0114-KDIP2-2.4010.70.2025.2.RK

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo, stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

7 lutego 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z 4 lutego 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej m.in. w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych, który dotyczy skutków podatkowych wykonania umowy powierniczej.

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest osobą prawną (spółką z ograniczoną odpowiedzialnością) z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, będącą polskim rezydentem podatkowym i czynnym podatnikiem podatku VAT (podatek od towarów i usług) (dalej Wnioskodawca). Wnioskodawca rozważa zawarcie umowy zlecenia powierniczego (dalej: „Umowa”), na podstawie której zleceniodawca (dalej: „Powierzający” ) zleci Wnioskodawcy dokonanie czynności prawnej polegającej na nabyciu przez Wnioskodawcę jako powiernika od podmiotu trzeciego (dalej: „Sprzedający” ), na podstawie umowy sprzedaży (dalej: „Umowa Sprzedaży” ), niżej opisanej nieruchomości. Sprzedający jest osobą prawną (spółką z ograniczoną odpowiedzialnością) z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, będąca polskim rezydentem podatkowym i czynnym podatnikiem podatku VAT. Sprzedający jest właścicielem nieruchomości położonej w Polsce, stanowiącej jedną działkę gruntu (dalej: „Nieruchomość” ). Nieruchomość nie jest zabudowana ani ogrodzona i nie jest uzbrojona w media. Nieruchomości nie była od momentu jej nabycia przez Sprzedającego i nie będzie do momentu sprzedaży na rzecz Wnioskodawcy wykorzystywana przez Sprzedającego wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT. Nieruchomość podlega ustaleniom obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (dalej: „MPZP” ) i znajduje się w obszarach oznaczonych na rysunku planu symbolami: 1) 3U.8, 3U.9 tereny zabudowy usług wielofunkcyjnych, 2) ZI.8, ZI.9, ZI.10 tereny zieleni izolacyjnej, 3) KDZ.2 tereny drogi publicznej, 4) ZWS.12 tereny zieleni ochronnej cieku wodnego. Zgodnie z MPZP (w odniesieniu do terenów zabudowy usług wielofunkcyjnych): 2. Jako przeznaczenie dopuszczalne ustala się możliwość lokalizacji obiektów i urządzeń: a) zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej w terenach 3U.3, 3U.4., 3U.5, 3U.6., 3U. 7., 3U.9., 3U 10. z możliwością lokalizacji usług wbudowanych; w terenie 3U.8. nie dopuszcza się zabudowy mieszkaniowej wielorodzinnej; b) wolnostojących lub dobudowanych budynków gospodarczych i garażowych, z zachowaniem pozostałych ustaleń dla terenu, c) obiektów małej architektury, urządzeń i budowli, urządzeń ochrony akustycznej (ekranów akustycznych) oraz zieleni urządzonej towarzyszącej zabudowie; d) sieci i urządzeń infrastruktury technicznej;

e) stacji paliw w terenach 3U.7, 3U.8., 3U.9.; f) parkingów naziemnych ( w tym wielopoziomowych) i podziemnych (wbudowanych) w terenach 3U.3., 3U.4., 3U.5., 3U.6., 3U.7, 3U.8., 3U.9, 3U.10., z zachowaniem minimalnych wskaźników parkingowych wskazanych szczegółowo w MPZP; g) nie wyznaczonych na rysunku planu dróg dojazdowych i wewnętrznych oraz dojść i dojazdów do budynków; h) ścieżek rowerowych. Zgodnie z MPZP (w odniesieniu do terenów dróg publicznych). 1. Wyznacza się Tereny Dróg Publicznych oznaczone na rysunku planu symbolami zgodnie ich kwalifikacją: drogi klasy zbiorczej oznaczone na rysunku planu symbolami od KDZ.1. do KDZ.4., 2. Podstawowym przeznaczeniem jest lokalizacja ulic, z wyposażeniem dostosowanym do klasy i przeznaczenia ulicy w obszarze (jezdnie, chodniki, obiekty małej architektury, ścieżki rowerowe, pasy i zatoki postojowe, pasy zieleni, przejścia piesze i przejazdy rowerowe, zatoki przystankowe, zadaszenia przystankowe), wraz z niezbędną infrastrukturą techniczną (odwodnienie - w tym rowy odwadniające - jako kanały zamknięte lub rowy otwarte, oświetlenie, urządzenia zabezpieczeń, oznakowania i sterowania ruchem oraz służące ograniczaniu uciążliwości komunikacyjnej) Zgodnie z MPZP (w odniesieniu do terenów zieleni izolacyjnej): 1) wyznacza się Tereny Zieleni Izolacyjnej oznaczone na rysunku planu symbolami od ZL1. Do ZI.19. z podstawowym przeznaczeniem terenu na zieleń ograniczającą niekorzystny wpływ terenów komunikacyjnych. 2) Jako przeznaczenie dopuszczalne ustala się możliwość lokalizacji obiektów i urządzeń: a) budowli i urządzeń związanych bezpośrednio z ochroną terenów sąsiednich przed uciążliwym oddziaływaniem układu komunikacyjnego; b) urządzeń i sieci infrastruktury technicznej; c) urządzeń ochrony akustycznej (ekranów akustycznych); d) nie wyznaczonych na rysunku planu wjazdów na tereny przyległych nieruchomości; e) dojść pieszych oraz ścieżek rowerowych; f) nie wyznaczonych na rysunku planu dróg dojazdowych i wewnętrznych a w terenie ZI.14 również parkingów. 