0114-KDIP2-2.4010.61.2025.1.PK

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo, stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

4 lutego 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 4 lutego 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczący uznania Farmy Wiatrowej za długoterminowy projekt z zakresu

infrastruktury publicznej i w związku z tym uprawnienia Spółki do nieuwzględniania kosztów finansowania dłużnego tego projektu. Treść wniosku jest następująca: Opis stanu faktycznego A. Sp. z o.o. z siedzibą w (...) (dalej: „Wnioskodawca”, „Spółka”) jest spółką prawa kapitałowego, której przedmiotem działalności jest wytwarzanie energii elektrycznej (35.11. Z). Wnioskodawca posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczony obowiązek podatkowy w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 278; dalej: „ustawa o CIT (podatek dochodowy od osób prawnych)”). Wnioskodawca powstał na skutek połączenia dwóch spółek, tj.: B. Sp. z o.o. (NIP: ...) - dalej „Przejmująca”; C. Sp. z o.o. (NIP: ...) - dalej „Przejmowana”. W dalszej części niniejszego Wniosku, gdy mowa będzie o Wnioskodawcy, rozumie się przez to również Przejmującą, o ile nie zostało to wyraźnie zaznaczone inaczej. Połączenie ww. spółek zostało zarejestrowane w Krajowym Rejestrze Sądowym w dniu 3 kwietnia 2024 roku. Do połączenia spółek doszło zgodnie z art. 492 § 1 pkt 1 i n. ustawy z dnia 15 września 2000 roku - Kodeks spółek handlowych (dalej: „KSH (Krajowa Administracja Skarbowa)”), tj. metodą łączenia się przez przejęcie, zgodnie z którym spółka przejmująca (tu: B. Sp. z o.o. - obecnie Wnioskodawca) wchodzi w całość praw i obowiązków spółki przejmowanej (C. Sp. z o.o.), ale jednocześnie nie dochodzi do zawiązania nowego podmiotu. Powyższe - zgodnie z art. 93 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (dalej: „Ordynacja”) - oznacza, że Wnioskodawca jako Przejmująca jest sukcesorem praw i obowiązków podatkowych spółki Przejmowanej. Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie wytwarzania energii elektrycznej. Spółka wytwarza energię elektryczną z odnawialnych źródeł energii (dalej: „OZE”), tj. Farmy Wiatrowej (...) o mocy 26 MW oraz Farmy Wiatrowej (...) o mocy 24 MW (dalej łącznie: „Farmy Wiatrowe”, „Projekt”). Przewidywany okres ekonomicznej użyteczności Farm Wiatrowych wynosi 30 lat. Projekt był finansowany ze środków własnych oraz w oparciu o pozyskane finansowanie zewnętrzne. W dniu 19 grudnia 2013 roku Przejmowana zawarła Umowę Kredytu (...) z Bankiem (...) (dalej: „ BANK A.”). Zgodnie z Załącznikiem nr 1 do przedmiotowej umowy, kredyt udzielony został na refinansowanie poniesionych kosztów inwestycji polegającej na wybudowaniu Farm Wiatrowych. Podejmując czynności zmierzające do połączenia, Przejmująca zawarła w dniu 2 marca 2023 roku Umowę Kredytu z Bankiem (...) (dalej: „ BANK B.”). Kredyt ten został udzielony - zgodnie z pkt 3.1. ww. umowy z dnia 2 marca 2023 roku - w celu finansowania udzielenia spółce C. z o.o. (Przejmowanej) pożyczki celem sfinansowania całkowitej spłaty kredytu udzielonego przez BANK A.. Jednocześnie - zgodnie z Umową Pożyczki z dnia 2 marca 2023 roku - Przejmująca udzieliła Przejmowanej pożyczki na całkowitą spłatę kredytu w BANK A. W wyniku połączenia Przejmującej i Przejmowanej doszło do subrogacji ww. pożyczki. Resumując, przygotowując się do przejęcia Przejmowanej, Wnioskodawca jako Przejmująca zaciągnął zobowiązania kredytowe wobec BANK B. w celu spłaty