269 interpretacji podatkowych CIT z Lipiec 2024 roku.
Wnioskodawca, spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, po dniu 30 czerwca 2024 roku przestanie być udziałowcem innej spółki. W związku z tym rozważa złożenie zawiadomienia ZAW-RD oraz zastosowanie ryczałtu od dochodów spółek, o którym mowa w art. 28c i następnych ustawy o CIT. Organ podatkowy uznał, że stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe, ponieważ spełnia on warunki do zastosowania ryczałtu od dochodów spółek po dniu 30 czerwca 2024 roku.
Interpretacja dotyczy skutków podatkowych związanych z udzieleniem przez spółkę nieoprocentowanej pożyczki fundacji rodzinnej. Organ podatkowy ustalił, że: 1. Spółka udzielająca pożyczki nie osiągnie przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem CIT, ponieważ nieodpłatne udzielenie pożyczki nie jest traktowane jako nieodpłatne świadczenie. 2. Fundacja rodzinna, która otrzymuje pożyczkę, również nie uzyska przychodu podlegającego opodatkowaniu, gdyż fundacje rodzinne korzystają ze zwolnienia z podatku CIT, a udzielenie im nieoprocentowanej pożyczki nie spełnia warunków uznania jej za świadczenie w postaci ukrytych zysków. Organ uznał stanowisko wnioskodawcy za prawidłowe.
W interpretacji indywidualnej stwierdzono, że wydatki Wnioskodawcy na Kontrybucję na Fit-out przekazaną najemcy w celu przeprowadzenia Prac Fit-out (Model 1), wydatki związane z realizacją Prac Fit-out (Model 2) oraz wydatki na realizację Prac Fit-out (Model 3) kwalifikują się jako koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o CIT. W związku z tym, Wnioskodawca powinien rozpoznać te wydatki w dacie ich poniesienia, co oznacza jednorazowe ujęcie kosztu na dzień, w którym koszt został zapisany w księgach rachunkowych.
Interpretacja dotyczy ustalenia, czy Wnioskodawca może zaliczyć 100% należności z tytułu wynagrodzeń pracowników oraz składek na ubezpieczenie społeczne od tych wynagrodzeń do kosztów kwalifikowanych w ramach ulgi badawczo-rozwojowej. Organ uznał, że stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe, z wyjątkiem kosztów składek na Fundusz Pracy oraz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, które nie mogą być uznane za koszty kwalifikowane. Organ potwierdził, że pozostałe elementy wynagrodzenia, takie jak składki na PPK oraz benefity pracownicze, mogą być zaliczone do kosztów kwalifikowanych w odpowiedniej proporcji.
Interpretacja dotyczy ustalenia, czy wartość VAT należnego, wynikająca z faktury wystawionej przez Spółkę w związku z aportem maszyny przemysłowej do Nowej Spółki, stanowi przychód podatkowy Wnioskodawcy na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Organ podatkowy wskazał, że zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 9 ustawy o CIT, do przychodów nie zalicza się należnego podatku od towarów i usług. A zatem kwota VAT wykazana na fakturze dokumentującej wniesienie aportu nie stanowi przychodu Wnioskodawcy w podatku dochodowym od osób prawnych.
Interpretacja dotyczy skutków podatkowych w podatku dochodowym od osób prawnych związanych z otrzymaniem przez spółkę waluty wirtualnej (tokenów) na podstawie umowy partnerstwa strategicznego oraz ewentualnym wynagrodzeniem za usługi programistyczne w formie waluty wirtualnej. Organ stwierdził, że: 1. Otrzymanie waluty wirtualnej (tokenów) na podstawie umowy partnerstwa strategicznego skutkuje powstaniem przychodu po stronie spółki na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT, a nie na podstawie art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. f ustawy o CIT. Wartość tego przychodu stanowi jednocześnie koszt uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia waluty wirtualnej zgodnie z art. 15 ust. 11 w zw. z art. 15 ust. 1i pkt 1 ustawy o CIT. 2. W przypadku otrzymania płatności za usługi programistyczne w postaci waluty wirtualnej, wartość wynagrodzenia spółki wypłaconego w kryptowalucie będzie stanowić koszt uzyskania przychodu w źródle odpłatne zbycie waluty wirtualnej na podstawie art. 15 ust. 12 i 13 ustawy o CIT. Organ nie zaakceptował stanowiska spółki, że otrzymanie waluty wirtualnej nie powoduje powstania przychodu, a przychód powstaje dopiero w momencie wymiany waluty wirtualnej na środek płatniczy, towar, usługę lub prawo majątkowe inne niż waluta wirtualna, lub przy regulowaniu innych zobowiązań walutą wirtualną zgodnie z art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. f ustawy o CIT.
Interpretacja dotyczy oceny skutków podatkowych w podatku dochodowym od osób prawnych związanych z planowanym podziałem przez wyodrębnienie spółki F. sp. z o.o. (spółka dzielona) na rzecz spółki G. sp. z o.o. (wnioskodawca). Wnioskodawca uważa, że przeprowadzenie podziału przez wyodrębnienie nie spowoduje powstania przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Organ podatkowy potwierdził prawidłowość tego stanowiska. Zgodnie z przepisami ustawy o CIT, w przypadku podziału spółki może wystąpić przychód po stronie spółki przejmującej, jeśli wartość rynkowa otrzymanego majątku przewyższa jego wartość podatkową. Jednak w analizowanej sytuacji wnioskodawca spełnia warunki wyłączające powstanie takiego przychodu, ponieważ przyjmie składniki majątku w wartości wynikającej z ksiąg podatkowych spółki dzielonej oraz przypisze je do działalności prowadzonej na terytorium Polski. W związku z tym podział przez wyodrębnienie będzie neutralny podatkowo dla wnioskodawcy.
Wnioskodawca, spółka z o.o., w 2022 roku wypłacał zaliczki na przewidywaną dywidendę za ten rok, posiadając status małego podatnika. Wypłaty te zostały opodatkowane ryczałtem w wysokości 10%. W 2023 roku spółka straciła status małego podatnika, a Zwyczajne Zgromadzenie Wspólników podjęło uchwałę o podziale zysku za 2022 rok. Wnioskodawca opodatkował ryczałtem według stawki 20% zarówno pozostałą do podziału dywidendę, jak i wcześniej wypłacone zaliczki, dokonując dopłaty naliczonego podatku. Organ podatkowy uznał działania Wnioskodawcy za prawidłowe.
Interpretacja dotyczy planowanego transgranicznego połączenia polskiej spółki (Spółka Przejmująca) ze spółką maltańską (Spółka Przejmowana), w wyniku którego cały majątek Spółki Przejmowanej zostanie przeniesiony na Spółkę Przejmującą. Połączenie odbędzie się bez emisji nowych udziałów w Spółce Przejmującej, ponieważ jedynym wspólnikiem obu spółek jest ten sam podmiot (X). Organ stwierdził, że połączenie nie spowoduje powstania przychodu podatkowego po stronie Spółki Przejmującej na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 8c ustawy CIT, ponieważ Spółka Przejmująca przyjmie składniki majątku Spółki Przejmowanej w wartościach podatkowych z jej ksiąg oraz przypisze je do działalności w Polsce. Z drugiej strony, organ uznał, że połączenie skutkować będzie powstaniem przychodu po stronie Spółki Przejmującej na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 8d ustawy CIT, w wysokości wartości rynkowej majątku Spółki Przejmowanej. Organ stwierdził również, że połączenie nie spowoduje powstania przychodu po stronie X (wspólnika) na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 8ba ustawy CIT, ponieważ nie dojdzie do emisji nowych udziałów. Organ uznał, że głównym lub jednym z głównych celów połączenia nie było unikanie lub uchylanie się od opodatkowania oraz że połączenie zostanie przeprowadzone z uzasadnionych przyczyn ekonomicznych.
Interpretacja dotyczy oceny skutków podatkowych w podatku dochodowym od osób prawnych związanych z planowanym podziałem przez wyodrębnienie spółki F. sp. z o.o. (spółka dzielona) na rzecz spółki G. sp. z o.o. (spółka przejmująca). Zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym, wartość rynkowa majątku przejmowanego przez spółkę G. sp. z o.o. przewyższy wartość podatkową tych składników. Na podstawie art. 12 ust. 4 pkt 3e ustawy o CIT, nadwyżka wartości rynkowej nad wartością podatkową nie jest zaliczana do przychodów, o ile spółka przejmująca przyjmie te składniki w wartości wynikającej z ksiąg podatkowych spółki dzielonej oraz przypisze je do działalności prowadzonej na terytorium Polski. Spółka G. sp. z o.o. spełnia te warunki, w związku z czym w wyniku podziału przez wyodrębnienie nie powstanie po jej stronie przychód podatkowy.
Spółka otrzymała Decyzję o Wsparciu, na podstawie której planuje realizację nowej inwestycji polegającej na utworzeniu zakładu produkcyjnego. W ramach tej inwestycji Spółka nabyła nową linię produkcyjną, która tymczasowo będzie wykorzystywana poza terenem objętym Decyzją o Wsparciu z powodu opóźnień w realizacji prac budowlanych na wskazanym w Decyzji terenie. Organ podatkowy potwierdził, że: 1. Wydatki na nabycie linii produkcyjnej poniesione po uzyskaniu Decyzji o Wsparciu kwalifikują się do objęcia pomocą jako koszty inwestycji wskazane w Decyzji (koszty kwalifikowane nowej inwestycji) i zwiększą kwotę dochodu podlegającego zwolnieniu z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy CIT. 2. Po przeniesieniu i zamontowaniu linii produkcyjnej na terenie zakładu objętego Decyzją o Wsparciu, dochód ze sprzedaży wyrobów wyprodukowanych na tej linii, w zakresie wydanej Decyzji, będzie w całości zwolniony z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy CIT, do limitu przyznanej pomocy publicznej.
Wnioskodawca X, jako organizacja pożytku publicznego, planuje zawrzeć umowę ze spółką hiszpańską Y S.L. w celu pozyskiwania darowizn od donatorów na rzecz X. Spółka hiszpańska będzie odpowiedzialna za świadczenie usług fundraisingowych, obejmujących m.in. identyfikację podmiotów prowadzących działalność na internetowych platformach sprzedażowych, realizację akcji informacyjno-marketingowych skierowanych do potencjalnych donatorów, zapewnienie mechanizmu płatniczego na tych platformach umożliwiającego dokonywanie darowizn oraz udostępnienie X platformy internetowej do monitorowania pozyskiwanych darowizn. W zamian za te usługi spółka hiszpańska otrzyma wynagrodzenie prowizyjne. Organ podatkowy uznał, że wynagrodzenie prowizyjne wypłacane przez X na rzecz spółki hiszpańskiej nie podlega opodatkowaniu w Polsce podatkiem u źródła, ponieważ usługi fundraisingowe świadczone przez spółkę hiszpańską nie są wymienione w katalogu usług określonym w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT, do których ten podatek ma zastosowanie. W związku z tym, X nie jest zobowiązany do poboru podatku u źródła od tego wynagrodzenia.
Interpretacja dotyczy klasyfikacji podatkowej wydatków poniesionych przez spółkę na prace adaptacyjne i aranżacyjne (Prace Fit-out) oraz kwot przekazywanych najemcom na pokrycie części tych wydatków (Kontrybucja Fit-out). Organ podatkowy uznał, że wydatki te kwalifikują się jako koszty uzyskania przychodów inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami (koszty pośrednie) i powinny być rozpoznawane jednorazowo w dacie ich poniesienia, zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o CIT. Wydatki te nie są uznawane za ulepszenie środków trwałych, o którym mowa w art. 16g ust. 13 ustawy o CIT, ponieważ nie zwiększają wartości użytkowej budynków, w których są realizowane.
Interpretacja dotyczy oceny skutków podatkowych obniżenia wkładu komandytariusza w spółce komandytowej poprzez przeniesienie na jego rzecz własności nieruchomości, która wcześniej została wniesiona jako wkład niepieniężny. Organ podatkowy stwierdził, że w tej sytuacji nie powstanie przychód po stronie spółki na podstawie art. 14a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ponieważ obniżenie wkładu następuje poprzez przeniesienie nieruchomości tego samego rodzaju, które zostały wniesione w ramach objęcia wkładu, a nie poprzez wykonanie świadczenia niepieniężnego w celu uregulowania zobowiązania. Organ uznał zatem stanowisko wnioskodawcy za prawidłowe.
Zgodnie z interpretacją organu, przeznaczenie zysku spółki tureckiej (Podmiotu Tureckiego) na podwyższenie kapitału zakładowego skutkuje powstaniem przychodu z zysków kapitałowych po stronie polskiej spółki (Wnioskodawcy), będącej wspólnikiem Podmiotu Tureckiego. Przychód ten, zgodnie z art. 7b ust. 1 pkt 1 lit. f ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, powstaje w dniu podjęcia uchwały przez Podmiot Turecki o podwyższeniu kapitału zakładowego z zysku za 2021 r., tj. 21 grudnia 2022 r. Przychód należy przeliczyć na złote według średniego kursu ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego przed dniem uzyskania przychodu. Wnioskodawca ma obowiązek rozpoznać ten przychód i uwzględnić go w zeznaniu podatkowym CIT-8.
Wnioskodawca, spółka komandytowa z siedzibą w Polsce, prowadzi działalność od stycznia 2021 r. Od 2022 r. zajmuje się również nabywaniem nieruchomości w Polsce w celu ich dalszej odsprzedaży lub wynajmowania osobom trzecim. Wnioskodawca zapytał, czy ma obowiązek raportowania na podstawie art. 27 ust. 1e ustawy o CIT jako spółka nieruchomościowa. Organ podatkowy uznał, że stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe, ponieważ nie jest on spółką nieruchomościową. Mimo że spełnia dwie pierwsze przesłanki definicji spółki nieruchomościowej (wartość nieruchomości stanowi ponad 50% aktywów i przekracza 10 mln zł), to przychody z nieruchomości nie stanowią co najmniej 60% jego przychodów podatkowych. W związku z tym Wnioskodawca nie ma obowiązku składania sprawozdań, o których mowa w art. 27 ust. 1e ustawy o CIT.
Zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym, polska spółka (Wnioskodawca) wypłaca odsetki swojemu bezpośredniemu udziałowcowi, spółce cypryjskiej A. Następnie, w wyniku konwersji wierzytelności A. wobec innych podmiotów (B. i C.) na kapitał zakładowy, odsetki te są przekazywane w innej formie, jako wynagrodzenie z tytułu umorzenia udziałów, a w przyszłości także jako dywidendy do tych podmiotów. Wnioskodawca zamierzał zastosować mechanizm look through approach, aby ustalić rzeczywistego właściciela wypłacanych odsetek i zastosować wobec niego regulacje wynikające z odpowiedniej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Z opisu wynika, że rzeczywistym właścicielem odsetek miał być podmiot D. z Izraela. Organ podatkowy uznał jednak, że takie podejście jest błędne. Zgodnie z przepisami ustawy o CIT, podatnikiem w odniesieniu do wypłacanych przez Wnioskodawcę odsetek jest bezpośredni udziałowiec, spółka cypryjska A. To wobec niej Wnioskodawca ma obowiązek poboru podatku u źródła, z uwzględnieniem ewentualnych preferencji wynikających z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania Polska-Cypr. Dalsze przekazywanie odsetek przez A. do innych podmiotów nie wpływa na opodatkowanie na poziomie Wnioskodawcy. Organ podatkowy podkreślił, że koncepcja look through approach nie ma oparcia w przepisach prawa podatkowego i nie jest zobowiązany do jej stosowania. W związku z tym, stanowisko Wnioskodawcy zostało uznane za nieprawidłowe.
Interpretacja dotyczy obowiązku Spółki w zakresie ustalenia, czy odbiorca dywidendy jest jej "rzeczywistym właścicielem" zgodnie z art. 4a pkt 29 ustawy o CIT, co jest istotne dla zastosowania zwolnienia z obowiązku poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych (podatku u źródła) na podstawie art. 22 ust. 4 ustawy o CIT. Organ podatkowy wskazał, że przy wypłacie dywidendy na rzecz Y, Spółka ma obowiązek zbadać, czy Y jest "rzeczywistym właścicielem" dywidendy w rozumieniu art. 4a pkt 29 ustawy o CIT. Przepisy ustawy o CIT nie ograniczają zastosowania zwolnienia z art. 22 ust. 4 jedynie do spełnienia warunków określonych w tym przepisie, lecz również wymagają od płatnika dochowania należytej staranności, w tym weryfikacji statusu odbiorcy dywidendy jako "rzeczywistego właściciela". Organ podatkowy uznał, że stanowisko Spółki w tej kwestii jest nieprawidłowe.
Zgodnie z interpretacją, w sytuacji, gdy polska spółka (Wnioskodawca) jest wspólnikiem tureckiej spółki, która dokonuje podwyższenia kapitału zakładowego z zysku, po stronie Wnioskodawcy powstaje przychód z zysków kapitałowych, o którym mowa w art. 7b ust. 1 pkt 1 lit. f ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Moment powstania tego przychodu przypada na chwilę podjęcia przez spółkę turecką uchwały o podwyższeniu kapitału zakładowego z zysku za 2021 r. Przychód ten należy przeliczyć na złote według średniego kursu ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego przed dniem uzyskania przychodu. W związku z tym stanowisko Wnioskodawcy, że w tej sytuacji nie powstanie przychód podlegający opodatkowaniu w Polsce, jest nieprawidłowe.
Interpretacja dotyczy działalności Wnioskodawcy związanej z projektowaniem i produkcją prototypów oraz tworzeniem oprogramowania. Organ podatkowy uznał tę działalność za badawczo-rozwojową w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, co uprawnia Wnioskodawcę do skorzystania z ulgi badawczo-rozwojowej. Organ potwierdził również, że koszty poniesione przez Wnioskodawcę na tę działalność, w tym wynagrodzenia pracowników oraz koszty materiałów i surowców, kwalifikują się jako koszty kwalifikowane zgodnie z przepisami o uldze badawczo-rozwojowej.
Interpretacja indywidualna dotyczy oceny skutków podatkowych w podatku dochodowym od osób prawnych planowanego podziału spółki X. sp. z o.o. przez wyodrębnienie. Organ podatkowy uznał, że zarówno majątek przenoszony na nowo utworzoną spółkę Z. sp. z o.o. (Pion Przetwarzania i Realizacji Kontraktów), jak i majątek pozostający w spółce X. sp. z o.o. (Pion Zarządzania Majątkiem Ruchomym i Obrotu (...)) stanowią zorganizowane części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 4a pkt 4 ustawy o CIT. W związku z tym, po spełnieniu dodatkowych warunków, podział przez wyodrębnienie nie spowoduje powstania przychodu podatkowego po stronie spółki X. sp. z o.o. jako spółki dzielonej, zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 9 ustawy o CIT.
Wnioskodawca, spółka A. z siedzibą w Polsce, złożył zamówienie na towary od firmy B. zarejestrowanej w Malezji na kwotę 315 600 dolarów amerykańskich. Wpłacił 126 240 dolarów amerykańskich, jednak dostawa nie została zrealizowana przez malezyjskiego dostawcę. Wnioskodawca podjął działania windykacyjne oraz sądowe w Malezji, które okazały się bezskuteczne; sąd orzekł, że dłużnik dopuścił się oszustwa, ale jest niewypłacalny. Koszty tych działań wyniosły ponad 20 tys. dolarów amerykańskich. Wnioskodawca zapytał, czy może zaliczyć wartość przekazanych środków do kosztów uzyskania przychodów. Organ podatkowy uznał, że Wnioskodawca ma prawo do zaliczenia wartości przekazanych środków do kosztów uzyskania przychodów, ponieważ spełnione zostały warunki określone w art. 15 ustawy o CIT, a poniesiona strata nie wynikała z zaniedbań Wnioskodawcy, lecz z nieprzewidywalnego i nieuniknionego oszustwa kontrahenta.
Wnioskodawca, spółka X sp. z o.o., planuje utworzenie fundacji, w której będzie fundatorem. Spółka rozlicza się w formie ryczałtu od dochodów spółek. Wnioskodawca zwrócił się o interpretację w następujących kwestiach: 1. Czy bycie fundatorem fundacji wyklucza możliwość stosowania ryczałtu od dochodów spółek przez Wnioskodawcę? 2. Czy finansowanie przez fundację projektów Wnioskodawcy, które realizują cele statutowe fundacji, wyklucza możliwość stosowania ryczałtu od dochodów spółek przez Wnioskodawcę? 3. Czy prawo wspólników Wnioskodawcy do wynagrodzenia lub zwrotu kosztów za pełnienie funkcji w organach fundacji wyklucza możliwość stosowania ryczałtu od dochodów spółek przez Wnioskodawcę? Organ podatkowy stwierdził, że: 1. Bycie fundatorem fundacji nie wyklucza stosowania ryczałtu od dochodów spółek przez Wnioskodawcę, pod warunkiem że nie będzie on posiadał praw majątkowych związanych z otrzymywaniem świadczeń jako fundator lub beneficjent fundacji. 2. Finansowanie przez fundację projektów Wnioskodawcy, które realizują cele statutowe fundacji, nie wyklucza stosowania ryczałtu od dochodów spółek przez Wnioskodawcę, ponieważ nie stanowi to prawa majątkowego Wnioskodawcy. 3. Prawo wspólników Wnioskodawcy do wynagrodzenia lub zwrotu kosztów za pełnienie funkcji w organach fundacji nie wyklucza stosowania ryczałtu od dochodów spółek przez Wnioskodawcę, ponieważ te uprawnienia nie wynikają z bycia fundatorem lub beneficjentem fundacji. Organ podatkowy uznał stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe.
Interpretacja dotyczy skutków podatkowych wypłaty zysku wypracowanego przez spółkę komandytową w okresie od 1 maja 2021 r. do dnia przekształcenia tej spółki w spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością. Organ podatkowy wskazał, że: 1. Wypłata zysku wypracowanego przez spółkę komandytową w okresie od 1 maja 2021 r. do dnia przekształcenia, który będzie wykazywany w pozycji zobowiązań długoterminowych spółki przekształconej, spowoduje powstanie przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych po stronie komandytariusza będącego spółką z o.o. oraz komplementariusza. Spółka jako płatnik będzie zobowiązana do obliczenia i pobrania podatku na podstawie art. 19 ustawy o CIT. 2. W odniesieniu do wypłaty zysków wypracowanych od dnia 1 maja 2021 r. do dnia przekształcenia, spółka będzie mogła skorzystać z odliczeń od podatku oraz zwolnień podatkowych zgodnie z art. 22 ust. 1a (dla wspólnika posiadającego status komplementariusza) oraz art. 22 ust. 4e (dla wspólnika posiadającego status komandytariusza) ustawy o CIT.
Spółdzielnia mieszkaniowa dysponuje dodatkowymi pomieszczeniami w piwnicach, które wcześniej służyły jako pralnie i suszarnie. Spółdzielnia zamierza wynająć te pomieszczenia lokatorom, którzy będą mogli przechowywać w nich swoje rzeczy. Dochody z wynajmu piwnic zostaną przeznaczone na cele związane z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych spółdzielni. Organ podatkowy uznał, że dochody uzyskane przez spółdzielnię z wynajmu tych piwnic, przeznaczone w całości na utrzymanie zasobów mieszkaniowych, stanowią dochody z gospodarki zasobami mieszkaniowymi, które korzystają ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
Interpretacja dotyczy ustalenia, czy warunek określony w art. 28j ust. 1 pkt 3 lit. a) ustawy o CIT może być spełniony przez Spółkę poprzez zatrudnienie do czerwca dwóch pracowników na pełen etat, a następnie od początku czerwca czterech pracowników na pełen etat. Organ podatkowy uznał stanowisko Spółki za nieprawidłowe. Zgodnie z przepisami, mały podatnik w drugim roku opodatkowania ryczałtem jest zobowiązany do zatrudniania co najmniej 3 osób w przeliczeniu na pełne etaty przez cały okres 300 dni roku podatkowego. Zatrudnienie dwóch pracowników przez 5 miesięcy oraz czterech pracowników przez 7 miesięcy nie spełnia tego wymogu, ponieważ wymagany poziom zatrudnienia nie będzie utrzymywany przez cały rok podatkowy.
Interpretacja indywidualna dotyczy zagadnień podatkowych związanych z realizacją nowej inwestycji przez spółkę, która otrzymała decyzję o wsparciu. Spółka zadała następujące pytania: 1) Czy cena nabycia gruntu jest kosztem kwalifikowanym w rozumieniu rozporządzenia o wsparciu na inwestycje? 2) Czy cena nabycia i/lub wytworzenia maszyn, urządzeń oraz innych składników inwestycji stanowi koszt kwalifikowany? 3) Czy dochody ze sprzedaży produktów wytwarzanych w zmodernizowanym zakładzie produkcyjnym mogą korzystać z preferencji podatkowej na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o CIT? 4) Czy preferencja podatkowa może dotyczyć wyłącznie dochodów z produkcji w nowych halach? 5) Czy spółka może stosować preferencję podatkową przed zakończeniem inwestycji, w odniesieniu do dochodów z części inwestycji zrealizowanych wcześniej? 6) Czy spółka może rozpoznać koszty najmu, dzierżawy lub leasingu środków trwałych przed zakończeniem inwestycji? Organ podatkowy uznał, że stanowisko spółki jest prawidłowe w odniesieniu do pytania 1, natomiast nieprawidłowe w przypadku pytania 5.
Interpretacja dotyczy ustalenia, czy Spółka akcyjna A S.A. była podmiotem powiązanym ze Stowarzyszeniem B w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w okresie od 1 stycznia 2023 r. do 31 marca 2023 r. oraz po 31 marca 2023 r. Zawiera również kwestie dotyczące sposobu określenia wartości transakcji kontrolowanej pomiędzy Spółką a Stowarzyszeniem. Organ podatkowy uznał, że Spółka i Stowarzyszenie były podmiotami powiązanymi w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 w związku z art. 11a ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT, zarówno w okresie od 1 stycznia 2023 r. do 31 marca 2023 r., jak i po 31 marca 2023 r. Uzasadnieniem tej oceny jest fakt, że osoby pełniące funkcje w organach Spółki (Prezes Zarządu, Wiceprezes Zarządu, Prokurent) jednocześnie zasiadały w Radzie Stowarzyszenia, co umożliwiało im wpływanie na kluczowe decyzje gospodarcze podejmowane przez Stowarzyszenie. Organ zgodził się z Wnioskodawcą, że wartość transakcji kontrolowanej, zgodnie z art. 11k ust. 2 ustawy o CIT, powinna być określona na podstawie otrzymanych lub wystawionych faktur wyłącznie za okres, w którym istniały powiązania pomiędzy Spółką a Stowarzyszeniem.
Wnioskodawca, będący podatnikiem CIT, od lutego 2022 r. korzysta z opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek. Część zysku uzyskanego w okresie opodatkowania ryczałtem została przekazana na kapitał zapasowy Wnioskodawcy i nie została rozdysponowana wśród akcjonariuszy. Wnioskodawca ma wątpliwości, czy po zakończeniu okresu opodatkowania ryczałtem będzie zobowiązany do opodatkowania tego zysku, czy też obowiązek podatkowy powstanie dopiero w momencie faktycznego rozdysponowania zysku. Organ podatkowy uznał, że Wnioskodawca będzie zobowiązany do opodatkowania zysku przekazanego na kapitał zapasowy dopiero w momencie jego faktycznego rozdysponowania, tj. przeznaczenia do dystrybucji w jakiejkolwiek formie, w tym w postaci wypłaty dywidendy akcjonariuszom, zgodnie z zasadami określonymi w art. 28t ust. 1 ustawy o CIT.
Interpretacja indywidualna potwierdza, że majątek przenoszony w ramach podziału przez wyodrębnienie, obejmujący Pion Przetwarzania i Realizacji Kontraktów oraz Pion Zarządzania Majątkiem Ruchomym, będzie traktowany jako zorganizowane części przedsiębiorstwa zgodnie z art. 4a pkt 4 ustawy o CIT. W związku z tym, po spełnieniu dodatkowych warunków, podział przez wyodrębnienie nie spowoduje powstania przychodu podatkowego po stronie Spółki dzielonej, zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 9 ustawy o CIT. Organ podatkowy potwierdził, że oba Piony spełniają kryteria uznania ich za zorganizowane części przedsiębiorstwa, w tym wyodrębnienie funkcjonalne, organizacyjne i finansowe. Dodatkowo, Piony te będą mogły samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą po podziale. Organ uznał, że planowany podział przez wyodrębnienie jest uzasadniony ekonomicznie, a nie ma na celu unikania lub uchylania się od opodatkowania.
Interpretacja dotyczy klasyfikacji odsetek od kredytu zaciągniętego przez Wnioskodawcę na dalsze finansowanie podmiotu nr 1 oraz odsetek otrzymanych przez Wnioskodawcę od pożyczki nr 1 udzielonej temu podmiotowi. Organ uznał, że: 1. Odsetki od kredytu zaciągniętego przez Wnioskodawcę w celu dalszego finansowania podmiotu nr 1 są kosztami uzyskania przychodu w momencie ich zapłaty, przy uwzględnieniu przepisów dotyczących limitu kosztów finansowania dłużnego, zgodnie z art. 15c ust. 1 oraz ust. 3 ustawy o CIT. 2. Odsetki otrzymane przez Wnioskodawcę od pożyczki nr 1 udzielonej podmiotowi nr 1 kwalifikują się jako przychód z innych źródeł, a nie jako przychód z zysków kapitałowych.
Interpretacja dotyczy ustalenia, czy zgodnie z art. 15c ust. 1 w związku z art. 15c ust. 14 pkt 1 ustawy o CIT, maksymalna wysokość kosztów finansowania dłużnego, które Wnioskodawca może rozpoznać w danym roku podatkowym jako koszty uzyskania przychodów, wynosi sumę 3.000.000 PLN oraz 30% kwoty odpowiadającej nadwyżce: (a) sumy przychodów ze wszystkich źródeł, pomniejszonej o przychody o charakterze odsetkowym, nad (b) sumą kosztów uzyskania przychodów, pomniejszoną o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych oraz kosztów finansowania dłużnego, które nie zostały uwzględnione w wartości początkowej środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej. Organ uznał stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe.
Wnioskodawca, spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, planuje wprowadzenie programu kafeteryjnego dla pracowników zatrudnionych na umowę o pracę. W ramach tego programu pracownicy będą otrzymywać punkty, które będą mogli wymienić na bony jednego przeznaczenia, obejmujące towary lub usługi. Wnioskodawca zwraca się z pytaniem, czy wydatki poniesione na te bony będą mogły być uznane za koszty uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób prawnych. Organ podatkowy uznał, że wydatki Wnioskodawcy na bony jednego przeznaczenia, które są nieodpłatnie przekazywane pracownikom, będą stanowiły koszty uzyskania przychodów. Wydatki te nie mają charakteru reprezentacyjnego ani nie są związane z działalnością socjalną, lecz pozostają w związku z prowadzoną przez spółkę działalnością gospodarczą, przyczyniając się do osiągania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów. Dodatkowo, Organ stwierdził, że kosztem uzyskania przychodów dla Wnioskodawcy będzie wartość brutto z faktur dokumentujących zakup tych bonów, w części, która nie podlega odliczeniu podatku VAT.
Odsetki od pożyczki nr 2, udzielonej przez podmiot powiązany B na rzecz Wnioskodawcy C (SPJ), nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawcy. Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 13f ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wyłączone są koszty finansowania dłużnego uzyskanego od podmiotu powiązanego, w części przeznaczonej na transakcje kapitałowe. W analizowanej sprawie spłata zobowiązań związanych z wystąpieniem wspólników ze spółki jawnej została uznana za transakcję kapitałową, co skutkuje tym, że odsetki od pożyczki nr 2 nie mogą być traktowane jako koszty uzyskania przychodów Wnioskodawcy.
Organ podatkowy uznał, że stanowisko wnioskodawcy jest nieprawidłowe. Zgodnie z interpretacją, odsetki od pożyczki nr 1, udzielonej przez podmiot powiązany (A S.A.) wnioskodawcy (B Sp. z o.o.), w części przeznaczonej na udzielenie przez B Sp. z o.o. oprocentowanej pożyczki dla C Sp. z o.o. Sp.j., nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 13f ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Organ stwierdził, że udzielenie tej pożyczki miało na celu realizację transakcji kapitałowej związanej ze spłatą udziału kapitałowego w wyniku wystąpienia wspólników ze spółki jawnej. W związku z tym koszty finansowania dłużnego poniesione przez wnioskodawcę na rzecz podmiotu powiązanego są związane z transakcją kapitałową, co prowadzi do zastosowania ograniczenia wynikającego z art. 16 ust. 1 pkt 13f ustawy o CIT.
