0114-KDIP2-1.4010.132.2025.2.KW

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

łowe Szanowni Państwo, stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

8 marca 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia, o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych, który dotyczy ustalenia, czy wszystkie wymienione wydatki (ponoszone w kraju i za granicą), o których mowa w stanie faktycznym oraz w niniejszym uzupełnieniu na wezwanie, tj.

zakwaterowanie, wynajmem nieruchomości, personelu (usługi modelek, wizażystek, fryzjerów, fotografów, stylistów, techników, koordynatorów, dyrektora artystycznego, dekoratorów, florystów), wynajem sprzętu, samochodów, usługi cateringu, usługi druku, garderoby, ochrony ubezpieczenia i inne niezbędne do realizacji wydarzenia mogą zostać zaliczone przez Wnioskodawcę za kosztów uzyskania w podatku dochodowym od osób prawnych. Uzupełnili go Państwo w odpowiedzi na wezwanie pismem z 11 kwietnia 2025 r. (data wpływu z 12 kwietnia 2025 r.). Treść wniosku jest następująca: Opis stanu faktycznego Spółka A Sp. z o.o. (dalej: Wnioskodawca), będąca czynnym zarejestrowanym podatnikiem od towarów i usług, zajmuje się importem, sprzedażą oraz eksportem sukien damskich (wieczorowych i ślubnych). W celach marketingowych i reklamowych mających za przedmiot zwiększenia sprzedaży produktów, firma organizuje sesje wideo i fotograficzne w różnych krajach. Taka strategia marketingowa wynika z kilku powodów: 1. Pozwala Spółce dostosować swój przekaz do lokalnych rynków, uwzględniając kulturowe preferencje i gusta konsumentów. 2. Różnorodne treści tworzone w różnych krajach przyciągają większą uwagę w mediach społecznościowych, gdzie konsumenci cenią unikalność i wysokiej jakości materiały wizualne. 3. Produkty przedstawione w kontekście lokalnych zwyczajów, tradycji lub znanych miejsc, a także w miejscach powiązanych z klientami, budują emocjonalny związek z konsumentem. Na przykład suknia ślubna sfotografowana na tle znanego zabytku architektury podkreśla jej wyjątkowość i prestiż. Taka strategia pozwala firmie nie tylko skutecznie zwiększać sprzedaż, ale także stale poszerzać swoją obecność na rynku globalnym, wspierając długoterminowy rozwój i wzrost. W związku z tym Wnioskodawca regularnie organizuje działania marketingowe i reklamowe w różnych krajach i na różnych kontynentach. W celu realizacji sesji zdjęciowych i wideo firma tradycyjnie korzysta z szeregu usług, mianowicie: 1. Wynajmuje miejsca zakwaterowania (apartamenty) dla członków zespołu realizujących zdjęcia: a) wizażystka, b) fryzjer, c) fotograf, d) modelki współpracujące z agencją w Ukrainie, e) członek/członkowie zarządu Wnioskodawcy, f) oraz inne osoby, które w danych okolicznościach okażą się z punktu widzenia Spółki istotne do realizacji danego przedsięwzięcia. 3. Wynajmuje hotele, wille lub specjalnie przystosowane miejsca do takich wydarzeń (w tym wydarzeń ślubnych), które są wykorzystywane jako estetyczne i stylowe lokalizacje do zdjęć. 4. Korzysta z usług cateringowych, które zapewniają wyżywienie uczestnikom w trakcie prowadzonych sesji (w tym klientom firmy, a nie tylko osobom bezpośrednio uczestniczącym w sesjach zdjęciowych), a także wzmacniają tematykę ślubną poprzez odpowiednie dekoracje stołów i nakrycie. 5. Wynajmuje profesjonalny sprzęt, w tym różnego rodzaju oświetlenie i ekrany LED wykorzystywane jako elementy dekoracyjne, tło do dynamicznych scen lub profesjonalne oświetlenie. 6. Korzysta z usług modelek prezentujących suknie w trakcie sesji zdjęciowych. 7. Korzysta z usług wizażystek, które wykonują makijaż modelkom. 8. Korzysta z usług fryzjerów odpowiedzialnych za fryzury modelek. 9. Korzysta z usług fotografów realizujących zdjęcia i nagrania wideo. 10. Wynajmuje samochody w razie potrzeby. 11. Oraz inne usługi w razie potrzeby niezbędne w danym przypadku do wykonania sesji zdjęciowych i wideo. Oprócz wydatków na organizację sesji foto i wideo, spółka ponosi, faktycznie, analogiczne wydatki na nabycie wyżej wymienionych usług także podczas organizacji pokazów oraz wystaw nowych kolekcji sukien, które również stanowią nieodłączną część strategii reklamowej i marketingowej, mającej na celu zwiększenie dochodów spółki. Ze względu na fakt, że sprzedaż jest prowadzona na wielu rynkach również w tym wypadku wydatki te ponoszone są w różnych krajach i na różnych kontynentach, przy czym fakt uczestnictwa w pokazach i wystawach jest wykorzystywany do działalności marketingowej na wszystkich rynkach gdzie działa Spółka. Wszystkie wymienione powyżej usługi (i w rezultacie koszty z nimi związane) są faktycznie nieodłącznym elementem pokazów nowych kolekcji organizowanych przez Wnioskodawcę w celu prezentacji najnowszych wyrobów w świecie mody ślubnej i wieczorowej, promocji marki i w rezultacie przyczyniają się bezpośrednio do zwiększenia sprzedaży i tym samym dochodów. Profesjonalna organizacja sesji zdjęciowych, wystaw oraz pokazów nie jest możliwa bez któregokolwiek z wymienionych powyżej elementów. Spółka w powyższym zakresie dysponuje umowami lub rachunkami/fakturami wystawionymi przez poszczególne podmioty, w tym podmioty zagraniczne (które wystawiają dokumenty zgodnie z przepisami państw, w których wykonywane są czynności). Na dokumentach jako nabywca widnieje każdorazowo Wnioskodawca. Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu stanu faktycznego Pismem z 11 kwietnia 2025 r. (data wpływu 12 kwietnia 2025 r.) doprecyzowali Państwo wniosek w odpowiedzi na pytania organu następująco: Ad 1. Spółka prowadzi sprzedaż sukien damskich (wieczorowych i ślubnych) głównie za pośrednictwem upoważnionych przedstawicieli handlowych (agentów), z którymi zawarte zostały odpowiednie umowy agencyjne. Osoby te działają w imieniu i na rzecz Spółki, prowadząc poszukiwania nabywców oraz wspierając zawieranie umów handlowych. Dostawa towarów do klientów realizowana jest z udziałem firm logistycznych (przewoźników), z którymi Spółka zawarła odrębne umowy na świadczenie usług transportowo-spedycyjnych. Ponadto Spółka prowadzi sprzedaż produktów w formacie dostaw bezpośrednich, na podstawie indywidualnych zamówień składanych przez odbiorców końcowych za pośrednictwem oficjalnej strony internetowej Spółki. W takim przypadku sprzedaż realizowana jest bezpośrednio, bez pośrednictwa agentów. Na dzień złożenia niniejszego wniosku sprzedaż produktów prowadzona jest w szczególności na rynki następujących krajów: Portugalia, Hiszpania, Francja, Belgia, Niderlandy, Niemcy, Austria, Szwajcaria, Włochy, Luksemburg, Dania, Szwecja, Norwegia, Finlandia, Kolumbia, Ekwador, Boliwia, Chile, Panama, Gwatemala, Dominikana, Paragwaj, Argentyna, Peru (miasto (...)), Meksyk, Brazylia. Jednocześnie Spółka nieustannie pracuje nad rozszerzaniem zasięgu geograficznego sprzedaży, dlatego powyższy wykaz krajów nie ma charakteru wyczerpującego i może ulec zmianie w zależności od dynamiki rozwoju rynku oraz strategii handlowej Spółki. Ad 2. Organizacja sesji zdjęciowych i wideo przez Spółkę nie podlega stałemu harmonogramowi, ponieważ jest ustalana corocznie w zależności od szeregu czynników, w szczególności - celów marketingowych, etapów opracowywania i wdrażania nowych kolekcji, dynamiki popytu na poszczególnych rynkach, zmian w trendach branży modowej, a także dostępności zasobów logistycznych i kadrowych. Jednocześnie, średnio Spółka realizuje co najmniej 5-6 sesji zdjęciowych rocznie, które mogą mieć zarówno charakter lokalny (dla jednego regionu), jak i międzynarodowy. Geografia realizacji takich działań jest zmienna - sesje są organizowane w różnych krajach, w zależności od tego, które rynki są priorytetowe dla Spółki na danym etapie. Kraj realizacji ustalany jest z uwzględnieniem koncepcji konkretnej kolekcji, wymogów stylistycznych dotyczących treści oraz innych względów estetycznych lub strategicznych. Dla przykładu, w 2024 roku takie sesje zostały zorganizowane w Hiszpanii (...), a w 2025 roku zrealizowano już sesję w (...) (Włochy) - (...). Tym samym organizacja sesji zdjęciowych i wideo stanowi regularny element strategii marketingowej Spółki, jest zgodna ze specyfiką rynku mody ślubnej, jak również odzwierciedla tożsame działania podmiotów konkurencyjnych. Dokładna liczba, daty oraz miejsce ich realizacji zależą od aktualnych potrzeb handlowych i warunków rynkowych. Poniżej zestawienie dotyczące lat 2023 - 2025 Pokazy i wystawy (...) Ad 3. Członkowie zarządu (zazwyczaj jedna osoba) sprawują kontrolę nad zgodnością procesu realizacji zdjęć z zatwierdzonymi standardami wizualnymi marki, w tym weryfikują jakość tworzonego materiału, zgodność z koncepcją kolekcji, wygląd modeli, dobór lokalizacji, rekwizytów, a także ogólny przekaz wizerunkowy produktów. Tym samym udział członków zarządu w sesjach zdjęciowych nie ma charakteru formalnego - ma on bezpośrednie znaczenie dla zapewnienia prawidłowości przebiegu danego wydarzenia oraz jakości materiałów wykorzystywanych w dalszych działaniach marketingowych i reklamowych Spółki. Ad 4. Członkowie zarządu nie otrzymują żadnego dodatkowego wynagrodzenia za udział w takich wydarzeniach, ponieważ odpowiednie funkcje stanowią część ich obowiązków służbowych oraz kompetencji zarządczych, ukierunkowanych na rozwój i promocję marki. Ad 5. Członkowie zarządu, nie są pracownikami Spółki. Ad 6. W kontekście realizacji sesji wideo i fotograficznych, o których mowa we wniosku, do realizacji projektów mogą być zaangażowane inne osoby, istotne dla zapewnienia profesjonalnej realizacji zadań technicznych i twórczych. W szczególności: 1. Wizażysta - odpowiada za wykonanie odpowiedniego makijażu modeli zgodnie z koncepcją artystyczną sesji oraz stylem wizualnym marki. 2. Fryzjer - odpowiada za stylizację fryzur modeli z uwzględnieniem technicznych wymagań sesji oraz estetycznych standardów określonych przez markę. 3. Fotograf - wykonuje profesjonalną dokumentację fotograficzną produktów Spółki (sukienek), obróbkę materiałów oraz zapewnienie technicznej jakości zdjęć do dalszego wykorzystania w celach komercyjnych i marketingowych. 4. Modelki - uczestniczą w sesjach jako prezenterki produktów, zapewniając odpowiednią prezentację towarów partnerom handlowym i potencjalnym klientom. 5. Inne osoby, które w określonych okolicznościach mogą być istotne dla realizacji projektu - są angażowane w celu zapewnienia sprawnej realizacji projektu zgodnie z ustalonymi standardami jakości. Na przykład: a) styliści, odpowiedzialni za dobór akcesoriów, koordynację wyglądu modeli, zgodność stylizacji z ogólną koncepcją marki i konkretnej kolekcji; b) specjaliści ds. oświetlenia, którzy konfigurują i nadzorują sprzęt oświetleniowy, aby osiągnąć profesjonalną jakość zdjęć zgodnie z wymaganiami technicznymi; c) koordynatorzy sesji, którzy organizują logistykę procesu zdjęciowego, współpracują ze wszystkimi zaangażowanymi uczestnikami, zapewniają przestrzeganie harmonogramu, planu scenariuszowego oraz standardów marki. Spółka ponosi koszty wynagrodzenia wskazanych osób (honoraria, wynajem sprzętu, koszty organizacyjne) i zamierza zaliczyć te koszty do kosztów uzyskania przychodu, ponieważ są one bezpośrednio związane z przygotowaniem komercyjnych materiałów wykorzystywanych w sprzedaży produktów na rynkach zagranicznych. Ad 7. Pod pojęciem „klient” Spółka rozumie przede wszystkim przedstawicieli partnerów handlowych - właścicieli salonów ślubnych oraz wyspecjalizowanych sklepów, z którymi nawiązana została stała współpraca w zakresie dystrybucji produktów, jak również potencjalnych partnerów. Klienci nie biorą udziału w sesjach zdjęciowych ani wideo. Ich udział ma miejsce wyłącznie podczas wystaw i pokazów nowych kolekcji, które są organizowane zarówno samodzielnie przez Spółkę, jak i w ramach większych wydarzeń branżowych. Udział klientów w takich wydarzeniach pełni funkcję biznesową: stanowi okazję do zapoznania się z nowymi produktami, omówienia warunków współpracy, przekazania opinii na temat aktualnych kolekcji, a także wzmocnienia zaufania do marki. Obsługa cateringowa dla klientów jest zapewniana wyłącznie podczas wystaw i pokazów. Oprócz podstawowego zapewnienia wyżywienia, catering pełni również rolę elementu oprawy wydarzenia, tworząc odpowiednią atmosferę - sposób serwowania, dekoracja i dobór menu odpowiadają tematyce ślubnej, co wzmacnia efekt wizerunkowy wydarzenia oraz marki jako całości, a zatem ma charakter marketingowy. W związku z tym udział klientów w wystawach i pokazach stanowi nieodłączny element strategii marketingowej i komunikacyjnej Spółki, która jest ukierunkowana na utrzymanie i rozwój relacji handlowych. Ad 8. Na obecnym etapie Spółka nie jest w stanie jednoznacznie określić pełnego katalogu dodatkowych usług, które mogą być zaangażowane, jednakże w razie potrzeby Spółka może korzystać z innych usług, które są istotne w określonych okolicznościach dla realizacji sesji foto i wideo. Chociaż Spółka dotychczas nie korzystała z takich usług, to potencjalnie mogą one obejmować: a) pracę dyrektora artystycznego - w celu stworzenia spójnej koncepcji wizualnej wydarzenia; b) koordynatora - do organizacji procesu realizacji zdjęć; c) dekoratorów i florystów - do aranżacji lokalizacji w odpowiedniej stylistyce ślubnej; zaangażowanie aktorów lub modeli drugiego planu - w celu stworzenia atmosfery wydarzenia ślubnego; d) usługi druku - do produkcji banerów, materiałów prezentacyjnych lub reklamowych; e) usługi garderoby, ochrony lub ubezpieczenia - w celu zapewnienia bezpieczeństwa mienia uczestników, sprzętu oraz samych uczestników. Wszystkie te usługi mogą być angażowane wyłącznie w przypadku rzeczywistej potrzeby i mają na celu zapewnienie wysokiej jakości komercyjnych treści. Ad 9. Pokazy i wystawy nowych kolekcji sukien są organizowane zarówno bezpośrednio przez Spółkę (samodzielnie), jak i w ramach większych wydarzeń, które są organizowane corocznie i w których uczestniczą liczne światowe marki z branży sukienkowej i ślubnej. Takie wydarzenia odbywają się w różnych krajach i na różnych kontynentach - w zależności od docelowych rynków sprzedaży oraz obecności marki, w tym w Europie (Włochy, Hiszpania itd.). Uczestnikami takich pokazów są, jak wskazano we wniosku głównym, te same osoby: 1. Członek zarządu (zazwyczaj jeden), którego udział wynika z obowiązków reprezentowania spółki wobec obecnych i potencjalnych partnerów handlowych Spółki podczas wystaw i pokazów z udziałem zaproszonych klientów lub w ramach większych wydarzeń branżowych. Taki udział sprzyja również budowaniu zaufania do marki ze strony partnerów i konsumentów, którzy mają bezpośredni kontakt z przedstawicielem Spółki. 2. Wizażysta - odpowiada za wykonanie odpowiedniego makijażu modeli zgodnie z koncepcją artystyczną wydarzenia oraz stylem wizualnym marki, co jest istotne dla prezentacji nowych kolekcji we właściwym kontekście wizerunkowym. 3. Fryzjer - zapewnia stylizację fryzur modeli z uwzględnieniem estetycznych i technicznych wymagań dotyczących publicznej prezentacji produktów podczas wystawy lub pokazu. 4. Fotograf - wykonuje profesjonalną dokumentację fotograficzną i wideo materiałów wystawowych lub eventowych, w szczególności procesu pokazu, aranżacji, atmosfery wydarzenia itd., w celu dalszego wykorzystania w celach komercyjnych i marketingowych. 5. Modelki - biorą udział w sesjach jako prezenterki produktów, zapewniając właściwą prezentację towarów partnerom handlowym i potencjalnym klientom. 6. Inne osoby, które w konkretnych okolicznościach mogą być istotne dla realizacji wydarzenia - są angażowane w celu zapewnienia sprawnej organizacji wydarzenia zgodnie ze standardami marki. Na przykład: a) styliści, którzy odpowiadają za dobór akcesoriów, koordynację wyglądu modeli oraz ogólną zgodność stylizacji z koncepcją marki; b) technicy oświetlenia, którzy konfigurują i kontrolują sprzęt świetlny z uwzględnieniem wymagań wybiegu lub sali wystawowej; c) koordynatorzy pokazów, którzy organizują logistykę wydarzenia, zarządzają procesem przygotowań i wystąpień, współpracują ze wszystkimi zaangażowanymi uczestnikami i kontrolują przestrzeganie harmonogramu oraz planu scenariuszowego. 7. a także partnerzy handlowi, dystrybutorzy, kupcy, właściciele salonów ślubnych, zaproszeni klienci oraz media. W przypadku udziału w wystawach międzynarodowych - również przedstawiciele zagranicznych firm i organizatorów. Podczas takich wydarzeń Spółka ponosi wydatki analogiczne do wydatków związanych z organizacją sesji zdjęciowych, w szczególności: a) wynajem miejsc zakwaterowania dla zaangażowanych specjalistów, modeli oraz członków zarządu; b) wynajem lokalizacji do realizacji wydarzeń, w tym specjalnie przygotowanych przestrzeni (również estetycznie zaaranżowanych w stylistyce ślubnej); c) catering - dla uczestników, w tym klientów, z uwzględnieniem zgodności stylistycznej wydarzenia (sposób serwowania, tematyczne menu itd.); d) wynajem sprzętu technicznego (oświetlenie, ekrany LED, nagłośnienie), który wykorzystywany jest zarówno do prezentacji produktów, jak i do aranżacji przestrzeni; e) honoraria oraz inne wypłaty za usługi modeli, wizażystów, fryzjerów, fotografów, koordynatorów itd.; f) wykonanie stoisk, druk materiałów firmowych, aranżacja ekspozycji; g) koszty transportu, w tym wynajem samochodów. Wskazane wydatki mają bezpośredni związek z organizacją i realizacją wydarzeń ukierunkowanych na prezentację nowych kolekcji sukien, rozwój rynków zbytu, budowanie reputacji marki, a także zawieranie nowych kontraktów i wzmacnianie relacji partnerskich. Takie wystawy i pokazy stanowią nieodłączny element strategii reklamowej i marketingowej Spółki. W większości przypadków prezentowane są wyłącznie produkty firmy, jednak w przypadku udziału w wystawach branżowych ekspozycja Spółki jest wyodrębniona, z pełną kontrolą nad prezentacją i aranżacją. Nadto przeformułowali Państwo pytanie we wniosku oraz stanowisko własne do tego pytania.

Pytanie

Czy wszystkie wymienione wydatki (ponoszone w kraju i za granicą), o których mowa w stanie faktycznym oraz w niniejszym uzupełnieniu na wezwanie, tj. zakwaterowanie, wynajmem nieruchomości, personelu (usługi modelek, wizażystek, fryzjerów, fotografów, stylistów, techników, koordynatorów, dyrektora artystycznego, dekoratorów, florystów), wynajem sprzętu, samochodów, usługi cateringu, usługi druku, garderoby, ochrony ubezpieczenia i inne niezbędne do realizacji wydarzenia mogą zostać zaliczone przez Wnioskodawcę za kosztów uzyskania w podatku dochodowym od osób prawnych? Państwa stanowisko w sprawie Zdaniem Wnioskodawcy wszystkie wymienione wydatki (ponoszone w kraju i za granicą), o których mowa w stanie faktycznym oraz w niniejszym uzupełnieniu na wezwanie, tj. zakwaterowanie, wynajmem nieruchomości, personelu (usługi modelek, wizażystek, fryzjerów, fotografów, stylistów, techników, koordynatorów, dyrektora artystycznego, dekoratorów, florystów), wynajem sprzętu, samochodów, usługi cateringu, usługi druku, garderoby, ochrony ubezpieczenia i inne niezbędne do realizacji wydarzenia mogą zostać

zaliczone przez Wnioskodawcę za kosztów uzyskania w podatku dochodowym od osób prawnych Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tego przepisu. W myśl powyższego, podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Zatem, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki: a) został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik), b) jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona, c) pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, d) poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów, e) został właściwie udokumentowany, f) nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów. Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Ponoszone koszty należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu choćby związek taki miał wyłącznie charakter pośredni. Obowiązkiem podatników, jako odnoszących ewentualną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu (w tym zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów), zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. Z przedstawionego opisu sprawy wynika, iż Spółka ponosi różnego rodzaju wydatki, które związane są z prowadzoną działalnością gospodarczą. Przy czym międzynarodowy charakter działalności Spółki skutkuje koniecznością ponoszenia tych wydatków w różnych krajach, nie tylko w Polsce jako państwie siedziby Spółki. Każdy z tych wydatków, w powiązaniu z celem w jakim została poniesiony, tj. organizacja sesji zdjęciowych celem promocji produktów Spółki, organizacje pokazów produktów spółki, organizacja wystaw produktów Spółki - w całości służą prowadzonej działalności gospodarczej i mają na celu sprzedaży produktów spółki, a więc osiąganie przychodu podatkowego. Zaznaczyć należy, że tego rodzaju wydatki, w kontekście przedmiotu działalności Spółki, mają strice reklamowy/promocyjny/marketingowy charakter i w żaden sposób nie można im przypisać charakteru wystawności, który cechuje wydatki na reprezentację. Specyfika w działalności mody wymaga uczestnictwa w profesjonalnych sesjach zdjęciowych, pokazach i wystawach dzięki, którym możliwe jest zaprezentowanie produktów i ich reklama na wielu rynkach, na których oferowane są produkty Spółki. Końcowym efektem wydatków jest prezentowanie produktów Spółki i zachęcanie do ich zakupu. Wydatki będące przedmiotem wniosku dokumentowane są różnego rodzaju dokumentami w zależności od państwa, którym nabywana jest usługa, przy czym każdorazowo jako nabywca wskazana jest Spółka. Istotną wskazówkę, jak należy dokumentować wydatki zaliczane do kosztów uzyskania przychodów ustawodawca zawarł w art. 9 ust. 1 ustawy z dni 15 lutego 1992 r., na mocy którego podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. i6a-i6m. Odrębne przepisy, o których mowa w tym artykule, zawarte są w ustawie z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości. Z przepisów tej ustawy wynika, iż podstawą zapisów w księgach rachunkowych są dowody księgowe stwierdzające dokonanie operacji gospodarczej, zwane dalej "dowodami źródłowymi" (art. 20 ust. 2 ustawy). Księgi rachunkowe powinny być prowadzone rzetelnie, bezbłędnie, sprawdzalnie i bieżąco (art. 24 ust. 1 ustawy), a transakcje udokumentowane rzetelnymi dowodami księgowymi (art. 22 ustawy). Podstawą zapisów w księgach rachunkowych, zgodnie z art. 20 ust. 2 ustawy o rachunkowości, są dowody księgowe stwierdzające dokonanie operacji gospodarczej, zwane dalej "dowodami źródłowymi": 1. zewnętrzne obce - otrzymane od kontrahentów; 2. zewnętrzne własne - przekazywane w oryginale kontrahentom; 3. wewnętrzne - dotyczące operacji wewnątrz jednostki. Podstawą zapisów mogą być również sporządzone przez jednostkę dowody księgowe: 1. zbiorcze - służące do dokonania łącznych zapisów zbioru dowodów źródłowych, które muszą być w dowodzie zbiorczym pojedynczo wymienione; 2. korygujące poprzednie zapisy; 3. zastępcze - wystawione do czasu otrzymania zewnętrznego obcego dowodu źródłowego; 4. rozliczeniowe - ujmujące już dokonane zapisy według nowych kryteriów klasyfikacyjnych. Artykuł 21 ust. 1 ustawy o rachunkowości określa, iż dowód księgowy powinien zawierać co najmniej: 1. określenie rodzaju dowodu i jego numeru identyfikacyjnego; 2. określenie stron (nazwy, adresy) dokonujących operacji gospodarczej; 3. opis operacji oraz jej wartość, jeżeli to możliwe, określoną także w jednostkach naturalnych; 4. datę dokonania operacji, a gdy dowód został sporządzony pod inną datą - także datę sporządzenia dowodu; 5. podpis wystawcy dowodu oraz osoby, której wydano lub od której przyjęto składniki aktywów; 6. stwierdzenie sprawdzenia i zakwalifikowania dowodu do ujęcia w księgach rachunkowych przez wskazanie miesiąca oraz sposobu ujęcia dowodu w księgach rachunkowych (dekretacja), podpis osoby odpowiedzialnej za te wskazania. Powyższe przepisy ustalają zasady dokumentowania operacji gospodarczych, a w szczególności warunki, jakim powinny odpowiadać dowody księgowe stanowiące podstawę zapisów w księgach rachunkowych. W świetle tych przepisów, dowody księgowe powinny być rzetelne, to jest zgodne z rzeczywistym przebiegiem operacji gospodarczej, którą dokumentują, kompletne, wolne od błędów rachunkowych, zawierające wymienione wyżej elementy. Dowód księgowy, który będzie właściwy do wprowadzenia kosztu do ksiąg rachunkowych, będzie również stosownym dokumentem do celów podatkowych. Podatnik, uznając określone wydatki za koszty uzyskania przychodu, odnosi korzyści, bowiem o te koszty pomniejszona zostaje podstawa opodatkowania. Podejmując decyzję o poniesieniu określonych kosztów, podatnik winien w oparciu o racjonalne i obiektywne przesłanki uzasadnić związek kosztu z przychodem. Spółka posiada każdorazowo dowody na podstawie potwierdzające faktyczne wykonanie usługi, a co za tym idzie Spółka ma prawo zaliczenia poniesionego wydatku do kosztów uzyskania przychodów. Zwrócić przy tym należy uwagę na istotę dowodów nabycia towarów lub usług w postępowaniu kontrolnym lub podatkowym. Stosownie do art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej, jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem. Dowodami w postępowaniu podatkowym, zgodnie z art. 181 ww. ustawy, mogą być w szczególności księgi podatkowe, deklaracje złożone przez stronę, zeznania świadków, opinie biegłych, materiały i informacje zebrane w wyniku oględzin, informacje podatkowe oraz inne dokumenty zgromadzone w toku czynności sprawdzających lub kontroli podatkowej, z zastrzeżeniem art. 28ąa § 3, art. 28ąb § 3 i art. 288 § 2, oraz materiały zgromadzone w toku postępowania karnego albo postępowania w sprawach o przestępstwa skarbowe lub wykroczenia skarbowe. Użyte przez ustawodawcę sformułowanie "w szczególności" wskazuje, iż katalog dowodów jest otwarty. Wskazane jest zatem posiadanie (pod kątem ewentualnego postępowania kontrolnego lub podatkowego) wszelkich dowodów, potwierdzających zaistnienie danego zdarzenia gospodarczego. Jak wskazano powyżej, kwestię dokumentowania kosztów uzyskania przychodów normują odrębne przepisy. Tym samym, jeżeli na gruncie przepisów o rachunkowości, przedmiotowe dowody potwierdzające opisane przez Spółkę wydatki, stanowią dowody księgowe będące podstawą wprowadzenia tych wydatków do ksiąg rachunkowych, taki sposób udokumentowania faktu ich poniesienia jest wystarczający również dla celów podatku dochodowego od osób prawnych. Dowód księgowy, który będzie właściwy do wprowadzenia kosztu do ksiąg rachunkowych, będzie również stosownym dokumentem dla celów podatkowych. Tym samym wszelkie dowody (w tym z zagranicy) w tym zwłaszcza faktury, rachunki itp. potwierdzające poniesienie przez Spółkę wydatku, prawidłowo opisane, stanowią podstawę do zaliczenia danego wydatku do kosztów uzyskania przychodów. Mając powyższe na względzie należy zauważyć, że Spółka: a) spełnia wszystkie wymienione warunki wymienione w art. 15 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r., które stanowią podstawę do zaliczenia danego wydatku do kosztów uzyskania przychodu, w tym przede wszystkim ponoszone wydatki mają na celu osiąganie przychodu, b) Spółka posiada dokumenty źródłowe stanowiące podstawę zapisów w księgach rachunkowych, a co za tym idzie ponoszone wydatki są prawidłowo udokumentowane dla celów zaliczenia wydatku do kosztów uzyskania przychodu, c) Koszty nabywanych usług są ponoszone przez Spółkę i mają charakter definitywny, d) żaden z wymienionych wydatków nie jest wymieniony w art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a co za tym idzie wydatki te nie są wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na podstawie tego przepisu.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2025 r., poz. 278, dalej: „updop”): Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. W myśl tego przepisu, podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. W świetle powyższego, aby poniesiony przez podatnika wydatek stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki: wydatek został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik), jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona, pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów, został właściwie udokumentowany, wydatek nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów. Generalnie należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tych kosztów. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Zauważyć przy tym należy, że konieczność poniesienia danego wydatku nie może wynikać z zaniedbań lub sprzecznych z prawem działań podatnika.

Powyższe oznacza, że wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami lub służą zachowaniu bądź zabezpieczeniu źródła przychodów. Katalog wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, pomimo ich związku z przychodami i prowadzoną działalnością gospodarczą zawarty został w art. 16 ust. 1 updop. Należy jednak pamiętać, że samo wyliczenie kosztów, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, nie stwarza domniemania, że wszelkie pozostałe koszty, które nie są zamieszczone w art. 16 ust. 1 updop, zostaną ex lege uznane za koszty uzyskania przychodów. Zatem, kosztami uzyskania przychodów z danego źródła przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie i zachowanie danego źródła przychodów. Ponadto, należy mieć na względzie, że uznając dany wydatek za koszt uzyskania przychodu podatnik odnosi ewidentne korzyści, bowiem koszt uzyskania przychodu zmniejsza podstawę opodatkowania. Zatem możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu, uzależniona jest od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien wiedzieć, że wydatek ten przyczyni się do powstania, zachowania lub zabezpieczenia przychodu. Na nim więc spoczywa ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodu. Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Zatem to podatnik zobowiązany jest wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność. W większości przypadków związek kosztu z przychodem nie nasuwa żadnych wątpliwości. Są jednak sytuacje, w których ów związek przyczynowy nie jest tak jednoznaczny. Wszystkie te sytuacje należy zatem rozwiązywać według zasad racjonalnego rozumowania, odrębnie w odniesieniu do każdego przypadku. Należy w tym miejscu podkreślić, że koszt uzyskania przychodów jest kosztem działalności gospodarczej, która ze swej istoty zmierza do osiągnięcia przychodów. W tym miejscu należy zauważyć, że ustawodawca nie definiuje, co należy rozumieć pod pojęciami: „w celu” osiągnięcia przychodu, jak i „zachowanie” lub „zabezpieczenie” źródła przychodów. Zgodnie z definicjami zawartymi w Słowniku języka polskiego PWN, pojęcie: a) „celowość” oznacza: „przydatność do jakichś potrzeb”, „świadome zmierzanie do celu”, „taki przebieg zjawisk, zdarzeń, działań ludzkich, jakby w swym rozwoju zmierzały one do określonego celu”, b) „zabezpieczyć” oznacza: „zapewnienie ochrony przed czymś niebezpiecznym lub szkodliwym”, „uczynienie bezpiecznym”, „zapewnienie utrzymania czegoś w dotychczasowym stanie”, „zapewnienie komuś środków do życia”, „zapewnienie zaspokojenia roszczenia lub wykonanie kary”, natomiast c) „zachować” oznacza: „pozostać w posiadaniu czegoś”, „dochować coś w niezmienionym stanie mimo upływu czasu lub niesprzyjających okoliczności”, „uchronić przed zapomnieniem”. Można więc przyjąć, że koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów to takie koszty, które są poniesione w trakcie dążenia do uzyskania przychodów. Określony cel musi być widoczny w momencie ponoszenia kosztu. Ponadto poniesione koszty winny omawiany cel realizować lub co najmniej zakładać jego realność. Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to takie koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu występowały w nienaruszonym stanie oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast jako zabezpieczenie źródła przychodów powinno się przyjmować koszty poniesione na ochronienie istniejącego źródła przychodów, w taki sposób, aby to źródło funkcjonowało w bezpieczny sposób. Oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu zaistnieje związek przyczynowy i koszt nie będzie objęty dyspozycją art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych przewiduje dwie kategorie kosztów: bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód), inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie). Zgodna z treścią ustawowej regulacji kwalifikacja kosztów uzyskania przychodów powinna brać pod uwagę przeznaczenie wydatku (jego celowość, zasadność dla funkcjonowania podmiotu) oraz potencjalną możliwość (analizowaną w dacie poniesienia wydatku na podstawie obiektywnych przesłanek) przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodu, względnie zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Obowiązkiem podatnika jest wykazanie związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu. Drugi z elementów zawarty w art. 15 ust. 1 omawianej ustawy stanowi przesłankę negatywną, zgodnie z którą, ponoszony wydatek nie może być ujęty w zawartym w art. 16 ust. 1 katalogu wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów (...). Zgodnie z utrwalonym poglądem judykatury: „Warunkiem uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu jest łączne spełnienie następujących warunków: faktycznego (rzeczywistego) poniesienia wydatku przez podatnika, istnienie związku z prowadzoną przez podatnika działalnością oraz poniesienie go w celu uzyskania przychodu, jego zwiększenia bądź zachowania źródła przychodu. Nie każdy zatem wydatek, nawet związany z prowadzoną działalnością gospodarczą jest kosztem podatkowym, zmniejszającym podstawę opodatkowania, ale tylko taki, który realizuje cel wskazany w art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. Cel ten musi być widoczny, a ponoszone koszty winny go realizować bądź co na najmniej zakładać realnie możliwość jego osiągnięcia”. (por. wyrok NSA z 2 sierpnia 2012 roku, sygn. akt II FSK 41/11, uchwała NSA z 24 stycznia 2011 r., sygn. akt II FPS 6/10, oraz uchwała z 12 grudnia 2011 roku, sygn. akt II FPS 2/11). Poza tym, „przy ustaleniu kosztów uzyskania przychodów każdy wydatek – poza wyraźnie wskazanymi w ustawie – wymaga indywidualnej oceny pod kątem bezpośredniego lub pośredniego związku z przychodem i racjonalnością działania dla osiągnięcia tego przychodu. Sytuacje, w których ów związek przyczynowy nie jest jednoznaczny, należy rozwiązywać według zasad racjonalnego rozumowania, odrębnie w odniesieniu do każdego przypadku” (por. wyrok NSA z 9 września 2011 roku, sygn. akt II FSK 1118/10). Kosztowa kwalifikacja konkretnego wydatku u konkretnego podatnika musi uwzględniać charakter i profil prowadzonej działalności gospodarczej oraz ekonomiczną racjonalność poniesionego kosztu (por. wyrok NSA z 1 marca 2016 roku, sygn. akt II FSK 4009/13). Państwa wątpliwości budzi kwestia czy wszystkie wymienione wydatki (ponoszone w kraju i za granicą), o których mowa w stanie faktycznym oraz w niniejszym uzupełnieniu na wezwanie, tj. zakwaterowanie, wynajmem nieruchomości, personelu (usługi modelek, wizażystek, fryzjerów, fotografów, stylistów, techników, koordynatorów, dyrektora artystycznego, dekoratorów, florystów), wynajem sprzętu, samochodów, usługi cateringu, usługi druku, garderoby, ochrony ubezpieczenia i inne niezbędne do realizacji wydarzenia mogą zostać zaliczone przez Wnioskodawcę za kosztów uzyskania w podatku dochodowym od osób prawnych. Z treści złożonego wniosku wynika, że w celach marketingowych i reklamowych mających za przedmiot zwiększenia sprzedaży produktów, firma organizuje sesje wideo i fotograficzne w różnych krajach. Wnioskodawca regularnie organizuje działania marketingowe i reklamowe w różnych krajach i na różnych kontynentach. W celu realizacji sesji zdjęciowych i wideo firma tradycyjnie korzysta z szeregu usług, mianowicie: Wynajmuje miejsca zakwaterowania (apartamenty) dla członków zespołu realizujących zdjęcia: a) wizażystka, b) fryzjer, c) fotograf, d) modelki współpracujące z agencją w Ukrainie, e) członek/członkowie zarządu Wnioskodawcy, f) oraz inne osoby, które w danych okolicznościach okażą się z punktu widzenia Spółki istotne do realizacji danego przedsięwzięcia. Wynajmuje hotele, wille lub specjalnie przystosowane miejsca do takich wydarzeń (w tym wydarzeń ślubnych), które są wykorzystywane jako estetyczne i stylowe lokalizacje do zdjęć. Korzysta z usług cateringowych, które zapewniają wyżywienie uczestnikom w trakcie prowadzonych sesji, a także wzmacniają tematykę ślubną poprzez odpowiednie dekoracje stołów i nakrycie. Wynajmuje profesjonalny sprzęt, w tym różnego rodzaju oświetlenie i ekrany LED wykorzystywane jako elementy dekoracyjne, tło do dynamicznych scen lub profesjonalne oświetlenie. Korzysta z usług modelek prezentujących suknie w trakcie sesji zdjęciowych. Korzysta z usług wizażystek, które wykonują makijaż modelkom. Korzysta z usług fryzjerów odpowiedzialnych za fryzury modelek. Korzysta z usług fotografów realizujących zdjęcia i nagrania wideo. Wynajmuje samochody w razie potrzeby. Oraz inne usługi w razie potrzeby niezbędne w danym przypadku do wykonania sesji zdjęciowych i wideo. Oprócz wydatków na organizację sesji foto i wideo, spółka ponosi, faktycznie, analogiczne wydatki na nabycie wyżej wymienionych usług także podczas organizacji pokazów oraz wystaw nowych kolekcji sukien, które również stanowią nieodłączną część strategii reklamowej i marketingowej, mającej na celu zwiększenie dochodów spółki. Ze względu na fakt, że sprzedaż jest prowadzona na wielu rynkach również w tym wypadku wydatki te ponoszone są w różnych krajach i na różnych kontynentach, przy czym fakt uczestnictwa w pokazach i wystawach jest wykorzystywany do działalności marketingowej na wszystkich rynkach gdzie działa Spółka. Wszystkie wymienione powyżej usługi (i w rezultacie koszty z nimi związane) są faktycznie nieodłącznym elementem pokazów nowych kolekcji organizowanych przez Wnioskodawcę w celu prezentacji najnowszych wyrobów w świecie mody ślubnej i wieczorowej, promocji marki i w rezultacie przyczyniają się bezpośrednio zwiększenia sprzedaży i tym samym dochodów. Profesjonalna organizacja sesji zdjęciowych, wystaw oraz pokazów nie jest możliwa bez któregokolwiek z wymienionych powyżej elementów. W uzupełnieniu wniosku Spółka wskazała, że na dzień złożenia niniejszego wniosku sprzedaż produktów prowadzona jest w szczególności na rynki następujących krajów: Portugalia, Hiszpania, Francja, Belgia, Niderlandy, Niemcy, Austria, Szwajcaria, Włochy, Luksemburg, Dania, Szwecja, Norwegia, Finlandia, Kolumbia, Ekwador, Boliwia, Chile, Panama, Gwatemala, Dominikana, Paragwaj, Argentyna, Peru (miasto (...)), Meksyk, Brazylia. Organizacja sesji zdjęciowych i wideo przez Spółkę nie podlega stałemu harmonogramowi, ponieważ jest ustalana corocznie w zależności od szeregu czynników, w szczególności - celów marketingowych, etapów opracowywania i wdrażania nowych kolekcji, dynamiki popytu na poszczególnych rynkach, zmian w trendach branży modowej, a także dostępności zasobów logistycznych i kadrowych. Jednocześnie, średnio Spółka realizuje co najmniej 5-6 sesji zdjęciowych rocznie, które mogą mieć zarówno charakter lokalny (dla jednego regionu), jak i międzynarodowy. Tym samym organizacja sesji zdjęciowych i wideo stanowi regularny element strategii marketingowej Spółki, jest zgodna ze specyfiką rynku mody ślubnej, jak również odzwierciedla tożsame działania podmiotów konkurencyjnych. Członkowie zarządu (zazwyczaj jedna osoba) sprawują kontrolę nad zgodnością procesu realizacji zdjęć z zatwierdzonymi standardami wizualnymi marki, w tym weryfikują jakość tworzonego materiału, zgodność z koncepcją kolekcji, wygląd modeli, dobór lokalizacji, rekwizytów, a także ogólny przekaz wizerunkowy produktów. Tym samym udział członków zarządu w sesjach zdjęciowych nie ma charakteru formalnego - ma on bezpośrednie znaczenie dla zapewnienia prawidłowości przebiegu danego wydarzenia oraz jakości materiałów wykorzystywanych w dalszych działaniach marketingowych i reklamowych Spółki. Członkowie zarządu nie otrzymują żadnego dodatkowego wynagrodzenia za udział w takich wydarzeniach, ponieważ odpowiednie funkcje stanowią część ich obowiązków służbowych oraz kompetencji zarządczych, ukierunkowanych na rozwój i promocję marki. Członkowie zarządu nie są pracownikami Spółki. W kontekście realizacji sesji wideo i fotograficznych, o których mowa we wniosku, do realizacji projektów mogą być zaangażowane inne osoby, istotne dla zapewnienia profesjonalnej realizacji zadań technicznych i twórczych. W szczególności: 1. Wizażysta - odpowiada za wykonanie odpowiedniego makijażu modeli zgodnie z koncepcją artystyczną sesji oraz stylem wizualnym marki. 2. Fryzjer - odpowiada za stylizację fryzur modeli z uwzględnieniem technicznych wymagań sesji oraz estetycznych standardów określonych przez markę. 3. Fotograf - wykonuje profesjonalną dokumentację fotograficzną produktów Spółki (sukienek), obróbkę materiałów oraz zapewnienie technicznej jakości zdjęć do dalszego wykorzystania w celach komercyjnych i marketingowych. 4. Modelki - uczestniczą w sesjach jako prezenterki produktów, zapewniając odpowiednią prezentację towarów partnerom handlowym i potencjalnym klientom. 5. Inne osoby, które w określonych okolicznościach mogą być istotne dla realizacji projektu - są angażowane w celu zapewnienia sprawnej realizacji projektu zgodnie z ustalonymi standardami jakości. Na przykład: a) styliści, odpowiedzialni za dobór akcesoriów, koordynację wyglądu modeli, zgodność stylizacji z ogólną koncepcją marki i konkretnej kolekcji; b) specjaliści ds. oświetlenia, którzy konfigurują i nadzorują sprzęt oświetleniowy, aby osiągnąć profesjonalną jakość zdjęć zgodnie z wymaganiami technicznymi; c) koordynatorzy sesji, którzy organizują logistykę procesu zdjęciowego, współpracują ze wszystkimi zaangażowanymi uczestnikami, zapewniają przestrzeganie harmonogramu, planu scenariuszowego oraz standardów marki. Pod pojęciem „klient” Spółka rozumie przede wszystkim przedstawicieli partnerów handlowych - właścicieli salonów ślubnych oraz wyspecjalizowanych sklepów, z którymi nawiązana została stała współpraca w zakresie dystrybucji produktów, jak również potencjalnych partnerów. Klienci nie biorą udziału w sesjach zdjęciowych ani wideo. Ich udział ma miejsce wyłącznie podczas wystaw i pokazów nowych kolekcji, które są organizowane zarówno samodzielnie przez Spółkę, jak i w ramach większych wydarzeń branżowych. Udział klientów w takich wydarzeniach pełni funkcję biznesową: stanowi okazję do zapoznania się z nowymi produktami, omówienia warunków współpracy, przekazania opinii na temat aktualnych kolekcji, a także wzmocnienia zaufania do marki. Obsługa cateringowa dla klientów jest zapewniana wyłącznie podczas wystaw i pokazów. Oprócz podstawowego zapewnienia wyżywienia, catering pełni również rolę elementu oprawy wydarzenia, tworząc odpowiednią atmosferę - sposób serwowania, dekoracja i dobór menu odpowiadają tematyce ślubnej, co wzmacnia efekt wizerunkowy wydarzenia oraz marki jako całości, a zatem ma charakter marketingowy. W związku z tym udział klientów w wystawach i pokazach stanowi nieodłączny element strategii marketingowej i komunikacyjnej Spółki, która jest ukierunkowana na utrzymanie i rozwój relacji handlowych. W uzupełnienie wskazali Państwo, że w razie potrzeby Spółka może korzystać z innych usług, które są istotne w określonych okolicznościach dla realizacji sesji foto i wideo. Odnosząc się do Państwa wątpliwości w zakresie możliwości uznania za koszty uzyskania przychodów ww. wydatków w pierwszej kolejności należy przeanalizować, czy poniesione przez Państwa wydatki spełniają przesłanki uznania ich za koszty uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a więc czy zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub zabezpieczenia albo zachowania źródła przychodów. W analizowanym zakresie za kierunkowe kryterium wykładni art. 15 ust. 1 updop trzeba przyjąć kryterium celu poniesionego kosztu. Wiąże się ono z zamiarem działania podatnika zdeterminowanym na osiągnięcie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie ich źródła, a tym samym we wpływie (bezpośrednim lub pośrednim) ponoszonego wydatku na powstanie lub zwiększenie osiąganego przychodu lub we wpływie na zachowanie albo zabezpieczenie jego źródła. W tym kontekście istotne jest również, aby ocena zachowania podatnika, kwalifikującego określony wydatek jako koszt podatkowy, była dokonywana z perspektywy jego związku z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz wiedzy na temat tego, czy dany wydatek może obiektywnie przyczynić się do realizacji pożądanego celu - osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia jego źródła - co jednak oczywiście nie oznacza, że cel ten musi być zawsze osiągnięty. Ponadto wskazać należy, że uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Zatem to Spółka zobowiązana jest wykazać, że ponoszone przez nią ww. wydatki pozostają w związku z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą i pozostają w związku o jakim mowa w art. 15 ust. 1 updop. Wydatki te nie mogą znajdować się w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów zawartym w art. 16 ust. 1 updop. Zgodnie z ugruntowanym poglądem, do kategorii wydatków mających na celu osiągnięcie przychodów zalicza się między innymi koszty reklamy. Wydatki poniesione na reklamę, jako niewymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT (podatek dochodowy od osób prawnych), w pełnej wysokości mogą stanowić koszty uzyskania przychodów, pod warunkiem, że wydatki te spełniają kryteria określone w art. 15 ust. 1 tej ustawy. Przez reklamę rozumie się działania podmiotu gospodarczego, mające na celu kształtowanie popytu na dane towary, usługi lub markę, poprzez zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do nabywania towarów i usług tego podmiotu gospodarczego. Może być ona realizowana za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym poprzez prezentowanie danego towaru lub usługi, jego cech jakościowych, użytkowych, zalet technicznych, a także poprzez rozpowszechnianie logo firmy. Każda z tych form, jeżeli jest stosowana w określonych okolicznościach, spełnia funkcje reklamowe. Identyfikowana bowiem jest z daną firmą i oferowanymi przez nią towarami lub usługami, zwiększając ich rozpoznawalność oraz pośrednio zachęcając do ich nabycia. Jednocześnie zauważyć należy, że można rozróżnić reklamę towaru, usługi, reklamę marki, a także reklamę samej firmy (przedsiębiorcy). Wśród wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów ustawodawca wymienił – w art. 16 ust. 1 pkt 28 updop – koszty reprezentacji, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. Mimo, że ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje terminu „reprezentacja”, to zgodnie z przyjętą linią orzeczniczą celem kosztów reprezentacyjnych jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, działalności, wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami. Zatem reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu wykreowania pozytywnego wizerunku podatnika. Co istotne, działania o charakterze reprezentacyjnym podejmowane są w stosunku do podmiotów lub ich przedstawicieli zewnętrznych. Pojęcie reprezentacji nie obejmuje natomiast tych działań, które podejmowane są w stosunku do własnych pracowników oraz współpracowników. Koszty te nie podlegają wyłączeniu na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 updop, natomiast pozostają w związku z osiąganymi przychodami. Odnosząc powyższe rozważania oraz uregulowania prawne do przedstawionego stanu faktycznego należy stwierdzić, że wszystkie wymienione wydatki (ponoszone w kraju i za granicą), o których mowa w stanie faktycznym oraz w niniejszym uzupełnieniu na wezwanie, tj. zakwaterowanie, wynajmem nieruchomości, personelu (usługi modelek, wizażystek, fryzjerów, fotografów, stylistów, techników, koordynatorów, dyrektora artystycznego, dekoratorów, florystów), wynajem sprzętu, samochodów, usługi cateringu, usługi druku, garderoby, ochrony ubezpieczenia i inne niezbędne do realizacji wydarzenia mogą spełniają definicję kosztów uzyskania przychodów. W efekcie tego rodzaju wydatki jako spełniające kryteria z art. 15 ust 1 updop, mogą być w całości uznane za koszty uzyskania przychodów Spółki. Wydatki poniesione przez Spółkę są zatem związane z uzyskiwaniem przychodów przez Spółkę, poprzez zwiększenie jej rozpoznawalności. Tym samym, wypełniona została przesłanka celowościowa, o jakiej mowa w art. 15 ust. 1 updop. W tym sensie, co do zasady, każde tego rodzaju przedsięwzięcie powinno być postrzegane jako prowadzące do uzyskania zachowania bądź zabezpieczenia źródła przychodów, a związane z tym koszty, jako koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p. Ponadto, ww. wydatki nie zostały wyłączone z kosztów podatkowych na podstawie cytowanego przepisu art. 16 ust. 1 pkt 28 updop. Reasumując, mając na uwadze przedstawiony opis stanu faktycznego, należy stwierdzić, że w świetle art. 15 ust. 1 updop wydatki przedstawione we wniosku będą stanowiły dla Spółki koszty uzyskania przychodów. Tym samym, Państwa stanowisko należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym i zdarzeniem przyszłym podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisu sprawy przedstawionego we wniosku, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność. Zaznaczyć należy, że tę interpretację wydano w oparciu o opis sprawy przedstawiony we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego, stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę. Jeżeli w toku ewentualnego postępowania organ uzna, że zdarzenie opisane we wniosku różni się od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie Państwa chroniła. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji. Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS /SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.