3) Ustala się następujące warunki zagospodarowania terenu: a) zakaz lokalizacji obiektów kubaturowych; b) obowiązek urządzenia zespołów zieleni niskiej, średniowysokiej i wysokiej, zapewniającej ochronę przed hałasem i zanieczyszczeniami od terenów komunikacji; c) w terenach ZI.6., ZI.10., Zl.11. obowiązuje ochrona stanowisk roślin chronionych, o których mowa w § 10 ust. 1 pkt 1 lit. m; d) w terenach ZI.5., ZI.6., ZL7., ZI.8., Zl.11., ZI.12., ZI.14., realizacja obiektów budowlanych wymaga zachowania warunków określonych w § 10 ust. 5. Zgodnie z MPZP (w odniesieniu do terenów zieleni ochronnej ścieku wodnego): 1. Wyznacza się Tereny Zieleni Ochronnej Cieku Wodnego oznaczone na rysunku planu symbolami od ZWS.1. do ZWS.12. z podstawowym przeznaczeniem terenu na zieleń stanowiącą obudowę biologiczną wód powierzchniowych śródlądowych oraz rowów stanowiących urządzenia wodne. 2. Ustala się: a) nakaz zagospodarowania zgodnie z wymogami przepisów odrębnych w zakresie ochrony wód powierzchniowych śródlądowych oraz urządzeń wodnych, b) w terenach ZWS.7., ZWS.8., ZWS.9., ZWS.11., ZWS.12. obowiązuje ochrona stanowisk roślin chronionych, o których mowa w § 10 ust. 1 pkt 1 lit. m, c) w terenach ZWS.3., ZWS.4., ZWS.5., ZWS.7., ZWS.8., ZWS.11., ZWS.12. realizacja obiektów budowlanych wymaga zachowania warunków określonych w § 10 ust. 5, d) zakaz lokalizacji obiektów kubaturowych, e) Dopuszcza się stosowanie mostków zapewniających połączenia z terenami sąsiednimi oraz połączeń komunikacyjnych niewyznaczonych na rysunku planu. W MPZP dla Nieruchomości są wyznaczone linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu. Zgodnie z Umową Wnioskodawca w szczególności: 1) Otrzyma od Powierzającego środki pieniężne w kwocie równej cenie sprzedaży Nieruchomości przez Sprzedającego (dalej „Zaliczka") z przeznaczeniem na zapłatę na rzecz Sprzedającego ceny sprzedaży Nieruchomości, 2) Zobowiąże się do nabycia Nieruchomości w imieniu własnym, lecz na rachunek Powierzającego, 3) Zobowiąże się do zwrotu Zaliczki na rzecz Powierzającego w przypadku, gdyby nie doszło do nabycia Nieruchomości przez Wnioskodawcę, 4) Zobowiąże się do dysponowania Nieruchomością, w tym ponoszenia kosztów utrzymania Nieruchomości zgodnie z wytycznymi Powierzającego, 5) Będzie dokonywał zapłaty należności publicznoprawnych (podatki i opłaty) wynikających z faktu ujawnienia Wnioskodawcy jako właściciela Nieruchomości, takich jak w szczególności podatek od nieruchomości oraz inne obowiązkowe opłaty i podatki obciążające właściciela (dalej: „Należności Publicznoprawne”), które następnie będą zwracane Wnioskodawcy przez Powierzającego, 6) Będzie dokonywał zapłaty uzasadnionych wydatków, innych niż Należności Publicznoprawne, związanych z wykonywaniem praw i obowiązków związanych z Nieruchomością, takie jak w szczególności koszty nakładów na Nieruchomość (dalej: „Koszty Dodatkowe”), tytułem nabycia usług od podmiotów trzecich (dalej „Usługi Dodatkowe”), które to Koszty Dodatkowe następnie będą zwracane Wnioskodawcy przez Powierzającego. 7) Zobowiąże się do rozporządzania Nieruchomością zgodnie z wytycznymi Powierzającego, w tym w szczególności do przeniesienia własności Nieruchomości na rzecz Powierzającego, 8) Otrzyma od Powierzającego wynagrodzenie za świadczenie usług określonych w Umowie (dalej „Wynagrodzenie"). Powiernik planuje w wykonaniu Umowy przenieść własność Nieruchomości na rzecz Powierzającego, przy czym od momentu nabycia Nieruchomości przez Wnioskodawcę od Sprzedającego do momentu przeniesienia własności Nieruchomości na rzecz Powierzającego może upłynąć okres nawet kilku lat. Pytania 1) Czy zapłata przez Powierzającego Zaliczki na rzecz Wnioskodawcy podlega w całości opodatkowaniu podatkiem VAT i nie korzysta ze zwolnienia od podatku VAT? 2) Czy zapłata przez Powierzającego Zaliczki na rzecz Wnioskodawcy podlega u Wnioskodawcy opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych? 3) Czy przeniesienie własności Nieruchomości przez Wnioskodawcę na Powierzającego w wykonaniu Umowy podlega u Wnioskodawcy opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych? 4) Czy Wnioskodawca uprawniony będzie do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków obejmujących Należności Publicznoprawne oraz Koszty Dodatkowe? 5) Czy zwrot przez Powierzającego na rzecz Wnioskodawcy kosztów Należności Publicznoprawnych oraz Kosztów Dodatkowych będzie podlegał u Wnioskodawcy opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych? 6) Czy zwrot przez Powierzającego na rzecz Wnioskodawcy Kosztów Dodatkowych będzie podlegał u Wnioskodawcy opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a Wnioskodawca zobowiązany będzie do wystawienia z tego tytułu faktury VAT na rzecz Powierzającego? 7) Czy zwrot przez Powierzającego na rzecz Wnioskodawcy Należności Publicznoprawnych będzie podlegał u Wnioskodawcy opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a Wnioskodawca zobowiązany będzie do wystawienia z tego tytułu faktury VAT na rzecz Powierzającego? 