Wnioskodawca, polska Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, zwrócił się do organu podatkowego z pytaniem o możliwość rozpoznania kosztów uzyskania przychodu związanych z nabyciem i remontem nieruchomości w momencie sprzedaży tej nieruchomości przez inwestora, na podstawie otrzymanej noty księgowej. Organ potwierdził, że stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe, wskazując, że koszty uzyskania przychodu będą mogły być rozpoznane w momencie sprzedaży nieruchomości, zgodnie z zasadami określonymi w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych. Interpretacja jest pozytywna, ponieważ organ potwierdził stanowisko Wnioskodawcy.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnydłowe Szanowni Państwo, stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.
5 lutego 2025 r. wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczący podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy w przedstawionym zdarzeniu przyszłym koszt uzyskania przychodu Wnioskodawcy z tytułu poniesionych wydatków związanych z nabyciem i remontem nieruchomości stanowiącej wspólną inwestycję zostanie rozpoznany w momencie sprzedaży nieruchomości przez Inwestora na podstawie otrzymanej noty księgowej jako koszt bezpośredni. Uzupełnili go Państwo pismem z 25 marca 2025 r. (wpływ 26 marca 2025 r.) – w odpowiedzi na wezwanie. Treść wniosku jest następująca:
Wnioskodawca jest polską Spółką z ograniczoną odpowiedzialnością posiadającą nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce będącą czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie (...). Spółka nabywa nieruchomości, które następnie remontuje i sprzedaje z zyskiem. Wnioskodawca planuje realizację dalszych inwestycji w nieruchomości i w tym celu planuje rozpocząć współpracę z podmiotami trzecimi, osobami fizycznymi oraz osobami prawnymi dalej zwanymi inwestorami. Planowana współpraca miałaby odbywać się na zasadzie umowy o wspólnym przedsięwzięciu, o której mowa w art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2023 r., poz. 2805 ze zm. – winno być: t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 278 ze zm.). W ramach umowy o współpracy inwestor nabywałby nieruchomości we własnym imieniu, ale na wspólną rzecz. Jednocześnie inwestor zapewniałby środki na zakup materiałów i usług niezbędnych do remontu nabytej wcześniej nieruchomości. Wnioskodawca w całości odpowiedzialny będzie za przygotowanie transakcji zakupu i sprzedaży nieruchomości, za zorganizowanie remontów czy wykończenia. Wnioskodawca nie będzie ponosił wydatków remontów czy wykończenia, ale będzie ujmował je w swojej ewidencji podatkowej w takiej mierze, w jakiej odpowiadają ustalonej w umowie o współpracy proporcji. Zawarta umowa będzie zawierała postanowienia wskazujące, że podział zysku nastąpi na podstawie noty księgowej, w której zostanie wskazany przychód ze sprzedaży nieruchomości oraz koszty uzyskania przychodu w proporcjonalnym podziale po 50%. Następnie wyliczony w ten sposób zysk zostanie przekazany przez inwestora do Wnioskodawcy na rachunek bankowy. Sprzedaż nieruchomości przez Inwestora będzie udokumentowana notarialną umową sprzedaży i będzie opiewała na pełną kwotę wartości nieruchomości. Zysk ze sprzedaży zostanie podzielony pomiędzy stronami umowy poprzez notę księgową, której wyliczenie będzie odpowiadało alokacji przychodów i kosztów zgodnie z ustaloną pomiędzy stronami proporcją podziału tego zysku w umowie wspólnej inwestycji. Po sprzedaży nieruchomości Wnioskodawca wraz z inwestorem dokonają podziału zysku w przewidzianej w umowie o współpracy proporcji. Wnioskodawca w momencie sprzedaży nieruchomość rozpozna przychód ze sprzedaży w takiej mierze, w jakiej odpowiada ustalonej w umowie o współpracy proporcji.
Następnie Wnioskodawca otrzyma od inwestora notę księgową, w której wskazany zostanie przychód z inwestycji z wyszczególnieniem przychodu Wnioskodawcy oraz wskazane zostaną koszty przypadające na Wnioskodawcę. Przychód podatkowy Wnioskodawcy oraz koszty uzyskania przychodów zostaną uwzględnione w ewidencji podatkowej na podstawie noty księgowej. W uzupełnieniu wniosku z 25 marca 2025 r. wskazali Państwo, że: Inwestor odpowiedzialny będzie za: Nabycie we własnym imieniu nieruchomości na wspólną (inwestora i Wnioskodawcy) rzecz. Zapewnienie środków do realizacji transakcji zakupu nieruchomości oraz remontu. Wnioskodawca odpowiedzialny będzie za: Zapewnienie wiedzy i know-how dotyczących rynku nieruchomości, w tym wytypowanie nieruchomości do zakupu, znalezienie podwykonawców do wykonania remontu, zapewnianie organizacji formalności związanych z zakupem nieruchomości oraz poszukiwanie nabywców nieruchomości.
Czy w przedstawionym zdarzeniu przyszłym koszt uzyskania przychodu Wnioskodawcy z tytułu poniesionych wydatków związanych z nabyciem i remontem nieruchomości stanowiącej wspólną inwestycję zostanie rozpoznany w momencie sprzedaży nieruchomości przez Inwestora na podstawie otrzymanej noty księgowej jako koszt bezpośredni? Państwa stanowisko w sprawie (ostatecznie doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku z 25 marca 2025 r.) 1Zgodnie z art. 353 ustawy Kodeks cywilny (k.c.), strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego. W myśl tego przepisu strony mogą, w ramach prowadzonych działalności, zawrzeć umowę, której przedmiotem będzie wspólne przedsięwzięcie (inwestycja), i w której strony uregulują zasady dokonywania rozliczenia przychodów oraz ponoszonych kosztów. A zatem, zwrot „wspólne przedsięwzięcie” należy postrzegać jako wszelkiego rodzaju projekty, których realizacja wiąże się z udziałem co najmniej dwóch podmiotów niezwiązanych formalnie strukturą organizacyjną. Wspólne przedsięwzięcie charakteryzuje się wspólnym działaniem podejmowanym w celu realizacji zamierzonego celu. Wspólne przedsięwzięcie (umowa konsorcjum, spółka cicha), polega w istocie na dokonaniu wspólnej sprzedaży nieruchomości. Zysk z tytułu takiej umowy będzie przypadał proporcjonalnie do udziału w zyskach wskazanego w zawartej umowie. Łączne koszty i łączne przychody powinny zostać przypisane stronom umowy zgodnie z udziałem w zysku, a następnie rozliczone zgodnie z zasadami przeznaczonymi dla formy prawnej i wybranej formy opodatkowania. Zdaniem Wnioskodawcy, rozliczenie pomiędzy dwoma stronami powinno odbywać w sposób przewidziany w art. 5 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „u.p.d.o.p.”), tj. w taki sposób, iż koszt nabycia nieruchomości oraz materiałów i usług związanych z remontem są ponoszone przez Wnioskodawcę w takiej mierze, w jakiej ustalano w umowie współpracy. Zdaniem Wnioskodawcy, koszt uzyskania przychodu zgodnie z art. 15 ust. 4 u.p.d.o.p. będzie bezpośrednio związany z przychodem, poniesionym w roku podatkowym i tym samym koszt uzyskania przychodu będzie potrącalny w roku podatkowym, w którym osiągnięty został przychód. Koszty uzyskania przychodów będą ujmowane zgodnie z proporcją wynikającą z zawartej umowy o wspólnej inwestycji przy uwzględnieniu zasad wynikających z art. 15 ust 1. u.p.d.o.p. oraz potrącalne będą zgodnie z art. 15 ust. 4 u.p.d.o. p. na podstawie otrzymanej noty księgowej.
Spółka będzie zatem uprawniona do rozpoznania kosztów uzyskania przychodu z tytułu poniesionych wydatków związanych z nabyciem i remontem nieruchomości stanowiącej wspólną inwestycję w okresie, w którym (zostaną – przypis Organu) osiągnięte odpowiadające im przychody, czyli w momencie sprzedaży nieruchomości przez Inwestora na podstawie otrzymanej od Inwestora noty księgowej.
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.
Na wstępie należy zaznaczyć, że pytanie przedstawione przez Państwa we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyznacza zakres przedmiotowy tego wniosku. W związku z powyższym, wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (Państwa zapytania). Zatem, inne kwestie wynikające z opisu sprawy i własnego stanowiska, nieobjęte pytaniem, nie zostały rozpatrzone w niniejszej interpretacji. Kwestie osiągania przychodów i rozliczania kosztów związanych z udziałem we wspólnym przedsięwzięciu, uregulowane są w art. 5 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 278 ze zm. dalej: „ustawa o CIT (podatek dochodowy od osób prawnych)”). Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o CIT: Przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych łączy się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku (udziału). W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. W myśl natomiast art. 5 ust. 2 ustawy o CIT: Zasady wyrażone w ust. 1 i 1a stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, zwolnień i ulg podatkowych oraz obniżenia dochodu, podstawy opodatkowania lub podatku. Podkreślić należy, że przepis art. 5 ustawy o CIT określa sposób podziału i opodatkowania przychodu ze źródeł przychodów będących źródłami wspólnymi dla więcej niż jednego podatnika, z wyjątkiem przychodów z udziału w spółce będącej osobą prawną. Ponieważ identyczne reguły dotyczą rozliczania kosztów uzyskania przychodów oraz zwolnień i ulg podatkowych, komentowany przepis w istocie ustanawia zasadę obliczania dochodu ze wspólnych źródeł przychodów oraz wymiaru podatku od tego dochodu. Przychody ze źródeł wspólnych opodatkowuje się osobno u każdego z podatników. Przychód z omawianych źródeł stanowi taką część przychodu wspólników ze wspólnego przedsięwzięcia, jaka odpowiada udziałowi podatnika. Ustalona w powyższy sposób suma przychodu podlega łączeniu z innymi, podlegającymi opodatkowaniu przychodami podatnika. Zatem, z podatkowego punktu widzenia konsekwencją wspólnego przedsięwzięcia, jest to, że przychody każdego z uczestników wspólnego przedsięwzięcia po pomniejszeniu o koszty uzyskania przychodów opodatkowane są odrębnie u każdego z nich, proporcjonalnie do posiadanego udziału tym przedsięwzięciu. Przedmiotem Państwa wątpliwości jest kwestia ustalenia, czy w przedstawionym zdarzeniu przyszłym koszt uzyskania przychodu Wnioskodawcy z tytułu poniesionych wydatków związanych z nabyciem i remontem nieruchomości stanowiącej wspólną inwestycję zostanie rozpoznany w momencie sprzedaży nieruchomości przez Inwestora na podstawie otrzymanej noty księgowej jako koszt bezpośredni. W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o CIT:
Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu. Zgodnie z przywołanymi przepisami, podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich poniesionych wydatków, jeśli wykaże ich związek z prowadzoną d ziałalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągnięcia lub zachowania przychodu. Aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki: - wydatek został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku został pokryty z zasobów majątkowych podatnika, - wydatek jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona, - wydatek pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, - wydatek poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów, - wydatek został właściwie udokumentowany, - wydatek nie znajduje się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów. Każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesieniem kosztu, a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Koszty ponoszone przez podatnika należy ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie jego przychodu. Właściwa i zgodna z treścią ustawowej regulacji kwalifikacja kosztów uzyskania przychodów powinna brać pod uwagę: - przeznaczenie wydatku (jego celowość, zasadność dla funkcjonowania podmiotu), oraz - potencjalną możliwość (analizowaną w dacie poniesienia wydatku na podstawie obiektywnych przesłanek) przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodu. Podatnik oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą winien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodu. Ponadto, należy mieć na względzie, że podatnik uznając wydatek za koszt uzyskania przychodu odnosi ewidentne korzyści, ponieważ o ten koszt zmniejsza podstawę opo datkowania. Na podatniku spoczywa więc ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodu. Do ustalenia momentu zaliczenia wydatków w ciężar kosztów uzyskania przychodów, podatnik powinien rozpoznać rodzaj powiązania kosztów z przychodami. W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania koszty podatkowe można podzielić na: - bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód), - inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie). Za koszty bezpośrednie związane z uzyskaniem przychodu uznaje się te koszty, których poniesienie można wprost powiązać z konkretnym przychodem uzyskanym przez podatnika. Zgodnie z art. 15 ust. 4 ustawy o CIT: Koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c. W myśl art. 15 ust. 4b ustawy o CIT: Koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po zakończeniu tego roku podatkowego do dnia: 1) sporządzenia sprawozdania finansowego, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia zeznania, jeżeli podatnicy są obowiązani do sporządzania takiego sprawozdania, albo 2) złożenia zeznania, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia tego zeznania, jeżeli podatnicy, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie są obowiązani do sporządzania sprawozdania finansowego - są potrącalne w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody. Z art. 15 ust. 4c ustawy o CIT wynika, że: Koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po dniu, o którym mowa w ust. 4b pkt 1 albo pkt 2, są potrącalne w roku podatkowym następującym po roku, za który sporządzane jest sprawozdanie finansowe lub składane zeznanie. Z powyższych przepisów wynika, że koszty bezpośrednie potrącalne są, co do zasady w momencie uzyskania przychodu, z którymi ich poniesienie jest związane, tzn. pomniejszają one podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym dopiero w momencie, w którym zostanie uznany przychód, w celu uzyskania którego zostały poniesione. Natomiast w przypadku, gdy zostaną one poniesione po dniu, w którym mija termin złożenia zeznania podatkowego za rok podatkowy, w którym osiągnięto przychód, stanowią koszty uzyskania przychodu w roku następnym. Natomiast koszty pośrednie to takie koszty, których nie można powiązać bezpośrednio z uzyskaniem konkretnego przychodu, lecz ich poniesienie służy całokształtowi prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej. Zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o CIT: Koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. W myśl art. 15 ust. 4e ww. ustawy: Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów. Odnosząc się do ustalenia momentu rozpoznania kosztów uzyskania przychodu Państwa Spółki z tytułu poniesionych wydatków związanych z nabyciem i remontem nieruchomości stanowiącej wspólną inwestycję wskazać należy, że wydatki te mają bezpośredni związek z realizowaną inwestycją. Jak wskazano w art. 15 ust. 4 ustawy o CIT, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody. Jak wskazano we wniosku, Spółka będzie ponosić wydatki w proporcji wynikającej z zawartej umowy współpracy. Zatem, Państwa Spółka jako uczestnik umowy powinna ująć jako koszty uzyskania przychodów wskazane we wniosku wydatki ponoszone w ramach wspólnego przedsięwzięcia w części wynikającego z umowy udziału Spółki we wspólnym przedsięwzięciu na podstawie art. 5 ust. 1 i 2 ustawy o CIT, przy uwzględnieniu zasad wynikających z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT oraz potrącić je na zasadach wynikających z art. 15 ust. 4 ustawy o CIT. W świetle powyższego, stwierdzić należy, że Spółka będzie uprawniona do rozpoznania kosztów uzyskania przychodu z tytułu poniesionych wydatków związanych z nabyciem i remontem nieruchomości stanowiącej inwestycję wspólną w ww. proporcji w okresie, w którym osiągnięto odpowiadające im przychody zgodnie z art. 15 ust. 4 ustawy o CIT. Zatem, w rozpatrywanej sprawie ww. wydatki będą stanowić koszty uzyskania przychodu w ww. proporcji w momencie sprzedaży nieruchomości przez Inwestora na podstawie otrzymanej noty księgowej. Tym samym, Państwa stanowisko należało uznać za prawidłowe.
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji - Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 111 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji. - Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. - Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): - w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo - w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili