Wnioskodawca, będący osobą prawną z siedzibą w Polsce, złożył wniosek o interpretację indywidualną w dniu 28 stycznia 2025 r., dotyczącą skutków podatkowych zbycia udziałów przez przyszłego udziałowca, Spółkę Z, z siedzibą w Zjednoczonych Emiratach Arabskich. Wnioskodawca pragnie ustalić, czy w przypadku zbycia udziałów powstanie obowiązek wpłaty zaliczki na podatek dochodowy w wysokości 19% od dochodu z tytułu zbycia udziałów, na podstawie art. 26aa ustawy o CIT. Organ podatkowy potwierdził, że w przypadku zbycia udziałów przez Spółkę Z, po stronie Wnioskodawcy jako płatnika nie powstanie obowiązek wpłaty zaliczki na podatek, ponieważ transakcja ta nie podlega opodatkowaniu podatkiem CIT w Polsce, co oznacza, że stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnySzanowni Państwo, stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych – jest prawidłowe.
29 stycznia 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 28 stycznia 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy w przypadku zbycia udziałów Wnioskodawcy przez jego przyszłego udziałowca, Spółkę Z, tj. spółkę kapitałową posiadającą siedzibę i rezydencję podatkową w Zjednoczonych Emiratach Arabskich, po stronie Wnioskodawcy jako płatnika powstanie obowiązek wpłaty zaliczki na podatek w wysokości 19% od dochodu z tytułu zbycia udziałów Wnioskodawcy, na podstawie art. 26aa ustawy o CIT (podatek dochodowy od osób prawnych). Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie Organu – 12 marca 2025 r. Treść wniosku jest następująca:
X Spółka z o.o. (dalej Wnioskodawca) jest osobą prawną prowadzącą działalność gospodarczą i posiadającą siedzibę w Polsce. Wspólnik Wnioskodawcy planuje zmianę w strukturze właścicielskiej Wnioskodawcy, w wyniku której bezpośrednim udziałowcem Wnioskodawcy będzie spółka kapitałowa z siedzibą i rezydencją podatkową w Zjednoczonych Emiratach Arabskich (dalej: „Spółka Z”). Sposób objęcia bądź nabycia udziałów Wnioskodawcy przez Spółkę Z nie został jeszcze ustalony. Wnioskodawca nie spełnia i nie spełni definicji spółki nieruchomościowej, zgodnie z art. 4a pkt 35 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: ustawa o CIT). Wnioskodawca nie będzie podmiotem, którego co najmniej 50% wartości aktywów bezpośrednio lub pośrednio, stanowią nieruchomości położone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa do takich nieruchomości. W związku z powyższym Wnioskodawca powziął wątpliwości w jakich okolicznościach, w przypadku ewentualnej sprzedaży udziałów Wnioskodawcy przez jego przyszłego udziałowca, tj. Spółkę Z, posiadającą rezydencję podatkową w Zjednoczonych Emiratach Arabskich, po stronie Wnioskodawcy jako płatnika powstanie obowiązek wpłaty zaliczki na podatek w wysokości 19% od dochodu z tytułu zbycia udziałów na podstawie art. 26aa ustawy o CIT. Dodatkowo w uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z 11 marca 2025 r., wskazali Państwo, że: 1) Planowane zmiany (w strukturze właścicielskiej Wnioskodawcy) dotyczą sprzedaży 50% udziałów. 2) Planowane zmiany nastąpią w 2025 r. 3) W wyniku sprzedaży udziałów przez wspólnika spółka „Z” stanie się bezpośrednim udziałowcem Wnioskodawcy. 4) Spółka „Z” będzie posiadała 50% udziałów we wnioskodawcy
5) Spółka „Z” będzie posiadało udziały docelowo, tj. przez czas nieokreślony, zgodnie z zamierzonym celem inwestycyjnym. Ponadto w ww. uzupełnieniu zaprzeczyli Państwo, że w Spółce: - na ostatni dzień roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym dokonana zostanie wskazana we wniosku transakcja, co najmniej 50% wartości bilansowej aktywów Spółki, bezpośrednio lub pośrednio, stanowiła wartość bilansowa nieruchomości położonych na terytorium rzeczypospolitej polskiej lub praw do takich nieruchomości i wartość bilansowa tych nieruchomości przekraczała 10.000.000 złotych albo równowartość tej kwoty określoną według kursu średniego walut obcych, ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski, z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ostatni dzień roku podatkowego poprzedzającego rok podatkowy, - w roku poprzedzającym ww. rok podatkowy, przychody podatkowe Spółki z tytułu najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy, leasingu i innych umów o podobnym charakterze lub z przeniesienia własności, których przedmiotem są nieruchomości lub prawa do nieruchomości, o których mowa w artykule 3 ust. 3 pkt 4, oraz z tytułu udziałów w innych spółkach nieruchomościowych, stanowiły co najmniej 60% udziału przychodów podatkowych.
