0111-KDIB1-3.4010.153.2025.1.MBD

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo, stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

21 marca 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z 20 lutego 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej. Treść wniosku jest następująca: Opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego S.A. (dalej: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) prowadzi działalność w formie prostej spółki akcyjnej i podlega opodatkowaniu w Polsce od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania (art. 3 ust. 1 u.p.d.o.p.). Głównym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest produkcja (...), grupy kapitałowej, z którą jest powiązany w rozumieniu ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 278 ze zm., dalej: „u.p.d.o.p.”). Grupa produkuje i sprzedaje (...) w ponad (...) krajach na całym świecie. Spółka prowadzi działalność gospodarczą na podstawie Decyzji o Wsparciu nr (...) z (...) r. (dalej: „DoW”), w ramach której realizuje inwestycję polegającą na zwiększeniu zdolności produkcyjnych zakładu w (...) (dalej „Inwestycja”). Działalność Wnioskodawcy na podstawie DoW klasyfikowana jest w następujących grupowaniach PKWiU (Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług): - (...). Spółka ustala różnice kursowe zgodnie z art. 9b ust. 1 pkt 2 ustawy o PDOP, czyli na podstawie przepisów ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t. j. Dz.U. z 2023 r. poz. 120 ze zm.; dalej: „UoR”), tj. zgodnie z tzw. metodą rachunkową (bilansową). Spółka osiąga i zapewne będzie osiągać zarówno dochody w ramach działalności strefowej korzystającej ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych (dalej: „p.d.o.p.”), jak i dochody opodatkowane na zasadach ogólnych. W ramach całokształtu prowadzonej działalności (zarówno korzystającej ze zwolnienia jak i opodatkowanej na zasadach ogólnych) Spółka dokonuje transakcji rozliczanych w PLN oraz w walutach obcych, w związku z czym dochodzi do powstawania różnic kursowych (dalej: „różnice” lub „różnice kursowe”). Mogą to być zarówno transakcyjne różnice kursowe (czyli różnice kursowe powstające w związku z regulowaniem należności Spółki i spłatą zobowiązań), jak i różnice kursowe od środków własnych (czyli różnice kursowe powstające w związku z ruchami na koncie walutowym) czy też wynikające z wyceny instrumentów pochodnych w walucie obcej. W praktyce oznacza to, że różnice te mogą powstawać z różnych tytułów (np. sprzedaż produktów, spłata zobowiązań) i będą mogły być rozpoznawane na różnych transakcjach realizowanych w toku działalności prowadzonej przez Spółkę, tj. zarówno transakcjach związanych z działalnością zwolnioną (na podstawie Decyzji), działalnością opodatkowaną lub z oboma rodzajami działalności. W przypadkach, gdy możliwe jest bezpośrednie alokowanie powstałych różnic kursowych wyłącznie do działalności zwolnionej na podstawie Decyzji lub opodatkowanej na zasadach ogólnych, różnice kursowe prezentowane są/będą oddzielnie - jako wpływające na wynik odpowiednio działalności zwolnionej, bądź też działalności opodatkowanej. Niemniej jednak, z uwagi na mnogość oraz różnorodność zdarzeń gospodarczych w Spółce, pomimo zastosowanych narzędzi oraz dostosowania ewidencji podatkowej uwzględniającej podział na działalność zwolnioną i opodatkowaną, zdarzają się sytuacje, że Spółka nie jest/nie będzie w stanie w sposób jednoznaczny przypisać i przyporządkować dodatnich i ujemnych różnic kursowych bezpośrednio do działalności zwolnionej lub opodatkowanej. Pytania 1. Czy mając na uwadze autonomiczność tzw. metody bilansowej ustalania różnic kursowych względem przepisów podatkowych, w odniesieniu do różnic kursowych, gdzie brak jest możliwości precyzyjnej alokacji do wyniku na działalności zwolnionej („strefowej”) i opodatkowanej („pozastrefowej”), prawidłowe jest wykazywanie przez Spółkę wszystkich wskazanych różnic kursowych w wyniku podatkowym, jedynie

poprzez ujęcie w tym wyniku nadwyżki ujemnych lub dodatnich różnic kursowych wynikających z ksiąg rachunkowych (tzw. ujęcie różnic kursowych per saldo)? 2. Czy powyższa wartość, stanowiąca nadwyżkę wartości ujemnych lub dodatnich różnic kursowych w danym okresie, w którym Spółka będzie prowadzić zarówno działalność opodatkowaną jak i zwolnioną stanowić będzie odpowiednio: a. tzw. koszt wspólny działalności zwolnionej z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych i opodatkowanej na zasadach ogólnych, mający wpływ na wynik osiągany w ramach wskazanych rodzajów działalności zgodnie z zasadami wynikającymi z art. 15 ust. 2 w zw. z art. 15 ust. 2a u.p.d.o.p. (tj. przypisanie za pomocą odpowiedniego klucza alokacji)? b. tzw. przychód wspólny podlegający w całości opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych? Państwa stanowisko w sprawie 1. Stosując tzw. rachunkową (bilansową) metodę ustalania różnic kursowych, w odniesieniu do różnic, gdzie brak jest możliwości precyzyjnej alokacji do wyniku na działalności zwolnionej („strefowej”) i opodatkowanej („pozastrefowej”), Spółka jest uprawniona do podatkowego rozliczenia różnic kursowych, poprzez wykazanie nadwyżki ujemnych lub dodatnich różnic kursowych danego okresu, ujętej w księgach rachunkowych (tj. stosując tzw. ujęcie różnic kursowych per saldo). 2. Ewentualna nadwyżka ujemnych różnic kursowych danego okresu, w którym Spółka prowadzi zarówno działalność opodatkowaną jak i zwolnioną, ustalona na zasadach określonych w stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym, stanowi tzw. koszt wspólny działalności zwolnionej z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych i opodatkowanej na zasadach ogólnych, mający wpływ na wynik osiągany w ramach wskazanych rodzajów działalności zgodnie z zasadami wskazanymi w art. 15 ust. 2 w zw. z art. 15 ust. 2a u.p.d.o.p. (przypisanie za pomocą odpowiedniego klucza alokacji). Natomiast, ewentualna nadwyżka dodatnich różnic kursowych danego okresu, ustalona na zasadach określonych w stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym stanowi tzw. przychód wspólny, podlegający w całości opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych. Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy Pytanie 1 Zgodnie z art. 9b ust. 1 u.p.d.o.p., podatnicy ustalają różnice kursowe na podstawie art. 15a u.p.d.o.p. (tzw. podatkowa metoda ustalania różnic kursowych) albo w oparciu o przepisy o rachunkowości (tzw. rachunkowa/bilansowa metoda ustalania różnic kursowych). Do ustalania różnic kursowych, Spółka stosuje i będzie stosować przepisy ustawy o rachunkowości. Metoda rachunkowa ustalania różnic kursowych, wynikająca z art. 9b ust. 2 u.p.d.o.p., polega na odpowiednim włączeniu do przychodów lub kosztów uzyskania przychodów różnic kursowych zrealizowanych oraz niezrealizowanych, a także z wyceny pozycji pozabilansowych. Tym samym, stosując metodę bilansową Spółka zalicza/będzie zaliczać odpowiednio do przychodów lub kosztów uzyskania przychodów ujęte w księgach rachunkowych różnice kursowe z tytułu transakcji walutowych i wynikające z dokonanej wyceny składników aktywów i pasywów wyrażonych w walucie obcej. Należy podkreślić, że art. 9b ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.p., odsyła w zakresie wybranej metody ustalania różnic kursowych do stosowania przepisów o rachunkowości. Z powyższego wynika, że jeżeli zgodnie z przepisami UoR, różnice kursowe powinny być wykazane, nawet jeżeli nie są one uznawane za różnice kursowe według przepisów podatkowych, będą wpływać one na wynik podatkowy Spółki. Bezpośrednią konsekwencją odesłania do przepisów UoR w przypadku wyboru tzw. metody rachunkowej ustalania różnic kursowych jest konieczność analogicznego, jak na gruncie UoR, prezentowania różnic kursowych dla celów podatkowych. W tym zakresie, przepisy UoR odznaczają się swoistą autonomią względem prawa podatkowego - zasady określania różnic kursowych zgodnie z metodą bilansową, nie są modyfikowane przez przepisy prawa podatkowego, w szczególności przez przepisy ustawy o PDOP. Wnioskodawca podkreśla, że autonomiczność zasad ustalania różnic kursowych tzw. metodą rachunkową znajduje potwierdzenie w licznych interpretacjach organów podatkowy m.in. w takich jak: - interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (dalej: „DKIS”) z 11 marca 2022 r., o sygn. 0111-KDIB1-3.4010.705.2021.2.JKU; - interpretacja indywidualna DKIS z 1 grudnia 2021 r., o sygn. 0111-KDIB1- 3.4010.505.2021.1.JKT; - interpretacja indywidualna DKIS z 26 sierpnia 2021 r., o sygn. 0111-KDIB1- 3.4010.253.2021.2.JKU; - interpretacja indywidualna DKIS z 20 listopada 2020 r., o sygn. 0111-KDIB1- 2.4010.423.2020.1.BD; - interpretacja indywidualna DKIS z 10 marca 2020 r., o sygn. 0111-KDIB1- 1.4010.10.2020.1.AB, w której DKIS stwierdził następujące: Reasumując, skoro Wnioskodawca dokonał wyboru ustalania różnic kursowych w oparciu o przepisy ustawy o rachunkowości, to powstałe różnice kursowe rozlicza się wynikowo. Wskazane regulacje prawne uprawniają/zobowiązują Wnioskodawcę do wyliczenia i odniesienia na wynik finansowy w sposób wynikowy (per saldo) nadwyżki ujemnych różnic kursowych nad dodatnimi różnicami kursowymi jako koszt podatkowy lub nadwyżki dodatnich różnic kursowych nad ujemnymi jako przychód podatkowy.; - interpretacja indywidualna DKIS z 19 sierpnia 2019 r., o sygn. 0111-KDIB1- 1.4010.256.2019.2.MG, w rozstrzygnięciu której DKIS w całości uznał za prawidłowe następujące stanowisko podatnika: Reasumując, wykorzystanie wskazanej metody rachunkowej pozwala Spółce na stosowanie w zakresie zasad określenia różnic kursowych dla celów podatkowych przepisów u.o.r., a zatem pozwala na ujmowanie różnic kursowych dla celów podatkowych poprzez wykazanie nadwyżki dodatnich lub ujemnych różnic kursowych danego okresu, ujętej w księgach rachunkowych (tzw. ujęcie per saldo).; - interpretacja indywidualna DKIS z 10 maja 2019 r., o sygn. 0111-KDIB1-3.4010.108.2019.1. BM; - interpretacja indywidualna DKIS z 10 października 2018 r., o sygn. 0111-KDIB1- 3.4010.401.2018.2.PC, w której DKIS odstąpił od uzasadnienia prawnego uznając za w pełni prawidłowe stanowisko podatnika, zgodnie z którym: Zdaniem Wnioskodawcy, mając na uwadze autonomiczność tzw. metody bilansowej ustalania różnic kursowych względem przepisów podatkowych, możliwe jest wykazanie różnic kursowych Spółki w wyniku podatkowym (odrębnie dla zysków operacyjnych i kapitałowych, po ich wcześniejszej alokacji) jedynie poprzez ujęcie w tym wyniku nadwyżki ujemnych lub dodatnich różnic kursowych danego okresu ujętej w księgach rachunkowych (tzw. ujęcie różnic per saldo).; - interpretacja indywidualna DKIS z 4 października 2017 r., o sygn. 0111-KDIB1- 1.4010.91.2017.1.BK oraz z 13 marca 2017 r., o sygn. 2461-IBPB-1-3.4510.1105.2016.1. AB; - interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 24 maja 2016 r., o sygn. IBPB-1-2/4510-305/16/BD, w której organ, odstępując od uzasadnienia prawnego potwierdził stanowisko podatnika, zgodnie z którym: Zgodnie z art. 9b ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy mogą ustalać różnice kursowe na podstawie przepisów o rachunkowości. Podatnicy, którzy wybrali tę metodę, zaliczają odpowiednio do przychodów lub kosztów uzyskania przychodów ujęte w księgach rachunkowych różnice kursowe z tytułu transakcji walutowych i wynikające z dokonanej wyceny składników aktywów i pasywów wyrażonych w walucie obcej, a także wyceny pozabilansowych pozycji w walutach obcych (art. 9b ust. 2 u.p.d. o.p.). W ocenie Spółki z powyższego bezsprzecznie wynika, że dla potrzeb u.p.d.o.p. istotny powinien być wyłącznie końcowy wynik rachunkowej kalkulacji różnic kursowych. Z kolei na gruncie UoR, różnice kursowe prezentowane są zgodnie z tzw. wynikowym (bilansowym) sposobem rozliczania różnic kursowych. Różnice kursowe dotyczące aktywów i zobowiązań wyrażonych w walutach obcych, powstałe na dzień ich wyceny, UoR nakazuje zaliczać odpowiednio do przychodów (dodatnie) lub kosztów (ujemne) finansowych (art. 30 ust. 4 UoR) - jest to tzw. wynikowe rozliczanie różnic kursowych, przy czym różnice kursowe rozliczone wynikowo (dodatnie i ujemne, zrealizowane i niezrealizowane) wpływają na podstawie art. 42 ust. 3 UoR, na rachunek zysków i strat. Zgodnie z art. 42 ust. 3 UoR, wynik operacji finansowych stanowi różnicę między przychodami finansowymi, w szczególności z tytułu dywidend (udziałów w zyskach), odsetek, zysków ze zbycia oraz aktualizacji wartości inwestycji innych niż wymienione w art. 28 ust. 1 pkt 1a, nadwyżki dodatnich różnic kursowych nad ujemnymi, a kosztami finansowymi, w szczególności z tytułu odsetek, strat ze zbycia oraz aktualizacji wartości inwestycji innych niż wymienione w art. 28 ust. 1 pkt 1a, nadwyżki ujemnych różnic kursowych nad dodatnimi, z wyjątkiem odsetek, prowizji, dodatnich i ujemnych różnic kursowych, o których mowa w art. 28 ust. 4 i ust. 8 pkt 2. Zatem, możliwość kompensowania różnic kursowych została wprost przewidziana w odniesieniu do zasad sporządzenia rachunku zysków i strat, co też w ocenie Wnioskodawcy potwierdza istnienie takiej możliwości (ujęcie „per saldo”) również w księgach rachunkowych. W związku z powyższym w świetle powyższych przepisów, w przypadku stosowania tzw. rachunkowej metody ustalania różnic kursowych, możliwe jest ujmowanie różnic kursowych w księgach rachunkowych w sposób „wynikowy” (per saldo), a zatem po dokonaniu kompensaty ogółu uprzednio ustalonych dodatnich i ujemnych różnic kursowych właściwych dla danego okresu. Kompensata wartości różnic kursowych w księgach rachunkowych, pozostaje również spójna ze znaną Spółce praktyką oraz poglądami doktryny. Przykładowo, „Komentarz do art. 1-70 ustawy o rachunkowości” w: „Kodeks spółek handlowych. Komentarz” (autorstwa: prof. dr hab. Stanisław Sołtysiński, prof. dr hab. Andrzej Szajkowski, prof. dr hab. Andrzej Szumański, prof. dr hab. Janusz Szwaja, dr Andre Helin; Warszawa 2008), w odniesieniu do art. 7 ust. 3 UoR stanowi, że: Zdarzenia jednego rodzaju, które można kompensować i wykazywać łącznie wynik, to np. różnice kursowe, zbycie niefinansowych aktywów trwałych oraz zbycie inwestycji. Prawidłowość powyższego stanowiska jest również powszechnie przyjmowana w interpretacjach indywidualnych wydawanych w imieniu Ministra Finansów. Przykładowo można tu wskazać m.in. na: - interpretację indywidualną DKIS z 8 marca 2018 r., o sygn. 0111-KDIB2-1.4010.17.2018.1. MJ; - interpretację indywidualną DKIS z 31 stycznia 2018 r., o sygn. 0111-KDIB2- 1.4010.17.2018.1.MJ; - interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 14 października 2016 r., sygn. ITPB3/4510-437/16-1/KP. Reasumując, wykorzystanie wskazanej metody rachunkowej obliguje Spółkę do stosowania w zakresie zasad określenia różnic kursowych dla celów podatkowych wyłącznie przepisów UoR, a zatem pozwala na ujmowanie różnic kursowych dla celów podatkowych poprzez wykazanie jedynie nadwyżki dodatnich lub ujemnych różnic kursowych danego okresu, ujętej w księgach rachunkowych (tzw. ujęcie per saldo). Pytanie 2 Z uwagi na wskazaną w pytaniu pierwszym możliwość prezentowania w księgach rachunkowych różnic kursowych per saldo oraz zasadę autonomiczności metody rachunkowej ustalania różnic kursowych względem regulacji podatkowych - dla celów podatkowych Spółka rozpoznawać będzie skompensowaną wartość różnic kursowych. Artykuł 15 ust. 2 u.p.d.o.p. stanowi, że jeżeli podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których dochody podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym, oraz koszty związane z przychodami ze źródeł, z których dochody nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym lub są zwolnione z podatku dochodowego, a nie jest możliwe przypisanie danych kosztów do źródła przychodów, koszty te ustala się w takim stosunku, w jakim pozostają osiągnięte w roku podatkowym przychody z tych źródeł w ogólnej kwocie przychodów. Przepis art. 7 ust. 3 pkt 3 stosuje się odpowiednio. Zgodnie z art. 15 ust. 2a u.p.d.o.p., powyższą zasadę stosuje się również w przypadku, gdy podatnik ponosi koszty uzyskania przychodów ze źródeł, z których część dochodów nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo jest zwolniona z tego opodatkowania; w takim przypadku przepis art. 7 ust. 3 pkt 3 stosuje się odpowiednio. Konsekwentnie, w odniesieniu do różnic, gdzie brak jest możliwości precyzyjnej alokacji do wyniku na działalności zwolnionej („strefowej”) i opodatkowanej („pozastrefowej”): - w sytuacji, gdy w Spółce za okres, w którym będzie prowadzić ona zarówno działalność opodatkowaną jak i zwolnioną, wartość ujemnych różnic kursowych przekraczałaby wartość dodatnich różnic kursowych, nieskompensowana nadwyżka ujemnych różnic kursowych w świetle u.p.d.o.p. stanowiłaby dla Spółki tzw. koszt wspólny. W konsekwencji, całkowita wartość takiej nadwyżki powinna być alokowana odpowiednio do działalności strefowej oraz pozastrefowej poprzez zastosowanie tzw. przychodowego klucza alokacji wskazanego w art. 15 ust. 2 u.p.d.o.p.; - z kolei, w przypadku, gdy w Spółce wartość dodatnich różnic kursowych przekraczałaby wartość ujemnych różnic kursowych, nieskompensowana nadwyżka dodatnich różnic kursowych w świetle u.p.d.o.p. stanowiłaby dla Spółki tzw. przychód wspólny. Wnioskodawca świadomy jest, że w niniejszym przypadku, całkowita wartość niniejszej nadwyżki byłaby rozpoznawana, jako przychód podlegający opodatkowaniu bez możliwości zastosowania klucza alokacji (pomimo, że nadwyżka ta w pewnej proporcji odnosiłaby się również do działalności strefowej). Spółka podkreśla, że prezentowane wyżej stanowisko jest zgodne z praktyką organów podatkowych. Przykładowo zostało ono potwierdzone m.in. w: - interpretacji indywidualnej DKIS z 1 grudnia 2021 r., o sygn. 0111-KDIB1- 3.4010.505.2021.1.JKT; - interpretacji indywidualnej DKIS z 22 października 2021 r., o sygn. 0114-KDIP2- 1.4010.283.2021.1.KS; - interpretacji indywidualnej DKIS z 26 sierpnia 2021 r., o sygn. 0111-KDIB1- 3.4010.253.2021.2.JKU; - interpretacji indywidualnej DKIS z 28 maja 2021 r., o sygn. 0111-KDIB1-3.4010.205.2021.1. JKU; - interpretacji indywidualnej DKIS z 20 listopada 2020 r., o sygn. 0111-KDIB1- 2.4010.499.2020.1.BD; - interpretacji indywidualnej DKIS z 10 marca 2020 r., o sygn. 0111-KDIB1-1.4010.82.2020.1. AB; - interpretacji indywidualnej DKIS z 12 lutego 2020 r., o sygn. 0111-KDIB1- 2.4010.533.2019.1.MS; - interpretacji indywidualnej DKIS z 19 sierpnia 2019 r., o sygn. 0111-KDIB1- 1.4010.334.2019.1.MG; - interpretacji indywidualnej DKIS z 21 maja 2019 r., sygn. 0111-KDIB1-2.4010.159.2019.1. MM - interpretacji indywidualnej DKIS z 23 lipca 2018 r., o sygn. 0111-KDIB1-3.4010.290.2018.1. BM; - interpretacji indywidualnej DKIS z 19 lipca 2018 r., o sygn. 0111-KDIB1-1.4010.211.2018.1. BK; - interpretacji indywidualnej DKIS z 8 marca 2018 r., o sygn. 0111-KDIB2-1.4010.17.2018.1. MJ; - interpretacji indywidualnej DKIS z 31 stycznia 2018 r., o sygn. 0111-KDIB1- 3.4010.499.2017.1.PC; - interpretacji indywidualnej DKIS z 8 stycznia 2018., o sygn. 0111-KDIB2- 1.4010.349.2017.1.EN; - interpretacji indywidualnej DKIS z 3 listopada 2017 r. o sygn. 0111-KDIB1- 2.4010.252.2017.1.BG; - interpretacji indywidualnej DKIS z 4 października 2017 r. o sygn. 0111-KDIB1- 1.4010.99.2017.1.BK; - interpretacji indywidualnej DKIS z 31 marca 2017 r., o sygn. 0461-ITPB3.4510.83.2017.1. JG oraz 0461-ITPB3.4510.84.2017.1.JG; - interpretacji indywidualnej DKIS z 13 marca 2017 r., o sygn. 2461-IBPB-1- 3.4510.1107.2016.1.AB; - interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 24 maja 2016 r., o sygn. IBPB-1-2/4510-455/16/BD; - interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 2 marca 2016 r., o sygn. IBPB-1-3/4510-167/16/MO; - interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 8 stycznia 2016 r., o sygn. IBPB-1-2/4510-719/15/KP. Jednocześnie, mając na uwadze specyfikę opodatkowania p.d.o.p. w przypadku prowadzenia działalności na terenie wskazanym w decyzji o wsparciu/specjalnej strefy ekonomicznej, różnice kursowe, w zakresie, gdzie możliwe jest bezpośrednie alokowanie wyłącznie do działalności strefowej oraz pozastrefowej prezentowane są oddzielnie, jako wpływające na wynik odpowiednio działalności zwolnionej („strefowej”), bądź też działalności opodatkowanej („pozastrefowej”). Podsumowując, w ocenie Spółki, ewentualna nadwyżka ujemnych różnic kursowych danego okresu, w którym Spółka prowadzi zarówno działalność opodatkowaną jak i zwolnioną, ustalona na zasadach określonych w stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym, stanowi tzw. koszt wspólny działalności zwolnionej z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych i opodatkowanej na zasadach ogólnych, mający wpływ na wynik osiągany w ramach wskazanych rodzajów działalności zgodnie z zasadami wskazanymi w art. 15 ust. 2 w zw. z art. 15 ust. 2a u.p.d.o.p. (przypisanie za pomocą odpowiedniego klucza alokacji). Natomiast, ewentualna nadwyżka dodatnich różnic kursowych danego okresu, ustalona na zasadach określonych w stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym stanowi tzw. przychód wspólny, podlegający w całości opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe. Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność. Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w części dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji - Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosujecie się Państwo do interpretacji. - Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. - Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): - w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej. Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.