Wnioskodawca, spółka A. mbH z siedzibą w Niemczech, zwrócił się do organu podatkowego z pytaniem o możliwość powstania zakładu podatkowego w Polsce w związku z zatrudnieniem pracownika, który miałby wykonywać pracę zdalnie. Organ podatkowy uznał, że stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe, stwierdzając, że w Polsce powstanie zakład podatkowy, co wiąże się z obowiązkiem podatkowym na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych. W związku z tym organ negatywnie rozstrzygnął zapytanie podatnika.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbny17 lutego 2025 roku, wpłynął Państwa wniosek z 23 stycznia 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy kwestii ukonstytuowania zakładu zagranicznego Spółki w Polsce. Uzupełnili go Państwo - na wezwanie - pismem z 24 marca 2025 r. (data wpływu 28 marca 2025 r.). Treść wniosku jest następująca:
A. mbH z siedzibą w (...), Niemcy (dalej również: „Spółka”, lub „Wnioskodawca”) prowadzi działalność gospodarczą na terytorium Republiki Federalnej Niemiec w zakresie świadczenia usług prawnych, w tym usług rzeczników patentowych. Spółka jest rezydentem podatkowym Republiki Federalnej Niemiec. Spółka chce zatrudnić w Polsce pracownika na stanowisku administracyjnym (dalej: „Pracownik”). Pracownik będzie wykonywał pracę wyłącznie zdalnie, w Polsce, ale miejscem wykonywania pracy przez Pracownika może być jednocześnie inne dowolne miejsce z dostępem do Internetu. Praca Pracownika będzie wykonywana za pośrednictwem wewnętrznego systemu operacyjnego Spółki, który jest zlokalizowany w Monachium, do którego Pracownik będzie logował się za pomocą własnego indywidualnego loginu i hasła, korzystając z zabezpieczonego połączenia internetowego VPN, którego administratorem jest Spółka. Po zalogowaniu się do systemu Pracownik będzie miał dostęp do: akt spraw prowadzonych przez Spółkę, archiwizowanych w formie elektronicznej oraz korespondencji e-mailowej (oficjalny adres e-mail kancelarii i osobisty adres pracownika). Pracownik w trakcie wykonywania pracy posługiwać się będzie i komunikować w języku angielskim. Do obowiązków Pracownika należeć będzie realizacja zadań w zakresie obsługi administracyjno-prawnej spraw prowadzonych przez Spółkę, m.in: Przygotowywanie projektów wniosków o rejestrację patentów europejskich w Europejskim Urzędzie Patentowym z wykorzystaniem formularzy urzędowych na podstawie dokumentacji od klienta, Skompletowanie dokumentacji (załączników) do wniosków o rejestrację, znaków towarowych, wzorów użytkowych na podstawie dokumentacji od klienta, Obsługa korespondencji przychodzącej z Europejskiego Urzędu Patentowego w formie elektronicznej: archiwizacja, przekazywanie do klienta wraz z informacją o wymaganych działaniach w sprawie i obowiązujących terminach, Przygotowywanie i przesyłanie klientom za pośrednictwem korespondencji e-mail w języku angielskim informacji o aktualnym statusie rozpatrywania przez właściwy urząd patentowy zgłoszenia złożonego przez Spółkę w imieniu klienta, Monitorowanie terminów wewnętrznych i urzędowych ustalonych w sprawach prowadzonych przez Spółkę, np. przypominanie o upływającym terminie w sprawie,
Przygotowywanie dokumentów rozliczeniowych na podstawie szablonów wykorzystywanych w Spółce i umieszczonych w systemie obsługi spraw (faktur, not obciążeniowych) za usługi Spółki i przekazywanie ich klientom po akceptacji rzecznika patentowego. Pracownik każdorazowo otrzyma do wykonania określone zadania wraz z wytycznymi od przełożonego tj. rzecznika patentowego działającego w imieniu Spółki. Bezpośrednim przełożonym Pracownika uprawnionym do nadzorowania i weryfikowania jego pracy, przekazywania zadań oraz udzielania informacji i pomocy w bieżącej realizacji obowiązków będzie B. Pracownik będzie podlegał Zarządowi Spółki. Praca wykonana przez Pracownika zostanie sprawdzona i zatwierdzona przez jego przełożonego przed jej oficjalnym przekazaniem adresatowi tj. klientowi, urzędowi itp. Pracownik nie będzie osobą upoważnioną do ustalania warunków świadczenia usług przez Spółkę ani do zaciągania zobowiązań w imieniu Spółki. Wszystkie zamówienia od klientów są przyjmowane przez Spółkę w Niemczech. Wszyscy klienci Spółki są obsługiwani przez Spółkę w Monachium. Spółka nie ma siedziby w Polsce. Pracownik nie będzie wykonywał czynności polegających na zaciąganiu zobowiązań w imieniu Spółki. Wszystkie umowy z klientami są zawierane bezpośrednio przez Spółkę, w Niemczech. Pracownik nie będzie uczestniczył w negocjacjach postanowień umów z kontrahentami dotyczących świadczenia usług przez Spółkę. Spółka nie wynajmuje w Polsce żadnego biura, ani innego pomieszczenia czy lokalu, nie jest też właścicielem żadnych nieruchomości w Polsce. Miejsce pracy Pracownika nie jest oznaczone jako jednostka organizacyjna Spółki, siedziba Spółki, ani w żaden inny sposób pozwalający osobom trzecim powiązać to miejsce ze Spółką. Do dyspozycji Pracownika Spółka odda laptop i monitor. Uzupełnienie opisu stanu faktycznego W piśmie uzupełniającym z 24 marca 2025 r. (data wpływu 28 marca 2025 r.), wskazali Państwo, że działalność Spółki w Niemczech polega na świadczeniu usług prawnych z zakresu własności intelektualnej, usług rzeczników patentowych; działalność Spółki w Niemczech jest zorganizowana w formie kancelarii prawnej będącej spółką z ograniczona odpowiedzialnością. Spółka w kraju siedziby (Niemcy) nie zatrudnia pracownika, który wykonuje analogiczne czynności/ obowiązki, które ma wykonywać osoba zatrudniona w Polsce. W kraju siedziby personel zatrudniony w kancelarii posiada specjalistyczne wykształcenie oraz zdany państwowy egzamin, który jest wymagany do świadczenia usług kancelarii rzeczników patentowych na terenie Niemiec. Pracownik z Polski nie posiada takich uprawnień, dlatego jego zatrudnienie ogranicza się do wykonywania czynności pomocniczych z zakresu asystowania zespołowi specjalistów w Niemczech. Pracownik w Polsce zostanie zatrudniony na podstawie umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony. Spółka zakłada, że Pracownik będzie wykonywał prace zlecone w zależności od potrzeb poszczególnych rzeczników patentowych w zakresie prowadzonych przez nich spraw w imieniu kancelarii. Pracownik będzie dostępny w określonych godzinach i dniach, w zależności od tego czy będzie zatrudniony na część lub całość etatu zgodnie z przepisami Kodeksu Pracy.