Czy w przypadku zbycia udziałów Wnioskodawcy przez jego przyszłego udziałowca, Spółkę Z, tj. spółkę kapitałową posiadającą siedzibę i rezydencję podatkową w Zjednoczonych Emiratach Arabskich, po stronie Wnioskodawcy jako płatnika powstanie obowiązek wpłaty zaliczki na podatek w wysokości 19% od dochodu, z tytułu zbycia udziałów Wnioskodawcy, na podstawie art. 26aa ustawy o CIT, uwzględniając iż Wnioskodawca nie spełnia i nie spełni definicji spółki nieruchomościowej, o której mowa art. 4a pkt 35 ustawy o CIT ani nie jest i nie będzie podmiotem, którego co najmniej 50% wartości aktywów bezpośrednio lub pośrednio, stanowią nieruchomości położone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa do takich nieruchomości? Państwa stanowisko w sprawie W przypadku ewentualnego zbycia udziałów Wnioskodawcy przez jego przyszłego udziałowca, Spółkę Z, tj. spółkę kapitałową posiadającą siedzibę i rezydencję podatkową w Zjednoczonych Emiratach Arabskich, uwzględniając, iż Wnioskodawca nie spełnia (i nie spełni) definicji spółki nieruchomościowej, o której mowa w art. 4a pkt 35 ustawy o CIT, ani nie będzie podmiotem, którego co najmniej 50% wartości aktywów bezpośrednio lub pośrednio, stanowią nieruchomości położone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa do takich nieruchomości, po stronie Wnioskodawcy jako płatnika nie powstanie obowiązek wpłaty zaliczki na podatek w wysokości 19% od dochodu z tytułu zbycia udziałów, gdyż transakcja taka nie podlega opodatkowaniu podatkiem CIT w Polsce. Uzasadnienie Jak stanowi art. 3 ust. 2 ustawy o CIT podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu (dalej: „nierezydenci”), podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W myśl art. 3 ust. 3 pkt 4 i 4a do kategorii dochodów osiąganych w Polsce przez nierezydentów podlegających ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu zalicza się odpowiednio dochody z tytułu: - przeniesienia własności udziałów w spółce, jeżeli co najmniej 50% wartości aktywów tej spółki stanowią nieruchomości położone na terytorium Polski lub prawa do takich nieruchomości, oraz - przeniesienia własności udziałów w spółce nieruchomościowej.
