0111-KDIB1-2.4010.131.2025.2.DK

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo, stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

7 marca 2025 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej z tego samego dnia w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 14 kwietnia 2025 r. Treść wniosku jest następująca

Opis zdarzenia przyszłego

Informacje o Wnioskodawcy Wnioskodawca jest spółką kapitałową z siedzibą w Luksemburgu, utworzoną i działającą na podstawie przepisów prawa luksemburskiego, będącą rezydentem podatkowym w Luksemburgu. Spółka nie posiada polskiej rezydencji podatkowej, a jej działalność w Polsce nie jest i nie będzie prowadzona za pośrednictwem zakładu w rozumieniu art. 5 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Wielkim Księstwem Luksemburga w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Luksemburgu dnia 14 czerwca 1995 r. (Dz. U. z 1996 r. Nr 110 poz. 527, dalej: „UPO”). W ramach swojej działalności Spółka inwestuje m.in. w fundusze inwestycyjne. Spółka jest właścicielem certyfikatów inwestycyjnych (dalej: „Certyfikaty inwestycyjne”, „Certyfikaty”) wyemitowanych przez polski fundusz inwestycyjny zamknięty w Polsce (dalej: „FIZAN”). Co naturalne dla cyklu inwestycyjnego, Spółka w przyszłości dokona zbycia Certyfikatów poprzez ich sprzedaż, odkup lub inną równoważną transakcję. Możliwe jest, że w dniu zbycia (lub ostatniego dnia miesiąca poprzedzającego miesiąc, w którym dokona zbycia) ponad 50% wartości aktywów FIZAN stanowić będą bezpośrednio lub pośrednio nieruchomości na terytorium Polski. W związku z tym, Spółka pragnie potwierdzić zasady opodatkowania zbycia Certyfikatów. Spółka wyjaśnia także, że: - FIZAN w momencie zbycia Certyfikatów nie będzie spółką nieruchomościową w rozumieniu art. 4a pkt 35 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 278 ze zm., dalej: „ustawa o CIT (podatek dochodowy od osób prawnych)”), - Certyfikaty nie są i nie będą papierami wartościowymi dopuszczonymi do publicznego obrotu na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej w ramach regulowanego rynku giełdowego, - wykluczone jest, aby nabywcą Certyfikatów był podmiot, o którym mowa w art. 26 ust. 1m ustawy o CIT.

Pytanie

Czy zbycie Certyfikatów inwestycyjnych będzie podlegać opodatkowaniu wyłącznie w Luksemburgu jako państwie siedziby Spółki, zgodnie z art. 13 ust. 5 UPO? Państwa stanowisko w sprawie Zbycie Certyfikatów inwestycyjnych będzie podlegać opodatkowaniu wyłącznie w Luksemburgu jako państwie siedziby Spółki, zgodnie z art. 13 ust. 5 UPO. Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy 1. Przepisy źródłowe w zakresie zasad opodatkowania zbycia certyfikatów inwestycyjnych przez nierezydentów

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy o CIT, podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Jak zostało wskazane w opisie zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca jest spółką prawa luksemburskiego oraz nie jest rezydentem podatkowym w Polsce. W związku z powyższym, podlegać może jedynie ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Zgodnie z art. 3 ust. 3 pkt 4 ustawy o CIT, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2, uważa się w szczególności dochody (przychody) z tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji) w spółce, ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną lub tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym, instytucji wspólnego inwestowania lub innej osobie prawnej i praw o podobnym charakterze lub z tytułu należności będących następstwem posiadania tych udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw - jeżeli co najmniej 50% wartości aktywów tej spółki, spółki niebędącej osobą prawną, tego funduszu inwestycyjnego, tej instytucji wspólnego inwestowania lub osoby prawnej, bezpośrednio lub pośrednio, stanowią nieruchomości położone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa do takich nieruchomości. Powyższe przepisy należy