W dniu 23 stycznia 2025 r. Wnioskodawca złożył wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej skutków podatkowych w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych. Wnioskodawca pytał o możliwość zaliczenia do kosztów kwalifikowanych wydatków związanych z uczestnictwem w targach, kosztów promocyjno-informacyjnych, dostosowaniem opakowań produktów do wymagań kontrahentów oraz kosztów certyfikacji towarów i rejestracji znaków towarowych. Organ podatkowy stwierdził, że stanowisko Wnioskodawcy jest częściowo prawidłowe, uznając, że niektóre wydatki mogą być zaliczone do kosztów kwalifikowanych, a inne nie. W szczególności, koszty uczestnictwa w targach oraz niektóre wydatki promocyjne zostały uznane za kwalifikowane, natomiast wydatki na wynagrodzenia przedstawicieli handlowych oraz niektóre materiały reklamowe zostały odrzucone. W związku z tym, organ pozytywnie rozstrzygnął część zapytań Wnioskodawcy, a inne negatywnie.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbny23 stycznia 2025 r. za pośrednictwem e-Urząd Skarbowy wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia: 1. czy koszty uczestnictwa w targach wskazane w punkcie 1 niniejszego wniosku, stanowią koszty kwalifikowane, o których mowa w art. 18eb ust. 7 pkt 1 ustawy CIT (podatek dochodowy od osób prawnych), a tym samym Spółka będzie uprawniona do ich rozliczenia w ramach ulgi, 2. czy koszty promocyjno-informacyjne wskazane w punkcie 2 niniejszego wniosku, stanowią koszty kwalifikowane, o których mowa w art. 18eb ust. 7 pkt 2 ustawy CIT, a tym samym Spółka będzie uprawniona do ich rozliczenia w ramach ulgi, 3. czy koszty związane z dostosowaniem opakowań produktów do wymagań kontrahentów wskazane w punkcie 3 niniejszego wniosku, stanowią koszty kwalifikowane, o których mowa w art. 18eb ust. 7 pkt 3 ustawy CIT, a tym samym Spółka będzie uprawniona do ich rozliczenia w ramach ulgi, 4. czy koszty związane z certyfikacją towarów oraz rejestracją znaków towarowych wskazane w punkcie 4 niniejszego wniosku, stanowią koszty kwalifikowane, o których mowa w art. 18eb ust. 7 pkt 4 ustawy CIT, a tym samym Spółka będzie uprawniona do ich rozliczenia w ramach ulgi. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 18 marca 2025 r. Znak: 0111-KDIB2-1.4010.38.2025.1.BJ, wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 25 marca 2025 r. Treść wniosku jest następująca: Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej jako: „Wnioskodawca” lub „Spółka”), jest podmiotem mającym siedzibę na terytorium Polski, a w związku z tym podlega obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów w Polsce, bez względu na miejsce ich osiągania zgodnie z treścią art. 3 ust. 1 w zw. z ust. 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2805 z późn. zm.) (dalej jako „ustawa CIT”). Spółka nie jest podmiotem korzystającym ze zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34, 34a ustawy o CIT. Głównym przedmiotem działalności Wnioskodawcy, ujawniony w Krajowym Rejestrze Sądowym to: Produkcja nawozów i związków azotowych (PKD (Polska Klasyfikacja Działalności) 20.15.Z.). Wnioskodawca jest producentem profesjonalnych podłoży do upraw oraz środków poprawiających właściwości gleby. Produkcja ta oparta jest na torfie, kompoście, zrębce drzewnej oraz korze, które Spółka jako surowce przetwarza w dalszych procesach produkcyjnych. W wyniku tych procesów wytwarzane są półfabrykaty, które wykorzystywane są do produkcji podłoży i środków poprawiających właściwości gleby. Głównym celem Spółki jest zapewnienie ciągłego rozwoju sprzedaży opartego na pozyskiwaniu nowych klientów i kontynuowaniu współpracy z obecnymi odbiorcami. Cele te są realizowane poprzez wprowadzanie nowych produktów, a także większe wykorzystanie alternatywnych komponentów nietorfowych do produkcji podłoży. Firma od ponad (...) lat specjalizuje się w produkcji podłoży ogrodniczych do upraw i środków poprawiających właściwości gleby. Na szczególną uwagę zasługują produkowane w Spółce włókna drzewne, które powstają z drewna drzew iglastych, pozostałego po obróbce mechanicznej w trakcie skomplikowanego procesu termiczno-mechanicznego.
Atutami firmy są: własne surowce – torf, włókno drzewne oraz kora – kompost, technologicznie nowoczesne linie produkcyjne, wieloletnie doświadczenie w produkcji podłoży a przede wszystkim pracownicy. Spółka posiada również certyfikat ISO, a obecny system zarządzania jest zgodny z aktualną normą ISO 9001:2015. Spółka w celu utrzymania ugruntowanej pozycji na rynku w sposób systematyczny dba o rozwój swojej oferty produktowej. Rozwój firmy poprzez poszukiwanie nowych rozwiązań technologicznych w zakresie produkcji podłoży wymuszony jest również regulacjami prawnymi (zakaz korzystania z torfu). W związku z założeniami w sprawie ochrony torfowisk przed nadmierną eksploatacją, polityka UE dąży do ograniczenia wydobycia torfu. W tym celu poszukuje się komponentów, które zastąpią torf w produkcji substratów ogrodniczych. Celem jednego z projektów realizowanego przez Spółkę jest wprowadzenie do powszechnego obiegu specjalistycznych podłoży o zredukowanej ilości torfu do upraw roślin: ozdobnych, warzyw, ziół, krzewów i roślin szkółkarskich. Podłoża są produkowane na rynek krajowy, a w kolejnych latach Spółka planuje ich ekspansję również na rynki UE i eksport. W związku z restrykcjami do paru lat prowadzone są badania nad możliwości zastąpienia w całości lub w części tego surowca jego substytutami: - kompost; - włókno drzewne; - kora; - włókno kokosowe. Z uwagi na powyższe Wnioskodawca w każdym roku wprowadza oraz zamierza wprowadzać na rynek nowe bądź ulepszone produkty, które dotychczas nie znajdowały się w ofercie Spółki. Za rok podatkowy 2022 i 2023 Spółka zamierza skorzystać w ramach przepisu art. 18eb Ustawy o CIT ze zwolnienia (odliczenia) z uwagi na zwiększenie przychodów ze sprzedaży produktów już oferowanych oraz osiągnięcie przychodów ze sprzedaży produktów dotychczas nieoferowanych. Wskazane wyżej „produkty oferowane” stanowią w rozumieniu Wnioskodawcy produkty, które zostały już wprowadzone do katalogów ofertowych Spółki i klienci mogą je w każdej chwili nabyć. Z kolei przez „produkty nieoferowane” należy rozumieć takie produkty, które są w fazie testowej, nie znajdując się tym samym w ofercie sprzedaży. Spółka oświadcza, że zwiększyła przychody ze sprzedaży produktów już oferowanych oraz osiąga w następujących po sobie latach podatkowych, licząc od roku podatkowego, w którym poniosła koszty zwiększenia przychodów, zwiększone przychody ze sprzedaży produktów dotychczas nieoferowanych. W tym miejscu Wnioskodawca pragnie zaznaczyć, iż wydatki poniesione w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów oraz produktów dotychczas nieoferowanych nie zostały i nie zostaną zwrócone w żadnej formie, a także nie zostały odliczone od podstawy opodatkowania. Jednocześnie Wnioskodawca zdaje sobie sprawę, że systematyczny rozwój firmy oraz wzrost generowanych przychodów byłby niemożliwy, gdyby nie działania marketingowe. W związku z powyższym na potrzeby opisu stanu faktycznego Wnioskodawca podzielił poszczególne koszty, które poniósł w 2022 i 2023 r. roku na działania marketingowe: 1. Uczestnictwo w targach: a) organizacja miejsca wystawnego (winno być: wystawowego), b) usług związanych z obsługą stoiska (np. koszty związane ze zużyciem prądu, wypożyczeniem i wynajmem sprzętu, w tym stolików, lad, krzeseł, telewizorów LED, totemu), Opłata za zgłoszenie wystawcy, c) koszty transportu samochodem sprzętu niezbędnego do organizacji miejsca wystawowego, zakresie w jakim nie dotyczą przewozu pracowników, d) usługa informatyczna, dotycząca stałego łącza podczas targów, która zapewnia możliwość pobrania, instalacji, korzystanie z aplikacji stworzonej przez Spółkę dla klientów targów, e) wynajęcie powierzchni wystawienniczej, f) koszty zakupu mebli na stoisko, g) koszty związane z opłatami za zużyte media na stoisku, h) zakwaterowanie i wyżywienie dla pracowników, i) sprzątanie po montażu stanowiska, j) usługi zaprojektowania i wykonania produktów promocyjnych posiadających logo Wnioskodawcy, jak i oznaczenia produktów lub oznaczenia produktu, k) projektowanie oraz budowa stoiska, l) wykonanie grafik na stoisko targowe, m) zakup materiałów reklamowych, które zostaną wykorzystane na targach, n) przygotowanie materiałów reklamowych: katalogów, ulotek dotyczących produktów rozkładówek cenowych, roll-upów, o) wynagrodzenie przedstawicieli handlowych uczestniczących w targach, którzy reklamują produkty Wnioskodawcy. Wskazane w punkcie „J” produkty promocyjne posiadające logo Wnioskodawcy obejmują: - katalogi, poradniki autorstwa Spółki; - kalendarze trójdzielne; książkowe, paletki (notatniki z logo); - długopisy; - koszulki; polary; softschele; - torby z logo; - banery, plakaty. 2. Koszty związane z działaniami promocyjno-informacyjnymi. W ramach tej kategorii możemy wyróżnić trzy podkategorie: 2.1. Marketing internetowy: - Koszty przygotowania oraz modyfikacji strony internetowej (WNiP – amortyzacja), - Reklama na stronach internetowych Spółki lub grupy do której Wnioskodawca należy, - Prowadzenie social mediów Spółki w celu promowania i pozycjonowania produktów ((...),(...), (...)) – na podstawie umowy o pracę oraz zlecenia wraz z należnymi składkami ZUS (Zakład Ubezpieczeń Społecznych) oraz na podstawie umowy współpracy rozliczane poprzez fakturę, - Koszty reklamy (...) ((...), pozycjonowanie strony internetowej), - Koszty reklamy (...) (posty sponsorowane), - Koszty modyfikacji strony internetowej należącej do Spółki, usługa świadczona przez firmę zewnętrzną zgodnie z umową o wykonanie modyfikacji strony internetowej, - Realizacja materiałów na platformę (...) – koszty związane z wynagrodzeniem firmy zewnętrznej, - Umowa z ambasadorem marki należącej do Spółki – dziennikarz, autor poradników ogrodniczych, autorytet w dziedzinie ogrodnictwa - filmy instruktażowe reklamujące produkty oferowane przez Spółkę, - Umowy z infulencerami zajmującymi się tematyką ogrodnictwa – lokowanie produktów na stronie internetowej, kanałach społecznościowych, nagrywanie filmów reklamowych na podstawie umów o współpracy, - Umowa o współpracy ze Spółką powiązaną w zakresie reprezentowania Wnioskodawcy zagranicą, u klientów, dostawców jak i w strukturach związkowych i stowarzyszeniowych, w tym na targach na arenie międzynarodowej do kosztów poniesionych na działania promocyjno- informacyjne oraz pozyskiwanie kontaktów i klientów na rzecz Spółki, wraz z tworzeniem struktur i kanałów sprzedażowych, - Przygotowanie animacji do filmów reklamowych wraz z przeniesieniem autorskich praw majątkowych (zewnętrzny artysta) ujmowanych jako pośrednie koszty uzyskania przychodu oraz odpisy amortyzacyjne z WNIP, - Produkcja filmów poradnikowych z ambasadorem marki Spółki na podstawie umowy o dzieło, - Produkcja filmów szkoleniowych o nowościach usługa firmy zewnętrznej, - Wykonanie zdjęć produktów w celu opublikowania ich na kanałach