0114-KDIP2-2.4010.109.2025.1.AS

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo, stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

28 lutego 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 28 lutego 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia daty powstania przychodu z tytułu nabycia nieruchomości przez zasiedzenie. Treść wniosku jest następująca. Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego A. S.A. jest spółką akcyjną, opodatkowaną na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podatkiem dochodowym od osób prawnych od całości osiąganych dochodów. Rok

podatkowy Spółki jest tożsamy z rokiem kalendarzowym. Spółka jest zarejestrowanym polskim podatnikiem VAT (podatek od towarów i usług) czynnym. (...) Spółka A. S.A. powstała w (...) w ramach restrukturyzacji przedsiębiorstwa (...) − mocą ustawy (...); dalej jako: „ustawa o ...”). Na podstawie ww. ustawy, ze struktur przedsiębiorstwa (...) wyodrębnione zostały spółki tworzące Grupę A., która od (...) r. funkcjonuje na zasadach holdingu. Zgodnie ze statutem A. S.A. przedmiot działalności Spółki obejmuje m.in. następujące obszary: wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi (PKD (Polska Klasyfikacja Działalności) 68.20. Z), kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek (PKD 68.10.Z), zarządzanie nieruchomościami wykonywane na zlecenie (PKD 68.32.Z), pośrednictwo w obrocie nieruchomościami (PKD 68.31.Z). Ponadto A. S.A. to jeden z największych w Polsce zarządców nieruchomości − gruntów, budynków, budowli i lokali mieszkalnych. Majątek A. S.A. stanowią zarówno obiekty pełniące funkcje związane z obsługą (...), jak i nieruchomości o charakterze typowo komercyjnym. W ramach prowadzonej działalności Spółka m.in.: prowadzi działania sprzedażowe mające na celu zbycie nieruchomości niewykorzystywanych komercyjnie lub nieprzynoszących wymiernych korzyści finansowych, kontynuuje proces uwłaszczania na gruntach przeznaczonych do zbycia oraz prowadzi działania polegające na przygotowaniu części nieruchomości do wniesienia aportem do spółek zależnych. Spółka złożyła do Sądu Rejonowego w (...) wniosek o stwierdzenie nabycia nieruchomości przez zasiedzenie. Sprawa dotyczyła działki gruntowej, położonej w (...), oznaczonej geodezyjnie jako działki: nr 1, obręb (...), o powierzchni 0,0788 ha, dla której Sąd Rejonowy w (..) Wydział VIII Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę o nr (...), nr 2, obręb (...), o powierzchni 0,1245 ha, dla której Sąd Rejonowy w (...) Wydział VIII Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę o nr (...). Sąd Rejonowy w dniu (...) 2022 r wydał Postanowienie (sygn. akt II (...)) o stwierdzeniu nabycia przez A. S.A. poprzez zasiedzenie z dniem (...) 2020 r. prawa własności zabudowanej nieruchomości położonej w (...). Spółka otrzymała przedmiotowe postanowienie w dniu (...) 2022 r. Postanowienie uprawomocniło się w dniu (...) 2022 r. W dniu 31 stycznia 2023 r. Sąd Rejonowy w (...) doręczył A. S.A. postanowienie z nadaną klauzulą prawomocności. Na podstawie uprawomocnionego postanowienia Sądu Rejonowego Spółka przyjęła nieruchomość do ewidencji środków trwałych. Przedmiotowe zapytanie dotyczy daty powstania obowiązku wykazania przychodu w podatku CIT (podatek dochodowy od osób prawnych) w związku z zasiedzeniem przez Spółkę nieruchomości.

Pytanie

Kiedy powstaje przychód podatkowy z tytułu nabycia w drodze zasiedzenia prawa własności nieruchomości gruntowej? Państwa stanowisko w sprawie W ocenie Wnioskodawcy momentem wykazania przychodu podatkowego jest data wskazana w postanowieniu Sądu Rejonowego o stwierdzeniu nabycia własności nieruchomości przez zasiedzenie, tj. w tym przypadku dzień (...) 2020 r. Uzasadnienie: A. S.A. jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych i podlega obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania, zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2023 poz. 2805 t.j.; dalej jako: „ustawa o CIT”), przychodem podatkowym jest m. in. wartość otrzymanych rzeczy lub praw, a także wartość innych świadczeń w naturze, w tym wartość rzeczy i praw otrzymanych nieodpłatnie. Nabycie nieruchomości przez zasiedzenie jest formą nieodpłatnego przysporzenia majątkowego, a wartość nieruchomości nabytej przez zasiedzenie należy traktować jako wartość otrzymanej nieodpłatnie rzeczy. Tym samym, nabycie poprzez zasiedzenie nieruchomości, będzie stanowiło przysporzenie majątkowe, które podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych. Za datę powstania przychodu podatkowego uznaje się z kolei dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień wystawienia faktury albo uregulowania należności - przepis art. 12 ust. 3d Ustawy o CIT. Przepisy Ustawy o CIT nie wprowadzają odrębnej definicji zasiedzenia. W takim przypadku należy stosować inne obowiązujące uregulowania prawne. Zasiedzenie zostało uregulowane w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz.U. z 2024 poz. 1061 t.j., dalej: „Ustawa k.c.”). Instytucję zasiedzenia regulują przepisy art. 172-176 Ustawy k.c. Z przedmiotowych przepisów wynika, że posiadacz nieruchomości niebędący jej właścicielem nabywa własność, jeżeli posiada nieruchomość nieprzerwanie od lat dwudziestu jako posiadacz samoistny, chyba że uzyskał posiadanie w złej wierze (zasiedzenie). Zgodnie z § 2 po upływie lat trzydziestu posiadacz nieruchomości nabywa jej własność, choćby uzyskał posiadanie w złej wierze. Nabycie własności nieruchomości następuje w dacie określonej w treści postanowienia sądu jako dzień, w którym posiadacz nabył prawo własności danej nieruchomości. W opinii Spółki, data wskazana w postanowieniu Sądu Rejonowego, wskazująca na moment zasiedzenia przypadający na dzień 2(...) 2020 r., wskazuje datę nabycia prawa własności nieruchomości, a tym samym datę powstania obowiązku podatkowego w CIT. W rozliczeniu za maj 2020 r. Spółka powinna więc rozpoznać przychód podatkowy z tytułu zasiedzenia, gdyż z momentem wskazanym w postanowieniu Sądu Rejonowego nastąpiło nabycie przez Spółkę nieruchomości w drodze zasiedzenia, a tym samym powstał przychód podatkowy. Stanowisko to znajduje potwierdzenie w interpretacji z dnia 6 sierpnia 2020 r. Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej 0111-KDIB2-1.4010.190.2020.1.AM, interpretacji z dnia 13 maja 2022 r. Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej 0111-KDIB2-1.4010.166.2022.1. MKU, interpretacji z dnia 26 sierpnia 2024 r. Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej

0111-KDIB2-1.4010.335.2024.1.BJ, interpretacji z dnia 15 grudnia 2024 r. Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej 0114-KDIP2-1.4010.484.2024.3.JF.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 278, dalej: „ustawa o CIT”): Przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności: 2) wartość otrzymanych rzeczy lub praw, a także wartość innych świadczeń w naturze, w tym wartość rzeczy i praw otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie, a także wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń, z wyjątkiem świadczeń związanych z używaniem środków trwałych otrzymanych przez samorządowe zakłady budżetowe i instytucje gospodarki budżetowej w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych oraz spółki użyteczności publicznej z wyłącznym udziałem jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków od Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego lub ich związków w nieodpłatny zarząd lub używanie. Nabycie nieruchomości przez zasiedzenie jest formą nieodpłatnego przysporzenia majątkowego, a wartość nieruchomości nabytej przez zasiedzenie należy traktować jako wartość otrzymanej nieodpłatnie rzeczy. Tym samym, nabycie poprzez zasiedzenie nieruchomości, będzie stanowiło przysporzenie majątkowe, które podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych. Stosownie do art. 12 ust. 5 ustawy o CIT: Wartość otrzymanych rzeczy lub praw, w tym otrzymanych nieodpłatnie, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania, z zastrzeżeniem ust. 6b. Zgodnie zaś z art. 27 ust. 1 ustawy o CIT: Podatnicy, z wyjątkiem zwolnionych od podatku na podstawie art. 6 ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 1d i 1da, art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. a oraz przepisów ustawy wymienionej w art. 40 ust. 2 pkt 8, są obowiązani, z zastrzeżeniem ust. 2a, składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości dochodu osiągniętego (straty poniesionej) w roku podatkowym - do końca trzeciego miesiąca roku następnego i w tym terminie wpłacić podatek należny albo różnicę między podatkiem należnym od dochodu wykazanego w zeznaniu a sumą zapłaconych zaliczek za okres od początku roku. Dla oceny Państwa stanowiska w zakresie momentu powstania przychodu z tytułu nabycia własności zasiedzianej Nieruchomości w drodze zasiedzenia istotne jest ustalenie momentu nabycia własności. W celu prawidłowego określenia, kiedy następuje nabycie nieruchomości w drodze zasiedzenia, należy odwołać się do przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. z 2024 r., poz. 1061 ze zm., dalej: „K.c.”). W myśl art. 172 § 1 i 2 K.c.: § 1. Posiadacz nieruchomości nie będący jej właścicielem nabywa własność, jeżeli posiada nieruchomość nieprzerwanie od lat dwudziestu jako posiadacz samoistny, chyba że uzyskał posiadanie w złej wierze (zasiedzenie). § 2. Po upływie lat trzydziestu posiadacz nieruchomości nabywa jej własność, choćby uzyskał posiadanie w złej wierze.

Z powyższego przepisu wynika, że na skutek zasiedzenia dotychczasowy posiadacz samoistny, czyli ten, który faktycznie włada rzeczą jak właściciel ex lege nabywa własność na skutek upływu czasu i może żądać, aby stwierdził to sąd w orzeczeniu. Nabycie własności jest tu tzw. nabyciem pierwotnym, a orzeczenie sądu ma charakter deklaratoryjny i stanowi podstawę wpisu nowego właściciela do księgi wieczystej. Orzeczenie sądu nie jest warunkiem nabycia prawa własności, nabywa się je bowiem po spełnieniu przesłanek określonych w przepisach Kodeksu cywilnego. Orzeczenie sądu stanowi jednak dowód takiego nabycia, na który będzie się można powołać w celu wykazania prawa własności rzeczy. Jak wynika z przedstawionego przez Państwa we wniosku opisu sprawy oprócz działalności podstawowej zarządzają Państwo także nieruchomościami − gruntami, budynkami, budowlami i lokalami mieszkalnymi. Majątek Spółki stanowią zarówno obiekty pełniące funkcje związane z obsługą transportu kolejowego, jak i nieruchomości o charakterze typowo komercyjnym. W ramach prowadzonej działalności Spółka m.in.: prowadzi działania sprzedażowe mające na celu zbycie nieruchomości niewykorzystywanych komercyjnie lub nieprzynoszących wymiernych korzyści finansowych, kontynuuje proces uwłaszczania na gruntach przeznaczonych do zbycia oraz prowadzi działania polegające na przygotowaniu części nieruchomości do wniesienia aportem do spółek zależnych. Spółka złożyła do Sądu Rejonowego w (...) wniosek o stwierdzenie nabycia nieruchomości przez zasiedzenie. Sprawa dotyczyła działki gruntowej, położonej w (...). Sąd Rejonowy (...) 2022 r. wydał postanowienie (sygn. akt (...)) o stwierdzeniu nabycia przez Spółkę poprzez zasiedzenie z dniem (...) 2020 r. prawa własności zabudowanej nieruchomości położonej w (...). Spółka otrzymała postanowienie w dniu (...) 2022 r., a uprawomocniło się ono 9 czerwca 2022 r. Postanowienie z Sądu z nadaną klauzulą prawomocności otrzymali państwo 31 stycznia 2023 r. Na podstawie uprawomocnionego postanowienia Sądu Rejonowego Spółka przyjęła nieruchomość do ewidencji środków trwałych. Państwa wątpliwości dotyczą daty powstania obowiązku wykazania przychodu w podatku CIT w związku z zasiedzeniem przez Spółkę nieruchomości. Jak wynika z przepisów Kodeksu cywilnego, na skutek zasiedzenia dotychczasowy posiadacz samoistny, czyli ten, który faktycznie włada rzeczą jak właściciel ex lege nabywa własność na skutek upływu czasu i może żądać, aby stwierdził to sąd w orzeczeniu. Nabycie własności jest tu tzw. nabyciem pierwotnym, a orzeczenie sądu ma charakter deklaratoryjny i stanowi podstawę wpisu nowego właściciela do księgi wieczystej. Orzeczenie sądu nie jest warunkiem nabycia prawa własności, nabywa się je bowiem po spełnieniu przesłanek określonych w przepisach Kodeksu cywilnego. Orzeczenie sądu stanowi jednak dowód takiego nabycia, na który będzie się można powołać w celu wykazania prawa własności rzeczy. Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że w Państwa sprawie przychód do opodatkowania powstał w dniu wskazanym w postanowieniu Sądu Rejonowego o stwierdzeniu nabycia własności nieruchomości przez zasiedzenie, tj. (...) 2020 r., kiedy nastąpiło nabycie własności wskazanej we wniosku Nieruchomości. Wartość tej nieruchomości stanowiła nieodpłatne przysporzenie majątkowe stanowiące dla Państwa przychód podatkowy, mający wpływ na dochód Spółki za rok podatkowy 2020. Tym samym byli Państwo zobowiązani wykazać ww. przychód w zeznaniu podatkowym o wysokości dochodu (straty) za 2020 r. składanym do 31 marca 2021 r. i w tym terminie wpłacić należny podatek. Podsumowując, Państwa stanowisko w zakresie ustalenia daty powstania przychodu z tytułu nabycia nieruchomości przez zasiedzenie, jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji. Odnosząc się do powołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych wskazać należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego stanu faktycznego, czy też zdarzenia przyszłego. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji. Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS /SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.