interpretować z uwzględnieniem UPO jako umowy międzynarodowej ratyfikowanej za uprzednią zgodą wyrażoną w ustawie, biorąc jednocześnie pod uwagę, że przepisy UPO mają pierwszeństwo przed ustawą CIT, jeśli nie da się ich pogodzić z ustawą. Certyfikaty inwestycyjne niewątpliwie stanowią szeroko pojęty majątek, a więc artykułem UPO, który ma rozstrzygające znaczenie dla określenia miejsca opodatkowania zbycia Certyfikatów jest art. 13 UPO. Zgodnie z art. 13 ust. 4 i 5 UPO, zyski osiągane przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, z tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji), których wartość w więcej niż 50 procentach pochodzi bezpośrednio lub pośrednio z majątku nieruchomego położonego w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie. Natomiast zgodnie z art. 13 ust. 5 UPO zyski z tytułu przeniesienia własności jakiegokolwiek innego majątku niż wymieniony w ustępach 1, 2, 3 i 4 podlegają opodatkowaniu wyłącznie w tym Umawiającym się Państwie, w którym przenoszący własność ma miejsce zamieszkania lub siedzibę. Biorąc pod uwagę powyższe, należy wskazać, że art. 13 ust. 4 i 5 UPO zawiera węższy niż wskazany w art. 3 ust. 3 pkt 4 ustawy o CIT katalog majątku, którego wartość w więcej niż 50 procentach pochodzi bezpośrednio lub pośrednio z majątku nieruchomego, a w konsekwencji możliwości jego opodatkowania w państwie położenia tego majątku. Z uwagi na brak możliwości pogodzenia powyższych przepisów, w odniesieniu do zdarzenia przyszłego będącego przedmiotem wniosku pierwszeństwo znajdują zapisy UPO. W konsekwencji, art. 13 ust. 4 UPO, w myśl którego na terytorium Polski mogą być opodatkowane jedynie zyski z tytułu zbycia udziałów (akcji), których wartość w więcej niż 50 procentach pochodzi bezpośrednio lub pośrednio z majątku nieruchomego, położonego na terytorium Polski, należy stosować bezpośrednio i z pierwszeństwem przed art. 3 ust. 3 pkt 4 ustawy o CIT. 2. Certyfikaty inwestycyjne a udziały (akcje) w rozumieniu ustawowym oraz UPO Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych i zarządzaniu alternatywnymi funduszami inwestycyjnymi (Dz. U. z 2024 r. poz. 1034 ze zm., dalej: „UFI”), fundusz inwestycyjny jest osobą prawną, której wyłącznym przedmiotem działalności jest lokowanie środków pieniężnych zebranych w drodze proponowania nabycia jednostek uczestnictwa albo certyfikatów inwestycyjnych w określone w ustawie papiery wartościowe, instrumenty rynku pieniężnego i inne prawa majątkowe. Zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 2 UFI, uczestnikami funduszu inwestycyjnego są osoby fizyczne, osoby prawne i jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej będące posiadaczami rachunku papierów wartościowych, na którym są zapisane certyfikaty inwestycyjne, albo będące osobami uprawnionymi z certyfikatów inwestycyjnych zapisanych na rachunku zbiorczym. Zgodnie z art. 6 ust. 2 UFI, jednostki uczestnictwa lub certyfikaty inwestycyjne reprezentują prawa majątkowe uczestników funduszu, określone ustawą i statutem funduszu inwestycyjnego. Należy wskazać, że UFI nie zawiera legalnej definicji certyfikatów inwestycyjnych. Niemniej jednak, biorąc pod uwagę powyższe przepisy, należy stwierdzić, że certyfikaty inwestycyjne reprezentują określone prawa majątkowe uczestników danego funduszu inwestycyjnego. Jednocześnie, w myśl art. 6 ust. 2 UFI, certyfikaty inwestycyjne nie są udziałami (akcjami) w spółkach - ich rola sprowadza się do reprezentowania określonych praw własnościowych inwestora w granicach przewidzianych w UFI i statucie funduszu inwestycyjnego. Co istotne, certyfikaty inwestycyjne, ze względu na swoje przeznaczenie ekonomiczne, reprezentują inne prawa niż te wynikające typowo z udziałów (akcji) w spółkach kapitałowych. Zgodnie z UFI, fundusz inwestycyjny jest formą zbiorowego inwestowania środków finansowych, a nie formą prowadzenia działalności gospodarczej. Certyfikaty inwestycyjne co do zasady nie przyznają inwestorowi prawa do bezpośredniego udziału w dochodach funduszu (chyba, że status stanowi inaczej), jak ma to miejsce w przypadku udziałów (akcji) w spółkach kapitałowych. Rola inwestora posiadającego certyfikaty inwestycyjne jest nieporównywalnie mniejsza od roli udziałowca lub akcjonariusza spółki kapitałowej. W szczególności, inwestor nie ma bezpośredniego wpływu na zarządzanie funduszem i ewentualnymi spółkami, których udziały (akcje) fundusz może posiadać oraz nie ma bezpośredniego wpływu na decyzje inwestycyjne funduszu. Zgodnie z wykładnią przedstawicieli doktryny (Dumkiewicz Małgorzata, Kidyba Andrzej, Komentarz aktualizowany do art. 1-300 Kodeksu spółek handlowych (dalej: „KSH (Krajowa Administracja Skarbowa)”)), udziały oraz akcje są swojego rodzaju potwierdzeniem „uczestnictwa” w spółce. Wspólnicy posiadający udziały oraz akcjonariusze prowadzą działalność gospodarczą poprzez daną spółkę. Udziały wyrażają wartość wniesionego kapitału (pieniężnego, rzeczowego) do spółki, a akcje to papiery wartościowe o określonej wartości nominalnej, będącymi dowodem praw majątkowych przysługujących akcjonariuszom oraz stwierdzającymi ich udział w majątku spółki. Z uwagi na powyższe, a także zgodnie z art. 3 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2024 r. poz. 722 ze zm., dalej: „UoIF”), jedyna wspólna cecha, która łączy zarówno akcje, jak i certyfikaty inwestycyjne (ale nie udziały), to ich kwalifikacja jako papierów wartościowych. Co istotne, na gruncie prawa podatkowego należy wskazać, że zgodnie z art. 3 ust. 3 pkt 3 ustawy o CIT, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2, uważa się w szczególności dochody (przychody) z papierów wartościowych oraz pochodnych instrumentów finansowych niebędących papierami wartościowymi, dopuszczonych do publicznego obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ramach regulowanego rynku giełdowego, w tym uzyskane ze zbycia tych papierów albo instrumentów oraz z realizacji praw z nich wynikających. Powołany wyżej artykuł wskazuje, że ustawodawca w ustawie o CIT „zrównał” certyfikaty inwestycyjne oraz akcje poprzez wskazanie, że dochody z papierów wartościowych są uznawane za osiągane na terytorium Polski jedynie w przypadku, w którym takie papiery wartościowe byłyby dopuszczone do publicznego obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ramach regulowanego rynku giełdowego. W przedstawionym zdarzeniu przyszłym, Certyfikaty inwestycyjne nie są dopuszczone do takiego obrotu, zatem powyższa wspólna kwalifikacja akcji i certyfikatów inwestycyjnych w ramach papierów wartościowych pozostaje bez wpływu na zasady opodatkowania ich zbycia. Powyższa wykładnia pojęć z aktów źródłowych w postaci UFI, UoIF oraz Kodeksu spółek handlowych pozwala na stwierdzenie, że w zakresie pojęciowym udziałów i akcji nie znajduje się pojęcie certyfikatów inwestycyjnych. Jednocześnie, na gruncie prawa podatkowego, potwierdzenie stanowiska polegającego na uznaniu, że certyfikaty inwestycyjne nie są ani udziałami, ani akcjami znajduje potwierdzenie m.in. w następujących interpretacjach prawa podatkowego: - w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 14 kwietnia 2023 r. (znak: 0111-KDIB1-2.4010.74.2023.2.ANK), zgodnie z którą: „Certyfikaty inwestycyjne natomiast nie są ani udziałami, ani akcjami spółek kapitałowych, a fundusz inwestycyjny zamknięty jest kategorią prawną odrębną od spółki z ograniczoną odpowiedzialnością lub spółki akcyjnej. Certyfikaty inwestycyjne reprezentują określone prawa majątkowe uczestników mające odmienny charakter niż prawa z akcji lub udziałów - co wynika z innej funkcji ekonomicznej, jaką te certyfikaty inwestycyjne pełnią. Z perspektywy uczestnika, fundusz inwestycyjny jest formą zbiorowego lokowania środków pieniężnych, a nie formą prowadzenia działalności gospodarczej”. - w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 9 listopada 2017 r. (znak: 0114-KDIP2-1.4010.234.2017.2.BC), zgodnie z którą: „certyfikaty inwestycyjne nie są udziałami/akcjami w spółkach - ich rola sprowadza się do reprezentowania określonych praw własnościowych inwestora w granicach przewidzianych w UFI i statucie funduszu inwestycyjnego. Certyfikaty inwestycyjne, ze względu na swoje przeznaczenie ekonomiczne, reprezentują inne prawa niż te wynikające typowo z udziałów/akcji w spółkach kapitałowych. Biorąc zatem pod uwagę klasyfikację prawno-podatkową certyfikatów inwestycyjnych i ich odmienny charakter w stosunku do akcji i udziałów, w przypadku umorzenia certyfikatów inwestycyjnych nie znajdzie zastosowania przepis art. 13 ust. 2 UPO PL-LUX, który dotyczy przeniesienia własności akcji lub udziałów w spółkach, których majątek składa się całkowicie lub głównie z majątku nieruchomego. W konsekwencji w przedmiotowej sytuacji wynagrodzenie z tytułu umorzenia certyfikatów inwestycyjnych podlega i będzie podlegać pod art. 13 ust. 5 UPO PL-LUX, zgodnie z którym zyski z przeniesienia własności (innych niż te, o których mowa w art. 13 ust. 1-4 UPO PL-LUX) powinny zostać opodatkowane tylko w tym państwie, w którym przenoszący własność ma miejsce zamieszkania lub siedzibę”. - w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 30 kwietnia 2015 r. (znak: IPPB5/4510-215/15-3/AJ), zgodnie z którą: „Zważywszy równocześnie na fakt, że w świetle polskich przepisów certyfikaty nie są ani udziałami ani akcjami, o czym mowa w art. 13 ust. 4 Konwencji, należy stwierdzić, że na tle art. 13 Konwencji polsko-luksemburskiej spełniają one dyspozycję ust. 5 tego artykułu. To przemawia za tym, że przychody/dochody z odpłatnego zbycia certyfikatów podlegają opodatkowaniu w miejscu siedziby rezydencji podatkowej Spółki, a więc w Luksemburgu”. - w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 3 kwietnia 2014 r. (znak: IPPB5/423-8/14-2/IŚ), zgodnie z którą: „Zważywszy równocześnie na fakt, że w świetle polskich przepisów certyfikaty nie są ani udziałami ani akcjami, o czym mowa w art. 13 ust. 4 Konwencji, należy stwierdzić, że na tle art. 13 Konwencji polsko- luksemburskiej spełniają one dyspozycję ust. 5 tego artykułu. To przemawia za tym, że przychody/dochody z odpłatnego zbycia certyfikatów podlegają opodatkowaniu w miejscu siedziby rezydencji podatkowej Spółki, a więc w Luksemburgu”. - w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 8 października 2014 r. (znak: IPPB5/423-742/14-3/RS), gdzie wnioskodawca wskazał, że certyfikaty inwestycyjne mają inny charakter niż udziały i akcje, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wypowiedział się następująco: „W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie określenia: czy wynagrodzenie otrzymywane przez Inwestora od Funduszu w związku wykupywaniem certyfikatów inwestycyjnych przez Fundusz będzie stanowiło zyski ze sprzedaży majątku, o których mowa w art. 13 ust. 5 umowy Polsko-Luksemburskiej o unikaniu podwójnego opodatkowania i jako takie nie będzie podlegało opodatkowaniu w Polsce (pytanie oznaczone nr 1) - jest prawidłowe, czy Inwestor będzie zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego od osób prawnych w Polsce z tytułu otrzymanego przez niego wynagrodzenia w związku z wykupywaniem certyfikatów inwestycyjnych przez Fundusz (pytanie oznaczone nr 2) - jest prawidłowe. Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy”. Podsumowując powyższe, należy wskazać, że z brzmienia UPO nie wynika, aby zbycie certyfikatów inwestycyjnych, których wartość wynika z nieruchomości funduszu inwestycyjnego położonych w Polsce, stanowi co najmniej 50% wartości aktywów tego funduszu, podlegało opodatkowaniu w Polsce. Ponadto, utrwalona linia interpretacyjna organów podatkowych potwierdza, że certyfikaty inwestycyjne nie są ani udziałami, ani akcjami w rozumieniu UPO. 3. Zapisy innych umów o unikaniu podwójnego opodatkowania w zakresie odnoszącym się do zysków z przeniesienia własności W ocenie Wnioskodawcy, niedopuszczalne jest dokonanie wykładni rozszerzającej art. 13 ust. 4 UPO, ponieważ umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania służą podziałowi władztwa podatkowego pomiędzy dwie umawiające się strony. Jakiekolwiek jednostronne rozszerzenie zakresu stosowania umowy w naturalny sposób wiąże się z ograniczeniem władztwa drugiej ze stron umowy i może nakładać na tę stronę obowiązki w zakresie zastosowania unikania podwójnego opodatkowania. Strony UPO w momencie jej zawarcia, a także obecnie miały i mają pełną swobodę w ukształtowaniu jej treści. Zdaniem Wnioskodawcy, gdyby celem prawodawcy było objęcie opodatkowaniem w Polsce sprzedaży certyfikatów inwestycyjnych, których wartość w więcej niż 50 procentach pochodzi bezpośrednio lub pośrednio z majątku nieruchomego, położonego na terytorium Polski, dokonałby takiego zapisu wprost w umowie o unikaniu podwójnego opodatkowania, uwzględniając certyfikaty inwestycyjne w katalogu zawartym w art. 13 ust. 4 UPO. Stosując wykładnię systemową, odnieść należy się do innych umów o unikaniu podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, gdzie strony tychże umów zdecydowały się na objęcie zbycia certyfikatów inwestycyjnych zakresem stosowania art. 13 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Przykładowo, w Umowie między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Malty w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, sporządzonej w La Valetta dnia 7 stycznia 1994 r. (Dz. U. z 1995 r. poz. 49 nr aktu 256, dalej: „UPO Polska-Malta”), zawarto zapisy w przedmiocie opodatkowania zysków ze zbycia udziałów lub akcji bądź porównywalnych praw, takich jak prawa w spółce osobowej lub truście, jak również certyfikaty lub jednostki uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym, osiąganych przez osobę mającą siedzibę w danym państwie, w drugim umawiającym się państwie. Zgodnie z art. 13 ust. 2 przedmiotowej umowy, zyski osiągnięte przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie z przeniesienia własności udziałów (akcji) bądź porównywalnych praw, takich jak prawa w spółce osobowej lub truście, jak również certyfikaty lub jednostki uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym, mogą być opodatkowane w drugim Umawiającym się Państwie, jeżeli w jakimkolwiek momencie w okresie 365 dni poprzedzających przeniesienie własności tych udziałów (akcji) bądź porównywalnych praw ich wartość pochodziła w więcej niż 50% bezpośrednio lub pośrednio z majątku nieruchomego, zdefiniowanego w artykule 6, położonego w tym drugim Umawiającym się Państwie. W Umowie między Rzeczpospolitą Polską a Federacyjną Republiką Brazylii w sprawie eliminowania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu oraz zapobiegania uchylaniu się i unikaniu opodatkowania, podpisanej 20 września 2022 roku w Nowym Jorku (dalej: „UPO Polska-Brazylia”), strony również zdecydowały się o wskazaniu zasad opodatkowania zysków ze zbycia certyfikatów lub jednostek uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym. Zgodnie z art. 13 ust. 4 przedmiotowej umowy, zyski osiągane przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie z przeniesienia własności udziałów lub akcji bądź porównywalnych praw, takich jak prawa w spółce osobowej lub truście, jak również certyfikaty lub jednostki uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym, mogą zostać opodatkowane w drugim Umawiającym się Państwie, jeżeli w jakimkolwiek momencie w okresie 365 dni poprzedzających przeniesienie własności tych udziałów lub akcji bądź porównywalnych praw ich wartość pochodziła w więcej niż 50 procentach bezpośrednio lub pośrednio z majątku nieruchomego, zdefiniowanego w artykule 6 ustęp 2, położonego na terytorium drugiego Umawiającego się Państwa. Bezpośrednie wskazanie w treści wyżej powołanych przepisów UPO Polska-Brazylia oraz UPO Polska-Malta certyfikatów inwestycyjnych w kategorii zysków osiąganych z przeniesienia własności potwierdza wykładnię systemową, zgodnie z którą, jeżeli strony UPO chciałyby, aby przedmiotowy artykuł znajdował zastosowanie do zysków osiąganych z tytułu zbycia certyfikatów inwestycyjnych, w takim wypadku certyfikaty inwestycyjne zostałyby wprost wskazane w treści przedmiotowej umowy. W Umowie między Rzecząpospolitą Polską a Gruzją w sprawie eliminowania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu oraz zapobiegania uchylaniu się i unikaniu opodatkowania, podpisanej w Tbilisi dnia 7 lipca 2021 r. (Dz. U. z 2023 poz. 563, dalej: „UPO Polska-Gruzja”), w art. 13 ust. 4 zdecydowano się na wskazanie możliwości opodatkowania zysków z przeniesienia udziałów lub akcji bądź porównywalnych praw, takich jak prawa w spółce osobowej lub truście, a zgodnie z art. 20 Protokołu między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów o zmianie Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, podpisanej w Warszawie dnia 13 lutego 2002 r., oraz Protokołu, podpisanego w Warszawie dnia 13 lutego 2002 r., podpisanym w Warszawie dnia 29 października 2020 r. (Dz. U. z 2022 r. poz. 906, dalej: „Protokół”) do Konwencji podpisanej w Warszawie dnia 13 lutego 2002 r. między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz. U. z 2003 poz. 216 nr aktu 2120 ze zm., dalej: „UPO Polska-Holandia”), strony uzgodniły, że dochód uzyskiwany w związku z wypłatami z tytułu certyfikatów lub jednostek uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym stanowi dochód z akcji (udziałów). Powyższe stanowi potwierdzenie, że w ramach wykładni postanowień umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, certyfikatów inwestycyjnych nie należy utożsamiać z pojęciem udziałów lub akcji, dopóki takie wskazanie nie zostanie zawarte wprost w danej umowie. 4. Wykładnia art. 13 UPO z uwzględnieniem Konwencja wielostronnej implementującej środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, sporządzonej w Paryżu dnia 24 listopada 2016 r., podpisanej w Paryżu dnia 7 czerwca 2017 r. (dalej: „Konwencja”, „Konwencja MLI”) Wnioskodawca wskazał, że Konwencja MLI stanowi instrument zmieniający umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania wypracowane na podstawie szeregu rekomendacji OECD. Poszczególne strony Konwencji wskazały, które umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zostają objęte Konwencją oraz które jej postanowienia wdrażają w tych umowach. Polska i Luksemburg objęły Konwencją UPO, natomiast Luksemburg dokonał wyboru z art. 9 ust. 6 lit. a Konwencji MLI wskazując, że zmiany wskazane w art. 9 nie mają zastosowania do umów zawartych przez Luksemburg i wyraził tym samym wiążącą wolę niestosowania art. 9 ust. 1 lit. b Konwencji MLI, który wskazuje, że klauzula nieruchomościowa powinna obejmować zarówno udziały (akcje), jak i „porównywalne prawa”. Brak obustronnej zgody na wdrożenie art. 9 Konwencji oznacza zarazem brak modyfikacji brzmienia UPO w powyższym zakresie, a w konsekwencji treść art. 13 UPO pozostaje niezmienna od 2013 roku, a art. 13 ust. 4 dotyczy jedynie udziałów i akcji. Warto również wskazać, że gdyby umawiające się strony chciały objąć zakresem art. 13 ust. 4 UPO również certyfikaty inwestycyjne, to taki zapis po prostu zostałby dodany do UPO we wskazanym postanowieniu. Potwierdzenie prawidłowości takiego podejścia potwierdza przykładowo interpretacja indywidualna z dnia 15 września 2017 r. (znak: 0114- KDIP2-1.4010.192.2017.1.BC), w której Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej potwierdził następujące stanowisko wnioskodawcy: „Ponadto, w Komentarzu do Konwencji modelowej OECD wskazano, że państwa które chcą rozszerzyć stosowanie art. 13 ust. 4 również na zyski ze zbycia praw w podmiotach, które nie emitują udziałów lub akcji mogą wprowadzić do umów o unikaniu podwójnego opodatkowania alternatywne brzmienie tego przepisu. A contrario, skoro Traktat zawiera standardowe brzmienie art. 13 ust. 4 Konwencji modelowej OECD, to nie ma on zastosowania do zysków ze zbycia certyfikatów inwestycyjnych. W wyniku wykupu Certyfikatów, ich własność zostanie przeniesiona przez Wnioskodawcę na Fundusz. W związku z powyższym, ponieważ Traktat nie przewiduje regulacji specyficznej dotyczącej zbycia certyfikatów w funduszach inwestycyjnych, opodatkowanie dochodów Wnioskodawcy z tego tytułu powinno opierać się na art. 7 Traktatu (w świetle tego przepisu zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład) lub art. 13 ust. 4 Traktatu (zgodnie z tym przepisem zyski z przeniesienia tytułu własności majątku nie wymienionego w ustępach 1, 2, 3 art. 13 podlegają opodatkowaniu tylko w tym państwie, w którym przenoszący tytuł własności ma miejsce zamieszkania lub siedzibę)”. 5. Komentarz OECD Ponadto Wnioskodawca pragnie wskazać, że zgodnie z treścią Komentarza OECD do Modelowej konwencji w sprawie podatku od dochodu i majątku (dalej: „Komentarz OECD”) obowiązującym, gdy zawierane było UPO i Protokół do niej (Protokół między Rzecząpospolitą Polską a Wielkim Księstwem Luksemburga zmieniający Konwencję między Rzecząpospolitą Polską a Wielkim Księstwem Luksemburga w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzoną w Luksemburgu dnia 14 czerwca 1995 r., podpisany w Luksemburgu dnia 7 czerwca 2012 r. (Dz. U. z 2013 r. poz. 964, dalej: „ Protokół Polska-Luksemburg”), strony danej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania mogą, ale nie muszą rozszerzyć zakresu stosowania klauzuli nieruchomościowej na inne prawa niż udziały (akcje). Polska i Luksemburg nie dokonały takiego rozszerzenia. Zgodnie z pkt 28.5. Komentarza OECD do art. 13 ust. 4: „wiele Państw w swoich dwustronnych konwencjach rozszerza lub zawęża zakres tego ustępu. Na przykład niektóre państwa uważają, że przepis ten powinien obejmować nie tylko zyski ze zbycia akcji, ale także zyski z przeniesienia praw w innych podmiotach, takich jak spółki osobowe lub trusty, które nie emitują akcji, o ile wartość tych praw w podobny sposób wynika głównie z nieruchomości. Państwa pragnące rozszerzyć zakres tego ustępu na takie prawa mogą zmienić ten ustęp w następujący sposób: <<4. Zyski osiągane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie z przeniesienia własności udziałów (akcji) lub porównywalnych praw, których więcej niż 50 procent wartości pochodzi bezpośrednio lub pośrednio z nieruchomości położonej w drugim Umawiającym się Państwie>>”. W odniesieniu do powyższego, Spółka wskazuje, że strony UPO, pomimo możliwości rozszerzenia zakresu stosowania art. 13 ust. 4 UPO do „porównywalnych praw” nie zdecydowały się na taką zmianę ani w momencie zawarcia UPO, ani w momencie zawarcia Protokołu, co podkreśla brak możliwości objęcia tymże przepisem innych zysków niż zysków osiągniętych z tytułu zbycia wyłącznie udziałów lub akcji. Biorąc pod uwagę argumentację wskazaną wyżej, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że do rozważanej transakcji zbycia Certyfikatów inwestycyjnych nie znajdzie zastosowania art. 13 ust. 4 UPO. Z uwagi na powyższe, w ocenie Spółki, zastosowanie w analizowanym zdarzeniu przyszłym znajdzie art. 13 ust. 5 UPO, a w konsekwencji uzyskane zyski z tytułu zbycia Certyfikatów inwestycyjnych powinny podlegać opodatkowaniu wyłącznie w Luksemburgu, tj. w państwie, w którym Spółka ma siedzibę.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe. Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji. Odnosząc się do przywołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych wskazać należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego. Natomiast organ, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkuje się wydanymi rozstrzygnięciami, to nie ma możliwości zastosowania ich wprost, ponieważ nie stanowią materialnego prawa podatkowego. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji - Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji. - Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. - Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): - w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo - w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej. Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.