Pojęcie spółki nieruchomościowej zostało zdefiniowane w art 4a pkt 35 ustawy o CIT i oznacza podmiot inny niż osoba fizyczna, obowiązany do sporządzania bilansu na podstawie przepisów o rachunkowości, w którym: a) na pierwszy dzień roku podatkowego, a w przypadku gdy spółka nieruchomościowa nie jest podatnikiem podatku dochodowego - na pierwszy dzień roku obrotowego, co najmniej 50% wartości rynkowej aktywów, bezpośrednio lub pośrednio, stanowiła wartość rynkowa nieruchomości położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw do takich nieruchomości oraz wartość rynkowa tych nieruchomości przekraczała 10 000 000 zł albo równowartość tej kwoty określoną według kursu średniego walut obcych, ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski, z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego pierwszy dzień roku podatkowego - w przypadku podmiotów rozpoczynających działalność, b) na ostatni dzień roku poprzedzającego rok podatkowy, a w przypadku gdy spółka nieruchomościowa nie jest podatnikiem podatku dochodowego - na ostatni dzień roku poprzedzającego rok obrotowy, co najmniej 50% wartości bilansowej aktywów, bezpośrednio lub pośrednio, stanowiła wartość bilansowa nieruchomości położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw do takich nieruchomości i wartość bilansowa tych nieruchomości przekraczała 10 000 000 zł albo równowartość tej kwoty określoną według kursu średniego walut obcych, ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski, z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ostatni dzień roku podatkowego poprzedzającego odpowiednio rok podatkowy albo rok obrotowy oraz w roku poprzedzającym odpowiednio rok podatkowy albo rok obrotowy przychody podatkowe, a w przypadku gdy spółka nieruchomościowa nie jest podatnikiem podatku dochodowego - przychody ujęte w wyniku finansowym netto, z tytułu najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy, leasingu i innych umów o podobnym charakterze lub z przeniesienia własności, których przedmiotem są nieruchomości lub prawa do nieruchomości, o których mowa w art. 3 ust. 3 pkt 4, oraz z tytułu udziałów w innych spółkach nieruchomościowych, stanowiły co najmniej 60% ogółu odpowiednio przychodów podatkowych albo przychodów ujętych w wyniku finansowym netto - w przypadku podmiotów innych niż określone w lit. a. W przypadku zbycia udziałów w polskiej spółce przez nierezydenta zastosowanie mają zasady ogólne opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych, tak więc w tym przypadku podatek wyniesie 19% podstawy opodatkowania, tj. dochodu osiągniętego ze sprzedaży przedmiotowych udziałów. Zgodnie z art. 91 Konstytucji ratyfikowane umowy międzynarodowe w razie sprzeczności mają pierwszeństwo przed ustawą, tak więc nie ulega wątpliwości, że w tym przypadku pierwszeństwo nad ustawą o CIT będzie miała właściwa umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania. Aby ustalić właściwe postępowanie w przypadku opodatkowania rozważanych dochodów z tytułu zbycia udziałów w spółce z siedzibą w Polsce przez rezydenta Zjednoczonych Emiratów Arabskich należy sięgnąć do przepisów umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Zjednoczonych Emiratów Arabskich w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Abu Zabi 31 stycznia 1993 roku zmienionej Protokołem podpisanym w Abu Zabi dnia 11 grudnia 2013 r. (dalej: „Protokół zmieniający”), zmodyfikowanej przez Konwencję wielostronną implementującą środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, podpisaną przez Polskę dnia 7 czerwca 2017 r. oraz przez Zjednoczone Emiraty Arabskie dnia 27 czerwca r. (dalej: „umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania”, „UPO”). Literalne brzmienie przepisu art. 13 ust. 5 UPO przesądza o wyłącznym opodatkowaniu przeniesienia własności udziałów w kraju, w którym przenoszący własność (Spółka Z) ma swoją siedzibę. W tym przypadku więc będzie to opodatkowanie właściwe dla Z. W przypadku zbycia udziałów w polskiej spółce przez nierezydenta w zakresie wpłaty zaliczki na podatek dochodowy od osób prawnych mają zastosowanie zasady ogólne, z wyjątkiem sytuacji, o której mowa w art. 26aa ust. 1 i 2 ustawy o CIT. W przypadku planowanego zbycia udziałów Wnioskodawcy przez jego przyszłego udziałowca, Spółkę Z, tj. spółkę kapitałową posiadającą siedzibę i rezydencję podatkową w Zjednoczonych Emiratach Arabskich, uwzględniając, iż Wnioskodawca nie spełni definicji spółki nieruchomościowej, o której mowa w art. 4a pkt 35 ustawy o CIT, ani nie będzie podmiotem, którego co najmniej 50% wartości aktywów bezpośrednio lub pośrednio, stanowią nieruchomości położone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa do takich nieruchomości, wówczas po stronie Wnioskodawcy jako płatniku nie powstanie obowiązek wpłaty zaliczki na podatek, w wysokości 19% od dochodu z tytułu zbycia udziałów, gdyż transakcja tak nie podlega opodatkowaniu podatkiem CIT w Polsce.
