0111-KDIB1-1.4010.114.2025.2.AW

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

28 lutego 2025 roku, wpłynął Państwa wniosek z 26 lutego 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie podatku u źródła. Treść wniosku jest następująca: Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego Wnioskodawca (dalej także jako „Płatnik” lub „Spółka”) posiada siedzibę w Polsce, jest: - polskim rezydentem podatkowym w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „Ustawa CIT (podatek dochodowy od osób prawnych)”), - podatnikiem podatku od towarów usług zarejestrowanym w Polsce zgodnie z art. 96 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług (dalej: „ustawa VAT (podatek od towarów i usług), który nie korzysta ze zwolnień wynikających z art. 43, 82 i art. 113 ustawy VAT (podatnik VAT czynny). Ponadto Spółka jest zarejestrowana jako podatnik VAT UE na podstawie art. 97 ust. 3 pkt. 1 ustawy VAT. Główny przedmiot działalności Podatnika stanowi wytwarzanie energii odnawialnej. Podatnik zawarł umowę rachunku bankowego dla przedsiębiorców (dalej jako: „Umowa rachunku”) z zagranicznym bankiem posiadającym siedzibę na terenie Danii (dalej jako: „Bank”). Bank jest duńskim rezydentem podatkowym. Spółka posiada certyfikat potwierdzający rezydencję podatkową Banku. W związku z zawarciem Umowy rachunku, Bank prowadzi dla Spółki rachunek bankowy (zwany dalej: „Rachunek 1”). Spółka otrzymała oraz zaakceptowała postanowienia Regulaminu i Tabelę Opłat i Prowizji (dalej jako: „Regulamin”), który stanowi integralną część Umowy rachunku. Zgodnie z ww. Regulaminem Bank ma prawo do pobierania opłat za prowadzenie rachunku bankowego (obsługę rachunku bankowego) oraz za wykonywanie konkretnych operacji związanych z jego prowadzeniem (dalej jako: „Opłaty bankowe”). Zgodnie z Regulaminem Bank jest uprawniony do pobierania: - opłaty za otwarcie rachunku bankowego (opłata w stałej wysokości), - opłaty administracyjnej za prowadzenie rachunku bankowego, która naliczana jest kwartalnie, zaś wysokość tej Opłaty pozostaje niezależna od wysokości, ilości i częstotliwości operacji bankowych oraz niezależna od salda rachunku, - opłaty za transfery pieniężne krajowe i międzynarodowe, której wysokość jest zależna od kwoty transferu, jednakże pozostaje nienależna od czasu i częstotliwości dokonania transferu lub czasu dysponowania środkami pieniężnymi. Powyższe Opłaty nie są związane z uzyskaniem przez Spółkę finansowania zewnętrznego (kredytu) lub czasem dysponowania przez Spółkę środkami pochodzącymi z takiego kredytu, lecz pozostają w związku z prowadzeniem i obsługą rachunku bankowego oraz zdarzeniami w postaci transferu środków pieniężnych zgromadzonych na Rachunku 1. Wartość pobieranych przez Bank Opłat bankowych związanych z Rachunkiem 1 nie przekroczy kwoty 2.000.000 zł w roku podatkowym. Za pośrednictwem Rachunku 1 dokonywane są lub mogą być dokonywane w przyszłości, między innymi następujące transakcje powodujące: - zwiększenie salda z tytułu transferu środków pochodzących z innego rachunku należącego do Spółki, - zwiększenie salda z tytułu transferu środków pochodzących z pożyczki udzielonej Spółce przez podmiot powiązany, - zwiększenie salda z tytułu odsetek naliczonych przez Bank od środków zgromadzonych na Rachunku 1 (przychód),

- zmniejszenie salda z tytułu opłacenia faktur dokumentujących nabycie towarów i usług od dostawców, - zmniejszenie salda z tytułu Opłat bankowych związanych z Rachunkiem 1, - zmniejszenie salda z tytułu poniesionej opłaty skarbowej za udzielenie pełnomocnictwa lub związanej z uzyskaniem koncesji na wytwarzanie energii elektrycznej, - zmniejszenie salda z tytułu zapłaty podatków, - zmniejszenie salda z tytułu spłaty pożyczki udzielonej Spółce przez podmiot powiązany. Rachunek 1 może zostać również obciążony prowizjami z tytułu uzyskania kredytu bankowego, o którym mowa poniżej. W związku z ponoszonymi przez Spółkę Opłatami bankowymi związanymi z Rachunkiem 1, Spółka nie pobiera i nie odprowadza podatku WHT do organu podatkowego. Bank udzielił Spółce kredyt (dalej jako: „Kredyt”). W związku z powyższym, Bank prowadzi dla Spółki oddzielny rachunek bankowy (zwany dalej Rachunkiem 2). Uzyskanie i spłata Kredytu wiąże się z ponoszeniem prowizji (dalej jako „Prowizje kredytowe”) na rzecz Banku, które zostały określone w Regulaminie. Prowizje są związane z uzyskaniem przez Spółkę finansowania w formie Kredytu. Zgodnie z Regulaminem Bank jest uprawniony do pobierania Prowizji za: - uruchomienie Kredytu, - spłatę Kredytu przed terminem spłaty, - przedłużenie terminu