożeniami bezpieczeństwa.
- Dodatkowe informacje:
- B działa w Chmurze, która jest niezbędna do korzystania z ww. oprogramowania
przez Spółkę dla jej własnych potrzeb;
- B jest użytkowane przez Wnioskodawcę jedynie na własny użytek bez
możliwości dalszego udostępniania, kopiowania, modyfikacji czy
przekształcenia oprogramowania;
- nie dochodzi do przeniesienia autorskich praw majątkowych na Wnioskodawcę;
- nie dochodzi do przeniesienia praw do infrastruktury Usługodawcy (np. poprzez
ich wynajmowanie, dzierżawienie lub leasingowanie);
- w ramach użytkowania Oprogramowania Wnioskodawca nie nabywa usług
udostępniania i utrzymania powierzchni dyskowej;
- w ramach użytkowania Oprogramowania Wnioskodawca nie nabywa prawa do
dysponowania określoną objętością dysków (przestrzenią dyskową do
przechowywania danych) ani do dysponowania określoną mocą obliczeniową
ani prawa do dysponowania określoną pamięcią podręczną, które mogłyby
być wykorzystywane przez Wnioskodawcę w prowadzonej działalności;
- w ramach użytkowania Oprogramowania nie dochodzi do analizy,
przekształcania lub generowania danych przez Wnioskodawcę;
- Wnioskodawca uiszcza wynagrodzenie za korzystanie z Oprogramowania na
rzecz Y, ale Y nie jest rzeczywistym właścicielem wypłacanego wynagrodzenia
(zgodnie z definicją zawartą w art. 4a pkt 29 ustawy o CIT). Y jest jedynie
pośrednikiem, ponieważ odsprzedaje (refakturuje) prawo do korzystania z
Oprogramowania na rzecz Wnioskodawcy. Rzeczywistym właścicielem
wynagrodzenia za korzystanie z Oprogramowania jest podmiot niebędący
polskim rezydentem podatkowym, który nie jest podmiotem powiązanym dla
Wnioskodawcy.
- Status wykorzystywania: B jest aktualnie wykorzystywane przez Wnioskodawcę.
9. C (dalej: „C”)
- Podmiot Zagraniczny: Y L.
- Funkcje:
- C to oprogramowanie służące do ustanawiania bezpiecznego połączenia
zdalnego z siecią korporacyjną lub inną zaufaną siecią, niezależnie od tego,
gdzie znajduje się dana osoba, czy to w biurze, w podróży służbowej, czy w
domu;
- C umożliwia tworzenie zaszyfrowanego połączenia VPN, które zapewnia
bezpieczny dostęp do zasobów sieciowych organizacji z dowolnego miejsca i
urządzenia;
- C jest kompatybilny z różnymi platformami, w tym z systemami..., co umożliwia
korzystanie z niego na różnych urządzeniach;
- C obsługuje różne metody uwierzytelniania, takie jak login i hasło, certyfikaty,
tokeny jednorazowe (OTP) czy uwierzytelnianie dwuskładnikowe;
- C potrafi dostosowywać trasę połączenia VPN w zależności od lokalizacji
użytkownika i dostępności zasobów sieciowych, co zapewnia optymalną
wydajność i bezpieczeństwo.
- Dodatkowe informacje:
- C jest zainstalowane lokalnie na urządzeniach Spółki;
- C jest użytkowane przez Wnioskodawcę jedynie na własny użytek bez
możliwości dalszego udostępniania, kopiowania, modyfikacji czy
przekształcenia oprogramowania;
- nie dochodzi do przeniesienia autorskich praw majątkowych na Wnioskodawcę.
- Status wykorzystywania: C jest aktualnie wykorzystywane przez Wnioskodawcę.
10. D (dalej: „D”)
- Podmiot Zagraniczny: Y
- Funkcje:
- D to rozwiązanie do uwierzytelniania wieloskładnikowego (tzw....);
- D umożliwia konfigurację wieloskładnikowego procesu uwierzytelniania, który
może obejmować kombinację metod, takich jak ... i inne;
- D integruje się z wieloma systemami i aplikacjami, w tym z usługami
chmurowymi, serwerami..., aplikacjami mobilnymi i innymi, co umożliwia
stosowanie ... w różnych obszarach działalności;
- D dostosowuje poziom bezpieczeństwa na podstawie kontekstu logowania,
takiego jak lokalizacja użytkownika, rodzaj urządzenia, godzina logowania itp.,
co zapewnia bardziej inteligentne i elastyczne zarządzanie dostępem;
- D oferuje narzędzia do monitorowania i raportowania zgodności z
wymaganiami regulacyjnymi i zasadami bezpieczeństwa, co pomaga
organizacjom spełniać wymagania przepisów i standardów branżowych.
- Dodatkowe informacje:
- D działa w Chmurze, która jest niezbędna do korzystania z ww.
oprogramowania przez Spółkę dla jej własnych potrzeb;
- D jest użytkowane przez Wnioskodawcę jedynie na własny użytek bez
możliwości dalszego udostępniania, kopiowania, modyfikacji czy
przekształcenia oprogramowania;
- nie dochodzi do przeniesienia autorskich praw majątkowych na Wnioskodawcę;
- nie dochodzi do przeniesienia praw do infrastruktury Usługodawcy (np. poprzez
ich wynajmowanie, dzierżawienie lub leasingowanie);
- w ramach użytkowania Oprogramowania Wnioskodawca nie nabywa usług
udostępniania i utrzymania powierzchni dyskowej;
- w ramach użytkowania Oprogramowania Wnioskodawca nie nabywa prawa do
dysponowania określoną objętością dysków (przestrzenią dyskową do
przechowywania danych) ani do dysponowania określoną mocą obliczeniową
ani prawa do dysponowania określoną pamięcią podręczną, które mogłyby
być wykorzystywane przez Wnioskodawcę w prowadzonej działalności;
- w ramach użytkowania Oprogramowania nie dochodzi do analizy,
przekształcania lub generowania danych przez Wnioskodawcę;
- Wnioskodawca uiszcza wynagrodzenie za korzystanie z Oprogramowania na
rzecz Y, ale Y nie jest rzeczywistym właścicielem wypłacanego wynagrodzenia
(zgodnie z definicją zawartą w art. 4a pkt 29 ustawy o CIT). Y jest jedynie
pośrednikiem, ponieważ odsprzedaje (refakturuje) prawo do korzystania z
Oprogramowania na rzecz Wnioskodawcy. Rzeczywistym właścicielem
wynagrodzenia za korzystanie z Oprogramowania jest podmiot niebędący
polskim rezydentem podatkowym, który nie jest podmiotem powiązanym dla
Wnioskodawcy.
- Status wykorzystywania: D jest aktualnie wykorzystywane przez Wnioskodawcę.
11. F (dalej: „F”)
- Podmiot Zagraniczny: Y.
- Funkcje:
- F służy do zarządzania usługami IT oraz zarządzania zasobami przedsiębiorstwa;
- F oferuje zestaw narzędzi do zarządzania incydentami, problemami, zmianami i
wydajnością usług IT. Umożliwia śledzenie zgłoszeń użytkowników,
automatyzację procesów obsługi zgłoszeń, zarządzanie aktywami i
konfiguracją oraz generowanie raportów i analiz;
- F oferuje kompleksowy zestaw narzędzi do zarządzania całym cyklem życia
usług IT oraz zasobami przedsiębiorstwa. Umożliwia zarządzanie procesami
biznesowymi, automatyzację zadań, analizę danych, monitorowanie
infrastruktury IT oraz integrację z innymi systemami.
- Dodatkowe informacje:
- F działa w Chmurze, która jest niezbędna do korzystania z ww.
oprogramowania przez Spółkę dla jej własnych potrzeb;
- F jest użytkowane przez Wnioskodawcę jedynie na własny użytek bez
możliwości dalszego udostępniania, kopiowania, modyfikacji czy
przekształcenia oprogramowania;
- nie dochodzi do przeniesienia autorskich praw majątkowych na
Wnioskodawcę;
- nie dochodzi do przeniesienia praw do infrastruktury Usługodawcy (np.
poprzez ich wynajmowanie, dzierżawienie lub leasingowanie);
- w ramach użytkowania Oprogramowania Wnioskodawca nie nabywa usług
udostępniania i utrzymania powierzchni dyskowej;
- w ramach użytkowania Oprogramowania Wnioskodawca nie nabywa prawa do
dysponowania określoną objętością dysków (przestrzenią dyskową do
przechowywania danych) ani do dysponowania określoną mocą
obliczeniową ani prawa do dysponowania określoną pamięcią podręczną,
które mogłyby być wykorzystywane przez Wnioskodawcę w prowadzonej
działalności;
- w ramach użytkowania Oprogramowania nie dochodzi do analizy,
przekształcania lub generowania danych przez Wnioskodawcę;
- Wnioskodawca uiszcza wynagrodzenie za korzystanie z Oprogramowania na
rzecz Y L, ale Y L nie jest rzeczywistym właścicielem wypłacanego
wynagrodzenia (zgodnie z definicją zawartą w art. 4a pkt 29 ustawy o CIT). Y
L jest jedynie pośrednikiem, ponieważ odsprzedaje (refakturuje) prawo do
korzystania z Oprogramowania na rzecz Wnioskodawcy. Rzeczywistym
właścicielem wynagrodzenia za korzystanie z Oprogramowania jest podmiot
niebędący polskim rezydentem podatkowym, który nie jest podmiotem
powiązanym dla Wnioskodawcy.
- Status wykorzystywania: F jest aktualnie wykorzystywane przez Wnioskodawcę.
12. S (dalej: „S”)
- Podmiot Zagraniczny: Y L.
- Funkcje:
- S służy do zarządzania usługami IT oraz zarządzania zasobami przedsiębiorstwa.
- S oferuje zestaw narzędzi do zarządzania incydentami, problemami, zmianami i
wydajnością usług IT. Umożliwia śledzenie zgłoszeń użytkowników,
automatyzację procesów obsługi zgłoszeń, zarządzanie aktywami i
konfiguracją oraz generowanie raportów i analiz.
- S oferuje kompleksowy zestaw narzędzi do zarządzania całym cyklem życia
usług IT oraz zasobami przedsiębiorstwa. Umożliwia zarządzanie procesami
biznesowymi, automatyzację zadań, analizę danych, monitorowanie
infrastruktury IT oraz integrację z innymi systemami.
- Dodatkowe informacje:
- S działa w Chmurze, która jest niezbędna do korzystania z ww. oprogramowania
przez Spółkę dla jej własnych potrzeb;
- S jest użytkowane przez Wnioskodawcę jedynie na własny użytek bez
możliwości dalszego udostępniania, kopiowania, modyfikacji czy
przekształcenia oprogramowania;
- nie dochodzi do przeniesienia autorskich praw majątkowych na Wnioskodawcę;
- nie dochodzi do przeniesienia praw do infrastruktury Usługodawcy (np. poprzez
ich wynajmowanie, dzierżawienie lub leasingowanie);
- w ramach użytkowania Oprogramowania Wnioskodawca nie nabywa usług
udostępniania i utrzymania powierzchni dyskowej;
- w ramach użytkowania Oprogramowania Wnioskodawca nie nabywa prawa do
dysponowania określoną objętością dysków (przestrzenią dyskową do
przechowywania danych) ani do dysponowania określoną mocą obliczeniową
ani prawa do dysponowania określoną pamięcią podręczną, które mogłyby
być wykorzystywane przez Wnioskodawcę w prowadzonej działalności;
- w ramach użytkowania Oprogramowania nie dochodzi do analizy,
przekształcania lub generowania danych przez Wnioskodawcę;
- Wnioskodawca uiszcza wynagrodzenie za korzystanie z Oprogramowania na
rzecz Y L, ale Y L nie jest rzeczywistym właścicielem wypłacanego
wynagrodzenia (zgodnie z definicją zawartą w art. 4a pkt 29 ustawy o CIT). Y L
jest jedynie pośrednikiem, ponieważ odsprzedaje (refakturuje) prawo do
korzystania z Oprogramowania na rzecz Wnioskodawcy. Rzeczywistym
właścicielem wynagrodzenia za korzystanie z Oprogramowania jest podmiot
niebędący polskim rezydentem podatkowym, który nie jest podmiotem
powiązanym dla Wnioskodawcy.
- Status wykorzystywania: S będzie wykorzystywane przez Wnioskodawcę w
przyszłości (tj. zastąpi F).
13. M (dalej: „M”)
- Podmiot Zagraniczny: Y.
- Funkcje:
- M jest wykorzystywany do filtrowania wiadomości e-mail oraz przesyłania
dużych plików;
- M oferuje szeroki zakres usług, które pomagają przedsiębiorstwom
zabezpieczyć swoją komunikację e-mailową, chronić się przed zagrożeniami
związanymi z..., oraz zapewnić ciągłość działania w przypadku awarii systemu
...
- Dodatkowe informacje:
- M działa w Chmurze, która jest niezbędna do korzystania z ww.
oprogramowania przez Spółkę dla jej własnych potrzeb;
- M jest użytkowane przez Wnioskodawcę jedynie na własny użytek bez
możliwości dalszego udostępniania, kopiowania, modyfikacji czy
przekształcenia oprogramowania;
- nie dochodzi do przeniesienia autorskich praw majątkowych na Wnioskodawcę;
- nie dochodzi do przeniesienia praw do infrastruktury Usługodawcy (np. poprzez
ich wynajmowanie, dzierżawienie lub leasingowanie);
- w ramach użytkowania Oprogramowania Wnioskodawca nie nabywa usług
udostępniania i utrzymania powierzchni dyskowej;
- w ramach użytkowania Oprogramowania Wnioskodawca nie nabywa prawa do
dysponowania określoną objętością dysków (przestrzenią dyskową do
przechowywania danych) ani do dysponowania określoną mocą obliczeniową
ani prawa do dysponowania określoną pamięcią podręczną, które mogłyby
być wykorzystywane przez Wnioskodawcę w prowadzonej działalności;
- w ramach użytkowania Oprogramowania nie dochodzi do analizy,
przekształcania lub generowania danych przez Wnioskodawcę;
- Wnioskodawca uiszcza wynagrodzenie za korzystanie z Oprogramowania na
rzecz Y, ale Y nie jest rzeczywistym właścicielem wypłacanego wynagrodzenia
(zgodnie z definicją zawartą w art. 4a pkt 29 ustawy o CIT). Y jest jedynie
pośrednikiem, ponieważ odsprzedaje (refakturuje) prawo do korzystania z
Oprogramowania na rzecz Wnioskodawcy. Rzeczywistym właścicielem
wynagrodzenia za korzystanie z Oprogramowania jest podmiot niebędący
polskim rezydentem podatkowym, który nie jest podmiotem powiązanym dla
Wnioskodawcy.
- Status wykorzystywania: M jest aktualnie wykorzystywane przez Wnioskodawcę.
14. W (dalej: „W”)
- Podmiot Zagraniczny: Y .
- Funkcje:
- W działa jako wsparcie HR i znajduje zastosowanie w działaniach rekrutacyjnych;
- W dzięki zaawansowanym rozwiązaniom technologicznym wspiera procesy
rekrutacyjne dla różnych branż i sektorów;
- W opiera się na wykorzystaniu nowoczesnych narzędzi internetowych i platform
rekrutacyjnych, które umożliwiają skuteczne pozyskiwanie, selekcjonowanie i
zarządzanie kandydatami na stanowiska pracy.
- Dodatkowe informacje:
- W działa w Chmurze, która jest niezbędna do korzystania z ww.
oprogramowania przez Spółkę dla jej własnych potrzeb;
- W jest użytkowane przez Wnioskodawcę jedynie na własny użytek bez
możliwości dalszego udostępniania, kopiowania, modyfikacji czy
przekształcenia oprogramowania;
- nie dochodzi do przeniesienia autorskich praw majątkowych na Wnioskodawcę;
- nie dochodzi do przeniesienia praw do infrastruktury Usługodawcy (np. poprzez
ich wynajmowanie, dzierżawienie lub leasingowanie);
- w ramach użytkowania Oprogramowania Wnioskodawca nie nabywa usług
udostępniania i utrzymania powierzchni dyskowej;
- w ramach użytkowania Oprogramowania Wnioskodawca nie nabywa prawa do
dysponowania określoną objętością dysków (przestrzenią dyskową do
przechowywania danych) ani do dysponowania określoną mocą obliczeniową
ani prawa do dysponowania określoną pamięcią podręczną, które mogłyby
być wykorzystywane przez Wnioskodawcę w prowadzonej działalności;
- w ramach użytkowania Oprogramowania nie dochodzi do analizy,
przekształcania lub generowania danych przez Wnioskodawcę;
- Wnioskodawca uiszcza wynagrodzenie za korzystanie z Oprogramowania na
rzecz Y, ale Y nie jest rzeczywistym właścicielem wypłacanego wynagrodzenia
(zgodnie z definicją zawartą w art. 4a pkt 29 ustawy o CIT). Y jest jedynie
pośrednikiem, ponieważ odsprzedaje (refakturuje) prawo do korzystania z
Oprogramowania na rzecz Wnioskodawcy. Rzeczywistym właścicielem
wynagrodzenia za korzystanie z Oprogramowania jest podmiot niebędący
polskim rezydentem podatkowym, który nie jest podmiotem powiązanym dla
Wnioskodawcy.
- Status wykorzystywania: W jest aktualnie wykorzystywane przez Wnioskodawcę.
15. I (dalej: „I”)
- Podmiot Zagraniczny: Y.
- Funkcje:
- I służy do zarządzania aktualizacjami;
- I oferuje narzędzia do zdalnego zarządzania wszystkimi rodzajami urządzeń
końcowych, w tym komputerami, laptopami, smartfonami i tabletami;
- I zapewnia rozwiązania do automatyzacji procesów wsparcia technicznego,
zarządzania incydentami, problemami, zmianami oraz dostarczaniem usług IT;
- I dostarcza narzędzia do zabezpieczania infrastruktury IT przed
cyberzagrożeniami, zarządzania aktualizacjami, ochrony przed malware,
zarządzania tożsamościami oraz dostępem, a także wykrywania i reagowania
na zagrożenia (EDR);
- I oferuje rozwiązania do automatyzacji rutynowych i powtarzalnych zadań,
zwiększające efektywność operacyjną i redukujące błędy;
- I udostępnia narzędzia do śledzenia, audytowania i optymalizacji wykorzystania
zasobów IT, zarządzające pełnym cyklem życia zasobów IT.
- Dodatkowe informacje:
- I działa w Chmurze, która jest niezbędna do korzystania z ww. oprogramowania
przez Spółkę dla jej własnych potrzeb;
- I jest użytkowane przez Wnioskodawcę jedynie na własny użytek bez możliwości
dalszego udostępniania, kopiowania, modyfikacji czy przekształcenia
oprogramowania;
- nie dochodzi do przeniesienia autorskich praw majątkowych na Wnioskodawcę;
- nie dochodzi do przeniesienia praw do infrastruktury Usługodawcy (np. poprzez
ich wynajmowanie, dzierżawienie lub leasingowanie);
- w ramach użytkowania Oprogramowania Wnioskodawca nie nabywa usług
udostępniania i utrzymania powierzchni dyskowej;
- w ramach użytkowania Oprogramowania Wnioskodawca nie nabywa prawa do
dysponowania określoną objętością dysków (przestrzenią dyskową do
przechowywania danych) ani do dysponowania określoną mocą obliczeniową
ani prawa do dysponowania określoną pamięcią podręczną, które mogłyby
być wykorzystywane przez Wnioskodawcę w prowadzonej działalności;
- w ramach użytkowania Oprogramowania nie dochodzi do analizy,
przekształcania lub generowania danych przez Wnioskodawcę;
- Wnioskodawca uiszcza wynagrodzenie za korzystanie z Oprogramowania na
rzecz Y, ale Y nie jest rzeczywistym właścicielem wypłacanego wynagrodzenia
(zgodnie z definicją zawartą w art. 4a pkt 29 ustawy o CIT). Y jest jedynie
pośrednikiem, ponieważ odsprzedaje (refakturuje) prawo do korzystania z
Oprogramowania na rzecz Wnioskodawcy. Rzeczywistym właścicielem
wynagrodzenia za korzystanie z Oprogramowania jest podmiot niebędący
polskim rezydentem podatkowym, który nie jest podmiotem powiązanym dla
Wnioskodawcy.
- Status wykorzystywania: I jest aktualnie wykorzystywane przez Wnioskodawcę.
16. C (dalej: C)
- Podmiot Zagraniczny: Y
- Funkcje:
- C to antywirus oferujący zaawansowane technologie, które pomagają
organizacjom chronić się przed cyberatakami, wykrywać zagrożenia i
reagować na nie w czasie rzeczywistym.
- Dodatkowe informacje:
- C działa w Chmurze, która jest niezbędna do korzystania z ww. oprogramowania
przez Spółkę dla jej własnych potrzeb;
- C jest użytkowane przez Wnioskodawcę jedynie na własny użytek bez
możliwości dalszego udostępniania, kopiowania, modyfikacji czy
przekształcenia oprogramowania;
- nie dochodzi do przeniesienia autorskich praw majątkowych na Wnioskodawcę;
- nie dochodzi do przeniesienia praw do infrastruktury Usługodawcy (np. poprzez
ich wynajmowanie, dzierżawienie lub leasingowanie);
- w ramach użytkowania Oprogramowania Wnioskodawca nie nabywa usług
udostępniania i utrzymania powierzchni dyskowej;
- w ramach użytkowania Oprogramowania Wnioskodawca nie nabywa prawa do
dysponowania określoną objętością dysków (przestrzenią dyskową do
przechowywania danych) ani do dysponowania określoną mocą obliczeniową
ani prawa do dysponowania określoną pamięcią podręczną, które mogłyby
być wykorzystywane przez Wnioskodawcę w prowadzonej działalności;
- w ramach użytkowania Oprogramowania nie dochodzi do analizy,
przekształcania lub generowania danych przez Wnioskodawcę;
- Wnioskodawca uiszcza wynagrodzenie za korzystanie z Oprogramowania na
rzecz Y, ale Y nie jest rzeczywistym właścicielem wypłacanego wynagrodzenia
(zgodnie z definicją zawartą w art. 4a pkt 29 ustawy o CIT). Y jest jedynie
pośrednikiem, ponieważ odsprzedaje (refakturuje) prawo do korzystania z
Oprogramowania na rzecz Wnioskodawcy. Rzeczywistym właścicielem
wynagrodzenia za korzystanie z Oprogramowania jest podmiot niebędący
polskim rezydentem podatkowym, który nie jest podmiotem powiązanym dla
Wnioskodawcy.
- Status wykorzystywania: C jest aktualnie wykorzystywane przez
Wnioskodawcę.
17. M (dalej: „M”)
- Podmiot Zagraniczny: Y.
- Funkcje:
- M umożliwia tworzenie i zarządzanie sieciami Wi-Fi o wysokiej wydajności
(szeroki zasięg, duża przepustowość i łatwość wdrażania);
- M oferuje zaawansowane funkcje zarządzania i monitorowania sieci, analizy
ruchu oraz raportowania;
- M umożliwia łatwe skalowanie infrastruktury sieciowej;
- M oferuje zaawansowane funkcje ochrony, takie jak zapory sieciowe, systemy
zapobiegania włamaniom (IPS) i filtrowanie treści. M zapewnia bezpieczne
połączenia VPN i zdalny dostęp;
- M służy do zarządzania urządzeniami mobilnymi, umożliwiając centralne
zarządzanie urządzeniami mobilnymi, aplikacjami i politykami bezpieczeństwa;
- M pomaga w zabezpieczaniu danych i kontrolowaniu dostępu do zasobów
firmowych.
- Dodatkowe informacje:
- M działa w Chmurze, która jest niezbędna do korzystania z ww.
oprogramowania przez Spółkę dla jej własnych potrzeb;
- M jest użytkowane przez Wnioskodawcę jedynie na własny użytek bez
możliwości dalszego udostępniania, kopiowania, modyfikacji czy
przekształcenia oprogramowania;
- nie dochodzi do przeniesienia autorskich praw majątkowych na Wnioskodawcę;
- nie dochodzi do przeniesienia praw do infrastruktury Usługodawcy (np. poprzez
ich wynajmowanie, dzierżawienie lub leasingowanie);
- w ramach użytkowania Oprogramowania Wnioskodawca nie nabywa usług
udostępniania i utrzymania powierzchni dyskowej;
- w ramach użytkowania Oprogramowania Wnioskodawca nie nabywa prawa do
dysponowania określoną objętością dysków (przestrzenią dyskową do
przechowywania danych) ani do dysponowania określoną mocą obliczeniową
ani prawa do dysponowania określoną pamięcią podręczną, które mogłyby
być wykorzystywane przez Wnioskodawcę w prowadzonej działalności;
- w ramach użytkowania Oprogramowania nie dochodzi do analizy,
przekształcania lub generowania danych przez Wnioskodawcę;
- Wnioskodawca uiszcza wynagrodzenie za korzystanie z Oprogramowania na
rzecz Y, ale Y nie jest rzeczywistym właścicielem wypłacanego wynagrodzenia
(zgodnie z definicją zawartą w art. 4a pkt 29 ustawy o CIT). Y jest jedynie
pośrednikiem, ponieważ odsprzedaje (refakturuje) prawo do korzystania z
Oprogramowania na rzecz Wnioskodawcy. Rzeczywistym właścicielem
wynagrodzenia za korzystanie z Oprogramowania jest podmiot niebędący
polskim rezydentem podatkowym, który nie jest podmiotem powiązanym dla
Wnioskodawcy.
- Status wykorzystywania: M jest aktualnie wykorzystywane przez Wnioskodawcę.
18. C (dalej: C)
- Podmiot Zagraniczny: Z.
- Funkcje:
- C to popularne narzędzie online do tworzenia grafiki i projektów wizualnych,
które jest szeroko stosowane zarówno przez profesjonalistów, jak i amatorów;
- C umożliwia łatwe tworzenie różnorodnych projektów graficznych bez potrzeby
posiadania zaawansowanych umiejętności projektowych;
- C oferuje tysiące gotowych szablonów do różnych typów projektów, takich jak
prezentacje, plakaty, ulotki, posty w mediach społecznościowych, wizytówki,
infografiki i wiele innych. Ułatwia to szybkie rozpoczęcie pracy i dostosowanie
szablonów do własnych potrzeb;
- C pozwala na łatwe dodawanie i edytowanie tekstu, obrazów, ikon, kształtów i
innych elementów graficznych;
- C oferuje także zaawansowane funkcje edycji, takie jak zmiana kolorów,
dodawanie filtrów, przycinanie i dostosowywanie warstw.
- Dodatkowe informacje:
- C działa w Chmurze, która jest niezbędna do korzystania z ww. oprogramowania
przez Spółkę dla jej własnych potrzeb;
- C jest użytkowane przez Wnioskodawcę jedynie na własny użytek bez
możliwości dalszego udostępniania, kopiowania, modyfikacji czy
przekształcenia oprogramowania;
- nie dochodzi do przeniesienia autorskich praw majątkowych na Wnioskodawcę;
- nie dochodzi do przeniesienia praw do infrastruktury Usługodawcy (np. poprzez
ich wynajmowanie, dzierżawienie lub leasingowanie);
- w ramach użytkowania Oprogramowania Wnioskodawca nie nabywa usług
udostępniania i utrzymania powierzchni dyskowej;
- w ramach użytkowania Oprogramowania Wnioskodawca nie nabywa prawa do
dysponowania określoną objętością dysków (przestrzenią dyskową do
przechowywania danych) ani do dysponowania określoną mocą obliczeniową
ani prawa do dysponowania określoną pamięcią podręczną, które mogłyby
być wykorzystywane przez Wnioskodawcę w prowadzonej działalności;
- w ramach użytkowania Oprogramowania nie dochodzi do analizy,
przekształcania lub generowania danych przez Wnioskodawcę;
- Wnioskodawca uiszcza wynagrodzenie za korzystanie z Oprogramowania na
rzecz Z., który jest rzeczywistym właścicielem wynagrodzenia za korzystanie z
Oprogramowania. Z. jest podmiotem niebędącym polskim rezydentem
podatkowym, który nie jest podmiotem powiązanym dla Wnioskodawcy.
- Status wykorzystywania: C jest aktualnie wykorzystywana przez Wnioskodawcę.
W odniesieniu do przyjętego sposobu rozliczeń z tytułu korzystania z Oprogramowania
należy wskazać, że:
- Podmioty Zagraniczne za prawo do korzystania z Oprogramowania przez
Wnioskodawcę wystawiają na Spółkę faktury;
- za korzystanie z Oprogramowania (poza C) są wystawiane faktury na Wnioskodawcę
przez spółki z Grupy (tj. Y, Y L oraz Y ..; dalej: „Podmioty Powiązane”), które uzyskują
prawo do korzystania, w tym do dalszego udzielania dostępu do Oprogramowania, od
podmiotów trzecich za wynagrodzeniem;
- za korzystanie z C są wystawione faktury na Wnioskodawcę bezpośrednio przez Z.;
- płatności za możliwość korzystania z Oprogramowania są dokonywane przez
Wnioskodawcę bezpośrednio na rzecz Podmiotów Powiązanych, które następnie
rozliczają i przekazują należne kwoty na rzecz podmiotów trzecich udostępniających
Oprogramowanie (tj. poza aplikacją C, gdzie płatności są realizowane przez Spółkę
bezpośrednio na rzecz Z).
Warto dodać, że Oprogramowanie może zostać udostępnione Spółce na różnych
zasadach. W tym miejscu należy bowiem wskazać, że Oprogramowanie jest w większości
użytkowane przez Spółkę jako aplikacje w Chmurze, co oznacza, że Wnioskodawca
korzysta z Oprogramowania w formie tzw. Software as a Service (dalej: „Model SaaS”).
W ramach Modelu SaaS, Wnioskodawca, w zamian za opłatę subskrypcyjną, uzyskuje
możliwość korzystania z oprogramowania zainstalowanego w Chmurze zapewnionej przez
zewnętrznego dostawcę usługi. W konsekwencji, oprogramowanie jest zainstalowane w
środowisku sprzętowo – systemowym podmiotu trzeciego, dzięki czemu, Spółka może
korzystać z funkcjonalności Oprogramowania za pośrednictwem Internetu, bez
konieczności angażowania własnej infrastruktury i urządzeń.
Drugim stosowanym przez Spółkę modelem użytkowania oprogramowania jest tzw.
licencja end-user, tj. oprogramowanie użytkownika końcowego (dalej: „Licencja End-
User”). W ramach Licencji End-User, oprogramowanie jest instalowane na urządzeniach
Spółki, a Wnioskodawca może z niego korzystać jedynie do własnych celów.
Należy także podkreślić, że Spółka korzysta z powyżej opisanego Oprogramowania w
ramach Modelu SaaS, z wyjątkiem A, który jako jedyny jest instalowany lokalnie na ur
ządzeniach Spółki w oparciu o licencję End-User.
Jednocześnie, Model SaaS oraz Licencja End-User, na bazie których Spółka korzysta z
Oprogramowania, mają cechy wspólne, tj.:
- Oprogramowanie jest użytkowane jedynie na własny użytek, bez możliwości dalszego
udostępniania, kopiowania, modyfikacji czy też przekształcenia oprogramowania (tj.
Spółka nie ma prawa do kopiowania, powielania, najmowania, dzierżawienia, użyczenia
lub innego udostępniania, modyfikowania, rozpowszechniania, a także nie ma prawa
kopiować, replikować, dekompilować, poddawać inżynierii wstecznej, podejmować
prób uzyskania kodu źródłowego, modyfikować lub tworzyć dzieł pochodnych
oprogramowania) oraz
- nie dochodzi do przeniesienia autorskich praw majątkowych w rozumieniu ustawy z dnia
4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 24;
dalej: ,,upapp”).
Niezależnie od powyższego, należy także wyjaśnić, że:
- Wnioskodawca oraz Podmioty Powiązane są podmiotami powiązanymi w rozumieniu
art. 11a ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT;
- Podmioty Zagraniczne nie prowadzą działalności w Polsce poprzez zakład zagraniczny.
W uzupełnieniu wniosku wskazali Państwo:
1) Dane rzeczywistych właścicieli (tj. podmiotów wystawiających fakturę na rzecz
podmiotu pośredniczącego, który następnie dokonuje refakturowania na rzecz Spółki).
Niezależnie od powyższego, Spółka wyjaśnia, że kwestia ustalenia rzeczywistych
właścicieli nie wpływa na stan faktyczny, argumentację i konkluzję do pytań 1 i 2
zawartych we Wniosku, bowiem dotyczą one klasyfikacji licencji end-user i modelu
SaaS na gruncie ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób
prawnych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 278 ze zm.; dalej: „ustawa o CIT”). Jednocześnie,
pytania 3 i 4 zawarte we Wniosku częściowo odwołują się do kwestii właściwych umów
o unikaniu podwójnego opodatkowania, przy czym większość rzeczywistych właścicieli
podanych w odpowiedzi na wezwanie posiada swoje rezydencje podatkowe w
państwach analizowanych we wniosku w kontekście umów o unikanie podwójnego
opodatkowania (tj. w Wielkiej Brytanii, Stanach Zjednoczonych i Australii).
Ponadto, w przypadku rzeczywistych właścicieli, których rezydencja podatkowa
znajduje się w innych państwach niż powyżej wymienione, w świetle definicji
„należności licencyjnych” i wykładni postanowień o „zyskach przedsiębiorstw”
stosownych umów o unikanie podwójnego opodatkowania, konsekwencje podatkowe
dla Spółki nie ulegną zmianie. W konsekwencji, analogicznie jak w stanowisku
zawartym do pytań 3 i 4 we Wniosku, wynagrodzenie wypłacane przez Spółkę za
korzystanie z oprogramowania będzie podlegać opodatkowaniu tylko w państwie
rezydencji podatkowej podmiotów zagranicznych.
2) Podmiot, na rzecz którego jest uiszczane wynagrodzenie za oprogramowanie C
Spółka uiszcza wynagrodzenie za korzystanie z oprogramowania C na rzecz Y L, ale Y L
nie jest rzeczywistym właścicielem wypłacanego wynagrodzenia (zgodnie z definicją
zawartą w art. 4a pkt 29 ustawy o CIT). Y L jest jedynie pośrednikiem, ponieważ
odsprzedaje (refakturuje) prawo do korzystania z oprogramowania C na rzecz Spółki.
Rzeczywistym właścicielem wynagrodzenia za korzystanie z C jest, zgodnie ze
wcześniejszymi uzupełnieniami, N (będący podmiotem wystawiającym fakturę na
rzecz podmiotu pośredniczącego, czyli Y L, który następnie dokonuje refakturowania
na rzecz Spółki).
Pytania:
1. Czy Spółka wypłacając Podmiotom Zagranicznym wynagrodzenie za prawo do
korzystania z Oprogramowania w ramach Licencji End-User lub Modelu SaaS, tj. za
użytkowanie Oprogramowania, jest płatnikiem podatku u źródła?
2. Czy Spółka wypłacając Podmiotom Zagranicznym wynagrodzenie za prawo do
korzystania z Oprogramowania w ramach Licencji End-User lub Modelu SaaS, tj. za
użytkowanie Oprogramowania, będzie płatnikiem podatku u źródła?
3. Czy Spółka wypłacając Podmiotom Zagranicznym wynagrodzenie za prawo do
korzystania z Oprogramowania w ramach Licencji End-User lub Modelu SaaS, tj. za
użytkowanie Oprogramowania, ma obowiązek dokonania odpowiedniego naliczenia,
pobrania i zapłaty podatku u źródła?
4. Czy Spółka wypłacając Podmiotom Zagranicznym wynagrodzenie za prawo do
korzystania z Oprogramowania w ramach Licencji End-User lub Modelu SaaS, tj. za
użytkowanie Oprogramowania, będzie miała obowiązek do dokonania odpowiedniego
naliczenia, pobrania i zapłaty podatku u źródła?
Państwa stanowisko w sprawie
1. Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka wypłacając Podmiotom Zagranicznym wynagrodzenie
za prawo do korzystania z Oprogramowania w ramach Licencji End-User lub Modelu
SaaS, tj. za użytkowanie Oprogramowania, nie jest płatnikiem podatku u źródła.
2. Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka wypłacając Podmiotom Zagranicznym wynagrodzenie
za prawo do korzystania z Oprogramowania w ramach Licencji End-User lub Modelu
SaaS, tj. za użytkowanie Oprogramowania, nie będzie płatnikiem podatku u źródła.
3. Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka wypłacając Podmiotom Zagranicznym wynagrodzenie
za prawo do korzystania z Oprogramowania w ramach Licencji End-User lub Modelu
SaaS, tj. za użytkowanie Oprogramowania, nie ma obowiązku dokonania
odpowiedniego naliczenia, pobrania i zapłaty podatku u źródła.
4. Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka wypłacając Podmiotom Zagranicznym wynagrodzenie
za prawo do korzystania z Oprogramowania w ramach Licencji End-User lub Modelu
SaaS, tj. za użytkowanie Oprogramowania, nie będzie miała obowiązku do dokonania
odpowiedniego naliczenia, pobrania i zapłaty podatku u źródła.
Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy
Część wspólna uzasadnienia stanowiska Wnioskodawcy
1) Regulacje ustawy o CIT i upapp
W myśl art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób
prawnych (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”), podatnicy,
jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu,
podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust.
2, przychodów:
1) z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów
wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze
sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub
procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia
przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub
naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie
przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how),
2) z opłat za świadczone usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej
lub sportowej, wykonywanej przez osoby prawne mające siedzibę za granicą,
organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych
prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub
sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
2a) z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych,
usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług
rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz
świadczeń o podobnym charakterze
- ustala się w wysokości 20% przychodów;
3) z tytułu należnych opłat za wywóz ładunków i pasażerów przyjętych do
przewozu w portach polskich przez zagraniczne przedsiębiorstwa morskiej
żeglugi handlowej, z wyjątkiem ładunków i pasażerów tranzytowych,
4) uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zagraniczne
przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej, z wyłączeniem przychodów uzyskanych z
lotniczego rozkładowego przewozu pasażerskiego, skorzystanie z którego
wymaga posiadania biletu lotniczego przez pasażera
- ustala się w wysokości 10% tych przychodów.
Art. 21 ust. 2 ustawy o CIT, wskazuje, że przepisy ust. 1 stosuje się z
uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu,
których stroną jest Rzeczpospolita Polska.
Jak wynika z art. 41 upapp, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej:
1) autorskie prawa majątkowe mogą przejść na inne osoby w drodze
dziedziczenia lub na podstawie umowy;
2) nabywca autorskich praw majątkowych może przenieść je na inne osoby,
chyba że umowa stanowi inaczej.
Na podstawie art. 41 ust. 2 upapp, umowa o przeniesienie autorskich praw
majątkowych lub umowa o korzystanie z utworu, zwana dalej „licencją”, obejmuje
pola eksploatacji wyraźnie w niej wymienione.