8) Czy świadczenie przez Wnioskodawcę na rzecz Powierzającego usług powiernictwa na podstawie Umowy, za które Wnioskodawca otrzyma Wynagrodzenie, podlega u Wnioskodawcy opodatkowaniu podatkiem VAT i nie korzysta ze zwolnienia od podatku VAT? 9) Czy przeniesienie prawa własności Nieruchomości przez Wnioskodawcę na Powierzającego w wykonaniu Umowy podlega opodatkowaniu podatkiem VAT i nie korzysta ze zwolnienia od podatku VAT? 10) Czy Wnioskodawca uprawniony będzie do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawionych przez świadczących Usługi Dodatkowe, w których wykazany zostanie podatek VAT z tytułu świadczenia Usług Dodatkowych, a w szczególności w przypadku, gdyby kwota tego podatku naliczonego w okresach rozliczeniowych była wyższa niż kwota podatku należnego, czy Wnioskodawca uprawniony będzie do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy - przy założeniu, że Usługi Dodatkowe będę opodatkowane podatkiem VAT i nie będę korzystały ze zwolnienia od podatku VAT? Przedmiotem niniejszego rozstrzygnięcia jest odpowiedź na pytania nr 2-5 dotyczące podatku dochodowego od osób prawnych. W zakresie pytania nr 1 oraz pytań nr 6-10 dotyczących podatku od towarów i usług zostało/zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie. Państwa stanowisko w sprawie Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy do pytania nr 2 i 3 Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2023 r., poz. 2805 z późn. zm.; dalej „CITU") przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności: 1) otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe; 2) wartość otrzymanych rzeczy lub praw, a także wartość innych świadczeń w naturze, w tym wartość rzeczy i praw otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez samorządowe zakłady budżetowe i instytucje gospodarki budżetowej w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych oraz spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie. O zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów podlegających opodatkowaniu decyduje definitywny charakter tego przysporzenia w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono majątek podatnika (takie którymi może rozporządzać jak właściciel). W obrocie gospodarczym zarówno osoby fizyczne, osoby prawne, jak i jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej (spółki osobowe) nie muszą działać osobiście, dopuszczalne jest działanie przez przedstawiciela. Istota przedstawicielstwa w prawie cywilnym polega na tym, że pewna osoba dokonuje w imieniu i na rzecz innego podmiotu czynności prawnych. Osoba, która dokonuje czynności, określana jest mianem przedstawiciela, natomiast osoba, w imieniu której czynność jest dokonywana - mianem reprezentowanego. Wskazać należy, że powiernictwo, jako instytucja prawna nie jest uregulowane w prawie 1polskim. Podstawą do konstruowania czynności powierniczych jest wyrażona w art. 353 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2023 r. poz. 1610 z późn. zm., dalej: "k.c."). zasada swobody kontraktowej. Zgodnie z tym przepisem: Strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego. Co do zasady, umowa powiernictwa polega, na zawarciu stosunku między jej stronami, powierzającym i powiernikiem, którego celem jest wykonanie przez powiernika we własnym imieniu określonych usług i sfinansowanych przez powierzającego, na jego rzecz i w celu realizacji wskazanego przez niego interesu. Zależnie od postanowień umowy może być ona odpłatna albo nieodpłatna. Zawierana jest na określony czas, wskazany w umowie lub wynikający z istoty czynności prawnej, jaką ma podjąć powiernik. Podstawą do skonstruowania umowy powierniczej może być stosunek zlecenia. Prawa i obowiązki stron umowy powierniczej należy zatem zasadniczo oceniać według przepisów o zleceniu. Jak wynika z art. 734 i 735 k.c. istotą umowy zlecenia jest odpłatne lub nieodpłatne dokonanie określonej czynności prawnej w imieniu dającego zlecenie lub (jeżeli tak stanowi umowa) w imieniu własnym, lecz na rachunek zlecającego. W tym ostatnim wypadku, wszelkie nabycie praw lub rzeczy ma charakter powierniczy (fiducjarny), a przyjmujący zlecenie ma obowiązek wydać zlecającemu wszystko, co przy wykonaniu zlecenia dla niego uzyskał, chociażby w imieniu własnym (art. 740 zd. 2 k.c.). Sąd Najwyższy stwierdził, że stosunek powiernictwa jako umowy o dokonywanie czynności prawnych oraz czynności natury faktycznej wykazuje cechy właściwe umowie zlecenia (wyrok z dnia 18 lutego 2004 r., sygn. akt V CK 216/03). Władztwo nad nabytymi prawami, jakie można przypisać zleceniobiorcy wykonującemu zlecenie powiernicze jest ograniczone, a to poprzez: ograniczenie czasowe - zleceniobiorca obowiązany jest przekazać nabyte prawa, bądź uzyskane korzyści na pierwsze żądanie zleceniodawcy, ustawowo wyłączoną możliwość rozporządzania tymi prawami lub korzyściami na rzecz kogo innego aniżeli zleceniodawca lub wskazany przezeń podmiot, co powoduje wyłączenie możliwości efektywnego zwiększenia masy majątkowej zleceniobiorcy o prawa nabyte w wykonaniu powiernictwa, nieekwiwalentność dla zleceniobiorcy zbycia nabytych we własnym imieniu, lecz na rachunek zlecającego praw - prawa te przenoszone są na zlecającego nieodpłatnie - zgodnie z art. 742 k.c. dający zlecenie zwraca przyjmującemu zlecenie jedynie wydatki, które ten poczynił w celu należytego wykonania zlecenia, oraz zwalnia go od zobowiązań, które ten w powyższym celu zaciągnął w imieniu własnym, natomiast w przypadku przenoszenia powierniczo nabytych praw na wskazaną przez zlecającego osobę trzecią cena