społecznościowych oraz w katalogach (zewnętrzny podwykonawca), - Koszty przedstawicieli handlowych będącymi kierownikami regionalnymi Wnioskodawcy. Wspomniani wyżej przedstawiciele handlowi (kierownicy regionalni) w ramach pełnionych obowiązków brali aktywny udział promocji autorskiej aplikacji (...) na różnego rodzaju targach, dniach otwartych, wizyt u kontrahentów czy też w trakcie przeprowadzania szkoleń poprzez rozprowadzanie banerów reklamowych. Przedstawiciele handlowi mieli również za zadanie aktywnie uczestniczyć w aktualizacji sklepów oferujących produkty w promocji na stronie internetowej „kupon online”. Spółka pragnie w tym miejscu wskazać, iż koszty związane z wyższej wymienionymi działaniami przedstawicieli handlowych sprowadzały się wyłącznie do kosztów ich wynagrodzeń. Dodatkowe koszty związane z wykonywaniem przez kierowników regionalnych obowiązków, które Spółka musiała ponieść, sprowadzały się do wydatków związanych z ich uczestnictwem w promocji dropshippingu z partnerami handlowymi. Jak wynika z wymienionych wyżej kosztów, w ramach marketingu internetowego Wnioskodawca podjął decyzję o współpracy ze znanymi osobami. Jedną z takich osób jest znany dziennikarz, który w ramach zawartej umowy współpracy z Wnioskodawcą bierze udział w filmach instruktarzowych dotyczących ogrodnictwa, reklamując przy tym produkty Spółki. Jak wynika z wyżej wymienionych kosztów Spółka podjęła również współpracę z influencerami, którzy przy pomocy swoich profili w mediach społecznościowych są w stanie dotrzeć do szerszego grona odbiorców. Zgodnie z przyjętymi przez Wnioskodawcę założeniami współpraca z influencerami ma polegać na tym, iż będą tworzyć filmy instruktażowe dotyczące m.in. uprawy wybranych roślin, wykorzystując przy tym produkty oferowane przez Spółkę. Umowa współpracy przewiduje również umieszczanie przez influencerów nazw produktów Spółki w tworzonych przez siebie treściach w mediach społecznościowych, rekomendując ich zakup . 2.2. Marketing w mediach tradycyjnych: - Reklama nowych produktów w prasie, - Reklama w telewizji (gwiazdy branży ogrodniczej). 2.3. Pozostałe koszty związane z działaniami promocyjno-informacyjnymi: - Koszty materiałów reklamowych: katalogi produktowe, bluzy, koszulki, torebki, długopisy, kalendarze, smycze, swetry, banery, - Zakup roślin, nasion oraz akcesoriów na potrzeby nagrywania filmów reklamowych, - Wykup możliwości automatycznego wysyłanie newsletterów, - Tabliczki z grawerem na potrzeby reklamy w Internecie, - Transport produktów potrzebnych do nakręcenie filmów emitowanych w Internecie. Wskazane w punkcie 2.3. materiały reklamowe takie jak katalogi produktowe, bluzy, koszulki, torebki, długopisy, kalendarze, smycze, swetry czy banery, mogą skutecznie promować produkty z tego względu, iż: - zwiększają rozpoznawalność marki: Logo i identyfikacja wizualna umieszczona na tych materiałach sprawiają, że marka staje się bardziej widoczna i zapada w pamięć klientów, - podkreślają profesjonalizm firmy: Wysokiej jakości materiały reklamowe wzmacniają pozytywny wizerunek przedsiębiorstwa i budują zaufanie, - zachęcają do interakcji z marką: Praktyczne przedmioty, takie jak długopisy, smycze czy torebki, które są używane na co dzień, przypominają użytkownikowi o produktach i usługach firmy, - docierają do szerokiej grupy odbiorców: Nośne materiały, jak banery czy koszulki, eksponowane publicznie, mogą przyciągnąć uwagę osób spoza pierwotnej grupy docelowej, - pełnią funkcję informacyjną: Katalogi produktowe czy kalendarze mogą dostarczać szczegółowych informacji o ofercie, ułatwiając klientom podjęcie decyzji zakupowych. Wnioskodawca pragnie zaznaczyć, iż wymienione wyżej produkty wpisują się w przyjętą przez Spółkę strategię marketingową. Przykładowo: - katalogi produktowe prezentują szczegóły oferty i podkreślają jakość produktów; - koszulki, bluzy, torby budują świadomość marki w przestrzeni publicznej; - długopisy i smycze są praktyczne, często używane, co wzmacnia kontakt z marką; - kalendarze mają charakter funkcjonalny, dzięki czemu utrwalają wizerunek marki przez cały rok; - banery z kolei przyciągają uwagę w miejscach o dużym natężeniu ruchu. 3. Dostosowanie opakowań produktów do wymagań kontrahentów: - Koszty matrycy do folii, - Koszt wynagrodzenia pracowników za czas pracy poświęcony na dostosowanie opakowań produktów do wymagań kontrahentów, Wnioskodawca wskazuje, że w jego ocenie, powyższe wydatki mają charakter wydatków związanych z dostosowaniem opakowań produktów do wymagań kontrahentów, które poniesione są w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów, Wydatki te bowiem nie tylko umożliwiają Wnioskodawcy sprzedaż produktów za pomocą sieci handlowych, które pełnią funkcję dystrybutora - umożliwiają dotarcie do większej ilości klientów. Jednocześnie Wnioskodawca wskazuje, iż niektóre sieci handlowe wymagają dostosowania opakowań pod ich specjalne wymagania związane m.in. z etykietami. Efektywnie więc, osiągnięcie przez Wnioskodawcę sprzedaży z tych produktów będzie możliwe po ich dostosowaniu opakowań do wymagań kontrahentów. W tym miejscu Wnioskodawca pragnie zaznaczyć, iż koszty dostosowania opakowań produktów do wymagań kontrahentów były ponoszone na dwa sposoby, w zależności od przyjętej strategii współpracy i negocjacji, mianowicie: 1) Na zlecenie konkretnych klientów – np. w sytuacji gdy kontrahent wymaga dostosowania opakowania, poprzez umieszczenie dodatkowego elementu o segregacji opakowania po użyciu 2) Z własnej inicjatywy, wynikającej z chęci dostosowania produktów do ogólnych potrzeb rynku i zwiększenia konkurencyjności oferty. 4. Przygotowanie dokumentacji umożliwiającej sprzedaż produktów – rejestracja znaków towarowych oraz certyfikacja towarów: - Uzyskanie prawa ochronnego na dwa znaki towarowe – z wyłączeniem części na którą Spółka otrzymała dotacje. Z ulgi prowzrostowej, o której mowa w art. 18eb ustawy CIT, mogą skorzystać podatnicy, którzy wytworzyli produkty w ramach swojej działalności gospodarczej. Zgodnie bowiem z art. 18eb ust. 2 ustawy CIT przez produkty rozumie się rzeczy wytworzone przez podatnika. W związku z powyższym należy wskazać, że produkty oferowane przez Spółkę są przez nią samodzielnie produkowane – Wnioskodawca nie kupuje gotowych produktów w celu ich odsprzedaży, a wytwarzane przez Spółkę produkty są zbywane do podmiotów niebędących podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 ustawy CIT. Spółka wskazuje, że w stosunku do produktów już oferowanych na rzecz których Spółka poniosła koszty o których mowa w art. 18eb ustawy o CIT zanotować można wzrost przychodów z ich sprzedaży w roku 2023 i 2024 względem 2022 oraz 2024 względem roku 2023 – wzrost przewidywany jest również w latach następnych. Spółka dodatkowo wskazuje, że w stosunku do produktów wcześniej przez nią nieoferowanych Spółka osiąga przychód z ich sprzedaży. W celu rozwiania potencjalnych wątpliwości, tym miejscu Spółka pragnie podkreślić, iż dochód ze sprzedaży produktów, które w założeniach mają zostać objęte ulgą na ekspansję jest opodatkowany w Polsce. W uzupełnieniu wniosku ujętym w piśmie z 25 marca 2025 r. wskazaliście Państwo, że do materiałów reklamowych, które były i będą wykorzystane na targach należą m.in.: - katalogi, - poradniki, - banery reklamowe, - długopisy, - kalendarze, - koszulki, - kubki, - smycze, - torby, - doniczki, - kwiaty, - wyroby gotowe Spółki. Wskazane przez Wnioskodawcę reklamy, które są zamieszczane zarówno na stronie internetowej Spółki jak i Grupy do której należy, prezentują pełny obraz firmy oraz grupy. Dotyczą one również m.in. oferowanych przez Spółkę produktów, autorskiej aplikacji, a także możliwości nawiązania współpracy w ramach dropshippingu. Reklamy te są co do zasady przygotowywane przez pracowników Wnioskodawcy bądź też zleceniobiorców, niemniej Wnioskodawca wykupuje również reklamy u firm zewnętrznych, które to udostępniają je na swoich stronach internetowych. Modyfikacja należącej do Wnioskodawcy strony internetowej sprowadzała się przede wszystkim do unowocześnienia jej, tak aby odpowiadała zarówno współczesnym standardom jak i oczekiwaniom klientów. Przykładowe koszty związane z modyfikacją strony internetowej dotyczą: - Przygotowania projektu oraz wdrożenia strony typu OnePage (zawierające: tekst, elementy graficzne, CTA, QR kody); - Modyfikacji sposobu komunikacji CMS-API CRM; - API CMS dostępnego w domenach publicznych; - Zabezpieczenia kluczem API; - Uwzględnienia wariantów produktów oraz bazy wiedzy; - Poprawki na OnePage LILY; - Modyfikacji strony: (...). Materiały które są przygotowywane na platformę (...) dotyczą promocji produktów Wnioskodawcy przez influencerów. Wnioskodawca zawiera umowy z influencerami, którzy w przygotowywanych przez siebie materiałach reklamują produkty Spółki. Wnioskodawca zawarł umowę współpracy z niemiecką Spółką (podmiotem powiązanym), której przedmiotem jest świadczenie usług doradczych. W ramach zawartej umowy współpracy niemiecka Spółka jest zaangażowana m.in. w działania marketingowe polegające na promowaniu produktów Wnioskodawcy oraz nawiązywaniu kontaktów z potencjalnymi kontrahentami. Zgodnie z zawartą umową o współpracy niemiecka Spółka poza promowaniem produktów Wnioskodawcy, zobowiązała się również w imieniu Wnioskodawcy do wsparcia w postaci nabywania części surowców oraz półfabrykatów potrzebnych do produkcji wyrobów. Niemiecka Spółka podejmuje działania marketingowe na rzecz Wnioskodawcy przy pomocy: - spotkań odbywających się na różnego rodzaju targach krajowych jak i zagranicznych (np. IPM ESSEN); - innych spotkań biznesowych; - rozmów telefonicznych; - korespondencji mailowej oraz - telekonferencji. Podejmowane przez niemiecką Spółkę działania marketingowe polegały również na zapraszaniu do siedziby Wnioskodawcy potencjalnych kontrahentów, którzy w trakcie wizyty zamawiali „próbki” produktów oferowanych przez Wnioskodawcę, a następnie nawiązywali długofalową współpracę. Wnioskodawca pragnie zaznaczyć, iż wydatki związane z zawartą umową współpracy z niemiecką Spółką są proporcjonalne do zaangażowania danego specjalisty w dane zagadnienie i obliczane są one każdorazowo w oparciu o faktycznie poniesione wydatki ze strony niemieckiej Spółki. Wnioskodawca ponosi przede wszystkim koszty wynagrodzeń przedstawicieli handlowych, którzy pełnią również funkcję kierowników regionalnych. Podobnie jak pozostali pracownicy, są oni zatrudnieni na podstawie umowy o pracę, przy czym część wynagrodzenia, które otrzymują jest związana z czasem pracy w trakcie uczestnictwa w targach, w promocjach odbywających się na „rodzinnych warsztatach ogrodniczych”, a także dniach otwartych w centrach ogrodniczych które są odbiorcami naszych produktów. Wskazane we wniosku „tabliczki z grawerem” stanowią materiały, które w trakcie kampanii reklamowej w Internecie umożliwiają identyfikacje danego produktu podczas jego prezentacji. Wskazane przez Wnioskodawcę banery stanowią fizyczną formę reklamy zewnętrznej, którą może umieszczać na ogrodzeniach, przy czym są one umieszczane przede wszystkim w miejscach dystrybucji oferowanych przez Spółkę produktów. Wnioskodawca pragnie podkreślić, iż banery w swojej treści reklamują oferowane przez Spółkę produkty, usługi, a także organizowane przez nią wydarzenia. Pytania 1. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym koszty uczestnictwa w targach wskazane w punkcie 1 niniejszego wniosku, stanowią koszty kwalifikowane, o których mowa w art. 18eb ust. 7 pkt 1 ustawy CIT, a tym samym Spółka będzie uprawniona do ich rozliczenia w ramach ulgi? 2. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym koszty promocyjno- informacyjne wskazane w punkcie 2 niniejszego wniosku, stanowią koszty kwalifikowane, o których mowa w art. 18eb ust. 7 pkt 2 ustawy CIT, a tym samym Spółka będzie uprawniona do ich rozliczenia w ramach ulgi? 3. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym koszty związane z dostosowaniem opakowań produktów do wymagań kontrahentów wskazane w punkcie 3 niniejszego wniosku, stanowią koszty kwalifikowane, o których mowa w art. 18eb ust. 7 pkt 3 ustawy CIT, a tym samym Spółka będzie uprawniona do ich rozliczenia w ramach ulgi? 4. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym koszty związane z certyfikacją towarów oraz rejestracją znaków towarowych wskazane w punkcie 4 niniejszego wniosku, stanowią koszty kwalifikowane, o których mowa w art. 18eb ust. 7 pkt 4 ustawy CIT, a tym samym Spółka będzie uprawniona do ich rozliczenia w ramach ulgi? Państwa stanowisko w sprawie Zdaniem Wnioskodawcy, koszty związane z uczestnictwem w targach wskazane w punkcie 1 niniejszego wniosku, stanowią koszty kwalifikowane, o których mowa w art. 18eb ust. 7 pkt 1 ustawy CIT, a tym samym Spółka będzie uprawniona do ich rozliczenia w ramach ulgi. Szczegółowe stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do pytania przedstawionego w punkcie 1: Zgodnie z treścią art. 18eb ust. 1 ustawy CIT, podatnik uzyskujący przychody inne niż przychody z zysków kapitałowych odlicza od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18, koszty uzyskania przychodów poniesione w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów do wysokości dochodu uzyskanego przez podatnika w roku podatkowym z przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych, nie więcej jednak niż 1 000 000 zł w roku podatkowym. Ustawodawca wprowadzając art. 18eb ustawy CIT, na podstawie ustawy z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r. poz. 2105; dalej: Ustawa nowelizująca), miał na celu wsparcie polskich przedsiębiorców w ramach zwiększania ich rynków zbytu oraz rozwoju rodzimych przedsiębiorstw. Jak możemy przeczytać w uzasadnieniu do ustawy wprowadzającej „celem wprowadzanej ulgi jest umożliwienie podwójnego uwzględniania w rozliczeniu podatkowym kosztów związanych ze zwiększeniem przychodów ze sprzedaży produktów. Zasadność wprowadzenia projektowanej ulgi należy odczytywać również w aspekcie społeczno-ekonomicznym. Poza walorem zachęty do rozszerzania skali działalności związanej ze sprzedażą produktów, proponowane rozwiązanie może stanowić dla przedsiębiorców niewątpliwe wsparcie w obecnej trudnej sytuacji ekonomicznej związanej z pandemią COVID19. Skorzystanie z ulgi daje bowiem w szczególności szansę do zapełnienia luki powstałej wskutek likwidacji zagranicznych przedsiębiorstw, jak również zdobycia nowych kontraktów w związku z potencjalną możliwością przenoszenia łańcuchów dostaw z państw azjatyckich do Europy. Wydaje się, że wprowadzane rozwiązanie powinno oddziaływać wspierająco szczególnie na małe podmioty podejmujące się ryzyka związanego z ekspansją na zagraniczne rynki (zarówno rozpoczynające jak i rozwijające dotychczasową działalność związaną ze sprzedażą produktów za granicę)”. W świetle art. 18eb ust. 7 pkt 1 ustawy CIT, za koszty uzyskania przychodów poniesione w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów uznaje się koszty uczestnictwa w targach. Wnioskodawca wskazuje, że w ramach zaistniałego stanu faktycznego w 2022 i 2023 r. wziął udział w targach, których koszty dotyczyły produktów dotychczas nieoferowanych jak również już oferowanych przez Spółkę. W stosunku do takich kosztów Spółka zamierza korzystać ze zwolnienia (odliczenia) z uwagi na zwiększenie przychodów z produktów już oferowanych oraz osiągnięcie przychodów ze sprzedaży produktów dotychczas nieoferowanych. Koszty (wydatki) te dotyczyły: a) organizacji miejsca wystawnego (winno być: wystawowego), b) usług związanych z obsługą stoiska (np. koszty związane ze zużyciem prądu, wypożyczeniem i wynajmem sprzętu, w tym stolików, lad, krzeseł, telewizorów LED, totemu), Opłata za zgłoszenie wystawcy, c) kosztów transportu samochodem sprzętu niezbędnego do organizacji miejsca wystawowego, zakresie w jakim nie dotyczą przewozu pracowników, d) usług informatyczna, dotycząca stałego łącza podczas targów, która zapewnia możliwość pobrania, instalacji korzystanie z aplikacji stworzonej przez Spółkę dla klientów targów, e) wynajęcie powierzchni wystawienniczej, f) kosztów zakupu mebli na stoisko, g) kosztów związane z opłatami za zużyte media na stoisku, h) zakwaterowania i wyżywienia dla pracowników, i) Sprzątania po montażu stanowiska, j) usług zaprojektowania i wykonania produktów promocyjnych posiadających logo Wnioskodawcy, jak i oznaczenia produktów lub oznaczenia produktu, k) Projektowania oraz budowy stoiska, l) Wykonania grafik na stoisko targowe, m) zakupu materiałów reklamowych, które zostaną wykorzystane na targach, n) przygotowania materiałów reklamowych: katalogów, ulotek dotyczących produktów rozkładówek cenowych, roll-upów, o) wynagrodzenia przedstawicieli handlowych uczestniczących w targach, którzy reklamują produkty Wnioskodawcy. Wnioskodawca wskazuje, że koszty wskazane wyżej w punktach a i h są kosztem kwalifikowanym zaliczanym do ulgi prowzrostowej na podstawie art. 18eb ust. 7 pkt 1 lit. a i c ustawy o CIT. Odnosząc się natomiast do pozostałych kosztów wykazanych powyżej, Wnioskodawca pragnie zwrócić uwagę na interpretację indywidualną DKIS z 27 października 2023 roku Zn ak: 0111-KDIB1-3.4010.434.2023.2.AN, w której to organ podatkowy wskazał, że wymienione poniżej koszty można zaliczyć do kosztów wymienionych w art. 18eb ust. 7 pkt 1 ustawy CIT, jako koszty uczestnictwa w targach, tj.: - opłaty za wyznaczenie powierzchni wystawienniczej stoiska; - opłaty za wstęp na targi dla pracowników wyznaczonych do prezentacji produktów na stoisku Spółki; - opłaty za wpis do katalogów i ulotek targowych; - koszty wykonania zlecenia spedycyjnego (transport elementów stoiska targowego oraz eksponatów targowych); - koszty zakupu zabudowy stoiska - w tym wykładziny stoika targowego; - koszty zakupu mebli na stoisko oraz koszty wypożyczenia mebli na stoisko (wypożyczenie odbywa się w zależności od potrzeb i specyfiki danych targów); - koszty wykonania grafik na stoisko targowe; - koszty montażu i demontażu stoiska targowego wraz z montażem zasilania stoiska prądem; - koszty związane z opłatami za zużyte media na stoisku; - koszty sprzątania stoiska; - koszty noclegów pracowników delegowanych na targi; - można zaliczyć do kosztów wymienionych w art. 18eb ust. 7 pkt 1 ustawy CIT, jako koszty uczestnictwa w targach. Ponadto, w interpretacji indywidualnej z 3 listopada 2023 r. Znak: 0111-KDIB2- 1.4010.297.2023.2.DD DKIS uznał, że podatnik w ramach ulgi na ekspansję można zaliczyć do kosztów wymienionych w art. 18eb ust. 7 pkt 1 ustawy CIT, jako koszty uczestnictwa w targach: przygotowania i zakupu materiałów reklamowych, które zostaną wykorzystane na targach, wynajęcia powierzchni wystawienniczej oraz wykonania wystroju stoiska, wynagrodzenia agencji reklamowej zapewniającej usługi hostess, a także koszty transportu samochodem sprzętu niezbędnego do organizacji miejsca wystawowego mogą zostać odliczone, w takim zakresie w jakim nie dotyczą przewozu pracowników. Mając na uwadze przywołane przepisy prawa podatkowego oraz stanowiska organów podatkowych, w ocenie Wnioskodawcy wskazane koszty uczestnictwa w targach stanowią koszty kwalifikowane w rozumieniu art. 18eb ust. 7 pkt 1 ustawy o CIT i mogą zostać rozliczone w ramach przedmiotowej ulgi. Ad 2 W ocenie Wnioskodawcy promocyjno-informacyjne wskazane w punkcie 2 niniejszego wniosku stanowią koszty kwalifikowane, o których mowa w art. 18eb ust. 7 pkt 2 ustawy CIT, w związku z czym Spółka będzie uprawniona do odliczenia ich do wysokości 1 000 000 zł, w przypadku spełnienia się przesłanek przewidzianych w art. 18eb ust. 4 ustawy CIT. Szczegółowe stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do pytania przedstawionego w punkcie 2: Zgodnie z treścią art. 18eb ust. 1 ustawy CIT, podatnik uzyskujący przychody inne niż przychody z zysków kapitałowych odlicza od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18, koszty uzyskania przychodów poniesione w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów do wysokości dochodu uzyskanego przez podatnika w roku podatkowym z przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych, nie więcej jednak niż 1 000 000 zł w roku podatkowym. Ustawodawca wprowadzając art. 18eb ustawy CIT, na podstawie ustawy z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r. poz. 2105; dalej: Ustawa nowelizująca), miał na celu wsparcie polskich przedsiębiorców w ramach zwiększania ich rynków zbytu oraz rozwoju rodzimych przedsiębiorstw. Jak możemy przeczytać w uzasadnieniu do ustawy wprowadzającej „celem wprowadzanej ulgi jest umożliwienie podwójnego uwzględniania w rozliczeniu podatkowym kosztów związanych ze zwiększeniem przychodów ze sprzedaży produktów. Zasadność wprowadzenia projektowanej ulgi należy odczytywać również w aspekcie społeczno-ekonomicznym. Poza walorem zachęty do rozszerzania skali działalności związanej ze sprzedażą produktów, proponowane rozwiązanie może stanowić dla przedsiębiorców niewątpliwe wsparcie w obecnej trudnej sytuacji ekonomicznej związanej z pandemią COVID19. Skorzystanie z ulgi daje bowiem w szczególności szansę do zapełnienia luki powstałej wskutek likwidacji zagranicznych przedsiębiorstw, jak również zdobycia nowych kontraktów w związku z potencjalną możliwością przenoszenia łańcuchów dostaw z państw azjatyckich do Europy. Wydaje się, że wprowadzane rozwiązanie powinno oddziaływać wspierająco szczególnie na małe podmioty podejmujące się ryzyka związanego z ekspansją na zagraniczne rynki (zarówno rozpoczynające jak i rozwijające dotychczasową działalność związaną ze sprzedażą produktów za granicę)”. W świetle art. 18eb ust. 7 pkt 2 ustawy CIT, za koszty uzyskania przychodów poniesionych w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów uznaje się koszty działań promocyjno-informacyjnych, w tym zakup przestrzeni reklamowych, przygotowania strony internetowej, publikacji prasowych, broszur, katalogów informacyjnych i ulotek, dotyczących produktów. Użycie przez ustawodawcę sformułowania „w tym” oznacza, iż