W dniu 9 stycznia 2025 r. Wnioskodawca, S.A. z siedzibą w (...), złożył wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej skutków podatkowych związanych z procedurą reklamacyjną w ramach Gwarancji na sprzedawane przez niego części i akcesoria. Wnioskodawca zapytał, czy zwrot Części przez Klienta oraz wypłata kwoty zakupu Klientowi powinny korygować przychód Spółki w podatku dochodowym od osób prawnych (CIT), czy też będą stanowić koszt uzyskania przychodów inny niż koszt bezpośrednio związany z przychodami. Organ podatkowy uznał stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe, stwierdzając, że zwracana kwota nie będzie korygować przychodu, lecz będzie stanowić koszt uzyskania przychodów, co oznacza pozytywne rozstrzyganie zapytania podatnika.
Dołącz do doradców podatkowych korzystających z Fiscalex
Uzyskaj dostęp do największej bazy interpretacji podatkowych w Polsce. Zaawansowane wyszukiwanie, analiza AI i podsumowania interpretacji w jednym miejscu.
Rozpocznij bezpłatny okres próbnyłowe Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.
9 stycznia 2025 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej. Treść wniosku jest następująca:
S.A. z siedzibą w (...) (dalej jako: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) jest zarejestrowanym podatnikiem VAT (podatek od towarów i usług) czynnym. Przedmiotem przeważającej działalności Spółki jest sprzedaż (...). Oferta obejmuje w szczególności (...), które sprzedawane są przez Spółkę pod jej własną marką handlową. Spółka nie jest podmiotem wprowadzającym do obrotu części i akcesoria (...), których dotyczy niniejszy wniosek. Podmiotem wprowadzającym do obrotu jest inna spółka, powiązana z Wnioskodawcą, a która jest ich importerem. Jednak Wnioskodawca jest producentem tych części w rozumieniu art. 3 pkt 2 ustawy o ogólnym bezpieczeństwie produktów. Części, których dotyczy niniejszy wniosek, nie są nabywane przez klientów (dalej jako: „Klient”) bezpośrednio od Spółki. W łańcuchu sprzedaży (dostaw) występuje co najmniej jeszcze jeden podmiot (najczęściej dystrybutor lub hurtownik), który nabywa części od Spółki i sprzedaje je Klientowi. Pomiędzy Spółką a Klientem występować może jednak większa liczba takich podmiotów (pośredników). Jakkolwiek mogą mieć miejsce także sytuacje, w których części są nabywane bezpośrednio od Spółki, poprzez prowadzone przez Spółkę sklepy stacjonarne oraz poprzez sprzedaż internetową, to takie przypadki nie są przedmiotem niniejszego wniosku. W celu uatrakcyjnienia oferty części i akcesoriów sprzedawanych pod własną marką handlową (dalej jako: „Części”), Spółka wprowadziła gwarancję na te części i akcesoria (sprzedawane pod marką własną). Jest to gwarancja (dalej jako: „Gwarancja”) niezależna od odpowiedzialności wynikającej z rękojmi oraz niezgodności towaru z umową przysługujących kupującym wprost z przepisów Kodeksu Cywilnego oraz ustawy o prawach konsumenta. Gwarancja funkcjonuje w relacji między Spółką, będącą Gwarantem, a Klientem (będącym klientem końcowym) - niezależnie od ilości innych podmiotów, które uczestniczą w łańcuchu sprzedaży. Gwarancja uprawnia Klienta m.in. do zwrotu Części oraz otrzymania przez Klienta ceny, po której zakupił Część w razie ustalenia odpowiedzialności Spółki pełniącej w tym przypadku rolę Gwaranta w rozumieniu Kodeksu Cywilnego. Gwarancja funkcjonuje zgodnie z postanowieniami regulaminu przyjętego przez Spółkę. Regulamin określa w szczególności warunki, które muszą być spełnione przez Klienta, aby mógł on skorzystać z uprawnienia do zwrotu Części oraz do otrzymania ceny zakupu Części. Gwarancja służy bezpośrednio zwiększeniu sprzedaży Części, a więc i uzyskiwanych przychodów. Ma na celu uatrakcyjnienia oferty Części i promowanie ich marki (marki własnej Spółki), jako objętej gwarancją, która ma uprościć i przyśpieszyć ewentualne reklamacje składane przez Klientów - niezależnie od miejsca zakupu. Służy to również budowaniu wizerunku marki pod którą sprzedawane są Części, jako rozpoznawalnej, wysokojakościowej oraz kojarzonej bezpośrednio ze Spółką i gwarancją Spółki. W konsekwencji promowaniu ulega w ten sposób także sama Spółka i jej oferta handlowa oraz jej wiarygodność. Dzięki Gwarancji Klient dowiaduje się o Spółce i jej ofercie, podczas
gdy wcześniej nie musiał kojarzyć marki Części bezpośrednio z samą Spółką. W szczególności cele te są osiągane poprzez rejestrację przez Klienta zakupionej przez niego Części na dedykowanej stronie internetowej prowadzonej przez Spółkę pod marką Części. Klientami mogą być zarówno podmioty prowadzące działalność gospodarczą i nabywające Części w związku z tą działalnością, jak i inni nabywcy Części, w tym osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej lub wprawdzie prowadzące taką działalność, lecz dokonujące zakupu jako „osoby prywatne” (konsumenci), albo zawierające umowę bezpośrednio związaną z jej działalnością gospodarczą, gdy z treści tej umowy wynika, że nie ma ona dla tej osoby charakteru zawodowego, wynikającego w szczególności z przedmiotu wykonywanej przez nią działalności gospodarczej, udostępnionego na podstawie przepisów o Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej. Funkcjonowanie Gwarancji opiera się na następujących (opisanych poniżej) założeniach. Klient, który zarejestrował Część na stronie internetowej prowadzonej przez Spółkę pod marką Części, może złożyć reklamację poprzez tę dedykowaną stronę internetową. Jednocześnie Klient odsyła Część do Spółki w ramach weryfikacji roszczeń wynikających z Gwarancji wraz z wydrukowanym formularzem reklamacyjnym. Część trafia do działu zwrotów Spółki. Pracownik działu zwrotów przekazuje Część w wyznaczone miejsce (dedykowane dla Części w ramach Gwarancji) w dziale reklamacji Spółki. Dział ten rozpatruje reklamację z tytułu Gwarancji, biorąc pod uwagę warunki wynikające z jej regulaminu. W efekcie dział reklamacji zgłoszoną reklamację uznaje za zasadną (i zgodną z warunkami Gwarancji) lub ją odrzuca (w pozostałych przypadkach). W razie odrzucenia reklamacji informacja o tym fakcie jest przekazywana Klientowi e-mailem. W takim przypadku Część, której dotyczy odrzucona reklamacja, jest odsyłana (zwracana) do Klienta. Natomiast w przypadku uznania reklamacji Spółka zwraca Klientowi środki pieniężne w kwocie odpowiadającej cenie zakupu Części przez Klienta. Reklamowana Część pozostaje natomiast w Spółce. W przypadku uznanej reklamacji, a więc złożonej przez klienta skutecznie w ramach Gwarancji, klient otrzymuje od Spółki kwotę odpowiadającą cenie, po której Klient dokonał zakupu Części. Zwrot dokonywany jest zawsze w kwocie brutto wydatkowanej przez Klienta - bez względu na to, czy Klient dokonał zakupu na cele prowadzonej działalności gospodarczej i bez względu na fakt, czy Klientowi z tytułu dokonanego zakupu Części przysługiwało prawo do odliczenia VAT (rozpatrując reklamację złożoną w ramach Gwarancji Spółka nie bada tych okoliczności). Dodatkowo należy podkreślić, iż Klient otrzymuje w takim przypadku od Spółki kwotę, po której Klient zakupił Część - bez względu na to, że zakupu Części nie dokonał bezpośrednio od Spółki. W ten sposób, w przypadku uznania reklamacji z tytułu Gwarancji, Spółka zwraca klientowi kwotę brutto, po której Klient zakupił Część od innego podmiotu, a będącego pośrednikiem w łańcuchu sprzedaży (dostawy) pomiędzy Spółką a Klientem. Oznacza to, iż Spółka może w ten sposób zwrócić (wypłacić) klientowi kwotę wyższą od tej, po której Spółka sama sprzedała Część do podmiotu będącego bezpośrednim nabywcą tej Części od Spółki (a to ze względu na marże, które naliczane są na kolejnych etapach obrotu, zanim Część trafi do Klienta). Możliwa (w wyjątkowych przypadkach) jest jednak również sytuacja, w której pomimo faktycznego otrzymania zwrotu Części, Spółka zwróci Klientowi kwotę mniejszą niż ta, którą Spółka sama uprzednio otrzymała w transakcji sprzedaży Części do podmiotu będącego bezpośrednim nabywcą od Spółki (a to np. w przypadku, w którym pośrednik w łańcuchu sprzedaży sprzedał towaru Klientowi ze znacznym rabatem, np. w ramach akcji promocyjnej). Jakkolwiek Gwarancja obowiązuje także poza granicami Polski, na obszarze UE i EOG, to przedmiotem niemniejszego wniosku są wyłącznie te przypadki, w których sprzedaż Części stanowi dla Spółki odpłatną dostawę towarów na terytorium kraju w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej jako ustawa o VAT), a ich zwrot do Spółki (w ramach Gwarancji) nie stanowi importu towarów w rozumieniu tej ustawy.
Czy w przedstawionym stanie faktycznym [winno być: zdarzeniu przyszłym – przyp. organu], w przypadku uznania reklamacji złożonej w ramach Gwarancji, zwrot Części przez Klienta do Spółki, będącej Gwarantem oraz w konsekwencji zwrot (wypłata) Klientowi przez Spółkę kwoty, po której Klient zakupił tę Część - zwracana Klientowi kwota powinna korygować (zmniejszać) przychód Spółki w podatku dochodowym od osób prawnych (dalej jako: „CIT (podatek dochodowy od osób prawnych)”) czy też będzie stanowić koszt uzyskania przychodów inny niż koszt uzyskania przychodów bezpośrednio związany z przychodami? (pytanie oznaczone we wniosku nr 4) Państwa stanowisko w sprawie W ocenie Spółki, w przedstawionym stanie faktycznym [winno być: zdarzeniu przyszłym – przyp. organu], w przypadku uznania reklamacji złożonej w ramach Gwarancji, zwrot Części przez Klienta do Spółki, będącej Gwarantem oraz w konsekwencji zwrot (wypłata) Klientowi przez Spółkę kwoty, po której Klient zakupił tę Część - zwracana Klientowi kwota nie będzie korygować (zmniejszać) przychód Spółki w podatku dochodowym od osób prawnych (CIT), lecz będzie stanowić w całości koszt uzyskania przychodów inny niż koszt uzyskania przychodów bezpośrednio związany z przychodami. Uzasadnienie. Zgodnie z art. 12 ust. 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej jako: „ustawa o CIT”) za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, a także za przychody uzyskane z zysków kapitałowych, z wyłączeniem przychodów, o których mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. W ocenie Spółki z powodów, które wyczerpująco wskazano na gruncie VAT w uzasadnieniu do pytania nr 2, w rozpatrywanej sytuacji nie można także mówić „o wartości zwróconych towarów”, wyłączającej (zmniejszającej) przychód na podstawie art. 12 ust. 3 ustawy o CIT. W konsekwencji kwota wypłacana Klientowi przez Spółkę nie będzie korygować (zmniejszać) przychodu Spółki. W tym miejscu należy tylko zauważyć, iż w przeciwnym wypadku uznanie reklamacji w zależności do sytuacji prowadziłoby do wygenerowania ujemnego przychodu należnego (gdy Klientowi zwracana jest kwota wyższa niż cena sprzedaży Części przez Spółkę do jej odbiorcy) albo skutkowałaby pozostawieniem przychodu należnego pomimo faktu, iż Część została zwrócona, a więc finalnie doszło do „anulowania” transakcji, z którą było związane powstanie tego należnego przychodu (gdy Klientowi zwracana jest kwota niższa niż cena sprzedaży Części przez Spółkę do jej odbiorcy). Ze względu na powyższe zwracana Klientowi kwota nie może korygować (zmniejszać) przychodu Spółki, lecz będzie wydatkiem stanowiącym koszt uzyskania przychodów. Nie ulega bowiem wątpliwości, iż jest wydatkiem spełniającym definicję kosztów uzyskania przychodów wynikającą z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT. W dotychczasowej wieloletniej praktyce interpretacyjnej nie było kwestionowane, iż wydatki ponoszone przez podatnika z tytułu zobowiązań gwarancyjnych dotyczących sprzedawanych towarów, mogą stanowić koszty uzyskania przychodów. Wskazać można w tym miejscu przykładowo na interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 18 marca 2008 r. (nr ITPB1/415-749/07/MZ).
Przesłanki do potrącenia kosztu podatkowego są spełnione w odniesieniu do wydatku Spółki (zwrotu dokonywanego na rzecz Klienta) w ramach Gwarancji. Jak zawarto w opisie stanu okoliczności faktycznych [winno być: zdarzenia przyszłego – przyp. organu], motywy (cele) wprowadzenia Gwarancji pozostają w ścisłym związku z działalnością gospodarczą Spółki i prowadzoną w ramach tej działalności sprzedażą Części. Gwarancja ma na celu sprzedaż Części - uzyskanie dodatkowego wolumenu sprzedaży oraz zachowanie /zabezpieczenie wolumenu dotychczasowego, a więc koszty obsługi Gwarancji, w tym kwoty wypłacane Klientom (w przypadku uznania reklamacji) są ponoszone ściśle w celu osiągnięcia przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Za koszt uzyskania przychodów powinna przy tym być uznawana cała kwota wypłacana Klientowi, skoro zgodnie z tym jak wskazano na gruncie VAT w odniesieniu do pytania nr 2, z tytułu tego zwrotu Spółka nie będzie uprawniona do obniżenia podstawy opodatkowania w VAT wykazanej z tytułu sprzedaży Części. Żadna część wypłacanej Klientowi kwoty nie zmniejszy kwoty należnego w Spółce VAT, a więc w całości będzie stanowić dla Spółki koszt (a w ujęciu podatkowym koszt uzyskania przychodów). Będzie to przy tym koszt inny niż koszt bezpośrednio związany z przychodami. Nie sposób bowiem powiązać tak ponoszonego kosztu z konkretnym przychodem Spółki. W tym sensie, iż kwota nie jest zwracana Klientowi w tym celu, aby uzyskać jakiekolwiek (dodatkowy) przychód. Jest to koszt związany z całokształtem sprzedaży Części, które są objęte Gwarancją. Kwalifikacja do kosztów pośrednich wydatków ponoszonych przez podatników z tytułu gwarancji nie budziła dotychczas w wieloletniej praktyce wątpliwości. Powołać można w tym miejscu m.in. interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 12 sierpnia 2016 r. (nr IPPB6/4510-400/16-2/AP). W okolicznościach będących przedmiotem niniejszego wniosku taka kwalifikacja także jest zasadna. W szczególności, nawet gdyby chcieć powiązać koszt ponoszony z tytułu kwoty zwracanej Klientowi (w związku ze zwrotem reklamowanej Części) z przychodem uzyskanym przez Spółkę ze sprzedaży tej Części, to należy zauważyć, iż: - przychód ze sprzedaży Części jest rozpoznawany wcześniej oraz - faktycznie i tak nie byłaby możliwa identyfikacja konkretnego przychodu, bowiem Część trafia do Klienta z udziałem innych podmiotów w łańcuchu sprzedaży (brak bezpośredniej relacji sprzedażowej Spółka-Klient), co wyłącza możliwość identyfikacji konkretnej transakcji sprzedażowej dotyczącej tej sztuki Części, która jest zwracana przez Klienta.
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.
Na wstępie należy zaznaczyć, że pytanie przedstawione przez Państwa we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyznacza zakres przedmiotowy tego wniosku. W związku z powyższym, wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (Państwa zapytania). Zatem, inne kwestie wynikające z opisu sprawy i własnego stanowiska, nieobjęte pytaniem, nie zostały rozpatrzone w niniejszej interpretacji. Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”): Kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. (...)
Wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami ze źródła przychodów. Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki: – został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik), – jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona, – pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, – poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów, – został właściwie udokumentowany, – nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów lub wydatków, których wysokość zaliczenia w ciężar kosztów podatkowych została ustawowo ograniczona. Katalog wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, pomimo ich związku z przychodami i prowadzoną działalnością gospodarczą zawarty został w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT. Należy jednak pamiętać, że samo wyliczenie kosztów, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, nie stwarza domniemania, że wszelkie pozostałe koszty, które nie są zamieszczone w art. 16 ww. ustawy, zostaną ex lege uznane za koszty mające wpływ na podstawę opodatkowania. Regulacje dotyczące potrącalności kosztów bezpośrednio związanych z przychodami zawarte zostały w art. 15 ust. 4, 4b i 4c ustawy o CIT. Dla ustalenia momentu zaliczenia wydatków w ciężar kosztów uzyskania przychodów, podatnik powinien rozpoznać rodzaj powiązania kosztów z przychodami. W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania koszty podatkowe można podzielić na: - bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód – potrącane na podstawie art. 15 ust. 4, ust. 4b-4c ustawy o CIT), - inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie – potrącane na podstawie art. 15 ust. 4d-4e ustawy o CIT). Zgodnie z art. 15 ust. 4 ustawy o CIT: Koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c. Stosownie do treści art. 15 ust. 4d ustawy o CIT: Koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą. Zgodnie z art. 15 ust. 4e ustawy o CIT: Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów. Państwa wątpliwości w rozpatrywanej sprawie dotyczą ustalenia, czy w przypadku uznania reklamacji złożonej w ramach Gwarancji, zwracana Klientowi kwota powinna korygować przychód Spółki w podatku CIT, czy też będzie stanowić koszt uzyskania przychodów inny niż koszt uzyskania przychodów bezpośrednio związany z przychodami. Odnosząc się do powyższych wątpliwości w pierwszej kolejności wskazać należy na uregulowania zawarte w przepisach ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2024 r. poz. 1061 ze zm.). Zgodnie z art. 556 Kodeksu cywilnego: Sprzedawca jest odpowiedzialny względem kupującego, jeżeli rzecz sprzedana ma wadę (rękojmia). Zgodnie z art. 577 § 1 i 3 Kodeksu cywilnego: § 1. Udzielenie gwarancji następuje przez złożenie oświadczenia gwarancyjnego, które określa obowiązki gwaranta i uprawnienia kupującego w przypadku, gdy rzecz sprzedana nie ma właściwości określonych w tym oświadczeniu. Oświadczenie gwarancyjne może zostać złożone w reklamie. § 3. Jeżeli została udzielona gwarancja co do jakości rzeczy sprzedanej, poczytuje się w razie wątpliwości, że gwarant jest obowiązany do usunięcia wady fizycznej rzeczy lub do dostarczenia rzeczy wolnej od wad, o ile wady te ujawnią się w ciągu terminu określonego w oświadczeniu gwarancyjnym. Katalog wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów zawarty został w art. 16 ustawy o CIT. Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy o CIT: Nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kar umownych i odszkodowań z tytułu wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług oraz zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad albo zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług. Zatem, do kosztów uzyskania przychodów na tej podstawie nie będą mogły zatem zostać zaliczone kary umowne i odszkodowania z tytułu: - wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług, - zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad, - zwłoki w usunięciu wad towarów albo wykonanych robót i usług. Wszystkie wskazane wyżej kary umowne i odszkodowania wiążą się z nienależytym wykonaniem zobowiązań. Ustawodawca wyłącza je spod kosztów uzyskania przychodów, nie chcąc „premiować” przypadków nienależytego wykonania zobowiązania. Z treści przytoczonych powyżej przepisów wynika, że w przypadku, gdy przekazany towar okazuje się wadliwy, na podmiocie udzielającym gwarancji ciąży obowiązek usunięcia wady fizycznej rzeczy lub dostarczenia rzeczy wolnej od wad. Co istotne, obsługa gwarancyjna nie podlega dyspozycji art. 16 ust. 1 ustawy o CIT. Ustawodawca nie ograniczył prawa producentów (sprzedawców) do zaliczenia w ciężar kosztów uzyskania przychodów wydatków reklamacyjnych lub innych zobowiązań gwarancyjnych, które są nierozerwalnie związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że jeżeli w istocie, jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, wskazane we wniosku wydatki poniesione przez Państwa w związku z procedurą reklamacyjną, nie stanowią kar umownych, bądź odszkodowań, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy o CIT i jednocześnie nie będą one rezultatem nieprawidłowego postępowania w trakcie procesu produkcyjnego i swoim działaniem lub zaniechaniem nie przyczynili się Państwo do powstania jakichkolwiek wad, to będą mogli Państwo zaliczyć poniesione wydatki w ciężar kosztów podatkowych prowadzonej działalności gospodarczej, o ile ich poniesienie będzie stosownie udokumentowane. Ponadto należy uznać, że z uwagi na brak możliwości przypisania powyższych wydatków do konkretnych przychodów, będą to tzw. pośrednie koszty uzyskania przychodów, czyli takie wydatki, których nie da się przypisać wprost do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia. Nie pozostają one w uchwytnym związku z konkretnymi przysporzeniami podatnika – brak jest możliwości ustalenia, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód. W konsekwencji jako koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami, będą podlegały zaliczeniu w ciężar kosztów uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia – a więc w momencie zaksięgowania (ujęcia) w prowadzonych księgach rachunkowych, jako koszt zgodnie z art. 15 ust. 4d i 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W związku z powyższym Państwa stanowisko należało uznać za prawidłowe.
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji. Odnosząc się do przywołanych przez Państwa interpretacji indywidualnych wskazać należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego. Natomiast organ, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkuje się wydanymi rozstrzygnięciami, to nie ma możliwości zastosowania ich wprost, ponieważ nie stanowią materialnego prawa podatkowego. W zakresie podatku od towarów i usług zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie. Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji - Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz.U. z 2025 r. poz. 111). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji. - Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej: 1) z zastosowaniem art. 119a;
2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług; 3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści. - Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej: Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 935 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA): - w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo - w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/wnioski albo /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA). Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.
Fiscalex • Automatyczne wyszukiwanie interpretacji • Anuluj w każdej chwili