zbycia stanowi należność zleceniodawcy (art. 740 k.c.), przyjmującemu zlecenie nie wolno używać we własnym interesie rzeczy i pieniędzy dającego zlecenie. Od sum pieniężnych zatrzymanych ponad potrzebę wynikającą z wykonywania zlecenia powinien płacić dającemu zlecenie odsetki ustawowe (art. 741 k.c.), dający zlecenie powinien zwrócić przyjmującemu zlecenie wydatki, które ten poczynił w celu należytego wykonania zlecenia, wraz z odsetkami ustawowymi; powinien również zwolnić przyjmującego zlecenie od zobowiązań, które ten w powyższym celu zaciągnął w imieniu własnym (art. 742 k.c.). Zleceniobiorca, działający w charakterze powiernika, nabywa wszelkie prawa i obowiązki w ramach czynności oraz umów zawartych w wykonaniu umowy zlecenia i w związku z działaniem na rachunek dającego zlecenie (powierzającego) jest zobowiązany do przeniesienia na rzecz zleceniodawcy (powierzającego) wszystkich nabytych przez niego praw. Konsekwencje podatkowe czynności dokonywanych z udziałem powiernika powinny uwzględniać charakter prawny stosunku powiernictwa, a w szczególności fakt działania powiernika w imieniu i na rzecz powierzającego. Dlatego też wszelkie przysporzenia z tytułu wykonania powierzonych powiernikowi czynności, zawartych przez niego umów ze względu na obowiązek ich zwrotu, a więc brak definitywnego przysporzenia są neutralne podatkowo. W odniesieniu do otrzymania Zaliczki przez Wnioskodawcę od Powierzającego oraz przeniesienia prawa własności Nieruchomości przez Wnioskodawcę na rzecz Powierzającego na podstawie Umowy, wskazać należy, że przekazanie Zaliczki na rzecz Wnioskodawcy stanowi jedynie czynność, która umożliwia wykonanie Umowy, a przeniesienie własności Nieruchomości przez Wnioskodawcę na rzecz Powierzającego stanowi wykonanie Umowy. Zatem czynności te nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych przez Wnioskodawcę. Powyższe czynności będą immanentną cechą łączącego ich stosunku prawnego, a nie niezależnym samoistnym świadczeniem, które skutkowałoby powstaniem przysporzenia majątkowego po stronie Wnioskodawcy. Tym samym, skoro ww. czynności nastąpią w wykonaniu zobowiązania wynikającego z wcześniej zawartej Umowy, to czynności te należy uznać za neutralne podatkowo dla Wnioskodawcy. Tak również Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z dnia 10 grudnia 2024 r., sygn. 0114-KDIP2-2.4010.489.2024.2.SP. Stanowisko Wnioskodawcy do pytania nr 4 W ocenie Wnioskodawcy Wnioskodawca nie będzie uprawniony do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków obejmujących Należności Publicznoprawne oraz Koszty Dodatkowe. Stanowisko Wnioskodawcy do pytania nr 5 W ocenie Wnioskodawcy zwrot przez Powierzającego na rzecz Wnioskodawcy kosztów Należności Publicznoprawnych oraz Kosztów Dodatkowych nie będzie podlegał u Wnioskodawcy opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych. Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy do pytań nr 4 i 5 Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 i 2 CITU przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności: 1) otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe; 2) wartość otrzymanych rzeczy lub praw, a także wartość innych świadczeń w naturze, w tym wartość rzeczy i praw otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez samorządowe zakłady budżetowe i instytucje gospodarki budżetowej w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych oraz spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie. O zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów podlegających opodatkowaniu decyduje definitywny charakter tego przysporzenia w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono majątek podatnika (takie którymi może rozporządzać jak właściciel). W obrocie gospodarczym zarówno osoby fizyczne, osoby prawne, jak i jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej (spółki osobowe) nie muszą działać osobiście, dopuszczalne jest działanie przez przedstawiciela. Istota przedstawicielstwa w prawie cywilnym polega na tym, że pewna osoba dokonuje w imieniu i na rzecz innego podmiotu czynności prawnych. Osoba, która dokonuje czynności, określana jest mianem przedstawiciela, natomiast osoba, w imieniu której czynność jest dokonywana - mianem reprezentowanego. Wskazać należy, że powiernictwo, jako instytucja prawna nie jest uregulowane w prawie 1polskim. Podstawą do konstruowania czynności powierniczych jest wyrażona w art. 353 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2023 r. poz. 1610 z późn. zm., dalej: "k.c."), zasada swobody kontraktowej. Zgodnie z tym przepisem: Strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego. Co do zasady, umowa powiernictwa polega, na zawarciu stosunku między jej stronami, powierzającym i powiernikiem, którego celem jest wykonanie przez powiernika we własnym imieniu określonych usług i sfinansowanych przez powierzającego, na jego rzecz i w celu realizacji wskazanego przez niego interesu. Zależnie od postanowień umowy może być ona odpłatna albo nieodpłatna. Zawierana jest na określony czas, wskazany w umowie lub wynikający z istoty czynności prawnej, jaką ma podjąć powiernik. Podstawą do skonstruowania umowy powierniczej może być stosunek zlecenia. Prawa i obowiązki stron umowy powierniczej należy zatem zasadniczo oceniać według przepisów o zleceniu. Jak wynika z art. 734 i 735 k.c. istotą umowy zlecenia jest odpłatne lub nieodpłatne dokonanie określonej czynności prawnej w imieniu dającego zlecenie lub (jeżeli tak stanowi umowa) w imieniu własnym, lecz na rachunek zlecającego. W tym ostatnim wypadku, wszelkie nabycie praw lub rzeczy ma charakter powierniczy (fiducjarny), a przyjmujący zlecenie ma obowiązek wydać zlecającemu wszystko, co przy wykonaniu zlecenia dla niego uzyskał, chociażby w imieniu własnym (art. 740 zd. 2 k.c.). Sąd Najwyższy stwierdził, że stosunek powiernictwa jako umowy o dokonywanie czynności prawnych oraz czynności natury faktycznej wykazuje cechy właściwe umowie zlecenia (wyrok z dnia 18 lutego 2004 r., sygn. akt V CK 216/03). Władztwo nad nabytymi prawami, jakie można przypisać zleceniobiorcy wykonującemu zlecenie powiernicze jest ograniczone, a to poprzez: ograniczenie czasowe - zleceniobiorca obowiązany jest przekazać nabyte prawa, bądź uzyskane korzyści na pierwsze żądanie zleceniodawcy, ustawowo wyłączoną możliwość rozporządzania tymi prawami lub korzyściami na rzecz kogo innego aniżeli zleceniodawca lub wskazany przezeń podmiot, co powoduje wyłączenie możliwości efektywnego zwiększenia masy majątkowej zleceniobiorcy o prawa nabyte w wykonaniu powiernictwa, nieekwiwalentność dla zleceniobiorcy zbycia nabytych we własnym imieniu, lecz na rachunek zlecającego praw - prawa te przenoszone są na zlecającego nieodpłatnie - zgodnie z art. 742 k.c. dający zlecenie zwraca przyjmującemu zlecenie jedynie wydatki, które ten poczynił w celu należytego wykonania zlecenia, oraz zwalnia go od zobowiązań, które ten w powyższym celu zaciągnął w imieniu własnym, natomiast w przypadku przenoszenia powierniczo nabytych praw na osobę trzecią cena zbycia stanowi należność zleceniodawcy (art. 740 k.c.), przyjmującemu zlecenie nie wolno używać we własnym interesie rzeczy i pieniędzy dającego zlecenie. Od sum pieniężnych zatrzymanych ponad potrzebę wynikającą z wykonywania zlecenia powinien płacić dającemu zlecenie odsetki ustawowe (art. 741 k.c.), dający zlecenie powinien zwrócić przyjmującemu zlecenie wydatki, które ten poczynił w celu należytego wykonania zlecenia, wraz z odsetkami ustawowymi; powinien również zwolnić przyjmującego zlecenie od zobowiązań, które ten w powyższym celu zaciągnął w imieniu własnym (art. 742 k.c.). Zleceniobiorca, działający w charakterze powiernika, nabywa wszelkie prawa i obowiązki w ramach czynności oraz umów zawartych w wykonaniu umowy zlecenia i w związku z działaniem na rachunek dającego zlecenie (powierzającego) jest zobowiązany do przeniesienia na rzecz zleceniodawcy (powierzającego) wszystkich nabytych przez niego praw. Konsekwencje podatkowe czynności dokonywanych z udziałem powiernika powinny uwzględniać charakter prawny stosunku powiernictwa, a w szczególności fakt działania powiernika w imieniu i na rzecz powierzającego. Dlatego też wszelkie przysporzenia z tytułu wykonania powierzonych powiernikowi czynności, zawartych przez niego umów ze względu na obowiązek ich zwrotu, a więc brak definitywnego przysporzenia są neutralne podatkowo. Mając na uwadze powyższe, Należności Publicznoprawne oraz Koszty Dodatkowe nie stanowią w gruncie rzeczy wydatków Powiernika, są bowiem ponoszone na rzecz Powierzającego. Prawo do otrzymania zwrotu Należności Publicznoprawnych oraz Kosztów Dodatkowych wynika natomiast z Umowy i nie stanowią one elementu wynagrodzenia Wnioskodawcy. Nie są to również środki, którymi Powiernik może swobodnie dysponować, ponieważ w przypadku opisanym we wniosku, następować będzie ich zwrot, zatem wyrównanie uszczerbku majątkowego, spowodowanego obowiązkiem poniesienia niezbędnych wydatków wynikających z ujawnienia Wnioskodawcy wobec osób trzecich jako formalnego właściciela Nieruchomości. Innymi słowy, Wnioskodawca zobowiązany jest zapłacić Należności Publicznoprawne oraz Koszty Dodatkowe, wynika to bowiem z ujawnienia Wnioskodawcy jako właściciela Nieruchomości. Należy mieć na uwadze, że co do zasady Należności Publicznoprawne będą obciążać podmiot ujawniony jako właściciel i nie mogą być skutecznie zapłacone przez inny podmiot (Powierzającego). Z drugiej strony poniesione Koszty Dodatkowe oraz Należności Publicznoprawne nie będą także u Wnioskodawcy stanowiły kosztów uzyskania przychodów i powinny być księgowane poza wynikowo. Bez znaczenia pozostaje okoliczność, że Wnioskodawca formalnie ponosi te koszty we własnym imieniu. Istotne znaczenia ma to, że realnie nie ponosi definitywnego wydatku (kosztu) i tym samym nie ma prawa do zaliczenia go do kosztów uzyskania przychodów. Tak również Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z dnia 16 lutego 2024 r., sygn. 0111-KDIB1-1.4010.749.2023.1.KM.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Stosownie do treści art. 12 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 278, dalej: „ustawa o CIT (podatek dochodowy od osób prawnych)”): Przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności 1. otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe; 2. wartość otrzymanych rzeczy lub praw, a także wartość innych świadczeń w naturze, w tym wartość rzeczy i praw otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez samorządowe zakłady budżetowe i instytucje gospodarki budżetowej w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych oraz spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie. Zgodnie z art. 12 ust. 3 ww. ustawy: Za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, a także za przychody uzyskane z zysków kapitałowych, z wyłączeniem przychodów, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. Jako przychód należy rozumieć każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy. Do przychodów podatkowych zalicza się tylko takie przychody, które w danym momencie są trwałe, definitywne i bezwarunkowe. Nie będą to zatem jakiekolwiek przychody, lecz przychody, które stanowić będą trwałe przysporzenie majątkowe. Zasadniczo, o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów podlegających opodatkowaniu decyduje definitywny charakter tego przysporzenia w tym

sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono majątek podatnika (takie którymi może rozporządzać jak właściciel). W obrocie gospodarczym zarówno osoby fizyczne, osoby prawne, jak i jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej (spółki osobowe) nie muszą działać osobiście, dopuszczalne jest działanie przez przedstawiciela. Istota przedstawicielstwa w prawie cywilnym polega na tym, że pewna osoba dokonuje w imieniu i na rzecz innego podmiotu czynności prawnych. Osoba, która dokonuje czynności, określana jest mianem przedstawiciela, natomiast osoba, w imieniu której czynność jest dokonywana - mianem reprezentowanego. Jeżeli czynność dokonana przez przedstawiciela mieści się w granicach umocowania udzielonego przez reprezentowanego, wywołuje ona bezpośredni skutek dla podmiotu, który udzielił pełnomocnictwa. Prawu cywilnemu znane są także inne podobne instytucje, które pełnią funkcje zbliżone do przedstawicielstwa, jednak nie należy ich utożsamiać z przedstawicielstwem. Od tej instytucji należy odróżnić np. powiernika, który na zewnątrz działa jako samodzielny podmiot prawa, jednak z mocy wewnętrznego porozumienia z inną osobą, na rzecz której działa, nie występuje we własnym interesie. Powiernictwo jako instytucja prawna nie jest uregulowane w prawie polskim. Podstawą do 1konstruowania czynności powierniczych jest wyrażona w art. 353 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 1610 ze zm., dalej: „K.c.”), zasada swobody kontraktowej. Zgodnie z tym przepisem: Strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego. Umowa powiernictwa polega, co do zasady, na zawarciu stosunku między jej stronami: powierzającym i powiernikiem, którego celem jest wykonanie przez powiernika we własnym imieniu określonych usług i sfinansowanych przez powierzającego, na jego rzecz i w celu realizacji wskazanego przez niego interesu. Zależnie od postanowień umowy może być ona odpłatna albo nieodpłatna. Zawierana jest na określony czas, wskazany w umowie lub wynikający z istoty czynności prawnej, jaką ma podjąć powiernik. Podstawą do skonstruowania umowy powierniczej może być stosunek zlecenia. Prawa i obowiązki stron umowy powierniczej należy zatem zasadniczo oceniać według przepisów o zleceniu. Jak wynika z art. 734 i 735 K.c. istotą umowy zlecenia jest odpłatne lub nieodpłatne dokonanie określonej czynności prawnej w imieniu dającego zlecenie lub (jeżeli tak stanowi umowa) w imieniu własnym, lecz na rachunek zlecającego. W tym ostatnim wypadku, wszelkie nabycie praw lub rzeczy ma charakter powierniczy (fiduicjarny), a przyjmujący zlecenie ma obowiązek wydać zlecającemu wszystko, co przy wykonaniu zlecenia dla niego uzyskał, chociażby w imieniu własnym (art. 740 zd. 2 K.c.). Sąd Najwyższy stwierdził, że stosunek powiernictwa jako umowy o dokonywanie czynności prawnych oraz czynności natury faktycznej wykazuje cechy właściwe umowie zlecenia (wyrok z dnia 18 lutego 2004 r., sygn. akt V CK 216/03). Władztwo nad nabytymi prawami, jakie można przypisać zleceniobiorcy wykonującemu zlecenie powiernicze jest ograniczone, a to poprzez: ograniczenie czasowe - zleceniobiorca obowiązany jest przekazać nabyte prawa, bądź uzyskane korzyści na pierwsze żądanie zleceniodawcy, ustawowo wyłączoną możliwość rozporządzania tymi prawami lub korzyściami na rzecz kogo innego aniżeli zleceniodawca lub wskazany przezeń podmiot, co powoduje wyłączenie możliwości efektywnego zwiększenia masy majątkowej zleceniobiorcy o prawa nabyte w wykonaniu powiernictwa, nieekwiwalentność dla zleceniobiorcy zbycia nabytych we własnym imieniu, lecz na rachunek zlecającego praw - prawa te przenoszone są na zlecającego nieodpłatnie - zgodnie z art. 742 K.c. dający zlecenie zwraca przyjmującemu zlecenie jedynie wydatki, które ten poczynił w celu należytego wykonania zlecenia, oraz zwalnia go od zobowiązań, które ten w powyższym celu zaciągnął w imieniu własnym, natomiast w przypadku przenoszenia powierniczo