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe. Uzasadnienie stanowiska Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 278.; dalej jako: „ustawa o CIT”): Podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Z kolei w myśl art. 3 ust. 3 pkt 4 ustawy o CIT: Za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2, uważa się w szczególności dochody (przychody) z tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji) w spółce, ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną lub tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym, instytucji wspólnego inwestowania lub innej osobie prawnej i praw o podobnym charakterze lub z tytułu należności będących następstwem posiadania tych udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw - jeżeli co najmniej 50% wartości aktywów tej spółki, spółki niebędącej osobą prawną, tego funduszu inwestycyjnego, tej instytucji wspólnego inwestowania lub osoby prawnej, bezpośrednio lub pośrednio, stanowią nieruchomości położone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa do takich nieruchomości. Ponadto, zgodnie z art. 3 ust. 3 pkt 4a ustawy o CIT: Za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2, uważa się w szczególności dochody (przychody) z tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw o podobnym charakterze w spółce nieruchomościowej. Określając podmiotowy zakres obowiązywania ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawodawca polski przyjął dwie zasady: nieograniczonego obowiązku podatkowego, dotyczącego osób prawnych mających siedzibę lub zarząd w Polsce (zasada rezydencji - art. 3 ust. 1 ustawy o CIT) i ograniczonego obowiązku podatkowego, dotyczącego tych osób prawnych, które nie mają siedziby lub zarządu w Polsce (zasada źródła - wyrażona w art. 3 ust. 2 ustawy o CIT). Zasada ograniczonego obowiązku podatkowego wynika z zasady źródła, która wiąże się z opodatkowaniem dochodu powstałego na terytorium państwa polskiego bez względu na miejsce (kraj), w którym podatnik ma siedzibę lub zarząd. Powyższa zasada w szczególności ma zastosowanie w sytuacji, gdy zagraniczny podmiot zbywa nieruchomości znajdujące się na terytorium Polski, bądź dokonuje zbycia posiadanych (bezpośrednio, bądź pośrednio) udziałów w spółce, których podstawę
istnienia stanowią te nieruchomości. Uzyskana w tym zakresie wartość przychodów pozostaje bowiem w korelacji z dochodami pochodzącymi z nieruchomości osiąganymi poprzez spółkę polską. Jednakże jak wynika z pkt 4a art. 3 ust. 3 ustawy o CIT, opodatkowaniu na terytorium Polski podlega również przeniesienie własności udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw o podobnym charakterze w spółce nieruchomościowej, który to przepis stanowi niezależną od wskazanej w art. 3 ust. 3 pkt 4 ustawy o CIT, podstawę powstania obowiązku podatkowego na terytorium Polski. Z uwagi na powyższe zbycie przez podmiot zagraniczny udziałów polskiej spółki nieruchomościowej rodzi dla tego podmiotu na terytorium Polski powstanie obowiązku podatkowego. Stosownie do treści art. 4a pkt 35 ustawy o CIT: Ilekroć w ustawie jest mowa o spółce nieruchomościowej - oznacza to podmiot inny niż osoba fizyczna, obowiązany do sporządzania bilansu na podstawie przepisów o rachunkowości, w którym: a) na pierwszy dzień roku podatkowego, a w przypadku gdy spółka nieruchomościowa nie jest podatnikiem podatku dochodowego - na pierwszy dzień roku obrotowego, co najmniej 50% wartości rynkowej aktywów, bezpośrednio lub pośrednio, stanowiła wartość rynkowa nieruchomości położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw do takich nieruchomości oraz wartość rynkowa tych nieruchomości przekraczała 10 000 000 zł albo równowartość tej kwoty określoną według kursu średniego walut obcych, ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski, z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego pierwszy dzień roku podatkowego - w przypadku podmiotów rozpoczynających działalność, b) na ostatni dzień roku poprzedzającego rok podatkowy, a w przypadku gdy spółka nieruchomościowa nie jest podatnikiem podatku dochodowego - na ostatni dzień roku poprzedzającego rok obrotowy, co najmniej 50% wartości bilansowej aktywów, bezpośrednio lub pośrednio, stanowiła wartość bilansowa nieruchomości położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw do takich nieruchomości i wartość bilansowa tych nieruchomości przekraczała 10 000 000 zł albo równowartość tej kwoty określoną według kursu średniego walut obcych, ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski, z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego ostatni dzień roku podatkowego poprzedzającego odpowiednio rok podatkowy albo rok obrotowy oraz w roku poprzedzającym odpowiednio rok podatkowy albo rok obrotowy przychody podatkowe, a w przypadku gdy spółka nieruchomościowa nie jest podatnikiem podatku dochodowego - przychody ujęte w wyniku finansowym netto, z tytułu najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy, leasingu i innych umów o podobnym charakterze lub z przeniesienia własności, których przedmiotem są nieruchomości lub prawa do nieruchomości, o których mowa w art. 3 ust. 3 pkt 4, oraz z tytułu udziałów w innych spółkach nieruchomościowych, stanowiły co najmniej 60% ogółu odpowiednio przychodów podatkowych albo przychodów ujętych w wyniku finansowym netto – w przypadku podmiotów innych niż określone w lit. a. Aby określoną spółkę uznać za spółkę nieruchomościową, warunki określone w tym przepisie pod literami a i b muszą zostać spełnione łącznie. Uznanie spółki za spółkę nieruchomościową, o której mowa w powyższym przepisie rodzi po jej stronie określone obowiązki płatnika. Jak stanowi bowiem art. 26aa ust. 1 ustawy o CIT: Spółka nieruchomościowa, której udziały (akcje), ogół praw i obowiązków, tytuły uczestnictwa lub prawa o podobnym charakterze są zbywane, jest obowiązana wpłacić na rachunek właściwego urzędu skarbowego, jako płatnik, zaliczkę na podatek od dochodu z tego tytułu w wysokości 19%, w terminie do 20. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał dochód, jeżeli: 1) stroną dokonującą zbycia jest podmiot niemający siedziby lub zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub osoba fizyczna niemająca miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz 2) przedmiotem transakcji zbycia są udziały (akcje) dające co najmniej 5% praw głosu w spółce albo ogół praw i obowiązków dający co najmniej 5% prawa do udziału w zysku spółki niebędącej osobą prawną, albo co najmniej 5% ogólnej liczby tytułów uczestnictwa lub praw o podobnym charakterze, w spółce nieruchomościowej. W myśl art. 26aa ust. 2 ustawy o CIT: Przepis ust. 1 stosuje się również w przypadku dokonania przez jeden podmiot więcej niż jednej transakcji zbycia udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków, tytułów uczestnictwa lub praw o podobnym charakterze w spółce nieruchomościowej, w okresie nieprzekraczającym 12 miesięcy liczonych począwszy od ostatniego dnia miesiąca, w którym nastąpiło pierwsze ich zbycie, jeżeli są spełnione warunki określone w tym przepisie. W takim przypadku spółka nieruchomościowa jest obowiązana wpłacić zaliczkę na podatek w terminie do 20. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym suma praw głosu w spółce, której udziały (akcje) zostały zbyte, albo ogółu praw i obowiązków dających prawa do udziału w zyskach w spółce niebędącej osobą prawną, albo tytułów uczestnictwa lub praw o podobnym charakterze, w okresie, o którym mowa w zdaniu pierwszym, wyniosła co najmniej 5%. Z powyższych przepisów wywieźć zatem należy, że mimo, że w przypadku zbycia udziałów w spółce nieruchomościowej jest ona jedynie przedmiotem (nie zaś stroną) transakcji zbycia, to w pewnych okolicznościach to właśnie na niej, a nie na podmiocie osiągającym dochód ciążyć będzie obowiązek zapłaty podatku. Stanie się tak wówczas, gdy zbywcą udziałów będzie nierezydent oraz jednocześnie dojdzie do zbycia udziałów (akcji) dających co najmniej 5% praw głosu w spółce albo ogółu praw i obowiązków dających co najmniej 5% prawa do udziału w zysku spółki niebędącej osobą prawną, albo co najmniej 5% ogólnej liczby tytułów uczestnictwa lub praw o podobnym charakterze w spółce nieruchomościowej. Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wspólnik planuje zmianę w Państwa strukturze właścicielskiej (poprzez sprzedaż udziałów), w wyniku której Państwa bezpośrednim udziałowcem Wnioskodawcy będzie spółka kapitałowa z siedzibą i rezydencją podatkową w Zjednoczonych Emiratach Arabskich. Nie spełniacie i nie będziecie Państwo spełniać definicji spółki nieruchomościowej, zgodnie z art. 4a pkt 35 ustawy o CIT. Nie będzie Państwo również podmiotem, którego co najmniej 50% wartości aktywów bezpośrednio lub pośrednio, stanowią nieruchomości położone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa do takich nieruchomości. W związku z powyższym powzięli Państwo wątpliwości, czy w przypadku ewentualnej sprzedaży Państwa udziałów przez przyszłego udziałowca, tj. Spółkę Z, powstanie po Państwa stronie jako płatnika obowiązek wpłaty zaliczki na podatek, w wysokości 19% od dochodu z tytułu zbycia udziałów, na podstawie art. 26aa ustawy o CIT. W analizowanej sprawie konieczne jest odwołanie się do postanowień umowy zawartej pomiędzy Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Zjednoczonych Emiratów Arabskich w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Abu Zabi 31 stycznia 1993 r. (Dz.U. z 1994 r. nr 81, poz. 373 ze zm., dalej: „Konwencja”). Zarówno Polska, jak i Zjednoczone Emiraty Arabskie notyfikowały ww. umowę do objęcia Konwencją wielostronną implementującą środki traktatowego prawa podatkowego mające na celu zapobieganie erozji podstawy opodatkowania i przenoszeniu zysku, sporządzoną w Paryżu dnia 24 listopada 2016 r. (Dz. U. z 2018 r., poz. 1369). Dniem wejścia w życie postanowień Konwencji MLI dla Polski jest dzień 1 lipca 2018 r., natomiast dla Zjednoczonych Emiratów Arabskich dzień 1 września 2019 r. Wskazać należy, że w przypadku gdy kraj rezydencji podatkowej podatnika zawarł z Rzecząpospolitą Polską umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania, to przy ustalaniu, czy w danych okolicznościach powstaje ograniczony obowiązek podatkowy, pierwszeństwo przed przepisami krajowymi mają przepisy zawartej umowy międzynarodowej o unikaniu podwójnego opodatkowania, które mogą znacznie modyfikować zakres przedmiotowy opodatkowania nierezydentów ustalony w art. 3 ust. 3 ustawy o CIT. Tak więc, umowa w sprawie unikania podwójnego opodatkowania ma charakter norm kolizyjnych, które decydują o zakresie zastosowania prawa podatkowego poszczególnych państw, w przypadku gdy zgodnie z ich wewnętrznymi przepisami dany dochód podlega opodatkowaniu w więcej niż jednym państwie. Niemniej jednak umowa w sprawie podwójnego opodatkowania nie ustanawia samoistnego obowiązku podatkowego – obowiązek podatkowy w danym