0111-KDIB1-3.4010.765.2024.2.ZK

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

9 grudnia 2024 r. wpłynął Państwa wniosek z tego samego dnia o wydanie interpretacji indywidualnej. Uzupełnili go Państwo pismem z 23 stycznia 2025 r. (wpływ 27 stycznia 2025 r.) – w odpowiedzi na wezwanie. Treść wniosku jest następująca: Opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej i podlegającą w Polsce opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych w całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Główny przedmiot działalności Spółki, wskazany w Krajowym Rejestrze Sądowym Wnioskodawcy, stanowi działalność związana z oprogramowaniem, a przedmiotem pozostałej działalności Wnioskodawcy są m.in. działalność w zakresie telekomunikacji przewodowej, działalność w zakresie telekomunikacji bezprzewodowej, z wyłączeniem telekomunikacji satelitarnej, działalność związana z doradztwem w zakresie informatyki oraz działalność związana z zarządzaniem urządzeniami informatycznymi. Prowadzona przez Wnioskodawcę działalność gospodarcza polega na świadczeniu wysokiej klasy usług z zakresu prowadzenia prac rozwojowych oraz prototypowania systemów, podsystemów i realizacji kompletnych produktów i usług. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, Spółka zajmuje się tworzeniem oprogramowania oraz oferuje usługi związane z digitalizacją procesów dostosowanych do indywidualnych potrzeb klientów. Wnioskodawca świadczy usługi w zakresie następujących obszarów IT: (...). Działalność Spółki opiera się zatem na najnowszych technologiach informatycznych oraz na samodzielnym opracowywaniu i rozwijaniu przez Wnioskodawcę wysoce innowacyjnych i kompleksowych rozwiązań w dziedzinie IT. W konsekwencji, do realizowanych przez Spółkę projektów należą projekty o charakterze badawczo- rozwojowym, których przedmiotem są innowacje produktowe, jak i usługowe. Realizowane w Spółce projekty obejmują (...). Powyższe czynności stanowią zatem, efekt zindywidualizowanej i kreatywnej działalności pracowników Wnioskodawcy, co świadczy o niepowtarzalności i oryginalności ich pracy. Jednocześnie, w ramach koordynowania pracy w Spółce wykorzystywane są nowoczesne metodyki pracy określające schemat postępowania, według którego proces rozwoju nowych rozwiązań jest planowany, budowany i kontrolowany. Takie rozwiązanie umożliwia, równoległe prowadzenie przez zespoły projektowe, prac nad kilka zagadnieniami w danym momencie. Dzięki temu zapewniona jest też samoorganizacja pracowników i brak przestojów prac. Realizowanie projektów w Spółce odbywa się zatem w sposób metodyczny, ciągły i zorganizowany. Świadczy o tym m.in. tworzenie zespołów projektowych i harmonogramu dla poszczególnych czynności, przydzielanie zadań pracownikom, rejestrowanie czasu pracy, prowadzenie stosownej dokumentacji z okresu realizacji projektów. Efektem prac podejmowanych przez pracowników Wnioskodawcy są unikatowe, a więc niemające charakteru odtwórczego produkty lub usługi, które dotychczas nie były niestosowane w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania. Powstają one wskutek wysiłku intelektualnego i technologicznego oraz wkładu twórczego pracowników Spółki, a więc nie można przypisać im cech automatyczności lub powtarzalności. Warto w tym miejscu wskazać, że przejawem twórczego charakteru prowadzonych w Spółce prac są tworzenie nowych produktów informatycznych lub udoskonalanie już istniejących poprzez ich modyfikowanie, np. dodawanie nowych funkcjonalności. Wśród pracowników Spółki znajdują się wysokiej klasy specjaliści, np. programiści, inżynierowie oprogramowania, architekci systemów i oprogramowania, specjaliści ds. jakości, testerzy, architekci testów, projektanci UI/UX, menadżerowie projektów i produktów, dokumentaliści, kadra zarządzającą, personel wspierający. Większość z wymienionych pracowników posiada wyższe wykształcenie techniczne oraz regularnie podnosi swoje umiejętności zawodowe. Wskutek indywidualnej i twórczej działalności osób zatrudnianych przez Spółkę powstają dobra niematerialne, takie jak (...). Powyższe dobra niematerialne tworzone są w ramach działalności badawczo-rozwojowej prowadzonej przez Wnioskodawcę. Dodatkowo, środowisko, w którym zatrudnione przez Spółkę osoby realizują projekty badawczo- rozwojowe, obejmuje specjalistyczną infrastrukturę. Prowadzone przez Spółkę projekty wymagają od zatrudnionych osób oryginalnego podejścia i cechują się brakiem odtwórczości. Dzięki temu możliwe jest zapewnianie klientom nowoczesnych i innowacyjnych narzędzi i funkcjonalności IT, które nie powielają standardowych rozwiązań oraz koncepcji. A. Status interpretacji indywidualnych wydanych na rzecz Spółki w zakresie ulgi badawczo- rozwojowej Biorąc pod uwagę występujące w praktyce wątpliwości interpretacyjne dotyczące: (i) zakresu działalności badawczo-rozwojowej, o której mowa w art. 4a pkt 26-28 ustawy o CIT (podatek dochodowy od osób prawnych) (dalej: „Działalność B+R”, „Prace B+R”, „Projekty B+R”), (ii) sposobu wyodrębnienia czasu poświęconego przez pracowników Wnioskodawcy na Działalność B+R na cele stosowania ulgi, o której mowa w art. 18d ustawy o CIT (dalej: „Ulga B+R”) oraz (iii) katalogu kosztów, które mogą stanowić koszty kwalifikowane na gruncie Ulgi B+R, tj. o których mowa w art. 18d ust. 2-3 ustawy o CIT (dalej: „Koszty Kwalifikowane”), Spółka wystąpiła w przeszłości z szeregiem wniosków o interpretacje indywidualne do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (dalej: „DKIS”, „Organ”). W niniejszym stanie faktycznym, szczególnie istotna jest wydana na rzecz Wnioskodawcy w dniu 16 grudnia 2019 r., interpretacja indywidualna o sygn. 0111-KDIB1- 3.4010.444.2019.2.APO (dalej: „Interpretacja APO”), w której DKIS uznał za prawidłowe stanowisko Spółki, zgodnie z którym koszty wynagrodzenia pracowników realizujących Prace B+R w wysokości honorarium za przeniesienie praw autorskich do utworu/utworów stworzonych w ramach Działalności B+R, wraz ze składkami finansowanymi przez płatnika (Spółkę) naliczonymi od tego honorarium, mogą stanowić Koszty Kwalifikowane. W Interpretacji APO, Wnioskodawca zastrzegł, że przy określaniu wysokości należnego honorarium za przeniesienie praw autorskich do utworu/utworów stworzonych w ramach Prac B+R, Spółka nie zamierza uwzględniać w kalkulacji Ulgi B+R części wynagrodzenia pracowników, która przypada na czas urlopu oraz niezdolności do pracy (dalej: „Czas Usprawiedliwionej Nieobecności”, „Usprawiedliwiona Nieobecność”) wynikających z ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t.j. Dz. U. z 2023 r., poz. 1465 z późn. zm., dalej: „Kodeks pracy”). W tak przedstawionym stanie faktycznym, Organ uznał stanowisko Spółki za prawidłowe. Niemniej, w związku z interpretacją ogólną wydaną przez Ministra Finansów w dniu 13 lutego 2024 r., o nr DD8.8203.1.2021 (dalej: „Interpretacja Ogólna”), DKIS, na mocy postanowienia z dnia 28 czerwca 2024 r., o sygn. 0111-KDIB1-3.4010.444.2019.4.AN (dalej: „Postanowienie”), stwierdził wygaśnięcie Interpretacji APO z uwagi na jej niezgodność z Interpretacją Ogólną. Wygaśnięcie Interpretacji APO, jak wskazał DKIS w Postanowieniu, było spowodowane faktem, że w Interpretacji Ogólnej wskazano, iż skoro do katalogu przychodów określonych w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2024 r., poz. 226 z późn. zm., dalej: „ustawa o PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)”) należą także przychody pracownika związane z Usprawiedliwioną Nieobecnością, to powinny być one traktowane jako składniki kosztu wynagrodzenia kwalifikowanego do Ulgi B+R, w takiej części, w jakiej do ich poniesienia, pracodawca jest zobowiązany na podstawie odrębnych przepisów, tj. jako Koszty Kwalifikowane. Należy także dodać, że na rzecz Spółki zostały wydane także inne interpretacje indywidualne w zakresie Ulgi B+R, które jednak na dzień złożenia niniejszego wniosku, nie wygasły, tj.: a) interpretacja indywidualna z 6 grudnia 2019 r., wydana przez DKIS, sygn. 0111-KDIB1- 3.4010.443.2019.2.JKU (dalej: „Interpretacja JKU”), która potwierdziła, iż działalność gospodarcza Spółki jest Działalnością B+R; b) interpretacja indywidualna z 3 lutego 2020 r., wydana przez DKIS, sygn. 0111-KDIB1- 3.4010.545.2019.1.MBD, która potwierdziła, część Kosztów Kwalifikowanych jako możliwych do odliczenia na cele Ulgi B+R; c) interpretacja indywidualna z 3 lutego 2020 r., wydana przez DKIS, sygn. 0111-KDIB1- 3.4010.619.2019.1.MBD (dalej łącznie: „Pozostałe Interpretacje”), która potwierdziła, część Kosztów Kwalifikowanych jako możliwych do odliczenia na cele Ulgi B+R. B. Rejestracja godzin pracy osób zatrudnionych przez Spółkę W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, Spółka wykorzystuje narzędzia do rejestracji czasu pracy pracowników w związku z realizacją Projektów B+R, co jest następnie wykorzystywane przy obliczaniu Kosztów Kwalifikowanych i finalnie wysokości Ulgi B+R. W 2024 r. i w latach poprzednich, Wnioskodawca wykorzystywał i nadal wykorzystuje narzędzia informatyczne pozwalające na określenie Kosztów Kwalifikowanych i wysokości Ulgi B+R, a poprawność stosowanej metodologii na cele Ulgi B+R została potwierdzona w Interpretacji APO (dalej: „Stara Metodologia”). Jednocześnie, w związku z faktem, że DKIS stwierdził wygaśnięcie Interpretacji APO w 2024 r., Wnioskodawca zdecydował się na wprowadzenie od 2025 r., zmian w systemie informatycznym służącym do określenia czasu pracy przeznaczonego przez pracowników na realizację Działalności B+R (dalej: „Nowa Metodologia”). Możliwość wprowadzenia Nowej Metodologii, która powstała wraz z wygaśnięciem Interpretacji APO, pozwoli bowiem Spółce na zaktualizowanie systemów informatycznych do najnowszych rozwiązań obecnie wykorzystywanych na rynku. Warto dodać, że raportowanie i zatwierdzanie czasu pracy na gruncie Nowej Metodologii będzie opierać się na bieżącej rejestracji czasu pracy poświęconej przez pracowników Wnioskodawcy na Działalność B+R. Oznacza to, że pracownicy zobowiązani będą regularnie wprowadzać informację o dokładnym czasie poświęconym na konkretny Projekt B+R. Ponadto, Spółka będzie weryfikować zadeklarowany czas pracy przez pracowników na Działalność B+R poprzez jego merytoryczną weryfikację i zatwierdzanie przez przełożonych, np. menadżera zajmującego się danym Projektem B+R. Warto także dodać, że przełożony w ramach wykorzystywanego systemu informatycznego będzie posiadał narzędzia do zmiany liczby zadeklarowanych godzin przez pracownika, jeżeli uzna to za stosowne i zgodne z rzeczywistością. Zadeklarowany czas pracy przez pracowników Spółki w danym miesiącu i jego zatwierdzeniu przez przełożonych, będzie następnie wykorzystywany do kalkulowania Kosztów Kwalifikowanych, tj. zgodnie z zasadami wynikającymi z art. 18d ust. 2-3 w zw. z art. 18d ust. 1 ustawy o CIT. C. Koszty Kwalifikowane kalkulowane przez Spółkę Wnioskodawca w związku z Nową Metodologią na cele Ulgi B+R będzie zaliczać jako Koszty Kwalifikowane: a) wypłacane pracownikom Spółki realizującym Prace B+R wynagrodzenie zasadnicze w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację Działalności B+R pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu według ustalonej proporcji; b) wypłacane pracownikom Spółki realizującym Prace B+R wynagrodzenie za nadgodziny w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację Działalności B+R pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu według ustalonej proporcji; c) wypłacane pracownikom Spółki realizującym Prace B+R diety i inne należności za czas podróży służbowej pracownika, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację Działalności B+R pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu według ustalonej proporcji; d) wypłacany pracownikom Spółki realizującym Prace B+R dodatek za pracę w porze nocnej, dodatek za pracę w niedziele i święta oraz dodatek wyrównawczy, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację Działalności B+R pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu według ustalonej proporcji; e) wypłacane pracownikom Spółki realizującym Prace B+R premie i nagrody wymienione w opisie stanu faktycznego, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację Działalności B+R pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu według ustalonej proporcji; f) ponoszone przez Spółkę koszty związane z programem sportowym, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację Działalności B+R pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu według ustalonej proporcji; g) ponoszone przez Spółkę koszty związane z pakietami medycznymi, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację Działalności B+R pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu według ustalonej proporcji; h) ponoszone przez Spółkę koszty związane z nabyciem okularów korekcyjnych lub soczewek kontaktowych, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację Działalności B+R pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu według ustalonej proporcji; i) wypłacane pracownikom Spółki realizującym Prace B+R ekwiwalenty za niewykorzystany urlop, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację Działalności B+R pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu według ustalonej proporcji; j) wypłacana byłym pracownikom lub rodzinom pracowników Spółki realizujących Prace B+R odprawa emerytalno-rentowa, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację Działalności B+R pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu według ustalonej proporcji; k) ponoszone przez Spółkę koszty wynikające z Usprawiedliwionej Nieobecności pracowników, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację Działalności B+R pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu według ustalonej proporcji; l) ponoszone przez Spółkę koszty obliczonych od powyższych należności składek na ubezpieczenia społeczne, płacone przez Wnioskodawcę jako pracodawcę, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację Działalności B+R pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu według ustalonej proporcji - dalej łącznie: „Koszty B+R”. D. Sposób odliczenia Kosztów Kwalifikowanych w latach minionych Spółka chciałaby wyjaśnić, że składając w minionych latach podatkowych, zeznania o wysokości dochodu osiągniętego (straty poniesionej), o których mowa w art. 27 ust. 1 ustawy o CIT (dalej: „zeznanie CIT-8”) oraz informacje o odliczeniach od podstawy opodatkowania kosztów uzyskania przychodów poniesionych na Działalność B+R (dalej: „informacja CIT/BR”), mimo wykazywania w danym (minionym) roku podatkowym podstawy opodatkowania w kwocie wyższej niż 0 zł, nie odliczała dostępnych Kosztów Kwalifikowanych tak, żeby obniżyć podstawię opodatkowania do 0 zł (tj. odliczała w części i pozostałą część przenosiła na następne okresy), mimo posiadania w tym (minionym) roku podatkowym: (i) Kosztów Kwalifikowanych powstałych w tym (minionym) roku podatkowym oraz (ii) nieodliczonych Kosztów Kwalifikowanych z lat wcześniejszych w stosunku do tego (minionego) roku podatkowego (powstałych nie później jednak niż sześcioletni okres, o którym mowa w art. 18d ust. 8 ustawy o CIT; dalej: „Nieodliczone Koszty Kwalifikowane”). E. Pozostałe informacje Wnioskodawca oświadcza także, że nie korzysta ze zwolnień podatkowych, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 lub 34a ustawy o CIT oraz Koszty Kwalifikowane, o których mowa w niniejszym wniosku, nie zostały podatnikowi zwrócone w jakiejkolwiek formie ani nie zostały odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym. Ponadto, uzupełnili Państwo opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w następujący sposób: 1. Wszystkie koszty wskazane w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, stanowią /będą stanowić dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”). Jak wskazano we Wniosku: „Wnioskodawca w związku z Nową Metodologią na cele Ulgi B+R będzie zaliczać jako Koszty Kwalifikowane: a) wypłacane pracownikom Spółki realizującym Prace B+R wynagrodzenie zasadnicze w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację Działalności B+R pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu według ustalonej proporcji; b) wypłacane pracownikom Spółki realizującym Prace B+R wynagrodzenie za nadgodziny w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację Działalności B+R pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu według ustalonej proporcji; c) wypłacane pracownikom Spółki realizującym Prace B+R diety i inne należności za czas podróży służbowej pracownika, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację Działalności B+R pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu według ustalonej proporcji; d) wypłacany pracownikom Spółki realizującym Prace B+R dodatek za pracę w porze nocnej, dodatek za pracę w niedziele i święta oraz dodatek wyrównawczy, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację Działalności B+R pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu według ustalonej proporcji; e) wypłacane pracownikom Spółki realizującym Prace B+R premie i nagrody wymienione w opisie stanu faktycznego, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację Działalności B+R pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu według ustalonej proporcji; f) ponoszone przez Spółkę koszty związane z programem sportowym, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację Działalności B+R pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu według ustalonej proporcji; g) ponoszone przez Spółkę koszty związane z pakietami medycznymi, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację Działalności B+R pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu według ustalonej proporcji; h) ponoszone przez Spółkę koszty związane z nabyciem okularów korekcyjnych lub soczewek kontaktowych, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację Działalności B+R pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu według ustalonej proporcji; i) wypłacane pracownikom Spółki realizującym Prace B+R ekwiwalenty za niewykorzystany urlop, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację Działalności B+R pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu według ustalonej proporcji; j) wypłacana byłym pracownikom lub rodzinom pracowników Spółki realizujących Prace B+R odprawa emerytalno-rentowa, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację Działalności B+R pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu według ustalonej proporcji; k) ponoszone przez Spółkę koszty wynikające z Usprawiedliwionej Nieobecności pracowników, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację Działalności B+R pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu według ustalonej proporcji; l) ponoszone przez Spółkę koszty obliczonych od powyższych należności składek na ubezpieczenia społeczne, płacone przez Wnioskodawcę jako pracodawcę, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację Działalności B+R pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu według ustalonej proporcji - dalej łącznie: „Koszty B+R”.” Biorąc pod uwagę powyższe, wszystkie wskazane w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego koszty, stanowią/będą stanowić dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o CIT. 2. Koszty wynagrodzeń pracowników stanowią należności, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 226 ze zm.). Pytania 1) Czy Spółka będzie uprawniona do zastosowania Ulgi B+R w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz pracami wykonywanymi przez osoby zatrudnione przez Spółkę, które są rejestrowane zgodnie z Nową Metodologią? 2) W przypadku uznania stanowiska Spółki w pytaniu nr 1 za prawidłowe, czy Spółka będzie uprawniona do rozpoznania Kosztów B+R jako Kosztów Kwalifikowanych i ich odliczenia od podstawy opodatkowania na gruncie art. 18d ust. 1 w zw. z art. 18 ustawy o CIT? (część pytania z wyłączeniem kosztów wynagrodzeń za czas nieobecności pracowników zatrudnionych na postawie umowy o pracę) 3) W przypadku uznania stanowiska Spółki w pytaniu nr 1 i 2 za prawidłowe, czy Spółka będzie uprawniona do rozpoznania Nieodliczonych Kosztów Kwalifikowanych w ramach Ulgi B+R, tj. kalkulowanej na gruncie Nowej Metodologii, a które to powstały w latach stosowania przez Spółkę Starej Metodologii? 4) Czy Spółka jest i w przypadku uznania stanowiska Spółki w pytaniu nr 3 za prawidłowe, będzie uprawniona do rozpoznania Nieodliczonych Kosztów Kwalifikowanych także w części, która w ubiegłych latach podatkowych nie została odliczona od podstawy opodatkowania mimo wykazania w danym (minionym) roku podatkowym podstawy opodatkowania w kwocie wyższej niż 0 zł i posiadania Kosztów Kwalifikowanych, w tym Nieodliczonych Kosztów Kwalifikowanych, możliwych jeszcze do odliczenia w tym (minionym) roku podatkowym? 5) Czy w związku z wygaśnięciem Interpretacji APO z tytułu stwierdzenia przez DKIS jej niezgodności z Interpretacją Ogólną, Spółka jest i będzie uprawniona do korzystania za 2024 r. z mocy ochronnej Interpretacji APO na gruncie O.p., w tym w odniesieniu do Ulgi B+R za 2024 r. kalkulowanej na potrzeby zeznania CIT-8 i informacji CIT\BR składanych już w 2025 r. (tj. na gruncie art. 27 ustawy o CIT)? 6) Czy w przypadku wygaśnięcia Pozostałych Interpretacji wydanych przez DKIS na cele Ulgi B+R w związku ze stwierdzeniem ich niezgodności z Interpretacją Ogólną, Spółka będzie uprawniona do korzystania za 2024 r. z mocy ochronnej Pozostałych Interpretacji na gruncie O.p., w tym w odniesieniu do Ulgi B+R za 2024 r. kalkulowanej na potrzeby zeznania CIT-8 i informacji CIT/BR składanych już w 2025 r. (tj. na gruncie art. 27 ustawy o CIT)? 7) W przypadku uznania stanowiska Spółki w pytaniu nr 5 za nieprawidłowe, czy koszty wynagrodzenia pracowników realizujących Prace B+R w wysokości honorarium za przeniesienie praw autorskich do utworu/utworów stworzonych w ramach twórczych Prac B+R wraz ze składkami finansowanymi przez płatnika (Spółkę) naliczonymi od tego honorarium, mogą stanowić Koszty Kwalifikowane, o których mowa w art. 18d ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT (za 2024 r.)? Państwa stanowisko w sprawie Stanowisko Wnioskodawcy do pytania nr 1 Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka będzie uprawniona do zastosowania Ulgi B+R w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz pracami wykonywanymi przez osoby zatrudnione przez Spółkę, które są rejestrowane zgodnie z Nową Metodologią. Stanowisko Wnioskodawcy do pytania nr 2 Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka będzie uprawniona do rozpoznania Kosztów B+R jako Kosztów Kwalifikowanych i ich odliczenia od podstawy opodatkowania na gruncie art. 18d ust. 1 w zw. z art. 18 ustawy o CIT. Stanowisko Wnioskodawcy do pytania nr 3 Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka będzie uprawniona do rozpoznania Nieodliczonych Kosztów Kwalifikowanych w ramach Ulgi B+R, tj. kalkulowanej na gruncie Nowej Metodologii, a które to powstały w latach stosowania przez Spółkę Starej Metodologii. Stanowisko Wnioskodawcy do pytania nr 4 Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka jest i będzie uprawniona do rozpoznania Nieodliczonych Kosztów Kwalifikowanych także w części, która w ubiegłych latach podatkowych nie została odliczona od podstawy opodatkowania mimo wykazania w danym (minionym) roku podatkowym podstawy opodatkowania w kwocie wyższej niż 0 zł i posiadania Kosztów Kwalifikowanych, w tym Nieodliczonych Kosztów Kwalifikowanych, możliwych jeszcze do odliczenia w tym (minionym) roku podatkowym. Stanowisko Wnioskodawcy do pytania nr 5 Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z wygaśnięciem Interpretacji APO z tytułu stwierdzenia przez DKIS jej niezgodności z Interpretacją Ogólną, Spółka jest i będzie uprawniona do korzystania za 2024 r. z mocy ochronnej Interpretacji APO na gruncie O.p., w tym w odniesieniu do Ulgi B+R za 2024 r. kalkulowanej na potrzeby zeznania CIT-8 i informacji CIT\BR składanych już w 2025 r. (tj. na gruncie art. 27 ustawy o CIT). Stanowisko Wnioskodawcy do pytania nr 6 Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku wygaśnięcia Pozostałych Interpretacji wydanych przez DKIS na cele Ulgi B+R w związku ze stwierdzeniem ich niezgodności z Interpretacją Ogólną, Spółka będzie uprawniona do korzystania za 2024 r. z mocy ochronnej Pozostałych Interpretacji na gruncie O.p., w tym w odniesieniu do Ulgi B+R za 2024 r., kalkulowanej na potrzeby zeznania CIT-8 i informacji CIT\BR składanych już w 2025 r. (tj. na gruncie art. 27 ustawy o CIT). Stanowisko Wnioskodawcy do pytania nr 7 Zdaniem Wnioskodawcy, koszty wynagrodzenia pracowników realizujących Prace B+R w wysokości honorarium za przeniesienie praw autorskich do utworu/utworów stworzonych w ramach twórczych prac B+R wraz ze składkami finansowanymi przez płatnika (Spółkę) naliczonymi od tego honorarium, mogą stanowić Koszty Kwalifikowane, o których mowa w art. 18d ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT. Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy do pytania nr 1 1) Regulacje na gruncie ustawy o CIT i innych aktów normatywnych W odniesieniu do prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej, Wnioskodawca wskazuje, że zgodnie z art. 4a pkt 26 ustawy o CIT, Działalność B+R oznacza działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Natomiast, w myśl art. 4a pkt 27 ustawy o CIT, badania naukowe oznaczają: a) badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, b) badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. Zgodnie z art. 4 ust. 2 z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1571, dalej: „P.s.w.n.”), badania naukowe są działalnością obejmującą: a) badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne; b) badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń. Z kolei stosownie do art. 4a pkt 28 ustawy o CIT, przez prace rozwojowe rozumie się prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 P.s.w.n. Jednocześnie jak wynika z art. 4 ust. 3 P.s.w. n., prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń. W oparciu o powyższe definicje można stwierdzić, że dla uznania działalności prowadzonej przez podatnika jako Działalności B+R konieczne jest łączne spełnienie następujących przesłanek: a) powinna ona mieć twórczy charakter, b) powinna być prowadzona w sposób systematyczny, c) powinna obejmować zwiększenie zasobów wiedzy bądź wykorzystanie zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń. Powyższe kryteria znajdują potwierdzenie w punkcie 31 Objaśnień podatkowych z dnia 15 lipca 2019 r. dotyczących preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej, wydanych przez Ministra Finansów, odnoszącym się do rozumienia pojęcia Działalności B+R na cele Ulgi B+R. 2) Charakterystyka działalności IT prowadzonej przez Spółkę Prowadzona przez Wnioskodawcę działalność gospodarcza polega na świadczeniu wysokiej klasy usług z zakresu prowadzenia prac rozwojowych oraz prototypowania systemów, podsystemów i realizacji kompletnych produktów i usług. Działalność Spółki obejmuje wiele obszarów IT, m.in. (...). Wskazane obszary opierają się na najnowszych technologiach informatycznych według światowego standardu IT. Realizowane w Spółce projekty obejmują (...), itp. Powyższe czynności stanowią zatem, efekt zindywidualizowanej i kreatywnej działalności pracowników Wnioskodawcy, co świadczy o niepowtarzalności i oryginalności ich pracy. Jednocześnie, w ramach koordynowania pracy w Spółce wykorzystywane są nowoczesne metodyki pracy określające schemat postępowania, według którego proces rozwoju nowych rozwiązań jest planowany, budowany i kontrolowany. Takie rozwiązanie umożliwia równoległe prowadzenie przez zespoły projektowe prac nad kilka zagadnieniami w danym momencie. Dzięki temu zapewniona jest też samoorganizacja pracowników i brak przestojów prac. Realizowanie projektów w Spółce odbywa się zatem w sposób metodyczny, ciągły i zorganizowany. Świadczy o tym m.in. tworzenie zespołów projektowych i harmonogramu dla poszczególnych czynności, przydzielanie zadań pracownikom, rejestrowanie czasu pracy, prowadzenie stosownej dokumentacji z okresu realizacji projektów. Efektem prac podejmowanych przez pracowników Wnioskodawcy są unikatowe, a więc niemające charakteru odtwórczego produkty lub usługi, które dotychczas nie były niestosowane w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania. Powstają one wskutek wysiłku intelektualnego i technologicznego oraz wkładu twórczego pracowników Spółki, a więc nie można przypisać im cech automatyczności lub powtarzalności. Warto w tym miejscu wskazać, że przejawem twórczego charakteru prowadzonych w Spółce prac są tworzenie nowych produktów informatycznych lub udoskonalanie już istniejących poprzez ich modyfikowanie, np. dodawanie nowych funkcjonalności. Zatem, realizowane przez Wnioskodawcę projekty wiążą się z tworzeniem i rozwijaniem zaawansowanych rozwiązań informatycznych przy wykorzystaniu zasobów intelektualnych i praktycznych doświadczeń pracowników Spółki. W konsekwencji, należy stwierdzić, że stanowią one prace rozwojowe, podejmowane w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań w dziedzinie IT. Tym samym, Spółka uważa, że prowadzona przez nią działalność IT spełnia wszystkie kryteria Działalności B+R, o której mowa w art. 4a pkt 26-28 ustawy o CIT. Należy także wskazać, iż Spółka otrzymała już potwierdzenie, że działalność gospodarcza Wnioskodawcy ma charakter Działalności B+R, tj. na cele Starej Metodologii (Interpretacja JKU). Ponadto, stanowisko Wnioskodawcy, co do kwalifikacji prowadzonej przez niego działalności w świetle art. 4a pkt 26 ustawy o CIT, jako Działalności B+R, znajduje potwierdzenie w interpretacjach podatkowych wydanych w podobnych stanach faktycznych, przykładowo w: - interpretacji indywidualnej wydanej przez DKIS z 14 października 2024 r., sygn. 0114- KDIP2-1.4010.431.2024.2.AZ, w której Organ uznał za Działalność B+R następującą działalność wnioskodawcy: „Rezultatami projektów B+R są nowe algorytmy, kody źródłowe oraz kompleksowe i zaawansowane rozwiązania informatyczne w postaci oprogramowania komputerowego. Każdorazowo, w ramach projektów B+R, powstają całkowicie nowe rozwiązania z zakresu IT lub wprowadzone są znaczące udoskonalanie (np. w postaci nowych funkcjonalności) do już istniejących urządzeń i aplikacji. [...] W tym świetle prowadzona przez Państwa Działalność B+R stanowi działalność badawczo- rozwojową w rozumieniu art. 4a pkt 26 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.”; - interpretacji indywidualnej wydanej przez DKIS z 3 października 2024 r., sygn. 0111- KDIB1-3.4010.424.2024.2.JMS, w której Organ uznał za Działalność B+R następującą działalność wnioskodawcy: „(i) opracowywanie procesów i procedur pracy związanych z wytwarzaniem oprogramowania, (ii) zarządzanie procesem tworzenia rozwiązań informatycznych i architektury IT, (iii) tworzenie specjalistycznej dokumentacji na potrzeby tworzenia oprogramowania, (iv) projektowanie całego procesu tworzenia oprogramowania, w tym badanie kroków niezbędnych do realizacji projektu, (v) tworzenie architektury oprogramowania, (iv) wdrażanie projektów architektury systemu i infrastruktury IT, (vi) tworzenie różnych komponentów webowych”; - interpretacji indywidualnej wydanej przez DKIS z 24 lipca 2023 r., sygn. 0111-KDIB1- 3.4010.266.2023.2.JMS, w której Organ uznał za Działalność B+R następującą działalność wnioskodawcy: „(i) dotyczą opracowywania nowych rozwiązań informatycznych (aplikacji, oprogramowania, modułów, funkcjonalności); (ii) wykorzystują dostępną wiedzę lub pozyskują nową wiedzę do tworzenia nowych rozwiązań IT albo do nowego oprogramowania; (iii) są prowadzone w sposób systematyczny, według określonego harmonogramu, zgodnie za standardowym cyklem projektu opisanym w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym; (iv) mają charakter twórczy, gdyż są nakierowane na wypracowanie lub wykorzystanie dostępnych zasobów wiedzy do tworzenia nowych systemów i rodzajów oprogramowania; (v) są prowadzone według procedury opracowania oprogramowania, która wymaga nabywania, łączenia i wykorzystywania dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności w szczególności z obszaru informatyki i technologii IT. Zakończeniem prac jest stworzenie nowego zindywidualizowanego oprogramowania, aplikacji lub systemu”. Wnioskodawca chciałaby także wskazać, że powyższa działalność Spółki będzie realizowana przez zatrudnianych przez Wnioskodawcę wysokiej klasy specjalistów, tj. programistów/inżynierów oprogramowania, architektów systemów i oprogramowania, specjalistów ds. jakości/testerów, architektów testów, projektantów UI/UX, menedżerów projektów i pozostałą kadrę zarządzającą. Posiadają oni wyższe wykształcenie techniczne i stosowne doświadczenie zawodowe, a także stale poszerzają wiedzę i podnoszą kwalifikacje zawodowe. W konsekwencji, zatrudniani przez Spółkę specjaliści będą wykonywać Prace B+R, które będą raportowane w ramach bieżącej rejestracji czasu pracy poświęconej przez pracowników na Działalność B+R i zatwierdzanej przez ich przełożonych, tj. w ramach Nowej Metodologii opisanej w zdarzeniu przyszłym. Podsumowując, Spółka będzie uprawniona do zastosowania Ulgi B+R w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz pracami wykonywanymi przez osoby zatrudnione przez Spółkę, które są rejestrowane zgodnie z Nową Metodologią. Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy do pytania nr 2 Pracownicy Spółki, których składniki wynagrodzeń stanowią przedmiot niniejszego wniosku, co do zasady zajmują się wyłącznie prowadzeniem Prac B+R w ramach prowadzonych przez Spółkę Projektów B+R. Niemniej, jeśli pracownicy będą poświęcać część swojego czasu na inne prace niż Prace B+R, Spółka zamierza odliczać na cele Ulgi B+R Koszty Kwalifikowane jedynie w części w jakiej pracownicy faktycznie realizują zadania w ramach Prac B+R. Zgodnie z regulaminem wynagradzania Spółki, pracownikom Spółki przysługuje wynagrodzenie zasadnicze, określone w umowie o pracę, wynikające z przyznanej kategorii zaszeregowania w ramach danych stanowisk pracy, w tym inne składniki wynagrodzenia oraz świadczenia pracownicze. Spółka stoi na stanowisku, że będzie uprawniona do zaliczania do Kosztów Kwalifikowanych, wykorzystywanych na cele Ulgi B+R kalkulowanej w ramach Nowej Metodologii, następujących Kosztów B+R: a) wynagrodzenia zasadniczego wypłacanego pracownikom Spółki realizującym Prace B+R, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację Działalności B+R pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu według ustalonej proporcji; b) wynagrodzenia za nadgodziny wypłacanego pracownikom Spółki realizującym Prace B+R, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację Działalności B+R pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu według ustalonej proporcji; c) diet i innych należności wypłacanych pracownikom Spółki realizującym Prace B+R za czas podróży służbowej, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację Działalności B+R pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu według ustalonej proporcji; d) dodatków za pracę w porze nocnej, za pracę w niedziele i święta oraz dodatków wyrównawczych wypłacanych pracownikom Spółki realizującym Prace B+R, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację Działalności B+R pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu według ustalonej proporcji; e) premii i nagród wypłacanych pracownikom Spółki realizującym Prace B+R, wymienionych w opisie stanu faktycznego, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację Działalności B+R pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu według ustalonej proporcji; f) kosztów związanych z programem sportowym ponoszonych przez Spółkę, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację Działalności B+R pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu według ustalonej proporcji; g) kosztów związanych z pakietami medycznymi ponoszonych przez Spółkę, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację Działalności B+R pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu według ustalonej proporcji; h) kosztów związanych z nabyciem okularów korekcyjnych lub soczewek kontaktowych ponoszonych przez Spółkę, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację Działalności B+R pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu według ustalonej proporcji; i) kosztów z tytułu ekwiwalentów za niewykorzystany urlop wypłacanego pracownikom Spółki realizującym Prace B+R, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację Działalności B+R pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu według ustalonej proporcji; k) odpraw emerytalno-rentowych wypłacanych byłym pracownikom lub rodzinom pracowników Spółki realizujących Prace B+R, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację Działalności B+R pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu według ustalonej proporcji; l) składek na ubezpieczenia społeczne obliczonych od należności objętych punktami a-j i płaconych przez Spółkę jako pracodawcę, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację Działalności B+R pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu według ustalonej proporcji. Wszystkie wymienione wyżej składniki wynagrodzenia traktowane są jako przychody podatkowe pracowników ze stosunku pracy i jako takie wykazywane na sporządzanych przez Spółkę jako płatnika deklaracjach podatkowych. Innymi słowy, wszystkie elementy będące przedmiotem niniejszego wniosku traktowane są jako przychody pracowników, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o PIT i wliczane są do podstawy opodatkowania pracowników, chyba że objęte są zwolnieniem z opodatkowania. Ze względu na traktowanie wszystkich świadczeń jako przychodu osób zatrudnionych w Spółce, od większości z nich Spółka odprowadza składki na ubezpieczenia społeczne. Składki te nie są odprowadzane tylko w przypadkach, w których przepisy dotyczące ubezpieczeń społecznych przewidują zwolnienie z oskładkowania. Aby uznać koszty wynikające ze stosunku pracy za Koszty Kwalifikowane na cele stosowania Ulgi B+R, konieczne jest łączne spełnienie następujących przesłanek: - koszty te muszą stanowić koszty uzyskania przychodów dla pracodawcy; - koszty muszą dotyczyć pracowników realizujących Działalność B+R; - koszty te muszą stanowić dla pracowników należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o PIT oraz - poniesione wydatki z tytułu wynagrodzeń pracowniczych oraz sfinansowane przez płatnika składki z tytułu tych należności mogą stanowić Koszty Kwalifikowane tylko w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację Działalności B+R pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu. W ocenie Spółki, przepis ten nie powinien być interpretowany w sposób zawężający i ograniczający Koszty Kwalifikowane jedynie do wynagrodzeń zasadniczych. Innymi słowy, nieuprawnione i sprzeczne z