W dniu 20 stycznia 2025 r. Spółka złożyła wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej momentu powstania obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych w związku z zawarciem umowy sprzedaży zabudowanej nieruchomości gruntowej. Spółka argumentowała, że otrzymana zapłata powinna być uznana za przychód dopiero w momencie wydania nieruchomości kupującemu, powołując się na art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy o CIT. Organ podatkowy uznał stanowisko Spółki za nieprawidłowe, wskazując, że przychód z tytułu sprzedaży nieruchomości powstaje w momencie zawarcia umowy sprzedaży, a nie w momencie wydania przedmiotu umowy. W związku z tym, organ negatywnie rozstrzygnął zapytanie podatnika.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbny20 stycznia 2025 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych. Treść wniosku jest następująca: Opis stanu faktycznego (...) 2024 r. Spółka zawarła notarialną umowę sprzedaży zabudowanej nieruchomości gruntowej stanowiącej część jej majątku. Nabywcą jest (...). Ponieważ do chwili zawarcia umowy nie było pewności, że transakcja zostanie sfinalizowana, Spółka nadal prowadziła działalność w obiektach wchodzących w skład nieruchomości, nie ponosząc żadnych kosztów na jej przygotowanie do sprzedaży. Działalność ma zostać przeniesiona do innych obiektów posiadanych przez Spółkę, które wymagają adaptacji i co za tym idzie poniesienia odpowiednich kosztów. Także likwidacja działalności w dotychczasowych obiektach wymaga ich opróżnienia i doprowadzenia do stanu uzgodnionego z kupującym, co wiąże się z kolejnymi kosztami. Prace te Spółka rozpoczęła od początku stycznia 2025 roku. Z powyższych względów, w umowie ustalono termin przekazania nieruchomości kupującemu na (...) 2025 r., i ten termin jest terminem sfinalizowania umowy. Kupujący zapłacił za nieruchomość, pełną kwotę określoną w umowie (...) 2024 roku. Sprzedaż nie była dokumentowana fakturą. Spółka nie prowadzi działalności w zakresie obrotu nieruchomościami, opisana sprzedaż jest jednostkowym wydarzeniem. Wątpliwość Spółki budzi moment powstania obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych w zaistniałym stanie faktycznym. Zdaniem Spółki w tym przypadku ma zastosowanie zapis art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który mówi: do przychodów nie zalicza się pobranych wpłat lub zarachowanych należności na poczet dostaw towarów i usług, które zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych. W oparciu o ten zapis, Spółka zamierza: 1. Wykazać otrzymaną zapłatę w rozliczeniach międzyokresowych przychodów w miesiącu otrzymania zapłaty. 2. W okresie sprawozdawczym, w którym nastąpi wydanie przedmiotu umowy kupującemu, wykazać wcześniej otrzymaną zapłatę w przychodach. 3. Rozliczyć należny podatek od osób prawnych z uwzględnieniem kosztów poniesionych na przygotowanie nieruchomości do sprzedaży.
Czy prawidłowe jest przyjęcie założenia, że zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należy uznać, że otrzymana zapłata nie stanowi przychodu w dacie zapłaty, ponieważ została otrzymana na poczet dostaw towarów i usług, które zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych, i tym samym Spółka za moment powstania przychodu z tytułu tej zapłaty powinna uznać datę rzeczywistego wydania przedmiotu umowy kupującemu? Państwa stanowisko w sprawie W ocenie Wnioskodawcy, otrzymaną wpłatę należy uznać za zapłaconą na poczet przedmiotu umowy, który zostanie wydany kupującemu w innym okresie sprawozdawczym, i tym samym niestanowiącą przychodu w dacie otrzymania płatności przez Wnioskodawcę. Zdaniem Wnioskodawcy, przychód nastąpi w dacie wydania przedmiotu umowy kupującemu i w tym okresie sprawozdawczym Wnioskodawca rozliczy otrzymaną zapłatę na gruncie podatku od osób prawnych.
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.
Na wstępie należy zaznaczyć, że pytanie przedstawione przez Państwa we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyznacza zakres przedmiotowy tego wniosku. W związku z powyższym, wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (Państwa zapytania). Zatem, inne kwestie wynikające z opisu sprawy i własnego stanowiska, nieobjęte pytaniem, nie zostały rozpatrzone w niniejszej interpretacji. Ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm., dalej: „ustawa o CIT (podatek dochodowy od osób prawnych)”), nie zawiera definicji przychodu. W art. 12 ustawy o CIT wymienione zostały jednak przykładowe rodzaje przychodów, moment ich powstania i wyłączenia z katalogu przychodów. Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT: Przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Zgodnie z art. 12 ust. 3 ww. ustawy: Za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, a także za przychody uzyskane z zysków kapitałowych, z wyłączeniem przychodów, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. Literalna wykładnia powołanych przepisów prowadzi do wniosku, że do przychodów podatkowych zalicza się tylko takie przychody, które w danym momencie są trwałe, definitywne i bezwarunkowe. W konsekwencji, do przychodów podatkowych, podatnik winien zaliczyć tylko takie przychody, które są mu należne. Nie będą to zatem jakiekolwiek przychody lecz przychody, w stosunku do których podatnikowi przysługiwać będzie prawo do ich otrzymania i które stanowić będą jego trwałe przysporzenie majątkowe.
Co do zasady więc, o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów danej osoby prawnej decyduje definitywny charakter tego przysporzenia w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa podatnika, a więc takie którymi może on rozporządzać jak właściciel. Stosownie do treści art. 12 ust. 3a ustawy o CIT: Za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3g oraz 3j-3m, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień: 1) wystawienia faktury albo 2) uregulowania należności. Z powyższego przepisu wynika więc, że pierwszeństwo w kształtowaniu daty powstania przychodu ma dzień dokonania czynności - wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego, wykonania usługi lub jej częściowego wykonania, przy czym dzień wystawienia faktury lub uregulowania należności jest ostatecznym terminem, który stanowi o dacie powstania przychodu. Ponadto dodać należy, że jeśli zaistniałe wyżej zdarzenia wystąpią po dniu wystawienia faktury, czy po dniu dokonania zapłaty należności, o momencie powstania przychodu decydują te dni, a nie fakt zaistnienia konkretnego zdarzenia. W myśl natomiast art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy o CIT: Do przychodów nie zalicza się pobranych wpłat lub zarachowanych należności na poczet dostaw towarów i usług, które zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych, a także otrzymanych lub zwróconych pożyczek (kredytów), w tym również uregulowanych w naturze, z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów). Użyte w art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy o CIT sformułowanie „pobrane wpłaty lub zarachowane należności”, odnosi się do pobranych przedpłat i zaliczek na poczet dostaw towarów i usług, których wykonanie jest odroczone w czasie i dopiero po realizacji łączącej strony umowy wystąpi przychód podatkowy rzutujący na podstawę opodatkowania. Regulacja zawarta w tym przepisie stanowi odstępstwo od ogólnych reguł ustalania przychodów z działalności gospodarczej, a warunkiem jego zastosowania jest uznanie, że otrzymane kwoty mają charakter zaliczek (zadatków) na poczet towarów i usług, które zostaną dostarczone (wykazane) w następnych okresach sprawozdawczych. Co do zasady zatem, kwoty otrzymanych zaliczek nie stanowią przychodu dla celów podatku dochodowego. Należy jednak podkreślić, że ww. zaliczki (przedpłaty) nie mogą być anonimowe. Ich dokumentowanie i ewidencja powinna być prowadzona w sposób przejrzysty, pozwalający na przyporządkowanie pobranych wpłat do danej usługi bądź do danego towaru i konkretnego nabywcy. Z faktury lub umowy powinno jednoznacznie wynikać, które pobrane wpłaty lub zarachowane należności są zaliczkami (przedpłatami). Nie wszystkie bowiem wpłaty będą zaliczkami i przedpłatami niestanowiącymi przychodów podatkowych. Do przychodów nie zalicza się tylko tych zaliczek i przedpłat, które można przyporządkować do dostawy konkretnego towaru, czy też konkretnej usługi, która zostanie wykonana w określonym terminie realizacji. Użyte w art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy o CIT sformułowanie „zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych”, wskazuje, iż chodzi o takie dostawy towarów lub usług, co do których w momencie pobrania wpłaty nie ma wątpliwości, że zostaną faktycznie wykonane. Z opisu sprawy wynika, że (...) 2024 r. Spółka zawarła notarialną umowę sprzedaży zabudowanej nieruchomości gruntowej stanowiącej część jej majątku. W umowie ustalono termin przekazania nieruchomości kupującemu na (...) 2025 r. i ten termin jest terminem sfinalizowania umowy. Kupujący zapłacił za nieruchomość pełną kwotę określoną w umowie (...) 2024 roku. Sprzedaż nie była dokumentowana fakturą. Spółka nie prowadzi działalności w zakresie obrotu nieruchomościami, opisana sprzedaż jest jednostkowym wydarzeniem. Państwa wątpliwości dotyczą ustalenia, czy prawidłowe jest przyjęcie, że otrzymana zapłata nie stanowi przychodu w dacie zapłaty, ponieważ została otrzymana na poczet dostaw towarów i usług, które zostaną wykonane w następnych okresach sprawozdawczych, i tym samym Spółka za moment powstania przychodu z tytułu tej zapłaty powinna uznać datę rzeczywistego wydania przedmiotu umowy kupującemu. O kwalifikacji otrzymanej kwoty na poczet przyszłych okresów sprawozdawczych decyduje charakter tej zapłaty. Przysporzenie uważane za przychód podatkowy musi mieć charakter definitywny, podczas gdy kwoty niestanowiące przychodu na podstawie art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy o CIT, nie mają takiego charakteru ze względu na możliwość ich zwrotu przed terminem dostawy towaru, na poczet której zostały wpłacone – przy zachowaniu warunków właściwych dla danego rodzaju przedpłaty. Fakt, że dana wpłata stanowi zadatek lub zaliczkę na poczet konkretnej dostawy towaru, która zostanie wykonana w przyszłości, musi zatem wynikać z postanowień zawartej umowy i powinien znaleźć odzwierciedlenie w jej treści. Mając powyższe na względzie, nie można uznać, że otrzymana przez Państwa kwota za nieruchomość stanowi zaliczkę czy zadatek. Jak wynika bowiem z wniosku Kupujący wpłacił pełną kwotę określoną w umowie. W momencie wpłaty uzyskali Państwo przysporzenie, które nie ma charakteru zaliczki (przedpłaty) na poczet wykonanych w przyszłości usług lub sprzedaży towarów. Przysporzenie Spółki ma więc charakter definitywny. W przedmiotowej sprawie nie znajdzie zatem zastosowania art. 12 ust. 4 pkt 1 ustawy o CIT. W tym stanie rzeczy konieczne jest sięgnięcie do zasad ogólnych rozpoznawania momentu powstania przychodu podatkowego powstałego w związku z wykonywaną przez podatnika działalnością gospodarczą, a które zostały przez ustawodawcę opisane w art. 12 ust. 3a ustawy o CIT. Dokonując rozstrzygnięcia na gruncie analizowanej sprawy należy zauważyć, że powstanie przychodu należnego, w przypadku sprzedaży rzeczy (w niniejszej sprawie – nieruchomości) ustawodawca uzależnia od „wydania rzeczy”, które należy rozumieć jako czynność związaną z przeniesieniem prawa własności. Moment przeniesienia własności nieruchomości, został określony w art. 155 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2024 r., poz. 1061 ze zm.), zgodnie z którym: Umowa sprzedaży, zamiany, darowizny, przekazania nieruchomości lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły. Natomiast art. 158 Kodeksu cywilnego określa właściwą formę dla tej czynności prawnej: Umowa zobowiązująca do przeniesienia własności nieruchomości powinna być zawarta w formie aktu notarialnego. To samo dotyczy umowy przenoszącej własność, która zostaje zawarta w celu wykonania istniejącego uprzednio zobowiązania do przeniesienia własności nieruchomości; zobowiązanie powinno być w akcie wymienione. Umowa sprzedaży została zdefiniowana w art. 535 ww. ustawy, zgodnie z którym: Przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę. Szczegółowe przepisy Kodeksu cywilnego (art. 155-158) określają więc moment, w którym następuje skuteczne, w świetle prawa cywilnego, przeniesienie własności. Mając na względzie powyższe, odnosząc się do przepisu art. 12 ust. 3a ustawy o CIT, należy stwierdzić, że datą powstania przychodu z odpłatnego zbycia zabudowanej nieruchomości gruntowej jest dzień zawarcia umowy sprzedaży nieruchomości definitywnie przenoszącej jej własność na nabywcę w formie aktu notarialnego. W tym momencie można bowiem mówić o wydaniu nieruchomości nabywcy na podstawie umowy sprzedaży. W konsekwencji, to z umowy przenoszącej własność nieruchomości sporządzonej w formie aktu notarialnego, wynika nie tylko niebudząca wątpliwości data czynności prawnej, lecz także fakt wydania (nabywcy) nieruchomości, będącej przedmiotem umowy sprzedaży (art. 12 ust. 3a ustawy o CIT). Jeżeli na mocy umowy sprzedaży przeniesiona została własność nieruchomości, to nie ma znaczenia, że samo przekazanie tej nieruchomości nastąpi później. W związku z powyższym, za moment, w którym powinni Państwo rozpoznać przychód podatkowy z tytułu sprzedaży opisanej we wniosku nieruchomości, należy uznać dzień zawarcia umowy sprzedaży, mającej formę aktu notarialnego, przenoszącej prawo własności nieruchomości. Przez wzgląd na powyższe, Państwa stanowisko uznać należy za nieprawidłowe.
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji - Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji. - Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a; 2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. - Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): - w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo - w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili