0114-KDIP2-2.4010.169.2022.1.ASK

Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

21 października 2022 r. wpłynął Państwa wniosek, o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Wnioskodawca ma prawo do opodatkowania swoich dochodów za 2021 r. według stawki 9% CIT (podatek dochodowy od osób prawnych), jeśli bez uwzględnienia kwoty umorzonej dotacji jego przychody nie przekroczą 2 mln euro netto.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Spółka A. sp. z o.o., prowadzi działalność gospodarczą w zakresie montażu oraz zgrzewania konstrukcji i komponentów do rozruszników samochodowych oraz zajmuje się projektowaniem elementów urządzeń, systemów złącznych, jak również optymalizacją technologii wytwarzania. Spółka w 2021 r. osiągnęła przychody ze sprzedaży w wysokości niższej niż równowartość 2 mln euro. Poza tym w roku 2021 uzyskała dodatkowe przysporzenie z tytułu umorzenia subwencji z tarczy PFR na kwotę (…) zł. Zatem wraz z kwotą umorzenia przychody przekroczyły w 2021 r., równowartość 2 mln EURO.

Spółka, zawarła umowę o subwencji finansowej, w wyniku czego otrzymała pomoc finansową w ramach programu rządowego - „Tarcza finansowa Polskiego Funduszu Rozwoju dla małych i średnich firm” („Tarcza MMŚP 1.0”), program pomocowy w ramach Tarczy Antykryzysowej.

Podatnik, zawarł umowę subwencji finansowej, w wyniku czego otrzymał pomoc finansową w ramach ww. programu rządowego. Kwota subwencji co do zasady podlega zwrotowi, jednak po spełnieniu pewnych warunków część kwoty dofinansowania może zostać umorzona.

Decyzję o wysokości zwrotu subwencji finansowej podejmuje PFR na podstawie oświadczenia o rozliczeniu subwencji finansowej, złożonego przez Wnioskodawcę po upływie 12 miesięcy liczonych od dnia wypłaty subwencji finansowej. Dopiero po wydaniu decyzji PFR w sprawie wysokości zwrotu subwencji wiadomo jest, w jakiej ostatecznie kwocie Wnioskodawca nie jest zobligowany do zwrotu subwencji (w tej kwocie subwencja będzie umorzona). Wysokość zwrotu wynieść może od 25% do 100% (w razie zaprzestania prowadzenia działalności gospodarczej) przyznanej subwencji. Pozostała część, w wysokości odpowiednio od 75% do 0% ulec może umorzeniu po spełnieniu po 12 miesiącach określonych w umowie pomiędzy PFR a przedsiębiorcą warunków, w zależności od kondycji finansowej przedsiębiorcy i jego stanu zatrudnienia.

W przypadku MŚP, aby uzyskać zwolnienie z obowiązku zwrotu subwencji finansowej w wysokości 75%, przedsiębiorca musi łącznie spełnić następujące warunki:

a) prowadzić nieprzerwanie działalność gospodarczą w każdym czasie w ciągu 12 miesięcy od dnia przyznania subwencji finansowej,

b) utrzymać co najmniej 100% poziom zatrudnienia oraz

c) wykazać skumulowaną stratę gotówkową na sprzedaży większą niż 25% wartości subwencji finansowej.

W przypadku Mikro przedsiębiorców nie jest wymagane spełnienie trzeciego z powyższych warunków, aby uzyskać 75% umorzenie subwencji.

(REGULAMIN UBIEGANIA SIĘ O UDZIAŁ W PROGRAMIE RZĄDOWYM „TARCZA FINANSOWA POLSKIEGO FUNDUSZU ROZWOJU DLA MAŁYCH I ŚREDNICH FIRM")

Zgodnie z założeniami Programu tarczy finansowej, umorzona część subwencji sfinansowana zostanie z budżetu państwa.

Spółka A. sp. z o.o., w 2021 osiągnęła przychód do 2 mln euro, z tytułu przychodów innych niż umorzenie subwencji PFR, a jeśli brać pod uwagę to umorzenie przekroczyła 2 mln euro przychodu.

Pytania

Czy Wnioskodawca ma prawo do opodatkowania swoich dochodów za 2021 r. wg stawki 9% CIT, jeśli bez uwzględnienia kwoty umorzonej dotacji jego przychody nie przekroczą 2 mln euro netto?