celem ustawy byłoby uznanie, że składników wynagrodzenia innych niż wynagrodzenie zasadnicze w ogóle w kalkulacji Ulgi B+R nie można uwzględnić. Zdaniem Spółki, inne niż wynagrodzenie zasadnicze składniki wynagrodzenia, które spełniają kryterium pochodzenia ze źródła, jakim jest stosunek pracy (art. 12 ust. 1 ustawy o PIT), mogą być uwzględnione w podstawie kalkulacji Ulgi B+R w takiej samej proporcji, w jakiej na cele tej ulgi uwzględniane jest wynagrodzenie zasadnicze (według proporcji wynikającej z faktycznego przeznaczenia czasu pracy na realizację Działalności B+R). W ocenie Spółki, fakt zawarcia w analizowanym przepisie bezpośredniego odwołania do przepisu art. 12 ust. 1 ustawy o PIT, bez żadnego zawężenia jego zakresu wskazuje, że ustawodawca zamierzał uznać za Koszty Kwalifikowane wszystkie należności objęte zakresem tego przepisu, jednak po zastosowaniu do wypłaconych kwot odpowiedniej proporcji. W związku z tym, przepis art. 18d ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT, należy interpretować w ten sposób, że wszystkie należności z tytułu art. 12 ust. 1 ustawy o PIT, wypłacane pracownikom realizującym Działalność B+R mogą stanowić Koszty Kwalifikowane, po ograniczeniu ich wysokości poprzez zastosowanie odpowiedniego współczynnika proporcji (tj. części, w jakiej czas przeznaczony na realizację Działalności B+R pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu). Wobec powyższego, zdaniem Wnioskodawcy rozstrzygające w tym zakresie jest jedynie faktyczne uczestnictwo pracownika w Działalności B+R. Wskazana okoliczność ma charakter kluczowy i przesądza ostatecznie o możliwości uznania przez Wnioskodawcę kosztów pracowniczych, o których mowa w niniejszym wniosku, za Koszty Kwalifikowane na cele stosowania Ulgi B+R. Zatem, jeśli pracownik zatrudniony jest w celu prowadzenia Prac B+R i faktycznie uczestniczy w realizacji tych prac, Kosztem Kwalifikowanym będą różne składniki wypłacanego mu wynagrodzenia w odpowiedniej proporcji (tj. części, w jakiej czas przeznaczony na realizację Działalności B+R pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu). W świetle powyższego, Spółka poniżej zawarła szczegółową analizę Kosztów B+R, które od 2025 r. zamierza rozpoznawać jako Koszty Kwalifikowane i odliczać od podstawy opodatkowania Spółki w ramach stosowania Ulgi B+R kalkulowanej na gruncie Nowej Metodologii: a) Wynagrodzenie zasadnicze: Wypłacane pracownikom Spółki realizującym Prace B+R wynagrodzenie zasadnicze w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację Działalności B+R pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu według ustalonej proporcji, będzie stanowiło dla Wnioskodawcy Koszty Kwalifikowane i będzie mogło podlegać odliczeniu od podstawy opodatkowania Spółki w ramach stosowania Ulgi B+R. Zdaniem Spółki, wypłacane pracownikom Spółki realizującym Prace B+R wynagrodzenia zasadnicze stanowią należności z tytułu, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o PIT. Przepis ten bowiem wprost stanowi, że przychodem ze stosunku pracy są w szczególności m.in. wynagrodzenia zasadnicze. Biorąc pod uwagę powyższe, w opinii Spółki, wynagrodzenie zasadnicze bez wątpienia stanowi dla pracowników Spółki wynagrodzenie ze stosunku pracy. Ponadto, konieczność wypłaty wynagrodzenia zasadniczego za pracę jest podstawowym obowiązkiem pracodawcy, uregulowanym przez szereg przepisów Kodeksu pracy. W związku z tym, wypłacane pracownikom Spółki, realizującym Prace B+R, wynagrodzenie zasadnicze w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację Działalności B+R pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu według ustalonej proporcji, będzie stanowiło dla Wnioskodawcy Koszty Kwalifikowane i będzie mogło podlegać odliczeniu od podstawy opodatkowania Spółki w ramach stosowania Ulgi B+R. b) Wynagrodzenie za nadgodziny: Wypłacane pracownikom Wnioskodawcy, realizującym Prace B+R, wynagrodzenie za nadgodziny w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację Działalności B+R pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu według ustalonej proporcji, będzie stanowiło dla Wnioskodawcy Koszty Kwalifikowane i będzie mogło podlegać odliczeniu od podstawy opodatkowania Spółki w ramach stosowania Ulgi B+R. Zdaniem Spółki, wypłacane pracownikom Wnioskodawcy realizującym Prace B+R wynagrodzenie za pracę w godzinach nadliczbowych stanowi należność z tytułu, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o PIT. Przepis ten bowiem wprost stanowi, że przychodem ze stosunku pracy są w szczególności m.in. wynagrodzenia za nadgodziny oraz różnego rodzaju dodatki. Ponadto, wypłata dodatkowego wynagrodzenia za nadgodziny stanowi ustawowy obowiązek pracodawcy wynikający z umowy o pracę (art. 151(1) Kodeksu pracy). Biorąc pod uwagę powyższe, w opinii Spółki, wynagrodzenie za nadgodziny bez wątpienia stanowi dla pracowników Spółki wynagrodzenie ze stosunku pracy, którego wypłata przez pracodawcę uregulowana jest przepisami Kodeksu pracy. W związku z tym, wypłacane pracownikom Spółki realizującym Prace B+R wynagrodzenie za nadgodziny w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację Działalności B+R pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu według ustalonej proporcji, będzie stanowiło dla Wnioskodawcy Koszty Kwalifikowane i będzie mogło podlegać odliczeniu od podstawy opodatkowania Spółki w ramach stosowania Ulgi B+R. c) Diety i inne należności za czas podróży służbowej pracownika: Wypłacane pracownikom Wnioskodawcy realizującym Prace B+R diety i inne należności za czas podróży służbowej pracownika, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację Działalności B+R pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu według ustalonej proporcji, będą stanowić dla Wnioskodawcy Koszty Kwalifikowane i będą mogły podlegać odliczeniu od podstawy opodatkowania Spółki w ramach stosowania Ulgi B+R. W opinii Spółki, świadczenia otrzymywane przez pracowników jako zwrot kosztów podróży służbowej, zarówno krajowej, jak i zagranicznej (m.in. diety), co do zasady stanowią przychody pracowników ze stosunku pracy w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o PIT, choć na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a ustawy o PIT, mogą być one zwolnione z opodatkowania do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju. Okoliczność, że przychody te są zwolnione z opodatkowania do określonej wysokości, nie zmienia ich kwalifikacji jako przychodów na gruncie art. 12 ust. 1 ustawy o PIT. Zwolnienie to nie może być bowiem utożsamiane z wyłączeniem z opodatkowania i jako takie nie zmienia ogólnej klasyfikacji przychodów. Konieczność przyznania takich świadczeń pracownikom wynika z przepisów Kodeksu pracy, którego art. 77(5) § 1 stanowi, że pracownikowi wykonującemu na polecenie pracodawcy zadanie służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, lub poza stałym miejscem pracy przysługują należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową. Należy więc dodać, że przychód z tytułu otrzymanych diet bezsprzecznie związany jest ze stosunkiem pracy jako dodatkowe świadczenie związane z podwyższonymi kosztami utrzymania podczas podróży. Pracownik otrzymując dietę uzyskuje skonkretyzowane świadczenie, stanowiące dla niego przysporzenie majątkowe związane z pozostawaniem zatrudnionym u danego pracodawcy. Powyższe znajduje potwierdzenie w interpretacjach podatkowych w podobnych stanach faktycznych (przykładowo, w interpretacji indywidualnej wydanej przez DKIS z 5 stycznia 2018 r., sygn. 0114-KDIP3-3.4011.445.2017.2.JK3). W przypadku, gdy z woli pracodawcy kwota diety przekroczy kwoty zwolnione od opodatkowania, nadwyżka nad kwotę zwolnioną podlega opodatkowaniu z tytułu stosunku pracy u pracownika. W tym miejscu warto zwrócić uwagę na stanowisko wyrażone w wyrokach sądów administracyjnych wydanych w podobnych stanach faktycznych, przykładowo w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej: „NSA”) z dnia 19 lipca 2017 r., sygn. II FSK 1678/15, w którym NSA zauważył, że: ,,W rozumieniu art. 12 ust. 1 w związku z art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o PIT, nadwyżka kwoty zwróconych pracownikowi wydatków na całodzienne wyżywienie w trakcie krajowej i zagranicznej podróży służbowej ponad kwoty diet, o których mowa w rozporządzeniach jest przychodem pracownika ze stosunku pracy podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. ” W ocenie Spółki, diety i inne należności za czas podróży służbowej pracownika, bezpośrednio związane z realizacją Prac B+R, mogą zostać uznane przez Spółkę za Koszty Kwalifikowane na cele zastosowania Ulgi B+R. Ponadto, zdaniem Spółki, dieta zarówno w części podlegającej zwolnieniu, jak i przekraczającej tę kwotę, stanowi jednolitą całość, w całości podlegającą podatkowi dochodowemu od osób fizycznych, zwolnioną jednak do określonej wysokości. W konsekwencji, dowodzi to, że diety, również w części zwolnionej z opodatkowania, stanowią należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o CIT i mogą zostać uznane przez Spółkę za Koszty Kwalifikowane na cele zastosowania Ulgi B+R. Zatem, wypłacane pracownikom Wnioskodawcy realizującym Prace B+R diety i inne należności za czas podróży służbowej pracownika, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację Działalności B+R pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu według ustalonej proporcji, będą stanowić dla Wnioskodawcy Koszty Kwalifikowane i będą mogły podlegać odliczeniu od podstawy opodatkowania Spółki w ramach stosowania Ulgi B+R. d) Dodatkowe wynagrodzenie za pracę w porze nocnej: Wypłacane pracownikom Spółki, realizującym Prace B+R, dodatkowe wynagrodzenie za pracę w porze nocnej, dodatek za pracę w niedziele i święta oraz dodatek wyrównawczy w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację Działalności B+R pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu według ustalonej proporcji, będą stanowić dla Wnioskodawcy Koszty Kwalifikowane i będą mogły podlegać odliczeniu od podstawy opodatkowania Spółki w ramach stosowania Ulgi B+R. Artykuł 12 ust. 1 ustawy o PIT, wprost stanowi, że za przychody ze stosunku pracy uważa się m.in. różnego rodzaju dodatki. Takimi dodatkami są np. dodatek za pracę w porze nocnej, dodatek za pracę w niedziele i święta oraz dodatek wyrównawczy. Dodatki te są świadczeniami wynikającymi odpowiednio z art. 151(8), art. 151(11) i art. 230 Kodeksu pracy, które odnoszą się również do obowiązku ich wypłacenia przez pracodawcę wskutek świadczenia przez pracowników pracy w specyficznych warunkach. Dodatki te są zatem, ściśle powiązane ze stosunkiem pracy i bezpośredniego z niego wynikają. Biorąc pod uwagę powyższe, wypłacany pracownikom Spółki realizującym Prace B+R dodatek za pracę w porze nocnej, dodatek za pracę w niedziele i święta oraz dodatek wyrównawczy w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację Działalności B+R, pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu według ustalonej proporcji, będą stanowić dla Wnioskodawcy Koszty Kwalifikowane i będą mogły podlegać odliczeniu od podstawy opodatkowania Spółki w ramach stosowania ulgi na prace badawczo-rozwojowe. e) Premie i nagrody: Wypłacane pracownikom Spółki realizującym Prace B+R premie i nagrody, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację Działalności B+R pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu według ustalonej proporcji, będą stanowić dla Wnioskodawcy Koszty Kwalifikowane i będą mogły podlegać odliczeniu od podstawy opodatkowania Spółki w ramach stosowania Ulgi B+R. Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o PIT, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się w szczególności m. in. nagrody. W przytoczonym przepisie nie zostało doprecyzowane, czy jest w nim mowa o nagrodach okolicznościowych i motywacyjnych, czy np. nagrodach związanych z przeprowadzanymi wewnątrzzakładowym i konkursami. Powinność przyznawania wyróżniającym się pracownikom nagród została uregulowana w przepisach Kodeksu pracy. Zgodnie z art. 105 Kodeksu pracy, pracownikom, którzy przez wzorowe wypełnianie swoich obowiązków, przejawianie inicjatywy w pracy i podnoszenie jej wydajności oraz jakości przyczyniają się szczególnie do wykonywania zadań zakładu, mogą być przyznawane nagrody i wyróżnienia. Z tego względu, zdaniem Spółki, nie powinno budzić wątpliwości, że nagrody przyznawane wyróżniającym się pracownikom stanowią dla tych pracowników przychód ze stosunku pracy, bez względu na to, czy na cele wewnętrzne świadczenie takie nazywane jest nagrodą, czy też premią. Ponadto, jak wskazuje się w doktrynie, umieszczone w przywołanym przepisie pojęcie „nagrody” powinno być rozumiane szeroko i dotyczy zarówno nagród regulaminowych, jak również uznaniowych: Pracownicy mogą otrzymywać od pracodawców różnego rodzaju nagrody pieniężne. Mogą one mieć charakter okolicznościowy, incydentalny, lecz zasady ich wypłacania mogą być również stale, określane w układach zbiorowych czy też przepisach wewnątrzzakładowych. Nagrody pieniężne, o których mowa, stanowią przychód ze stosunku pracy (Komentarz do art. 12 w: Bartosiewicz Adam, PIT. Komentarz, wyd. V, LEX 2015). Biorąc pod uwagę cel omawianego przepisu, zgodnie z którym, jak już wyżej wskazywano, wszelkie świadczenia uzyskiwane przez pracownika od pracodawcy w związku z łączącym strony stosunkiem pracy powinny stanowić przychody pracownika ze stosunku pracy, w opinii Spółki, również premie (zarówno regulaminowe, jak i uznaniowe) powinny zostać uznane za przychód pracowników, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o PIT, a zatem Spółka będzie mogła uznać takie świadczenia za Koszty Kwalifikowane, o ile będą one dotyczyły pracowników zatrudnionych w celu prowadzenia Prac B+R. Choć premie nie zostały uregulowane przepisami Kodeksu pracy, to należy stwierdzić, że ich cel jest analogiczny jak w przypadku nagród. Mają one bowiem motywować pracowników lub nagradzać ich za zaangażowanie. Jednocześnie, można wyróżnić premie regulaminowe oraz premie uznaniowe. Zgodnie z tym podziałem, premie regulaminowe wynikają z obowiązujących u pracodawcy aktów wewnętrznych, takich jak regulamin wynagradzania bądź premiowania, natomiast premia uznaniowa zależy od dyskrecjonalnego uznania pracodawcy. W tym zakresie premie uznaniowe swoim charakterem zbliżone są do nagród. Premie pracownicze zawsze nierozerwalnie związane są ze stosunkiem pracy i co do zasady zależą od jakości świadczonej przez pracowników pracy. Stanowią one dodatkowy składnik wynagrodzenia, nawet jeśli ich wysokość zależy od uznania pracodawcy. Przyznawane pracownikom nagrody i premie mogą mieć różny charakter - przykładowo mogą się wiązać z dodatkową aktywnością pracowników, jak też nagradzać najbardziej kompetentnych pracowników. W przypadku części z nich nie jest możliwe precyzyjne określenie, czy stanowią one premie czy też nagrody, jak również rozgraniczenie, w jakim stopniu są one uznaniowe. Jednak w Spółce, system nagradzania skierowany jest wyłącznie do pracowników, tj. z przyznawanych premii i nagród nie mogą uzyskać osoby trzecie, pozostające poza strukturą zatrudnienia w Spółce. Ponadto, z tytułu uczestnictwa w programach premiowania/nagradzania pracownicy otrzymują konkretne, indywidualnie im przypisane i łatwe do określenia przysporzenie. Uznawanie premii, bez względu na ich uznaniowy lub regulaminowy charakter za przychód z art. 12 ust. 1 ustawy o PIT pracownika znajduje potwierdzenie w interpretacjach podatkowych w podobnych stanach faktycznych (przykładowo, w interpretacji indywidualnej wydanej przez DKIS z 9 kwietnia 2015 r., sygn. IPPB5/4510-46 /15-2/KS lub w interpretacji indywidualnej wydanej przez DKIS z 28 sierpnia 2024 r., sygn. 0113-KDIPT2-3.4011.418.2024.1.SJ). Jednocześnie, należy zauważyć, że w praktyce trudne może być rozróżnienie premii od nagrody, gdyż często posiadają one podobne elementy konstrukcyjne. Z tego względu, zdaniem Spółki, przy interpretowaniu omawianych przepisów premie i nagrody powinny być traktowane analogicznie. Z tego względu wypłacane pracownikom Spółki realizującym Prace B+R premie i nagrody, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację Działalności B+R pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu według ustalonej proporcji, będą stanowić dla Wnioskodawcy Koszty Kwalifikowane i będą mogły podlegać odliczeniu od podstawy opodatkowania Spółki w ramach stosowania Ulgi B+R. f) Koszty programu sportowego: Ponoszone przez Spółkę koszty związane z programem sportowym na rzecz pracowników realizujących Prace B+R, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację Działalności B+R pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu według ustalonej proporcji, będą stanowić dla Wnioskodawcy Koszty Kwalifikowane i będą mogły podlegać odliczeniu od podstawy opodatkowania Spółki w ramach stosowania Ulgi B+R. Zgodnie z regulaminem wynagradzania Spółki, pracownikowi przysługuje od pracodawcy zwrot części kwoty pieniężnej zapłaconej za kartę typu multisport uprawniającej do korzystania z obiektów sportowych na terenie całej Polski. Niewątpliwie, pokrycie przez pracodawcę części kosztów związanych z zakupem kart typu multisport będzie stanowiło przychód ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o PIT. Jak bowiem wynika z art. 12 ust. 1 ustawy o PIT, przychodami pracownika ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy są w szczególności świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych lub częściowo odpłatnych świadczeń. Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w interpretacjach podatkowych w podobnych stanach faktycznych, przykładowo w interpretacji indywidualnej z 31 lipca 2024 r., sygn. 0111-KDIB1-3.4010.355.2023.10.JG, w której Organ stwierdził, że: „Poniesione koszty na ww. benefity [m.in. pakiet sportowy (karty multisport)] pracownicze mogą stanowić koszty kwalifikowane działalności badawczo-rozwojowej w takiej części w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu”. W konsekwencji, należy stwierdzić, że pokrywane przez Spółkę wydatki na program sportowy stanowią należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o PIT. Zatem, ponoszone przez Spółkę koszty związane z programem sportowym na rzecz pracowników Wnioskodawcy realizujących Prace B+R, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację Działalności B+R pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu według ustalonej proporcji, stanowią podstawę do naliczenia podatku dochodowego pracowników, a zatem będą stanowić dla Wnioskodawcy Koszty Kwalifikowane i będą mogły podlegać odliczeniu od podstawy opodatkowania Spółki w ramach stosowania Ulgi B+R. g) Koszty pakietów medycznych Ponoszone przez Spółkę koszty związane z pakietami medycznymi na rzecz pracowników realizujących Prace B+R, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację Działalności B+R pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu według ustalonej proporcji, będą stanowić dla Wnioskodawcy Koszty Kwalifikowane i będą mogły podlegać odliczeniu od podstawy opodatkowania Spółki w ramach stosowania Ulgi B+R. Ze względu na wydanie przez pełen skład Izby Finansowej NSA uchwały z dnia 24 października 2011 r., sygn. akt II FPS 7/10, nie ma wątpliwości, że finansowane przez pracodawcę abonamenty (pakiety) medyczne stanowią dla pracowników przychód ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 Ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W przywołanej uchwale NSA stwierdził, że „Wykupione przez pracodawcę pakiety świadczeń medycznych, których wartość nie jest wolna od podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), stanowią dla pracowników, uprawnionych do ich wykorzystania, nieodpłatne świadczenie w rozumieniu art. 12 ust. 1 wymienionej ustawy.”. Powyższe znajduje także potwierdzenie w wyrokach sądów administracyjnych wydanych w podobnych stanach faktycznych, przykładowo: - w wyroku NSA z dnia 8 kwietnia 2015 r., sygn. II FSK 596/13, w którym NSA wskazał, że: „Obejmowanie pracowników opieką medyczną w ramach wykupionych przez pracodawcę pakietów powoduje powstanie u pracownika przychodu i nakłada na pracodawcę obowiązek odprowadzania z tego tytułu zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.”; - w wyroku NSA z dnia 3 grudnia 2014 r., sygn. II FSK 2983/14, w którym NSA wskazał, że: „Prawo i wynikająca z niego możliwość nieodpłatnego korzystania z usług medycznych, objętych wykupionym pakietem, może stanowić, jak wywiedziono to w punkcie poprzedzającym, nieodpłatne świadczenie w rozumieniu art. 12 ust. 1 u.p.d.o.f. Skoro nieodpłatne świadczenie polega na zagwarantowaniu pracownikowi możliwości skorzystania z usług medycznych, to uprawniony otrzymuje je w momencie, w którym po stronie wykonawcy usług medycznych powstaje obowiązek pozostawania w gotowości do świadczenia tych usług.” oraz - w wyroku NSA z dnia 1 sierpnia 2014 r., sygn. II FSK 1970/12, w którym NSA wskazał, że: „Świadczenie medyczne można uznać za „inne nieodpłatne świadczenie” w rozumieniu art. 12 ust. 1 i art. 11 ust. 1 u.p.d.o.f., jeżeli pracownik wyraził zgodę na objęcie go świadczeniem medycznym”. Biorąc pod uwagę powyższe, w opinii Spółki, nie powinno być wątpliwości, że pokrywane przez Spółkę wydatki stanowią należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o PIT. Zatem, ponoszone przez Spółkę koszty pakietów związanych ze świadczeniem prywatnej opieki medycznej na rzecz pracowników Wnioskodawcy realizujących Prace B+R, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację Działalności B+R pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu według ustalonej proporcji, będą stanowić podstawę do naliczenia podatku dochodowego pracowników, a zatem będą stanowić dla Wnioskodawcy Koszty Kwalifikowane i mogą podlegać odliczeniu od podstawy opodatkowania Spółki w ramach stosowania Ulgi B+R. h) Koszty nabycia okularów korekcyjnych lub soczewek kontaktowych Ponoszone przez Spółkę koszty związane z nabyciem okularów korekcyjnych lub soczewek kontaktowych na rzecz pracowników realizujących Prace B+R, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację Działalności B+R pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu według ustalonej proporcji, będą stanowić dla Wnioskodawcy Koszty Kwalifikowane i będą mogły podlegać odliczeniu od podstawy opodatkowania Spółki w ramach stosowania ulgi na prace badawczo-rozwojowe. Zgodnie z regulaminem wynagradzania Spółki, pracownikom przysługuje prawo do złożenia wniosku o refundację kosztów okularów bądź soczewek korekcyjnych w związku z pracą przy obsłudze monitora ekranowego, udokumentowanego odpowiednim zaświadczeniem lekarskim, które będzie poświadczało konieczność noszenia okularów bądź soczewek. Powyższy obowiązek wynika również z § 8 ust. 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 1 grudnia 1998 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy na stanowiskach wyposażonych w monitory ekranowe (Dz. U. Nr 148, poz. 973 z późn. zm., dalej: „Rozporządzenie”), zgodnie z którym pracodawca jest obowiązany zapewnić pracownikom okulary lub szkła kontaktowe korygujące wzrok, zgodne z zaleceniem lekarza, jeżeli wyniki badań okulistycznych przeprowadzonych w ramach profilaktycznej opieki zdrowotnej, o której mowa w ust. 1, wykażą potrzebę ich stosowania podczas pracy przy obsłudze monitora ekranowego. Natomiast, zgodnie z § 2 pkt 4 Rozporządzenia, obowiązek zapewnienia okularów przez pracodawców powinien być realizowany w odniesieniu do pracowników użytkujących w czasie pracy monitor ekranowy co najmniej przez połowę dobowego wymiaru czasu pracy. Biorąc pod uwagę powołane powyżej przepisy Rozporządzenia, do których jako odrębnych przepisów odsyła art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy o PIT, kluczowe znaczenia ma fakt, aby pracownik, względem którego stwierdzono, na podstawie badań okulistycznych przeprowadzonych w ramach profilaktycznej opieki zdrowotnej, potrzebę stosowania przy obsłudze monitora okularów korygujących wzrok, został zaopatrzony w okulary zgodne z zaleceniem lekarza, tj. o określonych parametrach (odpowiednich do stanu wzroku pracownika), przeznaczone do pracy przy monitorze. W niektórych przypadkach lekarz może zalecić stosowanie przy obsłudze monitora zamiast okularów szkieł (soczewek) kontaktowych, które spełniają ten sam cel. Te przypadki mogą być związane z określonymi wadami wzroku pracownika, przy których nie jest możliwe skorygowanie wzroku przy pomocy okularów. W związku z tym, świadczenie w postaci zapewnienia okularów korekcyjnych lub soczewek kontaktowych stanowi przychód w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o PIT, pracownika pracującego przy monitorze ekranowym przynajmniej połowę dobowego czasu pracy (tak jak to będzie miało miejsce w przypadku pracowników Spółki), który korzysta ze zwolnienia z podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 11 ustawy PIT. Powyższe znalazło potwierdzenie w interpretacjach podatkowych w podobnych stanach faktycznych, przykładowo w interpretacji indywidualnej wydanej przez DKIS z 11 grudnia 2019 r., sygn. 0114- KDIP2-1.4010.401.2019.2.JS, w której Organ stwierdził, że: „Odnosząc się do pozostałych składników wynagrodzenia - wymienionych w pytaniu Wnioskodawcy - stanowiących po stronie pracownika należności, o których mowa w art. 12 ust. 1 u.p.d.o.f., tj. [...] dopłaty do okularów - dofinansowanie przez Wnioskodawcę okularów lub szkieł kontaktowych dla pracownika Spółki, który przedstawił wyniki badań wskazujących na konieczność używania szkieł korekcyjnych podczas pracy na stanowiskach z monitorami ekranowymi, oraz sfinansowane przez płatnika składki z tytułu ww. należności określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, - w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu (tj. w części dotyczącej zadań faktycznie realizowanych przez pracowników w ramach prac B+R), mogą zostać uznane za koszty kwalifikowane, zgodnie z dyspozycją wskazaną w treści art. 18d ust. 2 pkt 1 u.p.d.o.p. i mogą podlegać odliczeniu od podstawy opodatkowania w ramach ulgi badawczo-rozwojowej”. W związku z tym, pokrywane przez Spółkę wydatki stanowią należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o PIT, a zatem, koszty związane z nabyciem okularów korekcyjnych lub soczewek kontaktowych ponoszone przez pracowników (i refundowane przez Spółkę) realizujących Prace B+R, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację Działalności B+R pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu według ustalonej proporcji, będą stanowić podstawę do naliczenia podatku dochodowego pracowników, a zatem stanowią dla Wnioskodawcy Koszty Kwalifikowane i będą mogły podlegać odliczeniu od podstawy opodatkowania Spółki w ramach stosowania Ulgi B+R. i) Ekwiwalenty za niewykorzystany urlop Wypłacane pracownikom Spółki realizującym Prace B+R wynagrodzenie ekwiwalenty za niewykorzystany urlop, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację Działalności B+R pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu według ustalonej proporcji, będzie stanowić dla Wnioskodawcy Koszty Kwalifikowane i będzie podlegać odliczeniu od podstawy opodatkowania Spółki w ramach stosowania Ulgi B+R. Zdaniem Spółki, wypłacane pracownikom Wnioskodawcy realizującym Prace B+R ekwiwalenty za niewykorzystany urlop stanowią należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o PIT. Wypłata ekwiwalentu za niewykorzystany urlop jest ustawowym obowiązkiem pracodawcy wynikającym z Kodeksu pracy, związanym z zawartymi umowami o pracę i wykonywaniem pracy przez pracowników (art. 171 i 172 Kodeksu pracy). Zatem, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop stanowią przychód ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ustawy o PIT, a co za tym idzie mogą być zaliczone do Kosztów Kwalifikowanych. Biorąc pod uwagę powyższe, wypłacane pracownikom Spółki realizującym Prace B+R ekwiwalent za niewykorzystany urlop w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację Działalności B+R pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu według ustalonej proporcji, będą stanowić dla Wnioskodawcy Koszty Kwalifikowane i będą mogły podlegać odliczeniu od podstawy opodatkowania Spółki w ramach stosowania Ulgi B+R. j) Koszty odpraw emerytalno-rentowych Wypłacane byłym pracownikom Spółki realizującym Prace B+R odprawy emerytalno- rentowe w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację Działalności B+R pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu według ustalonej proporcji, będą stanowić dla Wnioskodawcy Koszty Kwalifikowane i będą mogły podlegać odliczeniu od podstawy opodatkowania Spółki w ramach stosowania Ulgi B+R. Zgodnie z art. 92(1) Kodeksu pracy, pracownikowi spełniającemu warunki uprawniające do renty z tytułu niezdolności do pracy lub emerytury, którego stosunek pracy ustał w związku z przejściem na rentę lub emeryturę, przysługuje odprawa pieniężna w wysokości jednomiesięcznego wynagrodzenia. Biorąc pod uwagę powyższe, ze względu na fakt, że odprawa ta stanowi świadczenie należne pracownikowi od pracodawcy na podstawie przepisów Kodeksu pracy, stanowi ona przychód ze stosunku pracy. W doktrynie wskazuje się, że dla powstania przychodu z art. 12 ustawy o PIT, nie ma znaczenia fakt, że świadczenie zostało wypłacone po ustaniu stosunku pracy: Dodatkowym argumentem przemawiającym za opodatkowaniem świadczeń wypłaconych po ustaniu stosunku pracy jako przychodów z pracy jest fakt, iż w treści art. 12 ustawy o PIT, ustawodawca nie wiąże momentu wymagalności świadczenia z faktem uznania tego świadczenia za przychód z pracy (Komentarz do art. 12 w: J. Marciniuk (red.), Podatek dochodowy od osób fizycznych. Komentarz. Wyd. 17, Warszawa 2016). Zatem fakt, że odprawa emerytalno-rentowa może być wypłacana byłemu już pracownikowi nie zmienia faktu, że otrzymanie takiej odprawy stanowi dla niego przychód ze stosunku pracy. Powyższe znalazło potwierdzenie w interpretacjach podatkowych w podobnych stanach faktycznych, przykładowo: - w interpretacji indywidualnej wydanej przez DKIS z 22 kwietnia 2016 r., sygn. ILPB2 /4511-1-232/16-4/M, w której Organ stwierdził, że: „Natomiast w przypadku wypłaconej Zainteresowanemu odprawy pieniężnej, należy stwierdzić, że nie jest ona zwolniona z podatku dochodowego. Wejście w życie przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 2014 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r. poz. 1328 i 1478), nie zmieniło dotychczasowej zasady, zgodnie z którą przepis art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - podobnie jak przepis art. 21 ust. 1 pkt 3b tejże ustawy - ma zastosowanie wyłącznie do odszkodowań i zadośćuczynień. W konsekwencji, otrzymana odprawa pieniężna stanowi dla Zainteresowanego przychód ze stosunku pracy, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.”; - w interpretacji indywidualnej wydanej przez DKIS z dnia 15 grudnia 2015 r., sygn. ITPB2 /4511-868/15/ENB, w której Organ stwierdził, że: „W świetle powyższego zatem stwierdzić należy, iż odprawy pieniężne wypłacane w przypadku rozwiązania umowy o pracę w związku z przejściem na emeryturę lub rentę, których zasady naliczenia i wysokość reguluje art. 921 ustawy - Kodeks pracy oraz art. 52 Zakładowego Układu Zbiorowego Pracy dla Pracowników K. S.A. jak i dodatkowa jednorazowa odprawa pieniężna wypłacana w przypadku rozwiązania stosunku pracy z przyczyn niedotyczących pracowników, której zasady naliczenia i wysokość reguluje art. 59 Zakładowego Układu Zbiorowego Pracy dla Pracowników K. S.A. nie korzystają ze zwolnienia przedmiotowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i w rezultacie stanowią dla otrzymujących je pracowników podlegający opodatkowaniu przychód ze stosunku pracy.”. W związku z powyższym, Spółka stoi na stanowisku, że wypłacane przez nią na podstawie przepisów Kodeksu pracy, odprawy emerytalno-rentowe jako świadczenia związane ze stosunkiem pracy stanowiące przychód ze źródła, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o PIT, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację Działalności B+R pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu według ustalonej proporcji, będą stanowić dla Wnioskodawcy Koszty Kwalifikowane i będą mogły podlegać odliczeniu od podstawy opodatkowania Spółki w ramach stosowania Ulgi B+R. k) Koszty składek na ubezpieczenia społeczne Koszty obliczonych od należności objętych punktami a-j składek na ubezpieczenia społeczne, płacone przez Spółkę jako pracodawcę, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację Działalności B+R pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu według ustalonej proporcji, będą stanowić dla Wnioskodawcy Koszty Kwalifikowane i będą mogły podlegać odliczeniu od podstawy opodatkowania Spółki w ramach stosowania Ulgi B+R. Powyższe znalazło potwierdzenie w interpretacjach podatkowych w podobnych stanach faktycznych, przykładowo w interpretacji indywidualnej wydanej przez DKIS z 2 lipca 2018 r., sygn. 0111-KDIB1-3.4010.257.2018.1.MO, w której Organ stwierdził, że: „W związku z realizacją tych prac, Wnioskodawca ponosi wydatki, związane m.in. z: wypłatą wynagrodzeń z tytułu umów z pracownikami jak również w związku z finansowaniem jako płatnik tych wynagrodzeń składek o których mowa w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w takiej części w jakiej czas przeznaczony jest na realizację działalności B+R. Koszty wynagrodzeń pracowników nie zostały w żaden sposób Spółce zrefundowane ani zwrócone. Koszty wynagrodzeń dotyczą pracowników tj.: programista B+R, pracownik techniczny działu B+R, operator maszyny działu B+R, pracownik działu B+R. Przenosząc przedstawione powyżej uregulowania prawne na grunt analizowanej sprawy stwierdzić należy, że przedstawione w opisie stanu faktycznego /zdarzenia przyszłego wydatki związane z działalnością badawczo-rozwojową Spółka może zaliczyć do kosztów kwalifikowanych, o których mowa w art. 18d ust. 2 u.p.d.o.p”. W konsekwencji, Spółka stoi na stanowisku, że wszystkie z należności objęte punktami a-j stanowią należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o PIT. Z tego względu, w każdym przypadku zasadne jest obliczenie i odprowadzenie od tych należności składki na ubezpieczenia społeczne (czyli w przypadku, gdy należności te nie będą korzystać ze zwolnienia z oskładkowania), a koszty takich składek będą stanowić będą dla Wnioskodawcy Koszty Kwalifikowane według ustalonej proporcji wynikającej z czasu przeznaczonego na realizację Działalności B+R i będą mogły podlegać odliczeniu od podstawy opodatkowania Spółki w ramach stosowania Ulgi B+R. Podsumowując, Spółka będzie uprawniona do rozpoznania Kosztów B+R jako Kosztów Kwalifikowanych i ich odliczenia od podstawy opodatkowania na gruncie art. 18d ust. 1 w zw. z art. 18 ustawy o CIT. Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy do pytania nr 3 W związku z planowanym zaktualizowaniem systemów informatycznych do najnowszych rozwiązań obecnie wykorzystywanych na rynku, od 2025 r. Wnioskodawca zamierza wdrożyć Nową Metodologię, która będzie opierać się na bieżącej rejestracji czasu pracy poświęconej przez pracowników na Działalność B+R. Spółka chciałaby wskazać, że w ustawie o CIT, brak jest wprost określonych metod ustalania czasu pracy na potrzeby kalkulacji Ulgi B+R. Ustawa o CIT, wskazuje bowiem jedynie, że podatnicy są obowiązani do: a) wyodrębnienia kosztów Działalności B+R w ewidencji rachunkowej (art. 9 ust. 1b w zw. z art. 9 ust. 1 ustawy o CIT) oraz b) ustalania poniesionych kosztów należności, o których mowa w art. 12 ust. 1 oraz 13 pkt 8 lit. a ustawy o PIT i składek na ubezpieczenie społeczne, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację Działalności B+R pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu (art. 18d ust. 2 pkt 1 i pkt 1a ustawy o CIT). W związku z tym ustawa o CIT, zawiera jedynie ogólne wskazówki w zakresie sposobu kalkulowania Kosztów Kwalifikowanych, w tym ustalania „części czasu pracy” przeznaczonej przez pracowników na Działalność B+R. W praktyce, podatnicy mogą zatem stosować różne metody, pod warunkiem, że są one precyzyjne i wiarygodne, tak aby poprawnie obliczyć wysokość Kosztów Kwalifikowanych za dany rok podatkowy. Warto także dodać, że w interpretacjach indywidualnych DKIS dopuszcza stosowanie różnych metod określania czasu przeznaczonego przez pracowników na realizację Działalności B+R. Przykładowo mogą to być: a) harmonogramy (interpretacja podatkowa DKIS z 22 maja 2023 r., sygn. 0114-KDWP. 4011.8.2023.1.ŁZ), b) bieżąca rejestracja godzin pracy (interpretacja podatkowa DKIS z 31 stycznia 2023 r., sygn. 0115-KDIT3.4011.842.2022.2.PS lub interpretacja indywidualna DKIS z 24 stycznia 2018 r., sygn. 0115-KDIT2-3.4010.340.2017.1.MK), c) weryfikacja dokumentacji technicznej tworzonej przez pracowników oraz ocena czasu pracy (interpretacja podatkowa DKIS z 9 czerwca 2021 r., sygn. 0115-KDIT2- 3.4010.348.2017.13.PS), d) indywidualna ocena udziału pracownika w działalności B+R na podstawie stałego zakresu obowiązków (interpretacja podatkowa DKIS z 31 stycznia 2023 r., sygn. 0115- KDIT3.4011.842.2022.2.PS). Podatnicy są zatem, uprawnieni do wyboru metody ustalania czasu pracy przeznaczonego na Działalność B+R, która jest dostosowana do technicznej i organizacyjnej specyfiki prowadzonej działalności gospodarczej, tak długo jak pozwala ona na precyzyjne, dokładne i wiarygodne określenie czasu pracy poświęconego na Działalność B+R przez pracowników podatnika. Powyższą argumentację wprost potwierdza także komunikat Ministerstwa Finansów z dnia 20 czerwca 2017 r., w którym wskazano, że: „Należy jednak podkreślić, że ustawodawca nie narzucił przedsiębiorcom formy takiego podziału/wyodrębnienia. Wybór sposobu udokumentowania tych wydatków pozostawiony został podatnikom, którzy prowadzą działalność badawczo-rozwojową. Dlatego wskazane jest, aby dla celów dowodowych, ewidencja czasu pracy, poświęconego przez pracowników na działalność badawczo-rozwojową, była prowadzona przez podatnika korzystającego z ulgi”. W świetle powyższych rozważań, należy wyjaśnić, że Nowa Metodologia, która będzie wdrożona od 2025 r., umożliwi na organizację rejestracji czasu pracy poświęconego Działalności B+R, dostosowując rozwiązania informatyczne wykorzystywane przez Spółkę do najnowszych standardów rynkowych. Niemniej, co należy podkreślić, omawiana zmiana ma charakter wyłącznie techniczny i nie wpływa na uprawnienie Spółki do odliczenia Nieodliczonych Kosztów Kwalifikowanych. Stara Metodologia spełnia bowiem wymogi przewidziane w ustawie o CIT i pozwala na precyzyjne, dokładne i wiarygodne ustalenie czasu pracy poświęconego Działalności B+R. Ponadto, była ona, jak i rodzaje Kosztów Kwalifikowanych, które Spółka odliczała na cele Ulgi B+R, potwierdzona w interpretacjach indywidualnych otrzymanych przez Spółkę (tj. Interpretacji APO, jak i w Pozostałych Interpretacjach). W konsekwencji, Spółka stoi na stanowisku, że Nieodliczone Koszty Kwalifikowane, powstałe w latach stosowania Starej Metodologii, mogą być rozliczane przez Spółkę w kolejnych latach podatkowych, tj. od 2025 r., niezależnie od technicznej zmiany związanej z wdrożeniem Nowej Metodologii. Podsumowując, Spółka będzie uprawniona do rozpoznania Nieodliczonych Kosztów Kwalifikowanych w ramach Ulgi B+R, tj. kalkulowanej na gruncie Nowej Metodologii, a które to powstały w latach stosowania przez Spółkę Starej Metodologii. Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy do pytania nr 4 Zgodnie z art. 18d ust. 8 (zdanie pierwsze) ustawy o CIT, podatnicy mogą odliczać od podstawy opodatkowania Koszty Kwalifikowane w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono Koszty Kwalifikowane. Jednocześnie, jak wynika ze zdania drugiego art. 18d ust. 8 ustawy o CIT, w przypadku, gdy podatnik poniósł za rok podatkowy stratę albo wielkość dochodu podatnika jest niższa od kwoty przysługujących mu odliczeń, odliczenia - odpowiednio w całej kwocie lub w pozostałej części - dokonuje się w zeznaniach za kolejno następujące po sobie sześć lat podatkowych następujących bezpośrednio po roku, w którym podatnik skorzystał lub miał prawo skorzystać z odliczenia. Mając na względzie powyższe regulacje, podatnicy są uprawnieni do odliczania Kosztów Kwalifikowanych danego roku podatkowego: a) na bieżąco, tj. w zeznaniu podatkowym za ten rok lub b) w kolejnych, sześciu latach podatkowych bezpośrednio następujących po sobie. Jednocześnie, jak wprost wynika z wykładni literalnej art. 18d ust. 8 (zdanie drugie) ustawy o CIT, odliczenie Kosztów Kwalifikowanych w kolejnych, sześciu latach podatkowych bezpośrednio następujących po sobie jest uprawnieniem podatnika, co potwierdza zarówno charakter Ulgi B+R jako ulgi systemowej przewidzianej w prawie podatkowym, tj. ustawie o CIT, jak i samo sformułowanie „skorzystał lub miał prawo skorzystać” użyte w przywołanym przepisie. W literaturze podatkowej oraz doktrynie prawa podatkowego powszechnie uznaje się, że wszelkie ulgi i odliczenia podatkowe są przywilejem podatnika, a nie jego obowiązkiem. Jak wskazuje prof. dr hab. Ryszard Mastalski: „w przypadku ulg systemowych podatnik uzyskuje uprawnienia do korzystania z nich z mocy prawa, które to określa sytuację faktyczną lub prawną zawężającą zakres podmiotowy lub przedmiotowy podatkowo prawnego stanu faktycznego” (R. Mastalski, Prawo podatkowe, C.H. Beck, Warszawa 2012, s. 47) (por. również: dr hab. Jolanta Szołno-Koguc „Dylematy sprawiedliwości podatkowej - równość i powszechność opodatkowania a przywileje podatkowe”, Studia Ekonomiczne. Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Ekonomicznego w Katowicach, 2016 rok, str. 170). Powyższy charakter ulgi podatkowej jako „przywileju” podatników potwierdza także znaczenie wynikające ze Słownika Języka Polskiego PWN, w którym wskazano, że „uprawnienie” to „prawo do czegoś przysługujące lub nadane komuś” (Słownik Języka Polskiego PWN, wersja internetowa, link: https://sjp.pwn.pl/sjp/uprawnienie; 2533152. html [dostęp: 21 listopada 2024 r.]). W konsekwencji, zgodnie z powszechnym rozumieniem, jak i znaczeniem przyjętym w doktrynie prawniczej, z prawa, w przeciwieństwie do obowiązku, można, ale nie trzeba skorzystać. W świetle powyższych rozważań, skoro Ulga B+R jest uprawnieniem („przywilejem”) podatnika, to podatnik posiada kompetencję w zakresie decyzji o skorzystaniu z Ulgi B+R, w tym możliwości i wysokości odliczenia Kosztów Kwalifikowanych. Skoro bowiem podatnik ma prawo podjąć decyzję o skorzystaniu z Ulgi B+R, to tym bardziej powinien być uprawniony do określenia wysokości samego odliczenia, ponieważ prawo do skorzystania z Ulgi B+R obejmuje prawo do decydowania o wysokości jej wykorzystania (w praktyce wysokości wykorzystania Kosztów Kwalifikowanych i Nieodliczonych Kosztów Kwalifikowanych), co jest zgodne z wnioskowaniem a maiori ad minus (pol. „z większego na mniejsze”) stosowanym powszechnie w argumentacji prawniczej w odniesieniu m.in. do uprawnień. Pomocne w analizowanej kwestii może być także odwołanie się do interpretacji indywidualnych DKIS wydanych w zbliżonych stanach faktycznych. Przykładowo w: a) interpretacji indywidualnej DKIS z 28 listopada 2022 r., o sygn. 0111-KDIB1- 3.4010.801.2022.1.JKU, Organ potwierdził stanowisko wnioskodawcy, który wskazał, że: „Postanowienia art. 18d ust. 8 ustawy o CIT (ani innego przepisu zawartego w ustawie o CIT), nie określają, w jakiej wysokości podatnik jest zobowiązany do dokonania przysługującego mu odliczenia w którymś lub w każdym roku z sześciu kolejno następujące po sobie lat podatkowych następujących po roku, w którym nabył on prawo do skorzystania z ulgi B+R, ale nie mógł z niego skorzystać (w całości). Przepisy nie określają również, w jakiej kolejności należy dokonywać takich odliczeń w sytuacji, gdy podatnikowi w tym samym roku podatkowym będzie przysługiwało prawo do odliczenia kosztów działalności badawczo-rozwojowej poniesionych w różnych latach podatkowych, np. w roku bieżącym i w latach wcześniejszych (które to wydatki nie zostały odliczone wcześniej ze względu nieosiągnięcie przez podatnika dochodów w wystarczającej wysokości).”; b) interpretacji indywidualnej DKIS z 5 lutego 2021 r., o sygn. 0111-KDIB1- 3.4010.519.2020.1.APO, Organ potwierdził stanowisko wnioskodawcy, który wskazał, że: „Postanowienia art. 18d ust. 8 ustawy o CIT (ani innego przepisu zawartego w ustawie o CIT), nie określają, w jakiej wysokości podatnik jest zobowiązany do dokonania przysługującego mu odliczenia w którymś lub w każdym roku z sześciu kolejno następujące po sobie lat podatkowych następujących po roku, w którym nabył on prawo do skorzystania z ulgi B+R, ale nie mógł z niego skorzystać (w całości). Przepisy nie określają również, w jakiej kolejności należy dokonywać takich odliczeń w sytuacji, gdy podatnikowi w tym samym roku podatkowym będzie przysługiwało prawo do odliczenia kosztów działalności badawczo-rozwojowej poniesionych w różnych latach podatkowych, np. w roku bieżącym i w latach wcześniejszych (które to wydatki nie zostały odliczone wcześniej ze względu nieosiągnięcie przez podatnika dochodów w wystarczającej wysokości).”. Zacytowane powyżej interpretacje indywidualne zostały co prawda wydane w zakresie m. in. prawa podatników do wykorzystania Nieodliczonych Kosztów Kwalifikowanych od lat najwcześniejszych, tj. stosując tzw. metodę FIFO (pol. „pierwsze weszło, pierwsze wyszło”). Jednak, zdaniem Wnioskodawcy, skoro podatnik jest uprawniony do wyboru kolejności lat, za które rozlicza on Nieodliczone Koszty Kwalifikowane, to także powinien być on uprawniony do podjęcia decyzji w zakresie wysokości Nieodliczonych Kosztów Kwalifikowanych wykorzystanych w danym roku podatkowym. W kontekście uprawnienia podatnika do ustalenia wysokości odliczenia Nieodliczonych Kosztów Kwalifikowanych, można również odwołać się do analogii z praktyką funkcjonującą na gruncie regulacji dotyczących rozliczania strat podatkowych z lat ubiegłych. Art. 7 ust. 5 ustawy o CIT, przyznaje bowiem podatnikom uprawnienie do obniżenia o stratę ze źródła przychodów poniesioną w danym roku podatkowym, dochodu z tego źródła w najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu latach podatkowych (przy czym kwota odliczenia w danym roku podatkowym nie powinna przekraczać 50% poniesionej straty podatkowej lub 5 mln zł). Na gruncie przywołanego przepisu, podatnik jest zatem uprawniony do wykorzystania straty podatkowej do obniżenia podstawy opodatkowania (dochodu). Jednocześnie, zgodnie z przyjętą praktyką, podatnik nie musi w danym roku podatkowym, w którym osiągnął dochód, wykorzystać strat podatkowych z lat ubiegłych w części lub całości, bowiem może on zadecydować o: a) niewykorzystaniu jakichkolwiek strat z lat ubiegłych albo b) wykorzystaniu jedynie części strat podatkowych (w ramach powyższych limitów) do obniżenia podstawy opodatkowania do zera złotych lub wysokości większej niż zero złotych, tj. niezależnie czy podstawa opodatkowania jest wyższa lub niższa niż straty podatkowe, do których odliczenia podatnik jest uprawniony w danym roku podatkowym albo c) wykorzystaniu całości strat podatkowych (w ramach powyższych limitów) do obniżenia podstawy opodatkowania do zera złotych lub wysokości większej niż zero złotych, tj. niezależnie czy podstawa opodatkowania jest wyższa lub niższa niż straty podatkowe, do których odliczenia podatnik jest uprawniony w danym roku podatkowym. Mając na względzie powyższą argumentację, Spółka stoi na stanowisku, że na gruncie Ulgi B+R, podatnicy, przy dochowaniu sześciorocznego okresu, o którym mowa w art. 18d ust. 8 ustawy o CIT, w danym roku podatkowym są uprawnieni do: a) niewykorzystania jakichkolwiek Kosztów Kwalifikowanych tego roku podatkowego lub Nieodliczonych Kosztów Kwalifikowanych albo b) wykorzystania jedynie części Kosztów Kwalifikowanych tego roku podatkowego lub części Nieodliczonych Kosztów Kwalifikowanych do obniżenia podstawy opodatkowania do zera złotych lub wysokości większej niż zero złotych, tj. niezależnie czy podstawa opodatkowania jest wyższa lub niższa niż Koszty Kwalifikowane lub Nieodliczone Koszty Kwalifikowane, do których odliczenia podatnik jest uprawniony w tym roku podatkowym albo c) wykorzystania całości Kosztów Kwalifikowanych tego roku podatkowego lub całości Nieodliczonych Kosztów Kwalifikowanych do obniżenia podstawy opodatkowania do zera złotych lub wysokości większej niż zero złotych, tj. niezależnie czy podstawa opodatkowania jest wyższa lub niższa niż Koszty Kwalifikowane lub Nieodliczone Koszty Kwalifikowane, do których odliczenia podatnik jest uprawniony w tym roku podatkowym. Wykorzystanie Nieodliczonych Kosztów Kwalifikowanych jest bowiem uprawnieniem podatnika, a nie jego obowiązkiem. Podsumowując, Spółka jest i będzie uprawniona do rozpoznania Nieodliczonych Kosztów Kwalifikowanych także w części, która w ubiegłych latach podatkowych nie została odliczona od podstawy opodatkowania mimo wykazania w danym (minionym) roku podatkowym podstawy opodatkowania w kwocie wyższej niż 0 zł i posiadania Kosztów Kwalifikowanych, w tym Nieodliczonych Kosztów Kwalifikowanych, możliwych jeszcze do odliczenia w tym (minionym) roku podatkowym. Część wspólna uzasadnienia stanowiska Wnioskodawcy do pytań nr 5 i 6 Zgodnie z art. 14e § 1a pkt 2 O.p., DKIS może z urzędu stwierdzić wygaśniecie interpretacji indywidualnej, jeżeli jest ona niezgodna z interpretacją ogólną wydaną w takim samym stanie prawnym. Jak wynika z art. 14k § 1 O.p., zastosowanie się do interpretacji indywidualnej przed jej zmianą, stwierdzeniem jej wygaśnięcia lub przed doręczeniem organowi podatkowemu odpisu prawomocnego orzeczenia sądu administracyjnego uchylającego interpretację indywidualną nie może szkodzić wnioskodawcy, jak również w przypadku nieuwzględnienia jej w rozstrzygnięciu sprawy podatkowej. Dodatkowo, zgodnie z art. 14k § 2 O.p., zastosowanie się do interpretacji ogólnej przed jej zmianą nie może szkodzić temu, kto się do niej zastosował, jak również w przypadku nieuwzględnienia jej w rozstrzygnięciu sprawy podatkowej. W myśl art. 14m § 1 O.p., zastosowanie się do interpretacji, która następnie została zmieniona, której wygaśnięcie stwierdzono lub która nie została uwzględniona w rozstrzygnięciu sprawy podatkowej, powoduje zwolnienie z obowiązku zapłaty podatku w zakresie wynikającym ze zdarzenia będącego przedmiotem interpretacji, jeżeli: 1) zobowiązanie nie zostało prawidłowo wykonane w wyniku zastosowania się do interpretacji, która uległa zmianie, lub interpretacji nieuwzględnionej w rozstrzygnięciu sprawy podatkowej oraz 2) skutki podatkowe związane ze zdarzeniem, któremu odpowiada stan faktyczny będący przedmiotem interpretacji, miały miejsce po opublikowaniu interpretacji ogólnej albo po doręczeniu interpretacji indywidualnej. Ponadto, na podstawie art. 14m § 2 pkt 1 O.p., zwolnienie, o którym mowa w § 1, obejmuje w przypadku rocznego rozliczenia podatków - okres do końca roku podatkowego, w którym opublikowano zmienioną interpretację ogólną, doręczono zmienioną interpretację indywidualną lub stwierdzono jej wygaśnięcie albo doręczono organowi podatkowemu odpis orzeczenia sądu administracyjnego uchylającego interpretację indywidualną ze stwierdzeniem jego prawomocności. W świetle przywołanych powyżej przepisów, w przypadku stwierdzenia wygaśnięcia przez Organ interpretacji indywidualnej w związku z wydaniem interpretacji ogólnej, podatnicy mogą korzystać z mocy ochronnej interpretacji indywidualnej do dnia stwierdzenia przez DKIS jej wygaśnięcia na skutek wydania interpretacji ogólnej w takim samym stanie prawnym. Jednocześnie, art. 14m § 1 w związku z art. 14m § 2 pkt 1 O.p., wprowadza możliwość skorzystania ze zwolnienia do końca roku podatkowego, w którym stwierdzono wygaśnięcie interpretacji indywidualnej, w przypadku rocznego rozliczenia podatków. Powyższe przepisy wprowadzają zatem zasadę, że podatnik jest chroniony nie tylko do momentu stwierdzenia wygaśnięcia interpretacji, ale również do końca roku podatkowego, w którym to nastąpiło, w odniesieniu do skutków podatkowych związanych z rozliczeniem rocznym. W tym miejscu należy podkreślić, że brak możliwości skorzystania z mocy ochronnej Interpretacji APO lub Pozostałych Interpretacji w całym 2024 r., mógłby skutkować powstaniem obowiązku zapłaty podatku za ten rok podatkowy, gdyby Spółka nie była uprawniona do skorzystania z Ulgi B+R. Byłoby to sprzeczne z zasadą zaufania do organów podatkowych oraz naruszałoby stabilność i przewidywalność prawa podatkowego. Podatnik ma bowiem prawo oczekiwać, że interpretacje wydane przez organy podatkowe są wiążące i może na nich polegać w prowadzonej działalności gospodarczej w całym roku podatkowym w odniesieniu do rozliczeń o charakterze rocznym (co potwierdza wykładnia literalna art. 14m § 1 w związku z art. 14m § 2 pkt 1 O. p.). Ponadto, niewątpliwym jest, że skutki podatkowe powstałe po opublikowaniu Interpretacji Ogólnej dotyczą 2024 r., bowiem w zakresie Ulgi B+R Spółka rozlicza się w okresach rocznych (rok podatkowy u Wnioskodawcy trwa od 1 stycznia do 31 grudnia danego roku kalendarzowego). Ulga B+R jest zatem rozliczana raz do roku w ramach zeznania CIT-8 i informacji CIT/BR składanych już po zakończeniu roku podatkowego. Co więcej, na gruncie ustawy o CIT, podatnicy nie mają możliwości skorzystania z Ulgi B+R np. poprzez pomniejszenie miesięcznych zaliczek na podatek dochodowy o wysokość Kosztów Kwalifikowanych lub Nieodliczonych Kosztów Kwalifikowanych. W konsekwencji, skoro: - na gruncie zdarzenia opisanego w Interpretacji APO i Pozostałych Interpretacjach, Ulga B+R umożliwia Spółce obniżenie podstawy opodatkowania (tj. w praktyce obniżenie lub zwolnienie z zapłaty podatku) - i skutki podatkowe związane z tym zdarzeniem (tj. uprawnieniem do skorzystania z Ulgi B+R), miały lub będą miały też miejsce po wydaniu Interpretacji Ogólnej, a - obniżenie wysokości podatku do zapłaty lub zwolnienie z zapłaty podatku następuje w rocznym rozliczeniu podatkowym (tj. za rok 2024 r.), - to Spółka będzie w pełni uprawniona do skorzystania z mocy ochronnej wynikającej z Interpretacji APO oraz Pozostałych Interpretacji w odniesieniu do Ulgi B+R rozliczanej za rok 2024. Ponadto, zgodnie z art. 27 ustawy o CIT, rozliczenie za rok podatkowy przez podatników korzystających z Ulgi B+R, następuje poprzez złożenie zeznania CIT-8 i informacji CIT\BR składanych już po zakończeniu roku podatkowego. Jest to procedura o charakterze wyłącznie technicznym, która jest konieczna do wykazania podstawy opodatkowania lub poniesionej straty podatkowej oraz należnego podatku dochodowego za dany rok podatkowy. Zatem, zeznanie CIT-8 i informacja CIT\BR składane przez Spółkę w 2025 r. w sposób oczywisty dotyczy 2024 r., niezależnie od momentu ich faktycznego złożenia. W konsekwencji, uprawnienie do rozliczenia Ulgi B+R w zeznaniu CIT-8 i informacji CIT\BR składanych w 2025 r. za 2024 r., tj. na podstawie zasad i ochrony wynikającej z Interpretacji APO i Pozostałych Interpretacji, jest w pełni uzasadnione w świetle reguł rozliczania podatku dochodowego i charakteru Ulgi B+R na gruncie ustawy o CIT. Powyższe znalazło potwierdzenie w interpretacjach podatkowych w podobnych stanach faktycznych. Przykładowo w: a) interpretacji indywidualnej DKIS z 18 października 2017 r., o sygn. 0114-KDIP3- 1.4017.1.2017.3.KS, Organ potwierdził stanowisko wnioskodawcy, który wskazał, że: „Zgodnie z art. 14m § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej termin końcowy czasu ochrony zależy od rozliczenia podatku, tj. od tego, czy jest on płatny rocznie, kwartalnie lub miesięcznie. Zgodnie ze wskazanym art. 14m § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej termin czasu ochrony kończy się odpowiednio z końcem roku, kwartału lub miesiąca, w którym m.in. doręczono interpretację indywidualną. W przypadku rozliczeń rocznych - jak to ma miejsce w przypadku podatników podatku dochodowego od osób fizycznych składających zeznanie roczne - okres do końca roku podatkowego, w którym m.in. doręczono zmienioną interpretację indywidualną. W rozpatrywanej sprawie Wnioskodawca rozlicza podatek dochodowy od osób fizycznych składając do właściwego urzędu skarbowego zeznanie o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym. W związku z tym, należy stwierdzić, że w omawianym przypadku okres ochronny wydanej interpretacji rozpoczyna się od dnia doręczenia interpretacji i kończy zgodnie z art. 14m § 1 Ordynacji podatkowej z końcem roku podatkowego, w którym doręczono organowi podatkowemu zmienioną interpretację indywidualną. A zatem, Wnioskodawca korzysta z ochrony wskazanej w art. 14m Ordynacji podatkowej. Oznacza, to że w wyniku przeprowadzonej transakcji w postaci darowizny znaku towarowego na rzecz spółki komandytowej po stronie Wnioskodawcy powstało zobowiązanie podatkowe. Jednakże z uwagi na treść art. 59 § 1 pkt 10 Ordynacji podatkowej zobowiązanie to wygaśnie wskutek zastosowania zwolnienia z obowiązku zapłaty podatku na podstawie art. 14m powoływanej ustawy. W rezultacie na Wnioskodawcy nie będzie również ciążył obowiązek rozliczenia dokonanej transakcji darowizny znaku towarowego zeznaniu o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym 2016.”; b) interpretacji indywidualnej DKIS z 26 lutego 2016 r., o sygn. IBPB-1-3/4518-9/15/MO, Organ potwierdził stanowisko wnioskodawcy, który wskazał, że: „Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, w myśl którego rozpoznając za 2015 r. (w tym w złożonym rocznym zeznaniu podatkowym) przychody z tytułu świadczeń zrealizowanych przed dniem podziału, co do których obowiązek podatkowy (przychód należny) powstanie w roku podziału (2015 r.), jak również koszty uzyskania przychodu związane z ZCP i powstałe oraz potrącalne w roku podziału (2015 r), w tym koszty uzyskania przychodu podatku od nieruchomości od aktywów ZCP należnego za miesiąc podziału, według zasad określonych w Pierwotnych Interpretacjach (tekst jedn.: poprzez rozpoznanie tych przychodów i kosztów przez Spółkę Przejmującą i brak ich rozpoznania przez Spółkę Dzieloną) będzie korzystała z ochrony (w tym zwolnienia) określonej w art. 14m § 1 i § 2 pkt 1 w związku z art. 14k § 1 Ordynacji podatkowej w związku z faktem, że Pierwotne Interpretacje posiadają walor ochronny do końca roku podatkowego, w którym Spółce doręczono Zmienione Interpretacje, tj. do końca 2015 r., należy uznać za prawidłowe.”. W konsekwencji, Spółka za 2024 r., będzie uprawniona do skorzystania z Ulgi B+R w oparciu o Interpretację APO oraz Pozostałe Interpretacje, w szczególności będzie uprawniona do skorzystania z mocy ochronnej wynikającej z tych interpretacji za 2024 r., w tym w odniesieniu do Ulgi B+R za 2024 r. kalkulowanej na potrzeby zeznania CIT-8 i informacji CIT/BR składanych już w 2025 r., tj. niezależnie od stwierdzenia wygaśnięcia Interpretacji APO lub Pozostałych Interpretacji w 2024 r., przez DKIS w związku z wydaniem Interpretacji Ogólnej. Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy do pytania nr 5 W ocenie Spółki, argumentacja zawarta w części wspólnej uzasadnienia stanowiska Wnioskodawcy do pytań 5 i 6, jednoznacznie wskazuje, że Spółka jest i będzie uprawniona do skorzystania z Ulgi B+R w oparciu o zasady zawarte w Interpretacji APO, w szczególności jest i będzie uprawniona do skorzystania z mocy ochronnej wynikającej z tej interpretacji za 2024 r., w tym w odniesieniu do Ulgi B+R za 2024 r. kalkulowanej na potrzeby zeznania CIT-8 i informacji CIT\BR składanych już w 2025 r., tj. niezależnie od stwierdzenia wygaśnięcia Interpretacji APO w 2024 r. przez DKIS w związku z wydaniem Interpretacji Ogólnej. Wnioskodawca stoi więc na stanowisku, że skoro: - na gruncie zdarzenia opisanego w Interpretacji APO, Ulga B+R umożliwia Spółce obniżenie podstawy opodatkowania (tj. w praktyce obniżenie lub zwolnienie z zapłaty podatku) - i skutki podatkowe związane z tym zdarzeniem (tj. uprawnieniem do skorzystania z Ulgi B+R), miały lub będą miały też miejsce po wydaniu Interpretacji Ogólnej, a - obniżenie wysokości podatku do zapłaty lub zwolnienie z zapłaty podatku następuje w rocznym rozliczeniu podatkowym (tj. za rok 2024 r.), - to Spółka jest i będzie w pełni uprawniona do skorzystania z mocy ochronnej wynikającej z Interpretacji APO w odniesieniu do Ulgi B+R za rok 2024, w tym w zakresie jej kalkulowania i raportowania na potrzeby zeznania CIT-8 i informacji CIT\BR składanych już w 2025 r. Podsumowując, w związku z wygaśnięciem Interpretacji APO z tytułu stwierdzenia przez DKIS jej niezgodności z Interpretacją Ogólną, Spółka jest i będzie uprawniona do korzystania za 2024 r. z mocy ochronnej Interpretacji APO na gruncie O.p., w tym w odniesieniu do Ulgi B+R za 2024 r. kalkulowanej na potrzeby zeznania CIT-8 i informacji CIT /BR składanych już w 2025 r. (tj. na gruncie art. 27 ustawy o CIT). Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy do pytania nr 6 W ocenie Spółki, argumentacja zawarta w części wspólnej uzasadnienia stanowiska Wnioskodawcy do pytań 5 i 6, jednoznacznie wskazuje, że Spółka będzie uprawniona do skorzystania z Ulgi B+R w oparciu o zasady zawarte w Pozostałych Interpretacjach, w szczególności będzie uprawniona do skorzystania z mocy ochronnej wynikającej z tych interpretacji za 2024 r., w tym w odniesieniu do Ulgi B+R za 2024 r. kalkulowanej na potrzeby zeznania CIT-8 i informacji CIT/BR składanych już w 2025 r., tj. niezależnie od ewentualnego stwierdzenia wygaśnięcia Pozostałych Interpretacji w 2024 r., przez DKIS w związku z wydaniem Interpretacji Ogólnej. Wnioskodawca stoi więc na stanowisku, że skoro: - na gruncie zdarzenia opisanego w Pozostałych Interpretacjach, Ulga B+R umożliwia Spółce obniżenie podstawy opodatkowania (tj. w praktyce obniżenie lub zwolnienie z zapłaty podatku) - i skutki podatkowe związane z tym zdarzeniem (tj. uprawnieniem do skorzystania z Ulgi B+R), miały lub będą miały też miejsce po wydaniu Interpretacji Ogólnej w 2024 r., a - obniżenie wysokości podatku do zapłaty lub zwolnienie z zapłaty podatku następuje w rocznym rozliczeniu podatkowym (tj. za rok 2024 r.), to Spółka będzie w pełni uprawniona do skorzystania z mocy ochronnej wynikającej z Pozostałych Interpretacji w odniesieniu do Ulgi B+R za rok 2024, w tym w zakresie jej kalkulowania i raportowania na potrzeby zeznania CIT-8 i informacji CIT\BR składanych już w 2025 r. Podsumowując, w przypadku wygaśnięcia Pozostałych Interpretacji wydanych przez DKIS na cele Ulgi B+R w związku ze stwierdzeniem ich niezgodności z Interpretacją Ogólną, Spółka będzie uprawniona do korzystania za 2024 r. z mocy ochronnej Pozostałych Interpretacji na gruncie O.p., w tym w odniesieniu do Ulgi B+R za 2024 r. kalkulowanej na potrzeby zeznania CIT-8 i informacji CIT\BR składanych już w 2025 r. (tj. na gruncie art. 27 ustawy o CIT). Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy do pytania nr 7 Jak zostało wskazane w opisie stanu faktycznego, Wnioskodawca świadczy wysokiej klasy usługi z zakresu prowadzenia prac rozwojowych oraz prototypowania systemów, podsystemów oraz realizacji kompletnych produktów i usług. Działalność IT Spółki obejmuje wiele obszarów IT, m.in. (...). Działalność Wnioskodawcy bazuje na najnowszych technologiach informatycznych oraz na samodzielnym opracowywaniu i rozwijaniu przez Spółkę wysoce innowacyjnych, kompleksowych rozwiązań w dziedzinie IT. W swojej pracy Spółka wykorzystuje nowoczesne technologie według światowych standardów w dziedzinie IT. Wnioskodawca realizuje wiele projektów o charakterze badawczo-rozwojowym, które dotyczą zarówno innowacji produktowych jak i usługowych. Praca koordynowana jest w Spółce w oparciu o nowoczesne metodyki pracy. Wnioskodawca ma przyjęty określony schemat postępowania, według którego planuje, buduje i kontroluje proces rozwoju nowych rozwiązań (tj. systemów, urządzeń, komponentów oprogramowania). Zastosowanie metodyk zwinnych pozwala na prowadzenie prac równolegle nad kilkoma zagadnieniami, realizację przez zespoły projektowe w danym momencie kilku zadań oraz dostarczenie efektów pracy w krótkich odstępach czasu, samoorganizację zespołu projektowego oraz efektywne zarządzanie projektem, jak również unikanie przestojów prac. W celu realizacji zadań opisanych powyżej, Wnioskodawca zatrudnia wysokiej klasy specjalistów, a wśród nich m.in. programistów/inżynierów oprogramowania, architektów systemów i oprogramowania, specjalistów ds. jakości/testerów, architektów testów, projektantów UI/UX, menedżerów projektów i produktów, dokumentalistów, kadrę zarządzającą oraz personel wspierający. Większość pracowników o tak określonych kwalifikacjach to osoby z wyższym wykształceniem technicznym, systematycznie podnoszące swoje kwalifikacje zawodowe. Obszar działalności Spółki oraz tym samym zakres aktywności pracowników powoduje, że rezultaty działań pracowników są efektem ich zindywidualizowanej i kreatywnej działalności, która może prowadzić do powstania m.in.: kodów źródłowych programów komputerowych lub aplikacji mobilnych lub webowych, planów lub prototypów systemów, baz oraz struktur danych, stron internetowych, dokumentacji technicznej, publikacji naukowych, specyfikacji, planów, analiz, raportów oraz rekomendacji, projektów graficznych (np. interfejsu użytkownika, GUI), materiałów reklamowych i marketingowych, materiałów audio-wideo, a także prezentacji. Wymienione wyżej prace charakteryzują się wysoką niepowtarzalnością, indywidualnością oraz oryginalnością. Wymienione prace twórcze wykonywane są w ramach prowadzonej przez Spółkę Działalności B+R. W związku z powyższym, Spółka zalicza do Kosztów Kwalifikowanych, w ramach Ulgi B+R, koszty wynagrodzenia pracowników realizujących Prace B+R w wysokości honorarium za przeniesienie praw autorskich do utworu lub utworów stworzonych w ramach Prac B+R wraz ze składkami finansowanymi przez płatnika naliczonymi od tego honorarium. Jednocześnie, Spółka nie uwzględnia w kalkulacji Ulgi B+R tej części wynagrodzenia pracowników która: a) przypada na przejęcie majątkowych praw autorskich do utworów niebędących efektem działalności twórczej wymienionej w art. 22 ust. 9b ustawy o PIT, w szczególności pkt 1 oraz 8 tegoż przepisu, b) która przypada na wykonywanie obowiązków pracowniczych, w efekcie których nie powstają utwory w rozumieniu ustawy o prawie autorskim, c) czynności niebędących czynnościami o charakterze twórczym, jak np.: zadania administracyjne. W tym celu, na podstawie wprowadzonych regulacji oraz prowadzonej na bieżąco ewidencji, Spółka zalicza do kalkulacji Ulgi B+R tą cześć wynagrodzenia pracowników (honorarium autorskiego), która przypada za przejęcie majątkowych praw autorskich do utworów będących efektem ich pracy twórczej w ramach Działalności B+R. Należy także podkreślić, że ustawodawca nie narzucił przedsiębiorcom formy podziału /wyodrębnienia czasu pracy pracowników, który musiałby być wykorzystywany do kalkulacji Ulgi B+R. Wybór sposobu udokumentowania wydatków czy potwierdzenia czasu pracy pozostawiony został podatnikom, którzy prowadzą Działalność B+R. W tym miejscu zauważyć należy, że wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, dodatki, nagrody, premie, a przede wszystkim wynagrodzenie z tytułu rozporządzania przez pracownika prawami autorskimi stanowią przychody ze stosunku pracy wymienione w art. 12 ust. 1 ustawy o PIT, a zatem mieszczą się w katalogu Kosztów Kwalifikowanych, o których mowa w art. 18d ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT. Natomiast, użyty w art. 12 ust. 1 ustawy o PIT, zwrot „w szczególności” oznacza, że poszczególne kategorie przychodów zostały wymienione jedynie przykładowo. Zatem, ww. katalog jest katalogiem otwartym. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym. Ponadto, zasadnym jest w tym miejscu wskazanie, że mając na uwadze art. 18d ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT, aby koszty wynagrodzenia pracownika mogły stanowić podstawę do odliczenia na podstawie Ulgi B+R, pracownik ten musi realizować wskazany cel, tj. wykonywać Prace B+R. W zakresie wykonywanych przez pracownika innych czynności, spoza Prac B+R, choć będą mogły zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, to nie będą kosztami poniesionymi na Działalność B+R. Należy zatem przyjąć, że to faktyczne wykonywanie określonych czynności w zakresie Działalności B+R przesądza o tym, czy to wynagrodzenie oraz ww. składki od wynagrodzenia (w całości lub w części) stanowią Koszt Kwalifikowany. Spółka chciałaby także wyjaśnić, że powyższe stanowisko Wnioskodawcy zostało uznane za prawidłowe w Interpretacji APO, której wygaśnięcie stwierdził DKIS na skutek wydania Interpretacji Ogólnej. Zgodnie z Postanowieniem, Interpretacja APO wygasła w związku ze wskazaniem w Interpretacji APO, iż nie będą podlegać odliczeniu w ramach Ulgi B+R kwoty wynagrodzeń oraz składek proporcjonalnie przypisanych za dni nieobecności pracownika z tytułu Czasu Usprawiedliwionej Nieobecności - poniżej Wnioskodawca przytacza fragment, na który powołał się Organ w Postanowieniu: „Należy w tym miejscu zauważyć, że ustawodawca w treści art. 18d ust. 2 pkt 1 updop, odnosi się do czasu pracy przeznaczonego na realizację działalności badawczo- rozwojowej, a zatem do czasu faktycznie poświęconego na ten cel. Zatem, odliczeniu nie będą podlegały kwoty wynagrodzeń oraz składek proporcjonalnie przypisanych do dni nieobecności pracownika tj. wynagrodzeń za czas urlopu, wynagrodzeń za czas niezdolności do pracy.” W konsekwencji, Wnioskodawca podkreśla, że w ramach pytania nr 7 zawartego w niniejszym wniosku, Spółka odlicza Koszty Kwalifikowane wynikające z kwot wynagrodzeń oraz składek proporcjonalnie przypisanych do dni nieobecności pracownika tj. z tytułu Czasu Usprawiedliwionej Nieobecności. Ponadto, Spółka wskazuje, że wraz z wprowadzeniem od 2025 r. Nowej Metodologii, Wnioskodawca nie będzie już korzystał ze Starej Metodologii. W konsekwencji: a) pytanie nr 7 do niniejszego wniosku dotyczy stanu faktycznego do 2024 r., który objęty jest, zdaniem Wnioskodawcy, mocą ochronną Interpretacji APO, bowiem b) od 2025 r. Wnioskodawca będzie rozliczać Ulgę B+R, odliczać Koszty Kwalifikowane oraz rejestrować czas pracy pracowników w sposób wskazany w zdarzeniu przyszłym opisanym w uzasadnieniu do pytań nr 1-4 zawartych w niniejszym wniosku. Podsumowując, koszty wynagrodzenia pracowników realizujących Prace B+R w wysokości honorarium za przeniesienie praw autorskich do utworu/utworów stworzonych w ramach twórczych prac B+R wraz ze składkami finansowanymi przez płatnika (Spółkę) naliczonymi od tego honorarium, mogą stanowić Koszty Kwalifikowane, o których mowa w art. 18d ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest w części prawidłowe, a w części nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z brzmieniem art. 4a pkt 26 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2025 r., poz. 278, dalej: „updop”, „uCIT”), przez działalność badawczo-rozwojową należy rozumieć działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. W myśl art. 4a pkt 27 updop, ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych, oznacza to: a) badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, b) badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. Stosownie do art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 1571 ze zm., dalej: „Ustawa SWIN”), badania naukowe są działalnością obejmującą: a) badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne; b) badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń. W art. 4a pkt 28 updop ustawodawca wskazał, że: ilekroć w ustawie jest mowa o pracach rozwojowych - oznacza to prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce. Zgodnie z art. 4 ust. 3 ustawy SWIN, prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń. Stosownie do treści art. 18d ust. 1 updop, podatnik uzyskujący przychody inne niż przychody z zysków kapitałowych odlicza od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18, koszty uzyskania przychodów poniesione na działalność badawczo-rozwojową, zwane dalej „kosztami kwalifikowanymi”. Kwota odliczenia nie może w roku podatkowym przekraczać kwoty dochodu uzyskanego przez podatnika z przychodów innych niż przychody z zysków kapitałowych. Rodzaje kosztów kwalifikowanych podlegających odliczeniu w ramach ulgi na działalność badawczo-rozwojową zostały wymienione w art. 18d ust. 2-3 updop. Zgodnie z art. 18d ust. 2 updop, za koszty kwalifikowane uznaje się m.in.:

1) poniesione w danym miesiącu należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, oraz sfinansowane przez płatnika składki z tytułu tych należności określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu. Stosownie z art. 18d ust. 5 updop, koszty kwalifikowane podlegają odliczeniu, jeżeli nie zostały podatnikowi zwrócone w jakiejkolwiek formie lub nie zostały odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym. Zgodnie z art. 18d ust. 6 updop, podatnikowi, który w roku podatkowym korzysta ze zwolnień podatkowych, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 lub 34a, prawo do odliczenia przysługuje jedynie w odniesieniu do kosztów kwalifikowanych, które nie są przez podatnika uwzględniane w kalkulacji dochodu zwolnionego z podatku na podstawie tych przepisów. W myśl art. 18d ust. 7 updop, kwota kosztów kwalifikowanych nie może przekroczyć: 1) w przypadku gdy podatnik, o którym mowa w ust. 3a, jest mikroprzedsiębiorcą, małym lub średnim przedsiębiorcą, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 marca 2018 r. - Prawo przedsiębiorców - 200% kosztów, o których mowa w ust. 2-3a; 2) w przypadku pozostałych podatników, o których mowa w ust. 3a - 200% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 1-4a i ust. 2a-3a, oraz 100% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 5; 3) w przypadku pozostałych podatników - 100% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 2-5, ust. 2a i 3, oraz 200% kosztów, o których mowa w ust. 2 pkt 1 i 1a. Stosownie do art. 18d ust. 8 updop, odliczenia dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono koszty kwalifikowane. W przypadku gdy podatnik poniósł za rok podatkowy stratę albo wielkość dochodu podatnika jest niższa od kwoty przysługujących mu odliczeń, odliczenia - odpowiednio w całej kwocie lub w pozostałej części - dokonuje się w zeznaniach za kolejno następujące po sobie sześć lat podatkowych następujących bezpośrednio po roku, w którym podatnik skorzystał lub miał prawo skorzystać z odliczenia. Dokonując odliczenia, o którym mowa w zdaniu drugim, uwzględnia się kwoty pomniejszeń, o których mowa w art. 18db ust. 1. Zgodnie z art. 15 ust. 1 uCIT: kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Należy także zwrócić uwagę na brzmienie przepisu art. 9 ust. 1b updop, zgodnie z którym podatnicy prowadzący działalność badawczo-rozwojową, którzy zamierzają skorzystać z odliczenia, o którym mowa w art. 18d, są obowiązani w ewidencji, o której mowa w ust. 1, wyodrębnić koszty działalności badawczo-rozwojowej. W tym miejscu należy wskazać, że zgodnie z zasadą przyjętą w orzecznictwie, jak i w doktrynie prawa podatkowego, ulgi podatkowe, w tym ulga badawczo-rozwojowa, są wyjątkiem od zasady równości i powszechności opodatkowania, tak więc przepisy regulujące prawo do ulgi winny być interpretowane ściśle. Mając na uwadze powołane powyżej przepisy należy stwierdzić, że aby podatnikowi podatku dochodowego od osób prawnych przysługiwało prawo odliczenia w zeznaniu podatkowym kosztów kwalifikowanych poniesionych w danym roku podatkowym powinny być łącznie spełnione następujące warunki: - podatnik poniósł koszty na działalność badawczo-rozwojową, koszty na działalność badawczo-rozwojową stanowiły dla podatnika koszty uzyskania przychodów w rozumieniu updop, - koszty na działalność badawczo-rozwojową mieszczą się w zamkniętym katalogu kosztów kwalifikowanych określonym przepisami art. 18d ust. 2-3 updop, - ww. koszty uzyskania przychodów stanowiły koszty kwalifikowane w rozumieniu updop, przy czym, jeżeli koszty kwalifikowane zostały poniesione w ramach badań podstawowych, badania te były prowadzone na podstawie umowy lub porozumienia z jednostką naukową w rozumieniu odrębnych przepisów, - jeżeli w roku podatkowym prowadził działalność na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia/decyzji o wsparciu, prawo do odliczenia przysługuje jedynie w odniesieniu do kosztów kwalifikowanych, które nie są przez podatnika uwzględniane w kalkulacji dochodu zwolnionego z podatku na podstawie zezwolenia/decyzji o wsparciu, - w ewidencji, o której mowa w art. 9 ust. 1b updop, podatnik wyodrębnił koszty działalności badawczo-rozwojowej, - podatnik wykazał w zeznaniu podatkowym koszty kwalifikowane podlegające odliczeniu, - kwota odliczonych kosztów kwalifikowanych nie przekroczyła limitów określonych w updop, - koszty kwalifikowane nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie lub nie zostały odliczone od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym. Ad. 1 W celu stwierdzenia, czy Spółka będzie uprawniona do zastosowania Ulgi B+R w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz pracami wykonywanymi przez osoby zatrudnione przez Spółkę, które są rejestrowane zgodnie z Nową Metodologią, należy przeprowadzić analizę nakierowaną na zidentyfikowanie przejawów działalności gospodarczej, które mogą zostać uznane za działalność badawczo-rozwojową (tj. tych aktywności podatnika, które spełniają definicje wskazane w art. 4a pkt 26-28 updop). Przez działalność badawczo-rozwojową, należy rozumieć działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Kluczowe jest zawarte w definicji działalności badawczo-rozwojowej rozróżnienie, które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwa rodzaje aktywności - badania podstawowe i badania aplikacyjne zdefiniowane w art. 4 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce oraz prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 tej ustawy. Należy zwrócić uwagę na podkreślone wyłączenie w art. 4a ust. 3 ww. ustawy, mogące odnosić się do wielu przejawów aktywności podatnika. Zastrzeżenie zostało wprowadzone w celu wyeliminowania z zakresu ulgi na działalność badawczo-rozwojową tych przejawów aktywności podatnika, które pomimo ulepszenia istniejących procesów lub usług z uwagi na brak innowacyjnego charakteru (rutynowość) nie mogą stanowić prac rozwojowych. Z ustawowej definicji wynika zatem, że taka działalność musi mieć charakter twórczy. Posłużenie się tym sformułowaniem wskazuje, że działalność badawczo-rozwojowa to taka aktywność, która nastawiona jest na tworzenie nowych i oryginalnych rozwiązań, często o charakterze unikatowym, które nie mają odtwórczego charakteru. Jak podano w słowniku języka polskiego PWN, działalność twórcza to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia (działalność - zespół działań podejmowanych w jakimś celu), powstania czegoś (twórczy - mający na celu tworzenie, tworzyć - powodować powstanie czegoś). W doktrynie prawa autorskiego podkreśla się natomiast, że cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Działalność twórcza oznacza, że „ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem, że posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia”. Zatem, twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika. Po drugie, z art. 4a pkt 26 updop, wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi być podejmowana w systematyczny sposób. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN słowo systematyczny oznacza (i) robiący coś regularnie i starannie, (ii) o procesach: zachodzący stale od dłuższego czasu, (iii) o działaniach: prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu; też: o efektach takich działań; planowy, metodyczny. W związku z tym, że w definicji działalności badawczo-rozwojowej słowo „systematyczny” występuje w sformułowaniu „podejmowaną (działalność) w sposób systematyczny”, a więc odnosi się do „działalności”, czyli zespołu działań podejmowanych w jakimś celu, najbardziej właściwą definicją systematyczności w omawianym zakresie jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem, słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. To oznacza, że działalność badawczo-rozwojowa jest prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace badawczo-rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro i makroekonomicznej. Z powyższego wynika, że spełnienie kryterium „systematyczności” danej działalności nie jest uzależnione od ciągłości tej działalności, w tym od określonego czasu przez jaki działalność taka ma być prowadzona ani też od istnienia planu co do prowadzenia przez podatnika podobnej działalności w przyszłości. Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. Po trzecie, taka działalność musi mieć określony cel, tj. powinna być nakierowana na zwiększenie zasobów wiedzy oraz ich wykorzystanie do tworzenia nowych zastosowań. Prowadząc działalność badawczo-rozwojową, przedsiębiorca rozwija specjalistyczną wiedzę oraz umiejętności, które może wykorzystać w ramach bieżących albo przyszłych projektów. Pamiętać trzeba, że w ramach prac rozwojowych następuje połączenie wyników prac badawczych z wiedzą techniczną w celu wprowadzenia do produkcji nowego lub zmodernizowanego wyrobu, nowej technologii czy nowego systemu organizacji. Innymi słowy, prowadzone systematyczne prace opierają się na istniejącej wiedzy, uzyskanej w wyniku działalności badawczej oraz/lub doświadczeń praktycznych i mają na celu wytworzenie nowych materiałów, produktów lub urządzeń, inicjowanie nowych i znaczące udoskonalenie już istniejących procesów, systemów i usług. Podmioty gospodarcze zajmujące się działalnością badawczo-rozwojową realizują ją obok swojej działalności podstawowej (np. przedsiębiorstwa przemysłowe dysponujące własnym zapleczem badawczo-rozwojowym, laboratoria, zakłady i ośrodki badawczo-rozwojowe, działy badawczo-technologiczne, biura konstrukcyjne i technologiczne, zakłady rozwoju technik, biura studiów i projektów itp.). Prace rozwojowe nie obejmują rutynowych i okresowych zmian wprowadzanych do istniejących produktów, linii produkcyjnych, procesów wytwórczych, usług nawet jeśli takie zmiany mają charakter ulepszeń. Co oznacza, że aktywność podatnika winna być nastawiona na tworzenie nowych i oryginalnych rozwiązań, często o charakterze unikatowym (które nie mają odtwórczego charakteru), związane z postępem naukowym, czy technologicznym. Na powyższe kryteria wskazał także Minister Finansów w Objaśnieniach podatkowych z 15 lipca 2019 roku dotyczących preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej (dalej także: „Objaśnienia MF”), które w części 3.2.1. poświęcone są pojęciu działalności badawczo-rozwojowej, która znajduje zastosowanie m. in. do korzystania z ulgi badawczo-rozwojowej przewidzianej w art. 18d updop – co zostało wskazane w samej treści objaśnień (por. pkt 31 Objaśnień MF). Zgodnie z Objaśnieniami MF, przez działalność twórczą należy rozumieć zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia, powstania czegoś, a twórczość działalności badawczo-rozwojowej przejawiać się może m.in.: opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika. Dodatkowo, warto nadmienić, że walidacja (według Słownika języka polskiego PWN rozumiana jako ogół czynności mających na celu zbadanie odpowiedniości, trafności lub dokładności czegoś) nowego lub ulepszonego produktu/technologii/rozwiązań zwłaszcza w warunkach rzeczywistego funkcjonowania, gdzie głównym celem jest dalsze udoskonalenie techniczne, a których ostateczny kształt nie został określony została wyróżniona w Objaśnieniach MF jako typowe przejawy działalności twórczej w znaczeniu przyjmowanym dla potrzeb definicji prac badawczo-rozwojowych (por. pkt 36 Objaśnień MF). Co więcej, jak podkreślono w Objaśnieniach MF, istotnym elementem tego rodzaju działalności jest kreatywna aktywność wynikająca z działalności człowieka. Jak wskazano w Objaśnieniach MF (na co zwrócił już uwagę Organ powyżej), w świetle obowiązujących w Polsce znaczeń pojęcia „systematyczność”, prowadzenie działalności w taki sposób może oznaczać realizację tego rodzaju działań: - w znaczeniu pierwszym – w sposób stały, od dłuższego czasu (regularnie), bądź - w znaczeniu drugim – w sposób uporządkowany, według pewnego systemu (planowo, metodycznie). Dla potrzeb definicji działalności badawczo-rozwojowej, kryterium to należy rozumieć zgodnie z drugim znaczeniem. W świetle powyższego, oznacza to, że kryterium systematyczności jest spełnione, gdy działalność prowadzona jest w sposób uporządkowany, według pewnego systemu (metodycznie, zgodnie z planem). Należy jeszcze raz zaakcentować, że trzecim kryterium uznania danej działalności za badawczo-rozwojową jest zwiększanie zasobów wiedzy (zgodnie z Objaśnieniami MF – pkt 43, to pojęcie odnosi się przede wszystkim do badań naukowych) lub wykorzystania istniejących zasobów wiedzy (na co nakierowane są przede wszystkim prace rozwojowe, obejmujące zdobywanie, łączenie i kształtowanie wiedzy) do tworzenia nowych zastosowań (nowych, zmienionych lub usprawnionych produktów, procesów lub usług). Jednocześnie, jak zauważono w treści cytowanych Objaśnień MF, ustawodawca nie zdefiniował sformułowania „zwiększania zasobów wiedzy, jednak przyjąć można, że sformułowanie to należy rozumieć z perspektywy danego podatnika a kluczowym jest element celowościowy (tj. zwiększenie poziomu wiedzy oraz wykorzystanie jej do tworzenia nowych zastosowań), bez względu na to, czy zdobywana wiedza stanowić będzie nowość tylko z perspektywy danego podmiotu, albo czy po jej zastosowaniu będzie służyć wyłącznie jednemu podmiotowi, czy też znajdzie szersze zastosowanie (por. pkt 45 Objaśnień MF). Z treści wniosku wynika, że efektem prac podejmowanych przez Państwa pracowników są unikatowe, a więc niemające charakteru odtwórczego produkty lub usługi, które dotychczas nie były niestosowane w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania. Powstają one wskutek wysiłku intelektualnego i technologicznego oraz wkładu twórczego pracowników Państwa Spółki, a więc nie można przypisać im cech automatyczności lub powtarzalności. Wskazali Państwo, że przejawem twórczego charakteru prowadzonych w Państwa Spółce prac jest tworzenie nowych produktów informatycznych lub udoskonalanie już istniejących poprzez ich modyfikowanie, np. dodawanie nowych funkcjonalności. Wskutek indywidualnej i twórczej działalności osób zatrudnianych przez Państwa powstają dobra niematerialne, takie jak (...). Powyższe dobra niematerialne tworzone są w ramach działalności badawczo-rozwojowej prowadzonej przez Państwa Spółkę. Państwa stanowisko w zakresie ustalenia, czy Spółka będzie uprawniona do zastosowania Ulgi B+R w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz pracami wykonywanymi przez osoby zatrudnione przez Spółkę, które są rejestrowane zgodnie z Nową Metodologią, jest prawidłowe. Ad. 2 W opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego wskazali Państwo, że w związku z Nową Metodologią na cele Ulgi B+R będą Państwo zaliczać jako Koszty Kwalifikowane: a) wypłacane pracownikom Spółki realizującym Prace B+R wynagrodzenie zasadnicze w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację Działalności B+R pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu według ustalonej proporcji; b) wypłacane pracownikom Spółki realizującym Prace B+R wynagrodzenie za nadgodziny w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację Działalności B+R pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu według ustalonej proporcji; c) wypłacane pracownikom Spółki realizującym Prace B+R diety i inne należności za czas podróży służbowej pracownika, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację Działalności B+R pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu według ustalonej proporcji; d) wypłacany pracownikom Spółki realizującym Prace B+R dodatek za pracę w porze nocnej, dodatek za pracę w niedziele i święta oraz dodatek wyrównawczy, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację Działalności B+R pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu według ustalonej proporcji; e) wypłacane pracownikom Spółki realizującym Prace B+R premie i nagrody wymienione w opisie stanu faktycznego, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację Działalności B+R pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu według ustalonej proporcji; f) ponoszone przez Spółkę koszty związane z programem sportowym, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację Działalności B+R pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu według ustalonej proporcji; g) ponoszone przez Spółkę koszty związane z pakietami medycznymi, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację Działalności B+R pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu według ustalonej proporcji; h) ponoszone przez Spółkę koszty związane z nabyciem okularów korekcyjnych lub soczewek kontaktowych, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację Działalności B+R pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu według ustalonej proporcji; i) wypłacane pracownikom Spółki realizującym Prace B+R ekwiwalenty za niewykorzystany urlop, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację Działalności B+R pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu według ustalonej proporcji; j) wypłacana byłym pracownikom lub rodzinom pracowników Spółki realizujących Prace B+R odprawa emerytalno-rentowa, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację Działalności B+R pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu według ustalonej proporcji; l) ponoszone przez Spółkę koszty obliczonych od powyższych należności składek na ubezpieczenia społeczne, płacone przez Wnioskodawcę jako pracodawcę, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację Działalności B+R pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu według ustalonej proporcji. Wskazać należy, że przepisy podatkowe dają możliwość uznania za koszty kwalifikowane m.in. należności z tytułu wynagrodzeń pracownika, który realizuje wskazany cel, tj. wykonuje prace badawczo-rozwojowe. Istotne jest aby pracownik faktycznie wykonywał zadania będące realizacją prac badawczo-rozwojowych, wówczas wynagrodzenie takiego pracownika oraz koszty świadczeń poniesionych na jego rzecz będą mogły stanowić dla Wnioskodawcy koszt kwalifikowany w całości. W przypadku gdy pracownik w ramach świadczonej pracy wykonuje obowiązki nie tylko związane z działalnością badawczo-rozwojową, zasadnym jest wyodrębnienie (wyłączenie z ulgi badawczo-rozwojowej) tej części wynagrodzenia oraz świadczeń wypłaconych pracownikom zajmującym się działalnością badawczo-rozwojową, a także składek od tych przychodów, określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, która nie jest związana z realizacją działalności badawczo- rozwojowej. Należy podkreślić, że ustawodawca nie narzucił przedsiębiorcom formy podziału /wyodrębnienia. Wybór sposobu udokumentowania tych wydatków pozostawiony został podatnikom, którzy prowadzą działalność badawczo-rozwojową. Dlatego, wskazane jest, aby dla celów dowodowych, ewidencja czasu pracy, poświęconego przez pracowników na działalność badawczo-rozwojową, była prowadzona przez podatnika korzystającego z ulgi. Dodatkowo, wskazać należy, że w komunikacie Ministerstwa Finansów z dnia 18 maja 2017 r. o Uldze B+R, zostało wyraźnie wskazane, że (...) prowadzenie tego rodzaju ewidencji przewidziane jest wprost w propozycji legislacyjnej przedstawionej w „projekcie ustawy o zmianie niektórych ustaw w celu poprawy otoczenia prawnego działalności innowacyjnej”. Ustawodawca proponuje tam, aby wynagrodzenia i składki stanowiły koszty kwalifikowane (stanowiące bazę do wyliczenia ulgi B+R) – w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika. Stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz.U. z 2025 r. poz. 163, dalej: „updof”): za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. W tym miejscu zauważyć należy, że wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki i nagrody zostały wymienione wprost w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako przychody ze stosunku pracy, a zatem mieszczą się w katalogu kosztów kwalifikowanych, o których mowa w art. 18d ust. 2 pkt 1 updop. Natomiast, użyty w art. 12 ust. 1 updof, zwrot „w szczególności” oznacza, że poszczególne kategorie przychodów zostały wymienione jedynie przykładowo. Zatem, ww. katalog jest katalogiem otwartym. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym. Mając powyższe na uwadze, należy zatem przyjąć, że to faktyczne wykonywanie określonych czynności w zakresie działalności badawczo-rozwojowej przesądza o tym, czy wynagrodzenie oraz składki od wynagrodzenia (w całości lub w części) stanowią koszt kwalifikowany, o którym mowa w art. 18d ust. 2 pkt 1 updop. Państwa stanowisko w zakresie ustalenia, czy Spółka będzie uprawniona do rozpoznania Kosztów B+R jako Kosztów Kwalifikowanych i ich odliczenia od podstawy opodatkowania na gruncie art. 18d ust. 1 w zw. z art. 18 ustawy o CIT (część pytania z wyłączeniem kosztów wynagrodzeń za czas nieobecności pracowników zatrudnionych na postawie umowy o pracę), jest prawidłowe. Ad. 3 Z opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego wynika, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wykorzystują Państwo narzędzia do rejestracji czasu pracy pracowników w związku z realizacją Projektów B+R, co jest następnie wykorzystywane przy obliczaniu Kosztów Kwalifikowanych i finalnie wysokości Ulgi B+R. W 2024 r. i w latach poprzednich, Państwa Spółka wykorzystywała i nadal wykorzystuje narzędzia informatyczne pozwalające na określenie Kosztów Kwalifikowanych i wysokości Ulgi B+R. Zdecydowali się Państwo na wprowadzenie od 2025 r., zmian w systemie informatycznym służącym do określenia czasu pracy przeznaczonego przez pracowników na realizację Działalności B+R (dalej: „Nowa Metodologia”). Możliwość wprowadzenia Nowej Metodologii pozwoli Państwa Spółce na zaktualizowanie systemów informatycznych do najnowszych rozwiązań obecnie wykorzystywanych na rynku. Raportowanie i zatwierdzanie czasu pracy na gruncie Nowej Metodologii będzie opierać się na bieżącej rejestracji czasu pracy poświęconej przez pracowników Wnioskodawcy na Działalność B+R. Oznacza to, że pracownicy zobowiązani będą regularnie wprowadzać informację o dokładnym czasie poświęconym na konkretny Projekt B+R. Ponadto, będą Państwo weryfikować zadeklarowany czas pracy przez pracowników na Działalność B+R poprzez jego merytoryczną weryfikację i zatwierdzanie przez przełożonych, np. menadżera zajmującego się danym Projektem B+R. Warto także dodać, że przełożony w ramach wykorzystywanego systemu informatycznego będzie posiadał narzędzia do zmiany liczby zadeklarowanych godzin przez pracownika, jeżeli uzna to za stosowne i zgodne z rzeczywistością. Zadeklarowany czas pracy przez pracowników Spółki w danym miesiącu i jego zatwierdzeniu przez przełożonych, będzie następnie wykorzystywany do kalkulowania Kosztów Kwalifikowanych, tj. zgodnie z zasadami wynikającymi z art. 18d ust. 2-3 w zw. z art. 18d ust. 1 uCIT. Zgodnie z art. 9 ust. 1 updop, podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, a także do uwzględnienia w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacji niezbędnych do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 16a-16m. Z kolei, w myśl art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t. j. Dz. U. z 2023 r., poz. 120 ze zm.), Księgi rachunkowe obejmują zbiory zapisów księgowych, obrotów (sum zapisów) i sald, które tworzą: dziennik; a) księgę główną; b) księgi pomocnicze; c) zestawienia: obrotów i sald kont księgi głównej oraz sald kont ksiąg pomocniczych; d) wykaz składników aktywów i pasywów (inwentarz). Jednocześnie, zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o rachunkowości, konta ksiąg pomocniczych zawierają zapisy będące uszczegółowieniem i uzupełnieniem zapisów kont księgi głównej. Prowadzi się je w ujęciu systematycznym jako wyodrębniony system ksiąg, kartotek (zbiorów kont), komputerowych zbiorów danych, uzgodniony z saldami i zapisami na kontach księgi głównej. Przywołane regulacje nakładają na podatnika, chcącego skorzystać z ulgi badawczo- rozwojowej, obowiązek wyodrębnienia kosztów ponoszonych w związku z działalnością badawczo-rozwojową w rozumieniu updop. Ustawa nie precyzuje jednak, w jaki sposób to wyodrębnienie powinno zostać wykonane. Wyodrębnienie kosztów na działalność badawczo-rozwojowej w ewidencji rachunkowej ma być podstawą do kalkulacji ulgi badawczo-rozwojowej. Zatem, podatnik ma obowiązek dokonać wyodrębnienia w taki sposób, aby możliwe było zidentyfikowanie kosztów kwalifikowanych, dających prawo do skorzystania z ulgi w kwocie odpowiedniej dla danej kategorii. W związku z powyższym, dla określenia możliwości skorzystania z ulgi na działalność badawczo-rozwojową, istotne będzie prowadzenie działalności, która spełnia definicję działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu updop, oraz posiadanie wyodrębnionej ewidencji kosztów kwalifikowanych. Państwa stanowisko w zakresie ustalenia, czy Spółka będzie uprawniona do rozpoznania Nieodliczonych Kosztów Kwalifikowanych w ramach Ulgi B+R, tj. kalkulowanej na gruncie Nowej Metodologii, a które to powstały w latach stosowania przez Spółkę Starej Metodologii, jest prawidłowe. Ad. 4 W opisie sprawy wskazali Państwo, że składając w minionych latach podatkowych zeznania o wysokości dochodu osiągniętego (straty poniesionej), o których mowa w art. 27 ust. 1 uCIT (dalej: „zeznanie CIT-8”) oraz informacje o odliczeniach od podstawy opodatkowania kosztów uzyskania przychodów poniesionych na Działalność B+R (dalej: „informacja CIT/BR”), mimo wykazywania w danym (minionym) roku podatkowym podstawy opodatkowania w kwocie wyższej niż 0 zł, nie odliczała dostępnych Kosztów Kwalifikowanych tak, żeby obniżyć podstawię opodatkowania do 0 zł (tj. odliczała w części i pozostałą część przenosiła na następne okresy), mimo posiadania w tym (minionym) roku podatkowym: (i) Kosztów Kwalifikowanych powstałych w tym (minionym) roku podatkowym oraz (ii) nieodliczonych Kosztów Kwalifikowanych z lat wcześniejszych w stosunku do tego (minionego) roku podatkowego (powstałych nie później jednak niż sześcioletni okres, o którym mowa w art. 18d ust. 8 uCIT; dalej: „Nieodliczone Koszty Kwalifikowane”). Zgodnie z art. 27 ust. 1 updop, Podatnicy, z wyjątkiem zwolnionych od podatku na podstawie art. 6 ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 1d i 1da, art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. a oraz przepisów ustawy wymienionej w art. 40 ust. 2 pkt 8, są obowiązani, z zastrzeżeniem ust. 2a, składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości dochodu osiągniętego (straty poniesionej) w roku podatkowym - do końca trzeciego miesiąca roku następnego i w tym terminie wpłacić podatek należny albo różnicę między podatkiem należnym od dochodu wykazanego w zeznaniu a sumą zapłaconych zaliczek za okres od początku roku. W myśl art. 18d ust. 8 updop, odliczenia dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono koszty kwalifikowane. W przypadku gdy podatnik poniósł za rok podatkowy stratę albo wielkość dochodu podatnika jest niższa od kwoty przysługujących mu odliczeń, odliczenia - odpowiednio w całej kwocie lub w pozostałej części - dokonuje się w zeznaniach za kolejno następujące po sobie sześć lat podatkowych następujących bezpośrednio po roku, w którym podatnik skorzystał lub miał prawo skorzystać z odliczenia. Jak wynika z ww. art. 18d ust. 8 updop, odliczenia dokonuje się w zeznaniu za rok podatkowy, w którym poniesiono koszty kwalifikowane. W przypadku gdy podatnik poniósł za rok podatkowy stratę albo wielkość dochodu podatnika jest niższa od kwoty przysługujących mu odliczeń, odliczenia - odpowiednio w całej kwocie lub w pozostałej części - dokonuje się w zeznaniach za kolejno następujące po sobie sześć lat podatkowych następujących bezpośrednio po roku, w którym podatnik skorzystał lub miał prawo skorzystać z odliczenia. Zdanie 1 ww. przepisu oznacza, że Wnioskodawca w danym roku podatkowym jest uprawniony do skorzystania z ulgi badawczo-rozwojowej w odniesieniu do tych kosztów kwalifikowanych, które zostały przez niego rozpoznane jako koszty uzyskania przychodów w tym roku podatkowym. Zaznaczenia w tym miejscu wymaga, że w doktrynie i orzecznictwie przyjmuje się pierwszeństwo wykładni językowej nad pozostałymi rodzajami wykładni, tj. systemową i celowościową. Tylko w wyjątkowych sytuacjach wolno odstąpić od literalnego brzmienia przepisu, w szczególności, gdy językowe dyrektywy interpretacyjne nie pozwalają z danego tekstu prawnego wyinterpretować jednoznacznej normy postępowania lub gdy wykładnia językowa pozostaje w oczywistej sprzeczności z treścią innych norm. Jak podkreślił Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 11 kwietnia 2014 r., sygn. akt II FSK 1077/12, wykładnia językowa konkretnego przepisu prawa jest nie tylko punktem wyjścia wykładni prawa, ale także zakreśla jej granice. Próba dokonania wykładni, która byłaby sprzeczna z językowym znaczeniem przepisu prawa byłaby naruszeniem zasady praworządności. Językowe znaczenie przepisu prawa wyznacza bowiem granice dopuszczalnej wykładni, gdyż „formuła słowna jest (...) granicą wszelkiego dopuszczalnego sensu, jakiego możemy poszukiwać w tekście przepisów prawa” (zob. wyrok NSA z 18 grudnia 2000 r., III SA 3055 /09, „Monitor Podatkowy” 2001, nr 4; również R. Mastalski, Wprowadzenie do prawa podatkowego, Warszawa 1995, s. 101-102). Nie ma w szczególności konieczności potrzeby sięgania po argumenty celowościowe wtedy, gdy już po zastosowaniu reguł znaczeniowych albo metody językowej i dyrektyw systemowych uda się osiągnąć właściwy wynik wykładni, to jest ustalić pozbawione cech niedorzeczności znaczenie interpretowanej normy (por. uchwała składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z 1 marca 2007 r., III CZP 94/06, OSNC 2007, nr 7-8, poz. 95 i wyrok Sądu Najwyższego z 8 maja 1998 r., I CKN 664/97, OSNC 1999, nr 1, poz. 7). Jeżeli przepis prawa jest jednoznaczny w swej warstwie językowej, nie zachodzi potrzeba, ani możliwość, stosowania innych metod wykładni. W innych przypadkach ustalenie treści normy prawnej zawartej w gramatycznym sformułowaniu przepisu prawa może wymagać odwołania się do dalszych metod wykładni, np. wykładni systemowej wewnętrznej lub zewnętrznej. Metodami wykładni systemowej czy celowościowej nie można wykroczyć poza ramy możliwych znaczeń interpretowanego przepisu wynikające z jego wykładni gramatycznej. Wykładnia przepisu dokonana z naruszeniem tej zasady stanowi już wykładnię contra legem, a więc prowadzi do naruszenia przepisu podlegającego interpretacji. Analizując cytowane powyżej przepisy nie można Państwa stanowiska uznać za prawidłowe. W przepisie art. 18d ust. 8 updop, wprost wskazano, że odliczenia dokonuje się w przypadku gdy podatnik poniósł za rok podatkowy stratę albo wielkość dochodu podatnika jest niższa od kwoty przysługujących mu odliczeń. Z opisu sprawy wprost wynika, że Państwa Spółka, nie ponosiła straty w minionych latach podatkowych, a jedynie nie odliczała dostępnych kosztów kwalifikowanych (tj. odliczała w części i pozostałą część przenosiła na następne okresy). „Kwota przysługujących odliczeń”, o której mowa w treści ww. przepisu, oznacza całkowitą kwotę odliczeń przysługujących podatnikowi w danym roku - wynikającą zarówno z kosztów działalności badawczo-rozwojowej poniesionych w roku bieżącym, jak i w latach poprzednich (ale nieodliczonych w ramach ulgi B+R ze względu na nieosiągnięcie dochodu w odpowiedniej wysokości). Zatem, na kwotę Nieodliczonych Kosztów Kwalifikowanych winny składać się wyłącznie koszty kwalifikowane w części która w poprzednich latach podatkowych nie została odliczona z uwagi na poniesienie straty lub osiągnięty dochód w wysokości niższej od kwoty poniesionych kosztów kwalifikowanych. Państwa stanowisko, w zakresie ustalenia, czy Spółka jest i będzie uprawniona do rozpoznania Nieodliczonych Kosztów Kwalifikowanych także w części, która w ubiegłych latach podatkowych nie została odliczona od podstawy opodatkowania mimo wykazania w danym (minionym) roku podatkowym podstawy opodatkowania w kwocie wyższej niż 0 zł i posiadania Kosztów Kwalifikowanych, w tym Nieodliczonych Kosztów Kwalifikowanych, możliwych jeszcze do odliczenia w tym (minionym) roku podatkowym, jest nieprawidłowe. Ad. 5-6 W myśl art. 14e § 1a pkt 2 Ordynacji podatkowej: Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej może z urzędu stwierdzić wygaśniecie interpretacji indywidualnej, jeżeli jest ona niezgodna z interpretacją ogólną wydaną w takim samym stanie prawnym. Stosownie do art. 14k § 1 Ordynacji podatkowej: Zastosowanie się do interpretacji indywidualnej przed jej zmianą, stwierdzeniem jej wygaśnięcia lub przed doręczeniem organowi podatkowemu odpisu prawomocnego orzeczenia sądu administracyjnego uchylającego interpretację indywidualną nie może szkodzić wnioskodawcy, jak również w przypadku nieuwzględnienia jej w rozstrzygnięciu sprawy podatkowej. Zgodnie z art. 14m Ordynacji podatkowej: § 1. Zastosowanie się do interpretacji, która następnie została zmieniona, której wygaśnięcie stwierdzono lub która nie została uwzględniona w rozstrzygnięciu sprawy podatkowej, powoduje zwolnienie z obowiązku zapłaty podatku w zakresie wynikającym ze zdarzenia będącego przedmiotem interpretacji, jeżeli: 1) zobowiązanie nie zostało prawidłowo wykonane w wyniku zastosowania się do interpretacji, która uległa zmianie, lub interpretacji nieuwzględnionej w rozstrzygnięciu sprawy podatkowej oraz 2) skutki podatkowe związane ze zdarzeniem, któremu odpowiada stan faktyczny będący przedmiotem interpretacji, miały miejsce po opublikowaniu interpretacji ogólnej albo po doręczeniu interpretacji indywidualnej. § 2. Zwolnienie, o którym mowa w § 1, obejmuje: 1) w przypadku rocznego rozliczenia podatków - okres do końca roku podatkowego, w którym opublikowano zmienioną interpretację ogólną, doręczono zmienioną interpretację indywidualną lub stwierdzono jej wygaśnięcie albo doręczono organowi podatkowemu odpis orzeczenia sądu administracyjnego uchylającego interpretację indywidualną ze stwierdzeniem jego prawomocności; 2) w przypadku kwartalnego rozliczenia podatków - okres do końca kwartału, w którym opublikowano zmienioną interpretację ogólną, doręczono zmienioną interpretację indywidualną lub stwierdzono jej wygaśnięcie albo doręczono organowi podatkowemu odpis orzeczenia sądu administracyjnego uchylającego interpretację indywidualną ze stwierdzeniem jego prawomocności, oraz kwartał następny; 3) w przypadku miesięcznego rozliczenia podatków - okres do końca miesiąca, w którym opublikowano zmienioną interpretację ogólną, doręczono zmienioną interpretację indywidualną lub stwierdzono jej wygaśnięcie albo doręczono organowi podatkowemu odpis orzeczenia sądu administracyjnego uchylającego interpretację indywidualną ze stwierdzeniem jego prawomocności, oraz miesiąc następny. Jak wynika z powołanych unormowań, zastosowanie się do interpretacji przepisów prawa podatkowego przed jej wygaśnięciem nie może szkodzić wnioskodawcy. Zasada ta służy realizacji funkcji gwarancyjnej interpretacji indywidualnych. Jej szczególnym przejawem jest zwolnienie z obowiązku zapłaty podatku w zakresie wynikającym ze zdarzenia będącego przedmiotem interpretacji. Na mocy art. 14m § 1 Ordynacji podatkowej w przypadku stwierdzenia wygaśnięcia interpretacji indywidualnej, zwolnienie takie jest uzależnione od łącznego zaistnienia następujących przesłanek wymienionych w powołanym przepisie: 1. miało miejsce zastosowanie się do interpretacji, która następnie została wygaszona, 2. zastosowanie się do tej interpretacji spowodowało, że zobowiązanie podatkowe nie zostało prawidłowo wykonane, co potwierdza interpretacja ogólna, w związku z wydaniem której nastąpiło wygaszenie interpretacji, 3. skutki podatkowe związane ze zdarzeniem, któremu odpowiada stan faktyczny będący przedmiotem interpretacji miały miejsce po doręczeniu interpretacji indywidualnej. Należy przy tym podkreślić, że w myśl art. 5 Ordynacji podatkowej, zobowiązaniem podatkowym jest wynikające z obowiązku podatkowego zobowiązanie podatnika do zapłacenia na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu albo gminy podatku w wysokości, w terminie oraz w miejscu określonych w przepisach prawa podatkowego. W analizowanym przypadku, aby mogli Państwo skorzystać z mocy ochronnej interpretacji APO oraz Pozostałych interpretacji, konieczne jest aby zastosowanie się do tych interpretacji miało miejsce przed stwierdzeniem wygaśnięcia tych interpretacji. Należy wskazać, że wygaszenie interpretacji indywidualnej nastąpiło w trybie art. 14e § 1a pkt 2 Ordynacji podatkowej, zgodnie z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej może z urzędu stwierdzić wygaśniecie interpretacji indywidualnej, jeżeli jest ona niezgodna z interpretacją ogólną wydaną w takim samym stanie prawnym. W myśl art. 14a § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej, Minister właściwy do spraw finansów publicznych dąży do zapewnienia jednolitego stosowania przepisów prawa podatkowego przez organy podatkowe, w szczególności dokonując ich interpretacji, z urzędu lub na wniosek (interpretacje ogólne) - przy uwzględnieniu orzecznictwa sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Zatem, w sytuacji gdy: • stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) przedstawiony we wniosku odpowiada zagadnieniu będącemu przedmiotem interpretacji ogólnej wydanej w takim samym stanie prawnym, • rozstrzygnięcie co do zakresu oraz sposobu stosowania przepisów prawa podatkowego w interpretacji indywidualnej jest niezgodne, zachodzi podstawa do stwierdzenia wygaśnięcia interpretacji indywidualnej w tym trybie. Oznacza to, że wydane interpretacje które zostały wygaszone nie były prawidłowe, a zatem i postępowanie adresatów, którzy się do nich zastosowali, również nie było w świetle wydanej interpretacji ogólnej prawidłowe. Ale ponieważ działali oni w zaufaniu do wydanych interpretacji, ustawodawca przyznaje im za ten okres ochronę wskazując, że zastosowanie się do interpretacji nie może szkodzić. Zgodnie z art. 14m § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej, zwolnienie to rozciąga się do końca okresu rozliczeniowego, w tym wypadku rocznego, ze względu na to, że Wnioskodawca jako podatnik podatku dochodowego od osób prawnych składa zeznanie roczne. Powyższe nie oznacza to jednak, że Spółka za 2024 r., będzie uprawniona do skorzystania z Ulgi B+R w oparciu o Interpretację APO oraz Pozostałe Interpretacje, w szczególności będzie uprawniona do skorzystania z mocy ochronnej wynikającej z tych interpretacji za 2024 r., w tym w odniesieniu do Ulgi B+R za 2024 r. kalkulowanej na potrzeby zeznania CIT- 8 i informacji CIT/BR składanych już w 2025 r., tj. niezależnie od stwierdzenia wygaśnięcia Interpretacji APO lub Pozostałych Interpretacji w 2024 r., przez DKIS w związku z wydaniem Interpretacji Ogólnej. Jak wynika bowiem z powyższych przepisów, okres ochronny w związku z wygaśnięciem Interpretacji APO oraz Pozostałych Interpretacji przysługuje w przypadku zastosowania się do interpretacji, która następnie została wygaszona. Kluczowa jest zatem okoliczność „zastosowania się” do wydanej interpretacji. W niniejszej sprawie mamy bowiem do czynienia ze specyficzną ulgą, którą nie stosuje się w trakcie roku podatkowego, a dopiero w momencie złożenia zeznania podatkowego za dany rok. Istotą tej ulgi jest bowiem dodatkowe odliczenie od podstawy opodatkowania kosztów kwalifikowanych B+R, oprócz wcześniejszego ujęcia ich w kosztach uzyskania przychodów. Zatem, opisanej ulgi nie stosuje się w trakcie roku podatkowego, a realnie w roku następnym. Nie obejmuje on zatem sytuacji objętej Państwa zapytaniem, bowiem skorzystanie z ulgi B+R za 2024 r. w oparciu o Interpretacje APO i Pozostałe Interpretacje nastąpi w momencie składania zeznania podatkowego za ten rok, czyli już w 2025 r. Oznacza to, że zastosowanie się do wygaszonych w 2024 r. interpretacji nie miało miejsca przed stwierdzeniem ich wygaszenia tylko już po wygaśnięciu. Reasumując, Państwa stanowisko w zakresie pytań nr 5 i 6 należy uznać za nieprawidłowe. Ad. 7 Zgodnie z art. 18d ust. 2 pkt 1 updop, za koszty kwalifikowane uznaje się poniesione w danym miesiącu należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, oraz sfinansowane przez płatnika składki z tytułu tych należności określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu. Wskazać należy, że przepisy podatkowe dają możliwość uznania za koszty kwalifikowane m.in. należności z tytułu wynagrodzeń pracownika, który realizuje wskazany cel, tj. wykonuje prace badawczo-rozwojowe. Istotne jest aby pracownik faktycznie wykonywał zadania będące realizacją prac badawczo-rozwojowych, wówczas wynagrodzenie takiego pracownika oraz koszty świadczeń poniesionych na jego rzecz będą mogły stanowić koszt kwalifikowany w całości. W przypadku gdy pracownik w ramach świadczonej pracy wykonuje obowiązki nie tylko związane z działalnością badawczo-rozwojową, zasadnym jest wyodrębnienie (wyłączenie z ulgi badawczo-rozwojowej) tej części wynagrodzenia oraz świadczeń wypłaconych pracownikom zajmującym się działalnością badawczo-rozwojową, a także składek od tych przychodów, określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, która nie jest związana z realizacją działalności badawczo- rozwojowej. Należy podkreślić, że ustawodawca nie narzucił przedsiębiorcom formy podziału /wyodrębnienia. Wybór sposobu udokumentowania tych wydatków pozostawiony został podatnikom, którzy prowadzą działalność badawczo-rozwojową. Dlatego, wskazane jest, aby dla celów dowodowych, ewidencja czasu pracy, poświęconego przez pracowników na działalność badawczo-rozwojową, była prowadzona przez podatnika korzystającego z ulgi. Dodatkowo, wskazać należy, że w komunikacie Ministerstwa Finansów z dnia 18 maja 2017 r. o Uldze B+R, zostało wyraźnie wskazane, że (...) prowadzenie tego rodzaju ewidencji przewidziane jest wprost w propozycji legislacyjnej przedstawionej w „projekcie ustawy o zmianie niektórych ustaw w celu poprawy otoczenia prawnego działalności innowacyjnej”. Ustawodawca proponuje tam, aby wynagrodzenia i składki stanowiły koszty kwalifikowane (stanowiące bazę do wyliczenia ulgi B+R) – w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika. Stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. W tym miejscu zauważyć należy, że wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki i nagrody zostały wymienione wprost w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako przychody ze stosunku pracy, a zatem mieszczą się w katalogu kosztów kwalifikowanych, o których mowa w art. 18d ust. 2 pkt 1 updop. Natomiast, użyty w art. 12 ust. 1 updof, zwrot „w szczególności” oznacza, że poszczególne kategorie przychodów zostały wymienione jedynie przykładowo. Zatem, ww. katalog jest katalogiem otwartym. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym. Mając powyższe na uwadze, należy zatem przyjąć, że to faktyczne wykonywanie określonych czynności w zakresie działalności badawczo-rozwojowej przesądza o tym, czy wynagrodzenie oraz składki od wynagrodzenia (w całości lub w części) stanowią koszt kwalifikowany, o którym mowa w art. 18d ust. 2 pkt 1 updop. Reasumując, koszty wynagrodzenia pracowników realizujących Prace B+R w wysokości honorarium za przeniesienie praw autorskich do utworu/utworów stworzonych w ramach twórczych prac B+R wraz ze składkami finansowanymi przez płatnika (Spółkę) naliczonymi od tego honorarium, mogą stanowić Koszty Kwalifikowane, o których mowa w art. 18d ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT. Państwa stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

W części pytania oznaczonego we wniosku nr 2 w zakresie kosztów wynagrodzeń za czas nieobecności pracowników zatrudnionych na postawie umowy o pracę, zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie. Powołane przez Wnioskodawcę wyroki Sądu są rozstrzygnięciem w konkretnej sprawie, osadzonej w określonym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym. Rozstrzygnięcia dokonane przez sądy są wiążące wyłącznie w sprawach, w których zostały wydane, a organy podatkowe nie są związane rozstrzygnięciami sądów w indywidualnych sprawach. Odnosząc się do powołanych przez Państwa we wniosku interpretacji indywidualnych stwierdzić należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach innych podmiotów i nie wiążą Organu w sprawie będącej przedmiotem wniosku. Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w części dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji - Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji. - Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. - Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): - w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.