Czy w okolicznościach przedstawionych w części wniosku zawierającej opis stanu faktycznego, powstanie w Polsce zakład podatkowy Wnioskodawcy w rozumieniu art. 4a pkt 11 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych oraz art. 5 Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, podpisanej w Berlinie dnia 14 maja 2003 r. Czy w związku z zaistniałym stanem
faktycznym powstanie obowiązek podatkowy w zakresie podatku pochodowego dla spółki w Polsce? Państwa stanowisko w sprawie Zdaniem Wnioskodawcy, nie dojdzie do powstania w Polsce zakładu Spółki jako przedsiębiorstwa zagranicznego, a na Spółce nie będzie ciążył obowiązek podatkowy na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych. Zgodnie z art. 3 ust. 1 Ustawy podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: Ustawa o CIT (podatek dochodowy od osób prawnych)), podatnicy, jeżeli mają siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania. W myśl art. 3 ust. 2 Ustawy CIT, podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Polski. Zgodnie z art. 3 ust. 3 pkt 1 Ustawy CIT, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Polski przez podatników, którzy nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, uważa się w szczególności dochody (przychody) z każdej działalności prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład. Pojęcie zakładu zostało w Ustawie CIT zdefiniowane. Zgodnie z art. 4a pkt 11 Ustawy CIT, pod pojęciem zakładu należy rozumieć: a) stałą placówkę, poprzez którą podmiot mający siedzibę lub zarząd na terytorium jednego państwa wykonuje całkowicie lub częściowo działalność na terytorium innego państwa, a w szczególności oddział, przedstawicielstwo, biuro, fabrykę, warsztat albo miejsce wydobywania bogactw naturalnych, b) plac budowy, budowę, montaż lub instalację, prowadzone na terytorium jednego państwa przez podmiot mający siedzibę lub zarząd na terytorium innego państwa, c) osobę, która w imieniu i na rzecz podmiotu mającego siedzibę lub zarząd na terytorium jednego państwa działa na terytorium innego państwa, jeżeli osoba ta ma pełnomocnictwo do zawierania w jego imieniu umów i pełnomocnictwo to faktycznie wykonuje, - chyba że umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania, której stroną jest Rzeczpospolita Polska, stanowi inaczej. W sprawie będącej przedmiotem wniosku właściwą umową o unikaniu podwójnego opodatkowania jest umowa z dnia 14 maja 2003 r. między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku (Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90, dalej: "Umowa"). W Umowie zdefiniowano pojęcie „Zakładu”. Oznacza to, że dla określenia, czy prowadzona przez Spółkę na terytorium Polski działalność jest prowadzona za pośrednictwem Zakładu, kluczowe są postanowienia Umowy. Zgodnie z art. 7 ust. 1 Umowy, zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w Państwie jego siedziby, chyba że prowadzi działalność gospodarczą w drugim Umawiającym się Państwie poprzez położony tam zakład. W przypadku uznania, że Wnioskodawca nie posiada w Polsce zakładu, zyski osiągnięte przez Wnioskodawcę na terytorium Polski będą więc podlegały opodatkowaniu w Niemczech, a na Spółce nie będzie ciążył obowiązek podatkowy na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych. W myśl art. 5 ust. 1 Umowy, poprzez "zakład" należy rozumieć stałą placówkę, przez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność przedsiębiorstwa. Jak stanowi art. 5 ust. 2 Umowy, pojęcie to obejmuje w szczególności: miejsce zarządu, filię, biuro, fabrykę, warsztat i kopalnię, źródło ropy naftowej lub gazu ziemnego, kamieniołom albo inne miejsce wydobywania zasobów naturalnych. Zgodnie natomiast z art. 5 ust. 4 Umowy, określenie "zakład" nie obejmuje: a) użytkowania placówek, które służą wyłącznie do składowania, wystawiania lub dostarczania dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa, b) utrzymywania zapasów dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa wyłącznie w celu składowania, wystawiania lub dostarczania, c) utrzymywania zapasów dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa wyłącznie w celu obróbki lub przerobu przez inne przedsiębiorstwo, d) utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu zakupu dóbr lub towarów albo zbierania informacji dla przedsiębiorstwa. e) utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu prowadzenia dla przedsiębiorstwa jakiejkolwiek innej działalności o charakterze przygotowawczym lub pomocniczym, f) utrzymywania stałej placówki wyłącznie w celu prowadzenia któregokolwiek rodzaju działalności, o których mowa pod literami od a) do e), pod warunkiem jednak, że całkowita działalność stałej placówki, wynikająca z takiego połączenia rodzajów działalności, ma charakter przygotowawczy lub pomocniczy. Ww. przepisy wskazują, że katalog miejsc, które mogą stanowić zakład, ma charakter otwarty. Wszystkie jednak charakteryzuje fizyczny charakter, wykorzystywanie do prowadzonej działalności oraz związek z osiąganymi przez podatnika przychodami (także pośredni; nie musi być to placówka wykorzystywana wprost do produkcji czy świadczenia usług). Dla wykładni powyższych przepisów Umowy zasadne jest posłużenie się pomocniczo zapisami Komentarza do Konwencji Modelowej OECD (dalej: "Komentarz"), o którą jest oparta Umowa, a który potwierdza powyższe wnioski. Komentarz jest powszechnie stosowany jako wskazówka interpretacyjna, co potwierdza liczne orzecznictwo. Wynika z tego, że w procesie wykładni umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, w tym Umowy, zasadne jest wykorzystanie Komentarza. Z Komentarza wynika, że aby doszło do powstania zakładu w rozumieniu umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, warunkami koniecznymi są: istnienie stałej placówki, ekonomiczne prawo do dysponowania/ rozporządzania tą placówką, oraz wykonywanie z użyciem ww. placówki działalności przedsiębiorstwa, tj. istotnych ilościowo i wartościowo czynności bezpośrednio na rzecz osób trzecich warunek ten uważa się za niespełniony w przypadku wykonywania czynności przygotowawczych lub pomocniczych na rzecz siedziby głównej. Z przepisów Umowy wynika, że decydującym o odróżnieniu działalności podstawowej od działalności o charakterze przygotowawczym lub pomocniczym jest więc określenie, czy działalność stałej placówki stanowi istotną i znaczącą część działalności przedsiębiorstwa jako całości. Jeżeli dane czynności są różne od czynności głównych, mogą być wykonywane równolegle do działalności głównej, wspierają działalność główną, nie stanowią istotnej ani zasadniczej części działalności przedsiębiorstwa, należy uznać, że stanowią działalność przygotowawczą lub pomocniczą. Należy także zwrócić uwagę na ust. 5 tego samego przepisu. Stanowi on, że jeżeli osoba, z wyjątkiem niezależnego przedstawiciela w rozumieniu ustępu 6, działa w imieniu przedsiębiorstwa oraz posiada i zwyczajowo wykonuje pełnomocnictwo