Państwa stanowisko w sprawie

W ocenie Wnioskodawcy, ma on prawo do opodatkowania swoich dochodów wg stawki 9%, gdyż kwota umorzonej subwencji nie powinna być brana do limitu 2 mln euro umożliwiających stosowanie tej stawki CIT. W przeciwnym razie pomoc udzielona Wnioskodawcy byłaby korygowana przepisami podatkowymi. Mimo warunków jakie spełnił Wnioskodawca w celu otrzymania określonej dedykowanej dla niego pomocy, nie otrzymał on tej pomocy z uwagi iż musi zapłacić podatek. Na wstępie trzeba podkreślić, że umorzona część subwencji nie stanowi przychodu do opodatkowania dla przedsiębiorcy. Wynika to z rozporządzenia Ministra Finansów, Funduszy i Polityki Regionalnej z 16 lipca 2021 r. w sprawie zaniechania poboru podatku dochodowego od dochodów (przychodów) z tytułu umorzenia subwencji finansowej lub finansowania preferencyjnego udzielonych przez Polski Fundusz Rozwoju (Dz.U. z 2021 r. poz. 1316).

Rozporządzeniem tym zdecydowano o zaniechaniu poboru podatku dochodowego od osób fizycznych i podatku dochodowego od osób prawnych od dochodów (przychodów) m.in. z tytułu umorzenia subwencji finansowej udzielonych przez PFR w ramach rządowego programu udzielania przedsiębiorcom wsparcia finansowego, o którym mowa w art. 21a ust. 1 Ustawy o SIR (dotyczy to m.in. wsparcia w ramach Programu). Zaniechanie to ma zastosowanie do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 czerwca 2021 r. do dnia 31 grudnia 2022 r.

W naszej ocenie kwota niepodatkowych przychodów pochodząca z umorzenia tarczy PFR nie wchodzi do limitu 2.000.000 euro przychodów, umożliwiających rozliczenie przychodów stawką 9%. Jeżeli dochód (przychód) ze źródła jakim jest umorzenie części subwencji finansowej nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych zgodnie z rozporządzeniem, to spółka A. sp. z o.o., nie powinna brać pod uwagę przychodu z tego źródła. W efekcie, kwota subwencji zwolnionej z obowiązku zwrotu nie stanowi przychodu podatkowego Spółki, który powinien być brany pod uwagę co do limitu uprawniającego do stawki 9% CIT. Zaniechanie opodatkowania przez Ministerstwo Finansów świadczy o tym, że miała to być niewątpliwie, rzeczywista pomoc dla przedsiębiorców.

Odmienne podejście, tj. obowiązek ujęcia przez spółkę subwencji zwolnionej z obowiązku opodatkowania do limitu przychodów 2 mln euro, skutkowałoby znacznym zwiększeniem obciążeń finansowych dla Spółki. W konsekwencji oznaczałoby to obowiązek zastosowania 19% CIT. Takie podejście jest niespójne z intencją wyrażoną w Rozporządzeniu w sprawie zaniechania poboru podatku, którą jest neutralność podatkowa tej kwoty.

Zasadniczym celem Programu jest realizacja podstawowego interesu ekonomicznego Rzeczypospolitej Polskiej w postaci zapewnienia stabilności przedsiębiorstw i gospodarki. Program kierowany jest do Beneficjentów, którzy łącznie wytwarzają istotną część polskiego PKB. Program ma na celu zapobiegnięcie ryzyka masowej upadłości Beneficjentów oraz zwolnień ich pracowników na skutek znaczących zakłóceń w funkcjonowaniu gospodarki w związku z epidemią COVID-19. Celami szczegółowymi Programu są, między innymi:

a) udostępnienie Beneficjentom Finansowania Programowego na warunkach preferencyjnych, w istotnej części bezzwrotnego, dla zapewnienia im płynności i stabilności finansowej w okresie poważnych zakłóceń w gospodarce w związku ze skutkami pandemii COVID-19;

b) stabilizacja finansowa Beneficjentów celem ochrony miejsc pracy i bezpieczeństwa finansowego obywateli.

Jego zadaniem jest, pomoc przedsiębiorcom powrócić na ścieżkę wzrostu po zamrożeniu gospodarki w czasie walki z koronawirusem.