Interpretacja dotyczy planowanego odwrotnego połączenia spółki X sp. z o.o. (Spółka Przejmująca) ze spółką Z sp. z o.o. (Spółka Przejmowana). W wyniku tego połączenia Spółka Przejmująca przejmie cały majątek Spółki Przejmowanej, w zamian za co wyda własne udziały na rzecz wspólnika Spółki Przejmowanej. Organ podatkowy uznał, że w związku z połączeniem po stronie Spółki Przejmującej nie powstanie przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych. Wskazał, że warunki wyłączenia z przychodów określone w art. 12 ust. 4 pkt 3e ustawy o CIT będą spełnione, ponieważ Spółka Przejmująca przyjmie wartość przejmowanych składników majątku zgodnie z księgami podatkowymi Spółki Przejmowanej, a cały przejęty majątek zostanie przypisany do działalności prowadzonej na terytorium Polski.
Interpretacja dotyczy tego, czy korzystanie przez spółkę z odroczonej zapłaty przy zakupie nieruchomości od podmiotu powiązanego będzie traktowane jako dochód z tytułu ukrytych zysków, który podlega opodatkowaniu ryczałtem od dochodów spółek. Organ podatkowy uznał, że w analizowanej sprawie brak obowiązku zapłaty odsetek od finansowania nie prowadzi do powstania dochodu z tytułu ukrytych zysków. Udzielenie spółce nieoprocentowanej płatności ratalnej, a tym samym nieodpłatne korzystanie z kapitału tego finansowania, nie kwalifikuje się jako ukryte zyski i w związku z tym nie podlega opodatkowaniu ryczałtem od dochodów spółek. W rezultacie organ uznał stanowisko przedstawione przez spółkę we wniosku za nieprawidłowe.
Wnioskodawca, spółka z siedzibą w Niemczech (Societas Europea), planuje przejąć polską spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością. Spółka ta wykazywała straty podatkowe w latach 2018-2020 oraz prawdopodobnie również w 2023 roku. Wnioskodawca zamierza odliczyć te straty od przyszłych dochodów, które uzyska w Polsce poprzez działalność oddziału przedsiębiorcy zagranicznego. Organ podatkowy uznał jednak, że Wnioskodawca nie ma prawa do takiego odliczenia. Zgodnie z obowiązującymi przepisami, podatnik nie może rozliczać strat przedsiębiorców przejmowanych, chyba że nastąpi przekształcenie spółki w inną formę prawną. W tej sytuacji mamy do czynienia z przejęciem spółki, a nie jej przekształceniem, co uniemożliwia Wnioskodawcy odliczenie strat podatkowych spółki przejmowanej.
Interpretacja indywidualna dotyczy ustalenia, czy Wnioskodawca, jako fundacja rodzinna, ma prawo do zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 25 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w odniesieniu do przychodów z odsetek od lokat terminowych oraz zysków z rozliczenia transakcji inwestycji dwuwalutowych. Organ podatkowy uznał stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe. Zakładanie lokat terminowych nie jest działalnością gospodarczą w rozumieniu ustawy Prawo przedsiębiorców, a zatem przychody z odsetek od tych lokat korzystają ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 25 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Z kolei zawieranie transakcji inwestycji dwuwalutowych należy traktować jako działalność gospodarczą Wnioskodawcy. Niemniej jednak, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy o fundacji rodzinnej, fundacja rodzinna ma prawo prowadzić działalność gospodarczą w zakresie nabywania i zbywania instrumentów pochodnych, co obejmuje transakcje inwestycji dwuwalutowych. W związku z tym, przychody z tytułu odsetek oraz zysków z rozliczenia tych transakcji również korzystają ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 25 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
Wnioskodawca, X Spółka z o.o., zwrócił się o interpretację indywidualną w celu ustalenia, jaki okres stanowi pierwszy rok podatkowy (obrotowy) Spółki w ramach opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek. Spółka została założona we wrześniu 2022 r., a zgodnie z umową spółki pierwszy rok obrotowy miał zakończyć się 31 grudnia 2023 r. W tym samym miesiącu Spółka złożyła deklarację wyboru opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek, która obowiązywała od 1 października 2022 r. W związku z tym dokonano technicznego zamknięcia ksiąg rachunkowych na dzień 30 września 2022 r., a następnie rozpoczęto nowy rok obrotowy, który, zgodnie z sugestią urzędu skarbowego, zakończono 31 grudnia 2023 r. Wnioskodawca złożył deklaracje podatkowe w zakresie CIT za okres od 1 października 2022 r. do 31 grudnia 2023 r. Organ podatkowy uznał, że Wnioskodawca prawidłowo określił ten okres jako pierwszy rok opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek.
Interpretacja indywidualna została wydana częściowo prawidłowo, a częściowo nieprawidłowo. Organ podatkowy ustalił, że: 1. Dochody Wnioskodawcy, będącego organizacją pożytku publicznego, ulokowane na oprocentowanej lokacie bankowej oraz dochody z tego tytułu korzystają ze zwolnienia z podatku dochodowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 6c ustawy o CIT. 2. Dochody Wnioskodawcy zainwestowane w obligacje Skarbu Państwa, bony skarbowe oraz obligacje emitowane przez jednostki samorządu terytorialnego, jak również dochody uzyskane z tych instrumentów, korzystają ze zwolnienia na podstawie art. 17 ust. 1e pkt 1 ustawy o CIT. 3. Dochody Wnioskodawcy z obligacji korporacyjnych mogą korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 6c lub pkt 4 ustawy o CIT, pod warunkiem ich wydatkowania na cele statutowe. Natomiast dochody ulokowane w obligacje korporacyjne nie korzystają ze zwolnienia. 4. Zawarcie przez Wnioskodawcę umowy o profesjonalne zarządzanie środkami pieniężnymi z podmiotem zarządzającym aktywami nie pozbawia Wnioskodawcy prawa do zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 lub pkt 6c ustawy o CIT, o ile środki będą lokowane zgodnie z art. 17 ust. 1e ustawy o CIT. 5. Dochód Wnioskodawcy przeznaczony na wynagrodzenie podmiotu zarządzającego aktywami nie korzysta ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 lub pkt 6c ustawy o CIT.
Zgodnie z przedstawioną interpretacją indywidualną, w momencie przeniesienia Działu IT do nowo utworzonej Spółki IT, Dział IT będzie stanowić zorganizowaną część przedsiębiorstwa (ZCP) w rozumieniu art. 4a pkt 4 ustawy o CIT. W związku z tym, na podstawie art. 12 ust. 4 pkt 25 lit. b ustawy o CIT, w wyniku tej transakcji dla Spółki nie powstanie przychód do opodatkowania na zasadzie art. 12 ust. 1 pkt 7 ustawy o CIT. Dział IT jest wyodrębniony organizacyjnie, funkcjonalnie i finansowo w ramach Spółki, dysponuje wszystkimi składnikami niezbędnymi do samodzielnego prowadzenia działalności gospodarczej i będzie kontynuował tę działalność w nowo utworzonej Spółce IT. Organ podatkowy uznał stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe.
Interpretacja dotyczy możliwości oraz momentu zaliczenia opłaty za odstąpienie od przedwstępnej umowy sprzedaży do kosztów uzyskania przychodów. Spółka zawarła przedwstępną umowę sprzedaży dwóch budynków mieszkalnych z podmiotem niepowiązanym. Następnie, aby zwiększyć marżę, Spółka rozwiązała tę umowę, uiszczając uzgodnioną opłatę za odstąpienie. Organ podatkowy uznał, że opłata ta kwalifikuje się jako koszt uzyskania przychodu zgodnie z art. 15 ustawy o CIT, a także jest kosztem bezpośrednio związanym z przyszłym przychodem ze sprzedaży lokali, który Spółka planuje uzyskać.
Spółka A. Sp. z o.o. prowadzi działalność deweloperską i w roku 2024 spełni warunki do uznania jej za spółkę nieruchomościową zgodnie z ustawą o CIT. W związku z tym, na podstawie art. 27 ust. 1e ustawy o CIT, będzie zobowiązana do przekazania Szefowi Krajowej Administracji Skarbowej informacji o podmiotach, które posiadają, bezpośrednio lub pośrednio, udziały w tej spółce nieruchomościowej, wraz z liczbą posiadanych przez nich praw (informacja CIT-N1). W swoim wniosku Spółka przedstawiła szczegółową strukturę właścicielską, wskazując na złożone łańcuchy powiązań między spółką A a jej udziałowcami pośrednimi. Organ podatkowy potwierdził, że sposób ustalenia procentu udziałów pośrednich w spółce nieruchomościowej przedstawiony przez Spółkę jest prawidłowy. Zgodnie z art. 11a ust. 3 ustawy o CIT, gdy podmiot posiada udziały w spółce nieruchomościowej przez kilka łańcuchów powiązań, w tym z tym samym podmiotem pośredniczącym, należy uwzględnić najwyższy procent udziałów z tych łańcuchów, a nie sumować wszystkie udziały pośrednie. Takie podejście zapobiega zawyżaniu udziału pośredniego w spółce nieruchomościowej.
Interpretacja dotyczy możliwości zaliczania przez spółkę A. Sp. z o.o. do kosztów kwalifikowanych w ramach ulgi B+R wydatków na wynagrodzenia za czas choroby, urlop lub inną usprawiedliwioną nieobecność pracowników i współpracowników zaangażowanych w działalność badawczo-rozwojową. Organ podatkowy uznał, że stanowisko spółki w tej kwestii jest prawidłowe, co oznacza, że koszty te mogą być zaliczane do kosztów kwalifikowanych. Organ nie ocenił prawidłowości metody ustalania proporcji czasu pracy poświęconego na działalność B+R, ponieważ zaakceptował stanowisko spółki w pierwszym pytaniu.
Interpretacja dotyczy ustalenia, czy w przedstawionym przypadku występują jednostki powiązane zgodnie z ustawą o CIT. Organ podatkowy uznał, że stanowisko wnioskodawcy jest nieprawidłowe. Stwierdził, że Spółka X oraz spółki, których przedstawiciele zasiadają w Radzie Nadzorczej Spółki X, a także Spółka 4, której wspólnik jest prokurentem Spółki X, są podmiotami powiązanymi w rozumieniu ustawy o CIT. Organ podkreślił, że osoby fizyczne pełniące funkcje zarządczo-kontrolne w tych podmiotach mają znaczący wpływ na ich działalność, co przesądza o ich powiązaniu.
Spółka SA, z siedzibą w Szwajcarii, jest spółką kapitałową opodatkowaną w Szwajcarii od całości swoich dochodów. Posiada biura w Szwajcarii oraz dwa biura w Polsce, gdzie funkcjonuje zakład podatkowy zgodnie z umową o unikaniu podwójnego opodatkowania ze Szwajcarią. Zarząd Spółki składa się z sześciu członków, w tym czterech obywateli polskich, z których dwóch mieszka w Polsce, a dwóch w Szwajcarii. Spotkania zarządu odbywają się głównie w formie zdalnej, a dyrektor generalny wykonuje swoje obowiązki przeważnie w Szwajcarii. Kluczowe umowy z klientami, które generują większość zysków Spółki, są zawierane w Szwajcarii. Organ podatkowy uznał, że w 2024 r. Spółka nie będzie podlegać w Polsce obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów, niezależnie od miejsca ich osiągania. Decyzja ta wynika z braku siedziby oraz zarządu Spółki w Polsce, a miejsce faktycznego zarządu znajduje się w Szwajcarii. W Polsce Spółka będzie opodatkowana jedynie od dochodów przypisanych do działalności prowadzonej przez jej zakład podatkowy.
Wnioskodawca, będący spółką holdingową, posiada 100% udziałów w spółce zależnej C. Zamierza zbyć te udziały na rzecz podmiotu niepowiązanego. Wnioskodawca spełnia warunki do uznania go za spółkę holdingową, a C. kwalifikuje się jako krajowa spółka zależna. Dodatkowo, C. nie dysponuje nieruchomościami ani prawami do nieruchomości, które stanowiłyby co najmniej 50% jej aktywów. Wnioskodawca złożył oświadczenie o zamiarze skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od dochodu uzyskanego ze zbycia udziałów w C. Organ uznał, że Wnioskodawca spełnia wszystkie warunki do zastosowania zwolnienia przewidzianego w art. 24o ustawy o CIT.
Interpretacja dotyczy ustalenia, czy opłata ostrożnościowa wpłacona przez Bank w IV kwartale 2016 r. może być zaliczona do kosztów uzyskania przychodów. Organ podatkowy, biorąc pod uwagę prawomocne wyroki sądów administracyjnych, uznał stanowisko Banku za prawidłowe, stwierdzając, że opłata ostrożnościowa powinna być traktowana jako koszt uzyskania przychodów. Sąd administracyjny orzekł, że po uchyleniu art. 16 ust. 1 pkt 68 updop, który wyłączał opłaty ostrożnościowe z kosztów uzyskania przychodów, brak jest podstaw prawnych do ich wyłączenia. Organ podatkowy zrezygnował z dalszego uzasadnienia prawnego, uznając, że jest zobowiązany do stosowania się do ocen prawnych i wskazań sądów.
W przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca, spółka akcyjna, planuje połączenie z Spółką Przejmowaną, spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, której jedynym akcjonariuszem jest Wnioskodawca. Połączenie ma być przeprowadzone zgodnie z art. 492 § 1 pkt 1 Kodeksu spółek handlowych, poprzez przeniesienie całego majątku Spółki Przejmowanej na Wnioskodawcę. W wyniku tego połączenia Wspólnicy Spółki Przejmowanej staną się bezpośrednimi akcjonariuszami Wnioskodawcy w proporcjach odpowiadających ich dotychczasowemu udziałowi w Spółce Przejmowanej. Wnioskodawca nie planuje podwyższenia kapitału zakładowego ani emisji nowych akcji. W związku z tym Wnioskodawca pyta, czy połączenie to spowoduje powstanie przychodu podatkowego w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wnioskodawca uważa, że w wyniku połączenia nie powstanie po jego stronie przychód podatkowy.
Interpretacja dotyczy ustalenia, czy spółka z o.o. ma prawo do zastosowania stawki 10% ryczałtu od dochodów spółek (estoński CIT) w pierwszym roku opodatkowania ryczałtem. Spółka z o.o. została założona w 2021 r. i planuje rozpocząć opodatkowanie ryczałtem od dochodów spółek w 2024 r. Organ podatkowy uznał, że spółka może zastosować stawkę 10% ryczałtu w pierwszym roku opodatkowania, ponieważ spełnia warunki małego podatnika. Przychód brutto spółki ze sprzedaży w okresie od 1 stycznia 2024 r. do dnia poprzedzającego przystąpienie do ryczałtu nie przekroczy równowartości 2.000.000 euro. Organ potwierdził, że poprzednim rokiem podatkowym spółki będzie okres od 1 stycznia 2024 r. do dnia poprzedzającego przystąpienie do ryczałtu, a w tym czasie spółka spełni warunki małego podatnika.
Interpretacja dotyczy przekształcenia spółki komandytowej (SPK) w spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością (SPZOO). Kluczowe zagadnienia obejmują: 1. Czy przekształcenie SPK w SPZOO spowoduje utratę przez Spółkę Przekształconą prawa do stosowania estońskiego CIT? 2. Czy Spółka Przekształcona będzie zobowiązana do ponownego wyboru estońskiego CIT poprzez złożenie nowego zawiadomienia ZAW-RD? 3. Czy w wyniku przekształcenia SPK w SPZOO nie powstanie ani w SPK, ani w Spółce Przekształconej dochód z tytułu zmiany wartości składników majątku, zgodnie z art. 28m ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT? Organ podatkowy uznał, że: 1. Przekształcenie SPK w SPZOO nie spowoduje utraty przez Spółkę Przekształconą prawa do stosowania estońskiego CIT. 2. Spółka Przekształcona nie będzie zobowiązana do ponownego wyboru estońskiego CIT poprzez złożenie nowego zawiadomienia ZAW-RD. 3. W związku z przekształceniem SPK w SPZOO nie powstanie ani w SPK, ani w Spółce Przekształconej dochód z tytułu zmiany wartości składników majątku, o którym mowa w art. 28m ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT.
Interpretacja dotyczy planowanego podziału spółki poprzez wyodrębnienie. Wnioskodawca zamierza podzielić swoją spółkę na dwie części: Pion Przetwarzania i Realizacji Kontraktów oraz Pion Zarządzania Majątkiem Ruchomym i (...). Celem tego podziału jest dywersyfikacja ryzyk, zwiększenie efektywności zarządzania oraz osiągnięcie synergii w grupie. Organ podatkowy uznał, że zarówno Pion Przetwarzania i Realizacji Kontraktów, który ma zostać wyodrębniony do nowej spółki, jak i Pion Zarządzania Majątkiem Ruchomym i (...), który pozostanie w spółce dzielonej, stanowią zorganizowane części przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 4a pkt 4 ustawy o CIT. W związku z tym, po spełnieniu dodatkowych warunków, podział przez wyodrębnienie nie spowoduje powstania przychodu podatkowego po stronie spółki dzielonej, zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 9 ustawy o CIT.
Interpretacja dotyczy kwestii, czy wypłaty dokonywane przez spółkę na rzecz zagranicznych kontrahentów z tytułu tzw. "Opłat Dodatkowych" związanych z ich usługami spedycyjnymi podlegają opodatkowaniu podatkiem u źródła w Polsce na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Organ podatkowy uznał, że stanowisko spółki, według którego Opłaty Dodatkowe nie są należnościami za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego i w związku z tym nie podlegają opodatkowaniu u źródła w Polsce, jest prawidłowe. Uzasadnił to tym, że spółka nie korzysta z kontenerów wykorzystywanych przez kontrahentów do realizacji usług spedycyjnych, lecz jedynie zleca im kompleksową organizację transportu swoich towarów. Opłaty Dodatkowe stanowią wynagrodzenie za dodatkowe czynności podejmowane przez kontrahentów w ramach świadczonych usług, a nie za użytkowanie urządzeń przemysłowych.
Spółka X sp. z o.o. planuje oferować usługę sprzedaży pakietów obejmujących krótkoterminowy najem obiektów, w których pracownicy klientów będą mogli pracować zdalnie. Klienci będą płacić Spółce opłatę subskrypcyjną za możliwość korzystania z krótkoterminowego najmu ("Pobytu") w obiekcie ("Miejscu Pracy Zdalnej"). Organ podatkowy uznał, że: 1. Wydatki ponoszone przez Spółkę na rzecz Partnerów (właścicieli obiektów) za usługi hotelowe są pośrednimi kosztami uzyskania przychodów, które należy rozpoznać w dniu ich ujęcia w księgach rachunkowych. 2. Opłaty, które klienci uiszczają na rzecz Spółki za świadczone usługi, powinny być klasyfikowane jako przychody z usługi ciągłej, zgodnie z art. 12 ust. 3c ustawy o CIT, i rozpoznawane w ostatnim dniu każdego miesięcznego okresu rozliczeniowego. 3. W przypadku braku możliwości odliczenia podatku VAT naliczonego, Spółka ma prawo uwzględnić tę część jako koszt podatkowy, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a ustawy o CIT.
Interpretacja dotyczy ustalenia, czy wydatki poniesione przez spółkę na rozliczenie energii elektrycznej mogą być uznane za bezpośrednie koszty uzyskania przychodu, a tym samym rozpoznane w momencie uzyskania przychodu z dostarczania energii elektrycznej. Spółka zajmuje się dostarczaniem energii elektrycznej. Z uwagi na specyfikę transakcji związanych z rozliczeniem energii, nie jest możliwe przyporządkowanie poszczególnych wydatków z faktur zakupowych do konkretnych faktur sprzedażowych. Wydatki na zakup energii elektrycznej są niezbędne do osiągnięcia przychodu z tego tytułu. Organ podatkowy uznał, że wydatki poniesione przez spółkę na rozliczenie energii elektrycznej są kosztami bezpośrednio związanymi z przychodami i powinny być rozpoznane w momencie uzyskania odpowiadających im przychodów, zgodnie z art. 15 ust. 4 ustawy o CIT. Organ stwierdził również, że spółka ma prawo zaliczyć te koszty do kosztów uzyskania przychodu na podstawie wewnętrznych dowodów księgowych, bez konieczności posiadania faktur zakupowych.
Interpretacja dotyczy ustalenia, czy: 1) Posiadanie statusu fundatora Fundacji oraz członka Zarządu Fundacji przez jednego ze wspólników Wnioskodawcy, a także statusu członka Rady Fundacji przez drugiego wspólnika, wyłącza na podstawie art. 28j ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych możliwość stosowania przez Wnioskodawcę ryczałtu od dochodów spółek. 2) Świadczenie usług lub dostawa towarów na rzecz Fundacji przez Wnioskodawcę, w sytuacji gdy jednym ze wspólników jest fundator Fundacji i członek jej Zarządu, a drugim wspólnikiem jest członek Rady Fundacji, wyłącza na podstawie art. 28j ust. 1 pkt 4 lub art. 28j ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych możliwość stosowania przez Wnioskodawcę ryczałtu od dochodów spółek. Organ uznał, że w przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca spełnia warunki do opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek, mimo że jeden ze wspólników jest fundatorem Fundacji i członkiem jej Zarządu, a drugi wspólnik jest członkiem Rady Fundacji. Wynika to z faktu, że wspólnikom nie przysługują żadne prawa majątkowe związane z prawem do otrzymania świadczenia jako założyciele (fundatorzy) lub beneficjenci Fundacji. Ewentualne świadczenie usług lub dostawa towarów na rzecz Fundacji przez Wnioskodawcę nie wiąże się z nabyciem przez niego lub jego wspólników praw majątkowych związanych z Fundacją.
Szkoła Policealna, jako jednostka budżetowa Województwa, prowadzi internat, którego budynek został sklasyfikowany jako mieszkalny. Do 31 grudnia 2022 r. szkoła miała prawo do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od tego budynku oraz zaliczania ich do kosztów uzyskania przychodów. Od 1 stycznia 2023 r. w wyniku zmian przepisów wprowadzonych przez tzw. Polski Ład, szkoła utraciła możliwość dokonywania takich odpisów. Organ podatkowy potwierdził prawidłowość stanowiska szkoły przedstawionego we wniosku.
Interpretacja dotyczy ustalenia, czy wydatki poniesione przez X Sp. z o.o. na budowę dwupoziomowego budynku socjalno-biurowego, instalacji kanalizacyjnej, wodnej, do odprowadzania wód opadowych i roztopowych, instalacji przeciwpożarowej oraz instalacji fotowoltaicznej mogą być uznane za koszty kwalifikowane nowej inwestycji, objęte zwolnieniem z podatku dochodowego od osób prawnych. Organ uznał, że koszty budowy hali produkcyjnej są kosztami kwalifikowanymi. Natomiast wydatki związane z budową budynku socjalno-biurowego oraz wykonaniem wymienionych instalacji technicznych (z wyjątkiem instalacji fotowoltaicznej) nie spełniają definicji kosztów kwalifikowanych, ponieważ nie wpływają bezpośrednio na zwiększenie zdolności produkcyjnej przedsiębiorstwa. Tylko koszty instalacji fotowoltaicznej, pod warunkiem że energia będzie wykorzystywana wyłącznie na potrzeby nowej inwestycji, mogą być uznane za koszty kwalifikowane.
Zgodnie z przedstawioną interpretacją indywidualną, dobrowolne umorzenie części udziałów Wnioskodawcy w Spółce bez wynagrodzenia nie spowoduje powstania dochodu ani przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych. Umorzenie udziałów w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością prowadzi do ich prawnym unicestwienia, co nie wiąże się z żadnym przysporzeniem majątkowym dla Wnioskodawcy. A zatem, dobrowolne umorzenie udziałów Wnioskodawcy w Spółce bez wynagrodzenia będzie dla niego czynnością neutralną w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych.
Interpretacja dotyczy ustalenia, czy dopłaty do redukcji zdolności produkcyjnych w formie dotacji, które spółka otrzymała na podstawie zawartej umowy, oraz ewentualne przyszłe dopłaty na podstawie podobnych umów, będą zwolnione z opodatkowania CIT. Ponadto, analizowane jest, czy spółka może zrezygnować ze zwolnienia oraz czy w przypadku skorzystania ze zwolnienia z CIT, będzie zobowiązana do korekty kosztów uzyskania przychodów w okresie, w którym faktycznie wykorzystała środki z dopłaty. Organ podatkowy stwierdził, że: 1. Dopłaty do redukcji zdolności produkcyjnych w formie dotacji, które spółka otrzymała na podstawie umowy, oraz przyszłe dopłaty na podstawie analogicznych umów, będą korzystać ze zwolnienia z opodatkowania CIT na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 47 ustawy o CIT. 2. Spółka ma prawo zrezygnować ze zwolnienia z opodatkowania CIT zgodnie z art. 17 ust. 1g ustawy o CIT, co oznacza, że nie będzie zobowiązana do korygowania kosztów i wydatków sfinansowanych z dotacji, w tym odpisów amortyzacyjnych. 3. Jeśli spółka zdecyduje się na korzystanie ze zwolnienia z CIT na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 47 ustawy o CIT, będzie zobowiązana do dokonania korekty kosztów uzyskania przychodów w okresie, w którym faktycznie wykorzystała środki z dopłaty do pokrycia określonych wydatków, tj. w momencie dokonania zapłaty z dotacji.
Interpretacja dotyczy ustalenia, czy Spółka musi skorygować koszty uzyskania przychodu o kwotę hipotetycznych odsetek uwzględnionych w rozliczeniu CIT w związku z przekazaniem zysku za rok 2021 na kapitał zapasowy. Organ uznał, że stanowisko Spółki jest częściowo nieprawidłowe, a częściowo prawidłowe. Spółka będzie zobowiązana do skorygowania kosztów uzyskania przychodu o kwotę hipotetycznych odsetek, jeśli pokryje stratę za 2023 r. zyskiem za 2021 r. przekazanym na kapitał zapasowy. Natomiast nie będzie miała takiego obowiązku, jeśli stratę za 2023 r. pokryje zyskiem za 2022 r. przekazanym na kapitał zapasowy.
Wnioskodawca, spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, jest w Polsce objęty nieograniczonym obowiązkiem podatkowym w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych. Należy do grupy kapitałowej zajmującej się sprzedażą i serwisowaniem samochodów. Jeden ze wspólników, Pan Y, zamierza wycofać się z przedsięwzięcia. W tym celu planowane jest dobrowolne umorzenie jego udziałów bez wynagrodzenia. Wnioskodawca zapytał, czy umorzenie to spowoduje powstanie dochodu (lub przychodu) podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych. Organ podatkowy uznał, że w opisanym zdarzeniu przyszłym, w wyniku dobrowolnego umorzenia udziałów Pana Y bez wynagrodzenia, Wnioskodawca nie osiągnie dochodu (ani przychodu) podlegającego opodatkowaniu tym podatkiem.
Wnioskodawca, spółka z o.o. podlegająca w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym od osób prawnych, planuje częściowe umorzenie udziałów należących do jej jedynego wspólnika - spółki holdingowej, w ramach powrotu do wcześniejszej struktury udziałowej. Umorzenie udziałów ma nastąpić bez wynagrodzenia, w trybie dobrowolnego umorzenia na podstawie art. 199 § 3 Kodeksu spółek handlowych. Wnioskodawca zapytał, czy takie umorzenie udziałów spowoduje powstanie dochodu lub przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych. Organ podatkowy uznał, że stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe - w wyniku dobrowolnego umorzenia udziałów bez wynagrodzenia, po stronie Wnioskodawcy nie powstanie dochód ani przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.
Nie ma tekstu do przeredagowania. Proszę o przesłanie treści, którą mam zredagować.
Interpretacja dotyczy oceny skutków podatkowych w podatku dochodowym od osób prawnych związanych z planowanym przez spółkę podziałem przez wyodrębnienie. Spółka zamierza przenieść część swojej działalności, mianowicie Pion Uruchomienia Produkcji, do nowo utworzonej spółki, w zamian otrzymując udziały w tej spółce. Organ podatkowy stwierdził, że w przypadku podziału przez wyodrębnienie nie znajdą zastosowania przepisy art. 12 ust. 1 pkt 8b oraz art. 12 ust. 1 pkt 8ba ustawy o CIT, które nakładają obowiązek rozpoznania przychodu z tytułu otrzymania udziałów lub akcji w spółce przejmującej lub nowo zawiązanej. Organ uznał, że takie rozwiązanie jest zgodne z celem dyrektywy unijnej, która przewiduje neutralność podatkową w przypadku reorganizacji spółek.
Interpretacja dotyczy oceny skutków podatkowych w podatku dochodowym od osób prawnych związanych z kosztami prowizji ponoszonymi przez spółkę w związku z zawarciem umowy zabezpieczenia stopy procentowej oraz wynagrodzeniem uzyskiwanym z tytułu tych umów. Organ uznał, że koszty prowizji związane z umową zabezpieczenia stopy procentowej są kosztami finansowania dłużnego w rozumieniu art. 15c ust. 12 ustawy o CIT i powinny być uwzględniane w kalkulacji nadwyżki kosztów finansowania dłużnego. W odniesieniu do wynagrodzenia otrzymywanego przez spółkę z tytułu umów zabezpieczenia stopy procentowej, organ stwierdził, że nie może ono pomniejszać kosztów odsetek wykazywanych jako element kosztów finansowania dłużnego ani być klasyfikowane jako przychód o charakterze odsetkowym. Wynagrodzenie to należy traktować jako przychód na zasadach ogólnych.
Interpretacja indywidualna dotyczy ustalenia, czy w przypadku likwidacji Oddziału Wnioskodawcy w Polsce oraz przeniesienia jego składników majątkowych na Cypr, podstawą do obliczenia podatku od dochodów z niezrealizowanych zysków jest wartość całego przedsiębiorstwa, czy wartość poszczególnych składników majątku wchodzących w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa (Oddziału). Organ podatkowy uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe. Zgodnie z przepisami ustawy o CIT, podstawą do obliczenia podatku od dochodów z niezrealizowanych zysków powinna być wartość rynkowa poszczególnych składników majątku Oddziału, a nie wartość całego przedsiębiorstwa. Organ podkreślił, że Wnioskodawca nie może zignorować sposobu ustalania wartości rynkowej składników majątku określonego w ustawie.
Interpretacja dotyczy ustalenia, czy koszty poniesione przez spółkę w latach 2018-2021 na usługi doradcze, zarządzania i kontroli świadczone przez podmiot powiązany są kosztami limitowanymi zgodnie z art. 15e ustawy o CIT. Ponadto, analizowane jest, czy spółka ma prawo do korekty zeznań podatkowych za lata 2022 i 2023, aby uwzględnić w kosztach uzyskania przychodów wydatki na te usługi, które wcześniej nie zostały odliczone. Organ podatkowy uznał, że koszty poniesione przez spółkę na usługi doradcze, zarządzania i kontroli świadczone przez podmiot powiązany są kosztami limitowanymi w rozumieniu art. 15e ustawy o CIT. Dodatkowo, organ stwierdził, że spółka ma prawo do dokonania korekty zeznań podatkowych za lata 2022 i 2023 w celu ujęcia w kosztach uzyskania przychodów wydatków na te usługi, które nie zostały wcześniej odliczone, zgodnie z art. 60 ustawy nowelizującej.
Interpretacja dotyczy ustalenia, czy prace Spółki nad wytworzeniem Rozwiązań, które są prawnie zabezpieczone patentem, prawem ochronnym na wzór użytkowy lub prawem do rejestracji wzoru przemysłowego, kwalifikują się jako działalność badawczo-rozwojowa zgodnie z definicją zawartą w art. 4a pkt 26 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (updop). W związku z tym, istotne jest, czy Spółka ma prawo do zastosowania preferencyjnej (5%) stawki opodatkowania dochodów z należności licencyjnych lub z uwzględnienia wartości kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w cenie sprzedaży Produktu, zgodnie z art. 24d updop. Organ uznaje, że działalność Spółki, polegająca na pracach nad tworzeniem Wynalazków, Wzorów użytkowych i Wzorów przemysłowych, spełnia kryteria działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 4a pkt 26 updop. W związku z tym, Spółka ma prawo do zastosowania preferencyjnej (5%) stawki opodatkowania dochodów z należności licencyjnych oraz z uwzględnienia wartości kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w cenie sprzedaży Produktu, zgodnie z art. 24d updop.
Interpretacja indywidualna dotyczy prawa spółki sprzedającej wizualizacje projektów architektonicznych do opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek, z uwagi na niespełnienie limitu przychodów z praw autorskich określonego w art. 28j ust. 1 pkt 2 lit. e ustawy o CIT. Organ uznał, że w pierwszym roku podatkowym opodatkowania ryczałtem spółka spełnia warunki z art. 28j ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT. Jednak w latach następnych przychody z praw autorskich do stworzonych wizualizacji mogą przekroczyć 50% całkowitych przychodów, co uniemożliwi korzystanie z ryczałtu. W związku z tym, stanowisko spółki w tej kwestii zostało uznane za nieprawidłowe.
Interpretacja dotyczy ustalenia, czy spółka X Sp. z o.o. w 2023 roku ma status spółki nieruchomościowej, zgodnie z art. 4a pkt 35 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Organ stwierdził, że: 1. Spółka prawidłowo określa warunki spełnienia kryterium, według którego "co najmniej 50% wartości bilansowej aktywów, bezpośrednio lub pośrednio, stanowiła wartość bilansowa nieruchomości". Jednakże błędne jest stanowisko, że należy uwzględniać jedynie udziały lub akcje w spółkach, w których co najmniej 50% wartości aktywów stanowi wartość bilansowa nieruchomości. 2. Spółka prawidłowo określa warunek dotyczący wartości bilansowej nieruchomości, która musi przekraczać 10 mln zł. 3. Stanowisko Spółki dotyczące ustalenia, czy przychody podatkowe z najmu, dzierżawy itp. stanowią co najmniej 60% ogółu przychodów podatkowych, jest nieprawidłowe. Organ wskazał, że należy odnosić łączną wartość tych przychodów do ogółu przychodów podatkowych, a nie rozważać dwóch wariantów. 4. Organ uznał, że Spółka nie spełnia łącznie wszystkich warunków do uznania jej za spółkę nieruchomościową, w związku z czym nie jest zobowiązana do przekazania informacji, o której mowa w art. 27 ust. 1e ustawy o CIT.
Interpretacja dotyczy ustalenia, czy przychody fundacji rodzinnej z wymiany walut są zwolnione z podatku dochodowego od osób prawnych. Organ uznał, że stanowisko fundacji jest prawidłowe, gdy wymiana walut służy regulowaniu bieżących zobowiązań. Natomiast w pozostałych przypadkach, gdy wymiana ma na celu zabezpieczenie przed niekorzystnymi kursami lub osiągnięcie dodatkowego dochodu, stanowisko fundacji jest nieprawidłowe. Zgodnie z ustawą o fundacji rodzinnej, dozwolona działalność gospodarcza fundacji obejmuje jedynie obrót zagranicznymi środkami płatniczymi w celu dokonywania płatności związanych z działalnością fundacji, a nie w celu generowania zysków z różnic kursowych.
Spółka jawna, w której Wnioskodawca jest wspólnikiem, zawarła umowę sprzedaży praw użytkowania wieczystego trzech nieruchomości gruntowych. Część tych nieruchomości ma być przeznaczona przez gminę na drogę publiczną, co wiąże się z otrzymaniem odszkodowania przez Spółkę jawną. Wnioskodawca pyta, czy część ceny sprzedaży przypadająca na grunt przeznaczony pod drogę może być uznana za koszt uzyskania przychodu Wnioskodawcy, w proporcji do jego udziału w zysku Spółki jawnej, oraz w jakim momencie te koszty mogą być rozliczone. Organ podatkowy uznał stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe. Część ceny sprzedaży przypadająca na grunt przeznaczony pod drogę publiczną może być uznana za koszt uzyskania przychodu Wnioskodawcy, proporcjonalnie do jego udziału w zysku Spółki jawnej. Koszty te mogą być rozliczone w momencie, gdy Spółka jawna otrzyma odszkodowanie za wywłaszczoną część nieruchomości, ponieważ będą one bezpośrednio związane z tym przychodem.
Wnioskodawca, będący wspólnikiem spółki jawnej, wystąpił z wnioskiem o interpretację indywidualną w sprawie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów "ceny sprzedaży" związanej z nabyciem nieruchomości gruntowej, która zostanie częściowo wywłaszczona pod drogę publiczną, oraz określenia momentu poniesienia tych kosztów. Spółka jawna, w której Wnioskodawca jest wspólnikiem, zawarła umowę sprzedaży praw użytkowania wieczystego trzech nieruchomości gruntowych. Część z tych nieruchomości ma być przeznaczona przez gminę pod drogę publiczną, co wiąże się z otrzymaniem przez spółkę jawna odszkodowania. Wnioskodawca zamierza zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów część ceny sprzedaży przypadającą na grunt przeznaczony pod drogę, proporcjonalnie do swojego udziału w zysku spółki jawnej. Dodatkowo, Wnioskodawca planuje zaliczyć te koszty w momencie otrzymania odszkodowania. Organ podatkowy uznał stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe. Część ceny sprzedaży przypadająca na grunt przeznaczony pod drogę publiczną może być uznana za koszt uzyskania przychodu Wnioskodawcy, w zakresie jego udziału w zysku spółki jawnej. Koszty te powinny być rozliczone w momencie, gdy spółka jawna otrzyma odszkodowanie, jako koszty bezpośrednio związane z tym przychodem.
Interpretacja dotyczy ustalenia, czy fuzja spowoduje powstanie przychodu dla polskiej spółki przejmującej. Wnioskodawczyni planuje przeniesienie majątku spółki holenderskiej do Polski poprzez transgraniczne połączenie z nowo utworzoną spółką z o.o. w Polsce. Organ uznał, że w świetle przedstawionego zdarzenia przyszłego, transakcja fuzji nie spowoduje powstania przychodu dla polskiej spółki przejmującej, a zatem będzie neutralna podatkowo w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych. Organ potwierdził, że spełnione zostały warunki wyłączenia przychodu z art. 12 ust. 4 pkt 3e ustawy o CIT, a celem operacji nie było unikanie ani uchylanie się od opodatkowania.
Interpretacja indywidualna dotyczy ustalenia, czy Wnioskodawca, będący spółką nieruchomościową opodatkowaną ryczałtem od dochodów spółek, ma obowiązek raportowania na podstawie art. 27 ust. 1e ustawy o CIT. Organ podatkowy uznał, że Wnioskodawca, jako podatnik ryczałtu, podlega przepisom przeznaczonym dla spółek nieruchomościowych, w tym obowiązkowi informacyjnemu wynikającemu z art. 27 ust. 1e ustawy o CIT. W związku z tym, stanowisko Wnioskodawcy, że nie ma takiego obowiązku, zostało ocenione jako nieprawidłowe.
Wnioskodawca zamierza przekształcić swoją jednoosobową działalność gospodarczą w spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością, która będzie kontynuować dotychczasowy przedmiot działalności. Zadał pytanie, czy nowo utworzona spółka będzie mogła być opodatkowana ryczałtem od dochodów spółek, znanym jako estoński CIT. Organ podatkowy potwierdził, że jeśli spółka spełni warunki określone w art. 28j ust. 1 ustawy o CIT i nie będzie należeć do grupy podmiotów wyłączonych z opodatkowania ryczałtem zgodnie z art. 28k ust. 1 ustawy o CIT, to będzie mogła korzystać z opodatkowania ryczałtem od momentu uzyskania wpisu do Krajowego Rejestru Sądowego. W związku z tym stanowisko Wnioskodawcy zostało uznane za prawidłowe.
Interpretacja dotyczy skutków podatkowych w podatku dochodowym od osób prawnych (CIT) związanych z umorzeniem przez wspólników spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (Spółka) długu odsetkowego z pożyczek udzielonych Spółce. Spółka jest opodatkowana ryczałtem od dochodów spółek (Ryczałt). Zgodnie z interpretacją, zwolnienie Spółki z długu odsetkowego od pożyczek udzielonych przez wspólników nie będzie skutkować dla Spółki opodatkowanej Ryczałtem: 1) dochodem z tytułu ukrytych zysków, 2) dochodem z tytułu wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą. Umorzenie odsetek od pożyczek wpłynie na wynik finansowy netto Spółki, zwiększając jej zysk. Jednak dochód z tego tytułu będzie podlegał opodatkowaniu Ryczałtem w ramach dystrybucji zysku do wspólników lub w innej formie, a nie w momencie dokonania zwolnienia z długu.
Interpretacja dotyczy ustalenia, czy wynagrodzenie wypłacane przez polską spółkę (Wnioskodawcę) na rzecz łotewskiego dostawcy za nabycie licencji użytkownika końcowego na oprogramowanie komputerowe podlega opodatkowaniu podatkiem u źródła w Polsce. Organ podatkowy uznał, że zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz umową o unikaniu podwójnego opodatkowania między Polską a Łotwą, wynagrodzenie wypłacane przez Wnioskodawcę na rzecz łotewskiego dostawcy z tytułu nabycia licencji użytkownika końcowego na oprogramowanie komputerowe nie jest klasyfikowane jako należności licencyjne, a zatem nie podlega opodatkowaniu podatkiem u źródła w Polsce. W związku z tym, Wnioskodawca nie ma obowiązku poboru podatku u źródła od tych płatności.
Wnioskodawca, będący podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych oraz rezydentem podatkowym w Polsce, prowadzi działalność w zakresie usług transportowych i logistycznych. W strukturze organizacyjnej Wnioskodawcy wyróżniono dwie odrębne działalności: Działalność Zachód oraz Działalność Wschód. W celu zwiększenia efektywności zarządzania tymi działalnościami oraz nadzoru nad ich efektywnością ekonomiczną, Wnioskodawca planuje przeprowadzenie podziału przez wydzielenie, w wyniku którego Działalność Zachód zostanie przeniesiona do nowo zawiązanej spółki (Spółki Przejmującej), natomiast Działalność Wschód będzie kontynuowana przez Wnioskodawcę. Wnioskodawca wystąpił o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej skutków podatkowych planowanego podziału.
Spółka A.S.A. jest polskim rezydentem podatkowym, który nabywa od zagranicznego podmiotu (Dostawcy) licencje użytkownika końcowego na oprogramowanie komputerowe. Oprogramowanie to jest wykorzystywane wyłącznie na potrzeby własne oraz podmiotów powiązanych, bez możliwości dalszego udostępniania lub modyfikacji. Organ podatkowy uznał, że wynagrodzenie wypłacane przez Spółkę na rzecz zagranicznego Dostawcy za nabycie tych licencji nie stanowi należności licencyjnych podlegających opodatkowaniu podatkiem u źródła w Polsce. Spółka nabywa jedynie prawo do korzystania z egzemplarza oprogramowania, a nie prawa autorskie do niego. Zgodnie z Umową o unikaniu podwójnego opodatkowania między Polską a USA, dochody z takiego korzystania z oprogramowania nie są klasyfikowane jako należności licencyjne podlegające opodatkowaniu w Polsce. W związku z tym organ podatkowy stwierdził, że Spółka nie ma obowiązku poboru podatku u źródła od wypłacanych należności na rzecz zagranicznego Dostawcy z tytułu nabycia licencji użytkownika końcowego na oprogramowanie komputerowe.
Interpretacja dotyczy ustalenia momentu, w którym spółka powinna wykazać korektę przychodu podatkowego w związku z otrzymanymi dopłatami. Spółka, działająca w branży wodociągowo-kanalizacyjnej, miała spór z organem regulacyjnym dotyczący zatwierdzenia taryf. Po zakończeniu tego sporu, spółka wystawiła faktury korygujące i otrzymała dopłaty od miasta. Organ podatkowy uznał, że dopłaty te stanowią przychód podatkowy spółki w momencie ich faktycznego otrzymania, a nie w momencie wystawienia faktur korygujących. Organ podkreślił, że przepisy ustawy o CIT dotyczące momentu rozpoznania przychodu nie mają zastosowania w tej sytuacji, ponieważ spółka nie świadczy usług na rzecz miasta, a otrzymane dopłaty nie są związane z jej działalnością gospodarczą.
Interpretacja dotyczy oceny prawidłowości zastosowania przez podatnika, będącego podatkową grupą kapitałową, wyłączenia z opodatkowania minimalnym podatkiem dochodowym na podstawie art. 24ca ust. 14 pkt 9 ustawy o CIT. Podatnik planuje zmianę roku podatkowego z obecnego (grudzień-listopad) na rok kalendarzowy (styczeń-grudzień). W związku z tym weryfikuje, czy będzie zobowiązany do zapłaty minimalnego podatku dochodowego za okres od 1 grudnia 2024 r. do 30 listopada 2025 r. lub za okres od 1 grudnia 2024 r. do 31 grudnia 2025 r. (w przypadku zmiany roku podatkowego). Organ podatkowy potwierdził, że podatnik prawidłowo zastosuje wyłączenie z opodatkowania minimalnym podatkiem na podstawie art. 24ca ust. 14 pkt 9 ustawy o CIT, opierając się na danych podatkowych z okresu od 1 grudnia 2022 r. do 30 listopada 2023 r., w którym to okresie udział dochodu podatnika ze źródła przychodów innych niż zyski kapitałowe przekroczył 2%.
Interpretacja dotyczy skutków podatkowych w podatku dochodowym od osób prawnych związanych z planowanym połączeniem transgranicznym spółek Y, X oraz Z. Podatnik zapytał, czy połączenie spółki X jako spółki przejmowanej spowoduje powstanie dochodu do opodatkowania, co wiązałoby się z obowiązkiem zapłaty podatku dochodowego od osób prawnych. Organ podatkowy uznał stanowisko podatnika za prawidłowe, stwierdzając, że w wyniku połączenia spółki X nie powstanie dochód do opodatkowania. Brak jest przepisów, które łączyłyby takie połączenie z powstaniem obowiązku podatkowego po stronie spółki przejmowanej. Połączenie będzie neutralne podatkowo dla spółki przejmowanej, ponieważ nie uzyska ona żadnych korzyści z tego tytułu, a jej byt prawny ulegnie zakończeniu.
Interpretacja dotyczy ustalenia, czy wynagrodzenie wypłacane przez polską spółkę (Wnioskodawcę) maltańskiemu dostawcy za nabycie licencji użytkownika końcowego na oprogramowanie komputerowe podlega opodatkowaniu podatkiem u źródła w Polsce. Organ podatkowy uznał, że na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania między Polską a Maltą, wynagrodzenie za nabycie licencji użytkownika końcowego na oprogramowanie nie jest traktowane jako należności licencyjne, a zatem nie podlega opodatkowaniu podatkiem u źródła w Polsce. Wnioskodawca nie ma obowiązku poboru podatku u źródła od tych płatności na rzecz zagranicznego dostawcy.
Wnioskodawca, będący podatnikiem CIT, zawarł umowę leasingu operacyjnego na samochód osobowy. Po zakończeniu umowy ma prawo nabyć ten samochód za cenę wykupu określoną w umowie. Wnioskodawca pyta, czy do ceny wykupu zastosowanie ma limit 150.000 zł z art. 16 ust. 1 pkt 4 lit. b ustawy o CIT, czy też obowiązuje jedynie limit 150.000 zł wynikający z art. 16 ust. 1 pkt 49a tej ustawy. Organ podatkowy uznaje stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe. Do ceny wykupu samochodu stosuje się limit z art. 16 ust. 1 pkt 4 lit. b ustawy o CIT, który oblicza się na podstawie wartości samochodu wynikającej z faktury sprzedaży, powiększonej o dodatkowe koszty. Limit z art. 16 ust. 1 pkt 49a ustawy o CIT odnosi się wyłącznie do opłat leasingowych, a nie do ceny wykupu samochodu.
Wnioskodawca, spółka A. S.A., będąca częścią grupy kapitałowej C., prowadzi działalność w zakresie medialnych usług subskrypcyjnych świadczonych przez internet. Posiada 100% udziałów w spółce B. Sp. z o.o. i planuje połączenie z tą spółką poprzez przejęcie jej całego majątku. Połączenie ma odbyć się bez emisji nowych udziałów lub akcji, co oznacza brak podwyższenia kapitału zakładowego Wnioskodawcy. Celem tego działania jest usprawnienie funkcjonowania struktury grupy kapitałowej C. oraz wzmocnienie pozycji Wnioskodawcy na rynku usług subskrypcyjnych. Wnioskodawca pragnie uzyskać potwierdzenie, że planowane połączenie nie spowoduje obowiązku rozpoznania przychodu podatkowego na podstawie przepisów art. 12 ust. 1 pkt 8c, 8d, 8f oraz 8ba ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
Wnioskodawca, będący spółką komandytową, posiada lokale użytkowe niemieszkalne, które wynajmuje innym przedsiębiorcom. Zadał pytanie dotyczące opodatkowania tych lokali podatkiem od przychodów z budynków, zgodnie z art. 24b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Organ podatkowy uznał, że lokale użytkowe niemieszkalne będące własnością spółki komandytowej nie podlegają opodatkowaniu tym podatkiem. Zgodnie z interpretacją przepisów, termin "budynek" nie obejmuje "lokalu", który stanowi odrębny środek trwały. Lokale te są odrębnym przedmiotem własności w stosunku do budynku, w którym się znajdują, i nie mogą być traktowane jako budynki w rozumieniu art. 24b ustawy o CIT. W związku z tym, przychody z wynajmu tych lokali nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od przychodów z budynków.
Interpretacja dotyczy ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego w ryczałcie od dochodów spółek w odniesieniu do leasingowej opłaty wstępnej, traktowanej jako dochód z wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą, oraz tego, czy leasingowa opłata wstępna podlega opodatkowaniu ryczałtem od dochodów spółek. Organ wskazał, że: 1. Dochód z tytułu wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą podatnika, wynikający z zapłaty wstępnej opłaty leasingowej za samochód osobowy wykorzystywany do celów mieszanych, powstaje w momencie obciążenia wyniku finansowego netto, czyli w chwili, gdy Spółka zaksięguje daną operację gospodarczą, obciążając wynik finansowy netto w ramach rozliczenia międzyokresowego kosztów (RMK). 2. Podstawą opodatkowania jest 50% wydatków ponoszonych przez Spółkę na wstępną opłatę leasingową, ustalonych na podstawie przepisów ustawy o rachunkowości, w kwocie brutto (tj. z uwzględnieniem naliczonego podatku VAT). 3. W odniesieniu do części opłaty wstępnej dotyczącej podatku VAT, który podlega odliczeniu i nie wpływa na wynik finansowy netto Spółki, dochód powstaje jednorazowo w momencie dokonania zapłaty przez Spółkę, a nie proporcjonalnie w każdym miesiącu rozliczeń międzyokresowych kosztów.
Wnioskodawca X Sp. z o.o. w 2023 r. nabył roboty i urządzenia peryferyjne, które mają na celu rozwój oraz usprawnienie linii produkcyjnej i logistycznej, a także automatyzację linii produkcyjnej oraz zwiększenie mocy przerobowych. Wnioskodawca zamierzał odliczyć od podstawy opodatkowania za 2023 r. 50% kosztów poniesionych na nabycie tych robotów i urządzeń, powołując się na ulgę na robotyzację z art. 38eb ustawy o CIT. Organ podatkowy uznał jednak, że stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe. Zgodnie z obowiązującymi przepisami, Wnioskodawca ma prawo odliczyć 50% odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej robotów i urządzeń w latach 2023-2026, a nie 50% kosztów ich nabycia jednorazowo w 2023 r.
Wnioskodawca, spółka A. Sp. z o.o., jest polskim rezydentem podatkowym, podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych w Polsce. Spółka pełni funkcję centrum usług wspólnych w międzynarodowej grupie kapitałowej, do której należy. Jedyny udziałowiec Wnioskodawcy zaciągnął kredyt wielowalutowy w rachunku bieżącym, którego spłata oraz koszty zostały zabezpieczone przez Wnioskodawcę na podstawie umowy poręczenia. W zamian za udzielenie poręczenia, Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie od Spółki. Wnioskodawca zapytał, czy otrzymywane wynagrodzenie należy traktować jako inne przychody równoważne ekonomicznie odsetkom, które odpowiadają kosztom finansowania dłużnego w rozumieniu ustawy o CIT. Organ podatkowy uznał stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe. Zgodnie z ustawą o CIT, koszty finansowania dłużnego obejmują wszelkie koszty związane z pozyskiwaniem środków finansowych od innych podmiotów oraz korzystaniem z tych środków, w tym koszty zabezpieczenia zobowiązań, takie jak koszty poręczeń. Przychody o charakterze odsetkowym obejmują nie tylko odsetki, ale także inne przychody równoważne ekonomicznie odsetkom, które odpowiadają kosztom finansowania dłużnego. W związku z tym, wynagrodzenie otrzymywane przez Wnioskodawcę z tytułu udzielonego poręczenia spłaty kredytu zaciągniętego przez Spółkę, należy uznać za przychód o charakterze odsetkowym.
Spółka X wystąpiła o interpretację indywidualną w celu ustalenia, czy zapłata ceny oraz przeniesienie własności nieruchomości na rzecz Spółki, dokonane przed wydaniem Decyzji zmieniającej, ale po wydaniu Decyzji o wsparciu, mogą być uznane za wydatek kwalifikujący się do objęcia pomocą publiczną w formie zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych. Organ podatkowy uznał stanowisko Spółki za nieprawidłowe. Zgodnie z obowiązującymi przepisami, aby wydatek mógł być uznany za koszt kwalifikowany, musi być poniesiony w okresie ważności decyzji o wsparciu. Ponieważ zapłata ceny oraz przeniesienie własności nieruchomości na Spółkę miały miejsce przed wydaniem Decyzji zmieniającej, a zatem przed okresem ważności decyzji o wsparciu, wydatek ten nie kwalifikuje się do objęcia pomocą publiczną w formie zwolnienia z podatku dochodowego.
Interpretacja dotyczy ustalenia, czy planowane połączenie spółek A. sp. z o.o. (Spółka Przejmująca) i C. sp. z o.o. (Spółka Przejmowana) spowoduje powstanie przychodu do opodatkowania w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z przedstawionym opisem, połączenie ma polegać na przeniesieniu całego majątku Spółki Przejmowanej na Spółkę Przejmującą, bez podwyższania kapitału zakładowego Spółki Przejmującej. Spółka Przejmująca przyjmie składniki majątkowe Spółki Przejmowanej według wartości wynikającej z jej ksiąg podatkowych oraz przyporządkuje je do działalności prowadzonej na terytorium Polski. Połączenie ma być przeprowadzone z uzasadnionych przyczyn ekonomicznych, a jego celem nie jest unikanie lub uchylanie się od opodatkowania. Analizując przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, organ podatkowy stwierdził, że w opisanej sytuacji: 1) Nie powstanie przychód na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 8ba ustawy o CIT, ponieważ nie dojdzie do emisji nowych udziałów Spółki Przejmującej. 2) Nie powstanie przychód na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 8c ustawy o CIT, ponieważ Spółka Przejmująca przyjmie składniki majątkowe w wartości wynikającej z ksiąg podatkowych Spółki Przejmowanej oraz przyporządkuje je do działalności prowadzonej na terytorium Polski, co wyłącza powstanie przychodu na podstawie tego przepisu. 3) Nie powstanie przychód na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 8d ustawy o CIT, ponieważ w związku z planowanym połączeniem nie dojdzie do emisji nowych udziałów Spółki Przejmującej. 4) Nie powstanie przychód na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 8f ustawy o CIT, ponieważ Spółka Przejmująca będzie posiadać 100% udziałów w Spółce Przejmowanej, a wartość majątku Spółki Przejmowanej odpowiadająca temu udziałowi nie będzie stanowić przychodu na podstawie art. 12 ust. 4 pkt 3f ustawy o CIT. W związku z powyższym, organ podatkowy uznał, że w wyniku planowanego połączenia spółek po stronie Spółki Przejmującej nie dojdzie do powstania przychodu do opodatkowania na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
Zgodnie z interpretacją organu, pomoc publiczna uzyskana przez Spółkę ze środków Funduszu Rekompensat Pośrednich Kosztów Emisji na podstawie zawartej umowy nie stanowi przychodu, który mógłby korzystać ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 47 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Organ wskazał, że pomoc ta ma charakter rekompensaty, a nie dotacji, co wyklucza możliwość zastosowania wskazanego zwolnienia podatkowego. Dodatkowo, organ uznał, że Spółka nie będzie zobowiązana do korekty (zmniejszenia) kosztów uzyskania przychodów w związku z otrzymaną pomocą publiczną.
Spółka Akcyjna z siedzibą w (...) prowadzi działalność badawczo-rozwojową, w ramach której wytwarza, rozwija lub ulepsza programy komputerowe. Posiada autorskie prawa do tych programów, które są kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej (Autorskie Prawa do Programów). Spółka uzyskuje przychody z tych praw, co w zależności od ich wysokości może skutkować osiągnięciem dochodu lub poniesieniem straty. Spółka pragnie potwierdzić zasady stosowania preferencyjnego opodatkowania dochodów z Autorskich Praw do Programów 5% stawką podatkową (przepisy o IP Box). Organ podatkowy potwierdza, że: 1. Spółka nie jest zobowiązana do stosowania przepisów o IP Box w związku z uzyskanym dochodem lub poniesioną stratą z Autorskich Praw do Programów, a decyzję o ich zastosowaniu może podjąć w momencie składania zeznania podatkowego, pod warunkiem spełnienia określonych warunków. 2. Zastosowanie przepisów o IP Box do dochodu z Autorskich Praw do Programów w danym roku nie obliguje Spółki do ich stosowania w latach następnych. 3. Spółka ma możliwość rozpoczęcia stosowania przepisów o IP Box do dochodu z Autorskich Praw do Programów w kolejnych latach, o ile spełnia warunki, nawet jeśli wcześniej z nich nie korzystała. 4. Spółka może zrezygnować ze stosowania przepisów o IP Box w danym roku, a następnie ponownie je zastosować w kolejnych latach, pod warunkiem spełnienia wymaganych kryteriów.
Interpretacja dotyczy oceny skutków podatkowych w podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie: 1. Ustalenia, czy prace realizowane przez Spółkę kwalifikują się jako działalność badawczo-rozwojowa zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób prawnych (updop), co umożliwia zastosowanie ulgi badawczo-rozwojowej. 2. Możliwości zaliczenia do kosztów kwalifikowanych, o których mowa w updop, wydatków poniesionych przez Spółkę na: - wynagrodzenia pracowników zaangażowanych w prace badawczo-rozwojowe (B+R), w tym wynagrodzenia za czas urlopów, choroby i innych nieobecności, - zakup materiałów i surowców bezpośrednio związanych z działalnością B+R, - odpisy amortyzacyjne od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wykorzystywanych w ramach prac B+R, - koszty uzyskania i utrzymania patentów, - badania zlecane podmiotom naukowym. 3. Możliwości zaliczenia do kosztów kwalifikowanych wydatków poniesionych na prace B+R, które zostały zawieszone, zaniechane lub których wynik był negatywny. Organ uznał, że: 1. Prace realizowane przez Spółkę w ramach projektów badawczo-rozwojowych stanowią działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu updop, co uprawnia do zastosowania ulgi badawczo-rozwojowej. 2. Wydatki wskazane przez Spółkę mogą być uznane za koszty kwalifikowane w rozumieniu updop, z wyjątkiem wydatków na przeprowadzenie przez urząd wstępnych badań związanych z wnioskiem patentowym oraz badanie zdolności patentowej. 3. Wydatki poniesione na prace B+R, które zostały zawieszone, zaniechane lub których wynik był negatywny, mogą być uznane za koszty kwalifikowane w zakresie, w jakim spełniają kryteria kosztów kwalifikowanych zgodnie z updop.
Wnioskodawca, będący polskim rezydentem podatkowym oraz podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych (CIT), od 1 stycznia 2023 r. stosuje ryczałt od dochodów spółek. Wcześniej, we wrześniu 2022 r., nabył samochód elektryczny, który początkowo nie został wprowadzony do ewidencji środków trwałych. Z uwagi na to, że samochód był używany dłużej niż rok, Wnioskodawca wprowadził go do ewidencji jako środek trwały we wrześniu 2023 r., już w okresie stosowania ryczałtu. Naliczono i wpłacono odsetki za przekroczenie używania samochodu na podstawie art. 16e ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT. Organ podatkowy stwierdził, że przepis ten nie dotyczy podatników opodatkowanych ryczałtem od dochodów spółek, ponieważ w takim przypadku mają zastosowanie przepisy prawa bilansowego, a nie podatkowego. W związku z tym Wnioskodawca niesłusznie naliczył te odsetki. Organ podkreślił również, że Wnioskodawca nie ma prawa do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty, ponieważ odsetki te nie są uznawane za nadpłatę w rozumieniu Ordynacji podatkowej.
Wnioskodawca, spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, jest opodatkowana ryczałtem od dochodów spółek (estońskim CIT) od 1 stycznia 2022 r. W roku 2022 nie uwzględnił w kosztach finansowych odpisów amortyzacyjnych od znaku towarowego. Błąd ten został wykryty po sporządzeniu i zatwierdzeniu sprawozdania finansowego za 2022 r., w związku z czym wartość odpisów amortyzacyjnych za ten rok została ujęta w sprawozdaniu finansowym za 2023 r. jako bieżące koszty operacyjne. Wnioskodawca zapytał, czy odpisy amortyzacyjne, które nie zostały uwzględnione w wyniku finansowym za 2022 r., a ujawnione w sprawozdaniu finansowym za 2023 r., stanowią dochód z nieujawnionych operacji gospodarczych, zgodnie z art. 28n ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Organ podatkowy uznał, że stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe, ponieważ odpisy amortyzacyjne, które nie zostały ujęte w 2022 r., stanowią dochód z nieujawnionych operacji gospodarczych, podlegający opodatkowaniu ryczałtem.
PGK została utworzona na podstawie zarejestrowanej umowy podatkowej grupy kapitałowej z dnia (...) 2023 r., na mocy decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego w (...) z dnia (...) 2023 r. Pierwszy rok podatkowy PGK obejmie okres od 1 stycznia 2024 r. do 31 grudnia 2024 r. Organ podatkowy uznał, że PGK, jako nowy podatnik, w swoim pierwszym roku podatkowym oraz w dwóch kolejnych latach podatkowych nie będzie zobowiązana do stosowania przepisu art. 24ca ust. 1 ustawy o CIT, co wynika z wyłączenia określonego w art. 24ca ust. 14 pkt 1 ustawy o CIT.
Wnioskodawca, działający jako fundusz inwestycyjny zamknięty, planuje inwestycje w nieruchomości komercyjne na terenie Polski. Nieruchomości te będą w całości lub części wynajmowane, a w przypadku obniżenia stopy zwrotu z wynajmu, Fundusz rozważy ich odpłatne zbycie. Wnioskodawca zapytał, czy dochód Funduszu uzyskany z odpłatnego zbycia tych nieruchomości będzie zwolniony z opodatkowania podatkiem CIT. Organ podatkowy, uwzględniając wyrok sądów administracyjnych, uznał, że dochód Funduszu z odpłatnego zbycia nieruchomości komercyjnych korzysta ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 57 lit. g ustawy o CIT, zwolnieniu nie podlegają jedynie dochody z najmu, dzierżawy oraz umów o podobnym charakterze dotyczących tych nieruchomości, co oznacza, że dochody ze zbycia nieruchomości nie są objęte tym wyłączeniem.
Spółka X, z ograniczoną odpowiedzialnością, ma jednego udziałowca, którym jest spółka XYZ. Planowane jest, że członkowie Rady Nadzorczej oraz Zarządu nie będą otrzymywać wynagrodzenia bezpośrednio od Spółki X za pełnienie swoich funkcji. Zamiast tego, wynagrodzenie będzie wypłacane przez spółkę XYZ lub inne spółki z grupy, w ramach umów o pracę lub kontraktów menadżerskich. Organ podatkowy uznał, że w tej sytuacji Spółka X nie będzie zobowiązana do rozpoznania przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia, które podlegałoby opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT. Organ stwierdził, że pełnienie funkcji przez członków Rady Nadzorczej i Zarządu bez wynagrodzenia od Spółki X nie będzie traktowane jako nieodpłatne świadczenie, ponieważ wynagrodzenie pochodzi z innych spółek z grupy, a Spółka X nie ponosi w związku z tym uszczerbku majątkowego.
Interpretacja dotyczy ustalenia, czy przepisy art. 15c ust. 1 w związku z art. 15c ust. 14 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należy rozumieć w ten sposób, że wyłączeniu z kosztów podatkowych podlegają koszty finansowania dłużnego w części przekraczającej limit, który stanowi suma kwot: (i) 3.000.000 zł oraz (ii) 30% tzw. "podatkowej EBIDTA". Organ uznał, że stanowisko wnioskodawcy jest prawidłowe. Zgodnie z interpretacją przepisów, nadwyżka kosztów finansowania dłużnego do kwoty 3.000.000 zł powinna być zaliczana do kosztów uzyskania przychodów, natomiast limit 30% "podatkowej EBIDTA" stosuje się dopiero do nadwyżki ponad tę kwotę.
Spółka X S.A. prowadzi działalność badawczo-rozwojową (B+R) w celu opracowywania nowych lub ulepszonych produktów. W ramach tej działalności Spółka tworzy prototypy, które następnie poddawane są testom oraz próbom produkcyjnym. Spółka zapytała, czy może odliczyć koszty produkcji próbnej nowych produktów (tzw. "produkcja próbna techniczna") na podstawie ulgi na prototyp, zgodnie z art. 18ea ustawy o PDOP, równocześnie korzystając z ulgi B+R na koszty działalności badawczo-rozwojowej, przewidzianej w art. 18d ustawy o PDOP. Organ podatkowy uznał stanowisko Spółki za prawidłowe. Spółka ma prawo łącznie stosować ulgę na prototyp oraz ulgę B+R w ramach jednego projektu dotyczącego opracowania i wdrożenia nowego produktu. Koszty produkcji próbnej B+R mogą być rozliczane w ramach ulgi B+R, natomiast koszty produkcji próbnej technicznej mogą być rozliczane w ramach ulgi na prototyp, pod warunkiem prowadzenia precyzyjnej ewidencji tych kosztów oraz braku podwójnego odliczenia tych samych wydatków.
Spółka zajmuje się tworzeniem i rozwijaniem autorskiego oprogramowania komputerowego (Funkcjonalności) dla klientów z branży telekomunikacyjnej i energetycznej. Działalność ta ma charakter badawczo-rozwojowy, ponieważ koncentruje się na nowych odkryciach, opartych na oryginalnych koncepcjach i hipotezach. Efektem tych prac jest projektowanie i tworzenie produktów, procesów oraz usług, które są innowacyjne i ulepszone w porównaniu do dotychczasowej działalności Spółki. Oprogramowanie jest następnie odsprzedawane, co oznacza przeniesienie praw autorskich do powstałych utworów, udostępniane w formie licencji lub oferowane klientom na zasadach SaaS. Prawa autorskie do tego oprogramowania stanowią kwalifikowane prawa własności intelektualnej, co uprawnia Spółkę do zastosowania 5% stawki podatku dochodowego od uzyskiwanych z nich dochodów. Sposób ustalenia wskaźnika Nexus przez Spółkę jest prawidłowy.
Interpretacja wskazuje, że Linia Technologiczna (...) składająca się z różnych maszyn i urządzeń, spełnia definicję Robota przemysłowego wraz z Oprzyrządowaniem, zgodnie z art. 38eb ust. 3 ustawy CIT. W związku z tym, Spółka ma prawo do skorzystania z ulgi na robotyzację dla poszczególnych maszyn i urządzeń wchodzących w skład tej Linii Technologicznej, w zakresie odpisów amortyzacyjnych ponoszonych od 1 stycznia 2022 r.
Interpretacja dotyczy analizy neutralności podatkowej planowanego transgranicznego połączenia odwrotnego, w którym spółka córka (Sp. z o.o.) przejmie spółkę matkę (NV). Połączeniu będzie towarzyszyć wymiana udziałów, w wyniku której spółka córka uzyska większość udziałów w spółce matce. Organ podatkowy stwierdził, że w przedstawionych okolicznościach: 1. Wymiana udziałów oraz transgraniczne połączenie odwrotne nie powinny prowadzić do powstania przychodu podatkowego po stronie spółki przejmującej (Sp. z o.o.) oraz wspólnika spółki przejmowanej (NV), pod warunkiem spełnienia określonych warunków. 2. Osiągnięcie korzyści podatkowej w postaci neutralności podatkowej połączenia nie jest głównym celem ani jednym z głównych celów tych czynności, a działania te mają uzasadnione przyczyny ekonomiczne. 3. Sposób przeprowadzenia połączenia nie jest sztuczny, a wybrana struktura najlepiej odpowiada potrzebom i zobowiązaniom grupy. W związku z tym organ wydał opinię zabezpieczającą, że do planowanej transakcji nie będzie miała zastosowania klauzula przeciwko unikaniu opodatkowania.
Wnioskodawca, będący spółką komandytowo-akcyjną, jest podatnikiem CIT, który rozlicza się na zasadach ogólnych. Planuje udzielić nieoprocentowanej pożyczki podmiotowi powiązanemu, opodatkowaniu ryczałtem od dochodów spółek. Organ podatkowy uznał, że udzielenie takiej nieodpłatnej pożyczki nie spowoduje powstania obowiązku podatkowego w CIT po stronie Wnioskodawcy. Wynika to z faktu, że nieodpłatne korzystanie z kapitału pożyczki przez pożyczkobiorcę zwiększy jego wynik finansowy netto, co z kolei wpłynie na podstawę opodatkowania ryczałtem. W związku z tym nie ma podstaw do stwierdzenia, że po stronie pożyczkodawcy powstanie przychód podlegający opodatkowaniu CIT.
Spółka (Wnioskodawca) osiągnęła zysk netto za 2023 r. i zamierza wypłacić go Komplementariuszom. Z uwagi na brak wystarczających środków pieniężnych, planuje zrealizować zobowiązanie wobec Komplementariuszy poprzez przeniesienie na nich wierzytelności pożyczkowych, które posiada. Organ podatkowy potwierdził, że w związku z przeniesieniem tych wierzytelności, Spółka ma prawo, na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wartości nominalnej przekazanych wierzytelności pożyczkowych, co oznacza kwotę główną bez odsetek, w części niespłaconej przez pożyczkobiorców w momencie przekazania Komplementariuszom.
Wnioskodawca, będący zagraniczną spółką z siedzibą w (...), prowadzi działalność na terytorium Polski poprzez Oddział, który jest zarejestrowany w Krajowym Rejestrze Sądowym oraz posiada NIP. Oddział jest czynnym podatnikiem VAT oraz podatnikiem CIT w Polsce. Wnioskodawca dokonuje wzajemnych rozliczeń pomiędzy Centralą a Oddziałem w Polsce. Organy podatkowe ustaliły, że te rozliczenia nie skutkują obowiązkiem potrącenia przez Wnioskodawcę zryczałtowanego podatku dochodowego u źródła na podstawie art. 21 ust. 1 ustawy CIT. Rozliczenia te traktowane są jako przepływy wewnętrzne w ramach jednego podmiotu, co oznacza, że nie generują przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem u źródła. W związku z tym, Wnioskodawca nie ma obowiązku poboru i zapłaty zryczałtowanego podatku dochodowego z tytułu tych wewnętrznych rozrachunków.
Spółka A. Sp. z o.o. prowadzi negocjacje dotyczące nabycia prawa własności dwóch lokali mieszkalnych w budynku, które zamierza przystosować do celów biurowych. Mimo że lokale te mają status mieszkalny, Spółka planuje ich wykorzystanie wyłącznie na cele niemieszkalne, jako pomieszczenia biurowe. Spółka zamierza wprowadzić te lokale do ewidencji środków trwałych z symbolem 121 (lokale niemieszkalne) i dokonywać od nich odpisów amortyzacyjnych. Organ podatkowy potwierdził, że Spółka ma prawo do amortyzacji tych lokali, ponieważ nie będą one wykorzystywane na cele mieszkalne, co oznacza, że nie znajdzie zastosowania wyłączenie amortyzacji budynków mieszkalnych określone w art. 16c pkt 2a ustawy o CIT. Organ podatkowy potwierdził również, że Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów odsetki od kredytu zaciągniętego na sfinansowanie zakupu tych lokali.
Wnioskodawca, spółka z o.o., prowadzi niepubliczne placówki edukacyjne: Szkołę Podstawową A. oraz Przedszkole A. Obie instytucje dysponują odrębnymi statutami, rachunkami bankowymi, strukturami organizacyjnymi oraz majątkiem, jednak decyzje administracyjne i finansowe są konsultowane z Wnioskodawcą. Spółka uznaje się za podatnika podatku CIT w imieniu Przedszkola i Szkoły, co zostało potwierdzone jako prawidłowe. Wnioskodawca ma prawo do zwolnienia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 45 ustawy o CIT w odniesieniu do dochodów z działalności edukacyjnej i oświatowej placówek, pod warunkiem, że dochody te zostaną przeznaczone na cele określone w art. 17 ust. 8 ustawy o CIT. Z kolei Wnioskodawca nie może skorzystać z tego zwolnienia w odniesieniu do dochodów przeznaczonych na zakup oraz wydatki eksploatacyjne związane z Autobusem dla Szkoły i Przedszkola. Natomiast Wnioskodawca ma możliwość skorzystania ze zwolnienia w zakresie wydatków na zakup nieruchomości oraz budowę obiektu dla Liceum.
Spółka zamierza wybrać ryczałt od dochodów spółek, znany jako estoński CIT, jako formę opodatkowania. W związku z tym, Spółka musi sporządzić korektę wstępną, w której uwzględni różnice między wartością bilansową a wartością podatkową środków trwałych. Zgodnie z interpretacją, Spółka będzie zobowiązana do wykazania nadwyżki wartości bilansowej nad wartością podatkową jako przychód w tej korekcie wstępnej. Jednakże, jeżeli Spółka będzie stosować ryczałt od dochodów spółek nieprzerwanie przez co najmniej cztery lata podatkowe, zobowiązanie podatkowe wynikające z tej korekty wstępnej wygaśnie w całości.
Interpretacja dotyczy ustalenia, czy kwota Salda dodatniego może być uznana przez Spółkę za koszt uzyskania przychodu zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT oraz w jakim momencie Spółka powinna rozpoznać ten koszt podatkowy. Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wytwarzania i sprzedaży energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii. W 2023 roku Spółka rozpoczęła sprzedaż energii elektrycznej w ramach aukcyjnego systemu wsparcia, w którym była jednym z laureatów aukcji. W systemie aukcyjnym, gdy wartość sprzedaży energii elektrycznej, obliczona na podstawie średnich dziennych cen z transakcji giełdowych, przewyższa cenę aukcyjną danego wytwórcy, powstaje Saldo dodatnie. Ustawa o OZE nakłada na wytwórcę obowiązek zaliczenia tej nadwyżki na pokrycie Salda ujemnego, jeśli takie saldo wystąpi w przyszłych miesiącach do końca 3-letniego Okresu rozliczeniowego, lub zwrotu, jeśli do zakończenia okresu rozliczeniowego nie będzie możliwe pełne potrącenie Salda dodatniego o Saldo ujemne. Organ uznał, że kwota Salda dodatniego stanowi dla Spółki koszt uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, ponieważ poniesienie tego wydatku jest związane z działalnością gospodarczą Spółki i zabezpiecza źródło jej przychodów. Saldo dodatnie powinno być rozpoznane jako koszt uzyskania przychodów w dacie jego poniesienia, czyli na dzień, w którym koszt został ujęty w księgach rachunkowych na podstawie wewnętrznego dowodu księgowego dokumentującego wysokość powstałego Salda dodatniego.
Zgodnie z przedstawionym opisem stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego, Spółka na terytorium Polski posiada zakład dla celów CIT zarówno w opisanym stanie faktycznym, jak i w zdarzeniu przyszłym. Dotyczy to również sytuacji, w której Inżynier Serwisu podejmie prace niezwiązane bezpośrednio z gwarancją dla końcowych klientów w imieniu dealerów, poza aktualnie ustalonymi kontraktami serwisowymi, a Spółka zacznie fakturować te koszty dealerom zgodnie z określonymi zasadami. Organ uznał, że działalność pracowników Spółki w Polsce, w tym Szefa Sprzedaży na Europę Wschodnią oraz Inżyniera Serwisu, ma charakter zasadniczy i znaczący dla działalności przedsiębiorstwa jako całości, a nie pomocniczy lub przygotowawczy. Dodatkowo, Szef Sprzedaży na Europę Wschodnią będzie działał w imieniu przedsiębiorstwa i zwyczajowo wykonuje pełnomocnictwo do zawierania umów w imieniu Spółki, zgodnie z art. 5 ust. 6 Konwencji. W związku z tym Organ uznał stanowisko Spółki za nieprawidłowe.
Spółka prowadzi działalność badawczo-rozwojową, w tym w ramach realizacji projektów unijnych, która odpowiada definicji działalności badawczo-rozwojowej zawartej w art. 4a pkt 26-28 ustawy o CIT. Działalność ta ma charakter twórczy, jest realizowana w sposób systematyczny i prowadzi do zwiększenia zasobów wiedzy oraz jej zastosowania w tworzeniu nowych rozwiązań. Koszty wynagrodzeń pracowników oddelegowanych do projektów unijnych, zatrudnionych na podstawie umowy o pracę, umowy zlecenia oraz umowy o dzieło, w części niefinansowanej ze środków unijnych, mogą być uznane za koszty kwalifikowane w rozumieniu art. 18d ust. 2 pkt 1 i 1a ustawy o CIT.
Interpretacja dotyczy ustalenia, czy kwota Saldo dodatnie z rozliczenia OZE stanowi dla spółki koszt uzyskania przychodu w rozumieniu ustawy o CIT oraz momentu, w którym spółka powinna rozpoznać koszt podatkowy z tego tytułu. Organ stwierdził, że kwota Salda dodatniego jest kosztem uzyskania przychodu dla spółki, ponieważ poniesienie tego wydatku jest związane z działalnością gospodarczą spółki, polegającą na wytwarzaniu i sprzedaży energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych oraz uczestnictwem w aukcyjnym systemie wsparcia. Udział w tym systemie zapewnia źródło przychodów z prowadzonej działalności. Organ uznał również, że Saldo dodatnie powinno być rozpoznane przez spółkę jako koszt uzyskania przychodów w dacie jego poniesienia, tj. na dzień, w którym koszt został ujęty w księgach rachunkowych na podstawie wewnętrznego dowodu księgowego dokumentującego wysokość powstałego Salda dodatniego.
Wnioskodawca, będący spółką komandytową i podatnikiem ryczałtu od dochodów spółek, planuje zaciągnięcie nieoprocentowanej pożyczki od podmiotu powiązanego z komplementariuszem. Celem tej pożyczki jest wsparcie bieżącej działalności Wnioskodawcy. Wnioskodawca pyta, czy otrzymanie oraz korzystanie z tej pożyczki, a także jej późniejsza spłata, będą podlegały opodatkowaniu ryczałtem od dochodów spółek lub CIT na zasadach ogólnych. Organ podatkowy uznał, że: 1. Otrzymanie i korzystanie z nieoprocentowanej pożyczki oraz jej spłata nie generują obowiązku podatkowego w ryczałcie, z wyjątkiem sytuacji, gdy dochodzi do dystrybucji zysku do wspólnika lub innego rozdysponowania zysku. W takim przypadku obowiązek zapłaty ryczałtu dotyczy dochodu z tytułu zysku netto, który uwzględnia zwiększony zysk Spółki wynikający z nieodpłatnego korzystania z kapitału pożyczki, powiększony o kwotę odpowiadającą rynkowym odsetkom, jakie byłyby naliczone, gdyby umowa pożyczki była odpłatna. 2. Otrzymanie i korzystanie z nieoprocentowanej pożyczki oraz jej spłata nie skutkują powstaniem obowiązku podatkowego w CIT rozliczanym na zasadach ogólnych.
Wnioskodawca, jako osoba prawna i czynny podatnik VAT, prowadzi działalność w branży świadczącej usługi, w tym zabezpieczania antykorozyjnego elementów stalowych. W ramach ciągłego rozwoju procesów produkcyjnych, Wnioskodawca systematycznie usprawnia i automatyzuje produkcję poprzez nabywanie maszyn oraz urządzeń peryferyjnych związanych z robotami przemysłowymi. Wnioskodawca dysponuje Linią Technologiczną (...) elementów metalowych, składającą się z kilkudziesięciu środków trwałych połączonych w ciąg technologiczny. Wnioskodawca twierdzi, że ta Linia Technologiczna spełnia definicję Robota przemysłowego wraz z Oprzyrządowaniem, zgodnie z art. 38eb ust. 3 ustawy CIT, co uprawnia go do skorzystania z ulgi na robotyzację w odniesieniu do poszczególnych maszyn i urządzeń wchodzących w skład tej Linii Technologicznej, w zakresie odpisów amortyzacyjnych poczynionych od 1 stycznia 2022 r. Organ podatkowy potwierdza prawidłowość stanowiska Wnioskodawcy.
Interpretacja dotyczy ustalenia, czy dodatnie saldo wynikające ze sprzedaży energii elektrycznej po cenie rynkowej wyższej niż cena aukcyjna może być uznane przez spółkę za koszt uzyskania przychodu w rozumieniu ustawy o CIT oraz w jakim momencie spółka powinna ten koszt rozpoznać. Organ podatkowy uznał, że dodatnie saldo stanowi koszt uzyskania przychodu dla spółki, ponieważ jest ponoszone w celu zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, którym jest udział w aukcyjnym systemie wsparcia dla wytwórców energii elektrycznej z odnawialnych źródeł. Ponadto organ stwierdził, że koszt ten powinien być rozpoznawany przez spółkę w momencie jego ujęcia w księgach rachunkowych na podstawie wewnętrznych dokumentów księgowych, a nie w momencie faktycznego zwrotu tej kwoty Operatorowi.
Interpretacja dotyczy ustalenia, czy koszty pracownicze poniesione przez spółkę na rzecz pracowników zaangażowanych w prace badawczo-rozwojowe mogą być w pełni uznane za koszty kwalifikowane w ramach ulgi B+R. Organ podatkowy uznał, że stanowisko spółki jest prawidłowe. W związku z tym spółka ma prawo zaliczyć 100% kosztów pracowniczych tych pracowników do kosztów kwalifikowanych, bez konieczności stosowania proporcji wynikającej z rzeczywistego czasu pracy poświęconego na działalność B+R.
Spółka komandytowa, będąca podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, rozważa możliwość skorzystania z opodatkowania w formie ryczałtu od dochodów spółek. Spółka wynajmuje i dzierżawi nieruchomości oraz ruchomości od podmiotów powiązanych. W związku z tym zadała pytanie, czy wynagrodzenie wypłacane z tytułu tych umów najmu i dzierżawy będzie traktowane jako ukryty zysk podlegający opodatkowaniu ryczałtem. Organ podatkowy stwierdził, że wynagrodzenie wypłacane przez Spółkę na rzecz podmiotów powiązanych z tytułu najmu i dzierżawy nieruchomości oraz ruchomości nie będzie uznawane za ukryty zysk, pod warunkiem że jego wysokość została ustalona na warunkach rynkowych, nie służy dokapitalizowaniu podmiotów powiązanych, a zawarcie transakcji wynika z rzeczywistych potrzeb biznesowych Spółki. Organ podatkowy uznał stanowisko Spółki za prawidłowe.
Interpretacja dotyczy ustalenia, czy: 1) Fundacja będzie zwolniona od podatku dochodowego od osób prawnych w związku z otrzymaniem dywidendy od Spółki, która osiągnie zyski z inwestycji kapitałowych, 2) przystąpienie Fundacji do Spółki może być uznane na podstawie art. 6 ust. 7 ustawy o CIT za prowadzenie "działalności gospodarczej fundacji rodzinnej wykraczającej poza zakres określony w art. 5 ustawy o fundacji rodzinnej". Organ uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe. Fundacja nie będzie zwolniona od podatku dochodowego od osób prawnych w związku z otrzymaniem dywidendy od Spółki, ponieważ Spółka nie jest podatnikiem podatku dochodowego, a jedynie płaci podatek municipal business tax. Przystąpienie Fundacji do takiej Spółki wykracza poza dozwoloną działalność fundacji rodzinnej określoną w art. 5 ustawy o fundacji rodzinnej, co skutkuje zastosowaniem wyłączenia z art. 6 ust. 7 ustawy o CIT.
Interpretacja dotyczy ustalenia, czy przychody z usług hotelarskich, leczniczych oraz konferencyjnych nie są przychodami, o których mowa w art. 4a pkt 35 lit. b ustawy o CIT. Organ uznał stanowisko Spółki za nieprawidłowe. Stwierdził, że umowa hotelowa, obejmująca usługi noclegowe, lecznicze oraz konferencyjne, ma charakter umowy nienazwanej, podobnej do umowy najmu według kodeksu cywilnego. W związku z tym, przychody z tych usług należy zakwalifikować jako przychody, o których mowa w art. 4a pkt 35 lit. b ustawy o CIT. Dodatkowo, organ wskazał, że przychody z usług gastronomicznych, leczniczych i rekreacyjnych również są przychodami, o których mowa w art. 4a pkt 35 lit. b ustawy o CIT, ponieważ stanowią część kompleksowej usługi hotelowej, której dominującym elementem jest najem nieruchomości.
Interpretacja dotyczy kwestii, czy spółka (...) sp. z o.o. ma obowiązek pobrania i odprowadzenia zryczałtowanego podatku dochodowego od dywidendy wypłaconej Fundacji Rodzinnej. Organ podatkowy uznał, że spółka nie jest zobowiązana do pobrania i odprowadzenia tego podatku. Uzasadnił to tym, że dla Fundacji Rodzinnej przewidziano szczególne zasady opodatkowania, w tym zwolnienie na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 25 ustawy o CIT, które dotyczy działalności gospodarczej Fundacji, określonej w art. 5 ust. 1 ustawy o fundacji rodzinnej, w tym przystępowania do spółek handlowych oraz uczestnictwa w nich. Otrzymanie dywidendy przez Fundację Rodzinną mieści się w ramach dozwolonej działalności gospodarczej, a zatem nie podlega opodatkowaniu.
Zgodnie z przedstawioną interpretacją indywidualną, w wyniku konfuzji wzajemnych zobowiązań i należności między Spółką Przejmującą a Spółką Przejmowaną, do której dojdzie w trakcie planowanego połączenia, ani po stronie Spółki Przejmującej, ani po stronie Spółki Przejmowanej nie powstanie przychód podlegający opodatkowaniu na podstawie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wygaśnięcie wzajemnych zobowiązań w wyniku konfuzji nie wywoła skutków podatkowych w podatku dochodowym od osób prawnych dla łączących się spółek. Organ podatkowy uznał, że w tej sprawie nie zostanie spełniona podstawowa przesłanka powstania przychodu, polegająca na zaistnieniu definitywnego przysporzenia majątkowego.
Spółka A z ograniczoną odpowiedzialnością w 2018 roku sprzedała 100% akcji w Spółce B S.A. Cena nabycia akcji była ustalona w walucie EUR. Strony umowy postanowiły, że płatność ceny nabycia zostanie pomniejszona o kwotę Odroczonej Płatności, która wraz z naliczonymi odsetkami ma być uregulowana przez Nabywcę najpóźniej do 26 maja 2025 roku. Na wniosek Sprzedającego, zapłata Odroczonej Płatności wraz z odsetkami miała miejsce w kwietniu 2024 roku. Spółka zadała dwa pytania: 1) Jak zakwalifikować kwotę naliczonych i otrzymanych odsetek - jako przychody z działalności operacyjnej czy jako przychody z zysków kapitałowych? 2) Czy różnice kursowe powstałe pomiędzy wartością nominalną a dniem wpłaty Odroczonej Płatności będą stanowiły przychody operacyjne czy kapitałowe? Organ podatkowy uznał, że: 1) Odsetki od Odroczonej Płatności należy zakwalifikować jako przychody z zysków kapitałowych, a nie jako przychody z działalności operacyjnej. 2) Różnice kursowe powstałe w dniu otrzymania Odroczonej Płatności będą traktowane jako przychody z działalności kapitałowej, ponieważ przychód ze sprzedaży akcji został zaliczony do przychodów z zysków kapitałowych.
Wnioskodawca, będący podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, wykorzystywał w ramach swojej działalności gospodarczej maszyny i urządzenia (Maszyny) do produkcji wyrobów na zlecenie innej spółki z grupy. Po zaprzestaniu przez zleceniodawcę zamawiania produkcji, Wnioskodawca przeanalizował możliwości dalszego wykorzystania Maszyn. Część z nich mogła być nadal używana, natomiast pozostałe, których dalsze wykorzystanie nie było ekonomicznie uzasadnione, Wnioskodawca postanowił zlikwidować. Likwidacja Maszyn odbyła się w dwóch etapach: sprzedaż części Maszyn w wartości złomu (Etap_1) oraz postawienie w stan likwidacji i fizyczna likwidacja pozostałych Maszyn (Etap_2). Wnioskodawca zapytał, czy niezamortyzowana wartość początkowa likwidowanych Maszyn może być uznana za koszt uzyskania przychodów. Organ podatkowy uznał, że stanowisko Wnioskodawcy w tej kwestii jest prawidłowe.
Planowane transgraniczne połączenie spółki polskiej (Wnioskodawcy) ze spółką zagraniczną (Udziałowcem) poprzez przejęcie Wnioskodawcy przez Udziałowca, zgodnie z przedstawionym opisem zdarzenia przyszłego, nie spowoduje powstania dochodu z niezrealizowanych zysków na podstawie przepisów dotyczących tzw. exit tax (art. 24f ustawy o CIT). Utrata osobowości prawnej przez Wnioskodawcę oraz przejęcie jego majątku przez Udziałowca jako następcę prawnego wykluczają zastosowanie przepisów o exit tax w przypadku transakcji, w której dochodzi do całkowitej utraty bytu prawnego podmiotu przejmowanego.
Interpretacja dotyczy klasyfikacji wypłacanych kontrahentowi zagranicznemu należności jako "zysków przedsiębiorstwa" w rozumieniu umów o unikaniu podwójnego opodatkowania między Polską a Irlandią, Węgrami, Cyprem, Maltą oraz Słowacją. Organ podatkowy uznał, że stanowisko wnioskodawcy jest prawidłowe, ponieważ wypłacane należności kwalifikują się jako "zyski przedsiębiorstwa", które są opodatkowane wyłącznie w kraju rezydencji odbiorcy, pod warunkiem, że odbiorca nie prowadzi działalności w Polsce za pośrednictwem zakładu. Organ stwierdził również, że wnioskodawca ma prawo do niepobrania podatku u źródła w Polsce, o ile dysponuje certyfikatem rezydencji odbiorcy oraz jego oświadczeniem potwierdzającym spełnienie warunków do niepobrania podatku. Organ zrezygnował z dalszego uzasadnienia prawnego tej oceny, wskazując na zgodność z wyrokiem sądu administracyjnego, który uchylił wcześniejszą interpretację w tej kwestii.
Interpretacja dotyczy ustalenia, czy odszkodowanie wypłacone przez Towarzystwo Ubezpieczeniowe będzie przychodem podatkowym Spółki oraz czy kwota netto faktury wystawionej przez serwis ASO, lub kwota netto powiększona o 50% VAT, będzie kosztem podatkowym Spółki. Organ podatkowy uznał, że: 1. Odszkodowanie wypłacone przez Towarzystwo Ubezpieczeniowe stanowi przychód podatkowy Spółki. 2. Kwota netto faktury wystawionej przez serwis ASO, lub odpowiednio kwota netto powiększona o 50% VAT, będzie kosztem podatkowym Spółki. Organ uzasadnił swoje stanowisko, powołując się na przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz orzecznictwo organów podatkowych.
Interpretacja dotyczy planowanego połączenia polskiej spółki akcyjnej (Spółka Przejmująca) z jej belgijską spółką zależną (Spółka Przejmowana), w ramach którego cały majątek Spółki Przejmowanej zostanie przeniesiony na Spółkę Przejmującą. Kluczowe kwestie: 1. Połączenie nie spowoduje powstania przychodu podatkowego po stronie Spółki Przejmującej na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 8c ustawy o CIT, ponieważ Spółka Przejmująca przyjmie składniki majątku Spółki Przejmowanej w wartości wynikającej z ksiąg podatkowych i przypisze je do działalności prowadzonej na terytorium Polski. 2. Połączenie nie spowoduje powstania przychodu podatkowego po stronie Spółki Przejmującej na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 8d ustawy o CIT, gdyż nie dojdzie do emisji nowych udziałów ani akcji. 3. Połączenie nie spowoduje powstania przychodu podatkowego po stronie Spółki Przejmującej na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 8f ustawy o CIT, ponieważ Spółka Przejmująca posiada 100% udziałów w Spółce Przejmowanej. 4. Połączenie nie spowoduje powstania przychodu podatkowego po stronie Wnioskodawcy jako wspólnika Spółki Przejmowanej na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 8ba ustawy o CIT, ponieważ nie dojdzie do emisji nowych udziałów ani akcji. W związku z powyższym, planowane połączenie nie spowoduje powstania przychodów podatkowych ani po stronie Wnioskodawcy (Spółki Przejmującej), ani po stronie Wnioskodawcy jako wspólnika Spółki Przejmowanej.
W przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca planuje utworzenie fundacji rodzinnej, do której wniesie posiadane udziały w spółce M. M. Sp. z o.o. Następnie fundacja rodzinna zamierza odpłatnie zbyć te udziały. Wnioskodawca zapytał, czy dochody uzyskane przez fundację rodzinną ze zbycia tych udziałów będą zwolnione z podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 25 ustawy o CIT. Organ podatkowy uznał, że zbycie udziałów wniesionych przez Wnioskodawcę do fundacji rodzinnej mieści się w zakresie działalności gospodarczej określonej w art. 5 ust. 1 pkt 3 ustawy o fundacji rodzinnej. W związku z tym, na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 25 ustawy o CIT, dochody fundacji rodzinnej ze zbycia tych udziałów będą zwolnione z podatku dochodowego od osób prawnych. W konsekwencji, stawka podatku wskazana w art. 24r ust. 1 ustawy o CIT nie będzie miała zastosowania.
Interpretacja dotyczy możliwości zastosowania zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz preferencyjnej stawki opodatkowania po dokonaniu płatności na rzecz zagranicznego kontrahenta. Obejmuje również kwestie zwrotu nadpłaty podatku oraz formy certyfikatów rezydencji podatkowej, które muszą spełniać wymogi zawarte w art. 26 ust. 1 tej ustawy. Spółka z o.o. jest polskim rezydentem podatkowym, podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych od całości swoich dochodów w Polsce. Nabywa usługi informatyczne oraz doradcze od zagranicznych kontrahentów, którzy nie mają polskiej rezydencji podatkowej i podlegają ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Organ stwierdził, że Spółka może zastosować preferencyjne zasady opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym, wynikające z postanowień odpowiednich umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz art. 21 ust. 2 ustawy o CIT, pod warunkiem uzyskania od zagranicznego kontrahenta certyfikatu rezydencji, którego ważność obejmuje datę płatności. Ważne jest, że certyfikat może być dostarczony po dacie płatności. Dodatkowo, jeśli ciężar ekonomiczny podatku u źródła z tytułu płatności na rzecz zagranicznego odbiorcy został przez Spółkę poniesiony, a wypłaty są/będą dokonywane na rzecz podmiotów niepowiązanych oraz podatników z państw, z którymi Polska zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, Spółka ma prawo wystąpić o zwrot zapłaconego podatku u źródła na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej. Organ uznał również, że certyfikaty rezydencji udostępniane Spółce w formie elektronicznej spełniają wymagania przepisów. Dotyczy to certyfikatów w formie elektronicznej, które są podpisane elektronicznie kwalifikowanym lub zaawansowanym podpisem elektronicznym urzędnika organu podatkowego, a także zeskanowanych kopii certyfikatów z własnoręcznym podpisem urzędnika, wydawanych za pośrednictwem specjalnych usług internetowych lokalnych organów podatkowych.
Interpretacja dotyczy możliwości opodatkowania spółki X Sp. z o.o. ryczałtem od dochodów spółek, mimo że pełni ona rolę komplementariusza w spółce XY Sp. z o.o. Sp.k. Organ podatkowy uznał, że stanowisko spółki X Sp. z o.o. jest nieprawidłowe. Zgodnie z art. 28j ust. 1 pkt 5 ustawy o CIT, jednym z warunków opodatkowania ryczałtem jest brak posiadania udziałów (akcji) w kapitale innej spółki. Organ interpretacyjny stwierdził, że termin "udziały (akcje)" obejmuje również ogół praw i obowiązków wspólnika w spółce komandytowej. W związku z tym spółka X Sp. z o.o. jako komplementariusz spółki XY Sp. z o.o. Sp.k. nie spełnia warunku do skorzystania z opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek.
Interpretacja dotyczy ustalenia skutków podatkowych w podatku dochodowym od osób prawnych dla fundacji rodzinnej w związku z: 1. Przystąpieniem fundacji rodzinnej do alternatywnego funduszu inwestycyjnego (AIF) z siedzibą w Luksemburgu oraz uzyskiwaniem przychodów z inwestycji kapitałowych realizowanych przez ten fundusz. 2. Uzyskiwaniem przez fundację rodzinną przychodów z bezpośrednich inwestycji kapitałowych, takich jak wykup lub sprzedaż akcji tego funduszu. 3. Otrzymywaniem przez fundację rodzinną wypłat zysków z tego funduszu. Organ podatkowy uznał, że: 1. Przystąpienie fundacji rodzinnej do alternatywnego funduszu inwestycyjnego z siedzibą za granicą oraz uzyskiwanie przychodów z inwestycji kapitałowych realizowanych przez ten fundusz mieszczą się w zakresie dozwolonej działalności fundacji rodzinnej i korzystają ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych. 2. Przychody fundacji rodzinnej z bezpośrednich inwestycji kapitałowych, takich jak wykup lub sprzedaż akcji tego funduszu, również będą zwolnione z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych. 3. Wypłaty zysków z tego funduszu na rzecz fundacji rodzinnej będą neutralne podatkowo i nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.
Interpretacja dotyczy ustalenia, czy Spółka prowadzi działalność rolniczą na wydzierżawionym gruncie oraz czy przychody ze sprzedaży płodów rolnych z własnych zbiorów są zwolnione z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych. Organ podatkowy uznał, że Spółka, zgodnie z art. 2 ust. 2 ustawy o CIT, prowadzi działalność rolniczą na wydzierżawionym gruncie. A zatem przychody ze sprzedaży nieprzerobionych płodów rolnych będą wyłączone z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT.
Spółka złożyła wniosek o płatności bezpośrednie w ramach ONW, mające na celu zrekompensowanie skutków utrudnień w produkcji rolnej na obszarach innych niż górskie. Otrzymane zaliczki na dopłaty bezpośrednie zostały ujęte w zeznaniu rocznym CIT-8 za 2023 rok jako przychody z pozostałej działalności operacyjnej, a także jako dopłaty wolne od podatku na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 36a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Organ uznał, że Spółka prawidłowo zakwalifikowała dopłaty bezpośrednie z (...) do podatkowych przychodów operacyjnych oraz skorzystała ze zwolnienia, jednak na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 36, a nie art. 17 ust. 1 pkt 36a ustawy o CIT. Organ potwierdził również, że Spółka może zastosować tę samą zasadę do dopłat końcowych, które zostaną wypłacone w 2024 roku.
Spółka A, prowadząca działalność budowlaną, wybrała opodatkowanie ryczałtem od dochodów spółek. W ramach leasingu operacyjnego samochodu osobowego spółka uiściła opłatę wstępną oraz zawarła umowę ubezpieczenia OC i AC. Samochód będzie wykorzystywany przez wspólnika do celów mieszanych, obejmujących zarówno działalność gospodarczą, jak i cele prywatne. Organ podatkowy stwierdził, że w tej sytuacji 50% wydatków na opłatę wstępną oraz ubezpieczenie należy uznać za ukryte zyski, które podlegają opodatkowaniu ryczałtem od dochodów spółek. Organ uznał stanowisko spółki za nieprawidłowe.
Interpretacja dotyczy oceny, czy prace prowadzone przez Spółkę związane z tworzeniem i wprowadzaniem na rynek nowych lub zmodyfikowanych wyrobów oraz optymalizacją procesów technologiczno-produkcyjnych kwalifikują się jako działalność badawczo-rozwojowa zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób prawnych, co umożliwia zastosowanie ulgi badawczo-rozwojowej. Organ podatkowy uznał, że te prace mieszczą się w definicji działalności badawczo-rozwojowej, a wydatki na wynagrodzenia pracowników bezpośrednio zaangażowanych w te działania oraz na zakup materiałów i surowców niezbędnych do przeprowadzenia prób i produkcji próbnej stanowią koszty kwalifikowane w rozumieniu przepisów dotyczących ulgi badawczo-rozwojowej.
Interpretacja dotyczy skutków podatkowych w podatku dochodowym od osób prawnych związanych z przystąpieniem fundacji rodzinnej do luksemburskiej spółki typu special limited partnership (SCSp), która nie ma osobowości prawnej i nie jest podatnikiem podatku dochodowego w Luksemburgu. Organ podatkowy uznał, że przystąpienie fundacji rodzinnej do takiej spółki nie mieści się w zakresie działalności dozwolonej dla fundacji rodzinnej, zgodnie z art. 5 ustawy o fundacji rodzinnej. W związku z tym przychody fundacji rodzinnej z uczestnictwa w tej spółce, w tym przychody ze zbycia praw udziałowych oraz otrzymywane wypłaty zysków, nie będą korzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych i będą podlegać opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 24r ustawy o CIT.
Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Polsce, będąca polskim rezydentem podatkowym, nabywa oraz planuje nabywać usługi reklamowe od nierezydentów, którzy są podmiotami niepowiązanymi i nie mają siedziby ani zarządu na terytorium Polski. Wynagrodzenie za te usługi podlega opodatkowaniu u źródła w Polsce na podstawie ustawy o CIT, a Spółka działa jako płatnik zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych. Zgodnie z umowami o unikaniu podwójnego opodatkowania, które Polska zawarła z Irlandią, Węgrami, Cyprem, Maltą i Słowacją, wynagrodzenie za usługi reklamowe świadczone przez nierezydentów z tych krajów kwalifikuje się jako "zyski przedsiębiorstwa" i podlega opodatkowaniu wyłącznie w kraju rezydencji tych nierezydentów. Spółka ma prawo do niepobrania podatku u źródła w Polsce, pod warunkiem posiadania certyfikatu rezydencji nierezydenta oraz jego oświadczenia, że spełnia warunki uprawniające Spółkę jako płatnika do niepobrania zryczałtowanego podatku dochodowego.
Interpretacja dotyczy ustalenia, czy wypłata wynagrodzenia przez spółkę J. Sp. z o.o. (Wnioskodawcę) w związku z umorzeniem udziałów za wynagrodzeniem na rzecz spółki X Sp. z o.o. (Spółki występującej), której faktyczna wypłata ma miejsce w okresie opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek, stanowi dla Wnioskodawcy dochód z tytułu tzw. ukrytych zysków, podlegający opodatkowaniu ryczałtem od dochodów spółek. Organ podatkowy uznał, że wypłata wynagrodzenia na rzecz Spółki występującej z tytułu umorzenia jej udziałów za wynagrodzeniem, mimo że jest realizacją zobowiązania powstałego i zaksięgowanego przed rozpoczęciem opodatkowania ryczałtem od dochodów, będzie miała miejsce w okresie opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek. W związku z tym, dla Wnioskodawcy będzie to ukryty zysk w rozumieniu art. 28m ust. 3 pkt 5 ustawy CIT, co skutkuje jego opodatkowaniem ryczałtem od dochodów spółek.
Zgodnie z interpretacją indywidualną, Projekt, który ma być wniesiony aportem do spółki zależnej, nie będzie traktowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 4a pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Projekt znajduje się w fazie realizacji i nie stanowi w momencie aportu odrębnej, funkcjonalnej całości, zdolnej do samodzielnego wykonywania zadań gospodarczych. Składniki majątkowe i niemajątkowe, które mają być przedmiotem aportu, nie będą wystarczające do prowadzenia działalności gospodarczej w dniu aportu. W związku z tym, po stronie spółki wnoszącej aport Projektu powstanie przychód podatkowy na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
Interpretacja dotyczy ustalenia, czy w przypadku fizycznej likwidacji odłączonych od środka trwałego części składowych oraz peryferyjnych, a także fizycznej likwidacji środków trwałych, kosztem uzyskania przychodu jest strata odpowiadająca wartości tych części lub różnicy między wartością początkową środków trwałych a dokonanymi odpisami amortyzacyjnymi, niezależnie od tego, czy odpisy te zostały zaliczone do kosztów podatkowych. Organ podatkowy uznał stanowisko wnioskodawcy za prawidłowe. Kosztem uzyskania przychodu będzie strata w wysokości niezamortyzowanej wartości likwidowanych składników majątku, pod warunkiem że ich likwidacja nie jest związana ze zmianą rodzaju prowadzonej działalności gospodarczej.
Wnioskodawca planuje utworzenie fundacji rodzinnej, do której wniesie posiadane udziały w spółce M. M. Sp. z o.o. Następnie fundacja ta zamierza odpłatnie zbyć te udziały. Wnioskodawca zapytał, czy dochody fundacji rodzinnej z tego zbycia będą zwolnione z podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 25 ustawy o CIT, czy też będą podlegały 25% stawce podatku zgodnie z art. 24r ust. 1 tej ustawy. Organ podatkowy uznał, że zbycie udziałów przez fundację rodzinną w spółce handlowej mieści się w zakresie działalności gospodarczej określonej w art. 5 ustawy o fundacji rodzinnej, co oznacza, że nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych. Organ wskazał, że w tej sytuacji nie znajdą zastosowania art. 6 ust. 7 oraz art. 24r ust. 1 ustawy o CIT, a przychód fundacji rodzinnej ze zbycia udziałów będzie zwolniony z podatku na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 25 tej ustawy. W związku z tym, stanowisko Wnioskodawcy, które zakłada, że dochody fundacji rodzinnej ze zbycia udziałów będą zwolnione z podatku dochodowego od osób prawnych, zostało uznane za prawidłowe.
Fundacja Rodzinna została utworzona w 2024 roku jako fundacja rodzinna w organizacji. Fundatorem jest osoba fizyczna, a beneficjentami będą członkowie jej najbliższej rodziny. Celem Fundacji jest gromadzenie mienia, zarządzanie nim w interesie beneficjentów oraz realizacja świadczeń na ich rzecz. Fundacja nabyła ogół praw i obowiązków w spółce komandytowej i planuje zostać komandytariuszem, nie wykluczając również roli komplementariusza. Jako wspólnik spółki komandytowej Fundacja będzie otrzymywać zysk z tytułu przysługującego jej udziału w zysku spółki. Organ podatkowy uznał, że: 1. Fundacja będzie zwolniona z podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 25 ustawy CIT, zarówno w zakresie przychodów przypadających jej przy podziale zysku spółki jako komandytariusza, jak i komplementariusza. 2. Przystąpienie Fundacji do spółki komandytowej mieści się w zakresie dozwolonej działalności gospodarczej fundacji rodzinnej określonej w art. 5 ustawy o fundacji rodzinnej, a zatem nie będzie uznane za działalność wykraczającą poza ten zakres. 3. Zbycie przez Fundację ogółu praw i obowiązków w spółce komandytowej również mieści się w zakresie dozwolonej działalności gospodarczej fundacji rodzinnej, co oznacza, że nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.
Interpretacja dotyczy ustalenia, czy Centrum Usług Wspólnych (CUW) spółki [...] sp. z o.o. stanowiło zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 4a pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (CIT). Organ podatkowy uznał, że CUW spełnia wszystkie kryteria do uznania go za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, ponieważ było wyodrębnione organizacyjnie, finansowo i funkcjonalnie w strukturze spółki, a także mogło funkcjonować jako niezależne przedsiębiorstwo. W związku z tym, w przypadku nabycia CUW przez spółkę B sp. z o.o., będą miały zastosowanie przepisy CIT dotyczące nabycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa, w tym możliwość amortyzacji wartości firmy.
Interpretacja dotyczy oceny, czy prace realizowane przez spółkę w ramach projektu "(...)" kwalifikują się jako działalność badawczo-rozwojowa zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób prawnych, co umożliwia skorzystanie z ulgi badawczo-rozwojowej. Organ uznał, że prace spółki spełniają wymogi działalności badawczo-rozwojowej, ponieważ mają charakter twórczy (obejmują opracowanie nowych koncepcji i rozwiązań), są prowadzone w sposób systematyczny (metodyczny i zaplanowany) oraz mają na celu zwiększenie zasobów wiedzy i ich wykorzystanie do tworzenia nowych zastosowań. W związku z tym, stanowisko spółki, że prowadzone prace stanowią działalność badawczo-rozwojową, jest prawidłowe. Dodatkowo, spółka ma prawo do rozliczenia kosztów wynagrodzeń wszystkich pracowników zespołu projektowego jako kosztów kwalifikowanych w ramach ulgi badawczo-rozwojowej.
Spółka X S.A. prowadzi działalność gospodarczą na terenie kraju, w ramach której ponosi wydatki zakwalifikowane do kosztów prac rozwojowych zakończonych pozytywnym wynikiem, zgodnie z art. 16b ust. 2 pkt 3 ustawy o CIT. Prace te dotyczyły opracowania technologii przerobu i ponownego wykorzystania odpadów produkcyjnych, a efektem badań i analiz jest stworzenie założeń technologicznych. Spółka rozpoczęła amortyzację podatkową tych kosztów w 2019 r. jako wartości niematerialnych i prawnych. Spółka pyta, czy koszty projektu badawczo-rozwojowego w postaci kosztów prac rozwojowych mogą być uznane za koszty kwalifikowane na podstawie art. 18d ust. 1 ustawy o CIT, w związku z art. 18d ust. 2a ustawy o CIT, w momencie zaliczania do kosztów odpowiednich odpisów amortyzacyjnych. Organ podatkowy uznaje stanowisko Spółki za prawidłowe. Zgodnie z art. 18d ust. 2a ustawy o CIT, w przypadku wartości niematerialnych i prawnych w postaci kosztów prac rozwojowych, o których mowa w art. 16b ust. 2 pkt 3, za koszty kwalifikowane uznaje się odpisy amortyzacyjne dokonywane od tej wartości niematerialnej i prawnej, w proporcji odpowiadającej kosztom wymienionym w art. 18d ust. 2 pkt 1-4a lub ust. 3a pkt 2. W związku z tym wydatki poniesione przez Spółkę na ten projekt badawczo-rozwojowy mogą być uznane za koszty kwalifikowane dla celów ulgi B+R w postaci odpisów amortyzacyjnych od wytworzonych wartości niematerialnych i prawnych.
Spółka, która prowadzi sprzedaż mebli, od początku działalności wybrała opodatkowanie dochodów ryczałtem od dochodu spółek. Wykorzystuje własne wzory przemysłowe oraz nabywa prawo do korzystania z wzorów przemysłowych od wspólników na podstawie umów licencyjnych. Wynagrodzenie za korzystanie z tych wzorów ustalane jest jako procent od wartości sprzedaży mebli. Organ podatkowy uznał, że wynagrodzenie wypłacane przez spółkę udziałowcom (licencjodawcom) z tytułu licencjonowania wzorów przemysłowych stanowi dochód z tytułu ukrytych zysków w rozumieniu art. 28m ust. 3 ustawy o CIT. Organ stwierdził, że wspólnicy (licencjodawcy) nie zapewnili spółce aktywów niezbędnych do prowadzenia działalności, co należy interpretować jako dokapitalizowanie podmiotów powiązanych. W związku z tym, stanowisko spółki zostało uznane za nieprawidłowe.
Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością planuje od 2024 roku przejść na opodatkowanie ryczałtem od dochodów spółek. Wspólnikami spółki są Wspólnik 1 i Wspólnik 2, obaj będący osobami fizycznymi. Spółka prowadzi działalność wydawniczą, w ramach której zawiera umowy z Wspólnikiem 1 oraz osobami powiązanymi na świadczenie usług i przeniesienie praw autorskich. Dodatkowo, spółka zamierza wypłacać zaliczki na przewidywaną dywidendę wspólnikom oraz zwracać dopłaty wniesione przez wspólników. Spółka dysponuje samochodami osobowymi, które będą wykorzystywane przez wspólników oraz osoby powiązane zarówno do celów służbowych, jak i prywatnych. Spółka planuje również nieodpłatnie przekazywać egzemplarze publikacji autorom oraz w celach promocyjnych i edukacyjnych. Organ uznał, że: 1. Wypłata zaliczek na przewidywaną dywidendę będzie skutkować obowiązkiem zapłaty ryczałtu od dochodów spółek, jednak w przypadku zwrotu tych zaliczek przez wspólników powstanie nadpłata ryczałtu, która podlega zwrotowi. 2. Wynagrodzenie Wspólnika 1 z tytułu umowy najmu oraz umów wydawniczych, jak również wynagrodzenie Wspólnika 2 z tytułu umowy o pracę, nie będą traktowane jako dochody z ukrytych zysków. 3. Wynagrodzenia osób fizycznych powiązanych z Wspólnikami, wynikające z umów o świadczenie usług administracyjnych i handlowych oraz umów wydawniczych, nie będą stanowić dochodów z ukrytych zysków. 4. Zwrot dopłat przez spółkę wspólnikom w wysokości wniesionych dopłat nie będzie stanowił dochodu podlegającego opodatkowaniu ryczałtem. 5. 50% odpisów amortyzacyjnych, odpisów z tytułu trwałej utraty wartości oraz wydatków eksploatacyjnych dotyczących samochodów wykorzystywanych przez wspólników do celów służbowych i prywatnych będzie traktowane jako dochód z ukrytych zysków, natomiast opłaty z tytułu najmu lub leasingu tych samochodów będą stanowić dochód z ukrytych zysków w całości. 6. W przypadku, gdy samochód spółki jest wykorzystywany do użytku mieszanego przez osobę powiązaną ze wspólnikiem, zastosowanie znajdzie art. 28m ust. 4a pkt 2 updop, a nie art. 28m ust. 4 pkt 2 lit. b) updop. 7. Samochód spełniający warunki z art. 86a ust. 9 ustawy o VAT należy uznać za składnik majątku wykorzystywany wyłącznie na cele działalności gospodarczej w rozumieniu art. 28m updop. 8. Nieodpłatne przekazywanie egzemplarzy autorom oraz w celach promocyjnych i edukacyjnych, jak również sprzedaż z wysokimi rabatami, nie będzie wiązało się z opodatkowaniem ryczałtem od dochodów spółek.
Wnioskodawca, spółka utworzona zgodnie z prawem cypryjskim, jest rezydentem podatkowym Cypru i posiada 91,06% udziałów w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w (...), zwanej dalej „Spółką”. Drugi udziałowiec Spółki, określany jako „Drugi Wspólnik”, posiada pozostałe 8,94% udziałów i rozważa wystąpienie ze Spółki poprzez umorzenie swoich udziałów. Umorzenie miałoby nastąpić w drodze nabycia udziałów przez Spółkę od Drugiego Wspólnika, zgodnie z dobrowolnym umorzeniem, o którym mowa w art. 199 § 1 Kodeksu spółek handlowych. Zgodnie z art. 199 § 3 k.s.h., umorzenie dobrowolne może odbyć się bez wynagrodzenia. Wnioskodawca pyta, czy w związku z planowanym dobrowolnym umorzeniem udziałów Drugiego Wspólnika bez wynagrodzenia, po stronie Wnioskodawcy, jako jedynego pozostającego w Spółce udziałowca, powstanie przychód podlegający opodatkowaniu CIT w Polsce.
Spółka S. sp. z o.o. działa w branży IT. Część jej działalności, związana z tworzeniem nowych oraz rozwijaniem istniejących produktów i procesów (realizowana w ramach prac Grupy 1), spełnia definicję działalności badawczo-rozwojowej zgodnie z art. 4a pkt 26 ustawy o CIT. W związku z tym Spółka ma prawo do odliczenia od podstawy opodatkowania kosztów kwalifikowanych związanych z działalnością badawczo-rozwojową, o których mowa w art. 18d ustawy o CIT.
Spółka, będąca polskim rezydentem podatkowym, zawarła umowę z zagraniczną agencją marketingową, która nie jest polskim rezydentem podatkowym. Na mocy tej umowy Spółka uzyskała prawo do wykorzystania wizerunku kierowcy w specjalnej serii swoich produktów. Zgodnie z umową, Spółka pokrywa wszystkie koszty produkcji i marketingu tych produktów, a agencja otrzymuje wynagrodzenie w formie prowizji od sprzedaży każdego produktu, który wykorzystuje wizerunek kierowcy. Spółka złożyła wniosek o potwierdzenie, że nie była ani nie będzie zobowiązana do potrącenia zryczałtowanego podatku dochodowego od wypłacanych agencji należności, na podstawie art. 26 ust. 1 w związku z art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Organ podatkowy potwierdził, że Spółka nie była ani nie będzie zobowiązana do potrącenia takiego podatku, ponieważ wynagrodzenie za prawo do wykorzystania wizerunku nie stanowi przychodu podlegającego opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym.
Spółka z o.o. powstała w wyniku przekształcenia spółki cywilnej. Przed przekształceniem wspólnicy spółki cywilnej podjęli uchwałę o przeznaczeniu zysków z lat ubiegłych do wypłaty dla wspólników. Po przekształceniu spółka z o.o. będzie zobowiązana do wypłaty tych zysków. Spółka z o.o. złożyła zawiadomienie o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od dochodów spółek na okres 4 lat. Organ podatkowy uznał, że wypłata zysków wypracowanych przez spółkę cywilną przed przekształceniem, dokonana przez spółkę z o.o. po przekształceniu, nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych, o ile spółka z o.o. będzie opodatkowana ryczałtem od dochodów spółek.
Otrzymanie przez Spółkę aportu w postaci przedsiębiorstwa osoby fizycznej skutkuje utratą prawa do opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek. Prawo to wygasa z końcem roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym następuje otrzymanie aportu. Spółka będzie mogła ponownie wybrać opodatkowanie ryczałtem po upływie 3 lat podatkowych, jednak nie wcześniej niż po 36 miesiącach od utraty tego prawa. Organ podatkowy uznał, że stanowisko przedstawione przez Spółkę we wniosku jest nieprawidłowe.
Spółka nie ma obowiązku wykazywania przychodu z tytułu nieodpłatnego lub częściowo odpłatnego świadczenia, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT, w związku z zastosowaniem mechanizmu "Profit Trigger". Zawarła umowy licencyjne, na podstawie których zobowiązana jest do uiszczania opłat licencyjnych. To, że wysokość tych opłat może zostać obniżona do 0% w przypadku spadku marży operacyjnej poniżej 3%, nie oznacza, że świadczenie ma charakter nieodpłatny. Przychód z ewentualnego częściowo odpłatnego świadczenia, dotyczący sprzedaży wyrobów gotowych wytworzonych na terenie SSE, korzysta ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT.
Interpretacja dotyczy ustalenia, czy należności otrzymane od Leasingobiorcy i przekazane przez spółkę XYZ na rzecz Wnioskodawcy (ABC) na podstawie Umowy Finansowania będą podlegały opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych w Polsce. Wnioskodawca (ABC) jest irlandzkim rezydentem podatkowym, który zawarł umowę finansowania z polską spółką XYZ. Na mocy tej umowy, ABC nabędzie wierzytelności XYZ wobec Leasingobiorcy, wynikające z umowy leasingu zawartej przez XYZ. Spółka XYZ będzie przekazywać do ABC płatności otrzymane od Leasingobiorcy. Organ podatkowy uznał, że płatności przekazywane przez XYZ do ABC nie będą stanowić odsetek ani innych przychodów wymienionych w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1 ustawy o CIT, a zatem nie będą podlegały opodatkowaniu w Polsce. Płatności te nie będą wynagrodzeniem za korzystanie przez XYZ z kapitału udostępnionego przez ABC, lecz będą wynikać z realizacji Umowy Finansowania, na podstawie której XYZ zobowiązana jest do przekazywania ABC wierzytelności wobec Leasingobiorcy. W związku z tym, płatności te nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych w Polsce.
Szef Krajowej Administracji Skarbowej z urzędu zmienił interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, uznając, że Wnioskodawca, jako mały podatnik, ma prawo do stosowania obniżonej stawki podatku dochodowego od osób prawnych w wysokości 9% w 2019 roku, aż do momentu przekroczenia limitu przychodów wynoszącego równowartość 1.200.000 euro. Po przekroczeniu tego limitu Wnioskodawca będzie zobowiązany do stosowania stawki 19% podatku dochodowego od osób prawnych.
Zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym, X S.A. zawarła umowę handlową z niemieckim kontrahentem, na mocy której sprzedała nawóz pakowany w worki. Kontrahent miał prawo do reklamacji dotyczącej uszkodzeń opakowań. W grudniu 2023 r. zgłosił reklamację dotyczącą uszkodzonych worków, która została uznana za zasadną. Ustalono, że uszkodzenia były spowodowane wadami jakościowymi wewnętrznej części worków. W związku z tym niemiecki kontrahent samodzielnie przepakował towar w nowe opakowania, ponosząc dodatkowe koszty. Wystawił na rzecz X S.A. notę debetową, która odzwierciedlała te koszty. Organ podatkowy uznał, że kwota zapłacona przez X S.A. na podstawie noty obciążeniowej stanowi koszt uzyskania przychodów, który można potrącić w momencie jego poniesienia, tj. w chwili ujęcia noty debetowej w księgach rachunkowych.
Interpretacja dotyczy ustalenia, czy w związku z planowanym połączeniem spółek, spółka przejmująca (Wnioskodawca) będzie zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego od osób prawnych z tytułu powstania przychodu. Organ podatkowy uznał, że w przypadku Wnioskodawcy nie powstanie przychód podlegający opodatkowaniu. Wynika to z obowiązku kontynuacji amortyzacji podatkowej przejętych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych na zasadach przyjętych przez spółkę przejmowaną. Dodatkowo, wartość emisyjna udziałów wydanych udziałowcowi spółki przejmowanej będzie odpowiadała wartości rynkowej majątku tej spółki, co eliminuje możliwość wystąpienia nadwyżki, o której mowa w art. 12 ust. 1 pkt 8d ustawy o CIT.
Przedsiębiorca, będący spółką z o.o., nie ma możliwości skorzystania z ulgi polegającej na odliczeniu 50% kosztów poniesionych na działalność sportową stowarzyszenia sportowego, ponieważ to stowarzyszenie nie kwalifikuje się jako klub sportowy według definicji zawartej w ustawie o sporcie. Zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, odliczeniu podlegają jedynie koszty związane z finansowaniem klubów sportowych, które realizują cele określone w ustawie o sporcie. Stowarzyszenie, któremu przedsiębiorca zamierza przekazać środki finansowe, nie spełnia tych wymogów, co uniemożliwia skorzystanie z przedmiotowej ulgi.
Interpretacja dotyczy ustalenia, czy wydatki związane z produkcją programów, w tym wydatki wskazane w stanie faktycznym, mogą być uznane za bezpośrednie koszty uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, które Spółka powinna rozliczać proporcjonalnie do osiąganych przychodów. Organ stwierdził, że: 1. Wydatki na wynagrodzenia pracowników zatrudnionych na umowę o pracę nie mogą być rozliczane proporcjonalnie do przychodów i powinny być ujmowane jako koszty w miesiącu, za który są należne, zgodnie z art. 15 ust. 4g ustawy o CIT. 2. Pozostałe wydatki związane z produkcją programów, w tym koszty umów cywilnoprawnych, stanowią koszty bezpośrednie, które powinny być rozliczane proporcjonalnie do osiąganych przychodów, zgodnie z art. 15 ust. 4 ustawy o CIT. Organ uznał zatem stanowisko Spółki za prawidłowe w zakresie pozostałych kosztów produkcji, natomiast za nieprawidłowe w odniesieniu do rozliczania wynagrodzeń pracowniczych.
Interpretacja indywidualna dotyczy ustalenia, czy prace realizowane przez spółkę w ramach działalności PRO mieszczą się w definicji działalności badawczo-rozwojowej, zgodnie z art. 4a pkt 26 ustawy o CIT, oraz czy koszty związane z tą działalnością będą kwalifikowane zgodnie z art. 18d ust. 2 i 3 ustawy o CIT. Organ podatkowy uznał, że: 1. Prace prowadzone przez spółkę w ramach działalności PRO spełniają definicję działalności badawczo-rozwojowej, o której mowa w art. 4a pkt 26 ustawy o CIT. Mają one charakter twórczy, są realizowane w sposób systematyczny, mają na celu zwiększenie zasobów wiedzy oraz wykorzystanie tej wiedzy do tworzenia nowych zastosowań, a także nie są rutynowymi ani okresowymi zmianami. 2. Koszty PRO ponoszone przez spółkę będą kwalifikowane zgodnie z art. 18d ust. 2 i 3 ustawy o CIT. Organ potwierdził, że spółka może zaliczyć do kosztów kwalifikowanych m.in. wynagrodzenia pracowników wraz ze składkami ZUS, odpisy amortyzacyjne od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych wykorzystywanych w działalności badawczo-rozwojowej, a także wpłaty na pracownicze plany kapitałowe.
Interpretacja dotyczy skutków podatkowych planowanego połączenia spółek A. Sp. z o.o. S.K.A. (spółka przejmująca) oraz D. sp. z o.o. sp.k. (spółka przejmowana) w podatku dochodowym od osób prawnych. Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że połączenie będzie neutralne podatkowo dla spółki przejmującej (A. Sp. z o.o. S.K.A.). Wartość rynkowa majątku spółki przejmowanej, który zostanie przekazany spółce przejmującej, nie przekroczy wartości emisyjnej udziałów przydzielonych udziałowcom spółek łączonych. Dodatkowo, spółka przejmująca będzie kontynuować wycenę podatkową aktywów wynikających z ksiąg przejmowanych podmiotów oraz przypisze przejmowane składniki do działalności prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W związku z tym, na podstawie art. 12 ust. 4 pkt 3e ustawy CIT, do przychodów spółki przejmującej nie zostanie zaliczona nadwyżka wartości rynkowej majątku spółki przejmowanej nad wartością przyjętą dla celów podatkowych. Ponadto, zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 3f ustawy CIT, do przychodów nie zostanie zaliczona wartość majątku spółki przejmowanej odpowiadająca procentowemu udziałowi spółki przejmującej w kapitale zakładowym spółki przejmowanej, określonemu na dzień poprzedzający dzień połączenia, przy założeniu, że spółka przejmująca posiada w kapitale zakładowym spółki przejmowanej udział nie mniejszy niż 10%. W związku z tym planowane połączenie będzie neutralne podatkowo dla spółki przejmującej. Dodatkowo, planowane połączenie będzie neutralne podatkowo dla wspólnika spółki przejmującej, który jest podatnikiem CIT (B. Sp. z o.o.). Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 8ba ustawy CIT, przychodem jest wartość emisyjna udziałów spółki przejmującej przydzielonych wspólnikowi spółki przejmowanej, ustalona na dzień poprzedzający dzień połączenia. W analizowanej sprawie spółka przejmująca nie wyda udziałów wspólnikowi spółki przejmowanej będącemu osobą prawną, lecz jedynie wspólnikowi będącemu osobą fizyczną. W związku z tym, w przypadku wspólnika będącego podatnikiem CIT (B. Sp. z o.o.) nie powstanie przychód podatkowy.
Interpretacja dotyczy oceny skutków podatkowych w podatku dochodowym od osób prawnych, związanych z obowiązkiem Banku do poboru podatku od dywidend wypłacanych fundacjom rodzinnym oraz fundacjom rodzinnym w organizacji, w kontekście zwolnienia przewidzianego w art. 6 ust. 1 pkt 25 ustawy o CIT. Bank prowadzi rachunki papierów wartościowych dla klientów, w tym fundacji rodzinnych oraz fundacji rodzinnych w organizacji. W związku z papierami wartościowymi zarejestrowanymi na tych rachunkach, Bank dokonuje wypłat dywidend oraz innych przychodów z tytułu udziału w zyskach osób prawnych. Bank wymaga od fundacji rodzinnych i fundacji rodzinnych w organizacji oświadczeń potwierdzających spełnienie warunków do zastosowania zwolnienia z art. 6 ust. 1 pkt 25 ustawy o CIT. Organ podatkowy uznał, że Bank jako płatnik ma prawo do zastosowania wskazanego zwolnienia przy wypłacie dywidend fundacjom rodzinnym oraz fundacjom rodzinnym w organizacji, pod warunkiem spełnienia określonych wymogów. Zwolnienie to nie dotyczy działalności gospodarczej fundacji, która wykracza poza zakres określony w art. 5 ustawy o fundacji rodzinnej. Dodatkowo, fundacja rodzinna w organizacji traci prawo do zwolnienia, jeśli nie zostanie zgłoszona do rejestru fundacji rodzinnych w terminie 6 miesięcy od dnia jej powstania.
Interpretacja indywidualna dotyczy ustalenia skutków podatkowych w podatku dochodowym od osób prawnych dla spółki, która jest beneficjentem decyzji o wsparciu nowej inwestycji. Spółka prowadziła działalność produkcyjną, handlową i usługową na obszarze wskazanym w decyzji o wsparciu. Zadała pytania dotyczące m.in. zwolnienia z opodatkowania przychodów ze sprzedaży odpadów poprodukcyjnych, traktowania kosztów amortyzacji, wydatków wspólnych oraz świadczeń pozapłacowych dla pracowników, a także sposobu rozliczania dodatnich i ujemnych różnic kursowych. Organ uznał, że przychody ze sprzedaży odpadów poprodukcyjnych nie będą zwolnione z opodatkowania, ponieważ nie zostały wymienione w decyzji o wsparciu. Spółka może natomiast rozpoznać koszty uzyskania przychodów ze sprzedaży odpadów w wysokości ceny ich nabycia lub kosztu wytworzenia, a w przypadku, gdy cena nabycia lub koszt wytworzenia przewyższa cenę sprzedaży netto, w wysokości ceny sprzedaży netto. Organ nie zaakceptował również stanowiska Spółki dotyczącego zaliczania w pełnej wysokości do kosztów kwalifikowanych amortyzacji środków trwałych, wydatków wspólnych oraz świadczeń pozapłacowych dla pracowników. Zaznaczył, że koszty te należy pomniejszyć o rozpoznane koszty uzyskania przychodów ze sprzedaży odpadów poprodukcyjnych. Natomiast organ potwierdził prawidłowość stanowiska Spółki w zakresie rozliczania dodatnich i ujemnych różnic kursowych.
Interpretacja dotyczy ustalenia, czy odszkodowanie otrzymane przez Spółkę S w ramach wzajemnych ustępstw oraz w celu polubownego zakończenia sporu z Z podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych. Organ podatkowy uznał, że odszkodowanie w wysokości 3 mln zł stanowi przychód, który podlega opodatkowaniu tym podatkiem. Zauważono, że odszkodowanie to jest związane z nielegalnym korzystaniem przez kontrahenta z oprogramowania Spółki S, co skutkuje przysporzeniem o charakterze definitywnym i bezwarunkowym, które nie znajduje się w katalogu przychodów niestanowiących przychodów podatkowych. W związku z tym organ uznał stanowisko Spółki S za nieprawidłowe.
Wnioskodawca, spółka A Ltd z siedzibą na Cyprze, jest 100% udziałowcem polskiej spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Planowana reorganizacja zakłada transgraniczne połączenie Wnioskodawcy z Polską Spółką, w wyniku którego Wnioskodawca stanie się spółką przejmującą, a Polska Spółka spółką przejmowaną. Wnioskodawca zadał dwa pytania: 1) Czy w wyniku połączenia spółek po stronie Wnioskodawcy powstanie przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych w Polsce, zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 8d ustawy o CIT? 2) Czy ewentualny przychód będzie traktowany jako dywidenda, co umożliwi zwolnienie od podatku dochodowego w Polsce, zgodnie z art. 10 ust. 2 lit. a) Umowy między Rządem RP a Rządem Republiki Cypru w sprawie unikania podwójnego opodatkowania? Organ podatkowy uznał, że stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do pytania nr 1 jest prawidłowe, stwierdzając, że w wyniku połączenia spółek po stronie Wnioskodawcy nie powstanie przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych w Polsce, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 8d ustawy o CIT. W związku z brakiem takiego przychodu, rozpatrywanie wniosku w zakresie pytania nr 2 uznano za bezzasadne.
Interpretacja dotyczy oceny, czy zespół składników materialnych i niematerialnych opisany we wniosku (z wyłączeniem gruntów, praw użytkowania wieczystego gruntów oraz budynków) stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 4a pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Organ uznał, że ten zespół składników będzie zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, ponieważ będzie wyodrębniony organizacyjnie, finansowo i funkcjonalnie w ramach istniejącego przedsiębiorstwa Spółki. Dodatkowo, zespół ten będzie zdolny do samodzielnego działania jako niezależny podmiot gospodarczy. W związku z tym, w kontekście aportu tego zespołu składników do spółki SPV, zastosowanie znajdzie wyłączenie z art. 12 ust. 4 pkt 25 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
Spółka, która jest opodatkowana ryczałtem od dochodów, tzw. CIT estońskim, zatrudnia trzy osoby na pełny etat i spełnia warunek zatrudnienia określony w art. 28j ust. 1 pkt 3 lit. a ustawy o CIT. Jeden z pracowników zamierza skorzystać z urlopu bezpłatnego przez znaczną część roku. Organ podatkowy uznał, że spółka nadal będzie spełniać warunek zatrudnienia, ponieważ umowa o pracę pracownika przebywającego na urlopie bezpłatnym pozostaje w mocy, a stosunek pracy nie ustał, co oznacza, że pracownik ten wciąż jest wliczany do stanu zatrudnienia. W związku z tym spółka będzie kontynuować spełnianie warunku zatrudnienia wskazanego w art. 28j ust. 1 pkt 3 lit. a ustawy o CIT.
Spółka A sp. z o.o. posiadała budynek myjni samochodów ciężarowych wraz z warsztatem, który został zniszczony w wyniku pożaru. Obiekt ten składał się z wielu środków trwałych, w tym budynku, infrastruktury towarzyszącej oraz instalacji myjącej. Po zdarzeniu spółka złożyła roszczenie do ubezpieczyciela i otrzymała odszkodowanie w wysokości około 80% wnioskowanej sumy. Spółka uznała, że kwota przeznaczona na koszty odbudowy, zarówno w przypadku wytworzenia we własnym zakresie, jak i zakupu środków trwałych zaliczonych zgodnie z Klasyfikacją do tego samego rodzaju co środki trwałe, z którymi związana była szkoda, podlega zwolnieniu na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 54a ustawy o CIT. Organ podatkowy potwierdził, że spółka spełniła przesłanki tego przepisu i może skorzystać ze zwolnienia odszkodowania do wysokości poniesionych wydatków na odbudowę, bez konieczności ustalania proporcji odszkodowania przypadającej na poszczególne środki trwałe.
Interpretacja dotyczy oceny, czy różnice kursowe powstałe w wyniku realizacji kontraktów FX forward, które zabezpieczają ryzyko walutowe związane z umowami zawieranymi przez spółkę, powinny być uwzględniane przy obliczaniu nadwyżki kosztów finansowania dłużnego zgodnie z art. 15c ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Spółka prowadzi działalność polegającą na świadczeniu usług dla spółek wytwórczych, a cena za dostawy ustalana jest w euro, co wymusza na niej nabywanie tej waluty. Aby zabezpieczyć się przed ryzykiem zmian kursu euro, spółka zawiera kontrakty FX forward z bankami. W wyniku rozliczeń z tytułu tych kontraktów, po stronie spółki powstają różnice kursowe, które stanowią przychody oraz koszty uzyskania przychodów dla celów podatku dochodowego od osób prawnych. Organ podatkowy uznał, że różnice kursowe związane z kontraktami FX forward dotyczą kluczowych transakcji dla działalności spółki i nie są związane z pozyskaniem finansowania zewnętrznego. W związku z tym, różnice te nie kwalifikują się jako koszty finansowania dłużnego w rozumieniu art. 15c ust. 1 ustawy o CIT i nie powinny być uwzględniane przy obliczaniu nadwyżki tych kosztów. Organ uznał zatem stanowisko spółki za prawidłowe.
Interpretacja indywidualna dotyczy oceny, czy zespół składników materialnych i niematerialnych opisany we wniosku, który ma być wniesiony aportem do spółki zależnej (SPV), stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa zgodnie z art. 4a pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Organ podatkowy uznał, że przedstawiony zespół składników, określany jako Pion Operacyjny, spełnia kryteria do uznania go za zorganizowaną część przedsiębiorstwa. Pion Operacyjny będzie wyodrębniony organizacyjnie, finansowo i funkcjonalnie w ramach istniejącego przedsiębiorstwa oraz będzie zdolny do samodzielnego prowadzenia działalności gospodarczej. W związku z tym, aport tego zespołu składników do SPV będzie mógł korzystać z wyłączenia z opodatkowania na podstawie art. 12 ust. 4 pkt 25 lit. b ustawy o CIT.
Wnioskodawca, spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, powstała w wyniku przekształcenia spółki cywilnej. Przed przekształceniem wspólnicy spółki cywilnej podjęli uchwałę o przeznaczeniu zysków z lat ubiegłych do wypłaty dla wspólników. Po przekształceniu, spółka z o.o. będzie zobowiązana do realizacji tych wypłat. Spółka z o.o. złożyła zawiadomienie o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od dochodów spółek. Organ podatkowy uznał, że wypłata zysków wypracowanych przez spółkę cywilną, dokonana po przekształceniu w spółkę z o.o. oraz po złożeniu zawiadomienia o wyborze opodatkowania ryczałtem, nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.
Spółka prowadzi sprzedaż towarów, z których część ma cenę regulowaną przepisami prawa (cena sztywna), a część sprzedawana jest po cenach rynkowych. Spółka może wyodrębnić przychody z obu kategorii sprzedaży oraz przyporządkować część kosztów do każdej z nich. Niemniej jednak, niektóre koszty ogólne nie mogą być jednoznacznie przypisane do jednej lub drugiej kategorii sprzedaży (koszty wspólne). Organ podatkowy potwierdził, że w takiej sytuacji spółka ma prawo ustalić proporcję kosztów wspólnych na podstawie relacji przychodów ze sprzedaży po cenach rynkowych do przychodów ze sprzedaży po cenach sztywnych, wynikających z przepisów prawa. Takie podejście jest prawidłowe dla obliczenia podatku minimalnego.
Spółka, będąca małą instytucją płatniczą podlegającą nadzorowi Komisji Nadzoru Finansowego (KNF), nie ma prawa zaliczać do kosztów uzyskania przychodów nieściągalnych wierzytelności z tytułu udzielonych pożyczek. Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 25 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, taka możliwość przysługuje jedynie jednostkom organizacyjnym, których działalność w zakresie udzielania kredytów (pożyczek) jest nadzorowana przez państwowy organ nadzoru nad rynkiem finansowym. Działalność Spółki, skoncentrowana na świadczeniu usług płatniczych, nie spełnia tego wymogu. W związku z tym Spółka nie może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów nieściągalnych wierzytelności z tytułu udzielonych pożyczek.
Spółka A Sp. z o.o. jest polskim rezydentem podatkowym, który nabywa oprogramowanie od podmiotów z siedzibą w Stanach Zjednoczonych (nierezydentów). W ramach tego oprogramowania uzyskuje dostęp do platformy e-learningowej, która umożliwia współpracownikom Spółki uczestnictwo w szkoleniach oraz kursach online (Szkolenia). Celem Szkoleń jest podniesienie kompetencji pracowników, poprawa jakości świadczonych przez nich usług oraz motywowanie ich do bardziej efektywnej pracy na rzecz Spółki. Spółka zapytała, czy ma obowiązek pobrania zryczałtowanego podatku u źródła przy wypłacie wynagrodzenia na rzecz nierezydentów za udział współpracowników w Szkoleniach. Organ podatkowy uznał, że Spółka nie ma obowiązku pobrania zryczałtowanego podatku u źródła, ponieważ usługi szkoleniowe nabywane od nierezydentów nie mieszczą się w katalogu usług określonym w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, które podlegają opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem u źródła.
Wnioskodawca, będący polskim rezydentem podatkowym oraz podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, od 1 stycznia 2024 r. zdecydował się na opodatkowanie ryczałtem od dochodów spółek. Spółka dysponuje samochodami ciężarowymi, które są wykorzystywane wyłącznie w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Wnioskodawca ma wątpliwości, czy wydatki oraz odpisy amortyzacyjne związane z używaniem tych samochodów przez pracowników i wspólników Spółki powinny być traktowane jako ukryte zyski lub wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą, co mogłoby skutkować ich opodatkowaniem ryczałtem od dochodów spółek. Organ podatkowy potwierdził, że jeśli samochody ciężarowe są używane wyłącznie do celów działalności gospodarczej, to wydatki i odpisy amortyzacyjne nie będą uznawane za ukryte zyski ani wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą, pod warunkiem, że Wnioskodawca potrafi to udowodnić.
Wnioskodawca, będący spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, prowadzi działalność gospodarczą w zakresie projektowania i wdrażania zrobotyzowanych systemów produkcji. Działalność ta kwalifikuje się jako działalność badawczo-rozwojowa zgodnie z art. 4a pkt 26 i 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, co umożliwia Wnioskodawcy skorzystanie z ulgi na działalność badawczo-rozwojową. Koszty związane z działalnością B+R, obejmujące wynagrodzenia pracowników oraz koszty materiałów, są uznawane za koszty kwalifikowane w rozumieniu art. 18d ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
Interpretacja dotyczy skutków podatkowych wypłaty zysków wypracowanych w jednoosobowej działalności gospodarczej (Przedsiębiorstwo) po jej przekształceniu w spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością, a następnie w spółkę komandytową (Spółka). Organ podatkowy potwierdził, że planowane wypłaty zysków z Przedsiębiorstwa, zgromadzonych na kapitale zapasowym Spółki, na rzecz Komplementariusza (właściciela Przedsiębiorstwa) nie będą podlegały opodatkowaniu ryczałtem od dochodów spółek (estońskim CIT). Organ wskazał, że zyski te nie są dochodem z tytułu podzielonego zysku, ukrytych zysków ani inną kategorią dochodu podlegającego opodatkowaniu ryczałtem, ponieważ zostały wypracowane przed rozpoczęciem okresu opodatkowania Spółki ryczałtem.
Wnioskodawca, fundacja, zapytał o możliwość skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego od podatku dochodowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT w kontekście planowanych umów darowizn oraz umów pożyczek z opcją częściowego umorzenia. Organ interpretacyjny uznał, że cele statutowe Wnioskodawcy nie są zgodne z celami preferowanymi przez ustawodawcę w tym przepisie, który obejmuje działalność oświatową, rehabilitację zawodową i społeczną inwalidów oraz pomoc społeczną. W związku z tym Wnioskodawca nie ma prawa do zwolnienia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT.
Spółka organizuje akcję promocyjną, w ramach której uczestnicy, po spełnieniu określonych warunków, mogą nabyć Wycieczkę i/lub Nagrodę za 1 PLN. Działania te mają na celu uatrakcyjnienie oferty Spółki oraz zwiększenie sprzedaży towarów. Organ podatkowy uznał, że: 1. Spółka powinna rozpoznać przychód podatkowy w wysokości ceny sprzedaży Wycieczki/Nagrody, czyli 1 PLN, ponieważ stosowanie preferencyjnych cen ma uzasadnienie ekonomiczne związane z realizacją działań marketingowych. 2. Spółka ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wartość wydatków poniesionych na nabycie Wycieczki/Nagrody od dostawcy, gdyż wydatki te są związane z uzyskaniem, zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów Spółki.
Fundacja, jako organizacja pożytku publicznego, prowadzi działalność statutową w zakresie zadań publicznych określonych w ustawie o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie. Przekazała darowizny pieniężne na realizację projektów zgodnych z jej celami statutowymi. Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 6c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, dochód Fundacji, który został przeznaczony na te darowizny, korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego, ponieważ został wydatkowany na działalność statutową Fundacji, z wyłączeniem działalności gospodarczej.
Szef Krajowej Administracji Skarbowej z urzędu zmienił interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, stwierdzając, że umowa odpłatnego oddania przedsiębiorstwa do używania i pobierania pożytków, zawarta pomiędzy Finansującym a Korzystającym, nie jest umową leasingu w rozumieniu art. 17a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Szef KAS ocenił, że przepisy ustawy dotyczące leasingu nie obejmują stosunku prawnego, w ramach którego jeden podmiot odpłatnie oddaje przedsiębiorstwo lub zorganizowaną część przedsiębiorstwa innemu podmiotowi. W związku z tym, Szef KAS uznał, że Korzystający nie ma prawa do zaliczania do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych będących przedmiotem umowy, jak również odpisów amortyzacyjnych od wartości firmy (dodatniej wartości firmy), która mogła powstać w wyniku zawarcia tej umowy.
Spółka A sp. z o.o. prowadzi działalność gospodarczą, w tym najem nieruchomości. Część jej wierzytelności okazała się nieściągalna, co skutkowało zakończeniem postępowania egzekucyjnego przez komornika, który wydał postanowienie o umorzeniu, stwierdzając brak majątku dłużnika, z którego mogłaby być egzekwowana wierzytelność. Spółka dokonywała odpisów aktualizacyjnych na te wierzytelności w księgach rachunkowych, jednak nie zaliczała ich do kosztów uzyskania przychodów. Obecnie spółka rozważa złożenie korekt zeznań podatkowych CIT-8 za wcześniejsze lata, aby uwzględnić te wierzytelności jako koszty uzyskania przychodów. Organ podatkowy potwierdził, że spółka ma prawo do złożenia korekt zeznań CIT-8 oraz do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wartości netto wierzytelności, które zostały odpisane jako nieściągalne w księgach rachunkowych lub których nieściągalność została udokumentowana zgodnie z art. 16 ust. 2 ustawy o CIT.
Interpretacja dotyczy skutków podatkowych w podatku dochodowym od osób prawnych związanych z przystąpieniem fundacji rodzinnej do alternatywnego funduszu inwestycyjnego (AIF) z siedzibą w Luksemburgu. Fundacja rodzinna planuje nabyć akcje, które dają prawa udziałowe w spółce typu special limited partnership (Société en commandite spéciale) z siedzibą w Luksemburgu, posiadającej status AIF. Organ podatkowy uznał, że: 1. Przystąpienie fundacji rodzinnej do Funduszu nie będzie traktowane jako działalność niedozwolona, co oznacza, że nie wykracza poza zakres działalności określony w ustawie o fundacji rodzinnej. W związku z tym przychody fundacji z inwestycji kapitałowych realizowanych przez Fundusz będą zwolnione z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych. 2. Przychody fundacji z bezpośrednich inwestycji kapitałowych, w tym wypłaty z tytułu wykupu akcji emitowanych przez Fundusz oraz sprzedaży akcji Funduszu, również będą zwolnione z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych. 3. Wypłaty zysków z Funduszu na rzecz fundacji będą neutralne podatkowo i nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.
Wnioskodawca planuje nabyć nieruchomość w Ł., składającą się z budynku, który przez 35 lat był wykorzystywany przez Gminę Miasto Ł. Zamierza ponieść nakłady, które zwiększą wartość początkową budynku dla celów amortyzacji podatkowej, przekraczające 30% jego wartości początkowej. Po zakończeniu prac modernizacyjnych budynek zostanie przystosowany do prowadzenia hostelu przez Wnioskodawcę i zakwalifikowany według Klasyfikacji Środków Trwałych do rodzaju 109 - pozostałe budynki niemieszkalne. Organ podatkowy uznał, że w przedstawionym zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca będzie miał prawo ustalić stawki amortyzacji podatkowej budynku na podstawie art. 16j ust. 1 pkt 3 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, co oznacza, że okres amortyzacji nie może być krótszy niż 3 lata.
Wnioskodawczyni, Spółka I. E. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w K. (I. E.), jest polskim rezydentem podatkowym, co oznacza, że podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Drugim podmiotem zaangażowanym w planowane działania jest Spółka I. S. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w S. (I. S.), która również jest polskim rezydentem podatkowym. I. E. jest jedynym właścicielem I. S., posiadając 100% udziałów w jej kapitale zakładowym. Spółki planują połączenie poprzez przejęcie zgodnie z art. 492 § 1 pkt 1 Kodeksu Spółek Handlowych, co oznacza przeniesienie całego majątku I. S. jako Spółki Przejmowanej na I. E. jako Spółkę Przejmującą (Połączenie). Wnioskodawczyni (I. E.) zadała pytanie, czy w związku z Połączeniem po jej stronie powstanie przychód w podatku dochodowym od osób prawnych. Organ podatkowy uznał stanowisko Wnioskodawczyni za prawidłowe. W wyniku Połączenia po stronie Wnioskodawczyni (Spółki Przejmującej) nie powstanie przychód podatkowy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 8c, 8d oraz 8f ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
Wnioskodawca, będący polskim rezydentem i prowadzący działalność w branży informatycznej, zawarł umowę najmu pomieszczeń biurowych. Z uwagi na to, że nie przedstawił wynajmującemu wymaganej gwarancji bankowej lub ubezpieczeniowej, wynajmujący nałożył na niego karę umowną. Wnioskodawca zakwestionował zasadność oraz wysokość naliczonej kary. Po rozmowach strony zawarły porozumienie, na mocy którego Wnioskodawca zobowiązał się do zapłaty kwoty 290.000 zł na rzecz wynajmującego. Wnioskodawca pragnął ustalić, czy ta kwota może być uznana za koszt uzyskania przychodów. Organ podatkowy ocenił, że wydatek w wysokości 290.000 zł, zapłacony przez Wnioskodawcę na podstawie porozumienia, nie stanowi kosztu uzyskania przychodów. Poniesiony wydatek nie spełnia przesłanek celowości i racjonalności, ani nie przyczynia się do osiągnięcia przychodów lub zabezpieczenia źródła przychodów. Wydatek ten wynika z niewłaściwego działania Wnioskodawcy, który nie dopełnił obowiązku przedstawienia gwarancji zgodnie z umową najmu. Takie postępowanie nie może być uznane za celowe ani racjonalne, a także nie służy uzyskaniu przychodów przez Wnioskodawcę. Organ podatkowy stwierdził, że Wnioskodawca nie ma prawa przenosić na budżet państwa ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.
Spółka [Spółka] jest polską spółką nieruchomościową, której jedynym udziałowcem jest zagraniczny podmiot [Zainteresowany] z siedzibą w Holandii. Zainteresowany planuje wniesienie 100% udziałów w [Spółce] do spółki holdingowej utworzonej w Holandii, w zamian za udziały tej spółki holdingowej. Mimo że transakcja dotyczy udziałów w polskiej spółce nieruchomościowej, dla Zainteresowanego nie powstanie przychód podlegający opodatkowaniu w Polsce, ponieważ transakcja spełnia warunki wymiany udziałów określone w ustawie o CIT. W związku z tym, [Spółka] nie będzie zobowiązana do poboru zaliczki na podatek dochodowy.
Fundacja rodzinna przystąpi do alternatywnego funduszu inwestycyjnego (AIF) z siedzibą w Luksemburgu, który będzie prowadził działalność wyłącznie w zakresie inwestycji kapitałowych. Zgodnie z ustawą o fundacji rodzinnej, przystąpienie fundacji do funduszu inwestycyjnego z siedzibą za granicą oraz uzyskiwanie przychodów z tego tytułu mieści się w dozwolonej działalności fundacji. W związku z tym, przychody fundacji z inwestycji kapitałowych realizowanych przez fundusz, jak również przychody z bezpośrednich inwestycji kapitałowych (wykup i sprzedaż akcji) będą zwolnione z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych. Wypłaty zysków z funduszu na rzecz fundacji również będą neutralne podatkowo i nie podlegają opodatkowaniu.
Spółka przekształcona będzie miała prawo do korzystania ze zwolnienia podatkowego, które obejmuje dochody z działalności gospodarczej uzyskane w wyniku realizacji nowej inwestycji wskazanej w Decyzji o wsparciu, na terenie określonym w tej decyzji. Przekształcenie spółki nie wpłynie na możliwość korzystania ze zwolnienia podatkowego, ponieważ spółka przekształcona kontynuuje działalność spółki przekształcanej i dziedziczy wszystkie prawa oraz obowiązki spółki przekształcanej, w tym te wynikające z Decyzji o wsparciu.
Spółka prowadzi systematyczne i twórcze prace badawczo-rozwojowe, mające na celu opracowywanie nowych produktów oraz ulepszanie istniejących rozwiązań i technologii. Projekty B+R realizowane przez Spółkę spełniają definicję działalności badawczo-rozwojowej zawartą w art. 4a pkt 26-28 ustawy o CIT, co uprawnia ją do skorzystania z ulgi B+R, o której mowa w art. 18d ust. 1 ustawy o CIT.
Wnioskodawca, będący polskim rezydentem podatkowym, świadczył usługi Komercjalizacji Insight'u oraz usługi Komercjalizacji za pomocą Mediów Reklamowych na rzecz Podmiotu powiązanego oraz Dostawców. W celu realizacji tych usług Wnioskodawca korzystał z zasobów, takich jak dane, przestrzeń oraz narzędzia reklamowe, udostępnianych przez Podmiot powiązany. Wnioskodawca ponosił koszty związane z udostępnianiem tych zasobów. Organ podatkowy uznał, że koszty te są bezpośrednio związane ze świadczeniem usług przez Wnioskodawcę, a zatem nie podlegają ograniczeniom wynikającym z art. 15e ust. 1 ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r.
Interpretacja dotyczy możliwości odliczenia przez spółkę X kosztów zatrudnienia pracowników Działu (...), którzy zajmują się projektowaniem i wdrażaniem nowych produktów, modyfikowaniem receptur, kontrolą procesów produkcyjnych oraz przygotowywaniem prób ofertowych dla klientów. Organ podatkowy potwierdził, że te koszty są kwalifikowane w rozumieniu ulgi badawczo-rozwojowej (art. 18d ustawy CIT) i mogą być odliczone od podstawy opodatkowania. Ponadto organ uznał, że część kosztów zatrudnienia pracowników, którzy głównie wykonują standardową działalność spółki, a jednocześnie częściowo angażują się w działalność badawczo-rozwojową, może być odliczona na podstawie art. 18d ustawy CIT, pod warunkiem prowadzenia ewidencji czasu pracy tych pracowników.
Spółka A.S.A. (Wnioskodawca) jest polskim rezydentem podatkowym, który nabywa oprogramowanie od podmiotu z siedzibą w Stanach Zjednoczonych (Dostawca). Wnioskodawca uzyskuje jedynie licencję użytkownika końcowego, co uprawnia go do korzystania z oprogramowania wyłącznie na własne potrzeby oraz dla podmiotów powiązanych. Wnioskodawca nie nabywa praw autorskich ani nie ma prawa do dalszego udostępniania lub modyfikacji oprogramowania. Organ podatkowy uznał, że wynagrodzenie wypłacane przez Wnioskodawcę Dostawcy z tytułu nabycia licencji użytkownika końcowego nie kwalifikuje się jako należności licencyjne w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT. W związku z tym, Wnioskodawca nie ma obowiązku poboru podatku u źródła od tych płatności. Organ potwierdził, że stanowisko Wnioskodawcy w tej kwestii jest prawidłowe.
Wspólnota Mieszkaniowa zawarła umowę dzierżawy części nieruchomości gruntowej z Gminą, która ma na celu jedynie umożliwienie wjazdu i wyjazdu z sąsiadujących garaży należących do Gminy. Przychody z tej umowy dzierżawy nie mogą być klasyfikowane jako dochody z gospodarki zasobami mieszkaniowymi, ponieważ grunt ten nie jest wykorzystywany na potrzeby mieszkaniowe mieszkańców Wspólnoty. W związku z tym, dochód ten nie pochodzi z gospodarki zasobami mieszkaniowymi, lecz stanowi dochód z innej działalności, co rodzi obowiązek jego opodatkowania. Organ podatkowy uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.
Spółka A. Sp. z o.o. (Wnioskodawca) jest polskim rezydentem podatkowym, który nabywa oprogramowanie od dostawcy z siedzibą w Stanach Zjednoczonych. Wnioskodawca uzyskuje jedynie licencje użytkownika końcowego, które uprawniają go do korzystania z oprogramowania wyłącznie na własne potrzeby, bez możliwości dalszego udostępniania lub modyfikacji. Organ podatkowy uznał, że wynagrodzenie wypłacane dostawcy nie stanowi należności licencyjnych podlegających opodatkowaniu podatkiem u źródła w Polsce. Wynika to z faktu, że prawa umożliwiające jedynie korzystanie z programu, bez przeniesienia praw autorskich, nie stanowią podstawy do naliczania opłat licencyjnych. W związku z tym Wnioskodawca nie ma obowiązku poboru podatku u źródła od tych płatności.
Spółka A. Sp. z o.o. (Wnioskodawca) jest polskim rezydentem podatkowym, który nabywa oprogramowanie od dostawcy z siedzibą w Stanach Zjednoczonych. Wnioskodawca otrzymuje jedynie licencje użytkownika końcowego, które pozwalają mu na korzystanie z oprogramowania wyłącznie do własnych potrzeb, bez prawa do dalszego udostępniania lub modyfikacji. Organ podatkowy uznał, że wynagrodzenie wypłacane dostawcy nie kwalifikuje się jako należności licencyjne w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, a zatem Wnioskodawca nie ma obowiązku poboru podatku u źródła od tych płatności. Stanowisko Wnioskodawcy zostało uznane za prawidłowe.
Interpretacja indywidualna dotyczy oceny, czy działalność Spółki związana z tworzeniem i rozwijaniem oprogramowania komputerowego kwalifikuje się jako działalność badawczo-rozwojowa w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, co umożliwiałoby skorzystanie z preferencyjnego opodatkowania dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej (IP Box). Organ podatkowy uznał, że działalność Spółki w zakresie tworzenia i rozwijania oprogramowania nie spełnia definicji działalności badawczo-rozwojowej. Spółka nie prowadzi samodzielnie prac nad oprogramowaniem, lecz nabywa je od współpracowników prowadzących własne działalności gospodarcze (B2B). Jej działalność koncentruje się na zarządzaniu projektami, koordynowaniu prac oraz wykonywaniu prac koncepcyjnych, podczas gdy wszelkie działania mogące być uznane za badawczo-rozwojowe są realizowane przez podmioty zewnętrzne. W związku z tym, Spółka nie spełnia wymogu prowadzenia działalności badawczo-rozwojowej bezpośrednio związanej z wytworzeniem, komercjalizacją, rozwojem lub ulepszeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, co jest niezbędne do uzyskania preferencyjnego opodatkowania w ramach IP Box.
Spółka A. Sp. z o.o. (Wnioskodawca) jest polskim rezydentem podatkowym, który nabywa oprogramowanie od izraelskiego dostawcy (Dostawca) w celu wykorzystania go na własne potrzeby oraz potrzeby podmiotów powiązanych. Wnioskodawca uzyskuje jedynie licencję użytkownika końcowego, co uprawnia go do korzystania z oprogramowania, ale nie przenosi praw autorskich. Wnioskodawca zapytał, czy wynagrodzenie wypłacane Dostawcy z tytułu nabycia tych licencji podlega opodatkowaniu podatkiem u źródła w Polsce na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT. Organ podatkowy uznał, że zgodnie z przepisami prawa autorskiego oraz umową o unikaniu podwójnego opodatkowania między Polską a Izraelem, wynagrodzenie wypłacane przez Wnioskodawcę nie jest traktowane jako należności licencyjne, lecz jako wynagrodzenie za nabycie licencji użytkownika końcowego. W związku z tym, Wnioskodawca nie ma obowiązku poboru podatku u źródła od tych płatności.
Środki finansowe przekazywane przez gminy na realizację inwestycji mieszkaniowych przez spółkę SIM X Sp. z o.o. nie kwalifikują się do zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 47 oraz art. 17 ust. 1 pkt 48 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Stanowią one rekompensatę za świadczenie usług publicznych, a nie dotację z budżetu państwa lub budżetu jednostki samorządu terytorialnego. Dodatkowo, środki te nie pochodzą od agencji rządowych ani agencji wykonawczych, które otrzymały je z budżetu państwa. W związku z tym, spółka SIM X Sp. z o.o. nie ma możliwości skorzystania ze zwolnień przewidzianych w tych przepisach.
Spółka jest częścią międzynarodowej Grupy zajmującej się (...). W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka zawiera umowy najmu powierzchni sklepowych, w których czynsz ustalany jest w walucie obcej (EUR) i przeliczany na PLN. W celu zabezpieczenia się przed ryzykiem kursowym, Spółka podpisała umowę pożyczki hedgingowej, a środki z tej pożyczki są przeznaczane na utworzenie depozytu w EUR. Organ podatkowy uznał, że: 1) Odsetki od pożyczki hedgingowej są kosztami uzyskania przychodów dla Spółki. 2) Odsetki od pożyczki hedgingowej traktowane są jako koszty finansowania dłużnego i podlegają ograniczeniom wynikającym z art. 15c ustawy o CIT. 3) Zrealizowane różnice kursowe z depozytu wpływają na zwiększenie przychodów i kosztów Spółki. 4) Różnice kursowe z depozytu nie podlegają ograniczeniom z art. 15c ustawy o CIT. 5) Przychody i koszty związane z pożyczką hedgingową powinny być klasyfikowane jako pozostałe źródła przychodów, a nie jako zyski kapitałowe.
Spółka "A" Sp. z o.o. prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wynajmu powierzchni sklepowych. Aby zminimalizować ryzyko kursowe związane z ustalaniem czynszu najmu w walucie EUR, Spółka zawarła umowę pożyczki hedgingowej z podmiotem powiązanym. Środki uzyskane z pożyczki są przeznaczane na utworzenie depozytu w EUR, z którego Spółka korzysta w razie potrzeby. Spółka skierowała do organu podatkowego pięć pytań dotyczących skutków podatkowych tej transakcji: 1. Czy odsetki od pożyczki hedgingowej są dla Spółki kosztami uzyskania przychodów? 2. Czy odsetki od pożyczki hedgingowej są kosztami finansowania dłużnego, które podlegają ograniczeniom wynikającym z art. 15c ustawy o CIT? 3. Czy Spółka prawidłowo rozpoznaje różnice kursowe związane z wypływem środków z depozytu? 4. Czy do ujemnych różnic kursowych z depozytu stosuje się ograniczenie z art. 15c ustawy o CIT? 5. Czy przychody i koszty związane z pożyczką hedgingową powinny być klasyfikowane jako pozostałe źródła przychodów, czy jako zyski kapitałowe? Organ podatkowy uznał, że: - Odsetki od pożyczki hedgingowej są kosztami uzyskania przychodów (pytanie 1 - prawidłowe). - Odsetki od pożyczki hedgingowej nie są kosztami finansowania dłużnego podlegającymi ograniczeniom z art. 15c ustawy o CIT (pytanie 2 - nieprawidłowe). - Spółka prawidłowo rozpoznaje różnice kursowe z tytułu wypływu środków z depozytu (pytanie 3 - prawidłowe). - Ograniczenie z art. 15c ustawy o CIT nie ma zastosowania do ujemnych różnic kursowych z depozytu (pytanie 4 - prawidłowe). - Przychody i koszty związane z pożyczką hedgingową należy zaliczać do pozostałych źródeł przychodów, a nie do zysków kapitałowych (pytanie 5 - prawidłowe).
Spółka A Sp. z o.o. prowadzi działalność gospodarczą w zakresie najmu powierzchni sklepowych. W ramach tej działalności zawiera umowy najmu, w których czynsz ustalany jest w walucie obcej (EUR) i przeliczany na PLN według kursu NBP. W celu zabezpieczenia się przed ryzykiem kursowym, Spółka korzysta z pożyczki hedgingowej udzielanej przez podmiot z grupy. Środki uzyskane z pożyczki są przeznaczane na utworzenie depozytu w EUR. Odsetki od pożyczki oraz różnice kursowe na depozycie są rozliczane przez Spółkę w ramach kosztów i przychodów podatkowych. Organ podatkowy uznał, że: 1. Odsetki od pożyczki hedgingowej są kosztami uzyskania przychodów Spółki na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT. 2. Odsetki od pożyczki hedgingowej klasyfikowane są jako koszty finansowania dłużnego w rozumieniu art. 15c ust. 12 ustawy o CIT, co wiąże się z ograniczeniami w zaliczaniu ich do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 15c ust. 1 ustawy o CIT. 3. Zrealizowane różnice kursowe z depozytu utworzonego z pożyczki hedgingowej wpływają na zwiększenie przychodów i kosztów Spółki zgodnie z art. 15a ustawy o CIT. 4. Ujemne różnice kursowe z depozytu utworzonego z pożyczki hedgingowej nie podlegają ograniczeniom w zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 15c ust. 1 ustawy o CIT. 5. Przychody i koszty związane z pożyczką hedgingową powinny być klasyfikowane jako pozostałe źródła przychodów, a nie jako zyski kapitałowe.
Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa (A. Sp. k.) została utworzona w wyniku przekształcenia B. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka jawna (B. Sp. j.) z dniem 16 października 2023 r. B. Sp. j. wcześniej przekształciła się z C. Spółki komandytowej. Podatnik zapytał, czy Spółka Przekształcona (A. Sp. k.) ma obowiązek złożenia zeznania o wysokości dochodu osiągniętego w 2023 r. za okres od 1 stycznia do 31 grudnia 2023 r. Organ podatkowy uznał, że stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe. Spółka komandytowa, powstała w wyniku przekształcenia spółki jawnej, przejmuje wszystkie prawa i obowiązki spółki przekształcanej, w tym obowiązek złożenia zeznania podatkowego za cały rok 2023. Ponieważ spółka nie zamknęła ksiąg rachunkowych na dzień poprzedzający przekształcenie, kontynuuje rok podatkowy spółki przekształcanej.
Spółka jest polskim rezydentem podatkowym, będącym częścią międzynarodowej Grupy zajmującej się sprzedażą odzieży i akcesoriów. Posiada siedzibę oraz prowadzi działalność na terytorium Polski. W ramach swojej działalności gospodarczej Spółka zawiera umowy najmu powierzchni sklepowych w różnych lokalizacjach w Polsce. Wynagrodzenie z tytułu najmu ustalane jest i regulowane w walucie obcej (EUR), co naraża Spółkę na ryzyko zmienności kursów walutowych. Aby zabezpieczyć się przed tym ryzykiem, Spółka zawarła umowę pożyczki hedgingowej, z której środki są wykorzystywane do utworzenia depozytu zabezpieczającego wahania walutowe. Organ podatkowy uznał, że: 1) Odsetki od pożyczki hedgingowej są kosztami uzyskania przychodów dla Spółki. 2) Odsetki od pożyczki hedgingowej traktowane są jako koszty finansowania dłużnego, co wiąże się z ograniczeniami w zaliczaniu ich do kosztów uzyskania przychodu na podstawie art. 15c ustawy o CIT. 3) Zrealizowane różnice kursowe wynikające z wypływu środków z depozytu utworzonego w związku z pożyczką hedgingową zwiększają przychody Spółki jako dodatnie różnice kursowe oraz koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe, zgodnie z art. 15a ustawy o CIT. 4) Ujemne różnice kursowe realizowane na środkach z depozytu utworzonego w związku z transakcją hedgingową (pożyczką) nie podlegają ograniczeniom w zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodu wynikającym z art. 15c ustawy o CIT. 5) Przychody i koszty związane z otrzymaniem pożyczki hedgingowej należy klasyfikować jako pozostałe źródła przychodów, a nie jako zyski kapitałowe.
Interpretacja dotyczy usług ubezpieczenia nabywanych przez spółkę bezpośrednio od nierezydentów oraz za pośrednictwem podmiotów z grupy. Spółka chciała ustalić, czy te usługi nie są objęte przychodami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem u źródła na podstawie art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, co miałoby wpływ na obowiązki płatnika określone w art. 26 ust. 1 ustawy o CIT. Organ podatkowy potwierdził, że usługi ubezpieczenia nabywane przez spółkę nie mieszczą się w zakresie przychodów, o których mowa w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, a zatem na spółce nie ciążą i nie będą ciążyć obowiązki płatnika wskazane w art. 26 ust. 1 ustawy o CIT. Organ wskazał również, że przy dokonywaniu płatności na rzecz nierezydentów z tytułu tych usług, spółka nie jest i nie będzie zobowiązana do realizacji innych obowiązków określonych w art. 26 ustawy o CIT, w tym do uzyskania certyfikatu rezydencji podatkowej nierezydenta oraz przesyłania informacji IFT-2/IFT-2R.
Spółka prowadzi działalność gospodarczą polegającą na wynajmie powierzchni sklepowych. Czynsz najmu ustalany w walucie obcej (EUR) naraża Spółkę na ryzyko zmienności kursów walutowych. Aby zabezpieczyć się przed tym ryzykiem, Spółka zawarła umowę pożyczki hedgingowej, a środki z niej uzyskane wykorzystuje do utworzenia depozytu zabezpieczającego przed wahaniami walutowymi. Organ podatkowy uznał, że: 1) Odsetki od pożyczki hedgingowej są dla Spółki kosztami uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT. 2) Odsetki te stanowią koszty finansowania dłużnego, o których mowa w art. 15c ust. 12 ustawy o CIT, i podlegają ograniczeniom w zaliczaniu ich do kosztów uzyskania przychodu zgodnie z art. 15c ust. 1 tej ustawy. 3) Zrealizowane różnice kursowe wynikające z wypływu środków z depozytu utworzonego w związku z otrzymaniem pożyczki hedgingowej zwiększają przychody Spółki jako dodatnie różnice kursowe oraz koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe, zgodnie z art. 15a ustawy o CIT. 4) Ujemne różnice kursowe realizowane na środkach z depozytu utworzonego w związku z transakcją hedgingową (pożyczką) nie podlegają ograniczeniu w zaliczaniu ich do kosztów uzyskania przychodu na podstawie art. 15c ust. 1 ustawy o CIT. 5) Przychody i koszty związane z otrzymaniem pożyczki hedgingowej należy klasyfikować jako pozostałe źródła przychodów, inne niż zyski kapitałowe.
Spółka ma prawo prowadzić jedną ewidencję rachunkową i podatkową dla działalności zwolnionej z podatku dochodowego od osób prawnych, obejmującą wszystkie decyzje o wsparciu posiadane w danym okresie. W pierwszej kolejności powinna wykorzystać limit dostępnej pomocy publicznej wynikający z najwcześniej wydanej decyzji o wsparciu (DOW1), a po jego wyczerpaniu, limit z kolejnych decyzji o wsparciu, zgodnie z datami ich wydania, w tym również w odniesieniu do ewentualnych przyszłych decyzji o wsparciu.
Spółka (...) S.A. (Wnioskodawca) jest polskim rezydentem podatkowym, który nabywa oprogramowanie od podmiotu z siedzibą w Stanach Zjednoczonych (Dostawca). Wnioskodawca uzyskuje jedynie licencję użytkownika końcowego, co uprawnia go do korzystania z oprogramowania wyłącznie na własne potrzeby oraz na potrzeby podmiotów powiązanych. Wnioskodawca nie nabywa praw autorskich do oprogramowania i nie ma prawa do jego dalszego udostępniania ani modyfikacji. Organ podatkowy uznał, że wynagrodzenie wypłacane przez Wnioskodawcę Dostawcy z tytułu nabycia licencji użytkownika końcowego nie jest traktowane jako należności licencyjne w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT. W związku z tym, Wnioskodawca nie ma obowiązku poboru podatku u źródła od tych płatności.
Interpretacja dotyczy ustalenia skutków podatkowych w podatku dochodowym od osób prawnych związanych z planowanym połączeniem spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (Wnioskodawca) ze spółką z ograniczoną odpowiedzialnością (Spółka Przejmowana), w ramach którego Wnioskodawca, jako jedyny udziałowiec Spółki Przejmowanej, przejmie cały jej majątek. Organ podatkowy uznał, że: 1. Po stronie Wnioskodawcy (Spółki Przejmującej) nie powstanie przychód podatkowy na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 8c ustawy o CIT, ponieważ Wnioskodawca przyjmie składniki majątku Spółki Przejmowanej w wartości wynikającej z jej ksiąg podatkowych oraz przypisze je do działalności prowadzonej na terytorium Polski. 2. Po stronie Wnioskodawcy (Spółki Przejmującej) nie powstanie przychód podatkowy na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 8d ustawy o CIT, ponieważ nie dojdzie do emisji nowych udziałów ani akcji. 3. Po stronie Wnioskodawcy (Spółki Przejmującej) nie powstanie przychód podatkowy na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 8f ustawy o CIT, ponieważ Wnioskodawca posiada 100% udziałów w Spółce Przejmowanej, a wartość majątku tej spółki odpowiadająca temu udziałowi jest wyłączona z przychodów. 4. Po stronie Wnioskodawcy (jako 100% wspólnika Spółki Przejmowanej) nie powstanie przychód podatkowy na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 8ba ustawy o CIT, ponieważ nie dojdzie do przydzielenia Wnioskodawcy żadnych nowych udziałów ani akcji. W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy dotyczące skutków podatkowych planowanego połączenia jest prawidłowe.
Spółka A Sp. z o.o., będąca częścią międzynarodowej Grupy B, prowadzi działalność gospodarczą w zakresie najmu powierzchni sklepowych. W ramach tej działalności Spółka zawiera umowy najmu, w których czynsz ustalany jest w walucie obcej (EUR) i następnie przeliczany na PLN według kursu NBP. W celu zabezpieczenia się przed ryzykiem kursowym, Spółka podpisała umowę pożyczki hedgingowej z podmiotem z Grupy. Środki uzyskane z pożyczki są przeznaczane na utworzenie depozytu w EUR, z którego Spółka korzysta w razie potrzeby. Spółka wystąpiła o interpretację indywidualną dotyczącą skutków podatkowych tej pożyczki hedgingowej. Organ podatkowy uznał, że: 1) Odsetki od pożyczki hedgingowej są dla Spółki kosztami uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, co jest stanowiskiem prawidłowym. 2) Odsetki od pożyczki hedgingowej traktowane są jako koszty finansowania dłużnego w rozumieniu art. 15c ust. 12 ustawy o CIT i podlegają ograniczeniom w zaliczaniu ich do kosztów na podstawie art. 15c ust. 1, co jest stanowiskiem nieprawidłowym. 3) Zrealizowane różnice kursowe z wypływu środków z depozytu zwiększają przychody i koszty Spółki zgodnie z art. 15a ustawy o CIT, co jest stanowiskiem prawidłowym. 4) Ujemne różnice kursowe z depozytu nie podlegają ograniczeniom wynikającym z art. 15c ust. 1 ustawy o CIT, co jest stanowiskiem prawidłowym. 5) Przychody i koszty związane z pożyczką hedgingową powinny być klasyfikowane jako pozostałe źródła przychodów, a nie jako zyski kapitałowe, co jest stanowiskiem prawidłowym.
Spółka z o.o. jest polskim rezydentem podatkowym, prowadzącym działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży (...) oraz akcesoriów. W ramach tej działalności Spółka zawiera umowy najmu powierzchni sklepowych, w których czynsz ustalany jest w walucie obcej (EUR) i przeliczany na PLN według kursu NBP. W celu zabezpieczenia się przed ryzykiem kursowym związanym z tymi umowami, Spółka podpisała umowę pożyczki hedgingowej, a środki z tej pożyczki są wykorzystywane do utworzenia depozytu w EUR. Spółka wystąpiła o interpretację indywidualną dotyczącą skutków podatkowych tej pożyczki, w tym możliwości zaliczania odsetek do kosztów uzyskania przychodów, traktowania różnic kursowych oraz klasyfikacji przychodów i kosztów do odpowiednich źródeł.
Wnioskodawca, P. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, utworzona w wyniku przekształcenia Spółki jawnej, nie ma prawa do stosowania w pierwszym roku obrotowym, trwającym do końca 2023 r., stawki Ryczałtu określonej w art. 28o ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wynoszącej 10% podstawy opodatkowania, jako podatnik rozpoczynający działalność. Zgodnie z obowiązującymi przepisami, spółka przekształcona kontynuuje działalność spółki przekształcanej i nie jest uznawana za podatnika rozpoczynającego działalność, co wyklucza możliwość skorzystania z preferencyjnej stawki ryczałtu.
Wnioskodawca (A.) jest polską organizacją pozarządową, która może prowadzić działalność gospodarczą w celu uzupełnienia środków finansowych na realizację celów statutowych. W 2023 r. A. podjął uchwałę o umorzeniu odsetek od pożyczki udzielonej spółce córce, w której posiada 100% udziałów. Wnioskodawca zapytał, czy umorzone odsetki generują przychód w podatku dochodowym od osób prawnych oraz czy ewentualny przychód będzie objęty zwolnieniem na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT. Organ podatkowy uznał, że umorzenie odsetek jest neutralne podatkowo dla A., ponieważ odsetki te nie zostały wcześniej uznane za przychód. W związku z tym, umorzenie odsetek nie spowoduje powstania przychodu, który A. powinien uwzględnić w podstawie opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych.
Spółka Sp. z o.o. (Wnioskodawca) jest polskim rezydentem podatkowym, który w ramach swojej działalności nabywa i wykorzystuje programy, aplikacje oraz systemy informatyczne (Oprogramowanie). Oprogramowanie jest nabywane od irlandzkiego podmiotu (Dostawca) na podstawie licencji użytkownika końcowego, która uprawnia Wnioskodawcę jedynie do korzystania z Oprogramowania na własne potrzeby, bez możliwości dalszego udostępniania lub modyfikacji. Wnioskodawca zapytał, czy wynagrodzenie wypłacane Dostawcy z tytułu nabycia tych licencji podlega opodatkowaniu podatkiem u źródła w Polsce na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT. Organ podatkowy uznał, że w tej sytuacji nie powstaje obowiązek poboru podatku u źródła, ponieważ wypłacane wynagrodzenie nie jest uznawane za należności licencyjne w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT. Wynika to z faktu, że Wnioskodawca nabywa jedynie prawo do korzystania z Oprogramowania na własne potrzeby, bez możliwości dalszego rozporządzania nim, co zgodnie z interpretacjami organów podatkowych oraz orzecznictwem nie stanowi podstawy do naliczania opłat licencyjnych podlegających opodatkowaniu u źródła.
Spółka S.A. (Wnioskodawca) jest polskim rezydentem podatkowym, który nabywa oprogramowanie od podmiotu z siedzibą w Stanach Zjednoczonych (Dostawca). Wnioskodawca uzyskuje jedynie licencję użytkownika końcowego, co uprawnia go do korzystania z oprogramowania wyłącznie na własne potrzeby oraz na potrzeby podmiotów powiązanych. Nie nabywa praw autorskich ani nie ma prawa do dalszego udostępniania lub modyfikowania oprogramowania. Wnioskodawca zapytał, czy wynagrodzenie wypłacane zagranicznemu Dostawcy z tytułu nabycia praw do korzystania z oprogramowania podlega podatkowi u źródła w Polsce na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT. Organ podatkowy uznał, że ponieważ Wnioskodawca nabywa jedynie licencję użytkownika końcowego, a nie prawa autorskie, wypłacane wynagrodzenie nie kwalifikuje się jako należności licencyjne, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT. W związku z tym, Wnioskodawca nie ma obowiązku poboru podatku u źródła od tych płatności.
Spółka akcyjna (Wnioskodawca) jest jedynym akcjonariuszem T. Spółka Akcyjna (Spółka Przejmowana). Planowane jest połączenie Spółki Przejmowanej z innymi Spółkami Przejmowanymi, a następnie połączenie jej ze Spółką Przejmującą (Wnioskodawcą). Celem tych połączeń jest dostosowanie liczby podmiotów gospodarczych do aktualnej skali działalności, zwiększenie efektywności zarządzania, racjonalizacja oraz optymalizacja kosztów funkcjonowania, a także centralizacja i uproszczenie procesów. Wnioskodawca pyta, czy w związku z planowanym połączeniem powstanie przychód do opodatkowania. Organ uznaje, że w opisanym zdarzeniu przyszłym, w związku z planowanym połączeniem, po stronie Wnioskodawcy nie powstanie przychód do opodatkowania na podstawie ustawy o CIT.
Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, działająca w obszarze pozostałych specjalistycznych robót budowlanych i zatrudniająca pracowników na umowę o pracę, z jednoosobowym zarządem w osobie Prezesa Zarządu, planuje zawarcie umowy ubezpieczenia na życie dla Prezesa. Składka na to ubezpieczenie będzie opłacana przez Spółkę. Organ podatkowy stwierdził, że wydatki poniesione przez Spółkę na składkę ubezpieczeniową na życie dla Prezesa mogą być uznane za koszt uzyskania przychodu, ponieważ mają na celu umacnianie więzi Prezesa z przedsiębiorstwem oraz podtrzymywanie stosunku służbowego. Organ uznał, że w tej sytuacji nie znajdzie zastosowania przepis art. 16 ust. 1 pkt 38 ustawy o CIT, dotyczący jednostronnych świadczeń na rzecz wspólników, ponieważ świadczeniu Spółki na rzecz Prezesa odpowiada wzajemne świadczenie Prezesa w postaci wykonywania określonych czynności i zadań wynikających z pełnionej funkcji.
Spółka A.S.A. jest polską spółką akcyjną, która podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce jako podatnik CIT. Głównym przedmiotem działalności Spółki są (...). Spółka pozyskuje środki finansowe od różnych podmiotów, w tym poprzez kredyty bankowe, co wiąże się z ponoszeniem kosztów finansowania dłużnego. W 2023 r. koszty te przekroczyły limit określony w art. 15c ust. 1 ustawy o CIT, co spowodowało, że część kosztów nie mogła zostać zaliczona do kosztów uzyskania przychodów. Spółka zapytała, czy koszty finansowania dłużnego, które nie zostały zaliczone w danym roku do kosztów uzyskania przychodów, mogą być uwzględnione w kolejnych 5 latach podatkowych zgodnie z art. 15c ust. 18 ustawy o CIT, przy zastosowaniu metody FIFO (pierwsze weszło, pierwsze wyszło). Organ podatkowy uznał, że stanowisko Spółki jest prawidłowe - koszty finansowania dłużnego, które nie zostały zaliczone w danym roku do kosztów uzyskania przychodów, mogą być zaliczone do takich kosztów w kolejnych 5 latach podatkowych, stosując metodę FIFO.
Spółka wnosi o potwierdzenie, że korekty przeprowadzane po zakończeniu roku w wyniku weryfikacji cen transferowych (tzw. etap outcome testing) dotyczące wartości transakcji między podmiotami powiązanymi, kwalifikują się jako korekty cen transferowych w rozumieniu art. 11e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Organ potwierdza, że opisane korekty spełniają warunki określone w art. 11e ustawy o CIT i są uznawane za korekty cen transferowych. Organ zaznacza, że Spółka ma prawo do dokonania takich korekt cen transferowych, pod warunkiem spełnienia pozostałych przesłanek wynikających z art. 11e ustawy o CIT.
Zgodnie z interpretacją organu, Spółka nie ma możliwości zaliczenia kosztów usług 1 i 2 do kosztów kwalifikowanych, o których mowa w art. 18d ust. 2 pkt 2 ustawy o CIT, w celu skorzystania z ulgi na działalność badawczo-rozwojową. Organ wskazał, że koszty tych usług nabywanych od podmiotów zewnętrznych nie są uwzględnione w katalogu kosztów kwalifikowanych określonych w art. 18d ust. 2-3 ustawy o CIT. Z kolei koszty materiałów i surowców bezpośrednio związanych z działalnością badawczo-rozwojową mogą być uznane za koszty kwalifikowane, pod warunkiem spełnienia pozostałych wymogów przewidzianych w ustawie.
Spółdzielnia Mieszkaniowa X w K realizuje inwestycję budowy osiedla mieszkaniowego. Z uwagi na brak niezbędnej infrastruktury drogowej do obsługi komunikacyjnej osiedla, Spółdzielnia jest zobowiązana do wybudowania drogi publicznej, która połączy teren inwestycji z istniejącymi drogami miejskimi. Po zakończeniu budowy droga zostanie nieodpłatnie przekazana Miastu K. Spółdzielnia pyta, czy wydatki poniesione na budowę tej drogi mogą być uznane za koszty uzyskania przychodu w momencie jej przekazania Miastu. Organ podatkowy uznał stanowisko Spółdzielni za nieprawidłowe. Wydatki na budowę drogi publicznej, która następnie zostanie nieodpłatnie przekazana Miastu, stanowią bezpośrednie koszty uzyskania przychodów Spółdzielni związane ze sprzedażą lokali mieszkalnych w ramach inwestycji. Koszty te mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w momencie, gdy Spółdzielnia uzyska przychody ze sprzedaży tych lokali, zgodnie z art. 15 ust. 4 oraz 4b-4c ustawy o CIT.
Interpretacja dotyczy oceny skutków podatkowych w podatku dochodowym od osób prawnych związanych z działalnością Fundacji Rodzinnej, która obejmuje obrót papierami wartościowymi, prawami w spółkach kapitałowych (udziały, akcje), spółkach osobowych (ogół praw i obowiązków), funduszach inwestycyjnych (certyfikaty inwestycyjne) oraz nabywanie papierów wartościowych i instrumentów pochodnych w celu ich natychmiastowej lub krótkoterminowej oraz średnioterminowej sprzedaży. Organ uznał, że taka działalność Fundacji Rodzinnej kwalifikuje się jako dopuszczalna działalność gospodarcza zgodnie z ustawą o fundacji rodzinnej, a dochody z tej działalności będą zwolnione z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych.
Spółka otrzymała nieodpłatne poręczenia od podmiotów powiązanych, które zabezpieczają umowy najmu oraz umowę ramową. Zadała pytanie, czy przychód z tych nieodpłatnych świadczeń jest zwolniony z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy CIT jako przychód objęty decyzją o wsparciu. Jeśli nie, to czy Spółka musi rozpoznać przychód z tych świadczeń na podstawie art. 12 ust. 6 pkt 4 oraz ust. 6b w związku z art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy CIT. Organ uznał, że przychód z tytułu otrzymanych nieodpłatnych poręczeń nie może być zwolniony z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy CIT, ponieważ nie jest ściśle związany z działalnością gospodarczą Spółki określoną w decyzji o wsparciu. Spółka jest zobowiązana do jednorazowego rozpoznania przychodu z tych nieodpłatnych świadczeń w dacie ich otrzymania, według cen rynkowych, zgodnie z art. 12 ust. 6 pkt 4 oraz ust. 6b w związku z art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy CIT. W przypadku aneksowania umów poręczenia w celu zwiększenia kwoty poręczenia, przychód powstanie w chwili zawarcia aneksu, w wysokości nadwyżki nowej kwoty poręczenia ponad dotychczasową wartość poręczenia.
Spółka poniosła wydatki na tworzenie rozwiązań informatycznych (Systemy IT) dla spółek wchodzących w skład podatkowej grupy kapitałowej (PGK), z zamiarem udostępnienia tych systemów innym spółkom z PGK i pobierania wynagrodzenia. W związku z okolicznościami biznesowymi część nieukończonych projektów Systemów IT została zaniechana, a prace nad nimi przerwane. Spółka planuje podjąć uchwałę, w której wyrazi zgodę na trwałe zaniechanie prac nad tymi Nieukończonymi Systemami IT. Organ podatkowy uznał, że wydatki poniesione na Nieukończone Systemy IT mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów przez Spółkę na podstawie ogólnych zasad określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych. Moment zaliczenia tych wydatków do kosztów podatkowych przypada na datę ich ujęcia w księgach rachunkowych Spółki, zgodnie z podjętą uchwałą. Spółka nie ma obowiązku fizycznej likwidacji dokumentacji potwierdzającej poniesienie tych wydatków, aby mogła je zakwalifikować jako koszty uzyskania przychodów.
Interpretacja dotyczy ustalenia, czy w wyniku planowanego połączenia transgranicznego spółek wspólnik spółki przejmowanej uzyska przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych oraz czy spółka przejmująca będzie zobowiązana do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych. Organ podatkowy stwierdził, że w związku z planowanym połączeniem transgranicznym: 1. Wspólnik spółki przejmowanej nie uzyska przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych. Ewentualny przychód wspólnika powinien być traktowany jako przychód z zysków kapitałowych, który na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania między Polską a Stanami Zjednoczonymi podlega opodatkowaniu wyłącznie w Stanach Zjednoczonych, czyli w państwie rezydencji wspólnika. 2. Spółka przejmująca nie będzie zobowiązana do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych, ponieważ obowiązek ten dotyczy jedynie wypłat dywidend i innych przychodów z udziału w zyskach osób prawnych, a nie przychodów z zysków kapitałowych. Organ uznał stanowisko wnioskodawcy za prawidłowe.
Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, w ramach której realizuje działalność badawczo-rozwojową, skutkującą wytwarzaniem innowacyjnego oprogramowania komputerowego. Oprogramowanie to jest chronione prawnie jako utwór zgodnie z ustawą o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wnioskodawca zapytał, czy w związku z wytwarzaniem tego oprogramowania może zastosować 5% stawkę CIT, o której mowa w art. 24d ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (IP Box). Organ podatkowy uznał, że Wnioskodawca spełnia warunki do zastosowania preferencyjnej stawki 5% CIT na dochody z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, w tym autorskich praw do programu komputerowego, ponieważ: 1) Wnioskodawca prowadzi działalność badawczo-rozwojową, w ramach której wytwarza, rozwija i ulepsza oprogramowanie, 2) Wytworzone oprogramowanie podlega ochronie prawnej jako utwór w rozumieniu ustawy o prawie autorskim, 3) Wnioskodawca będzie uzyskiwał dochody z opłat lub należności wynikających z umów licencyjnych dotyczących tego oprogramowania.
Wnioskodawca, będący polskim rezydentem podatkowym i prowadzący działalność gospodarczą w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, w 2022 roku zawarł umowę kompleksową na dostawę paliwa gazowego ze Sprzedawcą. W 2023 roku, w wyniku spadku koniunktury oraz zmniejszenia produkcji, Wnioskodawca ponosił wysokie koszty zakupu paliwa gazowego, co wpłynęło na obniżenie rentowności jego działalności. W celu rozwiązania problemu Wnioskodawca rozważał różne opcje, w tym renegocjację warunków umowy lub zmianę dostawcy. Ostatecznie podjął decyzję o rozwiązaniu umowy ze Sprzedawcą i zawarciu nowej umowy z innym dostawcą, co wiązało się z koniecznością zapłaty kary umownej w wysokości 3 033 266,55 zł. Organ podatkowy uznał, że zapłacona przez Wnioskodawcę kara umowna stanowi koszt uzyskania przychodu, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Kara ta nie dotyczyła bowiem wad dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług ani zwłoki w dostarczeniu towaru wolnego od wad czy w usunięciu wad towarów lub wykonanych robót i usług, lecz była konsekwencją wcześniejszego rozwiązania umowy przez Wnioskodawcę.
Interpretacja dotyczy ustalenia, czy maksymalne wykorzystanie pomocy publicznej oraz brak dochodów z inwestycji wskazanej w Decyzji o Wsparciu uprawniają do zwolnienia z obowiązku sporządzania lokalnej dokumentacji cen transferowych. Organ podatkowy uznał, że stanowisko Wnioskodawcy jest częściowo prawidłowe, a częściowo nieprawidłowe. W przypadku posiadania ważnej Decyzji o Wsparciu, Wnioskodawca obligatoryjnie korzysta ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o CIT, niezależnie od tego, czy w danym roku podatkowym uzyskał dochody z inwestycji objętej tą decyzją. W związku z tym, Wnioskodawca nie spełnia warunku określonego w art. 11n pkt 1 lit. b ustawy o CIT, dotyczącego niekorzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34a, co uniemożliwia zastosowanie wyłączenia z obowiązku sporządzania lokalnej dokumentacji cen transferowych. Organ stwierdził, że po wyczerpaniu maksymalnej dopuszczalnej pomocy publicznej z danej Decyzji o Wsparciu, Wnioskodawca będzie spełniał warunki do zastosowania wyłączenia z obowiązku sporządzania lokalnej dokumentacji cen transferowych, określone w art. 11n pkt 1 ustawy o CIT.
Spółka z o.o. (Wnioskodawca) jest polską spółką nieruchomościową, której jedynym udziałowcem jest podmiot z siedzibą w Holandii (Zainteresowany). Zainteresowany planuje wniesienie 100% udziałów w Spółce do spółki holdingowej z siedzibą w Holandii (Spółka Holdingowa) w zamian za udziały w tej spółce. Organy podatkowe uznały, że w wyniku tej transakcji wymiany udziałów Zainteresowany nie osiągnie przychodu podlegającego opodatkowaniu w Polsce, co oznacza, że Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do wpłaty zaliczki na podatek dochodowy od osób prawnych. Warunkiem jest spełnienie przesłanek określonych w art. 12 ust. 4d ustawy o CIT, co, według organów, ma miejsce w analizowanej sprawie.
Spółka wystąpiła o pomoc w ramach Programu Rządowego "Pomoc dla sektorów energochłonnych związana z nagłymi wzrostami cen gazu ziemnego i energii elektrycznej w 2022 r.". Program miał na celu wsparcie finansowe przedsiębiorstw energochłonnych, których działalność jest zagrożona z powodu gwałtownego wzrostu kosztów zakupu energii elektrycznej i gazu ziemnego. Spółka otrzymała dwie rekompensaty w ramach tego Programu. Organ podatkowy uznał, że środki pieniężne otrzymane przez Spółkę w ramach Programu stanowią przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych. Organ wskazał, że rekompensata wypłacana z Funduszu Rekompensat Pośrednich Kosztów Emisji nie jest dotacją w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 47 ustawy o CIT, lecz świadczeniem publicznoprawnym z budżetu państwa, które nie korzysta ze zwolnienia podatkowego. W związku z tym, Spółka zobowiązana jest do rozpoznania przychodu z tytułu otrzymanych środków pieniężnych.
Spółka S.A. jest spółką prawa handlowego, której jedynym akcjonariuszem jest (...). Posiada akcje i udziały w spółkach komunalnych, tworząc grupę kapitałową. W związku z planowaną likwidacją struktury holdingowej, Spółka planuje dobrowolne umorzenie części akcji własnych w zamian za wynagrodzenie niepieniężne w postaci udziałów oraz akcji spółek zależnych. Organ podatkowy uznał, że planowane nabycie akcji własnych od Akcjonariusza w celu ich umorzenia, w zamian za wynagrodzenie niepieniężne, będzie skutkować powstaniem przychodu po stronie Spółki, zgodnie z art. 14a ust. 1 ustawy o CIT. Organ stwierdził również, że kosztem uzyskania tego przychodu będą: - wartość wkładów pieniężnych wniesionych do poszczególnych spółek zależnych na pokrycie podwyższenia kapitału zakładowego i zapasowego, w przypadku udziałów lub akcji objętych przez Spółkę w zamian za wkład pieniężny, - wartość nominalna akcji wydanych Akcjonariuszowi w zamian za wkłady niepieniężne w postaci udziałów lub akcji spółek zależnych, w przypadku udziałów E, G oraz akcji A, B, C, - koszt historyczny, czyli wartość nominalna akcji wydanych Akcjonariuszowi za nabycie aportów w postaci udziałów X, Y, Z, biorąc pod uwagę, że miało to miejsce przed 1 stycznia 2017 r.
Spółka X sp. z o.o. jest polskim rezydentem podatkowym, co oznacza, że podlega w Polsce obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów. Jako podatnik podatku dochodowego od osób prawnych, Spółka nabyła zrobotyzowane stanowisko spawalnicze (Robot 1), prasę krawędziową (Robot 2) oraz wycinarkę laserową (Robot 3) w celu optymalizacji i automatyzacji procesu produkcyjnego. Spółka zamierza skorzystać z ulgi na robotyzację, o której mowa w art. 38eb ustawy o CIT, w odniesieniu do kosztów uzyskania przychodów poniesionych na robotyzację w latach 2022-2026. Organ podatkowy potwierdził, że Roboty 1, 2 i 3 spełniają definicję robota przemysłowego zawartą w art. 38eb ust. 3 ustawy o CIT. W związku z tym, Spółka ma prawo odliczyć od podstawy opodatkowania 50% kosztów uzyskania przychodów związanych z robotyzacją, w tym odpisy amortyzacyjne oraz część odsetkową rat leasingowych dotyczących Robotów 2 i 3.
Wnioskodawczyni prowadzi działalność w formie spółki komandytowej i planuje przekształcenie w spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością w 2023 roku. Zadała trzy pytania: 1. Czy w związku z przekształceniem formy działalności oraz transakcjami z podmiotami powiązanymi może wybrać opodatkowanie swoich dochodów podatkiem CIT w formie ryczałtu? 2. Czy dokonując przyszłych transakcji z podmiotami powiązanymi, może wybrać opodatkowanie swoich dochodów podatkiem CIT w formie ryczałtu? 3. Czy przekształcenie formy działalności spowoduje powstanie dochodu z tytułu zmiany wartości składników majątku, który podlegałby opodatkowaniu? Organ uznał, że stanowisko Wnioskodawczyni w każdej z tych kwestii jest prawidłowe. Przekształcenie spółki komandytowej w spółkę z o.o. nie wyklucza możliwości opodatkowania ryczałtem, pod warunkiem spełnienia pozostałych wymogów. Transakcje z podmiotami powiązanymi nie wpłyną na możliwość stosowania ryczałtu, o ile nie będą stanowiły ponad 50% przychodów i będzie wytwarzana wartość dodana. Dodatkowo, przekształcenie nie spowoduje powstania dochodu z tytułu zmiany wartości składników majątku.
Spółka, jako podmiot nieruchomościowy, posiada budynek usługowy (Nieruchomość) sklasyfikowany w grupie 1 Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT). Nieruchomość ta jest traktowana przez Spółkę jako środek trwały dla celów podatkowych, od którego Spółka dokonywała odpisów amortyzacyjnych, zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów. Od 1 stycznia 2022 r. obowiązuje zmiana art. 15 ust. 6 ustawy o CIT, która stanowi, że w przypadku spółek nieruchomościowych odpisy amortyzacyjne dotyczące środków trwałych z grupy 1 KŚT nie mogą w roku podatkowym przekraczać odpisów amortyzacyjnych lub umorzeniowych dokonywanych zgodnie z przepisami o rachunkowości, które obciążają wynik finansowy jednostki. W analizowanej sprawie Nieruchomość nie jest uznawana za środek trwały w rozumieniu ustawy o rachunkowości, a Spółka nie dokonuje od niej odpisów amortyzacyjnych wpływających na wynik finansowy. W związku z tym, Spółka nie ma prawa do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, które są dokonywane zgodnie z przepisami ustawy o CIT od wartości początkowej Nieruchomości.
Spółka (...) S.A. zajmuje się produkcją gry komputerowej (...), która została zakwalifikowana jako działalność badawczo-rozwojowa zgodnie z art. 4a pkt 26-28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W związku z tym, koszty należności, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, oraz składki sfinansowane przez płatnika w odniesieniu do tych należności, określone w ustawie o systemie ubezpieczeń społecznych, a także koszty należności z tytułów wymienionych w art. 13 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, również sfinansowane przez płatnika, w części przeznaczonej na realizację prac badawczo-rozwojowych, będą stanowiły dla Spółki koszty kwalifikowane, o których mowa w art. 18d ust. 2 pkt 1 i 1a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Koszty te będą mogły być odliczone od podstawy opodatkowania Spółki w ramach ulgi na prace badawczo-rozwojowe.
Interpretacja indywidualna dotyczy ustalenia, czy Uczelnia musi zapłacić podatek od przychodów związanych z budynkiem, który jest środkiem trwałym, zgodnie z art. 24b ustawy o PDOP, w odniesieniu do części budynku wykorzystywanej jako dom studencki. Organ podatkowy uznał stanowisko Uczelni za nieprawidłowe. Stwierdził, że udostępnienie miejsc w domach studenckich studentom, doktorantom, ich rodzinom oraz innym osobom ma charakter umowy podobnej do umowy najmu, co obliguje Uczelnię do zapłaty podatku od przychodów z tego tytułu.
Zgodnie z interpretacją organu, Spółka nie ma prawa do odliczenia od dochodu planowanych darowizn na rzecz Fundacji, ponieważ Fundacja prowadzi działalność gospodarczą, co wyklucza spełnienie warunku braku dążenia do osiągnięcia zysku, wymaganego dla organizacji pozarządowych, którym można przekazywać darowizny podlegające odliczeniu od dochodu na podstawie art. 18 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT. Organ zauważył, że prowadzenie działalności gospodarczej, nawet jeśli zyski są przeznaczane na cele statutowe, uniemożliwia uznanie Fundacji za organizację pozarządową w rozumieniu ustawy o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie.
Wnioskodawca w 2023 r. dokonał wypłat na rzecz powiązanej spółki komandytowej w formie pożyczki, która jest oprocentowana, a termin jej zwrotu ustalono na 31 grudnia 2024 r. z możliwością przedłużenia. Źródłem finansowania tej pożyczki były pożyczki zaciągnięte przez wnioskodawcę od wspólników. Wnioskodawca zdecydował się na opodatkowanie ryczałtem od dochodów spółek w okresie od 1 października 2023 r. do 31 grudnia 2026 r. Organ podatkowy uznał, że pożyczki udzielone powiązanej spółce komandytowej stanowią dochód z tytułu ukrytych zysków, co podlega opodatkowaniu ryczałtem. W związku z tym organ uznał stanowisko wnioskodawcy za nieprawidłowe.
Wnioskodawca, posiadający siedzibę w Polsce, podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. W latach 2021-2023 Spółka przekazywała osiągnięty zysk na kapitał zapasowy, podkreślając, że cały zysk został przeznaczony na ten cel, a nie na pokrycie straty bilansowej. Spółka planuje w przyszłości również przekazywać osiągnięty zysk na kapitał zapasowy lub rezerwowy w poszczególnych latach obrotowych. Nie wyklucza także możliwości pokrycia ewentualnej przyszłej straty bilansowej z zysków przekazanych na kapitał zapasowy w latach 2021-2023 lub w kolejnych latach obrotowych, jak również wypłaty dywidendy z zysków dotychczas przekazanych lub przekazanych w przyszłości na kapitał zapasowy lub rezerwowy. Organ podatkowy uznał, że stanowisko Wnioskodawcy dotyczące ustalania wysokości kosztu uzyskania przychodów z tytułu tzw. hipotetycznych odsetek na podstawie art. 15cb ustawy o CIT jest prawidłowe. Wysokość tego kosztu powinna być ustalana przy zastosowaniu stopy referencyjnej NBP obowiązującej w ostatnim dniu roboczym roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym koszty ustalane na podstawie art. 15cb ustawy o CIT są zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, co oznacza rok rozpoznania kosztu podatkowego.
Spółka prowadzi działalność gospodarczą na podstawie Decyzji o Wsparciu (DoW), która dotyczy inwestycji mającej na celu zwiększenie zdolności produkcyjnej istniejącego zakładu. W związku z poniesieniem kosztów kwalifikowanych związanych z nową inwestycją, Spółka planuje skorzystać ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych (CIT) na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Spółka pyta, czy w związku z brakiem możliwości określenia wartości zwolnienia podatkowego przed dniem faktycznego udzielenia pomocy, nie ma obowiązku kalkulacji i wpłaty zaliczek na podatek dochodowy w trakcie roku podatkowego, w odniesieniu do dochodu osiąganego z działalności wskazanej w DoW na terenie objętym tą decyzją. Organ podatkowy uznaje stanowisko Spółki za prawidłowe, stwierdzając, że z uwagi na niemożność określenia wartości dostępnego zwolnienia podatkowego przed dniem faktycznego udzielenia pomocy (31 marca roku następującego po danym roku podatkowym), Spółka nie ma obowiązku kalkulacji i wpłaty zaliczek na podatek dochodowy w trakcie roku podatkowego.
Wnioskodawca, będący polskim rezydentem podatkowym, dokonuje płatności na rzecz niemieckiej spółki komandytowo-akcyjnej (Spółka niemiecka) za usługi niematerialne. Spółka niemiecka nie jest podatnikiem podatku dochodowego w Niemczech, a jej dochód opodatkowany jest na poziomie wspólników. Wnioskodawca zamierzał skorzystać ze zwolnienia z poboru podatku u źródła na podstawie umowy między Polską a Niemcami w sprawie unikania podwójnego opodatkowania (UPO PL-DE), pod warunkiem posiadania przez Spółkę niemiecką ważnego certyfikatu rezydencji. Organ podatkowy uznał, że Spółka niemiecka, jako spółka osobowa niebędąca podatnikiem podatku dochodowego, nie ma prawa do korzystania z przywilejów wynikających z UPO PL-DE. Uprawnionymi do korzystania z UPO PL-DE są wspólnicy Spółki niemieckiej, a nie sama spółka. Wnioskodawca jest zobowiązany do poboru podatku u źródła od płatności na rzecz Spółki niemieckiej.
Wnioskodawca, spółka prawa handlowego z siedzibą i miejscem zarządu w Polsce, podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych (CIT). Złożył wniosek do Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej o przyznanie pomocy publicznej w ramach rządowego Programu "Pomoc dla przemysłu energochłonnego związana z cenami gazu ziemnego i energii elektrycznej w 2023 r.". Otrzymał pomoc w wysokości (...) zł. Wnioskodawca zapytał, czy ta pomoc stanowi przychód w podatku CIT objęty zwolnieniem z art. 17 ust. 1 pkt 47 ustawy o CIT. Organ podatkowy uznał, że stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe, ponieważ otrzymana pomoc nie jest dotacją, lecz rekompensatą, która nie korzysta ze zwolnienia przewidzianego w art. 17 ust. 1 pkt 47 ustawy o CIT.
Spółka Przejmująca oraz Spółka Przejmowana planują połączenie poprzez przeniesienie całego majątku Spółki Przejmowanej na Spółkę Przejmującą, co stanowi połączenie przez przejęcie. W wyniku tego połączenia dojdzie do skupienia w Spółce Przejmującej praw i obowiązków wierzyciela oraz dłużnika, które wynikają z wzajemnych wierzytelności i zobowiązań, w tym z tytułu pożyczek. To spowoduje wygaśnięcie tych wierzytelności i zobowiązań z mocy prawa, co nazywane jest konfuzją. Organ podatkowy uznał, że w związku z konfuzją Spółka Przejmująca, działając w swoim imieniu lub jako następca Spółki Przejmowanej, oraz Zainteresowany, który nie jest stroną postępowania, nie będą zobowiązani do uwzględnienia jakichkolwiek przychodów podatkowych w podatku dochodowym od osób prawnych.
Spółka utworzona w wyniku przekształcenia jednoosobowej działalności gospodarczej ma prawo do korzystania z preferencyjnej stawki opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek kapitałowych w wysokości 10% podstawy opodatkowania, zgodnie z art. 28o ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, jako tzw. mały podatnik CIT. Spółka spełnia kryteria małego podatnika, ponieważ jej przychody ze sprzedaży w poprzednim roku podatkowym nie przekroczyły równowartości 2 mln euro. Dodatkowo, zasada sukcesji uniwersalnej praw i obowiązków oznacza, że Spółka przejęła wszystkie prawa i obowiązki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, w tym uprawnienia wynikające z posiadania statusu małego podatnika.
Spółka M. Sp. z o.o. prowadzi działalność gospodarczą i korzysta z opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek (estońskim CIT). Wspólnikami Spółki są dwie osoby fizyczne, które planują utworzenie spółki cywilnej, do której wniosą udziały w Spółce. Organ podatkowy uznał, że wniesienie udziałów do spółki cywilnej, której jedynymi wspólnikami będą obecni Wspólnicy, nie spowoduje utraty warunku posiadania udziałów wyłącznie przez osoby fizyczne, określonego w art. 28j ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT. W związku z tym, Spółka zachowa prawo do opodatkowania estońskim CIT na podstawie art. 28l ust. 1 pkt 4 lit. a ustawy o CIT.
Interpretacja indywidualna dotyczy ustalenia, czy pomoc uzyskana przez spółkę z rządowego programu "Pomoc dla sektorów energochłonnych związana z nagłymi wzrostami cen gazu ziemnego i energii elektrycznej w 2023 r." stanowi przychód w podatku dochodowym od osób prawnych oraz czy może być zwolniona z tego podatku na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 47 ustawy o CIT. Organ podatkowy uznał, że: 1. Pomoc uzyskana z programu rządowego stanowi przychód w podatku dochodowym od osób prawnych i nie może być objęta zwolnieniem z art. 12 ust. 4 pkt 14 ustawy o CIT, ponieważ przepis ten odnosi się do nieodpłatnych świadczeń, a otrzymana pomoc ma charakter środków pieniężnych. 2. Pomoc nie podlega również zwolnieniu z podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 47 ustawy o CIT, gdyż nie ma charakteru dotacji, lecz rekompensaty, która nie spełnia definicji dotacji zawartej w ustawie o finansach publicznych.
Spółka złożyła zeznanie CIT-8 za rok podatkowy trwający od 1 lipca 2022 r. do 30 czerwca 2023 r., w którym błędnie wskazała metodę ustalania różnic kursowych. Zamiast metody opartej na przepisach o rachunkowości, spółka stosowała metodę podatkową, uwzględniając jedynie zrealizowane różnice kursowe. W maju 2024 r. spółka złożyła korektę deklaracji, aby skorygować ten błąd. Organ podatkowy uznał, że złożona korekta jest skuteczna i nie wymaga zmiany rozliczenia podatku dochodowego za ten rok podatkowy.
Interpretacja dotyczy ustalenia, czy konfekcjonowanie wyrobów poza terenem wskazanym w decyzji o wsparciu wpływa na możliwość oraz zakres korzystania przez Spółkę ze zwolnienia z podatku dochodowego. Spółka uzyskała decyzję o wsparciu, na podstawie której prowadzi działalność produkcyjną w terenie określonym w tej decyzji. Dodatkowo, zleca zakładowi znajdującemu się poza terenem realizacji inwestycji, proces konfekcjonowania (przewijanie i cięcie) wyrobów wyprodukowanych na terenie objętym decyzją. Organ podatkowy uznał, że wykonywanie przez Spółkę konfekcjonowania wyrobów gotowych poza terenem realizacji inwestycji nie wpływa na możliwość oraz zakres korzystania ze zwolnienia z podatku dochodowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34a ustawy o CIT. Konfekcjonowanie wyrobów poza terenem inwestycji ma charakter działalności pomocniczej i nie stanowi częściowego przeniesienia działalności gospodarczej objętej decyzją. W związku z tym, Spółka nie ma obowiązku alokowania części marży ze sprzedaży wyrobów konfekcjonowanych poza terenem realizacji inwestycji do działalności opodatkowanej.
Spółka planuje pozyskać nowego inwestora, który może nabyć pakiet jej akcji bezpośrednio lub pakiet udziałów większościowego akcjonariusza pośrednio. W tym celu Spółka zawarła umowę z zewnętrznym doradcą, który świadczy usługi wsparcia w procesie pozyskiwania inwestora. Dodatkowo, Spółka ponosi wydatki na usługi prawne oraz usługi VDR związane z tym procesem. Organ podatkowy uznał, że: 1. W odniesieniu do wydatków na wynagrodzenie doradcy uzależnione od efektu, a także usług prawnych i usług VDR związanych z nabyciem pakietu akcji Spółki, Spółka ma prawo zaliczyć te wydatki do kosztów uzyskania przychodów. 2. Natomiast w przypadku wydatków na wynagrodzenie doradcy uzależnione od efektu, usług prawnych i usług VDR związanych z nabyciem udziałów większościowego akcjonariusza Spółki, Spółka nie ma prawa zaliczyć tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów.
Spółka zajmuje się organizacją imprez masowych oraz produkcją i sprzedażą hal namiotowych. W celu realizacji tych działań zatrudnia pracowników na umowę o pracę oraz umowy-zlecenia, a także korzysta z usług podwykonawców działających na podstawie umów B2B lub jako osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą. Pracownicy, zleceniobiorcy i podwykonawcy często odbywają kilkudniowe podróże służbowe, w związku z którymi spółka pokrywa koszty noclegów i wyżywienia. Spółka pyta, czy te wydatki mogą być uznane za koszty podatkowe. Organ podatkowy stwierdził, że wydatki te spełniają przesłanki do zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów, ponieważ są niezbędne do efektywnej i rzetelnej realizacji zadań oraz przynoszą spółce korzyści ekonomiczne, umożliwiając negocjowanie korzystniejszych cen z podwykonawcami. Organ uznał zatem stanowisko spółki za prawidłowe.
Wnioskodawca, będący spółką akcyjną z siedzibą w Polsce, jest w 100% własnością spółki X z siedzibą w Luksemburgu. Spółka X z kolei w całości należy do spółki Y z siedzibą w USA. Planowane jest transgraniczne połączenie Wnioskodawcy (Spółka Przejmująca) ze spółką X (Spółka Przejmowana), w ramach którego cały majątek Spółki Przejmowanej zostanie przeniesiony na Wnioskodawcę w zamian za akcje, które Wnioskodawca wyda Wspólnikowi Spółki Przejmowanej (spółce Y). Wnioskodawca zapytał, czy w związku z tym połączeniem powstanie dla niego przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych. Organ uznał, że w wyniku Połączenia Transgranicznego dla Wnioskodawcy (Spółki Przejmującej) nie powstanie przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych, z wyjątkiem ewentualnego przychodu wynikającego z różnicy pomiędzy wartością rynkową a wartością podatkową składników majątku Spółki Przejmowanej (z wyjątkiem akcji w Wnioskodawcy), które Wnioskodawca przyjmie w wartości przyjętej dla celów opodatkowania podatkiem równoważnym do podatku od niezrealizowanych zysków w Luksemburgu.
Wnioskodawca, będący podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, zawarł umowę o roboty budowlane z Zamawiającym w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Po zrealizowaniu wszystkich powierzonych robót budowlanych, Wnioskodawca przekroczył termin wykonania umowy, co skutkowało naliczeniem kary umownej przez Zamawiającego w wysokości (...) za nieterminowe wykonanie umowy. Wnioskodawca odesłał notę księgową bez jej zaksięgowania, kwestionując podstawy jej wystawienia. Ostatecznie Strony zawarły ugodę mediacyjną, w ramach której Wnioskodawca uznał roszczenie Zamawiającego wynikające z noty księgowej nr (...) z dnia (...) w kwocie (...) tytułem kary umownej za opóźnienie w wykonaniu umowy. Wnioskodawca pyta, czy zapłacona kara umowna może być uznana za koszt uzyskania przychodów. Organ podatkowy wskazuje, że kara umowna objęta notą księgową nr (...) z dnia (...) w kwocie (...) za nieterminowe wykonanie umowy nie może być zaliczona do kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawcy. Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 22 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kary umowne oraz odszkodowania związane z wadami dostarczonych towarów, wykonanych robót i usług, a także ze zwłoką w dostarczeniu towaru wolnego od wad lub w usunięciu wad, nie są uznawane za koszty uzyskania przychodów. Opóźnienie w wykonaniu zobowiązania, za które dłużnik ponosi odpowiedzialność, traktowane jest jako wada wykonanych robót lub usług w rozumieniu tego przepisu, niezależnie od podstawy odpowiedzialności, czy to na zasadzie winy, czy ryzyka.
Spółka M Sp. z o.o. Sp. k. z siedzibą w Polsce zamierza wynająć lokal w Niemczech, który będzie służył jako biuro do przechowywania dokumentów związanych z jej działalnością gospodarczą prowadzonej w Polsce. Biuro to będzie miało jedynie funkcje pomocnicze i nie będzie wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej. Wszystkie kluczowe aspekty działalności Spółki, w tym podejmowanie decyzji zarządczych, odbywają się w Polsce. W związku z tym wynajem biura w Niemczech nie spowoduje powstania zakładu Spółki na terytorium Niemiec w rozumieniu ustawy o CIT oraz umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania między Polską a Niemcami. Dochody Spółki uzyskiwane na terytorium Niemiec nie będą zatem zwolnione z opodatkowania w Polsce na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT.
Wnioskodawca, spółka [...] Sp. z o.o., planuje połączenie z A Sp. z o.o. w trybie uproszczonym. Wspólnikami obu spółek są te same osoby fizyczne, które posiadają udziały w identycznej proporcji. Połączenie odbędzie się bez podwyższania kapitału zakładowego w spółce przejmującej oraz bez wydawania nowych udziałów. Wnioskodawca zapytał, czy w wyniku połączenia po stronie spółki przejmującej powstanie jakikolwiek przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 8c lub pkt 8d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Organ uznał, że stanowisko wnioskodawcy jest prawidłowe w odniesieniu do art. 12 ust. 1 pkt 8c ustawy o CIT, ponieważ wartość rynkowa majątku spółki przejmowanej, który zostanie przekazany spółce przejmującej, nie przekroczy wartości przyjętej dla celów podatkowych składników tego majątku. Natomiast w odniesieniu do art. 12 ust. 1 pkt 8d ustawy o CIT, stanowisko wnioskodawcy jest nieprawidłowe. Z uwagi na to, że połączenie odbędzie się bez wydawania nowych udziałów, cała wartość rynkowa majątku spółki przejmowanej, który trafi do spółki przejmującej, będzie stanowić przychód podlegający opodatkowaniu na podstawie tego przepisu.
Interpretacja indywidualna dotyczy ustalenia, czy wydatki kategorii 1 oraz wydatki kategorii 2-11 ponoszone przez spółkę na rzecz obywateli (...) - w części odpowiadającej świadczeniu pieniężnemu wypłacanemu spółce przez Fundację - mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, o których mowa w art. 15 ust. 4, 4b i 4c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Organ podatkowy uznał, że wydatki te nie stanowią kosztów uzyskania przychodów, ponieważ nie są związane z działalnością gospodarczą spółki i nie są ponoszone w celu osiągnięcia przychodu ani zabezpieczenia źródła przychodu. Organ podkreślił, że działania spółki mają charakter dobroczynny, a nie zarobkowy, co nie spełnia przesłanek określonych w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.
Spółka prowadzi działalność w zakresie świadczenia opieki zdrowotnej. W związku z planowaną przebudową i rozbudową budynku głównego oraz przylegającego terenu, na którym powstanie filia zakładu pielęgnacyjno-opiekuńczego, trzy istniejące budynki zostaną wyburzone. Spółka zadała dwa pytania: 1. Czy koszty likwidacji zbędnych budynków, czyli koszty ich rozbiórki, zwiększają koszt wytworzenia nowego środka trwałego, co wpływa na jego wartość początkową? 2. Czy nieumorzona wartość wyburzonych budynków, związana z inwestycją, zwiększy wartość wytworzenia nowego środka trwałego, co wpłynie na jego wartość początkową podlegającą amortyzacji, czy też będzie traktowana jako jednorazowy koszt operacyjny, pomniejszający podstawę opodatkowania za bieżący miesiąc podatkowy? Organ uznał, że stanowisko Spółki jest prawidłowe w odniesieniu do pierwszego pytania, natomiast nieprawidłowe w kontekście drugiego. Koszty likwidacji zbędnych budynków, czyli koszty ich rozbiórki, zwiększają koszt wytworzenia nowego środka trwałego, co generuje jego wartość początkową. Z kolei nieumorzona wartość wyburzonych budynków powinna być zaliczona jednorazowo do kosztów uzyskania przychodów, a nie zwiększać wartość wytworzenia nowego środka trwałego.
Interpretacja dotyczy ustalenia, czy dochody Uczelni przekazane Fundacji w formie darowizn na pomoc finansową dla studentów Uczelni mogą korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Organ podatkowy uznał, że te dochody nie będą objęte zwolnieniem z opodatkowania zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT. Wskazał, że cele statutowe Uczelni nie obejmują wprost wspierania działalności innych podmiotów, które prowadzą działalność zbieżną z celami Uczelni, co oznacza, że przeznaczenie dochodu na rzecz Fundacji nie stanowi wydatku na cele statutowe Uczelni, a tym samym nie uprawnia do zwolnienia.
Wnioskodawca, powstały z przekształcenia zakładu budżetowego i prowadzący działalność gospodarczą, zapytał, czy wydatki na wypłatę dodatkowego wynagrodzenia rocznego za 2023 r., wypłaconego zgodnie z wewnętrznym Regulaminem Wynagradzania oraz ustawą o dodatkowym wynagrodzeniu rocznym, mogą być uznane za koszt uzyskania przychodów w grudniu 2023 roku. Organ podatkowy uznał stanowisko wnioskodawcy za prawidłowe. Zgodnie z przepisami, dodatkowe wynagrodzenie roczne jest należnością, o której mowa w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, a jego wypłata w terminie określonym przepisami prawa pracy kwalifikuje je jako koszt uzyskania przychodu w grudniu 2023 r.
Interpretacja dotyczy ustalenia, czy zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, właściwym okresem do ujęcia przez Wnioskodawcę przychodu podatkowego lub kosztu uzyskania przychodu z tytułu rocznej korekty podatku naliczonego jest moment złożenia deklaracji VAT lub korekty deklaracji VAT za pierwszy okres rozliczeniowy po zakończeniu roku, którego korekta dotyczy. Organ podatkowy uznał stanowisko Wnioskodawcy za prawidłowe. Zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, momentem powstania przychodu podatkowego lub kosztu uzyskania przychodu z tytułu rocznej korekty podatku naliczonego jest moment złożenia deklaracji VAT lub korekty deklaracji VAT za pierwszy okres rozliczeniowy po zakończeniu roku, którego korekta dotyczy.
Fundacja otrzyma od Fundatora mienie na pokrycie funduszu założycielskiego w postaci praw udziałowych w spółce (...) z siedzibą w Y. Spółka ta nie ma osobowości prawnej i nie jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych w Y, a jej działalność ogranicza się wyłącznie do inwestycji kapitałowych. Fundacja planuje przystąpić do tej spółki jako wspólnik. Organ podatkowy uznał, że przystąpienie Fundacji do spółki nie kwalifikuje się jako działalność gospodarcza fundacji rodzinnej zgodnie z art. 5 ustawy o fundacji rodzinnej. W związku z tym, dochody Fundacji z uczestnictwa w tej spółce będą podlegały opodatkowaniu 25% stawką podatku na podstawie art. 24r ustawy o CIT, a zatem nie będą zwolnione z podatku dochodowego od osób prawnych.
Wnioskodawca, spółka H sp. z o.o., będąca podatnikiem CIT, planuje połączenie przez przejęcie ze spółką N S.A., w której posiada ponad 99% akcji. W wyniku tego połączenia Wnioskodawca nie uzyska nowych udziałów, lecz wyemituje udziały na rzecz drugiego akcjonariusza spółki N S.A. Organ uznał, że takie połączenie nie spowoduje powstania przychodu podlegającego opodatkowaniu po stronie Wnioskodawcy. Decyzja ta opiera się na wyłączeniach z przychodów określonych w art. 12 ust. 4 pkt 3e i 3f ustawy o CIT, które dotyczą wartości majątku spółki przejmowanej, otrzymanego przez spółkę przejmującą.
Interpretacja dotyczy ustalenia, czy przepisy art. 15c ust. 1 w związku z art. 15c ust. 14 pkt 1 ustawy o CIT powinny być rozumiane w ten sposób, że wyłączeniu z kosztów podatkowych podlegają koszty finansowania dłużnego w części przekraczającej sumę kwot (i) 3.000.000 zł oraz (ii) 30% tzw. "podatkowej EBIDTA". Organ uznał, że stanowisko wnioskodawcy jest prawidłowe. Zgodnie z interpretacją przepisów, nadwyżka kosztów finansowania dłużnego do kwoty 3.000.000 zł powinna być zaliczana do kosztów uzyskania przychodów, natomiast limit 30% "podatkowej EBIDTA" stosuje się dopiero do nadwyżki ponad tę kwotę.
Zgodnie z interpretacją indywidualną, w związku z planowanym połączeniem Spółki Przejmującej i Spółki Przejmowanej, Spółka Przejmowana nie osiągnie przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych (CIT). Organ podatkowy wskazał, że w wyniku fuzji Spółka Przejmowana utraci swój byt prawny, co uniemożliwi jej generowanie przychodu podatkowego. Przepisy ustawy o CIT nie przewidują opodatkowania spółki przejmowanej w przypadku fuzji. Organ potwierdził, że stanowisko wnioskodawcy jest prawidłowe.
Interpretacja dotyczy oceny, czy stanowisko Wnioskodawcy, który twierdzi, że za lata podatkowe 2020 – 2023 powinien kalkulować podatek CIT według ogólnych zasad wynikających z ustawy o CIT, bez konieczności wydzielenia dochodu z działalności opodatkowanej oraz zwolnionej, jest prawidłowe. Organ podatkowy uznał stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe. Zgodnie z przepisami ustawy o CIT oraz ustawy o wspieraniu nowych inwestycji, Wnioskodawca, posiadający ważną decyzję o wsparciu nowej inwestycji, ma obowiązek wydzielenia dochodu z działalności objętej tą decyzją i opodatkowania go na zasadach zwolnienia. Wygaśnięcie decyzji o wsparciu nie wpływa na ten obowiązek w okresie jej ważności. W związku z tym Wnioskodawca powinien kalkulować podatek CIT, uwzględniając wydzielenie dochodu z działalności objętej decyzją o wsparciu, a nie stosując zasady ogólne.