Interpretacja indywidualna – stanowisko w części prawidłowe i w części nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe w części dotyczącej możliwości zaliczenia wydatków wynikających otrzymanych faktur do kosztów uzyskania przychodów oraz nieprawidłowe w części dotyczącej momentu ujęcia korekty kosztów uzyskania przychodów.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

29 września 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 28 września 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków podatkowych otrzymanych faktur oraz momentu ujęcia korekty kosztów uzyskania przychodów.

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 5 grudnia 2022 r., (wpływ 6 grudnia 2022 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca (Spółka) jest osobą prawną (spółką z o.o.), zarejestrowaną jako czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz będącą polskim rezydentem podatkowym.

Spółka jest liderem na rynku stomatologicznym i protetycznym, a jej działalność trwa nieprzerwanie od 30 lat. Spółka proponuje szeroką gamę produktów najwyższej jakości, które pozwalają na kompleksowe wyposażenie gabinetów stomatologicznych oraz pracowni protetycznych. Wnioskodawca współpracuje z najlepszymi światowymi markami, a w przypadku wielu z nich jest wyłącznym polskim dystrybutorem, tj.: (…).

Od 2016 r. Wnioskodawca jest związany umową partnerską ze światowym liderem na rynku medycznym - firmą A. Company. Wnioskodawca przynależy do międzynarodowej grupy podmiotów (dalej jako „Grupa”).

Na początku 2020 r., w związku z ustaleniami na poziomie Grupy wynikającymi z pandemii COVID- 19, która miała istotny wpływ na warunki rynkowe, podmioty z Grupy podjęły decyzję o zakupie dodatkowego towaru w postaci maseczek. W tamtym czasie popyt na maseczki drastycznie wzrósł (m.in. towary te nabywały ministerstwa zdrowia poszczególnych państw i inne organy administracji zdrowotnej), co przy ograniczonej podaży spowodowało znaczny wzrost cen maseczek na rynkach, w tym na rynku polskim i europejskim.

Grupa zdecydowała się, że wszelkich nabyć dokonywać będzie podmiot niemiecki z Grupy (i następnie, w ramach zapotrzebowania zgłaszanego przez poszczególne podmioty z Grupy (w tym przez Wnioskodawca) – niemiecki podmiot z Grupy będzie sprzedawać maseczki tym podmiotom, które będą je dalej rozprowadzały na rynkach krajowych (w tym Wnioskodawca w Polsce). W połowie 2020 r. i w późniejszych okresach, ceny maseczek ustabilizowały się i zaczęły znacznie spadać (wzrosła ich podaż).

Podsumowując powyższą część opisu stanu faktycznego:

a) niemiecki podmiot nabył maseczki po wysokich cenach rynkowych z początku 2020 r.,

b) niemiecki podmiot sprzedał maseczki na rzecz Wnioskodawca zarówno w drugiej połowie 2020 r. po niższych cenach rynkowych niż tych obowiązujących w momencie ich nabycia przez niemiecki podmiot, a w roku 2021 - w cenach obowiązujących w momencie ich nabycia przez niemiecki podmiot.

Sprzedaż w drugiej połowie 2020 r. i w 2021 r. była przez niemiecki podmiot udokumentowana fakturami, które zostały wystawione i przesłane do Wnioskodawcy. Wnioskodawca zapłacił za te faktury. Jednocześnie w 2020 roku Wnioskodawca Sp. z o.o. został obciążony dodatkowymi kosztami (tzw. Allocation, Handling Fee i Mark Up) związanymi z obsługą logistyczne - dystrybucyjną dotyczącą transakcji zakupu maseczek. Koszty te zostały wyliczone dla wszystkich krajów europejskiej części Grupy zgodnie z obowiązującą umową.

Wydatki na nabycie maseczek, udokumentowane ww. fakturami, Wnioskodawca uznaje za koszty podatkowe bezpośrednio związane z przychodami i na podstawie art. 15 ust. 4 CIT (podatek dochodowy od osób prawnych) i są przez spółkę potrącane w roku podatkowym, w którym osiągane są odpowiadające im przychody (tj. Wnioskopdawca zalicza te wydatki w koszty podatkowe stopniowo, wraz ze sprzedażą tych maseczek dalej do innych podmiotów).