(REGULAMIN UBIEGANIA SIĘ O UDZIAŁ W PROGRAMIE RZĄDOWYM „TARCZA FINANSOWA POLSKIEGO FUNDUSZU ROZWOJU DLA MAŁYCH I ŚREDNICH FIRM").

Beneficjent subwencji jest uprawniony do wykorzystania otrzymanej subwencji na pokrycie kosztów prowadzonej działalności gospodarczej obejmującej m.in.: większość kosztów stałych i codziennych wynikających z lub niezbędnych dla prowadzonej działalności, w tym - co do zasady - także wypłatę wynagrodzeń dla pracowników, opłacenie czynszu lub spełnienie świadczeń z umów zawartych z kontrahentami. Subwencja może również być wykorzystana do przedterminowej spłaty kredytów do maksymalnej wysokości 25% wartości subwencji.

Reasumując, celem omawianej subwencji jest pomoc w kryzysie przedsiębiorcom, w dużej części pomocą bezzwrotna a w szczególnych przypadkach całkowicie bezzwrotna. Wobec powyższego, bezpodstawnym byłoby ujmowanie subwencji nieopodatkowanej w limicie przychodów zaliczanych do możliwości skorzystania bądź też nie (po przekroczeniu limitu omawianego w ustawie) z preferencyjnej stawki CIT w wysokości 9%. Nadrzędnym celem programu jest utrzymanie stabilności przedsiębiorstw i gospodarki, a zatem zwiększając wartość opodatkowania CIT zakładana stabilność ponownie zostałaby zachwiana. Dlatego inna wykładnia niż prezentowana przez Wnioskodawcę sprzeczna jest z celem pomocy państwa dla przedsiębiorców. Pomoc w ramach programu rządowego - „Tarcza finansowa Polskiego Funduszu Rozwoju dla małych i średnich firm” („Tarcza MMŚP 1.0”) z perspektywy psychologicznej, możemy określić mianem, działań prospołecznych. Przedsięwzięcia mające na celu wsparcie przedsiębiorców, wpływają na nich pozytywnie poprzez zwiększenie zaufania do władzy wykonawczej, ale również dzięki funkcjonującym w obliczach kryzysu firmom, pośród całego społeczeństwa wzrasta zadowolenie oraz zaufanie wobec Aparatu Państwowego. W słownikowym tłumaczeniu pomoc to, ułatwianie komuś jakiejś czynności, w omawianej interpretacji - wsparcie przedsiębiorców w walce z kryzysem poprzez ochronę zatrudnienia, zmniejszenie obciążeń i zachowanie płynności finansowej. W związku z tym, wliczanie „pomocy” czyli umorzonych subwencji do limitu przychodów, która poprzez swoją wartość przekracza limit preferencyjnego opodatkowania stawką 9% CIT, jest sprzeczne z założeniami omawianego programu pomocy jak również samą definicją pomocy. Wzrost opodatkowania przychodów z 9% na 19% znacząco obciąża podatnika. W ogólnym rozrachunku nie wpływa na korzyść podatnika.

Zgodnie z art. 7 ust. 3 pkt 1 u.p.d.o.p., przy ustalaniu dochodu, o którym mowa w ust. 1 ustawy, stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się przychodów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są

W art. 17 u.p.d.o.p., wymienione są dochody, które na mocy tego przepisu korzystają ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych. Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 47 u.p.d.o.p., wolne od podatku są m.in. - dotacje otrzymane z budżetu państwa lub budżetu jednostki samorządu terytorialnego. W pkt. 21 przytaczanego artykułu - wolne od podatku są dochody podatników, w zakresie otrzymanych na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków dotyczących środków trwałych, wartości niematerialnych i prawnych, pochodzących z dotacji uzyskanych z innych źródeł niż budżet państwa lub budżety jednostek samorządowych, takich jak środki publiczne, będących w dyspozycji niektórych funduszy celowych czy agencji rządowych, które zgodnie z kreującymi je ustawami mają także prawo udzielania dotacji. Zwolnienie przedmiotowe obejmuje także subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia, pochodzące zarówno z budżetu państwa, jak i budżetów jednostek samorządowych, jeśli nie będą mogły zostać zaliczone do dotacji, jak i otrzymane od innych podmiotów zajmujących się rozdysponowaniem środków publicznych.

Warto też zauważyć, że takie podejście wprowadzałoby nierówność pomiędzy podatnikami, którzy wykazują mniejsze obroty i tym samym, nawet po uwzględnieniu przez podmiot subwencji zwolnionej z obowiązku opodatkowania jako przychód do wykazania w CIT-8, nie przekroczyliby limitu 2 mln euro, uprawniającego do niższej wartości opodatkowania przychodu w wysokości 9%. Jedni mieliby wyższą pomoc od państwa w stosunku do drugich.

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 17 września 2021 r., Znak: 0111-KDIB2-1.4010.266.2021.1.AT, uznał, że przedsiębiorca subwencji nie ma obowiązku uznać za przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych. W interpretacji indywidulanej z dnia z dnia 27 lipca 2020 r., znak: 0111-KDIB2- 1.4010.217.2020.2.AR w DKIS stwierdził, że: subwencja finansowa otrzymana przez podatnika w ramach rządowego programu dotyczącego wsparcia finansowego dla mikro, małych i średnich przedsiębiorców w związku ze zwalczaniem skutków epidemii COVID-19 w Polsce w ramach rządowej Tarczy Antykryzysowej ma co do zasady charakter zwrotny, a zatem nie stanowi przychodu podlegającego opodatkowaniu w momencie jej otrzymania. Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że otrzymana przez Wnioskodawcę w ramach pomocy finansowej subwencja z dla celów podatku dochodowego traktowana jest jak pożyczka, która nie podlega zaliczeniu do przychodów podatkowych. Wypłata środków z subwencji jest zatem dla Wnioskodawcy neutralna podatkowo. Neutralność podatkowa oznacza, że przychód podatkowy nie powstaje także z racji tego, że otrzymana pożyczka jest nieoprocentowana. Nieoprocentowanie pożyczki jest bowiem ogólnie ustaloną zasadą programu przyznawania pomocy w ramach Tarczy Antykryzysowej. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej z dnia z dnia 4 września 2020 r., znak: 0114-KDIP2-2.4010.154.2020.1.AS w interpretacji indywidulanej w przedmiocie: Rozliczenia CIT w związku z otrzymaniem subwencji, stwierdza: po stronie Spółki w sytuacji korzystania z nieoprocentowanego kapitału subwencji nie dojdzie do powstania przychodu z nieodpłatnych świadczeń, ponieważ Wnioskodawca nie zostanie w żaden sposób wzbogacony względem innego podmiotu. Co zostało ustalone powyżej, brak oprocentowania jest standardową cechą subwencji z X, przynależną każdemu beneficjentowi rządowego programu Tarcza Antykryzysowa. Ponadto, z uwagi na charakter środków pomocowych i źródło ich finansowania niezasadnym byłoby twierdzenie, że Spółka korzysta z cudzego kapitału w sytuacji, gdy pomoc finansowa pochodzi z budżetu państwa, a jej celem jest pomoc przedsiębiorcom w zapewnieniu im płynności i stabilności finansowej w okresie pandemii COVID-19. Nie można zatem twierdzić, że Spółka po otrzymaniu nieoprocentowanej pomocy finansowej z rządowego programu Tarcza Antykryzysowa w wyniku korzystania z nieoprocentowanego kapitału subwencji korzystać będzie z nieodpłatnych świadczeń. Tym samym, poprawnym jest uznanie braku powstania przychodu z nieodpłatnych świadczeń w wyniku korzystania z nieoprocentowanego kapitału subwencji.

