DKP2.8082.8.2023

INFORMACJA DOTYCZĄCA WYDANIA OPINII ZABEZPIECZAJĄCEJ

Dnia 27 lutego 2024 r. – na podstawie art. 119y § 1 w związku z art. 119a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2023 r., poz. 2383, ze zm.) – dalej „Ordynacja podatkowa”, po rozpatrzeniu wniosku z dnia 5 września 2023 r. o wydanie opinii zabezpieczającej, Szef Krajowej Administracji Skarbowej wydał opinię zabezpieczającą.

A. Opis czynności poddanej ocenie:

Przedmiotem postępowania zainicjowanego wnioskiem o wydanie opinii zabezpieczającej (dalej również jako: „Wniosek”) była analiza – dokonana na gruncie ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2022 r., poz. 2587 ze zm.) – dalej: „ustawa CIT (podatek dochodowy od osób prawnych)”– czy modyfikacja stawek amortyzacyjnych dla poszczególnych środków trwałych, polegająca na ich obniżeniu w okolicznościach wynikających ze złożonego Wniosku, odpowiada ustawowym kryteriom unikania opodatkowania wskazanym w art. 119a § 1 Ordynacji podatkowej.

Środki trwałe w odniesieniu do których już obniżono lub jest planowane obniżenie stawek amortyzacyjnych nie były i nie będą wykorzystywane w działalności gospodarczej, z której przychody lub dochody są zwolnione z opodatkowania CIT.

Wnioskodawca postanowił, począwszy od maja 2023 r., obniżyć wysokość stawek amortyzacyjnych dla nowo nabywanych środków trwałych, które już zostały lub będą wprowadzane po tej dacie przez Spółkę do Ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych po raz pierwszy.

B. Wyjaśnienie powodów podjętego rozstrzygnięcia:

a. Identyfikacja korzyści podatkowej

Wnioskodawca w celu osiągnięcia korzyści podatkowej zastosował oraz planuje dalej zastosować przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dotyczące amortyzacji środków trwałych, w szczególności przepis art. 16i ust. 5 ustawy CIT, regulujący możliwość i zasady obniżania stawek amortyzacyjnych.

Zgodnie z art. 16i ust. 5 ustawy CIT – podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Korzyścią podatkową podlegającą ocenie, którą Spółka wskazała we Wniosku będzie niepowstanie zobowiązania podatkowego z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych lub też jego obniżenie w okresach rozliczeniowych, w których Spółka będzie ponownie stosowała podstawowe stawki amortyzacyjne, wynikające z Wykazu (po zakończeniu stosowania obniżonych stawek amortyzacyjnych) oraz, dodatkowo, w okresach rozliczeniowych, w których Spółka będzie rozpoznawać koszty z tytułu odpisów amortyzacyjnych z uwagi na wydłużenie okresu amortyzacji.

W ocenie Szefa Krajowej Administracji Skarbowej zarządzanie kosztami podatkowymi w postaci odpisów amortyzacyjnych, jako wynik kształtowania poziomu dochodu do opodatkowania niewątpliwie może przynieść podatnikom określone korzyści. Zaplanowanie amortyzacji podatkowej jest niewątpliwie sposobem na zarządzanie podatkowymi kosztami przedsiębiorstwa, bowiem już przez sam wybór najbardziej odpowiedniej dla siebie metody amortyzacji, podatnik uzyskuje możliwość wpływu na wysokość obciążeń podatkowych – opóźniając lub przyspieszając moment wykazania dochodu do opodatkowania – co finalnie może wpłynąć na odsunięcie w czasie powstania zobowiązania podatkowego lub obniżenie jego wysokości, albo na powstanie lub zawyżenie straty podatkowej.

Przepisy podatkowe, oprócz możliwości podwyższania stawek amortyzacyjnych, przewidują również możliwość ich obniżania. Zgodnie z art. 16i ust. 5 ustawy CIT, podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Obniżanie stawek amortyzacji powoduje generowanie niższych kosztów uzyskania przychodów z tytułu zużywania się składników majątku. Jest to natomiast działanie czasowe, wydłużające amortyzację składnika majątkowego. Obniżenie stawek amortyzacji przesuwa koszty podatkowe na kolejne lata. Wiąże się z tym uzyskanie przez podatnika wyższego dochodu (wyższego podatku należnego), który skutkuje również możliwościami stosowania odliczeń lub zwolnień podatkowych.

Podsumowując, obniżenie stawek amortyzacyjnych ma bezpośredni wpływ na zmniejszenie kosztów działalności. Taka sytuacja tym samym pozwoli Spółce na osiągnięcie korzyści podatkowych w postaci obniżenia lub niepowstania zobowiązania podatkowego, poprzez wydłużenie okresu amortyzacji środków trwałych i dokonywanie tych odpisów w czasie, gdy działalność Wnioskodawcy potencjalnie może generować dochody. Nie ulega zatem wątpliwości, że Wnioskodawca uzyska korzyść podatkową, o której mowa w art. 3 pkt 18 Ordynacji podatkowej.

Mając na uwadze powyższe, należy uznać, że w niniejszej sprawie możliwe jest zidentyfikowanie pierwszej z przesłanek koniecznych dla stwierdzenia unikania opodatkowywania, tj. powstania korzyści podatkowej.

b. Ustalenie czy osiągnięcie korzyści podatkowej było głównym lub jednym z głównych celów dokonania czynności

Szef Krajowej Administracji Skarbowej miał na uwadze cel czynności wskazany przez Wnioskodawcę, tj. przesunięcie w czasie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów wynikających z odpisów amortyzacyjnych

Wnioskodawca nie wskazał innych celów planowanej czynności. Przedstawiając uzasadnienie zaznaczył, że biorąc pod uwagę ryzyko niemożności rozliczenia strat podatkowych poniesionych w poprzednich latach, Zarząd Spółki podjął decyzję o obniżeniu wysokości podatkowych stawek amortyzacyjnych, stosowanych wobec niektórych kategorii Środków trwałych. Powyższe działanie spowoduje obniżenie wysokości odpisów amortyzacyjnych zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów, co w efekcie powinno wpłynąć korzystnie na wysokość wyniku podatkowego Spółki w roku bieżącym i w kolejnych latach.

W niniejszej sprawie zatem doszło do spełnienia kolejnej przesłanki mogącej warunkować wydanie decyzji z zastosowaniem art. 119a Ordynacji podatkowej, tj. osiągnięcie korzyści podatkowej jest głównym lub jednym z głównych celów dokonania czynności.

c. Sprzeczność korzyści podatkowej w danych okolicznościach z przedmiotem lub celem ustawy podatkowej lub jej przepisu.

W ocenie Szefa Krajowej Administracji Skarbowej, sprzeczność korzyści podatkowej z przedmiotem lub celem ustawy podatkowej lub jej przepisu należy dopatrywać się w takich sytuacjach, w których podatnik poprzez sztuczne działania doprowadził do zastosowania lub niezastosowania norm skutkujących efektem podatkowym nieadekwatnym do charakteru realizowanych działań gospodarczych. Przy czym adekwatność skutków podatkowych realizowanych działań należałoby oceniać zarówno przez pryzmat sztucznie zastosowanych lub ominiętych przepisów prawa, jak i pod kątem założeń konstrukcyjnych danego podatku, a także rozbieżności pomiędzy ekonomicznymi i podatkowymi skutkami działań w danych okolicznościach.

W efekcie, poszukując sprzeczności korzyści podatkowej z przedmiotem lub celem ustawy podatkowej lub jej przepisu – zdaniem Szefa Krajowej Administracji Skarbowej – nie można poprzestać wyłącznie na analizie konstrukcji danej normy prawnej i bez zbadania okoliczności zastosowania tejże normy przyjąć, że uzyskana w ten sposób korzyść podatkowa – w każdych okolicznościach – stanowi dopuszczalny element redukcji opodatkowania.

Tym samym wyrażenie w danych okolicznościach, wymienione w art. 119a Ordynacji podatkowej, wskazuje, że zamysł ustawodawcy należy zawsze interpretować indywidualnie dla każdego przypadku. A zatem, nie można ustalać znaczenia normy prawa w oderwaniu od okoliczności, a następnie nakładać rezultatu jej wykładni na każdy zbliżony do siebie stan faktyczny.

Korzyści podatkowa będącej efektem Czynności, która jest przedmiotem wniosku o wydanie opinii zabezpieczającej – zdaniem Szefa Krajowej Administracji Skarbowej nie będzie sprzeczna z przedmiotem lub celem ustawy podatkowej lub jej przepisu, tj. art. 16i ust. 5 ustawy CIT. Czynność nie spowoduje zwiększenia wartości ewentualnych odpisów amortyzacyjnych, lecz rozłoży je w czasie. Tym samym, działanie Wnioskodawcy – zdaniem Szefa KAS – można określić jako wpisujące się w ramy planowania podatkowego.

Szef Krajowej Administracji Skarbowej stwierdza, że okoliczności przedstawionej przez Wnioskodawcę pozwalają uznać, że korzyść podatkowa będąca skutkiem obniżenia stawek amortyzacyjnych nie będzie sprzeczna z przedmiotem lub celem ustawy podatkowej lub jej przepisu.

d. Sztuczność sposobu działania Strony

W opinii Szefa Krajowej Administracji Skarbowej, pomimo że czynność została dokonana w głównej mierze w celu osiągnięcia korzyści podatkowej, nie sposób uznać, że podmiot działający rozsądnie i kierujący się zgodnymi z prawem celami nie zastosowałby takiego sposobu działania.

Jak wynika z przedstawionego przez Wnioskodawcę uzasadnienia planowanej czynności, celem powyższych czynności podjętych przez Spółkę jest zwiększenie możliwości pełnego lub przynajmniej częściowego rozliczenia strat podatkowych. Każdy racjonalnie działający podmiot będzie dążył do wykorzystania przysługującej mu pomocy publicznej w maksymalnym dostępnym limicie.

Badając efekt sztuczności planowanej Czynności, Szef Krajowej Administracji Skarbowej zweryfikował wszystkie przesłanki art. 119c § 2 Ordynacji podatkowej. Należy zauważyć, że istota Czynności sprowadza się do jednej (pojedynczej) operacji podatkowej polegającej na obniżeniu stawek amortyzacyjnych (poza potencjalnym ponownym podwyższeniem stawek amortyzacyjnych), a więc charakteryzuje się niskim stopniem skomplikowania.

Nie można również stwierdzić, że mamy do czynienia z angażowaniem podmiotów pośredniczących czy też nieuzasadnionym dzieleniem operacji. Ponadto nie sposób przyjąć, że efekt czynności sprowadzający do przesunięcia w czasie wysokości odpisów amortyzacyjnych będzie skutkował uzyskaniem stanu identycznego lub zbliżonego do stanu istniejącego przed dokonaniem czynności.

W jednoetapowej strukturze czynności nie można również odnotować elementów wzajemnie się znoszących lub kompensujących. Badana czynność nie wiąże się też w żaden sposób z ryzykiem gospodarczym przewyższającym spodziewane korzyści inne niż podatkowe w takim stopniu, że należałoby uznać, że działający rozsądnie podmiot nie wybrałby tego sposobu działania. Czynność nie wiąże się też w żaden sposób z ryzykiem gospodarczym przewyższającym spodziewane korzyści inne niż podatkowe w takim stopniu, że należałoby uznać, że działający rozsądnie podmiot nie wybrałby tego sposobu działania.

Uwagi końcowe

Podsumowując, stwierdzić należy, że czynność opisana we Wniosku nie spełnia ustawowych kryteriów unikania opodatkowania. W ocenie Szefa Krajowej Administracji Skarbowej, pomimo osiągnięcia przez Wnioskodawcę korzyści podatkowej w rozumieniu art. 3 pkt 18 lit. a) Ordynacji podatkowej, a także stwierdzenia, że osiągnięcie korzyści podatkowej było jednym z głównych celów dokonania czynności:

1. można przyjąć, że w przestawionych we wniosku okolicznościach opisana korzyść podatkowa nie pozostaje w sprzeczności z przedmiotem lub celem ustawy podatkowej lub jej przepisu,

2. można uznać, że sposób dokonania czynności nie jest sztuczny, a zatem mógłby być zastosowany na podstawie przedstawionych okoliczności przez podmiot działający rozsądnie i kierujący się celami zgodnymi z prawem.

W konsekwencji przyjąć również należało, że do przedstawionej przez Wnioskodawcę korzyści podatkowej wynikającej z czynności nie znajdzie zastosowania art. 119a § 1 Ordynacji podatkowej i w związku z tym, stosownie do treści art. 119y § 1 tej ustawy, wydano opinię zabezpieczającą.