do zawierania umów w Umawiającym się Państwie w imieniu przedsiębiorstwa, to uważa się, że przedsiębiorstwo to posiada zakład w tym Państwie w zakresie prowadzenia każdego rodzaju działalności, który osoba ta podejmuje dla przedsiębiorstwa (z zastrzeżeniem braku powstania zakładu przy wykonywaniu czynności wymienionych w ust. 4, a więc np. nabywania towarów). Podsumowując, istnieją dwa sposoby rozumienia pojęcia "zakładu". Przez to pojęcie rozumiemy nie tylko konkretne miejsca prowadzenia działalności, ale także osobę, która jest w stanie zawierać umowy w imieniu przedsiębiorstwa (posiada uprawnienia do składania w imieniu danego podmiotu więżących oświadczeń woli). Pierwsze znaczenie pojęcia "zakładu" odnosi się do przedmiotów materialnych, które są określonymi miejscami prowadzenia działalności gospodarczej, a drugie - do uprawnień określonej osoby. Biorąc pod uwagę powyższe, należy rozważyć, czy zakład Spółki w Polsce nie powstanie z uwagi na: 1. możliwość stwierdzenia, że Spółka posiada stałą placówkę (w postaci tzw. Home Office, czyli Lokalu/miejsca zamieszkania Pracownika wykorzystywanego także do zdalnego wykonywania obowiązków pracowniczych Pracownika); 2. możliwość stwierdzenia, że Pracownik działa na terytorium Polski jako "zależny agent" lub "zależny przedstawiciel" z uwagi ewentualną okoliczność prowadzenia sprzedaży towarów/usług Spółki. W zakresie pkt 1 należy podnieść, że w swoim miejscu zamieszkania Pracownik nie będzie odbywał fizycznie spotkań z klientami, ani współpracownikami ani odbierał/ wysyłał/ przesyłał/ składował/ przepakowywał etc. towarów handlowych/ produktów Spółki, bowiem Spółka takowych produktów/towarów nie produkuje i nie oferuje. Jak również, miejsce zamieszkania Pracownika nie będą oznaczone jako siedziba Spółki, ani w żaden inny sposób pozwalający osobom trzecim powiązać te miejsca ze Spółką i świadczonymi przez Spółkę usługami. Nie można więc uznać, że Spółka ma ekonomiczne prawo do dysponowania /rozporządzania miejscem pracy Pracownika. Podstawowym przedmiotem działalności Spółki jest realizacja usług prawnych rzeczników patentowych. Praca wykonywana przez Pracownika w systemie Home Office będzie wykorzystywana wyłącznie do realizacji pomocniczych czynności administracyjnych względem głównej działalności Spółki. Spółka nie będzie, więc miała prawa do korzystania z nieruchomości, w której Pracownik będzie wykonywał powierzone obowiązki. W konsekwencji należy uznać, że Home Office Pracownika realizowany faktycznie w miejscu, gdzie przebywa nie będzie stanowić "stałej placówki"/„zakładu” Spółki. Ponadto, Spółka nie osiągnie żadnych dodatkowych korzyści z tytułu faktu stacjonowania Pracownika na terenie Polski. W opisie stanu faktycznego wskazano, że Pracownik odpowiedzialny jest za wsparcie innych pracowników z niemieckiej siedziby Spółki w bieżącej obsłudze. Tym samym nie można uznać, iż Pracownik reprezentuje Spółkę w kontaktach z kontrahentami. Fakt zlokalizowania miejsca pracy Pracownika na terenie Polski nie ma w tym kontekście znaczenia, z uwagi na wykonywanie obowiązków pracowniczych na odległość z wykorzystaniem środków umożliwiających bezpośrednie porozumiewanie się na odległość. Podobnie: Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 28 lipca 2016 r., sygn. IPPB5/4510-680/16-3/RS. Stwierdzono w niej, że skoro "prace biurowe, które mogą okazać się konieczne w toku wykonywania obowiązków Pracownika mogą być wykonywane w domu Pracownika w Polsce. Przy czym Spółka zaznaczyła, że nie będzie ona miała prawa dostępu oraz prawa do korzystania z jakichkolwiek pomieszczeń w domu Pracownika (które mogą być wykorzystywane przez niego do wykonywania pracy), zakład Spółki w Polsce nie powstanie. Stanowisko to zostało uznane za prawidłowe w całości. Stanowisko wyrażone przez Spółkę jest zgodne także z wyrażonym przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 28 lipca 2016 r., sygn. IPPB5 /4510-680/16-3/RS, w której organ interpretacyjny potwierdził stanowisko wnioskodawcy: "Podniesiono, że jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, Spółka nie będzie władać w Polsce żadnymi pomieszczeniami ani inną powierzchnią pod jakimkolwiek tytułem prawnym lub bez tytułu prawnego (pracownik może wykorzystywać jedynie własne mieszkanie). W szczególności, Spółka nie zapewni Pracownikowi powierzchni biurowej w Polsce. Wykonywanie czynności przez Pracownika nie będzie się odbywać w żadnym stałym miejscu pozostającym do dyspozycji Spółki. Tym samym, nie zostanie spełniona pierwsza ani druga przesłanka, których istnienie jest konieczne do powstania zakładu w rozumieniu art. 5 ust. 1-3 UPO". W zakresie pkt 2 (działanie na terytorium Polski jako „zależny przedstawiciel”). działań Pracownika nie należy kwalifikować jako takiej działalność, ponieważ nie obejmuje ona wykonywania przez Pracownika działalność „podstawowej głównej” (tj. świadczenia usług rzecznictwa patentowego, w tym reprezentowania klientów i występowania z wnioskiem o rejestrację patentu w imieniu klientów Spółki) ani prowadzenia sprzedaży usług oferowanych przez Spółkę Pracownik nie podejmuje żadnych istotnych decyzji z zakresu kontaktów z klientem, w szczególności w przedmiocie zawierania umów i określania ich warunków a pracę wykonuje pod kierownictwem i zgodnie z wytycznymi przełożonego z Niemiec Kluczowe dla uznania, czy dana placówka w postaci Pracownika lub zespołu pracowników zajmujących się kontaktem z klientami stanowi zakład, jest określenie czy mają oni faktycznie wpływ na zawieranie umów z klientami lub ich treść (wówczas może dojść do powstania zakładu). Jeżeli, przeciwnie, osoby te pełnią jedynie funkcje administracyjne, a wszelkie istotne decyzje z zakresu kontaktów z klientem (w szczególności zawierania umów i określania ich warunków) są podejmowane gdzie indziej miejsca ich pracy nie należy uznawać za zakład. Powyższe stanowisko znajduje uzasadnienie w Komentarzu W jego części poświęconej wykładni pojęcia „zakładu” wskazano, że „ocena czy działalność wykonywana w placówce ma charakter przygotowawczy lub pomocniczy, zależy od całokształtu działalności przedsiębiorstwa. Istotny jest faktyczny zakres działalności prowadzonej przez przedsiębiorcę zagranicznego poprzez placówkę, ustalany np. poprzez pryzmat kosztów ponoszonych przez tę placówkę albo poprzez pryzmat informacji dotyczących tego, kto zajmuje się wyszukiwaniem klientów, z kim kontrahenci prowadza negocjacje, do kogo wysyłają faksy (. .). Działalność o takim charakterze nie stanowi z perspektywy przedsiębiorstwa samoistnej działalności, lecz ma podrzędne znaczenie w stosunku do działalności podstawowej, czyli ma sens gospodarczy tylko w powiązaniu z pozostałą działalnością przedsiębiorstwa”. Znajduje to potwierdzenie w praktyce organów podatkowych Przykładowo można przytoczyć interpretację indywidualną z dnia 7 stycznia 2019 r. sygn. 0114-KDIP2- 1.4010.502.2018.1.AJ gdzie organ interpretacyjny wskazał, iż „warunkiem zastosowania art. 5 ust. 5 UPO jest, aby osoba działała „w imieniu przedsiębiorstwa”, czyli występowała w roli przedstawiciela, a także posiadała i zwyczajowo wykonywała pełnomocnictwo do zawierania umów w umawiającym się państwie. Z taką sytuacją mamy do czynienia, jeżeli oświadczenie woli tej osoby wywołuje dla reprezentowanego przedsiębiorstwa stan związania. Wystarczające jest, że reprezentowany godzi się na dokonanie czynności cywilnoprawnych przez przedstawiciela. Dla oceny czy osoba ma pełnomocnictwo do zawierania umów bardziej miarodajny jest całokształt okoliczności i zachowań osób uczestniczących w dokonywaniu czynności prawnych, niż umocowanie cywilnoprawne”. Mając na uwadze fakt że Pracownik nie będzie uprawniony do zawierania ani negocjowania umów handlowych w imieniu Wnioskodawcy, co stanowi podstawową przesłankę umożliwiającą uznanie danego podmiotu za agenta (przedstawiciela), działalność Pracownika nie może być również uznana za działalność zależnego agenta Spółki w Polsce. Podsumowując, w związku z zawarciem opisanej umowy o pracę z Pracownikiem na terytorium Polski nie powstanie zakład Spółki w rozumieniu art. 5 ust. 1- 7 UPO skutkujący opodatkowaniem Spółki podatkiem dochodowym od osób prawnych w Polsce. W tym zakresie należy podnieść, że 1. w strukturze organizacyjnej Spółki Pracownik zajmuje stanowisko na szczeblu administracyjnym (nie kierownicze), nie niosące za sobą kompetencji w zakresie podejmowania decyzji w imieniu i na rzecz Spółki; 2. Pracownik nie będzie posiadał uprawnień do podpisywania umów w imieniu Spółki jak również nie będzie posiadał kart kredytowych/bankowych umożliwiających dysponowanie środkami pieniężnymi Spółki; 3. Pracownik nie będzie brał udziału w procesach sprzedażowych Spółki, nie mając wpływu na warunki, na jakich Spółka współpracuje ze swoimi kontrahentami. 4. Pracownik pracuje pod kierownictwem Zarządu Spółki z siedzibą w Niemczech. W Szczególności podkreślić należy ze pracownicy Spółki zatrudnieni są na stanowiskach administracyjnych, wspierając od strony administracyjnej i technicznej realizację umów z klientami i nie są uprawnieni do negocjowania treści kontraktów nie mając żadnego wpływu na warunki umów Spółki z klientami. Żadne z czynności wchodzących w zakres obowiązków i uprawnień Pracownika nie noszą znamion reprezentacji. Decyzyjny czy reprezentacyjny charakter obowiązków może być przypisany jedynie rzecznikom patentowym albo pracownikom zajmującym wyższe stanowiska w Spółce w tym kierownicze. Osoby o takim statusie nie są zatrudniane na terytorium Polski. Pracownik spółki zatrudniony w Polsce nie będzie odpowiedzialny za formułowanie i opisywanie patentów, wynalazków, znaków towarowych wymaganych do rejestracji praw własności przemysłowej lub intelektualnej zgodnie z wnioskami klientów. Pracownik będzie kompletować gotowe dokumenty przygotowane przez rzeczników patentowych w Niemczech jako załączniki do wniosku, będzie archiwizować korespondencję e-mail z klientami, przesyłać do odpowiednich osób/ rzeczników patentowych Spółki, monitorować terminy, przygotowywać dokumenty rozliczeniowe. Wszystkie te czynności będą się odbywały pod nadzorem kierownictwa z Niemiec Pracownik nie będzie samodzielny a wykonywane przez niego obowiązki powierzone przez Spółkę, będą miały charakter administracyjny i pomocniczy w stosunku do działalności głównej Spółki. Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego „pomocniczy” oznacza m in. osobę zatrudnioną do wykonywania prostych, mniej odpowiedzialnych prac, ale również wykonującą niesamodzielne prace. Natomiast przygotowawczy, to taki, który ma przygotować do czegoś (www.sjp.pwn.pl). Zgodnie zaś z Komentarzem do Modelowej Konwencji OECD, który w pkt 24 Komentarza do ust. 4 w art. 5 stwierdza się, że "z pewnością stała placówka, której cel jest identyczny z celem przedsiębiorstwa jako całości, nie prowadzi działalności o charakterze przygotowawczym lub pomocniczym." Zdaniem Spółki zadania powierzone Pracownikowi w Polsce nie pozwalają na stwierdzenie, że jest to istotna i znacząca część działalności Spółki w kontekście świadczonych przez nią usług. W Komentarzu do Konwencji Modelowej (pkt 23 do art 5 ust. 4 lit. e) zauważono, że taka placówka może przyczynić się do wydajności przedsiębiorstwa, lecz te usługi są zbyt odległe od aktualnego uzyskiwania zysków, aby można było przypisać takiej stałej placówce jakąkolwiek konkretną część tych zysków. W wymienionym Komentarzu (pkt 42.19-49.22 do art. 5) zwrócono także uwagę, że inna podstawowa kwestia dotyczy ustalenia kwoty, od której powinien być pobrany podatek. Opodatkowanie nie powinno rozciągać się na usługi świadczone poza terytorium danego państwa i powinno mieć zastosowanie raczej do zysków osiąganych z tych usług niż do wynagrodzeń otrzymanych za te usługi. Tymczasem rzeczywisty charakter czynności z udziałem Pracownika, który ma być zatrudniony w Polsce, nie wskazuje zarówno na tożsamość (nawet częściową) z działalnością Spółki, jako całości oraz nie generuje ona jakichkolwiek zysków. Natomiast obowiązki Pracownika wskazane we wniosku, to proste zadania, wymagające podstawowych umiejętności językowych (w zakresie języka angielskiego), które mają charakter wspomagający dla Spółki, w rozumieniu art. 5 ust. 5 lit f UPO. Konstrukcja bowiem zagranicznego zakładu ma na celu ustalenie, czy dana część dochodu powinna być opodatkowana w państwie, w którym dany dochód powstaje, wobec czego zakład w świetle Modelowej Konwencji OECD należy traktować dla celów rozliczeń podatkowych jako odrębny podmiot. Tym samym także relacje między zakładem a przedsiębiorstwem macierzystym (centralą) powinny być zatem traktowane jako relacje między niezależnymi podmiotami dla celów podatkowych (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 18 października 2017 r., II FSK 2537/15). Mając na uwadze zakres obowiązków i uprawnień Pracownika, przedstawiony w opisie stan faktyczny, wykonywaną przez Pracownika pracę należy uznać za mającą charakter pomocniczy oraz przygotowawczy, a więc jeżeli już w ogóle można rozpatrywać obecność Pracownika w Polsce w kategoriach placówki, to mieszczącej się w dyspozycji art. 5 ust 4 lit. f Umowy, a więc nie stanowiącej Zakładu. Jak również w Polsce nie powstanie zakład Spółki, gdyż Spółka: 1) nie będzie posiadać w Polsce stałej placówki (z uwagi na brak możliwości dysponowania Lokalu, w którym Pracownik wykonywać będzie pracę na rzecz Spółki w ramach Home Office); 2) nie będzie prowadzić w Polsce ("poprzez" Pracownika) sprzedaży towarów/usług. Pracownik należący do zespołu wsparcia administracyjnego Spółki będzie wykonywać czynności pomocnicze w stosunku do właściwej głównej działalności Spółki tj. usług świadczonych przez rzeczników patentowych. W związku z powyższym na Spółce nie będzie ciążył obowiązek podatkowy na gruncie przepisów o podatku dochodowego od osób prawnych obowiązujących w Polsce.