Zgodnie z art. 50 upapp, odrębne pola eksploatacji stanowią w szczególności:
1) w zakresie utrwalania i zwielokrotniania utworu - wytwarzanie określoną
techniką egzemplarzy utworu, w tym techniką drukarską, reprograficzną,
zapisu magnetycznego oraz techniką cyfrową;
2) w zakresie obrotu oryginałem albo egzemplarzami, na których utwór
utrwalono - wprowadzanie do obrotu, użyczenie lub najem oryginału albo
egzemplarzy;
3) w zakresie rozpowszechniania utworu w sposób inny niż określony w pkt 2 -
publiczne wykonanie, wystawienie, wyświetlenie, odtworzenie oraz
nadawanie i reemitowanie, a także publiczne udostępnianie utworu w taki
sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez
siebie wybranym.
Na podstawie art. 62 [winno być: „art. 67” – przyp. organu] ust. 2 upapp, jeżeli
umowa nie zastrzega wyłączności korzystania z utworu w określony sposób
(licencja wyłączna), udzielenie licencji nie ogranicza udzielenia przez twórcę
upoważnienia innym osobom do korzystania z utworu na tym samym polu
eksploatacji (licencja niewyłączna).
Jak wynika z art. 67 ust. 1 upapp, twórca może udzielić upoważnienia do
korzystania z utworu na wymienionych w umowie polach eksploatacji z
określeniem zakresu, miejsca i czasu tego korzystania.
Zgodnie z art. 74 ust. 1 upapp, programy komputerowe podlegają ochronie jak
utwory literackie, o ile przepisy niniejszego rozdziału nie stanowią inaczej.
Następnie, według art. 74 ust. 4 pkt 1-3 upapp, autorskie prawa majątkowe do
programu komputerowego, z zastrzeżeniem przepisów art. 75 ust. 2 i 3, obejmują
prawo do:
1) trwałego lub czasowego zwielokrotnienia programu komputerowego w całości
lub w części jakimikolwiek środkami i w jakiejkolwiek formie; w zakresie, w
którym dla wprowadzania, wyświetlania, stosowania, przekazywania i
przechowywania programu komputerowego niezbędne jest jego
zwielokrotnienie, czynności te wymagają zgody uprawnionego;
2) tłumaczenia, przystosowywania, zmiany układu lub jakichkolwiek innych
zmian w programie komputerowym, z zachowaniem praw osoby, która tych
zmian dokonała;
3) rozpowszechniania, w tym użyczenia lub najmu, programu komputerowego
lub jego kopii.
Dodatkowo, na podstawie art. 75 ust. 2 upapp, nie wymaga zezwolenia
uprawnionego:
1) sporządzenie kopii zapasowej, jeżeli jest to niezbędne do korzystania z
programu komputerowego. Jeżeli umowa nie stanowi inaczej, kopia ta nie
może być używana równocześnie z programem komputerowym;
2) obserwowanie, badanie i testowanie funkcjonowania programu
komputerowego w celu poznania jego idei i zasad przez osobę posiadającą
prawo korzystania z egzemplarza programu komputerowego, jeżeli, będąc do
tych czynności upoważniona, dokonuje ona tego w trakcie wprowadzania,
wyświetlania, stosowania, przekazywania lub przechowywania programu
komputerowego;
3) zwielokrotnianie kodu lub tłumaczenie jego formy w rozumieniu art. 74 ust. 4
pkt 1 i 2, jeżeli jest to niezbędne do uzyskania informacji koniecznych do
osiągnięcia współdziałania niezależnie stworzonego programu
komputerowego z innymi programami komputerowymi, o ile zostaną
spełnione następujące warunki:
a) czynności te dokonywane są przez licencjobiorcę lub inną osobę
uprawnioną do korzystania z egzemplarza programu komputerowego
bądź przez inną osobę działającą na ich rzecz,
b) informacje niezbędne do osiągnięcia współdziałania nie były uprzednio
łatwo dostępne dla osób, o których mowa pod lit. a,
c) czynności te odnoszą się do tych części oryginalnego programu
komputerowego, które są niezbędne do osiągnięcia współdziałania.
2) Licencja End-User a podatek u źródła
Licencja End-User umożliwia Spółce korzystanie z Oprogramowania jedynie na własny
użytek Wnioskodawcy. Jednocześnie, jak zostało wskazane we wcześniejszej części
wniosku, korzystanie z Oprogramowania na podstawie Licencji End-User cechuje
poniższe:
- Oprogramowanie jest użytkowane bez możliwości dalszego udostępniania,
kopiowania, modyfikacji czy też przekształcenia oprogramowania (tj. Spółka nie ma
prawa do kopiowania, powielania, najmowania, dzierżawienia, użyczenia lub innego
udostępniania, modyfikowania, rozpowszechniania, a także nie ma prawa
kopiować, replikować, dekompilować, poddawać inżynierii wstecznej, podejmować
prób uzyskania kodu źródłowego, modyfikować lub tworzyć dzieł pochodnych
oprogramowania) oraz
- nie dochodzi do przeniesienia autorskich praw majątkowych w rozumieniu upapp.
W konsekwencji, korzystanie z Oprogramowania w ramach Licencji End-User obejmuje
prawa do użytkowania (korzystania) z danego programu jedynie na własny użytek i nie
obejmuje: (i) przeniesienia jakichkolwiek praw majątkowych związanych z
Oprogramowaniem oraz (ii) uzyskania praw do korzystania z Oprogramowania ramach
jakichkolwiek pól eksploatacji w rozumieniu upapp (tj. Spółka nie uzyskuje licencji w
rozumieniu art. 41 ust. 2 w zw. z art. 50, art. 67 ust. 1 i 2 oraz art. 74 ust. 4 upapp).
W tym miejscu należy bowiem wyraźnie odróżnić licencję sensu stricto od Licencji End-
User. W przypadku standardowej umowy licencji, w istocie, zakres uprawnień
licencjobiorcy może nie różnić się od uprawnień właściciela oprogramowania.
Natomiast w odniesieniu do Licencji End-User, zakres korzystania jest wąski, ponieważ
oprogramowanie jest wykorzystywane jedynie na własny użytek i nie przysługują
użytkownikowi jakiekolwiek prawa do dalszego udostępniania, kopiowania, modyfikacji
czy też przekształcenia oprogramowania. Licencja End-User umożliwia bowiem ich
użytkownikowi użytkowanie określonego egzemplarza oprogramowania i
podejmowanie w jego zakresie wyłącznie takich działań, jakie są niezbędne do
prawidłowego korzystania z oprogramowania. Powyższą sytuację można porównać do
nabycia książki przez konsumenta. W takim przypadku konsument nie nabywa prawa
do korzystania z autorskich praw majątkowych do książki, a jedynie prawo do używania
konkretnego egzemplarza. Analogicznie, nabywca Licencji End-User nabywa wyłącznie
prawo do użytkowania danego oprogramowania zgodnie z jego przeznaczeniem.
Mając na względzie powyższe, nie można zatem postawić znaku równości pomiędzy
licencją sensu stricto, do której odnoszą się przepisy upapp, a będącymi przedmiotem
wniosku Licencjami End-User w zakresie Oprogramowania.
Warto także dodać, że powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w poglądach
doktryny dotyczących statusu prawnego Licencji End-User. Licencja End-User nie jest
bowiem prawem autorskim, a umową uprawniająca do używania egzemplarza utworu.
Pojęcie egzemplarza należy rozumieć szeroko obejmując nim również „egzemplarze”
niematerialne (np. plik cyfrowy). Jej istotą jest korzystanie z egzemplarza dzieła,
stosując określenie upraszczające, dla własnych potrzeb użytkownika. Użytkownik
końcowy nie korzysta z praw do utworu, a zatem nie przysługują mu uprawnienia
przynależne właścicielowi praw autorskich oraz prawa, które są delegowane na mocy
stricte licencji licencjobiorcy w rozumieniu upapp (tj. w ramach pól eksploatacji). Co
prawda, zagadnienie czy Licencja End-User jest licencją w rozumieniu upapp pozostaje
poza zakresem omawianej tematyki. Niemniej, porównując zakres uprawnień
licencjobiorcy i użytkownika końcowego, można wskazać jednoznaczną granicę
pomiędzy tymi pojęciami, tj. brak korzystania z utworu w tzw. polach eksploatacji w
przypadku Licencji End-User. W związki z tym, uzasadnia to tezę, że słowo "licencja" ma
w przypadku Licencji End-User charakter potoczny, a nie prawny.
Warto także dodać, że Licencje End-User w odniesieniu do Oprogramowania nie mają
charakteru licencji wyłącznej w rozumieniu art. 67 ust. 2 upapp. Tym samym, właściciel
praw do Oprogramowania może udzielić licencji na jego użytkowanie na tych samych
polach eksploatacji również innym podmiotom.
Ponadto, w ramach Licencji End-User dotyczących Oprogramowania nie następuje
przeniesienie praw czy też udzielenie prawa do korzystania z autorskich praw
majątkowych w zakresie określonym w art. 74 ust. 4 upapp, tj. Spółka nie nabywa
prawa do trwałego lub czasowego zwielokrotnienia Oprogramowania w całości lub w
części jakimikolwiek środkami i w jakiejkolwiek formie, tłumaczenia, przystosowywania,
zmiany układu lub jakichkolwiek innych zmian w Oprogramowaniu lub do
rozpowszechniania, w tym użyczenia lub najmu, Oprogramowania lub jego kopii. W
konsekwencji, Licencje End-User w zakresie Oprogramowania dotyczą udostępnienia
prawa do korzystania z określonych egzemplarzy Oprogramowania dla własnych
potrzeb Spółki.
W konsekwencji powyższego, skoro w zaistniałym stanie faktycznym lub zdarzeniu
przyszłym nie mamy do czynienia z przeniesieniem jakichkolwiek praw majątkowych
związanych z Oprogramowaniem oraz uzyskaniem praw do korzystania z
Oprogramowania w ramach jakichkolwiek pól eksploatacji w rozumieniu upapp, to nie
dochodzi do uzyskania przychodów z praw autorskich lub praw pokrewnych w
rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT.
Podsumowując, w odniesieniu do Oprogramowania użytkowanego przez Spółkę na
podstawie Licencji End-User, należy stwierdzić, że nie powstają przychody z należności
licencyjnych rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, a w konsekwencji należności
za korzystanie z Oprogramowania wypłacane Podmiotom Zagranicznym nie podlegają
podatkowi u źródła w Polsce.
Dlatego też, Wnioskodawca, wypłacając Podmiotom Zagranicznym wynagrodzenie z
tytułu korzystania z Oprogramowania w ramach Licencji End-User, tj. za użytkowanie
Oprogramowania, nie jest oraz nie będzie płatnikiem podatku u źródła.
Powyższe stanowisko Wnioskodawcy, znajduje potwierdzenie w interpretacjach
podatkowych w podobnych stanach faktycznych, przykładowo:
- w podatkowej interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji
Skarbowej (dalej: ,,DKIS”) z dnia 22 kwietnia 2024 r., o sygn. 0114-KDIP2-
1.4010.131.2024.1.PK, w której Organ stwierdził, że: „Obowiązek pobrania przez
płatnika zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych, zgodnie z art.
26 ust. 1 u.p.d.o.p., dotyczy wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust.
1 tej ustawy. W przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzeniu przyszłym nie
obejmuje on Państwa, gdyż wypłacane przez Państwa należności z tytułu nabycia
licencji dla własnych potrzeb nie stanowią należności licencyjnych.”;
- w podatkowej interpretacji indywidualnej wydanej przez DKIS z dnia 1 czerwca 2023
r. o sygn. 0111-KDIB1-2.4010.175.2023.1.MC, w której Organ odstąpił od
uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy,
potwierdzając tym samym jego stanowisko, że: ,,Licencje obejmują jedynie prawo
do użytkowania Oprogramowania na własne potrzeby Wnioskodawcy - w zakresie
praw przysługujących użytkownikowi końcowemu, zgodnie z umową pomiędzy
Spółką, a Dostawcą. W efekcie, w świetle powyższych rozważań, w ocenie
Wnioskodawcy, wynagrodzenie jakie uiszcza on na rzecz Dostawcy, będącego
podmiotem zagranicznym za Licencje, nie stanowi ono wynagrodzenia z tytułów
wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy CIT, a w konsekwencji nie podlega, z
tego tytułu, podatkowi u źródła w Polsce. Tym samym, w przypadku gdy
Wnioskodawca będzie uiszczał opłaty za Licencje, nie będzie ciążył na nim
obowiązek płatnika.”;
- w podatkowej interpretacji indywidualnej wydanej przez DKIS z dnia 3 stycznia 2020
r., o sygn. 0114-KDIP2-1.4010.448.2019.2.MR, w której Organ odstąpił od
uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy,
potwierdzając tym samym jego stanowisko, że: ,,Podatkowi u źródła podlegają m.in.
przychody z praw autorskich lub praw pokrewnych. W konsekwencji, w
przedmiotowej sprawie należy ustalić, czy zapłata za udzielenie Licencji stanowi
przychody z praw autorskich lub praw pokrewnych, o których mowa w art. 21 ust. 1
pkt 1 ustawy CIT. W opinii Wnioskodawcy, wskazany wyżej przepis nie obejmuje
swoim zakresem przypadku nabycia licencji typu end user. Zatem pobór podatku u
źródła nie dotyczy sytuacji udostępniania „egzemplarza” danego utworu dla
własnych potrzeb nabywcy, tj. sytuacji udzielenia licencji użytkownika końcowego -
czyli wyłącznie do korzystania z Oprogramowania we własnym zakresie (tj. w
wypadku Wnioskodawcy w ramach prowadzonej przez Spółkę działalności w branży
spożywczej).”;
- w podatkowej interpretacji indywidualnej wydanej przez DKIS z dnia 7 maja 2019 r., o
sygn. 0111- KDIB1-2.4010.74.2019.2.MS, w której Organ stwierdził, że: „Co istotne,
w żadnym przypadku nie zachodzi sytuacja, w której Spółka dokonywałaby nabycia
Licencji użytkownika końcowego na dane Oprogramowanie w celu
sublicencjonowania tego prawa na rzecz podmiotu powiązanego w celu realizacji
zysku na takiej transakcji. Oznacza to, że w żadnym przypadku nie zachodzi
sytuacja, w której Spółka udziela licencji (sublicencji). Odnosząc powyższe do
przedstawionego we wyniku opisu sprawy, należy stwierdzić, że obowiązek
pobrania przez płatnika zryczałtowanego podatku dochodowego od osób
prawnych, zgodnie z art. 26 ust. 1 u.p.d.o.p., dotyczy wypłat należności z tytułów
wymienionych w art. 21 ust. 1 u.p.d.o.p. W przedstawionym stanie faktycznym
/zdarzeniu przyszłym nie będzie obejmował on Wnioskodawcy, gdyż wypłacane
przez niego należności z tytułu nabycia Oprogramowania na własny użytek oraz na
użytek podmiotów z grupy kapitałowej Wnioskodawcy, nie stanowią należności
licencyjnych, na podstawie ww. art. 21 u.p.d.o.p. W świetle powyższego
Wnioskodawca nie ma/nie będzie miał obowiązku pobierania podatku u źródła w
związku z dokonywaniem płatności na rzecz pomiotów zagranicznych.”.
3) Model SaaS a podatek u źródła
Model SaaS umożliwia Spółce korzystanie z Oprogramowania jedynie na własny użytek
Wnioskodawcy. Jednocześnie, jak zostało wskazane we wcześniejszej części wniosku,
użytkowanie Oprogramowania na podstawie Modelu SaaS cechuje poniższe:
- Oprogramowanie jest użytkowane jedynie na własny użytek, bez możliwości dalszego
udostępniania, kopiowania, modyfikacji czy też przekształcenia oprogramowania (tj.
Spółka nie ma prawa do kopiowania, powielania, najmowania, dzierżawienia,
użyczenia lub innego udostępniania, modyfikowania, rozpowszechniania, a także
nie ma prawa kopiować, replikować, dekompilować, poddawać inżynierii wstecznej,
podejmować prób uzyskania kodu źródłowego, modyfikować lub tworzyć dzieł
pochodnych oprogramowania) oraz
- nie dochodzi do przeniesienia autorskich praw majątkowych w rozumieniu upapp.
W konsekwencji, korzystanie z Oprogramowania w ramach Modelu SaaS obejmuje
prawa do użytkowania (korzystania) z danego programu jedynie na własny użytek i nie
obejmuje: (i) przeniesienia jakichkolwiek praw majątkowych związanych z
Oprogramowaniem oraz (ii) uzyskania praw do korzystania z Oprogramowania ramach
jakichkolwiek pól eksploatacji w rozumieniu upapp (tj. Spółka nie uzyskuje licencji w
rozumieniu art. 41 ust. 2 w zw. z art. 50, art. 67 ust. 1 i 2 oraz art. 74 ust. 4 upapp).
W tym miejscu należy wskazać, że Model SaaS jest, zdaniem Wnioskodawcy, tożsamy
pod kątem zakresu przedmiotowego z Licencją End-User przedstawioną we
wcześniejszej części wniosku. O ich odmiennym charakterze świadczy jedynie sposób
udostępnienia oprogramowania i jego umiejscowienie, które to, w przypadku Modelu
SaaS, polega na rozwiązaniu Chmurowym, gdzie dostęp do Oprogramowania jest
realizowany za pośrednictwem przeglądarki internetowej, natomiast w przypadku
Licencji End-User, Oprogramowanie jest instalowane bezpośrednio na urządzeniach
Spółki. Powyższe nie zmienia jednak faktu, że na gruncie upapp, zakres w jakim
użytkownikowi danego programu przysługują prawa do jego użytkowania pozostaje
tożsamy, tj. porównując Model SaaS i Licencję End-User.
Należy wskazać, że także zgodnie ze stanowiskami organów podatkowych, Model SaaS
został zrównywany z Licencjami End-User, zarówno na gruncie upapp, jak również na
gruncie ustawy o CIT, co potwierdzał DKIS m.in. w podatkowej interpretacji
indywidualnej z 9 stycznia 2023 r., o sygn. 0114-KDIP2-1.4010.230.2022.1.JC, w
podatkowej interpretacji indywidualnej z 16 lutego 2023 r., o sygn. 0114-KDIP2-
1.4010.68.2023.1.MR1, w podatkowej interpretacji indywidualnej z 21 kwietnia 2022 r.,
o sygn. 0111-KDIB2-1.4010.109.2022.1.BJ czy też w podatkowej interpretacji
indywidualnej z 22 kwietnia 2022 r., o sygn. 0111-KDIB2-1.4010.114.2022.1.BJ.
Należy także dodać, że argumentacja Spółki w zakresie pojęcia „licencji” na gruncie
upapp, która została zaprezentowana przez Wnioskodawcę we wcześniejszej części
wniosku, tj. w sekcji dotyczącej Licencji End-User, pozostaje w pełni zasadna także w
odniesieniu do Modelu SaaS.
W konsekwencji powyższego, skoro w zaistniałym stanie faktycznym lub zdarzeniu
przyszłym nie mamy do czynienia przeniesieniem jakichkolwiek praw majątkowych
związanych z Oprogramowaniem oraz uzyskaniem praw do korzystania z
Oprogramowania w ramach jakichkolwiek pól eksploatacji w rozumieniu upapp, to nie
dochodzi do uzyskania przychodów z praw autorskich lub praw pokrewnych w
rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT.
Podsumowując, w odniesieniu do Oprogramowania użytkowanego przez Spółkę na
podstawie Modelu SaaS, należy stwierdzić, że nie powstają przychody z należności
licencyjnych w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, a w konsekwencji
należności za korzystanie z Oprogramowania wypłacane Podmiotom Zagranicznym nie
podlegają podatkowi u źródła w Polsce.
Dlatego też, Wnioskodawca, wypłacając Podmiotom Zagranicznym wynagrodzenie z
tytułu korzystania z Oprogramowania w ramach Modelu SaaS, tj. za użytkowanie
Oprogramowania, nie jest oraz nie będzie płatnikiem podatku u źródła.
Powyższe stanowisko Wnioskodawcy, znajduje potwierdzenie w interpretacjach
podatkowych w podobnych stanach faktycznych, przykładowo:
- w podatkowej interpretacji indywidualnej wydanej przez DKIS z 26 kwietnia 2023 r., o
sygn. 0111-KDIB2-1.4010.94.2023.2.BJ, w której Organ wyjaśnił, że: „SaaS to
kompletne rozwiązanie programowe, w ramach którego użytkownicy wykorzystują
za pośrednictwem Internetu udostępnione aplikacje do określonych potrzeb
biznesowych np. korzystają z mocy obliczeniowych aplikacji do obróbki
indywidualnie wgranych danych przez konkretnego użytkownika. (...) Dodatkowo
podkreślić należy, co Wnioskodawca sygnalizował już w opisie stanu faktycznego, że
usługa SaaS i udzielana w ramach jej licencja, tożsama jest zakresem
przedmiotowym do licencji „end-user”. O ich odmiennym charakterze świadczy
jedynie sposób udostępnienia oprogramowania i jego umiejscowienie, które to w
przypadku usługi SaaS przyjmuje charakter rozwiązania chmurowego i
wykorzystywane jest za pośrednictwem przeglądarki internetowej, natomiast w
przypadku licencji „end-user” oprogramowania instalowanego na urządzeniu
użytkownika. Powyższe nie zmienia jednak faktu, że na gruncie ustawy o prawach
autorskich i prawach pokrewnych, zakres w jakim użytkownikowi danego programu
przysługują prawa do jego używania pozostaje tożsamy przy porównaniu usługi
SaaS i licencji end-user. Również, zgodnie z najnowszymi stanowiskami organów
podatkowych, usługi SaaS zrównywane są z licencjami użytkownika końcowego
(tzw. licencje „end-user”), zarówno na gruncie przepisów ustawy o prawach
autorskich i prawach pokrewnych, jak również na gruncie ustawy o CIT. Sztuczne
rozbijanie usługi SaaS i licencji end-user prowadziłoby do rozbieżności w
stanowiskach organów, które w sposób jednolity uznają, że w przypadku gdy
podmiot korzysta z oprogramowania na zasadach użytkownika końcowego, nie ma
on obowiązku odprowadzać podatku u źródła, ponieważ licencja taka nie jest
licencją w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT. (...) Reasumując, biorąc pod
uwagę zakreślony stan faktyczny oraz przedstawione powyżej przepisy, obowiązek
pobrania podatku u źródła nie będzie obejmował Wnioskodawcy, gdyż wypłacane
przez niego należności z tytuł korzystania z usługi SaaS (która polega na
umożliwieniu dostępu do oprogramowania umieszczonego na serwerach lub w
chmurze bez potrzeby instalacji oraz obejmują w szczególności dostęp do aplikacji
w trybie „online”), nie stanowią należności licencyjnych w rozumieniu art. 21 ust. 1
pkt 1-4 ustawy o CIT”;
- w podatkowej interpretacji indywidualnej wydanej przez DKIS z 11 sierpnia 2021 r., o
sygn. 0111-KDIB2-1.4010.202.2021.1.AP, w której Organ precyzyjnie stwierdził, że:
„Biorąc pod uwagę przedstawiony przez Wnioskodawcę we wniosku stan faktyczny
oraz zdarzenie przyszłe, obowiązek pobrania przez płatnika zryczałtowanego
podatku dochodowego od osób prawnych, w myśl cytowanych powyżej przepisów,
nie będzie obejmował Wnioskodawcy, gdyż wypłacane przez niego należności z
tytułu:
- zakupu oprogramowania i licencji typu „end-user” na własne potrzeby (Spółka jest
użytkownikiem końcowym), które nie obejmuje przeniesienia na Spółkę praw
autorskich,
- korzystania z usług SaaS polegającego na umożliwieniu dostępu do oprogramowania
umieszczonego na serwerach lub w chmurze bez potrzeby instalacji, obejmującego
w szczególności dostęp do aplikacji w trybie „online”, nie stanowią należności
licencyjnych, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 1-4 ustawy o CIT i w konsekwencji
Spółka jako płatnik nie jest zobowiązana do pobrania podatku u źródła na zasadach
przewidzianych w art. 26 ustawy o CIT”.
4) Urządzenia przemysłowe w świetle Modelu SaaS
W ramach Modelu SaaS, Wnioskodawca korzysta z Chmury zapewnionej przez
zewnętrznego dostawcę usługi. W konsekwencji, oprogramowanie jest zainstalowane w
środowisku sprzętowo-systemowym podmiotu trzeciego, dzięki czemu Spółka może
korzystać z funkcjonalności oprogramowania za pośrednictwem Internetu, bez
konieczności angażowania własnej infrastruktury i urządzeń.
Środowisko sprzętowo-systemowe jest w praktyce serwerem lub zespołem serwerów
połączonych sieciowo, należących do podmiotu trzeciego, na których zainstalowane jest
oprogramowanie. Należy zaznaczyć, że Wnioskodawca nie ma wydzielonej przestrzeni
do bezpośredniego używania ani swobody w wykorzystaniu przestrzeni dyskowej. W
praktyce Spółka nie ma dostępu do żadnej przestrzeni dyskowej, a jedynie korzysta z
funkcjonalności Oprogramowania udostępnionego przez dostawcę.
W świetle powyższego, należy wskazać, że korzystanie z chmury nie jest tożsame z
użytkowaniem lub prawem do użytkowania urządzenia przemysłowego w rozumieniu
art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, co wynika z faktu, że serwery zewnętrznych dostawców
w ramach modelu SaaS nie są wynajmowane, dzierżawione lub leasingowane (Spółka
bowiem uzyskuje jedynie dostęp do funkcjonalności Oprogramowania, bez
przydzielonej przestrzeni na serwerze).
Niezależnie od faktu braku „użytkowania” lub „prawa do użytkowania”, w tym miejscu
należy wskazać, że zgodnie z powszechnie akceptowanym stanowiskiem sądów
administracyjnych, przy wykładni pojęcia „urządzenia przemysłowego” należy
uwzględnić znaczenie funkcjonalne urządzenia, tj. cel i okoliczności, którym „urządzenie
przemysłowe” służy. Serwery mogą być bowiem wykorzystywane w przemyśle, jak i
mogą mieć inne, nieprzemysłowe zastosowanie. W konsekwencji, serwer sam w sobie
nie może być uważany za urządzenie przemysłowe, jeżeli nie spełnia funkcji
przemysłowych, tj. nie bierze udział w procesie produkcji.
Dlatego też, mając na względzie fakt, że serwery, na których zainstalowane jest
Oprogramowanie nie są wykorzystywane w procesach produkcyjnych, to nie ulega
wątpliwości, iż nie są one „urządzeniem przemysłowym” w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt
1 ustawy o CIT (nawet, gdyby brak ich wynajmowania, dzierżawienia lub leasingowania
nie był wystarczający do osiągnięcia przedmiotowej konkluzji).
Wnioskodawca, chciałby dodać, że powyższe rozważania dotyczą także
Oprogramowania, które będzie wykorzystywane przez Spółkę w przyszłości.
Powyższe stanowisko Wnioskodawcy, znajduje potwierdzenie w wyrokach sądów
administracyjnych wydanych w podobnych stanach faktycznych, przykładowo:
- w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej: „NSA”) z 8 marca 2023 r., o
sygn. II FSK 2382/20, w którym NSA stwierdził, że: „zastosowanie komputera jest
bardzo szerokie i nie ogranicza się do przemysłu. Komputer nie spełnia zadań
przemysłowych, o ile nie jest powiązany z urządzeniem ściśle przemysłowym,
biorącym udział w procesie produkcji. Komputery będące systemami
wbudowanymi i sterujące urządzeniami wykorzystywanymi w przemyśle mogą
natomiast być częścią składową urządzenia przemysłowego. W innym wyroku z 9
kwietnia 2019 r., II FSK 1120/17 Naczelny Sąd Administracyjny, również odwołując
się do aspektu funkcjonalnego stwierdził, że skoro centrum danych to grupa
serwerów połączonych ze sobą sieciowo, a jego wynajem to oddanie innym
podmiotom potrzebnego im miejsca na dysku serwera, to w świetle
przedstawionego stanu faktycznego opisane urządzenie w zakresie funkcjonalnym
nie jest urządzeniem przemysłowym, gdyż nie jest przeznaczone do procesu
produkcji, a służy do przechowywania i wykorzystywania programów, poczty
elektronicznej i innych danych komputerowych.”;
- w wyroku NSA z 8 lutego 2023 r., II FSK 1571/20, NSA wskazał, że: „Przy kwalifikacji
prawnej serwerów komputerowych (w kategoriach urządzeń przemysłowych)
wychodząc z językowego znaczenia takich słów, jak urządzenie, przemysł,
przemysłowy, serwer; należy uwzględnić aspekt funkcjonalny, a więc okoliczność,
do jakich celów i czynności dane urządzenie służy. Serwery komputerowe mogą
bowiem również służyć do sterowania urządzeniami wykorzystywanymi w
przemyśle, będąc częścią urządzenia przemysłowego. Natomiast serwer
komputerowy sam w sobie nie może być uważany za urządzenie przemysłowe,
jeżeli nie spełnia funkcji przemysłowych, a więc nie jest powiązany z jakimkolwiek
urządzeniem przemysłowym, czyli biorącym udział w procesie produkcji.”;
- w wyroku NSA z 9 kwietnia 2019 r., o sygn. II FSK 1120/17, w którym NSA stwierdził,
że: „Komputer, czy tak jak w niniejszej sprawie zespół serwerów ze swej istoty
przeznaczone są do przetwarzania i porządkowania danych, co umożliwia im także
kontrolę nad innymi urządzeniami. Zastosowanie takich urządzeń jest bardzo
szerokie i nie ogranicza się do przemysłu. Urządzenia te nie spełniają zadań
przemysłowych, o ile nie są powiązane z urządzeniem ściśle przemysłowym,
biorącym udział w procesie produkcji. Jak podkreślono powyżej, przy
kwalifikowaniu danego urządzenia istotne jest, aby dokonywać tego w oparciu o
aspekt funkcjonalny. Natomiast z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego
nie wynika, że opisany zespół serwerów wykorzystywany jest w procesie produkcji
Spółki, co nie pozwala przyjąć, że w zakresie funkcjonalnym jest to urządzenie
przemysłowe. Jak wynika z opisu zawartego we wniosku Spółki, centrum danych to
grupa serwerów połączonych ze sobą sieciowo, a jego wynajem to oddanie innym
podmiotom potrzebnego im miejsca na dysku serwera. W związku z tym należy
uznać, że w świetle przedstawionego stanu faktycznego opisane urządzenie w
zakresie funkcjonalnym nie jest urządzeniem przemysłowym, gdyż nie jest
przeznaczone do procesu produkcji, a służy do przechowywania i wykorzystywania
programów, poczty elektronicznej i innych danych komputerowych. W ocenie
Naczelnego Sądu Administracyjnego, Sąd pierwszej instancji dokonując wykładni
pojęcia, „urządzenie przemysłowe” jako składnik pełniący pomocniczą funkcję w
ramach procesu przemysłowego prawidłowo uznał, że w przedstawionym stanie
faktycznym zespół serwerów nie pełni pomocniczej funkcji w ciągu działań
służących do produkcji towarów, tym samym nie można przyjąć, że jest
urządzeniem przemysłowym w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p. i art. 12
ust. 3 umowy polsko-belgijskiej.”;
- w wyroku NSA z 13 grudnia 2017 r., o sygn. II FSK 2566/20, w którym NSA stwierdził,
że: „Kwestia ta była już przedmiotem licznych wypowiedzi orzeczniczych
Naczelnego Sądu Administracyjnego, w których jednolicie prezentowany jest
pogląd zgodny ze stanowiskiem spółki, a także sądu pierwszej instancji, który
zasadnie przyjął, że przy kwalifikacji prawnej serwerów komputerowych (w
kategoriach urządzeń przemysłowych) wychodząc z językowego znaczenia takich
słów jak: "urządzenie", "przemysł", "przemysłowy", "serwer" należy uwzględnić
aspekt funkcjonalny, a zatem okoliczność, do jakich celów i czynności dane
urządzenie służy. Tego rodzaju urządzenie ma szeroki zakres zastosowania.
Serwery komputerowe mogą służyć zarówno do sterowania urządzeniami
wykorzystywanymi w przemyśle, będąc częścią urządzenia przemysłowego, jak i być
wykorzystywane w innych, nieprzemysłowych, celach. Przy czym samo pojęcie
przemysłu rozumiane jest w jego językowym aspekcie, jako działalność polegającą
na produkcji towarów określonego rodzaju na dużą skalę, przy użyciu maszyn. Tym
samym serwer komputerowy sam w sobie nie może być uważany za urządzenie
przemysłowe, jeżeli nie spełnia funkcji przemysłowych, czyli nie jest powiązany z
jakimkolwiek urządzeniem przemysłowym, biorącym udział w procesie produkcji. W
odniesieniu do płatności z tytułu korzystania ze sprzętu komputerowego w
orzecznictwie ukształtował się zaś pogląd, zgodnie z którym opłaty te można uznać
za należność za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego
wówczas, gdy płatność ta ma miejsce w związku z wynajęciem (dzierżawą,
leasingiem) sprzętu, a nie ze świadczeniem polegającym na udostępnieniu
przestrzeni na serwerze, umożliwiającym przechowywanie na nim danych.”.
Podsumowując, w odniesieniu do Oprogramowania użytkowanego przez Spółkę na
podstawie Modelu SaaS, należy stwierdzić, że nie dochodzi do użytkowania lub
korzystania z prawa do użytkowania urządzenia przemysłowego w rozumieniu art. 21
ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, a w konsekwencji należności za korzystanie z
Oprogramowania wypłacane Podmiotom Zagranicznym nie podlegają podatkowi u
źródła w Polsce.
Dlatego też, Wnioskodawca, wypłacając Podmiotom Zagranicznym wynagrodzenie z
tytułu korzystania z Oprogramowania w ramach Modelu SaaS, tj. za użytkowanie
Oprogramowania, nie jest oraz nie będzie płatnikiem podatku u źródła.
5) Należności licencyjne a umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania
Zgodnie z art. 21 ust. 2 ustawy o CIT, przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem
umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest
Rzeczpospolita Polska.
W konsekwencji, w analizowanym stanie faktycznym należy odnieść się do:
- umowy polsko-brytyjskiej, tj. w związku z płatnościami za korzystanie z
Oprogramowania dokonywanymi na rzecz Y oraz Y L,
- umowy polsko-amerykańskiej, tj. w związku z płatnościami za korzystanie z
Oprogramowania dokonywanymi na rzecz Y III .. oraz
- umowy polsko-australijskiej, tj. w związku z płatnościami za korzystanie z
Oprogramowania dokonywanymi na rzecz do Z.
Mając na względzie powyższe, jak wynika z:
- art. 12 ust. 3 umowy polsko-brytyjskiej, określenie „należności licencyjne” użyte w tym
artykule oznacza wszelkiego rodzaju należności płacone za użytkowanie lub prawo
do użytkowania wszelkich praw autorskich do dzieła literackiego, artystycznego lub
naukowego (włącznie z filmami dla kin oraz filmami lub taśmami transmitowanymi
w radiu lub telewizji), wszelkiego patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu,
planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego lub za użytkowanie lub
prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego lub
za informacje związane z doświadczeniem zawodowym w dziedzinie przemysłowej,
handlowej lub naukowej (know-how),
- art. 13 ust. 3 umowy polsko-amerykańskiej, określenie „należności licencyjne” użyte w
niniejszym artykule oznacza: a) wszelkiego rodzaju należności, które są płacone za
użytkowanie lub prawo do użytkowania wszelkich praw autorskich z tytułu
twórczości literackiej, artystycznej lub prac naukowych, włączając prawa autorskie,
związane z filmami i taśmami magnetofonowymi używanymi przez rozgłośnie
radiowe i stacje telewizyjne, patentami, znakami towarowymi, wzorami użytkowymi
i zdobniczymi, dokumentacją, formułami, technologią produkcyjną, informacjami
dotyczącymi doświadczeń przemysłowych, handlowych lub naukowo-badawczych
lub umiejętności (know-how), oraz b) zyski osiągnięte ze sprzedaży, zamiany lub
innej dyspozycji taką wartością majątkową lub prawami w takim zakresie, w jakim
kwoty uzyskane z takiej sprzedaży, zamiany lub innej dyspozycji za odpłatnością
uzależnione są od produktywności, używania lub dysponowania taką wartością
majątkową lub prawami,
- art. 12 ust. 3 umowy polsko-australijskiej, określenie „należności licencyjne” oznacza
w rozumieniu tego artykułu płatności lub zapisy na rachunku, dokonywane
okresowo lub inaczej, lecz opisane albo obliczone w granicach, w jakich mogą być
uważane za pochodzące z tytułu: a) użytkowania lub prawa do użytkowania prawa
autorskiego, patentu, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu
produkcyjnego, znaku towarowego lub innej podobnej własności lub prawa, lub b)
użytkowania lub prawa do użytkowania wszelkiego urządzenia przemysłowego,
handlowego lub naukowego, lub c) udostępnienia wiedzy lub informacji naukowej,
technicznej, przemysłowej lub handlowej, lub d) udzielania wszelkiej pomocy o
charakterze pomocniczym i posiłkowym służącej jako środek umożliwiający
stosowanie lub korzystanie z wszelkiego majątku lub prawa wymienionego w
punkcie a), urządzenia wymienionego w punkcie b) lub wszelkiej wiedzy czy
informacji wymienionej w punkcie c), lub e) użytkowania lub prawa do użytkowania:
1) ruchomych filmów obrazkowych albo 2) filmów lub taśm dla telewizji, albo 3)
taśm do nadań radiowych, albo f) całkowitego lub częściowego powstrzymywania
się od korzystania lub udzielania jakiejkolwiek własności lub prawa wymienionego
w tym ustępie.
W konsekwencji, w umowach o unikaniu podwójnego opodatkowania są
wyszczególnione jedynie ogólne określenia wskazujące na:
- użytkowanie lub prawo do użytkowania wszelkich praw autorskich do dzieła
literackiego, artystycznego lub naukowego (włącznie z filmami dla kin oraz filmami
lub taśmami transmitowanymi w radiu lub telewizji) oraz użytkowanie lub prawo do
użytkowania urządzenia przemysłowego (tj. w umowie polsko-brytyjskiej),
- użytkowanie lub prawo do użytkowania wszelkich praw autorskich z tytułu twórczości
literackiej, artystycznej lub prac naukowych, włączając prawa autorskie, związane z
filmami i taśmami magnetofonowymi używanymi przez rozgłośnie radiowe i stacje
telewizyjne (tj. w umowie polsko-amerykańskiej),
- użytkowania lub prawa do użytkowania prawa autorskiego oraz użytkowania lub
prawa do użytkowania wszelkiego urządzenia przemysłowego (tj. w umowie polsko-
australijskiej).
W umowach o unikaniu podwójnego opodatkowania brak jest jednocześnie
dokładnego wyjaśnienia, co należy rozumieć przez pojęcia wskazane powyżej. W
konsekwencji, w kontekście powyższych regulacji, określenia, które nie są zdefiniowane
w umowach o unikaniu podwójnego opodatkowania, powinny przyjmować znaczenie,
jakie posiadają według prawa lokalnego, tj. polskiego (tak wskazano, odpowiednio, w
art. 3 ust. 2 umowy polsko-brytyjskiej, art. 3 ust. 2 umowy polsko-amerykańskiej oraz
art. 3 ust. 3 umowy polsko-australijskiej).
Tym samym, na gruncie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania należy odwołać
się do znaczenia powyższych pojęć obowiązujących w Polsce, w tym do ich
ugruntowanej wykładni, która została zaaprobowana przez organy podatkowe i sądy
administracyjne.
W konsekwencji, skoro w zaistniałym stanie faktycznym lub zdarzeniu przyszłym,
wypłacane przez Spółkę należności za Oprogramowanie nie stanowią należności w
rozumieniu w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, co zostało uargumentowane przez
Wnioskodawcę we wcześniejszej części wniosku, to Spółka stoi na stanowisku, że przez
pojęcie „należności licencyjne” na podstawie umów o unikaniu podwójnego
opodatkowania, nie należy rozumieć wynagrodzenia za korzystanie z Oprogramowania.
Warto także wskazać, że w punktach 14.1-14.4 komentarza do art. 12 Modelowej
Konwencji OECD wraz z Komentarzem z 2017 r., wprost wskazano, że wykorzystywanie
programów komputerowych wyłącznie dla własnych potrzeb nie stanowi należności
licencyjnej, co potwierdza argumentację Wnioskodawcy zaprezentowaną we wniosku.
Jednocześnie, nawet w przypadku uznania przez Organ, mimo argumentacji
Wnioskodawcy zaprezentowanej we wcześniejszej części wniosku, że Spółka,
wypłacając wynagrodzenie za korzystanie z Oprogramowania, jest jednak płatnikiem
podatku u źródła (tj. na gruncie art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT), to Wnioskodawca w
dalszym ciągu nie ma i nie będzie miał obowiązku dokonania odpowiedniego
naliczenia, pobrania i zapłaty podatku u źródła w Polsce w związku z odpowiednim
stosowaniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. Wynika to z faktu, że, jak
zostało wskazane powyżej, do wynagrodzenia za korzystanie z Oprogramowania nie
stosuje się przepisów o należnościach licencyjnych w rozumieniu umów o unikaniu
podwójnego opodatkowania i w konsekwencji, znajdą zastosowanie odpowiednie
postanowienia o tzw. zyskach przedsiębiorstw, tj. art. 7 umowy polsko-brytyjskiej, art. 8
umowy polsko-amerykańskiej oraz art. 7 umowy polsko-australijskiej, zgodnie z którymi
wynagrodzenie wypłacane przez Spółkę za korzystanie z Oprogramowania podlega i
będzie podlegać opodatkowaniu tylko w państwie rezydencji podatkowej Podmiotów
Zagranicznych.
Powyższe stanowisko Wnioskodawcy, znajduje potwierdzenie w interpretacjach
podatkowych w podobnych stanach faktycznych, przykładowo:
- w podatkowej interpretacji indywidualnej wydanej przez DKIS z 16 lutego 2023 r., o
sygn. 0114-KDIP2-1.4010.68.2023.1.MR1, Organ potwierdził utrwalone stanowisko
Wnioskodawcy, podkreślając, że: „Jak wynika z wniosku Spółka nabywa od
amerykańskiego Dostawcy licencje na wykorzystanie na użytek własny
Oprogramowania (tzw. licencje użytkownika końcowego). W ramach licencji nie
zostaną przeniesione na Spółkę jakiekolwiek majątkowe prawa autorskie do ww.
Oprogramowania, Spółka nie ma i nie będzie mieć prawa do udzielania do
rozporządzania tymi licencjami czy też dokonywania zmian w Oprogramowaniu.
Zatem jak wcześniej wskazano zgodnie z Komentarzem do Modelowej Konwencji,
zawartym w pkt 14 do art. 12, prawa umożliwiające jedynie faktyczne korzystanie
z programu, nie stanowią tytułu do naliczania opłat licencyjnych.”;
- w podatkowej interpretacji indywidualnej wydanej przez DKIS z 19 września 2022 r.,
o sygn. 0111-KDIB1-2.4010.437.2022.2.ANK, w której Organ odstąpił od
uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy,
potwierdzając tym samym jego stanowisko, że: „(...) zdaniem Wnioskodawcy,
wydatki ponoszone przez Spółkę z tytułu korzystania z oprogramowania na
zasadach postanowień licencyjnych nie stanowią zapłaty za korzystanie z praw
autorskich lub praw pokrewnych, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o
CIT w związku z art. 12 Umowy UPO, a co za tym idzie Spółka nie jest zobowiązana
do poboru tzw. podatku u źródła od ww. płatności. Spółka nie jest też obowiązana
do poboru podatku od źródła w oparciu o art. 21 ust. 2 pkt 2a (winno być: „art. 21
ust. 1 pkt 2a” - przypis Organu) Ustawy o CIT od usług wsparcia, które nabyła wraz
z licencją na oprogramowanie, a to z tego względu, że służą one ściśle wsparciu
przy oprogramowaniu typu end-user i nie stanowią samodzielnych usług
doradczych czy technicznych. Stąd, mimo wskazania art. 12 ust. 3 lit. d Umowy
UPO, usług o charakterze pomocniczym i posiłkowym, w okolicznościach stanu
faktycznego, brak podstaw do przyjęcia, że Spółka dokonuje opłaty tytułem
należności licencyjnych.”;
- w podatkowej interpretacji indywidualnej wydanej przez DKIS z dnia 16 lutego 2023
r., o sygn. 0114-KDIP2-1.4010.68.2023.1.MR1, Organ potwierdził utrwalone
stanowisko Wnioskodawcy, podkreślając, że: „Spółka nabywając prawo do
korzystania z Oprogramowania otrzymuje prawo do jego użytkowania wyłącznie
na własne potrzeby, w celu prowadzenia serwisów (platform) dla użytkowników.
Spółka nie ma prawa do trwałego lub czasowego zwielokrotnienia programu, w
szczególności udzielania sublicencji, powielania, modyfikowania czy
rozpowszechniania. Spółka może przyznawać dostęp do Oprogramowania swoim
pracownikom oraz osobom, z którymi Spółka zawiązała współpracę.
Udostępnianie Oprogramowania nie następuje w drodze udzielania sublicencji,
ale poprzez przekazania danych, dzięki którym pracownicy Spółki lub osoby z nią
współpracujące mogą uzyskać dostęp do oprogramowania, jedynie jednak w celu
wykorzystywania go na potrzeby Spółki. Spółka każdorazowo otrzymuje tylko
prawo do użytkowania Oprogramowania na własne potrzeby, w charakterze tzw.
użytkownika końcowego (ang. end-user). Jak wcześniej wskazano zgodnie z
Komentarzem do Modelowej Konwencji, zawartym w pkt 14 do art. 12, prawa
umożliwiające jedynie faktyczne korzystanie z programu, nie stanowią tytułu do
naliczania opłat licencyjnych. Wnioskodawca nabędzie prawo do korzystania z
programu komputerowego wyłącznie na własne potrzeby, będąc jednocześnie
końcowym użytkownikiem tej zawartości. Zatem płatności dokonywane przez
Spółkę na rzecz holenderskiego kontrahenta nie stanowią należności licencyjnych.
Obowiązek pobrania przez płatnika zryczałtowanego podatku dochodowego od
osób prawnych, zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób
prawnych, dotyczy wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 tej
ustawy. W opisanej sprawie nie obejmuje on Spółki, gdyż wypłacane przez nią
należności z tytułu nabycia programu komputerowego dla własnych celów nie
stanowią należności licencyjnych, na podstawie ww. art. 21 wskazanej ustawy.
Spółka nie jest zatem zobowiązana do obliczenia, pobrania oraz odprowadzenia
zryczałtowanego podatku dochodowego od wskazanych wyżej płatności
dokonywanych na rzecz kontrahenta zagranicznego.”.
Podsumowując, w odniesieniu do Oprogramowania użytkowanego przez Spółkę na
podstawie Licencji End-User lub Modelu SaaS, należy stwierdzić, że nie są spełnione
warunki do zaklasyfikowania płatności na rzecz Podmiotów Zagranicznych jako
płatności z tytułu należności licencyjnych w rozumieniu umów o unikanie podwójnego
opodatkowania.
W konsekwencji, nawet w przypadku uznania przez Organ, mimo argumentacji
Wnioskodawcy zaprezentowanej we wcześniejszej części wniosku, że Spółka,
wypłacając wynagrodzenie za korzystanie z Oprogramowania, jest lub będzie jednak
płatnikiem podatku u źródła (tj. na gruncie art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT), to
Wnioskodawca w dalszym ciągu nie ma i nie będzie miał obowiązku dokonania
odpowiedniego naliczenia, pobrania i zapłaty podatku u źródła w Polsce w związku z
odpowiednim stosowaniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, tj. art. 7
umowy polsko-brytyjskiej, art. 8 umowy polsko-amerykańskiej oraz art. 7 umowy
polsko- australijskiej, zgodnie z którymi wynagrodzenie wypłacane przez Spółkę za
korzystanie z Oprogramowania podlega i będzie podlegać opodatkowaniu tylko w
państwie rezydencji podatkowej Podmiotów Zagranicznych.
Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy do pytania nr 1
W odniesieniu do Oprogramowania, które jest aktualnie wykorzystywane przez
Wnioskodawcę, Spółka wyjaśnia, że jest ono wykorzystywane jedynie na własny użytek
Wnioskodawcy. Jednocześnie, jak zostało wskazane we wcześniejszej części wniosku,
korzystanie z Oprogramowania na podstawie Licencji End-User lub Modelu SaaS cechuje
poniższe:
- Oprogramowanie jest użytkowane bez możliwości dalszego udostępniania, kopiowania,
modyfikacji czy też przekształcenia oprogramowania (tj. Spółka nie ma prawa do
kopiowania, powielania, najmowania, dzierżawienia, użyczenia lub innego
udostępniania, modyfikowania, rozpowszechniania, a także nie ma prawa kopiować,
replikować, dekompilować, poddawać inżynierii wstecznej, podejmować prób
uzyskania kodu źródłowego, modyfikować lub tworzyć dzieł pochodnych
oprogramowania) oraz
- nie dochodzi do przeniesienia autorskich praw majątkowych w rozumieniu upapp.
Zatem, korzystanie z Oprogramowania w ramach Licencji End-User lub Modelu SaaS
obejmuje prawa do użytkowania (korzystania) z danego programu jedynie na własny
użytek i nie obejmuje: (i) przeniesienia jakichkolwiek praw majątkowych związanych z
Oprogramowaniem oraz (ii) uzyskania praw do korzystania z Oprogramowania w ramach
jakichkolwiek pól eksploatacji w rozumieniu upapp (tj. Spółka nie uzyskuje licencji w
rozumieniu art. 41 ust. 2 w zw. z art. 50, art. 67 ust. 1 i 2 oraz art. 74 ust. 4 upapp).
W konsekwencji powyższego, skoro w niniejszym stanie faktycznym nie mamy do
czynienia z przeniesieniem jakichkolwiek praw majątkowych związanych z
Oprogramowaniem oraz uzyskaniem praw do korzystania z Oprogramowania w ramach
jakichkolwiek pól eksploatacji w rozumieniu upapp, to nie dochodzi do uzyskania
przychodów z praw autorskich lub praw pokrewnych w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 1
ustawy o CIT.
Ponadto, mając na względzie fakt, że serwery, na których zainstalowane jest
Oprogramowanie nie są wynajmowane, dzierżawione lub leasingowane oraz nie są
wykorzystywane w procesach produkcyjnych, to nie ulega wątpliwości, iż nie są one
„urządzeniem przemysłowym” w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT.
Wnioskodawca jednocześnie wskazuje, że dokładne uzasadnienie stanowiska Spółki i
argumentacja w odniesieniu do Licencji End-User, Modelu SaaS oraz urządzenia
przemysłowego została zaprezentowana we wcześniejszej części wniosku.
Podsumowując, w odniesieniu do Oprogramowania użytkowanego przez Spółkę na
podstawie Licencji End-User lub Modelu SaaS, należy stwierdzić, że nie powstają
przychody z należności licencyjnych rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, a w
konsekwencji należności za korzystanie z Oprogramowania wypłacane Podmiotom
Zagranicznym nie podlegają podatkowi u źródła w Polsce.
Dlatego też, Wnioskodawca, wypłacając Podmiotom Zagranicznym wynagrodzenie za
prawo do korzystania z Oprogramowania w ramach Licencji End-User lub Modelu SaaS, tj.
za użytkowanie Oprogramowania, nie jest płatnikiem podatku u źródła.
Konkludując, zdaniem Wnioskodawcy, Spółka wypłacając Podmiotom Zagranicznym
wynagrodzenie za prawo do korzystania z Oprogramowania w ramach Licencji End-User
lub Modelu SaaS, tj. za użytkowanie Oprogramowania, nie jest płatnikiem podatku u
źródła.
Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy do pytania nr 2
W odniesieniu do Oprogramowania, które będzie wykorzystywane przez Wnioskodawcę,
Spółka wyjaśnia, że będzie ono wykorzystywane jedynie na własny użytek Wnioskodawcy.
Jednocześnie, jak zostało wskazane we wcześniejszej części wniosku, korzystanie z
Oprogramowania na podstawie Licencji End-User lub Modelu SaaS będzie cechować
poniższe:
- Oprogramowanie będzie użytkowane bez możliwości dalszego udostępniania,
kopiowania, modyfikacji czy też przekształcenia oprogramowania (tj. Spółka nie ma
prawa do kopiowania, powielania, najmowania, dzierżawienia, użyczenia lub innego
udostępniania, modyfikowania, rozpowszechniania, a także nie ma prawa kopiować,
replikować, dekompilować, poddawać inżynierii wstecznej, podejmować prób
uzyskania kodu źródłowego, modyfikować lub tworzyć dzieł pochodnych
oprogramowania) oraz
- nie dojdzie do przeniesienia autorskich praw majątkowych w rozumieniu upapp.
Zatem, korzystanie z Oprogramowania w ramach Licencji End-User lub Modelu SaaS
obejmie prawa do użytkowania (korzystania) z danego programu jedynie na własny użytek
i nie obejmie: (i) przeniesienia jakichkolwiek praw majątkowych związanych z
Oprogramowaniem oraz (ii) uzyskania praw do korzystania z Oprogramowania ramach
jakichkolwiek pól eksploatacji w rozumieniu upapp (tj. Spółka nie uzyskuje licencji w
rozumieniu art. 41 ust. 2 w zw. z art. 50, art. 67 ust. 1 i 2 oraz art. 74 ust. 4 upapp).
W konsekwencji powyższego, skoro w niniejszym stanie zdarzeniu przyszłym nie mamy do
czynienia przeniesieniem jakichkolwiek praw majątkowych związanych z
Oprogramowaniem oraz uzyskaniem praw do korzystania z Oprogramowania ramach
jakichkolwiek pól eksploatacji w rozumieniu upapp, to nie dojdzie do uzyskania
przychodów z praw autorskich lub praw pokrewnych w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 1
ustawy o CIT.
Ponadto, mając na względzie fakt, że serwery, na których zainstalowane będzie
Oprogramowanie nie będą wynajmowane, dzierżawione lub leasingowane oraz nie będą
wykorzystywane w procesach produkcyjnych, to nie ulega wątpliwości, iż nie będą one
„urządzeniem przemysłowym” w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT.
Wnioskodawca jednocześnie wskazuje, że dokładne uzasadnienie stanowiska Spółki i
argumentacja w odniesieniu do Licencji End-User, Modelu SaaS oraz urządzenia
przemysłowego została zaprezentowana we wcześniejszej części wniosku.
Podsumowując, w odniesieniu do Oprogramowania, które będzie użytkowane przez
Spółkę na podstawie Licencji End-User lub Modelu SaaS, należy stwierdzić, że nie
powstaną przychody z należności licencyjnych rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT,
a w konsekwencji należności za korzystanie z Oprogramowania wypłacane Podmiotom
Zagranicznym nie będą podlegać podatkowi u źródła w Polsce.
Dlatego też, Wnioskodawca, wypłacając Podmiotom Zagranicznym wynagrodzenie za
prawo do korzystania z Oprogramowania w ramach Licencji End-User lub Modelu SaaS, tj.
za użytkowanie Oprogramowania, nie będzie płatnikiem podatku u źródła.
Konkludując, zdaniem Wnioskodawcy, Spółka wypłacając Podmiotom Zagranicznym
wynagrodzenie za prawo do korzystania z Oprogramowania w ramach Licencji End-User
lub Modelu SaaS, tj. za użytkowanie Oprogramowania, nie będzie płatnikiem podatku u
źródła.
Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy do pytania nr 3
W odniesieniu do Oprogramowania, które jest aktualnie wykorzystywane przez
Wnioskodawcę, Spółka wyjaśnia, że jest ono wykorzystywane jedynie na własny użytek
Wnioskodawcy. Jednocześnie, jak zostało wskazane we wcześniejszej części wniosku,
korzystanie z Oprogramowania na podstawie Licencji End-User lub Modelu SaaS cechuje
poniższe:
- Oprogramowanie jest użytkowane bez możliwości dalszego udostępniania, kopiowania,
modyfikacji czy też przekształcenia oprogramowania (tj. Spółka nie ma prawa do
kopiowania, powielania, najmowania, dzierżawienia, użyczenia lub innego
udostępniania, modyfikowania, rozpowszechniania, a także nie ma prawa kopiować,
replikować, dekompilować, poddawać inżynierii wstecznej, podejmować prób
uzyskania kodu źródłowego, modyfikować lub tworzyć dzieł pochodnych
oprogramowania) oraz
- nie dochodzi do przeniesienia autorskich praw majątkowych w rozumieniu upapp.
Zatem, korzystanie z Oprogramowania w ramach Licencji End-User lub Modelu SaaS
obejmuje prawa do użytkowania (korzystania) z danego programu jedynie na własny
użytek i nie obejmuje: (i) przeniesienia jakichkolwiek praw majątkowych związanych z
Oprogramowaniem oraz (ii) uzyskania praw do korzystania z Oprogramowania w ramach
jakichkolwiek pól eksploatacji w rozumieniu upapp (tj. Spółka nie uzyskuje licencji w
rozumieniu art. 41 ust. 2 w zw. z art. 50, art. 67 ust. 1 i 2 oraz art. 74 ust. 4 upapp).
W konsekwencji powyższego, skoro w niniejszym stanie faktycznym nie mamy do
czynienia przeniesieniem jakichkolwiek praw majątkowych związanych z
Oprogramowaniem oraz uzyskaniem praw do korzystania z Oprogramowania w ramach
jakichkolwiek pól eksploatacji w rozumieniu upapp, to nie dochodzi do uzyskania
przychodów z praw autorskich lub praw pokrewnych w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 1
ustawy o CIT.
Ponadto, mając na względzie fakt, że serwery, na których zainstalowane jest
Oprogramowanie nie są wynajmowane, dzierżawione lub leasingowane oraz nie są
wykorzystywane w procesach produkcyjnych, to nie ulega wątpliwości, iż nie są one
„urządzeniem przemysłowym” w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT.
Dodatkowo, w odniesieniu do Oprogramowania użytkowanego przez Spółkę na podstawie
Licencji End-User lub Modelu SaaS, należy stwierdzić, że nie są spełnione warunki do
zaklasyfikowania płatności na rzecz Podmiotów Zagranicznych jako płatności z tytułu
należności licencyjnych w rozumieniu umów o unikanie podwójnego opodatkowania.
Wnioskodawca jednocześnie wskazuje, że dokładne uzasadnienie stanowiska Spółki i
argumentacja w odniesieniu do Licencji End-User, Modelu SaaS, urządzenia
przemysłowego oraz umów o unikanie podwójnego opodatkowania została
zaprezentowana we wcześniejszej części wniosku.
Podsumowując, w odniesieniu do Oprogramowania użytkowanego przez Spółkę na
podstawie Licencji End-User lub Modelu SaaS, należy stwierdzić, że nie powstają
przychody z należności licencyjnych rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, a w
konsekwencji należności za korzystanie z Oprogramowania wypłacane Podmiotom
Zagranicznym nie podlegają podatkowi u źródła w Polsce.
Dlatego też, Wnioskodawca, wypłacając Podmiotom Zagranicznym wynagrodzenie za
prawo do korzystania z Oprogramowania w ramach Licencji End-User lub Modelu SaaS, tj.
za użytkowanie Oprogramowania, nie jest płatnikiem podatku u źródła (co już zostało
wskazane w uzasadnieniu do pytania nr 1 do wniosku).
Jednocześnie, nawet w przypadku uznania przez Organ, mimo argumentacji
Wnioskodawcy zaprezentowanej we wcześniejszej części wniosku, że Spółka, wypłacając
wynagrodzenie za korzystanie z Oprogramowania, jest jednak płatnikiem podatku u
źródła (tj. na gruncie art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT), to Wnioskodawca w dalszym ciągu
nie ma obowiązku dokonania odpowiedniego naliczenia, pobrania i zapłaty podatku u
źródła w Polsce w związku z odpowiednim stosowaniem umów o unikaniu podwójnego
opodatkowania, tj. art. 7 umowy polsko-brytyjskiej, art. 8 umowy polsko-amerykańskiej
oraz art. 7 umowy polsko-australijskiej, zgodnie z którymi wynagrodzenie wypłacane przez
Spółkę za korzystanie z Oprogramowania podlega opodatkowaniu tylko w państwie
rezydencji podatkowej Podmiotów Zagranicznych.
Konkludując, zdaniem Wnioskodawcy, Spółka wypłacając Podmiotom Zagranicznym
wynagrodzenie za prawo do korzystania z Oprogramowania w ramach Licencji End-User
lub Modelu SaaS, tj. za użytkowanie Oprogramowania, nie ma obowiązku dokonania
odpowiedniego naliczenia, pobrania i zapłaty podatku u źródła.
Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy do pytania nr 4
W odniesieniu do Oprogramowania, które będzie wykorzystywane przez Wnioskodawcę,
Spółka wyjaśnia, że będzie ono wykorzystywane jedynie na własny użytek Wnioskodawcy.
Jednocześnie, jak zostało wskazane we wcześniejszej części wniosku, korzystanie z
Oprogramowania na podstawie Licencji End-User lub Modelu SaaS będzie cechować
poniższe:
- Oprogramowanie będzie użytkowane bez możliwości dalszego udostępniania,
kopiowania, modyfikacji czy też przekształcenia oprogramowania (tj. Spółka nie ma
prawa do kopiowania, powielania, najmowania, dzierżawienia, użyczenia lub innego
udostępniania, modyfikowania, rozpowszechniania, a także nie ma prawa kopiować,
replikować, dekompilować, poddawać inżynierii wstecznej, podejmować prób uzyskania
kodu źródłowego, modyfikować lub tworzyć dzieł pochodnych oprogramowania) oraz
- nie dojdzie do przeniesienia autorskich praw majątkowych w rozumieniu upapp.
Zatem, korzystanie z Oprogramowania w ramach Licencji End-User lub Modelu SaaS
obejmie prawa do użytkowania (korzystania) z danego programu jedynie na własny użytek
i nie obejmie: (i) przeniesienia jakichkolwiek praw majątkowych związanych z
Oprogramowaniem oraz (ii) uzyskania praw do korzystania z Oprogramowania ramach
jakichkolwiek pól eksploatacji w rozumieniu upapp (tj. Spółka nie uzyskuje licencji w
rozumieniu art. 41 ust. 2 w zw. z art. 50, art. 67 ust. 1 i 2 oraz art. 74 ust. 4 upapp).
W konsekwencji powyższego, skoro w niniejszym stanie zdarzeniu przyszłym nie mamy do
czynienia przeniesieniem jakichkolwiek praw majątkowych związanych z
Oprogramowaniem oraz uzyskaniem praw do korzystania z Oprogramowania w ramach
jakichkolwiek pól eksploatacji w rozumieniu upapp, to nie dojdzie do uzyskania
przychodów z praw autorskich lub praw pokrewnych w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 1
ustawy o CIT.
Ponadto, mając na względzie fakt, że serwery, na których zainstalowane będzie
Oprogramowanie nie będą wynajmowane, dzierżawione lub leasingowane oraz nie będą
wykorzystywane w procesach produkcyjnych, to nie ulega wątpliwości, iż nie będą one
„urządzeniem przemysłowym” w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT.
Dodatkowo, w odniesieniu do Oprogramowania, które będzie użytkowane przez Spółkę na
podstawie Licencji End-User lub Modelu SaaS, należy stwierdzić, że nie będą spełnione
warunki do zaklasyfikowania płatności na rzecz Podmiotów Zagranicznych jako płatności z
tytułu należności licencyjnych w rozumieniu umów o unikanie podwójnego
opodatkowania.
Wnioskodawca jednocześnie wskazuje, że dokładne uzasadnienie stanowiska Spółki i
argumentacja w odniesieniu do Licencji End-User, Modelu SaaS, urządzenia
przemysłowego oraz umów o unikanie podwójnego opodatkowania została
zaprezentowana we wcześniejszej części wniosku.
Podsumowując, w odniesieniu do Oprogramowania, które będzie użytkowane przez
Spółkę na podstawie Licencji End-User lub Modelu SaaS, należy stwierdzić, że nie
powstaną przychody z należności licencyjnych rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT,
a w konsekwencji należności za korzystanie z Oprogramowania wypłacane Podmiotom
Zagranicznym nie będą podlegać podatkowi u źródła w Polsce.
Dlatego też, Wnioskodawca, wypłacając Podmiotom Zagranicznym wynagrodzenie za
prawo do korzystania z Oprogramowania w ramach Licencji End-User lub Modelu SaaS, tj.
za użytkowanie Oprogramowania, nie będzie płatnikiem podatku u źródła (co już zostało
wskazane w uzasadnieniu do pytania nr 2 do wniosku).
Jednocześnie, nawet w przypadku uznania przez Organ, mimo argumentacji
Wnioskodawcy zaprezentowanej we wcześniejszej części wniosku, że Spółka, wypłacając
wynagrodzenie za korzystanie z Oprogramowania, będzie jednak płatnikiem podatku u
źródła (tj. na gruncie art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT), to Wnioskodawca w dalszym ciągu
nie będzie miał obowiązku dokonania odpowiedniego naliczenia, pobrania i zapłaty
podatku u źródła w Polsce w związku z odpowiednim stosowaniem umów o unikaniu
podwójnego opodatkowania, tj. art. 7 umowy polsko-brytyjskiej, art. 8 umowy polsko-
amerykańskiej oraz art. 7 umowy polsko-australijskiej, zgodnie z którymi wynagrodzenie
wypłacane przez Spółkę za korzystanie z Oprogramowania będzie podlegać
opodatkowaniu tylko w państwie rezydencji podatkowej Podmiotów Zagranicznych.
Konkludując, zdaniem Wnioskodawcy, Spółka wypłacając Podmiotom Zagranicznym
wynagrodzenie za prawo do korzystania z Oprogramowania w ramach Licencji End-User
lub Modelu SaaS, tj. za użytkowanie Oprogramowania, nie będzie miała obowiązku do
dokonania odpowiedniego naliczenia, pobrania i zapłaty podatku u źródła.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Na wstępie należy zaznaczyć, że pytania przedstawione przez Państwa we wniosku o
wydanie interpretacji indywidualnej wyznaczają zakres przedmiotowy tego wniosku. W
związku z powyższym, wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem
wniosku (Państwa zapytań). Zatem, inne kwestie wynikające z opisu sprawy i własnego
stanowiska, nieobjęte pytaniem, nie zostały rozpatrzone w niniejszej interpretacji.
Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób
prawnych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 278 ze zm., dalej: „ustawy o CIT”):
Podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub
zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają
na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
W myśl art. 3 ust. 3 pkt 5 ustawy o CIT:
Za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez
podatników, o których mowa w ust. 2, uważa się w szczególności dochody
(przychody) z tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji,
wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki
organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania,
siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca
zawarcia umowy i wykonania świadczenia.
Zgodnie z art. 3 ust. 5 ustawy o CIT:
Za dochody (przychody), o których mowa w ust. 3 pkt 5, uważa się przychody
wymienione w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1, jeżeli nie stanowią dochodów
(przychodów), o których mowa w ust. 3 pkt 1-4.
W stosunku do niektórych przychodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej przez podmioty zagraniczne, obowiązek potrącenia podatku spoczywa na
podmiocie polskim dokonującym wypłaty należności będącej źródłem tego przychodu.
Takie rodzaje przychodów zostały określone w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1 ustawy o CIT.
Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 1 i 2a ustawy o CIT:
Podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez
podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów:
1) z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów
wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze
sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub
procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia
przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub
naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie
przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how),
2a) z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług
reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji
pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o
podobnym charakterze
- ustala się w wysokości 20% przychodów.
W odniesieniu do treści art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT zauważyć należy, że katalog
usług w nim wskazanych jest katalogiem otwartym, na co wskazuje sformułowanie „oraz
świadczeń o podobnym charakterze”. W ramach tego katalogu za świadczenia o
podobnym charakterze należy jednakże uznać wyłącznie świadczenia równorzędne do
wymienionych w ustawie o CIT. Oznacza to, że aby dane świadczenie można było
zakwalifikować do katalogu wskazanego powyżej, winno ono spełnić takie same
przesłanki, albo winny wynikać z niego takie same prawa i obowiązki dla stron jak ze
świadczeń wymienionych w cytowanym przepisie. Innymi słowy, lista ta obejmuje również
świadczenia, które zasadniczo są podobne do wymienionych, lecz mogą być np. inaczej
określane. Niemniej jednak sama nazwa umowy o świadczenie usługi nie może być
wyłącznym czynnikiem, który kwalifikuje daną usługę jako należącą do katalogu świadczeń
podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób
prawnych.
Decydujące znaczenie dla stwierdzenia, że dane usługi mieszczą się w katalogu czynności
podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym ma treść
postanowień umowy zawartej z kontrahentem zagranicznym, a przede wszystkim,
charakter rzeczywiście wykonywanych świadczeń.
Należy pamiętać, że podatnik zawsze ma obowiązek prawidłowego klasyfikowania
dokonywanych czynności. Na gruncie prawa podatkowego zasadą jest, że o rodzaju
czynności decyduje nie nazwa nadana przez strony, lecz rzeczywisty charakter czynności.
W rezultacie o zakwalifikowaniu do konkretnego rodzaju usług decyduje treść czynności.
W przedmiotowej sprawie istotne będzie odkodowanie znaczenia pojęć: „usług
doradczych”, „usług zarządzania i kontroli” oraz „usług przetwarzania danych”. Przepisy
ustawy o CIT nie definiują ww. pojęć. Wobec braku w ustawie definicji należy posiłkowo
odwołać się do wykładni językowej tych pojęć.
„Doradztwo” zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN oznacza udzielanie fachowych
porad, natomiast termin „doradzać” znaczy udzielić porady, wskazać sposób
postępowania w jakiejś sprawie. Użyty w ustawie o CIT termin „usługi doradztwa” należy
rozumieć w związku z tym szeroko.
Potwierdza to jednolite orzecznictwo sądów administracyjnych (zob. wyrok NSA z 10
października 2013 r., sygn. akt I FSK 1567/12, wyrok NSA z 2 października 2014 r., sygn. akt
I FSK 1441/13, wyrok NSA z 2 października 2014 r., sygn. akt I FSK 1530/13, wyrok WSA w
Poznaniu z 28 kwietnia 2015 r. sygn. akt I SA/Po 1202/14, wyrok WSA w Gdańsku z 28
marca 2012 r., sygn. akt I SA/Gd 175/12, wyrok WSA w Łodzi z 16 kwietnia 2013 r. sygn. akt
I SA/Łd 168/13). Według sądów administracyjnych, odwołując się do powszechnego języka
polskiego można stwierdzić, że przez doradztwo rozumie się udzielanie fachowych
zaleceń, porad. Stosownie do definicji podanej w ww. słowniku, poradnictwo to
„zorganizowana forma udzielania porad w jakimś zakresie”. Doradca to ten co udziela
fachowych zaleceń czy porad, wskazówek, to ktoś, kto posiadaną wiedzę wykorzystuje na
wskazywanie najlepszych, najbardziej optymalnych rozwiązań, nakłaniając odbiorcę takiej
usługi do zastosowania się do rady, porady, wskazówki, dyrektywy postępowania.
Zdaniem sądów administracyjnych, świadczenie usługi doradztwa należy postrzegać jako
wykorzystanie swojej wiedzy, znajomości rzeczy poprzez wskazywanie najlepszych,
najskuteczniejszych rozwiązań do ich zastosowania do danego problemu.
Również w doktrynie przedmiotu przyjmuje się szerokie ujęcie terminu usługi doradcze.
Według przedstawicieli nauki doradztwo, w bardzo ogólnym znaczeniu, jest usługą
świadczoną przez jedną osobę/instytucję na rzecz drugiej osoby/instytucji, która zleca
wykonanie tej usługi. W literaturze przedmiotu bardzo różnorodnie formułowane są
zadania stojące przed usługami doradczymi, np. doradztwo określane jest jako:
- przejęcie zadań,
- pośrednictwo w zakresie przekazywania wiedzy,
- pośrednictwo w przekazywaniu specjalnych informacji,
- pomoc w rozwiązywaniu problemów,
- pomoc w podejmowaniu decyzji,
- przekazywanie informacji zmniejszających ryzyko,
- przygotowanie i przekazywanie informacji służących rozwiązaniu kompleksowych
problemów,
- przekazywanie specyficznej wiedzy, celem usprawnienia działań,
- identyfikacja i rozwiązywanie problemów,
- przekazywanie zaleceń dotyczących usprawniania działań oraz pomoc w ich
wdrożeniu,
- dawanie wskazówek dotyczących postępowania.
Doradcy mogą więc pomóc zleceniodawcy w przygotowaniu decyzji, rozwiązaniu
problemów, usprawnieniu działania itp.
Według Słownika języka polskiego PWN „zarządzać”, oznacza kierować, administrować
czymś” (E. Sobol, Słownik Języka Polskiego PWN, Warszawa 1996). W tym kontekście, za
zarządzanie należy uznać władcze uprawnienie w stosunku do realizowanego projektu lub
działalności gospodarczej. Zgodnie ze Słownikiem języka polskiego PWN, „kierować” ozna
cza „stać na czele czegoś, wskazywać sposób postępowania”.
Z kolei kontrola, to:
1) porównanie stanu faktycznego ze stanem wymaganym i ustalanie ewentualnych
odstępstw, sprawdzanie, czy coś jest zgodne z obowiązującymi przepisami,
2) nadzór nad czymś albo nad kimś, czuwanie nad prawidłowym przebiegiem czegoś,
wpływ na rozwój wydarzeń.
Istotą usług przetwarzania danych jest pozyskanie przez zlecającego określonych
informacji mających zastosowanie w procesie zarządzania przedsiębiorstwem.
Przetwarzanie danych stanowi przekształcanie treści i postaci danych wejściowych metodą
wykonywania systematycznych operacji w celu uzyskania wyników w postaci z góry
określonej. Przez przetwarzanie danych zwyczajowo rozumie się bieżącą działalność
informatyczną związaną z poddawaniem danych procesom przekształcenia w celu np.
zasilania bazy danych, tworzenia raportów, tabel, formularzy np. umów itp. (por.: Greg
Wilson ,,Przetwarzanie danych dla programistów”, Wydawnictwo Helion 2006 r.).
Przetwarzanie danych dotyczy zarówno operacji w systemach informatycznych jak i
papierowych kartotekach.
Zauważyć należy, że o tym, czy dane świadczenie ma charakter usług doradczych, usług
zarządzania i kontroli czy usług przetwarzania danych nie decyduje sposób, w jaki strony
nazwały to świadczenie w umowie, lecz jego rzeczywisty charakter. Innymi słowy, nie
nazwa, lecz treść świadczenia decyduje o tym jaki ma ono charakter, gdyż ocena
prawnego charakteru danego świadczenia powinna nastąpić na podstawie obiektywnej
analizy całokształtu okoliczności faktycznych przedstawionych we wniosku o wydanie
interpretacji. Jak wskazali Państwo we wniosku w ramach użytkowania Oprogramowania
nie dochodzi do analizy, przekształcania lub generowania danych.
Biorąc pod uwagę przedstawiony opis sprawy i jego uzupełnienie oraz wskazane przepisy
prawa podatkowego, stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie nie znajdzie
zastosowanie art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT, bowiem zakres nabytych usług
obejmujący prawo do korzystania z Oprogramowania opisanego we wniosku jest
odmienny od charakteru usług wskazanych w tym przepisie, z którymi ustawodawca wiąże
obowiązek poboru podatku u źródła.
Powyżej przywołane definicje usług objętych zakresem art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT
oraz przedstawiony stan faktyczny/zdarzenie przyszłe prowadzą do wniosku, że nabywane
przez Spółkę Oprogramowania o opisanych we wniosku funkcjach nie będą usługami o
których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT, w szczególności usługami doradczymi,
usługami zarządzania i kontroli oraz usługami przetwarzania danych ani usługami
podobnymi do wymienionych.
Zatem wynagrodzenie wypłacane przez Państwo do Podmiotów Zagranicznych z tytułu
nabywanego oprogramowania nie będzie podlegać opodatkowaniu zryczałtowanym
podatkiem dochodowym na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT.
W myśl natomiast art. 26 ust. 1 ustawy o CIT:
Osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby
fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów
wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy
pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b, 2d i 2e, w dniu dokonania wypłaty
zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń
przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z
właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku
zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby
podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.
Przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 21
ust. 1 lub art. 22 ust. 1, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających
z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, płatnik
jest obowiązany do dochowania należytej staranności. Przy ocenie dochowania
należytej staranności uwzględnia się charakter, skalę działalności prowadzonej przez
płatnika oraz powiązania w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 5 płatnika z podatnikiem.
Z treści ww. przepisów wynika, że od niektórych przychodów osiąganych na terytorium
Polski przez podatników podlegających ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu
pobierany jest podatek dochodowy w sposób zryczałtowany. Podatek ten nazywany jest
podatkiem „u źródła” ze względu na szczególny sposób jego poboru, który dokonywany
jest przez podmiot polski wypłacający określone należności na rzecz nierezydenta w trybie
i na zasadach wymienionych w art. 26 ustawy o CIT.
Stosownie do art. 21 ust. 2 ustawy o CIT:
Przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia
podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.
Powyższe regulacje prawne wskazują na fakt, że w przypadku podmiotu, który nie ma na
terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, a uzyskuje przychody na tym
terytorium, w kwestii sposobu opodatkowania pierwszeństwo mają postanowienia
właściwej umowy w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu. Przy czym,
zastosowanie stawki podatku wynikającej z takiej umowy lub niepobranie podatku
zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby
podatnika do celów podatkowych, uzyskanym od niego zaświadczeniem (certyfikatem
rezydencji), wydanym przez właściwy organ administracji podatkowej oraz obowiązek
dochowania przez płatnika warunków należytej staranności.
Zakresem przedmiotowym art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT objęte są m.in. prawa
autorskie lub prawa pokrewne w tym również sprzedaż tych praw oraz prawo do
użytkowania urządzenia przemysłowego.
Odnosząc się do kwestii poruszonej przez Państwa, należy zauważyć, że w stanie
faktycznym/zdarzeniu przyszłym wskazali Państwo, że w ramach płatności Spółka nabywa
/będzie nabywać prawa do korzystania z Oprogramowania. Udostępniane
Oprogramowania odbywać się będzie na różnych zasadach.
Oprogramowanie jest w większości użytkowane przez Spółkę jako aplikacje w Chmurze, co
oznacza, że Wnioskodawca korzysta z Oprogramowania w formie tzw. Software as a
Service (dalej: „Model SaaS”). Oprogramowania są wykorzystywane przez Spółkę dla jej
własnych potrzeb.