Literalnie skoro jest to przychód to powinniśmy go ująć w przychodach, jednakże w omawianym przypadku, wykładnia celowościowa oraz funkcjonalna powinna mieć nadrzędne znaczenie, ponieważ zakłada, że interpretując przepisy prawne należy brać pod uwagę konsekwencje społeczne, ekonomiczne, do jakich doprowadzić może określona interpretacja i wybrać taką, która prowadzi do konsekwencji najbardziej korzystnych dla podatnika, albo bardziej zgodnych z celem regulacji. Jest odpowiednikiem zasady sprawiedliwości oraz słuszności. Należy wyjść poza literalne ramy interpretacji i zgodnie z celowościowymi i systemowymi regułami wykładni rozszerzyć zakres analizy. Jest to dominująca wykładnia, przede wszystkim gdy się ma na względzie obserwowaną praktykę interpretacyjną sądów. Zgodnie z wyrokami NSA z 21 maja 2013 r., II FSK 1830/11, II FSK 1874/11, II FSK 1875/11 - obok warstwy językowej należy mieć również na uwadze wskazania wynikające z wykładni celowościowej - respektującej funkcję tego przepisu oraz wykładni systemowej - uwzględniającej istnienie związku tego przepisu z innymi unormowaniami. NSA z dnia 15 maja 2018 r. w wyroku II FSK 1633/16, również powołuje się na powyższe orzecznictwo. Wykładnia odwołująca się do celowościowego brzmienia Programu, będzie mogła zostać uznana za wzmacniająca zasadę pewności prawa i zaufania obywatela wobec państwa, dlatego trzeba odstąpić od wykładni literalnej. Skoro ustawodawca „uszył” dla konkretnych podmiotów konkretne projekty (dedykował konkretną zindywidualizowaną pomoc) to egzekwowanie od nich zwiększonych danin z tego tytułu, zaburza wymiar pomocy dla nich. Z punktu widzenia praktyki, cel nie powinien znikać z pola widzenia interpretatora, jako istotne wskazanie co do założeń prawodawcy. Celem programu państwa w zakresie subwencji PFR była mierzalna, zindywidualizowana pomoc której wartość nie powinna być zmieniana wykładnią przepisów podatkowych. W szerokim spectrum omawianej sprawy, pomoc finansową w ramach programu rządowego - „Tarcza finansowa Polskiego Funduszu Rozwoju dla małych i średnich firm” („Tarcza MMŚP 1.0”), ma cechy normy społecznej, w związku z tym, zgodnie z wyrokiem WSA w Gdańsku z dnia 26 stycznia 2016 r. ,I SA/Gd 1259/15 - jest normą celu społecznego w stosunku do której wymagane jest stosowanie wykładni celowościowej.

Jak wskazuje się w orzecznictwie i nauce prawa, wykładnia językowa jest punktem wyjścia dla wszelkiej wykładni prawa i zakreśla jej granice w ramach możliwego sensu słów zawartych w tekście prawnym, (Uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 20 marca 2000 r., FPS 14/99, ONSA z 2000 r. Nr 3, poz. 92). Odstępstwo od reguły prymatu językowego sensu przepisu dopuszczalne jest wtedy, gdy wykładnia gramatyczna prowadzi do sprzeczności z fundamentalnymi wartościami konstytucyjnymi lub do rażącej niesprawiedliwości, sankcjonuje nieracjonalność ustawodawcy, niweczy cel instytucji prawnej, prowadzi do wniosków niedorzecznych lub wynika z błędu legislacyjnego (wyrok z dnia 19 listopada 2009 r. sygn. akt II FSK 976/08; wyrok NSA z 19 kwietnia 2011 r. sygn. akt I FSK 637/10). W orzecznictwie sądów administracyjnych zasada prymatu wykładni językowej nie miała absolutnego charakteru. Należy stosować wszystkie dyrektywy wykładni (językowe, systemowe, funkcjonalne), niezależnie od tego, czy uzyskano już wcześniej jednoznaczność interpretowanych zwrotów czy też nie. Wszystkie wskazane dyrektywy powinny być użyte, jeżeli chce się ustalić rzeczywiste znaczenie. W wyroku NSA z dnia 16 grudnia 2008 r. (sygn. akt I OSK 93/08) stwierdzono natomiast, że wykładnia językowa musi być uwzględniona wraz z wykładnią systemową, wykładnią funkcjonalną. Obowiązek taki wynika z wartości przyjętych w Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, która chroni prawa jednostki, stanowi też o prawie jednostki do działania organów państwa rzetelnie, sprawnie.

W świetle powyższego, uzasadnienie dla poglądu, że posłużenie się w omawianym przypadku nadrzędnym celem jaki został założony w programie rządowym - „Tarcza finansowa Polskiego Funduszu Rozwoju dla małych i średnich firm” („Tarcza MMŚP 1.0”), jako głównym faktorem do stwierdzenia, że racjonalnym jest, nieujmowanie umorzonej subwencji w limicie uprawniającym do korzystania z preferencyjnej stawki CIT 9%, jest jak najbardziej poprawne.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2022 poz. 2587 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”),

przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

W myśl art. 7 ust. 2 ustawy o CIT,

dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24ca, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Na mocy ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2018 r. poz. 2159) od 1 stycznia 2019 r. wprowadzone zostały zmiany dotyczące art. 19 ustawy o CIT. Od tego okresu istnieje możliwość stosowania obniżonej stawki podatku dochodowego od osób prawnych wynoszącej 9%.

Zgodnie z treścią art. 19 ust. 1 ustawy o CIT,

podatek, z zastrzeżeniem art. 21, art. 22, art. 24a, art. 24b, art. 24d i art. 24f, wynosi:

1. 19% podstawy opodatkowania;

2. 9% podstawy opodatkowania od przychodów (dochodów) innych niż z zysków kapitałowych – w przypadku podatników, u których przychody osiągnięte w roku podatkowym nie przekroczyły wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 2.000.000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1000 zł.

Obniżona stawka podatku 9% jest stosowana w odniesieniu do przychodów (dochodów) innych niż z zysków kapitałowych i ma zastosowanie wyłącznie do małych podatników oraz podatników rozpoczynających działalność, z zastrzeżeniem ust. 1a-1e ww. ustawy, u których przychody osiągnięte w roku podatkowym nie przekroczyły równowartości 2.000.000 euro. Po przekroczeniu tego limitu podatnik traci prawo do obniżonej stawki podatku.

Stosownie do art. 19 ust. 1a ustawy o CIT,

podatnik, który został utworzony:

1. w wyniku przekształcenia, połączenia lub podziału podatników, z wyjątkiem przekształcenia spółki w inną spółkę, albo

2. w wyniku przekształcenia przedsiębiorcy będącego osobą fizyczną wykonującą we własnym imieniu działalność gospodarczą lub spółki niebędącej osobą prawną, albo

3. przez osoby prawne, osoby fizyczne albo jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które wniosły na poczet kapitału podatnika uprzednio prowadzone przez siebie przedsiębiorstwo, zorganizowaną część przedsiębiorstwa albo składniki majątku tego przedsiębiorstwa o wartości przekraczającej łącznie równowartość w złotych kwoty co najmniej 10 000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym wniesiono te składniki majątku, w zaokrągleniu do 1000 zł, przy czym wartość tych składników oblicza się, stosując odpowiednio przepisy art. 14, albo

4. przez osoby prawne, osoby fizyczne albo jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej wnoszące, tytułem wkładów niepieniężnych na poczet kapitału podatnika, składniki majątku uzyskane przez te osoby albo jednostki w wyniku likwidacji innych podatników, jeżeli te osoby albo jednostki posiadały udziały (akcje) tych innych likwidowanych podatników, albo

5. przez osoby prawne, osoby fizyczne albo jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, jeżeli w roku podatkowym, w którym podatnik został utworzony, oraz w roku podatkowym bezpośrednio po nim następującym, zostało do niego wniesione na poczet kapitału uprzednio prowadzone przedsiębiorstwo, zorganizowana część przedsiębiorstwa albo składniki majątku tego przedsiębiorstwa o wartości przekraczającej łącznie równowartość w złotych kwoty 10 000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym wniesiono te składniki majątku, w zaokrągleniu do 1000 zł, przy czym wartość tych składników oblicza się, stosując odpowiednio przepisy art. 14

– nie stosuje przepisu ust. 1 pkt 2 w roku podatkowym, w którym rozpoczął działalność, oraz w roku podatkowym bezpośrednio po nim następującym.

Na podstawie art. 19 ust. 1b ustawy o CIT,

przepisu ust. 1 pkt 2 nie stosuje się do podatkowych grup kapitałowych.

W myśl art. 19 ust. 1c ustawy o CIT,

przepisu ust. 1 pkt 2 nie stosuje się do:

1. spółki dzielonej,

2. podatnika, który wniósł tytułem wkładu do innego podmiotu, w tym na poczet kapitału:

a) uprzednio prowadzone przez siebie przedsiębiorstwo, zorganizowaną część przedsiębiorstwa albo składniki majątku tego przedsiębiorstwa o wartości przekraczającej łącznie równowartość w złotych kwoty 10 000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym wniesiono te składniki majątku, w zaokrągleniu do 1000 zł, przy czym wartość tych składników oblicza się, stosując odpowiednio przepisy art. 14, lub

b) składniki majątku uzyskane przez tego podatnika w wyniku likwidacji innych podatników, jeżeli ten podatnik posiadał udziały (akcje) tych innych likwidowanych podatników

- w roku podatkowym, w którym dokonano podziału albo wniesiono wkład, oraz w roku podatkowym bezpośrednio po nim następującym.

Zgodnie z art. 19 ust. 1d ustawy o CIT,

podatnicy, o których mowa w ust. 1 pkt 2, stosują stawkę podatku, o której mowa w tym przepisie, jeżeli posiadają status małego podatnika.

W myśl art. 19 ust. 1e ustawy o CIT,

warunek, o którym mowa w ust. 1d, nie dotyczy podatników rozpoczynających prowadzenie działalności, z zastrzeżeniem ust. 1a i 1c, w roku rozpoczęcia tej działalności.

Powyższe przepisy odwołują się niejednokrotnie do pojęcia „małego podatnika”. Definicja „małego podatnika” została zawarta w art. 4a pkt 10 ustawy o CIT, zgodnie z którą,

ilekroć w ustawie jest mowa o małym podatniku – oznacza to podatnika, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 2.000.000 euro; przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1.000 zł.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że prowadzą Państwo działalność gospodarczą w zakresie montażu oraz zgrzewania konstrukcji i komponentów do rozruszników samochodowych oraz zajmują się Państwo projektowaniem elementów urządzeń, systemów złącznych, jak również optymalizacją technologii wytwarzania. W 2021 r. osiągnęli Państwo przychody ze sprzedaży w wysokości niższej niż równowartość 2 mln euro. Poza tym w roku 2021 uzyskali Państwo dodatkowe przysporzenie z tytułu umorzenia subwencji z tarczy PFR na kwotę (…) zł. Zatem wraz z kwotą umorzenia przychody przekroczyły w 2021 r., równowartość 2 mln EURO.

Państwa wątpliwości dotyczą kwestii, czy mają Państwo prawo do opodatkowania swoich dochodów za 2021 r. według stawki 9% CIT, jeśli bez uwzględnienia kwoty umorzonej dotacji Państwa przychody nie przekroczą 2 mln euro netto.

Stosownie do art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT istnieje możliwość stosowania obniżonej stawki podatku CIT wynoszącej 9%. Stawka ta jest stosowana w odniesieniu do przychodów (dochodów) innych niż z zysków kapitałowych. Obniżoną stawkę mogą stosować mali podatnicy oraz podatnicy rozpoczynający działalność, na warunkach określonych w art. 19 ust 1 pkt 2 w związku z ust. 1b-1e ww. ustawy, u których przychody w danym (bieżącym) roku podatkowym nie przekroczyły równowartości 2 mln euro. Oznacza to, że po przekroczeniu ww. limitu podatnik traci prawo do obniżonej stawki podatku.

Zgodnie z literalnym brzmieniem wskazanego przepisu do ustalenia czy podatnik nie przekroczył 2 mln euro bierze się pod uwagę wszystkie przychody podatnika osiągnięte w roku podatkowym.

W myśl art. 12 ust. 1 pkt. 3 lit. a ustawy o CIT,

przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności:

wartość, z zastrzeżeniem ust. 4 pkt 8, umorzonych lub przedawnionych

zobowiązań, w tym z tytułu zaciągniętych pożyczek (kredytów), z wyjątkiem umorzonych pożyczek z Funduszu Pracy.

Należy wskazać, że umorzenie subwencji jest dla Państwa przychodem w świetle wyżej wymienionego art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a ustawy o CIT.

Jak wynika z opisu stanu faktycznego w 2021 r. Państwa przychody wraz z kwotą umorzonej subwencji przekroczyły równowartość 2 mln euro.

Mając na względzie powyższe stwierdzić należy, że przychody z subwencji należy uwzględnić w kwocie przychodów, które są porównywane z limitem określonym w art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT, który to limit wyznacza granicę dla zastosowania preferencyjnej 9% stawki podatku. Przepis ten w przeciwieństwie do art. 4a pkt 10 ustawy o CIT nie odwołuje się wyłącznie do pojęcia „przychodów ze sprzedaży” lecz pojęcia „przychodów”, a zatem do wszystkich przychodów, również tych, których uzyskanie skutkuje osiągnięciem dochodu korzystającego ze zwolnienia z opodatkowania.

W związku z tym nie mogą Państwo skorzystać za 2021 r. z obniżonej 9% stawki podatku dochodowego od osób prawnych.

Tym samym Państwa stanowisko należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒ Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

‒ Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

‒ Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (`(...)`). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art.53 § 1 PPSA):

‒ w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒ w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).