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.
W myśl art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 278 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”): Podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Zgodnie z art. 3 ust. 3 pkt 1 ustawy o CIT: Za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2, uważa się w szczególności dochody (przychody) m. in. z wszelkiego rodzaju działalności prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład. Jak wynika z ww. ustawy, uzyskiwanie dochodów w Polsce za pośrednictwem zakładu zagranicznego przedsiębiorcy prowadzi do powstania źródła przychodów w Polsce, które powinny być opodatkowane w Polsce. Zgodnie z definicją zagranicznego zakładu zawartą w art. 4a pkt 11 ustawy o CIT pojęcie to oznacza: a) stałą placówkę, poprzez którą podmiot mający siedzibę lub zarząd na terytorium jednego państwa wykonuje całkowicie lub częściowo działalność na terytorium innego państwa, a w szczególności oddział, przedstawicielstwo, biuro, fabrykę, warsztat albo miejsce wydobywania bogactw naturalnych, b) plac budowy, budowę, montaż lub instalację, prowadzone na terytorium jednego państwa przez podmiot mający siedzibę lub zarząd na terytorium innego państwa, c) osobę, która w imieniu i na rzecz podmiotu mającego siedzibę lub zarząd na terytorium jednego państwa działa na terytorium innego państwa, jeżeli osoba ta ma pełnomocnictwo do zawierania w jego imieniu umów i pełnomocnictwo to faktycznie wykonuje
- chyba że umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania, której stroną jest Rzeczpospolita Polska, stanowi inaczej. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku, gdy właściwa umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania, której stroną jest Polska, nie stanowi inaczej. Siedziba Wnioskodawcy znajduje się na terytorium Niemiec, dlatego też analiza czy posiadają Państwo zakład w Polsce powinna zostać przeprowadzona na gruncie postanowień Umowy zawartej między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, podpisanej w Berlinie dnia 14 maja 2003 r. (Dz.U. z 2005 r., Nr 12, poz. 90, dalej: „UPO” lub „umowa polsko-niemiecka”). Stosownie do art. 5 ust. 1 UPO: W rozumieniu niniejszej umowy określenie „zakład” oznacza stałą placówkę, przez którą całkowicie lub częściowo prowadzona jest działalność gospodarcza przedsiębiorstwa. W myśl art. 5 ust. 2 umowy polsko-niemieckiej określenie „zakład” obejmuje w szczególności: a) miejsce zarządu, b) filię, c) biuro, d) fabrykę, e) warsztat i f) kopalnię, źródło ropy naftowej lub gazu ziemnego, kamieniołom albo inne miejsce wydobywania zasobów naturalnych. Zgodnie z art. 5 ust. 3 UPO: Plac budowy lub prace budowlane albo instalacyjne stanowią zakład tylko wtedy, jeżeli trwają one dłużej niż dwanaście miesięcy. Jednocześnie na mocy art. 5 ust. 4 umowy polsko-niemieckiej wyłączono spod pojęcia „zakładu” działalność polegającą na: a) użytkowaniu placówek, które służą wyłącznie do składowania, wystawiania lub dostarczania dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa; b) utrzymywaniu zapasów dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa wyłącznie w celu składowania, wystawiania lub dostarczania; c) utrzymywaniu zapasów dóbr lub towarów należących do przedsiębiorstwa wyłącznie w celu obróbki lub przerobu przez inne przedsiębiorstwo; d) utrzymywaniu stałej placówki wyłącznie w celu zakupu dóbr lub towarów albo zbierania informacji dla przedsiębiorstwa; e) utrzymywaniu stałej placówki wyłącznie w celu prowadzenia dla przedsiębiorstwa jakiejkolwiek innej działalności o charakterze przygotowawczym lub pomocniczym; f) utrzymywaniu stałej placówki wyłącznie w celu prowadzenia któregokolwiek rodzaju działalności, o których mowa pod literami od a) do e), pod warunkiem jednak, że całkowita działalność stałej placówki, wynikająca z takiego połączenia rodzajów działalności, ma charakter przygotowawczy lub pomocniczy. Zatem art. 5 ust. 4 UPO, wylicza różne rodzaje działalności, które stanowią wyjątki od ogólnej definicji zakładu zawartej w art. 5 ust. 1 (nie stanowią one zakładu w rozumieniu umowy, nawet gdy taka działalność jest wykonywana za pośrednictwem stałej placówki). Wspólną cechą takich rodzajów działalności jest ich przygotowawczy i pomocniczy charakter. Katalog ten jest katalogiem zamkniętym, którego nie należy interpretować rozszerzająco. Stosownie do art. 5 ust. 5 UPO: Jeżeli osoba, z wyjątkiem niezależnego przedstawiciela w rozumieniu ust. 6, działa w imieniu przedsiębiorstwa oraz posiada i zwyczajowo wykonuje pełnomocnictwo do zawierania umów w Umawiającym się Państwie w imieniu przedsiębiorstwa, to uważa się, że przedsiębiorstwo to, bez względu na postanowienia ust. 1 i 2 niniejszego artykułu, posiada zakład w tym Państwie w zakresie prowadzenia każdego rodzaju działalności, który osoba ta podejmuje dla przedsiębiorstwa, chyba że czynności wykonywane przez tę osobę ograniczają się do rodzajów działalności, wymienionych w ust. 4, które gdyby były wykonywane za pośrednictwem stałej placówki nie powodowałyby uznania tej placówki za zakład na podstawie postanowień tego ustępu. Zgodnie z art. 5 ust. 6 UPO: Nie uważa się, że przedsiębiorstwo posiada zakład w Umawiającym się Państwie tylko z tego powodu, że prowadzi ono w tym Państwie działalność poprzez maklera, komisanta albo innego niezależnego przedstawiciela pod warunkiem, że takie osoby działają w ramach swojej zwykłej działalności. Należy wskazać, że powyższe przepisy odnoszą się zasadniczo do 3 sytuacji, w których na terytorium Polski może powstać zagraniczny zakład spółki niemieckiej: 1) zakład w formie stałej placówki, 2) zakład w formie placu budowy/montażu, 3) zakład poprzez tzw. „agenta zależnego”. Podkreślić należy, że „zakład” jest pewnym abstrakcyjnym pojęciem funkcjonującym w międzynarodowym prawie podatkowym. Stwierdzenie, czy Wnioskodawca posiada zakład na terytorium Polski ma bezpośredni wpływ na kwestię powstania ograniczonego obowiązku podatkowego w Polsce. Zgodnie bowiem z art. 7 ust. 1 umowy polsko-niemieckiej: Zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi działalność gospodarczą