Drugim stosowanym przez Spółkę modelem użytkowania oprogramowania jest tzw.
Licencja End-User, tj. oprogramowanie użytkownika końcowego. W ramach Licencji End-
User, oprogramowanie jest instalowane na urządzeniach Spółki, a Wnioskodawca może z
niego korzystać jedynie do własnych celów.
Spółka korzysta z opisanego we wniosku Oprogramowania w ramach Modelu SaaS, z
wyjątkiem AnyConnect, który jako jedyny jest instalowany lokalnie na urządzeniach Spółki
w oparciu o licencję End-User.
W ramach Licencji End-User, oprogramowanie jest instalowane na urządzeniach Spółki, a
Wnioskodawca może z niego korzystać jedynie do własnych celów.
Analizując obowiązek pobrania podatku u źródła w odniesieniu do wypłacanych
należności za prawo do korzystania z Oprogramowania w ramach licencji End-User lub
Modelu SaaS, należy odnieść się do przepisów określających zakres praw autorskich.
W celu określenia zakresu praw autorskich według polskich przepisów, należy odnieść się
do art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t.
j. Dz. U. z 2025 r. poz. 24 ze zm.; dalej: „UPA”), który stwierdza, że:
Przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o
indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od
wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).
Jednocześnie jak stanowi art. 1 ust. 2 pkt 1 UPA:
W szczególności przedmiotem prawa autorskiego są utwory wyrażone słowem,
symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne,
naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe).
W świetle art. 41 ust. 2 UPA:
Umowa o przeniesienie autorskich praw majątkowych lub licencja obejmują pola
eksploatacji wyraźnie w nich wymienione.
Zgodnie z art. 50 UPA:
Odrębne pola eksploatacji stanowią w szczególności:
1) w zakresie utrwalania i zwielokrotniania utworu - wytwarzanie określoną techniką
egzemplarzy utworu, w tym techniką drukarską, reprograficzną, zapisu
magnetycznego oraz techniką cyfrową;
2) w zakresie obrotu oryginałem albo egzemplarzami, na których utwór utrwalono -
wprowadzanie do obrotu, użyczenie lub najem oryginału albo egzemplarzy;
3) w zakresie rozpowszechniania utworu w sposób inny niż określony w pkt 2 -
publiczne wykonanie, wystawienie, wyświetlenie, odtworzenie oraz nadawanie i
reemitowanie, a także publiczne udostępnianie utworu w taki sposób, aby każdy
mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym.
Jak stanowi art. 67 ust. 1 i ust. 2 UPA:
1. Twórca może udzielić upoważnienia do korzystania z utworu na wymienionych w
umowie polach eksploatacji z określeniem zakresu, miejsca i czasu tego korzystania.
2. Jeżeli umowa nie zastrzega wyłączności korzystania z utworu w określony sposób
(licencja wyłączna), udzielenie licencji nie ogranicza udzielenia przez twórcę
upoważnienia innym osobom do korzystania z utworu na tym samym polu
eksploatacji (licencja niewyłączna).
W art. 1 ust. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, zawarto ogólną normę,
opisującą utwór, będący przedmiotem prawa autorskiego, natomiast ust. 2 tego artykułu
ma charakter pomocniczy. Dla uznania danego dzieła za przedmiot prawa autorskiego nie
wystarcza ustalenie, że mieści się ono w jednej z nazwanych ustawowo kategorii,
podanych jako katalog otwarty. Ustawodawca, wyszczególniając przykładowe kategorie
utworów, posłużył się porządkującym kryterium przedmiotu twórczości i użytych w niej
środków wyrazu. Oznacza to, że niektóre dzieła chronione mogą być przyporządkowane
do więcej niż jednego przedziału klasyfikacyjnego. Utwory wyrażone w sposób określony
w art. 1 ust. 2 pkt 1 UPA stanowią niejednorodną grupę utworów będących przedmiotem
prawa autorskiego. Grupa ta została wyodrębniona ze względu na stosowane przez
twórcę techniczne środki wyrazu, czyli utwory wyrażone słowem, symbolami
matematycznymi, znakami graficznymi. W grupie tej wyodrębniono podkategorie wg
przedmiotu twórczości, czyli literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz
programy komputerowe.
Zgodnie z art. 74 ust. 1 UPA:
Programy komputerowe podlegają ochronie jak utwory literackie, o ile przepisy
niniejszego rozdziału nie stanowią inaczej.
Jak wskazuje powołany przepis, program komputerowy podlega ochronie niezależnie od
formy (sposobu) wyrażenia, a więc w postaci „programu źródłowego” i „programu
maszynowego”, „programu wpisanego do pamięci stałej komputera”, itd. Podlega on
ochronie również wówczas, gdy jest utrwalony w odręcznie sporządzonych notatkach, w
dokumentacji projektowej, wytwórczej i użytkowej.
Na podstawie art. 74 ust. 4 UPA:
Autorskie prawa majątkowe do programu komputerowego, z zastrzeżeniem przepisów
art. 75 ust. 2 i 3, obejmują prawo do:
1) trwałego lub czasowego zwielokrotnienia programu komputerowego w całości lub
w części jakimikolwiek środkami i w jakiejkolwiek formie; w zakresie, w którym dla
wprowadzania, wyświetlania, stosowania, przekazywania i przechowywania
programu komputerowego niezbędne jest jego zwielokrotnienie, czynności te
wymagają zgody uprawnionego;
2) tłumaczenia, przystosowywania, zmiany układu lub jakichkolwiek innych zmian w
programie komputerowym, z zachowaniem praw osoby, która tych zmian
dokonała;
3) rozpowszechniania, w tym użyczenia lub najmu, programu komputerowego lub
jego kopii.
Reasumując, należy stwierdzić, że w rozumieniu polskich przepisów o prawie autorskim,
przedmiotem tego prawa są wszelkie przejawy działalności twórczej o indywidualnym
charakterze bez względu na to, czy są to dzieła artystyczne, utwory naukowe lub literackie.
Program komputerowy został wymieniony przez ustawodawcę jako przedmiot prawa
autorskiego.
Łączna subsumcja art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT oraz powołanych przepisów prawa
autorskiego nie pozostawia wątpliwości, że płatności z tytułu licencji na oprogramowanie
komputerowe co do zasady podlegają w Polsce opodatkowaniu zryczałtowanym
podatkiem dochodowym u źródła.
Zaliczenie należności, wypłacanych przez Państwa, do odpowiedniej kategorii przychodów
na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT zależy od istoty praw, jakie Spółka nabywa w
ramach umowy.
W tym stanie rzeczy, w myśl art. 21 ust. 2 ustawy o CIT należy przeanalizować, czy
postanowienia umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których
stroną jest Rzeczpospolita Polska, nie wyłączają lub nie ograniczają prawa Polski do
opodatkowania przedmiotowych dochodów.
W niniejszej sprawie należy odnieść się do postanowień:
1. Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej
Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i
zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od
zysków majątkowych, sporządzonej w Londynie dnia 20 lipca 2006 r. (Dz.U. z 2006 r.,
Nr 250, poz. 1840, dalej: „umowa polsko-brytyjska”), zmodyfikowanej przez Konwencję
wielostronną implementującą środki traktatowego prawa podatkowego mające na
celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, podpisaną
przez Polskę oraz przez Zjednoczone Królestwo dnia 7 czerwca 2017 r. (Dz.U. z 2018 r.,
poz. 2253);
2. Umowy między Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów
Zjednoczonych Ameryki o uniknięciu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu
uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisanej w
Waszyngtonie dnia 8 października 1974 r. (Dz.U. z 1976 r., Nr 31, poz. 178, dalej:
„umowa polsko-amerykańska”).
3. Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Australią w sprawie unikania podwójnego
opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków
od dochodu, sporządzonej w Canberze dnia 7 maja 1991 r. (Dz.U. z 1992 r., Nr 41, poz.
177, ze zm., dalej: „umowa polsko-australijska”), zmodyfikowanej przez Konwencję
wielostronną implementującą środki traktatowego prawa podatkowego mające na
celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, podpisaną
przez Rzeczpospolitą Polską oraz Australię dnia 7 czerwca 2017 r. (Dz.U. z 2019 r., poz.
251, dalej: „Konwencja MLI”);
- dalej łącznie: „UPO”
Jak stanowi art. 3 ust. 2 umowy polsko-brytyjskiej:
Przy stosowaniu niniejszej Konwencji w dowolnym czasie przez Umawiające się
Państwo, jeżeli z kontekstu nie wynika inaczej, każde określenie w niej
niezdefiniowane będzie miało takie znaczenie, jakie ma ono w tym czasie w
przepisach prawnych tego Państwa w zakresie podatków, do których ma
zastosowanie niniejsza Konwencja, przy czym znaczenie wynikające z
ustawodawstwa podatkowego tego Państwa ma pierwszeństwo przed znaczeniem
nadanym określeniu przez inne przepisy prawne tego Państwa.
W myśl art. 7 ust. 1 i ust. 7 umowy polsko-brytyjskiej:
1. Zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w
tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi w drugim Umawiającym się
Państwie działalność poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje
działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w
drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej można je przypisać temu
zakładowi.
7. Jeżeli w zyskach mieszczą się dochody lub zyski majątkowe, które zostały odrębnie
uregulowane w innych artykułach niniejszej Konwencji, to postanowienia tych innych
artykułów nie będą naruszane przez postanowienia tego artykułu.
Zgodnie z art. 12 ust. 1, 2 i 3 umowy polsko-brytyjskiej:
1. Należności licencyjne powstające w Umawiającym się Państwie i wypłacane osobie
mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie,
mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.
2. Jednakże takie należności mogą być także opodatkowane w tym Umawiającym się
Państwie, w którym powstały, i zgodnie z prawem tego Państwa, lecz jeżeli osoba
uzyskująca należności jest osobą do nich uprawnioną, podatek w ten sposób ustalony
nie może przekroczyć 5 procent kwoty należności licencyjnych brutto.
3. Określenie „należności licencyjne” użyte w tym artykule oznacza wszelkiego rodzaju
należności płacone za użytkowanie lub prawo do użytkowania wszelkich praw
autorskich do dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego (włącznie z filmami dla
kin oraz filmami lub taśmami transmitowanymi w radiu lub telewizji), wszelkiego
patentu, znaku towarowego, wzoru lub modelu, planu, tajemnicy technologii lub
procesu produkcyjnego lub za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia
przemysłowego, handlowego lub naukowego lub za informacje związane z
doświadczeniem zawodowym w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej
(know-how).
Stosownie do art. 3 ust. 2 umowy polsko-amerykańskiej:
Każde inne określenie użyte w niniejszej Umowie i w niej nie zdefiniowane, jeżeli z
kontekstu nie wynika inaczej, będzie miało takie znaczenie, jakie ono posiada
zgodnie z prawem tego Umawiającego się Państwa, którego podatek jest ustalony.
Bez względu na poprzednie zdanie, jeżeli znaczenie takiego określenia zgodnie z
prawem jednego Umawiającego się Państwa jest różne od znaczenia, jakie temu
określeniu nadaje prawo drugiego Umawiającego się Państwa, lub jeżeli ustalenie
znaczenia takiego określenia w oparciu o prawo jednego z Umawiających się Państw
nastręcza trudności, właściwe władze Umawiających się Państw mogą w celu
zapobiegania podwójnemu opodatkowaniu lub dla realizacji innego celu niniejszej
Umowy ustalić wspólne znaczenie określenia dla celów tej Umowy.
Jak stanowi art. 8 ust. 1 i ust. 5 umowy polsko-amerykańskiej:
1. Zyski z przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa powinny być opodatkowane tylko
w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim
Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo
wykonuje działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być
opodatkowane w drugim Umawiającym się Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w
jakiej mogą być przypisane temu zakładowi.
5. Jeżeli w zyskach mieszczą się pozycje dochodu, które zostały odrębnie uregulowane w
innych artykułach niniejszej Umowy, postanowienia tamtych artykułów zastąpią
postanowienia tego artykułu, jeżeli nie stanowi on inaczej.
W myśl natomiast art. 13 ust. 1, 2, 3 i ust. 5 umowy polsko-amerykańskiej:
1. Należności licencyjne powstałe w jednym Umawiającym się Państwie i wypłacane
osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się
Państwie będą opodatkowane w tym drugim Umawiającym się Państwie.
2. W każdym razie takie należności mogą być opodatkowane także w tym Państwie, w
którym powstały, i zgodnie z prawem tego Państwa, ale podatek w ten sposób
pobierany nie może przekroczyć 10% kwoty należności brutto.
3. Określenie „należności licencyjne” użyte w niniejszym artykule oznacza:
a) wszelkiego rodzaju należności, które są płacone za użytkowanie lub prawo do
użytkowania wszelkich praw autorskich z tytułu twórczości literackiej, artystycznej
lub prac naukowych, włączając prawa autorskie, związane z filmami i taśmami
magnetofonowymi używanymi przez rozgłośnie radiowe i stacje telewizyjne,
patentami, znakami towarowymi, wzorami użytkowymi i zdobniczymi,
dokumentacją, formułami, technologią produkcyjną, informacjami dotyczącymi
doświadczeń przemysłowych, handlowych lub naukowo-badawczych lub
umiejętności (know-how), oraz
b) zyski osiągnięte ze sprzedaży, zamiany lub innej dyspozycji taką wartością
majątkową lub prawami w takim zakresie, w jakim kwoty uzyskane z takiej
sprzedaży, zamiany lub innej dyspozycji za odpłatnością uzależnione są od
produktywności, używania lub dysponowania taką wartością majątkową lub
prawami.
5. Należności licencyjne będą uważane za powstałe w Umawiającym się Państwie tylko
wtedy, kiedy takie należności licencyjne są wypłacane jako zaspokojenie używania lub
praw do używania wartości majątkowych lub praw wymienionych w ustępie 3 na
terytorium tego Umawiającego się Państwa.
Stosownie do art. 3 ust. 3 umowy polsko-australijskiej:
Przy stosowaniu niniejszej umowy przez Umawiające się Państwo, jeżeli z treści
przepisu nie wynika inaczej, jakiekolwiek określenie nie zdefiniowane w niniejszej
umowie będzie miało takie znaczenie, jakie ma według prawa tego Państwa w
zakresie podatku, obowiązującego w czasie stosowania niniejszej umowy.
W myśl art. 7 ust. 1 i ust. 6 umowy polsko-australijskiej:
1. Zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa będą podlegać opodatkowaniu tylko
w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim
Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo
prowadzi działalność w ten sposób, zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane
w drugim Państwie, jednak tylko do takiej wysokości, w jakiej mogą być przypisane
temu zakładowi.
6. Jeżeli w zyskach mieszczą się dochody, do których stosuje się odrębne uregulowania
innych artykułów niniejszej umowy, postanowienia tych innych artykułów nie będą
naruszane przez postanowienia niniejszego artykułu.
Jak stanowi art. 12 ust. 1, 2, 3 umowy polsko-australijskiej:
1. Należności licencyjne powstające w jednym z Umawiających się Państw, należne osobie
mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie,
mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.
2. Należności te mogą być opodatkowane w Umawiającym się Państwie, w którym
powstają, i zgodnie z ustawodawstwem tego Państwa, lecz podatek ustalony w ten
sposób nie może przekroczyć 10% kwoty brutto tych należności.
3. Określenie „należności licencyjne” oznacza w rozumieniu tego artykułu płatności lub
zapisy na rachunku, dokonywane okresowo lub inaczej, lecz opisane albo obliczone w
granicach, w jakich mogą być uważane za pochodzące z tytułu:
a) użytkowania lub prawa do użytkowania prawa autorskiego, patentu, wzoru lub
modelu, planu, tajemnicy technologii lub procesu produkcyjnego, znaku
towarowego lub innej podobnej własności lub prawa, lub
b) użytkowania lub prawa do użytkowania wszelkiego urządzenia przemysłowego,
handlowego lub naukowego, lub
c) udostępnienia wiedzy lub informacji naukowej, technicznej, przemysłowej lub
handlowej, lub
d) udzielania wszelkiej pomocy o charakterze pomocniczym i posiłkowym służącej
jako środek umożliwiający stosowanie lub korzystanie z wszelkiego majątku lub
prawa wymienionego w punkcie a), urządzenia wymienionego w punkcie b) lub
wszelkiej wiedzy czy informacji wymienionej w punkcie c), lub
e) użytkowania lub prawa do użytkowania:
1) ruchomych filmów obrazkowych albo
2) filmów lub taśm dla telewizji, albo
3) taśm do nadań radiowych, albo
f) całkowitego lub częściowego powstrzymywania się od korzystania lub udzielania
jakiejkolwiek własności lub prawa wymienionego w tym ustępie.
Mając powyższe na uwadze oraz odnosząc się do definicji należności licencyjnych
zawartych w ww. umowach o unikaniu podwójnego opodatkowania, należy podkreślić, że
Państwa - Strony tej umowy posłużyły się sformułowaniami obejmującymi całość
chronionych praw autorskich na gruncie polskiej ustawy. Fakt, że program komputerowy
jest utworem stanowiącym przedmiot prawa autorskiego jest czynnikiem wystarczającym
do włączenia oprogramowania do definicji należności licencyjnych odnoszących się do
wszelkich praw autorskich dzieła literackiego, artystycznego lub naukowego. Intencją
Państw-Stron Umowy było objęcie zakresem dyspozycji artykułów odnoszących się do
pojęcia „należności licencyjnych”, wszelkich dochodów uzyskiwanych w związku z
korzystaniem z jakiegokolwiek dzieła czy utworu chronionego prawem autorskim na
gruncie prawa krajowego. Dochód z tytułu użytkowania lub prawa do użytkowania
programów komputerowych należy traktować jako należności licencyjne, albowiem
program komputerowy stanowi utwór będący przedmiotem prawa autorskiego.
Interpretując przepisy zawarte w ww. UPO należy zwrócić uwagę na tekst Modelowej
Konwencji OECD w sprawie podatku od dochodu i majątku, stanowiącej wzór umów w
sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak i brzmienia
Komentarza do niej. Zostały one wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie
państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych
w nich postanowień. Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej nie są źródłem
powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy
interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.
Zatem obowiązki podatkowe podmiotów z siedzibą w odrębnych państwach należy
rozpatrywać z uwzględnieniem postanowień umowy w sprawie unikania podwójnego
opodatkowania oraz Modelowej Konwencji OECD wraz z Komentarzem. I tak, pkt 13.1
Komentarza do art. 12 Modelowej Konwencji OECD (należności licencyjne), wyraźnie
stwierdza, że program komputerowy może być traktowany jako utwór literacki,
artystyczny lub naukowy, przy czym, o ile ustawodawstwo krajowe nie stanowi inaczej,
najbardziej uzasadnione jest traktowanie programów komputerowych jako dzieła
naukowego. Zatem, w przypadku braku wymienienia dochodów z tytułu użytkowania lub
prawa do użytkowania programów komputerowych w definicji „należności licencyjnych”,
należy uznać program komputerowy za utwór literacki, artystyczny lub naukowy i dochód
uzyskiwany z tytułu użytkowania takich programów traktować dla celów podatkowych jak
„należność licencyjną”, której opodatkowanie powinno być rozpatrywane na gruncie
międzynarodowego prawa podatkowego. Brak wyraźnego wskazania kategorii
programów komputerowych jako utworów, w związku z którymi wypłacane należności
objęte są zakresem dyspozycji „należności licencyjnych” nie przesądza o wyłączeniu tego
rodzaju dochodu spod postanowień definicji należności licencyjnych.
Zgodnie z punktem 14.2 Komentarza wykorzystywanie programów komputerowych
wyłącznie dla własnych potrzeb, w tym powielanie w celu zapewnienia możliwości
korzystania z programu, nie stanowi należności licencyjnej.
W ramach Licencji End-User, oprogramowanie jest instalowane na urządzeniach Spółki, a
Wnioskodawca może z niego korzystać jedynie do własnych celów.
Spółka korzysta także z wcześniej opisanego Oprogramowania w ramach Modelu SaaS, z
wyjątkiem A, który jako jedyny jest instalowany lokalnie na urządzeniach Spółki w oparciu
o licencję End-User.
Model SaaS oraz Licencja End-User, na bazie których Spółka korzysta z Oprogramowania,
mają cechy wspólne, tj.:
- Oprogramowanie jest użytkowane jedynie na własny użytek, bez możliwości dalszego
udostępniania, kopiowania, modyfikacji czy też przekształcenia oprogramowania (tj.
Spółka nie ma prawa do kopiowania, powielania, najmowania, dzierżawienia, użyczenia
lub innego udostępniania, modyfikowania, rozpowszechniania, a także nie ma prawa
kopiować, replikować, dekompilować, poddawać inżynierii wstecznej, podejmować
prób uzyskania kodu źródłowego, modyfikować lub tworzyć dzieł pochodnych
oprogramowania) oraz
- nie dochodzi do przeniesienia autorskich praw majątkowych w rozumieniu ustawy z dnia
4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych.
W przedmiotowej sprawie istotny jest fakt, że Spółka w ramach zawartej Umowy nie
nabywa praw autorskich do oprogramowania. Spółka korzysta z oprogramowania
wyłącznie na własne cele bez prawa do udostępniania ich jakimkolwiek innym
podmiotom. Spółka nie uzyska praw do dalszego udostępniania, odsprzedaży, cedowania,
przenoszenia czy dalszego dystrybuowania licencji na rzecz podmiotów trzecich.
Oprogramowanie wykorzystywane jest przez Wnioskodawcę do bieżącej działalności
Spółki.
Jeżeli zakres uprawnień nabywcy do korzystania z oprogramowania komputerowego
udostępniony jest w ramach Licencji End-User i Modelu SaaS, to jest to zakres ograniczony
jedynie do wykorzystania go na własne potrzeby. Odnosząc powyższe do
przedstawionego we wniosku stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego stwierdzić należy,
że w przedmiotowej sprawie nie dochodzi do przeniesienia praw autorskich ani do
przekazania tych praw do używania Wnioskodawcy, a co za tym idzie należności z tego
tytułu nie stanowią należności z praw autorskich lub praw pokrewnych w tym również ze
sprzedaży tych praw.
W związku z powyższym, wynagrodzenie z tytułu nabywania Oprogramowania na własny
użytek nie stanowi należności z praw autorskich lub praw pokrewnych na podstawie art.
21 ust. 1 pkt 1 ustawy CIT, tym samym nie podlegają opodatkowaniu w Polsce podatkiem
u źródła. Dokonując wypłaty wynagrodzenia za korzystanie z oprogramowania w ramach
Licencji na własny użytek nie będą Państwo zobowiązani do poboru zryczałtowanego
podatku dochodowego od płatności na rzecz podmiotu zagranicznego na podstawie art.
26 ust. 1 ustawy CIT.
Wobec powyższego płatności dokonywane przez Państwa na rzecz Y (rezydent Wielkiej
Brytanii), Y L (rezydent Wielkiej Brytanii), Y III .. (rezydent Stanów Zjednoczonych Ameryki
Północnej), Z. (rezydent Australii), nie stanowią należności licencyjnych. Oznacza to, że
dokonując wypłaty takich należności nie są Państwo zobowiązani do potrącenia od nich
zryczałtowanego podatku dochodowego.
Obowiązek pobrania przez płatnika zryczałtowanego podatku dochodowego od osób
prawnych, zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o CIT, dotyczy wypłat należności z tytułów
wymienionych w art. 21 ust. 1 tej ustawy. W przedstawionym stanie faktycznym oraz
zdarzeniu przyszłym nie obejmuje on Państwa, gdyż wypłacane przez Państwa należności
z tytułu nabycia Oprogramowania dla własnych potrzeb nie stanowią należności
licencyjnych, na podstawie ww. art. 21 ustawy o CIT oraz postanowień dotyczących
„należności licencyjnych” zawartych w poszczególnych UPO. Nie są zatem Państwo
zobowiązani do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od tych płatności.
W odniesieniu natomiast do użytkowania oprogramowania w Modelu SaaS, gdzie jak
wskazują Państwo, że Wnioskodawca, uzyskuje możliwość korzystania z oprogramowania
zainstalowanego w Chmurze zapewnionej przez zewnętrznego dostawcę usługi –
przeanalizować należy dodatkowo zakres art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, w którym
mieszczą się m.in. przychody z tytułu należności za użytkowanie lub prawo do
użytkowania urządzenia przemysłowego.
Zatem kluczowym dla rozstrzygnięcia tej sprawy jest rozumienie zwrotu „użytkowanie lub
prawo użytkowania urządzenia przemysłowego”.
Przepisy ustawy o CIT nie zawierają definicji urządzenia przemysłowego, handlowego lub
naukowego. Według Słownika języka polskiego PWN (www.sjp.pwn.pl) słowo „urządzenie”
oznacza „mechanizm lub zespół mechanizmów, służący do wykonania określonych
czynności”. Podobnie według Słownika języka polskiego (PWN Warszawa 1996 r. tom III,
str. 575) urządzenie jest rodzajem mechanizmu lub zespołem elementów, przyrządów,
służącym do wykonywania określonych czynności, ułatwiającym pracę; urządzenie
przeładunkowe, transportowe.
Zgodnie z internetowym Słownikiem języka polskiego PWN (www.sjp.pwn.pl), pojęcie
„przemysł” oznacza produkcję materialną polegającą na wydobywaniu z ziemi bogactw
naturalnych i wytwarzaniu produktów w sposób masowy przy użyciu urządzeń
mechanicznych. Natomiast słowo „handel” oznacza działalność polegającą na kupnie,
sprzedaży lub wymianie towarów i usług (Słownik języka polskiego www.sjp.pwn.pl). W
zakresie pojęcia „przemysł” mieści się także przemysł paliwowo-energetyczny rozumiany
jako „dział gospodarki zajmujący się wydobywaniem surowców energetycznych takich jak:
węgiel, ropa naftowa i gaz ziemny oraz przetwarzaniem ich w elektrowniach i rafineriach”
(por. serwis internetowy wikipedia.org).
Pojęcia przemysłowy, handlowy oznaczają odpowiednio - związany z przemysłem,
handlem, mający zastosowanie w przemyśle, handlu (w tym w usługach) itp.
Zatem, pojęcie „urządzenie przemysłowe, naukowe lub handlowe” oznacza rodzaj
mechanizmu lub zespół elementów, przyrządów, służący do wykonywania określonych
czynności lub ułatwiający pracę, związany z produkcją materialną lub procesem sprzedaży
towarów i usług oraz nauką, czyli szeroko rozumianą działalnością komercyjną.
Jak wskazuje Naczelny Sąd Administracyjny (por. wyrok z 6 czerwca 2018 r. w sprawie o
sygn. akt II FSK 1773/16 oraz z 5 czerwca 2018 r. w sprawie o sygn. akt II FSK 1540/16):
Przy interpretowaniu pojęcia „urządzenia przemysłowe” trzeba mieć także na
uwadze, że jego źródłem jest umowa międzynarodowa. Przy interpretacji pojęć
zawartych w treści aktu prawa międzynarodowego istotny jest przede wszystkim cel
regulacji. W wersji anglojęzycznej Modelowej Konwencji w sprawie dochodu i
majątku OECD, na bazie której sporządzane są umowy o unikaniu podwójnego
opodatkowania, pojęciu „urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego”
odpowiada zwrot „industrial, commercial, or scientific equipment”. Chodzi tu zatem
o wykorzystywanie urządzeń w celach komercyjnych, profesjonalnych, a nie
prywatnych, zarówno w działalności przemysłowej, handlowej i naukowej.
Na powyższe wskazuje także NSA w wyroku z 17 lipca 2019 r., sygn. akt II FSK 1308/17:
„(...) Pojęciem „urządzenie przemysłowe” posługuje się zarówno umowa w sprawie
unikania podwójnego opodatkowania w art. 12 ust. 3, jak i ustawa o podatku
dochodowym od osób prawnych w art. 21 ust. 1 pkt 1. (...) Poszukując znaczenia tego
określenia trzeba mieć na względzie, że wykładnia językowa, korzystając ze znaczeń
przypisywanych poszczególnym słowom i zwrotom, musi uwzględniać tę cechę
języka, że określone znaczenie przypisywać można zarówno poszczególnym
wyrazom, jak i zwrotom, zdaniom i zespołem zadań. Każdy wyraz tekstu prawnego
może mieć jedno lub więcej znaczeń, a znaczenie zwrotu zbudowanego z kilku
wyrazów nie zawsze jest sumą tych znaczeń tych wyrazów. Znaczenie określonego
zwrotu użytego w treści przepisu może być ponadto zdeterminowane sposobem
ulokowania go w treści zdania, w który został użyty (por. B. Brzeziński „Wykładnia
prawa podatkowego”, Gdańsk 2013 r., s. 28). Przy wykładni określenia „urządzenie
przemysłowe” trzeba mieć na uwadze cały zwrot odnoszący się do tego pojęcia i
sposób jego ulokowania w treści zdania. Część przepisu art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o
CIT odnosząca się do urządzeń przemysłowych dotyczy wyodrębnionego zbioru
rzeczy (urządzeń), których użytkowanie lub prawo użytkowania rodzi określone w
tym przepisie konsekwencje podatkowe. Umieszczony między przecinkami zwrot
normatywny „w tym również środka transportu”, mający charakter zwrotu
wtrąconego, informuje adresata, że w zbiorze urządzeń przemysłowych zawarte są
także środki transportu (por. NSA z 3 kwietnia 2012 r., II FSK 1933/10). W tej sytuacji,
wyjaśniając sens określenia „urządzenie przemysłowe” nie można wprost odwołać
się tylko do znaczenia słownikowego słów „urządzenie” oraz „przemysłowe”,
rozumianych odrębnie od znaczenia zawartego w tekście ustawy o CIT, bowiem
prowadzić to będzie do błędnych wniosków. Normatywne zaliczenie do urządzeń
przemysłowych także środków transportu, i to bez żadnych ograniczeń, wskazuje, że
określenie „urządzenia przemysłowe” należy rozumieć możliwe szeroko, jako
wszelkie urządzenia, które racjonalnie rzecz biorąc mogą być wykorzystywane w
przemyśle. Zaliczenie urządzenia do „urządzeń przemysłowych” w rozumieniu art. 21
ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT zależy od obiektywnych cech konstrukcyjnych i użytkowych
tego urządzenia, a nie od okoliczności, czy tego w jaki sposób urządzenie to jest w
danym okresie wykorzystywane”.
Zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z 12 października 2016 r., sygn.
akt II FSK 2416/14:
„(...) Wyjaśniając sens tego pojęcia nie można wprost odwołać się tylko do znaczenia
słownikowego pojęć: „urządzenie” oraz „przemysłowe”, rozumianych odrębnie od
znaczenia zawartego w tekście Umowy i ustawy podatkowej. Zdaniem składu
orzekającego odkodowanie znaczenia słownikowego tych wyrazów i to odrębnie
każdego z nich, bez uwzględnienia całego fragmentu treści przepisu, prowadzi do
błędnych wniosków. Skoro urządzeniami przemysłowymi są środki transportu,
urządzenie handlowe czy też urządzenie naukowe, za chybione trzeba również uznać
odwoływanie się przy poszukiwaniu pojęcia urządzenia przemysłowego do KŚT
(Klasyfikacji Środków Trwałych). Przy interpretowaniu pojęcia „urządzenia
przemysłowe” trzeba mieć także na uwadze, że jego źródłem jest umowa
międzynarodowa. Przy interpretacji pojęć zawartych w treści aktu prawa
międzynarodowego istotny jest przede wszystkim cel regulacji. Autor skargi
kasacyjnej odwołując się do wersji anglojęzycznej Modelowej konwencji w sprawie
dochodu i majątku OECD, na bazie której sporządzane są umowy o unikaniu
podwójnego opodatkowania, zwrócił uwagę, że pojęciu „urządzenia przemysłowego,
handlowego lub naukowego” odpowiada zwrot „industrial, commercial, or scientific
equipment”. Chodzi tu zatem o wykorzystywanie urządzeń w celach komercyjnych,
profesjonalnych a nie prywatnych, zarówno w działalności przemysłowej, handlowej i
naukowej. Odpowiada temu definicja w polskiej ustawie podatkowej, w której do
urządzeń przemysłowych zalicza się środki transportu oraz urządzenia naukowe i
handlowe (...)”.
Jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 16 maja 2024 r. sygn. akt II FSK 1087
/21:
Jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w wyrokach z dnia 18 maja 2018 r. sygn.
akt II FSK 1394/16 i II FSK 1395/16, na gruncie Modelowej Konwencji OECD, sięga się
do definicji „urządzenia” zawartej w Oxford Dictionaries. Pojęcie to rozumiane jest
jako „przedmioty niezbędne do osiągnięcia konkretnego celu” (E/C.18/2015/CRP.7.
page3). Jak wynika z interpretacji Komitetu Ekspertów ds. Współpracy
Międzynarodowej w sprawach podatkowych (E/C.18/2016/CRP.8), pojęcie
„urządzenie” może być używane na różne sposoby (pkt 32). Z logicznego punktu
widzenia użytkowanie urządzenia powinno być zgodne z jego możliwościami i
funkcjami (pkt 32 i pkt 35). W ten sposób zwraca się uwagę na funkcjonalny aspekt
użytkowanego przedmiotu, ale z uwzględnieniem jego zdolności/specyfikacji. Należy
także zwrócić uwagę, że oprócz występowania pojęcia „urządzenie przemysłowe” w
umowach o unikaniu podwójnego opodatkowania, jest ono wprost używane w
krajowych ustawach o podatkach dochodowych, tak jak w art. 21 ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.
p.
(...)
W związku z tym należy uznać, że w świetle przedstawionego stanu faktycznego
/zdarzenia przyszłego opisane urządzenie - serwer centralny (grupowy), w zakresie
funkcjonalnym, jest urządzeniem przemysłowym, gdyż jest przeznaczony do
działalności gospodarczej.
Wobec powyższego, zarówno wykładnia językowa jak i wykładnia celowościowa
prowadzą do wniosku, że pojęcie „urządzenie przemysłowe” obejmuje wszelkie
urządzenia wykorzystywane w profesjonalnym obrocie, przy czym muszą one być
związane z działalnością danego podmiotu. Nie muszą one jednak być
wykorzystywane bezpośrednio w procesie produkcji.
Tym samym, zarówno wykładnia językowa, jak i wykładnia celowościowa, prowadzą do
wniosku, że pojęcie urządzenia przemysłowego obejmuje wszelkie urządzenia
wykorzystywane w profesjonalnym obrocie, przy czym muszą one być związane z
działalnością danego podmiotu. Nie muszą one jednak być wykorzystywane bezpośrednio
w procesie produkcji, wąsko rozumianego handlu (hurtowego, detalicznego), czy nauki.
Tym samym serwery należy uznać za urządzenia przemysłowe.
Oprogramowanie jest udostępniane Wnioskodawcy w Modelu SaaS. W ramach modelu
SaaS oprogramowanie jest zainstalowane w środowisku sprzętowo – systemowym
podmiotu trzeciego, dzięki czemu, Spółka może korzystać z funkcjonalności
Oprogramowania za pośrednictwem Internetu, bez konieczności angażowania własnej
infrastruktury i urządzeń.
Należy zauważyć, że przestrzeń dyskowa co do zasady to rodzaj usługi, która polega na
przechowywaniu różnego rodzaju plików na internetowym dysku twardym oraz ich szybką
i bezproblemową wymianę.
Infrastruktura informatyczna zarówno w wymiarze fizycznym, jak i wirtualnym stanowi
mechanizm lub zespół elementów służących do wykonywania określonych czynności, tym
samym należy ją traktować jako urządzenie przemysłowe. Serwery, routery, switch’e oraz
firewall’e podobnie jak każdy komputer są „urządzeniami” niezależnie od tego czy
urządzenia te funkcjonują w powiązaniu z siecią internetową i wymagają odpowiedniego
oprogramowania.
Skoro jednak, jak wynika z opisu sprawy, w ramach użytkowania Oprogramowania:
1) nie dochodzi do przeniesienia praw do infrastruktury Usługodawcy (np. poprzez ich
wynajmowanie, dzierżawienie lub leasingowanie);
2) Wnioskodawca nie nabywa usług udostępniania i utrzymania powierzchni dyskowej;
3) Wnioskodawca nie nabywa prawa do dysponowania określoną objętością dysków
(przestrzenią dyskową do przechowywania danych) ani do dysponowania określoną
mocą obliczeniową ani prawa do dysponowania określoną pamięcią podręczną, które
mogłyby być wykorzystywane przez Wnioskodawcę w prowadzonej działalności;
4) w ramach użytkowania Oprogramowania nie dochodzi do analizy, przekształcania lub
generowania danych przez Wnioskodawcę
- to w sprawie nie będziemy mieli do czynienia z przychodem za użytkowanie lub
prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego o którym mowa w art. 21 ust. 1
pkt 1 ustawy o CIT ani na podstawie wskazanych umów o unikaniu podwójnego
opodatkowania.
W związku z nabywaniem przez Wnioskodawcę Oprogramowania za pośrednictwem
Podmiotów Zagranicznych nie są Państwo zobowiązani do potrącenia od nich
zryczałtowanego podatku dochodowego.
Spółka wypłacając Podmiotom Zagranicznym wynagrodzenie za prawo do korzystania z
Oprogramowania w ramach Licencji End-User lub Modelu SaaS, tj. za użytkowanie
Oprogramowania, nie jest/nie będzie płatnikiem podatku u źródła.
Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 i 2 jest prawidłowe.
W związku z tym, że Spółka wypłacając Podmiotom Zagranicznym wynagrodzenie za
prawo do korzystania z Oprogramowania, nie jest/nie będzie płatnikiem podatku u źródła
- to w odniesieniu do pytania nr 3 i 4 wskazać należy, że Spółka wypłacając Podmiotom
Zagranicznym wynagrodzenie za prawo do korzystania z Oprogramowania w ramach
Licencji End-User lub Modelu SaaS, tj. za użytkowanie Oprogramowania na warunkach
opisanych we wniosku, nie ma/nie będzie miała obowiązku dokonania odpowiedniego
naliczenia, pobrania i zapłaty podatku u źródła.
Pytanie oznaczone we wniosku nr 3 i 4 jest prawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego,
który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego, które Państwo
przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
Odnosząc się do przywołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych wskazać
należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani
konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego stanu faktycznego czy też
zdarzenia przyszłego. Odnosząc się natomiast do przywołanych przez Państwa wyroków
należy zaznaczyć, że orzeczenia sądowe są wiążące jedynie w sprawach, w których
zapadły. Natomiast Organ, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkuje
się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów, to nie ma możliwości
zastosowania ich wprost, ponieważ nie stanowią materialnego prawa podatkowego.
Jednocześnie organ podkreśla, że niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie transakcji z
podmiotami wymienionymi we wniosku, dla których dane w zakresie realizacji wymiany
informacji podatkowych z innymi państwami zostały przez Państwa wskazane.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z
dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.).
Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna
(tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do
interpretacji.
- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub
zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem
czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1) z zastosowaniem art. 119a;
2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5
ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w
decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej
praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego
Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa
z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz.
U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę
należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej
(art. 53 § 1 PPSA):
- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa
Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres
Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP
(art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia
przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do
zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz
powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji
podatkowej.