spłaty Kredytu, - podwyższenie kwoty udzielonego Kredytu. Prowizje kredytowe kalkulowane są w zależności od wysokości kapitału Kredytu oraz czasu, na który udzielony jest Kredyt lub czasu, w ciągu którego Spółka dysponuje środkami pochodzącymi z Kredytu. Wartość prowizji kredytowych pobieranych przez Bank nie przekroczy kwoty 2.000.000 zł w roku podatkowym. Za pośrednictwem Rachunku 2 są lub mogą być dokonywane w szczególności następujące transakcje: - zwiększenie salda z tytułu otrzymania kapitału Kredytu, - zmniejszenie salda z tytułu zapłaty Prowizji za uruchomienie kredytu, - zmniejszenie salda z tytułu poniesienia Prowizji za podwyższenie kwoty udzielonego Kredytu lub przedłużenia terminu spłaty Kredytu, - zmniejszenie salda z tytułu spłaty kapitału i odsetek Kredytu, - zmniejszenie salda z tytułu opłacenia faktur dokumentujących nabycie towarów i usług od dostawców, - zmniejszenie salda z tytułu spłaty pożyczki udzielonej Spółce przez podmiot powiązany, - zmniejszenie salda z tytułu dokonania Opłat bankowych związanych z Rachunkiem 2, - zmniejszenie salda z tytułu transferu środków na inny rachunek Spółki. Z tytułu transferu środków z Rachunku 2 na inny rachunek Spółki, Bank jest uprawniony do pobrania Opłaty bankowej. Powyższe Opłaty nie są związane z uzyskaniem przez Spółkę Kredytu lub czasem dysponowania przez Spółkę środkami pochodzącymi z Kredytu, lecz mają jednorazowy charakter i pozostają w związku z faktem dokonywania transferu środków pieniężnych zgromadzonych na Rachunku 2. Działając jako płatnik zryczałtowanego podatku dochodowego (dalej jako: „podatek WHT”) na podstawie art. 21 ustawy CIT, Spółka pobiera i odprowadza do organu podatkowego podatek WHT od wartości Prowizji kredytowych ponoszonych na rzecz Banku. Zgodnie z art. 11 konwencji z dnia 6 grudnia 2001 r. w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku pomiędzy Polską a Danią, zmodyfikowanej przez Konwencję MLI (dalej jako: „umowa UPO”), Płatnik zastosował stawkę 5% podatku WHT. Łączna wartość pobieranych przez Bank Prowizji bankowych nie przekroczy kwoty 2.000.000 zł w roku podatkowym. Z tytułu ponoszonych przez Spółkę Opłat bankowych związanymi z Rachunkiem 2, Spółka nie pobiera i nie odprowadza podatku WHT do organu podatkowego. Łączna wartość pobieranych przez Bank Opłat bankowych związanych z Rachunkiem 1 i Rachunkiem 2 oraz Prowizji kredytowych nie przekroczy kwoty 2.000.000 zł w roku podatkowym. Pytania 1. Czy jako płatnik Spółka powinna pobierać podatek WHT od wypłacanych na rzecz Banku Opłat bankowych związanych z Rachunkiem 1 i Rachunkiem 2? (

Pytanie

oznaczone we wniosku Nr 1) 2. Czy jako płatnik Spółka powinna pobierać podatek WHT od Prowizji kredytowych wypłacanych na rzecz Banku? (pytanie oznaczone we wniosku Nr 2) 3. W przypadku twierdzącej odpowiedzi na pytanie 2 - czy Spółka może stosować 5% stawkę podatku WHT zgodnie z umową UPO, w związku z wypłatą prowizji kredytowej? (pytanie oznaczone we wniosku Nr 3) Państwa stanowisko w sprawie Ad 1. W związku z wypłatą na rzecz Banku Opłat bankowych związanych z Rachunkiem, jak i Rachunkiem 2, Spółka nie ma obowiązku pobierania podatku WHT jako płatnik tego podatku. Opłaty bankowe nie stanowią odsetek w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz art. 11 ust. 4 umowy UPO oraz w żadnym zakresie nie mogą być traktowane jako wynagrodzenie Banku z tytułu udostępnienia Spółce środków pieniężnych (finansowanie zewnętrzne). Ww. obowiązek nie powstanie w przypadku, gdy Opłaty bankowe są pobierane przez Bank w związku z transferami środków zgromadzonych na Rachunku 2, również wówczas, gdy przedmiot tych transferów stanowią środki pochodzące z Kredytu. Ad 2. Spółka nie ma obowiązku pobierania podatku WHT jako płatnik tego podatku, w związku z wypłatą Prowizji kredytowych na rzecz Banku, gdyż prowizje te nie stanowią odsetek w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz art. 11 ust. 4 umowy UPO. Prowizje kredytowe nie są bowiem świadczeniami okresowo pobieranymi przez Bank (mają jednorazowy charakter), zaś ich wysokość nie jest obliczana proporcjonalnie do stopy procentowej i czasu korzystania przez Spółkę z tych środków. Ponadto Prowizje kredytowe nie stanowią również bezpośredniego wynagrodzenia Banku z tytułu udostępnienia środków pieniężnych na rzecz Spółki. Ad 3. W przypadku powstania obowiązku pobrania podatku WHT w związku z wypłatą Prowizji kredytowych na rzecz Banku, Spółka może zastosować 5% stawkę podatku WHT, gdyż opłaty te należałoby wówczas potraktować jako odsetki, o których mowa w art. 11 ust. 4 umowy UPO.

Uzasadnienie: Ad. 1 1. Zasady opodatkowania podatkiem u źródła. Ustawa CIT Przepis art. 21 ust. 1 pkt 1 Ustawy CIT stanowi, iż podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know- how) – ustala się w wysokości 20% przychodów. W ust. 2 wskazanego przepisu ustawodawca przewiduje, że przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednocześnie na podstawie art. 26 ust. 1 ustawy CIT osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym obowiązującym u wypłacającego te należności łącznie kwoty 2 000 000 zł na rzecz tego samego podatnika, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b i 2d, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji. Zawarty w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy CIT katalog przychodów, obok wskazanych w nim odsetek nie wymienia prowizji, czy innych opłat bankowych pobieranych np. za prowadzenie rachunku bankowego. Należy wskazać, iż w przepisach ustawy CIT odsetki i prowizje są wymieniane odrębnie, jako osobne pojęcia - art. 15 ust. 1h pkt 2, art. 16 ust. 1 pkt 12, 16g ust. 3 i 4. Pojęć tych nie należy więc uznawać za tożsame. Odsetki to przychody z wierzytelności, zaś prowizja i opłata to stałe i jednorazowe wynagrodzenie za realizację określonej czynności bankowej (usługi bankowej). Zasadniczo zatem prowizja i opłaty nie stanowią wynagrodzenia za korzystanie z cudzego kapitału. Podkreślenia wymaga przy tym, że istotna jest funkcja spełnienia przez daną prowizję i opłatę, a nie tylko jej nazwa. Ustawa CIT nie zawiera definicji odsetek, wobec czego należy wyprowadzić ją w oparciu o inne przepisy. W zakresie umowy pożyczki i umowy kredytu bankowego odsetki można zdefiniować jako wynagrodzenie za korzystanie z pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku. Jest to świadczenie okresowe o charakterze ubocznym, którego spełnienie następuje w takich samych przedmiotach co świadczenie główne (z reguły w formie pieniężnej), w wysokości obliczonej wedle stopy procentowej i czasu korzystania z przedmiotu głównego (Z. Kukulski, W. Nykiel, Opodatkowanie odsetek w Umowie Modelowej OECD, Vademecum Doradcy Podatkowego, nr 71521). Ministerstwo Finansów w oficjalnych interpretacjach również wskazuje na takie rozumienie terminu odsetki (por. np. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 7 listopada 2013 r., Znak: IPPB5/423-651/13-2/PS). Opłaty bankowe ponoszone na rzecz Banku, będące przedmiotem zapytania, nie mogą być więc traktowane jako wynagrodzenie za korzystanie z kapitału w czasie. Dotyczy to również Opłat związanych z operacjami bankowymi/transferami odnoszącymi się do środków pieniężnych pochodzących z Kredytu. W ocenie Spółki, środki pieniężne pochodzące z uzyskanego Kredytu, które wpłyną na Rachunek 2, z chwilą ich wpływu na ten rachunek stają się własnością/są w posiadaniu Spółki, jak każde inne środki pieniężne, którymi Spółka może swobodnie dysponować. Oznacza to, że źródło pochodzenia środków pieniężnych stanowiących przedmiot operacji bankowych podlegających Opłatom bankowym, pozostaje bez znaczenia w kontekście ewentualnego opodatkowania podatkiem WHT tych Opłat. W ocenie Spółki, wynagrodzenie za prowadzenie rachunku bankowego i wykonywanie związanych z jego obsługą czynności bankowych nie może wywoływać takich samych skutków na gruncie podatku WHT, jak wynagrodzenie za korzystanie z kapitału w czasie (immanentna cecha odsetek). Umowa UPO Zgodnie z art. 11 ust. 1 oraz ust. 2 umowy UPO odsetki, które powstają w Umawiającym się Państwie i wypłacane są osobie mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie. Jednakże, odsetki takie mogą być również opodatkowane w Umawiającym się Państwie, w którym powstają, i zgodnie z prawem tego Państwa, ale gdy odbiorca odsetek jest ich właścicielem, to podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 5% kwoty brutto tych odsetek. Z kolei w myśl art. 11 ust. 4 umowy UPO, użyte w tym artykule określenie „odsetki” oznacza dochód z wszelkiego rodzaju wierzytelności, zarówno zabezpieczonych, jak i niezabezpieczonych hipoteką lub prawem do uczestniczenia w zyskach dłużnika, a w szczególności dochody z pożyczek rządowych oraz dochody z obligacji lub skryptów dłużnych, włącznie z premiami i nagrodami związanymi z takimi pożyczkami, obligacjami lub skryptami dłużnymi. Interpretując postanowienia umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania koniecznym jest odwołanie się do tekstu Modelowej Konwencji OECD, będącej wzorem dla umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz komentarza do niej. Mimo iż nie są one źródłem powszechnie obowiązującego prawa, to stanowią wytyczną w wykładni postanowień i pojęć zawartych w umowach o unikaniu podwójnego opodatkowania. Artykuł 11 pkt I Uwagi wstępne pkt 1 Modelowej Konwencji OECD w sprawie podatku od dochodu i majątku (z dnia 15 lipca 2014 r., wyd. Wolters Kluwer Polska, Warszawa 2016), wskazuje, że „Uważa się powszechnie, że określenie „odsetki” oznacza wynagrodzenie z tytułu pożyczonych pieniędzy i że wynagrodzenie to wchodzi w zakres dochodu z majątku ruchomego”. Jak wskazują Z. Kukulski, W. Nykiel, odsetki to świadczenie okresowe o charakterze ubocznym, którego spełnienie następuje w takich samych przedmiotach co świadczenie główne (z reguły w formie pieniężnej), w wysokości obliczonej wedle stopy procentowej i czasu korzystania z przedmiotu głównego (Z. Kukulski, W Nykiel, Opodatkowanie odsetek w Umowie Modelowej OECD, Vademecum Doradcy Podatkowego, nr 71521). W ocenie Spółki Opłaty bankowe, będące przedmiotem zapytania, nie mogą być traktowane jako wynagrodzenie za korzystanie z kapitału w czasie, bowiem stanowią wynagrodzenie banku niezależne od okresu korzystania z kapitału. Kwota wynagrodzenia z tytułu Opłat bankowych nie stanowi świadczenia okresowego o charakterze ubocznym, określonego w wysokości obliczonej proporcjonalnie do stopy procentowej i czasu korzystania z przedmiotu głównego, lecz ma charakter stały, odrębny od udzielonego finansowania. Zdaniem Spółki - Opłaty bankowe należy zakwalifikować do „zysków przedsiębiorstw” wymienionych w art. 7 UPO. Stosowanie do treści art. 7 ust. 1 UPO „zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba, że przedsiębiorstwo prowadzi działalność w drugim umawiającym się Państwie poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo prowadzi działalność w ten sposób, zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej mogą być przypisane temu zakładowi”. Z uwagi na to, że Bank nie prowadzi w Polsce działalności poprzez położony w Polsce zakład, na podstawie art. 7 ust. 1 UPO dochody z tytułu wynagrodzenia będą podlegały opodatkowaniu wyłącznie Danii (kraju siedziby Banku). Ad 2. Mając na uwadze ww. przedstawioną argumentację dotyczącą pojęcia odsetek oraz prowizji i opłat bankowych, Spółka zwraca uwagę na istotę i konstrukcję poszczególnych typów płatności dokonywanych na rzecz zagranicznych banków. Prowizje kredytowe, które są wypłacane na rzecz Banku, pozostają w związku z przygotowaniem, udzieleniem i spłatą Kredytu (uzyskaniem finansowania zewnętrznego) i pośrednio stanowią wynagrodzenia związane z Kredytem. Jednakże Prowizje kredytowe nie stanowią świadczeń okresowych, w wysokości obliczonej proporcjonalnie do stopy procentowej i czasu korzystania z przedmiotu głównego (kapitału Kredytu). Ponadto Prowizje kredytowe mają charakter jednorazowej (nie zaś okresowej) opłaty odnoszącej się do określonego zdarzenia związanego z przygotowaniem, obsługą i spłatą Kredytu. Oznacza to, że Prowizje kredytowe cechują się przymiotami podobnymi do Opłat bankowych, takimi jak jednorazowy charakter oraz brak związku z czasem udzielenia finansowania zewnętrznego i stopą procentową. W ocenie Spółki, ww. cechy Prowizji kredytowych powodują, że nie można traktować ich jak odsetki oraz z ich zapłatą wiązać takich samych skutków na gruncie podatku WHT, jak z zapłatą odsetek. Ad 3. W przypadku, gdyby jednak zapłata Prowizji kredytowych podlegała opodatkowaniu podatkiem WHT, w ocenie Spółki do transakcji takiej zastosowanie znajdzie art. 11 umowy UPO, a w szczególności 5% stawka tego podatku. Jakkolwiek Spółka stoi na stanowisku, że Prowizje bankowe będą mieć odmienny charakter niż odsetki, to jednak ze względu na pewne podobieństwo w określonym zakresie do odsetek (związek z przygotowaniem, obsługą i spłatą kredytu), Prowizje kredytowe powinny podlegać takiemu traktowaniu na gruncie umowy UPO jak odsetki.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest w części nieprawidłowe i w części prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2025 r., poz. 278 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”), podatnicy, jeżeli mają siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania. W myśl art. 3 ust. 2 ustawa o CIT, podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W świetle art. 3 ust. 3 pkt 5 ustawy o CIT, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2, uważa się w szczególności dochody (przychody) z tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia.

W myśl art. 3 ust. 5 ustawy o CIT, za dochody (przychody), o których mowa w ust. 3 pkt 5, uważa się przychody wymienione w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1, jeżeli nie stanowią dochodów (przychodów), o których mowa w ust. 3 pkt 1-4. W przepisie tym, wyrażona jest zasada ograniczonego obowiązku podatkowego, w myśl której państwo, na terytorium którego znajduje się źródło uzyskiwania przychodów, ma suwerenne prawo do opodatkowania podmiotów niebędących jej rezydentami podatkowymi w zakresie dochodów uzyskiwanych z takiego źródła. Nie budzi zatem wątpliwości, że wszelkie wypłaty, o których mowa w art. 21 ust. 1 w zw. z art. 3 ust. 5 ustawy o CIT, implikują powstanie przychodu na terytorium Polski. W stosunku do niektórych przychodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podmioty zagraniczne, obowiązek potrącenia podatku spoczywa na podmiocie polskim dokonującym wypłaty należności będącej źródłem tego przychodu. Takie rodzaje przychodów zostały określone w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1 ustawy o CIT. Zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów: 1) z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how), 2) z opłat za świadczone usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby prawne mające siedzibę za granicą, organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, 2a) z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze - ustala się w wysokości 20% przychodów. Ponadto, zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o CIT, Osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b, 2d i 2e, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a- 1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji. Przy weryfikacji warunków zastosowania stawki podatku innej niż określona w art. 21 ust. 1 lub art. 22 ust. 1, zwolnienia lub warunków niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, płatnik jest obowiązany do dochowania należytej staranności. Przy ocenie dochowania należytej staranności uwzględnia się charakter, skalę działalności prowadzonej przez płatnika oraz powiązania w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 5 płatnika z podatnikiem. Państwa wątpliwości w zakresie pytań Nr 1 i 2 oraz 3 budzi kwestia ustalenia: - czy jako płatnik Spółka powinna pobierać podatek WHT od wypłacanych na rzecz Banku Opłat bankowych związanych z Rachunkiem 1 i Rachunkiem 2; - czy jako płatnik Spółka powinna pobierać podatek WHT od Prowizji kredytowych wypłacanych na rzecz Banku; - czy Spółka może stosować 5% stawkę podatku WHT zgodnie z umową UPO, w związku z wypłatą prowizji kredytowej. Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika m.in., że Wnioskodawca zawarł umowę rachunku bankowego z zagranicznym bankiem posiadającym siedzibę na terenie Danii. Bank jest duńskim rezydentem podatkowym. Spółka posiada certyfikat potwierdzający rezydencję podatkową Banku. W związku z zawarciem Umowy rachunku, Bank prowadzi dla Spółki rachunek bankowy (Rachunek 1). Spółka otrzymała oraz zaakceptowała postanowienia Regulaminu i Tabelę Opłat i Prowizji (Regulamin), który stanowi integralną część Umowy rachunku. Zgodnie z ww. Regulaminem Bank ma prawo do pobierania opłat za prowadzenie rachunku bankowego (obsługę rachunku bankowego) oraz za wykonywanie konkretnych operacji związanych z jego prowadzeniem (Opłaty bankowe). Zgodnie z Regulaminem Bank jest uprawniony do pobierania: - opłaty za otwarcie rachunku bankowego (opłata w stałej wysokości), - opłaty administracyjnej za prowadzenie rachunku bankowego, która naliczana jest kwartalnie, zaś wysokość tej Opłaty pozostaje niezależna od wysokości, ilości i częstotliwości operacji bankowych oraz niezależna od salda rachunku, - opłaty za transfery pieniężne krajowe i międzynarodowe, której wysokość jest zależna od kwoty transferu, jednakże pozostaje nienależna od czasu i częstotliwości dokonania transferu lub czasu dysponowania środkami pieniężnymi. Powyższe Opłaty nie są związane z uzyskaniem przez Spółkę finansowania zewnętrznego (kredytu) lub czasem dysponowania przez Spółkę środkami pochodzącymi takiego z kredytu, lecz pozostają w związku z prowadzeniem i obsługą rachunku bankowego oraz zdarzeniami w postaci transferu środków pieniężnych zgromadzonych na Rachunku 1. Za pośrednictwem Rachunku 1 dokonywane są lub mogą być dokonywane w przyszłości, między innymi następujące transakcje powodujące: - zwiększenie salda z tytułu transferu środków pochodzących z innego rachunku należącego do Spółki, - zwiększenie salda z tytułu transferu środków pochodzących z pożyczki udzielonej Spółce przez podmiot powiązany, - zwiększenie salda z tytułu odsetek naliczonych przez Bank od środków zgromadzonych na Rachunku 1 (przychód), - zmniejszenie salda z tytułu opłacenia faktur dokumentujących nabycie towarów i usług od dostawców, - zmniejszenie salda z tytułu Opłat bankowych związanych z Rachunkiem 1, - zmniejszenie salda z tytułu poniesionej opłaty skarbowej za udzielenie pełnomocnictwa lub związanej z uzyskaniem koncesji na wytwarzanie energii elektrycznej, - zmniejszenie salda z tytułu zapłaty podatków, - zmniejszenie salda z tytułu spłaty pożyczki udzielonej Spółce przez podmiot powiązany. Rachunek 1 może zostać również obciążony prowizjami z tytułu uzyskania kredytu bankowego, o którym mowa poniżej. Bank udzielił Spółce kredyt (Kredyt). W związku z powyższym, Bank prowadzi dla Spółki oddzielny rachunek bankowy (Rachunek 2). Uzyskanie i spłata Kredytu wiąże się z ponoszeniem prowizji (Prowizje kredytowe) na rzecz Banku, które zostały określone w Regulaminie. Prowizje są związane z uzyskaniem przez Spółkę finansowania w formie Kredytu. Zgodnie z Regulaminem Bank jest uprawniony do pobierania Prowizji za: - uruchomienie Kredytu, - spłatę Kredytu przed terminem spłaty, - przedłużenie terminu spłaty Kredytu, - podwyższenie kwoty udzielonego Kredytu. Prowizje kredytowe kalkulowane są w zależności od wysokości kapitału Kredytu oraz czasu, na który udzielony jest Kredyt lub czasu, w ciągu którego Spółka dysponuje środkami pochodzącymi z Kredytu. Za pośrednictwem Rachunku 2 są lub mogą być dokonywane w szczególności następujące transakcje: - zwiększenie salda z tytułu otrzymania kapitału Kredytu, - zmniejszenie salda z tytułu zapłaty Prowizji za uruchomienie kredytu, - zmniejszenie salda z tytułu poniesienia Prowizji za podwyższenie kwoty udzielonego Kredytu lub przedłużenia terminu spłaty Kredytu, - zmniejszenie salda z tytułu spłaty kapitału i odsetek Kredytu, - zmniejszenie salda z tytułu opłacenia faktur dokumentujących nabycie towarów i usług od dostawców, - zmniejszenie salda z tytułu spłaty pożyczki udzielonej Spółce przez podmiot powiązany, - zmniejszenie salda z tytułu dokonania Opłat bankowych związanych z Rachunkiem 2, - zmniejszenie salda z tytułu transferu środków na inny rachunek Spółki. Z tytułu transferu środków z Rachunku 2 na inny rachunek Spółki, Bank jest uprawniony do pobrania Opłaty bankowej. Powyższe Opłaty nie są związane z uzyskaniem przez Spółkę Kredytu lub czasem dysponowania przez Spółkę środkami pochodzącymi z Kredytu, lecz mają jednorazowy charakter i pozostają w związku z faktem dokonywania transferu środków pieniężnych zgromadzonych na Rachunku 2. Odnosząc się do Państwa wątpliwości wskazać należy, że Spółka jako płatnik nie ma obowiązku pobierania podatku u źródła od wypłaconych na rzecz Banku Opłat związanych z prowadzeniem Rachunku 1. Opłaty Bankowe związane z prowadzeniem Rachunku 1, jako wydatki niezwiązane z pozyskaniem obcego kapitału, nie powodują dla Spółka jako płatnik obowiązku pobierania podatku u źródła zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o CIT w zw. z art. 21 ust. 1 ustawy o CIT. Zatem, stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do tej części pytania Nr 1 należało uznać za prawidłowe. Nie można się jednak zgodzić z Państwa stanowiskiem, że ww. obowiązek nie powstanie w przypadku, gdy Opłaty bankowe są pobierane przez Bank w związku z transferami środków zgromadzonych na Rachunku 2, również wówczas, gdy przedmiot tych transferów stanowią środki pochodzące z Kredytu oraz z Państwa stanowiskiem, że Spółka nie ma obowiązku pobierania podatku u źródła jako płatnik tego podatku w związku z wypłatą Prowizji kredytowych na rzecz Banku. Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku opis sprawy, zasadnym jest odniesienie się do postanowień Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Danii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku sporządzonej w Warszawie dnia 6 grudnia 2001 r. (Dz.U. z 2023 r. Nr 43 poz. 368, dalej : „UPO”). Zgodnie art. 7 ust. 1 UPO, zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że przedsiębiorstwo prowadzi w drugim Umawiającym się Państwie działalność gospodarczą poprzez położony tam zakład. Jeżeli przedsiębiorstwo wykonuje działalność w ten sposób, to zyski przedsiębiorstwa mogą być opodatkowane w drugim Państwie, jednak tylko w takiej mierze, w jakiej można przypisać je temu zakładowi. W świetle art. 7 ust. 7 UPO, jeżeli w zyskach mieszczą się dochody, które zostały odrębnie uregulowane w innych artykułach niniejszej konwencji, to postanowienia tych innych artykułów nie będą naruszane przez postanowienia tego artykułu. Oznacza to, że postanowienia umowy, dotyczące opodatkowania zysków przedsiębiorstw są postanowieniami o charakterze ogólnym, które znajdują zastosowanie, gdy nie stosuje się postanowień specjalnych zawartych w innych artykułach, regulujących opodatkowanie poszczególnych kategorii dochodu. Kwestia opodatkowania odsetek wypłacanych przez polskie podmioty na rzecz duńskich podmiotów została uregulowana w art. 11 UPO. W świetle art. 11 ust. 2 UPO, jednakże takie odsetki mogą być także opodatkowane w Umawiającym się Państwie, w którym powstają, i zgodnie z ustawodawstwem tego Państwa, ale jeżeli osoba uprawniona do odsetek ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w drugim Umawiającym się Państwie, to podatek w ten sposób ustalony nie może przekroczyć 5% kwoty brutto tych odsetek. Z kolei, zgodnie z art. 11 ust. 4 UPO, użyte w tym artykule określenie „odsetki” oznacza dochód z wszelkiego rodzaju wierzytelności, zarówno zabezpieczonych, jak i niezabezpieczonych hipoteką lub prawem do uczestniczenia w zyskach dłużnika, a w szczególności dochody z pożyczek rządowych oraz dochody z obligacji lub skryptów dłużnych, włącznie z premiami i nagrodami związanymi z takimi pożyczkami, obligacjami lub skryptami dłużnymi. Wykładni ww. przepisów należy dokonywać uwzględniając treść Komentarza do Konwencji Modelowej OECD. Podkreślić należy, że zgodnie ze stanowiskiem doktryny, pomimo że Konwencja Modelowa nie stanowi polskiego źródła prawa powszechnie obowiązującego, Polska jako członek OECD ma obowiązek stosowania Konwencji jak i Komentarza. Co więcej, polskie organy podatkowe, aby zapewnić jednolitość stosowania prawa, powinny odwoływać się do Komentarza tak przy stosowaniu, jak i interpretacji umów o unikaniu podwójnego opodatkowania (J. Tkaczyk, M. Zdyb. Międzynarodowe Prawo Podatkowe, Opodatkowanie i ubezpieczenia społeczne osób pracujących w Unii Europejskiej, Difin, Warszawa 2006, str. 21). Zdaniem Wnioskodawcy, Opłaty bankowe w związku z prowadzeniem Rachunku 2, który został uruchomiony w związku z udzieleniem przez Bank kredytu Państwa Spółce oraz Prowizje kredytowe pobierane przez Bank nie mieszczą się w dyspozycji normy prawnej określonej w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT oraz 11 ust. 4 UPO, w szczególności nie można ich uznać za przychody z tytułu odsetek. Wnioskodawca przedstawia argumenty, które w jego opinii przemawiają za uznaniem powyższego stanowiska za prawidłowe, jego zdaniem odsetki i prowizje nie są pojęciami tożsamymi. W opinii Wnioskodawcy termin odsetki należy rozumieć wąsko. Z powyższymi argumentami Wnioskodawcy nie można się zgodzić. Analizując opis, do którego odnosi się stanowisko Wnioskodawcy, w opinii organu podatkowego podstawowe znaczenie dla rozstrzygnięcia, czy Spółka jako płatnik będzie zobowiązana do poboru podatku u źródła w związku z Opłatami za prowadzenie Rachunku 2 oraz Prowizji kredytowych, ma ustalenie znaczenia pojęcia odsetek na gruncie przepisów krajowych i umowy polsko-duńskiej (UPO). W ustawach o podatkach dochodowych nie zdefiniowano tego pojęcia, jak również nie wskazano przykładowego katalogu sytuacji, których zaistnienie rodzić może ich powstanie. Nie powinno w związku z tym budzić wątpliwości, że należy je rozumieć szeroko, zgodnie z jego językowym i ekonomicznym znaczeniem. Uwzględniając powyższe w piśmiennictwie podjęto próby zdefiniowania tego terminu przy wykorzystaniu przede wszystkim dorobku doktryny prawa cywilnego (K. Winiarski [w:] S. Babiarz, L. Błystak, B. Dauter, A. Gomułowicz, R. Pęk, K. Winiarski, Podatek dochodowy od osób prawnych. Komentarz 2009, str. 1076). I tak, odsetki w rozumieniu przepisów podatkowych traktowane są jako wynagrodzenie za korzystanie z cudzego kapitału. Przez odsetki rozumie się wynagrodzenie za korzystanie z pieniędzy i innych rzeczy oznaczonych rodzajowo, jeżeli zostaje ono ustalone według pewnej stopy procentowej, i w stosunku do czasu użycia tej sumy (tak P. Małecki, M. Mazurkiewicz, CIT. Podatki i Rachunkowość, wydanie 3, str. 901). Najczęstszym źródłem tego rodzaju dochodu są wierzytelności pieniężne, państwowe papiery dłużne, obligacje i inne papiery wartościowe o charakterze dłużnym. Uprawnione jest zatem przyjęcie, że skoro w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT posłużono się ogólnym terminem „odsetki”, to opodatkowaniu w sposób zryczałtowany podlegają wszelkie świadczenia o opisanym wyżej charakterze, wypłacone na podstawie dowolnego tytułu prawnego (tak K. Winiarski, op. cit., str. 1077). Z kolei zgodnie z ww. definicją (art. 11 ust. 4 UPO) oraz Komentarzem do art. 11 Konwencji Modelowej OECD za odsetki należy uznać każde (w związku z wykładnią literalną pojęcia „wszelkie”) wynagrodzenie za korzystanie z „wypożyczonego” kapitału a nie tylko oprocentowanie nominalne, ale także opłaty przygotowawcze, manipulacyjne, prowizje i tym podobne. Z powyższego wynika, że również według Komentarz do Modelowej Konwencji termin „odsetki” należy rozumieć szeroko tzn. jako wszelkiego rodzaju wynagrodzenie za korzystanie z kapitału. Definicja „odsetek” na mocy UPO obejmuje dochód z wszelkiego rodzaju roszczeń oraz inne dochody, które według ustawodawstwa podatkowego Państwa, z którego pochodzą, zrównane są z dochodami z pożyczek, tj. obejmuje wynagrodzenie za korzystanie z cudzego kapitału (pożyczonych pieniędzy). Opisane we wniosku Opłaty za prowadzenie Rachunku 2, który został uruchomiony w związku z udzieleniem przez Bank kredytu Państwa Spółce oraz Prowizje kredytowe są ściśle związane z udzieleniem finansowania, stanowi element „kosztu” pozyskania kapitału (finansowania zewnętrznego). W rezultacie powyższe wynagrodzenie spełnia definicję odsetek w myśl art. 11 ust. 4 UPO. Powyższe wynika również z pkt 20 – 21 Komentarza do art. 11 Modelowej konwencji w sprawie podatku od dochodu i majątku OECD (wersja obowiązująca od 15 lipca 2014 r. z uwzględnieniem „The 2014 update to the OECD Model Tax Convention”), zgodnie z którym należy wywnioskować, że wynagrodzenie za korzystanie z kapitału stanowiące istotę dochodu odsetkowego obejmuje także wszelkie opłaty i prowizje związane z pożyczką (z wyłączeniem opłat karnych) i co do zasady odpowiada nadwyżce uzyskanych płatności na powierzonym kapitałem. Stanowisko to jest powszechnie uznawane także w innych jurysdykcjach podatkowych. Za prawidłowością dokonanej wykładni, opartej na dorobku doktryny prawa podatkowego, przemawia również art. 2 lit. „a” implementowanej do polskiego porządku prawnego dyrektywy Rady 2003/49/WE z dnia 3 czerwca 2003 r. w sprawie wspólnego systemu opodatkowania stosowanego do odsetek oraz należności licencyjnych między powiązanymi spółkami różnych państw członkowskich (Dz. Urz. UE L 157 z 26.06.2003 ze zm.), dla których wspólnym mianownikiem jest szerokie rozumienie terminu „odsetki” jako przychodu z wszelkiego rodzaju roszczeń (wierzytelności). Powyższe potwierdza zatem, że termin „odsetki” należy rozumieć szeroko. Powyższe stanowisko zostało potwierdzone w prawomocnym wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 20 kwietnia 2023 r., sygn. akt I SA/Łd 685/19. Zatem, wskazane we wniosku Opłaty Bankowe związane z prowadzeniem Rachunku 2 są wydatkami związanymi pozyskanym Kredytem i stanowią odsetki w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT oraz w rozumieniu art. 11 ust. 4 UPO. Wobec powyższego Spółka jako płatnik będzie obowiązana do pobierania podatku u źródła w związku z wypłatą na rzecz Banku Opłat bankowych związanych z Rachunkiem 2. Zatem, stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do tej części pytania Nr 1 należało uznać za nieprawidłowe. Także wskazane we wniosku Prowizje Kredytowe są wydatkami związanymi pozyskanym Kredytem. Prowizje kredytowe (jak wskazują Państwo w opisie sprawy) są kalkulowane w zależności od wysokości kapitału Kredytu oraz czasu, na który udzielony jest Kredyt lub czasu, w ciągu którego Spółka dysponuje środkami pochodzącymi z Kredytu. Wobec powyższego, wskazane we wniosku Prowizje kredytowe stanowią odsetki podlegające opodatkowaniu podatku u źródła zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy o CIT w zw. z art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT. Zatem, Państwa stanowisko w zakresie pytania Nr 2 należało uznać za nieprawidłowe. Zgodzić się jednak należy z Państwem, że w przypadku powstania obowiązku pobrania podatku u źródła, Spółka może stosować 5% stawkę podatku u źródła zgodnie z umową UPO, w związku z wypłatą Prowizji kredytowych. Prowizje kredytowe będą stanowiły odsetki w rozumieniu art. 11 ust. 4 UPO i Spółka jako płatnik może zastosować 5% stawkę podatku u źródła zgodnie z art. 11 ust. 2 UPO w zw. z art. 26 ust. 1 ustawy o CIT, przy spełnieniu warunków, o których mowa w tym przepisie (tj. art. 26 ust. 1 ustawy o CIT). Zatem, Państwa stanowisko w zakresie pytania Nr 3 z ww. zastrzeżeniem, należało uznać za prawidłowe. Reasumując, Państwa stanowisko w zakresie ustalenia: - czy jako płatnik Spółka powinna pobierać podatek WHT od wypłacanych na rzecz Banku Opłat bankowych związanych z: - Rachunkiem 1 – jest prawidłowe; - Rachunkiem 2 – jest nieprawidłowe; - czy jako płatnik Spółka powinna pobierać podatek WHT od Prowizji kredytowych wypłacanych na rzecz Banku – jest nieprawidłowe; - czy Spółka może stosować 5% stawkę podatku WHT zgodnie z umową UPO, w związku z wypłatą prowizji kredytowej – jest prawidłowe. Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionym stanie faktycznym, a w odniesieniu do zdarzenia przyszłego stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji. Odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych stwierdzić należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach innych podmiotów i nie wiążą organu w sprawie będącej przedmiotem Państwa wniosku. W zakresie podatku od towarów i usług zostało (zostanie) wydane odrębne rozstrzygnięcie. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji - Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji. - Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. - Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): - w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo - w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.