w drugim Umawiającym się Państwie poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi. Dokonując interpretacji postanowień UPO należy zwrócić uwagę na tekst Modelowej Konwencji stanowiącej wzór umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania zawieranych przez Polskę, jak również brzmienie Komentarza do niej. Zostały one wypracowane w drodze konsensusu przez wszystkie państwa członkowskie OECD, które zobowiązały się tym samym do stosowania zawartych w nich postanowień. Modelowa Konwencja, jak i Komentarz do niej nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, natomiast stanowią wskazówkę, jak należy interpretować zapisy umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Zatem, obowiązki podatkowe podmiotów z siedzibą w odrębnych państwach należy rozpatrywać z uwzględnieniem postanowień umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania oraz Modelowej Konwencji OECD wraz z Komentarzem. W analizowanej sprawie, mając na uwadze przedstawione okoliczności nie powstanie zakład podatkowy Spółki wynikający z art. 5 ust. 3 UPO. W dalszej kolejności, należy wskazać, że z unormowań zawartych w art. 5 ust. 1 w zw. z ust 4 UPO wynika, że dla przyjęcia, iż doszło do utworzenia stałej placówki przedsiębiorstwa konstytuującej zakład, wymagane jest zaistnienie łącznie następujących przesłanek: istnienie miejsca gdzie działalność jest prowadzona (placówka), stały charakter takiej placówki, wykonywanie za pośrednictwem placówki działalności gospodarczej, która nie ma przygotowawczego lub pomocniczego charakteru. Należy podkreślić, że brak spełnienia któregokolwiek spośród wymienionych warunków oznacza, iż nie powstanie zakład w postaci stałej placówki w rozumieniu właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Aby placówka mogła stać się zakładem, przedsiębiorstwo musi prowadzić własną działalność całkowicie lub częściowo za jej pośrednictwem. Działalność placówki nie musi mieć charakteru produkcyjnego. Zgodnie z definicją placówka musi być „stała”, musi zatem istnieć więź między placówką, a określonym punktem geograficznym. Ponieważ placówka musi być stała, zakład może istnieć tylko wówczas, gdy placówka ma określony stopień trwałości, tzn. nie ma charakteru tymczasowego. Placówka może stanowić zakład nawet wówczas, gdy w rzeczywistości istnieje przez krótki okres, jeśli ze względu na szczególny rodzaj działalności jest prowadzona tylko przez bardzo krótki okres. Nawet jeżeli praktyka państw członkowskich nie jest jednolita, jeżeli chodzi o kryterium czasu, to jednak doświadczenie wskazuje, że zwykle nie uważa się, że zakład istnieje, jeżeli działalność była wykonywana w państwie za pośrednictwem stałej placówki utrzymywanej krócej niż sześć miesięcy. Jednym z wyjątków od tej reguły jest sytuacja, gdy działalność ma charakter powtarzalny, w takim przypadku każdy okres, w którym placówka była użytkowana, powinien być brany pod uwagę w połączeniu z ilością wszystkich okresów, w których była użytkowana (okres może się rozciągnąć na wiele lat). Zgodnie z Komentarzem do Modelowej Konwencji w sprawie podatku od dochodu i majątku określenie „placówka” obejmuje każde pomieszczenie, środki lub urządzenia wykorzystywane do prowadzenia działalności przedsiębiorstwa, niezależnie od tego, czy są wykorzystywane wyłącznie w tym celu. Sam fakt, że przedsiębiorstwo ma do dyspozycji pewną przestrzeń służącą jego działalności gospodarczej, wystarczy do zaistnienia stałej placówki gospodarczej (placówka może istnieć również wtedy, gdy nie ma żadnych pomieszczeń). Placówka może być także usytuowana w pomieszczeniach innego przedsiębiorstwa. Nie ma znaczenia, czy przedsiębiorstwo jest właścicielem czy najemcą lokalu, środków lub urządzeń, czy dysponuje nimi w inny sposób. Nie wymaga się, aby przedsiębiorstwo posiadało formalne prawo do dysponowania taką placówką. Nawet, gdy lokal jest bezprawnie wykorzystywany do prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium jednego państwa przez przedsiębiorcę z innego państwa to należy uznać, że mamy do czynienia z istnieniem placówki. Aby placówka mogła stać się zakładem, przedsiębiorstwo musi prowadzić własną działalność całkowicie lub częściowo przez stałą placówkę. Słowo „przez którą” należy rozumieć szeroko i odnosić je do działalności gospodarczej wykonywanej w określonej lokalizacji (pomieszczeniu czy przestrzeni), będącej do dyspozycji przedsiębiorstwa. Tytułem przykładu, przedsiębiorca układający nawierzchnię drogi prowadzi działalność „przez” miejsce wykonywania tej czynności (komentarz do art. 5 Konwencji OECD pkt 4.6). Zgodnie z Komentarzem, prowadzenie działalności poprzez placówkę oznacza, że osoby w określony sposób zależne od przedsiębiorstwa, prowadzą działalność gospodarczą w państwie, w którym stała placówka jest położona (pkt 2, Komentarz do artykułu 5). Działalność przedsiębiorstwa może być prowadzona przez samego przedsiębiorcę lub osoby zatrudnione przez przedsiębiorstwo na podstawie płatnego stosunku pracy. Personel obejmuje pracowników i inne osoby otrzymujące instrukcje z przedsiębiorstwa, tzw. osoby zależne (pkt 10, Komentarz do artykułu 5). Z opisu sprawy wynika, że Spółka chce zatrudnić w Polsce pracownika na stanowisku administracyjnym. Pracownik w Polsce zostanie zatrudniony na podstawie umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony. Pracownik będzie wykonywał pracę wyłącznie zdalnie, w Polsce, w systemie Home Office, ale miejscem wykonywania pracy przez Pracownika może być jednocześnie inne dowolne miejsce z dostępem do Internetu. Do dyspozycji Pracownika Spółka odda laptop i monitor. Spółka nie wynajmuje w Polsce żadnego biura, ani innego pomieszczenia czy lokalu, nie jest też właścicielem żadnych nieruchomości w Polsce. W rozpoznawanej sprawie, co prawda Spółka nie zapewni Pracownikowi powierzchni biurowej w Polsce oraz nie będzie wynajmowała w Polsce żadnego biura, ani innego pomieszczenia czy lokalu, jednak świadczenie pracy przez pracownika zatrudnionego na czas nieokreślony przez Spółkę z miejsca zamieszkania świadczy o istnieniu stałej placówki, którą może być np. mieszkanie tego pracownika. Jak już bowiem wskazano, nie wymaga się aby przedsiębiorstwo posiadało formalne prawo do dysponowania taką placówką, lecz wystarczy zwykła jego obecność w konkretnym miejscu. W dobie możliwości świadczenia pracy zdalnie, miejsce w którym pracownik świadczy pracę na rzecz zagranicznego pracodawcy (niezależnie czy w warunkach domowych, czy w innym miejscu) można uznać za odrębną placówkę tego przedsiębiorstwa. W tym miejscu należy podnieść, iż w literaturze przedmiotu podkreśla się, że cecha stałości oznacza, że placówka winna posiadać określony stopień trwałości. Zatem nie może mieć charakteru tymczasowego. Stałość nie oznacza jednakże, że placówka musi funkcjonować długotrwale, choć tak jest zazwyczaj. Krótkotrwale istniejąca placówka również może być uznana za stałą, o ile została zorganizowana z zamiarem stałego wykorzystywania. Decydujące znaczenie dla przyjętej klasyfikacji placówki mają intencje podmiotu, który ją prowadzi. Odczytanie tych intencji może w praktyce rodzić poważne wątpliwości, zatem powinny być brane pod uwagę tylko takie intencje, jakie można wywnioskować ze sposobu działania podatnika, tj. sposobu zorganizowania placówki. Ponadto, jeżeli konkretna placówka jest użytkowana tylko przez krótki czas, lecz to użytkowanie powtarza się regularnie przez długi okres, to nie można uważać, że taka placówka ma czysto tymczasowy charakter (pkt 6.1 Komentarza do artykułu 5). Podnieść również należy, iż zawarcie umowy o pracę z pracownikiem jest czynnością prawną dwustronną, na mocy której powstaje stosunek pracy. Zgodnie z art. 22 § 1 ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz.U. z 2025 r., poz. 277, dalej: „KP”) Przez nawiązanie stosunku pracy pracownik zobowiązuje się do wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez pracodawcę, a pracodawca - do zatrudniania pracownika za wynagrodzeniem. Praca wykonywana w ramach stosunku pracy jest świadczeniem ciągłym - zakłada istnienie trwałej więzi prawnej. Istota ciągłości świadczenia pracy w ramach stosunku pracy tkwi w tym, że zobowiązanie pracownika nie polega na jednorazowym wykonaniu pewnej czynności lub na wykonaniu ich zespołu składającego się na określony rezultat, lecz wiąże się z wykonywaniem określonych czynności w powtarzających się odstępach czasu, w okresie istnienia trwałej więzi łączącej pracownika z pracodawcą (wyrok SN z 14.12.1999r., sygn. akt: I PKN 451/99). Mając na uwadze powyższe, należy wskazać, że planowane zatrudnienie przez Spółkę pracownika na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony świadczy, iż Państwa intencją jest współpraca z dłuższą perspektywą i z pewnością nie będzie miała charakteru tymczasowego. W rezultacie, uwzględniając przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego, w ocenie organu, wbrew Państwa twierdzeniu, będziemy mieli do czynienia z powstaniem stałej placówki. Państwa działalność na terytorium Polski spełnia, co do zasady, warunki istnienia placówki (stałego miejsca prowadzenia działalności) pod względem dostępności powierzchni oraz jej stałego charakteru. Uznanie, że w przedmiotowej sprawie powstanie stała placówka pociąga za sobą konieczność ustalenia, czy nie znajdzie do niej zastosowania wyłączenie o jakim mowa w powołanym wcześniej art. 5 ust. 4 lit. f) UPO. Zdaniem organu i wbrew Państwa twierdzeniu, praca wykonywana przez Pracownika, o którym mowa we wniosku, nie powinny być kwalifikowane do czynności o charakterze pomocniczym względem głównej działalności Spółki. Z Komentarza do art. 5 Modelowej Konwencji wynika, że często trudno jest odróżnić działalność mającą charakter przygotowawczy lub pomocniczy od działalności, która takiego charakteru nie ma. Wskazuje się w tym zakresie m.in., że działalność placówki nie posiada charakteru przygotowawczego lub pomocniczego, gdy stanowi istotną i znaczącą część działalności przedsiębiorstwa jako całości, gdy istnieje znaczący związek między prowadzoną przez tę placówkę działalnością a uzyskiwanymi przez przedsiębiorstwo dochodami. Ponadto, działalność przygotowawcza lub pomocnicza zagranicznego przedsiębiorstwa prowadzona za pośrednictwem stałej placówki, aby nie była uznana za zakład, musi być wykonywana wyłącznie dla przedsiębiorstwa macierzystego, a także nie ma charakteru przygotowawczego lub pomocniczego jakakolwiek działalność zagranicznego przedsiębiorstwa prowadzona w drugim państwie za pośrednictwem stałej placówki, której cel jest identyczny z celem przedsiębiorstwa jako całości. Zakład powstanie, jeżeli oprócz czynności przygotowawczych lub pomocniczych wykonywana jest działalność zasadnicza, nawet w relatywnie niewielkim zakresie. Jak wynika z wniosku podstawowym przedmiotem działalności Spółki jest realizacja usług prawnych rzeczników patentowych. Zgodnie z Państwa wskazaniem, do obowiązków Pracownika należeć będzie realizacja zadań w zakresie obsługi administracyjno-prawnej spraw prowadzonych przez Spółkę, m. in: Przygotowywanie projektów wniosków o rejestrację patentów europejskich w Europejskim Urzędzie Patentowym z wykorzystaniem formularzy urzędowych na podstawie dokumentacji od klienta, Skompletowanie dokumentacji (załączników) do wniosków o rejestrację, znaków towarowych, wzorów użytkowych na podstawie dokumentacji od klienta, Obsługa korespondencji przychodzącej z Europejskiego Urzędu Patentowego w formie elektronicznej: archiwizacja, przekazywanie do klienta wraz z informacją o wymaganych działaniach w sprawie i obowiązujących terminach, Przygotowywanie i przesyłanie klientom za pośrednictwem korespondencji e-mail w języku angielskim informacji o aktualnym statusie rozpatrywania przez właściwy urząd patentowy zgłoszenia złożonego przez Spółkę w imieniu klienta, Monitorowanie terminów wewnętrznych i urzędowych ustalonych w sprawach prowadzonych przez Spółkę, np. przypominanie o upływającym terminie w sprawie, Przygotowywanie dokumentów rozliczeniowych na podstawie szablonów wykorzystywanych w Spółce i umieszczonych w systemie obsługi spraw (faktur, not obciążeniowych) za usługi Spółki i przekazywanie ich klientom po akceptacji rzecznika patentowego. Praca Pracownika będzie wykonywana za pośrednictwem