nabytych praw na wskazaną przez zlecającego osobę trzecią cena zbycia stanowi należność zleceniodawcy (art. 740 K.c.), przyjmującemu zlecenie nie wolno używać we własnym interesie rzeczy i pieniędzy dającego zlecenie. Od sum pieniężnych zatrzymanych ponad potrzebę wynikającą z wykonywania zlecenia powinien płacić dającemu zlecenie odsetki ustawowe (art. 741 K.c.), dający zlecenie powinien zwrócić przyjmującemu zlecenie wydatki, które ten poczynił w celu należytego wykonania zlecenia, wraz z odsetkami ustawowymi; powinien również zwolnić przyjmującego zlecenie od zobowiązań, które ten w powyższym celu zaciągnął w imieniu własnym (art. 742 K.c.). Zleceniobiorca, który działa w charakterze powiernika, nabywa wszelkie prawa i obowiązki w ramach czynności oraz umów zawartych w wykonaniu umowy zlecenia i w związku z działaniem na rachunek dającego zlecenie (powierzającego) jest zobowiązany do przeniesienia na rzecz zleceniodawcy (powierzającego) wszystkich nabytych przez niego praw. Konsekwencje podatkowe czynności dokonywanych z udziałem Powiernika powinny uwzględniać charakter prawny stosunku powiernictwa, a w szczególności fakt działania Powiernika w imieniu i na rzecz Powierzającego. Zatem wszelkie przysporzenia z tytułu wykonania powierzonych Powiernikowi czynności, zawartych przez niego umów ze względu na obowiązek ich zwrotu, a więc brak definitywnego przysporzenia są neutralne podatkowo. Należy zatem wskazać, że czynność powiernicza składa się z dwóch elementów: 1) przeniesienia przez powierzającego na powiernika jakiegoś prawa albo zobowiązanie powiernika do nabycia tego prawa i przekazanie mu przez powierzającego środków na ten cel, w następstwie czego powiernik może korzystać z tego prawa względem osób trzecich w wyznaczonym zakresie; 2) zobowiązania powiernika wobec powierzającego, że będzie przestrzegał wyznaczonego zakresu korzystania z uzyskanego prawa (w szczególności, że powierzone prawo powróci do powierzającego pod określonymi warunkami) oraz zobowiązanie powiernika do przekazywania powierzającemu wszelkich pożytków związanych z tym prawem. Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że rozważają Państwo zawarcie umowy zlecenia powierniczego. Zleceniodawca (Powierzający) zleci Państwu (Powiernikowi) dokonanie czynności prawnej polegającej na nabyciu od podmiotu trzeciego (Sprzedającego) opisanej w zdarzeniu przyszłym Nieruchomości. Zgodnie z Umową Wnioskodawca m.in. będzie zobowiązany do nabycia Nieruchomości w imieniu własnym, lecz na rachunek Powierzającego. Otrzymają Państwo od Powierzającego środki pieniężne w kwocie równej cenie sprzedaży Nieruchomości (Zaliczka) z przeznaczeniem na jej zakup. Będą Państwo zobowiązani do zwrotu tej Zaliczki na rzecz Powierzającego w przypadku, gdyby nie doszło do nabycia Nieruchomości. W myśl zawartej umowy będą Państwo rozporządzać Nieruchomością zgodnie z wytycznymi Powierzającego, w tym w szczególności do zwrotnego przeniesienia własności Nieruchomości na Powierzającego. Państwa wątpliwości zawarte w pytaniu nr 2 i 3 dotyczą możliwości opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych otrzymanej Zaliczki oraz zwrotnego przeniesienia własności Nieruchomości na rzecz Powierzającego. W odniesieniu do Państwa wątpliwości należy wskazać, że Umowa powiernictwa, która zostanie zawarta pomiędzy Państwem a Zleceniodawcą, w ramach której otrzymają Państwo Zaliczkę na zakup Nieruchomości oraz będą Państwo zobowiązani do zwrotnego przekazania tej Nieruchomości na rzecz Zleceniodawcy, nie będzie miała charakteru definitywnego. Wnioskodawca, działający w charakterze Powiernika, nabywa wszelkie prawa i obowiązki w ramach czynności oraz umów zawartych w wykonaniu umowy zlecenia i w związku z działaniem na rachunek dającego zlecenie (Powierzającego) będzie zobowiązany do przeniesienia na rzecz zleceniodawcy (Powierzającego) wszystkich nabytych przez niego praw. Konsekwencje podatkowe czynności dokonywanych z udziałem Powiernika powinny uwzględniać charakter prawny stosunku powiernictwa, a w szczególności fakt działania Powiernika w imieniu i na rzecz Powierzającego. Dlatego też wszelkie przysporzenia z tytułu wykonania powierzonych Powiernikowi czynności, zawartych przez niego umów ze względu na obowiązek ich zwrotu, a więc brak definitywnego przysporzenia są neutralne podatkowo. Podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych nie będzie Powiernik, lecz Zleceniodawca jako powierzający i to na nim będzie ciążył obowiązek podatkowy w podatku dochodowym. Powyższe będzie wynikało z faktu zawarcia Umowy powiernictwa. Otrzymanie przez Państwa Zaliczki na zakup Nieruchomości oraz zwrotne przekazanie tej Nieruchomości na rzecz Powierzającego w wykonaniu Umowy powiernictwa stanowi jedynie czynności, które umożliwiają wykonanie tej Umowy. Powyższe czynności będą immanentną cechą łączącego strony stosunku prawnego, a nie niezależnymi samoistnymi świadczeniami, które skutkowałyby powstaniem przysporzenia majątkowego. Tym samym, skoro ww. czynności nastąpią w wykonaniu zobowiązania wynikającego z wcześniej zawartej Umowy powiernictwa, to należy uznać je za neutralne podatkowo dla Wnioskodawcy. Zatem, otrzymanie przez Państwa Zaliczki na zakup Nieruchomości oraz zwrotne przekazanie tej Nieruchomości na rzecz Powierzającego nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych. W konsekwencji, Państwa stanowisko do pytania nr 2 i 3, zgodnie z którym otrzymanie Zaliczki od Powierzającego oraz przeniesienie prawa własności Nieruchomości na rzecz Powierzającego w wykonaniu Umowy powiernictwa, nie będzie podlegało opodatkowaniu CIT u Wnioskodawcy - należy uznać za prawidłowe. Z opisu sprawy wynika również, że w ramach przyszłej umowy powiernictwa będą Państwo dokonywać zapłaty należności publicznoprawnych (podatki i opłaty) wynikające z faktu ujawnienia Wnioskodawcy jako właściciela Nieruchomości, w szczególności będzie to podatek od nieruchomości oraz inne obowiązkowe opłaty i podatki obciążające właściciela (dalej: „Należności Publicznoprawne”). Będą Państwo ponosić również uzasadnione wydatki inne niż Należności Publicznoprawne, związane z wykonywaniem praw i obowiązków wynikających z nabycia Nieruchomości, takie jak koszty nakładów na Nieruchomość (dalej: „Koszty Dodatkowe”), tytułem nabycia usług od podmiotów trzecich. Należności Publicznoprawne i Koszty Dodatkowe będą Państwu zwracane przez Powierzającego. Państwa wątpliwości zgłoszone w pytaniu nr 4 i 5 dotyczą możliwości zaliczenia do kosztów podatkowych Wnioskodawcy wydatków obejmujących Należności Publicznoprawne i Koszty Dodatkowe oraz możliwości opodatkowania zwrotu tych wydatków. Praktyką rynkową w przypadku świadczenia usług powiernictwa jest pokrywanie wszystkich bieżących i niezbędnych kosztów do realizacji umowy powiernictwa, a następnie obciążanie nimi Powierzającego. Jest to zatem mechanizm rynkowy bazujący na zwrocie wydatków poniesionych na rzecz Powierzającego. W związku z powyższym, Należności Publicznoprawne oraz Koszty Dodatkowe nie stanowią w gruncie rzeczy wydatków Powiernika, są bowiem ponoszone na rzecz Powierzającego i wynikają z prawa własności Zlecającego do powierzonego mienia. Prawo do otrzymania zwrotu Należności Publicznoprawnych oraz Kosztów Dodatkowych wynika z Umowy powiernictwa i nie stanowi to elementu wynagrodzenia Powiernika. Nie są to również środki, którymi Powiernik może swobodnie dysponować, ponieważ w przypadku opisanym we wniosku, następować będzie ich zwrot, zatem wyrównanie uszczerbku majątkowego, spowodowanego obowiązkiem poniesienia niezbędnych wydatków wynikających z ujawnienia Powiernika wobec osób trzecich jako formalnego właściciela powierzonego mienia. Innymi słowy, Powiernik zobowiązany jest zapłacić Należności Publicznoprawne oraz Koszty Dodatkowe, wynika to bowiem z ujawnienia w rejestrach Powiernika jako właściciela, który następnie zwraca się do Powierzającego o ich zwrot. Należy mieć na uwadze, że co do zasady Należności Publicznoprawne będą obciążać podmiot ujawniony jako właściciel i nie mogą być skutecznie zapłacone przez inny podmiot (Zleceniodawcę). Z drugiej strony poniesione Koszty Dodatkowe oraz Należności Publicznoprawne nie będą także u Powiernika stanowiły kosztów uzyskania przychodów. Bez znaczenia pozostaje okoliczność, że Powiernik formalnie ponosi te koszty we własnym imieniu. Istotne znaczenie ma to, że realnie nie ponosi definitywnego wydatku (kosztu) i tym samym nie ma prawa do zaliczenia go do kosztów uzyskania przychodów. W gruncie rzeczy rozliczenia te stanowić będą zwrot poniesionych wydatków, niezbędnych do świadczenia usług zgodnie z Umową powiernictwa. Trudno mówić po stronie Powiernika o poniesieniu kosztu, skoro wydatki te nie będą miały charakteru definitywnego, bowiem przysługiwać mu będzie zwrot wydatkowanej kwoty od Zleceniodawcy. Z kolei zwrot tych kwot, które nie stanowiły kosztu u Powiernika nie może stanowić jego przychodu. Zwrot ww. wydatków nie jest powiększany o marżę, skoro strony Umowy powiernictwa nie przewidziały dodatkowej odpłatności - termin „zwrot” stanowi zatem realizację zobowiązania umownego, ale nie powodujący powstania dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania w CIT. W przypadku zwrotu Należności Publicznoprawnych i Kosztów Dodatkowych, mimo, że formalnie będą one dokonywane w imieniu własnym Powiernika, to faktycznie ponoszone będą na rzecz Powierzającego. Tym samym należy zgodzić się z Państwa stanowiskiem, że wydatki obejmujące Należności Publicznoprawne i Koszty Dodatkowe nie stanowią kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawcy oraz zwrot tych wydatków przez Powierzającego nie będzie podlegał u Wnioskodawcy opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych. W konsekwencji Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 4 i 5 jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji. Jednocześnie wskazuję, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy stan faktyczny będący przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze

zdarzeniem przyszłym podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego oraz zastosują się Państwo do interpretacji. Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS /SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.