jest to przykładowe wyliczenie kosztów związanych z działaniami promocyjno-informacyjnymi, a więc do tej kategorii należy zaliczyć również koszty, które nie zostały w nim wymienione, a są bezpośrednio związane z działaniami promocyjno-informacyjnymi. Interpretację przepisów prawa podatkowego zgodnie z hierarchią wykładni każdorazowo należy rozpocząć od wykładni językowej. Jak słusznie wskazał NSA w wyroku z dnia 26 października 2021 r., o sygn. akt II FSK 9179/21 „Zgodnie z zasadą pierwszeństwa wykładni językowej w procesie wykładni prawa, należy w pierwszej kolejności zastosować dyrektywy wykładni językowej, a dopiero w przypadku dalszych wątpliwości lub w celu wzmocnienia wyniku wykładni językowej, sięgać kolejno po wykładnię systemową lub funkcjonalną”. Mając na uwadze powyższe należy wskazać, że zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego (https://sjp.pwn.pl) „promocja”, to działania zmierzające do zwiększenia popularności jakiegoś produktu lub przedsięwzięcia; też: każde z tych działań. Z kolei, „informacja” oznacza: to, co powiedziano lub napisano o kimś lub o czymś, także zakomunikowanie czegoś. Mając na uwadze powyższe słownikowe znaczenia pojęć „promocja” i „informacja” należy wskazać, że aby daną działalność można było uznać za działania promocyjno- informacyjne, niezbędne jest, aby była to działalność zmierzająca do zwiększenia popularności jakiegoś produktu i jednocześnie aby była to działalność związana z komunikowaniem (informowaniem) o produktach. Działania promocyjno-informacyjne to zatem wszelkie działania, wykorzystywane do poinformowania klientów (odbiorców) o istnieniu oferty oraz doprowadzenia do zakupu produktu, skorzystania z usługi. Natomiast reklama, to działanie mające na celu zachęcenie potencjalnych klientów do zakupu konkretnych towarów lub do skorzystania z określonych usług, plakat, napis, ogłoszenie, krótki film itp. służące temu celowi. Natomiast pojęcie „reklama” według „Słownika języka polskiego” pod red. M. Szymczyka (Wyd. Naukowe PWN, Warszawa 2002 r.) oznacza rozpowszechnianie informacji o towarach, ich zaletach, wartości, miejscach i możliwościach nabycia, chwalenie kogoś, zalecanie czegoś przez prasę, radio, telewizję i inne podobne środki, np. plakaty, napisy i ogłoszenia służące temu celowi. Jak zostało wskazane w opisie stanu faktycznego Wnioskodawca ponosi następujące koszty, które związane są bezpośrednio z działalnością promocyjno-informacyjną: 1) Marketing internetowy: a) Koszty przygotowania oraz modyfikacji strony internetowej (WNiP – amortyzacja), b) Reklama na stronach internetowych Spółki lub grupy do której Wnioskodawca należy, c) Prowadzenie social mediów Spółki w celu promowania i pozycjonowania produktów ((...), (...), (...)) – na podstawie umowy o pracę oraz zlecenia wraz z należnymi składkami ZUS oraz na podstawie umowy współpracy rozliczane poprzez fakturę, d) Koszty reklamy (...) ((...), pozycjonowanie strony internetowej), e) Koszty reklamy (...) (posty sponsorowane), f) Koszty modyfikacji strony internetowej należącej do Spółki, usługa świadczona przez firmę zewnętrzną zgodnie z umową o wykonanie modyfikacji strony internetowej, g) Realizacja materiałów na platformę (...) – koszty związane z wynagrodzeniem firmy zewnętrznej, h) Umowa z ambasadorem marki należącej do Spółki – dziennikarz, autor poradników ogrodniczych, autorytet w dziedzinie ogrodnictwa - filmy instruktażowe reklamujące produkty oferowane przez Spółkę, i) Umowy infulencerami zajmującymi się tematyką ogrodnictwa – lokowanie produktów na stronie internetowej, kanałach społecznościowych, nagrywanie filmów reklamowych na podstawie umów o współpracy, j) Umowa o współpracy ze spółką powiązaną w zakresie reprezentowania Wnioskodawcy zagranicą, u klientów, dostawców jak i w strukturach związkowych i stowarzyszeniowych, w tym na targach na arenie międzynarodowej do kosztów poniesionych na działania promocyjno-informacyjne oraz pozyskiwanie kontaktów i klientów na rzecz Spółki, wraz z tworzeniem struktur i kanałów sprzedażowych, k) Przygotowanie animacji do filmów reklamowych wraz z przeniesieniem autorskich praw majątkowych (zewnętrzny artysta) ujmowanych jako pośrednie koszty uzyskania przychodu oraz odpisy amortyzacyjne z WNIP, l) Produkcja filmów poradnikowych z ambasadorem marki Spółki na podstawie umowy o dzieło, m) Produkcja filmów szkoleniowych o nowościach usługa firmy zewnętrznej, n) Wykonanie zdjęć produktów w celu opublikowania ich na kanałach społecznościowych oraz w katalogach (zewnętrzny podwykonawca), o) Koszty przedstawicieli handlowych (kierowników regionalnych). Jak zostało wskazane w opisie stanu faktycznego, Wnioskodawca ponosił koszty wynagrodzeń przedstawicieli handlowych, którzy w ramach wykonywanych przez siebie obowiązków brali aktywny udział w promocji autorskiej aplikacji, a także rozprowadzali banery reklamowe w trakcie przeprowadzania szkoleń. Do wyznaczonych im zadań zalicza się również aktywne uczestniczenie w aktualizacji sklepów oferujących produkty w promocji na stronie internetowej „kupon online”. Wnioskodawca pragnie zwrócić uwagę, iż poza kosztami wynagrodzeń przedstawicieli handlowych, musiał on ponieść dodatkowe koszty związane z wykonywaniem przez nich swoich obowiązków. Do takich kosztów należy zaliczyć wydatki związane uczestnictwem kierowników regionalnych w promocji dropshippingu z partnerami handlowymi. Jak zostało wskazane w opisie stanu faktycznego, w celu promowania własnych produktów Wnioskodawca podjął decyzję o nawiązaniu współpracy ze znanymi osobami. Przykładem takiej współpracy jest umowa ze znanym dziennikarzem, na podstawie której bierze on udział w filmach instruktażowych w zakresie ogrodnictwa reklamując jednocześnie produkty oferowane przez Spółkę. Innym przykładem jest współpraca z influencerami zajmującymi się tematyką ogrodnictwa, którzy na podstawie umowy zawartej z Wnioskodawcą lokują produkty Spółki na swoich stronach internetowych i profilach w mediach społecznościowych, a także reklamują je w tworzonych przez siebie materiałach. Współpraca z influencerami wynika przede wszystkim z tego, iż w dzisiejszych czasach bardzo ważną rolę w sprzedaży i marketingu odgrywa Internet. Aktualnie zaobserwować można trend odchodzenia od tradycyjnych nośników reklamy (telewizja, prasa, reklama zewnętrzna), a coraz bardziej popularnym nośnikiem reklamy jest właśnie Internet, który łączy w sobie cechy medium masowego, jak i kanału komunikacji bezpośredniej. Pozwala on na kierowanie informacji zarówno do masowego odbiorcy, jak i informacji ukierunkowanej na indywidualnego użytkownika. Na przestrzeni ostatnich lat obserwuje się znaczący wzrost sprzedaży produktów za pośrednictwem Internetu, a pandemia COVID-19 tylko ten proces przyśpieszyła. Z danych Międzynarodowego Związku Telekomunikacyjnego wynika, że od czasu wybuchu pandemii pod koniec 2019 roku liczba użytkowników Internetu wzrosła o 17% (dane na rok 2021). Wnioskodawca wskazuje, że media społecznościowe oferują wiele narzędzi do kreowania wizerunku, prezentacji czy też promocji produktów. Social media umożliwiają tworzenie reklam z wykorzystaniem różnych formatów reklamowych. Reklama taka jest niezwykle skuteczna i dociera do sprecyzowanej grupy osób. Spółka nawiązała współpracę z infulencerami, z uwagi na to, że dzięki swoim kanałom medialnym (media społecznościowe, portale informacyjne), są w stanie dotrzeć do potencjalnego grona odbiorców. Z założenia, współpraca ta polega na tym, że tworząc filmy instruktażowe (np. o uprawie określonego gatunku krzewu) wykorzystując przy tym produkty oferowane przez Spółkę (np. podłoże pod iglaki), czy umieszczając nazwy produktów w swoich treściach na portalach społecznościowych, rekomendując je swoim obserwatorom i zachęcając ich do kupowania produktów, których używają. W ten sposób wykorzystywany jest potencjał rekomendacyjny influencerów w celu dotarcia do określonej grupy docelowej i potencjalnych klientów. Dzięki zasięgom influencerów Wnioskodawca ma pewność, że jego produkty będą odebrane pozytywnie wypromowane przez osobę popularną i w ocenie jej społeczności wiarygodną. Wnioskodawca wskazuje, że akceptowalność powyższych działań i związanych z tym wydatków jako kosztów potwierdzone zostało w interpretacji indywidualnej z 23 grudnia 2022 r., Znak: 0111-KDIB2-1.4010.412.2022.1.AR. 2) Marketing w mediach tradycyjnych: - Reklama nowych produktów w prasie, - Reklama w telewizji (gwiazdy branży ogrodniczej). Należy wskazać, że koszty związane z publikacjami prasowymi zostały wprost wymienione w art. 18eb ust. 7 pkt 2 ustawy CIT jako te, które kwalifikują się do rozliczenia ulgi. Jednocześnie Wnioskodawca wskazuje, że reklama produktów w telewizji również w opinii Spółki powinna zaliczać się do tej kategorii, ponieważ jest bezpośrednio związana z działaniami promocyjno-informacyjnymi. Udostępnienie reklamy produktu w telewizji umożliwia Spółce dotarcie do większej ilości osób – przede wszystkim osób starszych, którzy nie korzystają z Internetu, a więc w sposób bezpośredni ma związek i przekłada się na zwiększenie przychodów ze sprzedaży produktów oferowanych przez Spółkę. 3) Pozostałe koszty związane z działaniami promocyjno-informacyjnymi: - Koszty materiałów reklamowych: katalogi produktowe, bluzy, koszulki, torebki, długopisy, kalendarze, smycze, swetry, banery. - Zakup roślin, nasion oraz akcesoriów na potrzeby nagrywania filmów reklamowych - Wykup możliwości automatycznego wysyłanie newsletterów - Tabliczki z grawerem na potrzeby reklamy w Internecie - Transport produktów potrzebnych do nakręcenie filmów emitowanych w Internecie. Jak zostało wskazane w stanie faktycznym, w ocenie Spółki wskazane materiały reklamowe w postaci katalogów produktowych, bluz, koszulek, torebek, długopisów, kalendarzy, smyczy, swetrów, czy też banerów mogą skutecznie promować produkty z tego względu, że: - zwiększają rozpoznawalność marki: Logo i identyfikacja wizualna umieszczona na tych materiałach sprawiają, że marka staje się bardziej widoczna i zapada w pamięć klientów. - podkreślają profesjonalizm firmy: Wysokiej jakości materiały reklamowe wzmacniają pozytywny wizerunek przedsiębiorstwa i budują zaufanie. - zachęcają do interakcji z marką: Praktyczne przedmioty, takie jak długopisy, smycze czy torebki, które są używane na co dzień, przypominają użytkownikowi o produktach i usługach firmy. - docierają do szerokiej grupy odbiorców: Nośne materiały, jak banery czy koszulki, eksponowane publicznie, mogą przyciągnąć uwagę osób spoza pierwotnej grupy docelowej. - pełnią funkcję informacyjną: Katalogi produktowe czy kalendarze mogą dostarczać szczegółowych informacji o ofercie, ułatwiając klientom podjęcie decyzji zakupowych Spółka pragnie zaznaczyć, że wymienione wyżej produkty wpisują się w przyjętą przez nią strategię marketingową. Ad 3. W ocenie Wnioskodawcy koszty związane z dostosowaniem opakowań produktów do wymagań kontrahentów wskazane w punkcie 3 niniejszego wniosku, stanowią koszty kwalifikowane, o których mowa w art. 18eb ust. 7 pkt 3 ustawy CIT i mogą zostać rozliczone w ramach ulgi na ekspansję. Szczegółowe stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do pytania przedstawionego w punkcie 3: Zgodnie z treścią art. 18eb ust. 7 pkt 3 ustawy CIT, za koszty uzyskania przychodów poniesione w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów uznaje się koszty dostosowania opakowań produktów do wymagań kontrahentów. Jak zostało przedstawione w opisie stanu faktycznego Spółka w 2022 i 2023 roku poniosła następujące koszty: - Koszty matrycy do folii; - Koszt wynagrodzenie pracowników za czas pracy poświęcony na dostosowanie opakowań produktów do wymagań kontrahentów. Odnosząc się do kosztów dostosowania opakowań produktów do wymagań kontrahentów, Wnioskodawca pragnie wskazać, iż były one ponoszone na dwa sposoby, w zależności od przyjętej strategii współpracy i negocjacji. W przypadku, kiedy kontrahent Spółki wymaga dostosowania opakowania, poprzez umieszczenie dodatkowego elementu – koszty były ponoszone na zlecenie klienta, natomiast w pozostałych przypadkach były ponoszone z własnej inicjatywy. Zdaniem Wnioskodawcy powyższe wydatki mają charakter wydatków związanych z dostosowaniem opakowań produktów do wymagań kontrahentów, które poniesione są w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów. Wydatki te bowiem nie tylko umożliwiają Wnioskodawcy sprzedaż produktów za pomocą sieci handlowych, które pełnią funkcję dystrybutora – umożliwiają dotarcie do większej ilości klientów. Jednocześnie Wnioskodawca wskazuje, iż niektóre sieci handlowe wymagają dostosowania opakowań pod ich specjalne wymagania związane m.in. z etykietami. Efektywnie więc, osiągnięcie przez Wnioskodawcę sprzedaży z tych produktów będzie możliwe po ich dostosowaniu opakowań do wymagań kontrahentów. Stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 6 grudnia 2023 r., o sygn. akt II FSK 1868/23. W przywołanym wyroku NSA wskazał, że „ (...) w art. 18eb ust. 7 pkt 3 ustawy o CIT jest mowa o dostosowaniu opakowań produktów do wymagań kontrahentów. Z jego literalnego brzmienia nie wynika zatem, w jaki sposób podatnik powinien poznać wymagania kontrahentów. Wiedza na ten temat może zostać przekazana podatnikowi na skutek jego pytania, ale równie dobrze wymagania te mogą być oczywiste dla podmiotów działających w danej branży, czy to z uwagi na wymogi danego rynku, przyjęte standardy, czy też przyjęte rozwiązania prawne”. Ad 4. W ocenie Wnioskodawcy koszty związane z certyfikacją towarów oraz rejestracją znaków towarowych wskazane w punkcie 4 niniejszego wniosku, stanowią koszty kwalifikowane, o których mowa w art. 18eb ust. 7 pkt 4 ustawy CIT i mogą zostać rozliczone w ramach ulgi na ekspansję. Szczegółowe stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do pytania przedstawionego w punkcie 4: Zgodnie z treścią art. 18eb ust. 7 pkt 4 ustawy CIT, za koszty uzyskania przychodów poniesione w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów uznaje się koszty przygotowania dokumentacji umożliwiającej sprzedaż produktów, w szczególności dotyczącej certyfikacji towarów oraz rejestracji znaków towarowych. Jak zostało wskazane w opisie stanu faktycznego Wnioskodawca w 2022 roku poniósł koszty związane z rejestracją dwóch znaków towarowych – na część opłat Spółka uzyskała dofinansowanie w związku z tym w uldze zamierza uwzględnić wyłącznie część kosztów niepokrytych dotacją. W związku z tym, że rejestracja znaków towarowych została wskazana wprost w przepisie w opinii Wnioskodawcy koszty z tym związane z wyłączeniem dotacji może uwzględnić w uldze prowzrostowej.
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest w części prawidłowe, a w części nieprawidłowe.
Ustawą z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (t. j. Dz. U. z 2021 r. poz. 2105 ze zm.), która weszła w życie 1 stycznia 2022 r., wprowadzono przepisy mające zdynamizować rozwój gospodarczy kraju poprzez system ulg podatkowych. Jedną z form wsparcia przedsiębiorców w ramach Polskiego Ładu jest ulga na zwiększenie przychodów ze sprzedaży produktów, czyli tzw. „ulga na ekspansję”. Celem ulgi jest zachęcenie przedsiębiorców do rozwoju swojej działalności i rozszerzania działalności nie tylko na rynek krajowy, ale także na zagraniczne rynki zbytu.
Ulga na ekspansję polega na odliczeniu od podstawy opodatkowania kosztów poniesionych w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów bezpośrednio wytworzonych przez podatnika i zbywanych na rzecz podmiotów niepowiązanych. Ulga umożliwia odliczenie wydatków dwa razy – zarówno jako koszty uzyskania przychodów, jak i w ramach samej ulgi (do kwoty 1 mln zł). Podatnik będzie mógł odliczyć wskazane poniżej koszty od podstawy opodatkowania, jeżeli po skorzystaniu z ulgi, w okresie 2 następujących po sobie lat podatkowych, począwszy od roku, w którym poniesione zostały koszty zwiększenia przychodów (dokonano odliczenia): - zwiększył przychody ze sprzedaży produktów w stosunku do przychodów z tego tytułu ustalonych na ostatni dzień roku podatkowego poprzedzającego rok poniesienia tych kosztów lub - osiągnął przychody ze sprzedaży produktów dotychczas nieoferowanych lub - osiągnął przychody ze sprzedaży produktów dotychczas nieoferowanych w danym kraju. Regulacje dotyczące tej ulgi zawiera dodany do ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 278, dalej: „ustawa o CIT”) art. 18eb, który w ust. 1 stanowi, że: podatnik uzyskujący przychody inne niż przychody z zysków kapitałowych odlicza od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18, koszty uzyskania przychodów poniesione w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów do wysokości dochodu uzyskanego przez podatnika w roku podatkowym z przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych, nie więcej jednak niż 1 000 000 zł w roku podatkowym. Według art. 18eb ust. 2 ustawy o CIT: przez produkty rozumie się rzeczy wytworzone przez podatnika. W świetle art. 18eb ust. 3 ww. ustawy: przez zwiększenie przychodów ze sprzedaży produktów, o których mowa w ust. 1, rozumie się odpłatne zbycie produktów do podmiotu niebędącego podmiotem powiązanym w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4. W myśl art. 18eb ust. 4 ustawy o CIT: podatnik jest uprawniony do skorzystania z odliczenia pod warunkiem, że w okresie 2 kolejno następujących po sobie lat podatkowych, licząc od roku podatkowego, w którym poniósł koszty zwiększenia przychodów, o których mowa w ust. 1, zwiększył przychody ze sprzedaży produktów w stosunku do przychodów z tego tytułu ustalonych na ostatni dzień roku podatkowego poprzedzającego rok poniesienia tych kosztów lub osiągnął przychody ze sprzedaży produktów dotychczas nieoferowanych, lub osiągnął przychody ze sprzedaży produktów dotychczas nieoferowanych w danym kraju. W świetle art. 18eb ust. 5 ustawy o CIT: przy ustalaniu spełnienia warunku, o którym mowa w ust. 4, uwzględnia się wyłącznie przychody, z których dochód podlega opodatkowaniu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Zgodnie z art. 18eb ust. 6 ustawy o CIT: w przypadku gdy podatnik, który skorzystał z odliczenia, nie spełni warunku, o którym mowa w ust. 4, jest obowiązany w zeznaniu składanym za rok podatkowy, w którym upłynął termin do osiągnięcia przychodów ze sprzedaży produktów, do odpowiedniego doliczenia kwoty uprzednio odliczonej. Według art. 18eb ust. 7 ustawy o CIT: za koszty uzyskania przychodów poniesione w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów uznaje się koszty: 1) uczestnictwa w targach poniesione na: a) organizację miejsca wystawowego, b) zakup biletów lotniczych dla pracowników, c) zakwaterowanie i wyżywienie dla pracowników; 2) działań promocyjno-informacyjnych, w tym zakupu przestrzeni reklamowych, przygotowania strony internetowej, publikacji prasowych, broszur, katalogów informacyjnych i ulotek, dotyczących produktów; 3) dostosowania opakowań produktów do wymagań kontrahentów; 4) przygotowania dokumentacji umożliwiającej sprzedaż produktów, w szczególności dotyczącej certyfikacji towarów oraz rejestracji znaków towarowych; 5) przygotowania dokumentacji niezbędnej do przystąpienia do przetargu, a także w celu składania ofert innym podmiotom. Zgodnie z art. 18eb ust. 8 ustawy o CIT: podatnikowi, który w roku podatkowym korzysta ze zwolnień podatkowych, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 lub 34a, prawo do odliczenia przysługuje jedynie w odniesieniu do kosztów uzyskania przychodów poniesionych w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów, które nie są przez podatnika uwzględniane w kalkulacji dochodu zwolnionego z podatku na podstawie tych przepisów. W myśl art. 18eb ust. 9 ustawy o CIT: odliczenia dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono koszty w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów. W przypadku gdy podatnik poniósł za rok podatkowy stratę albo wielkość dochodu podatnika jest niższa od kwoty przysługujących mu odliczeń, odliczenia - odpowiednio w całej kwocie lub w pozostałej części - dokonuje się w zeznaniach za kolejno następujące po sobie sześć lat podatkowych następujących bezpośrednio po roku, w którym podatnik skorzystał lub miał prawo skorzystać z odliczenia. Zgodnie z art. 18eb ust. 10 ustawy o CIT: koszty uzyskania przychodów poniesione w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów podlegają odliczeniu, jeżeli nie zostały podatnikowi zwrócone w jakiejkolwiek formie lub nie zostały odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym. Przedmiotem Państwa wątpliwości jest kwestia ustalenia: 1. czy koszty uczestnictwa w targach wskazane w punkcie 1 niniejszego wniosku, stanowią koszty kwalifikowane, o których mowa w art. 18eb ust. 7 pkt 1 ustawy CIT, a tym samym Spółka będzie uprawniona do ich rozliczenia w ramach ulgi, 2. czy koszty promocyjno-informacyjne wskazane w punkcie 2 niniejszego wniosku, stanowią koszty kwalifikowane, o których mowa w art. 18eb ust. 7 pkt 2 ustawy CIT, a tym samym Spółka będzie uprawniona do ich rozliczenia w ramach ulgi, 3. czy koszty związane z dostosowaniem opakowań produktów do wymagań kontrahentów wskazane w punkcie 3 niniejszego wniosku, stanowią koszty kwalifikowane, o których mowa w art. 18eb ust. 7 pkt 3 ustawy CIT, a tym samym Spółka będzie uprawniona do ich rozliczenia w ramach ulgi, 4. czy koszty związane z certyfikacją towarów oraz rejestracją znaków towarowych wskazane w punkcie 4 niniejszego wniosku, stanowią koszty kwalifikowane, o których mowa w art. 18eb ust. 7 pkt 4 ustawy CIT, a tym samym Spółka będzie uprawniona do ich rozliczenia w ramach ulgi. Odnosząc się do ww. wątpliwości wskazać należy, że zgodnie z przywołanym powyżej art. 18eb ust. 1 ustawy o CIT, podatnik uzyskujący przychody inne niż przychody z zysków kapitałowych odlicza od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18, koszty uzyskania przychodów poniesione w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów do wysokości dochodu uzyskanego przez podatnika w roku podatkowym z przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych, nie więcej jednak niż 1 000 000 zł w roku podatkowym. Opisana w powyższym artykule tzw. „ulga na ekspansję” dotyczy zatem kosztów uzyskania przychodów poniesionych w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów. Jak wynika m.in. z opisu sprawy, jesteście Państwo producentem profesjonalnych podłoży do upraw oraz środków poprawiających właściwości gleby. Produkcja ta oparta jest na torfie, kompoście, zrębce drzewnej oraz korze, które Spółka jako surowce przetwarza w dalszych procesach produkcyjnych. W wyniku tych procesów wytwarzane są półfabrykaty, które wykorzystywane są do produkcji podłoży i środków poprawiających właściwości gleby. Nie jesteście Państwo podmiotem korzystającym ze zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34, 34a ustawy o CIT. Głównym Państwa celem jest zapewnienie ciągłego rozwoju sprzedaży opartego na pozyskiwaniu nowych klientów i kontynuowaniu współpracy z obecnymi odbiorcami. Cele te są realizowane poprzez wprowadzanie nowych produktów, a także większe wykorzystanie alternatywnych komponentów nietorfowych do produkcji podłoży. W każdym roku wprowadzają oraz zamierzają Państwo wprowadzać na rynek nowe bądź ulepszone produkty, które dotychczas nie znajdowały się w Państwa ofercie. W stosunku do produktów już oferowanych na rzecz których ponieśliście Państwo koszty, o których mowa w art. 18eb ustawy o CIT notujecie wzrost przychodów z ich sprzedaży w roku 2023 i 2024 względem 2022 oraz 2024 względem roku 2023 – wzrost przewidywany jest również w latach następnych. W stosunku do produktów wcześniej przez Państwa nieoferowanych osiągacie przychód z ich sprzedaży. Wydatki poniesione w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów oraz produktów dotychczas nieoferowanych nie zostały i nie zostaną zwrócone Państwu w żadnej formie, a także nie zostały odliczone od podstawy opodatkowania. W tym miejscy zauważyć należy, że „ulga na ekspansję” dotyczy zatem kosztów uzyskania przychodów poniesionych w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów. Mogą z niej skorzystać podatnicy, którzy wytworzyli produkty w ramach swojej działalności gospodarczej. Zgodnie bowiem z art. 18eb ust. 2 ustawy o CIT, przez „produkty” rozumie się rzeczy wytworzone przez podatnika. Wsparciem w ramach ulgi, w świetle art. 18eb ust. 3 ustawy o CIT, wymienionych regulacji objęte zostało odpłatne zbycie produktów wytworzonych przez podatnika, do podmiotu niebędącego podmiotem powiązanym w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT. Wskazać należy, że pojęcie „rzeczy” należy odnieść do definicji zawartej w art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.) w świetle którego, rzeczami w rozumieniu niniejszego kodeksu są tylko przedmioty materialne. Wymaga podkreślenia, że ustawy podatkowe odwołują się odrębnie do pojęcia „rzeczy” i „praw majątkowych”. W myśl z art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności wartość otrzymanych rzeczy lub praw, a także wartość innych świadczeń w naturze, w tym wartość rzeczy i praw otrzymanych nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie (...). Stosownie natomiast do treści art. 14 ust. 1 ustawy o CIT, przychodem z odpłatnego zbycia rzeczy, praw majątkowych lub świadczenia usług jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie. (...). Ustawodawca nie wprowadził na potrzeby przepisu art. 18eb ust. 2 ustawy o CIT również definicji „wytworzenia” rzeczy, należy więc posłużyć się potocznym rozumieniem tego słowa. Zgodnie z internetowym Słownikiem języka Polskiego (https://sjp pwn.pl) „wytworzyć” to „zrobić”, „wyprodukować coś”. Podatnik, który zleca podmiotom trzecim produkcję wyrobów tylko sprzedawanych pod swoją marką „nie robi” ani „nie produkuje” tych wyrobów. Działania podatnika nie można więc uznać za wytworzenie produktów, w rozumieniu art. 18eb ust. 2 ustawy o CIT. Powołane wyżej regulacje oznaczają w sposób niewątpliwy, że intencją ustawodawcy przy projektowaniu przepisów art. 18eb ustawy o CIT, było objęcie przedmiotową ulgą wyłącznie produktów stanowiących rzeczy (a zatem przedmioty materialne) wytworzone przez podatnika. Natomiast przez pojęcie „produktu dotychczas nieoferowanego” należy rozumieć jako konieczność wprowadzenia do oferty przedsiębiorstwa dobra materialnego, które różniłoby się od dotychczas oferowanego asortymentu w stopniu pozwalającym uznać, że przedsiębiorca rozszerza działalność na nowy segment rynku. Z produktem dotychczas nieoferowanym będziemy mieli więc do czynienia, w przypadku gdy skala zmian bądź usprawnień względem dotychczas oferowanych przez podatnika produktów uzasadnia przekonanie, że mamy do czynienia z nowym produktem w ujęciu rodzajowym. W konsekwencji wszelkie zmiany bądź usprawnienia, w tym opracowanie nowych technologii zaangażowanych w proces produkcji, które nie skutkują powstaniem nowego rodzaju produktu (znacząco różniącego się pod kątem specyfikacji technicznej na tle dotychczasowej oferty przedsiębiorcy) należy zakwalifikować jedynie jako innowacje w obrębie dotychczas wytwarzanego produktu. Podatnik wprowadzający do dotychczas wytwarzanych produktów jedynie nieznaczne modyfikacje nie może więc skorzystać z ulgi na ekspansję z powołaniem na realizację przesłanki osiągnięcia przychodów ze sprzedaży produktów dotychczas nieoferowanych. Z wniosku wynika, że w 2022 i 2023 roku ponieśliście Państwo szczegółowo wskazane we wniosku koszty. Dochód ze sprzedaży produktów, które w założeniach mają zostać objęte ulgą na ekspansję jest opodatkowany w Polsce. Ustalając, czy wskazane koszty stanowią koszty kwalifikowane, o których mowa w art. 18eb ust. 7 ustawy o CIT należy pamiętać, że katalog kosztów poniesionych w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów, uprawniających do ulgi, ma charakter zamknięty. Zatem, tylko wydatki w nim wskazane mogą być odliczone jako koszty kwalifikowane. Jednocześnie ocena, czy dany wydatek mieszczący się w powyższym katalogu może być uznany za podlegający odliczeniu, powinna być dokonywana w każdym przypadku indywidualnie. Jednocześnie należy podkreślić, że na gruncie prawa podatkowego obowiązuje prymat wykładni gramatycznej (językowej). W granicach wykładni obowiązujących przepisów prawa nie mieści się taka ich interpretacja, która prowadzi do wykreowania nowych norm prawnych, niezawartych w przepisach. Każda bowiem wykładnia powinna się sytuować w ramach możliwego sensu językowego danego pojęcia czy wyrażenia (por. np. wyrok NSA z 16 czerwca 2021 r., sygn. akt III FSK 32/21 i z 19 września 2018 r., sygn. akt I GSK 2788/18, CBOSA). Odstąpienie przez interpretatora od sensu literalnego przepisu jest uzasadnione wyłącznie szczególnie ważnymi powodami. Takimi powodami mogą być np. wartości konstytucyjne. Na gruncie prawa podatkowego kierowanie się wykładnią celowościową, to jest z pominięciem woli „historycznego” prawodawcy, w oderwaniu od innych rodzajów wykładni, może prowadzić do wypaczenia rzeczywistych intencji prawodawcy, dowolności w stosowaniu prawa i do związanej z nią utraty poczucia pewności prawnej (R. Mastalski, Wprowadzenie do prawa podatkowego, Warszawa 1995, s. 112 i n.; por. uchwałę NSA z 29 maja 2000 r., FPS 2/00, ONSA 2001/1/2, M. Podat. 2000/7/3, Pr. Gosp. 2000/10/25, Glosa 2000/10/37, POP 2001/5/131, M. Prawn. 2000/10/643). Ulga zawarta w art. 18eb ustawy o CIT, stanowi odstępstwo od zasady powszechności opodatkowania. W tym przedmiocie znane jest stanowisko sądownictwa, zgodnie z którym wszelkie ulgi i zwolnienia podatkowe stanowią wyjątek od generalnej zasady powszechności opodatkowania, a więc przy wykładni przepisów dotyczących ulg i zwolnień podatkowych nie jest dopuszczalne posługiwanie się wykładnią rozszerzającą. Tego rodzaju interpretacja kłóciłaby się bowiem z wyrażoną w art. 84 Konstytucji zasadą powszechności opodatkowania (przykładowo: wyrok NSA z 14 maja 2015 r., sygn. akt II FSK 94/14). Odnosząc się do Państwa wątpliwości zawartych w pytaniu Nr 1 wskazać należy, że kosztami uczestnictwa w targach będą wydatki poniesione przez Państwa na: a) organizację miejsca wystawowego, b) usługi związane z obsługą stoiska (np. koszty związane ze zużyciem prądu, wypożyczeniem i wynajmem sprzętu, w tym stolików, lad, krzeseł, telewizorów LED, totemu), opłata za zgłoszenie wystawcy, c) koszty transportu samochodem sprzętu niezbędnego do organizacji miejsca wystawowego, w zakresie w jakim nie dotyczą przewozu pracowników, d) usługę informatyczną, dotycząca stałego łącza podczas targów, która zapewnia możliwość pobrania, instalacji, korzystania z aplikacji stworzonej przez Spółkę dla klientów targów, e) wynajęcie powierzchni wystawienniczej, f) koszty zakupu mebli na stoisko, g) koszty związane z opłatami za zużyte media na stoisku, h) zakwaterowanie i wyżywienie dla pracowników, i) sprzątanie po montażu stanowiska, j) usługi zaprojektowania i wykonania produktów promocyjnych posiadających logo Wnioskodawcy, jak i oznaczenia produktów lub oznaczenia produktu takich jak: katalogi, poradniki autorstwa Spółki i banery, k) projektowanie oraz budowę stoiska, l) wykonanie grafik na stoisko targowe, m) zakup materiałów reklamowych, tj. katalogów, poradników i banerów reklamowych, które zostaną wykorzystane na targach, n) przygotowanie lub zakup materiałów reklamowych, które zostaną wykorzystane na targach, tj.: katalogów, poradników, ulotek dotyczących produktów, rozkładówek cenowych, roll-upów. Natomiast Państwa koszty związane z uczestnictwem w targach, które nie uprawniają/nie będą uprawniały do odliczenia, to wydatki ponoszone na: j) usługi zaprojektowania i wykonania produktów promocyjnych posiadających logo Wnioskodawcy, jak i oznaczenia produktów lub oznaczenia produktu, tj. kalendarze trójdzielne; książkowe, paletki (notatniki z logo), długopisy, koszulki, polary, softschele, torby z logo i plakaty, m) zakup materiałów reklamowych, które zostaną wykorzystane na targach takich jak: długopisy, kalendarze, koszulki, kubki, smycze, torby, doniczki, kwiaty, wyroby gotowe Spółki, o) wynagrodzenie przedstawicieli handlowych uczestniczących w targach, którzy reklamują produkty Wnioskodawcy. Powyższe wydatki nie zostały wprost zidentyfikowane w pkt 1 art. 18eb ust. 7 ustawy o CIT. Wykazują pośredni związek z kosztami określonymi we wskazanym przepisie, o czym mogą świadczyć użyte przez Państwa sformułowania: „są niezbędne do jej uczestnictwa i organizacji miejsca wystawowego” czy „związane z organizacją miejsca wystawowego”. Należy zauważyć, że art. 18eb ust. 7 pkt 1 uznaje za koszty uzyskania przychodów poniesione w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów tylko koszty uczestnictwa w targach polegające na organizacji miejsca wystawowego, zakupie biletów lotniczych oraz koszty zakwaterowania i wyżywienia pracowników. Zakres tego przepisu nie obejmuje innych kosztów oprócz tych, które zostały w nim