wewnętrznego systemu operacyjnego Spółki, który jest zlokalizowany w Monachium, do którego Pracownik będzie logował się za pomocą własnego indywidualnego loginu i hasła, korzystając z zabezpieczonego połączenia internetowego VPN, którego administratorem jest Spółka. Po zalogowaniu się do systemu Pracownik będzie miał dostęp do: akt spraw prowadzonych przez Spółkę, archiwizowanych w formie elektronicznej oraz korespondencji e-mailowej (oficjalny adres e - mail kancelarii i osobisty adres pracownika). Spółka w kraju siedziby (Niemcy) nie zatrudnia pracownika, który wykonuje analogiczne czynności/ obowiązki, które ma wykonywać osoba zatrudniona w Polsce. W kraju siedziby personel zatrudniony w kancelarii posiada specjalistyczne wykształcenie oraz zdany państwowy egzamin, który jest wymagany do świadczenia usług kancelarii rzeczników patentowych na terenie Niemiec. Spółka zakłada, że Pracownik będzie wykonywał prace zlecone w zależności od potrzeb poszczególnych rzeczników patentowych w zakresie prowadzonych przez nich spraw w imieniu kancelarii. Biorąc pod uwagę powyższy zakres obowiązków, zdaniem organu i wbrew temu co Państwo twierdzą, czynności które będą podejmowane przez Pracownika działającego na terytorium Polski nie powinny być kwalifikowane do czynności o charakterze pomocniczym (przygotowawczym). Pracownik który będzie wykonywał opisane we wniosku zadania na terytorium Polski w systemie Home Office w sposób zdalny, będzie bowiem realizował szereg obowiązków w celu zrealizowania usług świadczonych przez Spółkę, a w konsekwencji osiągnięcia przez Państwa przychodów z zasadniczej działalności gospodarczej. Sami Państwo wskazują cyt. „W Szczególności podkreślić należy, że pracownicy Spółki zatrudnieni są na stanowiskach administracyjnych, wspierając od strony administracyjnej i technicznej realizację umów z klientami (...)” Podkreślenia również wymaga, iż Spółka w kraju siedziby (Niemcy) nie zatrudnia pracownika, który wykonuje analogiczne czynności/obowiązki, które ma wykonywać osoba zatrudniona w Polsce. Zatem, Pracownik ten, co wynika z wniosku, odpowiedzialny będzie za wsparcie innych pracowników z niemieckiej siedziby Spółki w bieżącej obsłudze klientów Spółki. Z pewnością stała placówka, której cel jest identyczny z celem przedsiębiorstwa jako całości, nie prowadzi działalności o charakterze przygotowawczym lub pomocniczym (punkt 24 Komentarza do art. 5 Modelowej Konwencji, zob. również wyrok NSA z 4 kwietnia 2012 r. sygn. akt II FSK 1864/10). Zatem, jak już wskazano zakład powstanie, jeżeli oprócz czynności przygotowawczych lub pomocniczych wykonywana jest działalność zasadnicza, nawet w relatywnie niewielkim zakresie. Działania Spółki w kraju siedziby (na terytorium Niemiec) i Pracownika, który będzie realizował czynności w zakresie obsługi administracyjno-prawnej spraw prowadzonych przez Spółkę na terytorium Polski będą ściśle połączone i będą stanowiły istotną część działalności przedsiębiorstwa jako całości. Mając na uwadze cel w postaci wsparcia całego procesu realizacji umów z klientami, nie można twierdzić, że stała palcówka jest utrzymywana wyłącznie w celu prowadzenia dla przedsiębiorstwa jakiejkolwiek innej działalności o charakterze przygotowawczym lub pomocniczym. Zarówno działalność Pracownika, który będzie wykonywał swoje obowiązki w Polsce, jak i działalność Spółki w siedzibie w Niemczech sprowadzają się do realizacji umowy z klientem w zakresie świadczenia usług prawnych, w tym usług rzeczników patentowych. W sytuacji takiej, stała placówka jaką będzie działalność podejmowana przez polskiego Pracownika w ramach wymienionych obowiązków pracowniczych nie może korzystać z przywilejów wynikających z treści art. 5 ust. 5 lit. f) UPO. Zatem, w analizowanej sprawie nie można mówić o przygotowawczym lub pomocniczym charakterze Państwa działalności na terytorium Polski za pośrednictwem ww. Pracownika w odniesieniu do działalności Państwa Spółki. Pracownik, który ma być zatrudniony w Polsce będzie wykonywał zasadniczą działalność gospodarczą Spółki. W tym miejscu wyjaśnić należy, że zasada tzw. zależnego przedstawiciela, o której mowa w wyżej powołanym art. 5 ust. 5 UPO, stanowi alternatywę w stosunku do zasad ogólnych wyrażonych w ust. 1-4 art. 5 UPO. Oznacza to, że w pierwszej kolejności należy badać istnienie zakładu w oparciu o zasady ogólne zapisane w ust. 1-4 art. 5 UPO. Jeśli w wyniku zastosowania ust. 1-4 zaistnieją okoliczności powstania zakładu, to nie ma konieczności badania, czy osoby działające w przedsiębiorstwie są zależne, czy niezależne od reprezentowanego przedsiębiorstwa oraz jakimi dysponują pełnomocnictwami. Mając na uwadze powyższe przepisy prawa oraz opis sprawy, należy wskazać, że Spółka będzie posiadała na terytorium Polski zagraniczny zakład w rozumieniu art. 4a pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz w rozumieniu art. 5 Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, a w konsekwencji będzie podlegała w Polsce obowiązkowi podatkowemu na gruncie ustawy CIT od dochodów osiąganych przez ten zakład. Tym samym, Państwa stanowisko należało uznać za nieprawidłowe.
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym/ zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność. Końcowo odnosząc się do powołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych, wskazać należy, że dotyczą one konkretnych, indywidualnych spraw podatnika. Zostały wydane w określonym stanie faktycznym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Nie mogą one zatem przesądzać o niniejszym rozstrzygnięciu. Natomiast organy podatkowe mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, że nie stanowią materialnego prawa podatkowego. Każdą sprawę Organ jest zobowiązany rozpatrywać indywidualnie. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji. Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a;
2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 zakres przedmiotowy ustawy ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...), ul. (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS /SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili