📖 Pełna treść interpretacji
Zmiana interpretacji indywidualnej
Na podstawie art. 14e § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540, ze zm.) Szef Krajowej Administracji Skarbowej, w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z 2 lipca 2019 r. nr 0111-KDIB1-3.4010.202.2019.2.BM, wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, zmienia z urzędu wyżej wymienioną interpretację, stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 9 maja 2019 r. (data wpływu 14 maja 2019 r.), uzupełnionym 13 czerwca 2019 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Wnioskodawca może dokonać odliczenia na podstawie art. 18d ust. 1 w związku z art. 18d ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT (podatek dochodowy od osób prawnych), Kosztów Pracowniczych Specjalistów w części dotyczącej realizacji Działalności B+R Wnioskodawcy, zgodnie z przedstawionym opisem stanu faktycznego - jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 14 maja 2019 r. do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej wpłynął wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Wnioskodawca może dokonać odliczenia na podstawie art. 18d ust. 1 w związku z art. 18d ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT, Kosztów Pracowniczych Specjalistów w części dotyczącej realizacji Działalności B+R Wnioskodawcy, zgodnie z przedstawionym opisem stanu faktycznego. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 10 czerwca 2019 r. Znak 0111-KDIB1-3.4010.202.2019.1.BM wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienia wniosku dokonano 13 czerwca 2019 r.
We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.
Wnioskodawca jest podmiotem zajmującym się tworzeniem dedykowanych rozwiązań informatycznych, odpowiadających na indywidualne potrzeby klienta.
W odpowiedzi na potrzeby klientów, każdorazowo Wnioskodawca tworzy zupełnie inny, unikalny produkt, gotowy do funkcjonowania w określonych przez klienta warunkach operacyjnych, posiadający unikalne, dedykowane jego działalności funkcjonalności. Wnioskodawca nie posiada w swojej ofercie wystandaryzowanych produktów, mogących w sposób łatwy być dostosowywanymi do potrzeb różnych klientów i wdrożonymi w działalności różnych przedsiębiorstw.
Wnioskodawca nieustannie się rozwija i prowadzi prace mające na celu rozwój oraz ulepszanie oferowanych produktów/usług, w tym m.in. w zakresie opracowywania nowych rozwiązań, funkcjonalności, procesów, nowych lub ulepszonych produktów oraz usług. W związku z powyższym, Wnioskodawca prowadził w 2017 r. działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 4a pkt 26 ustawy o CIT (Działalność B+R).
W celu realizacji Działalności B+R Wnioskodawca zatrudniał w 2017 r. pracowników na podstawie umów o pracę (Specjaliści). W związku z tym, Wnioskodawca poniósł na rzecz poszczególnych Specjalistów koszty należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1509, dalej: „ustawa o PIT (podatek dochodowy od osób fizycznych)”) oraz koszty sfinansowanych przez Wnioskodawcę składek z tytułu tych należności, określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 300, dalej „ustawa o s.u.s.”, (dalej łącznie: „Koszty Pracownicze”), obejmujące: wynagrodzenie zasadnicze wynikające z umowy o pracę oraz dodatki do wynagrodzenia takie jak: dodatkowy pakiet medyczny, składka na fundusz emerytalny, dodatkowe ubezpieczenie, dodatek mieszkaniowy, ekwiwalent za niewykorzystany urlop, premie okresowe/nagrody/bonusy, a także w części finansowanej przez Wnioskodawcę jako płatnika składek, tj.: składki na ubezpieczenie emerytalne, składki na ubezpieczenie rentowe, składki na ubezpieczenie wypadkowe, (tj. z wyłączeniem Funduszu Pracy oraz Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych).
W związku z powyższym, w odniesieniu do ponoszonych Kosztów Pracowniczych Wnioskodawca zamierza skorzystać z odliczenia, o którym mowa w art. 18d ustawy o CIT (Ulga B+R). W celu skorzystania z Ulgi B+R Wnioskodawca wyodrębnił w ewidencji, o której mowa w art. 9 ust. 1 ustawy o CIT, koszty działalności badawczo-rozwojowej.
W szczególności, w odniesieniu do ponoszonych Kosztów Pracowniczych Wnioskodawca zamierza skorzystać z odliczenia zgodnie z art. 18d ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT. Na tej podstawie, Wnioskodawca zamierza odliczyć Koszty Pracownicze poniesione na rzecz danego Specjalisty w danym miesiącu w takiej części, w jakiej czas danego Specjalisty przeznaczony na faktyczną realizację Działalności B+R (w tym na czynności kierownicze i administracyjne) pozostawał w ogólnym czasie pracy tego Specjalisty w miesiącu, za który Wnioskodawca był zobowiązany wypłacić wynagrodzenie zasadnicze zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa pracy (tj. po wyłączeniu Kosztów Pracowniczych niezwiązanych z Działalnością B+R Wnioskodawcy). W celu dokonania odliczenia, Wnioskodawca zebrał informację o miesięcznym zaangażowaniu czasowym poszczególnych Specjalistów w Działalność B+R w prowadzonej na bieżąco ewidencji czasu pracy.
Zgodnie z powyższym, Spółka wyłącza z kalkulacji Ulgi B+R Koszty Pracownicze w części jakiej dotyczą urlopów i innych nieobecności pracowniczych, jako niedotyczących Działalności B+R.
Wnioskodawca zamierza dokonać odliczenia zgodnie z art. 18d oraz 18e ustawy o CIT, za 2017 r., a w szczególności zaznacza, że:
• prowadzona Działalność B+R nie stanowi badań podstawowych w rozumieniu art. 4a pkt 27 lit. a ustawy o CIT,
• Wnioskodawca zamierza odliczyć w ramach Ulgi B+R koszty kwalifikowane zgodnie z art. l8d ust. 5 ustawy o CIT,
• Wnioskodawca nie prowadził i nie prowadzi działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia,
• Wnioskodawca zamierza dokonać odliczenia z tytułu Ulgi B+R zgodnie z art. 18d ust. 7-8 ustawy o CIT.
Wiosek ma na celu potwierdzenie opisu stanu faktycznego na gruncie przepisów obowiązujących w 2017 r.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.
Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym Wnioskodawca może dokonać odliczenia na podstawie art. 18d ust. 1 ustawy o CIT w związku z art. 18d ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT, Kosztów Pracowniczych Specjalistów w części dotyczącej realizacji Działalności B+R Wnioskodawcy zgodnie z przedstawionym opisem stanu faktycznego?
Zdaniem Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym Wnioskodawca może dokonać odliczenia na podstawie art. 18d ust. 1 ustawy o CIT w związku z art. 18d ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT, Kosztów Pracowniczych Specjalistów w części dotyczącej realizacji Działalności B+R Wnioskodawcy zgodnie z przedstawionym opisem stanu faktycznego.
Przepisy dot. Ulgi B+R.
Zgodnie z art. 4a pkt 26 ustawy o CIT, działalność badawczo-rozwojowa oznacza działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.
Badania naukowe w rozumieniu art. 4a pkt 27 ustawy o CIT, oznaczają:
a) badania podstawowe - oryginalne prace badawcze, eksperymentalne lub teoretyczne podejmowane przede wszystkim w celu zdobywania nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowanych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne,
b) badania stosowane - prace badawcze podejmowane w celu zdobycia nowej wiedzy, zorientowane przede wszystkim na zastosowanie w praktyce,
c) badania przemysłowe - badania mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności w celu opracowywania nowych produktów, procesów i usług lub wprowadzania znaczących ulepszeń do istniejących produktów, procesów i usług; badania te uwzględniają tworzenie elementów składowych systemów złożonych, budowę prototypów w środowisku laboratoryjnym lub w środowisku symulującym istniejące systemy, szczególnie do oceny przydatności danych rodzajów technologii, a także budowy niezbędnych w tych badaniach linii pilotażowych, w tym do uzyskania dowodu w przypadku technologii genetycznych.
Natomiast, w myśl art. 4a pkt 28 ustawy o CIT, prace rozwojowe należy rozumieć jako nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do planowania produkcji oraz tworzenia i projektowania nowych, zmienionych lub ulepszonych produktów, procesów i usług, z wyłączeniem prac obejmujących rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do produktów, linii produkcyjnych, procesów wytwórczych, istniejących usług oraz innych operacji w toku, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń, w szczególności:
a) opracowywanie prototypów i projektów pilotażowych oraz demonstracje, testowanie i walidację nowych lub ulepszonych produktów, procesów lub usług w otoczeniu stanowiącym model warunków rzeczywistego funkcjonowania, których głównym celem jest dalsze udoskonalenie techniczne produktów, procesów lub usług, których ostateczny kształt nie został określony,
b) opracowywanie prototypów i projektów pilotażowych, które można wykorzystać do celów komercyjnych, w przypadku gdy prototyp lub projekt pilotażowy stanowi produkt końcowy gotowy do wykorzystania komercyjnego, a jego produkcja wyłącznie do celów demonstracyjnych i walidacyjnych jest zbyt kosztowna.
Zgodnie z art. 18d ust. 1 ustawy o CIT, od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18 ustawy o CIT, odlicza się koszty uzyskania przychodów poniesione przez podatnika na działalność badawczo-rozwojową.
Natomiast, zgodnie z art. 18d ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT, koszty kwalifikowane obejmują należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1, oraz składki z tytułu tych należności określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w części finansowanej przez płatnika składek, jeżeli te należności i składki dotyczą pracowników zatrudnionych w celu realizacji działalności badawczo-rozwojowej.
Sytuacja Wnioskodawcy.
W świetle wyżej przywołanych przepisów podatnicy są uprawnieni do odliczenia za 2017 r. na podstawie art. 18d ust. 1 ustawy o CIT, kosztów uzyskania przychodów wskazanych w art. 18d ust. 2 ustawy o CIT, pod warunkiem, że koszty te zostały poniesione na działalność badawczo-rozwojowy oraz zostały spełnione warunki, o których mowa w art. 18d ust. 4-8 ustawy o CIT.
Jak wskazano powyżej, w celu realizacji Działalności B+R, Wnioskodawca zatrudniał w 2017 r. Specjalistów, którzy byli faktycznie zaangażowani w wykonywanie Działalności B+R.
Zgodnie z przedstawionym opisem stanu faktycznego koszty związane z zaangażowaniem Specjalistów w Działalność B+R obejmują Koszty Pracownicze. Jednocześnie, zgodnie z przedstawionym opisem stanu faktycznego Koszty Pracownicze obejmują wyłącznie należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o PIT oraz koszty sfinansowanych przez Wnioskodawcę składek z tytułu tych należności określonych w ustawie o s.u.s.
Zgodnie z przywołanym art. 18d ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, podatnik może odliczyć należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o PIT, oraz kosztów sfinansowanych przez podatnika składek z tytułu tych należności określonych w ustawie o s.u.s., jeżeli te należności i składki dotyczą pracowników zatrudnionych w celu realizacji działalności badawczo-rozwojowej.
Z powyższego wynika, że warunkiem odliczenia jest, aby po pierwsze dane koszty pracownicze obejmowały należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o PIT, oraz koszty sfinansowane przez podatnika składek z tytułu tych należności określonych w ustawie o s.u.s., a po drugie dotyczyły one pracowników zatrudnionych w celu realizacji działalności badawczo-rozwojowej.
W tym kontekście, Wnioskodawca zauważył, że Koszty Pracownicze, zgodnie z przedstawionym opisem stanu faktycznego, obejmują wyłącznie należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o PIT, oraz koszty sfinansowane przez podatnika składek z tytułu tych należności określonych w ustawie o s.u.s.
Ustawa o CIT nie definiuje, co oznacza „zatrudnienie w celu realizacji działalności badawczo-rozwojowej”. Zgodnie z definicją zamieszczoną w Słowniku PWN (http:/sjp.pwn.pl/słownik/) „cel” oznacza to co ma czemuś służyć, to do czegoś dążyć. „Realizacja” oznacza natomiast wprowadzenie czegoś w życie, zastosowanie w praktyce.
Powyższe oznacza, że aby wydatki ponoszone na pracowników w związku z realizacją działalności badawczo-rozwojowej mogły zostać odliczone w ramach Ulgi B+R, muszą być ponoszone przez podatnika w związku z pracownikami, których zatrudnienie ma służyć prowadzeniu przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej.
Zgodnie z przedstawionym opisem stanu faktycznego, Spółka realizowała Działalność B+R w 2017 r. W celu prowadzenia tej działalności Spółka zatrudniała Specjalistów. Na tej podstawie Spółka poniosła Koszty Pracownicze.
Ponadto, zgodnie z przedstawionym opisem stanu faktycznego, Wnioskodawca zamierza zaliczyć do kosztów kwalifikowanych wskazanych w art. 18d ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT, jedynie tę część Kosztów Pracowniczych Specjalistów, jaka odpowiada ich faktycznemu uczestnictwu czasowemu w Działalności B+R w ich ogólnym czasie pracy w miesiącu, za który Wnioskodawca był zobowiązany wypłacić wynagrodzenie zasadnicze zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa pracy.
Zdaniem Wnioskodawcy, Ulga B+R umożliwia odliczenie jedynie kosztów faktycznie ponoszonych w związku z prowadzeniem działalności badawczo-rozwojowej przez podatników. Wydatki ponoszone przez podatników na działalność niezwiązaną z Działalnością B+R nie podlegają zaś odliczeniu w ramach Ulgi B+R.
W tym kontekście, zdaniem Wnioskodawcy, dla celów skorzystania z Ulgi B+R nie jest istotny formalny aspekt zatrudnienia danego Specjalisty w celu realizacji Działalności B+R (np. odpowiednie zapisy w umowach o pracę), ale jego faktyczny udział w niej (aspekt materialny).
W konsekwencji, w ocenie Wnioskodawcy, Wnioskodawca jest uprawniony do odliczenia kosztów ponoszonych w związku z zatrudnieniem Specjalistów zgodnie z ich faktycznym zaangażowaniem w Działalność B+R. W konsekwencji przyjęcia takiego podejścia, Wnioskodawca nie odliczy Kosztów Pracowniczych Specjalistów w części, w jakiej nie dotyczą Działalności B+R Spółki.
Powyższe stanowisko Spółki jest zgodne z wyjaśnieniami Ministra Finansów zamieszczonymi w dniu 20 czerwca 2017 r. na stronie internetowej Ministerstwa Finansów w zakresie odliczania kosztów pracowniczych w ramach Ulgi B+R. Minister Finansów wskazał, że przez zatrudnienie w celu realizacji działalności badawczo-rozwojowej należy rozumieć to, że „faktyczne wykonywanie określonych czynności w zakresie działalności badawczo-rozwojowej przesądza, że dane wynagrodzenie (w całości bądź części) stanowi koszt kwalifikowany”.
Zdaniem Spółki, powyższe wyjaśnienia wskazują, że jeśli Specjalista faktycznie zajmuje się udziałem w Działalności B+R, to w jego przypadku Spółka jest uprawniona do odliczenia kosztów w części dotyczącej Działalności B+R, o których mowa w art. 18d ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT (tu Koszty Pracownicze).
W ocenie Wnioskodawcy, przedstawione podejście jest również zgodne z celem nowelizacji art. 18d ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT, mającej na celu doprecyzowanie tego przepisu. W jej wyniku od 1 stycznia 2018 r. art. 18d ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT, pozwala na odliczenie wyłącznie tych kosztów kwalifikowanych, które faktycznie dotyczą działalności badawczo-rozwojowej (tj. w aspekcie materialnym, a nie formalnym).
Wnioskodawca również zauważył, że przyjęcie odmiennego stanowiska (tj. przyjęcie formalnego kryterium dla odliczenia Kosztów Pracowniczych) prowadziłoby do wniosku, że wystarczy, że dany Specjalista ma wpisane np. w umowie o pracę zatrudnienie w celu Działalności B+R, to wówczas przysługiwałoby odliczenie w Uldze B+R całości kosztów z nim związanych, nawet jeśli nie zajmowałby się w ogóle Działalnością B+R w danym miesiącu.
Wnioskodawca zauważył, że zaproponowane podejście jest zgodne ze stanowiskiem wielokrotnie potwierdzonym w wydanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej interpretacjach indywidualnych, m.in.:
• interpretacja z 18 stycznia 2019 r., sygn. IPPB5/4510-814/16-15/S/MR,
• interpretacja z 17 kwietnia 2018 r., sygn. 0111-KDIB1-3.4010.141.2018.1.MBD.
W tym kontekście, w ocenie Wnioskodawcy, prawidłowe jest stanowisko, zgodnie z którym Wnioskodawca może dokonać odliczenia na podstawie art. 18d ust. 1 ustawy o CIT w związku z art. 18d ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT, Kosztów Pracowniczych Specjalistów w części dotyczącej realizacji działalności Działalność B+R Wnioskodawcy, zgodnie z przedstawionym opisem stanu faktycznego.
W interpretacji indywidualnej z 2 lipca 2019 r. nr 0111-KDIB1-3.4010.202.2019.2.BM Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznał stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest w części prawidłowe a w części nieprawidłowe.
Organ interpretacyjny stwierdził, że stanowisko Wnioskodawcy, w zakresie ustalenia, czy Wnioskodawca może dokonać odliczenia na podstawie art. 18d ust. 1 ustawy o CIT, w związku z art. 18d ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT, Kosztów Pracowniczych Specjalistów w części dotyczącej realizacji Działalności B+R Wnioskodawcy zgodnie z przedstawionym opisem stanu faktycznego:
• w części dotyczącej zaliczenia do kosztów kwalifikowanych dodatku mieszkaniowego i ekwiwalentu za niewykorzystany urlop - jest nieprawidłowe,
• w pozostałej części - jest prawidłowe.
Po zapoznaniu się z aktami sprawy Szef Krajowej Administracji Skarbowej stwierdza, że interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, jest nieprawidłowa i w związku z tym podlega zmianie.
Na wstępie należy zaznaczyć, że przedmiotem niniejszej interpretacji, nie była ocena, czy prowadzone przez Wnioskodawcę prace spełniają definicję prac badawczo-rozwojowych podlegających odliczeniu. Kwestia ta została przyjęta jako element stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą natomiast ustalenia czy Wnioskodawca może dokonać odliczenia na podstawie art. 18d ust. 1 ustawy o CIT, w związku z art. 18d ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT, Kosztów Pracowniczych Specjalistów w części dotyczącej realizacji Działalności B+R Wnioskodawcy.
Zgodnie z art. 18d ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 865, dalej: „ustawa o CIT”) w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2017 r., od podstawy opodatkowania, ustalonej zgodnie z art. 18, odlicza się koszty uzyskania przychodów poniesione przez podatnika na działalność badawczo-rozwojową, zwane dalej ,,kosztami kwalifikowanymi”.
Zgodnie z art. 18d ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT, za koszty kwalifikowane uznaje się należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, oraz składki z tytułu tych należności określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w części finansowanej przez płatnika składek, jeżeli te należności i składki dotyczą pracowników zatrudnionych w celu realizacji działalności badawczo-rozwojowej.
Jednocześnie w art. 18d ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawodawca dokonał zastrzeżenia, że koszty kwalifikowane ponoszone w ramach badań podstawowych podlegają odliczeniu wyłącznie pod warunkiem, że badania te są prowadzone z jednostką naukową w rozumieniu ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o zasadach finansowania nauki.
Stosownie do art. 18d ust. 5 ustawy o CIT koszty kwalifikowane podlegają odliczeniu, jeżeli nie zostały podatnikowi zwrócone w jakiejkolwiek formie.
Prawo do odliczenia nie przysługuje podatnikowi, jeżeli w roku podatkowym prowadził działalność na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia (art. 18d ust. 6).
W myśl natomiast art. 9 ust. 1b ustawy o CIT podatnicy prowadzący działalność badawczo-rozwojową, którzy zamierzają skorzystać z odliczenia, o którym mowa w art. 18d, są obowiązani w ewidencji, o której mowa w ust. 1, wyodrębnić koszty działalności badawczo-rozwojowej.
Zatem jak wynika z przywołanych regulacji, aby skorzystać z ulgi badawczo-rozwojowej podatnik musi spełnić łącznie warunki:
1. koszty zostały poniesione na działalność badawczo-rozwojową,
2. koszty poniesione na działalność badawczo-rozwojową stanowią dla podatnika koszty uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o CIT,
3. koszty poniesione na działalność badawczo-rozwojową mieszczą się w zamkniętym katalogu kosztów kwalifikowanych określonym przepisami art. 18d ust. 2 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych;
4. w/w koszty uzyskania przychodów stanowią koszty kwalifikowane w rozumieniu ustawy o CIT, przy czym jeżeli koszty kwalifikowane zostały poniesione w ramach badań podstawowych, badania te były prowadzone na podstawie umowy lub porozumienia z jednostką naukową w rozumieniu odrębnych przepisów,
5. podatnik nie prowadzi w roku podatkowym działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia,
6. koszty działalności badawczo-rozwojowej zostały wyodrębnione w ewidencji, o której mowa w art. 9 ust. 1 ustawy o CIT,
7. podatnik wykazał w zeznaniu podatkowym koszty kwalifikowane podlegające odliczeniu,
8. kwota odliczonych kosztów kwalifikowanych nie przekroczyła limitów określonych w ustawie o CIT,
9. koszty kwalifikowane nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiekolwiek formie.
Zgodnie z przedstawionym opisem stanu faktycznego w celu realizacji Działalności B+R Wnioskodawca zatrudniał w 2017 r. pracowników na podstawie umów o pracę (Specjaliści).
W związku z tym, Wnioskodawca poniósł na rzecz poszczególnych Specjalistów koszty należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2018 r., poz. 1509, ze zm.) oraz koszty sfinansowanych przez Wnioskodawcę składek z tytułu tych należności, określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz.U. z 2019 r., poz. 300, ze zm.), (dalej łącznie: „Koszty Pracownicze”).
Koszty Pracownicze obejmują:
• wynagrodzenie zasadnicze wynikające z umowy o pracę oraz
• dodatki do wynagrodzenia takie jak:
– dodatkowy pakiet medyczny,
– składka na fundusz emerytalny,
– dodatkowe ubezpieczenie,
– dodatek mieszkaniowy,
– ekwiwalent za niewykorzystany urlop,
– premie okresowe/nagrody/bonusy,
• a także w części finansowanej przez Wnioskodawcę jako płatnika składek, tj.: składki na ubezpieczenie emerytalne, składki na ubezpieczenie rentowe, składki na ubezpieczenie wypadkowe, (tj. z wyłączeniem Funduszu Pracy oraz Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych).
Spółka zaznaczyła również, że wyłącza z kalkulacji Ulgi B+R Koszty Pracownicze w części jakiej dotyczą urlopów i innych nieobecności pracowniczych, jako niedotyczących Działalności B+R. Z uwagi na zakres wyznaczony sformułowanym we wniosku o wydanie interpretacji pytaniem kwestia ta nie podlegała ocenie.
Art. 18d ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT stanowi, że za koszty kwalifikowane, tj. koszty uzyskania przychodów poniesione na działalność badawczo-rozwojową, uznaje się należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz sfinansowane przez płatnika składki z tytułu tych należności określone w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych, w takiej części, w jakiej czas przeznaczony na realizację działalności badawczo-rozwojowej pozostaje w ogólnym czasie pracy pracownika w danym miesiącu.
Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o PIT, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności:
• wynagrodzenia zasadnicze,
• wynagrodzenia za godziny nadliczbowe,
• różnego rodzaju dodatki, nagrody,
• ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto
• świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również
• wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.
W tym miejscu zauważyć należy, że wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop zostały wymienione wprost w art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako przychody ze stosunku pracy, a zatem mieszczą się w katalogu kosztów kwalifikowanych, o których mowa w art. 18d ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT.
Jednocześnie jak wynika z opisu stanu faktycznego pozostałe warunki umożliwiające odliczenie również zostaną spełnione:
1. Wnioskodawca wyodrębnił w ewidencji, o której mowa w art. 9 ust. 1 ustawy o CIT, koszty działalności badawczo-rozwojowej;
2. Wnioskodawca zamierza odliczyć Koszty Pracownicze poniesione na rzecz danego Specjalisty w danym miesiącu w takiej części, w jakiej czas danego Specjalisty przeznaczony na faktyczną realizację Działalności B+R (w tym na czynności kierownicze i administracyjne) pozostawał w ogólnym czasie pracy tego Specjalisty w miesiącu, za który Wnioskodawca był zobowiązany wypłacić wynagrodzenie zasadnicze zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa pracy (tj. po wyłączeniu Kosztów Pracowniczych niezwiązanych z Działalnością B+R Wnioskodawcy). W celu dokonania odliczenia, Wnioskodawca zebrał informację o miesięcznym zaangażowaniu czasowym poszczególnych Specjalistów w Działalność B+R w prowadzonej na bieżąco ewidencji czasu pracy;
3. prowadzona Działalność B+R nie stanowi badań podstawowych w rozumieniu art. 4a pkt 27 lit. a ustawy o CIT;
4. Wnioskodawca zamierza odliczyć w ramach Ulgi B+R koszty kwalifikowane zgodnie z art. 18d ust. 5 ustawy o CIT;
5. Wnioskodawca nie prowadził i nie prowadzi działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia;
6. Wnioskodawca zamierza dokonać odliczenia z tytułu Ulgi B+R zgodnie z art. 18d ust. 7-8 ustawy o CIT.
Tym samym, Wnioskodawca może dokonać odliczenia będących przedmiotem zapytania Kosztów Pracowniczych Specjalistów na podstawie art. 18d ust. 1 ustawy o CIT, w związku z art. 18d ust. 2 pkt 1 ustawy o CIT, w części dotyczącej realizacji Działalności B+R Wnioskodawcy zgodnie z przedstawionym opisem stanu faktycznego.
W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy przedstawione wniosku z 9 maja 2019 r. jest prawidłowe.
Z powyższych względów dokonano zmiany interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej 2 lipca 2019 r., nr 0111-KDIB1-3.4010.202.2019.2.BM.
Zgodnie z art. 14e § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej, Szef Krajowej Administracji Skarbowej może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Przepis ten nie zawiera ograniczeń czasowych, co oznacza, że jeśli stwierdzona zostanie nieprawidłowość wydanej interpretacji indywidualnej, Szef Krajowej Administracji Skarbowej może, z urzędu, zmienić ją w dowolnym czasie.
Zmieniona interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Pouczenie
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w terminie 30 dni od dnia jej doręczenia (art. 3 § 2 pkt 4a, art. 13 § 1 i § 2 i art. 53 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329, z późn. zm.).
Skargę wnosi się za pośrednictwem Szefa Krajowej Administracji Skarbowej (którego działanie jest przedmiotem skargi):
– w dwóch egzemplarzach, na adres: Ministerstwo Finansów, ul. Świętokrzyska 12, 00‑916 Warszawa (art. 47 § 1 i art. 54 § 1 ww. ustawy)
lub
– w formie dokumentu elektronicznego bez dołączania odpisów, zawierającą adres elektroniczny oraz podpisaną kwalifikowanym podpisem elektronicznym, podpisem zaufanym albo podpisem osobistym, na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Ministerstwa Finansów na platformie ePUAP**:** /bx1qpt265q/SkrytkaESP (art. 46 § 2a, art. 47 § 3 i art. 54 § 1a ww. ustawy). Datą wniesienia skargi w formie dokumentu elektronicznego jest określona w urzędowym poświadczeniu odbioru data jej wprowadzenia do systemu teleinformatycznego Ministerstwa Finansów (art. 83 § 5 ww. ustawy).
Zgodnie z art. 57a ww. ustawy skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.