Podmiot niemiecki wystawił na rzecz Wnioskodawcy następujące faktury VAT (podatek od towarów i usług) (dalej jako „Faktury”): 1,2,3,4.

Sumaryczna kwota wynikająca z Faktur nr 1, 2, 3 i 4 to kwota „x”. Wnioskodawca dokonał zapłaty kwoty „x” na rzecz Podmiotu niemieckiego. Podmiot niemiecki obciążył Wnioskodawcę kwotą wynikającą z Faktur, ponieważ chciał przenieść na Wnioskodawcę kwotę utraty wartości maseczek wcześniej sprzedanych (tj. w roku 2020 i 2021) na rzecz Wnioskodawcy (gdyż podmiot niemiecki nabył maseczki początkiem roku 2020 za bardzo wysokie ceny rynkowe, a później w 2020 i 2021 r. sprzedał je na rzecz Wnioskodawcy za niższe ceny rynkowe).

Podstawą do wystawienia Faktur była umowa Stron zawarta w 2010 r. W związku z powyższym, Wnioskodawca chce uzyskać odpowiedź na pytania wymienione poniżej.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu stanu faktycznego

Wnioskodawca wskazał, że wydatki opisane we wniosku zostały w ostatecznym rozrachunku pokryte z zasobów majątkowych Spółki. Wartość poniesionych wydatków nie została Wnioskodawcy w jakikolwiek sposób zwrócona. Są to wydatki definitywne oraz pozostają w związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą.

Wnioskodawca wskazał, że wydatki zostały poniesione w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub mogą mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów.

Wydatki te były niezbędne, by Spółka mogła nadal przynależeć do Grupy oraz by nadal mogła dokonywać sprzedaży maseczek dostarczonych przez inny podmiot z Grupy. Ponadto skoro Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie m.in. nabywania i sprzedawania maseczek, to skoro jego kontrahent (spółka Podmiot niemiecki) podwyższył cenę nabytych przez Wnioskodawcę maseczek i Wnioskodawca podwyższoną cenę zapłacił (na podstawie Faktur opisanych w stanie faktycznym wniosku) - to należy uznać, że płatność pozostaje w bezpośrednim związku z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy.

Wnioskodawca zmuszony był dopłacić kwotę „x” podmiotowi niemieckiemu, która jest jednym z głównych kontrahentów Wnioskodawcy i Wnioskodawca nie może pozwolić sobie na pogorszenie relacji z tym podmiotem (powtarzające się spory w razie odmowy zapłaty przez Wnioskodawcę mogłyby spowodować zakończenie współpracy, a więc utratę przez Wnioskodawcę jednego z głównych źródeł przychodów),

Wnioskodawca wskazał, że wydatki zostały właściwie udokumentowane oraz nie znajdują się w grupie wydatków, o których mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Pierwotnie sporządzona faktura nie zawierała błędów lub pomyłek, a więc prawidłowo dokumentowała stan faktyczny.

Faktura pierwotna prawidłowo dokumentowała zdarzenie gospodarcze, które miało miejsce w dacie jej wystawienia, a faktura korygująca (dokument korygujący) została wystawiona przez sprzedawcę z powodu późniejszych okoliczności.

Pytania

1. Czy zapłacona przez Wnioskodawcę na rzecz podmiotu niemieckiego kwota „x” (wynikająca z Faktur opisanych w stanie faktycznym wniosku) - może stanowić dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodów w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o CIT?

2. W sytuacji, w której Organ uzna stanowisko Wnioskodawcy na pytanie nr 1 za prawidłowe, czy kwota „x” (wynikająca z Faktur opisanych w stanie faktycznym wniosku) powinna być ujęta w koszty uzyskania przychodów w następujący sposób: Wnioskodawca powinien podzielić kwotę „x”proporcjonalnie do kosztów podatkowych, które rozliczył już we wcześniejszych okresach rozliczeniowych (koszty nabycia maseczek od podmiotu niemieckiego w latach 2020 -2021 były ujmowane jako koszty podatkowe w momencie sprzedaży maseczek przez Wnioskodawcę do dalszych klientów, tj. jako koszty bezpośrednio związane z osiąganymi przychodami) i w tych okresach proporcjonalnie ująć te wydatki w koszty podatkowe?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad. 1.

Zdaniem Wnioskodawcy, zapłacona przez Wnioskodawcę na rzecz podmiotu niemieckiego kwota „x” (wynikająca z Faktur opisanych w stanie faktycznym wniosku) - może stanowić dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodów w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (`(...)`).

Jak wynika z orzecznictwa organów skarbowych i sądów administracyjnych, wydatek może stanowić koszt podatkowy, jeżeli spełnione są łącznie następujące warunki:

1. został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika - warunek spełniony, tj. Wnioskodawca zapłacił kwotę „x” na rzecz podmiotu niemieckiego z własnych zasobów majątkowych,

2. jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona - warunek spełniony, tj. zapłacona kwota „x” nie została Wnioskodawcy w jakikolwiek sposób zwrócona,

3. pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą - warunek spełniony, tj. skoro Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie m.in. nabywania i sprzedawania maseczek, to skoro jego kontrahent (spółka podmiotu niemieckiego) podwyższyła cenę nabytych przez Wnioskodawcę maseczek i Wnioskodawca podwyższoną cenę zapłacił (na podstawie Faktur opisanych w stanie faktycznym wniosku) - to należy uznać, że płatność pozostaje w bezpośrednim związku z działalnością gospodarczą Wnioskodawcy, poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów - warunek spełniony, tj. wydatek poniesiony został w celu zabezpieczenia źródła przychodów, tj. Wnioskodawca zmuszony był dopłacić kwotę „x” spółce podmiotu niemieckiego, która jest jednym z głównych kontrahentów Wnioskodawcy i Wnioskodawca nie może pozwolić sobie na pogorszenie relacji z tym podmiotem (powtarzające się spory w razie odmowy zapłaty przez Wnioskodawcę mogłyby spowodować zakończenie współpracy, a więc utratę przez Wnioskodawcę jednego z głównych źródeł przychodów),

4. został właściwie udokumentowany - warunek spełniony, tj. wydatek został we właściwy sposób udokumentowany, co zostało szczegółowo opisane w stanie faktycznym niniejszego wniosku, nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z ustawą o CIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów - warunek spełniony, tj. wydatek ten nie znajduje się w grupie wydatków, które ustawa o CIT wyrzuca z kosztów podatkowych.

Jak wynika z powyższej analizy, wszystkie warunki pozwalające na zaliczenie wydatków w koszty uzyskania przychodów w myśl ustawy o CIT - zostały w niniejszej sprawie spełnione.

To oznacza, że zapłacona przez Wnioskodawcę na rzecz podmiotu niemieckiego kwota „x” (wynikająca z Faktur opisanych w stanie faktycznym wniosku) - może stanowić dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodów w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Ad. 2.

Zdaniem Wnioskodawcy, w sytuacji, w której Organ uzna stanowisko Wnioskodawcy na pytanie nr 1 za prawidłowe, kwota „x” (wynikająca z Faktur opisanych w stanie faktycznym wniosku) powinna być ujęta w koszty uzyskania przychodów w następujący sposób: Wnioskodawca powinien podzielić kwotę „x” proporcjonalnie do kosztów podatkowych, które rozliczył już we wcześniejszych okresach rozliczeniowych (koszty nabycia maseczek od podmiotu niemieckiego w latach 2020 -2021 były ujmowane jako koszty podatkowe w momencie sprzedaży maseczek przez Wnioskodawcę do dalszych klientów, tj. jako koszty bezpośrednio związane z osiąganymi przychodami) i w tych okresach proporcjonalnie ująć te wydatki w koszty podatkowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 4i ustawy o CIT, jeżeli korekta kosztu uzyskania przychodów, w tym odpisu amortyzacyjnego, nie jest spowodowana błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką, korekty dokonuje się poprzez zmniejszenie lub zwiększenie kosztów uzyskania przychodów poniesionych w okresie rozliczeniowym, w którym została otrzymana faktura korygująca lub, w przypadku braku faktury, inny dokument potwierdzający przyczyny korekty.

W ocenie Wnioskodawcy w niniejszej sprawie mamy do czynienia z korektą spowodowaną oczywistą omyłką (tzw. pomyłką pierwotną, istniejącą już w momencie wystawienia faktur pierwotnych dot. sprzedaży maseczek przez podmiot niemiecki na rzecz Wnioskodawcy w 2020 i 2021 r.)

To oznacza, że korekta kosztów podatkowych powinna nastąpić nie w okresie rozliczeniowym, w którym została otrzymana faktura korygująca (jak mówi art. 15 ust. 4i CIT), a wstecz, tzn. Wnioskodawca powinien podzielić kwotę „x” proporcjonalnie do kosztów podatkowych, które rozliczył już we wcześniejszych okresach rozliczeniowych (koszty nabycia maseczek od podmiotu niemieckiego w latach 2020 -2021 były ujmowane jako koszty podatkowe w momencie sprzedaży maseczek przez Wnioskodawcę do dalszych klientów, tj. jako koszty bezpośrednio związane z osiąganymi przychodami) i w tych okresach proporcjonalnie ująć te wydatki w koszty podatkowe.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe w części dotyczącej możliwości zaliczenia wydatków wynikających a faktur do kosztów uzyskania przychodów oraz nieprawidłowe w części dotyczącej momentu ujęcia korekty kosztów uzyskania przychodów.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Rozpatrując kwestię podatkowych kosztów uzyskania przychodów wskazać należy, że zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tj. Dz. U. z 2022 r. poz. 2587, dalej; ustawa o CIT”),

kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu ze źródła przychodu lub realną szansą powstania przychodu podatkowego, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła jego uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, musi spełnić następujące warunki:

‒ został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

‒ jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

‒ pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

‒ poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

‒ został właściwie udokumentowany.

Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Podatnik oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą winien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodów. Ponadto, należy mieć na względzie, że podatnik uznając wydatek za koszt uzyskania przychodów odnosi ewidentne korzyści albowiem o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Na nim więc spoczywa ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodów.

Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Podatnik zobowiązany jest więc wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność. Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów, nie można uznać za koszt wydatków, których charakter budzi wątpliwości.

W tym miejscu należy zauważyć, że ustawodawca nie definiuje, co należy rozumieć pod pojęciami: „w celu” osiągnięcia przychodu, jak i „zachowanie” lub „zabezpieczenie” źródła przychodów.

Zgodnie z definicjami zawartymi w Słowniku języka polskiego PWN, pojęcie:

a. „celowość” oznacza: „przydatność do jakichś potrzeb”, „świadome zmierzanie do celu”, „taki przebieg zjawisk, zdarzeń, działań ludzkich, jakby w swym rozwoju zmierzały one do określonego celu”,

b. „zabezpieczyć” oznacza: „zapewnienie ochrony przed czymś niebezpiecznym lub szkodliwym”, „uczynienie bezpiecznym”, „zapewnienie utrzymania czegoś w dotychczasowym stanie”, „zapewnienie komuś środków do życia”, „zapewnienie zaspokojenia roszczenia lub wykonanie kary”, natomiast

c. „zachować” oznacza: „pozostać w posiadaniu czegoś”, „dochować coś w niezmienionym stanie mimo upływu czasu lub niesprzyjających okoliczności”, „uchronić przed zapomnieniem”.

Można więc przyjąć, że koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów to takie koszty, które są poniesione w trakcie dążenia do uzyskania przychodów. Określony cel musi być widoczny w momencie ponoszenia kosztu. Ponadto, poniesione koszty winny omawiany cel realizować lub co najmniej zakładać jego realność. Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to takie koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu występowały w nienaruszonym stanie oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast jako zabezpieczenie źródła przychodów powinno się przyjmować koszty poniesione na ochronienie istniejącego źródła przychodów, w taki sposób, aby to źródło funkcjonowało w bezpieczny sposób.

Podsumowując, wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu zaistnieje związek przyczynowy i koszt nie będzie objęty dyspozycją art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest osobą prawną, polskim rezydentem podatkowym. Spółka jest liderem na rynku stomatologicznym i protetycznym. Spółka proponuje szeroką gamę produktów, które pozwalają na kompleksowe wyposażenie gabinetów stomatologicznych oraz pracowni protetycznych.

Wnioskodawca przynależy do międzynarodowej grupy podmiotów.

Na początku 2020 r., w związku z ustaleniami wynikającymi z pandemii COVID- 19, , podmioty z grupy podjęły decyzję o zakupie dodatkowego towaru w postaci maseczek. Wszelkich nabyć dokonywał podmiot niemiecki z Grupy i następnie, w ramach zapotrzebowania zgłaszanego przez poszczególne podmioty z Grupy (w tym przez Wnioskodawcę) - sprzedawał maseczki tym podmiotom, które dalej je rozprowadzały na rynkach krajowych. W wyniku wybuchu pandemii COVID-19 podmiot sprzedający nabył maseczki po wysokich cenach rynkowych z początku 2020 r. a następnie sprzedał je w roku 2020 i 2021 Wnioskodawcy za ceny niższe niż rynkowe.

Sprzedaż w drugiej połowie 2020 r. i w 2021 r. dla Wnioskodawcy została udokumentowana fakturami, Wnioskodawca dokonał płatności za te faktury.

Następnie podmiot sprzedający obciążył Wnioskodawcę dodatkowymi kwotami wynikającymi z faktur korygujących, przeniósł na Wnioskodawcę i inne podmioty z grupy kwotę utraty wartości maseczek wcześniej sprzedanych.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków wynikających z faktur opisanych we wniosku.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku opisu sprawy oraz jego uzupełnienia, wydatki opisane we wniosku zostały w ostatecznym rozrachunku pokryte z zasobów majątkowych Spółki. Wartość poniesionych wydatków nie została Wnioskodawcy w jakikolwiek sposób zwrócona. Są to wydatki definitywne oraz pozostają w związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą.

Wnioskodawca wskazał, że wydatki zostały poniesione w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub mogą mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów oraz wydatki zostały właściwie udokumentowane jak również nie znajdują się w grupie wydatków, o których mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Odnosząc cytowane powyżej przepisy do przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego należy uznać, że wskazane we wniosku wydatki wynikające z faktur mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w myśl art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

W konsekwencji Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1 należało uznać za prawidłowe.

Wnioskodawca powziął również wątpliwość w kwestii ustalenia momentu dokonania korekty wskazanych we wniosku kosztów podatkowych wynikających z faktur korygujących.

Odnosząc się do powyższych wątpliwości Wnioskodawcy tj. do momentu dokonania korekty wskazanych we wniosku kosztów podatkowych, będących następstwem otrzymania od podmiotu sprzedającego faktur korygujących wskazać należy, że kwestie dotyczące korygowania kosztów zostały zawarte w art. 15 ust. 4i ustawy o CIT, zgodnie z którym,

jeżeli korekta kosztu uzyskania przychodów, w tym odpisu amortyzacyjnego, nie jest spowodowana błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką, korekty dokonuje się poprzez zmniejszenie lub zwiększenie kosztów uzyskania przychodów poniesionych w okresie rozliczeniowym, w którym została otrzymana faktura korygująca lub, w przypadku braku faktury, inny dokument potwierdzający przyczyny korekty.

Należy zauważyć, że ustawa o CIT nie definiuje pojęć „błędu rachunkowego” i „oczywistej omyłki”. Pojęcia te zatem należy rozumieć zgodnie z ich znaczeniem potocznym.

Za „błąd rachunkowy” należy uznać sytuację, gdy koszt został niewłaściwie ujęty ze względu na błąd w toku wykonywania obliczeń; może to dotyczyć zarówno okoliczności leżących po stronie wystawcy faktury czy innego dokumentu księgowego (np. błędne podanie na fakturze cen lub wartości towarów), jak i po stronie odbiorcy takiego dokumentu (np. wprowadzenie do ksiąg rachunkowych nieprawidłowej cyfry, zastosowanie wadliwego kursu waluty obcej przy przeliczeniu wartości kosztu na złote, itp.).

Zgodnie ze słownikiem Języka Polskiego PWN (wersja internetowa www.sip.pwn.pl) przez „omyłkę” należy rozumieć „spostrzeżenie, sąd niezgodny z rzeczywistością, niewłaściwe postępowanie, posunięcie”. W konsekwencji za „inną oczywistą omyłkę” należy uznać inny oczywisty błąd, który nie jest jednocześnie błędem rachunkowym. Takim błędem będzie np. ujęcie w kosztach podatkowych faktury wystawionej na podmiot inny niż faktyczny nabywca towaru. „Omyłka” wiązać się również będzie z błędem polegającym albo na nieprawidłowym wystawieniu albo nieprawidłowym ujęciu dowodu księgowego. Okoliczność taka musi mieć charakter „pierwotny”. Co więcej, „omyłka” musi być „oczywista”.

Oznacza to, że w przypadku jakichkolwiek wątpliwości co do charakteru przyczyn korekty korekta dokonywana winna być w okresie otrzymania faktury korygującej (bądź innego dokumentu potwierdzającego stosowna korektę). Tylko w przypadku jednoznacznego stwierdzenia, że nieprawidłowe ujęcie kosztu było bezpośrednim wynikiem błędu rachunkowego lub oczywistej omyłki, korekta kosztu winna być uwzględniona „wstecznie”, tj. w okresie, w którym taki koszt został pierwotnie ujęty przez podatnika.

Ustawodawca w ww. przepisie wskazał dwa przypadki, które różnicują moment ujęcia korekty dla celów podatkowych.

Moment ujęcia faktury korygującej, po stronie kosztów podatkowych, powinien być zatem uzależniony od okoliczności, jakich dotyczy ta faktura, a mianowicie:

‒ jeżeli pierwotnie sporządzona faktura błędnie dokumentowała stan faktyczny, a więc korekta jest wynikiem błędu (czyli zawierała pomyłki np. w ilości, cenie lub kwocie podatku VAT), to wówczas korekta powinna być przyporządkowana wstecznie do okresu, którego dotyczy, czyli do daty wystąpienia przychodu należnego (odpowiednio daty poniesienia kosztu), wynikającego z faktury pierwotnej,

‒ natomiast w przypadku, gdy faktura pierwotna prawidłowo dokumentowała zdarzenie gospodarcze, które miało miejsce w dacie jej wystawienia (stan faktyczny), a faktura korygująca została wystawiona przez sprzedawcę z powodu późniejszych zdarzeń, a więc okoliczności mających wpływ na zmianę przychodów powstałych już po wystawieniu faktury pierwotnej, takich jak np. obniżenie ceny, udzielenie rabatu czy zwrotu towaru - fakturę korygującą należy rozliczyć na bieżąco, z datą jej wystawienia.

Wnioskodawca jednoznacznie wskazał w uzupełnieniu wniosku, że pierwotnie sporządzona faktura nie zawierała błędów lub pomyłek, a więc prawidłowo dokumentowała zdarzenie gospodarcze, które miało miejsce w dacie jej wystawienia, a faktura korygująca (dokument korygujący) została wystawiona przez sprzedawcę z powodu późniejszych okoliczności.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że przedmiotowa korekta powinna zostać dokonana w okresie rozliczeniowym, w którym otrzymana została faktura korygująca. W analizowanej sprawie korekta nie została bowiem spowodowana błędem rachunkowym ani też inną oczywistą omyłką, o których mowa w art. 15 ust. 4i ustawy o CIT.

Tym samym Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 2 należało uznać za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒ Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

‒ Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;

2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

‒ Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”). Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒ w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒ w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).