państwie musi wynikać z jego wewnętrznych regulacji. Zgodnie z art. 13 ust. 4 UPO PL-Z: Zyski osiągane przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, z tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji), których wartość w więcej niż 50 procentach pochodzi bezpośrednio lub pośrednio z majątku nieruchomego położonego w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie. W myśl natomiast art. 13 ust. 5 UPO PL-Z: Zyski z przeniesienia własności jakiegokolwiek majątku innego niż wymieniony w ustępach 1, 2, 3 oraz 4 podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, w którym przenoszący własność ma miejsce zamieszkania lub siedzibę. Z powyższych przepisów wynika, że w umowie o unikaniu podwójnego opodatkowania została zawarta klauzula nieruchomościowa. Z treści art. 13 ust. 4 UPO PL-Z wynika bowiem, że w sytuacji gdy przedmiotem zbycia są udziały, których wartość w więcej niż 50 procentach pochodzi bezpośrednio lub pośrednio z majątku nieruchomego położonego na terytorium Polski, dochody uzyskane z tej transakcji mogą być opodatkowane w Polsce. Zgodnie natomiast z art. 13 ust. 5 zyski z przeniesienia własności jakiegokolwiek majątku niewymienionego w ustępach 1, 2, 3 oraz 4 podlegają opodatkowaniu tylko w Umawiającym się Państwie, w którym zbywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę. Oznacza to, że w przypadku przeniesienia własności jakiegokolwiek majątku innego niż wymienione w ust. 1, 2, 3 oraz 4 zyski z tego tytułu podlegają zgodnie z UPO PL-Z opodatkowaniu w Zjednoczonych Emiratach Arabskich, tj. w miejscu, w którym przyszły Państwa udziałowiec będzie miał siedzibę. Dokonując oceny Państwa stanowiska dotyczącego skutków podatkowych planowanej sprzedaży Państwa udziałów przez Spółkę Z, należy uwzględnić okoliczność, że jak wyraźnie wynika z opisu sprawy, jako podmiot, którego udziały są zbywane, nie spełniacie i nie będziecie Państwo spełniać definicji spółki nieruchomościowej, w rozumieniu art. 4a pkt 35 ustawy o CIT. Nie będzie zatem ciążyć na Państwu obowiązek podatkowy, wynikający z art. 26aa ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, do pobrania zaliczki na podatek od dochodu z tytułu zbycia udziałów w spółce nieruchomościowej przez podmiot niemający siedziby lub zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Ponadto, skoro jak wynika z wniosku, nie będziecie Państwo podmiotem, którego co najmniej 50% wartości aktywów bezpośrednio lub pośrednio, stanowią nieruchomości położone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa do takich nieruchomości, to w związku ze zbyciem przez Spółkę Z Państwa udziałów nie powstanie dochód, o którym mowa jest w art. 4a ust. 3 pkt 4 ustawy o CIT, który zgodnie z art. 13 ust. 4 UPO PL-Z podlegałby opodatkowaniu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Reasumując, w opisanych we wniosku okolicznościach, w przypadku ewentualnego zbycia Państwa udziałów przez przyszłego udziałowca, tj. Spółkę Z, będącą rezydentem podatkowym Zjednoczonych Emiratów Arabskich, po Państwa stronie jako płatnika, nie powstanie obowiązek wpłaty zaliczki na podatek w wysokości 19% od dochodu z tytułu zbycia udziałów, gdyż transakcja ta nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym w Polsce. Państwa stanowisko jest zatem prawidłowe.
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji - Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji. - Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. - Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): - w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo - w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili