Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

30 września 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 30 września 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie ustalenia, czy Wnioskodawca powinien rozliczać przez 4 lata koszt remontu podbijarki torowej.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

Sp. z o.o. (dalej: Spółka) podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Rok podatkowy Spółki pokrywa się z rokiem kalendarzowym. Spółka zajmuje wiodącą pozycję w dziedzinie budowy, napraw i modernizacji nawierzchni kolejowej oraz obiektów inżynieryjnych. Spółka posiada wieloletnie doświadczenie w budownictwie kolejowym oraz w budownictwie mostowym. Poprzez staranną oraz terminową realizację powierzonych zadań, znacząco przyczynia się do rozwoju i poprawy stanu infrastruktury kolejowej w Polsce.

Celem realizacji usług, Spółka posiada istotny majątek trwały w postaci pojazdów kolejowych, wpisany do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, który wymaga okresowych napraw.

W warunkach polskich kwestia utrzymania pojazdów kolejowych uregulowana jest w przepisach ustawy z dnia 28 marca 2003 r. o transporcie kolejowym oraz rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 12 października 2005 r. w sprawie ogólnych warunków eksploatacji pojazdów kolejowych.

Zgodnie z obowiązującymi zasadami każdy pojazd kolejowy eksploatowany na ogólnodostępnej sieci kolejowej musi mieć przypisany tzw. podmiot odpowiedzialny za utrzymanie. Zadaniem podmiotu odpowiedzialnego za utrzymanie jest zapewnienie, aby pojazdy, za których utrzymanie jest odpowiedzialny, były w stanie poruszać się po sieci kolejowej w bezpieczny sposób. Dodatkowo, wszystkie pojazdy kolejowe muszą być objęte tzw. dokumentacją systemu utrzymania (DSU). Dokumentacja ta zawiera m.in. informacje o pojeździe, strukturze cyklu przeglądowo-naprawczego, opisy czynności wykonywanych na poszczególnych poziomach utrzymania, mierzone parametry itp. Ponadto określa również wymagania dotyczące wyposażenia warsztatów i kompetencji pracowników wykonujących utrzymanie. Podmioty zobowiązane są do przestrzegania uregulowań z niej wynikających w ramach prowadzonego procesu utrzymania.

Strukturę cyklu przeglądowo-naprawczego wyraża się w kilometrach i jednostkach czasu, zgodnie z poziomami utrzymania pojazdu kolejowego określonymi w załączniku nr 3 do rozporządzenia, przy czym dla poziomów utrzymania pojazdu kolejowego 4 i 5 należy wskazać wartości maksymalne. Dla poziomów utrzymania pojazdu kolejowego 1 i 2 strukturę cyklu przeglądowo-naprawczego można wyrazić w kilometrach albo jednostkach czasu.

Dokumentacje systemu utrzymania pojazdów kolejowych powinny być opracowane we właściwej formie redakcyjnej, gramatycznej, stylistycznej i porządkowej.

Dokumentacja musi być podpisana przez osoby uprawnione do reprezentacji Spółki, czyli Zarząd.

Dokumentacja systemu utrzymania, z wyłączeniem pojazdów niepodlegających wpisowi do Europejskiego Rejestru Pojazdów (EVR), podlega zatwierdzeniu przez Prezesa UTK.

W ramach cyklu przeglądowo-naprawczego, Spółka jako zlecająca zawarła dnia 16.02.2022 r. umowę na naprawę Podbijarki toru (…) obejmującą Poziom Utrzymania 4 (tzw. P4) w zakresie wynikającym z Dokumentacji Systemu Utrzymania Podbijarki toru (…) stanowiącego załącznik do umowy. Umowa szczegółowo określa zakres prac podstawowych P4, dodatkowych oraz prace wyłączone z zakresu naprawy. Termin realizacji umowy wynikający z aneksu nr 1 przewidziany został na 30.11.2022 r. Z tytułu wykonania umowy Spółka zapłaci znaczące wynagrodzenie.

Zgodnie z DSU Podbijarki toru (…):

‒ podbijarka torowa to maszyna torowa przeznaczona do regulacji osi toru i profilu oraz nagarniania z jednoczesnym zagęszczaniem podsypki pod podkładem;

‒ naprawa oznacza doprowadzenie wyeksploatowanej lub uszkodzonej maszyny torowej, zespołu, podzespołu, elementu, obwodu lub układu do stanu technicznego gwarantującego jego poprawne funkcjonowanie;

‒ cykl przeglądowy oznacza szereg następujących po sobie, w ustalonej kolejności i po określonych przebiegach lub po określonym czasie przeglądów okresowych zawartych między dwiema kolejnymi naprawami okresowymi;

‒ cykl naprawczy obejmuje okres między dwiema naprawami głównymi lub też okres między oddaniem do eksploatacji nowego pojazdu kolejowego, a jego pierwszą naprawą główną, w której przeprowadza się w ustalonych odstępach czasu naprawy okresowe;

‒ okresy międzyprzeglądowe to odstępy czasu pomiędzy przeglądami okresowymi P1, P2, P3;

‒ okresy miedzynaprawcze to odstępy czasu pomiędzy naprawami P4, P5;

‒ przegląd okresowy pierwszego, drugiego lub trzeciego poziomu utrzymania P1, P2, P3 obejmuje czynności określone dokumentacją technologiczną wykonywane cyklicznie i mające na celu utrzymanie pojazdu kolejowego we właściwym stanie technicznym gwarantującym bezpieczeństwo ruchu kolejowego oraz zapobiegające awariom;

‒ naprawy okresowe czwartego lub piątego poziomu utrzymania P4, P5 to naprawy wykonywane cyklicznie (Rewizyjna lub Główna), mające na celu przywrócenie właściwego stanu technicznego pojazdu kolejkowego.

W przypadku ww. podbijarki torowej do ustalenia cyklu przeglądowo-naprawczego przyjęto taki parametr jak średni roczny przebieg ustalany w kilometrach na poziomie 10 000. Cykl przeglądowo-naprawczy P4 należy wykonać więc po 40 000 km lub co 4 lata.

W związku z wykonaniem ww. umowy nie dochodzi do ulepszenia środka trwałego.

Na cele bilansowe Spółka zamierza wydatki na remont rozliczać w czasie przez 4 lata.

Uzupełnienie przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego:

Zgodnie z umową na remont Podbijarki toru (…) wynagrodzenie zostało określone ryczałtowo (umówiona przez strony kwota), która np. z uwagi na konieczność przeprowadzenia prac wykraczających poza zakres może ulec podwyższeniu.

Zgodnie z umową zapłata wynagrodzenia nastąpi przelewami bankowymi na podstawie prawidłowo wystawionych faktur VAT (podatek od towarów i usług) w terminie 21 dni kalendarzowych od daty ich otrzymania. W treści poszczególnych faktur VAT wpisuje się nr umowy oraz podpisany protokół odbioru częściowego lub końcowego.

Fakturowanie odbywać się będzie następująco:

a) faktury częściowe będą wystawiane nie częściej niż trzy razy w toku wykonywania prac składających się na realizację naprawy, na podstawie protokołów częściowego odbioru, z tym, że wartość żadnej z faktur częściowych nie może być wyższa niż 25% wynagrodzenia;

b) faktury końcowej - wystawionej po podpisaniu protokołu końcowego odbioru technicznego.

Za termin wykonania umowy uważa się datę podpisania protokołu technicznego odbioru końcowego bez wad i usterek przez upoważnionych przedstawicieli stron.

Zgodnie z umową z dnia 16.02.2022 r. Spółka dostarczy Podbijarkę (…) do siedziby wykonawcy w terminie nie późniejszym niż w dniu podpisania przedmiotowej umowy na naprawę. Ewentualne opóźnienie w dostawie może skutkować przesunięciem terminu realizacji o ilość dni opóźnienia.

Pierwotny termin odbioru zgodnie z umową z 16.02.2022 r. ustalano na 30.09.2022 r.

Termin realizacji umowy wynikający z aneksu nr 1 przewidziany został na 30.11.2022 r. – był to aneks podpisany przed złożeniem wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji podatkowej.

Zgodnie z podpisanym aneksem nr 2 termin odbioru końcowego określony został na 31.01.2023 r. - aneks wpłynął po dacie złożenia wniosku o wydanie indywidualnej interpretacji podatkowej.

Z powyższego zatem wynika, że prace naprawcze są długoterminowe. Wykonawca rozpoczął pracę w 2022 r. natomiast przewiduje się ich zakończenie dopiero w 2023 r., a więc będą one przekraczać rok podatkowy.

Na moment złożenia wniosku o indywidualną interpretację podatkową Spółka przyjęła, że dotyczy on stanu przyszłego, bowiem termin realizacji umowy, a więc i podjęcia decyzji co do sposobu rozliczenia kosztów przypadał po dniu wystosowania pisma do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej.

Po otrzymaniu wezwania do uzupełnienia wniosku o indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego, Spółka dokonała rewizji własnego stanowiska i z uwagi, iż umowa została podpisana i realizowana zarówno przed jak i po dniu złożenia ORD-IN, wnosi dopłatę w wysokości 40 zł i tym samym doprecyzowuje, że wniosek o wydanie interpretacji dotyczy zarówno stanu faktycznego, jak i zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych.

Pytanie

Czy Spółka, wydatki na naprawę Podbijarki toru wynikające z umowy, o której mowa w zdarzeniu przyszłym powinna rozliczać w czasie wg wytycznych określonych w DSU w oparciu o art. 15 ust. 4d i 4e uCIT przez 4 lata?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Spółki, wydatki na naprawę Podbijarki toru wynikające z umowy, o której mowa w zdarzeniu przyszłym Spółka powinna rozliczać w czasie wg wytycznych określonych w DSU w oparciu o art. 15 ust. 4d i 4e uCIT przez 4 lata.

Z uwagi, iż w wyniku wykonania umowy nie dochodzi do ulepszenia środka trwałego w ocenie Spółki, zastosowanie znajdą tzw. zasady ogólne dotyczące potrącalności kosztów w czasie.

Zgodnie z art. 15 ust. 4 uCIT koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.

Stosowanie do art. 15 ust. 4b uCIT koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po zakończeniu tego roku podatkowego do dnia:

1. sporządzenia sprawozdania finansowego, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia zeznania, jeżeli podatnicy są obowiązani do sporządzania takiego sprawozdania, albo

2. złożenia zeznania, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia tego zeznania, jeżeli podatnicy, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie są obowiązani do sporządzania sprawozdania finansowego

– są potrącalne w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody.

Co wynika, z art. 15 ust. 4c uCIT koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po dniu, o którym mowa w ust. 4b pkt 1 albo pkt 2, są potrącalne w roku podatkowym następującym po roku, za który sporządzane jest sprawozdanie finansowe lub składane zeznanie.

Z kolei w myśl art. 15 ust. 4d uCIT koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Dodatkowo art. 15 ust. 4e uCIT stanowi, że za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Z uwagi na brak możliwości bezpośredniej alokacji poniesionych wydatków do przychodów generowanych przez Spółkę w niniejszej sprawie zastosowanie znajdzie art. 15 ust. 4d i 4e uCIT.

W zakresie wykładni ww. przepisów ukształtowała się jednolita linia interpretacyjną, którą obecnie prezentują organy podatkowe i sądy administracyjne m.in.:

‒ o tym, czy w istocie dany wydatek z uwagi na swój charakter nie może zostać przyporządkowany do długości okresu, którego dotyczy, decydować będą również przepisy prawa podatkowego, a nie sposób jego księgowania na potrzeby prawa bilansowego;

‒ wydatki, o ile w rzeczywistości z uwagi na swój charakter nie mogą zostać powiązane z okresem przekraczającym rok podatkowy, a ponadto na gruncie przepisów prawa podatkowego nie będzie możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, mogą zostać potrącone jednorazowo w dacie ich poniesienia;

‒ data poniesienia to dzień, w którym ujęto koszt na podstawie otrzymanej faktury w księgach rachunkowych (m.in. NSA z dnia 10 sierpnia 2018 r. sygn. II FSK 2319/16, NSA z dnia 28 czerwca 2017 r. sygn. II FSK 1556/15).

W ocenie Spółki, w świetle orzecznictwa oraz analizowanego zdarzenia przyszłego kluczowe jest rozstrzygniecie, czy cykliczne naprawy wynikające z DSU dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy. W przypadku braku możliwości określenia długości okresu, którego dotyczą dane wydatki należy przyjąć, że mogą one stanowić koszt „jednorazowy”. W przeciwnym przypadku należy potrącić je proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Zdaniem Spółki, w przypadku kosztów remontów w zależności od okoliczności towarzyszącym ponoszeniu wydatków mogą wystąpić dwie odrębne kwalifikacje prawno-podatkowe.

Pierwsza sytuacja wystąpi, gdy podatnik nie jest w stanie określić w jak długim okresie będzie odnosił korzyść z faktu dokonania remontu środka trwałego, a zatem nie może podać okresu, którego dotyczy ten koszt. W tym przypadku konieczność przeprowadzenia kolejnych prac remontowych tego samego środka trwałego lub data jego całkowitego wyeksploatowania będzie bowiem zależeć od czynników, których podatnik nie jest w stanie przewidzieć w dacie poniesienia kosztu z tytułu przeprowadzenia prac remontowych (warunki, w których używany jest środek trwały, intensywność eksploatacji czy chociażby sytuacja finansowa samego podatnika, pozwalająca na przeznaczenie środków pieniężnych na dokonanie kolejnego remontu).

Druga sytuacja wystąpi, gdy podatnik jest w stanie określić w jak długim okresie będzie odnosił korzyść z faktu dokonania remontu środka trwałego, a zatem może podać okres, którego dotyczy ten koszt. Sytuacja taka może mieć miejsce w przypadku remontów cyklicznych, gdy w momencie ich ponoszenia znana jest data kolejnego remontu np. z uwagi na normy techniczne, zalecenia producenta lub wymogi z zakresu bezpieczeństwa, niezależnie od faktycznego zużycia materiałów.

Zdaniem Spółki, w przypadku naprawy Podbijarki toru wystąpi ten drugi przypadek, ponieważ na podstawie dokumentacji DSU oraz wyznaczonego cyklu przeglądowo-naprawczego, Spółka jest w stanie wiarygodnie oszacować okres w jakim będzie odnosić korzyści z faktu dokonania naprawy środka trwałego oraz rzetelnie określi odstępy czasu pomiędzy naprawami. Tworzenie dokumentacji DSU jest ściśle sformalizowane oraz wynika z przepisów prawa zapewniających utrzymanie bezpieczeństwa w ruchu kolejowym. Tym samym Spółka jest w stanie określić, że koszt ten dotyczy okresu przekraczającego rok podatkowy. Z uwagi, iż nie jest możliwe określenie jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, Spółka powinna taki koszt rozpoznać w czasie proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczy.

Reasumując, zdaniem Spółki, wydatki na naprawę Podbijarki toru wynikające z umowy, o której mowa w zdarzeniu przyszłym Spółka powinna rozliczać w czasie wg wytycznych określonych w DSU w oparciu o art. 15 ust. 4d i 4e uCIT przez 4 lata.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2022 r. poz. 2587, dalej: „updop” lub „ustawa o CIT (podatek dochodowy od osób prawnych)”):

kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

Na podstawie art. 15 ust. 1 updop podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

‒ został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu,

‒ podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

‒ jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

‒ pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

‒ poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

‒ został właściwie udokumentowany,

‒ nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 updop, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodu.

Zgodnie z art. 15 ust. 4 updop

Koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.

Stosownie do art. 15 ust. 4b updop

Koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po zakończeniu tego roku podatkowego do dnia:

1. sporządzenia sprawozdania finansowego, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia zeznania, jeżeli podatnicy są obowiązani do sporządzania takiego sprawozdania, albo

2. złożenia zeznania, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia tego zeznania, jeżeli podatnicy, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie są obowiązani do sporządzania sprawozdania finansowego

– są potrącalne w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody.

W myśl art. 15 ust. 4c ustawy o CIT

Koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po dniu, o którym mowa w ust. 4b pkt 1 albo pkt 2, są potrącalne w roku podatkowym następującym po roku, za który sporządzane jest sprawozdanie finansowe lub składane zeznanie.

Natomiast zgodnie z art. 15 ust. 4d updop

Koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Dodatkowo art. 15 ust. 4e ustawy o CIT

Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. Rok podatkowy Spółki pokrywa się z rokiem kalendarzowym. Spółka zajmuje wiodącą pozycję w dziedzinie budowy, napraw i modernizacji nawierzchni kolejowej oraz obiektów inżynieryjnych. Strukturę cyklu przeglądowo-naprawczego (m.in. pojazdów kolejowych) wyraża się w kilometrach i jednostkach czasu. W ramach cyklu przeglądowo-naprawczego, Spółka jako zlecająca zawarła umowę na naprawę Podbijarki toru. Z tytułu wykonania umowy Spółka zapłaci znaczące wynagrodzenie. W przypadku ww. podbijarki torowej do ustalenia cyklu przeglądowo-naprawczego przyjęto taki parametr jak średni roczny przebieg ustalany w kilometrach na poziomie 10 000. Cykl przeglądowo-naprawczy należy wykonać więc po 40.000 km lub co 4 lata. W związku z wykonaniem ww. umowy nie dochodzi do ulepszenia środka trwałego. Na cele bilansowe Spółka zamierza wydatki na remont rozliczać w czasie przez 4 lata. Wynagrodzenie za przeprowadzenie remontu podbijarki zostało określone ryczałtowo (umówiona przez strony kwota), która np. z uwagi na konieczność przeprowadzenia prac wykraczających poza zakres może ulec podwyższeniu. Za termin wykonania umowy uważa się datę podpisania protokołu technicznego odbioru końcowego bez wad i usterek przez upoważnionych przedstawicieli stron.

Zgodnie z przedstawionym opisem sprawy, zawarta umowa dotyczy wyłącznie remontu podbijarki toru i nie będzie powodować ulepszenia środka trwałego.

Wydatki mające charakter remontowy zaliczane są w całości bezpośrednio w koszty uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia, bez względu na wysokość tych wydatków. Jeżeli wydatki te dotyczą z kolei okresu przekraczającego rok podatkowy stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą stosownie do przepisu art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Przyjmując zatem, że opisany we wniosku koszt ma charakter remontowy, to stanowi on koszt pośredni, którego nie można powiązać z konkretnymi przychodami, lecz którego poniesienie jest niezbędne w celu wykonywania działalności gospodarczej. Brak przeprowadzenia remontu skutkowałby wycofaniem podbijarki z użytkowania.

Z przedstawionych okoliczności wynika, iż kryteriami, które decydują o terminie przeprowadzenia kolejnego cyklu przeglądowo-naprawczego P4 podbijarki toru jest upływ określonego lub przejechanie określonej liczby kilometrów.

Zatem remonty podbijarki dokonywane są okresowo, a więc wydatki dotyczące tych remontów dotyczą konkretnych okresów pomiędzy jednym planowanym remontem, a następnym przeprowadzonym w późniejszym terminie. Prace te dokonywane są co prawda cyklicznie, lecz nie można jednoznacznie stwierdzić jakiego dokładnie okresu one dotyczą, ponieważ zależne są od liczby przejechanych kilometrów lub od upływu czterech lat od ostatniego remontu. Nie można zatem uznać, iż koszty pośrednie ponoszone przez Wnioskodawcę, dotyczące przeglądów i napraw posiadanego taboru kolejowego, które dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy można rozliczyć proporcjonalnie do długości okresu którego dotyczą z uwagi, iż Spółka nie jest w stanie jednoznacznie stwierdzić (a jedynie prognozować na podstawie ustalonego średniego rocznego przebiegu wyrażonego w kilometrach), w jakim czasie naprawiony pojazd kolejowy zrealizuje określony przebieg. W związku z powyższym nie można określić jakiego dokładnie okresu dotyczy przedmiotowy remont podbijarki toru, skoro nie wykonuje się ich w ustalonych z góry terminach, lecz w oparciu o liczbę przejechanych kilometrów lub po upływie czterech lat, w zależności od tego który z tych warunków nastąpi wcześniej. Tak określony przedział czasu, którego dotyczą wydatki na remont taboru kolejowego obarczony jest zatem znacznym ryzykiem błędu, skutkującym koniecznością korygowania błędnie podzielonych na poszczególne lata podatkowe kosztów. Zatem przedmiotowe koszty pośrednie, o których mowa w przedmiotowym wniosku powinny być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w całości w momencie ich poniesienia, zgodnie z art. 15 ust. 4d zd. pierwsze, bez względu na to czy dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, czy nie.

Podsumowując, stanowisko Wnioskodawcy w przedmiotowej sprawie jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

- stanu faktycznego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji oraz

- zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Odnosząc się zaś do przywołanych wyroków sądów administracyjnych wskazać należy, że rozstrzygnięcia w nich zawarte nie są wiążące dla tutejszego Organu, bowiem dotyczą konkretnych indywidualnych spraw podmiotów i tylko w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒ Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

‒ Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

‒ Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒ w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒ w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).