wyraźnie wskazane. Zatem koszty nie wymienione wprost w przywołanej regulacji i przeznaczone na realizację działań mających pośredni związek z wydatkami w nim wymienionymi, nie podlegają/nie będą podlegać odliczeniu w ramach ulgi na ekspansję. Należy także zauważyć, że katalog wydatków uprawniających do odliczenia nie obejmuje kosztów wynagrodzeń przedstawicieli handlowych uczestniczących w targach, co uniemożliwia odliczenie takiej kategorii kosztów. Ponadto w uzupełnieniu wniosku wprost wskazano, że przedstawiciele handlowi pełnią również funkcję kierowników regionalnych i podobnie jak pozostali pracownicy, są zatrudnieni na podstawie umowy o pracę, przy czym część wynagrodzenia, które otrzymują jest związana z czasem pracy w trakcie uczestnictwa w targach. Wskazać należy, że w kwestii rozliczenia kosztów uposażeń pracowniczych, jedynymi rodzajami kosztów pracowniczych, jakie mogą zostać odliczone w związku z zastosowaniem ulgi na ekspansję są wydatki na zakup biletów lotniczych dla pracowników oraz koszty zakwaterowania i wyżywienia dla pracowników. Z uwagi na powyższe zakresem ulgi na ekspansję nie są objęte koszty wynagrodzeń pracowników zaangażowanych w działania generujące koszty, scharakteryzowane w ust. 2-5 art. 18eb ustawy CIT. W odniesieniu do pojęcia „pracownik” należy wskazać, że stosownie do treści art. 12 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za pracownika uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy. Z kolei ustawa CIT nie zawiera definicji legalnej pojęcia „pracownik”. Z uwagi jednak na tożsamy kształt przepisów o uldze na ekspansję obowiązujący na gruncie obu ustaw o podatku dochodowym uzasadnione jest przyjęcie sposobu rozumienia pojęcia pracownik wynikającego z definicji zawartej w ustawie o PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych) również do ustalenia zakresu wydatków kwalifikowanych, które mogą zostać odliczone w ramach ulgi przez podatnika podatku CIT. Tym samym, wydatki na wynagrodzenie przedstawicieli handlowych obejmujący uczestnictwo w targach, nie będą stanowić kosztów podlegających odliczeniu w ramach omawianej ulgi. Odnosząc się z kolei do wydatków poniesionych na usługi zaprojektowania i wykonania produktów promocyjnych posiadających logo Wnioskodawcy, jak i oznaczenia produktów lub oznaczenia produktu, wskazać należy, że przekazywanie kalendarzy trójdzielnych, książkowych, paletek (notatników), długopisów, koszulek, polarów, softscheli, torb z logo, i plakatów z logo jak również kubków, smyczy, doniczek, kwiatów, czy wyrobów gotowych Spółki, należy uznać bardziej za działania o charakterze reklamowym i reprezentacyjnym niż za koszty związane z uczestnictwem w targach. Nie promują bowiem ani nie informują o żadnym konkretnym produkcie. W związku z powyższym stwierdzić należy, że Państwa stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku Nr 1 dotyczącego ustalenia, czy koszty uczestnictwa w targach wskazane w punkcie 1 niniejszego wniosku, stanowią koszty kwalifikowane, o których mowa w art. 18eb ust. 7 pkt 1 ustawy CIT, a tym samym Spółka będzie uprawniona do ich rozliczenia w ramach ulgi, w zakresie dotyczącym wydatków na: - usługi zaprojektowania i wykonania produktów promocyjnych posiadających logo Wnioskodawcy, jak i oznaczenia produktów lub oznaczenia produktu, tj. kalendarze trójdzielne; książkowe, paletki (notatniki z logo), długopisy, koszulki, polary, softschele, torby z logo i plakaty, - zakup materiałów reklamowych, które zostaną wykorzystane na targach takich jak: długopisy, kalendarze, koszulki, kubki, smycze, torby, doniczki, kwiaty, wyroby gotowe Spółki, - wynagrodzenie przedstawicieli handlowych uczestniczących w targach, którzy reklamują produkty Wnioskodawcy, - jest nieprawidłowe, - w pozostałym zakresie - jest prawidłowe. Odnosząc się do Państwa wątpliwości zawartych w pytaniu oznaczonym we wniosku Nr 2, tj. poniesionych kosztów promocyjno-informacyjnych, wskazać należy, że w art. 18eb ust. 7 pkt 2 ustawy o CIT ustawodawca, w ramach kosztów poniesionych w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów wymienia koszty poniesione na działania promocyjno-informacyjne, w tym zakupu przestrzeni reklamowych, przygotowania strony internetowej, publikacji prasowych, broszur, katalogów informacyjnych i ulotek, dotyczących produktów. Ustawodawca nie zdefiniował tego typu działań, lecz wskazał jedynie przykładowe rodzaje kosztów, które wchodzą w zakres wskazanego przepisu. W związku z brakiem definicji ustawowej „działań promocyjno-informacyjnych”, posłużyć się należy definicją zawartą w słowniku języka polskiego. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN, poprzez pojęcie „promocja” należy rozumieć m.in. „działania zmierzające do zwiększenia popularności jakiegoś produktu lub przedsięwzięcia”. Natomiast, poprzez pojęcie „informacja” rozumieć należy czynności związane z „udzielaniem informacji, wskazówek, podawaniem do wiadomości”. Tym samym, zgodnie z powyższymi definicjami, „działaniami promocyjno-informacyjnymi” będą działania, których zamiarem będzie zwiększenie popularności danego produktu oraz udzielanie w jego zakresie potrzebnych informacji. Z kolei „informacja” to „to, co powiedziano lub napisano o kimś lub o czymś, także zakomunikowanie czegoś”. Należy podkreślić, że regulacje o charakterze ulg podatkowych, powinny być interpretowane wąsko, w myśl reguły interpretacyjnej exceptiones non sunt extendendae, zabraniającej rozszerzającej wykładni przepisów o charakterze wyjątkowym (a za takie należy uznać przepisy dotyczące ulg i zwolnień będące wyjątkami od zasady powszechności opodatkowania). Artykuł 18eb ust. 7 ustawy o CIT, zawiera katalog kosztów uzyskania przychodu objętych ulgą na ekspansję. Przywołane wyliczenie ma charakter zamknięty. Oznacza to, że kosztami uprawniającymi do skorzystania z ulgi na ekspansję są jedynie wydatki wyraźnie wskazane przez ustawodawcę w ramach przywołanych regulacji, a ich treść powinna być interpretowana ściśle. Z kolei pod pojęciem usług reklamowych rozumie się wszelką działalność promocyjną, w wyniku której lub w trakcie której następuje przekazywanie treści mających za zadanie informować o istnieniu lub cechach oferowanych towarów lub usług w celu zwiększenia sprzedaży tych produktów. Usługi reklamowe mogą być wykonywane zarówno przez po dmioty, które profesjonalnie zajmują się świadczeniem usług reklamowych, jak i podmioty, dla których wykonanie usługi reklamowej nie jest realizowane w ramach ich podstawowej działalności gospodarczej. Mając na uwadze powyższe do koszów działań promocyjno-informacyjnych w ramach marketingu internetowego, mogą/będą mogli Państwo zaliczyć wydatki poniesione na: - przygotowanie oraz modyfikację strony internetowej, - reklamę na stronach internetowych Spółki lub grupy do której Wnioskodawca należy, jednakże wyłącznie w zakresie w jakim reklama ta dotyczy oferowanych przez Spółkę produktów i została zakupiona od podmiotów zewnętrznych, tj. tych wydatków, które zostały poniesione na rzecz podmiotów zewnętrznych w celu zamieszczenia tych reklam, - reklamę produktów u firm zewnętrznych, które udostępniają je na swoich stronach internetowych, - prowadzenie social mediów Spółki w celu promowania i pozycjonowania produktów ((...), (...), (...)) – na podstawie umowy współpracy rozliczane poprzez fakturę, - reklamę (...) ((...), pozycjonowanie strony internetowej), - reklamę (...) (posty sponsorowane), - realizację materiałów dotyczących promocji produktów Wnioskodawcy przez influencerów na platformę (...) – koszty związane z wynagrodzeniem firmy zewnętrznej, - umowę z ambasadorem marki należącej do Spółki – dziennikarz, autor poradników ogrodniczych, autorytet w dziedzinie ogrodnictwa - filmy instruktażowe reklamujące produkty oferowane przez Spółkę, - umowy z infulencerami zajmującymi się tematyką ogrodnictwa – lokowanie produktów na stronie internetowej, kanałach społecznościowych, nagrywanie filmów reklamowych na podstawie umów o współpracy, - przygotowanie animacji do filmów reklamowych wraz z przeniesieniem autorskich praw majątkowych (zewnętrzny artysta) ujmowanych jako pośrednie koszty uzyskania przychodu oraz odpisy amortyzacyjne z WNIP, - produkcję filmów poradnikowych z ambasadorem marki Spółki na podstawie umowy o dzieło, - produkcję filmów szkoleniowych o nowościach usługa firmy zewnętrznej, - wykonanie zdjęć produktów w celu opublikowania ich na kanałach społecznościowych oraz w katalogach (zewnętrzny podwykonawca). Również do koszów działań promocyjno-informacyjnych w ramach marketingu tradycyjnego, mogą/będą mogli Państwo zaliczyć wydatki poniesione na: - reklamę nowych produktów w prasie, - reklamę w telewizji (gwiazdy branży ogrodniczej). Z kolei w ramach pozostałych kosztów związanych z działaniami promocyjno- informacyjnymi, mogą/będą mogli Państwo zaliczyć wydatki poniesione na: - materiały reklamowe: katalogi produktowe i banery reklamujące oferowane przez Spółkę produkty, jednak wyłącznie w zakresie w jakim dotyczą one działań promocyjno- informacyjnych dotyczących samych produktów, - wykup możliwości automatycznego wysyłanie newsletterów, - tabliczki z grawerem na potrzeby reklamy w Internecie, - zakup roślin, nasion oraz akcesoriów na potrzeby nagrywania filmów reklamowych, - transport produktów potrzebnych do nakręcenie filmów emitowanych w Internecie. Wydatki te będą miały charakter zarówno promocyjny jak i informacyjny, tak więc będą spełniały warunki umożliwiające zakwalifikowanie ich jako wydatków poniesionych przez Państwa na działania promocyjno-informacyjne, o których mowa w art. 18eb ust. 7 pkt 2 ustawy o CIT. Należy bowiem wskazać, że internetowy słownik języka polskiego wskazuje, iż „promocja” to działania zmierzające do zwiększenia popularności jakiegoś produktu lub przedsięwzięcia; też: każde z tych działań. Z kolei „informacja” to „to, co powiedziano lub napisano o kimś lub o czymś, także zakomunikowanie czegoś”. Ponieważ w przepisie art. 18eb ust. 7 pkt 2 ustawy o CIT mowa o działaniach promocyjno-informacyjnych, zatem odliczeniu w ramach ulgi podlegają wyłącznie wydatki, które mają charakter zarówno promocyjny jak i informacyjny. Ponadto ustawodawca w powołanej regulacji wymienia formy działań promocyjno-informacyjnych takie jak: zakup przestrzeni reklamowej, przygotowanie strony internetowej, publikacje prasowe, broszury, katalogi informacyjne i ulotki dotyczące produktów, w ramach których poniesione wydatki może odliczyć podatnik korzystający z ulgi na ekspansję. Do kosztów działań promocyjno-informacyjnych w ramach marketingu internetowego, nie można zaliczyć wydatków na: - wynagrodzenia przedstawicieli handlowych będących kierownikami regionalnymi Wnioskodawcy, - umowę o współpracy ze Spółką powiązaną w zakresie reprezentowania Wnioskodawcy zagranicą, u klientów, dostawców jak i w strukturach związkowych i stowarzyszeniowych, w tym na targach na arenie międzynarodowej do kosztów poniesionych na działania promocyjno-informacyjne