zobowiązań Przejmowanej wobec BANK. Natomiast zobowiązania wobec BANK A. były zaciągnięte w celu finansowania Farm Wiatrowych będących obecnie własnością Wnioskodawcy, na skutek połączenia spółek. Powyższe oznacza, że w wyniku połączenia Wnioskodawca, jako następca prawny Przejmowanej, otrzymując finansowanie od BANK B. w celu dalszego refinansowania zobowiązań Przejmowanej wobec BANK A. ponosi koszty finansowania dłużnego Projektu, o których mowa w art. 15c ust. 12 ustawy o CIT. Do kosztów finansowania dłużnego Wnioskodawca zalicza przede wszystkim odsetki, prowizje oraz inne koszty związane z udzielonym przez BANK B. finansowaniem. Podkreślić przy tym należy, że: wykonawca (tu: Przejmowana i Wnioskodawca) Farm Wiatrowych posiadała i posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczony obowiązek podatkowy; Farmy Wiatrowe znajdują się w całości na terytorium Polski; koszty finansowania zewnętrznego są dla celów podatkowych wykazywane przez Wnioskodawcę w całości w Polsce; całość dochodów Wnioskodawcy również podlega opodatkowaniu w Polsce. Wobec powyższego - w świetle art. 15c ust. 8 i 10 ustawy o CIT - po stronie Wnioskodawcy pojawiła się wątpliwość, czy jest on obowiązany do wyłączania z kosztów uzyskania przychodów te koszty finansowania dłużnego, które związane są z finansowaniem Farm Wiatrowych.

Pytanie

Czy Farmy Wiatrowe opisane w stanie faktycznym stanowią długoterminowy projekt z zakresu infrastruktury publicznej, o którym mowa w art. 15c. ust. 10 ustawy o CIT, a zatem zgodnie z art. 15c ust. 8 ustawy o CIT Wnioskodawca nie powinien uwzględniać kosztów finansowania dłużnego wynikających z kredytów (pożyczek) wykorzystywanych do sfinansowania Farm Wiatrowych przy wyliczaniu nadwyżki kosztów finansowania dłużnego, o którym mowa w art. 15c ust. 1 ustawy o CIT? Państwa stanowisko w sprawie Zdaniem Farmy Wiatrowe opisane w stanie faktycznym stanowią długoterminowy projekt z zakresu infrastruktury publicznej, o którym mowa w art. 15c. ust. 10 ustawy z 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 278; dalej: „ustawa o CIT”), a zatem zgodnie z art. 15c ust. 8 ustawy o CIT Wnioskodawca nie powinien uwzględniać kosztów finansowania dłużnego wynikających z kredytów (pożyczek) wykorzystywanych do sfinansowania Farm Wiatrowych przy wyliczaniu nadwyżki kosztów finansowania dłużnego, o którym mowa w art. 15c ust. 1 ustawy o CIT. Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy o CIT, ustawa reguluje opodatkowanie podatkiem dochodowym dochodów osób prawnych i spółek kapitałowych w organizacji (dalej: „podatek CIT”). Zgodnie z treścią art. 7 ust. 1 ustawy o CIT przedmiotem opodatkowania podatkiem CIT jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. Natomiast, jak wskazano w art. 7 ust. 2 ustawy o CIT, dochodem ze źródła przychodów jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Na podstawie art. 15c ust. 1 ustawy o CIT podatnicy, podlegający w Polsce opodatkowaniu od całości swoich dochodów, są obowiązani wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów koszty finansowania dłużnego. Zgodnie z art. 15c ust. 8 ustawy o CIT przy wyliczaniu nadwyżki kosztów finansowania dłużnego nie bierze się pod uwagę kosztów finansowania dłużnego wynikających z kredytów (pożyczek) wykorzystywanych do sfinansowania długoterminowego projektu z zakresu infrastruktury publicznej, w przypadku którego spełnione są łącznie następujące warunki: 1) wykonawca projektu podlega opodatkowaniu w państwie członkowskim Unii Europejskiej;

2) aktywa, których projekt dotyczy, znajdują się całości w państwie członkowskim Unii Europejskiej; 3) koszty finansowania zewnętrznego są wykazywane dla celów podatkowych w całości w państwie członkowskim Unii Europejskiej; 4) dochody są osiągane w całości w państwie członkowskim Unii Europejskiej. Analogicznie - zgodnie z art. 15c ust. 9 ustawy o CIT - dochodu wynikającego z długoterminowego projektu z zakresu infrastruktury publicznej nie uwzględnia się przy obliczaniu przychodów i kosztów, o których mowa w art. 15c ust. 1 ustawy o CIT. Natomiast jak stanowi art. 15c ust. 10 ustawy o CIT długoterminowy projekt z zakresu infrastruktury publicznej oznacza projekt służący dostarczeniu, modernizacji, eksploatacji lub utrzymaniu znaczącego składnika aktywów, będący w ogólnym interesie publicznym. Jednocześnie, jak stanowi art. 93 § 1 pkt 1 Ordynacji, osoba prawna powstała w wyniku łączenia się osób prawnych wstępuje we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki każdej łączących się spółek (sukcesja uniwersalna). Zdaniem Wnioskodawcy, Farmy Wiatrowe opisane w stanie faktycznym stanowią długoterminowy projekt z zakresu infrastruktury publicznej, o którym mowa w art. 15c. ust. 10 ustawy o CIT, a zatem, zgodnie z art. 15c ust. 8 ustawy o CIT, Wnioskodawca nie powinien uwzględniać kosztów finansowania dłużnego wynikających z kredytów (pożyczek) wykorzystywanych do sfinansowania tych Farm Wiatrowych przy wyliczaniu nadwyżki kosztów finansowania dłużnego, o którym mowa w art. 15c ust. 1 ustawy o CIT. W pierwszej kolejności należy podkreślić, że w przedstawionym przez Wnioskodawcę stanie faktycznym spełnione zostały wszystkie przesłanki formalne, o których mowa w art. 15c ust. 8 ustawy o CIT, tj.: wykonawcą Farm Wiatrowych był sam Wnioskodawca (wcześniej jako Przejmowana), będąc podmiotem odpowiedzialnym za realizację Inwestycji oraz uprawniony jest do ich dalszej eksploatacji, Wnioskodawca posiada siedzibę na terytorium Polski i podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce, Aktywa, składające się na Farmy Wiatrowe, znajdują się w całości w państwie członkowskim Unii Europejskiej (w Polsce), tj. zarówno Farma Wiatrowa (...), jak i Farma Wiatrowa (...) są zlokalizowane na terytorium Polski, koszty finansowania zewnętrznego ponoszone przez Wnioskodawcę na realizację Farm Wiatrowych są i będą wykazywane dla celów podatkowych w całości w państwie członkowskim Unii Europejskiej (w Polsce), dochody związane z Farmami Wiatrowymi będą przez Wnioskodawcę osiągane w całości na terytorium Polski lub Unii Europejskiej. Jednocześnie Wnioskodawca - jako następca prawny Przejmowanej - ma prawo do rozliczania tych kosztów zgodnie z zasadą sukcesji uniwersalnej wyrażoną w art. 93 § 1 Ordynacji. Przy czym podkreślić należy, że, o ile w trakcie realizacji Projektu dochodziło do zmiany podmiotów finansujących, to jednak finansowanie to cały czas było związane - jak zostało to przedstawione w stanie faktycznym - z dostarczeniem, modernizacją, eksploatacją lub utrzymaniem Farm Wiatrowych. Przechodząc dalej, wskazać należy, że kluczowym warunkiem, obok wskazanych powyżej przesłanek formalnych, jest to, aby dany projekt (tu: Farmy Wiatrowe) mieścił się w definicji zawartej w art. 15c ust. 10 ustawy o CIT. Art. 15c ust. 10 ustawy o CIT wymienia następujące przesłanki, aby projekt mógł zostać uznany za długoterminowy projekt z zakresu infrastruktury publicznej w rozumieniu art. 15c ust. 8 ustawy o CIT: projekt musi mieć charakter długoterminowy, przedsięwzięcie musi być projektem z zakresu infrastruktury publicznej, projekt musi służyć dostarczeniem, modernizacją, eksploatacją lub utrzymaniem znaczącego składnika aktywów, przy czym przez aktywa - zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 12 ustawy z dnia 29 września 1994 roku o rachunkowości (dalej: „UoR”) - rozumie się kontrolowane przez jednostkę zasoby majątkowe o wiarygodnie określonej wartości, powstałe w wyniku przeszłych zdarzeń, które spowodują w przyszłości wpływ do jednostki korzyści ekonomicznych, projekt powinien być realizowany w ogólnym interesie publicznym. Przesłanka długoterminowości Szacowany okres eksploatacji Farm Wiatrowych wynosi 30 lat. Co więcej, finansowanie zostało udzielone Wnioskodawcy na wieloletnie okresy. W związku z tym, zdaniem Wnioskodawcy, realizowane Projekty w postaci rozwoju i budowy elektrowni Farm Wiatrowych stanowią projekty o charakterze długoterminowym w rozumieniu art. 15c ust. 10 ustawy o CIT. Przesłanka przedsięwzięcia z zakresu infrastruktury publicznej Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN pojęcie „infrastruktury” należy rozumieć jako urządzenia i instytucje usługowe niezbędne do należytego funkcjonowania społeczeństwa i produkcyjnych działów gospodarki. W orzecznictwie sądowo- administracyjnym podkreśla się, że przez infrastrukturę publiczną należy rozumieć zbiór instytucji, obiektów czy urządzeń stanowiących podstawę do właściwego funkcjonowania bądź rozwoju danego systemu gospodarczego. Szerzej określając, jest to kompleks urządzeń użyteczności publicznej, niezbędny do zapewnienia należytego funkcjonowania gospodarki narodowej i życia ludności, odpowiednio rozmieszczony w przestrzeni (Kupiec i in „Gospodarka Przestrzenna Infrastruktura Ekonomiczna” Uniwersytet w B., 2005). Pojęcie infrastruktury zostało podobnie zdefiniowane przez A. Ginsberta-Geberta (Ekonomiczne i socjologiczne problemy ochrony środowiska: praca zbiorowa Wrocław: Zakł. Nar. im. Ossolińskich, 1985), który, poza wymienieniem takich cech, jak: podstawowe instytucje niezbędne do funkcjonowania gospodarki, czy związanie z terenem bazy materialnej, wskazuje także o konieczności wyposażenia terenu, zarówno w niezbędne urządzenia techniczne, jak i urządzenia społeczne, socjalne i instytucje kultury. Zważywszy, że Farmy Wiatrowe w sposób oczywisty przyczyniają się do właściwego funkcjonowania i rozwoju systemy gospodarczego, a także życia ludności, poprzez zapewnienie dostaw energii elektrycznej pochodzącej ze źródeł bezemisyjnych, zdaniem Wnioskodawcy projekt stanowi przedsięwzięcie z zakresu infrastruktury publicznej. Przesłanka znaczącego składnika aktywów Jak wskazano powyżej, aby dany projekt mógł zostać uznany za długoterminowy projekt z zakresu infrastruktury publicznej, przedmiotem projektu powinien być znaczący składnik aktywów podatnika, przy czym ustawa o CIT nie definiuje tego pojęcia. Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN, przez pojęcie „znaczący” należy rozumieć: odgrywający ważną rolę. W związku z powyższym, w ocenie Wnioskodawcy, można uznać, że „znaczący” to taki składnik aktywów, który odgrywa istotną rolę w funkcjonowaniu określonej społeczności lub podmiotu oraz przedstawia dużą wartość materialną. Jak zostało wskazane w stanie faktycznym, głównym przedmiotem działalności Wnioskodawcy, z którego czerpie on przychody, jest wytwarzanie energii elektrycznej, którą to Wnioskodawca wytwarza właśnie z Farm Wiatrowych. Oznacza, to że mają one dla Wnioskodawcy charakter znaczący w rozumieniu art. 15c ust. 10 ustawy o CIT, gdyż pozwalają na prowadzenie podstawowej działalności gospodarczej. Przesłanka ogólnego interesu publicznego Przechodząc dalej, wskazać należy, że dzięki realizacji Projektu Wnioskodawca może realizować dalszy cel jakim jest dostarczanie odbiorcom energii elektrycznej pochodzącej z OZE. Wytwarzając energię elektryczną z OZE, Wnioskodawca nie tylko realizuje swoją strategię ESG, lecz dąży do wypełnienia celów energetycznych ustanowionych przez Państwo Polskie (o czym w dalszej części Wniosku), zapewniając stałe dostawy energii elektrycznej przy jednoczesnym ograniczeniu wpływu jej produkcji na środowisko. Odnosząc się do przesłanki ogólnego interesu publicznego, Wnioskodawca pragnie wskazać, że zgodnie z art. 4 ust. 4 Dyrektywy Rady (UE) 2016/1164 z dnia 12 lipca 2016 roku ustanawiającej przepisy mające na celu przeciwdziałanie praktykom unikania opodatkowania, które mają bezpośredni wpływ na funkcjonowanie rynku wewnętrznego (dalej: "Dyrektywa"), długoterminowy projekt z zakresu infrastruktury publicznej oznacza projekt służący dostarczeniu, modernizacji, eksploatacji lub utrzymaniu znaczącego składnika aktywów, który to projekt dane państwo członkowskie uważa za będący w ogólnym interesie publicznym. Przy czym ani przepisy Dyrektywy, ani przepisy ustawy o CIT nie definiują pojęcia ogólnego interesu publicznego w kontekście projektu z zakresu infrastruktury publicznej, a zatem w takiej sytuacji, ponownie niezbędne jest odwołanie się do ogólnych zasad wykładni językowej. Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN przytoczone wyżej pojęcia należy rozumieć następująco: „publiczny” - oznacza (i) dotyczący całego społeczeństwa lub jakiejś zbiorowości lub (ii) dostępny lub przeznaczony dla wszystkich, „interes” - oznacza (i) pożytek, korzyść lub (ii) przedsięwzięcie przynoszące korzyść materialną. W związku z tym, przez interes publiczny należałoby rozumieć przedsięwzięcie przynoszące korzyść materialną całemu społeczeństwu lub danej zbiorowości, z dostępnością i przeznaczeniem dla wszystkich. Należy bowiem podkreślić, że wytworzona z Farm Wiatrowych energia elektryczna pozwala odciążyć część sektora energetycznego opartego energii elektrycznej produkowanej z węgla. Tym samym, elektrownie tego typu, zapewniając ciągłość i bezpieczeństwo w dostawie energii elektrycznej, zaspokajają podstawowe potrzeby społeczeństwa oraz gospodarki w zakresie dostępu do energii. Jednocześnie nie ulega wątpliwości, że energia elektryczna jest towarem niezbędnym dla życia każdego człowieka i gospodarczego rozwoju kraju. Ponadto, za publicznym charakterem inwestycji przemawia również fakt, że zapewnienie społeczeństwu dostępu do energii jest co do zasady obowiązkiem publicznym każdego państwa. Zważywszy na powyższe, projekt zapewniający ciągłość i bezpieczeństwo w dostawie energii elektrycznej jest, zdaniem Wnioskodawcy, projektem istotnym dla całego społeczeństwa i gospodarki, a zatem będący w ogólnym interesie publicznym w rozumieniu art. 15c ust. 10 ustawy o CIT. Podkreślić należy, że inaczej niż w przypadku elektrowni konwencjonalnych (wytwarzających energię elektryczną z paliw kopalnych) wytwarzanie prądu ze źródeł odnawialnych nie wymaga dostarczania jakiegokolwiek paliwa, dzięki czemu odnawialne źródła energii w całym okresie eksploatacji nie emitują gazów cieplarnianych, bądź emitują jedynie niewielkie ich ilości. Zwiększenie udziału energii odnawialnej w koszyku źródeł energii elektrycznej pomaga ograniczyć emisję gazów cieplarnianych, nie tylko ma pozytywny wpływ na środowisko przez redukcję tzw. śladu węglowego. Brak konieczności zużywania paliw kopanych oznacza brak kosztów z nim związanych, co uwalnia cenę energię z wiatru i ze słońca od wahań cen węgla, ropy naftowej, gazu ziemnego, czy paliwa jądrowego. Jest to szczególnie istotne, gdyż wpływ sytuacji geopolitycznej i zakłóceń w łańcuchach dostaw na cenę energii elektrycznej otrzymywaną przez lokalne społeczeństwo i gospodarki zostaje wtedy ograniczony. Dodatkowo, odnosząc się do spełnienia kryterium ogólnego interesu publicznego przez Farmy Wiatrowe należy wskazać, że: celem budowy Farm Wiatrowych była, jest i będzie produkcja energii elektrycznej, która następnie dostarczana odbiorcy zaspokaja jedną z podstawowych potrzeb społecznych; budowa Farm Wiatrowych wpisuje się w założenia zatwierdzonej przez Radę Ministrów „Polityki energetycznej Polski do 2040 r.” (źródło Polityka energetyczna Polski do 2040 r. - Ministerstwo Klimatu i Środowiska - Portal Gov.pl), zgodnie z którą w 2040 roku ponad połowę mocy zainstalowanych mają stanowić źródła zeroemisyjne. Powyższe oznacza, że celem Rządu Polskiego jest wspieranie dalszego rozwoju OZE w Polsce, do czego Wnioskodawca też się przyczynia poprzez budowę Farm Wiatrowych. Zatem realizowany przez Wnioskodawcę Projekt ma istotne znaczenie z punktu widzenia polskiej polityki energetycznej, a także każdego kraju dążącego do rozbudowy zeroemisyjnej infrastruktury energetycznej, kształtowania oraz zapewnienia bezpieczeństwa energetycznego z uwzględnieniem wpływu na środowisko. Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że spełniona jest przesłanka, która wskazuje, że Projekty powinny być w ogólnym interesie publicznym, w rozumieniu art. 15c ust. 10 ustawy o CIT. Orzecznictwo W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy przedstawione na wstępie, uznać należy za prawidłowe, co znajduje potwierdzenie również w utrwalonym orzecznictwie sądowo- administracyjnym, w tym Naczelnego Sądu Administracyjnego. Jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 8 lutego 2023 roku, sygn. II FSK 1615/20: „Dostrzegając zatem wątpliwości co do zakwalifikowania elektrowni wiatrowej jako inwestycji realizującej ogólny interes publiczny w rozumieniu art. 15c ust. 10 u.p.d.o.p., należy rozważyć, czy może być on uznany za wartościowy, korzystny lub pożądany przez zbiorowość, ale w oderwaniu od definicji i kryteriów przyporządkowanych gospodarce nieruchomościami. Dopiero wtedy można wyprowadzić uprawniony wniosek co do możliwości zastosowania wyłączenia limitowania kosztów planowanego finansowania dłużnego na podstawie art. 15c ust. 8 u.p.d.o.p., w szczególności mając na względzie, że wyłączenie to stanowi wyjątek od zasady limitowania takich kosztów, ale także, że elektrownia wiatrowa służy zapewnieniu społeczeństwu dostępu do energii elektrycznej i odpowiada przyjętemu przez rząd kierunkowi transformacji energetycznej, tworząc infrastrukturę służącą dobru publicznemu i zaspokajającą potrzeby społeczne”. Stanowisko podobne było w późniejszym okresie zajmowane wielokrotnie przez sądy, na co wskazują uzasadnienia poniżej wskazanych wyroków: wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 12 czerwca 2024 roku, sygn. II FSK 1194/21, w którym wskazano, że: „Prawidłowy sposób wykładni omawianego pojęcia dokonany przez Sąd pierwszej instancji potwierdza orzecznictwo naczelnego Sądu Administracyjnego, który w wyroku z dnia 8 lutego 2023 r., sygn. akt II FSK 1615/20 (publ. CBOSA), zajął się wykładnię zwrotu » ogólnego interesu publicznego« w kontekście farm wiatrowych. Zawarte w tym judykacie zapatrywania skład rozpoznający niniejszą sprawę w pełni podziela i przyjmując za swoje posłuży się nimi w niezbędnym zakresie”.; wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 25 maja 2023 roku, sygn. II FSK 2874/20, w którym wskazano: „interpretując pojęcie interesu publicznego należy zaś przede wszystkim ocenić, czy dana potrzeba znajduje w obiektywnie określonej sytuacji faktycznej uzasadnienie społeczne z punktu widzenia korzyści, które może przynieść, a wymaga to relatywizacji do konkretnego układu wartości, z uwagi na który nadaje się jej publiczny wymiar (por. A. Wilczyńska, Interes publiczny w prawie stanowionym i orzecznictwie Trybunału Konstytucyjnego, PPH 2009, nr 6, s. 48-55). W tym przypadku, skoro strona skarżąca wskazywała na interes publiczny w postaci zapewnienia bezpieczeństwa energetycznego regionu, należało w tym kontekście ocenić charakter inwestycji, choćby w kontekście art. 1 ust. 2 ustawy z 10 kwietnia 1997 r. Prawo energetyczne (Dz. U. z 2018 r. poz. 755 z późn. zm.). Nie ma przy tym znaczenia, czy inwestycję realizuje podmiot prywatny czy publiczny (por. Z. Czarnik, M. Mikolik, op. cit., s. 34), jeżeli realizuje w ten sposób interes publiczny”; wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 27 lutego 2024 roku, sygn. I SA/Gd 40/24, w którym wskazano, że: „stanowisko wyrażone w zaskarżonej interpretacji, iż prowadzona przez skarżącą inwestycja, nie może zostać uznana za długoterminowy projekt z zakresu infrastruktury publicznej, o którym mowa w art. 15c ust. 8-10 u.p.d.o.p. jest w tej sytuacji nieprawidłowe. Rację ma bowiem skarżąca wskazując, że realizowane przedsięwzięcie w zakresie budowy elektrowni niezależnie od rodzaju wytwarzanej energii ma istotne znaczenie z punktu widzenia polityki energetycznej każdego kraju w zakresie rozbudowy infrastruktury wytwórczej energii elektrycznej, kształtowania krajowej strategii energetycznej oraz zapewnienia bezpieczeństwa energetycznego z uwzględnieniem wpływu na środowisko” (podobnie wyrok WSA w Gdańsku z dnia 27 marca 2024 roku, sygn. I SA/Gd 38/24 oraz z 3 kwietnia 2024 roku, sygn. I SA/Gd 32/24). Resumując, zdaniem Wnioskodawcy Farmy Wiatrowe opisane w stanie faktycznym stanowią długoterminowy projekt z zakresu infrastruktury publicznej, o którym mowa w art. 15c. ust. 10 ustawy o CIT, a zatem zgodnie z art. 15c ust. 8 ustawy o CIT Wnioskodawca nie powinien uwzględniać kosztów finansowania dłużnego wynikających z kredytów (pożyczek) wykorzystywanych do sfinansowania Farm Wiatrowych przy wyliczaniu nadwyżki kosztów finansowania dłużnego, o którym mowa w art. 15c ust. 1 ustawy o CIT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe. Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność. Wskazać należy, że powołane we wniosku wyroki sądowe zostały wydane w indywidualnych sprawach innych podmiotów i nie wiążą organu w sprawie będącej przedmiotem wniosku. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji. Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 z późn. zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS /SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej. Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.