oraz pozyskiwanie kontaktów i klientów na rzecz Spółki, wraz z tworzeniem struktur i kanałów sprzedażowych, - reklamę na stronach internetowych Spółki lub grupy do której Wnioskodawca należy, w zakresie reklamy przygotowanej przez pracowników Wnioskodawcy, - prowadzenie social mediów Spółki w celu promowania i pozycjonowania produktów ((...), (...), (...)) - na podstawie umowy o pracę wraz z należnymi składkami ZUS. Odnosząc się do powyższego, podkreślenia ponownie wymaga, że scharakteryzowane w art. 18eb ust. 7 pkt 1 lit. b i c ustawy o CIT wydatki są jedynymi rodzajami kosztów pracowniczych, jakie mogą zostać odliczone w związku z zastosowaniem ulgi na ekspansję. Z uwagi na tę okoliczność zakresem ulgi na ekspansje nie są objęte koszty wynagrodzeń pracowników zaangażowanych w działania generujące koszty, scharakteryzowane w art. 18eb ust. 7 pkt 2-5 ustawy o CIT. Wykluczenie kosztów związanych z wynagrodzeniami pracowników z zakresu zastosowania ulgi na ekspansję podyktowane jest koniecznością uwzględnienia w procesie wykładni założenia o racjonalności ustawodawcy. Przywołane domniemanie nakazuje uznać, że skoro ustawodawca dopuszcza w ramach jednej kategorii wydatków uwzględnienie kosztów związanych z udziałem pracownika, to posłużyłby się analogiczną konstrukcją, tj. poprzez bezpośrednie odwołanie w dalszej części analizowanego przepisu do wynagrodzenia pracownika, gdyby jego zamiarem było stworzenie możliwości odliczenia uposażeń pracowniczych w ramach wydatków wymienionych w kolejnych pozycjach analizowanego katalogu. Stosownie do przedstawionych ustaleń poza zakresem przedmiotowym ulgi na ekspansję są wszelkie wydatki wynikające z zaangażowania pracownika w działania wykraczające poza ramy wynikające z treści art. 18eb ust. 7 pkt 1 ustawy o CIT. W rezultacie należy przyjąć, że nie stanowi tytułu do skorzystania z analizowanej ulgi poniesienie jakichkolwiek innych wydatków, w tym również kosztów służących realizacji działań zidentyfikowanych w ramach art. 18eb ust. 7 pkt 2-5 ustawy o CIT w zakresie, w jakim zostały przeznaczone na sfinansowanie wynagrodzeń pracowników. Tym samym, wydatki na wynagrodzenie pracowników na opisane działania promocyjno- informacyjne nie będą stanowić kosztów poniesionych w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów, o których mowa w art. 18eb ust. 7 ustawy o CIT. Odnosząc się do wydatków z tytułu umowy o współpracy ze Spółką powiązaną w zakresie reprezentowania Wnioskodawcy zagranicą, u klientów, dostawców jak i w strukturach związkowych i stowarzyszeniowych, w tym na targach na arenie międzynarodowej do kosztów poniesionych na działania promocyjno-informacyjne oraz pozyskiwanie kontaktów i klientów na rzecz Spółki, wraz z tworzeniem struktur i kanałów sprzedażowych, zauważyć należy, że wydatki z tego tytułu nie zawierają się w żadnej z wymienionych w art. 18eb ust. 7 pkt 2 ustawy formie działań promocyjno-informacyjnych. Wprawdzie katalog określony w tym przepisie jest przykładowy, jednakże brak jest podstaw do uznania, że współpraca z firmą niemiecką wpisuje się w te działania, biorąc pod uwagę, że przedmiotem tej umowy są usługi doradcze, a we wniosku nie wskazali Państwo w jaki dokładnie sposób współpraca ta wpisuje się w działania promocyjno- informacyjne Spółki dot. jej produktów. Pomimo wezwania, nie wyjaśnili Państwo na czym polegają działania marketingowe w zakresie promowania produktów, ani dokładnie jakie wydatki z tego tytułu ponosicie. Do kosztów w ramach pozostałych kosztów związanych z działaniami promocyjno- informacyjnymi, nie można również zaliczyć wydatków na: - materiały reklamowe: bluzy, koszulki, torebki, długopisy, kalendarze, smycze, swetry, - banery reklamowe, jeżeli nie informują one o produktach Spółki. Przekazywanie ww. gadżetów reklamowych potencjalnym klientom należy uznać bardziej za działania o charakterze reklamowym i reprezentacyjnym niż za koszty z działaniami promocyjno-informacyjnymi. Nie promują bowiem one ani nie informują o żadnym konkretnym produkcie. Podobnie banery reklamowe, jeżeli nie informują one o konkretnych produktach Spółki lecz przykładowo ogólnie o działalności Spółki lub organizowanych przez nią wydarzeniach nie mogą zostać uwzględnione w ramach ulgi prowzrostowej. Reasumując, stwierdzić należy, że Państwa stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku Nr 2 dotyczącego ustalenia, czy koszty promocyjno-informacyjne wskazane w punkcie 2 niniejszego wniosku, stanowią koszty kwalifikowane, o których mowa w art. 18eb ust. 7 pkt 2 ustawy CIT, a tym samym Spółka będzie uprawniona do ich rozliczenia w ramach ulgi, w zakresie dotyczącym wydatków na: 2.1. Marketing internetowy obejmujący: - wynagrodzenia przedstawicieli handlowych będących kierownikami regionalnymi Wnioskodawcy, - umowę o współpracy ze Spółką powiązaną w zakresie reprezentowania Wnioskodawcy zagranicą, u klientów, dostawców jak i w strukturach związkowych i stowarzyszeniowych, w tym na targach na arenie międzynarodowej do kosztów poniesionych na działania promocyjno-informacyjne oraz pozyskiwanie kontaktów i klientów na rzecz Spółki, wraz z tworzeniem struktur i kanałów sprzedażowych, - reklamę na stronach internetowych Spółki lub grupy do której Wnioskodawca należy, w zakresie reklamy przygotowanej przez pracowników Wnioskodawcy, - prowadzenie social mediów Spółki w celu promowania i pozycjonowania produktów ((...), (...), (...)) – na podstawie umowy o pracę wraz z należnymi składkami ZUS - jest nieprawidłowe, - w pozostałym zakresie - jest prawidłowe. 2.2. Marketing w mediach tradycyjnych - jest prawidłowe. 2.3. Pozostałe koszty związane z działaniami promocyjno-informacyjnymi obejmujące: - materiały reklamowe: bluzy, koszulki, torebki, długopisy, kalendarze, smycze, swetry, - banery reklamowe, jeżeli nie informują one o produktach Spółki - jest nieprawidłowe, - w pozostałym zakresie - jest prawidłowe. Z kolei odnosząc się do poniesionych kosztów dostosowania opakowań produktów do wymagań kontrahentów, wskazać należy, że zgodnie z powołanym powyżej art. 18eb ust. 7 pkt 3 ustawy o CIT, za koszty uzyskania przychodów poniesione w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów uznaje się koszty dostosowania opakowań produktów do wymagań kontrahentów. Stwierdzić należy, że odliczeniu mogą podlegać jedynie koszty, które dostosowują opakowania do wymagań zgłaszanych przez Państwa kontrahentów. Zatem, w przypadku kiedy Państwo ponosicie koszty opracowania nowych opakowań dla produktów, które są wprowadzane do oferty sprzedażowej z Państwa inicjatywy, odliczenie nie powinno przysługiwać. Tym samym, wskazać należy, że o ile koszty matrycy do folii zostały poniesione w celu dostosowania opakowań produktów do wymagań kontrahentów, to mogą zostać uwzględnione w ramach ulgi na ekspansję. Nie dotyczy to jednakże kosztów pracowniczych związanych z czasem pracy poświęconym na dostosowanie opakowań produktów do wymagań kontrahentów. Jak już bowiem wskazano, jedynymi rodzajami kosztów pracowniczych, jakie mogą zostać odliczone w związku z zastosowaniem ulgi na ekspansję są wymienione w art. 18eb ust. 7 pkt 1 lit. b i c wydatki odpowiednio na zakup biletów lotniczych dla pracowników oraz koszty zakwaterowania i wyżywienia pracowników. Zakresem ulgi na ekspansję nie są objęte natomiast koszty wynagrodzeń pracowników zaangażowanych w działania generujące koszty, określone w art. 18eb ust. 7 pkt 2-5 ustawy o CIT. Z kolei koszty, które będą dotyczyć ogólnych kosztów produkcji opakowań lub opakowań dla produktów wprowadzanych do oferty z Państwa inicjatywy, nie powinny uprawniać do skorzystania z odliczenia w ramach ulgi na ekspansję. Potwierdzenie takiego stanowiska znajdujemy również w udzielonej przez Ministerstwo Finansów odpowiedzi dla dziennikarzy z 24 stycznia 2022 r. Ministerstwo wyjaśniło w niej, że: odliczeniu w ramach ulgi podlegają wyłącznie koszty związane z samym etapem dostosowawczym (dot. dla przykładu rozróżnienia kolorystyki opakowań w zależności od kraju odbiorcy), a nie koszty ogólne produkcji (począwszy od etapu projektowego, poprzez wytworzenie przy zastosowaniu szerokiej gamy materiałów, a skończywszy na uzyskaniu gotowego opakowania, któremu dopiero w kolejnej fazie zostanie nadany np. indywidualny kolor właściwy dla danego kontrahenta). Zatem, wskazane przez Państwa wydatki z tytułu dostosowania opakowań produktów do wymagań kontrahentów, które ponoszone były z własnej inicjatywy, wynikającej z chęci dostosowania produktów do ogólnych potrzeb rynku i zwiększenia konkurencyjności oferty, nie mogą stanowić, kosztów, o których mowa w art. 18eb ust. 7 pkt 3 ustawy o CIT. Czynności te są bowiem podejmowane z inicjatywy Spółki, a nie kontrahenta. Reasumując, Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 3 dotyczącego ustalenia, czy koszty związane z dostosowaniem opakowań produktów do wymagań kontrahentów wskazane w punkcie 3 niniejszego wniosku, stanowią koszty kwalifikowane, o których mowa w art. 18eb ust. 7 pkt 3 ustawy CIT, a tym samym Spółka będzie uprawniona do ich rozliczenia w ramach ulgi w zakresie dot. wskazanych we wniosku kosztów poniesionych: - na matrycę do folii (ze wskazanym powyżej zastrzeżeniem dot. tego wydatku) - jest prawidłowe, - w pozostałym zakresie - jest nieprawidłowe. Odnosząc się do Państwa wątpliwości w zakresie pytania nr 4, należy wskazać, że zgodnie z art. 18eb ust. 7 pkt 4 ustawy o CIT, za koszty uzyskania przychodów poniesione w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów uznaje się koszty przygotowania dokumentacji umożliwiającej sprzedaż produktów, w szczególności dotyczącej certyfikacji towarów oraz rejestracji znaków towarowych. Skoro jak wynika z wniosku, Spółka ponosiła wydatki na rejestrację (uzyskanie praw autorskich) dwóch znaków towarowych częściowo pokryte z otrzymanej dotacji, to w części sfinansowanej ostatecznie przez Państwa, mogą zostać rozliczone w ramach ulgi prowzrostowej. Tym samym, Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 4 jest prawidłowe.
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji. Wskazać należy, że Organ podatkowy wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej, nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do oceny (weryfikacji) załączonych do wniosku dokumentów źródłowych. W konsekwencji załączone do wniosku zdjęcia nie mogą być przedmiotem analizy, a niniejszą interpretację indywidualną oparto wyłącznie o informacje wynikające z opisu sprawy. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji - Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji. - Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. - Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośr ednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): - w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo - w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS /SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie narusz
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili